Η παλλαϊκή αλληλεγγύη με τη RENEA (αλβανικές ειδικές δυνάμεις) στους Βουλιαράτες αποδεικνύει ότι ο κόσμος συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο –σημάδι της διολίσθησής μας προς την αστυνομική χούντα.
Μέσα σ’ αυτή την υστερία όλοι άρχισαν να διατείνεται σε ρόλο αυτόπτη μάρτυρα για ένα συμβάν το οποίο δεν έχει διαλευκανθεί ακόμη. Δεν αποφεύγουν την έξαρση ούτε ορισμένοι άνθρωποι των γραμμάτων, οι οποίοι, εκ φύσεως, θα έπρεπε να ήταν σκεπτικοί! Κατ’ ουσία λανθάνω: στη δικιά μας Αλβανία, περισσότερο από για ανθρώπους των γραμμάτων, γίνεται λόγος για ανθρώπους χαρτιών… για ανθρώπους που παίζουν τις κάρτες!
Τους λογαριασμούς!
Τα εθνικιστικά παραμύθια είναι δουλειά διαδικτυακών πορτάλ, μανούβρες μασκαράδων. Η Αλβανία δεν απειλείται από κάποιο προβληματικό άτομο σε ένα μισοάδειο χωριό, αλλά από την κλίκα που έχει καθίσει σταυροπόδι στη μέση στα Τίρανα. Δεν απειλείται από την επέλαση της Χρυσής Αυγής, αλλά από τη φυγή των Αλβανών.
Το 1944 εισήλθαμε στη δικτατορία τραγουδώντας το «Σ’ αυτές τις ασπόκρυμνες κορυφές» ("N'ato maja ripa-ripa,"), σήμερα εισερχόμαστε τιτιβίζοντας σε χορωδία το τουίτερ του πρωθυπουργού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου