Αθρόες αδικαιολόγητες συλλήψεις στους Βουλιαράτες

Σε αθρόες συλλήψεις προβαίνει η αλβανική αστυνομία στους Βουλιαράτες.

Αρχικά συνελλήφθησαν 5 άτομα, ο πρόεδρος του Συλλόγου Βορειοηπειρωτών Μπάμπης Καραθάνος, ο πρώην έπαρχος Άνω Δρόπολης Χρήστος Ντούτσης, ο επιχειρηματίας και πρώην μέλος ΔΣ ΕΒΕΑ Θωμάς Στέφος, ο δημοτικός σύμβουλος Ηλιούπολης Ανδρέας Κούρτης και ο γαμπρός του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Οι πληροφορίες μας κάνουν λόγο για πάνω από 20 άτομα μέχρι στιγμής τα οποία κρατούνται στο αστυνομικό τμήμα αργυροκάστρου. Τα ονόματα που έχουμε στην διάθεσή μας είναι τα εξής:

Ο Ηλίας Θάνος έχει συλληφθεί στο Μαυρομάτι.

Ο Κωνσταντίνος Γκιζέλης, ο Πύρρος Παναγιώτης και τέσσερις Ελλαδίτες συνελλήφθησαν στην Κακαβιά.

Όλα αυτά μετά την υποδειγματική παρουσία πάνω από 3000 Ελλήνων στους Βουλιαράτες για την κηδεία του Κώστα Κατσίφα. Η αφορμή που προφανώς περίμεναν μπορεί να μην δόθηκε αλλά αυτό δεν σταμάτησε τις αλβανικές αρχές από την επίδειξη ισχύος που προφανώς είχαν κατά νου να προχωρήσουν
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

https://www.himara.gr/

Μοναχός Αγλάιος Κωνσταμονίτης (1898-1984) από την Συνίτσα Κορυτσάς! - Murgu Aglaios Konstamonitis (1898-1984) nga Sinica e Korçës!

Μοναχός Αγλάιος Κωνσταμονίτης (1898-1984) Γεννήθηκε στην ελληνική Βόρειο Ήπειρο ο κατά κόσμον Βασίλειος Γκέλιος, και συγκεκριμένα στο χωριό Συνίστα Κορυτσάς το 1898. Προσήλθε στη μονή Αγίου Στεφάνου-Κωνσταμονίτου το 1928. Εκάρη μοναχός το 1930. Διήλθε από διάφορα διακονήματα. Διακρινόταν για την εργατικότητα του. Όταν επιστατούσε τους εργάτες της μονής, προσευχόταν πολύ γι’ αυτούς και τις οικογένειες τους. Είχε ανιδιοτέλεια, φιλαδελφία, διάκριση, αγάπη, ταπείνωση καί κατάνυξη. Νηστευτής και θερμά προσευχόμενος. Σε μία αγρυπνία του Αγίου Στεφάνου, όλη τη νύχτα έμεινε όρθιος, ακατάπαυστα δεόμενος. Κρυμμένος πίσω από ένα προσκυνητάρι συμμετείχε στη θεία λατρεία ενεργά. Λέγοντας τους Χαιρετισμούς του αγίου έλαμπε όλος από χαρά, όπως αναφέρει ο Ιερομόναχος Αναστάσιος Καρυώτης. Κάποτε ασθένησε από βαριάς μορφής φυματίωση. Οι πατέρες τον απήλλαξαν από τα διακονήματα και τον έστειλαν να μείνει στην αμπελάκια της μονής, του Αγίου Αντωνίου. Με την καρδιά του ευχαριστούσε και δοξολογούσε τον Θεό κι έλεγε να γίνει το θέλημα του Θεού. Μία μέρα προσευχόμενος είδε να τον πλησιάζει ένα μεγάλο ζαρκάδι, να του υποκλίνεται, να πέφτει κάτω και να σπαρταρά. Φώναξε τον λαϊκό κηπουρό, που το σκότωσε και με την ευλογία, του ηγουμένου και την παρότρυνση των πατέρων το έφαγε λίγο-λίγο, δίχως να χαλάσει τόσες μέρες, δίχως ψυγείο, και με τη βοήθεια της Παναγίας και του αγίου Στεφάνου έγινε τελείως καλά. Ο ιερομόναχος Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης, πού έζησε μερικά χρόνια στην Κωνσταμανίτου. διηγείται πώς ήταν ευλογημένος και τρισχαριτωμένος, ευκατάνυκτος και ταπεινότατος. «Είχ’ ένα προσωπάκι σαν μικρού παιδιού! Φώναζε συνεχώς την Παναγία την Γοργοϋπήκοο για τις «αμαρτίες» του. Ποιες αμαρτίες είχε αυτός ο άνθρωπος … Επίσης είχ’ ένα κατάλογο τεσσάρων φύλλων με ονόματα αγίων και φώναζε: «Άγιε Πρόδρομε, άγιε Νικήτα, άγιε Βησσαρίων, άγιε Δημήτριε,/αγία Παρασκευή …». Όλους τους αγίους τους εφώναζε με την σειρά και κάποιους αγίους που δεν τους ξέρουμε ούτε κι εμείς πού διαβάζουμε συναξάρι. Αυτός τους είχε εκεί, γιατί είχε κάποια ιδιαίτερη προσωπική σχέση μαζί τους και τους Επεκαλείτο όλη τη νύκτα. Τη νύκτα, επίσης, την Παναγία φώναζε πολύ και ιδιαίτερα τη Γοργοϋπήκοο, όλη τη νύκτα, με πολλή ευλάβεια και άφθονα δάκρυα». Είχε πλήρη συναίσθηση της αμαρτωλότητός του. Στα γεράματα του έκλαιγε συνεχώς επαναλαμβάνοντας: «Είμαι αμαρτωλός, είμαι αμαρτωλός…». Τον πείραζε ο δαίμονας. Κάποτε εμπιστεύθηκε τον λογισμό του ότι αξιώθηκε «ο τιποτένιος και τάλας», ως έλεγε, να δει το άχτιστο φως. Εκοιμήθη εν Κυρίω το 1984. Πήγες – Βιβλιογραφία Ανδρέου Αγιορείτου μονάχου. Γεροντικό του Αγίου Όρους, τ. Β’, Αθήναι 1981, σσ. 66-68. Αναστασίου ιερομ.. Αθωνικά Δίπτυχα, Άγιον Όρος 2000, σ. 126. Μανώλη Μελινού, Αγιορείτες ευλογείτε, Αθήνα 2004, σσ. 292-295. Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμ. Α΄ 1901-1955, εκδ. Μυγδονία, Άγιον Ορος 2011.

Murgu Aglaios Konstamonitis (1898-1984) Lindi ne Vorio-Epirin helen  me emrin laik Vasilios Gjelios dhe konkretisht ne fshatin Sinice te Korces, ne vitin 1898. Erdhi ne Manastirin e Shen Stefanit-Konstamonitu ne vitin 1928.U be murg ne vitin 1930. Kaloi  ndër  diakoni te ndryshme. Shquhej per aftesine per te punuar. Kur inspektonte punetoret qe punonin ne manastir, lutej shume per ata dhe per familjet e tyre. Kishte vetemohim, filadelfi, dallueshmëri, dashuri përulësi dhe devotshmeri.Ishte një kreshmues dhe lutes i zjarrtë. Ne nje agripni per Shen –Stefanin, gjithe naten qendroi me kembe,duke u lutur papushim. I fshehur prapa nje proskinitari, merrte pjese ne liturgjine e shenjte aktivisht. Duke thene Përshëndetjet (lutjen)  e Shenjtit ndriconte i gjithi nga gezimi, sic e thekson edhe hieromonaku  i shenjte, Anastasios Kariotis. Dikur u semur ne mushkeri, nga nje e ftohur rende, tuberkuloz. Eterit e manastirit e larguan nga diakonite dhe e derguan që të qëndrojë ne vreshtat e manastirit te Shen –Andonit.Me gjithe zemer falenderonte dhe lavderonte Zotin dhe thoshte te behej deshira e Perendise. Nje dite duke u lutur pa ti afrohej nje zarkadhe e madhe, e cila iu përul, më pas ra dhe po përpëlitej.Thirri kopshtarin laik,   qe e vrau dhe me bekimin e kryemurgut dhe me nxitjen e eterve te manastirit e hengri pak nga pak, pa u prishur per shume dite e pa frigorifer dhe me ndihmen e Shen Merise dhe te Shen Stefanit u be krejtesisht mire, duke u sheruar plotesisht. Hieromonaku Athanasios Simonopetritis, qe jetoi disa vjet ne manastirin e shenjte te Konstamonitou, tregon se ishte i bekuar dhe tejet i këndshëm, i ngrysur dhe i perulur. ”Kishte nje fytyrë, si    te nje femije te vogel! Therriste gjithmone Shen Mërine-Gorgoipikoo, per “mekatet” e tij. Cfare mekate kishte ky njeri……..Gjithashtu kishte nje katalog me kater flete me emrat e  shenjtoreve dhe therriste: ” Shen Prodhom, Shen Nikita, Shen Visarion, Shen Dhimiter, Shen e Premte….” Te gjithe shenjtoret I therriste me radhe,dhe disa shenjtore qe nuk I dime as ne qe lexojme sinaksarin. Ai i kishte atje sepse kishte disa marredhenie te vecanta me ta dhe iu lutej gjithe naten. Gjithashtu naten, therriste shume Shen Merine, e vecanerisht Gorgoipikone,gjithe naten me shume adhurim e me lot të pafund”. Kishte vetedije te plote te mekatueshmerise se tij. Ne pleqerine e tij qante vazhdimisht duke perseritur:  ”Jam mekatar, jam mekatar”…… E ngacmonte djalli. Dikur besoi arsyetimin e tij se u denjësua  “I pavleri dhe I mjeri”, sic thoshte, te shohe  driten e pa krijuar. Fjeti  ne Zot me 1984. Burime – Bibliografia Andrea Agjioriti murgu. Jerondiko i Malit të Shenjtë, Athinë 1981, fq 66-68. Hieromonaku Anastas Athonika Dyptiha Mali i Shenjtë, fq 126. Manoli Melinu, Agjiorites Bekoni, Athinë 204, fq 292-295. Burimi: Murgu Mosi Agjiorit Jerondiko e Madhe e Agjioritëve të virtytshëm të shek të 20-et. Vëllimi i 1-rë 1901-1955, botimet Migdhonia, Mali i Shenjtë 2011 Përktheu për Pelasgos L.K

Ήταν κι αυτός …”εξτρεμιστής”; Ο απέραντος ωχαδερφισμός των πολιτικών για τη Βόρειο Ηπειρο Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Μάλιστα. Ακραίος και ο Κωσταντίνος Κατσίφας. Θερμοκέφαλος. Τιμούσε και τη σημαία ο αθεόφοβος. Προκάλεσε. Όπως έναν Αύγουστο πριν οκτώ χρόνια ο Αριστοτέλης Γκούμας. Τριανταεφτά χρόνων εκείνος. Το παράπτωμα του; Μιλούσε ελληνικά σε καφενείο της Χιμάρρας. Κι όταν του ζήτησαν τον λόγο υπερασπίστηκε τη γλώσσα των προγόνων του.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Λίγα μέτρα απ’ το σπίτι του εμβόλισαν την μοτοσικλέτα του Αλβανοί παρακρατικοί. Και για να τον αποτελειώσουν πέρασαν με το αυτοκίνητο δύο φορές πάνω απ΄ το σώμα του.

Ουδέποτε αρνήθηκαν ότι τον δολοφόνησαν. Σήμερα βεβαίως κυκλοφορούν ελεύθεροι. Μπορεί να κάνουν μεροκάματα και στην Ελλάδα. Γιατί κανένας δεν τους ζήτησε τον λόγο. Και η ελληνική κυβέρνηση εκείνης της περιόδου, του Γιωργάκη δηλαδή, έκανε την δολοφονία γαργάρα. Όπως και την εκτέλεση του Κατσίφα η σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη.

• Κατευνασμός λοιπόν και στους Αλβανούς. Να μην μας θυμώσουν. Για να μακελεύουν κάθε λίγα χρόνια έναν δικό μας, «προς παραδειγματισμόν» ώσπου να αδειάσει και το τελευταίο χωριό και να μη μείνει ρουθούνι Έλληνα στην Αλβανία. Αλλά την ίδια ώρα οι Αλβανοί να καλοπερνάνε στην Ελλάδα. Κι άμα λάχει να φωτογραφίζονται με τον δικέφαλο αετό σε ελληνικά στρατόπεδα για να δείχνουν σε ποιο θεό πιστεύουν.

Κατευνασμός λέγεται στη γλώσσα της διπλωματίας. Δουλοπρέπεια, ραγιαδισμός και ξεβράκωμα λέγεται στα απλά ελληνικά. Και είναι, κακά τα ψέματα, το επίσημο δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Απ΄όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και σήμερα από τον Σύριζα και τη ΝΔ.

• Κάνουμε ότι δεν βλέπουμε, ρίχνουμε κι ένα κουβά λάσπη στον μακαρίτη μέχρι να να θεμελιωθεί η θεωρία «τα ήθελε και τα ‘παθε» και στέλνουμε το μήνυμα στους Βορειοηπειρώτες: « Καθίστε στ’ αυγά σας για να μην σας μακελεύουν οι Αλβανοί». ‘Η καλύτερα παρατήστε βωμούς και εστίες και μετακομίστε στη ψωροκώσταινα να διεκδικήσετε μισό ξεροκόμματο, από κοινού με τους Τουρκαλβανούς. Να ξεμπλέξουμε κι εμείς από μπελάδες, με μειονότητες σε ξένες χώρες.

Έκανε, λέει, διπλωματική παράσταση η ελληνική πλευρά. Κομψή. Στο γνωστό πνεύμα: « Εντάξει ρε παιδιά, αλλά γιατί το παρατραβήξατε; Ήταν ανάγκη να τον φάτε;». Και έφαγε τρία διαβήματα στο κεφάλι. Για το δικαίωμα να διαδηλώνουμε έξω από την αλβανική πρεσβεία. Με τον ψυχάκια πρωθυπουργό της γείτονος να τουιτάρει «ευτυχώς που τον φάγαμε τον Έλληνα εξτρεμιστή πριν βάλει σε κίνδυνο αλβανικές ζωές».

Πόνεσε ο Ράμα βέβαια. Γιατί τον κάλεσε ο Κωστής Χατζηδάκης της ΝΔ να ζητήσει «έστω μια συγνώμη». Δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια ο Αλβανός μαφιόζος μετά από αυτό το σκληρό ράπισμα. Και έβαλε τον αδερφό του να «επανορθώσει» στο γήπεδο σηκώνοντας το πανό για τους «’Ελληνες μπάσταρδους». Όπως πριν λίγα χρόνια είχε σηκώσει το drone με τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» μετατρέποντας την αναμέτρηση με την Εθνική Σερβίας σε αγώνα κάτς.

Η λέξη «μπέσα» είναι αλβανική και μάλλον εφευρέθηκε για να περιγράψει είδος εν ανεπαρκεία στη γειτονική χώρα. Εκεί περισσεύει το θράσος, ο κουτσαβακισμός και η αχαριστία. Ιδίως στις τάξεις των πολιτικών της. Γιατί υπάρχουν και εντάξει Αλβανοί.

• Θα έλεγα ότι στους πολιτικούς και τους διπλωμάτες της, περισσεύει διαχρονικά και το μίσος κατά των Ελλήνων, ιστορικά ανεξήγητο και μάλλον οφειλόμενο σε βαρύ σύμπλεγμα κατωτερότητας που εκφράζεται από το γνωστό ποδοσφαιρικό σύνθημα…

Στους δικούς μας πολιτικούς από την άλλη περισσεύει η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία, ο ενδοτισμός. Και βέβαια ο απέραντος…ωχαδερφισμός για την τύχη της μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο.

• Σήμερα ο Τσίπρας κλαίγεται για τον Ζακ Κωστόπουλο και ο Μητσοτάκης για τις άδειες του Κουφοντίνα. Ο εκτελεσμένος στους Βουλιαράτες γι αυτούς δεν υπάρχει. Όπως δεν υπήρξε και ο Αριστοτέλης. Πιθανότατα και όλοι οι εθνομάρτυρες που έδωσαν το αίμα τους για να ομιλείται σήμερα η ελληνική στα χωριά της μειονότητας.

Όμως εδώ ο ενδοτισμός αγγίζει το όριο της συνειδητής μειοδοσίας. Γιατί οι Αλβανοί δεν είναι Τούρκοι. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πιεστούν. Με πρώτο και καλύτερο να ξαποστείλουμε κάμποσους από δαύτους που σιτίζονται στον τόπο μας και να δυσκολέψουμε την ζωή στους υπόλοιπους. Να πιάσουμε από το αυτί τα αλητάκια που σχηματίζουν τον δικέφαλο αετό στις μονάδες προπαίδευσης και να τα απελάσουμε ισοβίως από την Ελλάδα όπου ζουν ανέμελα με τις οικογένειες τους.

Να εξηγήσουμε εμπράκτως ότι αν απειλείται η ζωή Ελλήνων στην Αλβανία, επειδή μιλούν τη γλώσσα τους και τιμούν τα εθνικά σύμβολα, χιλιάδες αλβανικά στόματα θα μείνουν νηστικά. Τόσο απλά…

Πηγή: HellasJournal.gr

https://www.himara.gr/

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Γιατί χαίρονται οι Αλβανοί και χαμογελούν σαν τέρας;

Γράψε λάθος. Εγώ έγραψα λάθος μάλλον λίγες βδομάδες πριν το θάνατο με αφορμή άλλες αγριότητες Αλβανών, κατέληγα στο φταίμε εμείς που τους κάναμε ανθρώπους. Εννοούσα φυσικά το ότι μας ήλθαν σαν θηρία απ' το παρανοϊκό καθεστώς Χότζα και χάρη στη δουλειά και τα σπιτικά που βρήκαν εδώ γίνανε και πάλι άνθρωποι, με την μεταφορική έννοια του λόγου. 

Θέμος Αναστασιάδης

Πώς λέμε «αχ έκανα ένα ντους κι ένιωσα πάλι άνθρωπος»; Όποιοι θέλουν το παρεξηγούν φυσικά σαν ρατσισμό, το μόνο εύκολο. Για να τους διευκολύνω το παίρνω πίσω!!! Τζάμπα ξοδευτήκαμε... Όσα και να τους δώσαμε δεν βγάλανε από πάνω τους τον ανθελληνισμό και την κτηνωδία όπως φαίνεται πάλι με τη δολοφονία του Έλληνα πατριώτη, Κωνσταντίνου Κατσίφα, και την συστηματική προσβολή μνήμης νεκρού εκ μέρους των αλβανικών αρχών που βασανίζουν ακόμη και τους δόλιους γονείς του. Κι όλα αυτά σε μια φάση που η γελοία κυβέρνηση Τσίπρα έκανε ανοίγματα στην Αλβανία όπως και με τα Σκόπια. Τρομάρα της. Σημειώστε ότι Έλληνες υπουργοί ήταν εκεί την ώρα της σφαγής αλλά δεν είδαν και δεν άκουσαν...

Γράψε λάθος... Το μόνο που καταφέραμε ανεχόμενοι τις διώξεις των Βορειοηπειρωτών απ' το καθεστώς Ράμα, αλλά και την ανεξέλεγκτη αγριότητα Αλβανών εγκληματιών εντός Ελλάδας, όπου η μαφία τους έχει πάρει το πάνω χέρι, είναι το να μην μας υπολογίζουν πια καθόλου, ούτε για τα προσχήματα. Προχθές πιωμένος Αλβανός κυνηγούσε Έλληνες αστυνομικούς να τους δείρει κι αυτοί κοίταζαν να κρυφτούν. Η ΕΛΑΣ έχει χάσει τον πόλεμο απέναντι στην αλβανική μαφία, όπως και με τους Ρομά, δηλαδή, που κάνουν ό,τι γουστάρουν. Στην εξωτερική πολιτική οι Αλβανοί επίσημοι ασχημονούν και λοιδορούν την Ελλάδα και εμείς μόνο τους καλοπιάνουμε, με τη γνωστή καραμέλα των δειλών... μην πέσουμε σε προβοκάτσια. Τα ίδια που λέμε για τον Ζάεφ και τους Τούρκους. Μήπως απλά είμαστε κοτάρες περιωπής, κι όλοι το έχουν πάρει είδηση κι εμείς κρυφό καμάρι; Το δειλό ανθρωπάκι που είναι τώρα στο ΥΠΕΞ μακάρι να μας διαψεύσει. Αλλά δεν...

Γράψε λάθος και παρ' το απ' την αρχή. Αν δεν απαντήσουμε στην κτηνώδη δολοφονία του Έλληνα ρομαντικού πατριώτη με δυναμικές ενέργειες στην ΕΕ, έως και βέτο στα ευρωαλβανικά, ποτέ δεν θα μας υπολογίσουν και θα μας σκοτώνουν σαν τα σκυλιά. Αν η ΕΛΑΣ δεν πάρει «πράσινο φως» να μαζέψει κάθε Αλβανό κακοποιό, με σχέδιο εξάρθρωσης της μαφίας τους, τότε σε λίγο θα μας ζητάνε προστασία ακόμη και μες στα σπίτια μας. Ο αλβανικός κίνδυνος είναι πολλαπλός γιατί έχουμε να κάνουμε με κράτος κακοποιών. Πολιτική και έγκλημα. Ένα πράγμα. Αν οι Σκοπιανοί είναι απλώς επαρχιώτες σε γραφικό αδιέξοδο, και οι Τούρκοι ο βασικός θεσμικός εχθρός, ο κίνδυνος από την Αλβανία ξεπροβάλει όπως φαίνεται, πιο ύπουλος και πιο δηλητηριώδης. Καθ' ότι τους έχουμε μες στα σπίτια μας, στις δουλειές μας και στα πόδια μας. Κι απ' ό,τι είδα αυτές τις μέρες δεν έκρυβαν εύκολα τη χαρά τους για το φονικό στη Βόρειο Ήπειρο. Εσχατόψυχοι!!!

Τέλος μόνο φτύσιμο θέλουν και δημόσιο διασυρμό οι γνωστοί ημέτεροι ανθέλληνες που συκοφάντησαν άθλια τον Έλληνα ήρωα, με ερωτήματα τάχα μου για το τι σκοπούς και απόψεις είχε... όταν ήταν μικρός!!! Συριζαίοι φυσικά οι πιο πολλοί «απορούντες». Τους πειράζει που το Παιδί μας είχε «πιστεύω» την πατρίδα, τη σημαία και φορούσε στολή παραλλαγής/κυνηγιού καμία φορά, κι όχι ότι τον φάγανε για την Ελλάδα, όπως αναλογικά τον Σολωμό Σολωμού και τον Τάσο Ισαάκ. Ως πότε θα μας σφάζουν κι εμείς τουμπεκί ψιλοκομμένο;

Γράψε λάθος, τόση ανοχή γίνεται συνενοχή. Τον Ράμα πότε θα τον καλέσουμε για ρακές στην Πάργα; Από τα σαραντάμερα του Κατσίφα και μετά...

Μπέζας: Καμία συζήτηση με την Αλβανία!

- Ο Θεσπρωτός πρ. Υπουργός μιλάει στον «Π.Λ.» για τις προκλήσεις της γειτονικής χώρας, την εκτέλεση Κατσίφα, τους λάθος χειρισμούς του ελληνικού υπ. Εξωτερικών, την εθνική Μειονότητα, αλλά και το «Τσάμικο»

- «Ενημέρωσα τον Κυρ. Μητσοτάκη για το τεταμένο κλίμα στη Βορ. Ήπειρο…»

«Συζητήσεις με την Αλβανία μπορούμε να έχουμε μόνο όταν η ίδια αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν κράτος δικαίου. Όταν πάψει να θέτει θέμα Τσαμουριάς, όταν σταματήσει να ισχυρίζεται ότι οι χιλιάδες Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα αποτελούν καταπιεσμένη μειονότητα, και κυρίως, όταν δώσει δείγματα γραφής ότι σέβεται τις συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο σχετικά με τα δικαιώματα της ελληνικής Μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο».

Τα παραπάνω τονίζει ο πρ. βουλευτής Θεσπρωτίας και Υπουργός Αντώνης Μπέζας σε μία αποκαλυπτική συνέντευξή του στον «Π.Λ.». Σχολιάζει επίσης την εν ψυχρώ εκτέλεση του 35χρονου Βορειοηπειρώτη Κ. Κατσίφα, τις προκλητικές δηλώσεις Ράμα, την ανεπαρκή αντίδραση της ελληνικής πλευράς, αλλά και το «Τσάμικο», ένα θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί εκτενώς, ιδρύοντας μάλιστα και Σύλλογο Απογόνων Θυμάτων των Τσάμηδων.

Η συνέντευξη

• Κ. Μπέζα, οι εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου στη Βόρειο Ήπειρο αμαυρώθηκαν από την εκτέλεση του 35χονου Κων/νου Κατσίφα από την αλβανική Αστυνομία. Πώς σχολιάζετε την όλη υπόθεση αλλά και τις δηλώσεις που έκανε ο Έντι Ράμα;

Το γεγονός της απώλειας ενός νέου ανθρώπου είναι απαράδεκτο και καταδικαστέο. Έχουμε ένα ακόμη θύμα στο πλαίσιο μιας κρατικής πολιτικής προώθησης της ιδέας της «Μεγάλης Αλβανίας». Ακόμη και αν υιοθετηθούν οι ισχυρισμοί της αλβανικής Αστυνομίας, σε περιστατικά με μεμονωμένα άτομα όπως το συγκεκριμένο, θα έπρεπε να είχαν χρησιμοποιηθεί πρακτικές διαπραγμάτευσης, ακινητοποίησης και αφοπλισμού. Η δουλειά των ειδικών δυνάμεων είναι να εξουδετερώνουν και όχι να σκοτώνουν… Δεν είχαμε τακτικό στρατό σε πόλεμο αλλά αστυνομική επιχείρηση. 

Απαράδεκτες ήταν επίσης και οι δηλώσεις του αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα και του υπουργού Εξωτερικών Ντιτμίρ Μπουσάτι. Αποτελούν ξεκάθαρη προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων και χειραγώγησης της όποιας διαδικασίας διαλεύκανσης. Ποιος δικαστικός λειτουργός στην Αλβανία, που δεν είναι κανονική ευρωπαϊκή χώρα, θα αναδείξει την αλήθεια, αν αυτή είναι διαφορετική από αυτή που ισχυρίστηκε ότι είναι, λίγες μόνο ώρες μετά το περιστατικό, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της;

• Μερικά ΜΜΕ στην Ελλάδα αλλά και κάποιοι πολιτικοί παράγοντες έσπευσαν να υιοθετήσουν την άποψη ότι ο 35χρονος ομογενής ήταν διακινητής ναρκωτικών, ακροδεξιός και εθνικιστής, ρίχνοντας έτσι σκιές στο θάνατό του αλλά και στις αντιδράσεις που υπάρχουν στη χώρα μας κυρίως από τις Bορειοηπειρωτικές οργανώσεις. Ποια είναι η άποψή σας;

Είναι λυπηρό το φαινόμενο. Όποιος βλέπει πίσω από τις διαρροές και τις δηλώσεις, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου και τα μέσα επικοινωνίας που την εκφράζουν. Από αμηχανία έως δυσφορία… Αυτό το «περί διακινητή ναρκωτικών», που είναι και προσβολή στη μνήμη του αδικοχαμένου παλικαριού, δεν το επικαλέστηκε ούτε η αλβανική πλευρά, που μίλησε για «τρελό εξτρεμιστή». Είναι δυνατόν να το επικαλούμαστε εμείς;

Κοιτάξτε, κύριε Αγόρη. Ο Κωστής Παλαμάς είχε πει ότι «δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή». Η αγάπη για την πατρίδα δεν είναι φασισμός, ούτε εθνικισμός. Είναι αγνός πατριωτισμός. Και ο αγνός πατριωτισμός δεν είναι το «έσχατο καταφύγιο των καθαρμάτων», όπως ισχυρίζονται κάποιοι ψευτοδιεθνιστές, αλλά πηγάζει απευθείας από την ψυχή και εκφράζεται με την αξιοπρέπεια και την αγάπη για την ελευθερία. Το πρόβλημα δεν είναι ο πατριωτισμός αλλά ο εθνομηδενισμός.

Απέναντι στις απαράδεκτες για χώρα δικαίου μεθοδεύσεις της αλβανικής πλευράς, αυτή την ώρα που μιλάμε η σορός του Κωνσταντίνου δεν έχει ακόμη παραδοθεί στην οικογένειά του ενώ σχηματίζουν εναντίον του δικογραφία για παράνομη οπλοκατοχή, εμείς θα έπρεπε να έχουμε ομοψυχία. Δεν την έχουμε όμως. Αυτά που ζητούνται είναι ο σεβασμός των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πλήρης διαλεύκανση της υπόθεσης και η απόδοση ευθυνών εκεί που υπάρχουν. Τίποτα περισσότερο. Όσοι είναι αγνοί πατριώτες, ούτε «αυγά του φιδιού» εκκολάπτουν, ούτε άλλες διεκδικήσεις προετοιμάζουν. Δεν θα μας κλείσουν όμως το στόμα γιατί απαιτούμε τα αυτονόητα!

• Παρά όμως αυτή την προκλητική στάση της Αλβανίας, τόσο η κυβέρνηση όσο και η Ν.Δ. μέσω του εκπροσώπου τύπου της κράτησαν μία μάλλον… χαλαρή στάση! Μήπως έπρεπε να είμαστε πιο δυναμικοί στην αντίδρασή μας;

Η ΝΔ αντέδρασε, από τη θέση της Αντιπολίτευσης, από την πρώτη στιγμή. Εγώ σας καταθέτω την προσωπική μου άποψη. Επειδή το συγκεκριμένο περιστατικό αφορά σε μέλος της Μειονότητας και επηρεάζει τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών, η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτήσει ακόμη και μέσω διεθνών οργανισμών, σεβασμό στο νεκρό και δίκαιη, αδιάβλητη και εμπεριστατωμένη δικαστική διερεύνηση με τη συμμετοχή ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων. 

Ο κ. Τσίπρας, που είναι παράλληλα και υπουργός Εξωτερικών, έπρεπε ήδη να έχει τηλεφωνήσει στον αλβανό ομόλογό του, αφού ο κ. Ράμα από την πρώτη ημέρα επιχείρησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το ζήτημα και να ελέγξει, όπως ανέφερα πριν, τις διαδικασίες έρευνας. Είναι δυνατόν να γίνεται χειρισμός στο επίπεδο της πρεσβευτού μας στην Αλβανία; Όταν ετέθη για πρώτη φορά το θέμα του γκρεμίσματος των μειονοτικών περιουσιών στη Βόρειο Ήπειρο, ο Αντώνης Σαμαράς τηλεφώνησε ο ίδιος στον Έντι Ράμα και όταν αργότερα τον συνάντησε στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, του ξεκαθάρισε πως «ο σεβασμός των δικαιωμάτων της μειονότητας είναι μέρος της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ» και πως «οι εθνικιστικές κορώνες των Τσάμηδων είναι απαράδεκτες». Οι καθαρές κουβέντες βοηθούν τις σχέσεις καλής γειτονίας.

• Από κει και πέρα, υπάρχουν βέβαια τα θέματα της ελληνικής Μειονότητας, τα οποία ήλθαν πάλι στη επιφάνεια με το συγκεκριμένο γεγονός. Γνωρίζετε την κατάσταση που υπάρχει;

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια τα θέματα της εθνικής Μειονότητας, όχι με λόγια, αλλά προσπαθώντας να έχω αποτελέσματα. Θυμίζω το άνοιγμα του τελωνείου Μαυροματίου, την κατασκευή με ελληνική χρηματοδότηση του οδικού άξονα Μαυρομάτι - Άγιοι Σαράντα, την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ανασφάλιστους ομογενείς μας.

Ενημέρωσα και στην τελευταία συνάντηση που είχα μαζί του, λίγες ημέρες πριν το γεγονός, τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι είναι πολύς καιρός που υπάρχει τεταμένο κλίμα στο Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Στο βεβαρημένο παρελθόν έχουν προστεθεί οι καθημερινοί εκβιασμοί, οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ελληνικής καταγωγής, οι προσβολές κατά της σημαίας, οι ανιστόρητες διεκδικήσεις των Τσάμηδων, οι συνεχείς εποικισμοί, οι προκλήσεις με ανθελληνικά σχολικά βιβλία, οι προσπάθειες σφετερισμού των ελληνικών περιουσιών, η παράνομη παρακράτηση χώρων λατρείας, η ανυπαρξία αξιόπιστης απογραφής και γενικά η επιμονή της αλβανικής κυβέρνησης να μην αποδίδει στη μειονότητα τα δικαιώματά της. 

Πριν μερικούς μήνες, ο κ. Κοτζιάς άνοιξε από το πουθενά θέμα «διευθετήσεων» με την Αλβανία. Γιατί; Ότι συζητήσεις υπάρχουν πρέπει να σταματήσουν. Συζητήσεις με την Αλβανία μπορούμε να έχουμε μόνο όταν η ίδια αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν κράτος δικαίου. Όταν πάψει να θέτει θέμα Τσαμουριάς, όταν σταματήσει να ισχυρίζεται ότι οι χιλιάδες Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα αποτελούν καταπιεσμένη μειονότητα, και κυρίως, όταν δώσει δείγματα γραφής ότι σέβεται τις συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο σχετικά με τα δικαιώματα της ελληνικής Μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο.

• Πράγματι, γενικά είναι πολλά τα προβλήματα της χώρας μας με τη γείτονα. Το λεγόμενο «Τσάμικο» παραμένει ένα απ’ τα κυριότερα. Εσείς έχετε ιδρύσει Σύλλογο Απογόνων Θυμάτων των Τσάμηδων. Γιατί προχωρήσατε σε μια τέτοια πρωτοβουλία;

Το ζήτημα είναι ότι οι διεκδικήσεις των Τσάμηδων δεν αποτελούν ενέργειες κάποιων γραφικών και περιθωριακών στοιχείων. Οι αλυτρωτικές απόψεις για τη «Μεγάλη Αλβανία» αποτελούν εδώ και χρόνια επίσημες κυβερνητικές θέσεις και δεσπόζουσα, θα την ονόμαζα, ιδεολογία στους πνευματικούς θεσμούς και τα μέσα ενημέρωσης στη γειτονική χώρα. Από το 1994 η αλβανική Βουλή έχει καθιερώσει την 27η Ιουνίου σαν ημέρα γενοκτονίας των Τσάμηδων, ενώ το αλβανικό Υπουργείο Πολιτισμού έχει χρηματοδοτήσει μνημείο για την υποτιθέμενη θηριωδία των Ελλήνων στην περιοχή του Μουρσίου. Γι΄αυτό δημιουργήσαμε το Σύλλογο. Γιατί η ιστορική αλήθεια είναι διαφορετική από την προπαγάνδα του αλβανικού εθνικισμού. Εμείς δεν θέλουμε να βάλουμε απέναντι στον αλβανικό εθνικισμό έναν ελληνικό εθνικισμό. Αυτό που θέλουμε, σαν απόγονοι θυμάτων εκείνης της εποχής, είναι να προβάλλουμε και να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια.

• Ο κ. Κοτζιάς, όμως, όταν ήταν υπουργός και το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχουν δηλώσει πολλές φορές ότι θέμα Τσάμηδων δεν υφίσταται και ότι δεν συζητείται με την Αλβανία…

Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς, ο απελθών υπουργός Εξωτερικών επιχείρησε στη διαπραγμάτευση με την Αλβανία, αυτή που θα τελείωνε πριν πάει για καλοκαιρινές διακοπές, έναν απαράδεκτο συμψηφισμό. Την εξίσωση του επίσημου αλβανικού αλυτρωτισμού περί Τσαμουριάς με τον υποτιθέμενο ελληνικό αλυτρωτισμό για τη Βόρεια Ήπειρο. Είναι απορίας άξιο πώς η σημερινή κυβέρνηση δέχεται ότι το όνομα «Βόρειος Μακεδονία» δεν είναι αλυτρωτικό αλλά περιέχει γεωγραφικό προσδιορισμό και από την άλλη δέχθηκε, στη διαπραγμάτευση Κοτζιά, ότι ο όρος Βόρειος Ήπειρος σηματοδοτεί αλυτρωτισμό και πρέπει να εγκαταλειφθεί από την Ελλάδα. Για τη Βόρεια Ήπειρο όμως υπάρχει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 που καμιά ελληνική κυβέρνηση στο παρελθόν δεν σκέφθηκε να απεμπολήσει και βεβαίως υπάρχει η ελληνική Μειονότητα που είναι αναγνωρισμένη από το ίδιο το αλβανικό Σύνταγμα. Για τους Τσάμηδες, τι υπάρχει στην Ελλάδα;

• Επί της ουσίας όμως, η άποψή σας για τις διεκδικήσεις τους, ποια είναι; Πώς θεωρείτε ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ισχυρισμοί τους;

Εντελώς επιγραμματικά, θα σας έλεγα ότι η ελληνική απάντηση πρέπει να κινείται σε τρείς κατευθύνσεις. Δεν υπάρχει γενοκτονία των Τσάμηδων από τους Έλληνες και δεν μπορεί να ζητάει η αλβανική πλευρά «δικαίωμα στη μνήμη». Είναι τεκμηριωμένο ότι σαν συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων δημιούργησαν πολιτοφυλακή και τοπική κυβέρνηση και επιχείρησαν οι ίδιοι την εκκαθάριση του χριστιανικού πληθυσμού με στόχο την ενσωμάτωση περιοχών της Ηπείρου στην Αλβανία. Δεν υπάρχει, επίσης, με βάση την ελληνική και ευρωπαϊκή νομολογία, «δικαίωμα στην περιουσία», δηλαδή δυνατότητα διεκδίκησης των δημευθέντων περιουσιών τους. Καταδικάσθηκαν από το Δικαστήριο Δοσίλογων των Ιωαννίνων και επειδή η κινητοποίηση της τσάμικης κοινότητας υπέρ των Γερμανών και των Ιταλών κατακτητών ήταν γενικευμένη, αποχώρησαν από την Ελλάδα εκούσια και με διοικητικές πράξεις τους αφαιρέθηκε μαζικά η ελληνική ιθαγένεια και δημεύθηκαν οι περιουσίες τους. Τέλος, άρση του εμπολέμου πρέπει να γίνει αρχικά από την αλβανική πλευρά με ακύρωση της απόφασης της αλβανικής Βουλής του 1939, που βρίσκεται ακόμη σε ισχύ και όχι από την ελληνική πλευρά, που στην πράξη έχει κάνει άρση από το 1987.

• Τελειώνω με μία προσωπική ερώτηση. Eκλογές πλησιάζουν, η Θεσπρωτία είναι πλέον διεδρική Περιφερειακή Ενότητα, τι θα κάνετε; Θα διεκδικήσετε με τη Ν.Δ. τη μία έδρα;

Κανείς μας δεν πρέπει να λείπει από αυτή τη μάχη που θα δοθεί σε λίγους μήνες. Θα είναι μια μάχη κυρίως αξιακή και όχι μόνο πολιτική. Ανάμεσα στο λαϊκισμό και την υπευθυνότητα, ανάμεσα στην ανικανότητα και την αποτελεσματικότητα, ανάμεσα στο ψέμα και τον κυνισμό που έφεραν την πατρίδα σε τραγική κατάσταση και την αλήθεια που είναι η μόνη ελπίδα για να σωθεί. Είπα στον πρόεδρο, τον κ. Μητσοτάκη, στην πρόσφατη συνάντηση μαζί του ότι εγώ θέλω να είμαι στην πρώτη γραμμή. Από εκεί και πέρα η ΝΔ είναι ένα συντεταγμένο κόμμα και έχει διαδικασίες.

https://www.himara.gr/

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

STËRGJYSHES SIME TË SHTRENJTË, EVDHOKSISË!

nga Eleana Zhako

Ti vdiqe në 1994. Gjyshi, dhëndri yt, vdiq në 1992. Gjyshja, bija jote, vdiq në 2017. Të tre i përkisnit një fshati të vogël minoritar, ngjitur me “Lazaratin e tmerrshëm”. Ju kujtohet kur gratë e Lazaratit, kokulura, të heshtura e punëtore, kalonin me mushkat e tyre ngarkuar me çaj mali e bimë të tjera, e ne i thërrisnim me nofkën Mika? Asnjëherë s’e mora vesh kuptimin e këtij emri. Ekzistonte një kod i heshtur paqeje mes banorëve të dy fshatrave. Unë u rrita me idenë, që ata flasin një gjuhë te ndryshme nga ne, që ndryshe nga ne janë myslimanë, por që kishte edhe pak të krishterë. Të krishterët lazaratas vinin më lehtë në shtëpitë tona.

Të kujtohet kur të pyeta: Mitera[1] je greke apo shqiptare? Dhe ti me një buzëqeshje të pafajshme më the në greqisht, po ndoshta shqiptare, se jetojmë në Shqipëri. Por më thuaj një fjalë shqip i them. Mirëmëngjes dhe faleminderit, ishin të vetmet fjalë, që dinte. Ah jo, më the pastaj, di dhe ujë, bukë, shtepi (pa ë). Gjysh, e mban mend në përrallat që nxirrje nga mendja jote, sesi personazheve u vije ca emra të çuditshëm, Hysen e emra të tjerë nga burrat e qytetit ku jetoje? Dhe qeshnim të gjithë bashkë. Ti u rekrutove nga ushtria italiane në Shqipëri, por dezertove, dhe për muaj të tërë strehoheshe te familje të huaja, që mos të të ekzekutonin. Ato familje që të shpëtuan nga vdekja, kanë qenë gjithmonë miq për kokë, shpëtimtarët tanë, që vazhdojmë t’i nderojmë përmes nyjave të fundit që na lidhin me nipërit e mbesat e tyre. Po pse dezertove? – të pyeta. Duhej të isha 10 vjeç. Por s’mund të vrisja grekë më the, s’mundesha. Atëherë papu[2] nuk kisha dëgjuar fare për Vorio Epirin, nuk e dija që ekzistonte dhe ky emër. Ti më mësove shkronjat e alfabetit grek, të lexoja e të shkruaja greqisht, prindërit e mi s’u desh të merreshin me mua. Vetëm im atë, që më jepte ndonjë libër që gjente në greqisht dhe kështu mund të praktikoja gjuhën e shkruar.

Minoritetet për nga natyra e tyre, janë një fenomen i komplikuar, një bashkësi njerëzish që s’resht kurrë së kërkuari të drejtat që mendon se i takojnë, s’ka rëndësi në këto të drejta janë më pak ose më shumë legjitime në sytë e shumicës. I tillë është rasti, pothuajse i gjithë minoriteteve në vendet ku jetojnë. Janë gjithmonë në kërkim të së drejtave të mohuara, ndryshe nuk mund të përligjet ekzistenca e tyre; ndryshe pushojnë së qeni minoritet me tipare specifike. Të gjitha vendet, që përfshijnë minoritete në trojet e tyre “etnike”, legjitimojnë ekzistencën e tyre kombëtare dhe shtetërore mbi konceptin e autoktonisë, dhe vetvetiu minoritetet, nuk përkojnë me konceptin e tyre të autoktonisë. Gjithë shtetet kombëtare pretendojnë që minoritetet janë mish i huaj, që duan apo s’duan, duhet të mësohen me ekzistencën e tyre; ndërsa minoritetet, nga ana tjetër, besojnë që arbitrarisht u është paracaktuar një destinim i padëshiruar, pa vullnetin e tyre. Në vetëdijen kombëtare të një shqiptari, ngjan e natyrshme që shqiptarët që jetojnë në shtetet me të cilat kufizohet Shqipëria, të kenë qenë gjithmonë aty, ndërsa minoritetet që ndodhen në territorin shqiptar, të kenë ardhur në periudha të caktuara historike.

Po përqendrohem në rastin e shqiptarëve, pasi shqiptarët a priori konsiderojnë që nacionalizmi është tipar i fqinjëve, i helenizmit, sllavizmit, por jo i shqiptarizmit. Megjithatë, nëse nacionalizmi i fqinjëve ka edhe ngjyrime agresive, që shoqërohet me fuqizimin e ekstremit të djathtë, nacionalizmi i shqiptarëve është shndërruar në element dekorativ të krenarisë kombëtariste. Duket sikur Shqipëria ka si trademark “shqiponjën dykrenare”, flamurin “autochthonous” dhe të kuqen e gjakut. Por në Greqinë e Agimit të Artë, asnjë flamur i Greqisë së Madhe ose Vorio-Epirit nuk zbukuron dyqanet turistike të Greqisë.

Pas rënies së komunizmit në Shqipëri, dolën në pah dhe identitet e ndryshme, që fshiheshin nën petkun e sistemit të mëparshëm. Ashtu si dhe në vendet e Europës lindore, të nesërmen, njerëzit u zgjuan të shpërbërë, të çorientuar, në kërkim të një boshti të ri unifikues. Minoritarët që emigruan në Greqi, papritmazi kuptuan që nuk dallonin nga emigrantët e tjerë. As gjuha, dhe as malli për Greqinë, nuk mjaftonin që të ndiheshin pjesë e pandashme e atdheut të tyre grek. Tëhuajtja nga Greqia, por edhe nga Shqipëria, solli një rikonceptim të identitetit të tyre grek, i cili u ndërtua mbi nevojën për të shkëputur lidhjet me elementin shqiptar. Kjo bëhej më e dukshme te brezat e rinj, të cilët duke mos patur kontakt me gjuhën dhe realitetin shqiptar – në ndryshim nga brezat e mëparshëm që ishin dygjuhësh, minoritarët që shkuan në Greqi në moshë të vogël ose lindën atje, njohin vetëm gjuhën greke – nuk mund të vetëpërcaktoheshin si shqiptarë me origjinë greke, si grekë me nënshtetësi shqiptare, si homogjenë të lindur në Shqipëri ose si greko-shqiptarë. Kur prezantoheshin si homogjenë, shumë herë kjo provokonte sjellje të stilit, “si shqiptar, si vorio-epirot” ose u thuhej, që kamuflonin origjinën e tyre shqiptare, për t’u hequr si grekë. Për shumë minoritarë, që gjyshërit, etërit apo të afërmit e tyre, qenë burgosur përgjatë komunizmit me akuzën për agjitacion e propagandë greke, kjo ishte si përdhosje e identitetit të tyre. Por nga ana tjetër, me transformimet post-komuniste në Shqipëri dhe luftën e Kosovës, u përforcua dhe retorika kombëtariste, ku minoritarët historikisht trajtohen si çifçinj të përjetshëm, ndërsa shqiptarët si latifondistë të përhershëm.

Në çdo teori krahasuese të marrëdhënieve greko-shqiptare, minoritarët merren si shembull ilustrues sulmi e antisulmi. Në variantin shqiptar, minoriteti grek është një pakicë njerëzish zhurmëmëdhenj e mosmirënjohës, në variantin grek, një zgjatim i politikës së tyre të jashtme dhe peshës morale të së shkuarës. Ndërsa në disa gazeta të djathta greke, minoritarët viktimizohen, duke nxitur frymën antishqiptare, në shumë analiza shqiptare, politikat ndaj emigrantëve shqiptarë në Greqi, krahasohen me politikat e shtetit shqiptar ndaj minoritetit grek në Shqipëri. Këto lloj analizash, nuk përqendrohen në politikat e shtetit grek ndaj emigrantëve, por kanë si strumbullar minoritetin. Një shqiptar që jeton dhe punon në Greqi prej shumë vitesh, duhet të gëzojë nënshtetësinë greke në bazë të ligjit, jo sepse një minoritar grek gëzon të drejta në Shqipëri, që s’i kanë shqiptarët në Greqi. Teorisë së vjetër greke të Vorio – Epirit, i kundërvihet teoria e Shqipërisë së Madhe, e cila, edhe arvanitasit e Atikës nuk i paraqet si popullsi shtegtare dhe ushtarake, që u vendos atje në shekujt e kaluar, por si pasardhës të pellazgëve, që jetonin në ato vise, më parë dhe se grekët e lashtë; ndërsa minoritetin grek, si shqiptarë të greqizuar.

Sado e çuditshme që të tingëllojë, në periudha të caktuara gjatë viteve ‘2000 në Tiranë, ndodhte që të më pyesnin persona të rastësishëm, përse flisja greqisht me kushërirën time dhe, që duhet të respektoja gjuhën e vendit. Ndërkohë, në Athinë, pavarësisht se s’mund të ndihesha shumë komode, nuk kam ngurruar të flas shqip, edhe kur ndodhte të hasja ndonjë vështrim të vëngër. Madje, në një farë mënyre më dukej argëtuese dhe më shtohej dëshira për të folur në shqip. Në Greqi, është më e lehtë të ndash nacionalistin nga jo nacionalisti, të majtin nga të djathtin, anarkistin nga nacionalisti. Ndërsa në Shqipëri, këto ndarje ngjasojnë me korridore komunikuese, ku lehtësisht mund të kalosh nga një korridor në tjetrin, në varësi të rrethanave. Njerëzit në Shqipëri akuzojnë grekët për nacionalistë, ndërkohë që vetë vlojnë nga stereotipe nacionaliste.

Në moshën 14-vjeçare, në një kamp fëmijësh në Selanik, një gazetare greke më bëri pyetjen idioteske, që në rast se fillonte lufta Greqi – Shqipëri, cilën anë do zgjidhja. E befasuar nga pyetja, i përgjigjem që s’më pëlqen lufta dhe s’do dija ku të fshihesha. Atëherë akuzoja veten për përgjigje të mefshtë, burracake, as mish as peshk, por pas kaq vitesh, të gjithë atyre grekëve dhe shqiptarëve, që i shikojnë njerëzit si ushtarë të njërit apo tjetrit atdhe, do u përgjigjesha, njëlloj. Pyetjet militariste rreth një lufte hipotetike, ziejnë në kokat e gjithë atyre të cilët njerëzit që s’i përshtaten konceptit të tyre njëngjyrësh për atdheun i konsiderojnë si “hebrenj” hipotetikë.

Besoj te ai njeriu, në qoshen e rrugës, që kur heq kapelën dhe të përshëndet, të tjerët e shtyjnë dhe e përqeshin.

Dhe bashkë me të, lartësohem dhe unë.

Besoj te zbuluesit e mëdhenj, te poetët, që me një gjest, arrijnë të ndryshojnë gjeografinë dhe fatet e shkruara.

(Tassos Leivaditis)

(c) 2018, autorja.

---

[1] Nënë në greqisht. Në këtë rast ka kuptimin e stërgjyshes, Nënëmadhes, ndryshe në shqip.

[2] Gjysh në greqisht.

https://peizazhe.com/

Με αφορμή τα γεγονότα στο Βουλιαράτες: Αλβανός διανοούμενος, GEZIM BASHA, από τις ΗΠΑ προειδοποιεί: Διολισθαίνουμε προς την αστυνομική χούντα

Η παλλαϊκή αλληλεγγύη με τη RENEA (αλβανικές ειδικές δυνάμεις) στους Βουλιαράτες αποδεικνύει ότι ο κόσμος συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο –σημάδι της διολίσθησής μας προς την αστυνομική χούντα.

Μέσα σ’ αυτή την υστερία όλοι άρχισαν να διατείνεται σε ρόλο αυτόπτη μάρτυρα για ένα συμβάν το οποίο δεν έχει διαλευκανθεί ακόμη. Δεν αποφεύγουν την έξαρση ούτε ορισμένοι άνθρωποι των γραμμάτων, οι οποίοι, εκ φύσεως, θα έπρεπε να ήταν σκεπτικοί! Κατ’ ουσία λανθάνω: στη δικιά μας Αλβανία, περισσότερο από για ανθρώπους των γραμμάτων, γίνεται λόγος για ανθρώπους χαρτιών… για ανθρώπους που παίζουν τις κάρτες!

Τους λογαριασμούς!

Τα εθνικιστικά παραμύθια είναι δουλειά διαδικτυακών πορτάλ, μανούβρες μασκαράδων. Η Αλβανία δεν απειλείται από κάποιο προβληματικό άτομο σε ένα μισοάδειο χωριό, αλλά από την κλίκα που έχει καθίσει σταυροπόδι στη μέση στα Τίρανα. Δεν απειλείται από την επέλαση της Χρυσής Αυγής, αλλά από τη φυγή των Αλβανών.

Το 1944 εισήλθαμε στη δικτατορία τραγουδώντας το «Σ’ αυτές τις ασπόκρυμνες κορυφές» ("N'ato maja ripa-ripa,"), σήμερα εισερχόμαστε τιτιβίζοντας σε χορωδία το τουίτερ του πρωθυπουργού!

http://www.tachydromos.org/

«Στη Β. Ήπειρο γίνεται μια βουβή εθνοκάθαρση»: Σ. Καλεντερίδης για τη δολοφονία του Κατσίφα στο Ακραίως (4/11/18)

Ο Σάββας Καλεντερίδης, Άγγελος Συρίγος και Κώστας Τασούλας για τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις στο Ακραίως (ΣΚΑΪ, 4/11/18)

Επισκεφτείτε μας στο site: https://katharidinami.gr
http://infognomonpolitics.blogspot.com

Ανθελληνισμός και στην αλβανική κρατική τηλεόραση

Η απορία είναι εύλογη για το πώς σε μια χώρα με ανά κεφαλή ΑΕΠ μόλις 5100 $ μπορούν να λειτουργούν τόσα τηλεοπτικά κανάλια και να συντηρούνται στους Βουλιαράτες της Δερόπολης όλες αυτές οι κάμερες που έχουν μετατρέψει το χώρο γύρω απ’ το σπίτι του μακαρίτη Κωνσταντίνου Κατσίφα σε reality show, αλλά το φαινόμενο της ανθελληνικής προπαγάνδας δεν αφήνει απ’ έξω ακόμη και την κρατική τηλεόραση. Η χθεσινή πολιτική της εκπομπή “JAVA”, που επιχειρεί να κάνει την επισκόπηση των πολιτικών γεγονότων της εβδομάδας λογικό ήταν να είχε και χρόνο αφιερωμένο στην δολοφονία του Κ. Κατσίφα.

Οι απόψεις του πρώην Πρέσβη της Αλβανία κ. Μπ. Ζενέλι, που υπηρέτησε στην Αθήνα και υπήρξε μόνιμα πεπεισμένος στις δυνατότητες των ελληνοαλβανικών σχέσεων να αναπτυχθούν και γίνουν πιο ουσιαστικές, χάνονταν μέσα απ’ την υστερία απόψεων του πρώην διευθυντή της Μυστικής Υπηρεσίας της Αλβανίας (SHISH), Φατός Κλιόσι.

Είχε προφανώς και την υποστήριξη και ενίσχυση του δημοσιογράφου Αρτάν Χότζα, ο οποίος εμφανίζεται ως ειδικός σε ζητήματα αστυνομικού ρεπορτάζ, προσδίδοντας αληθοφάνεια στα ψεύδη πάνω στο οποία στηρίζονταν οι απόψεις Κλιόσι.

Οι παρεμβάσεις αμφότερων δεν εστίαζαν αυτού καθ εαυτού στο ζήτημα της δολοφονίας και τις απαράδεκτες δηλώσεις του Πρωθυπουργού Ράμα αλλά στο θέμα των Κοιμητηρίων για τους Έλληνες Στρατιώτες του Πολέμου του 1940-1941. Απόδειξη ξεκάθαρη ότι το κατεστημένο που όλα αυτά τα χρόνια ασκούσε πιέσεις να μην προχωρήσει η υπόθεση της αναζήτησης και αξιοπρεπούς περιποίησης των ηρώων του Μετώπου κατά του φασισμού, δεν μπορεί να χωνέψει την πρόοδο που έχει συντελεστεί στο θέμα αυτό.

Όπως έχει επανειλημμένως σημειωθεί η όλη τους αρνητικότητα βασίζεται σε ένα ψέμα εξ ου και είναι βδελυρή και απορριπτέα. Δεν δικαιολογείται όμως ένας ειδικός των μυστικών υπηρεσιών, καθηγητής μάλιστα πανεπιστημίου και φυσικός εξ ου και ακριβολόγος να επιμένει στην κρατική τηλεόραση ότι οι Έλληνες δεν έχουν πεσόντες στην αλβανική επικράτεια και ότι τα νεκροταφεία είναι με άδειους τάφους!!!

Το ίδιο μοτίβο και ο «δημοσιογράφος» Αρτάν Χότζα ο οποίος επανέφερε το σενάριο ότι δια τον νεκροταφείων η Ελλάδα οριοθετεί τη γραμμή των εδαφικών διεκδικήσεων έναντι της Αλβανίας.

Δεν εκπλήσσουν τα λεγόμενα αυτά αλλά η διαφορά είναι ότι αφορούν στην κρατική τηλεόραση. Γίνονται έτσι αποκαλυπτικά των όσων αφορούν στην δομή σκέψης της αλβανικής πολιτείας και της επιρροής που έχουν στη διαμόρφωση της στερεότυπα μιας άλλης εποχής και εθνικιστικά κέντρα και οργανώσεις.

Έχει σπουδαία σημασία να αναφερθεί ότι όλοι αυτοί και με επικεφαλής των πρώην Υπουργό Άμυνας της Αλβανίας Σαμπίτ Μπρόκαϊ, γνωστός εθνικιστής και ένας απ’ τους βασικούς παράγοντες της τουρκικής διείσδυσης στην Αλβανία, βγήκε αμέσως μετά την δολοφονία στους Βουλιαράτες και μίλησε και πάλι για τα Στρατιωτικά Κοιμητήρια και επανήλθε στην σκηνοθετημένη απ’ αυτά τα κέντρα ιστορία της Κοσίνας.

Ο δημοσιογράφος Χότζα, τυπικός των αντιλήψεων της κλειστής Αλβανίας του Ενβέρ Χότζα, η συνωνυμία βέβαια είναι σύμπτωση στην προκειμένη, το πήγε ακόμη πιο πέρα. Το ενδιαφέρον της Ελλάδας για το επεισόδιο και την ανακριτική διαδικασία την αντιμετωπίζει ως διαρροή των κρατικών απόρρητων. Τη διενέργεια βαλλιστικής εξέτασης περί του όπλου που διενέργησε το φονικό ισχυρίζεται ότι την ζητάει η Ελλάδα προκειμένου λάβει γνώση της σύνθεσης της ομάδας των ειδικών δυνάμεων. Ενώ είναι μια απ’ τις τυπικές πτυχές της ανάκρισης που αφορούν σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις διεθνώς…

http://www.tachydromos.org/

Κατρούγκαλος προς Αλβανία: Δώστε πίσω την σορό του Κατσίφα στους συγγενείς

Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κατσίφα για την επιστροφή από τις αλβανικές αρχές της σορού του 35χρονου ομογενούς, ζητάει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος, σε συνέντευξή του στα Νέα.

«Από την αρχή ξεκαθαρίσαμε τις προτεραιότητές μας: να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση. Να προστατευτούν τα δικαιώματα των Ελλήνων αδελφών μας. Τέλος, με σεβασμό και χωρίς καμία υποχώρηση στα δύο πρώτα, να προστατεύσουμε και τις διμερείς μας σχέσεις» επισήμανε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και σημείωσε: «Δεν μείναμε σε ευχές. Προχωρήσαμε στα αναγκαία διαβήματα και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις, με τον αυτονόητο σεβασμό στη Δικαιοσύνη». Χαρακτήρισε μάλιστα θετικό ότι έγινε δεκτό το ελληνικό αίτημα για παρουσία Έλληνα αστυνομικού στην Αλβανία κατά τη διεξαγωγή των σχετικών ερευνών.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Κατρούγκαλος υπογραμμίζει την ανάγκη «να είμαστε πολύ προσεκτικοί και από τις δύο μεριές των συνόρων, και όχι μόνο, αυτονόητα στο επίπεδο των κυβερνητικών αρχών», σημειώνοντας ότι «ο εξτρεμισμός των μεν εκτρέφει τον εξτρεμισμό και τη μισαλλοδοξία των άλλων».

Τονίζει ακόμα ότι η Ελλάδα περιμένει από τα Τίρανα τη θέσπιση των κανονιστικών πράξεων για την πλήρη εφαρμογή του πρόσφατου νόμου για την προστασία των μειονοτήτων, υπενθυμίζοντας ότι η προστασία των δικαιωμάτων της μειονότητας αποτελεί ένα από τα κριτήρια για την ευρωπαϊκή προοπτική της γειτονικής χώρας.

Βουλιαράτες 2018: Το βίωμα δεν μεταδίδεται, το εσώτερο είναι άρρητο

Το ύψωμα που κράτησαν οι Έλληνες φαντάροι που ναι θαμμένοι στο νεκροταφείο των Βουλιαρατών.

Μυρένα ΣερβιτζόγλουΑκόλουθος Τύπου

«Καλημέρα. Καλή εβδομάδα. Περίεργη και δυσάρεστη η ιστορία. Έχουν βγάλει κι ένα σωρό αναρτήσεις που είναι οριακές», έλαβα πρωί-πρωί Δευτέρας μήνυμα στο messenger για τις Ανακοινώσεις των Πανηπειρωτικών Συλλόγωνκαι Σωματείων, -που εξέδωσαν μετά από τα γεγονότα στους Βουλιαράτες ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, τα οποία οδήγησαν στον θάνατο ενός Έλληνα από πυρά αλβανικών ειδικών δυνάμεων-, από έναν ολιγόλογο δημοσιογράφο μεγάλου αθηναϊκού μέσου που διακρίνεται για την ευθυκρισία και τη μετριοπάθειά του. «Οριακές είναι για εμάς, αν πάτε να ζήσετε μαζί τους τρία χρόνια, θα τους καταλαβαίνετε αλλιώς, τι έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια και τι τραβάνε»,  απήντησα από εκτίμηση στο πρόσωπό του. Το βίωμα δεν μεταδίδεται, το εσώτερο είναι άρρητο.

Μοιάζει οξύμωρο, αλλά δεν είναι, αποτελεί εγγενές ίδιον της ανθρώπινης φύσης. Ενώ ο σύγχρονος «δυτικός» άνθρωπος, το «υποκείμενο» του ευρωπαϊκού διαφωτισμού είναι γέννημα-θρέμμα του ιστορικού μορφώματος, του πολιτικού σχηματισμού του έθνους-κράτους, παρά ταύτα, εκείνο, εκείνος παρουσιάζει μία παροιμιώδη προπέτεια να το αναθεματίσει, να το εξοβελίσει. Αλλά ο σημερινός άνθρωπος, το δίκτυο των εννοιών και κατηγοριών που συγκροτούν την συνείδηση του, δεν ανατράφηκε και θέριεψε απλώς μέσα στο έθνος-κράτος, αλλά και δεν μπορεί να αξιωθεί, να στοχαστεί από ένα «έξω», ένα «επέκεινα».

Μία παλιά σοφή παροιμία έλεγε «Αν μαλώσεις με την πουτάνα, τις πουτανιές της θα σου χιάξει». Έτσι και για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, τον Έλληνα Μειονοτικό Βουλιαρατινό που έχασε τη ζωή του την 28η Οκτωβρίου στο χωριό που γεννήθηκε, την ώρα που λάμβαναν χώρα οι εορτασμοί της εθνικής ελληνικής επετείου παρουσία ελληνικής αντιπροσωπείας, ακούστηκαν πολλά και εγράφησαν περισσότερα. Εθνικιστής, μέλος εξτρεμιστικών οργανώσεων, έσχατη διέρρευσε και η φήμη ως ποινικού, από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη -φευ- της χώρας του. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν πρωτίστως πατριώτης. Από καμία πηγή δεν προκύπτει η παραμικρή σχέση με κόμματα ή οργανώσεις, όπως και για την πλειονότητα των Βορειοηπειρωτών. Όσο για τις φήμες ότι αντιμετώπισε ποινικές κατηγορίες, ήσαν μισές και κουτσουρεμένες, καθώς είχε απαλλαχθεί από αυτές. Αλλά κυρίως, ο Κατσίφας δεν σκότωσε, μήτε πολύ περισσότερο προτίθετο να σκοτώσει. Με εκπαίδευση πρώην καταδρομέα, αν είχε κάτι τέτοιο σκοπό, θα το είχε καταφέρει καίρια. 

«Ο Κωνσταντίνος σε αντίθεση με μέλη άλλων οργανώσεων, στο προφίλ του στο Facebook αναφέρεται μόνο στην πατρίδα, δεν καθυβρίζει μετανάστες, ομοφυλόφιλους, ρομά. Ούτε καν τους Αλβανούς. Καλέσματα στους Βορειοηπειρώτες κάνει προσπαθώντας να μιμηθεί τη Δέλτα, τον Δραγούμη, τον Παλαμά, ακόμη και τον Σολωμό. Κάπως παρωχημένα τώρα, αλλά γενεές Ελλήνων μεγάλωσαν με αυτά. Οι στρατιώτες που κοιμούνται στο νεκροταφείο του χωριού του, με τα ίδια ιδανικά έφτασαν εκεί», μου γραψε Χιμαραίος, που ζει στην Αθήνα και βιοπορίζεται σκαρώνοντας αλγόριθμους. Και συνέχισε: «Για την Παλαιστίνη τα ελληνικά ΜΜΕ αλυχτούν και εξανίστανται. Για την Βόρειο Ήπειρο κατάφεραν να μιλάει ουδείς».Το μόνο που επιθυμούν και επιδιώκουν σήμερα οι Βορειοηπειρώτες είναι η Αλβανία να γίνει κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτως ώστε ο τόπος τους, τα χωριά τους να «ενωθούν» με την Ελλάδα.

«Και δέκα χρόνια να μείνεις εδώ, όταν φύγεις, πάλι δεν θα έχεις καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή τη χώρα» έλεγαν οι Έλληνες της αναγνωρισμένης εθνικής, -και όχι απλώς θρησκευτικής-, ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας κατά την τριετή παραμονή μου εκεί. Τα δικαιώματα τους στη γλώσσα, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό τους, τα σύμβολα, τα ήθη και τα έθιμά τους, τη θρησκεία, την πολιτική εκπροσώπηση, κατοχυρώνονται τόσο από το εσωτερικό, εθνικό δίκαιο της Αλβανίας με νόμο που ψηφίστηκε από το αλβανικό κοινοβούλιο το 2017, όσο και από τη Σύμβαση Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης που είχε υπογράψει η χώρα το 1999. Αρκεί όμως κανείς να διαβάσει τις ετήσιες Εκθέσεις του ΟΑΣE, για να έχει ακριβή εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στη γείτονα. Με όρους Διεθνών Σχέσεων, η αλβανική ηγεσία έχει εκπονήσει μια πολιτική «ασφαλειοποίησης» (securitization) της μειονότητας, δηλαδή αντιμετωπίζει τα μέλη της μειονότητας ως εσωτερικό εχθρό.

Για τους Έλληνες Μειονοτικούς της Νοτίου Αλβανίας, η σημαία δεν είναι σύμβολο.«Είναι η μάνα μας και ο πατέρας που θάψαμε, είναι ο αδελφός μας, είναι το σπίτι μας» σε μία περιοχή όπου είναι γηγενείς και διαβιούν για αιώνες. Ο Κωστής Παπαγιώργης είχε γράψει το «Περί μέθης» μετά από δεκαετή και πλέον θητεία στο ποτό. Όποιος δεν μπορεί να εξαγοράσει με το τομάρι του την αλήθεια των λόγων του, όποιον δεν του έχει τσουρουφλίσει  η εμπειρία και το βίωμα τη γούνα του μεγαλοσχήμονος εγώ του, ας είναι πιο φειδωλός στις κρίσεις του. Των φρονίμων, λένε, ολίγα.

Μετά από τρεις ημέρες έλαβα εκ νέου σήμα στο messenger από φίλο που υπηρετεί σε πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής: «Όπως φαντάζεσαι, περίμενα με ιδιαίτερη αγωνία να δω αν θα γράψεις κάτι για αυτό που συνέβη την Κυριακή στους Βουλιαράτες. Νομίζω πως όσοι διαθέτουμε έστω και μικρή άμεση εμπειρία από την περιοχή και τη χώρα έχουμε συνεχώς στραμμένο το βλέμμα μας προς τα εκεί, τρεις μέρες τώρα. Τις προηγούμενες μέρες είχα διαβάσει και το άρθρο/ομιλία του καθηγητή Συρίγου, είχα δει και τη σχετική σου ανάρτηση/ανταπόκριση. Σε εσένα, τα γεγονότα της Κυριακής ανακάλεσαν στη μνήμη φιλοσοφικούς στοχασμούς. Σε εμένα έναν πεζό-στίχο του Διονύση Σαββόπουλου: “Ένας νεκρός στην αγκαλιά. Αδύνατο να τον αναστήσεις· ή να τον φορτωθείς”. Θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα τις κεραίες της επαγρύπνησής μου να είναι τεντωμένες, εναλλάσσοντας αλβανική και ελληνική τηλεόραση να μάθω όσο πιο έγκαιρα μήπως είχε συμβεί κάτι στον Νότο. Οι δυσχέρειες και οι παγίδες στη ροή και τη διασταύρωση της πληροφόρησης είναι τεράστιες σε ανάλογες περιπτώσεις – κι αυτό έγινε φανερότατο και την Κυριακή. Την τελευταία χρονιά που ήμουνα εκεί, βρέθηκα και εγώ στην τελετή στους Βουλιαράτες. Τα συναισθήματα δύσκολα περιγράφονται με λέξεις – μόνο βιώνονται. Το ξέρεις καλά κι εσύ. Η δε υπόθεση Γκούμα συνέβη τον Αύγουστο του 2010, στον προτελευταίο μήνα πριν από την αποχώρησή μου από τη χώρα – Παρασκευή πρωί χτύπησε το τηλέφωνό μου ενώ βρισκόμουν σε διακοπές, από Δευτέρα πρωί στο γραφείο κατέγραφα τα ατέλειωτα δημοσιεύματα και σχόλια, μία ή δύο μέρες μάλιστα έχοντας μείνει και χωρίς μεταφραστή. Μέσα προς τέλη Σεπτέμβρη κατέβηκα και στη Χειμάρρα για το μνημόσυνο. Θυμάμαι με ένα πικρό μειδίαμα τις αντιδράσεις των μη μυημένων φίλων στην Αθήνα όταν τους έδειχνα φωτογραφίες από τα δύο αυτά μου ταξίδια – ότι το μόνο που βρήκαν να σχολιάσουν ήταν κάποιες “πεζές” λεπτομέρειες, έτη φωτός μακριά από τις πραγματικές αισθήσεις των δύο χωροχρόνων: την τσάντα Louis Vuitton ενός γνωστού και σε εσένα προσώπου στους Βουλιαράτες, την άσχημη δόμηση στη Χειμάρρα. Δεν θα πω περισσότερα, αν και τριγυρνούν πολλά στο μυαλό μου. Θα αρκεστώ να καταθέσω αυτό που μου είπε Ελληνο-αλβανίδα φίλη, όχι τυπικώς ανήκουσα στη μειονότητα, από παραμεθόριο χωριό στα μισά των βουνών μεταξύ Κορυτσάς και Αργυροκάστρου, και με ελληνική ταυτότητα λόγω σχολικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, που έχει μοιράσει πλήρως την ενήλικη ζωή της ανάμεσα στις δύο πατρίδες: “Όταν ήμουν στην Αλβανία, κάθε φορά που συνέβαινε κάτι σε έναν Αλβανό στην Ελλάδα, μου λέγαν οι φίλοι μου: τώρα, τι έχεις να μας πεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες; Τώρα που είμαι στην Ελλάδα, ακούω τις ίδιες ακριβώς φράσεις, από τους Έλληνες, για την Αλβανία και τους Αλβανούς”. Καλή δύναμη σε όλα».

https://www.huffingtonpost.gr/