Eπαναλειτουργία στρατιωτικών φυλακίων στα ελληνοαλβανικά σύνορα προανήγγειλε ο Καμμένος

• 

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος συνομιλεί με στρατιώτες στο φυλάκιο των Δρυμάδων.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Επαναλειτουργία στρατιωτικών φυλακίων και ενίσχυση του στρατεύματος στα ελληνοαλβανικά σύνορα, προανήγγειλε από το ακριτικό φυλάκιο των Δρυμάδων Πωγωνίου Ιωαννίνων, ο υπουργός Αμυνας Πάνος Κάμμενος, εξέλιξη η οποία θα ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα των κατοίκων στα χωριά της μεθορίου, που ζητούν να νιώσουν ασφαλείς.

Ο κ. Καμμένος, ο οποίος πραγματοποιεί περιοδεία στα ακριτικά στρατιωτικά φυλάκια της Ηπείρου, είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ απαντώντας σε σχετική ερώτηση. « Ήδη ανασχεδιάζουμε όλη την περιοχή. Ο ανασχεδιασμός της αμυντικής δομής, θα ανακοινωθεί σε λίγο καιρό. Το καλοκαίρι , στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης που γίνεται, και σύμφωνα με τις εντολές που έχουν δοθεί και από εμένα αλλά και από τον Αρχηγό του Στρατού, από την πρώτη σειρά ,τις επόμενες μέρες, θα ενισχυθεί περεταίρω η παρουσία των κληρωτών στην περιοχή .Θα υπάρξει επαναλειτουργία φυλακίων, μονάδες καταδρομέων που θα κάνουν ασκήσεις στην περιοχή, αλλά και ελικόπτερα θα επιχειρούν στην περιοχή, για να δώσουν στους κατοίκους αίσθημα ασφάλειας».

Ο υπουργός Εθνικής Aμυνας, επισήμανε ότι οι υφιστάμενες δυνάμεις ,ο Στρατός ,η Ελληνική αστυνομία αλλά και οι τοπικές αρχές καταβάλουν προσπάθειες ,κάνουν καλά τη δουλειά τους ,όμως «πρέπει να ζωντανέψουν τα χωριά». Όπως τόνισε, τα «νέα παιδιά που έφυγαν από τον τόπο τους και είναι άνεργα στην Αθήνα, να επιστρέψουν , να καλλιεργήσουν και πάλι τη γή μας. Πρέπει να βάλουμε μπροστά την πατρίδα να δουλεύει». Ο κ. Καμένος ήταν κατηγορηματικός απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις αξιώσεις που προβάλει το τελευταίο διάστημα η Αλβανία. «Η Εθνική Κυριαρχία της χώρας δεν είναι προς διαπραγμάτευση και κανένας δεν μπορεί να την διαπραγματευτεί, είτε αυτό λέγεται οικονομική απειλή, είτε λέγεται εξωτερική απειλή. Η Ελλάδα, ούτε φοβάται ούτε παραδίδει χιλιοστό της γης του αέρα και της θάλασσας της».

Στο φυλάκιο των Δρυμάδων ο Υπουργός Εθνικής Αμυνας τίμησε την 62χρονη Σοφία Δημητρίου, την γυναίκα φρουρό των συνόρων ,που ζει μόνη της στο χωριό Ορεινό. Ο υπουργός την συνεχάρη για το θάρρος της και της ανακοίνωσε πως θα την εντάξει στην Εθνοφυλακή, αλλάζοντας άμεσα το νόμο, καθώς προβλέπει να υπηρετούν μόνο άνδρες. «Δίνετε θάρρος σε όλους. Αισθανόμαστε ασφαλείς όσο είστε εσείς εδώ» της είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε, «θα αποτελείτε μέρος τη Παλαικής 'Αμυνας της πατρίδας μας». Μάλιστα της έδωσε τιμητική πλακέτα του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
πηγή

Το Δημοτικό Συμβούλιο για τη ρηματική διακοίνωση της Αλβανίας

Η θέση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων, σχετικά με τη ρηματική διακοίνωση της Αλβανικής κυβέρνησης για το πρόγραμμα θαλασσίων και χερσαίων ερευνών της χώρας μας για υδρογονάνθρακες και τις εντεινόμενες εθνικιστικές εξάρσεις στη γειτονιά μας, διαβιβάστηκε από τον Πρόεδρο του σώματος, Γιώργο Παπαδιώτη, στο υπουργείο εξωτερικών, στα κόμματα της βουλής και τους βουλευτές του τόπου. 

Το Δημοτικό Συμβούλιο επισημαίνει πως:

«Η πολιτική της γείτονας χώρας τελευταία, με την απαράδεκτη και νομικά ανυπόστατη αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και με άλλες ενέργειες, είναι σαφώς εχθρική και προκλητική προς την πατρίδα μας και δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το ήδη τεταμένο κλίμα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων.

Στην ίδια χρονική συγκυρία, η αναζωπύρωση της διαμάχης Αλβανόφωνων και Σλάβων στη γειτονιά μας και ο ανιστόρητος «μεγαλοϊδεατισμός» διαφόρων κύκλων, απειλούν να βυθίσουν για μια ακόμα φορά τα βαλκάνια στο χάος.

         Απέναντι στην κλιμακούμενη ένταση στην περιοχή, οι Κυβερνήσεις έχουν υποχρέωση να καλλιεργούν και να ενισχύουν με συνέπεια, τη φιλία, τη συνεργασία και τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των χωρών.

         Τέλος, και με γνώμονα πάντοτε τα παραπάνω, οι ελληνικές αρχές οφείλουν να αξιολογήσουν ψύχραιμα και σε βάθος τα γεγονότα και να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την τήρηση της διεθνούς τάξης και νομιμότητας».
πηγή

Η επιδίωξη της Ρουμανίας να ενταχθούν στο Αλβανικό κράτος τα Βλάχικα χωριά της Πίνδου

Μετά το πέρας του Α΄ Βαλκανικού πολέμου έπρεπε να καθοριστούν τα σύνορα των βαλκανικών κρατών με την Τουρκία. Στον καθορισμό των συνόρων είχε εμπλοκή και η Αυστρία, το κυριότερο μέλος της Αυστρο-Ουγγαρίας. Η πολιτική της Αυστρίας αποσκοπούσε στον αποκλεισμό της Σερβίας από την Αδριατική, καθώς και τον αποκλεισμό της Ιταλίας από τα ανατολικά παράλια της Αδριατικής. Για το λόγο αυτό...

επιδίωκε να δημιουργήσει ένα αυτόνομο αλβανικό κράτος υπό την προστασία της.

Από την άλλη μεριά η Ιταλία ήθελε να δημιουργηθεί ένα αλβανικό κράτος, το οποίο θα το χρησιμοποιούσε μελλοντικά ως προτεκτοράτο, αφενός μεν για να ελέγχει και από τις δύο πλευρές την Αδριατική και αφετέρου για να το έχει ως βάση οικονομικής διείσδυσης στα Βαλκάνια. Τα άλλα μεγάλα κράτη που εμπλέκονταν στις συζητήσεις των βαλκανικών κρατών ήταν η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Γερμανία.

Για να επιλυθεί το βαλκανικό πρόβλημα των συνόρων, πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 1912 στο Λονδίνο Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη. Συγκεντρώθηκαν εκεί οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων και οι αντιπροσωπείες των ενδιαφερομένων κρατών για να ληφθούν διάφορες αποφάσεις. Η Συνδιάσκεψη αυτή, υπό την προεδρία του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών σερ Έντουαρντ Γκρέυ, από την πρώτη συνεδρία της στις 3/16 Δεκεμβρίου 1912 αποφάσισε την ίδρυση αλβανικού κράτους, το οποίο ουδέποτε υπήρχε στο παρελθόν. Στη συνέχεια, το πρόβλημα που ανέκυψε ήταν ο καθορισμός των συνόρων του νέου κράτους.

Οι συζητήσεις και οι ζυμώσεις σχετικά με τα όρια των νέων βαλκανικών κρατών μετά τον πόλεμο κράτησαν αρκετό καιρό, διότι δεν υπήρχε συμφωνία με τα ενδιαφερόμενα μέρη και την Τουρκία. Η πρώτη επίσημη συνεδρίαση της Συνδιάσκεψης για τον καθορισμό των νοτίων συνόρων της Αλβανίας έγινε στις 29 Μαΐου/11 Ιουνίου 1913. Πριν όμως από αυτήν και συγκεκριμένα το μήνα Μάρτιο του ίδιου έτους η Ρουμανία με τον πρεσβευτή της στο Λονδίνο, ονόματι Μισίου, επιδίωξε να επηρεάσει τους πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων, προκειμένου να ενσωματωθούν στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας τα βλαχόφωνα χωριά της Πίνδου, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Γράμμου. Καλύτερος φίλος και συμπαραστάτης στις απαιτήσεις της Ρουμανίας αναδείχτηκε ο πρόεδρος της Συνδιάσκεψης Έντουαρντ Γκρέυ, συνεπικουρούμενος και από την Ιταλία. Ευτυχώς που η Γαλλία και η Ρωσία υποστήριζαν τις θέσεις της Ελλάδας και έτσι παρέμειναν τα βλαχόφωνα χωριά στην ελληνική επικράτεια.

Με το σημερινό μας άρθρο θα φέρουμε εν συντομία στην επιφάνεια τα διπλωματικά παρασκήνια σχετικά με το παραπάνω ζήτημα, γεγονός που, αν είχε αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα, η περιφέρεια Γρεβενών θα βρισκόταν σήμερα ακρωτηριασμένη με τα νότια σύνορα της Αλβανίας να φθάνουν μέχρι το Βενέτικο ή τον Αλιάκμονα ποταμό. Τα περισσότερα από αυτά που αναφέρουμε στηρίζονται σε επίσημα διπλωματικά έγγραφα, τα οποία δημοσιεύτηκαν στη «Ρωμουνική Βίβλο», καθώς και στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή των Ελλήνων για το θέμα αυτό (συνεδρίαση της 20 Φεβρουαρίου 1914, επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, με ομιλητή τον Δημήτριο Ράλλη, βουλευτή της αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργό).

Οι παρασκηνιακές διπλωματικές ενέργειες της Ρουμανίας, τις οποίες δεν γνώριζε η Ελλάδα, έχουν ως εξής:

Στις 9)22 Μαρτίου 1913 ο πρωθυπουργός της Ρουμανίας Τάκε Μαγιορέσκο, αποκαλώντας τους Κουτσόβλαχους «Ρωμούνους», απέστειλε στον πρεσβευτή της Ρουμανίας στο Λονδίνο το παρακάτω τηλεγράφημα :

«Ζητήσατε, όπως αι πολυάριθμοι Μακεδονορωμουνικαί κοινότητες της Πίνδου μεταξύ Σαμαρίνης και Μετσόβου περιληφθώσιν εις την Αλβανίαν. Επιμείνατε επί της αρχής, όπως εις όλους τους τόπους, ένθα οι Ρωμούνοι πλειονοψηφούσιν αναγνωρισθή ως γλώσσα της διοικήσεως η Ρωμουνική, καθώς και εις τας εκκλησίας και τα Ρωμουνικά σχολεία. Η γενική αύτη αρχή πρέπει ν’ αναγραφή εις το Σύνταγμα της Αλβανίας».

Ο Ρουμάνος πρεσβευτής, ενεργώντας σύμφωνα με τις εντολές του πρωθυπουργού, ζήτησε προφορικά κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης των πρεσβευτών όπως όλα τα βλαχόφωνα χωριά της οροσειράς της Πίνδου, καθώς και εκείνα του Γράμμου και της περιφέρειας Κορυτσάς, να περιληφθούν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Παράλληλα ζήτησε από τις Μεγάλες Δυνάμεις να εγγυηθούν την αυτονομία των βλαχόφωνων κατοίκων των χωριών που επρόκειτο να ενσωματωθούν στο νέο κράτος και την κατοχύρωση της αυτονομίας αυτών με την αναγραφή στο Σύνταγμα της Αλβανίας. Ύστερα από την ενέργεια αυτή ενημέρωσε τηλεγραφικά τον πρωθυπουργό Μαγιορέσκο στις 13)26 Μαρτίου 1913. Ενδεικτικά, μνημονεύουμε την πρώτη παράγραφο του τηλεγραφήματος: «Σήμερον εν τη συνελεύσει των πρεσβευτών εζήτησα αι χώραι μεταξύ Ιωαννίνων, Μετσόβου, Γρεβενών και του όρους Γράμμου μέχρι Κορυτζάς, περιλαμβάνουσαι 36 κωμοπόλεις και κώμας Ρωμουνικάς μετά πληθυσμού πλέον των 80.000 κατοίκων, περιληφθώσιν εις την Αλβανίαν».

Ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών
Έντουαρντ Γκρέυ

O Ρουμάνος πρεσβευτής δεν περιορίστηκε μόνο στην προφορική ανάπτυξη των αξιώσεων της ρουμανικής κυβέρνησης σχετικά με τα νότια σύνορα της Αλβανίας, αλλά υπέβαλε την επομένη και υπόμνημα που περιελάμβανε λεπτομερώς τις ρουμανικές βλέψεις. Το υπόμνημα αυτό, με ημερομηνία 14)27 Μαρτίου 1913, υπεβλήθη στον πρόεδρο της Συνδιάσκεψης Έντουαρντ Γκρέυ και αναφέρει τα εξής:

(α) Η ρουμανική κυβέρνηση βλέπει με ευχαρίστηση τη δημιουργία ανεξάρτητου αλβανικού κράτους και ελπίζει ότι οι εγγυήτριες Μεγάλες Δυνάμεις θα θελήσουν να συμπεριλάβουν σ’ αυτό και την εθνικότητα των πολυάριθμων Ρουμάνων (εννοεί τους Κουτσόβλαχους). Προς το σκοπό αυτό τα όρια της μέλλουσας Αλβανίας πρέπει να χαραχθούν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όχι μόνο το κράτος αυτό να προφυλαχθεί από κάθε μελλοντικό κίνδυνο από τα γειτονικά κράτη αλλά και ο ρουμανικός πληθυσμός, ο οποίος είναι συμπαγής προς τα νοτιοανατολικά της Αλβανίας να διατηρηθεί άθικτος μέσα στα όρια του αλβανικού κράτους.

(β) Η χώρα η συμπεριλαμβανόμενη μεταξύ των πόλεων Ιωαννίνων, Μετσόβου, Γρεβενών και του όρους Γράμμου, κατοικείται υπό πληθυσμού κατά πλειοψηφία ρουμανικού, ο οποίος δύναται να εκτιμηθεί σε 80.000 και πλέον κατοίκων και ο οποίος είναι εγκατεστημένος σε 36 κωμοπόλεις και χωριά, κυριότερα των οποίων είναι η Σαμαρίνα, η Αβδέλλα, το Περιβόλι, η Κρανιά, η Λαβανίτσα (;), το Συρράκο, η Λάιστα, η Λεσινίτσα (Βρυσοχώρι), η Μπριάζα (Δίστρατο) κ.λπ.

(γ) Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι οι δύο πλευρές της Πίνδου από του όρους Γράμμου μέχρι των Αγράφων κατοικούνται κατά πλειοψηφία από Ρουμάνους. Μέρος του πληθυσμού τούτου προσαρτήθηκε στην Ελλάδα μετά τη Συνθήκη του Βερολίνου. Οι Ρουμάνοι διαμαρτυρήθηκαν τότε κατά της προσαρτήσεως αυτής. Θα ήταν άδικο να επιτραπεί εκ νέου ο διαχωρισμός του συμπαγούς κορμού των Ρουμάνων και να προσαρτηθούν αυτοί σε άλλο πλην της Αλβανίας κράτος.

(δ) Η Ρουμανία είναι της γνώμης ότι η εθνικότητα αυτών θα διατηρηθεί καλλίτερα μέσα σε ένα ανεξάρτητο αλβανικό κράτος, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

(ε) Η Ρουμανική Κυβέρνηση θεωρεί ότι τα καλλίτερα φυσικά όρια προς Νότο της Αλβανίας θα ήταν τα όρη Ζαγορίου (Μιτσικέλι και Πάπιγκο), η πεδιάδα του Ινάχου μέχρι της συμβολής αυτού μετά του ποταμού Αράχθου και των πηγών αυτού εις το όρος Ζυγός. Εντεύθεν μέχρι Μετσόβου και ακολουθούντα τα σημερινά σύνορα της Ελλάδος μέχρι του ποταμού Βενέτικου, εκείθεν μέχρι της συμβολής τούτου μετά του ποταμού Βίστριτζα (Αλιάκμονος), ακολουθούντα το ρεύμα του ποταμού τούτου μέχρι Δάρδας, Γράμμου, Κορυτσάς και εκείθεν μέχρι Πρέσπας.

(στ) Ο πληθυσμός των χωρών αυτών είναι κατά μέγα μέρος ρουμανικός, μουσουλμανικός (μωαμεθανοί Βαλαάδες) και αλβανικός με μια μειονότητα ελληνική. Για να διασωθεί η εθνική υπόσταση των Ρουμάνων των παραπάνω μερών, οι οποίοι θα περιληφθούν στην Αλβανία, οι Μεγάλες Δυνάμεις θα θελήσουν ευμενώς να αναγράψουν όχι μόνο στη διεθνή συνθήκη, η οποία θα αντικαταστήσει τη Συνθήκη του Βερολίνου, αλλά και στο Σύνταγμα της Αλβανίας την αρχή, ότι στη διοίκηση όλων των μερών που πλειοψηφούν οι Ρουμάνοι καθώς και σε όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία των Ρουμάνων η εν χρήσει γλώσσα θα είναι η Ρουμανική.

(ζ) Το νέο αλβανικό κράτος πρέπει να εγγυηθεί διοικητική, κοινοτική και κατά το δυνατόν πολιτική αυτονομία στους Ρουμάνους της Αλβανίας χωρίς να παρεμβάλλει εμπόδια στην εξουσία του Ρουμάνου θρησκευτικού αρχηγού στις περιοχές που κατοικούν οι Ρουμάνοι. Το ρουμανικό κράτος θα μπορεί, όπως και στο παρελθόν, να παρέχει επιχορηγήσεις εις τα Ρουμανικά πνευματικά ιδρύματα της Αλβανίας, άνευ ουδεμιάς παρεμποδίσεως εκ μέρους του αλβανικού κράτους.

Με το παραπάνω υπόμνημα βλέπουμε ότι η Ρουμανία επιδίωκε όπως όλα τα εδαφικά διαμερίσματα του ορεινού όγκου της Βόρειας και Νότιας Πίνδου και τα χωριά της Κορυτσάς και της Πρέσπας, στα οποία κατοικούσαν Κουτσόβλαχοι, να περιέλθουν στην Αλβανία. Επιπλέον ζητούσε αυτονομία των εν λόγω πληθυσμών και εγγυήσεις από τις Μ. Δυνάμεις.

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη για ιστορικούς λόγους ήθελε τα σύνορα αυτής να επεκταθούν προς Βορρά ως τον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπη, δηλαδή να ενσωματωθεί στον κορμό της και η Βόρεια Ήπειρος. Θυμίζουμε ότι κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων τα ελληνικά στρατεύματα είχαν καταλάβει τη Β. Ήπειρο και υποχρεώθηκαν να αποσυρθούν από αυτή μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας (4/17 Δεκεμβρίου 1913).

Για όσα συνέβαιναν στα διπλωματικά παρασκήνια εκ μέρους της Ρουμανίας σχετικά με τα νότια σύνορα της Αλβανίας η ελληνική διπλωματία είχε άγνοια και μόλις τον Απρίλιο του 1913 έλαβε γνώση και ζήτησε να παρακαθίσει με έναν αντιπρόσωπο στη Διάσκεψη, τον οποίο οι Μ. Δυνάμεις απέρριψαν. Τότε οι Έλληνες διπλωμάτες πλησίασαν τον Ρουμάνο πρεσβευτή, για να διαπιστώσουν αν μπορούσε να βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση. Σε τηλεγράφημα που απέστειλε ο εν λόγω πρεσβευτής στον πρωθυπουργό του Μαγιορέσκο στις 2)15 Ιουνίου 1913 ανέφερε ότι οι Έλληνες διπλωμάτες τον ρώτησαν αν υπάρχει δυνατότητα να δεχθεί η Ρουμανία όπως οι Ρουμάνοι (Κουτσόβλαχοι) της Πίνδου προσαρτηθούν στην Ελλάδα, με την υπόσχεση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα προσφέρει τις ίδιες εγγυήσεις με αυτές που ζητούσε για την Αλβανία. Η απάντηση του Μαγιορέσκο ήταν αρνητική, λέγοντας ότι «η συγχώνευση με την Αλβανία είναι η καλύτερη εγγύηση για τους Μακεδονορουμάνους, από τη στιγμή που δεν υπάρχει αυτόνομη Μακεδονία» και ότι «η Ρουμανία δεν δύναται να εγκαταλείψει την άποψη αυτή».

Δυστυχώς τα πράγματα για την ελληνική πλευρά ήταν δύσκολο να βελτιωθούν και η κυβέρνηση Βενιζέλου προσπάθησε να δημιουργήσει την κατάλληλη φιλική ατμόσφαιρα με τη Ρουμανία, προσφερόμενη να εκπληρώσει κάθε επιθυμία αυτής στο ζήτημα των Κουτσοβλάχων. Η απώλεια της Βορείου Ηπείρου ήταν πλέον γεγονός μετά την αρνητική στάση που κράτησαν έναντι των ελληνικών συμφερόντων η Ιταλία και η Αυστρία. Η ελληνική κυβέρνηση, εκτελώντας τις εντολές των Μ. Δυνάμεων, διέταξε την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από τη Βόρειο Ήπειρο, χωρίς να κατοχυρώσει πλήρως όλες οι εγγυήσεις για τον ελληνικό πληθυσμό. Τελικά, τα βλαχοχώρια της Πίνδου παρέμειναν στην ελληνική επικράτεια, πλην όμως ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να υιοθετήσει όλες τις απαιτήσεις του Μαγιορέσκο και αυτό φαίνεται από τις επιστολές που αντάλλαξαν μεταξύ τους οι ανωτέρω πρωθυπουργοί, οι οποίες προσαρτήθηκαν στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1913. Το αποτέλεσμα ήταν οι Κουτσόβλαχοι να αναγνωριστούν ως μειονότητα εντός του ελληνικού κράτους με το δικαίωμα να έχουν δικά τους σχολεία και εκκλησίες με δικούς τους δασκάλους και ιερείς και τα ιδρύματά τους να ελέγχονται και να υποστηρίζονται οικονομικά από τη Ρουμανία υπό την τυπική επίβλεψη του ελληνικού κράτους. 

Μετά το πέρας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε στα Βαλκάνια και νέος καθορισμός των συνόρων. Στη Διάσκεψη των Συμμάχων στο Παρίσι, που ασχολήθηκε με τα θέματα αυτά, κάποια αποκαλούμενη «Μακεδονορουμανική Εταιρεία» (μάλλον πρόκειται για δημιούργημα της ρουμανικής προπαγάνδας για συγκεκριμένο σκοπό) προσπάθησε να επηρεάσει με την υποβολή υπομνήματος τις αποφάσεις, με σκοπό να ενσωματωθούν τα βλαχόφωνα χωριά της Πίνδου στο αλβανικό κράτος.Οι πρώτοι που αντέδρασαν συντονισμένα και δυναμικά στην ενέργεια αυτή, στις αρχές Μαρτίου του 1919, ήταν οι βλαχόφωνοι της επαρχίας Γρεβενών, οι οποίοι, εκπροσωπώντας και τα βλάχικα χωριά της Ηπείρου, απέστειλαν το παρακάτω τηλεγράφημα διαμαρτυρίας στον πρόεδρο των ΗΠΑ Γούντρω Ουίλσον, στους πρωθυπουργούς Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και στον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο, έπειτα από πάνδημο συλλαλητήριο που έλαβε χώρα στην πόλη των Γρεβενών, στο οποίο μίλησαν οι δικηγόροι Γεώργιος Ποντίκας και Γεώργιος Βασιλάκης. Τα ονόματα των μελών της Επιτροπής που υπογράφουν το τηλεγράφημα φαίνονται στο τέλος του κειμένου:

«Οι κάτοικοι της Πίνδου προς τους αρχηγούς των Συμμάχων»

«Οι κάτοικοι της περιφερείας της Πίνδου, λαβόντες γνώσιν του δημοσιευθέντος εν τω Παρισινώ «Χρόνω» 13)26 Φεβρουαρίου (1919) υπομνήματος της αυτοτιτλοφορούμενης Μακεδονορρουμανικής, αγνώστου ημίν, αντιπροσωπείας δήθεν ανυπάρκτων Μακεδονορρουμάνων Πίνδου, δι’ ου ζητεί αύτη, όπως η περιοχή της Πίνδου περιληφθή εις το συμπηχθησόμενον Αλβανικόν Κράτος, συνελθόντες εις πάνδημον συλλαλητήριον, αποφασίζομεν: Μετ’ αγανακτήσεως καταγγέλλομεν την ανωτέρω επιτροπήν ότι ουδένα κάτοικον της Πίνδου εκπροσωπεί, ουδ’ εντολήν παρ’ ουδενός έλαβεν.

Οι κάτοικοι της Πίνδου, απόγονοι των Κωλέττη, Σίνα, Αβέρωφ, Τοσίτσα, Στουρνάρα, Χατζηπέτρου, Ζαλοκώστα και άλλων της Ελλάδος ενδόξων τέκνων διαμαρτυρόμεθα κατά των σκοτίων ενεργειών της λεγομένης Μακεδονορρουμανικής Εταιρείας, ξένης προς τον τόπον μας, μισθάρνου οργάνου ξένης προπαγάνδας, εργαζομένης υπέρ της Αλβανίας και επιζητούσης ν’ αμφισβητήση την Ελληνικότητά μας. Διαδηλούμεν, ότι αγωνισθέντες ανέκαθεν υπέρ της Ελληνικής Ιδέας και υπέρ της δόξης και του μεγαλείου της μητρός Ελλάδος, πολεμούντες κατά των επιδρομών των βαρβάρων και απολιτίστων Αλβανών, παρ’ ων υπέστημεν απείρους δηώσεις και καταστροφάς, επί Τουρκοκρατίας, ιδία δε συμμετασχόντες κατά τον λήξαντα Εθνικόν αγώνα υπέρ της αποκαταστάσεως της Ελληνικής φυλής δι’ απάσης της στρατευομένης ημών δυνάμεως, αντιπροσωπευούσης χιλιάδας μαχητών, μετά του λοιπού τμήματος του Ελληνικού, ούτινος αποτελέσαμεν και αποτελούμεν αναπόσπαστον τμήμα, μετ’ αποστροφής αποδοκιμάζομεν πάσαν ενέργειαν ξένων προς τον τόπον μας, προσπαθούντων να πλαστογραφήσωσιν την Ελληνικότητα της καταγωγής και των φρονημάτων μας.

Η Επιτροπή των χωρίων της Πίνδου

Γεώργιος Ποντίκας δικηγόρος, Γεώργιος Βασιλάκης δικηγόρος, Στ. Παπαποστόλου πρόεδρος της Κοινότητος Περιβολίου, Κούσιος Λαΐτσος έμπορος, Ι. Νικόλας έμπορος, Νικ. Μαλίτσας έμπορος, Δημ. Νασίκας έμπορος, Γ. Νασίκας έμπορος, Στ. Γάλικας πρόεδρος Αβδέλλης, Γ. Τσιμπουκλής πρόεδρος Αβδέλλης, Αδάμ Γάτσας πρόεδρος Σαμαρίνης, Ζήσης Βέρρος έμπορος, Σταμούλης Κυραλέος πρόεδρος Κρανιάς, Δ. Μητσιομπούνας έμπορος και Κ. Κίτσιος κτηματίας».

Χρήστος Δ. Βήττος

Υποστρατήγος ε.α. - Συγγραφέας

Πηγή: greveniotis.gr

βλαχόφωνοι

Άγγελος Συρίγος: Σε κοινό μήκους κύματος η Άγκυρα και τα Τίρανα

Ήταν ζήτημα χρόνον πότε θα εμφανίζονταν ακραία στοιχεία» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Άγγελος Μ. Συρίγος, επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

«Εδώ και έναν αιώνα περίπου οι μισοί Αλβανοί κατοικούν εκτός Αλβανίας. Πριν από 15χρόνια οι Δυτικοί θεώρησαν ότι ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός αποτελεί την καλύτερη απάντηση στον σερβικό εθνικισμό που θέλγεται από τη Ρωσία. Έκτοτε το αλβανικό στοιχείο πιστεύει ότι έχουν δημιουργηθεί οι βασικές προϋποθέσεις για την ένωσή του σε ένα ή δύο κράτη» εξηγεί.

Τι ρόλο παίζει η Τουρκία σε αυτά; Ρωτήσαμε τον κ. Συρίγο. «Ο Ερντογάν έχει εμμονή με τα «Κατάλοιπα» του οθωμανικού παρελθόντος, δηλαδή τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που ζουν στα Βαλκάνια. Η Αλβανία και η Βοσνία χαρακτηρίζονται πυλώνες της τουρκικής πολιτικής μόνον εκ τον γεγονότος ότι έχουν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικό πληθυσμό, παρότι δεν έχουν εθνοτική συγγένεια με τους Τούρκους» μας λέει.

Και τονίζει: «Η τουρκική επιρροή στην Αλβανία φάνηκε με τη συμφωνία για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τιράνων και Αθηνών το 2009. Επρόκειτο για μια συμφωνία που θα μπορούσε να θεωρηθεί πρότυπο θαλασσίων οριοθετήσεων. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ζητώντας την ακύρωσή της. Τον Απρίλιο του 2010 το δικαστήριο δέχθηκε την προσφυγή επικαλούμενο τέσσερις βασικούς λόγους. Οι παράγραφοι της αποφάσεως όπου αναφέρονται οι δύο τελευταίοι λόγοι είναι οι μόνες που είναι σχετικώς καλογραμμένες και περιέχουν στοιχειώδεις αναφορές στη διεθνή νομολογία. Το σκεπτικό μοιάζει να έχει βγει αυτούσιο από τουρκικές ρηματικές διακοινώσεις προς την Ελλάδα».

πηγή

Γιατί ο «γυμνός» Ράμα θέλει τώρα νέα σύνορα

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μιλούσε για ειρήνη και συνεργασία των λαών, απολαμβάνοντας ενίοτε γυμνός –και χωρίς κανένα κόμπλεξ- τη θάλασσα στις κοσμοπολίτικες Κάννες. Από τότε πολλά φαίνεται πως έχουν αλλάξει για τον σημερινό Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα, που από πεπεισμένος «εκσυγχρονιστής», «οικολόγος» και «φιλοευρωπαϊστής», εξελίσσεται σε ακραίο εθνικιστή, προκειμένου να συσπειρώσει την εκλογική του βάση, σε μια χώρα που μαστίζεται από συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, ανεργία και διαφθορά

Η τελευταία δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα πως δεν σκοπεύει να διαπραγματευτεί το εθνικό συμφέρον της χώρας του για χάρη της καλής γειτονίας με την Ελλάδα –σχολιάζοντας το πρόγραμμα για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο που ανακοίνωσε η χώρα μας- αποτελεί άλλο ένα κομμάτι στο πάζλ προκλήσεων των Τιράνων, που –συμπτωματικά- κορυφώθηκε την επομένη της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αλβανία.

Οι κινήσεις του Έντι Ράμα να αμφισβητήσει ευθέως τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα με την Ελλάδα –αλλά και το δικαίωμα της χώρας μας να προχωρήσει σε έρευνες για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο- να εντάξει στην κυβερνησή του το ανθελληνικό κόμμα των Τσάμηδων στην κυβέρνηση και η μεγάλη μάχη για τα «φιλέτα» της Χειμάρρας, προκαλούν προβληματισμό στην Αθήνα που πριν από ένα χρόνο έδωσε το «ΟΚ» για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας με την Ε.Ε

Ο Έντι Ράμα φαίνεται πως έχει επιλέξει συνειδητά την επιθετική ρητορική κατά των γειτόνων της χώρας του, Ελλάδας, Σερβίας και Σκοπίων, μπλέκοντας τον λαϊκισμό με τον εθνικισμό. «Κλασικός τρόπος απόσπασης της προσοχής των Αλβανών από τα πραγματικά τους προβλήματα» σχολιάζουν αναλυτές εντός και εκτός Αλβανίας. Φανατικός θιασώτης ο ίδιος της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας», μόλις τον περασμένο Απρίλιο, έχοντας στο πλευρό τον υπουργό Εξωτερικών του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, είχε δηλώσει προκλητικά πως : «Η ενοποίηση των Αλβανών της Αλβανίας και του Κοσόβου είναι αναπόφευκτη» προκαλώντας την αντίδραση ακόμη και της Ε.Ε.

Αμφισβητούν χερσαία και θαλάσσια σύνορα 
Με διάβημα στα μέσα Μαΐου προς την Αθήνα, τα Τίρανα όχι μόνο ζήτησαν να τροποποιηθεί το πρόγραμμα ερευνών για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο -με το αιτιολογικό ότι παραβιάζεται η αλβανική υφαλοκρηπίδα- αλλά απαίτησαν να τους παραδοθούν και χάρτες των χερσαίων ερευνών στην Ήπειρο αμφισβητώντας ουσιαστικά και τα χερσαία σύνορα με τη χώρα μας. Πρόκειται για χάρτες που είναι γνωστοί από το 2011 –τους είχε δημοσιοποιήσει ο τότε υπουργός Ενέργειας κ.Γιώργος Μανιάτης- και για τους οποίους δεν είχε υπάρξει αντίδραση από την Αλβανία.

«Κανείς δεν πρέπει να ξαφνιάζεται, αν το αλβανικό κράτος ζητάει από τις ελληνικές αρχές, με βάση της διπλωματικές πρακτικές, πληροφορίες για τις έρευνες στο Ιόνιο. Και δεν είναι μυστικό να πω ότι δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, με τη νέα κυβέρνηση στην Αθήνα, η προσπάθεια να βρούμε κοινή γλώσσα και να επιλύσουμε ένα ζήτημα εθνικού συμφέροντος, όπως είναι τα θαλάσσια σύνορα. Εμείς δεν σκοπεύουμε να διαπραγματευτούμε το εθνικό συμφέρον για τις σχέσεις καλής γειτονίας. Δεν έχουμε δεσμευθεί να κλείνουμε τα μάτια μας, όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα που δεν δημιουργήσαμε και δεν τροφοδοτούμε εμείς» δήλωσε προκλητικά ο κ. Ράμα.

Όσον αφορά τα θαλάσσια σύνορα στο Ιόνιο, αρχικά τα Τίρανα είχαν αποδεχθεί οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Ωστόσο η κυβέρνηση Ράμα αναθεώρησε τη στάση της, υποστηρίζοντας προκλητικά πως τα Διαπόντια Νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, Κάτι ανάλογο δηλαδή που υποστηρίζει και η Τουρκία για τα νησιά του Αιγαίου.

«Μάχη» στην Χειμάρρα και στο βάθος περιουσίες ομογενών
Στις επικείμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση στην Αλβανία –την Κυριακή 21 Ιουνίου- το ενδιαφέρον στρέφεται στον διευρυμένο δήμο Χειμάρρας, που αποκαλείται και αλβανική …. Ριβιέρα μια και πρόκειται για το πλέον κορυφαίο τουριστικό θέρετρο στην χώρα. Μια περιοχή που έχει μπει εδώ και χρόνια, στο στόχαστρο μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων της Αλβανίας –και όχι μόνο- που θέλουν να καταπατήσουν τεράστιες ιδιοκτησίες που ανήκουν σε ομογενείς ή στην εκκλησία, προκειμένου να κατασκευάσουν τουριστικά χωριά και πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Για τον Αλβανό πρωθυπουργό η επικράτηση του «εκλεκτού» του στον δήμο Χειμάρρας, σημερινού δημάρχου κ.Γκιόργκι Γκόρο, αποτελεί «προσωπικό στοίχημα», αφού μέσω του ελέγχου του δήμου μπορεί να προχωρήσει το σχέδιο υφαρπαγής της περιουσίας των εκεί ομογενών. Όπως πολλές φορές έχουν καταγγείλει ΚΕΑΔ και ΟΜΟΝΟΙΑ, τα κόμματα που εκπροσωπούν την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, κ.Γκόρο λειτουργεί ως «μαριονέτα» συγκεκριμένων συμφερόντων που επιδιώκουν να σφετεριστούν ελληνικές ιδιοκτησίες.

Μάλιστα πριν από ένα χρόνο ο Ράμα, στο πλαίσιο του αλβανικού «Καλλικράτη» επέβαλλε τη συνένωση του δήμου Χειμάρρας με τον μουσουλμανικό δήμο Βράνιστα, στοχεύοντας στην εθνοτική και πολιτιστική αλλοίωση της περιοχής. Τα Τίρανα δεν αναγνωρίζουν την Χειμάρρα σαν περιοχή που κατοικείται από Έλληνες μειονοτικούς, αλλά χαρακτηρίζουν προκλητικά τους εκεί ομογενείς «δίγλωσσους» Αλβανούς.

Στις επικείμενες δημοτικές εκλογές ΚΕΑΔ-ΟΜΟΝΟΙΑ, υποστηρίζουν στον δήμο Χειμάρρας την υποψηφιότητα του Διονύσιου Φρέντη Μπελέρη, που ανεβαίνει σταθερά στην προτίμηση των συμπατριωτών του. Η αποδοχή Μπελέρη μάλιστα, ανάγκασε τον ίδιο τον Ραμα να ταξιδέψει μέχρι την Χειμάρρα προκειμένου να υποστηρίξει δημόσια τον «εκλεκτό» του Γκορο. Ο ίδιος, έφτασε στο σημείο να προειδοποιήσει τους Έλληνες κατοίκους πως εάν δεν ψηφίσουν Γκόρο θα μείνουν χωρίς νερό και «θα ντροπιαστούν στην αλβανική κοινή γνώμη» ενώ μίλησε απαξιωτικά για τον υποψήφιο του ΚΕΑΔ-ΟΜΟΝΟΙΑ λέγοντας : «Ούτε το όνομα του δεν θέλω να αναφέρω».

Και οι Τσάμηδες στην κυβέρνηση
Το ποτήρι των προκλήσεων Ράμα «ξεχείλισε» με την απόφασή του να «αναβαθμίσει» τη συνεργασία του με το ανθελληνικό κόμμα PDIU (Τσάμηδες) που ενέταξε στον κυβερνητικό συνασπισμό, ενώ όρισε τον πρόεδρό του Σπετίμ Ιντρίζι αντιπρόεδρο της αλβανικής βουλή. Αποτέλεσμα της κίνησης αυτή, ήταν η αποχώρηση του ΚΕΑΔ από την αλβανική κυβέρνηση και η παραίτηση του ομογενή βουλευτή Βαγγέλη Ντούλε από τη θέση του αντιπροέδρου της βουλής.

Το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα και το PDIU των Τσάμηδων εντείνουν τη συνεργασία τους εν όψει και των αυτοδιοικητικών εκλογών της 21ης Ιουνίου, με στόχο να επικρατήσουν οι υποψήφιοι τους τόσο στο δήμο Χειμάρρας όσο και στην Κονίσπολη, δίπλα στα σύνορα με τη Θεσπρωτία.

Σχολιάζοντας τη συμμετοχή των Τσάμηδων στην αλβανική κυβέρνηση ο εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ κ.Κωνσταντίνος Κούτρας, επεσήμανε πως : «δεν προάγει την φιλία, τη συνεργασία, την σταθερότητα και τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ούτε, βεβαίως, συμβάλλει στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας» Ανταπαντώντας ο Αλωανός πρωθυπουργός δήλωσε καυστικά : «Eμείς δεν φανταζόμαστε να υποδείξουμε στην Αθήνα ποιον να επιλέξει στην ηγεσία του Κοινοβουλίου ή της κυβέρνησής της, έτσι δεν φανταζόμαστε την Αθήνα να κάνει το ίδιο σε εμάς».

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της Κυριακής 31/5/2015

- See more at: http://www.himara.gr/4535-giati-o-gymnos-rama-thelei-tora-nea-synora#sthash.9872dlgF.dpuf

Πηγή: www.himara.gr

Η μόδα του να επιτίθεσαι στον Ευάγγελο Ντουλε -Moda për të sulmuar Vangjel Dulen

Του AGRON GJEKMARKAJ  Τον Ευάγγελο Ντουλε δεν τον γνωρίζω πέραν της μικρής οθόνης, μάλιστα δεν τον έχω συναντήσει ούτε τυχαία στο δρόμο. Δεν γνωρίζω τίποτα για το παραπολιτικό του παρελθόν και δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά μήτε για να τον καταραστώ μήτε να τον ευλογήσω. Αλλά τον γνωρίζω επαρκώς από τις δημόσιες τοποθετήσεις του για να τον κρίνω ως πολιτικό με ορθό λόγο. Είναι μειονοτικός, Αλβανός υπήκοος με ελληνική εθνικότητα. Διοικεί επίσης και το κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κόμμα με εκλογική στήριξη στις μειονοτικές περιοχές. Ιστορικά, οι σχέσεις μας με τους Έλληνες που ζουν στην Αλβανία ήταν φιλικές. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στο ότι εμείς οι Αλβανοί δεν είμαστε σοβινιστές, αλλά και στο ότι οι ίδιοι οι Έλληνες έχουν κερδίσει τον σεβασμό με την συμπεριφορά τους. Επίσης, έχουμε την επίγνωση ότι οι Έλληνες είναι ένας φίλος λαός, ο οποίος δεν έχει εισβάλλει ποτέ. Παντού ανά το κόσμο οι γείτονες και τσακώνονται, αναμφισβήτητα στην Ευρώπη, ακόμα χειρότερα δε στα Βαλκάνια. Από κοινού για μερικούς αιώνες έχουμε υποφέρει υπό τον τρομακτικό τουρκικό ζυγό. Οι Έλληνες χάριν της εσωτερικής συνοχής, της αξιομνημόνευτης επανάστασης, και της ανάμνησης της Ευρώπης για την κληρονομιά των Αισχύλου, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Περικλή, Δημοσθένη κλπ. η οποία μετετράπη σε διπλωματική στήριξη, βρήκαν το μονοπάτι προς την εθνική ανεξαρτησία χρονικά πολύ πριν από μας. Εμάς των Αλβανών συχνά μας αρέσει να φερόμαστε ως θύματα και να κλαυθμηρίζουμε πένθιμα, πως ήμασταν παντελώς ειρηνικοί και ικανοί. Με το κεφάλι κάτω όσες φορές μας άστραψαν χαστούκια, περιμένοντας να μας χαριστεί η δικαιοσύνη. Τους λαούς χωρίς συνοχή η ιστορία τους παραπατάει. Αλλά αυτή η θεωρεία της κλαψομοιρίας έρχεται σε αντίθεση με την ιστορική αλήθεια. Δεν υπήρξαμε ούτε πιο γενναίοι ούτε πιο δειλοί απ’ ότι οι άλλοι. Οι μπέηδες του Αλβανικού νότου αποτελούσαν ανά τους αιώνες τον τρόμο για την Ελλάδα και όχι μόνο, ενώ στις άλλες περιοχές των Βαλκανίων οι αντίστοιχοι του βορά. Ο αντίλαλος έχει αποτυπωθεί και στην ιστορική λογοτεχνία. Ο Ίβο Άντριτς στο «Χρονικό του Τράβνικ» περιγράφει το πως όταν μπήκαν στην πόλη με κραυγές δυο χιλιάδες μεγαλόσωμοι Αλβανοί ιππείς, ο τόπος σείστηκε και η ζωή σταμάτησε. Ομοίως δε, όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, οι γείτονες δεν λησμόνησαν. Οι Έλληνες μας το ανταπέδωσαν στην εποχή του Βενιζέλου του Α’ με τις γνωστές σφαγές στην ‘Τσαμουριά’ και στο νότο της χώρας. Αυτή την τόσο όμορφη αλβανική γη, την ‘τσαμουριά’, την πήραν από την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία βέβαια δεν αναγνώρισε το νεοσύστατο αλβανικό κράτος και δεν είχε κανένα καημό να μας αφήσει τη γη ως ύστατη φιλανθρωπική πράξη. Να μην ξεχνάμε ότι η Θεσσαλονίκη μέχρι το έτος 1914 βρισκόταν υπό την κυριαρχία του σουλτάνου. Η κυβέρνηση της Άγκυρας συμφώνησε να δεχθεί τους τσάμιδες ως Τούρκους το έτος 1929 σε ανταλλαγή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, οι οποίοι μετεφέρθησαν στο ελληνικό κράτος. Οι καταγεγραμμένες αντιδράσεις του Μιτχατ Φρασερι, τότε πρέσβη στο ελληνικό κράτος, περιγράφουν με ρίγη, αυτή την εθνική απογύμνωση. Γενικώς είχαμε αντιπαλότητα γειτόνων, ένα «γινάτι» στα πλαίσια τις ομοιότητας ιδιοσυγκρασιών με τους Έλληνες, αλλά όχι πόλεμο. Η ελληνική και αλβανική πολιτική σκηνή αρέσκονται για εσωτερική κατανάλωση, άλλοτε σιωπηλά και άλλοτε ανοιχτά να καλλιεργούν το συναίσθημα ότι η μοίρα μας έχει τιμωρήσει έχοντας στα σύνορα έναν «εχθρικό» λαό. Αυτό δεν είναι λαϊκό συναίσθημα. Ο μόνος πόλεμος μεταξύ ημών, ήταν ο στημένος από την Ιταλία και εγκαταλελειμμένος από τους Αλβανούς, καθώς δεν ήταν δικός τους, όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Μουσολίνι ανάγκασε την κυβέρνηση «κουινσλίγκ» του Σεφκιετ Βερλατσι να κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα. Ατυχώς, χωρίς νόημα, και σαν λαϊκό κειμήλιο, η Αθήνα διατηρεί ακόμη τον νόμο του «εμπόλεμου». Πέραν αυτού του συμβολικού βυζαντισμού, εκεί πάνω από 800 χιλιάδες Αλβανοί μετά την πτώση του κομμουνισμού βρήκαν φιλοξενία και δουλειά χτίζοντας μια αξιοπρεπή ζωή. Η μειονότητα στην Αλβανία ορισμένες φόρες αποτέλεσε αντικείμενο ‘βορειοηπειρωτικής’ κατάχρησης, από συγκεκριμένους κύκλους της εθνικιστικής και ξενοφοβικής πολιτικής της Ελλάδος. Ενώ η πλήρωση των ευρωπαϊκών προδιαγραφών για τις μειονότητες έχει βοηθήσει τη χώρα μας στην πορεία ένταξής της, στην οποία η Ελλάδα δεν αποτέλεσε εμπόδιο, αν και με δικαίωμα βέτο. Ομοίως, στα καφενεία της ακαλλιέργητης πολιτικής σκέψης μας δεν έχουν λείψει οι ανθέλληνες προβοκάτορες. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνησή μας τους έχει ξανακαλέσει για ένα δίκαιο ζήτημα, το οποίο υπερασπίζεται με λάθος τρόπο. Επιστρέφοντας στον Ευάγγελο Ντούλε, μπορεί να ειπωθεί ότι ουκ ολίγες φορές η παραπλάνηση των ιστορικών αποχρώσεων πέφτει πάνω του, με τη μορφή της προκατάληψης και της λεκτικής επιθετικότητας. Το κόμμα του οποίου ηγείται, λόγω του εθνικού του χαρακτήρα, αλλά και λόγω των «δημοκρατικών» αναγκών των αλβανικών κυβερνήσεων, αριστερές ή δεξιές, έχει κληθεί να συνεργαστεί. Όταν το πολιτικό τσίρκο έχει ανάγκη για νέους ακροβάτες, καλείται στη σκηνή ο «πατριωτισμός», ο οποίος μετριάζεται με τον αγώνα για επίθεση προς τον Ευάγγελο Ντούλε, «το άλογο της Τροίας», «τον υπηρέτη των Αθηνών»…. το πραγματικό αίτιο των παλινδρομήσεών μας. Εκτός των πολιτικών. οι οποίοι σπεύδουν να επικυρώσουν τον «πυρετό» του «εθνικού κινδύνου», και κλητεύονται ως «σωτήρες» μπας και μεταπηδήσουν σε κάποια κυβερνητική καρέκλα, ενεργοποιείται και ένας όχλος λαοπλάνων. Οι τελευταίοι έχουν περάσει όλη τους της ζωή, τσιμπολογώντας από την εξουσία και διαλογιζόμενοι πάνω από ένα βιβλίο του Αλία Ιζερμπέκοβιτς (Βόσνιος ισλαμιστής ηγέτης). Γεμάτοι μέχρι το λαιμό με τέτοιου είδους εμπειρία και μόρφωση, με φονταμενταλιστικές θρησκευτικές καταβολές, επιτίθονται στον Ντούλε όσο και στον Αναστάσιο χρησιμοποιώντας τον συσχετισμό «η Αθήνα», λες και είναι ντροπή και αμάρτημα ο Έλληνας Ευάγγελος Ντούλες να νιώθει υπερηφάνεια για το έθνος του, της ιστορία του, την πρωτεύουσά του και την κυβέρνηση που τη διοικεί. Παρόμοια λογική έχει χρησιμοποιήσει και η προπαγάνδα του Μιλόσεβιτς για τους Αλβανούς, με αναφορά τα Τίρανα. Μάλιστα, αυτή η διαλεκτική λογική φτάνει στα όριά της σε ορισμένους μιντιακούς καναπέδες, φτάνοντας σε συμπεράσματα ότι μπορεί να μην γνωρίζουμε τον συνδετικό κρίκο των σημερινών Ελλήνων με τους αρχαίους Έλληνες, αλλά για τον εαυτό μας επιβεβαιώνουμε ότι είμαστε άξιοι συνεχιστές των Πελασγών. Κάθε φορά που η κυβερνητική πολιτική σκηνή της Αλβανίας τα έβρισκε δύσκολα με τις εσωτερικές ισορροπίες, όπως συμβαίνει επί του παρόντος, καλοπιάνει την εθνικιστική θολούρα, λόγω της ανάγκης για το κόμμα του Ιντρίζι, και ανοίγει την κάνουλα των επιθέσεων κατά του Ντούλε. Οι ενθουσιώδεις, η νοσταλγία των οποίων τρέφεται και με ζωντανές αναμεταδώσεις ποιημάτων που κάνουν κάλεσμα σε τζιχάντ, την ελληνοτουρκική διαμάχη την μεταφράζουν συναισθηματικά ως ελληνοαλβανική διαμάχη και, αέρα αδέρφια, πάνω τους. Ηθικά, για την αξιοπρέπεια του κράτους μας και για τις σχέσεις που θέλουμε να έχουμε με μία χώρα με την οποία συνορεύομε, μέλος της ΕΕ και φίλης χώρας, όπως είναι η Ελλάδα, δεν μας τιμά αυτή η σιωπή απέναντι στον κυριότερο εκπρόσωπο της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Στους λαοπλάνους θα πρέπει να τονιστεί επανειλημμένα ότι με τους Έλληνες έχουμε πολλά κοινά, αρετές και ελαττώματα, ο πολιτισμός των οποίων είναι η βάση της ευρωπαϊκής ταυτότητας πριν κάνουν απόβαση σε αυτά τα μέρη τα «αδέρφια» μας οι εισβολείς. πηγή Προσοχή δεν συμφωνούμε με όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω. Το άρθρο το αναδημοσιεύουμε με στόχο την ενημέρωση και την έκθεση διαφορετικών απόψεων.

Vangjel Dulen nuk e njoh përtej ekranit të televizorit, as rastësisht në rrugë s’e kam ndeshur ndonjëherë. Nuk di asgjë për të kaluarën e tij parapolitike dhe nuk e vë dorën në zjarr as për ta mallkuar, as për ta bekuar. Por e njoh mjaftueshëm nga komunikimi publik për ta gjykuar si një politikan me gjuhë korrekte. Ai është minoritar, nënshtetas shqiptar me kombësi greke. Gjithashtu drejton Partinë Bashkimi për të Drejtat e Njeriut, subjekt ky me mbështetje elektorale në zonat minoritare. Historikisht, marrëdhëniet tona me grekët që jetojnë në Shqipëri kanë qenë miqësore. Kjo jo vetëm për faktin se ne shqiptarët nuk jemi shovinistë, porse vetë grekët e kanë merituar me sjelljen e tyre respektin. Po ashtu, ne e kemi vetëdijen se Greqia është një popull mik, i cili nuk na ka pushtuar kurrë. Kudo në botë fqinjët edhe grinden, në Europë po e po, ndërsa në Ballkan shumë më tepër. Për disa shekuj bashkërisht kemi vuajtur zgjedhën e tmerrshme otomane. Grekët, falë kohezionit të brendshëm, revolucionit mbresëlënës dhe kujtesës së Europës për trashëgiminë e Eskilit, Aristotelit, Platonit, Perikliut, Demostenit etj., e cila u shndërrua në mbështetje diplomatike, e gjeti rrugën e pavarësisë kombëtare shumë para nesh. Ne shqiptarëve shpesh na shijon të hiqemi si viktima dhe të përdëllehemi vajtueshëm se paskëshim qenë krejt te paqtë e esnafë. Kokulur sa herë na i kanë ndezur turinjtë me flakërima, duke pritur që të na darovisë drejtësia. Popuj pa grintë historia i nëpërkëmb. Por kjo doktrinë e qyqarisë i rri ndesh të vërtetës historike. Ne nuk kemi qenë as më trima e as më frikacakë se të tjerët. Bejlerët e jugut të Shqipërisë kanë qenë tmerri i Greqisë gjatë shekujve e jo vetëm, por edhe të zonave të tjera të Ballkanit këta të veriut. Jehu ndihet edhe te letërsia historike. Ivo Andriç te “Kronikat e Travnikut” përshkruan se si kur në qytet ia behën me britma dy mijë kalorës shqiptarë shtatlartë, me veshjet e tyre të praruara, vendit i hynë të dridhurat dhe jeta pushoi së ekzistuari. Po ashtu, kur ka trokitur rasti, fqinjët ne s’na e kanë harruar. Grekët na e kthyen reston në kohën e Venizellosit të parë me masakrat e njohura në Çamëri dhe jug të vendit. Këtë tokë shqiptare, kaq të bukur, Çamërinë, ata ia morën Perandorisë Osmane si palë e mundur me disa etapa, e cila nuk e njohu shtetin e ri shqiptar dhe s’pat ndonjë kokëçarje apo merak që të na e linte ne si akt të fundit “bamirës”. Të mos harrojmë se Selaniku deri në vitin 1914 ishte zotërim sulltanor. Qeveria e Ankarasë pranoi t’i marrë çamët si turq në vitin 1929 në këmbim të grekëve të Azisë, që u sollën në shtetin grek. Reagimet e dokumentuara të Mithat Frashërit, asokohe ambasador në shtetin helen, e përshkruajnë me ngjethje këtë zhveshje nga identiteti. Në përgjithësi kemi pasur rivalitet fqinjësh, një inat brenda karakteresh të ngjashme me grekët, por jo luftë. Politika greke dhe shqiptare ka preferuar për kalkulime të brendshme, herë nën zë e herë haptas, të kultivojë ndjenjën se fati na ka ndëshkuar duke pasur në kufi një komb “armiqësor”. Kjo nuk është ndjesi popullore. E vetmja luftë mes nesh është ajo e stisur nga Italia dhe e braktisur nga shqiptarët se nuk ishte e tyrja gjatë konfliktit të dytë botëror, kur Musolini e detyroi qeverinë kuislinge të Shefqet Vërlacit t’i shpallte lufte Greqisë. Fatkeqësisht, si relikte folklorike, në mënyrë të pakuptimtë Athina mban ende ligjin e luftës. Përtej këtij bizantinizmi simbolik, aty mbi 800 mijë shqiptarë pas rënies së komunizmit gjetën mikpritje e punë duke ndërtuar një jetë dinjitoze. Minoriteti në Shqipëri ndonjëherë ka qenë objekt abuzimi “vorioepirot” nga grupe të caktuara të politikës nacionaliste e ksenofobe në Greqi. Ndërsa plotësimi i standardeve të BE për pakicat e ka ndihmuar vendin tonë në procesin e integrimit dhe Greqia nuk ka qenë bllokuese, ndonëse me të drejtë vetoje. Po ashtu, në tavernat tona të mendimit të pakultivuar politik nuk kanë munguar provokatoret antigrekë. Në këtë moment, qeveria jonë i ka thirrur përsëri në kauzë për një çështje të drejtë, që po mbrohet në mënyrë të gabuar. Tani, duke u kthyer te Vangjel Dule, mund të themi se jo pak herë manipulimi i nuancave historike bie mbi të në formën e paragjykimit dhe agresionit verbal. Partia e kryesuar prej tij, prej karakterit të saj etnik, por edhe për nevojë “demokratike” të qeverive shqiptare, qoftë të majta apo të djathta, është e thirrur të bashkëpunojë. Kur cirku politik ka nevojë për akrobatë të rinj, thirret në skenë “patriotizmi”, i cili kalitet me provën e zjarrit në garën për të sulmuar Vangjel Dulen, “kalin e Trojës”, “shërbëtorin e Athinës”… shkakun “e vërtetë” të ngecjeve tona. Veç politikanëve të interesuar për të konfirmuar zjarrminë e “atdheut në rrezik”, fati i të cilit i thërret si shpëtimtarë për të kërcyer mbi ndonjë kolltuk pushteti, aktivizohet edhe një skotë dokrraxhinjsh. Këta të fundit gjithë jetën e kanë shkuar duke cimbisur kadaif dhe medituar mbi një libër të Alija Izetbegoviçit. Mbushur deri nën sqetulla me këso eksperience e kulture, me projeksion fundamentalist religjioz, i gërmushen Dules e po aq Janullatosit duke përdorur konotacionin “Athina”, a thua se është turp a mëkat që Vangjel Dule grek të mos ketë nderim për kombin e vet, historinë e tij, kryeqytetin dhe qeverinë që i udhëheq ato. Një logjikë kësisoj ka përdorur propaganda e Millosheviçit për shqiptarët me referencë Tiranën. Madje, djerrimi ligjërimor prek skaje të tilla në ndonjë divanhane mediatike, aq sa grekëve të sotëm nuk u njohim vazhdimësinë apo lidhjen me grekët e vjetër, ndërsa vetes i pohojmë se jemi vazhdues të ndershëm të pellazgëve. Sa herë që politika qeveritare në Shqipëri gjendet ngushtë me ekuilibrat e brendshëm, siç është tani, nevoja për partinë e Idrizit miklon turbullirën nacionaliste dhe hap rubinetin e sulmeve ndaj Dules. Entuziastët, nostalgjitë e të cilëve ushqehen edhe me poezi live, që bëjnë thirrje për xhihad, konfliktin turko­grek e përthyejnë shpirtërisht si konflikt shqiptaro­grek dhe, o burra, mbë ta. Etikisht, për dinjitetin e shtetit tonë nuk na nderon kjo gojështhurje ndaj përfaqësuesit kryesor të minoritetit grek në Shqipëri, por edhe për raportet që duam të kemi me një vend kufitar, anëtar i BE­së e mik, siç është Greqia. Dokrraxhinjve u duhet përsëritur se ne me grekët kemi shumë të përbashkëta, virtyte e cene, qytetërim i cili është në themel të identitetit europian para se këtyre anëve t’ia behnin “vëllezërit” pushtues. burimi Kujdes- Nuk jemi dakort me të gjitha ato sa shkruhen më lart. E vendosim artikullin me qëllim ekspozimin e ideve të ndryshme.

Συνάντηση Σαμαρά με στελέχη της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας

Θέματα που απασχολούν την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία συζήτησε σήμερα, Πέμπτη (4/6) ο Αντώνης Σαμαράς με στελέχη της μειονότητας της γειτονικής χώρας.

Ο πρόεδρος της ΝΔ συναντήθηκε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος με τον πρόεδρο του μειονοτικού κόμματος της Αλβανίας «Ομόνοια» Λεωνίδα Παππά, με τον πρώην πρόεδρο της «Ομόνοιας» Βασίλη Μπολάνο και τον υποψήφιο Δήμαρχο Χειμάρρας με την «Ομόνοια–ΚΕΑΔ» Διονύσιο–Φρέντη Μπελέρη από τους οποίους και ενημερώθηκε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες της Αλβανίας.

Read more: http://www.newsbomb.gr

Κακλαμάνης: Αμέτοχη η κυβέρνηση στις αλβανικές προκλήσεις

Την ανησυχία του για τη στάση της κυβέρνησης της Αλβανίας, η οποία, μεταξύ άλλων, θέτει ευθέως θέμα θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων με την Ελλάδα, εκφράζει με ερώτησή του προς τους Υπουργούς Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά και Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Νίκο Βούτση, ο βουλευτής της ΝΔ, Νικήτας Κακλαμάνης.

Ο Ν. Κακλαμάνης κάνει αναφορά σε διάβημα των Τιράνων προς την Αθήνα, με το οποίο ζητούν να τροποποιηθεί το πρόγραμμα ερευνών για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο, με το αιτιολογικό ότι παραβιάζεται η Αλβανική υφαλοκρηπίδα!

Παράλληλα, σημειώνει την πρόσφατη αναβάθμιση της συνεργασίας του πρωθυπουργού, Έντι Ράμα, με το εθνικιστικό κόμμα PDIU (Τσάμηδες), το οποίο ενέταξε στον κυβερνητικό συνασπισμό, ενώ την ίδια στιγμή -σύμφωνα με καταγγελίες των κομμάτων που εκπροσωπούν την Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία-, ο Ράμα με κινήσεις του (εκλογή Γκόρο) επιχειρεί να βοηθήσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της χώρας να επιτύχουν την καταπάτηση των περιουσιών ομογενών στις αναπτυσσόμενες τουριστικά παραθαλάσσιες ακτές του Δήμου Χειμάρρας. 

Ο βουλευτής της ΝΔ, αφού κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση, ότι παρακολουθεί αμέτοχη τις προκλήσεις της Αλβανίας, διερωτάται με ποιο τρόπο προτίθεται να αντιδράσει, ενώ παράλληλα ζητά να ενημερωθεί εάν αληθεύουν οι αναφορές του Τύπου περί δράσης ένοπλων ομάδων αυτονομιστών σε Μακεδονία-Ήπειρο, καθοδηγούμενων από ηγετικά στελέχη του αυτοαποκαλούμενου «Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς».

Ολόκληρη η ερώτηση:

Προβληματισμό και ανησυχία προκαλεί τις τελευταίες μέρες η στάση της Αλβανίας, η οποία ευθέως και χωρίς καμία περιστροφή θέτει θέμα θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων Ελλάδας - Αλβανίας.  Μία σειρά από κινήσεις της Αλβανικής κυβέρνησης, αλλά και δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού Έντι Ράμα σχηματοποιούν ένα σκηνικό προκλήσεων σε βάρος μας, τις οποίες η κυβέρνηση της χώρας μας, παρακολουθεί αμέτοχη. 

Με διάβημα στα μέσα Μαΐου προς την Αθήνα, τα Τίρανα ζήτησαν να τροποποιηθεί το πρόγραμμα ερευνών για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο – με το αιτιολογικό ότι παραβιάζεται ηΑλβανική υφαλοκρηπίδα.  Πρόκειται για χάρτες, που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα, από ελληνικής πλευράς το 2011, σχετικά με τις έρευνες που πρόκειται να γίνουν σε έκταση πάνω από τα Ιωάννινα, αλλά δεν ετέθη κανένα θέμα από αλβανικής πλευράς έως πρόσφατα, λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν στα Τίρανα και την συνάντηση του με το PDIU, το ομώνυμο κόμμα των Τσάμηδων.  Είναι γνωστό, πως η Τουρκία επιχειρεί να αμφισβητεί κάθε πράξη ή συμφωνία, που στηρίζεται στις διατάξεις της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας στις οριοθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς αυτό δημιουργεί ένα κεκτημένο που δικαιώνει την Ελλάδα και την Κύπρο και απορρίπτει τις Τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και συνεπώς προσπαθεί  να εντάξει και την πλευρά της Αλβανίας στις δικές της θεωρίες και διεκδικήσεις. 

Παράλληλα, μόλις πρόσφατα ο Έντι Ράμα, πρωθυπουργός της Αλβανίας, αποφάσισε να αναβαθμίσει τη συνεργασία του με το εθνικιστικό κόμμα PDIU (Τσάμηδες), που το ενέταξε στον κυβερνητικό συνασπισμό και επιπλέον όρισε τον πρόεδρο του κόμματος Σπεντίμ Ίντριζι, Αντιπρόεδρο της Αλβανικής Βουλής. Η τελευταία απόφαση του πρωθυπουργού θεωρήθηκε πρόκληση από το κόμμα των Ελλήνων Ομογενών της Αλβανίας, οι οποίοι αποχώρησαν από τον συνασπισμό και ταυτόχρονα παραιτήθηκε ο Βουλευτής του κόμματος Βαγγγέλης Ντουλές από τη θέση του Αντιπροέδρου της Βουλής.

Είναι χαρακτηριστικό, πως αμέσως μετά την εκλογή του ο πρόεδρος του κόμματος PDIU δήλωσε ότι «…Όταν οι Αλβανοί της Τσαμουριάς στην Ελλάδα, θα κερδίσουν τα δικαιώματά τους σύντομα θα έχουμε και Τσάμη αντιπρόεδρο στη Βουλή της Ελλάδας». Πρόκειται για μία τοποθέτηση, που φανερώνει τους απώτερους σχεδιασμούς του συγκεκριμένου κόμματος, αλλά και των συμμάχων του στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι οποίοι ξεκάθαρα μιλούν πλέον για «εθνική ενοποίηση» όλων των περιοχών της Βαλκανικής, που κατά τις δικές τους απόψεις κατοικούν Αλβανικοί πληθυσμοί. 

Σε όλα, τα παραπάνω προκαλούν επιπλέον ανησυχία, τα όσα αποκαλύφθηκαν στον Κυριακάτικο Τύπο περί ύπαρξης ομάδων αυτονομιστών στην Μακεδονία ή την Ήπειρο, που συνολικά δεν ξεπερνούν τα 150 άτομα, καθοδηγούνται από ηγετικά στελέχη του αυτοαποκαλούμενου «Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς» και σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες φέρουν οπλισμό, ο οποίος προέρχεται κυρίως από τις αποθήκες του Αλβανικού στρατού κατά την εξέγερση στη γείτονα χώρα το  1997. 

Επιπλέον, στοχεύοντας να επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών της 21ης Ιουνίου, ο Έντι Ράμα ενοποίησε το ομογενειακό Δήμο Χειμάρρας με τον μουσουλμανικόδήμο Βρανίστας, ώστε να μην καταφέρει να κερδίσει το Δήμο ο ομογενής υποψήφιος. Τα ανωτέρω, όπως καταγγέλλουν τα κόμματα που εκπροσωπούν την Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, συμβαίνουν προκειμένου μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της χώρας να καταφέρουν να καταπατήσουν περιουσίες ομογενών στις αναπτυσσόμενες τουριστικά παραθαλάσσιες ακτές του Δήμου Χειμάρρας. 

Μέχρι σήμερα, αυτές τις κρίσιμες ώρες, η Ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί με αμηχανία τις εξελίξεις και την όξυνση των Ελληνοαλβανικών σχέσεων όπως επίσης και την γενικότερη ενίσχυση των αποσταθεροποιητικών τάσεων στα Δυτικά Βαλκάνια και αρκείται σε μία χλιαρή αντίδραση – δήλωση του εκπροσώπου τύπου του Υπουργείου σας, αψηφώντας την ιδιαίτερη επικινδυνότητα των παραπάνω ενεργειών και δηλώσεων των Αλβανών Αξιωματούχων.  Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση της Αλβανίας παίζει με τη φωτιά, καθώς  επιχειρεί να ανοίξει μέτωπο ουσιαστικά με  όλους τους γείτονες της, υιοθετεί την ρητορική της Τουρκίας για τα θαλάσσια σύνορα, αποφεύγει να καταδικάσει ένοπλή δράση εθνικιστικών ομάδων και τέλος συνεχίζει να υποδαυλίζει τα δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας που ζει στην Αλβανία.  

Κατόπιν των ανωτέρω ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:

• Με ποιο τρόπο θα αντιδράσει ουσιαστικά η Ελληνική κυβέρνηση στις προκλήσεις της Αλβανίας; Θα θέσει το ζήτημα στα αρμόδια Ευρωπαϊκά όργανα;
• Υπάρχουν πραγματικά πληροφορίες για δράση ένοπλων ομάδων Αλβανών στην Μακεδονία ή την Ήπειρο; Πως σκοπεύουν να τις αντιμετωπίσουν;

πηγή

Σύνταξη 260 € για 30.000 ανασφάλιστους - Τα κριτήρια

Σταδιακά και με 260 ευρώ αντί 360 ευρώ το μήνα σχεδιάζει να επαναφέρει το υπουργείο Εργασίας τη σύνταξη στους ανασφάλιστους υπερήλικες άνω των 67 ετών.

Η παροχή αυτή κόπηκε μετά την 1/1/2013 από περίπου 30.000 δικαιούχους, επειδή με το νόμο 4093/12 θεσπίστηκαν αυστηρά κριτήρια που είχαν ως αποτέλεσμα να διακοπεί η σύνταξη των 360 ευρώ που έπαιρναν για χρόνια, Έλληνες και ομογενείς άνω των 67 ετών.

Σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο», το υπουργείο Εργασίας ετοίμασε νέα διάταξη με την οποία βελτιώνονται τα κριτήρια, αλλά το ποσό που θα δοθεί περιορίζεται στα 260 ευρώ και θα αρχίσει να καταβάλλεται από τον Οκτώβριο του 2015. Θα επανέλθει όμως στα 360 ευρώ το μήνα ύστερα από ένα χρόνο, δηλαδή από τον Οκτώβριο του 2016.

Η διάταξη για την επαναχορήγηση της σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες από τους οποίους και διεκόπη λόγω αυστηρών κριτηρίων αναμένεται να συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο για τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας που ετοίμασε ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Δ. Στρατούλης, και εκτός απροόπτου θα δοθεί σήμερα για διαβούλευση.

Σύμφωνα με τη διάταξη την οποία αποκαλύπτει η εφημερίδα, τα κριτήρια για τη σύνταξη των ανασφάλιστων υπερηλίκων από τον ΟΓΑ είναι:

• Να έχουν κλείσει το 67ο έτος της ηλικίας τους και να μην ασφαλίζονται ούτε να παίρνουν σύνταξη από άλλο φορέα.
• Το ετήσιο ατομικό φορολογητέο εισόδημα να μην υπερβαίνει τις 4.320 ευρώ και σε περίπτωση συζύγων, εκ των οποίων ο ένας ή και οι δύο υποβάλλει αίτηση για σύνταξη ανασφάλιστου, τότε το ετήσιο οικογενειακό φορολογητέο εισόδημα δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις 8.640 ευρώ.
• Στο ετήσιο ατομικό ή στο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν θα συνυπολογίζονται τυχόν άλλα προνοιακά βοηθήματα.
• Από το φορολογητέο εισόδημα δεν θα λαμβάνεται υπόψη το τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης από ιδιοκατοίκηση για κατοικία μέχρι 100 τετραγωνικών μέτρων.
• Η ελάχιστη υποχρεωτική διάρκεια μόνιμης και νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα ορίζεται σε 10 έτη. Η διάρκεια παραμονής είχε οριστεί με το νόμο 4093/12 στα 20 έτη και ήταν το κριτήριο που ουσιαστικά έκοψε δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστους ομογενείς οι οποίοι δεν είχαν κλείσει 20ετία στη χώρα μας. Η 20ετία είχε μπει γιατί η σύνταξη των 360 ευρώ είχε γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιτήδειους, μεταξύ αυτών και από ομογενείς οι οποίοι έπαιρναν την παροχή εμφανίζοντας εικονικά ότι διέμεναν στη χώρα μας.

Πηγή: Σύνταξη 260 € για 30.000 ανασφάλιστους - Τα κριτήρια [λίστα] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/209887/syntaxi-260-eu-gia-30000-anasfalistoys-ta-kritiria-lista#ixzz3c2WKNazt

Η επιτυχημένη θητεία του Γ Π της Ελλάδος κ Ιωάννη Πεδιώτη στην Κορυτσά.

Οι τελευταίες μέρες έφεραν μια καλή είδηση για τον ελληνισμό της Κορυτσάς και είχε σχέση  με το Γενικό Ελληνικό Προξενείο στην μαρτυρική αυτή πόλη. Μετά από μια είδηση που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο και αναφερόταν στην πιθανότητα αναστολής λειτουργίας του εν λόγο Γ. Προξενείου ήρθε η διάψευση από τον ίδιο το Υπουργό Εξωτερικών κ Κοτζιά, ο οποίος ξεκαθάρισε με τους πιο αυστηρούς τόνους, πως το Ελληνικό Προξενείο θα συνεχίζει κανονικά την λειτουργία και ότι ο νυν Γ Πρόξενος κ Ιωάννης Πεδιώτης συνεχίζει να  βρίσκεται στην θέση του για καθαρά υπηρεσιακούς λόγους .

Το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά αποτελεί το ουσιαστικότερο και σημαντικότερο  «κάστρο» του ελληνισμού της εποχής. Όλοι οι Γ Πρόξενοι  πριν τον κ Ιωάννη Πεδιώτη, που έχουν υπηρετήσει σ’ αυτό, έχουν κάνει το καλύτερο δυνατόν για τον ελληνισμό της περιοχής, ο καθένας με τις δυνατότητες που είχε και που δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσουμε.

Ο κ Ιωάννης Πεδιώτης με την μεγάλη του εμπειρία στην Αλβανία μετά από την θητεία του στο Ελληνικό Προξενείο στο Αργυρόκαστρο, έφερε στην Κορυτσά μια νέα νοοτροπία.

Μία νοοτροπία που πηγάζει από την πολύ καλή γνώση της πραγματικότητας της Κορυτσάς και του τρόπου που την αντιμετωπίζουν στην Αθήνα αλλά και στα Τίρανα. Από την αρχή της θητείας του εδώ προσπάθησε να εξαλείψει το διχασμό που υπήρχε στην ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς πράγμα που δεν άργησε να δώσει καρπούς με την ένωση όλων σε μία ΟΜΟΝΟΙΑ την πραγματική. Επιπλέον βρήκε συσσωρευμένα  προβλήματα.  Στο Ελληνικό Σχολείο πχ  οι δάσκαλοι ήταν απλήρωτη για 13 μήνες. Ιδιαίτερα με τις δικές του προσπάθειες αλλά και άλλων φορέων και παραγόντων που δρούσαν, σε συντονισμό με τον κ Ιωάννη Πεδιώτη, το πρόβλημα λύθηκε λίαν συντόμως. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Με στόχο την βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης από το Ελληνικό Σχολείο, έδωσε για πρώτη φορά την δυνατότητα στους γονείς να εκφραστούν για όλα τα θέματα, μέσω  ανώνυμου ερωτηματολογίου. Διαφήμισε και βοήθησε το σχολείο ποικιλοτρόπως, δημιουργώντας μια παράδοση  για την λήξη της Σχολικής Χρονιάς η οποία γίνεται στο κέντρο της Κορυτσά, σε κτίριο όπου ήταν παλαιότερα το Γενικό Προξενείο Κορυτσάς και διέμενε ο ποιητής Νομπελίστας και Πρόξενος Κορυτσάς ο Γιώργος Σεφέρης. Ως πραγματικός οραματιστής, με στόχο την καλύτερη σχέση, το δέσιμο του Σχολείου με την κοινωνία της Κορυτσάς, την ελληνική κοινότητα της, φρόντισε για πρώτη φορά να διδάξουν ντόπιοι ομογενείς  δάσκαλοι οι οποίοι είχαν Πτυχία Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας. Αυτό αναβάθμισε το Σχολείο όσο αφορά την ποιότητα και επιπλέων δίνει την δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται σε επαφή με πρόσωπα της κοινότητας, που θα τους συναντούν στο δρόμο και στην καθημερινή ζωή, που θα μπορούν να τους μιλούν για την ιστορία του τόπου και τις ελληνικής κοινότητας , που θα μιλάνε ελληνικά και έξω από το σχολείο και όταν μεγαλώσουν κ.α. Επιπλέον δίνει την δυνατότητα και στην ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς να έχει κοντά της άτομα μορφωμένα στην Ελλάδα που ίσως μπορούν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως στις ανάγκες της. Προσπάθησε έντονα ώστε το Σχολείο να γίνει γνωστό σε όλοι την Ελλάδα και ιδιαίτερα στους πολιτικούς κύκλους , στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών, κατά τις εκδηλώσεις για την Εθνική Εορτή της 25 Μαρτίου 2013 παρευρέθηκε ο ίδιος ο Υπουργό Παιδείας ο κ  Κ Αρβανιτόπουλο. Ο κ Υπουργός  έμεινε έκπληκτος με όσα είδε και άκουσε.  

Δεν είναι όμως μόνο το σχολείο που άλλαξε πορεία προς το καλύτερο με τον κ Ιωάννη Πεδιώτη στο Προξενείο.  Χωρίς να προκαλεί, με διπλωματία ως την δύναμη του νερού, κατάφερε να κάνει πιο αισθητή την παρουσία της Ελληνικής Κοινότητας στην Κορυτσά. Υπό την μέριμνα του διοργανώθηκαν ίσως  οι καλύτερες Εθνικές Εορτές.

  Λαμβάνοντας υπόψη κανείς και τις δυσκολίες των τελευταίων ετών σε όλα τα επίπεδα, ελληνοαλβανικές σχέσεις, οικονομικές δυσκολίες, θα μπορούσε να πει, πως ο ελληνισμός της Κορυτσάς, κατά την θητεία του, βρήκε την δύναμη να εκδηλωθεί.  Για του λόγου του αληθές, όταν εγκαινιάστηκε το νέο κτίριο του Προξενείου στην Κορυτσά μέρα και της Εθνικής Εορτής της 25 Μαρτίου 2014, η Κορυτσά θύμιζε σε όλα Ελλάδα. Η Γιορτή του Σχολείου παρουσιάστηκε στο μοναδικό  θέατρο της Κορυτσά, παρουσία επισήμων, υψηλών προσκεκλημένων από Ελλάδα και Αλβανία.   Ένας εκ των κεντρικότερων δρόμων της Κορυτσάς, αποκλείστηκε και πλήθος κόσμου,  από την ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς και από Ελλάδα, με παραδοσιακές στολές χόρευαν επί αρκετή ώρα. Άρα, χωρίς πολλά λόγια και δηλώσεις, κατάφερε να τους κάνει όλους να μιλούν για τους Έλληνες της Κορυτσάς, για τον ελληνισμό της. Οι ομιλίες του κατά τις εθνικές εορτές  συγκινούσαν και ενθάρρυναν  χωρίς να προκαλούν, ήταν ουσιαστικές και εποικοδομητικές για όλους.

Έναν άλλον αγώνα που έδωσε και συνεχίζει να δίνει είναι και  ο αγώνας για την ανοικοδόμηση της Προξενικής Κατοικίας του νομπελίστα Ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Ένα κτίριο επιβλητικό, κλασσικό αρχοντικό με αιώνια αίγλη που συναρπάζει, στο κέντρο της Κορυτσάς το οποίο θα άλλαζε ριζικά τα δεδομένα για την ελληνική κοινότητα της Κορυτσάς. Επιπλέον θα βοηθούσε πάρα πολύ στην δημιουργία μιας άλλης εικόνας, μιας άλλης παρουσίας της Ελλάδας στην Κορυτσά. Φυσικά ο αγώνας του  έγινε και γίνεται με όλα τα κατάλληλα μέσα και σίγουρα θα φέρει αποτελέσματα.

Η επίδραση του κ Πεδιώτη, στο δημιουργικό πνεύμα της ελληνικής κοινότητας Κορυτσάς φάνηκε και από μια άλλη ιστορική εξέλιξη. Κατά την θητεία του δημιουργήθηκαν δύο ιστοσελίδες, ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Το ένα ήταν με ορθόδοξο πνευματικό περιεχόμενο (σταμάτησε να λειτουργεί) και το άλλο στο οποίο στέλνουμε και το άρθρο αυτό, αποτελεί μια τίμια και αγνή προσπάθεια συνέχισης της ένδοξης εφημερίδας του Κωνσταντίνου Σκενδέρη με την ονομασία ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Στην ουσία μετά από 100 χρόνια για πρώτη φορά έχουμε ένα ΜΜΕ που ενημερώνει και κατά ένα τρόπο ανήκει στην κοινότητα, πράγματι κάτι πολύ σημαντικό.  Να μην ξεχάσουμε και το γεγονός πως το ΚΕΑΔ και η ΟΜΟΝΟΙΑ στην Κορυτσά, κατά την θητεία τους πήραν από τα μεγαλύτερα ποσοστά στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές .

Θα μπορούσαμε ν’ αναφέρουμε και άλλα πολλά που έγιναν κατά αυτά τα τρία και κάτι χρόνια. Αυτό όμως που θα θέλαμε να τονίσουμε με το άρθρο αυτό είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θα θέλαμε να συνεχιστεί στην Κορυτσά. Έχοντας και υπόψη τα παραπάνω ο επόμενος Πρόξενος , που θα έρθει στην Κορυτσά, θα βρει αρκετά ψηλά το πήχη και σίγουρα θα πρέπει να ακολουθήσει τα βήματα του νυν Γενικού Προξένου του κ Πεδιώτη και να κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για να το ξεπεράσει. Είναι υποχρέωση  όλων μας  να ευχαριστήσουμε και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον κ Ιωάννη Πεδιώτη για όσα έκανε και μας τιμούν. Σε όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε πραγματικά δίπλα μας , περισσότερο με έργα παρά με λόγια και έδωσε ουσιαστικά μια νέα πνοή στη ζωή Ελληνικής Κοινότητας Κορυτσάς. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί και οι δική μας εκπρόσωποι ν’ ακολουθήσουν τα βήματα του.

 Θ.