Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, γυναίκες και Ρομά - Shën Kozma Etolosi, flet për femrat dhe romët.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, γυναίκες και Ρομά Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης Ο άγιος, ισαπόστολος και μάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός (24 Αυγούστου) ήταν ένας ιερέας και μοναχός του 18ο αιώνα, που, βλέποντας τους ορθόδοξους χριστιανούς σε κακή κατάσταση, λόγω της Τουρκοκρατίας, βγήκε από το Άγιο Όρος και γύρισε μεγάλο μέρος της Ελλάδας και Αλβανίας διδάσκοντας από χωριό σε χωριό.  Μίλησε όχι μόνο για το Χριστό, την αγάπη και την πνευματική ζωή, αλλά και παρακίνησε τους ανθρώπους να ιδρύουν σχολεία, τους καθοδηγούσε να μπολιάζουν δέντρα και γενικά τους βοήθησε σε όλους τους τομείς. Ο άγιο+ς θανατώθηκε από τους Τούρκους με προτροπή Εβραίων, με τους οποίους ήρθε σε αντίθεση, που ξεκίνησε από την επιμονή του να καταργηθούν τα παζάρια της Κυριακής (μέρα αργίας για τους χριστιανούς) και να μετατεθούν στο Σάββατο (που είναι όμως μέρα αργίας για τους Εβραίους, πράγμα που άναψε το μίσος τους). Ο άγιος ήταν θαυματουργός ενώ ακόμη ζούσε και τον αναγνώριζαν ως θαυματουργό ακόμη και οι μουσουλμάνοι. Είναι δε γνωστό ότι προφήτευσε (με συγκεκριμένες προφητείες) την απελευθέρωση της Ηπείρου το 1912 και πολλά ακόμη γεγονότα και καταστάσεις. Ο άγιος Κοσμάς εξαγόρασε και απελευθέρωσε με εράνους εκατοντάδες κοπέλες από τα τουρκικά χαρέμια. Στη διδασκαλία του, μιλάει ευθέως για την ισοτιμία ανδρών και γυναικών: «Ίσια την έκαμεν ο Θεός την γυναίκα με τον άνδρα, όχι κατωτέρα. Εδώ πώς τας έχετε τας γυναίκας, αδελφοί μου; [Απαντούν:] –Διά κατωτέρας. [Συνεχίζει ο άγιος:] –Ανίσως, αδελφοί μου, και θέλετε να είσθε καλύτεροι οι άνδρες από τας γυναίκας, πρέπει να κάμνετε και έργα καλύτερα από αυτάς. […] Είμεθα άνδρες και κάμνομεν χειρότερα». «Τον παλαιόν καιρόν ήτο ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιωακείμ, είχε δε και μίαν γυναίκα ονομαζομένην Άννα [σ.σ.: οι γονείς της Παναγίας]. Καλός και ο άνδρας, καλή και η γυναίκα, και από γένος βασιλικόν και οι δύο, αλλά η γυναίκα ήτο καλυτέρα. Πολλές γυναίκες ευρίσκονται εις τον κόσμον οπού είνε καλύτερες από τους άνδρας. Τι σε ωφελεί να καυχάσαι πως είσαι άνδρας, και είσαι χειρότερος από την γυναίκα και πηγαίνεις εις την κόλασιν και καίεσαι πάντοτε, και η γυναίκα σου να πηγαίνη εις τον παράδεισον να χαίρεται πάντοτε;». Πιο κάτω επαναλαμβάνει την ιδέα ότι με τη γέννηση του Χριστού από την Παναγία η γυναίκα «ξεπλήρωσε την πλευρά που είχε δανεισθεί από τον άνδρα και του την εχρεωστούσε» (οπότε δεν ισχύει το «επιχείρημα» ότι ο άντρας είναι ανώτερος λόγω της πλάσης της Εύας από την πλευρά του Αδάμ). και συνεχίζει: «Πρέπει και συ, ω άνδρα, να μη μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου ωσάν σκλάβα, διότι πλάσμα του Θεού είνε και εκείνη καθώς και συ. Τόσον εσταυρώθηκεν ο Θεός δι’ εσέ, όσον και δι’ εκείνην. Πατέρα λέγεις εσύ τον Θεόν, Πατέρα τον λέγει και εκείνη. Έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα. Δεν την έχει ο Θεός κατωτέραν. Διά τούτο την έκαμεν από την μέσην του ανδρός, διά να είναι ο άνδρας ωσάν την κεφαλήν και η γυναίκα το σώμα [σ.σ.: ασώματος κεφαλή δεν ζει]. Δεν την έκαμεν από το κεφάλι, διά να μη καταφρονή τον άνδρα. Ομοίως πάλιν δεν την έκαμεν από τα ποδάρια, διά να μη καταφρονή ο άνδρας την γυναίκα». Λέει επίσης: «Εγεννήθη ο Κύριός μας από γυναίκα, διά να ευλογήση την γυναίκα… Εγεννήθη ο Κύριός μας από παρθένον, διά να προτιμήση την παρθενίαν… Εγεννήθη ο Κύριός μας από αρραβωνιασμένην, διά να ευλογήση τον γάμον». Λέει επίσης για τους γονείς που αποχτούν κορίτσια: «Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα δεν επροτίμησαν το αρσενικόν από το θηλυκόν [δηλ. όταν γέννησαν την Παναγία, δεν δυσαρεστήθηκαν που ήταν κορίτσι], έτσι και η ευγενία σας να μην προτιμάτε τα αρσενικά παιδιά σας από τα θηλυκά, διότι όλα τα πλάσματα, του Θεού είναι». (Βλ. επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Κοσμάς ο Αιτωλός, έκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός», έκδοσις 21η, Αθήναι 1998, σελ. 121, 123, 210-211, 216, 242). Υπάρχει μια επίμαχη φράση του αγίου Κοσμά, που έχει προκαλέσει παρεξήγηση, ότι υποτιμούσε τη γυναίκα. Λέει κάπου ότι, αν κάποιος βλέπει να περνάει από τη μια πλευρά του δρόμου μια γυναίκα και από την άλλη ο διάβολος, πρέπει να περάσει από εκεί όπου περνάει ο διάβολος, αφού ο διάβολος, άμα κάνεις το σταυρό σου, φεύγει, ενώ η γυναίκα δεν φεύγει!... Όμως αυτά τα λόγια ο άγιος τα είπε επειδή απευθυνόταν σε άντρες που είχαν την πρόθεση να γίνουν μοναχοί! Ολόκληρο το απόσπασμα, όπου συμβουλεύει τους υποψήφιους μοναχούς, λέει: «Αμή ωσάν θέλης να φυλάξης την παρθενίαν, πρέπει πρώτον θεμέλιον να βάλης την ακτημοσύνην και να μην έχης σακκούλαν, να μην έχει κασσέλλα [δηλ. να μην έχει καθόλου χρήματα] και να τηγανίζεις το σώμα σου καθώς τηγανίζεις το ψάρι με νηστείες, προσευχές, αγρυπνίες, διά να νεκρώνης, να ταπεινώνης την σάρκα, οπού είνε ένας λύκος, ένα γουρούνι, ένα θηρίον, ένα λεοντάρι» [Ωραία πράγματα λέει για τους άντρες, ε; Ας προσθέσουμε εδώ ότι ο μοναχός δεν επιθυμεί να γίνει «σωματοκτόνος», αλλά «παθοκτόνος» (όπως είπε ο άγιος Ποιμήν)]. «Και να φεύγης τον κόσμον, μα περισσότερον την γυναίκα. Και όχι πάλιν να μισής την γυναίκα, διατί είναι πλάσμα Θεού, αλλά τα πάθη που ακολουθούν οι άνθρωποι. Και αν τύχη και περάσης από ένα σοκκάκι και εις το ένα μέρος είνε η γυναίκα και εις το άλλο είνε ο διάβολος, να μην αποπεράσης εκείθεν οπού είνε η γυναίκα, μόνον από εκεί όπου είναι ο διάβολος, διατί κάνεις τον σταυρόν σου και φεύγει, μα η γυναίκα δεν φεύγει». Και κλείνει το ίδιο απόσπασμα με την απαραίτητη διευκρίνιση: «Και καθώς είνε δύσκολον το αρνί να συναναστρέφεται με τον λύκον και να μη φαγωθή [δύσκολον, λέει, όχι αδύνατον, αλλά λαμβάνει μέριμνα υπέρ του αδύναμου] ή τα λιανόξυλα με τα κάρβουνα και να μην καγούν, έτσι είνε δύσκολον ο καλόγηρος να συναναστρέφεται με γυναίκες και η καλογριά με άνδρες και να μην μολυνθούν και να σκανδαλισθούν» (ό.π., σελ. 261-262). Μια απαραίτητη εξήγηση με την οποία και θα κλείσουμε: ο μοναχός και η μοναχοί δεν είναι «κατά του γάμου» (το τονίζουν ρητά οι Πατέρες της Εκκλησίας – δηλ. οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας – και το ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με το χριστιανισμό), αλλά επιχειρούν την υπέρβαση του γάμου. Ο γάμος δηλαδή είναι ένωση με έναν άνθρωπο, με απώτερο σκοπό την επίτευξη της απόλυτης αγάπης και μέσω αυτής της αγάπης να έρθει η ένωση με το Θεό, που είναι και ένωση με όλα τα όντα. Αυτή η αγάπη μπορεί να είναι μονόπλευρη, και τότε αγιάζεται μόνον ο ένας – γι’ αυτό οι άγιοι συμβουλεύουν τον/την σύζυγο που ταλαιπωρείται να εμμείνει σ’ αυτή τη σχέση, δηλ. σ’ αυτή την αγάπη [ενδιαφέρονται βέβαια και για τον άλλο σύζυγο, άντρα ή γυναίκα, που πιθανόν θα σωθεί λόγω αυτής της αγάπης του άλλου, του αγίου μάρτυρα συζύγου του (τα ανθρώπινα κτήνη εμείς εδώ δεν τα σκοτώνουμε, όπως πιθανόν θα ήθελε κάποιος σκληρός ηθικιστής «ορθολογιστής», αλλά τα τρέφουμε και αγωνιζόμαστε μήπως σωθούν κι αυτά)]. Ο μοναχός λοιπόν επιχειρεί την ένωση με όλα τα όντα απευθείας, χωρίς να περάσει από το στάδιο της ένωσης με έναν άνθρωπο. Γι’ αυτό, κατά τον περίφημο ορισμό του Βυζαντινού ιστορικού Ευάγριου, μοναχός είναι «ο πάντων κεχωρισμένος και πάσι συνηρμοσμένος» (ο χωρισμένος από όλους και ενωμένος με όλους). Γι’ αυτό ο μοναχός δεν ωφελείται αν εγκαταλείψει το σκοπό του (ούτε κι αν τον διαστρεβλώσει), όπως και ο έγγαμος δεν ωφελείται αν εγκαταλείψει το δικό του δρόμο (ούτε κι αν τον διαστρεβλώσει). Σημ.: Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από άρθρο του γράφοντος με τίτλο «Και ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα – Η θέση της Γυναίκας στο Χριστιανισμό», που δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο. Άγιος Κοσμάς και Τσιγγάνοι (Ρομά) Για τις κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις (ρατσισμό), που τότε εκδηλωνόταν σε βάρος των Τσιγγάνων, ο άγιος ήταν κάθετος. Καταγράφεται δημόσιος διάλογός του με «γύπτον», δηλ. Τσιγγάνο (Ρομ), όπου καταγγέλλει την περιφρόνηση των άλλων σε βάρος του και τονίζει ότι οι πράξεις καταξιώνουν τον άνθρωπο, όχι η φυλή ή το χρώμα: «Όλοι οι άνθρωποι, όλος ο κόσμος από ένα πατέρα και από μίαν μητέρα είναι και κατά τούτο είμασθεν όλοι αδελφοί, μόνον η πίστις μας χωρίζει. -Είναι κανένας γύπτος, εδώ; Εσύ από ποιον είσαι παιδί μου; Αποκρίσου. - Από τον Αδάμ και από την Εύαν, άγιε τον Θεού. - Και σε καταδέχονται τούτοι οι τσελεπήδες δια αδελφόν; - Μου λένε πως δεν πιάνεται η λειτουργία μου και με περιγελούν. - Άκουε, παιδί μου, συ οπού είσαι γύπτος, ωσάν είσαι βαπτισμένος εις το όνομα της αγίας Τριάδος και φυλάγης τα προστάγματα του Θεού, πηγαίνεις εις τον Παράδεισον και χαίρεσαι πάντοτε, και εγώ οπού δεν είμαι γύπτος, ωσάν δεν κάμω καλά, πηγαίνω εις την Κόλασιν και καίομαι πάντοτε». (Βλ. πηγή και σχολιασμό εδώ: Η Κόλαση, για να μη γίνουν νέες παρεξηγήσεις, ερμηνεύεται από τους αγίους Πατέρες ως η διαφορετική θέα του Φωτός του Θεού: όλοι οι άνθρωποι θα δούμε το θείο Φως. Εκείνοι που θα το δουν μέσα από την παραμόρφωση του εγωισμού και των παθών, δεν είναι κατάλληλοι να το δεχτούν και γι’ αυτό θα το δουν σαν φωτιά. Παράδεισος είναι η αποδοχή της αιώνιας αγάπης του Θεού και Κόλαση είναι η άρνησή της. Το θέμα φυσικά έχει πολλές προεκτάσεις που δε μπορούμε να αναφέρουμε εδώ (ολίγα: http://o-nekros.blogspot.gr/2010/08/blog-post_30.html).

Shën Kozma Etolosi, flet për femrat dhe romët. Theodhor I Riginioti Shenjtori, isapostulli dhe dëshmori Kozma Etoloi (24 Gusht) ishte një klerik dhe murg i shekullit të 18-të, i cili duke parë të krishterët orthodhoksë në një gjendje të keqe, për shkak të pushtimit Turk, doli nga  Mali i Shenjtë dhe  brodhi një pjesë të madhe të Greqisë dhe Shqipërisë duke  predikuar nga fshati në fshat. Foli jo vetëm për Krishtin , dashurinë dhe jetën shpirtërore, por dhe i shtynte njerëzit që të themelonin shkolla, i udhëzonte që të mbillnin pemë dhe në përgjithësi i ndihmoi në të gjitha fushat. Shenjti u vra nga Turqit me propozimin e Hebrenjve, me të cilët erdhi në kontraditë, e cila filloi nga këmbëngulja që të anulloheshin pazaret e së Djelës (ditë pushimi për të krishterët) dhe të vendoseshin të shtunë (e cila është ditë pushimi për hebrenjtë, gjë e cila ndezi urrejtjen e tyre). Shenjti ishte mrekullibërës ndërsa akoma jetonte dhe e njihnin si mrekullibërës dhe vetë myslymanët.  Gjithashtu është e njohur se profetizoi (me profeci të caktuara) çlirimin e Epirit më 1912 dhe shumë ndodhi e gjendje të tjera. Shën Kozmai bleu dhe çliroi me fushata bamirësie, qindra vajza nga haremet turke. Në mësimet e tij, fliste drejt për drejt për barazinë e burrave dhe Grave: “Të barabartë e bëri Zoti gruan me burrin, jo më të ulët. Këtu si i keni gratë,  vëllezërit e mi? (përgjigjen:) - Për më të ulëta. (Vazhdon shenjtori:) - Nqs, vëllezërit e mi dëshironi që të jeni më të mirë burrat nga gratë duhet të bëni dhe vepra më të mira nga ato. [...] Jemi burra dhe bëjmë më keq”. “Në kohët e vjetra ishte një njeri që quhej Joakim, kishte dhe një grua që quhej Anna [ prindërit e së Tërëshenjtës]. I mirë burri, e mirë dhe gruaja, dhe nga fis mbretëror që të dy, por gruaja ishte më e mirë. Shumë gra gjenden në këtë botë që janë më të mira se burrat. Për çfarë të është në dobi që të mburresh se je burrë, dhe je më keq se gratë dhe shkon në ferr e të digjesh gjithmonë, dhe gruaja tënde të shkojë në parajsë dhe të gëzohet gjithmonë?” Më poshtë përsërit idenë që me lindjen e Krishtit nga e Tërëshenjta gruaja “plotësoi brinjën që ishte dhënë hua nga burri dhe ja kishte borxh” (kështu që nuk është  me vlerë “argumenti” që burri është më i lartë për shkak të  krijimit të Evës nga brinja e Adhamit) dhe vazhdon: “Duhet dhe ti, o burrë, të mos përdorësh gruan tënde si skllave, sepse dhe ajo është krijesë e Zotit ashtu si dhe ti. Zoti u kryqëzua sa për ty dhe për atë. At e quan ti Zotin, At e quan dhe ajo. Keni një besim, një pagëzim. Nuk e konsideron Zoti më të ulët. Për këtë arsye e bëri  nga mezi i burrit, që të jetë burri si koka dhe gruaja trupi [trupi pa kokë nuk jeton]. Nuk e krijoi prej kokës  që të mos injorojë burrin. Po ashtu nuk e bëri nga këmbët që të mos e injorojë burri gruan”. Gjithashtu thotë: “U lind Zoti ynë nga gruaja, që të bekojë gruan.... U lind Zoti ynë nga virgjëreshë, që të preferojë virgjërinë... U lind Zoti ynë nga e fejuar, që të bekojë martesën” Thotë gjithashtu për prindërit që bëjnë vajza: “Ashtu si Joakimi dhe Ana nuk preferuan mashkullin nga femra [ dmth kur lindën të Tërëshenjtën, nuk u mërzitën që ishte vajzë], kështu dhe zotërija  juaj, të mos preferoni fëmijët tuaj meshkuj më tepër nga femrat, sepse të gjitha janë krijesa të Zotit”. (shiko Avgustin Kandiotin, Kozma Etolosi, botuar nga Vëllazëria Ortodokse Misionare  “O Stavros” (Kryqi), Botimi i 21-të, Athina 1998, fq 121,123 210-211, 216, 242. Ekziston një fjalë e diskutueshme e Shën Kozmait e cila është keqkuptuar, se vallë nënvleftësonte gruan. Thotë pra diku, që nqs kur shikon që të kalojë nga njeri krah i rrugës gruan dhe nga krahu tjetër djallin, duhet të kalojë andej nga kalon djalli, pasi djalli nqs bën kryqin, largohet, ndërsa gruaja nuk ikën!.... Por këto fjalë shenjti i tha sepse iu drejtohej burrave që kishin tendencën për tu bërë murgjër! E gjithë pjesa, ku këshillon kandidatët për murgjër thotë: “ Nqs dëshiron që të ruash virgjërinë, duhet në fillim të vendosësh themel papronësinë dhe të mos kesh qese, të mos kesh arkë [ dmht, të mos kesh fare para] dhe ta tiganisësh trupin tend ashtu siç tiganiset peshku, me kreshmë, lutje, pagjumësi, që të vdesësh, të përulësh trupin, që është një ujk, një derr, një përbindësh, një luan” [ Gjëra të bukura thotë për burrat ,ë? Le të shtojmë këtu që murgu nuk dëshiron të bëhet “vrasës trupi”, por “vrasës pasionesh” ( ashtu siç tha dhe Shën Pimeni)]. “Dhe ti largohesh botës, por më tepër gruas. Dhe jo sërish ta urresh gruan, sepse është krijesë e Zotit, por pasionet që ndjekin njerëzit. Nqs të rastis që të kalosh nga ndonjë sokak dhe nga njëri krah është gruaja dhe nga tjetri është djalli, të mos kalosh nga krahu ku është gruaja, por vetëm nga krahu që është djalli, sepse po bëre kryqin ai largohet, ndërsa gruaja nuk largohet”. Dhe e mbyll të njejtën pjesë me këtë sqarim të domosdoshëm: “Ashtu siç është e vështirë që shqera të shoqërohet me ujkun dhe të mos e hajë [e vështirë, thotë, jo e pamundur, por merr masa për më të dobëtin] ose drutë e thata me qymyrin dhe të mos digjen, kështu është e vështirë që kallogjeri të ketë  miqësi me gratë dhe kallugreja me burrat dhe të mos infektohen dhe të skandalizohen” (si më lart fq 261-262). Një shpjegim të domsdoshëm me të cilin do ta mbyllim: murgu dhe murgjërit nuk janë “kundra martesës” ( e theksojnë qartë Etërit e Kishës-dmth mësuesit e shenjtë të Ortodoksisë – dhe e dinë të gjithë sa merren seriozisht me krishtërimin), por tentojnë tejkalimin e martesës. Martesa dmth është bashkimi me një njeri, me synim arritjen e dashurisë së plotë dhe nëpërmjet kësaj dashurie të vijë bashkimi me Zotin, që është dhe bashkimi me të gjitha krijesat. Kjo dashuri mund të jetë e njëanëshme, dhe atëhere shenjtërohet vetëm njeri – për këtë arsye shenjtorët këshillojnë bashkëshortin/en që mundohet të këmbëngulë në këtë marrdhenie, dmth, në këtë dashuri [ sigrurisht interesohen dhe për bashkëshortin/en tjetër, burrë ose grua, që ka mundësi që të shpëtojë për shkak të dashurisë së tjetrit, të dëshmorit të shenjtë bashkëshort/e (kafshët njerëzore ne këtu nuk i vrasim ashtu siç do të donte një moralist i ashpër “racionalist”, por i ushqejmë dhe luftojmë se mos ndoshta do të shpëtonin dhe ato)]. Murgu pra tenton bashkimin  me të gjitha krijesat njëkohësisht, pa kaluar nga stadi i bashkimi me një njeri. Për këtë, sipas përkufizimit të njohur të një historiani Bizantin, Evagorit, murg është “i/e ndari/a nga të gjithë dhe i/e bashkuari/a me të gjithë”. Për këtë murgu nuk përfiton nqs braktis synimin e tij (as kur e shtrembëron), ashtu dhe i martuari nuk përfiton nqs braktis rrugën e tij (as dhe kur e shtrembëron). Shënim: Pjesa e mësipërme është marrë nga një artikull i shkruar me titulli “Dhe Zoti krijoi Gruan - Vendi i Gruas në Krishtërim”, që publikohet në Internet. Shën Kozmai për ciganët (Romët). Për dallimet shoqërore dhe racore (racizmin) që atëhere shpalosej në kurriz të Ciganëve, shenjtori ishte i prerë. Është i rregjistruar një dialog publik i tij me “gjipton” dmth Cigan (Rom),  ku denonconte injorimin e të tjerëve në kurrizin e tij dhe thekson se veprimet e tregojnë njeriun, dhe jo raca apo ngjyra: “Të gjithë njerëzit, e gjithë bota nga një atë dhe nga një nënë janë, dhe kështu jemi që të gjithë vëllezër dhe motra, vetëm besimi na ndan. -Ka ndonjë “gjipton” këtu? Ti nga ku je biri im? Përgjigju. - Nga Adami dhe Eva, shenjti i Zotit. -Dhe të pranojnë këta zotërinjtë këtu për vëlla? -Më thonë që nuk të zihet mesha dhe më tallin. -Dëgjo biri im, ti që je rom, po të jesh i pagëzuar në emrin e Trinisë së shenjtë dhe ruan urdhëresat e Zotit, shkon në Parajsë dhe gëzohesh gjithmonë, dhe unë që nuk jam rom, nqs nuk i kryej mirë do të shkoj në Ferr dhe do të digjem gjithmonë” Ferri, që të mos kemi keqkuptime të tjera, shpjegohet nga Etërit e shenjtë si një pamje e ndryshme e Dritës së Zotit: të gjithë njerëzit do të shikojmë Dritën Hjnore. Ata që do ta shikojnë nëpërmjet paramorfozës të egoizmit dhe të pasioneve, nuk janë të përshtatshëm që ta pranojnë dhe për këtë arsye do ta shohin si zjarr. Parajsa është pranimi i dashurisë së përjetëshme të Zotit dhe Ferri është mohimi i saj. Çështja natyrisht ka shumë dimensione dhe nuk mund ti përmendim këtu (diçka më tepër në http://o-nekros.blogspot.gr/2010/08/blog-post_30.html.

Παραδοσιακοί χοροί της Κορυτσάς και της Κομοτηνής στο πεζόδρομο Κορυτσάς - Asambli i Korçës dhe Komotinisë prezantuan valle popullore në pedonalen e qytetit!

Το παραδοσιακό σύνολο της Κορυτσάς και αυτό της Κομοτηνής έδωσαν μια παράσταση με παραδοσιακούς χορούς, παρουσιάζοντας τις παραδόσεις των πόλεων που εκπροσωπούν. Η δραστηριότητα οργανώθηκε στα πλαίσια του Ανοιξιάτικου Πανηγυριού που προσέλκυσε το ενδιαφέρων των πολιτών που λατρεύουν την παραδοσιακή μουσική  και που στην ουσία περνούσαν τυχαία από το κεντρικό πεζόδρομο της Κορυτσάς. Δείτε τις στολές των κορυτσαίων για να καταλάβετε και την καταγωγή τους, που είναι μόνο ελληνική. 

Ansambli i Korces dhe Ansambli i Komotinise nga Greqia kane performuar vallet popullore duke shpalosur traditat e qytetit qe ata perfaqesojne. Aktiviteti u organizua ne kuader te Panairit te Pranveres dhe terhoqi vemendjen e dashamiresve te muzikes dhe valleve popullore por edhe kalimtareve te rastit ne zonen kembesore.

Η εξαγορά και η ενοχοποίηση των πολιτικών εκπροσώπων της Ελληνικής Μειονότητας και η απειλούμενη εθνική της ταυτότητα - Kapja e përfaqësuesve politikë të minoritetit grek dhe identiteti i tij etnik i rrezikuar

Postuar në 08 Maj, 2016 Panajot Barka Para do kohësh drejtuesi i opozitës sllavomaqedonase akuzoi nominalisht, politikanë të rendësishëm shqiptarë në ish - Republikën Jugosllave të Maqenonisë për bashkëpunim me struktura shtetërore sekrete dhe publike të shtetit fqinj për interesa personale, politike dhe ekonomike. Kjo akuzë nxiti analizën për një kapje të ngjashme ndër vite të përfaqësuesve politikë të minoritetit etnik grek në Shqipëri, por në dëm të interesave të këtij minoriteti. Për vërtetimin e kapjes së përfaqësuesve të minoritetit nuk do të sjellim të  njëjtat mjete (përgjime), por një qasje tjetër. Do të ballafaqojmë nga njëra anë realitetin diskriminues shumëplanësh të minoritetit etnik grek, zhbërjen e tij demografike dhe ekonomike, edhe në zonat me popullsi kompakte, fragmentarizimin dhe përjashtimin i këtij minoriteti nga vemendja politike, ekonomike e shtetit dhe e organizmave ndërkombëtare. Nga ana tjetër qëndron, mbijetesa politike e përfaqësuesve politikë të minoritetit etnik grek, jo me votat e tij, por si “dëshirë” e strukturave politike shqiptare, shtimi pa fre i pasurisë së tyre dhe sfumimi në progresion gjeometrik i përpjekjeve të tyre për mbrojtjen e të drejtave të minoritetit. Ky realitet përbën treguesin më kokëfortë të kapjes së tyre.  Shembujt në vijim nuk janë thjeshtë vërtetues të kësaj kapjeje, i përmasave dhe kohëzgjatjes së saj, por edhe të arsyeve dhe synimeve pse ajo ndodh.  Një grup të rinjsh nga minoriteti, zotërojnë dokumente që vërtetojnë se vetëm në zonat me popullsi kompakte minoritare në rrethet Sarandë e Delvinë janë tjetërsuar me dokumente të falsifikuara, me vendime gjyqësore të manipuluara dhe në shkelje të ligjit, apo me vendime të ngjashme të strukturave të tjera të shtetit, 220 mijë dynimë tokë në përkatësi të këtij komuniteti. Me këtë mekanizëm këto sipërfaqe iu kthyen gjasme ish- pronarëve pa asnjë lloj lidhjeje me minoritetin grek. (Për 120 mijë dynym posedohen dosjet konkrete të shkeljeve dhe abuzimeve ligjore dhe për 100 mijë të tjera procesi është në vijim). Në aspektin social, politik e historik fenomeni duhet konsideruar si neootomanizim i këtyre krahinave minoritare greke. Kjo pasi dokumentat, të falsifikuara ose jo, ku mbështetet tjetërsimi i pronësisë, e kanë origjinën në Perandorinë Otomane. Bëhet fjalë për pretendime që zënë fill të paktën që pas shekullit të 16të, atëherë kur pushteti islamik i Perandorisë u rrëmbente me dhunë tokën të krishterëve që nuk pranonin të ndërronin fenë, për të shpërblyer ata që myslimanizoheshin dhe viheshin në shërbim të perandorisë. Neootomanizimi po ndodh pa zhurmë dhe me një tolerim civil dhe institucional në të gjithë Shqipërinë, por në rastin e minoritetit grek fenomeni lidhet esencialisht me ruajtjen e identitetit etnik të tij. Aq më keq kur faktet vërtetojnë se nuk kemi të bëjmë me “trashëgimtarë” të drejtpërdrejtë të ardhur nga shekujt (gjë që s’mund të ndodhë), por me individë që zotërojnë sot pushtet politik, ose kanë suport politik për të abuzuar dhe shkelur ligjin. Nga ana tjetër evidentohet fakti drithërues se këtë proces tjetërsues pronash të minoritetit e toleroi dhe e favorizoi që më 1998-99 kryetari i tanishëm i PBDNj-së, atëherë i OMONOIA-s, Vangjel Dule dhe ata që e pasuan, si V. Bollano e deri më sot. Dule sabotoi atëherë protestën masive dhe politike të komunitetit të minoritetit etnik grek kundër këtij fenomeni e që ishte në fillimet e veta. Protesta kërkonte në thelb ndalimin e procesit të neootomanizimit të këtij minoriteti por edhe të të gjithë vendit. Në aspektin juridik dihet se asnjë titull pronësie e kësaj kategorie nuk mund të fitohet pa miratimin e përfaqësuesve të pushtetit vendor. Drejtuesit e pushtetit vendor në zonat e minoritetetit, përgjithësisht përfaqësues të PBDNj-së dhe OMONIA-s, jo vetëm që nuk bën rezistencë, jo vetëm që hodhën firmat e tyre aprovuese për këto tjetërsime, por ka raste që dolën edhe dëshimitarë të rremë në favor të këtyre grabitqarëve. Po ashtu, për aq kohë sa ishin drejtues lokal këta përfaqësues, askush nga gjasme ish - pronarët nuk pretendonte njohjen faktike “të pronës”. Sapo ata u larguan nga drejtimi i pushtetit vendor, “ish -pronarët” nxituan për të vënë hunjtë “e pronës” së tyre.  Madje, në Livadhja, në Kulluricë, në Kostar, në Radat e gjetkë po bëhen të dhunshëm. U kërkojnë minoritarëve të largohen dhe nga shtëpitë e tyre, pasi, sipas pretendimeve të tyre, i kanë ndërtuar në “pronën” e tyre. Në Kostar të Delvinës disa individë, me tolerimin e drejtuesve vendorë të minoritetit dhe organeve shtetërore, rrethuan me dhunë 120 hektarë tokë pronë të fshatit. Tani kërcënojnë banorët e tij se do t’i përdhunojnë nëse nuk heqin dorë nga kërkesa për zbatimin e ligjit. Në Radat këta tipa pronaresh u kërkojnë vendasve minoritarë gratë në këmbim të lejes për të kullotur bagëtitë në tokat që me ligj janë të tyre. Për kapjen e përfaqësueve të minoritetit flet edhe fakti që për mëse 20 vjet PBDNj, është pjesëmarrëse në qeveritë alternative të vendit, por nuk ka bërë asnjë përpjekje për ndalimin e këtyre shkeljeve të drejtash kapitale të minoritetit grek. Nga ana tjetër drejtuesit e pushtetit vendor të minoritetit, bashkëfajtorë për këtë situatë, elaborohen nga udhëheqja e kësaj partie. Po ashtu, udhëheqja e re e OMONIA-s është produkt i mbështetjes nga të gjithë këta drejtues në komunat e bashkitë e minoritetit. Fakti që edhe ajo nuk denoncon asnjë nga këto vendime abuzive të organeve shtetërore ndaj qindra mijë dynim tokash të grabitura minoritetit dhe asnjë nga këta drejtues e kompromonton keqas edhe atë. Në periudhën që Shqipëria ratifikonte konvendën kuadër të KiE për mbrojtjen e minoriteteve, (1999-2001), e cila i jep një rëndësi të madhe njësive territotriale me popullsi kompakte minoritare, OMONIA dhe PBDNj, dolën me vendimin e heqjes dorë nga zonat me popullsi kompakte minoritare greke. E bënë këtë në emër gjasme të realitetit të ri të mbrojtjes individuale të të drejtave të njeriut dhe jo si komunitet. (E kundërta duhej të ndodhte.) Argumenti tjetër i liderit politik të minoritetit për këtë vendim, lidhet me krijimin e një klime të favorshme për të drejtat e himarjotëve që pranonin kombësinë greke. Por çfarë ndodhi realisht?! Ky vendim i hapi rrugën e regjistrimit në zonat me popullsi homogjene minoritare greke gati një mijë familjeve me kombësi shqiptare. Këto regjistrime u kryen me ndërgjegje nga drejtuesit lokalë të minoritetit etnik grek, gjë që në kushtet e emigrimit masiv të minoritarëve, përbën një tjetërsim të frikshëm demografik në këto zona. Aliko, Vrioni, Çuka, Finiqi, Mesopotami, Livadhja dhe vendbanime të tjera ndryshuan totalisht strukturën demografike. Përpos kësaj, fenomeni u shoqërua me dhënien e lejeve për blerje tokash dhe investime nga firma e kompani me pronarë shqiptarë. (Fenomeni është me intensiv në pjesët më jetike të kompaktësisë së minoritetit!!) Po ashtu, në këto zona, por më shumë në Himarë u zbatua një mekanizëm i ri tjetërsimi të pronës. U projektuan vendime për kthim pronash që favorizonin gjasëm minoritarët grekë. Në fakt këto prona (toka) u jepeshin minoritarëve grekë me kusht që ato t’u shiteshin më vonë (me çmim të paracaktuar) personave konkretë me kombësi shqiptare dhe shumë afër politikaneve të lartë. Skema zbatohej në dijeninë dhe me vullnetin e përfaqësuesve të minoritetit. Në denoncimin e kryeministrit Rama se janë tjetërsuar mbi 50 mijë hektarë tokë në zonën e Bregdetit nga qeveria e Sali Berishës, përmbahet edhe kjo skemë. Të njëjtit qëllim i shërbeu prishja selektive (sipas përkatësisë etnike dhe politike) të objekteve pa leje në zonën e Himarës. Por asnjë reagim serioz nuk erdhi  nga drejtuesit politikë minoritarë grek, ashtu siç po ndodh tani me shpronësimin në kundërshtim me ligjin në Dhermi të mbi 120 banorëve të atjeshëm. Politikanët minoritarë grekë nuk reagojnë as ndaj situatës energjitike në zonat e minoritetit. Minoritarët grekë janë paguesit më të rregullt të energjisë, por kanë sistemin më të keq të mundshëm furnizimi me energji elektrike në vend. (Zhyten në errësirë veçanërisht në ditë festash). Nuk reagojnë as për faktin se bizneset në minoritetin grek punojnë në kushtet e konkurencës së pandershme, pasi atyre u kërkohet korrektesi farmacie ndaj detyrimeve në shtet, ndërkohë që biznese të ngjashme në zona të tjera nuk paguajnë pothuaj fare detyrime ndaj shtetit. As për faktin  se minoritarët janë objekt i të gjitha llojeve të gjobave pasi vetëm ata mund t’i paguajnë. Buxheti i shtetit parashikon kuota diskriminuese për bashkitë e minoritetit dhe asete zero për mbarëvajtjen ekonomike të tyre etj. Dhe prap nuk ka asnjë reagim politik nga përfaqësuesit e këtij minoriteti. Pra, kapja e përfaqësuesve politikë të minoritetit etnik grek nga struktura të ndryshme shtetërore, apo dhe strukturave të tjera që shkelin ligjin, është evidente. Në minoritet qarkullon shprehja domëthenëse se dëmi që i shkaktuan atij përfaqësuesit e vet politikë në aspektin e identitetit etnik ia kalon shumë dhe dashakeqit e nacionalistit më të flaktë. Në këtë pikë lind edhe një pyetje tjetër esenciale (në fakt retorike). Përse këto struktura shteti mbajnë këtë qëndrim ndaj minoritetit etnik grek? Përse kërkojnë, qoftë edhe me bashkëpunimin me përfaqësuesit e tij politikë, apo nëpërmjet tyre, ta dobësojnë, ta diskriminojnë, ta margjinalizojnë, apo ta zhbëjnë atë? http://www.newsbomb.al/ http://www.gazetatema.net/

Άρθρο της ε/φ ΤΕΜΑ με τίτλο: «Η εξαγορά και η ενοχοποίηση των πολιτικών εκπροσώπων της Ελληνικής Μειονότητας και η απειλούμενη εθνική της ταυτότητα » Παραθέτουμε στη συνέχεια, σε ακριβή μετάφραση, άρθρο με τον προαναφερόμενο τίτλο, γραμμένο από τον πρώην βουλευτή ΟΜΟΝΟΙΑΣ και νυν Επικεφαλής του Τμήματος Εκλληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου, Παναγιώτη Μπάρκα, το οποίο δημοσιεύτηκε στη σημερινή ε/φ ΤΕΜΑ. Αναρτήθηκε επίσης στα ηλεκτρονικά site newsbomb.al και gazetatema.net οι σχετικοί σύνδεσμοι των οποίων είναι: http://www.newsbomb.al/ http://www.gazetatema.net/ Στη συνέχεια το άρθρο: Η εξαγορά και ενοχοποίηση των εκπροσώπων της ελληνικής μειονότητας και η απειλούμενη εθνική της ταυτότητα Του Παναγιώτη Μπάρκα Πρόσφατα ο ηγέτης της σλαβομακεδονικής αντιπολίτευσης κατηγόρησε δημόσια (νόμιμα) σημαίνοντες αλβανούς πολιτικούς στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για συνεργασία με μυστικές και δημόσιες κρατικές δομές της γείτονος χώρας για ιδία πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Η κατηγορία αυτή αποτέλεσε το έναυσμα για την ανάλυση παρόμοιας χειραγώγησης διαχρονικά πολιτικών εκπροσώπων της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, αλλά εις βάρος των συμφερόντων της ιδίας μειονότητας. Για την επιβεβαίωση της εξαγοράς και ενοχοποίησης των ιθυνόντων της μειονότητας δε θα χρησιμοποιήσουμε τα ίδια μέσα (τηλ. υποκλοπές), αλλά διαφορετική προσέγγιση. Θα αντιπαραθέσουμε αφενός μεν την πραγματικότητα πολλαπλών διακρίσεων εις βάρος της εθνικής ελληνικής μειονότητας, τη δημογραφική αλλοίωσή της, τον οικονομικό αφανισμό ακόμα και στις περιοχές με συμπαγή πληθυσμό, τον περιορισμό και αποκλεισμό της εν λόγω μειονότητας από το πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον του κράτους και των διεθνών οργανισμών. Αφετέρου δε, τίθεται το θέμα της πολιτικής επιβίωσης των πολιτικών εκπροσώπων της εθνικής ελληνικής μειονότητας, όχι με τις δικές της ψήφους, αλλά ως «επιθυμία» των αλβανικών πολιτικών δομών, της ξέφρενης αύξησης των περιουσιακών τους στοιχείων, την καθήλωση με γεωμετρική πρόοδο των προσπαθειών τους για την προστασία των δικαιωμάτων της μειονότητας. Το γεγονός αυτό αποτελεί το πιο αδιάσειστο στοιχείο της εξαγοράς και της ενοχοποίησης αυτών των πολιτικών εκπροσώπων. Τα παραδείγματα που ακολουθούν δεν αποδεικνύουν απλά την εν λόγω εξαγορά και χειραγώγηση, τις διαστάσεις και τη διάρκειά της, αλλά αποδεικνύουν και τους λόγους και τη σκοπιμότητά τους. Ομάδα νέων της μειονότητας κατέχει έγγραφα που αποδεικνύουν ότι μόνο σε περιοχές με συμπαγή μειονοτικό πληθυσμό στους νομούς Αγίων Σαράντα και Δελβίνου με πλαστά έγγραφα, με στημένες δικαστικές αποφάσεις κατά παράβαση του νόμου, είτε με παρεμφερείς αποφάσεις άλλων κρατικών δομών, έχει αλλάξει η κυριότητα  σε 220 χιλιάδες στρέμματα γης της εν λόγω κοινότητας. Με τους μηχανισμούς αυτούς οι παραπάνω εκτάσεις επέστρεψαν στους δήθεν πρώην ιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν έχουν καμιά σχέση με την ελληνική μειονότητα. (Για τις 120 χιλιάδες στρέμματα υπάρχουν οι συγκεκριμένοι φάκελοι με τις νομικές παραβιάσεις και καταχρήσεις, ενώ για τις υπόλοιπες 100 χιλιάδες η διαδικασία συνεχίζεται.) Κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά το φαινόμενο αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως νεοοθωμανοποίηση  του χώρου της ελληνικής μειονότητας, επειδή τα έγγραφα, πλαστά ή μη, βάσει των οποίων γίνεται η αλλαγή κυριότητας των περιουσιών ανάγονται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γίνεται λόγος για διεκδικήσεις που ανάγονται τουλάχιστον μετά τον 16ο  αιώνα, τότε που το ισλαμικό καθεστώς της αυτοκρατορίας υφάρπαζε δια της βίας τη γη των χριστιανών που δεν αλλαξοπιστούσαν για να ανταμείψει όσους εξισλαμιζόταν και ετίθεντο στην υπηρεσία της αυτοκρατορίας. Ο νεοοθωμανισμός εξελίσσεται αθόρυβα, με κοινωνική και θεσμική ανοχή σε ολόκληρη την Αλβανία, πλην όμως στην περίπτωση της ελληνικής μειονότητας το φαινόμενο σχετίζεται ουσιαστικά με τη διατήρηση της εθνικής της ταυτότητας. Τόσο το χειρότερο που τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι δε γίνεται λόγος για άμεσους «κληρονόμους» ανά τους αιώνες (αδύνατο να συμβεί), αλλά για άτομα που σήμερα κατέχουν πολιτική εξουσία ή πολιτικό μέσο για κατάχρηση και παράβαση του νόμου. Αφετέρου, διαπιστώνεται το συγκλονιστικό γεγονός πως το εν λόγω φαινόμενο παράνομης ιδιοποίησης περιουσιών της μειονότητας το ανέχτηκε και το ενθάρρυνε την περίοδο 1998-1999 ο νύν Πρόεδρος του ΚΕΑΔ και τότε Πρόεδρος της Ομόνοιας Βαγγέλης Ντούλες και οι διάδοχοί του όπως ο Β. Μπολάνος, φαινόμενο που συνεχίζεται έως και σήμερα. Ο Ντούλες υπονόμευσε τότε τη μαζική πολιτική διαμαρτυρία της εθνικής ελληνικής μειονότητας κατά του φαινομένου αυτού που πρωτοεμφανιζόταν. Η διαμαρτυρία απαιτούσε ουσιαστικά την αποτροπή της διαδικασίας νεοοθωμανοποίησης της εν λόγω μειονότητας, αλλά και ολόκληρης της χώρας. Νομικά κανένας τίτλος ιδιοκτησίας αυτής της κατηγορίας δεν δύναται να νομιμοποιηθεί χωρίς την έγκριση των ιθυνόνόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι ιθύνοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης στις μειονοτικές περιοχές, ως επί το πλείστον εκπρόσωποι του ΚΕΑΔ και της Ομόνοιας, όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν, όχι μόνο υπέγραψαν για τις ιδιοποιήσεις αυτές, αλλά σε ορισμένες υποθέσεις έγιναν ψευτομάρτυρες υπέρ των αρπακτικών αυτών. Επίσης, για όσο διάστημα οι εν λόγω τοπικοί άρχοντες ασκούσαν ακόμα τα καθήκοντά τους, ουδείς εκ των δήθεν πρώην ιδιοκτητών δεν διεκδικούσε την πραγματική αναγνώριση της «περιουσίας». Αμέσως μετά τη λήξη της θητείας τους στην τοπική αυτοδιοίκηση, «οι πρώην ιδιοκτήτες» έσπευδαν να τοποθετήσουν πασσάλους στην «περιουσία» τους. Εξάλλου στη Λιβαδειά, στην Κουλουρίτσα, στο Κώσταρι, στο Ραντάτι και αλλού, γίνονται βίαιοι. Ζητούν από τους μειονοτικούς να εγκαταλείψουν και τα σπίτια τους, επειδή, κατά τους ισχυρισμούς τους, τα έχουν κτίσει στις «περιουσίες» τους. Στο Κώσταρι του Δελβίνου ορισμένα άτομα με την ανοχή των ηγετών της τοπικής αυτοδιοίκησης της μειονότητας και των κρατικών οργάνων, περιέφραξαν δια της βίας περισσότερα από 120 εκτάρια γη ιδιοκτησία της κοινότητας. Σήμερα απειλούν τους κατοίκους της κοινότητας με ποταπούς εκβιασμούς για να παραιτηθούν από το αίτημά τους για την αποκατάσταση του νόμου. Στο χωριό Ραντάτι Αργυροκάστρου, αυτοί οι τραμπούκοι-ιδιοκτήτες, ζητούν από τους ντόπιους Έλληνες Μειονοτικούς να τους δώσουν τις γυναίκες τους, με αντάλλαγμα την άδεια να βοσκήσουν τα ζώα τους στα εδάφη τα οποία με νόμο είναι των Ελλήνων. Για την εξαγορά και ενοχοποίηση των εκπροσώπων της μειονότητας μαρτυρεί και το γεγονός όπου πλέον των 20 ετών το ΚΕΑΔ συμμετέχει εναλλάξ στις κυβερνήσεις της χώρας, πλην όμως δεν προέβη σε καμιά ενέργεια για την αποτροπή των εν λόγω παράφορων παραβιάσεων εις βάρος της ελληνικής μειονότητας. Εξάλλου οι τοπικοί άρχοντες της μειονότητας, συναυτουργοί στη δημιουργηθείσα κατάσταση, θωπεύονται από την ηγεσία του κόμματος αυτού. Επίσης, η νέα ηγεσία της Ομόνοιας είναι προϊόν στήριξης των ιθυνόντων των επαρχιών και των δήμων της μειονότητας. Το γεγονός που και εκείνη δεν καταγγέλλει καμιά από τις κατασκευασμένες αποφάσεις των κρατικών οργάνων που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης μειονοτικών παράνομα ιδιοποιημένης, αλλά και κανέναν εκ των ηγετών αυτών, ενοχοποιεί επικίνδυνα και την Ομόνοια. Την περίοδο που η Αλβανία επικύρωνε τη Σύμβαση Πλαίσιο της ΣΕ για την Προστασία των Μειονοτήτων (1999-2001) η οποία παρέχει ιδιαίτερο βάρος στις περιοχές με συμπαγή μειονοτικό πληθυσμό, η Ομόνοια και το ΚΕΑΔ, αποφάσισαν να παραιτηθούν από τις περιοχές με συμπαγή ελληνικό μειονοτικό πληθυσμό. Προέβησαν στην ενέργεια αυτή με πρόσχημα τη δήθεν νέα κατάσταση ατομικής προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και όχι συλλογικά. (Το αντίθετο έπρεπε να συμβεί.) Ένα δεύτερο επιχείρημα του πολιτικού ηγέτη της μειονότητας για την απόφαση αυτή σχετίζεται με τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τα δικαιώματα των Χιμαραίων που αποδεχόταν την ελληνική εθνικότητα. Όμως, τι συνέβη στην πράξη; Η απόφαση αυτή άνοιξε το δρόμο πολιτογράφησης στις περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό περίπου χιλίων οικογενειών αλβανικής εθνικότητας. Οι πολιτογραφήσεις αυτές έγιναν συνειδητά από τους τοπικούς άρχοντες της εθνικής ελληνικής μειονότητας, γεγονός που, δεδομένου του φαινομένου μαζικής μετανάστευσης των μειονοτικών, αποτελεί επικίνδυνη δημογραφική αλλοίωση στις περιοχές αυτές. To Αλύκο, το Βρυώνι, η Τσούκα, η Φοινίκη, το Μεσοπόταμο, η Λιβαδειά και άλλες κοινότητες έχουν αλλάξει εξ ολοκλήρου τη δημογραφική τους σύνθεση. Συν τοις άλλοις το φαινόμενο αυτό συνοδεύτηκε με την παροχή αδειών αγοράς γης και επενδύσεων σε αλβανούς επιχειρηματίες. (Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις πιο ζωτικές και συμπαγείς περιοχές της μειονότητας.) Επίσης, στις περιοχές αυτές, και προπάντων στη Χιμάρα, εφαρμόστηκε νέος μηχανισμός αλλοίωσης της κυριότητας των περιουσιών. Κατασκευάστηκαν αποφάσεις επιστροφής περιουσιών οι οποίες δήθεν ωφελούσαν τους Έλληνες μειονοτικούς. Στην πραγματικότητα οι περιουσίες (εκτάσεις γης) δίδονταν τυπικά σε Έλληνες μειονοτικούς υπό την προϋπόθεση στη συνέχεια να πωλούνταν (έναντι προκαθορισμένης τιμής) σε συγκεκριμένα άτομα αλβανικής εθνικότητας στενά συνδεδεμένα με ανώτερους πολιτικούς. Το σχήμα εφαρμοζόταν εν γνώσει και με τη βούληση των εκπροσώπων της μειονότητας. Στην καταγγελία του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα στην οποία αναφέρεται ότι έχουν ιδιοποιηθεί παρανόμως 50 χιλιάδες εκτάρια γη στην περιοχή του Μπρεγκντέτ (παραλίας Ιονίου, Χιμάρας-Αγίων Σαράντα) από την Κυβέρνηση Μπερίσα, αναφέρεται και στο μηχανισμό αυτό. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε και η επιλεκτική κατεδάφιση (βάσει εθνικής και πολιτικής ταυτότητας) αυθαιρέτων στην περιοχή της Χιμάρας. Και όμως ουδεμία σοβαρή αντίδραση υπήρξε από την πολιτική ηγεσία της ελληνικής μειονότητας, όπως συμβαίνει και σήμερα με την απαλλοτρίωση κατά παράβαση του νόμου στους Δρυμάδες εις βάρος 120 κατοίκων. Οι πολιτικοί της ελληνικής μειονότητας δεν αντιδρούν ούτε για την ενεργειακή κατάσταση στις περιοχές της μειονότητας. Οι Έλληνες μειονοτικοί είναι οι πιο συνεπείς πληρωτές ηλεκτρικής ενέργειας, και όμως έχουν το χειρότερο δυνατό δίκτυο παροχής ηλεκτροδότησης στη χώρα. (Βυθίζονται στο σκοτάδι ειδικά κατά τη διάρκεια εορτών.) Δεν αντιδρούν ούτε για το γεγονός όπου οι μειονοτικοί επιχειρηματίες λειτουργούν σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, επειδή απ΄ εκείνους απαιτείται απόλυτη συνέπεια έναντι των υποχρεώσεων προς το  δημόσιο, ενώ επιχειρηματίες του ίδιου κλάδου σε άλλες περιοχές σχεδόν δεν καταβάλλουν τις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο. Δεν αντιδρούν ούτε κατά του φαινομένου όπου οι μειονοτικοί αποτελούν συχνά αντικείμενο επιβολής πάσης φύσεως προστίμων, επειδή μόνο εκείνοι τα καταβάλλουν. Ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει πενιχρά κονδύλια για τους δήμους της μειονότητας και μηδενικές επιδοτήσεις για την οικονομική τους ευρωστία. Και όμως ξανά δεν υπάρχει καμιά πολιτική αντίδραση από τους εκπροσώπους της εν λόγω μειονότητας. Λοιπόν, η εξαγορά και ενοχοποίηση των εκπροσώπων της εθνικής ελληνικής μειονότητας από διάφορες κρατικές δομές ή άλλες δομές που παραβιάζουν το νόμο είναι υπαρκτή. Στη μειονότητα ψιθυρίζεται με νόημα πως η ζημιά που προκάλεσαν στη μειονότητα οι πολιτικοί της εκπρόσωποι όσον αφορά την εθνική ταυτότητα ξεπερνάει κατά πολύ και τους πολέμιους αυτής αλλά και τους ένθερμους Αλβανούς εθνικιστές. Στο σημείο αυτό τίθενται και κάποια άλλα ουσιώδη ερωτήματα (ρητορικά). Γιατί οι συγκεκριμένες κρατικές δομές τηρούν τη στάση αυτή έναντι της ελληνικής εθνικής μειονότητας; Γιατί ζητούν, έστω και σε συνεργασία με τους πολιτικούς της εκπροσώπους, ή μέσω αυτών, να την εξασθενίσουν, να τη διαβάλλουν, να την περιθωριοποιήσουν ή να την αλλοιώσουν;

Ο ήρωας του βορειοηπειρωτικού αγώνα Καπετάν Σούλιος απ' την Κορυτσά- Heroi Kapedan Sulio, nga Çifligu i Korçës !

Ένας από τους σπουδαιότερους και ηρωικότερους αγωνιστές του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, που απέβλεπε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ενσωμάτωσή της στην Μητέρα Ελλάδα, ήταν ο Καπετάν Σούλιος, κατά κόσμον Γεώργιος Βασιλείου. Γέννα και θρέμμα της Βορείου Ηπείρου (γεννήθηκε στο Τσιφλίκι Κορυτσάς) ο Καπετάν Σούλιος, ίδρυσε, τότε, δικό του αρματωλίκι και ανταρτικό σώμα στην περιοχή Βιγλίστης - Κορυτσάς - Μοσχοπόλεως και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της πατρώας γης, αναδειχθείς σε ήρωα του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος αλλά και του Μακεδονικού. Μάλιστα φέρεται ότι πλησίον του Σκλήθρου Φλωρίνης, εξόντωσε σε συμπλοκή ολόκληρη βουλγαρική συμμορία. Ο Καπετάν Σούλιος μετείχε σε όλες τις εξεγέρσεις του Βορειοηπειρωτικού λαού, ιδίως δε σε εκείνη του 1914, οπότε η Βόρειος Ήπειρος ανεκηρύχθη Αυτόνομη. Το 1912, ο Κορυτσαίος καπετάνιος, βοήθησε για την απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον Ελληνικό Στρατό. Οι αγώνες του, όμως, και οι θυσίες των παλικαριών του, απέβησαν, δυστυχώς, άκαρπες και το όνειρό του να δει την Πατρίδα του ελεύθερη, κάτω από τα φτερά της Ελλάδος, έμεινε ανεκπλήρωτο, αφού η μαρτυρική και σήμερα Βόρειος Ήπειρος, εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την εξουσία άλλου κράτους. Έτσι αναγκάστηκε, απογοητευμένος, να αποσυρθεί και να εγκατασταθεί στον Παπαγιάννη Φλωρίνης, όπου και πέθανε το 1927. Η Ελληνική πολιτεία, όμως, δεν τον ξέχασε. Ανεγνώρισε τους αγώνες του και την προσφορά του για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και τον τίμησε δεόντως, με την φιλοτέχνηση και τοποθέτηση της προτομής του στην Φλώρινα και μάλιστα στην λεωφόρο Νίκης - νυν Κω/νου Καραμανλή, που οδηγεί προς την Κορυτσά. Την δαπάνη για την προτομή την χορήγησε ο μεγάλος Κορυτσαίος εθνικός ευεργέτης Μ. Μπάγκας. Πηγή: http://www.himara.gr

Një prej luftëtarëvemë heroikë dhe më të njohur të Luftës për Autonominë e V. Epirit, që donte ta instalonte tek trupi i Mëmës Greqi, ishte Kapetan Sulio, ose siç njihej nga njerëzit e tjerë, Gjeorgjio Vasiliou. I lindur dhe i rritur në Epirin e Veriut ( u lind në Çifligun e Korçës) Kapetan Sulio, themeloi, atëhere një çetë dhe trupë të tijën në zonën e Bilishtit- Korçës – Voskopojës dhe luftoi për çlirimin e atdheut të tij , duke u bërë një prej heronjëve të Luftës për Autonomi por dhe të betejës për të mbrojtur çështjen e Maqedonisë. Bile thuhet se pranë Sklithrës së Follorinës, eliminoi të gjithë anëtarët e një prej çetave bullgare. Kapetan Sulio merrte pjesë në të gjitha kryengritjet e popullit të Vorioepirit, në veçanti gjatë asaj të 1914, kur dhe Epiri i Veriut, u shpall i autonom. Më 1912, kapedani Korçar, ndihmoi ,për çlirimin e Korçës, ushtrinë Helene. Por këto beteja të tij, dhe sakrficat e trimave u shuan dhe fatkeqësisht nuk dhanë fruta , dhe ëndërra e tij që të shikonte atdheun e tij të varfër, nën krahët e Greqisë,  mbeti e paplotësuar, pasi Epiri i Veriut vazhdon të martirizohet deri më sot nën pushtetin e një shteti tjetër. Kështu u detyrua, i zhgënjyer, që të tërhiqej dhe të vendosej në Papajani të Follorinës ku dhe vdiq më 1927. Por, shteti Grek nuk e harroi. I njohu  betejat e tij  dhe ato sa ofroi  për çlirimin e Epirit të Veriut dhe e nderoi ashtu siç duhej me një krijimiin artisitik të bustit të tij në Follorinë dhe bile në rrugën kryesore të saj Bulevardi i Nikis- (fitores)  që shkon dhe drejt Korçës. Peshën ekonomike për këtë statujë e mbajti bamirësi i madh i kombit Grek me origjinë nga Korçë, M Banga (Mpangka).

Δράσεις κατά της αναζωπύρωσης του αλβανικού ανθελληνισμού

Όλοι θυμόμαστε την ανθελληνική στροφή της κυβέρνησης Έντι Ράμα που επισφραγίστηκε το 2014 με την ποινική δίωξη κατά του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Αλβανίας αλλά και ολόκληρης της διαπραγματευτικής ομάδας που συμφώνησε στον προσδιορισμό ΑΟΖ με την Ελλάδα το 2009, με στόχο την ακύρωση της συγκεκριμένης διευθέτησης. Αυτό δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζει κανέναν σε μία χώρα με σοβαρότατο πρόβλημα εφαρμογής του Κράτους Δικαίου και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όπως άλλωστε αναγνωρίζει και η κατά τα άλλα φίλα προσκείμενη προς τα Τίρανα «Έκθεση του 2015 για την Αλβανία» που υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Απρίλιο.

Η τροπή που έχει λάβει ο ανθελληνισμός της αλβανικής κυβέρνησης όμως δεν σταματάει εκεί. Απεναντίας, βρίσκει συνεχώς αφορμές να εκδηλωθεί το τελευταίο διάστημα, προς ικανοποίηση των εθνικιστικών αλλά και των ισλαμιστικών στοιχείων που φαίνεται να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή των Τιράνων. Όλοι θυμόμαστε πέρυσι το καλοκαίρι την αίσθηση που είχε προκαλέσει η κατεδάφιση -νύχτα- του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμμάδες του Δήμου Χειμάρρας με απόφαση των αλβανικών αρχών. Τώρα έρχεται και νέα απόφαση σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής: η κυβέρνηση της Αλβανίας ακυρώνει τίτλους ιδιοκτησίας για τη γη που κατέχουν 123 Ελληνικές οικογένειες. Η προκλητική αυτή απόφαση κάνει λόγο για δήθεν παρατυπίες στους τίτλους αυτούς και ζητάει από τον Δήμο Χειμάρρας την ακύρωσή τους. Οι τίτλοι αυτοί είχαν εκδοθεί το 1994 με βάση τον νόμο 7501 και περιελάμβαναν αγροτεμάχια με έκταση από 100 τ.μ. έως 10.000 τ.μ.. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς το μέγεθος της έκτασης γης που έρχεται το αλβανικό κράτος να υφαρπάξει παράνομα από τους Έλληνες κατοίκους των Δρυμμάδων και την κλιμάκωση του ανθελληνισμού που δρομολογείται στην Αλβανία.

Δυστυχώς, η προαναφερθείσα Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ αναγνωρίζει το πρόβλημα σεβασμού της ιδιωτικής περιουσίας στην Αλβανία, αλλά και τις ανεπάρκειες που παρατηρούνται στη νομική προστασία των μειονοτήτων, ουδεμία αναφορά κάνει στο φλέγον ζήτημα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, που υφίστανται την εκστρατεία αφελληνισμού που ενορχηστρώνει η κυβέρνηση Ράμα. Προσωπικά, κατήγγειλα την καταπίεση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου τόσο με Γραπτή Ερώτηση προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας Φεντερίκα Μογκερίνι, όσο και από το βήμα της Ολομέλειας της Ευρωβουλής στο Στρασβούργο στις 13 Απριλίου, όπου επεσήμανα το ζήτημα στον Αυστριακό Επίτροπο κ. Χαν.

Στην ίδια Ολομέλεια είχα την ευκαιρία να θέσω και το ζήτημα της διαχείρισης των προσφυγικών ροών, καθώς η κυβέρνηση Ράμα, κλείνοντας τα σύνορα, παραβιάζει την Συνθήκη της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, αλλά και την πρόσφατη Συμφωνία της 25ης Οκτωβρίου 2015 που έχει συνάψει με χώρες της Ε.Ε. για τη μεταναστευτική διαδρομή των Δυτικών Βαλκανίων, πλήττοντας άμεσα τα εθνικά συμφέροντα της Πατρίδας μας. Πρέπει να επισημανθεί, ότι την απόφαση αυτή στήριξε παράνομα και η Ιταλία η οποία, μετά από επίσκεψη του Υπουργού Εσωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο στα Τίρανα τον Μάρτιο, αποφάσισε να στείλει ομάδες Ιταλών συνοριοφυλάκων να περιπολούν την Αλβανική μεθόριο με την Ελλάδα, προσβάλλοντας έτσι την καλόπιστη συνεργασία μεταξύ κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην διαδικασία σφραγίσματος της βαλκανικής διαδρομής είχε προηγηθεί φυσικά η Αυστρία, η οποία, ενθυμούμενη τα περασμένα μεγαλεία της Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας που είχε συνήθειο να αναμειγνύεται στα ζητήματα της Βαλκανικής χερσονήσου, διοργάνωσε σύσκεψη στις 24 Φεβρουαρίου με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων ώστε να συντονίσει τις δράσεις των κυβερνήσεών τους στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Δυστυχώς, η αρνητική για την Ελλάδα υποστήριξη των αλβανικών θέσεων επιβεβαιώθηκε και κατά την επίσκεψη της Ύπατης Εκπροσώπου της Ε.Ε. στα Τίρανα στις αρχές Μαρτίου, καθώς η κυρία Μογκερίνι προτίμησε να σιωπήσει μπροστά στις προκλήσεις της κυβέρνησης Ράμα, με γνώμονα την ευρω-ατλαντική πολιτική ένταξης των Τιράνων.

Την στάση αυτή των αλβανικών αρχών και όσων την στηρίζουν κατήγγειλα επανειλημμένα στην Ευρωβουλή, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι «ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος» καθώς οι Αλβανοί, μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Χότζα, πέρασαν ανενόχλητοι κατά χιλιάδες τα Ελληνικά σύνορα, φιλοξενήθηκαν στην Πατρίδα μας για χρόνια, δούλεψαν στην Ελλάδα και έκαναν περιουσίες. Αυτά όμως τα ξέχασαν γρήγορα και εύκολα. Αυτά επισήμανα στον κύριο Χαν αλλά και στην κυρία Μογκερίνι προς την οποία κατέθεσα Γραπτή Ερώτηση στις 29 Μαρτίου, στην οποία της επισημαίνω αντί να κάνει διπλωματικό τουρισμό στα Τίρανα, να λάβει άμεσα μέτρα ώστε να αναγκάσει την Αλβανία να συμμορφωθεί με τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Τέλος, γι’ αυτό καταψήφισα στην Ευρωβουλή την προαναφερθείσα «Έκθεση του 2015 για την Αλβανία», που ενισχύει την αυθαιρεσία της αλβανικής ηγεσίας.

Εάν δεν θέλει να βρεθεί η Ελλάδα προ τετελεσμένων, τόσο στο προσφυγικό μέτωπο, όσο και στο ζήτημα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου -που απειλείται με αφανισμό- το Υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να κινηθεί πιο αποφασιστικά, καθώς μέχρι στιγμής έχει να επιδείξει μόνο κάποια χλιαρά διαβήματα, εν είδει αντιδράσεων. Ήδη από τον Φεβρουάριο έχω προτείνει την επιβολή Οικονομικού Εμπάργκο από την Ελλάδα στις όμορες χώρες που κλείνουν τα σύνορα τους στις προσφυγικές ροές, δηλαδή στα Σκόπια και στην Αλβανία, αντιδρώντας αποφασιστικά σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσης των Ελληνικών θέσεων στην Ευρώπη.

Οι προτάσεις και οι δράσεις μας κατά των ανθελληνικών ενεργειών της Αλβανίας θα συνεχιστούν. Στον αγώνα αυτό απαιτούμε μια πιο αποφασιστική Ελληνική εξωτερική πολιτική διότι η κατάσταση βαίνει προς το χειρότερο.

Τελευταίο ακραίο παράδειγμα της αλβανικής εξαλότητας αποτελούν οι πρόσφατες κατεδαφίσεις ελληνικών σπιτιών στα χωριά Δρυμμάδες και Βουνό της Χειμάρρας. Φτάνει πιά. Ως εδώ και μη παρέκει.

Nότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Θεσμών Ε.Ε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Πηγή: http://www.himara.gr