The Economist: Shovinizmi fetar po ngrihet përsëri në Ballkan

Revista e njohur “The Economist” në një analizë të publikuar shkruan për ringjalljen e të djathtës ekstreme në Europën juglindore. Në këtë artikull “The Economist” thotë se dallimet fetare dhe etnike ishin arsyet që nisën luftërat në Ballkan prej vitit 1990.

“Gjatë luftërave në Ballkan në vitet ’90, dallimet fetare dhe etnike po shpërndaheshin nëpër Europë me përfundim tragjik. Vendet myslimane përkrahnin Bosnjën; zemra katolike e Europës ringjalli lidhjet e vjetra me kroatët, ndërsa Serbia mori përkrahje morale nga lidhjet ortodokse që kishte me Rusinë, Greqinë dhe Qipron”, shkruhet nw artikull.

Revista shkruan se ndikimi fetar ka rënë pas bombardimeve të NATO-s në Serbi gjatë vitit 1999. “Së fundmi, nacionalizmi fetar dhe ultra-nacionalizmi është rikthyer në Europën juglindore – edhe pse jo si forcë dominuese, por ka shkëndija që po bëhen edhe më të dukshme”

“Simptomë e kësaj është partia Agimi i Artë në Greqi, anëtarët e së cilës janë akuzuar për pjesëmarrje në organizata kriminale. Në një video të postuar nga kjo parti, shihen anëtarët e saj duke festuar konsolidimin e marrëdhënieve me Partinë Radikale serbe, themeluesi i së cilës, Vojsllav Sheshel ishte gjykuar për krime lufte ndërsa u lirua vitin e kaluar”, shkruan revista e njohur.

“Këto parti të së djathtës ekstreme mbështeten fort në retorikën fetare. Në manifestimin e mbajtur në Thessaloniki, burrat me kostume festonin për themelimin e frontit të përbashkët kundër fesë islame dhe globalizimit liberal në fenë e tyre”.

“Këto parti të djathta ekstreme mbështeten fort në retorikën fetare. Në ceremoni shihen liderët e dy partive teksa vizitojnë dy nga manastiret afër Malit Athos; atë të Esphigmenou dhe manastirin serb të Hilandarit”.

“The Economist” shkruan se ngritja e këtyre partive shihet me votat që kanë marrë nëpër shtetet e tyre respektive.

“As Agimi i Artë, as radikalët serbë nuk janë në trend nëpër shtetet e tyre, por nuk duhet nënvlerësuar. Agimi i Artë ka 16 deputetë në parlamentin 300 anëtarësh grek. Radikalët serbë kanë marrë tetë për qind në zgjedhjet e vitit të kaluar në Serbi, duke ia mundësuar Sheshelit që të rikthehet në parlament. Aleksandar Vuçiç, presidenti serb, nisi karrierën si radikal, por u nda nga partia në vitin 2008 për të krijuar një grup më modern politik.

“Në mesin e të përbashkëtave që kanë Agimi i Artë dhe Radikalët serbë janë mohimi i kulturave të huaja, përfshirë ato të sjella nga imigrantët; admirimi i Vladimir Putinit dhe marrëdhëniet e ngrohta me Rusinë, dhe reagimi pozitiv për zgjedhjen e Donald Trumpit si president i Amerikës. Agimi i Artë e pa si shfajësim për forcat të cilat janë në favor të ‘shteteve të pastra etnike’ dhe në ‘favor të vetë mbështetjes në ekonominë kombëtare”.

“The Economist” shkruan se “fatmirësisht as jeta politike në Ballkan dhe as ajo fetare, nuk kanë filluar dhe mbaruar me këta zëra [radikalë]. Por padyshim se janë projektuar me besim të madh, sepse për herë të parë në dekadat e fundit, historia është në anën e tyre”.http://www.respublica.al/

Αποθεώθηκε η ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη στα Τίρανα (φωτογραφίες + βίντεο)

Αποθέωσε χθες βράδυ το κοινό στα Τίρανα την ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και τους ερμηνευτές Σοφία Παπάζογλου και Κώστα Μακεδόνα, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Καθεδρικού Ναού της Αναστάσεως του Χριστού.

Την συναυλία διοργάνωσε η Αρχιεπισκοπή Τιράνων της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, δια του συνδέσμου Ορθοδόξων Διανοουμένων. Η μουσική ένωσε δύο λαούς. Ο Αλβανός Πρόεδρος Ιλίρ Μέτα, πολιτικοί, διπλωμάτες και πλήθος κόσμου ενθουσιάστηκαν, χειροκρότησαν, τραγούδησαν αγαπημένα διαχρονικά κομμάτια.

Η κόρη του Μίκη Θεοδωράκη, Μαργαρίτα διάβασε την επιστολή που έστειλε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης προς τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και καταχειροκροτήθηκε.

«Σας ευχαριστώ θερμότατα, γιατί χάρη σε Σας, το έργο μου και η Ορχήστρα που φέρει το όνομα μου, εμφανίζονται μπροστά στους Έλληνες που ζουν στα Τίρανα, αλλά και στο αλβανικό κοινό, για το οποίο έχω πάντα φιλικά αισθήματα. Άλλωστε δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά και τη συγκίνηση που ένιωσα όταν μου δόθηκε κάποτε η ευκαιρία να επισκεφτώ την Αλβανία και να παρουσιάσω ο ίδιος τα έργα μου στο κοινό αυτό. Με βαθιά εκτίμηση και αγάπη Μίκης Θεοδωράκης».

Να σημειωθεί πως ο Μίκης Θεοδωράκης το 1988, πριν ανοίξουν τα σύνορα της Αλβανίας είχε κάνει συναυλία στα Τίρανα.

Αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας, το κοινό είχε την ευκαιρία να δει προσωπικά αντικείμενα του Μίκη Θεοδωράκη που φιλοξενήθηκαν σε χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΑΛΕΚΟΣ ΚΙΤΣΑΚΗΣ - ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΚΙΤΣΑΚΗ ...ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ....ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΑΠΛΥΤΟΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΦΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ .......ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ... ΔΕΛΒΙΝΟ....ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ..ΔΕΡΒΙΤΣΙΑΝΟΙ ....ΤΕΜΠΕΛΕΝΟΙ....ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑ ΚΛΕΨΑΤΕ...ΑΛΒΑΝΟΑΠΛΥΤΟΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ....ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ .ΑΠΛΩΣ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ....ενημερωση για αυτους που δεν γνωριζουν ιστορια .....Η 

Αλβανία συγκροτήθηκε ως Κράτος με τη Συνθήκη του Λονδίνου τον Μάιο του 1913 και τα σύνορά της καθορίστηκαν με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας στις 17 Δεκεμβρίου 1913. Οι τότε μεγάλες δυνάμεις – ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία, Ρωσία, Γαλλία και Αυστροουγγαρία - συμπεριέλαβαν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος και το κομμάτι της Βορείου Ηπείρου. Να σημειωθεί πως κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1912-1913) το τμήμα της Βορείου Ηπείρου, είχε ελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό.

Αυτή η απόφαση των μεγάλων δυνάμεων, βρήκε αντίθετους τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ήσαν Έλληνες και από τη στιγμή που αγνόησαν την διατυπωμένη απόφασή τους για Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, επαναστάτησαν με αποτέλεσμα την δημιουργία της “ανεξάρτητης πολιτείας της Αυτονόμου Ηπείρου” στις 17 Φεβρουαρίου 1914. Έτσι, άρχισε ο Αυτονομιακός Αγώνας της Βορείου Ηπείρου και την ημέρα αυτή στο Αργυρόκαστρο υψωνόταν η Σημαία με τον Σταυρό και τον Δικέφαλο Αετό. Αυτός ο αγώνας των Βορειοηπειρωτών είχε ως αποτέλεσμα να συναντηθούν μέλη της Διεθνούς Επιτροπής, εκπρόσωποι της αλβανικής κυβέρνησης καθώς επίσης και εκπρόσωποι της Αυτονόμου Ηπείρου (Αλ.Καραπάνος και Γ.Ζωγράφος) στους Αγίους Σαράντα, για να συζητήσουν το ζήτημα. Ακολούθως, στην Κέρκυρα νομιμοποιήθηκαν τα συμφωνηθέντα με την υπογραφή ενός Πρωτοκόλλου την 17η Μαΐου 1914, που ονομάσθηκε “Πρωτόκολλο της Κέρκυρας”. Σ΄ αυτό το Πρωτόκολλο καθιερωνόταν επίσημα ως “Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός”, ο Ελληνισμός της περιοχής και η Αυτόνομη Πολιτεία, αναγνωριζόταν ως “Βόρειος Ήπειρος”. Παραχωρείτο δε, πλήρες καθεστώς Αυτονομίας, δηλαδή, διοικητικής, δικαστικής, εκπαιδευτικής και θρησκευτικής.

Δυστυχώς όμως, η Αλβανία ουδέποτε εφάρμοσε αυτή τη συμφωνία, παρ΄ ότι την είχε αποδεχθεί με την υπογραφή της και παρ΄ ότι ήταν εγγυήτριες οι 6 μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Οι Αλβανοί καταπίεζαν αφόρητα τους Βορειοηπειρώτες και τους στερούσαν όλα τα υπογραφέντα δικαιώματα. Έτσι, αποφασίστηκε το 1946 στην Κοινωνία των Εθνών (σήμερα Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης) να τεθεί προς επίλυση το ζήτημα, μαζί με το Αυστριακό και το Γερμανικό. Ωστόσο, το Αυστριακό ζήτημα λύθηκε το 1955 με την πλήρη ανεξαρτησία και μόνιμη ουδετερότητα της Αυστρίας, το Γερμανικό ζήτημα λύθηκε το 1991 με την Ένωση των δυο Γερμανιών, και παραμένει σε εκκρεμότητα το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα.

Αξίζει να σημειωθεί πως με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ανέλαβε δικτατορικά την διακυβέρνηση της Αλβανίας, ο κομμουνιστής Ενβέρ Χότζας μέχρι τον θάνατό του το 1985. Στις ημέρες του Χότζα η Αλβανία ήταν ένα φεουδαρχικό κατάλοιπο της οθωμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Το Ελληνικό στοιχείο της Βορείου Ηπείρου εξορίστηκε και φυλακίστηκε. Τους στερήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους στερήθηκε η Ορθόδοξη Πίστη, η εκμάθηση της γλώσσας των προγόνων τους. Ήταν τόσο στυγνό και απάνθρωπο το καθεστώς Χότζα, ώστε αγανάκτησε και ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενώσεως, Νικίτα Χρουστσόφ, και ζήτησε από τον Ενβέρ Χότζα να σεβασθεί το “Πρωτόκολλο της Κέρκυρας” και να παραχωρήσει αυτονομία στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες. Η άρνηση του Χότζα οδήγησε σε βαθιά ρήξη τη χώρα του με τη Σοβιετική Ένωση.

Ωστόσο, το ερώτημα είναι για το ποιες ενέργειες έκαναν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ελλάδος, προκειμένου να προστατέψουν τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου; Τι διπλωματικές ενέργειες έκαναν προκειμένου να τηρείται το “Πρωτόκολλο της Κέρκυρας”; Δεν έκαναν απολύτως τίποτε γιατί απλά ήταν όλες προδοτικές κυβερνήσεις που δεν αγωνίσθηκαν ποτέ για τα δίκαια των Ελλήνων και της μάνας γης. Δημιούργησαν και εξακολουθούν να ανέχονται την κατοχή της Βορείου Ηπείρου, όπως και την κατοχή του Βορείου τμήματος της Κύπρου μας. Αποδέχτηκαν διεθνώς να ονομάζεται η Βόρειος Ήπειρος, Νότια Αλβανία και το Βόρειος Ήπειρος, είναι όρος απαγορευτικός ακόμη και για το εσωτερικό της χώρας. Απαγόρεψαν τους παιάνες που τραγουδούσαν οι στρατιώτες μας στους στρατώνες – έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο, την αγαπώ πολύ - και οι οποίοι θύμιζαν πως η Βόρειος Ήπειρος είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

Κατά τα άλλα, λόγια κατά καιρούς, ωραία λόγια και μεγάλα σαν αυτά που είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο "Γέρος της Δημοκρατίας" σε ομιλία του στη Βουλή στις 12 Ιουνίου 1960: «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα της Βορείου Ηπείρου υφίσταται. Και εκείνον το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι΄ οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος…..Καθ΄ όσον αφορά την Βόρειο Ήπειρο... η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος».

Στις ημέρες μας, ένας εκ των πολύ ολίγων που αγωνίζονται για το Βορειοηπειρωτικό, με απαράμιλλο σθένος, εξαντλώντας τις ανθρώπινες αντοχές του και έχοντας άγνοια του κινδύνου που ελλοχεύει αυτής της στάσεως, είναι ο Μητροπολίτης Πωγωνιανής Δρυινουπόλεως και Κονίτσης, Ανδρέας. Ο σεμνός Μητροπολίτης συνεχίζει το θεάρεστο Εθνικό έργο που του κληρονόμησε η Μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας και του Έθνους, ο μακαριστός Σεβαστιανός. Εκτός των πύρινων λόγων του σε κάθε δοθείσα ευκαιρία, είναι η Αγία Μητρόπολή του, η εκδότης του τριμηνιαίου περιοδικού “Βορειοηπειρωτικό Βήμα”. Προσωπικά, και άλλες φορές κατά το παρελθόν έχω αναφερθεί σε κείμενα αυτού του περιοδικού. Έτσι, και σήμερα θα σας παραθέσω δυο μικρά κείμενα για να καταλάβετε τι ακριβώς παίζεται στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό. Θα συνειδητοποιήσετε λοιπόν, γιατί το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα έχει ενταφιασθεί ή έχει οδηγηθεί στις καλένδες. Γιατί, οι κυβερνήσεις μας δεν διεκδικούν τα συμφωνηθέντα του “Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας”, αλλά ταυτόχρονα ανέχονται από τους κακούς γείτονες να εγείρουν ανύπαρκτα ζητήματα όπως, το επονομαζόμενο “Τσάμικο”.

ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

Στις 28 Απριλίου 2014, η αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμύνης, Φώφη Γεννηματά υπέγραψε με την Αλβανή ομόλογό της Μιμί Κοντέλι, το πρόγραμμα στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Χαρακτήρισε την Ελλάδα και την Αλβανία “παράγοντες σταθερότητας στα Βαλκάνια και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη”. Ακόμη, επεσήμανε ότι η Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία και οι εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα, αποτελούν ισχυρές γέφυρες επικοινωνίας, φιλίας και αλληλοεκτιμήσεως. Τέλος, δήλωσε ότι συναντήθηκε και με εκπροσώπους της ελληνικής μειονότητας. Όμως, από όσα γνωρίζουμε ούτε μια φορά δεν έγινε αναφορά από την υπουργό μας στον όρο Βόρειος Ήπειρος και Βορειοηπειρώτες. Η κ. υπουργός άραγε γνωρίζει τι συμβαίνει στη Βόρειο Ήπειρο; Ότι εξακολουθεί η καταπίεσή της από τη γείτονα; Ή μήπως, έκανε απλώς ένα τουριστικό ταξιδάκι αναψυχής;

ΤΥΦΛΗ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ!

Η Ε.Ε. δίνει απλόχερα στην Αλβανία, χωρίς όμως, να βλέπει το δράμα των Βορειοηπειρωτών, που συνεχίζεται εξ αιτίας του μίσους των Αλβανών προς τους Έλληνες. Τώρα, έχουμε άλλο ένα δείγμα του αλβανικού μισελληνισμού ή σωβινισμού. Συγκεκριμένα, στα Ακροκεραύνια Όρη, στον δρόμο Χειμάρρα – Αυλώνα, οι Αλβανοί τοποθέτησαν ένα μνημείο με μια επιγραφή στα αλβανικά, που λέει: «Ο λαός της περιοχής των Δουκάτων, μαζί με τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Αυλώνας, αμυνθήκαμε για την ανεξαρτησία από την επίθεση των σωβινιστών Ελλήνων». Αλλά το 1912, στο οποίο αναφέρεται η επιγραφή, η Αλβανία δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί σαν κράτος. Ο πόλεμος ήταν Ελληνοτουρκικός και οι “σωβινιστές” Έλληνες δεν ήταν παρά μαχητές, που απελευθέρωναν την πατρίδα τους, μετά από αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας! Τέτοια θέματα, όπως και η κατάληψη του Ναού της Πρεμετής, δεν τα γνωρίζει η ΕΕ; Ασφαλώς και τα γνωρίζει! Δεν γνωρίζει όμως, το θεϊκό πρόσταγμα: “Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης”.

Και όλα αυτά από έναν αγνώμονα και αχάριστο λαό, προς μια χώρα την Ελλάδα, που υπήρξε γι΄ αυτούς η “γη της επαγγελίας”. Που την δεκαετία του ΄90 με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Χότζα, κατηφόρισαν στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, 1,5 εκ. Αλβανοί. Αυτό το μεταναστευτικό κύμα, ήταν το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα στον κόσμο κατ΄ αναλογία κατοίκων. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι Αλβανοί που ζούσαν στη Ελλάδα το 2010, έφταναν τις 677 χιλιάδες! Έτσι, έζησαν και ανοικοδόμησαν τη χώρα τους!

Κλείνοντας, να στείλω ένα μήνυμα προς τους εδώ κυβερνώντες, αλλά και τους προύχοντες της ΕΕ. Εκτός του “Πρωτόκολλου της Κέρκυρας”, δεν υπάρχει καμιά άλλη διεθνής πράξη. Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εξακολουθεί και παραμένει ανοικτό. Η συνοριακή γραμμή Ελλάδος – Αλβανίας υφίσταται μόνο de facto και όχι de jure. Ως εκ τούτου, η Βόρειος Ήπειρος είναι γη Ελληνική!

πηγή

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Ο καθένας μας να κάνει αντίσταση ποιότητας

"

Ο καθένας μας να κάνει αντίσταση ποιότητας", είναι το μήνυμα που έστειλε ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, κατά τη συνάντηση που είχε με Έλληνες δημοσιογράφους στην αλβανική πρωτεύουσα, με αφορμή τη συναυλία της λαϊκής ορχήστρας του Μίκη Θεοδωράκη.

Η συζήτηση με τον Μακαριότατο περιστράφηκε στη δύσκολη πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αλβανία, μετά το άνοιγμα των συνόρων πριν από 26 χρόνια, στη συνάντηση του με τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και γενικότερα στην κατάσταση στα Βαλκάνια και την Ευρώπη γενικότερα.

Ο, κατά κόσμον, Αναστάσιος Γιαννουλάτος έφτασε στην Αλβανία για πρώτη φορά το 1991, στα 62 του χρόνια, ως απεσταλμένος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, γνωρίζοντας πως μετά το καθεστώς αθεΐας που είχε επιβάλει και συνταγματικά ο Εμβέρ Χότζα, είχε κατεδαφίσει την δυνατότητα της πίστης των ανθρώπων. Ωστόσο, τόνισε πως πάντα υπάρχει η ελπίδα και θέλησε με μία συμβολική κίνηση τότε, να την μεταλαμπαδεύσει και στον πονεμένο κόσμο της Αλβανίας.

Την πρώτη ημέρα, όπως ανέφερε, απαντώντας σε ερώτηση του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου, όταν πήγε στα απομεινάρια του ορθόδοξου καθεδρικού ναού του Ευαγγελισμού στα Τίρανα, ζήτησε από έναν ηλικιωμένο, που μιλούσε και ελληνικά, να μάθει πως λέγεται στην αλβανική γλώσσα, το Χριστός Ανέστη και είπε σε όλους να ανάψουν ένα κερί. Τότε, όσοι βρέθηκαν εκεί του απάντησαν Αληθώς Ανέστη. Αυτή ήταν η πρώτη συγκλονιστική αποτύπωση για τον Αρχιεπίσκοπο στην Αλβανία, που σήμερα έχει ένα ποσοστό περίπου 22% Ορθοδόξων. Ο κ. Αναστάσιος αναφέρει πως η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλβανία ακτινοβολεί την αγάπη, καλλιεργεί άριστες σχέσεις με ανθρώπους και ηγέτες άλλων εκκλησιών στην χώρα. Μάλιστα τόνισε, ότι είναι κριτήριο ελευθερίας, να δίνεις την αγάπη, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση.

Σήμερα, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας ανασυγκροτήθηκε είναι ζωντανή, έχει δημιουργήσει το Πανεπιστήμιο ΛΟΓΟΣ, ενώ έχει σπουδαία κοινωνική προσφορά και έργο.

Κληθείς να σχολιάσει το ρόλο του Ισλάμ σήμερα, τόνισε ότι δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και πρόσθεσε πως δεν αντιμετωπίζεται με τανκς και πυραύλους. Οι επαναστατημένες κοινωνίες, συνέχισε, δεν αντιμετωπίζονται με ευχές και γενικότητες, ενώ παρέθεσε το ερώτημα, ποιοι συντηρούν σήμερα τον πόλεμο, ποιοι ετοιμάζουν τα όπλα, ποιοι μετακινούν πληθυσμούς. Ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αλβανία σημείωσε ότι το κενό, που δημιούργησε ο συστηματικός πόλεμος εναντίον του Χριστιανισμού στην Ευρώπη ήρθε να το καλύψει το Ισλάμ, γιατί όλοι εκείνοι που ήρθαν με τον πόνο της προσφυγιάς ήταν κάποτε θύματα αποικιοκρατίας, βρέθηκαν σε μεγάλες πόλεις και ποτέ δεν αφομοιώθηκαν.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, είναι μια προσωπικότητα, που τιμά την Ελλάδα, επισημαίνει ο Αρχιεπίσκοπος και αναφέρει πως η συνάντηση τους πριν λίγους μήνες ήταν εγκάρδια, είχαν μια πολύ ουσιαστική επικοινωνία και ο μουσικοσυνθέτης έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την πορεία στην Αλβανία, στην οποία είχε πραγματοποιήσει μουσική εκδήλωση, το 1988.

Για τη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί απόψε, βρίσκεται στα Τίρανα η κόρη του Μαργαρίτα. Στην επιστολή που απέστειλε στις 23 Οκτωβρίου ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στον Μίκη Θεοδωράκη, μεταξύ άλλων αναφέρει:

"Προσφιλέστατε κύριε Θεοδωράκη, Με συγκίνηση αναλογίζομαι πάντοτε την συνάντησή μας το παρελθόντα Ιούνιο στην φιλόξενη κατοικίας και Σας ευχαριστώ θερμά για την ευγενική απόφασή Σας," η ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης να δώσει στα Τίρανα μία συναυλία στις 18 Νοεμβρίου".

Από την πλευρά του, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης απάντησε στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο:

"Σας ευχαριστώ θερμότατα, γιατί χάρη σε Σας, το έργο μου και η Ορχήστρα που φέρει το όνομα μου, εμφανίζονται μπροστά στους Έλληνες που ζουν στα Τίρανα, αλλά και στο αλβανικό κοινό, για το οποίο έχω πάντα φιλικά αισθήματα. Άλλωστε δεν ξεχάσω ποτέ, την χαρά και την συγκίνηση που ένιωσα όταν μου δόθηκε κάποτε η ευκαιρία να επισκεφτώ την Αλβανία και να παρουσιάσω ο ίδιος τα έργα μου στο κοινό αυτό. Με βαθειά εκτίμηση και αγάπη Μίκης Θεοδωράκης".

Ο μουσικοσυνθέτης, ο οποίος ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης όπως και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, υπογράφει την πρώτη σελίδα του προγράμματος της συναυλίας, με την αφιέρωση, "Στον Αναστάσιο της καρδιάς μας".-

Φωτο: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

http://www.romfea.gr/

Κυριακή Θ΄ Λουκά. Η παραβολή του άφρονος πλουσίου και το κοινωνικό πρόβλημα,

Η μετά την Κρήτη περίοδος ως διαπίστωση του κλίματος αντιδιαλόγου που επιβάλει ο ψευδής εθνικιστικός εγωισμός

Του Παναγιώτη Μπάρκα

Ανεξαρτήτως από τις προσπάθειες για την κάλυψη της πραγματικότητας, οι μέρες μετά την Κρήτη, προβάλουν τον πραγματικό προβληματισμό στις Ελληνοαλβανικές σχέσεις. Σχετίζεται με τον καθημερινό λόγο που καταναλώνουν τα ΜΜΕ, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και λοιποί παράγοντες. Ο λόγος αυτός αποτελεί την εκδήλωση της νοοτροπίας και της υπεροχής που αυτή η νοοτροπία κατάφερε να αποχτήσει επί των πραγματικών προβλημάτων και των δυνατοτήτων για την επίλυσή τους, παίρνοντάς τα όμηρους, σε εκείνο το βαθμό που η κάθε αντιπαραβολή με την πραγματικότητα παράγει κατά φρικτό τρόπο αρνητική ενέργεια και αντιδράσεις.  

Η ουσία της νοοτροπίας αυτής αφορά την τήρηση ζωντανών των ρομαντικών ιδεών που εξυπηρέτησαν τον εθνικιστικό εγωισμό  του ΧΙΧ αι. Εννοείται ότι σε κάθε λαό, είτε βαλκανικό, είτε ευρωπαίο, ανεξαρτήτως της απήχησης και του πολιτικού βάρους, δίνουν το παρόν τους οι φορείς του εθνικού εγωισμού.

 Στην περίπτωση της Αλβανίας, είτε ως συνέπεια της κομμουνιστικής παράδοσης, ή των διαδεχόμενων κρίσεων και της ανάγκης για την εκτροπή της κοινής γνώμης από αυτές, είτε λόγω έλλειψης εναλλακτικών ιδεών που προσεγγίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική, ή και της επένδυσης τρίτων προς την ίδια κατεύθυνση, η νοοτροπία του εθνικιστικού εγωισμού μεταγγίστηκε και επιβλήθηκε ως ζωτικό βίωμα στην επίσημη πολιτική και διπλωματία, όπως και στην κοινή γνώμη.   

Μιλάει γι΄αυτό η προσπάθεια για να παρουσιαστεί η συνάντηση της Κρήτης ως ιστορική, εξ ονόματος δήθεν του γεγονότος ότι η αλβανική διπλωματία για πρώτη φορά συγκέντρωσε σε ένα πακέτο τα προβλήματα της ιστορίας και του παρόντος και τα έθεσε επί τάπητος στην ελληνική πλευρά, χωρίς παραχωρήσεις, ή και λόγω της καλλιέργειας πριν από τη συνάντηση των αυταπατών για θριαμβευτικά αναμενόμενα αποτελέσματα σε όφελος της Αλβανίας. 

Αυτό αποτελεί την αναπόφευκτη λογική της συγκεκριμένης νοοτροπίας, που τροφοδοτούν οι χυδαίες θεωρίες ότι στα θεμέλια της Ελλάδας, του ελληνικού έθνους και των ιστορικών και πολιτιστικών επιτευγμάτων του, στέκουν οι Αλβανοί, η ανάρτηση χαρτών  με «αλβανικά εδάφη»  μέχρι την Πελοπόννησο, (τελευταία σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ελλάδα, που συντηρεί όμως ζωντανή την αλβανική κεντρόφυγη ισχύ της περιόδου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), η διεκδίκηση ως αλβανικά εθνικά εδάφη της γεωγραφίας της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και πολιτισμού, οι αποτυχημένες Φαλμεραϋερικές θεωρίες, που αρνούνται  την συνέχεια των σύγχρονων Ελλήνων από τους αρχαίους Έλληνες, αποδίδοντας την κληρονομιά αυτή στους Αλβανούς, η παρουσίαση των Ελλήνων ως μόνιμους εχθρούς που αποσκοπούν στο διαμελισμό της Αλβανίας, δηλητηριάζοντας ως συνέπεια τις φιλικές σχέσεις μεταξύ των λαών και ιδιαίτερα την νέα γενιά.    

Όμως αυτός ο μαζικός και πολυδιάστατος λόγος, ο οποίος κατάφερε να πετύχει δημόσιο καθεστώς, που δεν μπορεί να τον αγγίξεις και που αρμόζει πλήρως στα ταμπού, αντιτίθεται σε κάθε αρχή καλής γειτονίας και στο ευρωπαϊκό πνεύμα.

Ακριβώς με το καθεστώς αυτό η συγκεκριμένη νοοτροπία επιβλήθηκε στις συνομιλίες της Κρήτης, αποτρέποντας κάθε αναμενόμενο αποτέλεσμα εκτός του πλαισίου λογικής της συγκεκριμένης νοοτροπίας. 

 (Ας τολμήσει να σκεφτεί κανείς για μια στιγμή τι πρόκειται να συμβεί σε περίπτωση που η αλβανική πλευρά θα δεχτεί να αφαιρεθούν από τα επίσημα σχολικά εγχειρίδια οι ισχυρισμοί για τα «αλβανικά εδάφη»  της Τσαμουριάς και όλης της Νότιας Ηπείρου) Το πρόβλημα, με βασικό υπαίτιο την πολιτική η οποία για εσωτερική κατανάλωση υπόθαλψε τη ρητορική αυτή, γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο, διότι έχει φθάσει πολύ μακριά, χωρίς να αφεθούν  περιθώρια για επιστροφή.  

Εννοείται ότι και η Ελληνική πλευρά, στις γνωστές οικονομικές, πολιτικές  και κοινωνικές καταστάσεις, δεν μπορεί να παρακάμψει τους φορείς του ελληνικού εθνικού εγωϊσμού, ανεξαρτήτως από την έλλειψη βαρύτητας στη διακυβέρνηση, αλλά με ιδιαίτερα υψηλές ευαισθησίες, ειδικά μετά τα γεγονότα στη Χιμάρα. (Στην Αλβανία εσκεμμένα συγχέονται οι ανεπίσημοι φορείς με τις επίσημες θέσεις του ελληνικού κράτους προς την Αλβανία) 

Από την άλλη πλευρά, το επιχείρημα της «Μεγάλης Αλβανίας» που αρθρώνεται επίσημα ή ανεπίσημα, αλλά που θίγει και την Ελλάδα, μετατρέπει τις ελληνικές ευαισθησίες και ανησυχίες τέτοιες που αποχτούν την κατανόηση του διεθνή παράγοντα.  Υπό το σκεπτικό αυτό ο Έλληνας Υπουργός Κοτζιάς, έπρεπε να ήταν προσεχτικός  στην Κρήτη. Υπαγόρευε μια τέτοια στάση και η πρότασή του, κατά την επίσκεψη στην Αλβανία τον Ιούνιο του 2016, την οποία απέρριψαν τα Τίρανα, για  μια συμμαχία με τον αλβανικό παράγοντα στην Βαλκανική με την προοπτική την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου στο μέλλον, γεγονός που στον ίδιο στοίχισε πολύ.  

Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η Αθήνα στη συνάντηση αυτή θα έπρεπε να γίνει ολίγο Τσεχία, η οποία για μια ιδιωτική επιχείρηση δικών της συμφερόντων στην Αλβανία, απείλησε με βέτο στην Ε. Ένωση. Να γίνονταν ολίγο Βουλγαρία, η οποία μόνο μέσω μερικών μηνυμάτων αποκλεισμού της Αλβανίας στην ενδεχόμενη έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας με την Ε. Ε, πέτυχε  την αναγνώριση εθνικής μειονότητας στην Αλβανία. Να γίνονταν λίγο Ιταλία, η οποία «ως ανταμοιβή» για το εσκεμμένο πνίξιμο στη θάλασσα μερικών εκατοντάδων Αλβανών, αποσπά τις ευχαριστίες των επίσημων Τιράνων επειδή η ίδια η Ιταλία αποφάσισε να βγάλει από το βυθό μέρος των θυμάτων της,…ή ολίγο Τουρκία κλπ. Να ξεφύγει λοιπόν, από την μέχρι τώρα πραχτική υποστήριξης της Αλβανίας για την ένταξή της στους Ευρωατλαντικούς οργανισμούς, χωρίς όρους και ανταλλάγματα και χωρίς ποτέ να λάβει  ένα ευχαριστώ.

 Υπό αυτή την οπτική γωνία η συνάντηση της Κρήτης επιβεβαίωσε όχι τόσο την ύπαρξη  του προβληματισμού στις σχέσεις  μεταξύ των δύο χωρών, όσο την μονομερή νοοτροπία που προκαλεί «περίπλοκο προβληματισμό» στις σχέσεις αυτές ανακυκλώνοντας ξεπερασμένα θέματα  και συχνά προς όφελος τρίτων, που σε οδηγούν ιστορικά προς τα πίσω. Το γεγονός ότι όλοι οι ενδιαφερόμενοι συμφώνησαν με την τήρηση της μυστικότητας όσον αφορά το περιεχόμενο των συνομιλιών, είναι αρκετό για την υποστήριξη της θέσης αυτής.  

Όμως, μετά από την εξέλιξη αυτή στην Κρήτη, η ανησυχία κορυφώνεται καθημερινά. Έσπευσε να τη δηλώσει πρώτος ο Πρωθυπουργός Ράμα, ο οποίος εντόπισε την επιτυχία της συνάντησης στο γεγονός ότι οι πλευρές μετά από χρόνια  εκτόξευσης εξ αποστάσεως δηλώσεων, κάθισαν στην τράπεζα των συνομιλιών. (!!). Παράλληλα, ισχυροί παράγοντες που διακρίνονται  στην καλλιέργεια της αλβανικής ανθελληνικής νοοτροπίας, έσπευσαν να καταπραΰνουν τις εντυπώσεις που οι ίδιοι είχαν καλλιεργήσει για εντυπωσιακά αποτελέσματα σε όφελος της αλβανικής πλευράς.  Από την άλλη η προώθηση των συνομιλιών προς λύσεις σε διμερές όφελος θέτει υπό αμφισβήτηση «τις θέσεις» της ανθελληνικής φατρίας, την στιγμή που η δικαιολογία ότι «ήταν η πρώτη συνάντηση και δεν αναμενότανε αποτελέσματα» δεν πείθει, διότι της συνάντησης της Κρήτης προηγήθηκαν οι διαβουλεύσεις εμπειρογνωμόνων που διήρκησαν δύο χρόνια.      

Το πιο χτυπητό παράδειγμα  αποτελεί ο συνταγματάρχης  Πασάι. Εκείνος όπου λίγο έλειψε να ανακηρυχτεί ήρωας διότι ανάφλεξε «τον πατριωτισμό» λόγω «της προδοσίας που διαπράχτηκε» με τη συμφωνία για τα χωρικά ύδατα, πριν λίγες ημέρες, σε μια ημερήσια εφημερίδα των Τιράνων δήλωσε ότι «ο ένοχος για τη συμφωνία αυτή είναι η αλβανική πλευρά». Δέχεται ότι η συμφωνία «δεν ήταν κατά της Αλβανίας». Επιρρίπτει ευθύνες στους Αλβανούς εμπειρογνώμονες, διότι έβλαψαν τις διμερείς σχέσεις και παραγγέλνει «να αποφευχθεί η διεθνής διαιτησία» (!!)  Στην ουσία ο  κύριος Πασάι αντιτάχτηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, την απόφαση του οποίου ο ίδιος συμμερίστηκε και στήριξε. Η απόφαση αποδέχεται ότι οι διαπραγματευτές της αλβανικής πλευράς ακολούθησαν μια νομική οδό, προβλεπόμενη από τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις. Το Δικαστήριο υποστηρίζει την αντισυνταγματικότητα της συμφωνίας με το αίτημα για εφαρμογή  άλλων αρχών, «πιο συμφερουσών» για την Αλβανία, οι οποίες αρχές, πάντα σύμφωνα με το Συνταγματικό Δικαστήριο, σε κάθε περίπτωση είναι αποτέλεσμα αποφάσεων διεθνών δικαστηρίων και όχι διμερών διαβουλεύσεων. (Η διεθνής διαιτησία είναι η απλούστερη μορφή των αποφάσεων αυτών). Εδώ εντοπίζονται και μερικά άλλα ύποπτα σημεία. Γιατί δεν τιμωρήθηκε κανείς από την ομάδα των Αλβανών εμπειρογνωμόνων στη συμφωνία, «για εσχάτη προδοσία», αλλά μερικοί εξ αυτών προηγήθηκαν σε σημαντικότερες θέσεις!; Μετά, γιατί η κυβέρνηση θέλει μια «παραλυμένη» συμφωνία;  

Επίσης, και τ άλλα θέματα του αλβανικού πακέτου στην Κρήτη, αποσκοπούσαν στο αντίθετο των λύσεων και ήταν προκατειλημμένα από την νοοτροπία του εθνικιστικού ανθελληνικού εγωισμού. Λ.χ στο πακέτο περιλαμβάνονταν και το «τσάμικο θέμα».

Δε θέλουμε να αναφερθούμε στην αδιαπραγμάτευτη ελληνική θέση  για το θέμα αυτό, αλλά θα διεκδικούσαμε την απάντηση της αλβανικής πλευράς όταν για το θέμα αυτό θα είχε στο τραπέζι των συνομιλιών το βρετανικό έγγραφο PRO/FO 371/48094 R 18138, κατά το οποίο ο αρχηγός της αποστολή των συμμάχων στην Ήπειρο, Cris Woodhouse, δέχεται ότι στο Ζέρβα δόθηκε εντολή για την εκκαθάριση της Ηπείρου από τους Τσάμηδες. Τι θα πουν σε περίπτωση που θα έχουν μπροστά τους τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων που κατηγορούν τους Τσάμηδες και για τις ένοπλες ενέργειες με στόχο την προσβολή της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, για βίαιη ανατροπή της τοπικής αυτοδιοίκησης στη Θεσπρωτία, την οποία ούτε οι καταχτητές δεν άγγιξαν, για σκοτωμούς και διωγμούς κατά των άμαχων Ελλήνων πολιτών; Στη Θεσπρωτία ιδρύθηκε πρόσφατα ο Σύλλογος των Θυμάτων των Τσάμηδων συνεργατών των καταχτητών. Κυκλοφόρησε  το βιβλίο με τα έγγραφα από τα γερμανικά αρχεία σχετικά με τη ένοπλη συνεργασία με τους ναζιστές των περισσότερων από 3 200 Τσάμηδων. Στα ελληνικά αρχεία υπάρχουν  ιταλικά, τουρκικά ή και αυστροουγγρικά έγγραφα που επιβεβαιώνουν ότι το τσάμικο στοιχείο στην Θεσπρωτία χρησιμοποιήθηκε από το 1913 από τις δυνάμεις αυτές για την αποσταθεροποίηση της Ηπείρου. Το 1940 ο Ελληνο-ιταλικός πόλεμος είχε ως πρόσχημα τις προβοκάτσιες των Τσάμηδων και ως προϋπόθεση της ένωση της Τσαμουριάς με την Αλβανία.   

Όσον αφορά τους Έλληνες πεσόντες , οι οποίοι είναι πεσόντες της πρώτης νίκης κατά της φασιστικής μηχανής και είναι οι μόνοι νεκροί του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου που δεν έχουν ακόμα έναν τάφο. Ωστόσο, η αλβανική πλευρά, πριν εφαρμόσει μια διμερή συμφωνία και ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, πρέπει να αποφανθεί, αν οι πεσόντες αυτοί κατά του φασισμού είναι απελευθερωτές των Ελλήνων και Αλβανών στα εδάφη αυτά από αυτούς τους καταχτητές.  Το σημειώνω αυτό διότι και η επίσημη θέση φαίνεται ότι ταυτίζεται με τη θέση εκείνη που θέλει τους Έλληνες πεσόντες να είναι καταχτητές. Σε περίπτωση που αυτό ισχύει, τότε προκύπτει και πραχτικά ότι η Αλβανία ήταν μέρος της φασιστικής αυτοκρατορίας του Β. Εμμανουήλ ΙΙΙ.

Τότε, σε περίπτωση που η Αλβανική πλευρά δεν αποδέχεται την κατάργηση του εμπολέμου, τουλάχιστον κατά την πραχτική που ακολουθήθηκε από την Αθήνα με την Ιταλία, τότε πρέπει εκείνη πρώτα να καταργήσει την απόφαση της αλβανικής Βουλής (εκλεγμένης πριν από την ιταλική κατοχή), της 15^ης Ιουνίου 1940, απόφαση η οποία αναδεικνύει σε νόμο (με επευφημίες και όχι με τη βία) ένα διάταγμα του Β. Εμμανουήλ, κατά το οποίο η Αλβανία θα είναι σε πόλεμο με οποιοδήποτε κράτος θα είναι σε πόλεμο και η Ιταλία. (!)    

Είναι όμως πολύ δύσκολο ώστε ο εθνικιστικός εγωισμός της Αλβανίας να αποδεχτεί κάτι τέτοιο και σε περίπτωση που η Ελλάδα επιμείνει σθεναρά! Όμως, εξ ονόματος του εθνικιστικού αυτού εγωισμού, τολμάει να ζητήσει από την Ελλάδα την  κατάργηση της ίδιας αλλά μεταγενέστερης απόφασης, μέχρι επιβολής.  

Τέλος, κατά εμού το θετικό αποτέλεσμα στην Κρήτη θα πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός ότι επικράτησε η διδαχή της διπλωματίας του διαλόγου με σύμμαχο το χρόνο για μια καλύτερη ημέρα, με την ελπίδα ότι η νοοτροπία του εθνικιστικού εγωισμού του ΧΙΧ αιώνα θα επιτρέψει να πρυτανεύσει η θετική θέληση για καλή γειτονία στο πνεύμα της ευρωπαϊκής προοπτικής για τους δύο λαούς. ΤΕΛΟΣ !

16.11.2017

Δημοσιέυτηκε  την 16^η Νομεβρίου 2017 στις  Ιστοσελίδες 

http://www.javanews.al/postkreta-si-verifikim-antidialogut-qe-imponon-pseudoegoizmi-nacionalist/

https://faxweb.al/post-kreta-si-verifikim-antidialogut-qe-imponon-pseudoegoizmi-nacionalist/

 http://www.gazetatema.net/2017/11/16/postkreta-si-verifikim-i-antidialogut-qe-imponon-pseudoegoizmi-nacionalist/  ΤΕΜΑ και  στην εκδοχή print της ίδιας εφημερίδας