ΦΊΛΕ ΑΛΒΑΝΙΚΈ ΛΑΕ.... - POPULLI, MIK, SHQIPTAR....

28 Shtator 2015. Shqiptari 20 vjeçar, studenti, Kelart Hasani bëri kërkesë për azil në Gjermani dhe brenda dy orësh (!) nuk u pranua. Endërra e tij për një jetë më të mirë  u shua shejt. Burimi: New York Times. 

Φίλε ἀλβανικέ λαέ, Τώρα πού βλέπεις τά καραβάνια τῶν προσφύγων νά κατακλύζουν τήν Εὐρώπη, ἀσφαλῶς θά θυμήθηκες τή δεκαετία τοῦ ΄90 καί τή φυγή σου ἀπό τήν ἀλβανική κόλαση στήν Ἑλλάδα. Ἀναρωτήθηκες πῶς ἐνῶ ἡ πλούσια καί "εὐαίσθητη" Εὐρώπη δέν μπορεῖ νά ἀντέξει 500.000 ψυχές, ἡ φτωχή Ἑλλάδα μόνη της ὑποδέχτηκε καί ἔσωσε 800.000 Ἀλβανούς καί Βορειοηπειρῶτες; Καί μάλιστα χωρίς τό σχεδιασμό πού κρύβεται κάτω ἀπό τήν ὑποκρισία τῶν δῆθεν πονόψυχών της Γερμανίας ἀπό τή μία καί τῶν δουλεμπόρων τῆς Τουρκίας ἀπό τήν ἄλλη. Αὐτό τό ἑλληνικό θαῦμα φιλοξενίας καί ἀνθρωπιᾶς ὀφείλεται σέ δύο παράγοντες: Πρῶτα ἀπό ὅλα στό Μητροπολίτη Σεβαστιανό πού εἶχε παλέψει δεκαετίες γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, καταγγέλοντας τή δικτατορία τοῦ Χότζα καί τοῦ Ἀλία στήν Ἑλλάδα καί στό Ἐξωτερικό. Αὐτός ἐνημέρωσε τόν ἑλληνικό λαό, ὑπερασπίστηκε ὁλομόναχος τήν ἐγκατελειμένη Ἑλληνική Μειονότητα, ἐπισκέφτηκε τούς καταυλισμούς, πρόσφερε ἀπεριόριστη ἀνθρωπιστική βοήθεια σέ ὅλους-ἀδιακρίτως θρησκείας καί γλώσσας-.Θυμᾶσαι ἄλλωστε ὅτι ἡ λέξη "Βορειοηπειρώτης" ἀποτελοῦσε τό καλύτερο διαβατήριο γιά μία καλύτερη ζωή στήν Ἑλλάδα. Ὁ δεύτερος παράγοντας ἦταν ἡ ἀνεξικακία καί ἡ συγχωρητικότητα τῶν ἴδιων τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Ποτέ δέ ζήτησαν ἐκδίκηση γιά τά δεινά τους καί δέν ξέσπασαν στούς ἁπλούς Ἀλβανούς ὅταν πλέον βρέθηκαν στήν ἐλεύθερη μητέρα πατρίδα τους. Τί ἀνταπέδωσε ὅμως ἡ ἐπίσημη Ἀλβανία σέ αὐτό; Ἀχαριστία καί φθόνο. Τό κράτος καί τά μέσα ἐνημέρωσης ἀντιμετωπίζουν τόν εὐεργέτη τους σάν τό χειρότερο ἐχθρό. Μέσα ἀπό τά σχολικά βιβλία, τίς τηλεοπτικές ἐκπομπές καί τίς δηλώσεις τῶν πολιτικῶν, χύνουν καθημερινά χολή ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας. Τά πρόσφατα γεγονότα μέ τό γκρέμισμα ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στή Χιμάρα, οἱ ξυλοδαρμοί ἱερέων καί γερόντων, ἡ ἄγρια δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα ἐπειδή μιλοῦσε ἑλληνικά καί ἡ συνεχής καταπάτηση τῶν περιουσιῶν δέ θυμίζουν Εὐρώπη. Ἄν πᾶς στήν αὐτόνομη Βοϊβοντίνα τῆς Σερβίας, βλέπεις πώς οἱ Οὖγγροι ἔχουν τίς ἐκκλησίες τους, τά σχολεῖα τους καί διδάσκονται καί μιλοῦν ἐλεύθερα τή γλώσσα τους. Πρέπει νά ἀποφασίσεις ἄν θέλεις τά παιδιά σου νά ζήσουν μέ εἰρήνη, συνεργασία καί πρόοδο ἤ νά συνεχίσουν τόν κατήφορο τῶν πολιτικῶν πού προβάλοντας ἀνιστόρητες διεκδικήσεις, ἐξυπηρετοῦν ἐγκληματίες καί ξένους πράκτορες. Πρέπει νά πάψεις νά τούς ἀκοῦς, νά τούς ψηφίζεις καί νά τούς ἀφήνεις νά σέ χρησιμοποιοῦν. Βέβαια ἴσως σκεφτεῖς πονηρά ὅτι ἡ Ἑλλάδα δέν ἔιναι πλέον ἑλκυστικός προορισμός γιά δουλειά καί δέν τήν ἔχεις ἀνάγκη. Ἀλλά καί σήμερα στή νέα μετανάστευση, στή Γερμανία καί ἀλλοῦ, πάλι πολλοί Ἀλβανοί πηγαίνουν καί προτιμοῦν τίς ἑλληνικές γειτονιές, τά ἑλληνικά σχολεῖα καί τίς ἐκκλησίες καί ὄχι τά τουρκικά τζαμιά καί τά ἰταλικά μαγαζία μέ τούς Κοσοβάρους. Τέλος σέ θυμίζω ὅτι οἱ ξυπόλητοι καί ρακένδυτοι Ἕλληνες τό 1940, ἐδίωξαν τούς πάνοπλους φασίστες καί ἐλευθέρωσαν τή Χιμάρα, τό Ἀργυροκάστρο, τήν Κορυτσά διοικώντας μάλιστα γιά ἔξι μῆνες μέ ἰσονομία καί δημοκρατία τήν περιοχή πού ἔκτοτε λείπουν στόν τόπο αὐτό τόν ἠρωϊκό καί αἱματοβαμμένο… …Γιατί…Ἄλλος καθορίζει τίς τύχες τῆς Ἱστορίας, τῶν λαῶν καί τῶν ἀνθρώπων καί ἀποδίδει τό Δίκιο καί τήν Ἀλήθεια ὅπως καί ὅποτε Αὐτός νομίζει!... Δημήτρης Πέτκος

Populli mik, shqiptar. Tani që shikon karvanët e emigrantëve që po mbytin Europën, me siguri do të kesh kujtuar dhjetvjeçarin e viteve 90 dhe ikjen nga ferri shqiptar në Greqi. Mos vallë pyete ndonjëherë veten se si ndërsa Europa “e ndjeshme” dhe e pasur nuk mundi të durojë 500.000 shpirtra, Greqia e varfër priti e vetme 800.000 Shqiptarë dhe Vorioepirotë? Bile, pa planifikimin që fshihet nën hipokrizinë e gjoja të dhembshurve të Gjermanisë nga njëra anë dhe të tregëtarëve të shpresës së Turqisë nga ana tjetër. Kjo mrekulli e mikëpritjes greke vjen si produkt i dy elementëve?  Para së gjithash falë Mitropolitit Sevastiano që kishte luftuar me dhjetra vjet për të drejtat e njeriut, duke akuzuar diktaturën e Hoxhës dhe të Alias në Greqi dhe Jashtë Shtetit. Ai informoi popullin grek dhe mbrojti krejt i vetëm, Minoritetin e braktisur Helen, vizitoi kampet e pritjes dhe ofroi ndihmë pa kufij, humane tek të gjithë pavarësisht fesë dhe gjuhës. E mban mend, patjetër, se fjala “vorioepirot” përbënte pashaportën më të mirë për një jetë më të mirë në Greqi. Elementi i dytë ishte mungesa e ligësisë, pafajsia dhe sensi i faljes të vetë Voriepirotëve. Kurrë nuk kërkuan hakmarrje për të këqijat që pësuan dhe nuk nxorrën dufin tek shqiptarët e thjeshtë kur tashmë u gjendën në nënën, athdeun e tyre të lirë. Por çfarë ktheu si mirënjohje, shpërblim Shqipëria për këtë? Mosmirënjohje dhe xhelozi.Vendi dhe mediat e informimit publik përballojnë bamirësin e tyre si armikun më të keq. Nëpërmjet librave shkollorë, emisioneve televizive dhe deklaratave të politikanëve, derdhin çdo ditë helm ndaj Greqisë dhe Minoritetit Helen. Ngjarjet e fundit me rrëzimin e kishës së Shën Athanasit në Himarë, dhuna ndaj klerikëve dhe pleqëve, vrasja e egër e Aristotel Gumës sepse fliste Greqisht dhe shkelja e vazhdueshme e pasurive, nuk të kujtojnë Evropën. Nëse shkon në Vojvodinën e pavarur të Serbisë, shikon se si Hungarezët kanë kishat e tyre, shkollat e tyre dhe mësojnë dhe flasin lirshëm gjuhën e tyre. Duhet të vendosësh nëse dëshiron që fëmijët e tu të jetojnë në paqe, bashkëpunim dhe prosperitet ose të vazhdojnë tatëpjetën e politikanëve, të cilët duke reklamuar pretendime të pa baza historike, iu shërbejnë kriminelëve dhe agjentëve të huaj. Duhet të ndalosh së dëgjuari, së votuari dhe nuk duhet ti lejosh të të  përdorin si të duan.   Sigurisht që  ndoshta mendon me dinakëri se Greqia nuk është më një destinacion tërheqës për punë dhe nuk ja ke më nevojën. Por dhe sot në emigrimin e ri, në Gjermani dhe gjetkë, sërish shumë shqiptarë shkojnë dhe preferojnë lagjet ku banojnë grekët, shkollat greke dhe kishat e tyre dhe jo xhamitë turke apo dyqanet italiane me Kosovarë. Në fund të kujtoj se grekët këmbëzbathur dhe të veshur me lecka më 1940-ën, dëbuan fashistët e armatosur deri në dhëmbë dhe çliruan Himarën, Gjirokastrën, Korçën duke udhëhequr bile për gjashtë muaj me barazi dhe demokraci këto zona gjë e cila që prej atëhere mungon në këtë vend heroik dhe të larë me gjak. ... Sepse..... Tjetër cakton fatet e Historisë, të popujve dhe të njerëzve dhe ia dedikon të Drejtën dhe të Vërtetën si dhe kur Ai  mendon!..... Dhimitër Petko.

Ιστορική Φωτογραφία: Όταν οι Κορυτσαίοι ήθελαν να είναι μέρος της πατρίδας τους- Foto historike- Kur korçarët donin të ishin të bashkuar me Greqinë!

Συλλαλητήριο στην Κορυτσά προ της  Διεθνούς Επιτροπής- Οι κορυτσαίοι ήθελαν να ενωθούν με την πατρίδα τους Ελλάδα

Demostratë në Korçë para Komisionit të Ndërkombëtarëve të cilët caktonin kufijtë e ballkanit. Demostrata kishte si qëllim të ndihmonte këtë komision që të kuptonte origjinën e pjesës më të madhe të Korçës e cila ishte helene dhe dëshironte të ishte  pjesë e shtetit Helen ku dhe përkiste në mënyrë natyrale nga të gjitha aspektet. 

Κορυτσά και Μοσχόπολη το 1913 - Korça dhe Voskopoja më 1913

Κορυτσά και Μοσχόπολη το 1913  του Νίκου Υφαντή  Στον «Oδηγό της Νέας Ελλάδος» (Μπαίδεκερ) υπό Τρύφωνος Ευαγγελίδη, που εκδόθηκε το 1913 (Εν Αθήναις, τύποις Δ. Γ. Ευστρατίου και Δ. Δελή – Πραξιτέλους 8) περιλαμβάνεται και η Κορυτσά, απελευθερωθείσα Ηπειρωτική πόλη, με πολυπληθή ελληνικό πληθυσμό και ακμάζοντα πολιτισμό, η οποία, δυστυχώς, μετά τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την διανομή των «ιματίων» της, μετά δηλ. τους Βαλκανικούς πολέμους, με απόφαση των τότε Μεγάλων Δυνάμεων, η Κορυτσά, όπως και το υπόλοιπο Βόρειο Τμήμα της Ηπείρου, παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Ευαγγελίδης αναφέρει όσα πρέπει να γνωρίζουν οι επισκέπτες – περιηγητές επισκεπτόμενοι την Κορυτσά. Γράφει για τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία, τα φαρμακεία και λοιπά καταστήματα, που ήταν όλα ελληνικά. Γράφει σχετικά: «Ξενοδοχεία: «Μοναστήριον» αδελφών Τσίγκου μεθ’ εστιατορίου, «Κωνσταντινούπολις» Δ. Δημέλη – Εστιατόρια: Β. Ηλιού, Μ. Πάντου – Ζαχαροπλαστεία: αδελφών Βίκα Α. και Γ. και Χ. Μιχαήλ, Ε. Γκίκα, Χ. Λιμπώνια – Ζύθος παρά Κ. Σκένδερη – Ιατροί: Α. Βαλαούρης, Σ. Βιλβίλης, Χ. Δάρδας, Δ. Παπαδόπουλος, Α. Χριστοδούλου, Χ. Ζωγράφος και Χ. Κοντούλιας – Οδοντοϊατρός – Φαρμακεία: Ι. Παπαγιάννη, Γ. Σκάλλη, Π. Φύλλα. Φωτογραφεία: Π. Δημητριάδου, Α. Νικολακοπούλου, Χ. Σούλου – Κουρεία: Δ. Βόρια, Γ. Λετιμπέλου – Καφεία: Γ. Αντωνίου, Χ. Γερμενλή – Καπνοπωλεία: Κ. Αδέζα, Κ. Σκένδερη, Λ. Κονταξή». Αφού μιλάει διεξοδικά για τη γεωγραφική θέση της Κορυτσάς, για τα βουνά, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις πεδιάδες, σημειώνει: «Έχει 22.000 κατοίκων, ων οι 16.000 Έλληνες, οι δ’ άλλοι Αλβανοί και Τούρκοι και Αθίγγανοι καλούντες αυτήν Γκιορδζά και διατηρούντες διά της προπαγάνδας, σχολεία στοιχειώδη, εν ω ημείς διατηρούντες από του 1817, ειμή πρότερον, (Μ. Παρανίκας Σχεδίασμα σ. 79) προς τω Γυμνασίω, πλείστα Ελληνικά Σχολεία Αρρένων και Θηλέων». Η πόλη είναι του Μητροπολίτη Κορυτσάς, ο οποίος, πριν καταργηθεί η Αρχιεπισκοπή της πρώτης Ιουστινιανής το 1767, είχε και τη φήμη Κορυτσάς και Σελασφόρου. Μετά υπήχθη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πολλοί κάτοικοι της Κορυτσάς αποδημούν στο εξωτερικό, επιστρέφουν και ανεγείρουν λαμπρά οικοδομήματα. Η πόλη έχει «ζωηρόν εμπόριον και βιομηχανίαν εντοπίων υφασμάτων». Ο Τρύφων Ευαγγελίδης μέτρησε 4 ναούς, λαμπρό μητροπολιτικό ίδρυμα, δημόσια καταστήματα, ωρολόι της πόλης, 2 τεμένη, λουτρά, δημαρχιακό κατάστημα και στρατώνα. Αναφέρει επίσης τα εξής χωριά γύρω από την Κορυτσά: Μπόρια (Εμπορία) (με ανθρακωρυχεία), Σιάπκα ή Σίπτικη (Ιππιοχία) και Μοσχόπολη, Ζβέσδα (Σελασφόρος), Βιθικούκι, Βοβοστίτσα και Πλιάσα (Πήλιον – Ιστορικό από τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου 336-4 π.Χ.). Τα χωριά αυτά μετά την Επανάσταση του 1770 έπαθαν πολλά από τους Τουρκαλβανούς και δεν μπόρεσαν να ανακάμψουν από την καταστροφή. Ο Τρ. Ευαγγελίδης προτρέπει τους επισκέπτες μετά την Κορυτσά να επισκεφτούν την Μοσχόπολη, η οποία απέχει τρεις ώρες από την Κορυτσά και υπήρξε πνευματική όαση «κατά τα δυσπροπέλαστα ταύτα μέρη της Μακεδονίας» πριν από την καταστροφή της από τους Τουρκαλβανούς. Γράφει σχετικά: «Η πόλις αύτη το πρώτον Βοσκόπολις (Τουρκιστί Τομόρδζα) καλουμένη φαίνεται ότι ιδρύθη, ως μεν εν τω κώδικι της Μονής Προδρόμου λέγεται τω 1330 υπό βοσκών εκ των πέριξ συμπηξάντων τας καλύβας αυτών εις πόλιν, αλλ’ ως ο περί αυτής εξ αυτοψίας γράψας γραμματεύς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και ιεροδιάκονος της Ε’ Μεραρχίας της καταλαβούσης την Δυτικήν Μακεδονίαν κ. Δ. Καλλίμαχος, θεωρεί ότι η πόλις εκτίσθη κατά τον ΙΕ’ αιώνα επί οροπεδίου της οροσειράς Όπαρης εις ύψος 1.200 μ. Συν τω χρόνω ευδοκιμών ο συνοικισμός ούτος έφθασεν εις το άκρον της ακμής του κατά τα τέλη του ΙΖ’ αιώνος, εξαπλωθείς επί επτά λόφων, εφ ων εισέτι σώζονται τα ερείπια της υπό των Αλβανών καταστροφής». Για πρώτη φορά ονομάστηκε Μοσχόπολη ίσως το 1610 από τους Πατριάρχες Ιεροσολύμων, οι οποίοι διεπίστωσαν ότι τα ελέη που προσέφερε η Βοσκόπολη ήταν περισσότερα και από εκείνα που πρόσφεραν πολύ μεγάλες πόλεις. Για το λόγο αυτό την ονόμασαν Μοσχόπολη. Οι Μοσχοπολίτες κατέστησαν σπουδαία την πατρίδα τους. Το 1750 είχε περίπου 60.000 ψυχές, εκλεκτά σχολεία, όπως η Νέα Ακαδημία, τυπογραφείο, στο οποίο τυπώθηκαν αρκετά βιβλία, συντεχνίες, κανονισμό της κοινότητας, ιδιωτικές και κοινοτικές οικοδομές και πολλά άλλα. Όλα αυτά τα κατάστρεψαν το 1769 οι Τουρκαλβανοί. Οι Μοσχοπολίτες μετά την καταστροφή σκορπίστηκαν στις γειτονικές πόλεις και πολλοί μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Εκεί εμπορεύονταν και πλούτισαν, όπως ο Σίνας και ο Σμολένσκης. «Σήμερον Μοσχόπολις αποτελεί μικρόν χωρίο (κ. 2.000). Είναι δε πατρίς του εθνικού ευεργέτου βαρώνου Σίμωνος Σίνα και του στρατηγού Κωνσταντίνου Σμολένσκη». πηγή

Korça dhe Voskopoja më 1913  nga Niko Ifandi Në “Guidën e Greqisë së Re” (Baidheker) të Trifon Evangjelidhit, që u botua më 1913, (Në Athinë, Botimii Dh, G. Evstratiu dhe D Dheli- Praksitelus 8), përfshihet dhe Korça, qyteti Epirot i çliruar me një popullatë helene të shumtë dhe një kulturë tepër të zhvilluar, e cila, fatkeqësisht , pas shpërbërjes së perandorisë Osmane dhe ndarjse së “plaçkës” së saj, dmth pas luftërave Ballkanike, me vendim të fuqive të atëhershme të Mëdha, Korça, si dhe pjesa Veriore e Epirit, iu dorëzua, shtetit shqiptar të sapokrijuar. Të bën përshtypje të madhe, fakti që Evangjelidhi, përmend të gjitha ato sa duhet të njohin vizitorët – turistët duke vizituar Korçën. Shkruan hotelet, restorantet, embëltoret, farmacitë dhe dyqanet e tjera, që ishin greke. Shkruan tekstualisht në lidhje me këtë: “ Hotele: “Monastirion” i vëllezërve Cingu/Çingu me restorant, “Konstandinupoja” e DH Dhimelit – Restorante: V Iliu, M Pandu – Ëmbëltore: e vëllezërve Vika A dhe G, dhe H Mihail, E Gjika, H Libonja, - Birrari pranë K Skendherit – Mjekë: A Ballauri, S Bimbli, H Dardha, Dh Papadhopoulos, A Kristodhulu, H Zografos dhe H Kondulias – Dentist – Farmaci: I Papajani, G Skalli, P Filla, Studio Fotografie: P Dhimitriadhu, A Nikolopoulou, H Sulu, -Berberanë: Dh Voria, G Letibelu, - Kafe: G Andoniu, H Germenli – Dyqane Duhani: K Adheza, K Skendheri, L Kondakçi”. Pasi flet me hollësira për pozicioni gjeografik të Korçës, për malet, lumenjtë, liqenet dhe fushat, shënon: “Ka 22 000 banorë nga të cilët 16000 janë Helenë/ Grekë, ndërsa pjesa tjetër përbëhet nga Shqiptarë dhe Turq dhe Ciganë, duke e quajtuar atë Korçë dhe mbajnë për arsye propagandisitke shkolla elementare, ndërsa ne i mbajmë që prej 1817, për mos thënë më parë, (M Paranika, Skicë fq 79) drejt Gjimnazit, një numër të madh Shkollash Greke , Djemsh dhe Vajzash”. Qyteti është i Mitropolitit të Korçës, i cili para se të eliminohej Kryepiskopata e Justinianës së parë më 1767, ksihte dhe famën, i Korçës dhe i Selasforës. Më pas u vendos nën Administratën e Patriarkanës Ikumenike. Shumë banorë të Korçës, emigrojnë jashtë, kthehen që të ndërtojnë ndërtesa të ndritëshme. Qyteti ka “një tregëti të zhvilluar dhe industri të bezeve lokale”. Trifon Evangjelidhi numëron 4 tempuj, ndërtesën e ndritëshme të mitropolisë, dyqane publike, orën e qytetit, 2 xhami, banja, dyqan bashkiak dhe kamp ushtarak. Përmend gjithashtu dhe këto fshatra rreth Korçës: Mborjen (me miniera qymyri) Shipskën dhe Voskopojën, Svezdën (Selasforin), Vithkuqin, Vovosticën (Boboshticën) dhe Plasën (Plion – vendëndodhje historike që prej viteve të Aleksandrit të madh 336-4 para Krishtit). Këto fshatra pas Kryengritjes së 1770 pësuan shumë të këqija nga turkoshqiptarët dhe nuk mundën të rimëkëmben nga shkatërrimi. Trifon Evangjelidhi iu propozon vizitorëve që pas Korçës të vizitojnë Voskopojën/Moskopolin, e cila është rreth 3 orë nga Korça dhe ishte një oaz “në këto vende të vështira për tu kalar, të Maqedonisë” para se ajo të shkatërrohej nga turkoshqiptarët. Shkruan mbi këtë: “Ky qytet Voskopoja e parë (turqisht Tomadhza), duket se u themelua, siç thuhet dhe në kodikun e Manastirit të Shën Prodhromit, më 1330, nga barinj të zonës përreth që vendosën kasollet e tyre në këtë qytet, por nga ato sa shkroi për të dëshmitari okular dhe sekretari i Patriarkanës së Aleksandrisë dhe hierodhiakoni i Batalionit të 5-të që pushtoi Maqdoninë Perendimore z Dh Kalimahos, e konsideron se qyteti u ndërtua në shek e 15-të në fushëgropën e vargmalit të Oparit, në lartësinë 1200 m. Me kohën ky vendbanim arriti kulmin e tij gjatë fundit të shekullit të 17-të duke u shtrirë në shtatë kodrat, ku në secilin janë shpëtuar themelet e shkatërrimit të shkakëtuar nga Shqiptarët”. Për herë të parë u quajt Voskopojë ndoshta më 1610 nga Patriarkët e Jerusalemit, të cilët konstatuan se ato sa ofroi Voskopoja ishin shumë më tepër nga ato sa ofruan qytete të mëdha. Për këtë arsye e quajtën Moskopoli. Moskopolitët e bënë atdheun e tyre të veçantë e të famshëm.  Më 1750 kishte pothujse 60000 frymë, shkolla të shkëlqyera, si Akademia e Re, shtypshkronjë, tek të cilat u shtypën mjaft libra, studime, rregullorja e komunitetit, ndërtesa private dhe publike dhe shumë të tjera. Të gjitha këto i shkatërruan më 1769 turkoshqiptarët. Moskopolitët pas shkatërrimit u shpërndanë në qytetet fqinje dhe në vende të largëta. Atje u morën me tregti dhe u pasuruan, si Sina dhe Smolenski “Sot Voskopja përbën një fshat të vogël (me 2000 banorë). Është dhe atdheu i bamirësit kombëtar Simon Sina dhe e gjeneralit Konstandin Smolenski”. Përktheu: Pelasgos Koritsas

“The Economist” Οι στόχοι της Τουρκίας, πίσω από το κτίσημο τζαμιών.-“The Economist”: Synimet e Turqisë pas ndërtimit të xhamive në Shqipëri - Turkey’s religious diplomacy Mosqued objectives

Një mega-xhami po ngrihet në rrugën “George W. Bush” në Tiranë, kryeqytetin shqiptar, në afërsi të parlamentit të vendit. Kur të përfundojë, ajo do të jetë xhamia më e madhe në Ballkan, një në një varg të gjatë të projekteve të tilla financuara nga Turqia. Në vlerësimin e saj, drejtoria e Turqisë i çështjeve fetare, i njohur si Diyanet, ka ndihmuar në ndërtimin e mbi 100 xhamive dhe shkollave ​​në 25 vende. Në Bosnjë, Kosovë, Filipine dhe Somali ky institucion ka rindërtuar vendet islamike të dëmtuara nga lufta dhe fatkeqësitë natyrore. Në Gaza është duke rindërtuar xhamitë e shkatërruara nga operacionet ushtarake izraelite në vitin 2014. Vetëm projektet aktuale pritet të kushtojnë mbi 200 milion dollarë. “Të gjitha paratë vijnë nga donacione private”, – këmbëngul Mazhar Bilgin, një zyrtar i lartë i Diyanet. Kritikët dyshojnë se Presidenti i Turqisë, Rexhep Tajip Erdogan është duke vendosur me këto veprime një ringjallje të trashëgimisë së Perandorisë Otomane. Sekularët nacionalistë në Shqipëri, vend i cili ishte rreptësisht ateist nën komunizëm, stepen kur shohin se parlamenti i tyre do të ngjajë mjaft i vogël nga xhamia që ngrihet pranë ndërsa urbanistët ankohen për formën “McOttoman” të projektit. Por shumica e shqiptarëve janë të këndshëm. Ndërsa qeveritë post-komuniste lejuan katolikët dhe të krishterët ortodoksë të ndërtojnë katedralet në Tiranë, myslimanët u lanë jashtë në të ftohtë. Besimtarët e kanë gjetur rregullisht veten duke u lutur jashtë, duke u dridhur jashtë një xhamie të vogël të shekullit të 19-të qytetit. Nuk është e qartë pse qeveria e Shqipërisë ka pritur deri në vitin 2013 për të miratuar një të re. Roli i Turqisë në islamin shqiptar shkon përtej ndërtimit të xhamive. Gjashtë nga shtatë seminaret islamike të vendit menaxhohen nga fondacione të lidhura me komunitetin Gylen. Agjencia e Zhvillimit të Turqisë, TIKA, ka përfunduar 248 projekte në Shqipëri. Përveç ndihmës fiskale, shumë shqiptarë e mirëpresin ndikimin e Turqisë si një kundërpeshë ndaj përhapjes së militantizmit islamik. Sipas myftiut të Tiranës, Ylli Gurra, deri tani 150 shtetas shqiptarë janë bashkuar Shtetit Islamik (IS) si xhihadistë në Siri. Ai fajëson fonacionet salafiste nga monarkitë e Gjirit që u derdhën në rajon në vitet 1990. (Shumë prej tyre u dëbuan pas sulmeve të 11 shtatorit.) Z. Gurra thotë se shumica e muslimanëve shqiptarë refuzojnë radikalizmin e tillë: “Ata kanë më shumë prirje për Islamin turk” Në të vërtetë, muslimanët në Shqipëri janë shumë më pak të devotshëm dhe më pro-perëndimore se sa bashkëfetarët e tyre turq. Ndërkohë, në terrenin fetar të Turqisë ka një konflikt të brendshëm. Partia e Zhvillimit (AK) që dikur ka punuar krah për krah me lëvizjen Gylen është prishur. E gjithë kjo ndryshoi dy vjet më parë, kur AK nisur një hakmarrje kundër lëvizjes, duke e akuzuar atë se ka orkestruar një skandal korrupsioni që kishte prekur figura të larta të qeverisë. Burokratë gulenistë u dërguan prapa hekurave. Gjatë 2015-ës në vizitën në Shqipëri për ceremoninë e përurimit të xhamisë së re, Erdogan u kërkoi mikpritësve të tij për të mbyllur shkollat ​​e drejtuara nga gylenistët. Zyrtarët shqiptarë refuzuan kërkesën. Megjithatë, në Shqipëri dhe në vende të tjera, komunitetet myslimane që përfitojnë nga bujaria turke ende përballen me presione. “Erdogan është duke i detyruar ata që të largohen”, thotë Kerem Oktem, një profesor i studimeve turke në Universitetin e Graz. Diyanet, ndërkohë, e ka zgjeruar programin e saj të xhamive në vendet me lidhje të pakta me historinë osmane. Në vitin 2014 Erdogan tha se Kuba ishte nga populluar nga muslimanët para se të ndotej nga zbulimi i Kristofor Kolombit dhe zbuloi një plan për të ndërtuar një xhami të re atje. Një tjetër xhami është në ndërtim e sipër në Haiti. Shërthimi i ndërtimeve është bërë një mjet për transmetimin e kredencialeve fetare të Turqisë për audiencën myslimane vendase dhe të huaja. Objektivi përfundimtar është “të pretendojmë territore të reja”- thotë zoti Oktem. “Është ideja që Turqia duhet të jetë udhëheqësi i gjithë botës muslimane.”

Ένα Μέγα- Τζαμί χτίζεται στο κέντρο των Τιράνων στην λεωφόρο Xh W Bush δίπλα στην Βουλή της χώρας. Όταν τελειώσει θα αποτελέσει το μεγαλύτερο τζαμί στα Βαλκάνια, το ένα από μια σειρά τέτοιων έργων που έχουν χρηματοδοτηθεί από την Τουρκία. Στην αξιολόγηση της η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, γνωστή ως  Diyanet έχει βοηθήσει στο χτίσιμο τουλάχιστον 100 τζαμιών και σχολείων σε 25 χώρες. Στην Βοσνία, Κόσσοβο, Φιλιππίνες, Σομαλία, το ίδρυμα αυτό έχει  βοηθήσει να κτιστούν  οι καταστραμμένες ισλαμικές χώρες από το πόλεμο ή τις φυσικές καταστροφές. Στην Γάζα βρίσκεται σε εξέλιξη η ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων τζαμιών από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ισραηλιτών το 2014. Μόνο τα τωρινά σχέδια αναμένεται να στοιχίσουν πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια. « Όλα τα λεφτά έρχονται από ιδιωτικές δωρεές» - επιμένει ο  Mazhar Bilgin, αξιωματούχος του Diyanet Οι επικριτές υποπτεύονται πως ο Πρόεδρος της Τουρκία Ερντογάν προσπαθεί κατ’ αυτό τον τρόπο την ανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι κοσμικοί εθνικιστές στην Αλβανία, χώρα που ήταν αυστηρά αθεϊστική υπό το κομμουνισμό, αντιδρούν αμήχανα όταν  βλέπουν την Βουλή τους να μοιάζει αρκετά μικρό από το τζαμί που θα κτιστεί δίπλα ενώ οι ειδικοί παραπονούνται για το  “McOttoman» σχέδιο. Αλλά οι περισσότεροι  των αλβανών είναι συμπαθητικοί. Ενώ η μετά –κομμουνισμού κυβερνήσεις επέτρεψαν στους καθολικούς και στους ορθόδοξους χριστιανούς να χτίσουν καθεδρικούς ναούς στα Τίρανα, οι μωαμεθανοί αφέθηκαν έξω στο κρύο. Οι πιστοί έχουν βρεθεί συχνά καθισμένοι έξω τρέμοντας μπροστά από ένα μικρό τζαμί του 19-αιώνα που έχει η πόλη. Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί η Αλβανική περίμενε τόσο πολύ μέχρι το 2013 για να εγκρίνει ένα καινούργιο τζαμί. Ο ρόλος της Τουρκία στο Αλβανικό Ισλάμ πάει πέρα από το χτίσιμο τζαμιών. Έξι από τα επτά ισλαμικά μεντρεσέ της χώρας διαχειρίζονται από ιδρύματα που είναι συνδεδεμένα με τον Γιουλέν. Το Τουρκικό Πρακτορείο Ανάπτυξης ΤΙΚΑ, έχει τελειώσει τουλάχιστον 248 έργα στην Αλβανία. Εκτός από την χρηματική βοήθεια, πολλοί Αλβανοί καλοδέχονται την επιρροή της Τουρκίας ως αντίβαρο προς την επέκταση του ακραίου ισλάμ. Σύμφωνα με τον μουφτή των Τιράνων, Ύλλη Γούρρα, μέχρι τώρα 150 Αλβανοί υπήκοοι έχουν ενωθεί με το ΙΣΙΣ ως τζηχαντιστές στην Συρία. Αυτός κυρίως ενοχοποιεί τα σαλαφιστικά ιδρύματα και της μοναρχίες του Κόλπου που ξεχύθηκαν στην περιοχή μετά το 1990. (Πολλοί εξ αυτών εκδιώχτηκαν μετά τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου). Ο κ Γούρρα λέει πως η πλειοψηφία των αλβανών μωαμεθανών αποστρέφονται ένα τέτοιο εξτρεμισμό. «Εκείνοι έχουν περισσότερες τάσεις προς το τουρκικό Ισλάμ». Στ’ αλήθεια, οι μωαμεθανοί στην Αλβανία είναι πολύ λιγότερα συνεπείς στα θρησκευτικά τους καθήκοντα και πολύ πιο φιλοδυτική από τους ομόθρησκους  τους  Τούρκους. Εντωμεταξύ, στο θρησκευτικό επίπεδο της Τουρκίας υπάρχει μια εσωτερική διαμάχη. Το κόμμα τις Ανάπτυξης (ΑΚ) που κάποτε συνεργαζόταν με το κίνημα Γιουλέν έχει σταματήσει να το κάνει, κατηγορώντας  την πως έχει ενορχηστρώσει ένα σκάνδαλο διαφθοράς που  είχε αγγίξει υψηλά πρόσωπα της κυβέρνησης. Οι γραφειοκράτες γιουλενιστές στάλθηκαν πίσω από τα σίδερα. Κατά το 2015 στην επίσκεψη του για τα εγκαίνια ενός νέου τζαμιού, ο Ερντόγαν ζήτησε από αυτούς που τον φιλοξενούσαν για να κλείσουν τα σχολεία του Γιουλέν. Οι επίσημοι, Αλβανοί, απέρριψαν την πρόταση αυτή. Αλλά στην Αλβανία και σε άλλες χώρες, οι μωαμεθανικές κοινότητες που κερδίζουν από την Τουρκική γενναιοδωρία ακόμη αντιμετωπίζουν διάφορες πιέσεις. «Ο Ερντογάν βρίσκεται στην διαδικασία πίεσης για να απομακρυνθούν» -λέει ο Κερέμ Οκτέμ, ένας εκ των καθηγητών των τουρκικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Γράτζ. Το  Diyanet εντωμεταξύ, έχει επεκτείνει το πρόγραμμα των τζαμιών σε χώρες με λιγοστές σχέσεις με την Οθωμανική Ιστορία. Κατά το έτος 2014 ο Ερντογάν είπε πως η Κούβα ήταν κατοικημένοι από  τους μουσουλμάνους πολύ πριν λερωθεί από την ανακάλυψη του Χριστόφορου Κολόμβου και αποκάλυψε το σχέδιο του να κτίσει ένα τζάμι εκεί. Ένα άλλο τζαμί χτίζεται στην Αϊτή. Η έκρηξη οικοδόμησης, έχει γίνει το όχημα για την μεταφορά θρησκευτικών διαπιστευτηρίων της Τουρκίας  για τους μουσουλμάνους ακροατές, ντόπιους και ξένους. Ο τελικός στόχος είναι «να ισχυριστούμε άλλα εδάφη» - λέει ο κύριος Οκτέμ. «Είναι η ιδέα ώστε η Τουρκία πρέπει να γίνει ο ηγέτης  όλου του μουσουλμανικού κόσμου» Μετάφραση Πελασγός.

A MEGA-MOSQUE is growing on George W. Bush Street in Tirana, the Albanian capital, near the country’s parliament. When finished, it will be the largest mosque in the Balkans—one in a long string of such projects bankrolled by Turkey. By its own estimate, Turkey’s directorate of religious affairs, known as the Diyanet, has helped build over 100 mosques and schools in 25 countries. In Bosnia, Kosovo, the Philippines, and Somalia, it has restored Islamic sites damaged by war and natural disaster. In Gaza it is rebuilding mosques destroyed by Israeli military operations in 2014. Current projects alone are expected to cost $200m. All of the money comes from private donations, insists Mazhar Bilgin, a senior Diyanet official. Critics suspect Turkey’s president, Recep Tayyip Erdogan, of deploying mihrabs and minarets to revive his country’s imperial heritage in former Ottoman lands. Secular nationalists in Albania, which was strictly atheist under communism, bristle at seeing their parliament dwarfed by a mosque, and urban planners complain about the project’s bland, “McOttoman” design.  But most Albanians are sympathetic. While post-communist governments allowed Catholic and Orthodox Christians to build cathedrals in Tirana, Muslims were left out in the cold. Worshippers regularly found themselves praying outdoors, unable to squeeze into the city’s tiny 19th-century mosque. It is not clear why Albania’s government waited until 2013 to approve a new one. Turkey’s role in Albanian Islam goes beyond building mosques. Six of the country’s seven Islamic seminaries are managed by foundations linked to the Gulen community. Turkey’s development agency, TIKA, has completed 248 projects in Albania. Besides the fiscal aid, many Albanians welcome Turkish influence as a counterweight to the spread of Islamic militancy. According to Tirana’s mufti, Ylli Gurra, up to 150 Albanian nationals have joined Islamic State (IS) jihadists in Syria. He blames the zealous salafist foundations from the Gulf monarchies that poured into the region in the 1990s. (Many were expelled after the September 11th attacks.) Mr Gurra says most Albanian Muslims reject such radicalism: “They have more affinity for Turkish Islam.” In fact, Muslims in Albania are far less devout and more pro-Western than their Turkish co-religionists. Meanwhile, Turkey’s religious outreach is hobbled by an internecine conflict at home. Mr Erdogan’s ruling Justice and Development (AK) party once worked hand in glove with the Gulen movement. All that changed two years ago, when the AK launched a vendetta against the movement, accusing it of orchestrating a corruption scandal that had tarred senior government figures. Scores of Gulenist bureaucrats remain behind bars. During a 2015 visit to Albania for the groundbreaking ceremony of the new mosque, Mr Erdogan asked his hosts to shut down schools run by the Gulenists. Albanian officials turned down the request. Yet in Albania and elsewhere, Muslim communities that benefit from Turkish largesse still face pressure. “Erdogan is forcing them to take sides,” says Kerem Oktem, a Turkish studies professor at the University of Graz. The Diyanet, meanwhile, has extended its mosque programme to countries whose connection to Ottoman history is tenuous. In 2014 Mr Erdogan suggested that Cuba had been settled by Muslims long before it was spotted by Christopher Columbus, and unveiled a plan to build a new mosque there. Another mosque is under construction in Haiti. The building spree has become a vehicle for broadcasting Turkey’s religious credentials to Muslim audiences domestic and foreign. The ultimate objective is “claiming new territory,” says Mr Oktem. “It’s about the idea that Turkey should be the leader of the whole Muslim world.” πηγή

210.000 παράνομα όπλα κυκλοφορούν στην Αλβανία

Η χώρα με τα περισσότερα παράνομα όπλα στην Ευρώπη

Αν και θεωρούμε τις ΗΠΑ ως την χώρα πρότυπο προς αποφυγή σχετικά με την χρήση των όπλων, η Αλβανία έχει τον διπλάσιο ετήσιο αριθμό θυμάτων από την χρήση των όπλων

Αν και η ΗΠΑ (αλλά και χώρες της Λατινικής Αμερικής) βρίσκονται συχνά στα «πρωτοσέλιδα» για τους θανάτους από την χρήση των όπλων, μία άλλη χώρα, πολύ πιο κοντινή μας έχει το προνόμιο να είναι πρώτη στη λίστα. Αναφερόμαστε στην Αλβανία, στην οποία έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 12.000 άνθρωποι από το 1991 σε επεισόδια που έγιναν με την χρήση πυροβόλων όπλων.

Η έρευνα που έγινε από το Institute of Health and Metrics and Evaluation δείχνει ότι στην γειτονική μας χώρα ο μέσος όρος είναι 1,37 δολοφονίες ετησίως που είναι σημαντικά χαμηλότερος από το αντίστοιχο νούμερο των ΗΠΑ, που βρίσκεται στο 0,83.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι θάνατοι από όπλα έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια στην Αλβανία, η οποία μάλιστα είναι και υποψήφιος για είσοδο στην ΕΕ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στις βεντέτες μεταξύ οικογενειών (η Τζακμάρια όπως είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο) όπου εντοπίζονται και οι μεγαλύτεροι αριθμοί νεκρών. Ενώ η έρευνα υποστηρίζει ότι η μετακομμουνιστική έξαρση της χρήσης των όπλων έχει δημιουργήσει μια νέα γενιά οπλοφόρων με πολύ χαμηλότερη αίσθηση της ευθύνης σχετικά με την χρήση τους.

Η ίδια έρευνα κάνει λόγο για την ύπαρξη 210.000 παρανόμων όπλων στην χώρα, ο οποία έχει πληθυσμό κάτω από 3 εκατομμύρια κατοίκους. Άλλοι υπολογισμοί ανεβάζουν αυτόν τον αριθμό στις 270.000 περιλαμβάνοντας και τα «νόμιμα» όπλα. Τα περισσότερα από αυτά κλάπηκαν από στρατιωτικές εγκαταστάσεις μετά την πτώση της Αλβανικής κυβέρνησης το 1997. Πάντως αν σε κάτι μοιάζουν οι Αμερικανοί και οι Αλβανοί είναι στην πίστη τους στα όπλα, και στο ότι θεωρούν απαραίτητο να διαθέτουν οπωσδήποτε ένα ώστε να προστατεύουν τον εαυτό αλλά και τις οικογένειές τους.

Πηγή: http://www.himara.gr

Κοπή Βασιλόπιτας στο 9 χρονο σχολείο "Πνοή Αγάπης" Αργυρόκαστρο.

Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς, όλο το σχολείο μαζί κόψαμε τη βασιλόπιτα για το 2016 και ανταλλάξαμε ευχές για μια νέα και δημιουργική χρονιά.

Ξεκίνησε στο Σαμπεζύ η Προσυνοδική Σύναξη των Προκαθημένων - Filloi në Sambez Sinaksi Parasidoniki i Primatëve Orthodhoksë.

Άρχισαν σήμερα, Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016, στο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης, οι συνεδρίες της Σύναξης των Προκαθημένων και των Εκπροσώπων των κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Στην Σύναξη παρίστανται 11 Προκαθήμενοι, με τις αντιπροσωπείες τους και απουσιάζουν τρεις: ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης και ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ. Σάββας. για λόγους υγείας, και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος για προσωπικούς λόγους.

Την Κυριακή, 24 Ιανουαρίου θα τελεστεί Διορθόδοξο Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Οι εργασίες θα συνεχιστούν μέχρι τις 28 Ιανουαρίου.

-  Filluan të premte, në qëndrën e Patriarkanës Ikumenike në Sambezi të Gjenevës, takimet e Primatë dhe përfaqësueseve të të Kishave Orthodhokse Lokale Autoqefale, nën udhëheqjen e Patrikut të Konstandinupojës Vartholome. Në mbledhje janë prezentë 11 Primatë me përfaqësitë e tyre dhe mungojnë tre: Patriku i Antiokisë Joani, Mitropoliti i Varshavës dhe gjithë Polonisë Sava, për arsye shëndetësore dhe Kryepiskopi i Athinës dhe gjithë Greqisë Jeronimi, për arsye personale. 

Të Djelë më 24 Janar do të mbahet një Bashkëmeshim Ndërorthodhoks i udhëhequr nga Patriku Ikumenik Vartholome. 

Punimet do të vazhdojnë deri më 28 Janar.