Η Πατριωτική έκσταση του "συνεργάτη"(δοσίλογου) Ιντρίζη.* - Dalldia patriotike e “kolaboracionistit” Idrizi

Nga Mero Baze Pashë një reagim të partisë së Shpëtim Idrizit mbi tabelat dygjuhëshe në zonat e pakicës greke në Jug të Shqipërisë. Duke marrë shkas prej tyre, reagimi i Idrizit shkonte deri në fillim të shekullit të shkuar, duke kujtuar Zografin e vitit 1914, duke e krahasuar atë me Edi Ramën, dhe plot patetizma të tjera, që duket se kanë nevojë t’i kompensojnë kësaj partie mungesën e koherencës që ka vet, në raport me forcat ekstremiste të politikës greke në Tiranë. Së pari, për gjithë këta patriotët që karikohen me bateri, tabelat dygjuhëshe në zonat e pakicës janë detyrim dhe jo poshtërim i shtetit shqiptar. Një shtet që aspiron të hyjë në Bashkimin Europian, nuk mund t’i mohojë një pakice të ketë tabela rrugore në gjuhën e vet, ndërkohë që është detyrim që në zonat kufitare dhe aty ku nuk ka pakica, të ketë tabela edhe në gjuhën angleze për të huajt që vizitojnë Shqipërinë. Ndaj ky debat nuk ja vlen të bëhet, nëse nuk do të më tërhiqte vëmendjen hipokrizia e Shpëtim Idrizit. Si përfaqësues politik i një komuniteti që ka vuajtur nga një genocid me bazë etnike në Greqi, dhe është zbuar andej me dhunë, Shpëtim Idrizi së pari nuk duhet të predikojë urrejtje etnike, pasi ai nuk është në krye të një partie politike për të nxitur urrejtje ndaj grekëve të Shqipërisë, por për të kërkuar të drejtat e mohuara të shqiptarëve të Greqisë, në këtë rast të komunitetit çam. Nuk mund të pretendosh të rehabilitosh një komunitet të masakruar nga dhuna etnike, duke nxitur dhunën etnike, pasi kështu thjesht je duke imituar Napolon Zervën në versionin shqiptar. Por kjo është gjysma e së keqes. Hipokizia bëhet e plotë kur po ky patriot me bateri, ka disa javë që rri si langaraq tek dera e Lulzim Bashës, me shpresë mos e fusë dhe atë në “qeverinë hije” tranzitore, nëse e lejon Vangjel Dule. Dhe Basha as e zbon, e as e mban, por thjesht e lë tek dera, që të mos i shqetësohet Vangjel Dule. Në fakt çifti Idrizi -Dule, janë çifti më regresiv në politikën shqiptare, pasi janë dy politikanë që në thelb punojnë kundër interesave të komuniteteve që përfaqësojnë. Vangjel Dule përfaqëson politikisht pakicën greke, por del deputet me votat e shqiptarëve çamë në Vlorë, pasi grekët nuk e votojnë . Dhe arsyeja është se ai përfaqëson më shumë “Agimin e Artë”, se interesat e politikës greke apo pakicës greke në Shqipëri. Ai më shumë përpiqet të mbjellë urrejtje për çamët, se sa të merret me të drejtat e grekëve në Shqipëri. Në të njëjtin kurth ka rënë dhe Shpëtim Idrizi. Dhe ky më shumë merret me luftën kundër pakicës greke në Shqipëri, se sa me te drejtat e mohura të çamëve në Greqi. Dhe për ironi të fatit, të dy rrijnë në një tryezë me Lulzim Bashën, por Dule në krye të vendit, kurse Idrizi vetëm kur Lulzimit i jep leja Dule, ta pranojë. Ndaj para se të akuzojë qeverinë shqiptare për kolaboracionizëm me qeverinë greke, në këtë rast për një të drejtë elementare të pakicës greke në Shqipëri, është më mirë të sqarojë çamët, se çfarë e detyron të poshtërojë partinë e tyre, duke qëndruar tek dera e SHQUP-it, mos ja hap Vangjel Dule. Ky është më keq se kolaboracionizëm. Është poshtërim, në përpjekje për t’iu lutur “Agimit të Artë” të Greqisë me degë në Tiranë, të të pranojë në tryezë për aleat. http://www.gazetatema.net/

Από τον Μέρο Μπάζε. Είδα μια ανακοίνωση του Κόμματος (των Τσάμηδων) του Σπετιμ Ιντρίζη σε σχέση με τις δίγλωσσες πινακίδες στις περιοχές της ελληνικής μειονότητας στα Νότια της Αλβανίας. Λαμβάνοντας αφορμή από τις πινακίδες αυτές, η αντίδραση του Ιντρίζη έφτανε μέχρι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, αναφέροντας και τον Ζωγράφο του 1914, και συγκρίνοντας τον με τον Έντι Ράμα και πολλές άλλες πατέντες που φαίνεται πως χρειάζονται για να αντισταθμίσουν στο κόμμα αυτό την έλλειψη συγχρονισμού που έχει το κόμμα σε σχέση με τις εξτρεμιστικές δυνάμεις της ελληνικής πολιτικής στα Τίρανα. Πρώτον, προς όλους αυτούς τους πατριώτες που φορτίζουν με μπαταρίες, η δίγλωσσες πινακίδες  στις περιοχές της μειονότητας είναι υποχρέωση και όχι χλευασμός του Αλβανικού Κράτους. Ένα κράτος που στοχεύει στην ένταξη στην Ε.Ε δεν μπορεί να αρνηθεί σε μια μειονότητα να έχει πινακίδες προσανατολισμού στην γλώσσα της, εντωμεταξύ αυτό αποτελεί υποχρέωση,  στις περιοχές κοντά στα σύνορα και εκεί όπου δεν υπάρχουν μειονότητες, να υπάρχουν πινακίδες και στα αγγλικά για τους ξένους που επισκέπτονται την Αλβανία. Για το λόγο αυτό η συζήτηση αυτή δεν αξίζει να γίνεται, εάν δεν θα τραβούσε την προσοχή η υποκρισία τους Σπετίμ Ιντρίζη. Ως πολιτικός εκπρόσωπος μια κοινότητας που "έχει υποφέρει από μία  εθνική γενοκτονία στην Ελλάδα και έχει διωχθεί από εκεί διά της βίας" (όπως άλλωστε ισχυρίζεται το κόμμα του και ο ίδιος) ο Σπετίμ Ιντρίζη πρώτον δεν θα πρέπει να κηρύττει εθνικό μίσος, αφού δεν είναι στην ηγεσία ενός πολιτικού  κόμματος για να υποκινήσει το μίσος προς τους έλληνες της Αλβανίας, αλλά για να ζητήσει τα δικαιώματα των αλβανών στην Ελλάδα, δηλαδή της τσάμικης κοινότητας. Δεν μπορείς να ισχυριστείς να αποκαταστήσεις "μια κοινότητα που έχει υποφέρει από την εθνική βία," υποκινώντας την εθνική βία   αφού έτσι απλά μιμείσαι τον Ναπολέων Ζέρβα στην αλβανική έκδοση. Αυτό βέβαια είναι το ήμισυ του κακού . Η υποκρισία ολοκληρώνεται όταν ο πατριώτης αυτός με μπαταρίες, έχει κάποιες εβδομάδες που στέκεται σαν κουταβάκι στην πόρτα του Λουλζίμ Μπάσα, με την ελπίδα να τον βάλει στην μεταβατική "κυβέρνηση σκιά" εάν τον επιτρέψει ο Βαγγέλ Ντούλε. Ο Μπάσα από την άλλη, ούτε τον διώχνει, ούτε τον κρατά, αλλά απλά τον αφήνει στην πόρτα, για να μην ανησυχεί ο Βαγγέλ Ντούλε. Στην πραγματικότητα το ζευγάρη Ιντρίζη Ντούλε, είναι το πιο οπισθοδρομικό ζευγάρι στην αλβανική πολιτική, αφού είναι και οι δύο πολιτικοί που στην ουσία εργάζονται ενάντια των συμφερόντων της κοινότητας που εκπροσωπούν. Ο Βαγγέλ Ντούλε εκπροσωπεί πολιτικά  την Εθνική Ελληνική Μειονότητα αλλά βγαίνει βουλευτής με τις ψήφους των αλβανών τσάμηδων στην Αυλώνα, αφού οι έλληνες δεν τον ψηφίζουν. Και ο  λόγος είναι γιατί αυτός εκπροσωπεί περισσότερο τα συμφέροντα της "Χρυσής Αυγής" παρά της ελληνικής πολιτικής ή της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Αυτός προσπαθεί περισσότερο να σπείρει μίσος με τους τσάμηδες παρά να ασχοληθεί με τα δικαιώματα των ελλήνων στην Αλβανία. Στην ίδια ακριβώς παγίδα έχει πέσει και ο Σπετιμ Ιντρίζη. Και αυτός ασχολείται περισσότερο με τον πόλεμο εναντίον της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία παρά με τα "δικαιώματα των τσάμηδων" στην Ελλάδα. Όλως τυχαίος και οι δύο είναι στο τραπέζι του Λουλζιμ Μπάσα αλλά ο Ντούλε στην πρώτη θέση ενώ ο Ιντρίζι μόνο όταν στον Λουλζίμ δίνει άδεια ο Ντούλε να τον δεχτεί. Για το λόγο αυτό προτού κατηγορήσει την αλβανική κυβέρνηση για "συνεργασία" με την ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση αυτή για ένα βασικό δικαίωμα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, είναι καλό να ξεκαθαρίσει στους τσάμηδες για το τί τον αναγκάζει να χλευάζει το κόμμα τους, με το να στέκεται  στην πόρτα του  πρώην κέντρο των αξιωματικών του αλβανικού στρατού, μήπως του ανοίξει ο Βαγγέλης Ντούλε. Αυτό είναι χειρότερο και από συνεργασία. Είναι  ταπείνωση κατά την προσπάθεια να ικετέψεις την "Χρυσή Αυγή" της Ελλάδας με παράρτημα στα Τίρανα να τον δεχτεί ως σύμμαχο στο τραπέζι. *Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε με στόχο να δώσουμε μια εικόνα στους αναγνώστες μας για το πως βλέπουν οι μετριοπαθείς φωνές την θέση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, των τσάμηδων και του κόμματος τους αλλά και το ΚΕΑΔ  με ό, τι αυτό εκπροσωπεί.  Ο Μέρο Μπάζε είναι έγκριτος δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης της εφημερίδας "Θέμα" (Tema). Πελασγός Κορυτσάς.

Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο στην ΕΕ - Shqipëria – vendi ballkanik më pak i dëshiruar në BE

Το αρχαίο ελληνικό παιχνίδι που έπαιζαν στην Αλβανία μέχρι την δεκαετία του 90'!- Loja e lashtë helene që luhej në Shqipëri deri në vitet 90'!

Οι αστράγαλοι, τα γνωστά κότσια, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών από την αρχαιότητα και σε κάποιες περιοχές ίσως μέχρι και τις μέρες μας. Τους συγκέντρωναν από τα οστά των πίσω ποδιών της γίδας ή του αρνιού και μπορούσαν με αυτά να παίξουν ποικίλα παιχνίδια. Το πιο απλό παιχνίδι ήταν το λεγόμενο «αστραγαλιζειν«, όπως λεγόταν στην αρχαιότητα, το οποίο παιζόταν ως εξής: τα παιδιά έριχναν τους αστραγάλους και ανάλογα με το ποια πλευρά ακουμπούσε στο έδαφος έπαιρναν την αντίστοιχη βαθμολογία. Από τις μακριές πλευρές του αστραγάλου, η κυρτή απέδιδε τέσσερις βαθμούς και η κοίλη τρεις, ενώ από τις στενές πλευρές, η ασταθέστερη όλων έξι και η απέναντί της ένα βαθμό. Καθένας από τους τριανταπέντε δυνατούς συνδυασμούς είχε ιδιαίτερο όνομα, όπως «του Ευρυπίδου», «του Στησιχόρου», «του Αλεξάνδρου» κ.ά. Ο καλύτερος συνδυασμός ονομάζονταν «της Αφροδίτης», ενώ ο χειρότερος «του κυνός». Ένα ακόμα παιχνίδι που έπαιζαν με τους αστραγάλους ήταν το λεγόμενο «αρτιάζειν αστραγάλους«, δηλαδή τα σημερινά μόνα – ζυγά: ο ένας παίχτης έκρυβε του αστραγάλους στο χέρι του και οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να μαντέψουν αν ο αριθμός των αστράγαλων ήταν μονός ή ζυγός. Στην Αλβανία, στους αλβανούς, το παιχνίδι αυτό είναι γνωστό με την ονομασία ASHIK από την τουρκική λέξη "ασίκ" που σημαίνει ερωτευμένος. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως και οι ίδιοι οι τούρκοι όπως και οι αλβανοί έπαιζαν ένα αρχαίο παιχνίδι που κατά την μυθολογία το έπαιζε ο Γανυμήδης και ο Έρωτας στον Όλυμπο μετά από την άδεια και την προτροπή του Δία όταν είδε πως ο οινοχόος του υπέφερε από μοναξιά στον Όλυμπο. Άρα Τούρκοι και Αλβανοί, διαφύλαξαν το παιχνίδι με βάση την ελληνική μυθολογία και φυσικά όλα αυτά τα έμαθαν από αυτούς που ήταν και οι εφευρέτες τους έλληνες. Στην Αλβανία το παιχνίδι αυτό παιζόταν, όπως και στην Ελλάδα μετά από την Ανάσταση, αφού τότε μπορούσαν να βρουν εύκολα αστράγαλους από τα αρνιά και τα κατσίκια που σφάζονταν για την εορτή του Πάσχα.  Οι τρόποι που παίζονταν αυτό το παιχνίδι ήταν διαφορετικοί αλλά προς το τέλος της δεκαετίας του 80' και αρχές του 90' όταν σταμάτησαν και οι νέοι να παίζουν το παιχνίδι αυτό, σκοπός του παιχνιδιού ήταν κυρίως το κέρδος αφού μέσα σε ένα κύκλο οι παίκτες στόχευαν με τα κότσια νομίσματα ή κουμπιά τα οποία κέρδιζαν εάν τα έβγαζαν έξω από αυτό. Σήμερα το παιχνίδι αυτό δεν παίζεται πια με κανένα τρόπο δυστυχώς γιατί τα παιδιά απλώς έχουν φυλακιστεί μέσα στα κινητά,. τους υπολογιστές, τάμπλετ κλπ. Για το Πελασγός Κορυτσάς B.T.

Kockat e kyçeve, që janë të njohura nga të gjithë në Shqipëri me emrin ashik, ishte një prej lojërave më të dashura të fëmijëve në lashtësinë helene dhe në disa zona ajo është një lojë e pëlqyer deri më sot. Këto kocka, mblidheshin nga këmbët e prapme të dhive ose të shqerave dhe mundeshin që me to të luanin shumë lojëra. Loja më e thjeshtë ishte e ashtuquajtura "astragalizin" (fjala "astragalos" në greqisht përkthehet në shqip "kyç") siç quhej në lashtësi, e cila luhej si mëposhtë: fëmijët hidhnin kockat dhe sipas krahut që ato preknin në sipërfaqen e tokës merrnin dhe pikët respektive. Nga anët e gjata të kyçeve, kockave, ajo e lakuar jepte katër pikë dhe barku tre, ndërsa anët e ngushta, më e paqëndrueshmja e të gjitha dhe ajo përballë saj me një pikë. Secili nga 35 kombinimet e mundshme kishte një emër të caktuar, si "e Evripidhit", "e Stisinohorit", "e Aleksandrit" etj. Kombinimi më i mirë quhej "i Afërditës" ndërsa më i keqi "e qenit". Një lojë tjetër që luanin me kyçet ishte e ashtuquajtura "gjetja e kyçeve", dmth tek a çift: një lojtar fshihte kyçet në dorën e tij dhe të tjerët përpiqeshin që të gjenin nëse numri i kyçeve ishte çift apo tek. Në Shqipëri, tek shqiptarët, kjo lojë është e njohur me emërtimin loja me ASHIKË nga fjala turke "ashik" që do të thotë i dashuruar. Ky fakt do të thotë se vetë turqit por dhe shqiptarët luanin jë lojë të lashtë që sipas mitologjisë e luante Ganimidhi dhe Erosi në Olimp pas lejës dhe propozimit të Zeusit kur pa se shërbyesi personal i verës dhe i nektarit vuante nga vetmia. Pra turq e shqiptarë, ruajtën një lojë popullore me bazë mitologjinë helene dhe natyrisht të gjitha këto i mësuan nga ata që shpikën lojën, vetë helenët. Në Shqipëri kjo lojë luhej ashtu si dhe në Greqi kryesisht pas Pashkës, pasi atëhere mund të gjenin lehtësisht kyçe nga kecat apo shqerat që gatueshin me rastin e kësaj feste. Mënyrat se si luhej kjo lojë ishin të ndyshme por nga fundi i dhjetëvjeçarit të 80' dhe në fillimit e viteve 90' kur ndaluan dhe të rinjtë së luajturi me këtë lojë, qëllimi i lojës ishte kryesisht përfitimi material pasi lojëtarët shënjestronin me këto kyçe monedha metalike ose kopsa të cilat i fitonin nëse i nxirrnin nga rrethi i përcaktuar me rreze 1-2m. Sot kjo lojë nuk luhet me asnjë lloj mënyre, fatkeqësisht sepse fëmijët janë burgosur në telefona, kompjutera apo tableta etj. Përgatiti për Pelasgos Koritsas B.T.

Η πρώτη αλβανική Αεροπορική Εταιρεία προσφέρει γεύματα σύμφωνα με τις ισλαμικές αρχές! - Kompania e parë ajrore e shqiptare ofron ushqim sipas principeve islame!

Η τελετή της Ανάστασης στην Μητρόπολη Κορυτσάς! (βίντεο) - Shërbesa e Ngjalljes në Mitropolinë e Korçës! (video)

Μπαίνει σε εφαρμογή το Ψήφισμα της Ομόνοιας στο Δήμο Φοινικαίων

Ο Δήμαρχος Φοινικαίων, Λεωνίδας Χρήστος, και το Δημοτικό Συμβούλιο  δεν έμειναν αδρανείς την πρώτη τετραετία λειτουργίας του Δήμου. Αν και τα κονδύλια της κυβέρνησης ήταν μηδαμινά, λόγω του μικρού αριθμού κατοίκων που έβγαλε η τελευταία απογραφή, μια απογραφή εσκεμμένη και προσχεδιασμένη και που η επιδότηση γίνεται βάση του πληθυσμού που έχει ο Δήμος, με τα δικά του έσοδα και άλλες χορηγήσεις κατορθώθηκαν να γίνουν κάμποσα έργα μικρής εμβέλειας. Ασφαλτοστρώθηκαν δρόμοι, εξωραΐστηκαν οι εσωτερικοί δρόμοι των κοινοτήτων με μπετό, έγινε η ηλεκτροδότηση σε όλες τις κοινότητες του Δήμου, πολλές άλλες κοινότητες εφοδιάστηκαν με πόσιμο νερό. Αυτή είναι μια καλή αρχή που ευελπίζουμε να συνεχίσει με πιο έντονους ρυθμούς την επόμενη τετραετία.

Αυτό που πρέπει ν’ αναφέρουμε και να συγχαρούμε το Δήμο Φοινικαίων είναι η υλοποίηση της παραγράφου 5 (από τις 12) του Ψηφίσματος του 1993 της οργάνωσης Ομονοίας που στάλθηκε σε όλες τις υφιστάμενες Αρχές, τα πολιτικά κόμματα της Αλβανίας και στους Διεθνείς Οργανισμούς, ένα Ψήφισμα που ανιχνεύτηκε σε βάθος κατά την ανάκριση των πέντε ηγετών της Ομόνοιας με την δική παρωδία των Τιράνων το 1994. Η παράγραφός 5 αναφέρει:

5.Να εγγυηθεί το δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης της μητρικής γλώσσας καθ' ιδίαν και δημοσίως, σ' όλη της επικράτεια από τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, ως και το δικαίωμα της παράλληλης χρήσης της ελληνικής γλώσσας με την αλβανική γλώσσα στα διοικητικά και δικαστικά Ιδρύματα, στις επιγραφές ιδρυμάτων και καταστημάτων, στα διακριτικά σημεία οδών κλπ., εκεί που κατοικεί η Εθνική Ελληνική Μειονότητα.

Ήδη στους κεντρικούς οδούς όλου του Δήμου στήθηκαν οι μεγάλες εμφανίσιμες δίγλωσσες πινακίδες (αλβανικά και ελληνικά) μια πράξη άξιων συγχαρητηρίων, διότι όλοι μας γνωρίζουμε την μεγάλη μάχη που έχει δοθεί, αφενός να πείσουμε τις αρχές να εφαρμόσει μια πράξη νόμιμη που την δικαιούμαστε και αφετέρου με τους εθνικιστές Αλβανούς που δεν άφησαν ούτε μία πινακίδα αμαύρωτη, η αστυνομία να αδιαφορεί και η δικαιοσύνη μα μην κάνει το καθήκον της, όταν παραβιάζονται τα συγκοινωνιακά σύμβολα.

Οι ακραίοι εθνικιστές θα προσπαθήσουν ξανά ν’ αμαυρώσουν τις πινακίδες αυτές, διότι δεν μπορούν να χωνέψουν κάτι το ελληνικό  και στην συγκεκριμένη περίπτωση όλο το περιεχόμενο της πέμπτης παραγράφου, ανεξαρτήτως που στην Ελλάδα, αν και δεν υπάρχει μειονότητα αλβανική, οι αλβανικές πινακίδες και η αλβανική σημαία επικρατούν παντού.

Εμείς, λέει ο Δήμαρχος, θα τις ξαναβάλουμε.  

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

Αλβανία: 30 δολοφονίες σε 120 ημέρες- «Όλοι οι δράστες μουσουλμάνοι Αλβανοί»

Τίρανα.

 

Στο στούντιο της εκπομπής  «Ντριτάρε με Ρουντίνεν» στο κανάλι Νιουζ 24 ο δικηγόρος Σαϊμίρ Βίσα κατέθεσε μια διατριβή που αναφέρεται στις στατιστικές του, λέγοντας ότι στους δράστες των 30 δολοφονιών από τις αρχές του τρέχοντος έτους δεν υπάρχει ούτε ένας χριστιανός.

«Πες μου ένα χριστιανικό όνομα που διέπραξε δολοφονία», δήλωσε ο Βίσα μπροστά από μια ομάδα δημοσιογράφων και κοινωνιολόγων που συζητούσαν την αυξημένη εγκληματικότητα στη χώρα. 

Στην τοποθέτηση αυτή αντέδρασε ο σοσιαλιστής Άλφρεντ Χαλιάλι: « Δεν είναι ανάλυση να εδραιώνουμε τη θρησκευτική πίστη υπεύθυνη για την αύξηση της εγκληματικότητας. Δεν μπορεί να είναι, δεν μπορούμε να το πούμε αυτό. Είναι παράλογο να το λέμε».

Ο Βίσα απάντησε: «Είμαστε αυτοί που στην καθημερινότητά μας αντιμετωπίζουμε διάφορα απρόβλεπτα με τους δράστες, τους φερόμενους δράστες. Η θεωρία είναι διαφορετική, αυτό που λέω είναι διαφορετικό».

BalkanWeb

--

The Hellenic Information Team

               

  Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το  © Βαλκανικό Περισκόπιο-Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  τουιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr

Αλβανία: Μαθητές σχηματίζουν τη Μεγάλη Αλβανία και με ελληνικά εδάφη (βίντεο)

Μαθητές στην Αλβανία, θύματα του ξυπόλητου αλβανικού «μεγαλοϊδεατισμού» και εθνικισμού, προέβησαν σε μια πρωτοφανή πρόκληση.

Όπως είδαμε σε βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μαθητές σχημάτισαν έναν χάρτη με τη Μεγάλη Αλβανία.

Στον αλυτρωτικό χάρτη οι νεαροί μαθητές «πρόσθεσαν» και ελληνικά εδάφη.

Υπενθυμίζουμε ότι ενώ στην Αλβανία παραχωρήθηκε η Βόρεια Ήπειρος, ελληνικό έδαφος, οι Αλβανοί εθνικιστές διεκδικούν επιπλέον ελληνική επικράτεια, μέχρι και την Κέρκυρα.

Το αλυτρωτικό «θεατρικό»

Στην αρχή του βίντεο παρουσιάζεται ένας μαθητής που κρατά έναν χάρτη με τα σύνορα της Αλβανίας σήμερα.

Στη συνέχεια άλλοι μαθητές πλησιάζουν που προσθέτουν στον χάρτη κομμάτια από:

Την Ελλάδα, το δυτικό τμήμα της Βόρειας Μακεδονίας, το Κοσσυφοπέδιο, το ανατολικό Μαυροβούνιο και τη νότια Σερβία.

Με τον τρόπο αυτόν δημιουργούν τον λεγόμενο χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας.

Αυτό σημειώνει η σερβική b92 και αναμεταδίδει το Βαλκανικό Περισκόπιο.

Οι Αλβανοί ονειρεύονται να αποκτήσουν «αναίμακτα» μια «Μεγάλη Αλβανία», τονίζει το ίδιο σερβικό δημοσίευμα.

Η ανύπαρκτη Αλβανία που θέλει να γίνει «Μεγάλη»

Είναι μια πάμφτωχη χώρα με εξαθλιωμένο λαό.

Δεν είναι τυχαίο που το 60% των κατοίκων της ονειρεύονται να φύγουν μετανάστες.

Το κοτζαμπάσικο πολιτικό σύστημα, που απομυζεί τον αλβανικό λαό, τον ταΐζει το κουτόχορτο του εθνικισμού.

Έτσι θεωρούν ότι μπορούν να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά της προβλήματα.

Η Αλβανία δεν έχει στρατό. Δεν διαθέτει πολεμική αεροπορία, τανκς, πυροβολικό.

Το αξιόμαχό της είναι επιπέδου πολιτοφυλακής.

Πρόκειται για μια ανύπαρκτη χώρα, εξαιτίας των πολιτικών της.

Ωστόσο, εξελίσσεται σε σημαντικό παράγοντα αποσταθεροποίησης στα Δυτικά Βαλκάνια εξαιτίας του εθνικισμού που υποδαυλίζει.

Μέλος του ΝΑΤΟ

Αν και μέλος του ΝΑΤΟ, διεκδικεί εδάφη από την Ελλάδα (μέλος του ΝΑΤΟ), Μαυροβούνιο (μέλος του ΝΑΤΟ) και Βόρεια Μακεδονία (σύντομα μέλος του ΝΑΤΟ).

Προφανώς και οι άνθρωποι εκεί, μετά από δεκαετίες τυραννίδας και αμορφωσιάς, δεν έχουν συνειδητοποιήσει που βρίσκονται.

Θέλουν να ενταχθούν και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αυτούς τους αλυτρωτισμούς;

Μεγάλη ευθύνη για αυτό το εθνικιστικό παραλήρημα φέρει προσωπικά ο Έντι Ράμα.

Η Αλβανία εάν δεν συμμορφωθεί σύντομα θα έρθει η ημέρα που πολύ επώδυνα θα θερίσει τις συνέπειες των όσων σπέρνει.
https://www.tribune.gr/

Δείτε το απαράδεκτο βίντεο:

Ο Raymond Ibrahim συζητά με τη Φωτεινή Μαστρογιάννη για το Ισλάμ

Αγαλμα του Χριστού λερωμένο με αίμα στην εκκλησία του Αγίου Σεβαστιανού στη Σρι Λάνκα*

από το ιστολόγιο της Φωτεινής Μαστρογιάννη

.

Ο Ρέιμοντ Ιμπραήμ (Raymond Ibrahim) είναι Αμερικάνος, αιγυπτιακής καταγωγής και Χριστιανός Κόπτης στο θρήσκευμα. Είναι γνωστός για το συγγραφικό και δημοσιογραφικό του έργο και για την εξειδίκευσή του σε θέματα της Μέσης Ανατολής και του Ισλάμ. Εχει διδάξει σε πανεπιστήμια όπως είναι το National Defense College, έχει παράσχει συμβουλευτικές υπηρεσίες στο αμερικανικό δημόσιο και ειδικότερα στο U.S. Strategic Command,το Defense Intelligence Agency, το Near East τμήμα της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσσου και είναι διευθυντής στο think tank Middle East Forum που εδρεύει στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Σήμερα είναι Judith Friedman Rosen Writing Fellow στο Middle East Forum.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Ρέιμοντ, γίνονται συνεχείς βανδαλισμοί στις ευρωπαϊκές χριστιανικές εκκλησίες. Τα ΜΜΕ τους «κρύβουν». Γιατί θεωρείς ότι επικρατεί τέτοια μυστικότητα στο θέμα;

Raymond Ibrahim: Το κρύβουν γιατί εάν αποκαλυφθεί η αλήθεια, θα καταρρεύσει το «αφήγημα» που υποστηρίζει ότι οι μουσουλμάνοι είναι ήπιοι και ανεκτικοί και ότι οι μετανάστες χρειάζονται βοήθεια και ευημερία.

Εξάλλου, οι άνθρωποι που εσκεμμένα βεβηλώνουν τους ιερούς τόπους της χώρας υποδοχής τους και ασχολούνται με όλων των ειδών θρησκευτικά (δηλαδή «ισλαμικά») υποκινούμενες ενέργειες, δεν είναι το είδος των ανθρώπων που αξίζουν την προσφορά ασύλου ή βοήθειας.

ΦΜ: Ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην Ευρώπη έχει γίνει επιθετικός στα χριστιανικά σύμβολα. Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές αρχές επιδεικνύουν ιδιαίτερη ανοχή στις πράξεις αυτές. Θεωρείς ότι υπάρχει κάποια πολιτική ατζέντα όσον αφορά αυτή την ανοχή;

RI: Ναι, εάν και οι άθεοι, οι φιλελεύθεροι, οι αριστεριστές, οι υλιστές – και ότι άλλο όνομα μπορεί να έχουν – έχουν διαφορετικές αξίες από τους μουσουλμάνους ωστόσο, όσον αφορά τον Σταυρό του Χριστού μισούν τόσο αυτόν όσο και αυτούς που τον λατρεύουν. Συνεπώς, οι ευρωπαϊκές αρχές κωφεύουν όσον αφορά αυτές τις ενέργειες κατά των χριστιανικών συμβόλων και εκκλησιών γιατί οι ίδιες τα περιφρονούν. Να θυμάσαι: ο εχθρός του εχθρού μου είναι ο φίλος μου. Για τους αγωνιστές υλιστές/κοσμικούς ο κίνδυνος δεν είναι το Ισλάμ που τους φαίνεται ξένο, μακρινό και πιθανά διαχειρίσιμο αλλά η χριστιανική κληρονομιά που τους περιβάλλει και προφανώς τους κρίνει.

ΦΜ: Η Ευρώπη δέχεται μαζικά κύματα μετανάστευσης από την Ασία και την Αφρική, κυρίως μουσουλμανικού θρησκεύματος. Η Ελλάδα, ως μία από τις ευρωπαϊκές χώρες εισόδου, έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Παράλληλα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα σύνορά τους. Ποια θεωρείς ότι θα είναι η εξέλιξη αυτής της κατάστασης;

RI: Σίγουρα δεν είναι καλό για την Ελλάδα γιατί υπό αυτές τις συνθήκες θα κατακλυσθεί από μουσουλμάνους μετανάστες. Εδώ είναι και η ειρωνεία: για μία σχεδόν χιλιετία, από το ξεκίνημα των ισλαμικών κατακτήσεων το 630 μ.Χ. μέχρι το 1453 μ.Χ. η Ελλάδα, με τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, είχε την ευθύνη να κρατήσει το σπαθί του Ισλάμ μακριά από την Ανατολική Ευρώπη. Σήμερα, όμως, με τη θέλησή της, δέχεται ολοένα και αυξανόμενα πλήθη μουσουλμάνων που αρκετοί από αυτούς επιδεικνύουν και ασκούν την παλιά ισλαμική εχθρότητα για τους Χριστιανούς/Ευρωπαίους «άπιστους».

ΦΜ: Θεωρείς ότι έχουν στοχοποιηθεί οι Χριστιανοί; 6.000 νεκροί Χριστιανοί στη Νιγηρία, η σφαγή στη Σρι Λάνκα – όλα αυτά μας κάνουν να υποθέσουμε ότι οι Χριστιανοί έχουν γίνει στόχος. Ακόμα και ο Αμερικανός Χριστιανός Ορθόδοξος ιερέας Rod Dreher στο βιβλίο του «The Benedict Option» αναφέρει ότι οι Χριστιανοί έχουν στοχοποιηθεί ακόμα και στις ΗΠΑ. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Raymond Ibrahim

RI: Ναι, ισχύει. Οπως είπα και προηγουμένως, οι Χριστιανοί, ιστορικά είχαν πολλούς περισσότερους εχθρούς από τους μουσουλμάνους. Αυτοί οι εχθροί είχαν και έχουν κοινό στόχο με τους μουσουλμάνους που δεν είναι άλλος παρά η κοινή αποστροφή τους για τον Χριστιανισμό.

Αυτό έχει και ιστορικό προηγούμενο. Ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο οι Βίκινγκς που μισούσαν τον Χριστό υποδούλωσαν τους Χριστιανούς ήταν για να τους πουλήσουν σε μουσουλμανικά χαλιφάτα τα οποία πλήρωναν πολύ καλά. Για να μιλήσουμε για τη σύγχρονη Αμερική, οι φιλελεύθεροι και οι προοδευτικοί που φωνάζουν για τον παραδοσιακό («καταπιεστικό») Χριστιανισμό συμμαχούν με το Ισλάμ παρά τις πραγματικά καταπιεστικές ιδιότητες του τελευταίου.

Οι φεμινίστριες καταγγέλουν τη χριστιανική «πατριαρχία» αλλά δεν λένε τίποτα εναντίον της μεταχείρισης των γυναικών ως κινητή περιουσία από τους μουσουλμάνους.

Οι ομοφυλόφιλοι μάχονται κατά των χριστιανικών αρτοποιείων γιατί δεν τους φτιάχνουν κέικ αλλά δεν λένε τίποτα για τις μουσουλμανικές εκτελέσεις των ομοφυλοφίλων.

Οι πολυπολιτισμικοί καταγγέλουν τους Χριστιανούς που αρνούνται να αποκηρύξουν την πίστη τους έτσι ώστε να γίνουν συμβατοί στις θρησκευτικές ευαισθησίες των μουσουλμανικών μειονοτήτων αλλά δεν λένε τίποτα εναντίον της παγιωμένης και ανοικτής μουσουλμανικής δίωξης των Χριστιανών σε όλο τον κόσμο. Οπως είπαμε ο λόγος είναι απλός: για τους αντιχριστιανούς κοσμικούς/υλιστές στη Δύση ισχύει το «ο εχθρός [Ισλάμ] του αληθινού μου εχθρού [Χριστιανισμός] είναι ο φίλος μου».

ΦΜ: Είσαι Χριστιανός Κόπτης αιγυπτιακής καταγωγής. Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση με τους Κόπτες στην Αίγυπτο;

RI: Ενώ οι Κόπτες σε όλη την Αίγυπτο ζουν καθημερινά με διακρίσεις και ταπεινώσεις, αυτοί όμως που ζουν στην Ανω Αίγυπτο διώκονται. Δεν έχουν αρκετές εκκλησίες και κάθε φορά που φημολογείται ότι μπορεί να ανοίξει μία νέα εκκλησία – ή ότι μπορεί να ανακαινιστεί μια παλιά ή ακόμη και ότι ένα σπίτι χρησιμοποιείται ως εκκλησία – τότε εξεγείρονται οι μουσουλμάνοι και επιτίθενται στους Κόπτες και καίνε τα σπίτια τους.

Οι απαγωγές και ο αναγκαστικός προσηλυτισμός Χριστιανών Κοπτών κοριτσιών είναι επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα σε πολλά από αυτά τα χωριά. Επειτα, υπάρχουν και οι συνεχείς ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις στις Κοπτικές εκκλησίες και στα μοναστήρια που έχουν αφήσει, τα τελευταία χρόνια, αρκετές εκατοντάδες νεκρούς και/ή ακρωτηριασμένους ενώ ο πληθυσμός τρομοκρατείται με γεωμετρική πρόοδο.

ΦΜ: Το Ισλάμ είχε στρατιωτικές αντιπαραθέσεις με το Βυζάντιο. Το αποτέλεσμα ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία η οποία κατέληξε σε μία σκλαβιά 400 περίπου χρόνων των Βαλκανικών χωρών οι οποίες είχαν κυρίως πληθυσμό Χριστιανό Ορθόδοξο. Οι Οθωμανοί ήθελαν να κατακτήσουν τη Δυτική Ευρώπη. Θεωρείς ότι η επιθετικότητα του μουσουλμανικού στοιχείου εναντίον της Χριστιανικής Ευρώπης είναι από τότε ή είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής καταπίεσης των Ασιατικών και Αφρικανικών χωρών από την αποικιοκρατία των Δυτικοευρωπαίων;

RI: Προέρχεται από εκείνη την χρονική περίοδο. Η σημερινή μουσουλμανική εχθρότητα – για να μην αναφερθώ στις επιθέσεις εναντίον των Χριστιανών και των εκκλησιών – καθρεφτίζει τη μουσουλμανική εχθρότητα του παρελθόντος.

Η συνέχεια είναι ακλόνητη, η οικονομία και άλλοι «υλικοί» παράγοντες δεν επαρκούν για να εξηγήσουν το μίσος και τη βία. Αυτό αναφέρω σχεδόν σε κάθε σελίδα του τελευταίου μου βιβλίου Sword and Scimitar: Fourteen Centuries of War between Islam and the West.

Για μία χιλιετία τουλάχιστον, οι μουσουλμάνοι επιτίθεντο στους Χριστιανούς και στους Ευρωπαίους, κατέστρεφαν τις εκκλησίες τους, τους σταυρούς και τις εικόνες τους, σκλάβωναν και βίαζαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Και το έκαναν – και ανοικτά είπαν ότι το έκαναν – στο όνομα του Ισλάμ, όχι για οικονομικούς ή άλλους λόγους.

Σήμερα, μουσουλμάνοι όπως είναι αυτοί του Ισλαμικού Κράτους, καταδεικνύουν ότι το μίσος και η βία εναντίον των Χριστιανών και άλλων μη- μουσουλμάνων είναι προϊόν των ισλαμικών διδασκαλιών και δεν είναι προϊόν των οικονομικών, αποικιοκρατικών και άλλων «παραπόνων». Είναι οι Δυτικοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ που αναφέρουν αυτούς τους παράγοντες για να εξηγήσουν την ισλαμική εχθρότητα και βία.

ΦΜ: Σε ευχαριστώ πολύ!

Η Ανάσταση στην Κορυτσά! (Φωτογραφίες) - Ngjallja në Korçë! (fotografi)

http://mitropoliaeshenjtekorce.com/

Χριστός Ανέστη! - Krishti u Ngjall!

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου – Πάσχα 2019 - Mesazhi i Kryepiskopit Anastas - Pashkë 2019

Μεγάλη Παρασκευή στην Ι.Μ. Κορυτσάς (Περιφορά Επιταφίου) !- E Premtja e Madhe (e Zezë) në Mitropolinë e Korçës!

Στα Αρβανίτικα, δείγμα του ντοκιμαντέρ

MESAZHI PASKAL I MITROPOLITIT TE KORÇES HIRESISE SE TIJ IMZOT JOANIT

MESAZHI PASKAL I MITROPOLITIT TE KORÇES HIRESISE SE TIJ IMZOT JOANIT

Në rrëfefsh me gojën tënde Zotin Jisu, edhe në besofsh në zemrën tënde se Perëndia e ngjalli atë prej së vdekurish, do të shpëtosh. (Rom. 10:9)

I

Në këtë ditë të madhe e të shenjtë kremtojnë Ngjalljen e Zotit dhe Shpëtimtarit tonë Jisu Krisht. Kjo është dita më e rëndësishme dhe kremtimi më i gëzuar në jetën e Kishës. Gëzohemi dhe ngazëllohemi, sepse drita e shenjtë shpresëdhënëse e Pashkës përhapet në të gjithë njerëzit. Kjo është drita e fitores së Zotit mbi prishjen dhe vdekjen. Kjo fitore, që erdhi nëpërmjet kryqit, solli në botën dhe jetën tonë të vdekur një jetë të re. Unë jam ngjallja dhe jeta – na thotë Zoti - Ai që më beson, edhe në vdektë, do të rrojë. Edhe kushdo që rron e më beson, nuk do të vdesë për gjithë jetën. (Jn. 11:25-26)

Ngjallja e Krishtit është themeli i krishtërimit. Pa atë, besimi dhe predikimi ynë, jo vetëm që do ishte i kotë, por edhe i pafuqishëm dhe i pakuptimtë. Përjetimi i Pashkës i jep njeriut dimensionin e tij të vërtetë, dimensionin e përjetësisë, duke u bërë një çlirim shpirtëror dhe një kalim nga rrethi vicioz i varësisë prej botës së jashtme dhe vlerave të përkohshme, drejt vlerave të përjetëshme të Mbretërisë së Krishtit të ngjallur. Qëllimi i Pashkës është pjesëmarrja në sakrificën shpëtimtare të Krishtit në Kryq, për të arritur në lavdinë e ngjalljes.

II

Ngjallja e Krishti nuk është një ngjarje dhe një kremtim që ka të bëjë vetëm me Atë, por edhe me ne, sepse nëpërmjet plotësisë së natyrës së tij njerëzore, ajo prek dhe transformon të gjithë njerëzit, duke i dhënë ekzistencës së njeriut një jetë të re dhe duke u bërë treguesi i plotësimit përfundimtar të natyrës sonë njerëzore.

Ngjallja mundësoi që jeta e Krishtit të bëhet jeta e vërtetë e njeriut, sepse Ai na bëri pjesëtarë të Ngjalljes së Tij. Realiteti i Pashkës duhet të jetë i gjallë në zemrat dhe mendjet tona, jo vetëm në ditën e këtij kremtimi të madh, por në çdo ditë të jetës sonë. Jeta e një të krishteri të vërtetë është një jetë paskale, një jetë e ngjalljes së përditshme, në çdo vend dhe rrethanë, sepse pa Ngjalljen jeta e humbet qëllimin dhe plotësinë e saj.

III

Ne jemi të vetëdijshëm se në botë ka vuajtje, padrejtësi, varfëri, sëmundje, konflikte dhe urrejtje. Gjithashtu e shohim vazhdimisht praninë e dëshpërimit dhe të vdekjes. Për dikë të shkëputur nga realiteti i fitores së Krishtit ndaj vdekjes, gëzimi dhe kremtimi i Pashkës mund të duket si diçka jashtë realitetit, apo thjesht një dëshirë emocionale. Pa besimin, shumë lehtë mund të mposhtemi nga dëshpërimi. Por, për atë që beson dhe e ka ndjerë efektin real të ngjalljes në jetën e tij, ai nuk mund të jetojë më sikur Krishti të mos jetë ngjallur, sepse ngjallja ka sjellë një realitet të ri dhe ka ndryshuar gjithçka.

Në jetën e re që solli Ngjallja e Krishtit u ndryshua vetë natyra e vdekjes. Ajo nuk është më një ndarje dhe harrim, por një kalim drejt takimit me Perëndinë, sepse Krishti me vdekjen e mundi vdekjen. Ne e festojmë Ngjalljen e Krishtit, jo vetëm si një ngjarje që ka ndodhur, por edhe si një ngjarje që ka vazhduar të ndodhë, gjatë gjithë historisë mbas kësaj ngjarjeje dhe që ndodh akoma edhe sot tek ne, me të njëjtin ndriçim dhe forcë dhe me të njëjtin rezultat.

IV

Ngjallja e Zotit dhe jeta e re, që Ai ka mundësuar për ne, na jep shpresë dhe kurajë, edhe kur gjithçka mund të duket e pashpresë dhe krejtësisht e pamundur për t’u ndryshuar. Të pamundurat për njerëzit janë të mundura për Perëndinë, na thotë Zoti (Llk. 18:27). Prandaj le të mos dëshpërohemi dhe të kemi shpresë. Sado e madhe të jetë errësira, drita e Krishtit do ta shpërndajë; sado e madhe të jetë pasiguria, prania Zotit do të na japë guxim; sado e madhe dhe dinake të jetë gënjeshtra, e vërteta e Krishti do të triumfojë; sado e madhe të jetë urrejtja, dashuria e Krishtit do ta mundë dhe sado e madhe të jetë arroganca e të fuqishmëve, përulësia e Krishtit do ta mposhtë.

Prandaj na thotë Apostulli: Ngrihu ti që fle, edhe ngjallu prej së vdekurish, edhe Krishti do të të ndriçojë. (Efes. 5:14) Kjo është një thirrje për të gjithë ne, për të dalë nga errësira e së keqes dhe për të ecur drejt dritës së Pashkës. Tragjedia më e madhe në jetë është kur njerëzit tremben nga drita, duke qëndruar tërë jetën në errësirë dhe pa shijuar bukurinë e dritës.

Të dashur vëllezër dhe motra! Le t’i hapim sytë e shpirtit dhe të mos kemi frikë nga drita e Krishtit. Le ta pranojmë në jetën tonë këtë dritë jetëdhënëse dhe le ta largojmë tej errësirën. Por, për të arritur në dritën e Krishtit duhet të kalojmë nëpër kryqin e Tij, sepse nëse nuk duam Kryqin e Tij, nuk arrijmë dot në Dritën e Tij. Të duash kryqin e Zotit do të thotë të kryqëzojmë çdo të keqe në zemrat tona, të kryqëzojmë lakminë, egoizmin, dhe urrejtjen dhe të kemi dashuri për të gjithë njerëzit, sidomos për ata që janë në varfëri, në sëmundje dhe në nevojë. Gjithashtu, nuk mjafton të shprehim dhembshuri vetëm me fjalë, por edhe me vepra, sepse dashuria e vërtetë nuk është vetëm ndjenjë, por edhe veprim. Nëse zgjedhim të jetojmë me dritën e Krishtit të Ngjallur, me dritën e Krishtit do të vishemi dhe do të ndriçojmë si veten tonë, ashtu edhe të tjerët rrotull nesh, duke i dhënë jetës sonë kuptim, shpresë dhe gëzim.

Në këtë kremtim të shenjtë e të gëzuar le të marrin dritë prej dritës që s’perëndon dhe të lavdërojmë Krishtin që u ngjall së vdekurish.

Gëzuar dhe për shumë vjet Pashkët!

Mitropoliti i Korçës, Pogradecit, Kolonjës, Devollit dhe Voskopojës

+ Joani
http://mitropoliaeshenjtekorce.com/