Η μάνα και η σημαία είναι οι μόνες που δακρύσαν [Βίντεο]

 

Πραγματοποιήθηκε χθες το μνημόσυνο για τα δυο χρόνια από τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες και αναρωτιέται κανείς για το πόσο πολλές κάμερες ήταν πριν δυο χρόνια στους Βουλιαράτες και για το πόσο λίγες -μάλλον καμία- χθες.

Επίσης, πόσοι πολλοί πολιτικοί βρέθηκαν εκείνες τις μέρες στο χωριό και το σπίτι του Κωνσταντίνου και το πόσο λίγοι -ίσως και κανένας- ήταν χθες. Τότε, που κάποιοι είδαν τον θάνατό του ως μια ευκαιρία για πολιτικά οφέλη και λίγους μήνες μετά προσπάθησαν να τα εξαργυρώσουν στις εκλογές.

Φαντάζει άλλωστε τραγελαφικό αν δει κανείς το πόσοι πολλοί προσπάθησαν να βγάλουν μια φωτογραφία δίπλα στην εικόνα και τη σημαία του αυτά τα δυο χρόνια -κάποιοι ακόμα και δίπλα στο φέρετρό του - και πόσοι από αυτούς στάθηκαν δίπλα του όσο ήταν ζωντανός ή ακόμη και την ώρα που τον πυροβολούσαν.

Θυμήθηκα ένα τραγούδι που έγραψε εκείνες τις ημέρες ο Ανταίος Τριαντάφυλλος, με τους στίχους του να κουμπώνουν στις σκέψεις αυτές.

"Ήρωα και παλικάρι

που μονάχο σε αφήσαν

Μόνο η μάνα και η σημαία

είναι οι μόνες που δακρύσαν"

 

Δυστυχώς, όταν σβήνουν οι κάμερες και πέφτουν τα φώτα ο πόνος της απώλειας γίνεται μεγαλύτερος γι' αυτούς που πραγματικά τους λείπει.

Επειδή γίνεται και μια συζήτηση -υπήρξαν και κάποιες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που ξεσηκώσανε αντιδράσεις - για το τι είναι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, στο δικό μου μυαλό φαντάζει τόσο απλή και εύκολη η απάντηση: Κάποιος που θα έπρεπε να ήταν ζωντανός.

https://apenadi.blogspot.com

200 Χρόνια από την Επανάσταση | Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία

 

Ο μόνος αληθινός Θεός!

 

π . Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ

Ρώτησαν κάποτε τον αββά Αγάθωνα:

- Εσύ είσαι ο Αγάθων; Ακούμε για σένα ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος.

- Ναι, έτσι είναι, απαντά ο ασκητής.

- Εσύ είσαι ο Αγάθων που φλυαρείς και κατακρίνεις;

- Εγώ είμαι.

- Εσύ είσαι ο Αγάθων ο αιρετικός;

- Δεν είμαι αιρετικός, απαντά ο Αγάθων.

- Πες μας, τον παρακάλεσαν τότε, γιατί τόσα σου είπαμε και τα

δέχθηκες, αλλά το τελευταίο δεν το άντεξες;

- Τα πρώτα ωφελούν την ψυχή μου, αλλά η αίρεση είναι χωρισμός απ’ τὸν Θεό, και δεν θέλω να χωρισθώ απ’ τὸν Θεό (από το Γεροντικό).

Να ένα θέμα που σήμερα έπαψε να είναι ουσιώδες και πέρασε σε

δευτερεύουσα μοίρα. Δεν θεωρούμε ότι η ορθή πίστη είναι αναγκαία

προϋπόθεση για τον ορθό τρόπο ζωής. Νομίζουμε ότι στον Θεό και

στη σωτηρία μας (ζητήματα ζωής και θανάτου) μπορούμε να φτάσουμε από χίλια-δυο δρομάκια. Δεν έχει σημασία τελικά ποιά πίστη ακολουθείς, σε τί Θεό πιστεύεις.

Ρωτήθηκε κάποιος που στον καιρό μας από Χριστιανός έγινε

Μουσουλμάνος:

- Πώς το αποφάσισες;

- Μόνος μου, απάντησε. Ψάχνοντας σιγά-σιγά βρήκα αυτό που ήθελα στο Ισλάμ.

- Έμαθα ότι παραλίγο να γινόσουν μοναχός στο Άγιον Όρος!

- Ναι! Δεν έχει καμμία διαφορά. Διαφορετικοί δρόμοι, ίδιο τέλος.

- Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στο Άγιον Όρος και το Ισλάμ;

- Απολύτως καμμία. Όταν πας στο Άγιον Όρος η επισκέπτεσαι

κάποιον τεκέ στην Αίγυπτο (=κάτι σαν μοναστήρι ισλαμικό), βλέπεις

ότι δεν υπάρχει απολύτως καμμία διαφορά (Στ. Θεοδωράκη, Οι άνθρωποί

μου, σελ. 214).

Τί Μωάμεθ, τί Χριστός! Ένα και το αυτό λοιπόν; Καμμιά διαφορά;

Μέσα απ’ τὸ κανάλι του παγκοσμίου κινήματος της «Νέας Εποχής»

περνάει το καταστροφικό μήνυμα, ότι οι θρησκείες όλες είναι μία. Δεν

έχουν διαφορά. Σε όποια θέλεις, πηγαίνεις. Και όποιον Θεό θέλεις,

προσκυνάς. Αυτός είναι ο λεγόμενος θρησκευτικός συγκρητισμός,

που λέγεται και εσωτερισμός.

Όμως ο ένας και μοναδικός Θεός, που ποτέ βέβαια δεν είχε α-

φήσει αμάρτυρο (=χωρίς μαρτυρίες, χωρίς σημάδια) τον εαυτό του

(Πράξ. 14, 17), φανερώθηκε ολοφάνερα στον κόσμο με την ένσαρκη πα-

ρουσία του μονογενούς του Υιού Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι ο

μόνος που ήρθε για να σώσει τον κόσμο (Ιω. 3, 16-18). «Ευαγγελίζομαι

υμίν χαράν μεγάλην», είπε ο άγγελος στους ποιμένες, «ότι ετέχθη

(=γεννήθηκε) υμίν Σωτήρ» (Λουκ. 2, 10-11).

Σωζόμαστε λοιπόν μόνο διά Ιησού Χριστού. Κανένας άλλος δεν

μπορεί, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, να μας σώσει. Μόνο ο Κύριός

μας Ιησούς Χριστός, που είπε: «Εγώ (μόνο) είμαι η αλήθεια» (Ιω. 14, 6).

«Και δεν είναι δυνατόν διά κανενός άλλου να σωθούμε. Διότι δεν υ-

πάρχει άλλο όνομα (πλην του ονόματος του Ιησού Χριστού) που να

δόθηκε κάτω από τον ουρανό μεταξύ των ανθρώπων, με το οποίο

ορίσθηκε να σωθούμε» (Πραξ. 4, 12).

Λόγω της απόλυτης, μέχρι σταυρικού θανάτου, υπακοής Του

στον Πατέρα Του, «ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα,

που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα. Ώστε στο όνομα του Ιησού να

καμφθεί κάθε γόνυ, αγγέλων, ανθρώπων και δαιμόνων, και να ομο-

λογήσει κάθε γλώσσα, ότι Κύριος (όλων είναι ο) Ιησούς Χριστός (και

μόνο)» (Φιλ. 2, 9-10).

Να γιατί ο αββάς Αγάθων νοιαζόταν τόσο πολύ να μην ξεφύγει

από την πίστη αυτή. Εμείς σε ποιόν Θεό κλίνουμε γόνυ; Ποιόν ανα-

γνωρίζουμε Κύριο και Σωτήρα μας;

(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 356, Μάρτιος 2013)

Α ν τ ι ύ λ η

Ι . Ν α ό ς Α γ . Β α σ ι λ ε ί ο υ , 4 8 1 0 0 Π ρ έ β ε ζ α

Τ η λ . 2 6 8 2 0 2 5 8 6 1 / 2 3 0 7 5 / 6 9 8 0 8 9 8 5 0 4

e-mai l : ant iyl i .gr@gmai l .com

Διαδίδω την «Α ν τ ι ύ λ η»

Ἐκτυπώνω/προωθώ σε φιλικά μου e-mails

Πάμε στη Χάγη για την ΑΟΖ με την Αλβανία: Η πρωτοβουλία για προσφυγή στο Δ.Δ. αποτελεί ....

 

Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας (Α) με τον Πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα στα Τίρανα. Photo via @NikosDendias

---

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ από το hellasjournal.com

Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ), για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία.

Όπως είναι γνωστό, η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει με την Αλβανία το 2009, όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της “μέσης γραμμής”,  ο δε τρόπος της οριοθέτησης ονομάστηκε «θαλάσσιο όριο πολλαπλών χρήσεων», διότι δεν είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ.

Υπογράψαμε, τότε, μια άριστη οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, που ήταν απόλυτα συμβατή με το Δίκαιο της Θάλασσας και πρέπει να επαινεθεί ιδιαίτερα η  ομάδα που την διαπραγματεύτηκε, με επικεφαλής  τον πρέσβη Γεώργο Σαββαίδη.

• Η Αλβανία έκανε αποδεκτή τη θέση της Ελλάδας ότι όλα τα νησιά στην περιοχή έχουν πλήρη δικαιώματα, όπως και οι ηπειρωτικές ακτές. Η οριοθέτηση μεταξύ της Αλβανίας και της χώρας μας ήταν ανάμεσα στις ακτές των Αγίων Σαράντα και της Χιμάρας αφ’ ενός και της Κέρκυρας και των διαποντίων νήσων (Οθωνοί, Ερεικούσσα, Μαθράκι) αφ’ ετέρου. H μόνη εκκρεμότητα θα αφορούσε σε μια συμφωνία στο τριεθνές σημείο, όπου συμπίπτουν οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Αλβανίας και της Ιταλίας.

Ως γνωστό η συμφωνία αυτή καταγγέλθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας με αποτέλεσμα να μην αποσταλεί για κύρωση στο Αλβανικό Κοινοβούλιο, μετά από μια ξεκάθαρη παρέμβαση της τουρκικής πλευράς, αφού με βάση τις αρχές και τους κανόνες με τους οποίους συνομολογήθηκε η οριοθετική αυτή συμφωνία, όπως εφαρμογή της “αρχής της ίσης απόστασης”, εφαρμογή του “συστήματος κλεισίματος των κόλπων”, “δικαιώματα των νησιών να έχουν τις ίδιες θαλάσσιες ζώνες με τις ηπειρωτικές  ακτές πλην των βράχων που δεν διαθέτουν δική τους οικονομική ζώνη”, η Τουρκία αντιλήφθηκε ότι αυτή η συμφωνία δημιουργεί ένα αρνητικό για τα συμφέροντα της  προηγούμενο (precedent).

Έτσι η εφαρμογή των αρχών αυτών στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο θα είχε ως  αποτέλεσμα να λάβει η Τουρκία στο Αιγαίο μόνο 2,5%  της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της περιοχής αυτής έναντι 97,5% της Ελλάδος, όπως επίσης να περιέλθει  στην Ελλάδα μεγάλο ποσοστό της ΑΟΖ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. (Σύμπλεγμα Καστελλόριζου).

Με τη συμφωνία αυτή η Αλβανία ελάμβανε το 50,87% της υφαλοκρηπίδας και της αιγιαλίτιδος ζώνης (1.365,29 τ.χλμ) έναντι 1.318,45 τ.χλμ. της Ελλάδος, ποσοστό 49,13% το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο ποσοστό που θα μπορούσε να λάβει η Αλβανία με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τη διεθνή πρακτική, ιδιαίτερα δε με βάση τις αρχές και τους κανόνες της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, μέρη της οποίας τυγχάνουν τόσο η Ελλάδα όσο και η Αλβανία.

Όπως αναφέρει ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος:

«Η πορεία που ακολούθησε το “θαλάσσιο όριο πολλαπλών χρήσεων” είναι εξαιρετικά λεπτομερής και αυστηρή. Το όριο προσδιορίζεται από 150 σημεία. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η συμφωνία της Ελλάδος με την Ιταλία το 1977 είχε χρησιμοποιήσει μόλις 6 σημεία. Αντιστοίχως η ιταλο-αλβανική συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα το 1992 χρησιμοποίησε 17 σημεία.
Η συμφωνία αποτελεί, χωρίς υπερβολή, πρότυπο θαλασσίας οριοθετήσεως, όπου και οι δύο χώρες μπορούν να είναι απολύτως ικανοποιημένες από το τελικό και ισοβαρές αποτέλεσμα».

• Πιστεύω ότι η πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για προσφυγή στη Χάγη αποτελεί μια ιδιοφυή κίνηση, διότι εάν αρχίζαμε πάλι τις διαπραγματεύσεις, η Αλβανία υπό την πίεση της Τουρκίας θα μας ταλαιπωρούσε. Η Χάγη συμφέρει και την Αλβανία, που έτσι αποφεύγει την σκληρή πίεση της Τουρκίας να μη συμφωνήσει με την Ελλάδα.

Να υπενθυμίσουμε εδώ, ότι την Κυριακή 10 Αυγούστου 2014 δημοσιεύτηκε μια συνέντευξη του πρώην Πρωθυπουργού της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα στην οποία , μεταξύ άλλων, σημειώνονται τα εξής:

«Στην περίπτωση της Συμφωνίας, εφαρμόστηκαν όλοι οι νόμοι και οι κανόνες του κράτους. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στηρίζεται στη διεθνή Συνθήκη του Montreux. Υπάρχουν δύο μέθοδοι. Στο 96% μέχρι 98% των περιπτώσεων, εφαρμόζεται αυτή που εφαρμόστηκε στην περίπτωση μας, και ονομάζεται μέθοδος του αναλογικού κανόνα και θα μπορούσε να την ελέγξει οποιοσδήποτε που έχει στοιχειώδεις γνώσεις από γεωμετρία και τοπογραφία.

Η δεύτερη μέθοδος, η οποία εφαρμόστηκε σε ποσοστό μικρότερο από το 2% των περιπτώσεων, είναι η μέθοδος των κόλπων που εισέρχονται σε βάθος στην στεριά. Τι απαιτεί η δεύτερη μέθοδος; Απαιτεί από τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν πόσο θα πάρει η μία και πόσο η άλλη. Στην Ευρώπη η πρακτική αυτή εφαρμόστηκε σε 2 ή 3 περιπτώσεις. Στη μία περίπτωση, μεταξύ της Γερμανίας και της Δανίας, όπου η Γερμανία αποδέχθηκε τα αιτήματα της Δανίας.

Μετά από την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η κυβέρνησή μου κατέστησε σαφές στην ελληνική πλευρά ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εκδοχή εκτός από την εφαρμογή της απόφασης. Και πρότεινε να παραπεμφθεί το θέμα στο Δικαστήριο, ώστε να αποφασίσει το Δικαστήριο.»

Και καταλήγει με την παρακάτω, πολύ παράξενη παράγραφο:

«Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε και ζήτησε να μην παραπεμφθεί στο Δικαστήριο του Αμβούργου, διότι ο πρόεδρός του ήταν Έλληνας και θα μπορούσαν να δημιουργηθούν προβλήματα, αλλά αντ’ αυτού στο Δικαστήριο της Χάγης, κάτι για το οποίο και εμείς δεν είχαμε αντιρρήσεις.”

Η τελευταία αυτή παράγραφος είναι εντελώς ακατανόητη, διότι αναφέρει ότι η τότε κυβέρνηση Καραμανλή συμφώνησε η υπόθεση αυτή να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και όχι στο Διεθνές Δικαστήριο του Δίκαιου της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο,  γιατί ο τότε Πρόεδρος αυτού του Δικαστηρίου ήταν Έλληνας! Μπορεί να μας πει ο κύριος Μπερίσα το όνομα του Έλληνα Προέδρου του Διεθνούς Δικαστηρίου του Δικαίου της Θάλασσας (International Tribunal for the Law of The Sea, αφού το Δικαστήριο του Αμβούργου, από τότε που συστάθηκε, δεν είχε ποτέ Έλληνα Δικαστή.

Η απόφαση της Χάγης θα είναι ιστορική για μας, διότι υποψιάζομαι ότι ο τρόπος οριοθέτησης θα είναι παρόμοιος με αυτόν που θα εφαρμοσθεί εάν προσφύγουμε εκεί με την Τουρκία. Τα Διαπόντια νησιά βόρεια της Κέρκυρας μοιάζουν σαν το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, νότια της Ρόδου.

Μια ματιά στους επόμενους χάρτες δείχνει τις ομοιότητες.

Σύμπλεγμα Διαπόντιων Νήσων

Σύμπλεγμα Καστελλόριζου

Αν λοιπόν η Χάγη για την ελληνοτουρκική οριοθέτηση λάβει απόφαση παρόμοια με αυτή που θα έχει ήδη λάβει για την ελληνοαλαβανική οριοθέτηση, τότε θα αρχίσει ένας άλλος εμφύλιος πόλεμος, διότι όλοι, ειδήμονες ή μη, θα έχουν γνώμη για το εάν μας συμφέρει η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για την ελληνοτουρκική διαφορά.

Γρηγόρης Καραμέλιος απαντά στην δήθεν "Συντονιστική Επιτροπή Ομόνοιας Κορυτσάς"....(βίντεο)

 

Με δήλωσή του στην εκπομπή "Περπατώντας στον τόπο μας" απάντησε ο βουλευτής της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Κορυτσά, Γρηγόρης Καραμέλιος, στην επίθεση που δέχθηκε από την ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ μέσω ανακοίνωσης τύπου.

Ο κύριος Καραμέλιος, αφού εκφράζει την λύπη του για την ανακοίνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δηλώνει πως αποδέχθηκε την έδρα του βουλευτή μετά από ομόφωνη απόφαση του Γενικού Συμβουλίου του Παραρτήματος ΟΜΟΝΟΙΑΣ Κορυτσάς, ενώ, επαναλαμβάνει την πρόταση του για ένωση όλων των παραγόντων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και την συμμετοχή στις επόμενες εκλογές ενωμένοι και ανεξάρτητοι από τα αλβανικά κόμματα. από την ιστοσελίδα

Εμείς ως ιστοσελίδα απαξιώνουμε να δημοσιεύουμε ανακοινώσεις παρωδία, χαμηλού επιπέδου, τύπου λίβελο,  διακοσμημένου με ωραίες εκφράσεις για να δείξουν "βάθος" (λες και αν βάλεις στην λάσπη μαργαριτάρια παίρνει αξία), από μια Ομόνοια που μόνο Ομόνοια δεν είναι. Από μια Ομόνοια που κατάντησε "κατάστημα" ενός ανθρώπου που ψωνίζει όποτε θέλει από εκεί ανθρώπους, ψήφους και ό,τι άλλο θέλει και μόλις τελειώνει την δουλειά του, τους πετάει όλους και τα ξεχνάει όλα. 

«Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»

Αλλά που ώτα.. εδώ δεν έχουν νου. 

Ακόμη και αν υπήρχε μια συντονιστική επιτροπή, ποιος την όρισε, με ποιους ψήφους, πότε και που! Αν ρωτήσεις την κοινότητα εδώ για την "Ομόνοια" θα σας πουν πως δεν υπάρχει. Άσε που για συντονιστική επιτροπή φάντασμα, ξέρουν μόνο όσοι αποφάσισαν μόνοι τους να οριστούν ως μέλη. 

Έπειτα "οι γαμπροί" και "οι νύφες" για το προεδρείο είναι τα ίδια πρόσωπα που "χαίρονται την ιδιαίτερη εκτίμηση του κόσμου" και που έτσι και λάβουν το προεδρείο θα παραμείνουν "τρεις και ο κούκος" συνολικά και θα λέμε πως υπάρχει "Ομόνοια" ενώ δεν θα υπάρχει.

Λυπούμαστε για την κατάντια μας αυτή. Όλοι φταίμε και ιδιαίτερα ο γνωστός αιώνιος πρόεδρος που εδώ σε μάς (και όχι μόνο) βάζει το χέρι του μόνο για να ανακατώνει και να βγάζει στην επιφάνεια τα απορρίμματα που πάντα επιπλέουν. 

Ζητούμε την ενότητα αλλά μια γνήσια ενότητα που δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι άνθρωποι που μας έχουν διαλύσει τόσα χρόνια και κοντεύουν να μας εξαφανίζουν εντελώς.

Ώρα για πραγματική αλλαγή και όχι αλλαγή προβιάς. 

Πελασγός Κορυτσάς

 

 

Ανοιχτή επιστολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη: Η Πολιτεία να δείξει μέριμνα και για τους Βορειοηπειρώτες

 

Παραμελημένοι διαχρονικά νιώθουν οι Βορειοηπειρώτες, το πολύπαθο αυτό κομμάτι του Ελληνισμού που τις τελευταίες δεκαετίες έχει περάσει μέσα από πολλές «τρικυμίες».

Αυτό ισχύει και πάλι σήμερα. Όσοι άντεξαν και παρέμειναν στις εστίες τους είναι ξανά αποκομμένοι από τη μητέρα πατρίδα, αυτή τη φορά όχι από ηλεκτροφόρα σύρματα, αλλά λόγω της πανδημίας και της υποχρέωσης να υποστούν ένα ακριβό τεστ στην Αλβανία για να τους επιτραπεί να περάσουν τα σύνορα προς την Ελλάδα. Γεγονός που τους κάνει να αισθάνονται τουλάχιστον άβολα, όπως τονίζει ο Βαγγέλης Παπαχρήστος σε ανοιχτή επιστολή του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο κ. Παπαχρήστος, τ. Γενικός Γραμματέας της «Ομόνοιας», ένας εκ των πέντε ηγετών της στη δίκη των Τιράνων, δημοσιογράφος του ομογενειακού Τύπου, ζητάει παρέμβαση του Πρωθυπουργού όχι μόνο για να επιτραπεί ξανά η διέλευση των ομογενών μας από τα σύνορα μόνο με το τεστ που επί τόπου ο ΕΟΔΥ, αλλά και για να επανεξεταστούν τα κριτήρια που έχουν τεθεί για την απονομή στους ηλικιωμένους Β/ηπειρώτες σύνταξης του ΟΓΑ.

Η επιστολή

Ο κ. Παπαχρήστος στην ανοιχτή του επιστολή προς τον Κυρ. Μητσοτάκη αναφέρει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά για τους Βορειοηπειρώτες:

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Μην μπορώντας και μην έχοντας τη δυνατότητα να ταχυδρομήσω αυτήν την επιστολή, λόγω αποκλεισμού που υπέστη ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός από την πανδημία του κορωνοϊού, σας την διαβιβάζω διαμέσου της αξιόλογης εφημερίδας, «Πρωινός λόγος» της Ηπείρου, που σίγουρα οι σύμβουλοί Σας την διαβάζουν και Σας ενημερώνουν.

Αγωνιούσαμε κι εμείς οι Βορειοηπειρώτες να σας δούμε Πρωθυπουργό. Βάλαμε κι εμείς ένα χέρι, το καράβι βρήκε τον κατάλληλο τιμονιέρη και η χώρα το ταίρι που της αρμόζει.

Παρακολουθούμε με καρδιοχτύπι τις δικές σας, όσο και της Κυβέρνησής σας κινήσεις. Νιώσαμε ικανοποίηση που μπορέσατε να ράψετε και να φορέσετε το κοστούμι του Πρωθυπουργού και να μην μείνει στο ράφτη, όπως διαμήνυε ο τέως πρωθυπουργός.

Νιώσαμε ικανοποίηση που αντιμετωπίσατε με τόση εξυπνάδα και στρατηγική την ορμητικότητα χιλιάδων εισβολέων στον Έβρο, αναβαθμίζοντας το κύρος της Ελλάδος. Νιώθουμε υπερηφάνεια που βάζετε στη θέση του, με τις διπλωματικές ενέργειές Σας, τον απερίσκεπτο «Σουλτάνο» και η φωνή της Ελλάδος εισακούεται.

Νιώθουμε υπερηφάνεια που η Πατρίδα μας βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες με τον χαμηλότερο αριθμό κρουσμάτων της πανδημίας του covid 19 κι αυτό χάρη στα μέτρα της δικής Σας κυβέρνησης.

Νιώθουμε πίκρα που η χώρα πλήττεται από δυσμενή καιρικά φαινόμενα και συμπονούμε τους πληγέντες. Νιώθουμε οδύνη που ορισμένοι επιχειρούν ν’ αμαυρώσουν το όνομα και το κύρος της χώρας και να την πληγώνουν.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Έχοντας μέσα μας και κρατώντας αυτά τα εγκαλλωπίσματα, νοιώθουμε και απελπισμένοι. Νιώθουμε απελπισμένοι διότι μέλη της Κυβέρνησής σας ή σύμβουλοί σας, ακόμα δεν μπορούν να το καταλάβουν πως εμείς δεν είμαστε αλλοδαποί, ούτε μετανάστες στην Μητέρα μας, αλλά γνήσιοι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων, εδώ στα προγονικά μας μέρη. Νιώθουμε απελπισμένοι διότι ο Βορειοηπειρωτικός χώρος αδειάζει και σ’ αυτό συντελεί και η ίδια η Ελλάδα. Είχα την ευκαιρία, σε παλαιότερη επίσκεψη του Γενικού Προεδρείου της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ στο Μέγαρο Μαξίμου, να συναντήσω τον αείμνηστο πατέρα σας, τον εξαίρετο Πρωθυπουργό και Πολιτικό της Ελλάδος, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και να βουίζει ακόμα στ’ αφτιά μου η παραγγελία του: «Να παραμείνετε στα πάτρια εδάφη σας κι εμείς θα σας βοηθήσουμε».

Πώς μπορούμε λοιπόν εμείς, ως Έλληνες πολίτες, που παραμένουμε στα πάτρια εδάφη, για να λάβουμε κάποιο επίδομα ή την σύνταξη του ΟΓΑ να έχουμε μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι πρέπει να ξεκληριστούμε;

Πώς μπορεί να περιπαίζεται η νοημοσύνη μας, με ανόητες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των δικών σας υπουργών και συμβούλων; Είναι σαν να σπαράζουν τα οστά όλων εκείνων που θυσιάστηκαν στα αλβανικά κάτεργα με μόνο τους αμάρτημα ότι ήταν Έλληνες και αγαπούσαν την Ελλάδα.

Πώς μπορεί να ξαναδημιουργούνται «ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα» με πρόσχημα τον covid 19 για να χωριστούν στα ζώντα οι από δω με τους απ’ εκεί οικογένειες; Διότι, όπως αρχίζω και την επιστολή μου, δεν έχουμε την δυνατότητα να ’ρθουμε στην Ελλάδα, αφού πρέπει να κάνουμε το τεστ του κορωνοϊού που ισοδυναμεί με 100 ευρώ, ή με μια μηνιαία σύνταξή μας (και που ένας Θεός γνωρίζει πόσο έγκυρο είναι) όταν οι ειδικοί του ΕΟΔΥ ξανακάνουν τα τεστ στις συνοριακές διαβάσεις. Όλα αυτά είναι χρήματα εξ ουρανού στις τσέπες των Αλβανών οι οποίοι νίβουν τα χείρας τους γι’ αυτό το θεϊκό δώρο. Ας πληρώνουμε το συμβολικό ποσό των 20 ευρώ στις συνοριακές διαβάσεις και τα χρήματα αυτά να πηγαίνουν προς το ελληνικό δημόσιο.

Όπως πληροφορηθήκαμε, όλες οι γειτονικές χώρες με την Αλβανία κατάργησαν το μέτρο αυτό. Στην δε Ελλάδα μπορούν να εισέρχονται μόνον αυτοί που έχουν ελληνικές ταυτότητες και άδεια παραμονής. Οι περισσότεροι είναι ομογενείς Βορειοηπειρώτες, άρα τα μέτρα είναι γι’ αυτούς.

Γνωρίζουμε, κύριε Πρωθυπουργέ, τα μέγιστα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας και συμμεριζόμαστε την ανησυχία σας και τον προβληματισμό σας. Είμαστε σίγουροι πως θα τα βγάλετε εις πέρας. Όπως είμαστε σίγουροι πως κι εμείς θα είμαστε στην ατζέντα Σας, και θα υλοποιήσετε την υπόσχεσή σας υπέρ υμών.

Με την ευχή της Παναγίας όλα να πάνε καλά, να σας ευχηθώ μακροζωία, και να προσαράξετε το μεγάλο Καράβι, στην τωρινή φουρτουνιασμένη θάλασσα, με επιτυχία στην Στεριά.

Με θερμούς πατριωτικούς χαιρετισμούς

https://apenadi.blogspot.com/

Πού πήγαν οι μανάδες; - Ku shkuan nënat?

 

Πού πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που φρόντιζαν τα παιδιά τους μέχρι να μεγαλώσουν... που τα συμβούλευαν, όχι μόνο να είναι καλά παιδιά αλλά και γιατί να είναι καλά παιδιά... Πού πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που μάθαιναν στα παιδιά τους τον κόσμο: το μαγείρεμα στην κατσαρόλα, το ράψιμο και το μπάλωμα, την υπομονή και την απαντοχή, την τιμή και το όραμα, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο... Πού είναι οι μανάδες μας; Εκείνες που νοιάζονταν όχι μόνο αν κρυώσαμε ή αν θέλουμε λίγο φαγητό ακόμα, αλλά και αν πονέσαμε, ή αν μας πόνεσαν... Εκείνες που μας φρόντιζαν σε κάθε πτυχή της ζωής μας: υλική ή πνευματική, συγκεκριμένη ή αφηρημένη... Μας κοίταγαν μέσα στα μάτια και καταλάβαιναν αμέσως αν κάποιος μας πλήγωσε... Πού πήγαν οι μανάδες που μας οδηγούσαν στην εκκλησία και το κατηχητικό; Οι μανάδες που μας μάθαιναν πώς να φτιάχνουμε τον καφέ, πώς να ντυνόμαστε (όχι πώς να γδυνόμαστε), πώς να είμαστε καθαροί και περιποιημένοι, όχι ατημέλητοι ή απεριποίητοι... Μας μάθαιναν να πηγαίνουμε στο σχολείο, όχι να κάνουμε καταλήψεις... Μας μάθαιναν να προσευχόμαστε, όχι να κατηγορούμε τους παπάδες... Μας μάθαιναν να σεβόμαστε, όχι να υποτιμάμε... Μας μάθαιναν να εκτιμούμε, όχι να ποδοπατούμε... Μας μάθαιναν να είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα δίποδα... Μας μάθαιναν να ζούμε με όσα έχουμε, και όταν έχουμε παραπάνω να μην κάνουμε επίδειξη... Αυτές οι μανάδες πού είναι;   Γιατί εγώ βλέπω μανάδες στα γραφεία να δουλεύουν ατελείωτες ώρες, μην γνωρίζοντας πού ακριβώς βρίσκονται τα παιδιά τους όταν περνάνε τα δώδεκα χρόνια τους (είναι πια μεγάλα, βλέπετε)... Βλέπω μανάδες να αδιαφορούν και άλλες να προτρέπουν τα παιδιά τους να γίνουν ακτιβιστές με το ζόρι, να καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, να αυθαδιάζουν στους καθηγητές τους, να ντύνονται έξαλλα και να συμπεριφέρονται προς όλους (συνομιλήκους και μη) ωσάν να πάσχουν από κάποια ανίατη τρέλα... Βλέπω μανάδες να βοηθούν τις κόρες τους να βρουν boyfriend, χωρίς ποτέ να τους μιλήσουν για την χαρά της αγνότητας... Και άλλες που οδηγούν τα κορίτσια τους στον γιατρό για άμβλωση... Ρωτάω μανάδες για τα παιδιά τους, και αποφεύγουν να μου απαντήσουν γιατί δεν ξέρουν... Μανάδες που αποχαιρετούν τα παιδιά τους που πάνε να σπουδάσουν κάπου μακριά και είναι ακόμα παιδιά... Μανάδες που έχουν παρκάρει τα παιδιά τους στη γιαγιά ή σε ένα καλό σχολείο... μανάδες που δεν γνωρίζουν τα παιδιά τους, παρά μόνον στην όψη...   Πού είστε μανάδες; Εσείς οι αληθινές, οι original, εκείνες που αγαπούσατε τα παιδιά σας, όχι τον εαυτό σας... Πού είστε; Πού πήγατε; https://ntasiou.blogspot.com

Ku shkuan nënat? Ato që kujdeseshin për fëmijët e tyre deri sa të rriteshin.... që i këshillonin jo vetëm të ishin fëmijë të mirë... Ku shkuan nënat? Ato që iu mësonin fëmijëve të tyre botën, gatimin në tenxhere, qepjen dhe arnen, durimin dhe shpresën, nderin dhe vizionin, dinjitetin dhe sedrën... Ku janë nënat tona? Ato që interesoheshin jo vetëm nëse ftoheshim apo nëse deshim dhe pak ushqim më tepër, por dhe nëse shkaktuam dhimbje apo na shkaktuan dhimbje... Ato që kujdeseshin për çdo aspekt të jetës sonë, shpirtëror apo material, konkrret apo abstrakt.. Na shikonin drejt e në sy dhe kuptonin menjëherë nëse dikush na lëndoi... Ku shkuan nënat që na udhëzonin në kishë dhe katekizëm? Nënat që na mësonin se si të bënim kafe, si të vishemi (jo si të zhvishemi), si të jemi të pastër e të rregullt dhe jo të shkujdesur apo të çrregullt... Na mësonin të shkonim në shkollë dhe jo t’i uzurponim ato... Na mësonin që të luteshim, e jo që të akuzonim priftërinjtë... Na mësonim që të respektonim e jo të nënvleftësonim... Na mësonin të vlerësonim, jo të shkelim të tjerët....Na mësonin që të jemi njerëz dhe jo kafshë me dy këmbë.... Na mësonin që të jetonin me ato që kemi dhe kur kishim më shumë mos bënim demostrim.... Këto nëna ku janë?   Sepse unë po shikoj nëna në zyra që punojnë pafund, duke mos ditur ku ndodhen fëmijët e tyre kur ata kanë kaluar moshën prej 12 vjeç ( u rritën, siç e shikoni)... Shikoj nëna që janë indiferente e të tjera që shtyjnë fëmijët e tyre të bëhen aktivistë me detyrim, që uzurpojnë ndërtesa shtetërore, të jenë arrogantë para profesorëve të tyre, të vishen për turp dhe të sillen me të gjithë (bashkëmoshatarë dhe jo) sikur të vuajnë nga ndonjë çmenduri e pashërueshme. ...   Shikoj nënat që ndihmojnë vajzat e tyre që të gjejnë boyfriend, pa ju folur kurrë për gëzimin që ofron qashtëria.      E të tjera që i çojnë vajzat e tyre tek mjeku për abort... Pyes nënat për fëmijët e tyre, dhe i shmangen përgjigjes pasi nuk dinë... Nëna që përshëndesin fëmijët e tyre që ikin diku larg për të studiuar dhe janë akoma fëmijë.... Nëna që i kanë parkuar fëmijët e tyre tek gjyshet  ose në një shkollë të mirë.... nëna që nuk i njohin fëmijët e tyre veçse nga jashtë....   Ku jeni nëna? Ju të vërtetat, origjinalet, ato që i donit fëmijët tuaj dhe jo veten tuaj... Ku jeni? Ku shkuat?

Το μυστήριον του Χρίσματος-Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Χατζηγιάγκου.

 

Πόλεμος; Τρέξε να σηκώσεις τα λεφτά από την τράπεζα…

 

Επί τη ευκαιρία της Εθνικής Επετείου του «ΟΧΙ», που πλησιάζει, θα ακουστούν και πάλι οι ίδιο τετριμμένοι «δεκάρικοι», περί ομοψυχίας και ομονοίας του τότε λαού, θα τα περδικλώσουν οι «αριστεροί» με την εθνική αντίσταση, θα καρυκευτούν τα μηνύματα «της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας» και με ολίγον κορωνοϊό και θα… σβήσουν τα φώτα. Βεβαίως θα διατρανωθεί και η κοσμοξάκουστη αποφασιστικότητα των πολιτικών, να υπερασπιστούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα έναντι της Τουρκίας, η οποία αλωνίζει ανενόχλητη το Αιγαίο.

Θα πρότεινα φέτος να πρωτοτυπήσουν και, αντί για τα χιλιοειπωμένα διαγγέλματα, να διαβάσουν το τι μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα στα σχολεία για το «Σαράντα».

 Είμαι δάσκαλος της Ε’ Δημοτικού. Στην σελίδα 44 του α’ τεύχους του βιβλίου Γλώσσας, περιέχεται κείμενο-επίκαιρο για την επέτειο. Οπότε ο πρωθυπουργός της χώρας, μπορεί να αναγνώσει το κείμενο που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα, «για να νιώσουν περήφανα για τον ηρωισμό της γενιάς του ’40, για την πατρίδα μας»:

«Συμπολίτες μου». (Αν προσέξουμε δεν χρησιμοποιεί πια την παραδοσιακή προσφώνηση «Ελληνίδες, Έλληνες», αλλά το αόριστο «συμπολίτες μου». Είναι ντροπή και δείχνει το προσκύνημά τους στην δημογραφική αλλοίωση που μας επέβαλλε η νεοταξική δυσωδία). Θα ακουστούν, λοιπόν, τα παρακάτω, «αντάξια της μεγαλειώδους θυσίας του λαού μας»:

«Η Ιταλία, συμπολίτες μου, την 28η Οκτωβρίου του 1940, μας κήρυξε τον πόλεμο! Κι εμείς πήγαμε στα υπόγεια και κρυφτήκαμε». (Ο τίτλος)

Οι οικογένειες της εποχής, εκείνης όταν άκουσαν τις σειρήνες, τρομαγμένες και… λερωμένες από τον φόβο τους, πανικοβλήθηκαν. Σας μεταφέρω μια εικόνα, σύμφωνα με το σχολικό βιβλίο.

Κάποια στιγμή γύρισε ο μπαμπάς στη μαμά και της είπε πως θα τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά. Δεν έχουμε δραχμή, είπε κι έφυγε τρέχοντας στη σκάλα…

Όταν ο μπαμπάς γύρισε από την τράπεζα λερωμένος πολύ και σκισμένος και χωρίς το καπέλο του, είπε ότι η τράπεζα ήταν κλειστή και δεν μπόρεσε να σηκώσει λεφτά. Τότε πήγαμε σ’ ένα υπόγειο, στης κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί το σπίτι της έχει υπόγειο και το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι μπόμπες. Και ο μπαμπάς πήρε στην αγκαλιά του τον αφηγητή, παιδί μικρό και του είπε:

-Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας. Και ο Άκης, εμπνεόμενος από την γενναιότητα του πατέρα του, απάντησε:

Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας…».

 (Πριν σχολιάσω να τονίσω τα εξής: Όλοι οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με την γλώσσα και την διδακτική της, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν αθώα παραμυθάκια και ότι κάθε γλωσσικό κείμενο, ακόμα και ένα πρόβλημα μαθηματικών, προάγει συγκεκριμένες αξίες και στάσεις ζωής).  

Ας προσέξουμε τρία ύπουλα μηνύματα που κρύβονται στο προδοτικό κείμενο.

Πρώτον: Κρυφτήκαμε στα υπόγεια. Δηλαδή, δειλία, ηττοπάθεια, αφιλοπατρία, καλλιέργεια στα μικρά παιδιά αισθήματος υποταγής και υποτέλειας στους εχθρούς μας. Οι Τούρκοι αλυχτούν, ίσως κληθεί ο λαός να υπερασπιστεί όσια και ιερά, όμως εμείς, θα κρυφτούμε στα υπόγεια και θα γλιτώσουμε. Η αντίσταση στα… υπόγεια σώζει πατρίδες και όχι το «Ελευθερία ή Θάνατος».

Δεύτερον: Τρέχει ο πατέρας, πρώτη του σκέψη και αντίδραση στο άκουσμα του πολέμου, στην τράπεζα «να σηκώσει λεφτά». Υπάρχει μια συγκινητικότατη φωτογραφία της εποχής. Μια μαυροφορεμένη μάνα, η Ελληνίδα που ανέθρεψε λεβέντες, αποχαιρετά τον στρατιώτη γιο της, βάζοντάς τον να φιλήσει την εικόνα του στρατιώτη του Χριστού, του Άη-Δημήτρη. Μέσω του σχολικού κειμένου εξευτελίζεται η ελληνική οικογένεια, ο θεσμός του πατέρα, συκοφαντούνται οι 14.000 περίπου ήρωες, που δεν έτρεξαν στις τράπεζες, αλλά στις αετοράχες της Πίνδου για να πεθάνουν -και όχι να σκοτώσουν- για την πατρίδα. Και βέβαια προβάλλεται, όχι η αρετή της φιλοπατρίας, αλλά η λέπρα της ψυχής, η φιλαργυρία.

Τρίτον: Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας…

Βεβαίως, γιατί οι πραγματικοί άντρες στρατεύονται και πολεμούν! Ενώ όσοι δεν θέλουν να γίνουν άντρες, παίρνουν ένα Ι5 (γιώτα πέντε) χαρτί απόλυσης ή εξαγοράζουν την θητεία τους και σπεύδουν σαν λαγοί στα υπόγεια και άσε τα κορόιδα να κατασκοτώνονται για την τιμή της έθνους! Αν προβάλλεις το αντρικό πρότυπο, κινδυνεύεις από τις «κυρακατίνες» της πολιτικής ορθότητας να κατηγορηθείς για… σεξισμό.

Ένας πρωθυπουργός που θα απευθυνόταν στους Έλληνες και τις Ελληνίδες και όχι στους συμπολίτες του, θα διάβαζε, την ημέρα της 28ης, αυτό που διέσωσε ο Στρατής Μυριβήλης.

Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών, στις 27 Οκτωβρίου του 1960, μεταξύ των άλλων σπουδαίων ανέφερε και ένα συγκλονιστικό γεγονός, που διαδραματίσθηκε, όχι «στο διάσελο της Ιστορίας» (Βρεττάκος), αλλά στα μετόπισθεν, όπου ο απόλεμος πληθυσμός της πατρίδας μας, συναγωνιζόταν την ανδρεία των μαχητών. Το μεταφέρω:

«Είχε οργανωθή, κατά τη διάρκεια του αγώνα υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος, απ’ τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδος. Είχα και ένα φίλο γιατρό, σ’ αυτή την υπηρεσία, λοιπόν πήγαινα κάπου-κάπου να τον δω και να τα πούμε. Ο κόσμος έκαμε ουρά κάθε μέρα για να δώση το αίμα του για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, λοιπόν, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε μέσα στην σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.

-Εσύ, παππούλη, του είπε ενοχλημένος, τι θέλεις εδώ;

Ο γέρος απάντησε δειλά:

-Ήρθα κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα.

Ο γιατρός τον κοίταξε αυστηρά με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή.

-Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γερός, το αίμα μου είναι καθαρό, και ακόμα ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Όμως μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δε θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε, γέρο μου μού είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα κι ήρθα». («Η 28η Οκτωβρίου 1940», πανηγυρική λόγοι ακαδημαϊκών, επιμέλεια Πέτρος Χάρης, Αθήνα 1978, σ. 322).

Τέτοιες γενιές και με τέτοια παιδεία, νικούν και σώζουν πατρίδες…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς – Μέλος του ΙΗΑ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ. 

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, κ. ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑΚΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΤΗΣ, κυρού ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

 

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, κ. ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑΚΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΤΗΣ, κυρού ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

 

Εκφράζω τη βαθύτατη θλίψη μου για την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτη Ιταλίας και Μελίτης, κυρού Γενναδίου, ο οποίος υπηρέτησε την Ορθόδοξη Εκκλησία με μεγάλη σεμνότητα, απέραντη καλοσύνη και αφοσίωση στα ποιμενικά του καθήκοντα. Η ακούραστη προσφορά του και τα πνευματικά του χαρίσματα αποτελούν για όλους εμάς σημαντική παρακαταθήκη για σήμερα και για το μέλλον.

 

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους και το ποίμνιό του.