Το Βορειηπειρωτικό πρόβλημα!

Με την ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου και την επιθετική πολιτική των Αλβανών, εναντίον της χώρας μας, με την κυκλοφορία βιβλίων και χαρτών, για τη δήθεν Μεγάλη Αλβανία, θα ήθελα να παρουσιάσω προς το ευρύτερο κοινό, το Βορειο-ηπειρωτικό πρόβλημα από την άποψη του διεθνούς δικαίου, με την υπευθυνότητα του Προέδρου του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων που είναι Σύμβουλος στο ECOSOC του ΟΗΕ.

Πριν όμως προχωρήσω στην παρουσίαση του ζητήματος, για να γίνω καλύτερα αντιληπτός , θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι σύμφωνα με τις Αρχές και τους Κανόνες της Διεθνούς Νομιμότητας τα κράτη και μάλιστα αυτά που είναι μέλη του ΟΗΕ, έχουν χάσει την αποκλειστική κυριαρχική τους αρμοδιότητα και δεσμεύονται.

1] από το διεθνές συμβατικό και εθιμικό δίκαιο, που καταλαμβάνει υποχρεωτικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις γενικές αρχές του δικαίου, που
αποτελούν jus cogens δίκαιο και εφαρμόζει το Διεθνές Δικαστήριο και

2] από τις διεθνείς συμβάσεις που έχουν υπογράψει και τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, καθόσον έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα [pacta sunt servanda ].

Τα κράτη σήμερα είναι υποχρεωμένα να επιλύουν τις διαφορές τους με φιλικό τρόπο και σύμφωνα με την προβλεπομένη διαδικασία του άρθρου 33 του Κατ . Χαρτη του ΟΗΕ και τούτο γιατί ο πόλεμος έχει τεθεί εκτός Νόμου από την εποχή του Kellog Pact, τις συμφωνίες του Λουγκάνο, την ΚΤΕ, τον ΟΗΕ, την Τελική Πράξη του Ελσίνκι κτλ. και έχει παύσει να δίνει τίτλο δικαιώματος στους νικητές .

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, θα πρέπει να πούμε, ότι , συνίσταται από δύο σκέλη δηλ. το Μειονοτικό και το Εδαφικό.

α) Το Μειονοτικό το οποίο αναφέρεται στην διασφάλιση των δικαιωμάτων της εθνικής και γηγενούς ελληνικής μειονότητας, που ζει στη Βόρειο Ήπειρο, που όμως εντελώς παράνομα και αυθαίρετα περιήλθε, έπειτα από τις πιέσεις της Αυστρίας και της Ιταλίας στο Αλβανικό Κράτος και περιλαμβάνει,

1) Την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, σύμφωνα με τις προβλέψεις και τους όρους του Πρωτόκολλου της Κέρκυρας, το οποίο υπογράφτηκε μετά τον νικηφόρο αυτονομικό αγώνα το 1914, και δίνει ευρύτατες ελευθερίες στην Ελληνική μειονότητα όπως, αυτοδιοίκησης, εκπαίδευσης, θρησκείας, αστυνομίας κτλ. υπό την εγγύηση για την εφαρμογή και διατήρησή του, των Δυνάμεων που το υπέγραψαν .

Το Πρωτόκολλο αποτελεί πολυμελή συμφωνία σε ισχύ ,όπως και όλες οι άλλες συμφωνίες που καλύπτουν τις μειονότητες της Ευρώπης και γιατί δεν υπάρχει χρονικό όριο λήξεως, δεν καταγγέλθηκε ποτέ επισήμως σε αυτούς που το υπέγραψαν, δεν υπογράφτηκε νεώτερη συμφωνία που να το ανατρέπει και δεν προέκυψαν γεγονότα που να είχαν ως αποτέλεσμα την ανατροπή των παραγόντων εκείνων, που οδήγησαν στην υπογραφή του, για να εφαρμοστεί ο κανόνας rebus sic standibus και

2) Την Διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, που προβλέπονται από την Οικουμενική Διακήρυξη της Γεν Συνέλευσης του ΟΗΕ καθώς επίσης και από τις Συμφωνίες για τα πνευματικά, αστικά και κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία η Αλβανία έχει αναλάβει να σέβεται και να προστατεύει ενώπιον της ΚΤΕ και του διαδόχου αυτής ΟΗΕ, του Δ.Δ.Δ.Δ. αλλά και από την τελευταία Συμφωνία [1996] που υπέγραψε με την Ελλάδα και που όλα μαζί αποτελούν διεθνές εθιμικό δίκαιο δηλ. δίκαιο υποχρεωτικής εφαρμογής, από όλες τις χώρες της διεθνούς κοινότητας.

Παρά ταύτα η ζωή των Ελλήνων στη Β.Η. υπήρξε από την αρχή δυσμενής και καταπιεστική, για να εξελιχθεί σε εφιαλτική κυρίως κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, με κάτεργα και στρατόπεδα ,όπως τα περιγράφουν αυτοί που τα έζησαν, για να μην αναφερθώ και στα πρόσφατα γεγονότα στη Δερβιτσάνη, για τα οποία έχει ήδη γίνει και επίσημη καταγγελία από τη χώρα μας.

Από την πλευρά μου εκείνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι η πολιτική αυτή της Αλβανίας, κατά της γηγενούς εθνικής μας μειονότητας, έρχεται σε αντίθεση με τις Συμφωνίες που έχει υπογράψει, είναι παράνομη και πολλές φορές εγκληματική ,που δίνει το δικαίωμα στους Έλληνες της μειονότητας και στην Ελλάδα να προσφύγουν στην Επιτροπή για τα Ανθρώπινα δικαιώματα στον ΟΗΕ, στην Επιτροπή και το Δικαστήριο του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και στο Ποινικό Δικαστήριο της Ρώμης, για να ζητήσουν την καταδίκη της, την αποκατάσταση των ζημιών και την λήψη μέτρων για την αποτροπή παρομοίων ενεργειών στο μέλλον κτλ. πράγμα που έχει γίνει στο παρελθόν, αλλά που θα πρέπει να επαναλαμβάνεται, κάθε φορά που έχουμε σοβαρές παραβιάσεις, αντί της αποστολής κάποιας διαμαρτυρίας από το ΥΠΕΞ, για τις οποίες δεν ιδρώνει το αυτί των Αλβανών, πέραν των μέτρων εκείνων που θα αναφέρουμε στη συνέχεια..

Β] Το Εδαφικό, που σημαίνει, το ιερό και απαράγραπτο δικαίωμα της Ελλάδας για την διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου, όπως είχε διακηρύξει ο Γ. Παπανδρέου, στην οποία ανήκει από τα προϊστορικά χρόνια, όπως αναφέρει ο Όμηρος, αφού εκεί βοσκούσε τα κοπάδια του ο Οδυσσέας και βεβαιώνεται από τους αρχαίους συγγραφείς και από τις αρχαιολογικές ανασκαφές των Ελληνικών πόλεων, όπως της Φοινίκης, του Βουθρωτού, της Απολλωνίας κτλ.

Η Εδαφική τώρα διεκδίκησης της Β.Η. μπορεί να γίνει, με βίαια στρατιωτικά η με ειρηνικά μέτρα, όπως..

α) με τους όρους του alla manu militare, δηλ. δια της στρατιωτικής βίας, την οποίαν απορρίπτουμε, γιατί ο ΟΗΕ και το Διεθνές Εθιμικό και Συμβατικό Δίκαιο, το απαγορεύουν αλλά και γιατί η μικρή, έντιμη και ηρωική Ελλάδα, θα πρέπει να σέβεται τη Διεθνή Νομιμότητα και

β) με την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, τις Διεθνείς Συνθήκες και τις Αποφάσεις που έχουν ληφθεί, όπως θα δούμε παρακάτω, που προβλέπουν την παραχώρηση της Β.Η. στην Ελλάδα..

Βέβαια θα πείτε, ότι σήμερα η Διεθνής Νομιμότητα δεν επιτρέπει τις αλλαγές των συνόρων. Η απάντηση είναι ναι, πλην όμως οι αλλαγές γίνονται ακόμη και με βίαια μέτρα, κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας [όπως η Διάλυση Γιουγκοσλαβίας, το Κοσσυφοπέδιο, η Ουγγαρία, η Κριμαία κτλ.).

Στην δική μας, όμως περίπτωση, η διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου από την Ελλάδα, δεν επιδιώκεται με βίαιη μέτρα , αλλά με την εφαρμογή μιας σειράς από διεθνείς συμφωνίες, συνθήκες και αποφάσεις , που έχουν αναγνωρίσει και επιβάλουν την παραχώρηση της Β.Η. στην Ελλάδα, λόγω ιστορικών, κοινωνικών, γεωστρατηγικών λόγων κυλ. Αλλά και λόγω Συμβατικών Υποχρεώσεων των Μεγ. Δυνάμεων, οι οποίες αναγνώρισαν τα δίκαια της Ελλάδος για τη Βόρειο Ήπειρο και υποσχέθηκαν κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Ελλάδα γινότανε ολοκαύτωμα, με απώλειες , 13.327 νεκρούς Αξιωματικούς και στρατιώτες, στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και 1.606.922 θύματα μέχρι το τέλος του πολέμου, δηλ. το [1/7] του πληθυσμού της και ολόκληρο τον οικονομικό της πλούτο, στη στεριά και τη θάλασσα, για να δώσει την πρώτη Νίκη στους συμμάχους και για να συντελέσει έτσι αποφασιστικά στη Νίκη κατά του Άξονα.

Η υπόσχεση λοιπόν αυτή των Μεγάλων Δυνάμεων, που έχει όμως Συμβατικό χαρακτήρα και συναρτάται με τη Συνδιάσκεψη των Παρισίων του 1946 και την Επιτροπή των Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγ. Δυνάμεων, δεν έχει δυστυχώς μέχρι σήμερα εκπληρωθεί, παρά το γεγονός ότι έχει διακηρυχθεί επισήμως και από αρμόδια πρόσωπα, που είχαν την αρμοδιότητα και πληρεξουσιότητα να δεσμεύουν τις χώρες τους, όπως ήταν οι ηγέτες των συμμάχων χωρών ο Τσώρτσιλ, ο Ήντεν, ο Ρούσβελτ, ο Ντε Γκώλ, οι Επίσημες Ανακοινώσεις της Σοβιετικής Ένωσης, οι Στρατηγοί που διεξήγαγαν τον πόλεμο κτλ.

Πέραν όμως των υποσχέσεων και ταυτοχρόνως συμβατικών υποχρεώσεων των Μεγ. Δυνάμεων για την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου, η Ελλάδα διεκδικεί την Βόρειο Ήπειρο –όπως είπαμε –και υπάρχει προς τούτους και περαιτέρω αναγνώριση του δικαιώματός της και από την Ολομέλεια της Συνδιάσκεψης των 21 Εθνών που διεξήγαγαν τον πόλεμο κατά του Άξονος και συνήλθαν στο Παρίσι στις 29/7/ έως τις 15/10/1946, πλην όμως ανέβαλαν να αποφασίσουν ,παραπέμποντας το θέμα στην προσεχή Σύνοδο των 4 Υπουργών των Μεγ. Δυνάμεων και τούτο γιατί η Ελλάδα είχε χάσει το κύρος, την αίγλη και το σθένος της, για να την επιβάλει, λόγω των εσωτερικών ιδεολογικών της συγκρούσεων και της ανταρσίας του Κ.Κ.Ε., που έδωσε το άλλοθι στο υπουργό της Σοβιετικής Ένωσης Μολότωφ , να αρνηθεί τη συζήτηση , παραπέμποντας το ζήτημα σε μελλοντική συζήτηση..

Τέλος, στη Συνδιάσκεψη των 4 ΥΠ.ΕΞ. στις 4/11/1946 στη Νέα Υόρκη, συμφωνήθηκε όπως το αίτημα της Ελλάδος για τη Βόρειο Ήπειρο αποφασιστεί μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης, με την Αυστρία και τη Γερμανία, και για την μεν Αυστρία, η Συνθήκη Ειρήνης υπογράφτηκε στις 15/5/1955, για δε τη την Γερμανία στη Μόσχα το Σεπτέμβριο το 1990, πλην όμως η εκκρεμότητα του Αιτήματός μας, της διεκδίκησης της Βορείου Ηπείρου, παρέμεινε και πάλι εκκρεμές, καθόσον η επίσημη Ελλάδα, εκτός μιας επιστολής του Μακαριστού Μητροπολίτου Σεβαστιανού, ουδέν έπραξε.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσω ότι η υποχρέωση παραχώρησης της Β.Η. στην Ελλάδα, προβλεπότανε από μια σειρά διεθνείς συμφωνίες, τις οποίες και παραθέτω κατωτέρω, οι οποίες δεν μπορούν να αγνοηθούν, γιατί ορίζουν και προσδιορίζουν το πολιτικό παρελθόν και το μέλλον της Β.Η. όπως .

1] Η Συμφωνία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Γ. Θεοτόκη με τον ηγέτη των Αλβανών Ισμαήλ Βλώρα το 1908 , πριν να γίνει πράκτωρ της Αυστρο-Ουγγαρίας και της Ιταλίας, να προχωρήσουν τα Ελληνικά στρατεύματα μέχρι τον Αυλώνα, το Γενούσο ποταμό κα εκείθεν μέχρι το Μοναστήρι, για τον καθορισμό των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

2] Η συμφωνία της Ελλάδος με την Γιουγκοσλαβία το 1913,με την οποίαν αναγνωριζόταν η υπαγωγή της Βορείου Ηπείρου, υπό την επιρροή της Ελλάδος

3] Η συμφωνία της Αντάντ [1915] [Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία] με την Ιταλία, η οποία προέβλεπε ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε τη Βόρειο Ήπειρο.

4] Η συμφωνία [μυστική] Βενιζέλου –Τιτόνι [1919] σύμφωνα με την οποίαν η Ιταλία ανελάμβανε να υποστηρίξει στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων [1920] τις διεκδικήσεις της Ελλάδος στη Βορειο Ηπειρο

5] Η Απόφαση του Συμβουλίου Ειρήνης στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1920, σύμφωνα με την οποία είχε αποφασιστεί να παραχωρηθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Ελλάδα

6] Η συμφωνία της Ελλάδας με την Αλβανία το 1920, στην Καπεστίτσα με την οποίαν η Αλβανία αναγνώριζε τα δικαιώματα της Ελλάδος στη Βόρειο Ήπειρο.

7] Η απελευθέρωση της Β.Η. τρείς φορές από τον Ελληνικό στρατό, [1912/13, 1914,1940 ].

8] Η πρόταση ένωσης της Αλβανίας με την Ελλάδα το 1944, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών κομμάτων της Αλβανίας, οι εκπρόσωποι των οποίων με επικεφαλής τον τέως Πρωθυπουργό τους Κότσια Κότα, επισκέφτηκαν την Ελλάδα για αυτό το σκοπό, που όμως τελικώς δεν πραγματοποιήθηκε, γιατί οι Γερμανοί δεν είχαν αποχωρήσει ακόμη από της Ελλάδα, η Ελληνική Κυβέρνηση βρισκότανε στο Λίβανο και γιατί εντωμεταξύ στην Αλβανία κατέλαβε την εξουσία ο Εμβέρ Χότζα με τη βοήθεια του Τίτο..

9] Οι Αποφάσεις της Αμερικανικής Γερουσίας το 1920 και το 1946, με τις οποίες οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να παραχωρηθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Ελλάδα.

Κατόπιν των ανωτέρω, η διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου από την Ελλάδα σήμερα, όπως είπαμε, μπορεί να γίνει με βάση, ιστορικούς, κοινωνικούς, γεωστρατηγικούς και συμβατικούς λόγους και κυρίως λόγω των κάτωθι ισχυρών όπλων, που έχει στη φαρέτρα της, όπως..

1] Η Συμβατική υποχρέωση των Μεγ. Δυνάμεων, την οποία διεκήρυξαν και ανέλαβαν, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ότι θα ικανοποιήσουν όλες τις Εθνικές Διεκδικήσεις της Ελλάδος, κατά του άξονος στον οποίο ανήκε και η Αλβανία, αφού τα στρατεύματά της πολεμούσαν στο πλευρό της Ιταλίας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και στο πλευρό των Γερμανών στο ανατολικό μέτωπο και η οποία εκκρεμεί ενώπιον της Επιτροπής των Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων

2] Η θυσία 13.327 Ελλήνων Αξιωματικών και στρατιωτών στον πόλεμο του 1940/41, που είναι θαμμένοι στοά ιερά χώματα της Β.Η. και η απώλεια 1.606.922 θυμάτων δηλ. το 1/7 του πληθυσμού της,

3] Η διατάραξη της γεωστρατηγικής ισορροπίας της περιοχής, με την επέκταση των Αλβανών στο Κοσυφοπέδιο και τις προοπτικές της στο Τέτοβο της Fyrom, καθιστούν, όπως έχει διακηρυχθεί, αναγκαία την παραχώρηση της Β.Η. στην Ελλάδα….

Και ερωτάται: Στην περίπτωση της τυχόν απροθυμίας των Μεγάλων Δυνάμεων, όπως είπαμε να συζητήσουν το Βορειο-ηπειρωτικό, είναι πρόσφορη η διεθνής συγκυρία για την ανακίνηση του Ζητήματος;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι πρόσφορη η εποχή για την ανακίνηση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος, γιατί τα δίκαια και οι τίτλοι της Ελλάδας είναι πολύ ισχυροί, αλλά και γιατί η Αλβανία σήμερα δεν νομίζω ότι βρίσκεται στη καλύτερη θέση έναντι της διεθνούς κοινότητας, π.χ. με την Ρωσία του Πούτιν, λόγω του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας. με την Κίνα η οποία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα παρά για την Αλβανία, με τη Γαλλία η οποία η οποία έχει μακροχρόνια φιλία και συμμαχία με την Ελλάδα και τέλος με τις ΗΠΑ η Γερουσία της οποίας δύο φορές έχει ψηφίσει να παραχωρηθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι η διεθνής συγκυρία είναι ευνοϊκή για τη χώρα μας, πέραν του ότι εμείς δεν στηρίζουμε τα δίκαιά μας για τη Β.Η. μόνο στη φιλία μας με τις άλλες χώρες, αλλά στη εφαρμογή των διεθνών συμφωνιών και στις συμβατικές υποχρεώσεις που ανέλαβαν να εκπληρώσουν οι Μεγ. Δυνάμεις με διακηρύξεις των ηγετών τους, κατά τη διάρκεια του πολέμου και στα πλαίσια της συμμαχίας, η εγκυρότητα των οποίων [συμβατικών υποχρεώσεων] έχει βεβαιωθεί και από το Διεθνές Δικαστήριο.

Θα πρέπει λοιπόν, η χώρα μας να επανέλθει επισήμως επί του θέματος και να ανοίξει τη θύρα της νόμιμης διαδικασίας, όπως αυτή προβλέπεται από τη διεθνή νομιμότητα, με σκοπό την λήψη απόφασης για την ικανοποίηση του αιτήματός μας.

Προς τούτοις, το ΥΠΕΞ θα πρέπει να συγκροτήσει Επιτροπή Εξειδικευμένων Διπλωματών και Επιστημόνων, η οποία αφού μελετήσει το ζήτημα από κάθε πλευρά, να ετοιμάσει το σχέδιο που θα να εισηγηθεί στην Κυβέρνηση για την εφαρμογή του.

Αυτό βέβαια θα έπρεπε να είχε γίνει από πολλά χρόνια πριν, αλλά ποτέ δεν είναι αργά,

Θα πρέπει λοιπόν, να φροντίσουμε από τώρα, να προετοιμαστεί ο Φάκελος της προσφυγής για την ενεργοποίηση της Επιτροπής και την ανακίνηση του Βορειοηπειρωτικού και στην περίπτωση απροθυμίας να συνέλθουν σε Σύνοδο να προσφύγουμε στην Επιτροπή Νομικών του ΟΗΕ ή στη Γνωμοδοτική Διαδικασία του Διεθνούς Δικαστηρίου, για την υφιστάμενη ή υποχρέωση της Επιτροπής, να συνέλθει σε Σύνοδο, προκειμένου να συζητήσει και να αποφανθεί, για το Βορειοηπειρωτικό.

Το Διεθνές Δικαστήριο βάσει του άρθρου 36 του Καταστατικού του, έχει αρμοδιότητα να αποφανθεί για την ισχύ ή μη των διεθνών συμφωνιών και υποχρεώσεων, που σας παρέθεσα πιο πάνω, αλλά και για την ύπαρξη γεγονότων που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο ή τις διεθνείς υποχρεώσεις.

Τέλος καθ’ όσον αφορά τώρα, την Επιθετική πολιτική της Αλβανίας, η αντιμετώπισή της θα μπορούσε να γίνει άμεσα και αποτελεσματικά, με τη λήψη μιας σειράς μέτρων Αντιποίνων, τα οποία είναι νόμιμα και σύμφωνα με Διεθνή Νομιμότητα, για να σταματήσει ο τσαμπουκάς και για να μην μετατραπεί σε καρκίνωμα, όπως το Σκοπιανό ήτοι:

1] Προσφυγή της Ελλάδος στο Συμβούλιο Ασφαλείας, κατά της Αλβανίας η οποία με την επιθετική πολιτική της και την ασύδοτη προπαγάνδα της, απειλεί την εθνική μας ακεραιότητα, κατά παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας και του Κατ. Χάρτη του ΟΗΕ και διαταράσσει τις φιλικές και ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, η συνέχισή των οποίων προκαλεί τον κίνδυνο διατάραξης της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας της περιοχής, για αυτό θα πρέπει να διαταχθούν μέτρα εναντίον της και να καταδικαστεί, για την επιθετική και παράνομη πολιτική της

2] Αποστολή ΝΟΤΑΣ Διαμαρτυρίας προς την Αλβανική Κυβέρνηση, να σταματήσει άμεσα τις πάσης φύσεως διακηρύξεις της κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και της Ελληνικής μειονότητας και να αποσύρει τους χάρτες και τα βιβλία από τα Αλβανικά Σχολεία, με τα οποία διδάσκεται η νεολαία της Αλβανίας πλαστογραφημένη την Ιστορία της, ότι δήθεν οι ιστορικές προσωπικότητες των Ελλήνων είναι Αλβανοί κτλ. [κατά παράβαση των Συμφωνιών της ΟΥΝΕΣΚΟ] καθώς επίσης και ότι τμήματα της Ελληνικής Επικράτειας μέχρι την Αμφιλοχία και τον Αμβρακικό κόλπο, τη Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα, ανήκουν στην Αλβανία.

3] Η Ελλάδα ενώπιον αυτής της ασύδοτης προπαγάνδας των Αλβανών θα πρέπει να τους θέση τακτή προθεσμία, η παρέλευση της οποίας απράκτου θα δίνει το δικαίωμα στην Ελλάδα να ασκεί Veto και να διακόπτει όλες τις συνομιλίες, για την ένταξη της Αλβανίας στους Δυτικο-Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς.

4] Η Ελλάδα να ζητήσει εντός τριημέρου, κατάθεσης στα Αστυνομικά Τμήματα, Υπευθύνων Δηλώσεων, όλων των Αλβανών που ζουν στην Ελλάδα, στις οποίες να αναφέρονται

α) ο αριθμός ατόμων κάθε οικογένειας

β) η Δ/νση της κατοικίας του

γ) η εργασία και ο τόπος της δουλειάς τους, ώστε να μπορούμε ανά πάσα στιγμή να τους ελέγχουμε και να τους απελαύνουμε ..

5] Η Ελλάδα να προχωρήσει στο κλείσιμο των συνόρων, μεταξύ των δύο χωρών και στην απαγόρευση εισόδου και εξόδου ατόμων και εμπορευμάτων.

Εάν παρά ταύτα, η Αλβανία συνεχίσει την προπαγάνδα και τις απειλές της εναντίον της χώρας μας, τα Αντίποινα μέτρα θα πρέπει να αυξηθούν όπως ..

1) Να προχωρήσει η χώρα μας, στην πολιτική των κανονιοφόρων και να αποκλείσει με δύο φρεγάτες την είσοδο και έξοδο των λιμανιών της Αλβανίας και να ασκήσει νηοψίες στα διερχόμενα πλοία, για την πάταξη του λαθρεμπορίου, ναρκωτικών ουσιών, λαθραίων τσιγάρων, εμπόριο λευκής σαρκός, παράνομων μεταναστών κτλ.

2] Να στείλει ένα σμήνος F16, να σαρώσει τον εναέριο χώρο της Αλβανίας, με πτήση πάνω από τις στέγες των σπιτιών τους

3) Να απελάσει 50.000, σαν πρώτη δόση, Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα, αδιακρίτως φύλου, ηλικίας, θρησκεύματος, εργασίας κ.τ.λ. και να τους απαγορεύσει να επιστρέψουν στην Ελλάδα και ας πάνε αυτοί στην Αλβανία να τα βρουν μεταξύ τους και

4] Να επανέλθουμε και πάλι στο εμπόλεμο μεταξύ των δύο χωρών, που τυπικά δεν έχει λήξη και να διακόψουμε τις διμερείς διπλωματικές μας σχέσεις αλλά και τις έμμεσες σε διεθνές επίπεδο.

Βέβαια, πάντα ταύτα, και πολλά άλλα, τα οποία παραλείπω, θα μπορούσαν να λάβουν χώρα εκ μέρους της χώρας μας, η οποία δυστυχώς παρά τα δήγματα [δαγκώματα] που δέχεται από τους όφεις των Βορείων συνόρων, τα αντιμετωπίζει σταθερά και ψύχραιμα, ως βασικός πυλώνας σταθερότητας, ειρήνης και ασφάλειας της περιοχής, στην οποίαν τους καλούμε να προχωρήσουν για το καλό όλων μας..

Δρ. Θαλής Μυλωνάς

Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων

πηγή

Αλβανία: Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια των πρώτων ελληνικών διδασκαλείων

Το Κεστοράτι Αργυροκάστρου είναι η γενέτειρα του Ηπειρώτη ευεργέτη Χριστάκη Ζωγράφου. Βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του Αργυροκάστρου, στο αλβανικό τμήμα της Ηπείρου. Εδώ σώζονται ακόμα τα χτίσματα του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων. Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό κτίριο με συνολικά 35 παράθυρα και τρεις εισόδους.

Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία ήταν τα πρώτα εκπαιδευτήρια συστηματικής μόρφωσης Ελλήνων δασκάλων σε σχέση με το ελληνικό Γένος. Ιδρύθηκαν στα 1874 από τον Ηπειρώτη ευεργέτη κι εκεί φοιτούσαν και τα δύο φύλα.

Την αρχοντιά του κτιρίου δεν μπορεί να "γονατίσουν" ούτε η γκρεμισμένη οροφή, ούτε το σανό που έχουν τοποθετήσει στον δεύτερο όροφο νεόφερτοι κτηνοτρόφοι, ούτε και η κοπριά των ζώων στον πρώτο όροφο. Ωστόσο, η λέσχη θηλέων, τα αρχοντικά του ευεργέτη, ο περικαλλής ναός και άλλα κτίρια που χτίστηκαν από τον Χριστάκη Ζωγράφο έχουν κατεδαφιστεί. Κατεστραμμένοι είναι και οι δρόμοι με τα γνωστά καλντερίμια.

Για να κατανοηθεί η σημασία των Ζωγράφειων Διδασκαλείων θα πρέπει να τονιστεί ότι παρόμοιο διδασκαλείο της Αθήνας ιδρύθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1878. Δύο χρόνια μετά, το 1880, ιδρύθηκαν τα διδασκαλεία της Τρίπολης, της Κέρκυρας και της Λάρισας. Το ιεροδιδασκαλείο Βελλάς ιδρύθηκε το 1911 και εκείνο των Ιωαννίνων το 1913.

Η λειτουργία των διδασκαλείων στο Κεστοράτι συμπίπτει χρονικά με τις προκλήσεις για την ολοκλήρωση του ελληνικού έθνους κράτους και τους κινδύνους ενσωμάτωσης σ' αυτό που διατρέχει η Ήπειρος. Η πλούσια εμπειρία των Ηπειρωτών όσον αφορά την συνεισφορά των Γραμμάτων στη Νεοελληνική Ιδεολογία και την απελευθερωτική Επανάσταση, υπαγόρευε στους Ηπειρώτες την ευρύτατη επέκταση και την ποιοτική άνοδο του σχολείου. Μοναδικός στόχος παρέμενε η ενίσχυση και προβολή του Ελληνισμού ως βασικό όπλο για να εμποδιστεί ο ακρωτηριασμός της ενιαίας Ηπείρου.

Σημειώνεται ότι το 1878, έτος του Συνεδρίου του Βερολίνου, στην Ήπειρο λειτουργούσαν 530 ελληνικά σχολεία με 20.000 μαθητές και περισσότερους από 800 δασκάλους. Δεν περιλαμβάνονται σ' αυτά το σαντζάκι της Κορυτσάς, στο οποίο υπήρχαν 70 ελληνικά σχολεία με 2000 μαθητές (σ.σ. πηγή Βακαλόπουλος Κ., 2003, Η ιστορία της Ηπείρου, Θεσσαλονίκη).

Για την άνθιση της Παιδείας στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου, υπήρξε καθοριστική η αμέριστη συνεισφορά των μεγάλων Ηπειρωτών εθνικών ευεργετών Ζωγράφου, Σίνα, Αρσάκη, Ζάππα, Μπάγκα, Δούκα και άλλων.

Ο Χριστάκης Ζωγράφος αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι ως τραπεζίτης. Στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική Παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων (Ζωγράφεια διδασκαλεία). Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε σε κάθε τομέα των Γραμμάτων και των Επιστημών συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό οθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών. Το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη πήρε το όνομά του, λόγω του αστρονομικού ποσού που πρόσφερε για την ανέγερσή του. Από κοινού με τον άλλο συμπατριώτη του ευεργέτη, τον Κ. Ζάππα, ενίσχυσαν τον "Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως" (1872), ο οποίος τελούσε χρέη "αφανούς" υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας για την εκπαίδευση στην Ήπειρο.

Το νεοκλασικό συγκρότημα των Ζωγράφειων Διδασκαλείων στο Κεστοράτι καταστράφηκε από τους Αλβανούς εθνικιστές, συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το κομμουνιστικό καθεστώς επισκεύασε τη στέγη και διαρρύθμισε τους εσωτερικούς χώρους για να στεγάσει πλέον το γνωστό αλβανικό γυμνάσιο και λύκειο της περιοχής.

Σε ένα "κομμάτι", στο βορειοανατολικό τμήμα των Διδασκαλείων, εκεί που ήταν η κοινή αυλή με την εκκλησία, το κομμουνιστικό καθεστώς, αφού φρόντισε πρώτα για την κατεδάφιση του ναού, έστησε την προτομή ενός συγγενούς των Ζωγράφων, του Κότο Χότζη. Το αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς αναγνώρισε στο πρόσωπό του έναν από τους στυλοβάτες της Παιδείας στην αλβανική γλώσσα και τού απένειμε τον υψηλό τίτλο του "Δασκάλου του Λαού".

Εκτιμάται, ωστόσο, πως η προβολή του έγινε για να επισκιαστεί των έργο των Ζωγράφων, με δεδομένο, μάλιστα, ότι ο γιος του Χριστάκη Ζωγράφου, ο Γεώργιος, το 1914 τέλεσε και Πρόεδρος της Αυτόνομης Κυβέρνησης της Βορείου Ηπείρου, ιστορικό γεγονός το οποίο η επίσημη αλβανική ιστοριογραφία και πολιτική το ανέδειξε ως σύμβολο του ελληνικού επεκτατισμού σε βάρος των αλβανικών εδαφών.

Ο μόνος άμεσος απόγονος των φημισμένων Ζωγράφων είναι ο 93χρονος Νικόλαος Ζωγράφος. Το επώνυμό του έχει μεταλλαχθεί σε Ζωγκράφη, με μοναδικό στόχο να απομακρυνθεί, έστω και ηχητικά, από το επώνυμο της γνωστής οικογένειας.

Ο μπάρμπα-Νίκος ζει μόνος σε ένα κονάκι του αρχοντικού. Έχει τα κλειδιά του ερειπωμένου κτιρίου των Διδασκαλείων και στη μνήμη του έχει "κλείσει" όλο το μεγαλείο του συγκροτήματος.

Παρά την προχωρημένη ηλικία του, μας ξεναγεί και στα δύο μέρη του κτιρίου. Στην είσοδο των Διδασκαλείων, στον τοίχο κάτω από τις σκάλες που σε οδηγούν στο δεύτερο όροφο μας δείχνει το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο δεν κατάφεραν να σβήσουν οι σουβάδες και μπογιές του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σε κάθε αψίδα των παράθυρων, αν και δεν φαίνεται τίποτε, διαβάζει τα γνωμικά των αρχαίων Ελλήνων.

Στη συνέχεια, μας οδηγεί στα κατεδαφισμένα αρχοντικά του ευεργέτη. Μας δείχνει νοερά την υψηλή αψίδα στη μαρμάρινη είσοδο του τριώροφου κτιρίου. Στην ουσία, πάνω στους σωρούς με πέτρες και χώματα υπάρχει μια κρυψώνα σκύλου με σκουριασμένες λαμαρίνες. Μας δείχνει επίσης τον τόπο όπου υπήρχε το άλλο σπουδαίο κτίριο του συγκροτήματος, η στέγη των θηλέων. Ακριβώς πάνω στα ερείπια, κάποιος νέος κάτοικος στο Κεστοράτι έχει χτίσει, με πέτρες, ένα διόροφο σπίτι...

Ο μπάρμπα-Νίκος δεν αναφέρει το όνομά του. Τον αποκαλεί "αυτός" προκειμένου να καταδείξει ότι έχει διαπράξει "ιεροσυλία". Μας επισημαίνει δε, ότι "αυτός" έχει κλείσει το νεόκτιστο σπίτι του κι έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα.

Στην απέναντι γειτονιά είναι ακόμα ένας συνομήλικος του απόγονου του Ζωγράφου, ο μπάρμπα-Θωμάς. Με μια κίνηση θέλησε να μας δείξει τη νοσταλγία του για εκείνα τα χρόνια, κατεβάζοντας από τον τοίχο μια κορνίζα με αναπαράσταση του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων, στην ακμή τους, το πρωτότυπο της οποίας βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αθήνας...

Εγγραφή στην λίστα ενημερώσεων του himara.gr

Πηγή: www.himara.gr

Ένας νέος Ενβέρ Χότζα γεννιέται στην Αλβανία

Τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στην Αλβανία δείχνουν έναν ανερχόμενο και πολλά υποσχόμενο σχιζοφρενή πρωθυπουργό ο οποίος βαδίζει στα χνάρια του Ενβέρ Χότζα. Για να γίνει αυτό, το μόνο που έχει απομείνει να περάσει σαν νόμο, είναι να μην μιλάς άσχημα για το σύστημα και τον πρωθυπουργό όπως έκανε τότε και ο τζάτζη Ενβέρης. Άλλωστε ο Εντβίν Κριστάκης Ράμα, είναι παιδί αναθρεμμένο και μεγαλωμένο από τον Βουνιώτη θείο του Σπύρο Κολέκα, υπουργό του τότε συστήματος και ρουφιάνο του τζάτζη.

Πληροφορίες από εφημερίδες προσκείμενες προς το δημοκρατικό κόμμα καθώς και από το προσωπικό προφίλ του Σαλί Μπερίσα στο facebook, θέλουν τον Ράμα να βαδίζει στις γειτονίες και να δείχνει με το δάχτυλο στην αρμόδια αρχή για τις κατεδαφίσεις (ΙΝUK) ποια κτήρια θα ρίξουν ανάλογα με την αρέσκειά του (μόνο στην Αλβανία συμβαίνουν αυτά).

Συγκεκριμένα στις 16/8/2014 ο Sherif Llanaj, κάτοικος του Αυλώνα ενημερώνεται εν ώρα εργασίας πως το INUK του κατεδαφίζει το σπίτι, όταν έφτασε στο σημείο ζήτησε να του δώσουν την απόφαση καθώς δεν είχε ενημερωθεί για κάτι τέτοιο. Όπως του είπαν δεν είχαν κάποια απόφαση και ότι πριν 2 μέρες είχε περάσει ο "σχιζοφρενής" πρωθυπουργός και έδωσε την εντολή για κάτι τέτοιο. Το σπίτι το είχε αγοράσει από το κράτος το 1995 ενώ κατοικούσε σε αυτό από το 1971. Η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και στο Δυρράχιο, μόνο που αυτή τη φορά ο πολίτης ήταν παρόν όταν ο Ράμα έδειχνε το σπίτι, όταν ζήτησε να μάθει πληροφορίες από τον ίδιο, ο πρωθυπουργός του απάντησε να τα βρεις με τα δικαστήρια.

Στο θέμα των ημερών που δεν είναι άλλο από την φυλάκιση αυτών που κλέβουν ρεύμα, η ιντερνετική σελίδα lapsi-al, βγάζει στη φόρα φωτογραφία της βίλας που χτίζει ο Ράμα στο βουνό Ντάιτι στην περιφέρεια Τιράνων, που δείχνει να συνδέεται το σπίτι με ρεύμα παράνομα και χωρίς ρολόι αφού στο όνομα του δeν υπάρχει συμβόλαιο σύνδεσης με ρεύμα (το σπίτι της φωτογραφίας). Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω, μόνο που ο απλός πολίτης είναι πάντα αμαρτωλός.

Στο προσκήνιο έρχεται και άλλη μια υπόθεση που αφορά το ρεύμα στη πόλη Κούκσι στο βορά της Αλβανίας, όπου με προσωπική παρέμβαση του Έντι Ράμα, βγαίνει από τη δουλειά δικαστής που αθωώνει πολίτη ο οποίος είχε φυλακιστεί χωρίς λόγο για κλοπή ρεύματος. Το δικαστήριο αποφάσισε αφού παρουσίασε αδυναμία πληρωμής, αφού είναι 6 μελής οικογένεια με χωρίς εισόδημα και περιουσία. Αυτό ήρθε σε αντίθεση με την εντολή του Ράμα στους δικαστές να μην δικαστεί κανένας με λιγότερο απο 3 χρόνια φυλακή, αυτό κι αν λέγεται δικτατορία.

Πρωτεύοντα ρόλο έχει αναλάβει η αστυνομία, ως τιμωρός του καθεστώτος Ενβέρ Ράμα, πραγματοποιώντας συλλήψεις όχι δολοφόνων πλέον αλλά απλών αδύναμων πολιτών.

Στις 22 Νοεμβρίου το Δημοκρατικό κόμμα καλεί σε συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις της Αλβανίας κόντρα σε ένα κράτος αστυνομοκρατούμενο καθώς και για τα νέα μέτρα εξαθλίωσης και φτώχειας που οδηγείτε ο αλβανικός λαός.

Αναγέννηση ήταν το σύνθημα στην προεκλογική εκστρατεία του Ράμα και εννούσε το Χοτζικό κράτος της τρομοκρατίας.

Γιώργος Χιμαριώτης

Πηγή: www.himara.gr

Την επέτειο της απελευθέρωσης της Χιμάρας και τη μνήμη του Αρχηγού Σπυρομήλιου τίμησε ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

Την 102η επέτειο της απελευθέρωσης της Χιμάρας από τον οθωμανικό ζυγό τίμησε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014 ο Εθνικός Σύλλογος "Βόρειος Ήπειρος 1914", πραγματοποιώντας μία λιτή και σεμνή εκδήλωση τιμής και μνήμης στο οικογενειακό μνήμα του Ταγματάρχη Σπύρου Σπυρομήλιου. 

Δεκάδες μέλη και φίλοι του Συλλόγου συγκεντρώθηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε τρισάγιο στο σημείο που αναπαύεται ο θρυλικός Αρχηγός της Χιμάρας, από τον πατέρα Παναγιώτη Γκέζο, ο οποίος έχει την καταγωγή του από την ηρωική πόλη. ..........διαβάστε την συνέχεια εδώ

«Ανακαίνιση του "Κτιρίου Σεφέρη" στην Κορυτσά και χρήση του ως Ελληνικό Προξενείο»

Αρ. Πρωτ.: 4309

Θεσσαλονίκη, 5 Νοεμβρίου 2014

Προς Υπουργό Εξωτερικών

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΘΕΜΑ: «Ανακαίνιση του "Κτιρίου Σεφέρη" στην Κορυτσά και χρήση του ως Ελληνικό Προξενείο»

Ένα από τα πιο όμορφα και ιστορικά κτίρια, εξαιρετικής αρχιτεκτονικής νεοκλασσικού ρυθμού τοποθετημένο στο πιο κεντρικό σημείο της Κορυτσάς ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Πρόκειται για το «Κτίριο Σεφέρη», στο οποίο στεγαζόταν κάποτε το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά και όπου εργάσθηκε και έζησε ο μεγάλος Έλληνας ποιητής και λογοτέχνης Γιώργος Σεφέρης ως Πρόξενος της Ελλάδος την περίοδο 1936-37.

Σε αυτό το κτίριο εργάσθηκε, έμεινε και έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα ποιήματα του και κείμενά του. Η ιστορία του κτιρίου του Γενικού Προξενείου ήταν και παραμένει τόσο στενά συνυφασμένη με την προσωπικότητα του μεγάλου μας ποιητή, που αναφέρεται από τους ντόπιους ως «Κτίριο Σεφέρη».

Το κτίριο αγοράσθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο το 1998 προκειμένου να ανακαινισθεί και να στεγάσει ξανά το Ελληνικό Προξενείο, καθώς για τις υπηρεσίες του μισθώνεται άλλο κτίριο, γεγονός που επιβαρύνει οικονομικά το Ελληνικό Δημόσιο.

Σήμερα, το «Κτίριο Σεφέρη» πέρα από τη φθορά του χρόνου έχει υποστεί εκτεταμένες ζημιές από την πυρκαγιά που σημειώθηκε το 1997, όταν εκεί στεγαζόταν η έδρα του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας και πυρπολήθηκε από διαδηλωτές. Επιπλέον, καθώς δεν έχουν προχωρήσει διαδικασίες φροντίδας και συντήρησής του, είναι έρμαιο επιτηδείων που αφαιρούν ό,τι υλικό είναι δυνατό να μεταπωληθεί, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις φωτογραφίες που επισυνάπτονται. Την ερειπωμένη εικόνα συμπληρώνουν άστεγοι και τοξικομανείς που ανενόχλητοι εισβάλουν στους χώρους του εγκαταλελειμμένου κτιρίου.

Η ανακαίνιση και αξιοποίηση του εν λόγω κτιρίου αποτελεί μία κίνηση που έχει ιστορικό και εθνικό χαρακτήρα, καθώς πρόκειται για ένα πολιτιστικό μνημείο και ένα κτίριο σύμβολο για τη χώρα μας. Με την ανακατασκευή του κτιρίου και χρήση του ξανά ως Γενικό Προξενείο, το Ελληνικό Δημόσιο θα απαλλαχθεί από το μίσθωμα των σημερινών γραφείων, ενώ η εμπορική αξία του ακινήτου θα πολλαπλασιαστεί.

Κατόπιν τούτων ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

-Για ποιους λόγους δεν έχουν προχωρήσει από το 1998 μέχρι και σήμερα οι διαδικασίες επισκευής και ανακαίνισης του «Κτιρίου Σεφέρη», όπου στεγαζόταν το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά;

-Προβλέπεται το αρμόδιο Υπουργείο να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να ανακατασκευαστεί το ιστορικό αυτό κτίριο και να στεγάσει και πάλι το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά;

πηγή

Ο ποδοσφαιρικός αντικατοπτρισμός του εθνικισμού μέσα από τη διόπτρα της “Μεγάλης Αλβανίας”-Futbolli si ushqyes i nacionalizmit ekstrem

Jordan Jorgji Përballja midis Serbisë dhe Shqipërisë, në kuadrin e fazës eleminatore për Kampionatin Europian të futbollit u katandis në një sherr masiv banal. Të gjithë e vumë re urrejtjen fanatike dhe fashiste të pasqyruar te tifozët serbë. Kjo histori e pati hyrjen e saj kur institucionet shtetërore serbe penguan gazetarët shqiptarë, për shkak të shallit të tyre me simbolet kombëtare. Më parë, federata serbe e futbollit na dërgoi ftesa diskriminuese, me dëshirën e pasuksesshme për të na ndarë në shtetas dhe joshtetas shqiptarë. Mbërritja e skuadrës shqiptare në Beograd, i dha një pjese të serbëve, mundësinë e nxjerrjes së dufit nacionalisto-shovinist, i cili u shpreh me parulla të tipit “Kosova është Serbi”, ose duke djegur flamurin e NATO-s. Parada e homoseksualëve, pak kohë më parë në Beograd, e dëshpëroi pa masë pjesën më të madhe të serbëve, e cila, e rritur me frymën e “dashurisë” tradicionale fetaro-kombëtare për atdheun dhe ortodoksinë, u lehtësua disi kur shpërthyen kundër fqinjëve të saj të padëshiruar. Klima e tifozëve të sillte ndër mend Koloseun e lashtë, ku populli çirrej nga gëzimi ndërsa luanët shqyenin skllevërit. Mungesa e tifozëve shqiptarë, situatë, të cilën serbët duhet ta kishin shfrytëzuar për të dërguar mesazhe respekti dhe solidariteti ndaj fqinjëve shqiptarë, duke hapur në këtë mënyrë një kapitull të ri në marrëdhëniet serbo- shqiptare, nuk e pengoi pjesën më të madhe të tifozëve të shprehnin urrejtjen e tyre për çdo gjë shqiptare. Le të kthehemi tani te banderola fluturuese, e cila e nxori përfundimisht situatën nga kontrolli. Atje pasqyrohej harta e Shqipërisë së Madhe, ndërsa poshtë saj fjala Autoktonë. Na vjen apo s’na vjen mirë, ky ishte një provokim nga ana jonë. Aspak më i vogël nga provokimi i serbëve se “Kosova është Serbi”, por përsëri ai mbetet provokim. Le ta lemë mënjanë Kosovën, e cila, ka qenë është dhe ndoshta do të vazhdojë të jetë problem themelor në marrëdhëniet midis serbëve dhe shqiptarëve. Në hartë pasqyrohen dukshëm pjesë të territorit serb, në të cilat banon një popullsi e konsiderueshme shqiptarësh, megjithatë ato përbëjnë pjesë territoriale integrale të shtetit të Serbisë. Edhe Kosova vetë, sot për sot, është shtet i pavarur dhe integrimi i saj në hartë, brenda territorit të shtetit shqiptar, shpreh hapur irredentizëm. Edhe pse, siç u tha, tifozët serbë ishin të “uritur” për të shpërthyer kundër shqiptarëve, valëvitja e “Shqipërisë së Madhe” do të kishte provokuar edhe tifozët më të kulturuar. Besoj se edhe ne do të indinjoheshim maksimalisht, në qoftë se në Tiranë do të valëviteshin parulla, të cilat do ta deklaronin Kosovën si pjesë të Serbisë, “Vorio-Epirin” si pjesë të Greqisë, Pogradecin dhe Korçën si pjesë të IRJM- së, Shkodrën si pjesë të Malit të Zi, e kështu me radhë. Në hartën e Shqipërisë Natyrale shfaqen dukshëm pjesë territoriale nga shtetet e Serbisë, Malit të Zi, Greqisë, pjesa më e madhe e IRJM-së, si dhe e gjithë Kosova. Është normale që kjo të krijojë indinjatë dhe kundërpërgjigje te nacionalistët e kombeve fqinje. Si koncept, harta e Shqipërisë së Madhe nuk ndryshon shumë nga ajo e Megali Idheas, Stara Srbias apo e Bullgarisë së Shën Stefanit. Për sa i përket fjalës autoktonë, ajo i referohet lidhjes së kombit tonë me popullsinë e ilirëve dhe në qoftë se shkojmë edhe më tej në kohë, me pellazgët e lashtë, edhe pse për këta të fundit nuk ekzistojnë të dhëna. Lidhja me ilirët, na bën më të lashtë në kohë se sllavët, ndërsa ajo me pellazgët, më të lashtë se helenët dhe latinët. Pyetja që lind është se përderisa ilirët e lashtë, gjeografikisht shtriheshin në të gjithë Ballkanin Perëndimor si dhe në zonat bregdetare juglindore të gadishullit të Italisë, përse ne të mos i shfaqim këto zona në hartën e Shqipërisë Natyrale, si autoktonë që jemi? Përse territori ynë natyral të identifikohet me Perandorinë Otomane, domethënë me katër vilajetet me popullsi shqiptare dhe jo me ilirët, “baballarët tanë”, të cilët ishin më të vjetër sesa serbët? Është e kuptueshme se pothuajse çdo shqiptar do të dëshironte realizimin e Shqipërisë së Madhe, por në qoftë se i referohemi kohës ku ne jetojmë, si dhe normave ndërkombëtare, Shqipëria e Madhe përbën një irredentizëm të pastër. Irredentizëm përbën gjithashtu edhe nacionalizmi i fqinjëve, i cili synon në shkëputje territoresh, në emrin e kombit natyral, padrejtësisë së Fuqive të Mëdha në vendosjen e kufijve, etj. Përballja e nacionalizmave midis tyre, sjell konflikte, ndërsa ushqimi i gjeneratave të reja me fanatizma që pjellin urrejtje, i bën këto konflikte, pothuajse të pashmangshme! burimi

Jordan Jorgji* Τον προηγούμενο μήνα, στο Βελιγράδι, έλαβε χώρα η ποδοσφαιρική συνάντηση Σερβίας-Αλβανίας, μέσα σε κλίμα απόλυτης έντασης. Όπως όλοι είδαμε, ο διαιτητής σταμάτησε, και αργότερα διέκοψε οριστικά, τον αγώνα, λόγω ρίψης καπνογόνων και άλλων αντικειμένων από Σέρβους.  Η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου όταν Σέρβοι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, ενώ διαδραματίστηκαν σκηνές ωμής βίας ανάμεσα σε εκείνους και τους Αλβανούς παίκτες. Το άσχημο και αναξιοπρεπές τέλος, προκλήθηκε κυρίως από το εθνικιστικό λάβαρο της “Μεγάλης Αλβανίας”, το οποίο, ορισμένοι Αλβανοί των Σκοπίων, προέβαλαν μέσω ιπτάμενου τηλεκατευθυνόμενου ελικοπτέρου, στο γήπεδο της Παρτιζάν Βελιγραδίου.   Πολλά μη αλβανικά ΜΜΕ παρουσίασαν το επεισόδιο με το εθνικιστικό λάβαρο, ως τη βασική πρόκληση, καθώς βιάστηκαν να επιρίψουν ολόκληρη την ευθύνη στους Αλβανούς. Ξέχασαν όμως να περιγράψουν ορισμένα γεγονότα που προηγήθηκαν του “ποδοσφαιρικού πολέμου”. Η σερβική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, δεν επέτρεψε να παραβρεθούν Αλβανοί φίλαθλοι μέσα στο στάδιο, προβάλλοντας ως προϋπόθεση την απόδειξη διαβατηρίου του αλβανικού κράτους, επιθυμώντας με αυτό το τρόπο να αποκλείσει τους Αλβανούς των άλλων χωρών της περιοχής. Έτσι κατάφερε, σε ένα στάδιο γεμάτο από περίπου 30 χιλιάδες Σέρβους οπαδούς, να μην υπάρχει κανένας Αλβανός, εκτός από ορισμένους προσκεκλημένους στη θύρα V.I.P. Πιο πριν, οι σερβικές αρχές σταμάτησαν στο αεροδρόμιο γνωστούς Αλβανούς δημοσιογράφους, επειδή φορούσαν κασκόλ με την εθνική σημαία της Αλβανίας. Επίσης, κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι Σέρβοι οπαδοί δεν αρκέστηκαν στο γιουχάρισμα του εθνικού ύμνου του αντιπάλου, γεγονός που κακώς συμβαίνει και σε αγώνες άλλων χωρών, και ως αποτέλεσμα μπορεί να έχει καθιερωθεί ως φυσιολογικό φαινόμενο μέσα στο πνεύμα της αθλητικής αντιπαράθεσης. Δεν παρέλειψαν, όμως, ρατσιστικά συνθήματα είς βάρος των Αλβανών, όπως “σκοτώστε τους Αλβανούς” ή “σκοτώστε τους Κροάτες για να μείνει ο Αλβανός ανάδερφος”. Αν κρίνουμε από όλα αυτά, δεν μπορεί να υφίσταται ίσια ευθύνη Σέρβων και Αλβανών, ή χειρότερα, να αποδοθεί ολόκληρη η ευθύνη στους δεύτερους. Ας έλθουμε τώρα στο αλβανικό εθνικιστικό λάβαρο του αγώνα. Εκεί παρουσιάζονταν ο χάρτης της “Μεγάλης Αλβανίας”, καθώς και η λέξη “Αυτόχθονες” κάτω από το χάρτη. Σαφώς, αυτό το γεγονός αποτελεί πραγματική πρόκληση, όχι μονάχα για τον αγώνα που διεκόπη, αλλά για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, καθώς και ευρύτερα. Στο χάρτη της “Μεγάλης Αλβανίας” συμπεριλαμβάνονται εδάφη από τα κράτη των Σκοπίων, της Ελλάδας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Σχεδόν ολόκληρη η Θεσπρωτία, ένα μέρος της Δυτικής Μακεδονίας και η Κέρκυρα στην Ελλάδα, σχεδόν ολόκληρη η Π.Γ.Δ.Μ και το Μαυροβούνιο, καθώς και περιοχές της νότιας Σερβίας, εμφανίζονται ενσωματωμένα στη “Μεγάλη Αλβανία”. Εκεί, εντάσσεται και το Κόσσοβο, αν και αυτό αποτελεί σήμερα ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο από την πλειοψηφία των κρατών. Δίχως καμία αμφιβολία, ο χάρτης αποτελεί ξεκάθαρα αλβανικό αλυτρωτισμό εις βάρος των γειτόνων. Σε αυτό το πλαίσιο, η αληθινή πρόκληση δεν εντοπίζεται σε ένα απλό ερυθρόμαυρο πανό όπου εμφανίζεται ένα ανύπαρκτο κράτος, αλλά στη μυθοποίηση και την προσωποποίηση του χάρτη αυτού στη συνείδηση των Αλβανών. Στην Αλβανία βλέπεις καθημερινά να πουλάνε και να αγοράζουν τη “Μεγάλη Αλβανία” σε σημαίες και σε άλλα αντικείμενα. Ο μέσος Αλβανός πιστεύει στην ιστορική ύπαρξη της “μεγάλης” του χώρας, για αυτό και προτιμά να ονομάζει τον χάρτη “φυσική” και όχι “μεγάλη” Αλβανία. Εξ ου και ο χαρακτηρισμός “αυτόχθονες” στο εθνικιστικό λάβαρο στο γήπεδο, και κυρίως στη συνείδηση των Αλβανών. Δύο διαφορετικές όψεις του αλβανικού εθνικισμού, οι οποίες κατάγονται από την αλβανική εθνική αφύπνιση του 19ου αιώνα. Η τότε γεωγραφική περιχαράκωση του μελλοντικού κράτους των Αλβανών, όπου οι τελευταίοι προσδοκούσαν να ταυτίσουν γεωγραφικά το κράτος τους με το έθνος, περιείχε τα τέσσερα βιλαέτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκείνο του Κοσσόβου, της Σκόδρας, του Μοναστηρίου, καθώς και των Ιωαννίνων. Ορισμένοι πρωτεργάτες του αλβανικού εθνικού κινήματος, συμπεριλάμβαναν στο χάρτη και το βιλαέτι της Θεσσαλονίκης. Οι μη Αλβανοί αποκαλούν αυτό το χώρο “Μεγάλη Αλβανία”, ενώ οι Αλβανοί τον αποκαλούν “Φυσική Αλβανία”. Η άλλη όψη, σχετίζεται με την καταγωγή του έθνους, θεμελιώδης παράγων, σχεδόν, σε κάθε εθνική αφύπνιση. Οι Αλβανοί πρωτεργάτες του εθνικού κινήματος, προσπάθησαν να συνδέουν τις ρίζες του λαού τους, με τους αρχαίους Ιλλυρίους, και ορισμένοι με τους αρχαίους Πελασγούς. Αυτό θα εξυπηρετούσε το κίνημα σε δύο ζητήματα: πρώτον, να τοποθετήσει τις ρίζες του αλβανικού έθνους όσο πιο βαθιά σε χρόνο, και δεύτερον, να διαφοροποιήσει τους Αλβανούς από το έθνος των Ελλήνων, καθώς και από το έθνος ή τα έθνη των νοτιοσλάβων. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η δεύτερη όψη έρχεται σε αντίφαση με το γεωγραφικό χώρο του αλβανικού εθνικού κινήματος και εθνικισμού. Μολονότι, οι Ιλλύριοι κατοικούσαν σε όλο το δυτικό κομμάτι της βαλκανικής χερσονήσου καθώς και σε ένα μέρος της ιταλικής – ενώ οι Πελασγοί σε μία, επίσης, ευρύ περιοχή – τα “φυσικά” εδάφη των Αλβανών, τον 19ο αιώνα αλλά και σήμερα, ταυτίζονται με την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο εθνικός μύθος του γεωγραφικού χώρου, έρχεται να αντικαταστήσει την ερυθρόμαυρη σημαία με το δικέφαλο αετό, στη συνείδηση του μέσου Αλβανού. Για τον τελευταίο, οι ξένοι, κυρίως οι Μεγάλες Δυνάμεις, ευθύνονται για τον “ακρωτηριασμό” του έθνους του, της γεωγραφικά “φυσικής Αλβανίας”. Δυστυχώς, και στη συνείδηση ορισμένων εκπροσώπων της εγχώριας ελίτ, για παράδειγμα στα μίντια, ο εμφανιζόμενος στον ιπτάμενο ελικόπτερο χάρτης, θεωρείται εθνικό σύμβολο, εθνική σημαία των Αλβανών, ενώ η αντίληψη των ξένων για το λάβαρο ως αλυτρωτισμό και πρόκληση, αποτελεί αλβανοφοβία και αδικία κατά των Αλβανών και των δικαίων τους. Ένεκεν τούτου, την επόμενη μέρα της απόδοσης, από την πειθαρχική επιτροπή τη FIFA, της νίκης στη Σερβία, δύο γνωστές αλβανικές εφημερίδες έγραψαν χαρακτηριστικά “Εννέα φασιστές χάρισαν τη νίκη στη Σερβία”. Ο αλυτρωτικός αυτός εθνικισμός γίνεται πιο ανησυχητικός, όταν συνδυάζεται με μίσος, το οποίο καλλιεργείται στις νέες γενιές από τις ελίτ, κυρίως τα μίντια. Η φανατική γειτονοφοβία, δεν συνιστά αποκλειστικό χαρακτηριστικό μόνο των Αλβανών. Το συνθήμα των Σέρβων οπαδών “Σκοτώστε τους Αλβανούς”, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ποδοσφαιρικά και περιφερειακά γεγονός, αλλά υποδηλώνει το μεγάλο “βαλκανικό” μίσος κατά του ανεπιθύμητου γείτονα, κληρονομούμενο από το παρελθόν και καλλιεργούμενο στις νέες γενιές. Η αναμέτρηση των εθνικισμών φέρνει συγκρούσεις. Η γαλουχία των νέων γενιών με φανατισμό, ο οποίος γεννά μίσος, καθιστά τις συγκρούσεις σχεδόν αναπόφευκτες. *Υποψήφιος Διδάκτωρ  Παντειου Πανεπιστημίου Διεθνείς Ευρωπαϊκές και Περιφερειακές Σπουδές πηγή

Χ. Μπαντάουϊ: Ο Μ. Αλέξανδρος στην αραβική παράδοση

Χ. Μπαντάουϊ: Ο Μ. Αλέξανδρος 

στην αραβική παράδοση

Σε μια κατάμεστη αίθουσα πραγματοποιήθηκε χθεςΚυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 η εκπληκτική ομιλία του Καθηγητή Αραβολογίας του Α. Π. Θεσσαλονίκης κ. Χ. Μπαντάουϊ με θέμα: "Ο Μ. Αλέξανδρος στην αραβική παράδοση".

Όσοι  είχαν την τύχη να παραστούν παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον τα όσα αναφέρθηκαν, όπως το ότι γίνεται σαφής αναφορά στο Κοράνι, όπου ο Μ. Αλέξανδρος εμφανίζεται ως απεσταλμένος του Θεού [Σούρα (=κεφάλαιο) 18 - εδάφια 82 έως 110], καθώς και το γεγονός ότι ο Μ. Αλέξανδρος παρέμεινε στις παραδόσεις όλων των λαών της Μ. Ανατολής ως εκπολιτιστής και σπουδαίος ηγέτης. Οι Πέρσες μάλιστα τον υιοθέτησαν και στα έργα των ποιητών και συγγραφέων τον παρουσιάζουν ως γιο του Δαρείου.

Ακολούθησαν ερωτήσεις που έδωσαν την αφορμή να ξεκαθαρίσει με αφοπλιστικά επιχειρήματα ο Καθηγητής Μπαντάουϊ ορισμένα θέματα, όπως η ανιστόρητη και αφελής προπαγάνδα ορισμένων περί "σφαγέα των λαών"!

Λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν έγινε δυνατή η βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να παρακολουθήσουν το παρακάτω βίντεο με σχετικό περιεχόμενο μιας άλλης ενδιαφέρουσας ομιλίας του εδώ: 

Βιογραφικό
O Χάσαν Μπαντάουϊ γεννήθηκε στο Ασσιούτ (Assyut, η ελληνιστική Λυκόπολις) της Αιγύπτου. Είναι επίκουρος καθηγητής ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, όπου κατέχει την μοναδική στην Ελλάδα έδρα Αραβολογίας. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια δίδαξε ιστορία του αραβοϊσλαμικού κόσμου στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Είναι συγγραφέας μεταξύ άλλων του δίτομου βιβλίου: "Εισαγωγή στην ιστορία του ισλαμικού κόσμου". Έχει ασχοληθεί εκτενώς με την παρουσία του Μ. Αλεξάνδρου στην αραβική παράδοση και έχει συγγράψει σχετικές μελέτες, όπως την σημαντική μελέτη "Ο Μ. Αλέξανδρος ή η ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (κατά τους Άραβες ιστορικούς από τον 7ο έως τον 14ο αιώνα μ.Χ.).

Corriere della Sera: Αγαπητή Μέρκελ, πήγαινε στην Ελλάδα για να θαυμάσεις την τέχνη και την ομορφιά Πηγή: Corriere della Sera: Αγαπητή Μέρκελ, πήγαινε στην Ελλάδα για να θαυμάσεις την τέχνη και την ομορφιά |

Να κάνει έναν διαφορετικό περίπατο στους δρόμους της Αθήνας προτρέπει η ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ κατά την επόμενη επίσκεψή της στην Ελλάδα, προκειμένου να θαυμάσει μερικά από μεγαλύτερα έργα τέχνης στον κόσμο που φυλάσσονται στα ελληνικά μουσεία, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά.

Η δημοσιογράφος Φρνατσέσκα Μονατζόλι προχωρά σε έναν ύμνο προς τους έλληνες συλλέκτες, ξεκινώντας από τον Γιώργο Κωστάκη, έλληνα ομογενή από τη Ζάκυνθο, του οποίου ο πατέρας είχε μετοικήσει στη Ρωσία. Οπως γράφει στο άρθρο της με τον τίτλο «Αγαπητή Μέρκελ πήγαινε στην Ελλάδα για να δεις πώς διασώζεται η τέχνη και η ομορφιά», ο Κωστάκης χαρακτηρίζεται στο βιβλίο του Μπρους Τσάτουιν: «Τι κάνω εγώ εδώ»; («What Am I Doing Here?», 1988) ως «ο μεγαλύτερος συλλέκτης της Σοβιετικής Ενωσης» ο οποίος ήταν ταυτόχρονα «επινοητικός και αφελής και διακατεχόταν από έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοσμικά πράγματα». Ειχε δηλαδή, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του καλού συλλέκτη.

Ο Κωστάκης μπορεί να μην ήταν πλούσιος, ωστόσο πάντα φρόντιζε να πληρώνει αδρά για κάτι που είχε καλλιτεχνική αξία, γράφει η Μονατζόλι, προσθέτοντας πως το σπίτι του ήταν πάντα γεμάτο από καλλιτέχνες, από τον Στραβίνσκι μέχρι τον Σαγκάλ. Με λίγα λόγια, γράφει η ιταλίδα δημοσιογράφος, ο Κωστάκης, αν και γεννήθηκε στη Ρωσία ήταν ένας τυπικός έλληνας: «αλέγκρος και ταυτόχρονα μελαγχολικός, φλεγματικός και παράλληλα γεμάτος ζωντάνια, φιλόξενος αλλά και απόμακρος». «Του άρεσε να συνομιλεί με τους καλεσμένους του, όπως ακριβώς κάνουν οι έλληνες στα καφενεία, ένα από τα τελευταία προπύργια του πολιτισμού της Μεσογείου» γράφει η Μονατζόλι.

«Οταν η Φράου Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα δεν περπατά στους δρόμους της πόλης, αλλά αν το έκανε σίγουρα θα ήταν μεγάλη η έκπληξή της, όταν θα έβλεπε πως παρά την κρίση, οι ταβέρνες και τα σύγχρονα καφενεία είναι γεμάτα από κόσμο όλες τις ώρες, γιατί ο Έλληνας, όπως γινόταν και στην αρχαία αγορά, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς συνομιλία» τονίζει η Corriere della Sera και επισημαίνει ότι «η Φράου Μέρκελ θα έβλεπε πως και οι Θεσσαλονικείς και οι Αθηναίοι άνοιξαν τα μουσεία για να υποδεχθούν ιδιωτικές συλλογές και του Κωστάκη, αλλά και άλλων συλλεκτών που τις παραχώρησαν».

Η ιταλίδα δημοσιογράφος συνεχίζει το άρθρο της κάνοντας μια εκτενή αναφορά στους σύγχρονους έλληνες συλλέκτες, με πρώτο το «καταπληκτικό», όπως αναφέρει» μουσείο της οικογένειας Γουλανδρή στις Κυκλάδες. Δεν παραλείπει επίσης να κάνει αναφορά στον Αντώνη Μπενάκη και στους άλλους δωρητές του ομώνυμου μουσείου, που μεταξύ άλλων «φιλοξενεί και την πέμπτη μεγαλύτερη και πιο σημαντική συλλογή νομισμάτων στον κόσμο».

Σε αυτό το σημείο έρχεται και η αναφορά στον «εκατομμυριούχο Δημήτρη Δασκαλόπουλο που ίδρυσε το "ΝΕΟΝ", έναν οργανισμό με κεντρικό άξονα τη σύγχρονη τέχνη, με έδρα του ολόκληρη την πόλη» χωρίς να περιορίζεται σε έναν μόνο χώρο. Η δημοσιογράφος έφερε το παράδειγμα της «εξαιρετικής» έκθεσης του Tino Sehgal στη Ρωμαϊκή Αγορά, με τον ίδιο τον «δημιουργό να συμμετέχει με τους περαστικούς σε διάφορες φιλοσοφικές συζητήσεις».

«Ενας άλλος εκατομμυριούχος, ο Δάκης Ιωάννου, δημιούργησε την οργάνωση "ΔΕΣΤΕ", που στηρίζει νέους καλλιτέχνες και φέρνει διάσημα ονόματα της διεθνούς (καλλιτεχνικής σκηνής) στην Αθήνα, αλλά και στο νησί της Υδρας» επισημαίνει η Μονατζόλι.

«Κι όμως» ενημερώνει η ιταλίδα δημοσιογράφους τους συμπατριώτες της, «υπάρχουν πολλοί στον κόσμο, όπως οι Αγγλοι, που επιλέγουν να προσποιούνται να πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν είναι άξια να πάρει πίσω τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, επειδή τα έκλεψαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας». Η Φρνατσέσκα Μονατζόλι χαρακτηρίζει αυτή την άποψη ως «κακή πίστη των ανθρώπων αυτών, που θεωρούν ότι τα Μάρμαρα προστατεύονται καλύτερα στο Βρετανικό Μουσείο, από ό,τι στο νέο εντυπωσιακό μουσείο της Ακρόπολης».

«Η Ελλάδα» προσθέτει η ιταλική εφημερίδα, «κουρασμένη από αυτό το ψέμα έχει ξεκινήσει μια παγκόσμια εκστρατεία για τη συλλογή υπογραφών με τον τίτλο "Bring them back" (Επιστρέψτε τα) με σκοπό την παράδοσή της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μάλιστα, η δημοσιογράφος κάνει αναφορά και στο βίντεο με πρωταγωνιστές την Ελενα Κατρίτση, τον Νίκο Αλιάγα και τον Σπύρο Φωκά στο οποίο η Ελλάδα «κλέβει» το Μπιγκ Μπεν. Η Μονατζόλι χαρφακτηρίζει το βίντεο «χιουμοριστικό» και παραπέμπει τους Ιταλούς στη σελίδα της συγκέντρωσης υπογραφών για την «επανένωση» των Μαρμάρων με την Ακρόπολη των Αθηνών, http://www.bringthemback.org.

Πηγή: Corriere della Sera: Αγαπητή Μέρκελ, πήγαινε στην Ελλάδα για να θαυμάσεις την τέχνη και την ομορφιά | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/176626#ixzz3IESWwm8o

"Εκπαίδευση Πέρα από τα Σύνορα" με την συνεργασία τριών Πανεπιστημίων! - Edukim përtej Kufijve, me bashkëpunimin e tre universiteteve!

Më datën 31 10 2014 deri më datën 02 11 2014 u organizua në Korçë Seminari me temë “Edukimi përtej Kufijëve”  dhe temë kryesore Mendimin Kritik. Ky seminar vjen si vazhdim i një seminari që filloi në Fakultetin e Pedagogjisë në Universitetin e Follorinës  i cili kishte si qëllim bashkëpunimin e tre Universiteteve atë të Follorinës, së Korçës dhe të Manastirit. Seminari u hap me përshëndetjen e Rektorëve. Profesori Ali Jashari  etj. Prezent ishte dhe Konsulli i Përgjithshëm i Greqisë z Joan Pedhioti i cili përshëndeti inciativën dhe uroj që kjo frymë bashkëpunimi të shtrihet në të gjitha fushat. Takimi i rradhës do të zhvillohet në Bitola pas dy vjetësh.

Από τις 31 10 2014 μέχρι στις 02 11 2014 οργανώθηκε στην Κορυτσά Σεμινάριο με γενικό θέμα την« Εκπαίδευση πέρα από τα Σύνορα» και ειδικό θέμα την "Κριτική Σκέψη" στην Εκπαίδευση. Μια πρωτοβουλία του Παιδαγωγικού Τμήματος  στην Φλώρινα με στόχο την Συνεργασία τριών Πανεπιστημίων, αυτό της Κορυτσάς, του Μοναστηριού και της Φλώρινας. Η δεύτερη αυτή συνάντηση έγινε στην Κορυτσά μετά από δύο. Τίμησε με την παρουσία του και ο ΓΠ της Ελλάδας κ Ιωάννης Πεδιώτης, ο οποίος χαιρέτισε την εκδήλωση και την πρωτοβουλία και ευχήθηκε αυτό το παράδειγμα συνεργασίας να το ακολουθήσουμε σε όλα τα επίπεδα. Ήταν παρόντες εκπρόσωποι από τα τρία πανεπιστήμια και πολλοί διανοούμενοι από την Κορυτσά. Η επόμενη συνάντηση θα γίνει στο Μοναστήρι.   Δείτε τις φωτογραφίες και τα βίντεο.