Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο! - Krishti u Ngjall!

Τελετή Αφής Αγίου Φωτός 2017 - Ιερός Ναός Αναστάσεως του Κυρίου - Ceremonia e mbërritjes së Dritës së Shenjtëruar në tempullin e Ngjalljes në Jerusalem

Ευχές για το Πάσχα από το Σύλλογο "Οι Φίλοι του Πολιτισμού"

Kryqi dhe Ngjallja - Mesazhi i Mitropolitit të Korçës, Hirësisë së Tij +Joanit, Pashkë 2017

Pashka 2017  

Kryqi dhe Ngjallja

I

Pashkë do të thotë kalim dhe ishte përkujtimi historik i kalimit të popullit të Perëndisë nga skllavëria drejt dritës së lirisë. Ky çlirim u bë nga dora e fortë e Zotit dhe nga ndërhyrja e tij çlirimtare në historinë njerëzore, sepse në atë kohë populli ishte i pafuqishëm të çlirohej vetë. Por kremtimi i saj për ne nuk është thjesht një përkujtim historik, sepse gjithçka që preket nga Perëndia bëhet transhistorike dhe është për të gjitha kohërat. Gjithashtu, kremtimi i Pashkës nuk është thjesht një paraqitje dramatike e Ngjalljes së Krishtit, por një përjetim real i Ngjalljes së Tij, i fitores së Tij, që ndriçon përjetësisht mbi natën e vazhdueshme të së keqes, urrejtjes dhe errësirës.

Edhe sot kremtimi i saj për ne, ashtu si çdo vit, është pikërisht përjetimi i kalimit nga vdekja në jetë, nga errësira e gënjeshtrës në dritën e të vërtetës. Pa këtë përjetim kremtimi do të mbetet i sipërfaqshëm dhe i padobishëm. “Çfarë përfitimi është të kremtoni – shkruan shën Ambrozi – nëse ju nuk imitoni Atë që ju adhuroni, nëse ju vetë nuk kaloni nga errësira e keqbërjes në dritën e virtutit.” Pashka është një kalim i përjetshëm nga vdekja në jetë dhe nga dëshpërimi në shpresë, sepse ngjallja nuk dha një gëzim që zgjati vetëm një ditë, por dha një dritë e shpresë që depërton në të gjitha ditët e jetës sonë, dhe nëpërmjet saj jeta jonë rinohet, duke na çliruar nga mëkati dhe vdekja. Prandaj kjo është dita e shpallur nga profetët si dita që bëri Zoti, si dita që nuk ka natë, sepse errësira është zhdukur nga prania e vetë Zotit.

II

“Kremtojmë vdekjen e vdekjes, shkatërrimin e Hadit  dhe fillimin e një jete tjetër të re pa mbarim.” Kështu këndojmë në këtë të kremte të madhe, sepse sot kremtojmë dhe përjetojmë ngjalljen e Krishtit dhe fitoren e tij mbi vdekjen, armikun e përbashkët të gjithë racës njerëzore. E shpallim çdo vit me ngazëllim këtë kryelajm të gëzuar, sepse e gjithë historia e krishtërimit ngrihet mbi themelet e Ngjalljes së Krishtit. Nëse Krishti nuk u ngjall – shkruan shën Pavli – atëhere predikimi ynë është i kotë dhe i kotë është besimi juaj. Sepse vetëm kur njeriu jeton me besimin në Ngjalljen, vetëm atëhere ai jeton mbi vdekjen dhe errësirën. “Besimi yt të shpëtoi” janë fjalët që shoqërojnë shpesh shërimet e Zotit.

Nga ky besim shpirti ynë mund të mbushet plot shpresë e dritë dhe jeta jonë mund të hyjë në rrugën e një dimensioni të përjetshëm. Besimi në Ngjalljen e Krishtit është fitorja jonë dhe nëpërmjet tij edhe ne mund të mundim vdekjen. Prandaj apostulli thërret me triumf: “O Vdekje ku është thumbi yt, O Had ku është fitorja jote?”, sepse Ngjallja e Krishtit ia hoqi thumbin vdekjes dhe i dha njeriut plotësinë e jetës. Ngjallja e Tij na fton të gëzohemi, se duke mundur vdekjen, Krishti u bë vendi i të gjallëve, vendi i gëzimit dhe vendi i shpresës. Në jetën e njeriut vdekja është frika më e madhe dhe çlirimi prej saj është shpëtimi i vërtetë, shpëtim, të cilin kisha e shpall gjithmonë me gëzim, duke lavdëruar dhe falenderuar Atë që mundi vdekjen, Krishtin Shpëtimtarin tonë.

III

Por Ngjallja nuk mund të ndahet nga Kryqi dhe të dyja ngjarjet, ndonëse të veçanta, janë të ndërlidhura mistikërisht me njëra-tjetrën. Nëse predikojmë kryqin kemi predikuar edhe ngjalljen dhe nëse predikojmë ngjalljen nuk mund të përjashtojmë kryqin, sepse nuk mund të kemi njërën pa tjetrën. Kryqi pa ngjalljen nuk do të ishte gjë tjetër veçse një tragjedi pa kuptim dhe ngjallja nuk mund të realizohej pa kryqin, sepse  kuptimi i kryqit zbulohet në ngjalljen dhe ngjallja është treguesi i fitores së kryqit. Prandaj në himnet e kishës e quajmë kryqin jetëbërës, sepse me drurin e kryqit është ndërtuar shtëpia e shpëtimit dhe rruga drejt tij është rruga drejt ngjalljes dhe jetës së vërtetë.

Në jetën tonë të gjithë ne hasim kryqe të ndryshëm dhe disa prej nesh hasin kryqe shumë të rëndë. Në botë ka tragjedira, persekutime, konflikte e luftëra. Ka njerëz në varfëri, në sëmundje dhe në vetmi. E parë vetëm në dimensionin njerëzor, njeriu mund të ligështohet dhe shpirti i tij mund të errësohet, duke e çuar në dëshpërim dhe në një jetë të pashpresë. Por kremtimi i Pashkës na zbulon sesi Zoti e ktheu instrumentin e vdekjes në burimin e jetës, duke na treguar se përjetimi i kryqeve dhe i vështirësive tona nën dritën e ngjalljes, mund ti kthejë edhe ato në burim drite, gëzimi dhe ngushëllimi. Ngjallja e Perëndi-njeriut dhe përjetimi i kësaj ngjalljeje në jetën tonë e ngre jetën e njeriut mbi vështirësitë, mbi errësirën dhe mbi vetë vdekjen.

Të dashur vëllezër e motra! Lajmi i mirë se Zoti e mundi vdekjen dhe errësirën nuk është vetëm për një grup njerëzish, por për të gjithë, sepse asnjë njeri nuk është i përjashtuar nga dhembshuria dhe dashuria e Zotit. Le ti mbushim pra zemrat tona me dritën e ngjalljes dhe le të shkojmë kudo ku ka errësirë për ta përhapur këtë dritë. Le të mbushemi me shpresë dhe le të shkojmë kudo ku ka dëshpërim për të përhapur këtë lajm shpresëdhënës; sepse me të vërtetë ka shpresë. Shpresa jonë është kryqi i Krishtit dhe nëse i vendosim kryqet tona në kryqin e Tij, prej tij do të marrim shpresë dhe shpresa do na japë dritë e ngushëllim dhe çdo gjë e vdekur tek ne do të ngjallet.

Në këtë kremtim të shenjtë e të gëzuar le të kumbojë përsëri në zemrat tona dhe kudo lajmi i bekuar se Krishti u Ngjall!

Gëzuar dhe për shumë vjet Pashkët! 

Mitropoliti i Korçës, Pogradecit, Kolonjës,

Devollit dhe Voskopojës

+ Joani 

http://www.mitropoliaeshenjtekorce.org/

Ανανέωση με ευφροσύνη, Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, Πάσχα 2017 - Ripërtëritje me Ngazëllim - Mesazhi i Kryepiskopit Anastas - Pashkë 2017

+ Anastasi Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë PASHKË 2017 Ripërtëritje me ngazëllim “Që, siç u ngjall Krishti prej së vdekurish me anë të lavdisë së Atit, kështu edhe ne të ecim në jetë të re” (Rom. 6:4) Triumfi i Ngjalljes së Jisu Krishtit mbi padrejtësinë, dhunën e mbi të gjitha mbi mëkatin dhe vdekjen, që është plotësimi i veprës së Tij mbi dhé për ripërtëritjen e mbarë botës, e mbushin përsëri me ngazëllim zemrën tonë. Krishti, Biri i Perëndisë dhe “Biri i njeriut”, jo vetëm që duroi vdekjen e tmerrshme në Kryq, por të tretën ditë u ngjall së vdekurish, “me anë të fuqisë së lavdishme të Atit” dhe mbetet përgjithnjë Zoti i Ngjallur. Ngjallja është vula që siguron unikalitetin madhështor të Jisu Krishtit. Miliarda njerëz erdhën në këtë botë; shumë prej tyre çuditën me inteligjencën, fuqinë dhe entuziazmuan turmat, por, në fund, të gjithë u mposhtën nga vdekja. Jisui, me sakrificën dhe Ngjalljen e Tij, e shkeli vdekjen dhe e shfuqizoi pushtetin e saj. Kisha, Trupi mistik i Krishtit, jeton dhe vepron në rrjedhën e kohës brenda dritës së Ngjalljes së Tij. Veçanërisht ne Orthodhoksët e kremtojmë dhe e përjetojmë Pashkën në mënyrë intensive. Në këtë të kremte të tërëndritshme, nuk meditojmë thjesht për një ngjarje historike tronditëse, por ftohemi të shkojmë drejt ripërtëritjes së rrugës sonë shpirtërore, “që të ecim në jetë të re”. E kremtja e Pashkës na fton gjithashtu të ndërgjegjësohemi për të kuptuar më thellë pagëzimin tonë. Apostulli i Liturgjisë Hyjnore të së Shtunës së Madhe na mëson: “Sa u pagëzuam në Jisu Krishtin, në vdekjen e tij u pagëzuam; u varrosëm bashkë me të me anë të pagëzimit në vdekje, që, siç u ngjall Krishti prej së vdekurish me anë të lavdisë së Atit, kështu edhe ne të ecim në jetë të re” (Rom. 6:3-4). Krishti i Ngjallur na fton në ripërtëritje të vazhdueshme “në një krijesë të re” (2 Kor. 5:17). Ai na fton të ripërtërijmë marrëdhënien tonë personale me Atë. Ripërtëritja e vazhdueshme shpirtërore vetjake është element përcaktues i jetës së krishterë. Ftohemi të ripërtërijmë besimin tonë në fuqinë e Perëndisë, në Përkujdesjen dhe në Planin e Tij çlirimtar, që të jetojmë në Krishtin, të fuqizojmë përpjekjen tonë që të sundojë e vërteta dhe drejtësia, si dhe të forcohen solidariteti e dashuria. Krishti na fton të ripërtërijmë sigurinë se shpresa do të shpërbëjë dëshpërimin, jeta do të mposhtë vdekjen. * * Kjo ripërtëritje shumë e fuqishme kryhet brenda ngazëllimit paskal me anë të gëzimit që Ngjallja rrezaton brenda nesh. Ne besimtarët, të pagëzuar në emrin e Atit, të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë, e ndiejmë këtë gjë më thellë. Sa më e ndërgjegjshme bëhet siguria jonë në Ngjalljen e Krishtit, aq më shumë fuqizohet ripërtëritja dhe ngazëllimi ynë. Por rrezatimi i ngazëllimit paskal përhapet shumë më gjerë. Ashtu si fotonet dalin prej dritës diellore dhe shkojnë në vendet më të largëta e të errëta të krijesës, edhe rrezet e ndritshme të gëzimit paskal prekin në mënyrë mistike ata që ndodhen larg saj apo lëkunden midis besimit dhe mosbesimit. Ngazëllimi paskal na dhurohet për ta ndarë më pas edhe me njerëz të tjerë. Për Pashkë është zakon që, sapo të ndezim llambadhen tonë, ta çojmë flakën e saj edhe te të tjerët. Kjo simbolizon detyrimin e besimtarëve për të transmetuar, njësoj si apostujt, Lajmin e Gëzuar të Ngjalljes. Zoti i Ngjallur na siguron se “m’u dha çdo pushtet në qiell dhe përmbi dhe”. Dhe këtë e plotësoi duke na thënë: “Shkoni, pra, dhe mësoni të gjitha kombet...”. Këtu kemi të bëjmë me një pasojë, me një “pra”: nuk mundeni të kufizoheni në shpëtimin dhe ngazëllimin tuaj personal, por duhet ta përhapni Lajmin e Gëzuar edhe tek ata që nuk e njohin. Ky lajm nuk mund të mbahet i mbyllur vetëm brenda një komuniteti, është për mbarë njerëzit, për popujt, për ripërtëritjen e botës. Dhe një sqarim tjetër i nevojshëm: Pashka nuk është një e kremte e kufizuar vetëm në një ditë ose vetëm në një periudhë të caktuar, rrezatimi i saj përhapet gjatë gjithë vitit. Çdo të Diel, sipas traditës adhuruese orthodhokse, mendimet, himnet kishtare, zemra jonë mbushen përsëri nga lajmi i gëzuar i Ngjalljes. Fryma e Ngjalljes dhe morali i saj vulosin jetën e krishterë. Shpresa e Ngjalljes i fal kuptim rrugës sonë. Kisha Orthodhokse është mbi të gjitha Kisha e Ngjalljes. * * * Bij të shtrenjtë më Zotin, le ta kremtojmë, pra, këtë vit, me ndërgjegjësim sa më të madh, të kremten e tërëndritshme të Pashkës. Dhe le t’i lutemi Zotit të Ngjallur të ripërtërijë jetën tonë me të vërtetën e Tij. Të ripërtërijë fuqinë tonë mes vështirësive të ndryshme të epokës sonë. Të na dhurojë fuqi që t’i bëjmë rezistencë dekadencës. Të ripërtërijë entuziazmin tonë për nisma krijuese. Ndaj le të jetojmë çdo ditë me ngazëllimin paskal, i cili nuk e injoron realitetin e ashpër të jetës, por e tejkalon dhe e transformon me hirin dhe fuqinë e Krishtit të Ngjallur. Pra, ripërtëritja që buron prej ngazëllimit paskal, le të jetë aspirata dhe përkujdesja jonë. Krishti u Ngjall! Me dashuri të tërëshpirtshme më Krishtin, † Anastasi Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë Prill 2016

+ Αναστάσιος Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας ΠΑΣΧΑ 2017 Ανανέωση με ευφροσύνη «Ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.» (Ρωμ. 6:4)     Ο αναστάσιμος θρίαμβος του Ιησού Χριστού κατά της αδικίας, της βίας, και γενικότερα κατά της αμαρτίας και του θανάτου, η ολοκλήρωση του έργου Του επί της γης, προς ανακαίνιση του σύμπαντος κόσμου, γεμίζουν με αγαλλίαση και πάλι τις καρδιές μας. Ο Χριστός, ο «Υἰός τοῦ Θεού καί Υιός τοῦ ἀνθρώπου», όχι μόνον υπέστη τον φρικτό θάνατο πάνω στον Σταυρό, αλλά την τρίτη ημέρα αναστήθηκε εκ νεκρών, «διὰ τῆς ἐνδόξου δυνάμεως τοῦ πατρός» και παραμένει για πάντα ο Αναστάς Κύριος. Η Ανάσταση σφραγίζει την μεγαλειώδη μοναδικότητα του Ιησού Χριστού. Δισεκατομμύρια ανθρώπων πέρασαν˙ πολλοί κατέπληξαν με την ευφυΐα και τη δύναμή τους και ενθουσίασαν τα πλήθη. Τελικά όμως, όλοι νικήθηκαν από τον θάνατο. Ο Ιησούς, με την εκούσια θυσία και την Ανάστασή Του, καταπάτησε τον θάνατο και κατήργησε την εξουσία του. Η Εκκλησία, το μυστικό Σώμα του Χριστού, ζει και κινείται διαχρονικά μέσα στο φως της Αναστάσεώς Του. Ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι πανηγυρίζουμε και χαιρόμαστε με έντονο τρόπο το Πάσχα.     Κατά την ολόλαμπρη αυτή εορτή, δεν αναλογιζόμεθα απλώς ένα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός, αλλά καλούμεθα να προχωρήσουμε και σε μία ανανέωση της πνευματικής μας πορείας. Να πορευθούμε σε μια νέα ανακαινισμένη ζωή, «ἵνα... ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν». Η εορτή του Πάσχα μας προσκαλεί να συνειδητοποιήσουμε το βαθύτερο νόημα του βαπτίσματός μας. Το αποστολικό ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας του Μ. Σαββάτου διευκρινίζει: «Ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν· συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.» (Ρωμ. 6:3-4).     Ο Αναστάς Χριστός μας καλεί σε μια συνεχή ανανέωση «εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις·» (Β’ Κορ. 5:17). Μας καλεί να ανανεώσουμε την προσωπική μας σχέση μαζί Του. Η συνεχής πνευματική ανακαίνιση είναι καθοριστικό στοιχείο της χριστιανικής ζωής. Καλούμεθα να ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας στη δύναμη του Θεού, στην Πρόνοια και στο λυτρωτικό σχέδιό Του˙ να ενισχύσουμε την αγωνιστικότητά μας για την επικράτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της αγάπης. Μας καλεί να ανανεώσουμε τη βεβαιότητα ότι η ελπίδα τελικά θα διαλύσει την απόγνωση, η ζωή θα νικήσει τον θάνατο. *     Η πολυδύναμη αυτή ανανέωση συντελείται μέσα σε πασχαλινή ευφροσύνη, με την ήρεμη χαρά που ακτινοβολεί η Ανάσταση μέσα μας και γύρω μας. Οι πιστοί, οι βαπτισμένοι στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος την αισθανόμαστε βαθύτερα. Όσο δυναμώνει η βεβαιότητά μας στην Ανάσταση του Χριστού, τόσο η πασχαλινή ανακαίνιση και αγαλλίαση γίνονται εντονότερες. Αλλά η ακτινοβολία της αναστάσιμης ευφροσύνης διαχέεται πολύ ευρύτερα. Όπως τα φωτόνια ξεκινούν από το ηλιακό φως και φτάνουν στις πιο απόμακρες σκοτεινές πτυχές της κτίσεως, έτσι και οι φωτεινές ανταύγειες της πασχαλινής χαράς αγγίζουν μυστικά ακόμη και όσους στέκουν μακριά ή ταλαντεύονται μεταξύ πίστεως και ολιγοπιστίας.     Η πασχαλινή ευφροσύνη χαρίζεται για να τη μοιραζόμαστε στη συνέχεια και με τους άλλους. Το πασχαλινό έθιμο επιβάλλει μόλις ανάβει η λαμπάδα μας να μεταδίδουμε τη φλόγα της και σε άλλους. Έτσι συμβολίζεται και το χρέος των πιστών να μεταδίδουν, όπως οι Απόστολοι, τη χαρμόσυνη είδηση της Αναστάσεως. Ο Αναστάς Κύριος διαβεβαίωσε: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς», και συμπλήρωσε, «πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη...». Υπάρχει μία συνέπεια, ένα «οὖν» (λοιπόν): Δεν μπορείτε να περιορίζεστε στην προσωπική σας σωτηρία και αγαλλίαση, αλλά οφείλετε να μεταφέρετε τη Χαρούμενη Είδηση σε όσους την αγνοούν. Αυτή δεν μπορεί να κλειστεί και να κρατηθεί σε μία μόνο κοινότητα. Προορίζεται για όλους τους ανθρώπους, για τους λαούς, για την ανανέωση ολόκληρης της οικουμένης.     Και μία ακόμη αναγκαία επισήμανση: Το Πάσχα δεν είναι μία εορτή περιορισμένη σε μία μόνον ημέρα ή σε μία μόνον περίοδο του χρόνου. Η ακτινοβολία της διαχέεται σε όλο το έτος. Κάθε Κυριακή, σύμφωνα με την Ορθόδοξη λατρευτική παράδοση, οι ύμνοι, οι σκέψεις, η καρδιά μας γεμίζουν και πάλι από το άγγελμα της Αναστάσεως. Η αναστάσιμη πνοή και το αναστάσιμο ήθος σφραγίζουν τη χριστιανική ζωή. Η αναστάσιμη ελπίδα νοηματοδοτεί την πορεία μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κατεξοχήν Εκκλησία της Αναστάσεως. * *     Ας εορτάσουμε, λοιπόν, όσο γίνεται πιο συνειδητά την ολόλαμπρη εορτή του Πάσχα. Και ας δεηθούμε στον Αναστάντα Κύριό μας να ανακαινίζει τη ζωή μας μέσα στη δική Του αλήθεια. Να ανανεώνει την αντοχή μας στις ποικίλες δυσκολίες της εποχής μας. Να ανακαινίζει την αντίσταση μας στην παρακμή. Να ανανεώνει τον ενθουσιασμό μας για δημιουργικές πρωτοβουλίες. Ας ζούμε την καθημερινότητά μας με πασχαλινή ευφροσύνη, η οποία δεν αγνοεί τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, αλλά την υπερβαίνει και τη μεταμορφώνει με τη χάρη και τη δύναμη του Αναστάντος Χριστού. Ανανέωση, λοιπόν, με πασχαλινή ευφροσύνη ας γίνει πόθος και μέριμνά μας. Χριστός Ανέστη!

Στολισμένοι Επιτάφιοι σε διάφορους ναούς της Κορυτσάς!- Epitafë të zbukuruar në disa prej kishat e Korçës

Ναός Ζωοδόχου Πηγής - Kisha Burimi Jetëdhënës

Καθεδρικός Αναστάσεως -Katedralja Ngjallja 

Ναός Αγίου Αθανασίου - Kisha e Shën Athanasit

 Ναός Προφήτη Ηλία - Kisha e Profetit Ilia

http://www.mitropoliaeshenjtekorce.org/

Χριστός Ανέστη! - Ανάσταση στην Κορυτσά! - Krishti u Ngjall! Shërbesa e Ngjalljes në Korçë

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον 

πατήσας, και 

τοις εν τοις μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος

 Krishti u ngjall së vdekurish, Me vdekjen, vdekjen shkeli, 

Edhe të varrosurve, jetën u fali! 

Krishti u ngjall!

www.mitropoliaeshenjtekorce.org

ΠΑΣΧΑ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ - Pashka – Dalje nga dëshpërimi

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

(ΠΑΣΧΑ 2016)

ΠΑΣΧΑ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Ο Αναστάς Χριστός: «Τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;»  (Λκ. 24: 17).

Η  απογοήτευση συνθλίβει τις ψυχές των Μαθητών του Χριστού μετά τη σύλληψή Του, τα φρικτά βασανιστήρια και τη σταύρωσή Του από τους ισχυρούς θρησκευτικούς και πολιτικούς αντιπάλους Του. Όσα τραγικά είχαν ακολουθήσει, γέμισαν την καρδιά τους με πυκνά σύννεφα απογοητεύσεως. Γκρέμισαν τις ελπίδες τους ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που έμελλε να λυτρώσει τον λαό τους. Είχαν δει την αδικία, το ψέμα, το μίσος να επιβάλλονται, να συντρίβουν τον αθώο.

Όμως, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Την αποκάλυψε ο Αναστάς Ιησούς Χριστός, καθώς πλησίασε τους δύο Μαθητές, τον Κλεόπα και τον Λουκά, στην πορεία τους προς το χωριό Εμμαούς:  «ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται˙  οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λκ. 24:25-26). Στη συνέχεια ερμήνευσε όσα είχαν γραφεί περί Αυτού στα προφητικά βιβλία. Έμεινε μαζί τους, όπως Τον παρακάλεσαν, και αποκαλύφθηκε πλήρως, όταν την ώρα του δείπνου έλαβε τον άρτο, τον ευλόγησε και αφού τον έκοψε τους τον μοίρασε. Τότε ανοίχθηκαν τα μάτια τους «καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν» ·  αναγνώρισαν τον Αναστάντα Κύριο.

Με την Ανάστασή Του, ο Χριστός άνοιξε νέους ορίζοντες στους ταραγμένους και φοβισμένους Μαθητές και τους χάρισε τη δύναμη να προχωρήσουν και να αναγγείλουν, με αναφαίρετη ειρήνη και ακατάβλητο θάρρος, το Ευαγγέλιο της αγάπης, που θα ανακαίνιζε τη ζωή της ανθρωπότητας.

Και στις μέρες μας, μία πολύμορφη και απροσδιόριστη απογοήτευση απλώνεται στις ψυχές των ανθρώπων. Όσα συμβαίνουν γύρω μας δείχνουν να δεσπόζει η αδικία, να επικρατεί το μίσος,  να υπονομεύεται η αλήθεια. Όσοι προσπαθούν να ζήσουν ενάρετα συκοφαντούνται και διώκονται από σκοτεινούς κύκλους. Κι αυτό συμβαίνει στην προσωπική ζωή, στο τοπικό και  το παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Τα νέφη της απογοητεύσεως έρχεται να διαλύσει η εορτή του Πάσχα και να μας ελευθερώσει από τη ροπή να μένουμε «βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν».Έρχεται να τονώσει την ικεσία μας: «Μεῖνον μεθ' ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ» και να μας βοηθήσει να αναγνωρίζουμε προσωπικά τον Αναστάντα Κύριο.

Η πίστη στην Aνάσταση του Xριστού και τις διαχρονικές και παγκόσμιες συνέπειές της, προσφέρει φως και δύναμη για έξοδο από την  πνευματική νωθρότητα και αποκαρδίωση. Αποδεχόμενος ο Χριστός εκουσίως την ταπείνωση του Πάθους, συνέτριψε τη δυναστεία της δαιμονικής εξουσίας που στηρίζεται στην αλαζονεία και την ιδιοτέλεια. Εξουδετέρωσε τις δυνάμεις του σκότους «καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον». Ο Θεός Πατήρ έθεσε τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Υιό του «ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι·  καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ» (Εφεσ. 1:21-22). Αυτή είναι η λυτρωτική διέξοδος, την οποία διακηρύσσει η σημερινή μεγάλη εορτή, καλώντάς μας να δυναμώσουμε την πίστη μας στην εξουσία Του.

Η εξουσία του Αναστάντος Χριστού συνδέεται με το εκούσιο Πάθος. Ο Ιησούς παραμένει ο συμπάσχων στον πόνο και στη δοκιμασία του κάθε ανθρώπου. Σκύβει στοργικά πάνω στον τραυματισμένο από την αμαρτία. Η εξουσία Του δεν καταδυναστεύει, αλλά υπηρετεί˙ δεν εκδικείται, αλλά συγχωρεί˙ δεν καταπιέζει, αλλά λυτρώνει. Δεν επιβάλλεται με παραπλανητικό θόρυβο, αλλά δρα στη διακριτική σιωπή. Κυρίως, ενεργεί ως εξουσία λυτρωτική, ως δωρεά συγγνώμης και αγάπης. Ο Αναστάς Χριστός σέβεται την ελευθερία και την ιερότητα του κάθε ανθρώπινου προσώπου ακόμη και αυτού που Τον αμφισβητεί. Η εξουσία Του δεν προκαλεί φόβο, αλλά ελευθερώνει την ανθρώπινη ύπαρξη από τον φόβο, ακόμα και από τον φόβο του θανάτου.

Πάσχα, αδελφοί μου, ας μη το λησμονούμε, σημαίνει διάβαση, πέρασμα, έξοδο. Αρχικά αναφερόταν στην έξοδο του Ισραήλ από την  αιχμαλωσία της Αιγύπτου. Αυτή η «ἑορτή  ἑορτῶν» μας καλεί και εμάς σε μια πολυδιάστατη έξοδο: Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργεί η ανέχεια, τα οικονομικά αδιέξοδα, οι αναταραχές στην περιοχή μας, η σύγχυση και η αμηχανία που προκαλούν τα προσφυγικά κύματα και οι συνέπειές τους. Έξοδο από την απογοήτευση που συσσωρεύουν η πίκρα της αδικίας, της συκοφαντίας, το παράπονο και η αγανάκτηση από την αχαριστία αυτών που ευεργετήσαμε ή και από την προδοσία αυτών που αγαπήσαμε. Έξοδο από την απογοήτευση που φέρνει η κάμψη της υγείας, ο πόνος της ασθένειας ή ο μόνιμος αποχωρισμός συγγενών και φίλων. Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργούν τα λάθη, οι πτώσεις, οι αμαρτίες , οι αποτυχίες μας.

Ο λόγος του Αναστάντος στους δύο Μαθητές που βάδιζαν προς Εμμαούς ηχεί προσωπικά για τον καθένα μας: “ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται”  (Λκ. 24:25-26). Και ζωηρά υπενθυμίζει την τελευταία διαβεβαίωσή Του στους Μαθητές: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς … καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.» (Ματθ. 28:18). Μια διαβεβαίωση που επαναλαμβάνεται κατά το βάπτισμα του κάθε Χριστιανού. Όσοι πιστεύουν και ακολουθούν με συνέπεια τον Αναστάντα Χριστό γνωρίζουν ότι δεν βρίσκονται μόνοι στη σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου βίου. Δεν παραβλέπουν τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας,  αλλά με τη δύναμη και τη Χάρη Του τις αντιμετωπίζουν και συχνά τις μεταμορφώνουν.

  Μέσα στο πασχαλινό φως, μπορούμε να βλέπουμε με αισιοδοξία και δημιουργική σκέψη τη ζωή μας, με τη βεβαιότητα ότι η πορεία και η εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν γίνεται ερήμην του Δημιουργού του κόσμου. Και ακόμη, να προχωρούμε σε τολμηρές παρεμβάσεις και δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, αρχίζοντας από το άμεσο περιβάλλον μας, την οικογένεια, την πόλη, τον τόπο μας.  Ας αντλήσουμε, λοιπόν, από τη σημερινή λαμπρή εορτή δύναμη αντιστάσεως στην παρακμή που μας απειλεί, δύναμη αλληλεγγύης και αγάπης. Η πνοή της Αναστάσεως ας στηρίζει την πορεία μας για έξοδο από κάθε μορφή απογοητεύσεως.

Χριστός Ανέστη!

+ ΑναστάσιοςΑρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

....................................................................................

KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË

PASHKË 2016

Pashka – Dalje nga dëshpërimi

Krishti i Ngjallur: “Ç’janë këto fjalë që flisni me njëri - tjetrin duke ecur, dhe pse jeni të vrenjtur?” (Llk. 24:17)

Pas arrestimit, torturave të frikshme dhe kryqëzimit të Krishtit nga kundërshtarët e fuqishëm fetarë dhe politikë, zhgënjimi dërrmoi shpirtrat e nxënësve të Tij.

Këto ngjarje tragjike e kishin mbushur zemrën e tyre me re të zeza dëshpërimi. Për më tepër, ua shkatërruan shpresën se Jisui ishte Shpëtimtari i popullit. Nxënësit kishin parë t’u imponohej padrejtësia, gënjeshtra, urrejtja për të vrarë të pafajshmin.

Por realiteti ishte ndryshe. Jisu Krishti i Ngjallur e zbuloi këtë kur iu afrua dy nxënësve, Kleopës dhe Llukait, në udhëtimin e tyre për në Emaus: “O të marrë dhe të vonuar në zemër për të besuar të gjitha ato që thanë profetët. A nuk duhej t’i pësonte këto Krishti, dhe të hynte në lavdinë e tij?” (Llk. 24:25-26). Më pas u shpjegoi ato që ishin shkruar për Të në librat profetikë. Qëndroi me ta, kur E lutën dhe iu zbulua krejtësisht gjatë darkës, kur mori bukën, e bekoi dhe pasi e preu, e ndau.  Atëherë sytë e tyre u çelën dhe “e njohën atë”: njohën Zotin e Ngjallur.

Me Ngjalljen e Tij, Krishti hapi horizonte të reja për nxënësit e tronditur e të trembur dhe u fali fuqinë që të shkonin e të shpallnin, me paqe të palëkundur dhe guxim të pamposhtur, Ungjillin e dashurisë, i cili do të ripërtërinte jetën e njerëzimit. 

Edhe në ditët tona, një dëshpërim shumëformësh dhe i papërcaktuar ka pushtuarzemrat e njerëzve. Shumë gjëra që ndodhin rreth nesh dëshmojnë se sundon padrejtësia, se urrejtja mbizotëron, se e vërteta minohet. Ata që përpiqen të jetojnë të virtytshëm bëhen pre e shpifjeve dhe përndiqen nga qarqe të errëta. Dhe kjo ndodh në jetën e secilit prej nesh, në rrafsh lokal dhe global. 

E kremtja e Pashkës vjen që të shpërbëjë retë e dëshpërimit dhe të na çlirojë nga prirja për të mbetur “të vonuar në zemër për të besuar”. Ajo vjen për t’i dhënë forcë lutjes sonë: “Rri bashkë me ne, sepse është ndaj të ngrysur” dhe që të na ndihmojë të njohim personalisht Zotin e Ngjallur.

Besimi në Ngjalljen e Krishtit dhe rrjedhojat e saj diakronike e të përbotshme, ofrojnë dritë dhe fuqi për të dalë nga kjo plogështi dhe ky shkurajim shpirtëror. Krishti, duke pranuar me vullnet pësimin e Tij të përulur, dërrmoi dinastinë e pushtetit demoniak, i cili mbështetet mbi arrogancën dhe interesin vetjak; asgjësoi fuqitë e errësirës “dhe shfuqizoi vdekjen, duke na dhuruar jetën e amshuar”. Perëndia Atë e vendosi Birin e Tij të kryqëzuar dhe të ngjallur “përmbi çdo autoritet e pushtet, dhe fuqi e zotërim, dhe emër, që të quhet jo vetëm në këtë jetë, por edhe në atë që vjen. Edhe të gjitha i vuri nën këmbët e tij” (Efes. 1:21-22). Dhe kjo është dalja çlirimtare, të cilën na e shpall e kremtja e sotme, duke na ftuar të forcojmë besimin tonë në pushtetin e Tij.

Pushteti i Krishtit të Ngjallur lidhet me Pësimin vullnetar. Jisui mbetet Ai që bashkëvuan me vuajtjen dhe sprovën e çdo njeriu. Ai ul kryet me dhembshuri mbi të plagosurin nga mëkati. Pushteti i Tij nuk sundon mbi të tjerët, por shërben; nuk hakmerret, por fal; nuk shtyp, por çliron. Nuk imponohet me anë të zhurmës mashtruese, por vepron në heshtje, plot takt. Kryesisht, vepron si një fuqi shpëtimtare, si dhuratë faljeje dhe dashurie. Krishti i Ngjallur respekton lirinë dhe shenjtërinë e çdo personi njerëzor- madje edhe të atij që ka dyshime për Atë. Pushteti i Tij nuk shkakton frikë, por e çliron qenien njerëzore nga frika, madje edhe nga frika e vdekjes.

Vëllezërit e mi, le të mos harrojmë se Pashkë do të thotë kapërcim, kalim, dalje. Fillimisht i referohej daljes së Izraelit nga skllavëria e Egjiptit. Kjo “e kremte e të kremteve” na fton në një dalje shumëdimensionale: Dalje nga dëshpërimi për shkak të varfërisë, vështirësive të pakapërcyeshme ekonomike, trazirave në rajonin tonë, nga konfuzioni dhe pafuqishmëria që shkaktojnë valët e refugjatëve dhe pasojat e tyre. Dalje nga dëshpërimi që akumulon hidhërimi i padrejtësisë, i shpifjes, i pakënaqësisë dhe i zemërimit për shkak të mosmirënjohjes së atyre që kemi mbështetur ose nga tradhtia e atyre që kemi dashur. Dalje nga dëshpërimi që sjell dobësimi i shëndetit, dhimbja e sëmundjes apo largimi i përhershëm i të afërmve dhe miqve. Dalje nga zhgënjimi që shkaktojnë gabimet, rëniet, mëkatet, dështimet tona. 

Fjala e Zotit të Ngjallur te dy nxënësit që po shkonin  drejt Emausit tingëllon personale për secilin nga ne: “O të marrë dhe të vonuar në zemër për të besuar gjithë ato që folën profetët” (Llk. 24:25-26). Dhe na rikujton me forcë sigurinë e fundit që u dha nxënësve të Tij: “M’u dha çdo pushtet në qiell dhe mbi dhé… Edhe ja, unë jam bashkë me ju gjithë ditët deri në mbarim të jetës” (Matth. 28:18 - 20). Kjo është siguria që përsëritet gjatë pagëzimit të çdo të krishteri. 

Sa E besojnë dhe E ndjekin me besnikëri Krishtin e Ngjallur, e dinë se nuk janë të vetmuar në realitetin e ashpër njerëzor. Nuk i anashkalojnë kushtet e vështira të jetës së përditshme, por, me fuqinë dhe hirin e Tij, përballen dhe shpesh i transformojnë ato.

Brenda dritës paskale mund të shikojmë me optimizëm dhe mendim krijues jetën tonë, me sigurinë se ecuria dhe zhvillimi i njerëzimit nuk ndodhin pa Krijuesin e botës. Dhe, për më tepër, marrim fuqi për të kryer ndërhyrje të guximshme dhe përpjekjet e duhura sociale duke filluar nga ambienti ynë i ngushtë, familja, qyteti, vendi ku jetojmë.    

Le të marrim, pra, nga e kremtja e sotme e ndritshme, fuqi ngjalljeje ndaj dekadencës që na kërcënon, fuqi krijuese për një shoqëri solidariteti dhe dashurie. Fryma e Ngjalljes, le të fuqizojë ecurinë tonë për të dalë nga çdo formë dëshpërimi.

Krishti u Ngjall!

†Anastasi

Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë

Prill 2016

Μεγάλη Παρασκευή στην Κορυτσά, η Λιτανεία του Επιταφίου Πάσχα 2016 - E Premtja e Zezë në Korçë, Procesioni i Epitafit (fotografi video)