Πού πήγαν οι μανάδες; - Ku shkuan nënat?

 

Πού πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που φρόντιζαν τα παιδιά τους μέχρι να μεγαλώσουν... που τα συμβούλευαν, όχι μόνο να είναι καλά παιδιά αλλά και γιατί να είναι καλά παιδιά... Πού πήγαν οι μανάδες; Εκείνες που μάθαιναν στα παιδιά τους τον κόσμο: το μαγείρεμα στην κατσαρόλα, το ράψιμο και το μπάλωμα, την υπομονή και την απαντοχή, την τιμή και το όραμα, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο... Πού είναι οι μανάδες μας; Εκείνες που νοιάζονταν όχι μόνο αν κρυώσαμε ή αν θέλουμε λίγο φαγητό ακόμα, αλλά και αν πονέσαμε, ή αν μας πόνεσαν... Εκείνες που μας φρόντιζαν σε κάθε πτυχή της ζωής μας: υλική ή πνευματική, συγκεκριμένη ή αφηρημένη... Μας κοίταγαν μέσα στα μάτια και καταλάβαιναν αμέσως αν κάποιος μας πλήγωσε... Πού πήγαν οι μανάδες που μας οδηγούσαν στην εκκλησία και το κατηχητικό; Οι μανάδες που μας μάθαιναν πώς να φτιάχνουμε τον καφέ, πώς να ντυνόμαστε (όχι πώς να γδυνόμαστε), πώς να είμαστε καθαροί και περιποιημένοι, όχι ατημέλητοι ή απεριποίητοι... Μας μάθαιναν να πηγαίνουμε στο σχολείο, όχι να κάνουμε καταλήψεις... Μας μάθαιναν να προσευχόμαστε, όχι να κατηγορούμε τους παπάδες... Μας μάθαιναν να σεβόμαστε, όχι να υποτιμάμε... Μας μάθαιναν να εκτιμούμε, όχι να ποδοπατούμε... Μας μάθαιναν να είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα δίποδα... Μας μάθαιναν να ζούμε με όσα έχουμε, και όταν έχουμε παραπάνω να μην κάνουμε επίδειξη... Αυτές οι μανάδες πού είναι;   Γιατί εγώ βλέπω μανάδες στα γραφεία να δουλεύουν ατελείωτες ώρες, μην γνωρίζοντας πού ακριβώς βρίσκονται τα παιδιά τους όταν περνάνε τα δώδεκα χρόνια τους (είναι πια μεγάλα, βλέπετε)... Βλέπω μανάδες να αδιαφορούν και άλλες να προτρέπουν τα παιδιά τους να γίνουν ακτιβιστές με το ζόρι, να καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, να αυθαδιάζουν στους καθηγητές τους, να ντύνονται έξαλλα και να συμπεριφέρονται προς όλους (συνομιλήκους και μη) ωσάν να πάσχουν από κάποια ανίατη τρέλα... Βλέπω μανάδες να βοηθούν τις κόρες τους να βρουν boyfriend, χωρίς ποτέ να τους μιλήσουν για την χαρά της αγνότητας... Και άλλες που οδηγούν τα κορίτσια τους στον γιατρό για άμβλωση... Ρωτάω μανάδες για τα παιδιά τους, και αποφεύγουν να μου απαντήσουν γιατί δεν ξέρουν... Μανάδες που αποχαιρετούν τα παιδιά τους που πάνε να σπουδάσουν κάπου μακριά και είναι ακόμα παιδιά... Μανάδες που έχουν παρκάρει τα παιδιά τους στη γιαγιά ή σε ένα καλό σχολείο... μανάδες που δεν γνωρίζουν τα παιδιά τους, παρά μόνον στην όψη...   Πού είστε μανάδες; Εσείς οι αληθινές, οι original, εκείνες που αγαπούσατε τα παιδιά σας, όχι τον εαυτό σας... Πού είστε; Πού πήγατε; https://ntasiou.blogspot.com

Ku shkuan nënat? Ato që kujdeseshin për fëmijët e tyre deri sa të rriteshin.... që i këshillonin jo vetëm të ishin fëmijë të mirë... Ku shkuan nënat? Ato që iu mësonin fëmijëve të tyre botën, gatimin në tenxhere, qepjen dhe arnen, durimin dhe shpresën, nderin dhe vizionin, dinjitetin dhe sedrën... Ku janë nënat tona? Ato që interesoheshin jo vetëm nëse ftoheshim apo nëse deshim dhe pak ushqim më tepër, por dhe nëse shkaktuam dhimbje apo na shkaktuan dhimbje... Ato që kujdeseshin për çdo aspekt të jetës sonë, shpirtëror apo material, konkrret apo abstrakt.. Na shikonin drejt e në sy dhe kuptonin menjëherë nëse dikush na lëndoi... Ku shkuan nënat që na udhëzonin në kishë dhe katekizëm? Nënat që na mësonin se si të bënim kafe, si të vishemi (jo si të zhvishemi), si të jemi të pastër e të rregullt dhe jo të shkujdesur apo të çrregullt... Na mësonin të shkonim në shkollë dhe jo t’i uzurponim ato... Na mësonin që të luteshim, e jo që të akuzonim priftërinjtë... Na mësonim që të respektonim e jo të nënvleftësonim... Na mësonin të vlerësonim, jo të shkelim të tjerët....Na mësonin që të jemi njerëz dhe jo kafshë me dy këmbë.... Na mësonin që të jetonin me ato që kemi dhe kur kishim më shumë mos bënim demostrim.... Këto nëna ku janë?   Sepse unë po shikoj nëna në zyra që punojnë pafund, duke mos ditur ku ndodhen fëmijët e tyre kur ata kanë kaluar moshën prej 12 vjeç ( u rritën, siç e shikoni)... Shikoj nëna që janë indiferente e të tjera që shtyjnë fëmijët e tyre të bëhen aktivistë me detyrim, që uzurpojnë ndërtesa shtetërore, të jenë arrogantë para profesorëve të tyre, të vishen për turp dhe të sillen me të gjithë (bashkëmoshatarë dhe jo) sikur të vuajnë nga ndonjë çmenduri e pashërueshme. ...   Shikoj nënat që ndihmojnë vajzat e tyre që të gjejnë boyfriend, pa ju folur kurrë për gëzimin që ofron qashtëria.      E të tjera që i çojnë vajzat e tyre tek mjeku për abort... Pyes nënat për fëmijët e tyre, dhe i shmangen përgjigjes pasi nuk dinë... Nëna që përshëndesin fëmijët e tyre që ikin diku larg për të studiuar dhe janë akoma fëmijë.... Nëna që i kanë parkuar fëmijët e tyre tek gjyshet  ose në një shkollë të mirë.... nëna që nuk i njohin fëmijët e tyre veçse nga jashtë....   Ku jeni nëna? Ju të vërtetat, origjinalet, ato që i donit fëmijët tuaj dhe jo veten tuaj... Ku jeni? Ku shkuat?