Ράμα και Μπουσάτι 'αδειάζουν' τους Τσάμηδες

Με σειρά δηλώσεών του, ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Ντιτμίρ Μπουσάτι πλέον καθιστά σαφές ότι δεν αναγνωρίζει θέμα διεκδίκησης "περιουσιών τσάμηδων" στην Ελλάδα. "Η “τσάμικη κοινότητα” δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει περιουσίες", διευκρινίζει

Του Γιώργου Σκαφιδά

Μέχρι πρότινος, και κυρίως την περίοδο από το 2016 έως και τις αλβανικές εκλογές του καλοκαιριού του 2017, η κυβέρνηση του Έντι Ράμα εξαπέλυε από τα Τίρανα αλλεπάλληλες επιθέσεις κατά της Ελλάδας, εγείροντας αλυτρωτικές αξιώσεις με πολιορκητικό κριό το καλούμενο τσάμικο ζήτημα.

Διεμήνυε, μάλιστα, άλλες φορές εμμέσως και άλλες σαφώς, ότι εάν η Αθήνα προχωρήσει σε άρση του «καθεστώτος του εμπολέμου» με την Αλβανία, τότε αυτομάτως ανοίγει και ο δρόμος για τη διεκδίκηση «περιουσιών» από τσάμηδες πίσω στην Ελλάδα.

Ωστόσο έκτοτε, και ειδικά από τις αλβανικές εκλογές του 2017 και μετά, κάποια πράγματα δείχνουν να έχουν αλλάξει στο μυαλό της αλβανικής κυβέρνησης (προσωρινά ή όχι, μένει να φανεί).

Το εκλογικά αποδεκατισμένο κόμμα των Τσάμηδων, PDIU, δεν κατέχει πλέον θέση εταίρου στην κυβέρνηση Ράμα. Η ίδια την κυβέρνηση μάλιστα, δείχνει επί του παρόντος, τουλάχιστον στη θεωρία, να υποβαθμίζει το καλούμενο τσάμικο ζήτημα στο βωμό της προώθησης του ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.

Ακόμη και από πολιτική σκοπιά άλλωστε, η καλούμενη «τσαμουριά» δεν έχει να προσφέρει πολλά ως εκλογική δύναμη στον Ράμα αλλά ούτε και στην αλβανική αντιπολίτευση (Μπερίσα, Νισάνι, Μέτα κ.α.). Αμφότεροι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι την χρησιμοποιούν εργαλειακά, κάθε φορά που θέλουν να εξαπολύσουν επιθέσεις είτε κατά της Ελλάδας είτε κατά αλλήλων στο εσωτερικό της Αλβανίας.

Ενδεικτικές αυτής της νέας τάσης από την πλευρά της αλβανικής κυβέρνησης, είναι και οι δηλώσεις που έκανε προ ημερών ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Ντιτμίρ Μπουσάτι. «Το διάταγμα του εμπολέμου δεν έχει σχέση με τις περιουσίες της τσάμικης κοινότητας», δήλωσε προ ημερών ο κ. Μπουσάτι στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στο φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι Report TV. Αλλά και νωρίτερα, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, ο επικεφαλής του αλβανικού ΥΠΕΞ είχε ξεκαθαρίσει μέσα από σειρά δηλώσεων ότι το «εμπόλεμο» δεν συνδέεται με «θέμα περιουσιών τσάμηδων» στην Ελλάδα. Μιλώντας στον σταθμό Report TV, ο κ. Μπουσάτι υπογράμμισε ότι οι «τσάμικες περιουσίες» συνδέονται όχι με το «εμπόλεμο» αλλά με αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ιωαννίνων, η άρση των οποίων (αποφάσεων) ωστόσο, αν και έχει ζητηθεί από τα Τίρανα, αντιμετωπίζει «πολλές δυσκολίες», όπως σημείωσε. Ελληνικές πηγές διευκρινίζουν ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία πιθανότητα άρσης εκείνων των αποφάσεων, ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και σε κάποιο διεθνές δικαστήριο.

«Το “τσάμικο” δεν έχει σχέση με εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας... Επισημαίνω ότι η άρση του εμπολέμου δεν έχει σχέση με τις περιουσίες που διεκδικεί η “τσάμικη κοινότητα”. Ο νόμος του εμπολέμου τέθηκε σε ισχύ το 1940, ενώ οι περιουσίες των Τσάμηδων κατασχέθηκαν το 1946... Δεν νομίζω ότι ο νόμος θα έχει αναδρομική ισχύ... Η “τσάμικη κοινότητα” δεν έχει αυτό το δικαίωμα να διεκδικήσει περιουσίες, διότι οι περιουσίες τους κατασχέθηκαν αργότερα», δήλωνε ο ίδιος ο Αλβανός ΥΠΕΞ Ντιτμίρ Μπουσάτι στα τέλη Ιανουαρίου στο αλβανικό κανάλι News 24. Οι εν λόγω δηλώσεις θα έπρεπε ίσως να «κρατηθούν» από την ελληνική πλευρά για ενδεχόμενη μελλοντική χρήση και υπενθύμιση, σε περίπτωση που κάποιοι αποφασίσουν στο μέλλον ανασύρουν και πάλι ανύπαρκτα θέματα περί «τσαμικών περιουσιών».

Για την αλβανική κυβέρνηση ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η άρση του «εμπόλεμου» συνεπάγεται άλλες διεκδικήσεις στην Ελλάδα, όχι τσαμικών αλλά αλβανικών περιουσιών και περιουσιών του αλβανικού δημοσίου οι οποίες είχαν τεθεί υπό καθεστώς μεσεγγύησης μετά το 1940. Σύμφωνα με τα λεγόμενα πάντως του Αλβανού υπουργού υπουργού Εξωτερικών, είναι πλέον σαφές ότι μεσεγγύηση και τσάμηδες δεν σχετίζονται κατ' ουδένα τρόπο.

(Φωτογραφία: AP Photo/Darko Vojinovic)

Αγιος Γέροντας Πορφύριος: «Το μυστικό για να σού δίνει ο Θεός αυτό που επιθυμείς» - Shën Porfiri: “Sekrete që të të falë Zoti atë që dëshiron”.

Αγιος Γέροντας Πορφύριος: «Το μυστικό για να σού δίνει ο Θεός αυτό που επιθυμείς» Ο Άγιος Πορφύριος, όταν τον ρωτούσαν κάποιοι για τις επιθυμίες τους, έλεγε μεταξύ των άλλων: Μας δίδεται ο,τι επιθυμούμε, όταν δεν το ζητάμε· μας δίδεται όταν δεν το σκεφτόμαστε αλλά ζητάμε μόνο την Βασιλεία Του. «Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας». Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν;» (Ματθ. 6, 33· Λουκ. 12, 31). Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ο,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νού σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωση σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δωσ’ μου τούτο, εκείνο…». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του. Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα. Πηγή: «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ» του ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ. Εκδ.: Ι.Μ. Χρυσοπηγής, Χανιά.

Shën Porfiri: “Sekrete që të të falë Zoti atë që dëshiron”. Shën Profiri, kur e pyesnin disa për dëshirat e tyre, thoshte ndër të tjera: Na jepet ajo që duam, kur nuk kërkojmë, na jepet kur nuk e mendojmë por kërkojmë vetëm Mbretërinë e Tyre. “Të kërkojmë në lutje vetëm shpëtimin e shpiriti tonë”. Nuk tha Zotit: “Kërkoni në fillim Mbretërinë e Zotit ... dhe të gjitha të tjerat do t’iu jepen?” (Mattheu 6,33 – Lluka 12,31). Lehtë, lehtësisht Krishti mundet të na japë atë që dëshirojmë. Shikoni sekretin. Sekreti është që të mos keni në mendje aspak të kërkoni atë gjë. Sekreti është që të kërkoni unitetin tuaj me Krishtin pa asnjë interes, pa thënë “më jep këtë, apo atë...”. Mjafton të themi “O Zoti Jesu Krisht, mëshiromë”. Nuk ka nevojë Zoti për informimin tonë për ato sa kemi nevojë. Ai i di në mënyrë të pakrahasueshme më mirë nga ne dhe na ofron me dhashurinë e Tij. Çështja është që t’i përgjigjemi kësaj dashurie me lutje dhe ruajtjen e urdhëresave të Tij. Të kërkojmë të bëhet vullneti i Zotit, kjo është ajo që na intereson, ajo që është më e sigurt për ne dhe për ata që lutemi. Krishti ynë do të na i japë pa kursim. Kur ekziston, qoftë dhe pak egoizëm, nuk bëhet gjë. Përktheu Pelasgos Koritsas.

Κάθε εμπόδιο για καλό. - Çdo pengesë është për mire.

 

Κάθε εμπόδιο για καλό. Όσο πιο σκληρόκαρδος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο βαθιά θα είναι η πτώση του. Ένα αυγό σπάει και από ύψος 30 πόντων. Όμως ένας βράχος πρέπει να ανέβει πολύ υψηλά και να πέσει για να συντριβεί. Ο άνθρωπος που έχει πολύ σκληρή καρδιά, θα επιτρέψει ο Θεός να πετύχει κάποια πράγματα: Να ανέβει ψηλά και κατόπιν να πέσει βαρύγδουπα για να συντριβεί, να μαλακώσει, να σπάσει. Όμως ο μαλακός άνθρωπος, ο ευαίσθητος, ο πονόψυχος μπορεί να μην έχει μεγάλες κοσμικές επιτυχίες, να βρίσκει όλο εμπόδια, αυτό όμως τον προστατεύει από μεγάλες πτώσεις, τις οποίες η ευαίσθητη καρδιά του δεν θα αντέξει. Να λοιπόν, που τα εμπόδια στη ζωή μας είναι η προστασία μας και όχι η κατάρα μας και η δοκιμασία μας. Έτσι, όταν ο Θεός θέλει να μας γλιτώσει από εγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει εμπόδια στα σχέδιά μας. Δηλαδή, το εμπόδιο είναι ἡ προστασία από εγωιστικές πτώσεις. Γι’ αυτό ὁ λαός λέει: «Κάθε εμπόδιο για καλό» και κατ’ αναλογία «κάθε άνεση για κακό!» Λέγουν οι Πατέρες «οὐδείς εἰσῆλθε μετ’ ἀνέσεως στόν παράδεισο». Ως εκ τούτου πριν από κάθε πτώση, προηγείται εγωιστική άνεση και πριν από κάτι όμορφο, συντριβή και ταπείνωση. Όσιος Πορφύριος

Çdo pengesë është për mire. Sa më zemërgur është njeriu, aq më e thellë është rënia e tij. Një vezë thyhet dhe nga një lartësi prej 30 cm. Por një shkemb duhet që të ngjitet shumë më lart që të dërmohet. Nëse njeriu që ka zemër shumë të fortë do të lejojë Zoti që të arrijë disa gjëra: Të ngjitet lart dhe më pas të bjerë menjëherë dhe të dërmohet, të zbutet, të thyhet. Por njeriu i butë, i ndjeshmi, zemërdhembshuri mund të mos ketë suksese të mëdha në botë, dhe të gjejë vazhdimisht pengesa, por kjo e mbron nga rrënie të  mëdha, të cilat zemra delikate e tij nuk do t’i durojë. Ja pra, që pengesat në jetën tonë janë dhe mbrojtja jonë dhe jo mallkimi ynë dhe prova jonë. Kështu, kur Zoti do që të na shpëtojë nga përplasjet egoiste na vendos pengesa në planet tona. Dmth, pengesa është mbrojtja nga rrëniet egoiste. Për këtë arsye populli thotë: “Çdo pengesë është për mirë” dhe respektivisht “çdo lehtësim për keq!” Thonë etërit “Askush nuk hyri me lehtësi në parajsë”. Për këtë arsye para çdo rrënieje, kemi një periudhë rehatie egoistike dhe para çdo gjë të bukure, përplasje dhe përulje. Oshënar Porfiri Përktheu Pelasgos Koritsas

"Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική… "

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στις 21 Φεβρουαρίου, εορτάζεται η Διεθνής Hμέρα Μητρικής Γλώσσας, που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στις 17 Νοεμβρίου 1999

Η χρήση της μητρικής γλώσσας είναι ιερό δικαίωμα ενώ η προστασία και η ανάδειξη της υποχρέωση της κάθε πολιτείας.

Παρόλο που το Αλβανικό κράτος δεσμεύτηκε υπογράφοντας διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των μειονοτικών γλωσσών, η χρήση της μητρικής μας γλώσσας όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στις προβλεπόμενες συμβάσεις αλλά πολλές φορές διώκεται άμεσα ή με την ανοχή του κράτους. Αποκορύφωμα αυτής της δίωξης ήταν το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας του Αριστοτελη Γκούμα στη Χειμάρρα, στις 13 Αυγούστου 2010.

Η χρήση των Ελληνικών στην εκπαίδευση της ΕΕΜ στην Αλβανία είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με τα προβλεπόμενα, στη δημόσια διοίκηση ανύπαρκτη ενώ οι ελάχιστες δημόσιες πινακίδες στα ελληνικά παραμένουν για χρόνια μουντζουρωμένες, για να μας θυμίζουν την άγριο περιβάλλον στο οποίο επιβιώνει.

Η ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ» επαναλαμβάνει την έκκληση της προς την Αλβανική Κυβέρνηση για την κατάρτιση του «Νόμου για τις Μειονότητες» στον οποίο θα προβλέπεται με σαφήνεια η χρήση της μητρικής γλώσσας, να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία της και παράλληλα να καλλιεργήσει κλίμα ειρηνικής συμβίωσης της πλειοψηφίας με τις μειονότητες.

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ»

Γκρίζες ζώνες στη νέα συμφωνία με Αλβανία - To Vima: Dritëhijet e marrëveshjes së Detit me Shqipërinë

Σε πέπλο μυστικότητας οι συζητήσεις για τις θαλάσσιες ζώνες. Οι διεκδικήσεις των Τιράνων, τα 12 μίλια και τα Διαπόντια Νησιά Προσαρμογές στη Συμφωνία για τις Θαλάσσιες Ζώνες του 2009, οι οποίες θα ικανοποιούν ορισμένες από τις αλβανικές απαιτήσεις, φαίνεται ότι προσανατολίζεται να αποδεχθεί η Αθήνα στο πλαίσιο του διαλόγου που ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο στην Κρήτη μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και Ντίτμιρ Μπουσάτι. Το σημείο αυτό, σε συνδυασμό με την άρση της εμπολέμου καταστάσεως, βρίσκεται, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, στον πυρήνα της συμφωνίας-πακέτου που προωθούν οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Αλβανίας με ορίζοντα την άνοιξη. Οι συζητήσεις για τις θαλάσσιες ζώνες καλύπτονται από πέπλο άκρας μυστικότητας, αλλά από τις πληροφορίες που μέχρι στιγμής έχουν συλλεχθεί φαίνεται ότι κινούνται σε δύο γραμμές. Η πρώτη γραμμή είναι ότι η Αθήνα συμφώνησε να δεχθεί αναθεώρηση της Συμφωνίας του 2009 και να προβεί σε νέες διαπραγματεύσεις, με σκοπό να αλλάξει η οριοθέτηση που είχε συμφωνηθεί. Το σκεπτικό πίσω από αυτή την κίνηση της Αθήνας είναι ότι τα Τίρανα είχαν μάλλον αδικηθεί από την προηγούμενη συμφωνία. Η δεύτερη γραμμή είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια. Κινητήριος δύναμη πίσω από την επαναδιαπραγμάτευση είναι ότι μια «νέα» συμφωνία είναι καλύτερη από μια ανενεργή συμφωνία. Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής ενδείξεις, μέρος των οποίων είδε το φως της δημοσιότητας σε αλβανικά μέσα ενημέρωσης αλλά επιβεβαιώνονται από ελληνικές πηγές, η Αθήνα σκέφτεται «να αποζημιώσει» τα Τίρανα με μια θαλάσσια έκταση (πέριξ της Κέρκυρας). Αυτό θα μπορούσε να γίνει με μια μετατόπιση της γραμμής οριοθέτησης και ενδεχομένως με την επιλογή διαφορετικών γραμμών βάσης από την αλβανική πλευρά. Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ώσπου να δημοσιοποιηθούν χάρτες και συντεταγμένες. Πρέπει να επισημανθεί ότι η Συμφωνία του 2009 παρέχει ήδη τη δυνατότητα για την Αθήνα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., χωρίς να την παραβιάζει. Το δικαίωμα της επέκτασης είχε ενσωματωθεί στη Συμφωνία από τη στιγμή που οι δύο χώρες είχαν διαφορετική αιγιαλίτιδα ζώνη κατά τις συνομιλίες: 6 ν.μ. η Ελλάδα και 12 ν.μ. η Αλβανία. Αντίθετα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η πιθανή αποδοχή από την Αθήνα ορισμένων αλβανικών επιχειρημάτων που μοιάζουν επικίνδυνα με αντίστοιχα τουρκικά, αναφορικά με την επήρεια των νησιών, ίσως εκληφθούν ως αρνητικό προηγούμενο από τρίτα μέρη, όπως η Αγκυρα. Ο λόγος είναι ότι αν η σύγκλιση Αθήνας - Τιράνων βασιστεί στην αποδοχή της αλβανικής άποψης ότι τα Διαπόντια Νησιά (βορειοδυτικά της Κέρκυρας) χάνουν σε επήρεια σε σχέση με τη Συμφωνία του 2009, τότε αποδυναμώνεται πολιτικά η ελληνική θέση αρχής σε ό,τι αφορά το Καστελλόριζο (ότι δηλαδή το νησιωτικό σύμπλεγμα έχει πλήρεις θαλάσσιες ζώνες). Ακόμα και η επέκταση των χωρικών υδάτων μόνο έναντι της Αλβανίας θα ενίσχυε την πάγια θέση της Τουρκίας περί «ειδικών περιστάσεων» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, τροφοδοτώντας τα τουρκικά επιχειρήματα σε μια μάλλον ευαίσθητη στιγμή. Κρίσιμο σημείο είναι αν η επέκταση στα 12 ν.μ. θα περιοριστεί έναντι της Αλβανίας ή θα αφορά όλο το Ιόνιο Πέλαγος, άρα και έναντι της Ιταλίας. Αν περιοριστεί προς Αλβανία, το επιχείρημα περί «ειδικών περιστάσεων» ενισχύεται. Αν συμπεριληφθεί η περιοχή προς Ιταλία, αυτό ίσως δημιουργήσει πρόβλημα με τη Ρώμη σε πιθανή επικαιροποίηση της ελληνοϊταλικής συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας του 1977. Οι αλβανικές αμφισβητήσεις έχουν εκφραστεί με σειρά ρηματικών διακοινώσεων, ιδιαίτερα από το 2015 και μετά, με αφορμή τη δημοσιοποίηση από την ελληνική πλευρά του χάρτη με τα οικόπεδα προς έρευνα και εξερεύνηση υδρογονανθράκων στο Ιόνιο. Ο αλβανικός σκοπός ήταν σαφής: να αποδεχθεί η Ελλάδα την ακυρότητα της Συμφωνίας του 2009. Η αρχική επιδίωξη ήταν, μέσω της προσέγγισης διεθνών νομικών γραφείων, να προσφύγουν σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα (όπως το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης - ΔΔΧ). Οταν η σχετική πληροφορία διέρρευσε στην Αθήνα μέσω συγκεκριμένου προσώπου, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε, τον Ιανουάριο του 2015, σε επικαιροποίηση της Δήλωσης επιφυλάξεων προς τα Ηνωμένα Εθνη σε σχέση με τη δικαιοδοσία του ΔΔΧ. Η Συμφωνία του 2009 και οι αλβανικές αντιρρήσεις Η «Συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των άλλων θαλασσίων ζωνών», που υπεγράφη στις 27 Απριλίου 2009, είναι μια συμφωνία χάραξης ενός «θαλάσσιου ορίου πολλαπλών χρήσεων». Αυτό είναι το μυστικό της, το γεγονός δηλαδή ότι οριοθετεί όχι μόνο υφιστάμενες αλλά και μελλοντικές ζώνες δικαιοδοσίας. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας έκρινε αντισυνταγματική τη Συμφωνία αυτή στις 8 Δεκεμβρίου 2009. Το Δικαστήριο επικαλέστηκε τέσσερις βασικούς λόγους: α) την έλλειψη πληρεξουσιότητας με το αιτιολογικό ότι ο τότε πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα είχε εντολή για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και όχι των άλλων θαλασσίων ζωνών, β) τις ελλείψεις και ασάφειες σε θέματα όπως π.χ. οι γραμμές βάσης, κάτι όμως που μάλλον ισχύει για την αλβανική πλευρά και είχε απασχολήσει ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, γ) τη μη εφαρμογή βασικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου, όπως αυτή της ευθιδικίας (που συνιστά και πάγια τουρκική θέση) και δ) την αναγνώριση πλήρους επήρειας στα ελληνικά νησιά στην υπό οριοθέτηση περιοχή, δηλαδή στα Διαπόντια Νησιά (Οθωνοί, Ερεικούσσα, Μαθράκι), που θα έπρεπε να λάβουν μειωμένη επήρεια λόγω «ειδικών περιστάσεων» (άλλο ένα επιχείρημα που μοιάζει να προέρχεται από το τουρκικό «νομικό οπλοστάσιο»). Της δικαστικής αποφάσεως είχαν προηγηθεί σφοδρές αντιδράσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του τότε υποψήφιου πρωθυπουργού Ράμα. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ο κ. Ράμα, τότε δήμαρχος Τιράνων, είχε ενημερωθεί από έλληνες ανώτερους αξιωματούχους περί της Συμφωνίας και δεν είχε αρχικά εκφράσει αντιρρήσεις. Οι διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία του 2009 ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2007 και ολοκληρώθηκαν έπειτα από τέσσερις συναντήσεις. Το «θαλάσσιο όριο πολλαπλών χρήσεων», συνολικού μήκους 64,4 ναυτικών μιλίων, που επελέγη είχε ως βασικό σκοπό να ξεπεραστεί η διαφορά στα χωρικά ύδατα των δύο πλευρών. Με τη μέθοδο αυτή, η ελληνική πλευρά είχε το απόλυτο μονομερές δικαίωμα να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη όποτε το έκρινε σκόπιμο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η Ελλάδα θα κέρδιζε με την επέκταση στα 12 ν.μ., περίπου 306 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όσα θα κερδίσει και σήμερα εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που φέρουν την κυβέρνηση να προχωρά στην κίνηση αυτή. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να ακολουθηθεί στον υπολογισμό της μέσης γραμμής η φυσική ακτογραμμή. Παράλληλα, έκλεισαν εκατέρωθεν όλοι οι «νόμιμοι κόλποι», συμπεριλαμβανομένου του κόλπου της Κέρκυρας, όχι όμως και του Κόλπου των Αγίων Σαράντα που δεν πληροί τα προβλεπόμενα κριτήρια της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. http://www.tovima.gr/

Rregullime të Marrëveshjes mbi zonat detare të vitit 2009, të cilat do të plotësojnë disa nga kërkesat e Tiranës janë duke u përshtatur nga Athina ajo si pjesë e dialogut që filloi nëntorin e kaluar në Kretë mes të ministrave të jashtëm dhe Nikos Kotzias dhe Ditmir Bushati. Kështu shkruan gazeta greke “To Vima” teksa i referohet dritëhijeve që po shoqërojnë këtë proces.  Kjo pikë, së bashku me heqjen e ligjit të  luftës janë dy shtyllat kryesore të marrëveshjes paketë që dy qeveritë synojnë të nënshkruajnë në pranverë. Sipas “To Vima” diskutimet mbi zonat detare janë  të mbuluara me një vello ekstreme të fshehtësisë, por informacioni i mbledhur deri më tani tregon se është duke u lëvizur në dy linja. Linja e parë është se Athina ka rënë dakord të pranojë një rishikim të Marrëveshjes së vitit 2009 , me qëllim ndryshimin e demarkacionit të rënë dakord. Arsyet e kësaj lëvizje e Athinës janë se Tirana ndoshta ishte penalizuar me marrëveshjen e parë. Linja e dytë është se qeveria greke ka në plan të vazhdojë me zgjerimin e ujërave territoriale në 12 milje detare. Forca lëvizëse prapa këtij rinegocimi është se një marrëveshje "e re" është më e mirë se një marrëveshje joaktive. Sipas indikacioneve deri më tani, Athina është duke marrë parasysh"kompensimin e" Tiranës me një zonë detare (rreth Korfuzit). Kjo mund të bëhet me një zhvendosje të vijës së demarkacionit dhe ndoshta me ndryshime në zgjedhjen e vijës bazë nga pala shqiptare. Megjithatë, asgjë nuk mund të merret si e mirëqenë derisa të botohen harta dhe koordinata. Duhet të theksohet se edhe marrëveshja e 2009 e bënte të mundur që Athina të zgjeronte ujërat e saj territoriale në 12 milje detare, pa shkelje. Nga anën tjetër, mund të argumentohet se pranimi nga Athina i disa argumenteve të palës shqiptarë në lidhje me ndikimin e ishujve duken të rrezikshme pasi mund të shihet si precedent negativ nga palët e treta. Në qoftë se Athina merr për bazë mendimin e palës shqiptare që sshujt në veri të Korfuzit (Northëest Corfu) të humbasin ndikimin në lidhje me Marrëveshjen e vitit 2009, atëherë dobësohet politikisht pozicioni grek në lidhje me Kastellorizon (që mbështet parimin se  komplekset ishullore kanë zona të plota detare). Edhe zgjerimi i ujërave territoriale vetëm kundër Shqipërisë do të forcojë pozicionin e fortë e Turqisë në "rrethana të veçanta" në Egje dhe në Mesdheun Lindor.  Një pikë tjetër kritike është nëse zgjerimi në 12 milje do të kufizohet vetëm në rastin e  Shqipërisë apo në të gjithë Detin Jon, pra edhe me Italinë. Nëse kufizohet vetëm  me Shqipërinë, argumenti i "rrethanave të veçanta" përforcohet. Në qoftë se kjo do të përfshijë edhe zonën drejt Italisë, kjo mund të krijojë një problem me Romën nëse do të ketë një përditësim të mundshëm të marrëveshjes greko-italiane të vitit 1977. http://www.respublica.al/

Ποιὸς ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς -Cili njeri është i lirë? Shën Nikolla Velimiroviç

Ποιὸς ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος) Ἡ μεγάλη εἴδηση ποὺ καθημερινὰ εὐαγγελίζεται στὸν κόσμο ὁ χριστιανισμός, εἶναι ὅτι ἕνα πράγμα ἀξιολογεῖται πλήρως ὡς πρὸς τὴν ἀξία του, ἂν κρίνεται ὄχι κατὰ τὰ ἐξωτερικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ κατὰ τὴν οὐσία του. Νὰ ἀξιολογεῖτε τὰ πράγματα, ὄχι ἀνάλογα μὲ τὸ χρῶμα καὶ τὸ σχῆμα τους, ἀλλὰ ἀνάλογα μὲ τὸ νόημά τους. Νὰ ἀξιολογεῖτε τὸν κάθε ἄνθρωπο ὄχι κατὰ τὴν ἰδιότητα καὶ τὴν περιουσία του, κατ’ ὄψιν δηλαδή, ἀλλὰ κατὰ τὴν καρδιὰ του – ἐκεῖ, ὅπου τὰ αἰσθήματα, ὁ νοῦς καὶ ἡ βούλησή του ἑνώνονται. Μὲ αὐτὸ τὸ μέτρο (ποὺ ἀποτελεῖ πάντοτε ἕνα νέο δίδαγμα γιὰ τὸν κόσμο), ἐκεῖνος ποὺ ἐξωτερικὰ εἶναι ὑποδουλωμένος δὲν εἶναι δοῦλος, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἐξωτερικὴ -σωματικὴ- ἐλευθερία, δὲν εἶναι ἐλεύθερος. Ἀνάλογα μὲ τὴν κοσμικὴ κατανόηση, δοῦλος εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ἐλάχιστα τὸν κόσμο καὶ ἐλεύθερος αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει πολὺ τὸν κόσμο. Ὅμως, κατὰ τὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη, δοῦλος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ἐλάχιστα ἀπὸ τὸν ζῶντα Χριστό, ἐνῶ ἐλεύθερος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο τὸν ζῶντα Χριστό. Ἐπίσης, σύμφωνα μὲ τὴν κοσμικὴ κατανόηση τῶν ὅρων, δοῦλος εἶναι ὅποιος συνήθως δὲν κάνει τὸ δικό του θέλημα, ἀλλὰ κάνει τὸ θέλημα τῶν ἄλλων· ἐνῶ ἐλεύθερος εἶναι ὅποιος συνήθως κάνει τὸ δικό του θέλημα καὶ σπανιότερα τὸ θέλημα τῶν ἄλλων. Κατὰ τὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη, δοῦλος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ συνήθως κάνει τὸ δικό του θέλημα καὶ λιγότερο συχνὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· ἐνῶ ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κάνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πιὸ συχνὰ ἀπ’ ὅ,τι τὸ δικό του. Τὸ νὰ εἶσαι δοῦλος Κυρίου εἶναι ἡ μόνη ἐλευθερία ποὺ ἀξίζει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἡ μόνη ἀληθινή· ἐνῶ τὸ νὰ εἶσαι δοῦλος τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἑαυτοῦ σου, δοῦλος τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας, εἶναι ἡ μόνη μοιραία σκλαβιά. Ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ, ἀναλογιζόμενος τοὺς βασιλιάδες στὸ θρόνο τους, νὰ σκεφθεῖ: ἄραγε ὑπάρχουν ἄλλοι ἄνθρωποι πιὸ ἐλεύθεροι ἀπ’ αὐτοὺς σ’ ὅλη τὴ γῆ; Κι ὅμως, πολλοὶ βασιλιάδες ἦταν οἱ πιὸ ποταποὶ καὶ οἱ πιὸ ἀνάξιοι δοῦλοι στὴ γῆ! Γιὰ τοὺς ἁλυσοδέσμιους χριστιανοὺς στὰ μπουντρούμια, μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ σκεφθεῖ: ἄραγε ὑπάρχουν σκλάβοι πιὸ δυστυχισμένοι ἀπ’ αὐτοὺς σὲ ὅλη τὴ γῆ; Κι ὅμως, οἱ χριστιανοὶ μάρτυρες στὶς φυλακὲς ἔνιωθαν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ἔσφυζαν ἀπὸ πνευματικὴ χαρά! Ἔψαλλαν ψαλμοὺς καὶ ἀνέπεμπαν προσευχὲς δοξολογίας κι εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸ Θεό. Ἡ ἐλευθερία ποὺ εἶναι συνυφασμένη, μὲ τὴ λύπη, καὶ τὴ δυστυχία, δὲν εἶναι ἐλευθερία, ἀλλὰ δουλεία. Μόνον ἡ ἐλευθερία ἐν Χριστῷ συνυφαίνεται μὲ τὴν ἀνεκλάλητη χαρά. Ἡ ἄληκτη χαρά: αὐτὴ εἶναι ἡ σφραγίδα τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Κύριε Ἰησοῦ, ὁ Μόνος Ἀγαθὸς Κύριος, ποὺ χορηγεῖς τὴν ἐλευθερία ὅταν μᾶς κάνεις δέσμιους σὲ Σένα, κάνε μας δούλους Σου τὸ ταχύτερο δυνατόν, ὥστε νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε δοῦλοι σὲ ἀδυσώπητους καὶ ἀνελεήμονες ἀφέντες. Γιατί σὲ σένα ἀνήκει ὅλη ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνηση στοὺς αἰῶνες. Ἀμήν.

Cili njeri është i lirë? Shën Nikolla Velimiroviç Lajmi i madh i cili përhapet çdo ditë në botë është krishtërimi, një gjë vlerësohet, plotësisht përsa i përket vlerës së saj vetëm nëse gjykohet jo nga aparenca, por nga esenca e saj. Të vlerësoni gjërat, jo sipas ngjyrës  dhe formës së tyre, por sipas kuptimit të tyre. Të vlerësoni çdo njeri jo sipas profesionit dhe pasurisë së tij, dmth nga aparenca e jashtme, por sipas zemrës së tij atje ku ndjenjat, mendja dhe dëshira e tij bashkohen. Me këtë masë ( e cila përbën gjithmonë një mësim të ri për botën), ai që nga jashtë është i skllavëruar nuk është shërbëtor, dhe ai që ka një liri të jashtme-trupore, nuk është është i lirë. Sipas konceptimit të botës, shërbëtor është ai i cili shijon shumë pak në botë dhe i lirë është ai i cili shijon shumë në botë. Por si pas konceptimit të krishter, shërbëtor është ai i cili shijon pak nga Krishti i gjallë, ndërsa i lirë është ai i cili shijon sa më shumë nga Krishti i gjallë. Gjithashtu, sipas konceptit të përgjithshëm të përkufizimeve, shërbëtor është ai  i cili zakonisht nuk bën vullnetin e tij, por bën vullnetin e të tjerëve, ndërsa i lirë është ai i cili zakonisht bën dëshirën e tij dhe më rrallë vullnetin e të tjerëve. Sipa botëkuptimit të krishterë, shërbëtor është ai i cili zakonisht bën dëshirën e tij dhe më rrallë vullnetin e Zotit, ndërsa njeri i lirë është ai i cili bën vullnetin e Zotit më shpesh se sa vullnetin e tij. Që të jesh shërbëtor i Zotit është e vetmja liri e cila ka vlerë për njeriun dhe e vetmja që është e vërtetë, ndërsa që të jesh shërbëtor i botës dhe i vetes tënde, shërbëtor i pasioneve dhe i mëkatit, është e vetmja skllavëri vdekjeprurëse. Një njeri mundet duke menduar, mbretërit në fronin e tyre, të thotë: vallë ekzistojnë njerëz të tjerë që janë më të lirë nga ata në të gjithë botën? Por ja që shumë mbretër ishin më të shërbëtorët më të padenjë dhe më të neveritshmit në botë! Për të krishterët e lidhur me zinxhirë në podrume, mundet një njeri të mendojë: ka skllevër vallë më të mjeruar se ata në këtë botë? Por ja që dëshmorët e krishterë në burgje ndjeheshin njerëz të lirë dhe ishin gjithë gëzim shpirtëror! Psalnin psalme dhe lutje lavdëruese dhe mirënjohëse ndaj Zotit. Liria që është diçka që ka lidhje, me mërzitjen, mjerimin, nuk është liri, por skllavëri. Vetëm liria më Krishtin lidhet me gëzimin e papërshkrueshëm. Gëzimi i parpërshkrueshëm: kjo është vula e lirisë së vërtetë. Zoti ynë Jesu, i Vetmi Zoti i Mirë, që na fal lirinë kur na lidh me Ty, na bëj shërbëtorët e Tu, sa më shpejt të jetë e mundur, në mënyrë që të ndalojmë që qëni shërbëtorë tek zotër të pashpirt dhe të paepur. Sepse ty të përket lavdia nderimi dhe falja në jetë të jetëve. Amin.