Η πτώση του Δεσποτάτου της Ηπείρου – Σερβοκρατία – Εξισλαμισμοί (Α’)

Λόγω του δύσβατου του εδάφους της, αλλά και των δυσπρόσιτων περιοχών της, η Ήπειρος επηρεάσθηκε λίγο πιο αργά από τις ξενικές επιρροές, ωστόσο δεν άργησε και εκείνη να υποταχθεί στη νεοσύστατη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Συγκεκριμένα οι Ηπειρώτες υπάχθηκαν  στους Τούρκους στα 1479 με το να αυτοδιοικούνται και να ελέγχονται από την βαλιδέ σουλτάνα (βασιλομήτωρ) της “Πύλης”.

Ήδη από τις αρχές του 14ου αιώνα (1331-1355), παύει να υφίσταται στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και την Ήπειρο, η πάλαι ποτέ βυζαντινή κυριαρχία, με την εισχώρηση του Σέρβου κράλη Στέφανο Ντουσάν. Εκείνη την περίοδο μαζικοί πληθυσμοί Αλβανών κατευθύνονται προς τα νότια της Ηπείρου συρρικνώνοντας έτσι το συμπαγές ελληνικό στοιχείο και περιορίζοντάς το προς τα παράλια. Μετά το θάνατο του Σ. Ντουσάν (1355) ο γιος του δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β’ Ορσίνη, ο Νικηφόρος ο Β’ (1356- 1359), προσπάθησε να “επανασοινικίσει” όλους εκείνους τους πληθυσμούς, ώστε να ξανά δημιουργηθεί μια συμπαγή ελληνική περιοχή, όπου θα μπορούν να κυριαρχούν οι Ηπειρώτες. Ο ίδιος ηττάται από τους Αλβανούς στη μάχη του Αχελώου το 1359 με αποτέλεσμα κατόπιν αυτής του της ήττας, ευάριθμες αρχοντικές οικογένειες της Ηπείρου να μετοικήσουν στα Γιάννινα. Επίσης αξίζει να σημειωθεί πως το μεγαλύτερο ποσοστό του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού της Χιμάρας παρέμεινε στις πατρογονικές του εστίες χωρίς να μετακινηθεί.

Κατά το 14 αιώνα τα Ιωάννινα παραχωρούνται από το Σέρβο ηγεμόνα Συμεών Ουρέση, στο γαμπρό του Θωμά Πρελιούμποβιτς, όπου ο προαναφερόμενος νέος ηγέτης της περιοχής απέβλεψε στην εθνολογική αλλοίωση του τόπου, την αποπομπή του Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεβαστιανού και τη μαζική κάθαρση των λοιπών κληρικών και προκρίτων. Ο κίνδυνος της καθόδου των Αλβανών και των Τούρκων, έφερε σε άμεση συνεργασία και επαφή τους Πρελιούμποβιτς και Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο. Εν το μεταξύ δεν άργησε να έλθει η τουρκική κυριαρχία, ωστόσο διατηρήθηκε η ανοχή της στα κτήματα των μονών και των χριστιανών αρχόντων της Ηπείρου, εντάσσοντας όλους τους χριστιανούς τιμαριούχους στα τουρκικά κτηματολόγια.  Όσων αφορά την περιοχή του Αργυροκάστρου, η προσέλευση του ξενικού στοιχείου άρχισε να κάνει εμφανή τα σημάδια της, όταν το 1372 η δυναστεία των Αλβανών

Συμεών Ούρεσης Παλαιολόγος

Ζενεβίσηδων, καταλαμβάνει το Κάστρο της πόλης.  Η σερβοκρατία στην Ήπειρο (1346 -1385) σφραγίζει οριστικά το τέλος της με τη δολοφονία του Θωμά Πρελιούμποβιτς, δίνοντας την απόλυτη εξουσία της στο Φλωρεντίνο Esau de Buondelmonti, έπειτα από πρόσκληση Ελλήνων και Σέρβων αρχόντων των Ιωαννίνων. Ο Buondelmonti αποκατέστησε το κύρος της Εκκλησίας στην Ήπειρο, συμβάλλοντας στην ανάκληση του μητροπολίτη Ματθαίου στα Ιωάννινα.

Λίγο μετά το θάνατο του Buondelmonti, σπεύδει να αναλάβει την εξουσία ο ανιψιός του Κάρολος Α’ Τόκκος, κόμης της Κεφαλληνίας και της Ζακύνθου, με απώτερο σκοπό του την ανασύσταση του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Ο ίδιος με τη θερμή υποστήριξη των Ηπειρωτών, συγκρότησε στρατό πολεμώντας κατά των αλβανικών δυναστειών οι οποίες είχαν εισχωρήσει σε πόλεις της Ηπείρου, όπως το Αργυρόκαστρο (Ζενεβήσιδες).

συνεχίζεται….

πηγές-έρευνα-παραπομπές:

Ιστορία της Ηπείρου από τις αρχές της Οθωμανοκρατίας ως τις μέρες μας, Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος ΙΣΤΟΡΙΑ ΗΡΟΔΟΤΟΣ, 2003

http://dervitsani.gr/

Ρενέ Πυώ – Η Ήπειρος ανακηρύσσεται αυτόνομη

Η είδηση της ανακήρυξης της αυτονομίας εκείνου του μέρους της Ηπείρου το οποίο οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να ενσωματώσουν στο νεοϊδρυθέν αλβανικό κράτος, δεν εξέπληξε κανέναν απ’ όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία των γεγονότων στη βαλκανική χερσόνησο.

Οι αναγνώστες της < <ΙΛΙΣΤΡΑΣΙΟΝ>> θυμούνται ίσως τις σελίδες που αφιέρωνε, το Μάιο του 1913 στο ταξίδι που έκανα τότε στην Ήπειρο και ιδιαίτερα στις περιοχές που εκείνη την εποχή ήταν απλώς σε αμφισβήτηση και σήμερα έχουν επίσημα αποσπαστεί από την Ελλάδα με τη βούληση των ευρωπαϊκών καγκελαριών. Από την περασμένη άνοιξη οι πληθυσμοί αυτοί, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο που τους απειλούσε, είχαν πάρει τα αναγκαία μέτρα για να μην παραδοθούν ανυπεράσπιστοι στους Αλβανούς, τους προαιώνιους εχθρούς τους τόσο λόγω φυλής, θρησκείας και εθίμων όσο και λόγω των αλβανικών συνηθειών της αρπαγής, των οποίων οι ορθόδοξοι στάθηκαν πάντα θύματα.

Ο Μητροπολίτης Βασίλειος, ο διοικητής Τρουπάκης, ο κ. Ζωλίδης και ο κ. Χ. Ζωγράφος, στο Αργυρόκαστρο.

Οι Ηπειρώτες νέοι σχημάτισαν «Ιερούς Λόχους», στους οποίους έχει στερρός αποφασίσει να στρατολογηθεί όλος ο ακμαίος πληθυσμός, που σ’ αυτόν συμπεριλαμβάνονται και γυναίκες θαρραλέες. Ο ακριβής αριθμός αυτών των συνεισφορών είναι πολύ δύσκολο να δοθεί, μιας και καμία επίσημη απογραφή δεν είναι δυνατό να γίνει. Όταν το έθνος είναι στα όπλα, ξεφεύγει από τις στατιστικές. Πρέπει, πραγματικά, να υπάρχουν καμιά δεκαριά χιλιάδες άνδρες συγκροτημένοι σε στρατιωτικό σχηματισμό και καμιά εικοσαριά χιλιάδες ελεύθεροι σκοπευτές κάθε ηλικίας συνολικά 30.000 περίπου ντουφέκια.

Οι ομάδες των ομογενών έχουν πυροβολικό, είτε από παλιά κανόνια τουρκικά, μοντέλο Κρουπ, εγκαταλελειμμένα κατά την εσπευσμένη υποχώρηση της φρουράς των Ιωαννίνων ή των αποσπασμάτων που επιτηρούσαν την πλαγιά ανάμεσα στο Δέλβινο και τους Αγίους Σαράντα, είτε από καινούργια κανόνια εκστρατείας, του τύπου Κρέζο – Σνάιντερ με το τηλεβολοστάσιο τους πλήρες, δώρα Ηπειρωτών εκατομμυριούχων εγκατεστημένων στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι συνεισφέρουν έτσι, από μακριά, αλλά αποτελεσματικά, στην υπεράσπιση των ελευθεριών της πατρίδας της καταγωγής τους.

Αυτά τα στρατεύματα κρατούν τα βορειοδυτικά σύνορα από τη Χειμάρρα ως το Τεπελένι, δηλαδή την ακτή και το βόρειο τμήμα τη μεγάλης κοιλάδας του Αργυροκάστρου . Έχουν αρχηγό έναν αξιωματικό που έχει παραιτηθεί από τον ελληνικό στρατό, το λοχαγό Σπύρο Σπυρομήλιο*. Αυτός ο άνθρωπος, νέος ακόμα, έχει μια ενεργητικότητα και μία τόλμη χωρίς όρια. Είναι ο Ντερουλέντ** της Ηπείρου. Πέρασα κοντά του, στη Χειμάρρα, την πατρίδα του, αρκετές ώρες που μου επιτρέπουν να καταλάβω την τυφλή αφοσίωση με την οποία τον ακολουθούν για την ώρα στον απελπισμένο του αγώνα κατά της αλβανικής τυραννίας. Μου έλεγε, την περασμένη άνοιξη, πως, τον δέκατο πέμπτο αιώνα, οι Χειμαρριώτες σχημάτιζαν, έχοντας ένα λάβαρο μπλε και άσπρο, τα ελληνικά χρώματα, ένα επίλεκτο σώμα των στρατευμάτων του Γεωργίου Καστριώτη που αγωνίζονταν κατά των σουλτάνων.

Οι Αργυροκαστρίτες την ήμερα της Αυτονομίας κρατώντας   ελληνικές σημαίες

«Έχουμε, πρόσθετε, στο πέρασμα των αιώνων, με τη δύναμή μας μόνο, πετύχει από την Υψηλή Πύλη το προνόμιο να οπλοφορούμε, να μην πληρώνουμε έγγειο φόρο, ούτε φόρο στον καπνό, να είμαστε απαλλαγμένοι από δικαιώματα τελωνείου, κυβερνιόμαστε μόνοι μας, οι γιοί μας στο εξωτερικό εγγράφονται στα προξενεία της Ελλάδας και θα ΄πρεπε σήμερα να υποταχθούμε στον έλεγχο των Αλβανών ληστών!!! Είμαστε Έλληνες και θα παραμείνουμε Έλληνες!!!»

Δεν είναι άξιο απορίας ότι μαθαίνοντας πως, παρά τις εκκλήσεις της κυβέρνησης της Αθήνας στις Μεγάλες Δυνάμεις, υπήρχε πίεση στο βασιλιά Κωνσταντίνο να τους εγκαταλείψει στην τύχη τους, οι Χειμαρριώτες ανακήρυξαν, στις 25 του περασμένου Φεβρουαρίου, στην καθεδρική τους εκκλησία, την ανεξαρτησίας τους και ορκίστηκαν να την υπερασπίσουν. Η ημερομηνία αυτής της ανακήρυξης δεν επελέγη αυθαίρετα. Πραγματικά, μετά από τέσσερις μέρες, την πρώτη Μαρτίου, έπρεπε να αρχίσει η εκκένωση από τα ελληνικά στρατεύματα της ζώνης που παραδόθηκε στην Αλβανία. Ήταν το τελευταίο χρονικό όριο για να σταθεί δυνατό στον κ. Ζωγράφο (Ηπειρώτη κι αυτόν, πρώην υπουργό Εξωτερικών την Ελλάδας, γενικό κυβερνήτη της Ηπείρου μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, ο οποίος παραιτήθηκε πρόσφατα από τα υψηλά καθήκοντα, για να έχει ελευθερία δράσης και να τεθεί στην υπηρεσία της πατρίδας της καταγωγής του) να προειδοποιήσει επίσημα τις αλβανικές αρχές για την απόφαση των συμπατριωτών του, για να μην μπορέσει να πει κανείς ότι οι Ηπειρώτες είχαν υποδεχθεί προδοτικά, με πυρά, τους ειρηνικούς Αλβανούς, χωροφύλακες, που έρχονταν να πάρουν στην κατοχή τους, τους τόπους που πρόσφερε η Ευρώπη στον ηγεμόνα τους.

Το σύνθημα έφυγε από τη Χειμάρρα. Την ίδια μέρα, στο Αργυρόκαστρο ανακηρύσσεται επίσης η αυτονομία. Ξέρω πως η ψυχή της αντίστασης στο Αργυρόκαστρο, είναι ο μητροπολίτης αυτής τη πόλης, ο πανιερότατος Βασίλειος – αν και τα τηλεγραφήματα δεν τον αναφέρουν παρεμπιπτόντως , μία από της προσωπικότητες τις πιο συγκλονιστικές που έτυχε να συναντήσω στο ταξίδι μου στην Ήπειρο.

Στη φωτογραφία που τον παρουσιάζει εδώ και που τον τράβηξα τη στιγμή που έβγαινε από την Αρχιεπισκοπή, είναι περοιτιχισμένος από το διοικητη Τρουπάκη, διοικητή του στρατού στο Αργυρόκαστρο, τον κ. Ζωτίδη, τον πιο μεγάλο Έλληνα φιλανθρωπό της πόλης, του οποίου όλο το σπίτι και τα αγαθά έχουν κληροδοτηθεί με διαθήκη για τη δημιουργία παρθεναγωγείου Ελληνίδων στο Αργυρόκαστρο και τον κ. Σωτηριάδη, συντηρητή του μουσείου της Ακρόπολης, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Αισθάνομαι ακόμα συγκίνηση με την οποία ο σεβάσμιος μητροπολίτης μας έλεγε τη χαρά του που είδε επιτέλους την ελληνική σημαία να κυματίζει στην ακρόπολη του Αργυροκάστρου, αυτό το παλιό βυζαντινό φρούριο του Αλεξίου Κομνηνού, που ο Αλή πασάς το είχε σα γυποφωλιά της τυραννικής του βασιλείας. Πίστευε τότε πως εκέινη η αποθέωση ήταν οριστική.Ο Μητροπολίτης Βασίλειος, ο διοικητής Τρουπάκης, ο κ. Ζωλίδης και ο κ. Χ. Ζωγράφος, στο Αργυρόκαστρο. Οι Αργυροκαστριώτες σήμερα είναι συναθροισμένοι γύρω από τον ποιμένα τους, όπως στις χειρότερες ώρες της τουρκικής κυριαρχίας. Εάν δεν συμβεί κάποια καταστροφή των Μεγάλων Δυνάμεων και δε δοθούν σοβαρές εγγυήσεις, ο αγώνας θα αρχίσει και το πένθος θα εξαπλωθεί ακόμα μια φορά πάνω σ’ αυτή την ελληνική Αλσατία – Λωραίννη.

ΡΕΝΕ ΠΥΩ

Πρόκειται για τον εγγονό του ομώνυμου Χειμαρριώτη αγωνιστή του ’21, που βάδιζε στα ίχνη του παππού του.

** Ντερουλέντ (Παύλος): Γάλλος ποιητής και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου και πέθανε (1846 – 1914). Χρημάτισε πρόεδρος της: Λίγκας των πατριωτών. Έγραψε «Άσματα του στρατιώτη».

Πηγές – έρευνα – προσαρμογή από: “Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος” (Οδοιπορικό 1913-Απελευθέρωση- Αυτονομία) Ρενέ Πυώ.

http://dervitsani.gr/

Oι Ελληνες είναι Αλβανοί που νομίζουν ότι είναι Ιταλοί!

Εχει δίκιο η αλβανίδα ιστορικός Ελενα Κοτσάκι. Φυσικά και είμαστε Αλβανοί εάν δείτε πόσο κακάσχημος και ατσούμπαλος λαός είμαστε. Η πιο κοντινή εκδοχή του Αλβανού είναι οι Ελληνες. Γι΄αυτό και οι Αλβανοί αισθάνονται σαν τα σπίτια τους στην Ελλάδα. Είμαστε Αλβανοί που νομίζουμε ότι είμαστε Ιταλοί.

Ο Δημήτρης Στεργίου γράφει σχετικά>

«Ποια Ελλάδα; Δεν υπάρχουν Έλληνες. Όλοι είναι Αλβανοί που ντρέπονται να το πουν, η Αλβανία θα έφτανε μέχρι και την Άρτα, τους Τούρκους από την Ελλάδα τους έδιωξαν οι Αλβανοί, υπάρχουν Τσάμηδες ακόμη και στη Θήβα…».

Πώς το έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Σήμερα, δεν ξυλεύεται μόνο πάς ανήρ, αλλά και πάσα γυνή, όπως η «ιστορικός» από την ΑλβανίαΈλενα Κοτσάκι, προφανώς εξαλβανισθείσα ελληνικής καταγωγής, δηλαδή ανθρώπινο ον με περισσό ανθελληνικό μίσος, όπως οι γνωστοί γενίτσαροι και πάντες όσοι εξισλαμισθέντες, εκλατινισθέντες και εξισλαβισθέντες. Πώς το λέει σήμερα ο θυμόσοφος ελληνικός λαός; Μάθανε ότι … πουλιόμαστε, πλάκωσε και η Έλενα από την Αλβανία, η οποία σε τηλεοπτική εκπομπή με υψηλή τηλεθέαση στην Αλβανία, ως «ιστορικός» (από κάποιο Βοϊδοχαλκείο» προφανώς) διερωτήθηκε: «Ποια Ελλάδα; Δεν υπάρχουν Έλληνες. Όλοι είναι Αλβανοί που ντρέπονται να το πουν. Αλβανοί όπως ο μοντέρνος Έλληνας πρωθυπουργός». Και απεφάνθη: «Βιβλίο γεωγραφίας στην Αλβανία αναφέρει πως την Αλβανία την βίασαν η Σερβία το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα, καθώς αν υπήρχε διεθνές δίκαιο η Αλβανία θα έφτανε μέχρι και την Άρτα, η Ελλάδα δεν έχει ελληνικό πληθυσμό, ο πληθυσμός της Ελλάδας, όλοι αυτοί που πολέμησαν, ήταν Αρβανίτες με φουστανέλες, τους Τούρκους από την Ελλάδα τους έδιωξαν οι Αλβανοί και ότι υπάρχουν Τσάμηδες ακόμη και στη Θήβα…». Πάλι καλά που δεν είπε ότι η Αλβανία θα έφτανε έως τη … Σπάρτη, ότι η Ωραία Ελένη ήταν … Αλβανίδα και ο Μενέλαος … Αλαβανό- Ιλυρριό-Φρυγό-Βλαχος, όπως υποστηρίζουν άλλοι … «ιστορικοί»!!!

Δημιουργήθηκε τέτοια αποπνικτική ατμόσφαιρα στην εκπομπή που έκανε τον παρουσιαστή να αναφωνήσει με … οίκτο για την Ελλάδα (όσο … «υπάρχει») και τους Έλληνες (όσοι «είναι», αν «είναι»!): «Μήπως το παρατραβάμε;».

Αυτό είναι το κατάντημα της χώρας μας, αγαπητοί αναγνώστες. Είπαμε, πάς ανήρ και, τώρα, και πάσα γυνή ξυλεύεται την πεσούσαν δρυν της Ελλάδος. Πριν από μερικές ημέρες ο Σκοπιανός πρωθυπουργός απεφάνθη ότι «Μακεδονία είναι μόνο μία», εννοώντας τη δική του! Πριν από δύο χρόνια ο Ασιάτης νέος σουλτάνος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν έδινε, σε ομιλία του στο πανεπιστήμιο που φέρει το όνομά του στην επαρχία της Ριζούντας, εθνικιστικά «μαθήματα» στους Ευρωπαίους , Βαλκάνιους και Ευρασιάτες κατακτημένους από τον πρόγονό του Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή να «βάλουν τα σύνορα της καρδιάς τους», δηλαδή να «ξεσηκωθούν» και να αγνοήσουν τα σημερινά φυσικά σύνορα. «Σίγουρα συναντάτε τα ίχνη ενός από τους προγόνους μας σε κάθε βήμα σας (κατά τα εδάφη που εκτείνονται) από τη Θράκη στην Ανατολική Ευρώπη..», τόνισε, μεταξύ άλλων, σα να μην ήρθαν οι πρόγονοί τους, ως κατακτητές, από τα βάθη της Κεντρικής Ασίας! Τί σημαίνουν όλα αυτά τα εθνικιστικά ερντογανικά; Μα, ότι πρέπει οι σημερινοί απόγοινοι των Ρωμαίων να ζητήσουν να «ξαναχαραχθούν τα σύνορα της καρδιάς τους», δηλαδή της απέραντης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι σημερινοί απόγονοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας να ζητήσουν να «ξαναχαραχθούν τα σύνορα των προγόνων τους» κλπ.

Αλλά, δεν φταίνε αυτοί! Φταίει η Ελλάς που καθεύδει, εφαρμόζοντας προφανώς τη συμβουλή του κ. Τόσκα «να κάνετε πως κοιμόσαστε όταν απειλείσθε από … ληστές και κακοποιούς» για να σώσουμε προφανώς μόνο το … τομάρι μας …

https://kourdistoportocali.com/

Τα αρβανίτικα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και ο αλβανικός εθνικισμός

«Ο Αρχιεπίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, Ιερώνυμος, πραγματοποίησε συνάντηση με εκπροσώπους της μοναδικής εκκλησίας της Καλαβρίας, η οποία αναγνωρίζει την εξουσία του Βατικανού. Αυτή είναι η βυζαντινή εκκλησία των Αρμπερές ( Σημείωση: Αλβανική εθνογλωσσική ομάδα της νότιας Ιταλίας). Η αντιπροσωπεία ηγείτο από τον σεβασμιώτατο Ντονάτο Ολιβέριο», γράφει ο Αλβανοτσάμης ιστορικός, Άρμπεν Λάλα σε άρθρο που δημοσιεύθηκε χθες σε αλβανική ιστοσελίδα.

«Κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τους αδελφούς εξ αίματος καθώς και τη μητρική γλώσσα και πνεύμα, ο Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδος, Ιερώνυμος δήλωσε «γιάκου ουί νεν μπέγετ» [«ghiaku ui nën bëghet -το αίμα νερό δεν γίνεται»] στα αρβανίτικα, που στα αλβανικά το λέμε « γιάκου νουκ βέχετ Ούγετ- gjaku nuk bëhet ujë», δηλαδή «το αίμα δεν γίνεται νερό».

Αυτή η φράση αναφέρεται στην ιστορία των αρβανιτών μετά την τραγωδία των πολέμων κατά των Ορμανών που μετανάστευσαν από το Μοριά –Πελοπόννησο στην Καλαβρία, τη Σικελία και αλλού.

Τη φράση αυτή του αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου εκλαμβάνει ο Αλβανός ιστορικός για να στοιχειοθετήσει το προπαγανδιστικό του άρθρο.

Θα σημειώσει « Η δήλωση αυτή του υψηλού Κληρικού της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι οι Αλβανοί ήταν εκείνοι που έθεσαν τα θεμέλια της Νέας Ελλάδας, οι ήρωες, ο πρόεδροι, οι πρωθυπουργοί, ακαδημαϊκοί, ηθοποιοί και ούτω καθεξής».

«Αλλά», καταλήγει ο Αλβανός συντάκτης, «στην Ελλάδα υπήρχε πάντα ένας έντονος πόλεμος εναντίον των αρβανιτών, οι οποίοι δέχθηκαν επιθέσεις  από Έλληνες σλαβικής καταγωγής, από Έλληνες της Μικράς Ασίας καθώς και Βλάχους που θέλουν να παρουσιάζονται ως αυτόχθονες στην Ελλάδα».

 Η προπαγανδιστική τακτική του αλβανού συντάκτη είναι γνωστή εδώ και χρόνια, αποδεχόμενος κάθε ακραία εθνικιστική  ιδέα του αλβανικού χώρου, γράφει ακατάπαυστα αυτό που θέλουν και αρέσει στους συμπατριώτες του, ότι όλα τα κράτη που δημιουργήθηκαν από τον 19^ο αιώνα και εδώ στα Βαλκάνια,  ιδρύθηκαν από τον αλβανικό παράγοντα.

Οπωσδήποτε δεν του αρέσει η πραγματικότητα, ότι οι Αλβανοί μαζί με τους Τούρκους, ως ένα σώμα, αποδέχθηκαν το Ισλάμ και  προσπαθούσαν συνεχώς  να καταπνίξουν κάθε φωνή που ήθελε να ζήσει ελεύθερη στη νότια βαλκανική.

… Τώρα παίρνουμε το μέρος των ηρώων και των επαναστατών και τους κάνουμε δικούς μας…

Πηγή των πληροφοριών του αλβανικού άρθρου, προφανώς  είναι σχετική αναφορά από την ιστοσελίδα romfea.

 

--

The Hellenic Information Team

               

  Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το  © Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος  Ἐχέδωρος

- https://www.echedoros-a.gr/

Αλέξανδρος Μαλλιάς: "Ο δεκάλογος ενός διπλωμάτη"

• 

 Του Αλέξανδρου Π. Μαλλιά , πρέσβη επί τιμή

«Ο Δεκάλογος ενός Διπλωμάτη» 

1.Αλλαγή διεθνών ισορροπιών

Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής είναι εμπόλεμη, εκρηκτική , απρόβλεπτη .

Δεν έχουν ημερομηνία λήξης οι πόλεμοι και οι πληθυσμιακές προς την Ευρώπη μετακινήσεις προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. 

Σημειώνουμε  επίσης   την αναποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών  και συμφωνιών και την αποδυνάμωση του  παγκοσμίου συστήματος συλλογικής ασφάλειας που ενσαρκώνει ο  ΟΗΕ. 

Η  αιτία είναι η σύγκρουση των «5» Μονίμων Μελών του  .

Το ΝΑΤΟ και η  Ευρωπαϊκή Ένωση, επί δεκαετίες σταθεροί πυλώνες του  εθνικού μας προσδιορισμού και  εθνικής ασφάλειας -με την γενικότερη δυνατή  του όρου έννοια-βρίσκονται σε μία παρατεταμένη κρίση ταυτότητας , έλλειψης και σταθερότητας στόχων .Κυρίως όμως κλονισμού της αίσθησης και της αντίληψης  του κοινού  συμφέροντος. 

 Στην δική μας Ευρώπη, προεξοφλώ  ότι οι Ευρωεκλογές του Μαϊου 2019 , με πρόσχημα το προσφυγικό-μεταναστευτικό , θα επιβεβαιώσουν την κυρίαρχη πλέον θέση των αντι-ευρωπαϊκών  αναθεωρητικών δυνάμεων σε μεγάλο αριθμό κρατών –μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης , της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας περιλαμβανομένης. 

2. Κύπρος :

 Δεν απαιτείται προσπάθεια για να αντιληφθούμε τις διαρκείς ιστορικές, πολιτικές και ηθικές μας ευθύνες απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Το στίγμα της προδοσίας της χούντας  έχει αφήσει   ανεξίτηλα σημάδια . Αν και έχουν περάσει 44 χρόνια, δεν έχουμε κάνει μέχρι στιγμής την σοβαρή  αυτοκριτική μας. Περιοριζόμαστε  στην μόνιμη προσπάθεια  επίρριψης  και αποποίησης ευθυνών . 

Ήδη από την δεκαετία του ΄50 , αναζητούμε και αποζητούμε το Δίκαιο, τη Δικαιοσύνη, τη Δικαίωση. Πολλοί προσπάθησαν στη διαδρομή αυτή να μας χωρίσουν σε στρατόπεδα. Από εδώ τοποθετούν τους  πατριώτες και εκεί τους άλλους τους ενδοτικούς .

3. Η Τουρκία:

 Η  Τουρκία είναι ένας  δύστροπος γείτονας.  Είμαστε αναγκασμένοι να συνυπάρχουμε. Είναι  μία  μεγάλη περιφερειακή δύναμη . Θεωρεί  ταυτόχρονα  ότι έχει παγκόσμια εμβέλεια και  ρόλο.

Τον  ρόλο αυτό  διεκδικεί διότι –παρά τα κρίσιμα  προβλήματα της στα οποία σήμερα κυριαρχεί ηβαθιά οικονομική κρίση- οι δυνατότητες, η αποφασιστικότητα και η  τακτική προσφυγής στον πόλεμο  αφορούν στα ζητήματα που βρίσκονται ψηλά στην Ατζέντα των παγκοσμίων προτεραιοτήτων.  

Χώρα με ειδικό βάρος αποτελεί  πλέον και το βαρόμετρο για την βιωσιμότητα  της  ενότητας της Δύσης. Κυρίως του  ΝΑΤΟ. 

4. Συμμαχίες και Εθνική Ασφάλεια :

Ισχύει η δύναμη  του δικαίου ή το δίκαιο της ισχύος; Επιμένουμε στη δύναμη του Δικαίου. Ή  Τουρκία προκρίνει το δίκαιο της Ισχύος. 

Μάταια στην Ελλάδα διαχρονικά  αναζητούμε και αποζητούμε τον «από μηχανής θεό». Δεν υπάρχουν  διλήμματα: Στο τέλος του εμφυλίου πολέμου  το ΝΑΤΟ ήταν η μόνη  επιλογή  μας ως χώρα και ως έθνος. 

Όμως, τα πράγματα και τα συμφέροντα μεταβάλλονται.  Παρατηρούμε : 

- τον ισχυροποιημένο ρόλο της Ρωσικής  Ομοσπονδίας και την   επιστροφή  της στην Ευρω-Ανατολή , 

-την άνοδο προς την κορυφή  της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας  με το όχημα της « ήπιας δύναμης» , 

- την αβεβαιότητα  που επικρατεί σήμερα στις διατλαντικές σχέσεις και 

-την  σταθερή και μόνιμη απειλή που συνιστά  η Τουρκία  . 

Αν διαβάσουμε  σωστά   την πραγματικότητα  που διαμορφώνεται , το συμπέρασμα είναι ότι  το ΝΑΤΟ  μόνο του πλέον δεν μπορεί  να καλύψει  το θεμελιώδες πρόβλημα Εθνικής Ασφάλειας της Ελλάδος. 

5. Η Συμφωνία των Πρεσπών:

Στις 17 Ιουνίου υπογράψαμε με πανηγυρισμούς  την Συμφωνία των Πρεσπών με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τονίζοντας  ότι σταθερή επιδίωξή μας ήταν να μην υπάρχει  νικητής και ηττημένος. 

Γιατί όμως δεν φροντίσαμε  να ισχύσει ταυτόχρονα και στην Ελλάδα; Να μην χωρίζουμε δηλαδή σήμερα πολίτες και πολιτικούς  σε νικητές και ηττημένους. Σε εθνικιστές και προοδευτικούς. Σε φοβικούς και  δειλούς και σε  θαρραλέους από την άλλη.

6. Σύνεση, συνεννόηση και συναίνεση: 

Η ορθή προσέγγιση θα ήταν να προσέλθουμε στις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια έχοντας εξασφαλίσει  στο μέτρο του εφικτού την μεγαλύτερη δυνατή πολιτική στήριξη και συνοχή. Η κυβέρνηση επέλεξε το αντίθετο. Προσπάθησε συστηματικά μέσω του Μακεδονικού να  πλήξει  και να απαξιώσει την αξιωματική αντιπολίτευση  κυρίως αλλά όχι μόνο. Με την  τακτική  αυτή υπονόμευσε κυρίως τις δικές της επιλογές ,την δική της Συμφωνία. Δείχνει τώρα να εκπλήσσεται από την αντίδραση  της κοινής γνώμης την οποία  η ίδια προκάλεσε .

Αν είχε δρομολογήσει ένα πλαίσιο πραγματικής συνεννόησης  αναμφίβολα η κατάσταση σήμερα θα ήταν πλέον ευνοϊκή. 

Χωρίς  πολιτική συνεννόηση δεν μπορούμε να βρούμε βιώσιμες  λύσεις στα  εθνικά ζητήματα.Επιπλέον,  οι λύσεις που βρίσκονται  αν δεν στηριχθούν από την κοινωνία δεν  αντέχουν  στην δοκιμασία του χρόνου. 

7. Ελλάδα και Αλβανία: 

Ελλάδα και η Αλβανία ας  βρούμε  λύση στα  πραγματικά  προβλήματα  και να  συνεννοηθούμε  στην βάση του αμοιβαίου συμφέροντος με  μία Συμφωνία–πακέτο.  Βασική  προϋπόθεση  είναι  η πολιτική συνεννόηση στην Αθήνα. 

Η Ελληνική Εθνική Μειονότητα στην Αλβανία ειδικά δε στην Χειμάρρα είναι η μόνη εκτός συνόρων μας συμπαγής  Ελληνική Μειονότητα. 

Δεν είναι τυχαίες οι προσπάθειες  των Τιράνων να γκρεμίσουν μέσω  επιλεκτικών κατεδαφίσεων τις περιουσίες   της Ελληνικής  Μειονότητας στη Χειμάρρα.

8.Εθνικό Συμφέρον  – Ρωσική Ομοσπονδία:

Χάρις σε  άξιους  πολιτικούς  μας ηγέτες  έχουμε κάνει τις ορθές μας επιλογές  στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε την δυνατότητα να κινούμαστε  σε  ένα πλαίσιο βελτιωμένης, αλλά κάθε άλλο παρά  απόλυτης πολιτικής, αμυντικής  και  οικονομικής ασφάλειας. 

Εύχομαι και  ελπίζω  ότι τα εθνικά μας συμφέροντα υπαγόρευσαν τις πρόσφατες κινήσεις μας έναντι της Ρωσίας. 

Η παρέμβαση στις εσωτερικές μας  υποθέσεις  οποιασδήποτε χώρας, της Ρωσίας συμπεριλαμβανομένης , δεν είναι ανεκτή.

Υπό μία  προϋπόθεση. Η  θέση αυτή πρέπει να ισχύει  έναντι όλων.

Ήλθε η στιγμή  η Αθήνα και η Μόσχα να  θέσουν ένα τέλος στην δυσάρεστη αυτή παρένθεση.Ας φροντίσουμε  να  αποκαταστήσουμε  λειτουργικές σχέσεις . Για πρώτη φορά μετά το 1974 ,ακυρώνεται   κάθε δυνατότητα προσφυγής μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έχοντας εκ προοιμίου  εξασφαλίσει την αρνητική διάθεση ενός Μονίμου Μέλους.  

 9.Ελλάδα  και ΗΠΑ-Η Σούδα και Διμερή Ανταλλάγματα Ασφαλείας:

Η κατάσταση στις Αμερικανο-Τουρκικές σχέσεις και η εκρηκτική  ρευστότητα  στην μεγάλη περιοχή της Ευρω-Ανατολής  καθιστούν τον ελληνικό  γεωπολτικό και αμυντικό χώρο αναντικατάστατο . 

Η έλλειψη  βούλησης της Συμμαχίας  να εγγυηθεί  την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα  της Ελλάδος  μας  υποχρεώνει να αναζητήσουμε   εγγύηση ασφάλειας σε διμερές επίπεδο,πρωτίστως  από τις ΗΠΑ. Σήμερα είναι στον αστερισμό του εφικτού μέσω  μίας πενταετούς ή δεκαετούς  Συμφωνίας για την Σούδα.

10. Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας 

Συχνά ακούμε ότι λείπει μας λείπει η αποτελεσματικότητα.  Επιμένω  ότι λείπει κυρίως η συνέχεια. Όσο η  Εθνική Πολιτική Ασφάλειας δεν διέπεται από το αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που προσδιορίζει το πως, πότε, ποιος και γιατί τόσο οι προσωπικές επιλογές και η «γνώμη» , με την τόσο κτυπητή απουσία «μέτρου» στις εκδηλώσεις μας, θα υποκαθιστούν την  αποτελεσματική δράση. Η  σύσταση ενός  Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας υπό τον Πρωθυπουργό είναι χρήσιμη και αναγκαία.

Έχω υπηρετήσει υπό 15 Υπουργούς Εξωτερικών και 11 διαφορετικές κυβερνήσεις.Πεποίθηση μου είναι ότι  

η πολιτική συνεννόηση, η συνέχεια , ο μακροχρόνιος σχεδιασμός, η γνώση  και η αξιοποίηση τωναρίστων αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις 

http://m.eirinika.gr/

Μ.Χαρακόπουλος: Η Αλβανία απαξιώνει τα ελληνικά σχολεία της Β. Ηπείρου!

«Στην Αλβανία συνεχίζεται, δυστυχώς, η πολιτική διακρίσεων κατά των Ελλήνων της Β. Ηπείρου αλλά και η ανθελληνική προπαγάνδα, μέσω των σχολικών βιβλίων». Τα παραπάνω αναφέρει ο Εισηγητής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος σε ερώτησή του προς τους υπουργούς Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά και Παιδείας κ. Κώστα Γαβρόγλου.
Αφορμή για την ερώτηση του στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης στάθηκε πρόσφατη ανακοίνωση της «Δημοκρατικής Ένωσης Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας-ΟΜΟΝΟΙΑ», στην οποία καταγγέλλεται ότι συρρικνώνεται ο αριθμός των μαθητών στα σχολεία χωρίς να καταγράφονται ανάλογοι καθοδικοί δημογραφικοί δείκτες στην μειονότητα. Ο λόγος είναι η «ελλιπής φροντίδα για τις σχολικές υποδομές, η μη κατάρτιση κατάλληλου εκπαιδευτικού προσωπικού, η εγκατάλειψη της παιδείας στην ύπαιθρο και την περιφέρεια, η υστέρηση στα σχολικά εγχειρίδια». Επίσης, υπογραμμίζεται ότι «στα Τίρανα επικρατούν αναχρονιστικές λογικές φοβικού συνδρόμου που δεν επιτρέπουν τη διδασκαλία στην ελληνική σε πληθυσμούς που αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες, ενώ τα σχολικά βιβλία, κυρίως της ιστορίας και της γεωγραφίας, προάγουν έναν ανθελληνικό εθνικισμό».
Ο κ. Χαρακόπουλος παραπέμπει επίσης σε «δημοσιογραφικές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η αλβανική πλευρά, κατά την τελευταία συνάντηση της Κοινής Επιτροπής Ελλάδας-Αλβανίας, ανακοίνωσε ότι ούτε φέτος θα αλλάξουν τα σχολικά βιβλία, ενώ φέρεται να υποστήριξε πως οι χάρτες που δείχνουν όλη σχεδόν τη βορειοδυτική Ελλάδα, Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία, να είναι αλβανική ότι “δεν ενοχλούν”. Δυστυχώς, τα βιβλία αυτά, κατά τις ίδιες πληροφορίες, διδάσκονται τόσο στην Αλβανία -και σε ελληνικής εθνικότητας μαθητές- όσο και στην Ελλάδα, καθώς μοιράζονται στα παιδιά των Αλβανών μεταναστών που παρακολουθούν μαθήματα αλβανικής γλώσσας στις αίθουσες των σχολείων που παραχωρούν οι Δήμοι σε όλη τη χώρα». 
Ο Θεσσαλός πολιτικός καταλήγοντας επισημαίνει ότι «η επικινδυνότητα που εγκυμονεί η διάχυση του εθνικιστικού “δηλητηρίου”, με το οποίο διαποτίζονται οι νέες γενιές, είναι αυτονόητη» και ζητά να πληροφορηθεί από τους αρμόδιους υπουργούς:
1.Τι θα πράξουν ώστε να πεισθεί η αλβανική κυβέρνηση να ενισχύσει, ως οφείλει, τα σχολεία της εθνικής ελληνικής μειονότητας.
2. Αν θα θέσουν το θέμα της ελεύθερης διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και εκτός της λεγόμενης μειονοτικής ζώνης στην αλβανική κυβέρνηση.
3. Αν θα θέσουν το ζήτημα της άμεσης αλλαγής των αλβανικών σχολικών βιβλίων που έχουν ανθελληνικό περιεχόμενο, και τι θα πράξουν σε περίπτωση άρνησης.
4. Αν αληθεύει ότι τα παιδιά των Αλβανών μεταναστών που διδάσκονται την αλβανική γλώσσα σε σχολεία που έχουν παραχωρήσει οι δήμοι, διδάσκονται στα βιβλία που μεταφέρονται από την Αλβανία, για τη «Μεγάλη Αλβανία», με χάρτες που περιέχουν την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία. Αν έχει γίνει έλεγχος τι διδάσκεται σε αυτά τα σχολεία και αν αληθεύουν οι καταγγελίες, τι θα πράξουν επ’ αυτού.

«Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του»

«Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του»

«Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται, είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας»

Μέτερνιχ

«Η βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων». Όλη αυτή η δυσοσμία που περιβάλλει και κατέχει την πατρίδα μας τίποτε το καλό δεν προοιωνίζεται.  

Θυμήθηκα και τους στίχου του Κ. Ουράνη:

«Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,

τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε,

κι αφήστε το πηδάλιο στις τρικυμίας τα χέρια!

Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!».

Είναι φοβερός ο τελευταίος στίχος. Πολλοί, αφελείς, ελπίζουν σε επιστροφή στην προμνημονιακή εποχή, «που χτυπούσαμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Δυστυχώς δεν κατάλαβαν ότι ήμασταν σαν τους χοίρους της Κίρκης. Δεν ήταν ευημερία υγιής, ήταν τα επιφαινόμενα μιας βαθιάς παρακμής. Γλύτωσε ο Οδυσσέας γιατί δεν έχασε την μνήμη του, την μνήμη της πατρίδας. Και πατρίδα σημαίνει «εμείς».

 Η προκοπή βρίσκεται στο «εμείς». Το «εγώ», χωρίς το ευλογημένο «εμείς», χωρίς την ευαίσθητη σύναρση στην αγωνία του πλησίον, καταστρέφει τις πολιτείες. Θυμάμαι μια φράση του αγράμματου ήρωα, του Κολοκοτρώνη, φράση πετράδι, την οποία είπε τον Νοέμβριο του 1838, μιλώντας στην Πνύκα στους μαθητές των Αθηνών: «Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλόν αυτό βρίσκεται και το δικό σας». Λόγια που παραπέμπουν σε μια ρήση του Περικλή στους αρχαίους Αθηναίους: «Καλώς μεν γαρ φερόμενος ανήρ το καθ’ εαυτόν διαφθειρομένης της πατρίδος ουδέν ήσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχών δε εν ευτυχούσι πολλώ μάλλον διασώζεται». (Θουκ., Β΄60). «Διότι άνθρωπος που ευδοκιμεί εις τας ιδιωτικάς του υποθέσεις, εάν η πατρίς του καταστραφεί, χάνεται κι αυτός μαζί της, ενώ είναι πολύ πιθανόν ότι θα σωθεί, εάν κακοτυχεί μεν ο ίδιος, η πατρίς του όμως ευτυχεί», μεταφράζει ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Κλείνω όμως εδώ τις προλογικές σκέψεις, γιατί άλλος είναι ο σκοπός της σημερινής γραφής. Αφιέρωμα το σημερινό σημείωμα, με αφορμή μια επέτειο, ξεχασμένη, απωθημένη στο ημίφως της ιστορικής μνήμης. 27 Σεπτεμβρίου του 1831, Κυριακή μέρα, 6.35’ το πρωί, δολοφονείται στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Το αποτρόπαιο φονικό γίνεται έξω από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Συνήθιζε ο Κυβερνήτης να «λειτουργιέται» νωρίς «όρθρου βαθέος». Ο θάνατός του θεωρήθηκε «συμφορά διά την Ελλάδα». «Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του», θα πει θρηνώντας ο φίλος του και μεγάλος ευεργέτης της πατρίδας μας, Ελβετός φιλέλληνας Εϋνάρδος. (Το νεοελληνικό κράτος ξεκίνησε με δυο δολοφονίες: του Κυβερνήτη και της Κοινοτικής Παράδοσης. Αυτές ακόμη τις πληρώνουμε).

Στην ιστορία υπάρχουν πρόσωπα αδυσώπητα δορυκτητόρων – κατακτητών, που τα ονόματά τους κολυμπώντας στο αίμα της νίκης τους πέρασαν στην επικράτεια του θρύλου. Είναι στη φύση του ανθρώπου να θαυμάζει τους νικητές. Υπάρχουν όμως και άλλοι ήρωες, που τα τραγικά τους παθήματα είναι «κρημνά αρετής» (Κάλβος). Προσφέρουν στην ιστορική περιπέτεια τον έλεον και τον φόβον μιας πολύ πιο ανθρώπινης αναγνώρισης. Είναι οι ήρωες της ήττας. Αυτοί που «ποτέ από το χρέος μη κινούντες» δεν στρέφουν την πλάτη στην βεβαιότητα του θανάτου. Σ’ αυτό το είδος της τραγωδίας συναπαντιέται και ο Καποδίστριας, που αντί άλλης τιμής, φρόντισαν τα τωρινά πολιτικά ναυάγια, να συνδέσουν το όνομά του, μ’ ένα νόμο, που για πολλούς κατάντησε συνώνυμο ύβρεως. Ας είναι, «Πέφτουμε εμείς το έργο μας για την πατρίδα μένει», έλεγε ο Κυβερνήτης. Έχω ένα μικρό βιβλιαράκι, έκδοση του 1976. Περιέχει κείμενα του Καποδίστρια. Εκδόθηκε από τον «Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων».  (Καταργήθηκε. Τον έφαγαν τα μνημόνια κι αυτόν). Τολμούσε κάποτε ο εν λόγω «Οργανισμός», να εκδίδει και κάποιο βιβλίο εθνικού περιεχομένου, για να συμβάλλει στην ιστορική παιδαγωγία μαθητών και δασκάλων. Αφότου αλώθηκε από την νεοταξική γλίτσα και η λέξη «εθνικός» ποινικοποιήθηκε και βλέπουν το φως της δημοσιότητας κουρελουργήματα τύπου Ρεπούση, βιβλία γλώσσας που μορφώνουν τους Ελληνόπαιδες με συνταγές για επιτυχημένα «μακαρόνια με κιμά» ή Θρησκευτικά, μεταλλεία βλασφημίας και αιρέσεων.  Ερανίζομαι από το θαυμάσιο αυτό τευχίδιο κάποια κείμενα του Καποδίστρια, που επιβεβαιώνουν το γιατί η πρόωρη απώλειά του υπήρξε πράγματι συμφορά για τους Έλληνες.

Είχε συλλάβει εναργέστατα ο Καποδίστριας την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία «της ροδοχρόου ταύτης ελπίδος του Έθνους», όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε μια επιστολή του.

Τι σχολείο όμως ονειρεύεται για τον λαό; «Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής». Σήμερα και οι τρεις αυτές λέξεις που συνοδεύουν την αγωγή, είναι προγραμμένες, γι’ αυτό περισσεύουν η ανηθικότητα, η αθεΐα και η αφιλοπατρία. Γι’ αυτό και «νόμιμα» αλλά χωρίς ίχνος ηθικής, «κάποιοι», με ήθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται με ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην ιδιοκτησία τους.

Δεν διαφεύγει, από το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία, το ποιόν των «διδασκάλων». «Το συμφέρον και η εθνική φιλοτιμία θα υποκινηθώσι εξ ίσου, εάν το εκπαιδευτήριον προικισθεί με όλα τα μέσα της παραγωγής της παιδείας, εάν διδάσκαλοι διακεκριμένοι, επί φιλοθρησκεία και έρωτι προς την εθνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, εκλέγονται μεταξύ των Ελλήνων, οίτινες δικαίως υπολήπτονται εν τω κόσμω των γραμμάτων και επιστημών».

«Σχολείο ίσον δάσκαλος» και, κατά τον Κυβερνήτη, σωστός δάσκαλος είναι ο διακεκριμένος επί «φιλοθρησκεία», ο χριστιανός δάσκαλος, και ο «επί έρωτι» προς την γλώσσα μας. Γλώσσα και πίστη είναι τα δύο «τζιβαϊρικά πολυτίμητα», που αρδεύουν την εθνική μας συνείδηση.

«…Άρτου και χρημάτων ανάγκην έχομεν. Εγώ εκ των λειψάνων της μικράς μου περιουσίας έδωκα ήδη». Ό,τι βιος είχε το πρόσφερε στην πάμφτωχη πατρίδα. Έδινε παράδειγμα στον λαό, τον φιλοτιμούσε. Λέει κάπου ο Πλάτων: «Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστίν, καλή μεν αγαθών, η δ’ εναντία, κακών». Η πολιτεία, είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία κάνει τους πολίτες «καλούς καγαθούς», το κακό κράτος εκφαυλίζει τους πολίτες. Το ήθος των πολιτών μολύνεται, όταν κυβερνούν αχαλίνωτοι φιλοχρηματίες, αδιάντροποι σαλταδόροι και λοιπά αριστερόστροφα κηφηνοειδή

Ελάχιστη υπόληψη τρέφει ο Καποδίστριας για την Ευρώπη: «Και εγώ αναγκαιότατον κρίνω να συλλέξωμεν και επαναγάγωμεν εις την Ελλάδα τους νέους Έλληνας, όσοι επί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται εν Ευρώπη…». Η Ευρώπη, που για τους σημερινούς είναι «τόπος επαγγελίας», για τον συνετό Κυβερνήτη, είναι εστία διαφθοράς. (Εννοεί τις παραλυμένες θεωρίες της «πεφωτισμένης Ευρώπης» και του πέραν του Ατλαντικού πνευματικού παιδιού της, που ήδη γονατίζουν την οικουμένη).

«Δε με μέλει» γράφει «περί του τι λέγουσι και τι θα είπωσι περί εμού. Με ενδιαφέρει μόνον να ευρίσκωμαι εν ειρήνη προς την συνείδησήν μου, όπως και ευρίσκωμαι, χάρις τω Θεώ». ( Το 1811, ευρισκόμενος στην Βιέννη,  ολόκληρη η αυστριακή αστυνομία τον παρακολουθεί, μήπως ανακαλύψει σκάνδαλο. Εις μάτην. Τις ώρες που κάποιοι διπλωμάτες έτρεχαν στα καζίνα και στα πορνεία- κάτι θυμίζει αυτό-ο Καποδίστριας πήγαινε για προσευχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία της πόλης). Μπορεί κάποιος από τους ψευτοεθνοσωτήρες της σήμερον, να καυχηθεί για το έργο του και να επαναλάβει αυτά τα λόγια. Δύσκολο. Οι συνειδήσεις τους έχουν μπαζωθεί….και θα τους συντηρήσει η ιστορία ως προδότες της Μακεδονίας.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς