Ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός υπέστη την πιο σκληρή καταστολή, απηνείς διώξεις του εθνικού του φρονήματος, απαλλοτρίωση της συνειδησιακής εξέλιξης, εξαφανίσεις, βιασμούς γυναικών (σε σκηνοθετημένες απόπειρες διαφυγής από τη χώρα) από την πιο αιμοσταγή μυστική υπηρεσία που λειτούργησε ποτέ παγκοσμίως, τη διαβόητη αλβανική ασφάλεια. Συνεπεία των αμείλικτων διώξεων υποχρεώθηκαν να διαφύγουν στην Ελλάδα (και στη συνέχεια στις άλλες χώρες) χιλιάδες Έλληνες Ηπειρώτες του Βορρά. Σύμφωνα με τα βορειοηπειρωτικά σωματεία ο αριθμός των καταφευγόντων ανέρχεται σε 6-8.000 Έλληνες, ενώ σύμφωνα με την αλβανική ασφάλεια (στοιχεία 1983) ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 2-3.000. Εκατοντάδες, όμως, δολοφονήθηκαν, κατά σαδιστικό τρόπο, στα ηλεκτροφόρα σύνορα. Οι οικείοι που απέμεναν στην Αλβανία υπόκειντο κτηνώδη βασανιστήρια, διώξεις, και αφανισμούς. Η περίπτωση του νεαρού Οδυσσέα Κοκόλη από τη Φράστανη ο οποίος δολοφονήθηκε στη μεθόριο την άνοιξη του 1988 και μετά περιφέρθηκε βεβηλωμένος σε όλα τα χωριά προς τρομοκράτη του ελληνικού πληθυσμού είναι χαρακτηριστική. Λίγους μήνες αργότερα, κατά τρόπο συνωμοτικό, η αλβανική ασφάλεια, η οποία λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση, δολοφόνησε εν ψυχρώ και τον πατέρα του, σε μια σκηνοθετημένη «απόπειρα επίθεσης κατά στρατιωτικής μονάδας», στις 3 Σεπτεμβρίου 1988.
Komuniteti grek i Epirit të Veriut (minoriteti grek) ka vuajtur represionin më mizor, përndjekjet shtazarake për bindjet dhe moralin e tij kombëtar, tjetërsimin e ndërgjegjes dhe të vetëdijes kombëtare, zhdukje, përdhunime të grave (në përpjekje të stisura për arratisje jashtë vendit) nga një shërbim sekret nga më gjakatarët që ka ekzistuar ndonjëherë në botë, nga sigurimi famëkeq shqiptar. Si rezultat i persekutimit të pamëshirshëm mijëra minoritarë grekë ishin të detyruar të arratiseshin në Greqi. Sipas shoqatave greke të Epirit të Veriut numri i të arratisturve arrin në 6-8.000 grekë, ndërsa sipas sigurimit shqiptar (të dhënat e 1983) ky numër është 2-3.000. Përndryshe, qindra, u vranë në mënyrë sadiste në kufi në përpjekje për t’ u arratisur. Familjarët e mbetur në Shqipëri iu nënshtruan torturave brutale, terrorit psikik dhe fizik, zhdukjeve dhe vrasjeve. Rasti i të riut Odhisea Kokoli nga Frashtan i cili u vra në kufi në pranverën e vitit 1988 në përpjekje për t’u arratisur dhe më pas u tëhoq zvarrë me zetor, në të gjitha fshatrat e Dropullit si shembuul për të terrorizuar popullsinë vendëse është tipike. Disa muaj më vonë, në një ngjarje konspirative, sigurimi shqiptar, i cili cila ka funksionuar si një organizatë kriminale, vrau pa asnjë hezitim dhe babanë e tij, në një 'sulm të sajuar në tentativë ndaj njësisë ushtarake ", më 3 shtator, 1988.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου