Μετά τα καλλιστεία … κρατική συναυλία σε Ορθόδοξη εκκλησία

Με τον πλέον δόλιο τρόπο φαίνεται να εισήλθαν σε Ορθόδοξη εκκλησία, παράγοντες που με χίλιους τρόπους και νήματα συνδέονται με το πολύ… Υπουργείο Πολιτισμού της Δημοκρατίας της Αλβανίας, για να βγάλουν το άχτι τους και να πραγματοποιήσουν συναυλία. Είναι η εντολή του «Μεγάλου Βεζίρη» να βεβηλώνουν και ασελγούν σε ορθόδοξες εκκλησίες για να παίρνουν τα εύσημα του…

Το ρεπορτάζ τώρα και στη συνέχεια οι υποσημειώσεις.

Την Παρασκευή 18 Αυγούστου, οργάνωση μουσικών και άλλων καλλιτεχνών με την επονομασία “Akademie Der Alten Music” που έρχεται από Αυστρία και σε συνεργασία με αλβανικές Μ.Κ.Ο της σφαίρας της Υπουργού «Πολιτισμού» Μιρέλα Κουμπάρου πραγματοποίησε συναυλία «Vox Baroque” εντός του ι. Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος στο Βουνό της Χιμάρας. Ο συγκεκριμένος ι. Ναός είναι ο κεντρικός της Ενορίας εκεί και λειτουργείται κανονικά καλύπτοντας τις ανάγκες της Ορθόδοξης κοινότητας του χωριού στην οποία και ανήκει ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι είναι χαρακτηρισμένο ως «μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς». Το 1999 αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακαίνισης που είχε υποβληθεί πρωτοβουλία και χρηματοδότηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου πυρπολήθηκε υπό άγνωστες έως σήμερα συνθήκες. Στη συνέχεια παρενέβησαν οι υπηρεσίες του Υπουργείου «Πολιτισμού» και τον προηγούμενο χρόνο και πάλι για την στερέωση δήθεν της τοιχογραφίας… Ο Πρωθυπουργός Ράμα εξ άλλου εκ μητρός άγει την καταγωγή του απ’ το Βουνό.

Η επέμβαση με κρατική οικονομική υποστήριξη όμως φαίνεται να ήταν με δόλο και υστεροβουλία.

Στο Βούνο εδώ και πέντε χρόνια έχει μεταφέρει το επιχειρησιακό του κέντρο ο σύζυγος της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Εφορίας της Αλβανίας Βασιλική Βιέρο (γόνος βουνιώτικος και μάλιστα ξαδέρφη του Πρωθυπουργού) κ. Αρμπέν Παπαδόπουλι. Έχει σημασία τούτο διότι ενώ διατείνεται ότι είναι δημοσιογράφος πολιτιστικών θεμάτων στην ουσία λειτουργεί σαν τουριστικό γραφείο στην περιοχή.

Είναι αυτός που πήγε με δόλο στον επίτροπο της Εκκλησίας του Αγ. Σπυρίδωνος και ζήτησε το κλειδί του ναού για να τον επισκεφτούν τουρίστες. Παραπλάνησε την επίτροπο και άνοιξε την Εκκλησία για να εισέλθουν μέσα οι …ιερόσυλοι.

Για να μην θεωρηθεί παρωχημένος ο όρος «ιερόσυλοι» να αναφερθούν οι εξής σημαντικές λεπτομέρειες: ο ενορχηστρωτής της όλης αυτής ιστορίας, Γιουσούφ Μπεσίρι δεν είχε καμιά επικοινωνία και άρα σχετική άδεια απ’ την αρμόδια εκκλησιαστική αρχή, τη Μητρόπολη Αργυροκάστρου εν προκειμένου. Η Υπουργός «Πολιτισμού» κα. Κουμπάρο από μέρες διαφήμιζε στο προσωπικό της προφίλ την συναυλία εντός του Ναού. Ο συγκεκριμένος ι. Ναός είναι εν λειτουργία και μάλιστα πολύ τακτικά ιερέας παρακείμενου χωριού τελεί συχνά ακολουθίες και λειτουργίες.

Περιττό να αναφερθεί ότι η κείμενη νομοθεσία τυπικά αναγνωρίζει όλες τις εκκλησίες ακόμη και τις χαρακτηρισμένες ως «πολιτιστικά μνημεία» ως τίτλους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επί το πλείστον δε απαγορεύει τη χρήση τους για οτιδήποτε άλλο σκοπό παρά για την τέλεση των θρησκευτικών λατρευτικών ακολουθιών.

Η συναυλία είχε επιχειρηθεί και πέρυσι στον ι. Ναό των Αγίων Πάντων στη Χιμάρα. Η έντονη αντίδραση ωστόσο της Μητροπόλεως Αργυροκάστρου απέτρεψε την τελευταία στιγμή την πραγματοποίηση. Φέτος επέλεξαν να αγνοήσουν εντελώς την τάξη που επιβάλλεται τόσο οι διοργανωτές όσο και το Υπουργείο «Πολιτισμού».

Χορηγοί της συναυλίας που στην ουσία δεν απέβλεπε στο να ικανοποιήσει κάποιο κοινό αλλά να προκαλέσει σύγχυση και αναστάτωση στους Ορθοδόξους που βλέπουν με κρατική πρωτοβουλία και στήριξη να ασελγούν τα ιερά και όσια τους, ήταν η Αυστριακή Πρεσβεία στα Τίρανα, ο Δήμος Χιμάρας και Αυστριακός τραπεζικός όμιλος.

Αλήθεια ο Δήμος Χιμάρας πριν παράσχει την χορηγία του εξέτασε τις παραμέτρους με την ευαισθησία που επιβάλετε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Για να μην υπάρχουν και υπεκφυγές στις ευθύνες του Υπουργείου «Πολιτισμού» Μπεσίρι Γιουσούφ είναι αποκαλυπτικός: «…Εμείς με το φεστιβάλ μας στοχεύουμε να συμπεριλάβουμε και τα μνημεία πολιτισμού. Κάναμε και πέρυσι συναυλίες στο κάστρο της Χιμάρας που ήταν και σε συνεργασία με την Αυστριακή Πρεσβεία. Διαπιστώνοντας ότι από τότε ο θεσμός είχε επιτυχία και ήρθαν άνθρωποι και φέτος είμαστε σε συνεργασία με το πρόγραμμα των 100 χωριών (σ.σ. κυβερνητικό επιδοτούμενο τουριστικού και πολεοδομικού ενδιαφέροντος). Τη συναυλία στο ναό του Βουνού μας το κατέστησε εφικτό το Υπουργείο Πολιτισμού, διότι το κτίριο αυτό μόλις που έχει ανακαινιστεί (σ.σ. οργιάζει το ψέμα). Η συναυλία στο ναό του Βουνού συμπεριλαμβάνει ένα σύνολο αυστριακών και παίζουν όργανα - γνήσιες αντίκες. Τούτο ταιριάζει και στην εκκλησία, δηλαδή του χώρου που θα γίνει η συναυλία…»

Σύμπτωση: προ 5 χρόνων και στις 17 Αυγούστου έγινε άλλη κρατική ασέλγεια στην Εκκλησία της Παναγίας στην Πρεμετή.

Επόμενη: στη Χιμάρα και πάνω στο Κάστρο, στον Επισκοπικό Ναό προγραμματίζουν και διαφημίζουν να πραγματοποιήσουν πειράματα αναστηλώσεων του Υπουργείου «Πολιτισμού» τον επόμενο μήνα.

Δεν είναι απλά δολιότητες. Είναι θράσος και νοοτροπίες που θυμίζουν έντονα τον ολοκληρωτισμό του Ενβέρ Χότζα…

http://tachydromos.org/

Βρετανοί αποκαλύπτουν φυλή στην τουρκία που μιλάει αρχαία ελληνικά!

Μπορεί οι περισσότεροι νεοέλληνες να γνωρίζουν ελάχιστα ή να αγνοούν παντελώςτην αρχαία ελληνική γλώσσα όχι όμως και μία απομονωμένη κοινότητα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στη βορειοανατολική Τουρκία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Independent, περίπου 5.000 άνθρωποι φαίνεται ότι μιλούν μία διάλεκτο που πλησιάζει εκπληκτικά στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Όπως επισημαίνουν ειδικοί γλωσσολόγοι μέσω αυτής της διαλέκτου μπορούν να εξάγουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τη γλώσσα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, καθώς και το πώς αυτή εξελίχθηκε.Η κοινότητα ζει σε ένα σύμπλεγμα χωριών κοντά στην «τουρκική» (;) πόλη της Τραπεζούντας, όπου κάποτε ήταν η αρχαία περιοχή του Πόντου. Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν ότι η διάλεκτος, Romeyka, μια ποικιλία από ποντιακά ελληνικά, έχει δομικές ομοιότητες με την… …αρχαία ελληνική που δεν παρατηρούνται σε άλλες μορφές της γλώσσας που ομιλείται σήμερα.  Επίσης η Romeyka παρουσιάζει και πολλές ομοιότητες με το αρχαίο λεξιλόγιο. Όπως λέει η λέκτορας Φιλολογίας Ιωάννα Σιταρίδου του Πανεπιστημίου του Cambridge «η χρήση του απαρεμφάτου έχει χαθεί στα νέα ελληνικά.  

Όμως, στα Romeyka έχει διατηρηθεί». Μια πιθανότητα είναι ότι οι ομιλητές αυτής της διαλέκτου είναι οι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που ζούσαν κατά μήκος των ακτών της Μαύρης Θάλασσας πριν από τον 6ο ή 7ο αιώνα π.Χ., όταν η περιοχή αποικίστηκε αρχικά.Αλλά είναι επίσης πιθανό να είναι απόγονοι αυτόχθονων πληθυσμών ή μίας μεταναστευτικής φυλής οι οποίοι αναγκάστηκαν να μιλούν τη γλώσσα των αρχαίων ελληνικών αποικιοκρατών.Οι κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, γι΄ αυτό και είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν στην Τουρκία μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. 

https://true.gr/

Από δόκτωρ Φυσικής στην Καλιφόρνια, μοναχός στο Ηράκλειο!

• 

«Δεν απορρίπτω την επιστήμη, αλλά όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι η πνευματική ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε», λέει στην «Κ».

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Το κινητό ξεπροβάλλει από το ράσο σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ο νέος μοναχός χαμηλόφωνα διεκπεραιώνει αποτελεσματικά τα θέματα που προκύπτουν. Ο Γέροντας Βαρθολομαίος, ηγούμενος της Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, το αναγνωρίζει και δεν παύει να τον ενθαρρύνει.

Για τον 34χρονο μοναχό Αθηναγόρα, δόκτορα Φυσικής, κατά κόσμον, Γεώργιο Καρακωνσταντάκη, ο κύκλος ζωής που προηγήθηκε, ήταν αρκετά μεγάλος. Γεννημένος στο Ηράκλειο Κρήτης, αφού σπούδασε στη γενέτειρά του, βρέθηκε στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές, όπου εργάστηκε και ως ερευνητής. Επιστρέφει και εγκαθίσταται οριστικά στον Αη Γιώργη τον Επανωσήφη το 2016 και ένα χρόνο μετά, στις 3 Νοεμβρίου 2017, χειροτονείται μοναχός και διάκονος.

«Σπούδασα Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Ακολούθησε το διδακτορικό μου στο Πανεπιστήμιο Stanford, στην Καλιφόρνια, στον τομέα της Φυσικής Συμπυκνωμένης Υλης, Υπεραγωγιμότητας και Κβαντικής Θεωρίας Μαγνητισμού. Την ενασχόλησή μου με αυτά τα θέματα την οφείλω στην επίδραση που άσκησε πάνω μου ένας από τους πιο έξυπνους και σπουδαίους επιστήμονες του κόσμου, ο μετέπειτα καθηγητής μου και επιβλέπων στην εκπόνηση της διδακτορικής μου διατριβής, Steven Kivelson. Μία από τις πιο σημαντικές προόδους που κάναμε, ήταν το 2010, όταν ανακαλύψαμε μια μεγάλη αλλά πολύ δυσνόητη σχέση μεταξύ της δομικής διάταξης μοντέλων ισχυρά συζευγμένων ηλεκτρονίων και των υπεραγώγιμων ιδιοτήτων τους».

Οσο για τη στροφή προς τη μοναστική ζωή... «από μικρός είχα τον ορθόδοξο μοναχισμό σε ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου αλλά η γνωριμία μου με τον πνευματικό μου πατέρα, επίσκοπο Χριστουπόλεως κ. Μακάριο και με τη Μονή Επανωσήφη το 2007, ήταν αυτά που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην αποκρυστάλλωση της μοναχικής κλίσης μέσα μου», εξομολογείται, ενώ παραδέχεται ότι «ο συνδυασμός του θετικού επιστήμονα και του μοναχού είναι κάπως ασυνήθιστος και σπάνιος αλλά υπάρχουν πολλοί δρόμοι, οι οποίοι μας οδηγούν σε κάποιο προορισμό εξίσου καλά. Ετσι, αφετηρία για τη μοναχική ζωή μπορεί να είναι ο δρόμος του επιστήμονα – υπάρχουν αρκετά ανάλογα παραδείγματα μοναχών σε πολλά μοναστήρια στο Αγιον Ορος και αλλού».

Ομως, «πρέπει να έχει κάποιος μεγάλη αγάπη και φλογερό έρωτα για τον Χριστό για να αποφασίσει να αφήσει τα πάντα στην άκρη και να αφιερώσει την ψυχή του και όλη του την ύπαρξη σε Αυτόν. Οι δυσκολίες – προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές, ψυχολογικές, πνευματικές υπάρχουν αλλά ξεπερνιούνται με τη δύναμη που μας στέλνει Εκείνος. Δεν απορρίπτω την επιστήμη αλλά όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι η πνευματική ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε».

Υπήρξαν στιγμές που «λύγισε»; «Φυσικά υπήρξαν στιγμές, οι οποίες και με στενοχώρησαν και με προκάλεσαν αλλά πάντα είχα ενώπιόν μου την απόφασή μου να γίνω μοναχός. Γι’ αυτό και ασκούσα σκληρή κριτική στον εαυτό μου, που δεν μου επέτρεπε να παρεκκλίνω από αυτό τον σκοπό. Δεν έφτασα ποτέ στο σημείο να θέλω να φύγω από το μοναστήρι. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε ο καλά οργανωμένος εσωτερικός βίος της μονής, που βασίζεται στην αλληλοϋποστήριξη και αλληλοσυμπαράσταση για οποιεσδήποτε δυσκολίες προκύπτουν».

Ενασχολήσεις

Αν και η κύρια ενασχόληση του πατρός Αθηναγόρα συνίσταται στην καθημερινή του συμμετοχή στη λειτουργική ζωή της μονής ως μοναχού και διακόνου, το έργο του δεν περιορίζεται εκεί: «Εκτός της γραμματειακής υποστήριξης, ασχολούμαι με τη διαχείριση του φωτοβολταϊκού πάρκου και των ασύρματων δικτύων της μονής, καθώς και με τη συμμετοχή σε διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα για επενδύσεις και για βιώσιμη γεωργία».

Οι δύο ρόλοι

«Οι δύο ρόλοι δεν είναι τόσο ασυμβίβαστοι όσο νομίζει κάποιος με την πρώτη ματιά. Ενας σημαντικός λόγος είναι ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει φέρει στο προσκήνιο κάποια θέματα που για αιώνες δεν υπήρχαν – βιοηθικής, προστασίας του περιβάλλοντος, βιώσιμης διαχείρισης των πόρων και των δυνάμεων που έχουμε στη διάθεσή μας. Η Εκκλησία μας καλείται να πάρει θέση σε αυτά τα θέματα αλλά και να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους. Χρειάζεται λοιπόν και κληρικούς με ανάλογο επιστημονικό υπόβαθρο. Προσωπικά, κρατώ επαφή με τους επιστημονικούς μου συνεργάτες και με την έρευνα στον τομέα μου. Παράλληλα, φοιτώ στην Ανωτάτη Πατριαρχική Ακαδημία Κρήτης για να συμπληρώσω τις γνώσεις μου στον τομέα της Θεολογίας».

Από πού αντλεί ικανοποίηση ο νέος ιερωμένος; Υπάρχει κάτι που τον στεναχωρεί; «Μεγάλη χαρά μου δίνει το να βοηθώ τους ανθρώπους γύρω μου, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν μπορώ – κάτι που άλλωστε πρέπει να χαρακτηρίζει τους μοναχούς. Ενα από τα πράγματα που με λυπεί, είναι η εμμονή στον εαυτό μας και η δυσκολία μας να αλλάξουμε συνήθειες».
http://www.kathimerini.gr/

Βυζαντινές εικόνες Β.Ηπείρου! - Ikona Bizantine të Epirit të Veriut!

Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μπένια της Πρεμετής (βίντεο) - Kisha e së Tërëshenjtës në Benjë të Përmetit! (Video)

Εικόνες από το πρόσφατα συντηρημένο ναό της Παναγίας στην Μπένια της Πρεμετής. Ο ναός χρονολογείτε στα τέλη του 18ου αιώνα και είναι πνευματικό δημιούργημα του ελληνορθόδοξου πολιτισμού της περιοχής. 

Pamje nga Kisha e së Tërëshenjtës në Benjë të Përmetit të cilën e ka rrëmbyer shteti. Bëhet fjalë për një tempull i cili i përket fundit të shek të 18-të dhe është produkt i kulturës heleno-orthodhokse të zonës. 

Θεολογία και ερμηνεία στην εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου!- Teologjia dhe interpretimi i ikonës së Fjetjes së Hyjlindëses!

Ιεροδιάκονος π. Φιλάρετος, Ι. Μ. Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων

Η Αγία μας Εκκλησία αποκαλεί τη Μάνα Παναγιά ως το γλυκασμό των αγγέλων, τη χαρά των θλιβομένων και την προστάτιδα των χριστιανών. Ως χρυσοπλοκώτατον πύργον και δωδεκάτειχον πόλιν, ως ηλιοστάλακτον θρόνον και καθέδραν του Βασιλέως. Ωστόσο, όπως και να την αποκαλέσει, για τον ανθρώπινο νου παραμένει ένα ακατανόητο θαύμα που γαλουχεί το Δεσπότη Χριστό, που αποτελεί τη γέφυρα μεταξύ γης κι ουρανού, την ατελείωτη ελπίδα και το αιώνιο στήριγμα κάθε χριστιανού. Τη 15η του μηνός Αυγούστου, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Πανσεβάσμιας μεταστάσεως της υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου κι αειπαρθένου Μαρίας. Όχι όμως μία μνήμη λυπηρή και πενθική, αλλά χαροποιά κι ευφρόσυνος. Αφού σύμφωνα με τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης το σώμα αυτό δεν ήταν η χωμάτινη σάρκα που φορούσε η Παναγία, όταν ζούσε στη γη, αλλά το αφθαρτισμένο και πνευματικά «αλλαγμένο» σώμα, όπως ακριβώς γράφει κι ο Απόστολος Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους Επιστολή (ιε’ 51-52) [1]. Για την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν έχουμε πληροφορίες από την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτή μαθαίνουμε από την «Απόκρυφον διήγησιν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου περί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μαρίας», από το σύγγραμμα «Περί Θείων ονομάτων» του Διονυσίου του Αεροπαγίτη και από τα «Εγκώμια εις την Κοίμησιν» Πατέρων της Εκκλησίας [2]. Την ευσεβή αυτή παράδοση της Εκκλησίας μας συνοψίζει άριστα το εξαποστειλάριο της εορτής της Κοιμήσεως «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα· και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα» [3]. Η εν λόγω εορτή φαίνεται ότι καθιερώθηκε κατά τον 6ο αι., κάπου εκεί συναντάμε και το εικονογραφικό θέμα της εορτής. Η πανήγυρίς της ξεκινά από τις τοπικές γιορτές, που τελούνταν στη Γεθσημανή προς τιμή της Παναγίας κι επεκτάθηκαν από τον 4ον αι. στην Παλαιστίνη κι απ’ εκεί στην Ανατολή και κατόπιν στη Δύση. Ωστόσο, κάποια δείγματα της απεικόνισης απαντώνται αμέσως μετά την Εικονομαχία, κατά το 10ο αι. Έτσι σώζονται ορισμένα ανάγλυφα σε ελεφαντοστό και τοιχογραφίες κυρίως από την Καππαδοκία και τη Συρία. Στα παραδείγματα αυτά είναι ήδη διαμορφωμένος ο βασικός τύπος του θέματος πράγμα που επιτρέπει να υποθέσουμε ότι η αρχή της ιστορήσεως δύναται να αναχθεί και πριν από την Εικονομαχία. Στον τύπο που επικρατεί κατά τον 11ο αι. περιλαμβάνεται η κλίνη με τη Θεοτόκο νεκρή, γύρω οι Απόστολοι και πίσω ο Χριστός με την ψυχή της. Όλοι οι Απόστολοι παρίστανται με ενδύματα αρχαίων ρητόρων (συχνά απεικονίζεται ο Πέτρος να θυμιατίζει στην κεφαλή της Παναγίας κι ο Παύλος να σκύβει στα πόδια της) [4], ενώ ο Χριστός με στραμμένο το πρόσωπό Του αριστερά προς τη Μητέρα Του, στρέφει με έκδηλη ένταση το κορμί του δεξιά κι ανασηκώνει την ψυχή της Θεοτόκου που εμφανίζεται ως μικρό παιδί του οποίου το κεφάλι είναι ντυμένο με μαφόριο ή ως βρέφος φασκιωμένο με τα χέρια σταυρωμένα. Δύο ολόσωμοι άγγελοι, πετώντας συμμετρικά πάνω από το Χριστό, ετοιμάζονται να καταλάβουν την ψυχή της Θεοτόκου. Από τον 11ο αι. προστίθενται διάφορες εικονογραφικές λεπτομέρειες, όπως άγγελος από αυτούς που πλαισιώνουν το Χριστό και παραλαμβάνει την ψυχή της Θεοτόκου, για να την φέρει στον Παράδεισο και μάλιστα ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως «ψυχοπομπός». Πληθύνονται οι παραστάσεις των γυναικών που βγαίνουν από το υπερώο, καθώς και των ιπτάμενων αγγέλων. Κατά το 12ο αι. εμφανίζεται και το γνωστό επεισόδιο του Εβραίου Ιεφωνία, που Άγγελος του κόπτει τα χέρια, επειδή προσπάθησε να βεβηλώσει το ιερό φέρετρο. Συνήθως τα κομμένα χέρια του, απεικονίζονται πάνω στο νεκρικό κρεβάτι της Παναγίας. Το γεγονός αυτό συμβολίζει το «άσπιλον-αμόλυντον» της Θεοτόκου που προεικονίζει και αισθητοποιεί την Εκκλησία του Χριστού, η οποία από κανέναν δεν πρέπει να μιανθεί, αλλά να παραμείνει «εσαεί αγία κι άμωμος» ως κιβωτός σωτηρίας. Στα μέσα του 14ου αι. γίνεται αποκρυστάλλωση του θέματος στη γνωστή μορφή, η οποία επικρατεί πλέον με επιμέρους λεπτομέρειες ή παραλλαγές. Σχετικά θέματα που προστίθενται είναι ο Ενταφιασμός και η Μετάσταση της Παναγίας, που το δεύτερο ως δόγμα είναι δεκτό μόνο από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Αξιοθαύμαστος είναι ο συνεχής πλουτισμός της εικόνας της Κοιμήσεως, με θέματα όπως η δόξα του Χριστού, το Σεραφείμ πάνω από το Χριστό, οι Ιεράρχες και οι Υμνογράφοι (όσον αφορά τους Ιεράρχες, τέσσερις ήταν αυτοί που παρευρέθηκαν στην Κοίμηση: ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο Άγιος Ιερόθεος πρώτος επίσκοπος Αθηνών, ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης κι ο Άγιος Τιμόθεος ο Απόστολος [5]. Και για τους δύο Υμνογράφους που συνήθως απεικονίζονται, πρόκειται σύμφωνα με τον Διονύσιο εκ Φουρνά, για τον Άγιο Κοσμά τον Μελωδό, επίσκοπο Μαïουμά, ο οποίος έχει γράψει τον πρώτο κανόνα της Εορτής, σε ήχο α΄ και για τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, που έχει γράψει το δεύτερο κανόνα, σε ήχο δ΄. Και οι δύο Υμνογράφοι κρατούν μεγάλα ειλητάρια, όπου αναγράφονται αποσπάσματα ύμνων τους.[6] ), το ημικύκλιο που υποδηλώνει τον ουρανό, οι γυναίκες που θρηνούν τη Θεοτόκο, τα οικοδομήματα που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην προοπτική της εικόνας, το κερί που τίθεται στο ήδη υπάρχον υποπόδιο, τα παράπλευρα επεισόδια( όπως νεφέλες, Εβραίος κ.α.), οι ψυχές των Αποστόλων με τη μορφή προτομών, περιβαλλόμενες από σύννεφα καταφθάνουν για να τιμήσουν την «κεκοιμημένην» Θεοτόκο σύμφωνα με την ομιλία του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού [7]. Η παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι η τελευταία από τα θέματα του Δωδεκαόρτου, το οποίο περιλαμβάνει τις δώδεκα σπουδαιότερες εορτές της Εκκλησίας μας και χρησιμοποιούνται για την εικονογράφηση των θόλων και των ψηλότερων σημείων των τοίχων του ναού [8]. Κάποια αντιπροσωπευτικά δείγματα αυτού του θέματος είναι η Κοίμηση της Μονής Δαφνίου (11ος αι.), η Κοίμηση του Αγίου Νικολάου του Κασνίτζη της Καστοριάς (1160-1180), καθώς κι η Κοίμηση στη Μαρτόνα του Παλέρμου της Σικελίας (1146-1151) [9]. Η Παρθένος Μαρία είναι ο καρπός του δένδρου των οσίων και των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, «η Πύλη η κατά ανατολάς, η κεκλεισμένη», σύμφωνα με τον προφήτη Ιεζεκιήλ, η παρηγοριά, το λιμάνι κι η καταφυγή κάθε πονεμένης ψυχής. Γι’ αυτό στη συνείδηση του λαού η εορτή αυτή αποτελεί το δεύτερο Πάσχα, το Πάσχα του καλοκαιριού. Της «άλλης βιοτής της αιωνίου, την απαρχήν» που εορτάζουμε το Πάσχα, πρώτος καρπός είναι η δόξα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Παραπομπές: 1. Π. Β. Πάσχου, Έρως Ορθοδοξίας ( Βίοι Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και κατανυκτικά κεφάλαια ορθοδόξου πνευματικότητος στολισμένα με πολλές βυζαντινές εικόνες), εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σσ.74-79. 2. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, τ. Α΄, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σσ. 123-124 (εφεξής: Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων). 3. Ανδρέα Θεοδώρου ( Ομοτ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών), Χρυσοπλοκότατε Πύργε, Μετάφραση και σχολιασμός των Παρακλητικών Κανόνων, εκδ. Αποστολική Διακονία της Ελλάδος, σ. 68. 4. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, σ. 126. 5. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, σ. 126. 6. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, Γ΄ Τόμος: Τεύχος Δεύτερο (Το Δωδεκάορτο και ο Ακάθιστος Ύμνος στην Ορθόδοξη Τέχνη και Παράδοση ), Αθήνα 2001, σσ. 329-330 ( εφεξής: Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης). 7. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, σσ. 327-330. 8. Ιωάννας Στουφή- Πουλημένου, Χριστιανική και Βυζαντινή Αρχαιολογία και Τέχνη, Αθήνα 2011, σ.320. 9. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, σ. 331.

Kisha jonë e Shenjtë e quan të Tërëshenjtën Nënë si ëmbëlsinë e ëngjëjve, gëzimin e të hidhëruarve dhe mbrojtjen e të  Krishterëve. Si një pirg prej ari dhe qytet me 12 murre, si fronin e pikuar nga djelli dhe katedër të Mbretit. Ndërkaq, sido që ta quajë, për mendjen e njeriut mbetet një mrekulli e pakuptueshme e cila rrit Dhespotin Krisht, që përbën urrën ndërmjet tokës dhe qiellit, shpresën e pafundme dhe mbështetjen e përjetëshme të çdo të krishteri. Më 15 të muajit gusht, kisha jonë nderon kutjimin e Metastazës së Gjithënderuar të së përmbilavdishmes  Zonjës sonë Hyjlindëse dhe virgjëreshës së shenjtë Maria. Nuk është një përkujtim i hidhur dhe vajtues, por gëzimsjellës dhe ngazëllues. Pasi sipas Shën Andreas të Kretës ky trup nuk ishte trupi prej dheu të cilin kishte të veshur e Tërëshenjta, kur ajo jetonte në tokë, por trupi i padekompozueshëm dhe shpirtërisht " i ndryshuar", ashtu siç shkruan dhe Apostull Pavlli në Letrën e I-rë drejtuar Korinthasve (15' 51 -52). Për Fjetjen e Hyjlindëses  nuk kemi informacione nga Dhjata e Re. Për këtë mësojmë nga "Tregimi apokrif i Shën Joan Teologut mbi Fjetjen e Hyjlindëses Maria", nga vepra "Mbi emrat Hyjnorë" të Dhionis Aeropagjitit dhe nga "Lavdërime në Fjetjen" e Etërve të Kishës. Këtë traditë të respektueshme të Kishës sonë e përmbledh në mënyrë të përsosur dërgimësorja e festës së Fjetjes "Apostuj nga të gjitha anët, u mblodhën atje, në fshatin Gjesthimani, që të më varrosin trupin, dhe ti Biri dhe Zoti im, më merr shpirtin". Festa në fjalë duket se u caktua gjatë shekullit të 6-të , diku atje gjejmë dhe temën ikonografike të festës. Panairi i saj fillon nga festat lokale, të cilat kryheshin në Gjesthimani për nder të së Tërëshenjtës dhe përhapën nga shekulli i 4-ët, në Palestinë dhe që prej atje në Lindje e më pas në Perëndim. Ndërkaq, disa shenja të paraqitjes me figurë të ndodhisë takohen menjëherë pas Ikonomahisë, gjatë shek të 10-të. Kështu kanë shpëtuar disa gdhendje në fildish dhe piktura murale kryesisht nga Kapadokia dhe Siria. Në këto shembuj tashmë është krijuar forma bazë e temës gjë e cila lejon që të supozojmë se fillimi i tregimit të historisë, ka mundësi që të vendoset në kohë para Ikonomahisë. Forma që mbizotëron gjatë shek. të 11-të, përfshihet krevati me Hyjlindësen e vdekur, rreth e rrotull Apostujt dhe prapa Krishti me shpirtin e saj. Të gjithë Apostujt janë prezentë me veshje të oratorëve të lashtë (shpesh paraqitet Petroja duke temjanisur mbi kokën e së Tërëshenjtës dhe Pavlloja që përunjet në këmbët e saj), ndërsa Krishti me fytyrën e Tij të kthyer në të majtë drejt të  Nënës së Tij, kthen me një forcë të dukshme trupin e tij në të djathtë dhe ngre, mban shpirtin e Hyjlindësese e cila paraqitet si një fëmijë i vogël  koka e të cilit është e mbuluar ose si një fosnjë e lidhur me duart e kryqëzuar. Dy ëngjëj me trup të plotë, duke fluturuar simetrikisht mbi Krishtin përgatiten që të marrin shpritin e Hyjlindësese. Që prej shek. të 11-të, shtohen disa hollësi ikonografike, si një ëngjëll prej atyre që shoqërojnë Krishtin dhe merr në dorëzimin shpirtin e Hyjlindëses, që ta sjellë në parajsë dhe bile Kryeëngjëlli Mihail si një "shpirtshoqërues". Shtohen shfaqjet e grave që dalin nga dhoma, si dhe figuart e ëngjëjve që fluturojnë. Gjatë shek. të 12-të shfaqet dhe episodi i njohur me Hebreun Ieofonia, të cilit Ëngjëlli i pret duart, sepse u përpoq që të përdhoste arkivolin e shenjtë. Zakonisht duart e tij të prera, paraqiten mbi krevatin mortor të së Tërëshenjtës. Kjo ngjarje simbolizon "papërlyeshmërinë" e Hyjlindëses e cila përfaqëson dhe bën të prekshme Kishën e Krishtit, e cila nuk duhet që të njolloset nga askush por duhet të mbetet "në jetë të jetëve e shenjtë dhe e papërlyer" si një arkë shpëtimi. Nga mesi i shek. të 14-të tema që paraqitet bëhet e qartë dhe standarte në formën që dhe ne njohim sot, e cila mbizotëron tashmë me disa hollësi më tepër në disa pjesë ose versione. Tema që u shtua është Varrimi dhe Metastazës e së Tërëshenjtës, nga të cilat e dyta është dogmë e pranuar vetëm nga Kisha Romanokatolike. Është për tu admiruar pasurimi i vazhdueshëm i ikonës së Fjetjes, me tema si, Lavdia e Krishtit, Serafimet mbi Krishtin, Hierarkët dhe Himnografët (për sa u përket Hierarkëve, katër ishin ata të cilët u gjendën në Fjejtja: Shën Jakovi Vëllai i Zotit, Shën Jerotheu, episkopi i parë i Athinës, Shën Dhionis Aeropagjiti dhe Shën Timotheu Apostulli. Për të dy himnografët të cilët paraqiten zakonisht, bëhet fjalë për Dhionisin nga Furna, dhe Shën Kozma Melodho, Episkopin e Majumas, i cili ka shkruar dhe kanonin e parë të festës në Tingullin A' dhe për Shën Joan Damaskinoin, që ka shkruar kanonin e II-të në tingullin e IV-ët. Që të dy himnografët mbajnë pergamena të mëdha ku shkruhen pjesë nga himnet e tyre, gjysmërrethi që përfaqëson qiellin, gratë që vajtojnë për të Tërëshenjtën, ndërtesat që luajnë një rol deçiziv në prespektivën e ikonës, qiriri që vendoset në mbështetësen ekzistuese të këmbëve, episodet anësore (si retë, hebrenjtë etj), shpirtrat e Apostujve me formën e busteve të rrethuara nga re, mbërrijnë për të nderuar të "fjeturën" Hyjlindëse sipas fjalës së Shën Joan Damaskinoit. Paraqitja e Fjetjes së Hyjlindëses është tema e fundit e dymbëdhjetfestësesh, e cila përfshin dymbëdhjet festat më të mëdha të Kishës sonë dhe përdoren  në ikonografinë e kupolave dhe pikave më të larta të murreve të tempullit. Disa shembuj konkretë të kësaj tematike është Fjetja në Manastirin e Dhafnisë (shek. 11-të) Fjetja e Shën Nikollas e Kasnitzit të Kosturit (1160-1180), si dhe Fjetja e Martonas së Palermos së Siçelisë (1146-1151). Virgjëresha Mari është frut i pemës së oshënarëve dhe të drejtëve të Dhjatës së Vjetër, "Dera për nga lindja e mbyllur" sipas Profetit Jezekil, ngushëllimi, porti dhe streha e çdo shpirti të lënduar. Për këtë në ndërgjegjien e pupullit, kjo festë  përbën Pashkën e dytë, Pashkën e Verës. Të "principin e jetës tjetës të përjetëshme" që festojmë për Pashkë, fryti i parë është lavdia e së Tërëshenjtës Hyjlindëse. Bibliografi 1. Π. Β. Πάσχου, Έρως Ορθοδοξίας ( Βίοι Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και κατανυκτικά κεφάλαια ορθοδόξου πνευματικότητος στολισμένα με πολλές βυζαντινές εικόνες), εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σσ.74-79. 2. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, τ. Α΄, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σσ. 123-124 (εφεξής: Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων). 3. Ανδρέα Θεοδώρου ( Ομοτ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών), Χρυσοπλοκότατε Πύργε, Μετάφραση και σχολιασμός των Παρακλητικών Κανόνων, εκδ. Αποστολική Διακονία της Ελλάδος, σ. 68. 4. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, σ. 126. 5. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, σ. 126. 6. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, Γ΄ Τόμος: Τεύχος Δεύτερο (Το Δωδεκάορτο και ο Ακάθιστος Ύμνος στην Ορθόδοξη Τέχνη και Παράδοση ), Αθήνα 2001, σσ. 329-330 ( εφεξής: Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης). 7. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, σσ. 327-330. 8. Ιωάννας Στουφή- Πουλημένου, Χριστιανική και Βυζαντινή Αρχαιολογία και Τέχνη, Αθήνα 2011, σ.320. 9. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, σ. 331. Përktheu Pelasgos Koritsas

Ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μπομποστίτσα Κορυτσάς! - Kremtimi i Fjetjes së Shën Marisë në Boboshticë të Korçës!

Η Κοίμηση της Θεοτόκου Μακάριοι οι ακούντες τον λόγον του Θεού .... Αρχιμ Επιφ. Χατζηγιάγκου!

Ο Ερντογάν αγόρασε Ελληνικών συμφερόντων εκπαιδευτικό ίδρυμα στα Τίρανα! - Erdogani ble një Universitet privat në Tiranë!

Ιδιωτικό Ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα ελληνικών συμφερόντων στα Τίρανα, πωλήθηκε σε ίδρυμα του Ερντογάν. Όπως αναφέρουν τα αλβανικά ΜΜΕ, το Ίδρυμα "Μααρίφ" που ελέγχεται απευθείας από τον Ερντογάν έχει αγοράσει το "University of New York Tirana" (UNYT) 65% των μετοχών του οποίου άνηκαν στην εταιρία  “IF Imports & Exports & Investments” ιδιοκτήτης της οποίας ήταν ο Ηλίας Φούτσης και φυσικά ήταν και ο Διαχειριστής του πανεπιστημίου, θέση από την οποία παραιτήθηκε μόλις πωλήθηκε το κολλέγιο . Οι συζητήσεις είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίς ενώ οι πηγές μας στο Υπουργείο Παιδείας  μας είπαν πως το ίδρυμα "Μααρίφ" έχει κλείσει με επιτυχία τις διαδικασίες αγοράς, γράφει το CNA.al, και το Klan Kosova. Το ιδιωτικό αυτό, εκπαιδευτικό ίδρυμα,  διαθέτει όλο το κύκλο των σπουδών  ξεκινώντας από το δημοτικό, την μέση εκπαίδευση  έως το πανεπιστήμιο. Μετάφραση επιμέλεια Πελασγός Κορυτσάς Με πληροφορίες από:https://www.fmimages.net/

Fondacioni “Maarif” që i takon presidentit turk, Recep Tayyip Erdoğan, e ka blerë “Universitetin e New York-ut në Tiranë” (UNYT). 65% të aksioneve të këtij universiteti i takonin kompanisë “IF Imports & Exports & Investments” me pronar Ilia Foutsis, i cili ishte edhe administrator i UNYT-së por që dha dorëheqje pas shitjes. Negociatat kishin filluar qysh moti, ndërsa burime zyrtare nga Ministria e Arsimit thanë se fondacioni “Maarif” ka mbyllur me sukses blerjen e UNYT-së, shkruan CNA.al, përcjellë Klan Kosova. Në të njëjtin universitet funksionojnë edhe një shkollë fillore dhe një shkollë e mesme private.  https://www.fmimages.net/

Την μνήμη του Αριστοτέλη Γκούμα τίμησε η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου

Χιμάρα, 12 Αυγούστου 2018 

Οκτώ ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την άνανδρη δολοφονία του Έλληνα Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα από αλβανούς εξτρεμιστές λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του στην Χιμάρα, επειδή δεν υποχώρησε από το δικαίωμα να ομιλεί την μητρική του γλώσσα στην γενέθλια γη του.

Σήμερα το πρωί τελέστηκε τρισάγιο στο μνήμα του Εθνομάρτυρα στο Νεκροταφείο της Χιμάρας από την οικογένεια του, παρουσία συγγενών, φίλων, συντοπιτών και άλλων πατριωτών που βρέθηκαν εκεί για να αποτίσουν φόρο τιμής στην μνήμη του αλλά και για να στείλουν το μήνυμα ότι όσα χρόνια και αν περάσουν η θυσία του δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Το παρόν έδωσε με αντιπροσωπεία της και η Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου, ο πρόεδρος της οποίας κατέθεσε στεφάνι στο μνήμα του Αριστοτέλη Γκούμα ως μία ελάχιστη ένδειξη τιμής στη μνήμη του. 

12 Αυγούστου 2010 - 12 Αυγούστου 2018

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Κίνηση για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου

Τέλεση τρισάγιου στο μνήμα του Αριστοτέλη Γκούμα

Κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο 
της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου Δημήτριο Περδίκη 

https://northernepirusmovement.blogspot.com/