Λόγοι αλήθειας προς Έντυ Ράμα... - Fjalë të vërteta me marrës Edi RAMËN......!

Η εκλογή του Έντυ Ράμα στη θέση του Πρωθυπουργού της Αλβανίας συνδέθηκε, από την πρώτη στιγμή, με ανιστόρητες εθνικιστικές και αλυτρωτικές φωνές εναντίον της Ελλάδας, υπονόμευση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων των Ελλήνων που ζουν, από καταβολής κόσμου, στις πατρογονικές εστίες τους και πολλά άλλα. Οι εσωτερικές σκοπιμότητες που υποκρύπτονται σε αυτή τη συμπεριφορά είναι εμφανείς. * * *   Στην παρούσα, όμως, φάση που οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας για την επίλυση σειράς εκκρεμών θεμάτων βρίσκονται σε εξέλιξη, ώστε να υπάρξει η σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας για την ένταξη της γείτονος χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, θεώρησα ωφέλιμο, σημειολογικά, να δημοσιοποιήσω ένα άγνωστο γεγονός. Πρόκειται για τη στάση της επίσημης Ελλάδας απέναντι στους εξαίρετους γονείς του Αλβανού Πρωθυπουργού, Κριστάκ και Ανέτα Ράμα, επιφανή γλύπτη και γιατρό αντιστοίχως. Η Ανέτα Ράμα έλκει την καταγωγή της από το χωριό Βούνο της Χειμάρας εξού και τα άπταιστα ελληνικά της. Το ζεύγος Ράμα, στα μέσα της 10ετίας του 1990, επέλεξε τα Ιωάννινα για τη διερεύνηση των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Με την άφιξη στα Ιωάννινα ο Κριστάκ Ράμα ήλθε, αμέσως, σε επαφή με φοιτητές του από τη Σχολή Καλών Τεχνών των Τιράνων, έγινε δε αποδέκτης της ελληνικής φιλοξενίας στο σπίτι του Μιχάλη Παπανικολάου (γεωπόνου) και της συζύγου του Σύλβιας (ιατρού γυναικολόγου). Τις συστάσεις για το ζεύγος Παπανικολάου ο Κριστάκ Ράμα είχε πάρει από φίλο του, που παλαιότερα υπηρετούσε στην Πρεσβεία της Αλβανίας στο Βουκουρέστι. Ο Μιχάλης Παπανικολάου βρέθηκε μικρό παιδί και σπούδασε στη Ρουμανία ως πρόσφυγας λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του επέστρεψε οικογενειακώς, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ύστερα από αναγκαστική «ξενιτεία» τριάντα και πλέον ετών. Στο «Νοσοκομείο Χατζηκώστα», το οποίο επισκέφθηκε το ζεύγος Ράμα για την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών, την Ανέτα Ράμα ανέλαβε η ιατρός γυναικολόγος Σύλβια Παπανικολάου και τον Κριστάκ Ράμα ομάδα ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων. Οι υπηρεσίες που τους παρασχέθηκαν ήταν άψογες. Δεν υπήρξε, βεβαίως, κανενός είδους ξεχωριστή αντιμετώπιση. Τις ίδιες ιατρικές υπηρεσίες απολάμβαναν και χιλιάδες απλοί Αλβανοί πολίτες και στα δύο νοσοκομεία της πόλης των Ιωαννίνων. Για τούτο και η επίσημη βράβευσή τους από τη Δημοκρατία της Αλβανίας με το μετάλλιο “Μητέρα Τερέζα”, την ύψιστη τιμητική διάκριση της φίλης χώρας. * * *  Αυτά τα ολίγιστα με αποδέκτη τον Πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντυ Ράμα, ο οποίος αρέσκεται σε παραδειγματικές αναφορές διάφορων γεγονότων κατά την εκφορά του δημόσιου λόγου του. του Μιχαήλ Παντούλα https://www.proinoslogos.gr/

Zgjedhja e Edi Ramës në vendin e Kryeministrit të Shqipërisë, u lidh, në çastet e para, me zërat nacionaliste jo-historike  dhe irredentiste kundër Greqisë, shkelje të të drejtave themelore të grekëve që jetojnë, që prej krijimit të botës, në vatrat e tyre paraetërore dhe shumë të tjera. Qëllimet e brendshme që fshehen në këtë sjellje janë të dukshme. *** Por, në fazën e tanishme, kur dhe bisedimet ndërmjet Greqisë dhe Shqipërisë për zgjidhjen e një rradhe të gjatë çështjesh që kanë mbetur varuru, në mënyrë që të ketë dhe një aporvim të Greqisë për integrimin e vendit fqinj në institucionet europiane, e konsiderova të nevojshme,  nga pikpamja simeologjike, që të bëj publike një ndodhi të panjohur. Bëhet fjalë për pozicionin e Greqisë zyrtare përballë prindërve të shkëlqyer të Kryeministrit,Kristaq dhe Aneta Rama, një skulptor të njohur dhe mjeke respektivisht. Aneta Rama  e ka origjinën nga fshati Vuno i Himarës, për këtë arsye ajo flet dhe greqishten në mënyrë të shkëlqyer. Çifti Rama, gjatë mesit të dhjetëvjeçarit të 1990, zgjodhi Janinën që të kontrrollonte porblemet shëndetësore të cilat përballonte. Me mbërritjen në Janinë të Kristaq Ramës, menjëherë, duke erdhur në kontakt me studentët e Shkollës së Arteve Të Tiranës, pranoi mikpritjen helene në shtëpinë e Miha Papanikolaut (Agronom) dhe bashkëshorti i Silvias (Mjeke Gjinekologe). Rekomandimet për çiftin Papanikolau, Kristaq Rama i kishte marrë nga miku i tij, që më herët shërbente në Ambasadën Shqiptare në Bukuresht. Mihali Papanikolau, në moshë të vogël u gjend në Rumani dhe studioi atje,  si emigrant për shkak të luftës civile në Greqi. Në atdheun e tij të veçantë, u kthye familisht, në fillimet e viteve 1980, pas një "emigrimi" të detyruar prej 30 vjetësh. Në spitalin "Hatzikosta" të cilin e vizitoi çifti Rama për marrjen e shërbimeve mjekësore, Aneta Ramën e mori përsipër mjekja gjinekologe Silvia Papanikolau dhe Kristaq Ramën një grup mjekësh të specialiteteve të ndryshme. Shërbimet që ju dhanë ishin të shkëlqyera. Nuk ekzistonte, sigurisht, asnjë lloj trajtimi i veçantë. Të njejta shërbime mjekësore që përfitonin dhe mijëra qytetarë shqiptarë të thjeshtë në të dyja spitalet e qytetit të Janinës. Për këtë arsye dhe nderimi i tyre nga Republika e Shqipërisë me çmimin "Nënë Tereza", që është dhe nderimi maksimal i vendit mik. **** Këto pak fjalë, me marrës, Kryeministrin e Shqipërisë Edi Rama, të cilit i pëlqen që të përmendë ngjarje të ndryshme si shembuj, gjatë fjalimeve të tij publike.    Nga Mihail Pandula Përktheu, përshtati  Pelasgos Koritsas

Η ταυτότητα των Αλβανών στην Ελλάδα-Identiteti i shqiptarëve në Greqi.

Η ταυτότητα των Αλβανών στην Ελλάδα Η πιο πρόσφατη και πιο άρτια φετινή μελέτη δείχνει ότι οι Αλβανοί μετανάστες ενσωματώθηκαν στην ελληνική κοινωνία ταχύτερα και πληρέστερα από κάθε άλλη ομάδα ξένων μεταναστών.[1] Αντιγράφουμε: Οι μετανάστες έχουν γίνει οργανικό στοιχείο της τοπικής κοινωνίας και η ενσωμάτωση τους προκύπτει από τις ίδιες διαδικασίες που ορίζουν τις ζωές των ντόπιων. Καθώς οι Αλβανοί μετανάστες έχουν ενταχθεί σε μεγάλο βαθμό στις τοπικές κοινωνίες θα ήταν ίσως άκαιρο να συζητάμε για αλβανική κοινότητα στην Ελλάδα, καθώς οι περισσότεροι εμφανίζονται διασκορπισμένοι στον αστικό και περιαστικό ιστό χωρίς ιδιαίτερα κοινωνικά δίκτυα ενεργοποιημένα μεταξύ τους. Δεν προβάλλουν ιδιαίτερα την εθνική ταυτότητα, η οποία δεν φαίνεται να είναι ένας ισχυρός συνδετικός κρίκος που να τους συσπειρώνει στην καθημερινή τους ζωή. Οι Αλβανοί στη μεγάλη πλειοψηφία τους προσαρμόζονται, αποφασίζουν να ζήσουν εδώ, μαθαίνουν αμέσως ελληνικά και εντάσσονται. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το ποσοστό των μαθητών με αλβανική καταγωγή/υπηκοότητα που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία φτάνει στο 71,5% του συνόλου των αλλοδαπών μαθητών. Το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών αναφέρει ότι 100.000 Αλβανοί μετανάστες έχουν τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 20.000 είναι απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης. Οι γονείς ωθούν τα παιδιά τους στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, στην απόκτηση πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και, σε αρκετές περιπτώσεις, τους αποτρέπουν από το να χρησιμοποιούν την αλβανική. Η διαδικασία συγκρότησης της ταυτότητας των Αλβανών διαφοροποιείται με βάση τα βιώματά τους και τις ηλικίες. Από την επιτόπια έρευνα προκύπτει ότι οι Αλβανοί δεύτερης και, πλέον, τρίτης γενιάς βρίσκονται σε μια ενδιάμεση συνθήκη. Αναφέρει ο Δώρης Κυριαζής: Η δεύτερη και η τρίτη γενιά παραμένουν Αλβανοί αλλά τρόπον τινά Αλβανοί, αρχίζουν και ενσωματώνουν στοιχεία ελληνικότητας, δηλαδή συνδυάζουν πια, είναι κάτι που βρίσκεται στο ενδιάμεσο, πιστεύω πως μάλλον αγαπάνε περισσότερο την Ελλάδα ως τη χώρα που μεγάλωσαν και ζούμε και εντάξει έχουν και από ακούσματα από επαφές από ταξίδια και ένα είδος σχέσης ξανά πνευματικής με την άλλη χώρα την Αλβανία. Θα πρέπει να γίνουν έρευνες για να επαληθευτούν, αυτή η κατηγορία των ανθρώπων με διπλή ταυτότητα και αν μου επιτραπεί ο όρος και τη διπλή πατρίδα. Χαρακτηριστικά μας αναφέρει ένας πληροφορητής: Λέει το παιδί μου εγώ πατέρα έρχομαι στην Αλβανία μαζί σου και με λένε το ελληνάκι. Είμαι στην Ελλάδα στο σχολείο και με λένε το αλβανάκι. Με ρωτάει το παιδί μου, πατέρα εγώ τι είμαι. Εγώ σαν πατέρας δεν ξέρω τι να του απαντήσω, εσείς ξέρετε να του απαντήσετε; Ακόμη όμως και σε πιο σύντομες επισκέψεις στην χώρα καταγωγής, οι οποίες δεν συνδέονται με κάποιου είδους μόνιμη εγκατάσταση, τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα δεν φαίνεται να βρίσκουν κάποιο κοινό στοιχείο. Αναφέρει ένας άλλος πληροφορητής μας: Δηλαδή τα παιδιά και όταν πηγαίνουν στους παππούδες πηγαίνουν μία φορά το χρόνο δυο-τρεις μέρες και αυτά όταν ήταν μικρά, τώρα όσο μεγαλώνουν δεν πηγαίνουν καν, οι περισσότεροι παππούδες έχουν πεθάνει οι σχέσεις πλέον με τη χώρα αυτή είναι σχεδόν μηδενικές οπότε πιστεύω αυτή η γενιά έχει ενταχθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία είναι μόνο μία ανάμνηση η Αλβανία για αυτούς. Οι δυσμενείς αναπαραστάσεις στο δημόσιο λόγο και οι κρατικές πολιτικές δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στην ένταξη των μεταναστών στις τοπικές κοινωνίες. Όπως παρατηρούν η Triandafyllidou και Veikou το 2002, η απροθυμία του Ελληνικού Κράτους να διαχειριστεί την μετανάστευση ως ένα μακροπρόθεσμο φαινόμενο αρχικά καθώς επίσης η έλλειψη ενός πλαισίου πολιτικών ακόμη και 10 χρόνια μετά το πρώτο μεγάλο κύμα δείχνουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ αυτών και του εθνικοπολιτισμικού ορισμού της ελληνικής ταυτότητας. Ο μεταναστευτικός νόμος 2910/2001 χορήγησε ίσα δικαιώματα με αυτά των Ελλήνων στους ξένους πολίτες που διαμένουν νόμιμα στη χώρα, όσον αφορά στην εθνική ασφάλιση και κοινωνική προστασία. Ο ασφαλιστικός φορέας που καλύπτει τους περισσότερους μετανάστες είναι το Ι.Κ.Α. Οι παροχές που δικαιούται ο ασφαλισμένος και τα εξαρτημένα μέλη της οικογένειάς του είναι ίδιες με αυτές των Ελλήνων ασφαλισμένων:  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νοσοκομειακή περίθαλψη, επίδομα ασθενείας, ατυχήματος, μητρότητας, σύνταξη και λοιπές παροχές. Έως τότε το έλλειμμα της ιατρικής ασφάλισης των Αλβανών αναπληρώθηκε από τη συνδρομή των ίδιων των ιατρών στα δημόσια νοσοκομεία. Πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία υπήρχε παράτυπα, ιδιαιτέρως για επείγοντα περιστατικά, αλλά διέφερε ως προς την ποιότητα και το εύρος της πρόσβασης. Πολλοί Έλληνες ιατροί καθώς και Έλληνες πολίτες στάθηκαν αρωγοί σε προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζαν οι Αλβανοί, σε αντίθεση με άλλες εκδηλώσεις του δημόσιου βίου, όπου η ρατσιστική διακριτική αντιμετώπιση των Αλβανών ήταν έκδηλη. Τα σχόλιά τους για τους Έλληνες ιατρούς στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι εγκωμιαστικά. Μεγάλη αλλαγή στον μεταναστευτικό χάρτη της Ελλάδας αποτελεί η αύξηση των Μουσουλμάνων μεταναστών με την «προσφυγική κρίση». Το έντονο κλίμα του «αντι-αλβανισμού», του ρατσισμού κατά των Αλβανών άρχισε να υποχωρεί και να υποκαθίσταται από το ρατσισμό έναντι των μουσουλμανικών μεταναστευτικών και προσφυγικών πληθυσμών, το οποίο σηματοδότησε μεγαλύτερη κοινωνική ένταξη των Αλβανών μεταναστών που παραμένουν σήμερα η πολυπληθέστερη κοινότητα μεταναστών στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών κατοικεί σε αστικά κέντρα, κυρίως, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Ως συνέπεια της οικονομικής κατάστασης, ένα ποσοστό αυτών ταξιδεύει σε χώρες της Ε.Ε. αναζητώντας εργασία. Ένας αριθμός των Αλβανών μεταναστών αποφασίζει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής προκειμένου να αναζητήσει ασφαλέστερες εργασιακές και οικονομικές συνθήκες διαβίωσης. Σε αρκετές περιπτώσεις, η επιστροφή αυτή έχει προσωρινό χαρακτήρα και προσιδιάζει με ένα σχήμα επαναλαμβανόμενης κινητικότητας ανάμεσα στις δύο χώρες, παρά μία απόφαση επιστροφής και μόνιμης εγκατάστασης. Η συλλογική δραστηριότητα και εκπροσώπηση των Αλβανών μεταναστών σχετίζεται με την υπεράσπιση και προώθηση ζητημάτων που αφορούν στην παραμονή τους και τη νομική κατάστασή τους στην Ελλάδα. Άρχισαν τη δεκαετία του 2000 να συστήνονται Σύλλογοι Αλβανών με νομική υπόσταση και με την ειδικευμένη μορφή. Ωστόσο, πολλοί Αλβανοί μετανάστες επιλέγουν να απέχουν από σχέσεις με συλλόγους, γιατί θεωρούν ότι δημιουργήθηκαν πολλοί προσωποπαγείς σύλλογοι που δεν εξυπηρετούσαν συλλογικά συμφέροντα και «υπάγονται στα κόμματα της Αλβανίας», ενώ δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ των συλλόγων των Αλβανών ώστε να προωθούνται τα κοινά συμφέροντα. Αυτό ισχύει και για πολλά άτομα σε νεαρή ηλικία, της λεγόμενης «δεύτερης γενιάς» που δεν θέλουν να σχετίζονται με Αλβανικούς συλλόγους. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα των Αλβανών μεταναστών δεύτερης γενιάς προς την εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας (Gogonas 2009, 2010). Η δημόσια χρήση των αλβανικών δε θεωρείται, πλέον, ως μία απορριπτέα ή στιγματισμένη πρακτική. Αντίθετα αποτελεί ένα πρόσθετο προσόν γλωσσομάθειας, μια ακόμη γλώσσα στο βιογραφικό, η γνώση της οποίας βελτιώνει τις δεξιότητες και αυξάνει βελτιώνει την ανάδειξη ενός επαγγελματικού προφίλ, κάτι που μπορεί να ανοίξει εργασιακούς δρόμους. Η τάση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τη στάση που ακολουθούσαν τα πρώτα χρόνια της διαβίωσης στην Ελλάδα οι μετανάστες γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά (Ευθυμιάδου 2014, Κοιλιάρη 2014). Ν.Ι.Μέρτζος [1] Μελετώντας πτυχές της Αλβανικής Μετανάστευσης στην Ελλάδα, Ιωάννης Μάνος, Δώρα Παπαδοπούλου και Βασιλική Μακρυγιάννη, Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, Θεσσαλονίκη, 2017, σελίδες 29, 32, 37, 46, 50-51, 55-56, 58, 61, 65, 68, 75-82, 89, 95-99, 103,105, 107-109, 123

Identiteti i shqiptarëve në Greqi. Një studim i shkëlqyer i kohëve të fundit tregon se emigrantët shqiptarë janë instaluar në shoqërinë helene më shpejt dhe në mënyrën më të plotë nga çdo grup tjetë i huaj (1). Po kopjojmë: Emigrantët janë bërë pjesë organike e komunitetit lokal dhe trupëzimi i tyre vjen si rrjedhim i të njejtave procedura që cakton jeta e vendasve. Pasi emigrantët shqiptarë janë instaluar në një nivel të lartë në shoqëritë lokale do të ishte ndoshta e pavend që të diskutojmë për një komunitet shqiptar në Greqi, pasi shumica prej tyre janë të shpërndarë në rrjetin qytetar dhe atë rural pa rrjete të veçanta shoqërore të aktivizuar ndërmjet tyre.  Nuk proklamojnë në  veçanti identitetin e tyre kombëtar, e cila nuk duket që të jetë një hallkë e fortë lidhëse e cila ti mbledhë në jetën e përditëshme. Shqiptarët në shumicën e tyre dërmuese përshtaten, vendosin që të jetojnë këtu, mësojnë menjëherë greqisht dhe instalohen. Sipas të dhënave të fundit, përqindja e nxënësve me prejardhje/nënshtetësi shqiptare që studiojnë në shkollat helene arrin në 71,5 % të numrit total të nxënësve të huaj. Forumi Helen i Emigrantëve raporton se 100.000 emigrantë shqiptarë kanë mbaruar arsimin e mesëm të lartë  dhe 20.000 prej tyre kanë përfunduar studimet e larta. Prindërit i shtyjnë fëmijët e tyre në mësimin e gjuhës helene, në marrjen e një dipllome universitare dhe në mjaft raste i dekurarojnë të përdorin gjuhën shqipe. Procesi i strukturimit të identitetit të shqiptarëve diferencohet me bazë eksperiencat e tyre të jetuar dhe në moshat e ndryshme. Nga kërkimi në vend del se shqiptarët e brezit të dyt dhe tashmë ata të brezit të tretë, gjenden në një gjendje të mesme. Dhori Qiriazi raporton se: Brezi i dytë dhe i tretë mbeten shqiptarë por në një farë mënyrë shqiptarë. Fillojnë që të instalojnë elementë të së qënit helen, dmth ndërthurrin tashmë, është një gjendje që gjendet në mes, besoj se më shumë duan Greqinë si vendi ku u rritën dhe jetojmë si dhe kanë dëgjime nga kontaktet dhe udhëtimet e një llojë marrdhënie shpirtërore me vendin tjetër Shqipërinë. Do të duhet që të bëhen kërkime që të vërtetohet, kjo kategori e personave me identitet të dyfishtë dhe nëse mund të më lejohet përkufizimi dhe atdhe të dyfishtë. Ja se çfarë na sjell një informues: Më thotë djali im, unë baba po vij në Shqipëri me ty dhe më quajnë grek. Jam në Greqi në shkollë dhe më quajnë shqiptar. Më pyet djali, baba, unë çfarë jam. Unë si baba nuk di se çfarë ti përgjigjem, ju dini se çfarë përgjigje t'iu jepni? Por akoma, dhe në vizitat më të shkurtra në vendin e prejardhjes, të cilat nuk lidhen me një farë qëndrimi të përhershëm, fëmijët që janë rritur në Greqi nuk duket se kanë gjetur ndonjë element të përbashkët. Na thotë dhe një informues tjetër: Dmth fëmijët, dhe kur shkojnë në gjyshërit e tyre njëherë në vit, dy - tre ditë dhe këto kur ishin të vegjël, tani sa më shumë rriten nuk shkojnë fare, shumica e gjyshërve kanë vdekur dhe marrdhëniet me këtë vendin tashmë janë pothuajse zero, kështu që mendoj se ky brez është plotësisht i instaluar në shoqërinë helene dhe Shqipëria për ta është thjesht një kujtim. Përfaqësimet negative në fjalën publike dhe politikat shtetërore nuk ndihmuan në veçanti instalimin e emigrantëve në shoqëritë lokale. Ashtu siç vërejnë Triantafillidou dhe Veikou në vitin 2002, mungesa e vullnetit të Shtetit Helen të menaxhojë emigrimin fillimisht si një fenomen afatgjat si dhe mungesa e një kornize politike dhe dhjetë vjet pas dallgës së parë të madhe, tregojnë se ka një lidhje ndërmjet tyre dhe përcaktimit etnokulturor të identitetit helen. Ligji i emigracioniti vitit 2910/2001 iu dha të drejta të barabarta me ato të helenëve, të gjithë qytetarëve që banojnë në mënyrë të përhershme në vend, përsa i përket sigurimeve kombëtare dhe mbrojtjes sociale. Institucioni i sigurimeve shoqërore i cili mbulon shumicën e emigrantëve është IKA. Përfitimet që kanë të drejtë të marrin të siguruarit dhe anëtarët e familjes që varen prej tyre, janë të njejta me ato të të siguruarve helene: përkujdesje mjekësore, spitalore, kompesime në rast sëmundjeje, aksidenti, lindje fëmijësh, pension etj. Deri atëhere mungesa e sigurimeve mjekësore e shqiptarëve, u plotësua nga kontributi i vetë mjekëve në spitalet shtetërore. Aksesi në spitalet shtetërore ekzistonte në mënyrë jo-formale, në veçanti në rastet urgjente, por ndryshonte përsa i përket cilësisë dhe gjërësisë së aksesit. Shumë mjekë helenë si dhe qytetarë helenë qëndruan pranë dhe ndihmuan në zgjidhjen e problemeve shëndetësore që përballonin shqiptarët, në kundërshtim me demostrimet e tjera të jetës publike, ku përballimi racist dhe diferencues i shqiptarëve ishte i dukshëm. Komentet e tyre për mjekët Helenë në Sistemin Kombëtar të Shëndetit janë glorifikuese. Një ndryshim të madh në hartën e emigracionit të Greqisë përbën shtimi i myslymanëve emigrantë gjatë "krizës së emigrimit". Klima e fortë e "anti-shqiptarizmit", e racizmit ndaj shqiptarëve filloi që të tërhiqej dhe të zvendësohej nga një racizëm ndaj popullatave emigruese myslymane, e cila shënonte dhe instalimn më të madh shoqëror të emigrantëve shqiptarë të cilët deri më sot mbeten komuniteti më i madh i emigrantëve në Greqi. Përqindja më e madhe e tyre banon në qëndrat qytetare, kryesisht në Athinë dhe në Thessaloniki. Si rrjedhim  i gjendje ekonomike, një pjesë e tyre udhëton në vendet e B.E duke kërkuar punë. Një numër emigrantë shqiptarësh vendos vitet e fundit që të kthehet në vendin e prejardhjes me qëllim që të kërkojë kushte ekonomike dhe punësimi më të sigurta. Në mjaft raste, ky kthim kishte një karakter të përkohshëm dhe ngjason me tepër me një formë të një lëvizje të përsëritur ndërmjet dy vendeve, se sa një vendim i kthimit dhe qëndrimit të përhershëm. Aktiviteti kolektiv dhe përfaqësimi i emigrantëve shqiptarë, ka lidhje me mbrojtjen dhe promovimin e çështjeve që kanë lidhje me qëndrimin e tyre dhe gjendjen juridike të tyre në Greqi. Filluan në dhjetëvjeçarin e 2000-ës që të krijohen Shoqatat e Shqiptarëve me një dimension juridik dhe me një formë të specializuar. Ndërkaq, shumë emigrantë shqiptarë zgjedhin që të qëndrojnë larg nga marrdhëniet me shoqatat, sepse e konsiderojnë se u krijuan shumë shoqata të personifikuara që nuk iu shërbejnë interesave të përbashkëta dhe "janë degë të partive në Shqipëri", ndërsa nuk ekziston një lloj bashkëpunimi ndërmjet shoqatave të shqiptarëve në mënyrë që të promovohen interesat e përbashkëta. Kjo vlen dhe për shumë persona të rinj në moshë, të së ashtuquajturës "brezi i dytë" që nuk duan që të kenë lidhje me shoqatat shqiptare. Vitet e fundit vërehet një lëvizje e theksuar tek emigrantët shqiptarë të brezit të dytë për mësimin e gjuhës së tyre mëmë. (Gogonas 2009, 2010). Përdorimi publik i shqipes, nuk konsiderohet, tashmë si një praktikë e përjashtuar dhe e shenjëstruar. Në kundërshtim ajo përbën një aftësi shtesë gjuhore, një gjuhë më tepër në CV, njohuria e sëcilës përmirëson aftësitë dhe shton, përmirëson shpalosjen e një profili profesional, diçka që mund të hapë rrugë të tjera punësimi. Kjo tendencë vjen në kundërshtim me pozicionin që ndiqnin gjatë viteve të para të jetesës në Greqi prindërit emigrantë por dhe vetë fëmijët (Efthimiadou 2014, Koiliari 2014). N.I Mertzos (1) Duke studiuar aspektet e Emigrimit Shqiptar në Greqi, Joan Mano, Dhora Papadhopoulou dhe Vasiliki Makriyianni, Qëndra për Demokracinë dhe Miqësinë në Europën Juglindore, Thessalonik 2017, fq 29, 32, 37, 46, 50-51, 55-56, 58, 61, 65, 68, 75-82, 89, 95-99, 103,105, 107-109, 123 Përgatiti, përshtati, përktheu Pelasgos Koritsas.

Η Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα χαρίζει Η/Υ σε σχολείο στα Τίρανα- Ambasada Greke i dhuron kompjutera shkollës Vasil Shanto në Tiranë!

Tο νέο εργαστήριο πληροφορικής στο σχολείο «Vasil Shanto» των Τιράνων εγκαινίασαν ο Δήμαρχος Τιράνων Εριόν Βελίαϊ και η Πρέσβυς της Ελλάδος στην Αλβανία κ. Ελένη Σουρανή.

Η Πρέσβυς της Ελλάδος μίλησε για τη θετική συνεργασία της Πρεσβείας με το Δήμο Τιράνων και για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου στον τομέα της πληροφορικής, το οποίο θα βοηθήσει στην κατάρτιση των νέων.

'Είναι μεγάλη ικανοποίηση που συνεργαζόμαστε σε ένα ακόμα πρόγραμμα του Δήμου Τιράνων. Eίναι ένα υπέροχο σχολείο και η προσφορά μας στο πρόγραμμα αυτό έχει ως στόχο να στηρίξει τους νέους σε έναν κόσμο, στον οποίο η πληροφορική κατέχει σημαντική θέση. Είναι μία ακόμα ώθηση για τους νέους', υπογράμμισε μεταξύ άλλων, η Ελληνίδα Πρέσβυς.

'Είμαι πολύ ευτυχισμένος που ανοίγουμε σήμερα ένα εργαστήρι πληροφορικής στο σχολείο 'Vasil Shanto'. Γνωρίζω ότι τα Τίρανα έχουν 226 σχολεία, μιλώντας για όλα, δεν λύνουμε τίποτα, μιλώντας όμως για το καθένα απ΄ αυτά και κάνοντας καθημερινά ένα έργο με φίλους που κάνουν μια συγκεκριμένη δωρεά, τότε μπορούμε να αλλάξουμε κάθε σχολείο', δήλωσε ο Δήμαρχος Τιράνων Εριόν Βελίαϊ, προσθέτοντας ότι το δημαρχείο σε συνεργασία με τους δωρητές θα επεκτείνει το σχέδιο ίδρυσης εργαστηρίων πληροφορικής σε όλα τα σχολεία της πόλης.

.....................

Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erjon Veliaj përurοi bashkë me Ambasadorën e Greqisë në Tiranë, Eleni Sourani laboratorin e ri të IT-s në shkollën <<Vasil Shanto>>.

Ambasadorja e Greqisë foli për bashkëpunimin pozitiv të Ambasadës me Bashkinë e Tiranës dhe për realizimin e këtij projekti në fushën e IT-së, i cili do ndihmojë në përgatitjen e të rinjve. 

'Është kënaqësi e madhe që bashkëpunojmë me një tjetër projekt të Bashkisë së Tiranës. Është një shkollë e mrekullueshme dhe kontributi ynë në këtë projekt synon të mbështesë të rinjtë në një botë, ku teknologjia e informacionit zë një vend të konsiderueshëm. Është një shtysë e mëtejshme për të rinjtë', nënvizoi midis të tjerave, Ambasadorja Greke.

'Jam shumë i lumtur që sot po hapim një laborator informatike në shollën 'Vasil Shanto'. ''Unë e di që Tirana ka 226 shkolla, por duke folur për të 226 nuk zgjidhim gjë, ama duke folur për secilën prej tyre e duke bërë cdo ditë nga një punë me miq që dhurojnë dicka konkrete, atëherë mund të transfortojmë cdo shkollë'', deklaroi, kryetari i Bashkisë së Tiranës Erjon Veliaj, duke shtuar se Bashkia në bashkëpunim me donatorët do ta shtrijë projektin e ndërtimit të laboratorëve të informatikës në të gjitha shkollat e qytetit.

Ντοκουμέντο: Διωγμοί της ΕΕΜ κατά την δικτατορία του Ε Χότζα!- Dokument: Përndjekjet e minoritetit helen nga Diktatura e E Hoxhës!

Ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός υπέστη την πιο σκληρή καταστολή, απηνείς διώξεις του εθνικού του φρονήματος, απαλλοτρίωση της συνειδησιακής εξέλιξης, εξαφανίσεις, βιασμούς γυναικών (σε σκηνοθετημένες απόπειρες διαφυγής από τη χώρα) από την πιο αιμοσταγή μυστική υπηρεσία που λειτούργησε ποτέ παγκοσμίως, τη διαβόητη αλβανική ασφάλεια. Συνεπεία των αμείλικτων διώξεων υποχρεώθηκαν να διαφύγουν στην Ελλάδα (και στη συνέχεια στις άλλες χώρες) χιλιάδες Έλληνες Ηπειρώτες του Βορρά. Σύμφωνα με τα βορειοηπειρωτικά σωματεία ο αριθμός των καταφευγόντων ανέρχεται σε 6-8.000 Έλληνες, ενώ σύμφωνα με την αλβανική ασφάλεια (στοιχεία 1983) ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 2-3.000. Εκατοντάδες, όμως, δολοφονήθηκαν, κατά σαδιστικό τρόπο, στα ηλεκτροφόρα σύνορα. Οι οικείοι που απέμεναν στην Αλβανία υπόκειντο κτηνώδη βασανιστήρια, διώξεις, και αφανισμούς. Η περίπτωση του νεαρού Οδυσσέα Κοκόλη από τη Φράστανη ο οποίος δολοφονήθηκε στη μεθόριο την άνοιξη του 1988 και μετά περιφέρθηκε βεβηλωμένος σε όλα τα χωριά προς τρομοκράτη του ελληνικού πληθυσμού είναι χαρακτηριστική. Λίγους μήνες αργότερα, κατά τρόπο συνωμοτικό, η αλβανική ασφάλεια, η οποία λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση, δολοφόνησε εν ψυχρώ και τον πατέρα του, σε μια σκηνοθετημένη «απόπειρα επίθεσης κατά στρατιωτικής μονάδας», στις 3 Σεπτεμβρίου 1988. 

Stavros Dagios

Komuniteti grek i Epirit të Veriut (minoriteti grek) ka vuajtur represionin më mizor, përndjekjet shtazarake për bindjet dhe moralin e tij kombëtar, tjetërsimin e ndërgjegjes dhe të vetëdijes kombëtare, zhdukje, përdhunime të grave (në përpjekje të stisura për arratisje jashtë vendit) nga një shërbim sekret nga më gjakatarët që ka ekzistuar ndonjëherë në botë, nga sigurimi famëkeq shqiptar. Si rezultat i persekutimit të pamëshirshëm mijëra minoritarë grekë ishin të detyruar të arratiseshin në Greqi. Sipas shoqatave greke të Epirit të Veriut numri i të arratisturve arrin në 6-8.000 grekë, ndërsa sipas sigurimit shqiptar (të dhënat e 1983) ky numër është 2-3.000. Përndryshe, qindra, u vranë në mënyrë sadiste në kufi në përpjekje për t’ u arratisur. Familjarët e mbetur në Shqipëri iu nënshtruan torturave brutale, terrorit psikik dhe fizik, zhdukjeve dhe vrasjeve. Rasti i të riut Odhisea Kokoli nga Frashtan i cili u vra në kufi në pranverën e vitit 1988 në përpjekje për t’u arratisur dhe më pas u tëhoq zvarrë me zetor, në të gjitha fshatrat e Dropullit si shembuul për të terrorizuar popullsinë vendëse është tipike. Disa muaj më vonë, në një ngjarje konspirative, sigurimi shqiptar, i cili cila ka funksionuar si një organizatë kriminale, vrau pa asnjë hezitim dhe babanë e tij, në një 'sulm të sajuar në tentativë ndaj njësisë ushtarake ", më 3 shtator, 1988.

Ο Ερντογάν δηλώνει: Θα πάρουμε τον έλεγχο και στην Αλβανία.- Deklarata e fortë e presidentit turk Erdogan: Do marrim kontrollin edhe në Shqipëri

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί εδώ και καιρό να παρέμβει στα Βαλκάνια. Χθες ο αρχηγός της Τουρκίας, μίλησε για την Αλβανία, διηγούμενος για το τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να διεισδύσει στα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Αλβανία. "Εμείς προχωρούμε κάθε μέρα. Το Ίδρυμα Μaarif στην Αλβανία συνεχίζει την διαδικασία του ελέγχου στα εκεί εκπαιδευτικά ιδρύματα. Φυσικά εμείς συνεχίζουμε τις συζητήσεις. Αργά η γρήγορα εμείς θα καταστρέψουμε αυτό το κίνημα. Τους αρέσει ή όχι, η Τουρκία θα συνεχίζει να είναι όσο το δυνατόν ποιο δυνατή "είπε ο Ερντογάν κατά την ομιλία του εκεί, γράφει η τουρκική σελίδα   “YeniSafak”. Ο Ερντογάν εκφωνούσε έναν λόγο μπροστά από τους ξένους φοιτητές, που σπουδάζουν στην Τουρκία, ενώ δεν δίστασε να ασκήσει κριτική για τις χώρες που στηρίζουν το κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν, συμπεριλαμβανομένου και την χώρα μας. Επίσης πρόσθεσε πως έχουν ληφθεί τα κατάλληλα προληπτικά  μέτρα  ώστε οι φοιτητές να μην πέσουν θύματα της τρομοκρατικής οργάνωσης FETO η οποία όπως είπες αυτός είναι εχθρός του ισλάμ και της Τουρκίας. Αναφερόμενος στην Αλβανία , ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πως η Αλβανία δυστυχώς είναι υπό μία μορφή κατάκτησης της τρομοκρατικής οργάνωσης FETO.

Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan po mundohet prej kohësh të ndërhyjë në Ballkan. Dje lideri i Turqisë foli për Shqipërinë duke treguar se po mundohet të ndërhyjë në institucionet arsimore në Shqipëri. “Ne avancojmë çdo ditë, Fondacioni ynë Maarif në Shqipëri vazhdon procesin e marrjes së kontrollit ndaj institucioneve të atjeshme arsimore. Sigurisht, ne vazhdojmë bisedimet. Herët a vonë ne do ta shkatërrojmë këtë lëvizje. Ju pëlqen apo jo, Turqia do të vazhdojë të jetë gjithnjë e më e fuqishme.” tha Erdogan gjatë një fjalimi atje, shkruan media turke “YeniSafak”. Erdogan po fliste në një fjalim para studentëve të huaj, të cilët studiojnë në Turqi, ku nuk kurseu kritikat as për vendet që mbështesin lëvizjen e Fetullah Gulen, përfshirë dhe vendin tonë. Ai shtoi se janë marrë masat e nevojshme parandaluese që studentët të mos shfrytëzohen nga organizatat terroriste FETO, e cila, siç tha ai, është armik i islamit dhe Turqisë. Duke iu referuar vendit tonë, Presidenti turk tha se Shqipëria për fat të keq është nën një lloj të pushtimit të organizatës terroriste FETO.

Redakturë!

Opinioni I gazetarit grek, Stavro Tizimas, me titullin: Nacionalizmi shqiptar, mburojë ndaj ambicieve të Erdoganit në Ballkan, publikuar në të përditshme konservatore “Kathimerini” është përkthyer gjerësisht edhe në mediat shqip. Ndaj lojërave të Turqisë në Tiranë ka tanimë një sentiment të qartë në mos një kundërvënie të organizuar. Qeveria aktuale nuk ka dëshmuar seriozitet në politikën e jashtme çka shpesh çon në provokime të panevojshme. 

Ajo e Tzimas është sa një lexim i realitetit, i cili çuditërisht nuk haset në komentatorë të ndryshmë nga pakica greke në Shqipëri, aq edhe një apel për shoqërinë greke në Greqi që të shohë te shqiptarët një aleat. Fakti që mediat shqip shpesh artikuojnë qëndrime përmes opinione të të huajve dëshmon një mori kompleksesh mes të cilëve mosbesimi te kredibiliteti i opinionistëve shqiptarë, aq edhe fshehja e këtyre të fundit pas një heshtjeje që synon të mbajë hapur të gjitha kanalet. 

Sot, opinionin e Tzimas e ka marrë edhe Top-Channel, televizion kombëtar që ka nisur së fundmi praktikën e përkthimit të komenteve të ndryshme dhe publikimin e tyre në faqen online. Vetëm se nga Nacionalizmi i Tzimas kalohet në Patriotizmin e shqiptarëve. Çka nuk është korrekt si përkthim por edhë shkëmben dy nocione shumë qartë të dallueshëm.

Mund të kesh dëshirë që shqiptarët të kenë Patriotizëm, por kjo nuk dëshmohet sot. Sikurse edhe i ashtuquajturi nacionalizëm I Tzimas është më shumë teorik dhe niset nga një kuptim historiografik që konvergon te teza e Pashko Vasës. Këtu jemi në terrenin e testimit të shoqërive, ndërkohë kjo përkëdhelja e vetes me atribute që nuk ekzistojnë e që shkelin edhe norma përkthimi, është po aq e dëmshme sa edhe ajo fanella kuqezi për të ciln ka nisur të flasë së fundmi edhe kryeministri.

http://www.respublica.al/

Është koha për ndriçim, ndizni llambadhën e Pashkës!

Ferdinand Samarxhi, Mjeshtër i Madh – Kisha na ftoi këto ditë dhe na përsërit vazhdimisht pambarim ftesën për në një të kremte të tërëndritshme që u celebrua në ditën e Ngjalljes me madhështi hyjnore nga kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë, Fortlumturia e tij Prof. Doc. Anastasi, ceremoni që u transmetua drejtpërdrejtë me veneracion dhe dinjitet nga valët ekskluzive të RTSH-së, sinjali i të cilit përcolli mesazhin e madh hyjnor të Ngjalljes në çdo vatër shqiptare kudo ku ndodhet dhe jeton kombi ynë, në të gjithë galidhenë e madhe të kombeve.

Në foto: Pashkë 1992. Krishti u Ngjall. Ejani merni dritë nga drita që nuk perëndon

Ftesa që në pamje të parë duket paradoksale, se injoron realitetin kur na mbyt një atmosferë e turbullt e mbushur me pasiguri varfëri e shkurajim, megjithatë na ndihmon të kuptojmë dhe të pranojmë një realitet tjetër. Sado dëshpëruese të jenë sot kushtet e jetës, ekziston një lajm i gëzueshëm, i përjetshëm, të cilin Kisha e shpall gjatë të kremtes së Pashkës në mënyrë panagjirike: Krishti dërrmoi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore. Ky fakt ndryshon rrënjësisht ecurinë e botës, perspektivën dhe dinamikën e jetës sonë. Ngazëllimi paskal që na fton gjithmonë gjatë gjithë vitit nuk kushtëzohet së jashtmi. Ai lulëzon, pavarësisht kundërshtive dhe sprovave në kohë të ndryshme. Ngjallja e Krishtit ndriçon dhe i transformon edhe këto. Bëhet fjalë për diçka unikale, që i jep kuptim të ri qenies njerëzore, dërrmimin e vdekjes dhe pjesëmarrjen tonë në triumfin e Krishtit Fitimtar. “Krishti u ngjall së vdekurish, me vdekje vdekjen shkeli dhe të varrosurve jetën u fali”, psalim të gjithë gjatë këtyre 40 ditëve në mënyrë triumfuese.

Në foto: Kryepeskopi Anastas duke u lutur që Krishti të ngjallet në Shqipëri. 17 korrik 1991

Me Ngjalljen e Tij, Krishti e lartësoi përfundimisht dinjitetin e njeriut, të cilin e rrëzon padrejtësia, dhuna, gënjeshtra, pasionet, mëkati, në përgjithësi, dhe e dërrmon vdekja. Perëndinjeriu Jisu, me pranimin e vullnetshëm të Pësimit dhe duke triumfuar me Ngjalljen e Tij, mposhti gjithçka që poshtëron dinjitetin njerëzor. Në këtë të kremte plot dritë, Kisha jonë na këshillon të ndërgjegjësohemi më shumë për dinjitetin që na ka dhënë Perëndia.

Dinjiteti njerëzor bazohet në të vërtetën se njeriu është krijuar “sipas ikonës së Perëndisë” (Gjen.1:26-27, 5:1) dhe i është dhënë mundësia të ecë drejt “ngjashmërisë”, duke përdorur elementin “e llojit hyjnor”, i cili ekziston brenda natyrës njerëzore.

Vlera e njeriut, dinjiteti ynë, plotësohet dhe përsoset në rrugën tonë për t’u bërë “pjesëmarrës të natyrës hyjnore” (2 Petr.1:4). Shën Grigor Theologu e përkufizon njeriun si “një qenie që, ndërsa jeton këtu, udhëton për në një vend tjetër dhe qëllimi i misterit është të hyjnizohet, si pasojë e thirrjes së Perëndisë” (Migne 36:632). Me ngjarjet e Pashkës, Krishti “vuan si i vdekshëm dhe, nëpërmjet pësimit, të vdekshmin e vesh me hijeshinë e paprishjes” (Shën Joan Damaskinoi).

Besimi ngjall te njeriu ndjesinë e vlerës së tij shpirtërore dhe morale. Mendimi teologjik ka theksuar si veçori të ikonës hyjnore të kuptuarin, ndërgjegjen, vullnetin.

Apostull Pavli thotë: Perëndia Atë, e vendosi Zotin e Ngjallur”… përmbi çdo autoritet e pushtet e fuqi e zotërim e çdo emër që quhet, jo vetëm në këtë jetë por edhe në atë që vjen dhe i nënshtroi të gjitha nën këmbët e tij” (Efes.1:21-22).

Me Ngjalljen e Tij, Krishti i përmbysi të gjitha ato që shtypin qenien njerëzore. Dhuroi fuqi për përmbysjen e tyre. Për këtë arsye, Ngjallja që ne përjetojmë në çdo kohë mbetet fuqia e pashtershme kundër çdo lloj shtypjeje të jetës.

Sigurisht, kjo nuk do të thotë se erërat e vdekjes janë zhdukur nga jeta njerëzore. Por tjetër gjë është, që shikimi ynë të humbasë, në errësirën e pabesisë dhe të padijes, në kraterin e dëshpërimit maksimal, duke menduar se kjo është paracaktuar nga fati i jetës dhe, krejtësisht tjetër është t’i shikojmë problemet e jetës, hidhërimin, sëmundjen, shpifjen, padrejtësinë, brenda perspektivës së përjetësisë me vështrimin nga Krishti i Ngjallur.

Me Ngjalljen e Tij, Krishti hapi horizonte të reja për njerëzit. Edhe në ditët tona, një dëshpërim shumëformësh dhe i papërcaktuar ka pushtuar zemrat e njerëzve. Shumë gjëra që ndodhin rreth nesh dëshmojnë se ekziston padrejtësia, urrejtja e vërteta minohet. Ata që përpiqen të jetojnë të virtytshëm bëhen pre e shpifjeve dhe përndiqen nga qarqe të errëta. Dhe kjo ndodh në jetën e secilit prej nesh në jetën e përditshme.

Sigurisht, një shikim i tillë dhe kjo përballje e realitetit presupozon besim te Krishti, presupozon marrëdhënie jetësore me Atë, ripërtëritje të vazhdueshme shpirtërore. E ndërsa marrim pjesë me tërë shpirtin në ngazëllimin e Ngjalljes së Krishtit, besimi ynë ripërtërihet dhe fuqizohet.

Por në të njëjtën kohë, është një rast i veçantë, për t’u ndërgjegjësuar për shpëtimin nga rreziqet e botëkuptimit të errësirës, të egocentrizmit, të lakmisë, të shfrytëzimit etj.

Pashka është një e kremte që e ndiejnë dhe e shijojnë jo vetëm besimtarët, por edhe njerëzit që ndodhen në kërkim e sipër, që lëkunden midis besimit dhe të mosbesimit. Zoti i Ngjallur qëndron mistikisht, me durim, përpara shumë zemrave të mbyllura, i mbushur me dashuri dhe mirëkuptim për të thënë në mënyrë të përsëritur mos kini frikë,”…. Ja Unë, tek jam bashkë me ju, të gjitha ditët e jetës suaj…”(Matth.28:20). Të gjithë sa përpiqemi të jetojmë Ungjillin në fazat e vështira të jetës sonë, moderne, ftohemi të ripërtërijmë guximin dhe shpresën tonë. Sa jemi ngurrues, sa biem në tundim madje dhe dëshpërim le të përpiqemi me optimizëm, me shpresë, mos e humbasim besimin në fuqinë e shpirtit dhe askush të mos dëshpërohet për rëniet, sepse falja na buroi prej varrit, mos kini frikë vdekjen, se na çliroi prej saj vdekja e Shpëtimtarit” (Shën Joan Gojarti).

Në Foto: Lavdi mbi ty o Perëndi. Kryepeskopi Anastas u ndez llambadha njerëzve. Pashkë 1993

“Ejani pra”, le të ngazëllohemi më Zotin… që ndriçoi gjininë njerëzore”. Ky ngazëllim nuk është individual, është gjithëpërfshirës për nga natyra. Shumëfishohet nga prania e mijëra e mijëra besimtarëve, njerëzve. Drita e tij shpërndahet sot, në të gjitha drejtimet, ka një shtrirje mbarënjerëzore. Dhe të gjithë sa e ndiejmë, ftohemi të transmetojmë sigurinë dhe optimizmin për fitoren finale të drejtësisë, të së vërtetës dhe të dashurisë- të vetë jetës. Drita që nuk perëndon e Ngjalljes së Krishtit shkëlqen brenda krijimit të dukshëm, në mbarë botën. Pra, çdo njeri, çdo besimtar, ftohet ta marrë dhe ta transmetojë dritën paskale në mjedisin e tij dhe të ndihmojë të afërmin ta ndezë edhe ai llambadhen e tij. Sigurisht, shumë vetë nuk e njohin ekzistencën e kësaj drite në jetën e botës, por kjo nuk do të thotë se ajo resht së vepruari, së ndriçuari dhe së udhëhequri “gjininë njerëzore”.

Në foto: Pamje madhështore e ceremonisë hyjnore të festës së Ngjalljes. Realizim drejtpërdrejtë i RTSH-së

Të mos e lejojmë trishtimin dhe dëshpërimin të sundojnë në shpirtin tonë

Sado që epoka jonë është shpesh e errët, e mbushur me pasiguri, hidhërim dhe shqetësim, të mos e lejojmë trishtimin dhe dëshpërimin të sundojnë në shpirtin tonë. Përkundrazi, le t’i përgjigjemi me besim ftesës paskale: “Ejani të ngazëllohemi më Zotin, i cili shtypi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore”. Prandaj në këto kohë lypset dhe nevojitet që të ushqejmë dhe të fuqizojmë dhe të mbështesim njëri-tjetrin, me dashuri, besim, optimizëm dhe shpresë.

Shpresë, thesar dhe fuqi le të ushqejmë duke jetuar misterin e kryqit dhe të ngjalljes.

Shpresë për të tashmen dhe për të ardhmen personale, shoqërore, për zhvillimin e shoqërisë, të vendit tonë, të rajonit tonë më të gjerë që vuan nga përplasje maniake, rezultat përfundimtar i një edukimi ateist të brezave të fundit dhe i një pështjellimi modern. Shpresë që tejkalon përpjekjet dhe aspiratat njerëzore sepse mbështetet në hirin dhe dhuratat e pagjurmueshme të Perëndisë. Thesar jete, trashëgimie të lavdishme që u dhuron fitimtari Krisht të gjithëve sa e pasojnë. Kushdo që jeton me frymë Pashke drithërohet nga shpresa dhe ngazëllimi që i përshkojnë gjithë qenien dhe shpërndajnë çdo re melankolie dhe ankthi. Është fjala për një gëzim paqësor i cili shumëfishohet duke u ofruar.. kushdo përjeton ngazëllimin e Pashkës bëhet dhe vetë mbartës shprese dhe optimizmi. Kurdoherë si dhe sot ku dëshpërimi është i thellë dhe shqetësimi janë pjesë përbërëse e jetës, ku zhgënjimi ndrydh zemrat, çdo njeri është i ftuar për të marrë mesazhin ngjallësor të gëzimit, të dashurisë, dhe të transmetojë atë tek të gjithë njerëzit që ndodhen afër dhe larg e tij. Pushteti i Krishtit të Ngjallur lidhet me Pësimin vullnetar. Jisui mbetet Ai që bashkëvuan me vuajtjen dhe sprovën e çdo njeriu. Ai ul kryet me dhembshuri mbi të plagosurin nga mëkati. Pushteti i Tij nuk sundon mbi të tjerët, por shërben; nuk hakmerret, por fal; nuk shtyp, por çliron. Nuk imponohet me anë të zhurmës mashtruese, por vepron në heshtje, plot takt.

Krishti i Ngjallur, Llambadha e Pashkës respekton lirinë dhe shenjtërinë e gjinisë njerëzore

Kryesisht, vepron si një fuqi shpëtimtare, si dhuratë faljeje dhe dashurie. Krishti i Ngjallur respekton lirinë dhe shenjtërinë e çdo personi njerëzor- madje edhe të atij që ka dyshime për Atë. Pushteti i Tij nuk shkakton frikë, por e çliron qenien njerëzore nga frika, madje edhe nga frika e vdekjes. Në mënyrë diakronike fuqia e pashtershme e ngjalljes mund dëshpërimin duke na ftuar që të ngazëllohemi më Zotin. PO, do të ngjallemi të gjithë dhe do të vazhdojë jeta e përjetshme dhe e pasosur, në ngjallje jete për të gjithë besimtarët në Zotin siç thotë edhe Simboli i Besimit: “Pres ngjalljen e të vdekurve dhe jetën e ardhshme të amshuar”. Kjo është e vërtetë dhe aspirata për të cilën ne përpiqemi sepse ngjallja e Krishtit thonë njëzëri etërit e shenjtë është ngjallja jonë tani edhe në përjetësi.

Shpirti ynë i çliruar nga mëkatet bashkohet me Krishtin e Ngjallur dhe jeton ngjalljen shpirtërore. Natyrisht, kjo ngjallje shpirtërore e shpirtit tonë bëhet pjesë e ngjalljes së përgjithshme ku garanci e saj është Ngjallja e Krishtit.

Filozofia e Pashkës përshkon, si një rrymë e fuqishme, gjithë historinë e besimit, të Krishtërimit duke u bazuar në fuqinë e Ngjalljes. Çdo herë që njerëzit, besimtarët, të krishterët mendojnë Ngjalljen e Krishtit, qenia njerëzore transfigurohet, mbushet me fuqi dhe shpresë dashurie, sepse asgjë nuk është më e rëndësishme, në gjithë krijesën, se Ngjallja e Zotit dhe besimi tek Ai.

Kisha shpall lajmin e mirë të ngjalljes, Pashkën, të cilën e përuroi Krishti me pësimin, kryqin dhe ngjalljen e tij. Dhe me të vërtetë Krishti vulosi Dhiatën e re të dashurisë duke udhëhequr popullin që do ta pasonte në një jetë të re, të lirisë, të fitores përfundimtare mbi fuqitë e errësirës së vdekjes. Vetë kuptimi i fjalës Pashkë që vjen nga fjala hebraike “Pesah” ka lidhje me pashkën judaike, daljen e popullit të Perëndisë nga robëria e Egjiptit drejt lirisë drejt tokës së premtuar. Kjo “e kremte e të kremteve” që na fton është shumëdimensionale: Dalje nga dëshpërimi për shkak të varfërisë, vështirësive të pakapërcyeshme ekonomike, trazirave në rajonin tonë, nga konfuzioni dhe pafuqishmëria që shkaktojnë pasojat, e tyre. Dalje nga dëshpërimi që akumulon hidhërimi i padrejtësisë, i shpifjes, i pakënaqësisë dhe i zemërimit për shkak të mosmirënjohjes së atyre që kemi mbështetur ose nga tradhtia e atyre që kemi dashur. Dalje nga dëshpërimi që sjell dobësimi i shëndetit, dhimbja e sëmundjes apo largimi i përhershëm i të afërmve dhe miqve. Dalje nga zhgënjimi që shkaktojnë gabimet, rëniet, mëkatet, dështimet tona.

Në foto: Krishti dërrmoi pushtetin e vdekjes dhe ndryshoi gjininë njerëzore. Mesazh hyjnor, që u përcoll drejtpërdrejtë nga RTSH në të gjithë kombin tonë

Ngjallja e Krishtit realizoi kalimin e dyfishtë, së pari u plotësua kalimi i Perëndisë drejt njerëzimit, shpëtimi i gjinisë njerëzore, që nisi me lindjen e Zotit Jisu Krishtit dhe së dyti me ngjalljen, bëhet i mundur kalimi i njeriut drejt Perëndisë, drejt një udhe të re që përfundimisht shpie në bashkimin në të, në hyjnizimin e njeriut. Me ngjalljen lindi një jetë e re, një ndryshim i vetë natyrës sonë. Mbi këtë siguri të ngjalljes mbështetet tërë besimi, përvoja dhe dinamika e jetës. Dhe ai që bashkohet me Të, me anën e besimit, dashurisë dhe hirin e mistereve të Kishës dhe trupit të tij, do të mund të sfidojë ashtu siç sfidoi Krishti vdekjen dhe gjithçka që lidhet me inskenimin e çdo gjëje jo të drejtë, jo njerëzore, jo të ecjes dinamike të saj. Krishti me ngjalljen e tij mori nga Perëndia atë pushtet, në qiell e mbi dhe, ripërtëriu gjithësinë. Dhe psaltët i japin tonin kësaj thirrjeje: “U ndriçua gjithësia me ngjalljen tënde o Krisht”. Pra, për çdo Pashkë, ne ftohemi të çlirohemi nga atmosfera e frikës dhe e pasigurisë së shpresës, pasigurisë së paqes, nga padija në të vërtetën e Perëndisë, nga errësira e mëkatit në dritën e jetës më Krishtin, nga egoizmi te dashuria për të tjerët dhe për jetën. Krishti gjithmonë na fton që ne të bëhemi njerëz të tij, dhe të ndezim një llambadhë Pashke, që simbolizon dritën, që shkëlqen nga varri i boshatisur i Krishtit, dritën e shpresës dhe të fitores që shpërndan errësirën. PO, llambadha e Pashkës, lidhet me një dinamikë të posaçme. Drita e saj, mund dhe duhet të ndezë dhe llambadha të tjera të afërta, të shuara, që edhe ato të ndizen. Pasi jeta, me psikologjinë dhe ngarkesat e saj kërkojnë ta mbajnë shpirtin larg dritës, larg llambadhës.

Në foto: Ejani pra, le të ngazëllohemi me Zotin që ndriçoi gjininë njerëzore. Pashkë 2018

Në vend që të jetojmë dhe të përshkojmë errësirën, le të ndezim shumë lambadha

Në vend që të jetojmë dhe të përshkojmë errësirën le të ndezim shumë lambadha që qenia jonë njerëzore të përshkohet nga drita e tyre, në mënyrë që të gjithë si njerëz të bëhemi një pashkë gëzimi.

Perëndia vetëzbulohet brenda botës dhe gjithësisë me shfaqjen e lavdisë së tij. Njerëzit janë në gjendje të kuptojnë, vetëm lavdinë e tij. Ajo çka është në gjendje njeriu të perceptojë është lavdia e Perëndisë, largësia ndërmjet tij dhe Zotit, mbetet e pamatshme. Vendi i gjithë njerëzve në gjykimin e Perëndisë është i përbashkët sepse të gjithë sado jemi mëkatarë, madje kanë lindur në mëkat dhe janë privuar nga lavdia e Perëndisë. Krishti e ka njohur fuqinë mahnitëse të besimit, pra të marrëdhënies ndërmjet Perëndisë dhe njeriut, si shenjë dhe ikonë e mbretërisë Kisha përbën boshtin lidhëz të tërë procesit të përmbushjes. Ajo afron gjithmonë falënderim dhe dhoksologji. Krishti si shpirti i së vërtetës vepron dhe frymëzon njerëzit në dëshirat e tyre dhe në kërkim të së vërtetës. Ngjallja e tij qetëson zemrat dhe ndihmon në krijimin e marrëdhënieve të reja që sjell mirëkuptim dhe pajtim tek të gjithë njerëzit. Gjithashtu Krishti i ngjallur dhe drita e tij iu jep frymëzim dhe fuqi njerëzve për të dëshiruar drejtësinë dhe për të luftuar për të. Asgjë nuk mund të kufizojë rrezatimin e Shpirtit të Shenjtë kudo ku bashkohen dashuria, mirësia, paqja dhe frytet e tjera të tij. Të gjithë njerëzit marrin rrezet e lavdisë hyjnore që përfaqëson gjithësinë, shijojnë veprimet e Shpirtit të Shenjtë, që janë veprime jete, dashurie dhe të vërtete. Duke qenë se të gjithë bëjnë pjesë në natyrën e përbashkët njerëzore e cila u lartësua në trupëzimin e Fjalës, të gjithë duhet të marrim dhe të jemi pjesë të ndikimit të hirit të tij dhe të dashurisë së tij. Me gjithë “tjetërsimin” e thellë dhe rënien, natyra njerëzore nuk pushon së qeni mbartëse e krijimit sipas ikonës së Perëndisë. Njeriu i ri, Adami i dytë mori tërësisht natyrën njerëzore, risolli lirinë njerëzore në rrugën e dashurisë, i dha orientim gjinisë njerëzore.

Bërja njeri e Krishtit do të thotë krijim i ri për mua, për ty dhe për të gjithë krijesën njerëzore. Bërja njeri e Krishtit natyrën e çjerrë të njerëzve dhe të copëtuar në mijëra pjesë e mblodhi edhe më vete edhe për Perëndinë. Krishti realizoi të mbledhurit e natyrës njerëzore në vetvete dhe tek vetja e tij dhe rithirri tek uniteti i vjetër i shoqërisë dhe i dashurisë. Me ngjarjen e Pashkës u ripërtërinë të gjitha, për çdo njeri shtrohet tashmë pjesëmarrja në këtë ripërtëritje. Brenda dinamikës së Pashkës, llambadha e saj na fton në përpjekje për një ndryshim rinovues. Lëvizja e ndryshimit zë fill dhe merr pa pushim fuqinë e saj nga energjia e Perëndisë prej të cilit rrjedh çdo veprim njerëzor. Të gjithë thirrjet e tyre shenjtorët i përshtatin me faktin e marrjes së natyrës njerëzore nga Krishti dhe të lidhjes së tij me çdo person njerëzor. Të gjithë jemi ftuar të marrim pjesë në mbretërinë e hirit të Perëndisë sipas mundësive dhe dhuratave dhe kushteve ku jetojmë. Tradita ngjallësore për të përçuar flakën e llambadhës paskale edhe tek të tjerët, na rikujton detyrën për të ofruar të vërtetën dhe shpresën e Krishtit te njerëzit e tjerë. Krishti i ngjallur na fton në diçka unikale, të bëhemi pjesëmarrës në veprën e tij, në përpjekje për sundimin e drejtësisë, pajtimit, dinjitetit dhe solidaritetit.

Në foto: Ngjallja duhet të përshkojë çdo njeri, çdo zemër. Drejtpërdrejt në RTSH Ferdinand Samarxhi, Aleksandër Dimëroçi

Me ngjalljen, “tani të gjitha u mbushën me dritë”

Pas ngjalljes së Krishtit gjithçka lëviz në një perspektivë ekumenike. Dhe sa herë kemi prirjen për t’u kthyer tek “uni” ynë i vogël, individual, lokal apo kombëtar, Pashka na zbulon se me ngjalljen “tani të gjitha u mbushën me dritë” dhe na vendos në perspektivën universale… Kisha, bashkësia eukaristike e besimtarëve njeh dhe kremton përvojën e ngjalljes, e fitores mbi vdekjen dhe me këtë të vërtetë ajo gjallëron dhe transformon jetën e mbarë rruzullit në liri, paqe dhe dashuri.

Ejani merrni dritë nga drita që nuk perëndon…dhe transmetojeni këtë dritë Pashke në të afërt dhe të largët. Dritë, dritë Pashke, në zemrën tonë, në fytyrat tona! Dritë, më shumë dritë Pashke, në marrëdhëniet tona me të tjerët, në marrëdhëniet tona midis njerëzve, në të gjithë galidhenë e madhe! Dritë Pashke, që nuk perëndon, që fal kuptim, shpresë, thesar dashurie dhe fuqi Perëndie. Çdo mendim i yni, çdo fjalë e jona, çdo veprim i yni, çdo moment heshtjeje le të ndriçohen nga drita e ngjalljes dhe nga llambadha e Pashkës.

Me këtë kërshëri, dashuri dhe dritë Perëndie të llambadhës së Pashkës, ftohemi vazhdimisht që të bëhemi pjesë e kësaj drite për të ndriçuar zemrën, mendjen dhe shpirtin, që të bëhemi qytetarë të denjë të familjes së madhe europiane të cilët i përkasim dhe aspirojmë. Le të dëgjojmë ngaherë thirrjen paskale të Fortlumturisë së tij, Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë profesor, doktor Anastasit, apostullit të Krishtit në Shqipëri, që ringjalli besimin nga varri, që rindërtoi Kishën nga hiri, që ngjalli shpresën e shqiptarëve, që ngriti dhe lartësoi Kishën e Shqipërisë në botë, që sot është zëri më i fuqishëm i kohës, i epokës së globalizmit, promovues dhe përçues i paqes dhe i dashurisë në botë, “Ejani merrni dritë nga drita që nuk perëndon”… Është koha për ndriçim…eja dhe ndiz llambadhën tënde… llambadhën e Pashkës.

http://www.gsh.al/