Το μυστήριο του Ευχελαίου! - Misteri i Efqelisë

Σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, στους ναούς τελείται το μυστήριο του Ευχελαίου. Το μυστήριο του Ευχελαίου στηρίζεται στα λόγια ενός Αποστόλου, του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: “ Όταν κάποιος ανάμεσά σας είναι ασθενής, να καλεί τους πρεσβυτέρους (ιερείς) κι αυτοί να προσεύχονται γι’ αυτόν και να τον αλείφουν με λάδι στο όνομα του Ιησού Χριστού. Η γεμάτη πίστη προσευχή θα θεραπεύει τον άρρωστο. Ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάμει αμαρτίες θα του συγχωρούνται” (Επιστολή του Ιακώβου, ε΄14-15). Βασισμένη σ’ αυτή την προτροπή η Εκκλησία μας από τα πρώτα της χρόνια τελεί το Μυστήριο του Ευχελαίου. Υπάρχουν ειδικές ευχές (προσευχές) με τις οποίες ο ιερέας παρακαλεί τον Θεό να ευλογήσει το λάδι (το οποίο έχουμε σε ένα καντήλι) και να το κάνει ιαματικό, θεραπευτικό. Ύστερα λέγοντας: “Εἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος” αλείφει μ’ αυτό τον ασθενή χριστιανό, ο οποίος δέχεται να χριστεί γεμάτος πίστη στο Θεό κι ελπίδα ότι Εκείνος θα του χαρίσει τη θεραπεία. Το λάδι δεν έχει μαγική δύναμη. Η πίστη του Χριστιανού κερδίζει την ευλογία του Θεού και τη θεραπεία. Γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη ότι πολλές φορές στην επίγεια ζωή Του ο Κύριος με θαυμαστό τρόπο χάριζε την υγεία σε πάσχοντες ανθρώπους, αλλά πάντοτε περίμενε να δει την πίστη τους. Και πολλές φορές μετά τη θεραπεία τούς έλεγε: “Η πίστη σου σε έσωσε”. Η αρχαία τάξη όριζε να τελείται το Ευχέλαιο από επτά ιερείς. Ωστόσο σήμερα και ένας ιερέας μπορεί να τελέσει το Μυστήριο. Όπως και όλα τα Μυστήρια, είναι σωστό να τελείται στο ναό. Αν όμως κάποιος είναι βαριά άρρωστος και δεν μπορεί να μετακινηθεί, μπορεί να καλέσει τον ιερέα και να τελεστεί το Ευχέλαιο στο σπίτι του. Αν γίνει το Ευχέλαιο στο σπίτι μας, πρέπει να ετοιμάσουμε ένα καντηλάκι, ένα δοχείο με σιτάρι ή αλεύρι στο οποίο θα βάλουμε επτά κεριά και δίπλα μια εικόνα του Χριστού. Το Ευχέλαιο τελείται αποκλειστικά σε περίπτωση ασθενειών, σωματικών ή ψυχικών, και όχι  για να ευλογήσουμε ένα καινούριο σπίτι ή έτσι, για να πάει καλά η ζωή μας. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις η Εκκλησία έχει άλλες ακολουθίες.

Sot, të Mërkurën e madhe, në Kisha kryhet Misteri i Efqelisë (Vajisjes=Mirosjes). Misteri i Efqelisë bazohet tek fjalët e Apostullit, të Shën Jakovit  Vëllait të Zotit: “Kur dikush ndërmjet jush është i sëmurë, të thërresë më të mëdhenjtë (klerikët) dhe ata do të luten për të dhe ta lyejnë me vaj në emërin e Jesu Krishtit. Lutja plot besim do ta shërojë të sëmurin. Zoti do ta bëjë mirë. Dhe nëse ka bërë mëkate do t’i falen” (Letra e Jakovit , 5:14-15). Bazuar në këtë propozim/porosi Kisha jonë nga vitet e para të saj kryen Misterin e Efqelisë. Ekzistojnë urata të veçanta (lutje) me të cilat prifti i lutet Zotit që të bekojë vajin (të cilin e kemi në një kandil) dhe e bën të ketë veti shëruese. Më pas duke thënë”Për shëndet shpirti dhe trupi” lyen me të të krishterin e sëmurë, i cili pranon që të shënohet plot me besë tek Zoti dhe shpresë se Ai do t’i falë shërimin, terapinë. Vaji nuk ka forcë magjike. Besimi i të Krishterëve fiton bekimin e Zotit dhe terapinë. Dimë nga Dhjata e Re se shumë herë në jetën e Tij, Zoti në mënyrë të mrekullueshme falte shëndet tek njerëzit e sëmurë, por gjithmonë priste që të shikonte besimin e tyre. Shpesh herë pas terapisë ju thoshte: “Besimi yt të shpëtoi”. Rendi i lashtë caktonte që të kryhej Efqeli nga shtatë priftërinj. Ndërkaq sot dhe një prift mund të kryejë Misterin. Ashtu si gjithë  Misteret, është e drejtë të kryhen në kishë. Por kur dikush është i sëmurë rëndë dhe nuk mundet të lëvizë, mund të thërresë priftin dhe të kryejë një Efqeli në shtëpinë e tij.  Nëse Efqelia bëhet në shtëpinë tonë, duhet të përgatitim kandilen, një enë me grurë ose mjell tek i cili do të vendosim 7 qirinj dhe pranë ikonën e Krishtit. Efqelia kryhet vetëm në raste sëmundjesh, trupore apo shpirtërore dhe jo që të bekojmë një shtëpi të re ose thjesht që të shkojë mirë jeta jonë.  Për raste të tilla Kisha jonë ka shërbesa të tjera.

π. Βασίλειος Καλλιακμάνης: Κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις της Ακολουθίας του Νιπτήρα

Λ. Παππάς: Η «Ομόνοια» δεν μπορεί να γίνει ουρά, συνιστώσα ή συμπλήρωμα κομμάτων ή ανήθικων συμμαχιών

Πραγματοποιήθηκε χθες (05/04/2015) στους Αγίους Σαράντα, η πρώτη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Ε.Μ. «Ομόνοια». Σύμφωνα με το Άρθρο 28 του Καταστατικού«Το Πολιτικό Συμβούλιο είναι συμβουλευτικό όργανο το οποίο συγκροτεί ο Γενικός Πρόεδρος». 

Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ήταν: 1) Η χρηστικότητα και ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει το Π.Σ. 2) Η «Ομόνοια» ως εκπρόσωπος της ΕΕΜ. 3) Η ανάγκη αναδιοργάνωσης της και 3) οι ερχόμενες τοπικές εκλογές.  

Αμέσως μετά, ο Γενικός Πρόεδρος κ. Λεωνίδας Παππάς έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Συνεδρίασε σήμερα το Πολιτικό Συμβούλιο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρονιά και θεώρησα σωστό να κληθούν σε αυτό όλοι οι πρώην Γενικοί Πρόεδροι, όλοι όσοι είχαν εκλεχτεί βουλευτές και νομάρχες με το χρίσμα της «Ομόνοιας» και κάποια άλλα στελέχη.

Πολλοί από αυτούς είχαν διαφωνήσει κατά καιρούς και είχαν έναν διαφορετικό πολιτικό δρόμο ενώ κάποιοι άλλοι είχαν αποστασιοποιηθεί. Είμαι βέβαιος όμως πως πάντα νοιάζονται για το τεκταινόμενο του κοινού μας πολιτικού χώρου που είναι η «Ομόνοια» και η εμπειρία τους είναι πολύτιμη.  

Σε έναν πολιτικό χώρο οι διαφωνίες δεν είναι μόνο αναπόφευκτες αλλά και δείγμα δημοκρατικότητας. Η συστέγαση τους όμως στον ίδιο πολιτικό χώρο ως αντιθέσεις που πρέπει να συνθέτουν, δείχνει πολιτική ωριμότητα και σε αυτό πρέπει να ομολογήσουμε ότι ως κοινότητα γενικότερα και ως Ομόνοια ειδικότερα δεν το καταφέραμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Μία ισχυρή «Ομόνοια» που θα παράγει πολιτική, δεν είναι απαραίτητη μόνο για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό αλλά είναι χρήσιμη θα έλεγα και για την ίδια τη χώρα.

Παρά τα προβλήματα που είχαμε από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες, πρέπει να είμαστε περήφανοι για την μέχρι τώρα πορεία της οργάνωσης. 

Στην 25χρονη πορεία της η Ομόνοια, επιβιώνοντας σε ένα δύσκολο και πολλές φορές εχθρικό περιβάλλον, έχει να επιδείξει αγωνιστικότητα και ωριμότητα. 

Στην σημερινή συνάντηση συζητήθηκαν οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και φυσικά οι ερχόμενες τοπικές εκλογές που αναμένεται να καθορίσουν κατά πολύ το μέλλον της ιδιαίτερη μας πατρίδα.

Ήταν κοινή διαπίστωση πως πριν τη συζήτηση για σύμπραξη ή όχι με τις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, αυτό που είναι απαραίτητο είναι να γίνει κάθε δυνατή ενέργεια για την ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων της μειονότητας. Το φαινόμενο που παρατηρήσαμε στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, όπου η κάθε πλευρά συμμαχούσε με έναν μεγάλο αλβανικό κόμμα για να εξουδετερώσει την άλλη, πρέπει να σταματήσει.  

 Η Ομόνοια δεν μπορεί να γίνει ούτε η ουρά, ούτε το συμπλήρωμα και ούτε η συνιστώσα κανενός άλλου πολιτικού φορέα. Πόσο μάλλον όταν οι σημερινές συμμαχίες είναι πέρα κάθε λογικής παραγωγικής συνεργασίας, ανάπτυξης και ευρωπαϊκού προσανατολισμού αλλά με την ρηχή έννοια του πολιτικού παζαριού.

Με αίσθημα ευθύνης για το μέλλον του τόπου, απευθύνουμε έκκληση προς τους παράγοντες αλλά και σε κάθε συμπατριώτη μας, να στρέψουν το βλέμμα προς την «Ομόνοια», όχι απλώς ως μία από τις πολιτικές επιλογές αλλά ως μονόδρομος για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων»  

  apenandi

Ευάγγελος Ζάππας, ο ελληνόβλαχος Βορειοηπειρώτης στον οποίο χρωστούμε τιμές ήρωα

Σε δυόμισι μήνες το Ζάππειο Μέγαρο οφείλει να μνημονεύσει τα 150χρονα μετά θάνατον αυτού του μεγάλου Εθνικού Ευεργέτη. Προκαταλαμβάνω της εναπομείναντος περιόδου για να θυμίσω στη μεγάλη ελληνόβλαχη κοινότητα, δώθε και εκείθε συνόρων, μαζί και στον υπόλοιπο βορειοηπειρωτικό ελληνισμό, αν προλαβαίνουν ας τιμήσουν τη μνήμη του Ευάγγελου Ζάππα πρωτίστως ως εθνικού ήρωα. Τιμή που οι διαχρονικές ελληνικές κυβερνήσεις ανέκαθεν έχουν στερήσει σ’ αυτόν και σε όλους τους ήρωές μας, παρόλο που από την Άνω Ήπειρο έτρεξαν σε κάθε γωνιά της επαναστατημένης Ελλάδας θυσιάζοντας εαυτούς για την ανεξαρτησία της.
Για όσους γνωρίζουν ολίγα ο Ευάγγελος Ζάππας υπήρξε υπασπιστής του Σουλιώτη πολέμαρχου Μάρκου Μπότσαρη σε όλους τους πολέμους του Σουλίου, μέχρι τελευταίως της Σπλάντζας. Μετά τον θάνατο αυτού του θρυλικού αγωνιστή συνέχισε τον αγώνα μαζί με τον αξιομνημόνευτο καπετάν Κίτζο Τζαβέλα όπου αρίστευσε με ανδραγαθήματα σε όλα τα πεδία μαχών, Ήπειρο, Μεσολόγγι, Κόρινθο, Άμφισσα, Άμπλιανη, και τιμώμενος με τον βαθμό του ταξιάρχη τέθηκε επικεφαλής όλων των βλαχοχωριών του Σαλώνου.

Ο Ευάγγελος Ζάππας λοιπόν από το 1821 μέχρι το 1830 αρίστευσε σε όλους τους αγώνες για να δει την Ελλάδα ελεύθερη. Δεν πτοήθηκε ακόμα και όταν φυλάκισαν την μητέρα του στα κελιά του νησιού Ιωαννίνων για να τον απαρνηθεί ως γιο της. Πράγμα που δεν το έκανε και προτίμησε τα βασανιστήρια, μέχρι το τέλος της επανάστασης που την άφησαν ελεύθερη.
Ήταν ο μοναδικός που στο τέλος της επανάστασης, γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση του νεοσύστατου κράτους, αρνήθηκε την χρηματική αποζημίωση ως αγωνιστής. Αντί αυτού το 1831 μετανάστευσε στην Ρουμανία, δούλεψε σκληρά και απόχτησε τεράστια περιουσία, την οποία και πάλι πρόσφερε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Να γιατί σκέφθηκα να απευθυνθώ στις παραπάνω κοινότητες! Ασχέτως αν ακόμα και οι σημερινές κυβερνήσεις δεν αναγνωρίζουν την συνεισφορά των Βορειοηπειρωτών σε όλους τους αγώνες του έθνους, εν συνέχεια και την αντιμετώπιση κάθε καταχτητή, εμείς έχουμε χρέος να διδασκόμαστε από τους αγώνες τους και να μνημονεύουμε τους δικούς μας αγωνιστές. Και περισσότερο τον Ευάγγελο Ζάππα που τυχαίνει να είναι δυο φορές Εθνικός Ήρωας, της Ανεξαρτησίας και της Ευεργεσίας.

Τηλέμαχος Λαχανάς

vlahoi.net

Ο ΓΚΑΝΤΙ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ - Gandi në Londër.

Ο ΓΚΑΝΤΙ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ====== Όταν ο Γκάντι σπούδαζε νομικά στο Πανεπιστημίου του Λονδίνου είχε έναν καθηγητή, το επίθετο του οποίου ήταν Mr. Peters, που δεν συμπαθούσε καθόλου τον Γκάντι. Κάποια μέρα, κατά τη διάρκεια τού μεσημεριανού γεύματος, ο Mr. Peters καθόταν στο εστιατόριο τού Πανεπιστημίου, όταν ο Γκάντι ήλθε, με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του. Σοβαρά ενοχλημένος, ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι: «Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια τού φαγητού τους»; Και η απάντηση τού Γκάντι ήταν: «Μην ενοχλείσθε κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα...» και πήγε και κάθισε σ' ένα άλλο τραπέζι. Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει την ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις, αλλά ο φοιτητής του, ως συνήθως, απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του. Τότε ο Mr. Peters, του έθεσε την παρακάτω ερώτηση: «Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε»; Χωρίς να πολυσκεφτεί ο Γκάντι του απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα». Τότε ο Mr. Peters μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε: «Αν ήμουν στην θέση σας θα έπαιρνα αυτό με την σοφία, δεν νομίζετε»; Και ο Γκάντι με απάθεια του απάντησε: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει». Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του, έγραψε στην κόλλα του διαγωνίσματος: «Ηλίθιος» και την έδωσε στον Γκάντι. Ο Γκάντι πήρε την κόλλα του διαγωνίσματος, κάθισε κάτω κι ύστερα από μερικά λεπτά πάει στον καθηγητή του και του λέει: «Mr. Peters, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε».!!! ΠΗΓΗ: Ημερολόγιο Αποδημίας

Gandi në Londër. Kur Gandi studionte juridikë në Universitetin e Londrës kishte një profesor, mbiemri i të cilit ishte Mr Peters i cili nuk e simptizonte aspak Gandin. Një ditë , gjatë kohës së drekës, Mr Peters, qëndroi pranë restorantit të Universitetit, kur Gandi erdhi, me diskun e tij dhe qëndroi pranë tij.  Seriozisht i shqetësuar, profesori mendjemadh i tha Gandit: “Zoti Gandi, nuk e dini që një derr dhe një pëllumb nuk rrinë së bashku gjatë kohës që hanë ushqim”? Përgjigjia e Gandit ishte: “Mos u shqetëso profesor, do të fluturoj më tutje..” dhe shkoi të rrinte në një tavolinë tjetër. I nevrikosur në maksimum prof Peters donte që të merrte një revansh në provimet e rradhës, por studenti i tij si zakonisht ju përgjigj shumë drejt të gjitha pyetjeve të tij. Atëhere Peters, i bëri këtë pyetje: “Zoti Gandi, çfarë do të bënit nëse duke ecur në rrugë do të gjenit një pako të mbushur me mençuri dhe një tjetër plot me para? Cilën prej të dyjave do të merrnit?” Pa e menduar mirë Gandi iu përgjigj: “Me siguri pakon me para”. Atëhere Mr Peters me një buzëqeshje plot ironi i tha: “Nëse do të isha unë në vendin tuaj do të merrja urtësinë/mençurinë, nuk mendoni?” Dhe Gandi me apati iu përgjigj: “Secili merr atë që i mungon”. Zoti Peters tashmë histerik nga përgjigjia e studentit të tij shkroi në fletën e testit “Injorant” dhe ja dha Gandit. Gandi e mori fletën e testit, u ul dhe pas disa minutash shkoi tek profesori dhe i tha: “Mr Peters, vendosët firmën në testi im, por harruat që të vendosnit notën”!!!

Θέλω Γαλήνη.... - Dua PAQE...!

"Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ ; "ρώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει. "Εγώ θέλω γαλήνη" απάντησε μελαγχολικά εκείνος. Ο ερημίτης πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα : Εγώ θέλω γαλήνη... "Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι", είπε στον οδοιπόρο και διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ». "Σβήνεις πρώτα το "εγώ". Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και νομίζει πως μπορεί να την βρει μόνος του, μακριά από τον Θεό. Το εγώ πάντα θα νιώθει ότι απειλείται από όλους γύρω του κι έτσι πάντα θα φοβάται. Θα μετατρέπεται σε εγωισμός για να επικρατεί, και θα διώχνει τον Θεό και την γαλήνη Του." Με μια δεύτερη κίνηση διέγραψε το «θέλω». "Πρέπει να σβήσεις τη λέξη "θέλω". Το θέλω δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση. Όταν τρέχεις πίσω από τις μάταιες επιθυμίες σου, ποτέ δεν θα βρεις χρόνο να γαληνέψεις και να γίνεις ευτυχισμένος. Είναι η γνωστή «επίδραση του κουνουπιού». Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν δέκα κουνούπια κι εσύ σκοτώσεις τα εννιά, το δέκατο κουνούπι δεν θα σε αφήσει να κοιμηθείς. Έτσι είναι και οι επιθυμίες. Όσες και να ικανοποιήσεις πάντα θα υπάρχει κάποια που δε θα σε αφήνει να κοιμηθείς." Ο οδοιπόρος τότε κοιταξε τις διαγραμμένες λέξεις στο χώμα και λένε πως τότε βίωσε την πρώτη του αφύπνιση. Είχαν σβηστεί το «Εγώ» και το «θέλω» και είχε μείνει η ... Γαλήνη...

Çfarë erë e mirë ju sjell këtu? Pyeti heremiti i mençur udhëtarin dhe i cili kërkonte i dëshpëruar ta takonte. “Unë dua qetësi” u përgjigj me melankoli ai. Heremiti mori një dru dhe shkroi në tokë: Unë dua qetësi/paqe.... “Shiko tani se sa e thjeshtë është”, i tha udhëtarit dhe fshiu me një lëvizje  fjalën “Unë”. “Fshin në fill “unë”. Është e pamundur që të gjejë paqe ai që ka besim absolut tek vetja dhe kujton se mund ta gjejë vetë larg Zotit. Uni gjithmonë do të ndjejë se kërkcënohet nga të gjithë rreth tij dhe kështu do të ketë frikë. Do të kthehet në egoizëm që të mbizotërojë dhe do të dëbojë Zotin dhe paqen e Tij”. Me një lëvizje të dytë fshiu fjalën “dua”. “Duhet të fshish fjalën “dua”. Fjala dua deklaron dëshirë, nevojë dhe dedikim. Kur vrapon prapa dëshirave të tua të kota, atëhere nuk do të gjesh kohë që të qetësohesh dhe të bëhesh i lumtur. Është i ditur “ndikimi i mushkonjës”. Nëse në një dhomë ekzistojnë dhjetë mushkonja dhe ti i vret të nënta, mushkonja e dhjetë nuk do të lerë që të flesh. Kështu janë dhe dëshirat. Sado që ti kënaqësh, gjithmonë do të ekzistojë ndonjë që nuk do të lerë që të flesh”. Udhëtari atëhere pa fjalët e fshira në tikë dhe thonë se atëhere përjetoi zgjimin e tij të parë. Ishin fshirë fjalët “Unë” dhe “dua” dhe kishite mbetur... Paqja....