Eθνική Αντίσταση Η συμβολή του κλήρου, Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου 22 11 2015

Στον εισοδηματία που γράφει πως εξασφάλισε τον εαυτό του και τους οικείους του. (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς) - Rrogëtarit që shkruan se siguroi veten e tij si dhe të afërmit e tij. (Shën Nikolla Velimiroviç).

Στον εισοδηματία που γράφει πως εξασφάλισε τον εαυτό του και τους οικείους του. (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς) Φοβᾶμαι γιά σᾶς. Μοῦ γράφετε πώς ἐξασφαλίσατε τόν ἑαυτό σας καί τά παιδιά σας τόσο σταθερά, ὥστε τώρα μπορεῖτε νά ζήσετε χωρίς ἀνησυχία. Ἡ ἀσφάλειά σας, φαίνεται, ἔδιωξε ἀπό τήν ψυχή σας τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέ τί ἐξασφαλιστήκατε; Μέ τό χρῆμα; Μά δέν ἀκοῦτε αὐτές τίς μέρες, πώς ἡ ξαφνική πτώση τῶν τραπεζῶν σέ μία νύχτα κάνει τούς ἐκατομμυριούχους ζητιάνους καί, τό χειρότερο, αὐτόχειρες; Μέ τά σπίτια καί τά μαγαζιά; Μά δέν διαβάζετε περί τῶν ἐπαναλαμβανόμενων σεισμῶν, πού σ’ ἕνα λεπτό γκρεμίζουν τίς πόλεις σέ σωρό χαλάσματα; Ἀγοράσατε τούς ἀγρούς καί τούς κήπους φρούτων; Μά ξεχάσατε τίς πρόσφατες ξηρασίες, καί τίς πλημμύρες, καί τά σύννεφα ἀπό τίς ἀκρίδες; Ἐάν διαβάζατε τό Εὐαγγέλιο, θά εἴχατε ἐμπεδώσει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου» (Ματθ. 13, 22). Μέ παραξενεύει, πῶς ἀκριβῶς αὐτές τίς μέρες, ὅταν ὁ θυμός τοῦ Θεοῦ σπάει κάθε γήινη ἀσπίδα, μέ τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά προστατέψουν τόν ἑαυτό τους ἐκτός ἀπό τήν πίστη σ’ Ἐκεῖνον, τόν Παντοδύναμο, ἐσεῖς θεωρεῖστε προστατευμένος μέ τόσο τιποτένια ἀσπίδα σάν τόν πλοῦτο. Καί μοῦ θυμίζετε πολύ τούς Κινέζους, οἱ ὁποῖοι σ’ ἕναν πόλεμο μέ τούς Ἰάπωνες τεντώνανε τίς ὀμπρέλες πάνω ἀπό τά κεφάλια τους, γιά νά προστατευτοῦν ἀπό τά ἐχθρικά πολυβόλα. Μαζί μ’ αὐτήν τήν ἀσφάλεια, πού προέρχεται ἀπό τόν ἄξιο τιμωρίας πλοῦτο, ἐγώ διαισθάνομαι καί ἄλλο κακό σέ σᾶς, δηλαδή, ὅτι ὁ πλοῦτος σας προέρχεται ἀπό τήν ἀδικία. Τοῦτο σημαίνει νά τρῶς ψωμί μέ τά σκουλήκια. Θά δηλητηριάσετε τόν ἑαυτό σας καί τά παιδιά σας. Ἀκοῦστε τί λέει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: «Ὅποιοι πλουτίζουν μέ τήν ἀδικία εἶναι πιό κακόμοιροι ἀπό τούς ζητιάνους· εἶναι καλύτερο νά ζητιανεύεις παρά νά ἁρπάζεις». Ἡ Βιβλική ἱστορία περί τοῦ Ἰώβ μᾶς μαρτυρεῖ πώς ὁ δίκαιος ἄνθρωπος μπορεῖ σέ μία μέρα νά χάσει ὅλο τό γήινο πλοῦτο, πόσο μᾶλλον ὁ ἄδικος. Σέ μία μέρα ὁ δίκαιος Ἰώβ ἔχασε ὅλη τήν περιουσία του, μαζί μ’ αὐτό ἀκόμα καί τούς γιούς καί τίς κόρες του. Ἔχασε ἔπειτα καί τήν ὑγεία καί σάν ζητιάνος, ὁλόκληρος μέσα στίς πληγές, ξάπλωσε στό χῶμα καί ἄρχισε νά θρηνεῖ. Ἄραγε δέν φοβάστε ὅτι καί σ’ ἐσᾶς αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ; Στήν κακομοιριά του καί τήν ἀρρώστια ὁ εὐσεβής Ἰώβ ὑπερασπιζόταν τήν ψυχή του ἀπό τήν ἀπελπισία μέ τή δυνατή πίστη στόν Θεό. Ἐσεῖς μέ τί θά τήν ὑπερασπισθεῖτε; Καί τί θά μπορέσει νά σᾶς συγκρατήσει νά μήν αὐτοκτονήσετε; Δηλαδή στήν ὑλική κατάρρευση νά μήν προσθέσετε καί τήν κατάρρευση τῆς ψυχῆς; Στήν Ἁγία Γραφή τοῦ Θεοῦ γράφει ὅτι ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀδικία μισεῖ τήν ψυχή του. Στή μοναξιά, στίς ἤσυχες νυχτερινές ὧρες, μιλῆστε μέ τή συνείδησή σας, ἐάν ὄντως ἀγαπᾶτε περισσότερο τήν ἀδικία ἤ τήν ψυχή σας. Γρηγορεῖτε καί νά πλουτίζετε ἐν Θεῷ, κατά τόν λόγο τοῦ Σωτήρα. Καί νά πλουτίζετε ἐν Θεῷ σημαίνει νά πλουτίζετε μ’ ἐκεῖνον τόν πλοῦτο τόν ὁποῖο ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί ποτέ δέν θά ἐγκαταλείψει τόν ἄνθρωπο. Τοῦτος εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς πίστης καί τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό, ὁ πλοῦτος τοῦ ἐλέους καί τῆς συμπόνιας, τῆς ἀλήθειας καί τῆς φιλαδελφίας. Μέ τούτη τήν ἀσπίδα θά προστατέψετε τή ζωή σας καί τή ζωή τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλέστερα παρά μ’ ἕνα ὁλόκληρο γήινο βασίλειο, ἀκόμα καί ἄν ἐκτείνεται ἀπό τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου μέχρι τή δύση. Ὁ Θεός νά σᾶς φωτίσει καί εὐλογήσει Από το βιβλίο “Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…” του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ 200-201

Rrogëtarit që shkruan se siguroi veten e tij si dhe të afërmit e tij. (Shën Nikolla Velimiroviç). Kam frikë për ju. Më shkurani se siguruat veten tuaj dhe fëmijët tuaj kaq me siguri, sa tani mund të jetoni pa preokupime. Siguria juaj, duket, largoi nga shpirti juaj frikën e Perëndisë. Me çfarë u siguruat? Me para? Nuk dëgjoni këto ditë, se rrënia e papritur e bankave, brenda një nate, bën milionerët lypës dhe më e keqja i çon në vetëvrasje? Me shtëpi apo dyqane? Nuk keni lexuar për tërmetet e përsëritura, që në një minutë shkatërrojnë qytetet dhe i kthejnë në një grumbull gërmadhash? Bletë toka dhe kopshte frutash? Harruat thatësirat e kohëve të fundit, dhe përmbytjet  si dhe rretë me karkalecë? Nëse lexuat Ungjillin, do të kishit kuptuar fjalën e Krishtit: “Mashtrimi i pasurisë” (Mattheut, 13,22).  Më çudit , se si pikërisht në këto ditë, kur indinjimi i Zotit thyen çdo mburrojë tokësore, me të cilën njerëzit duan të mbrojnë veten e tyre, përveç besimit të tyre tek Ai, të Gjithëpushtetëshmin,  ju konsideroheni të mbrojtur me një mburrojë kaq të pavlerë si pasuria. Më kujtoni  shumë Kinezët, të cilët në një luftë me Japonezët hapnin umbrellat e tyre mbi kokë që të mbroheshin nga mitralozët. Bashkë me këtë siguri që vjen nga pasuria që  është e denjë që të ndëshkohet, unë ndjej diçka tjetër të keqe për ju, dmth, që pasuria juaj vjen nga padrejtësia. Kjo do të thotë të hash bukë me krimba. Do të helmoni veten tuaj dhe fëmijët  tuaj. Dëgjoni se çfarë thotë Shën Joan Gojarti: “Ata që pasurohen me padrejtësinë janë më të fatkeqë se lypësit, është më mirë të lypësh se sa të rrëmbesh”. Historia biblike e Jovit, na dëshmon se njeriu i drejtë mundet në një ditë , të humbsë të gjithë pasurinë e tij, bashkë me të, fëmijët bijtë dhe bijat e tij. Humbi më pas dhe shëndetin dhe si lypës, i gjithi në plagë, u shtri  përdhe dhe filloi të vajtojë. Vallë nuk keni frikë që dhe tek ju kjo mund të ndodhë? Çfarë do të mundet t’iu mbajë larg nga vetëvrasja ? Dmth në rrënimin tuaj materiale të mos shtoni dhe rrënimin shpirtëror? Në Shkrimin e Shenjtë, të Zotit, shkruanse ai i cili do padretjësinë, urren shpritin e tij. Në vetmi, gjatë orëve të qeta të natës, flisni me koshiencën tuaj, nëse me të vërtetë doni më tepër padrejtësinë apo shpritin tuaj. Nxitoni dhe pasurohuni më Zotin, sipas fjalës së Shpëtimtarit. Të pasuroheni më Zotin do të thotë të pasuroheni me atë pasuri të cilën Zoti e do dhe kurrë nuk do ta braktisë njeriun. Kjo është pasuria e besës dhe e besimit ndaj Zotit, pasuria e mëshirës dhe dhembshurisë, e së vërtetës dhe dashurisë vëllazërore. Me këtë mburojë do të mbroni jetën tuaj dhe jetën e fëmijëve tuaj, më me siguri se sa me një mbretëri të tërë tokësore, akoma dhe sikur ajo të shtrihej nga lindja në perëndim. Zoti t’iu bekojë dhe t’iu ndriçojë. Nga libri “Rrugë pa Perëndi nuk durohet...” Shën Nikolla Velimiroviç, fq 200-201.

Θ΄ Λουκά Ο άφρων πλούσιος και το κοινωνικό πρόβλημα 22 11 2015, Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου - E Djela e 9 të e Llukait "Lakmia dhe Egoizmi" Mitropoliti i Korçës Hirësia e Tij +Joani

Σελίδες από την εποποιία του ΄40- Η απελευθέρωση της Κορυτσάς - Faqe nga epopeja e 40-ës - Çlirimi i Korçës

Κατερίνα Χουζούρη Kαθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας Kι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες Eκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου Kαι μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό Που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε Mα όλος ο κόπος τ’ ουρανού Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα Πρωί, στα πόδια του βουνού Tώρα, σαν από στεναγμό Θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει. Οδυσσέα Ελύτη, Άσμα Ηρωϊκό και Πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας.[1] Κώστας Κουτσουρής, Κορυτσά, 1940, Λάδι σε μουσαμά 64×86 εκ. «Στην «Κορυτσά» (ο ζωγράφος Κώστας Κουτσουρής) αποδίδει τη ζωή στη βορειοηπειρωτική αγροτόπολη μια μέρα του χειμώνα, μετά την κατάληψή της από τους Έλληνες το 1940.  Το χιόνι σκεπάζει τις στέγες των σπιτιών τους, τους τρούλους και τα καμπαναριά της εκκλησίας, όπου έχουν αναρτηθεί ελληνικές σημαίες, ενώ τα βουνά διαγράφονται στο βάθος.  Η κίνηση στους δρόμους δείχνει το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για την απόδοση της ζωής, αφού η ανθρώπινη μορφή θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης».[2]  Ο ζωγράφος πολέμησε στην Κορυτσά και αποτυπώνει στον πίνακα αυτά που έζησε.  Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο πίνακας αυτός βρίσκεται μόνιμα, στο Γραφείο του Υπουργού Εθνικής Άμυνας. «Μην. Νοέμβριος… Τέλος συνεχίζομεν τον δρόμον.  Ύστερα από μίαν ώραν εισερχόμεθα εις τα πρώτα σπίτια της Κορυτσάς.  Οι ορισθέντες πολίται διά την υποδοχήν, μόλις μας αντίκρυσαν ήρχησαν να μας διανέμουν δώρα.  Τουτέσιν τσιγάρα, γλυκά, φρούτα και τόσα άλλα.  Μετά προχωρούμεν για το κέντρον της.  Από τη μία άκρη της πόλεως έως την άλλην, είχαν παραταχθεί αι χιλιάδες των κατοίκων της δια να μας υποδεχθούν. Το τι συνέβη κατά τη νύχτα εκείνη δεν περιγράφεται.  Το καλώς ήλθατε και το ζήτω ηκούετο από χιλιάδες στόματα.  Συγκινητικότατη υπήρξεν η υποδοχή μας.  Από τη μεγάλη τους χαρά πολλοί εκ των κατοίκων της έκλαιον.  Απ’ όπου κι αν περνούσα άφθονα τσιγάρα μας εδίδοντο εκ των πολιτών.  Εγώ δε τους έλεγα: «Έλληνες είστε;  Έλληνες;» «Ναι, ναι Έλληνες», με έλεγαν.  Αυτήν όμως την μεγάλην υποδοχήν που μας επεφύλαξεν ο πληθυσμός της, ήρθαν να της δώσουν μεγαλυτέραν ζωήν οι ήχοι της καμπάνας της Μητροπόλεως.  Όταν άρχισε η καμπάνα να χτυπά γλυκά, τότε δεν ηδυνήθην και εγώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.  Στιγμές αλησμόνητες.  Η Κορυτσά πλέον είχε περιέλθει εις τα χείρας μας.  Ήταν το δώρο που εδίδαμεν  εις την μητέρα μας Ελλάδα, η οποία όταν φεύγαμε από αυτήν μας είχε δώση τις καλλίτερες ευχές», γράφει μεταξύ άλλων στο Ημερολόγιο που κρατούσε ο Αχιλλέας Αθαν. Γκούμας, και το οποίο επιγράφεται «Ελληνοιταλικός Πόλεμος».  Ο Α. Γκούμας τραυματίστηκε θανάσιμα από βόμβα ιταλικού αεροπλάνου, στο Μνήμα της Γριάς, σε υψόμετρο 2.120μ., λίγες ημέρες πριν τελειώσει ο πόλεμος.[3] Η κατάληψη της Κορυτσάς στις 22 Νοεμβρίου του 1940, «προκάλεσε έναν πραγματικό συναγερμό ολόκληρου του ελληνικού λαού για τον εορτασμό της λαμπρότερης ελληνικής νίκης των τελευταίων χρόνων»… «Η αγγλική εφημερίδα Daily Mail στο φύλλο της 25ης Νοεμβρίου έγραψε τα εξής: «…Ο κόσμος ολόκληρος χρεωστεί συγχαρητήρια εις την Ελλάδα…».  Και η εφημερίδα New York Times «σε κύριο άρθρο της την 28η Νοεμβρίου έγραφε: «Οι Έλληνες κατήνεγκαν την πρώτη πραγματική ήττα στις κατά ξηράν δυνάμεις του Άξονα»… «Ο αντίκτυπος της νίκης αυτής, η οποία στην ουσία ήταν η πρώτη νίκη στην Ευρώπη εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, ανέτρεπε τα μέχρι τότε πολεμικά δεδομένα…»[4]  Όμως τίποτε δεν είχε τελειώσει… Είχε  ξεκινήσει η μεγάλη περιπέτεια, ο μεγάλος αγώνας, ο μεγάλος πόλεμος.  Ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας, όπως έγραφε ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης (σε ομιλία που εκφώνησε την Τρίτη 10 Ιουνίου, του 1941, στα παιδιά του Ελληνικού Γυμνασίου, στης Αλεξάνδρειας): «Θυμάμαι την ημέρα που μας κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί.  Το πλήθος που ζητωκραύγαζε στην οδό Σταδίου, σώπασε ξαφνικά κι έπειτα άρχισε να τραγουδά με τη βαριά μεγάλη φωνή: «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια».  Αυτό και μόνο.  Αλλά αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς πως ο πόλεμος τούτος δεν ήταν σημερινός ούτε χθεσινός: ήταν ο αιώνιος πόλεμος της Ελλάδας όλων των καιρών για την ανθρώπινη αξία»[5]. Κατερίνα Χουζούρη [1] Ελύτη Οδ., 1996, Άσμα Ηρωϊκό και Πένθιμο για το χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα. [2] Μεντζαφού Πολύζου Ολ., 2008, Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ/ Μέτσοβο, Ζωγραφική, Χαρακτική, Γλυπτική, εκδ. Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, Αθήνα. [3] Η μαρτυρία αυτή προέρχεται από την έκδοση της Εφημερίδας Ελευθεροτυπία, τον Οκτώβριο του 2010, που επιγράφεται «Σου γράφω από το μέτωπο, 1940-1941» και περιλαμβάνει τα ημερολόγια Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι ξεκινώντας για το αλβανικό μέτωπο στις 28 Οκτωβρίου του 1940, θέλησαν να συγκρατήσουν στη μνήμη τους τα γεγονότα που θα βίωναν. [4] ΦαναριώτηΠ., 2012, Η Ελλάδα στις φλόγες του πολέμου, εκδ. Σταμούλη Α.Ε., Αθήνα [5] Σεφέρη Γ., 1974, Δοκιμές, 1ος Τόμος, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα πηγή

Katerina Huzuri Pasi hidhte borë nga shkundja e bajames, era Dhe ndiznin majrat e barërave kalorësit Atje ku trokiste dega e një rrapi trim Dhe një flamur spërkatëte lart tokë dhe ujë, Ku arma kurrë nuk rëndonte mbi shpinë Por gjithë lodhja e qiellit Gjithë bota shëmbëllente si një pikë uji Mëngjes, në këmbët e malit Tani si një rrënkim nga Zoti një hije zmadhohet. Odisea Eliti, Këngë Heroike dhe Vajtuese për nënoficerin e humbur të Shqipërisë (1) (Përkthim i Lirë)   Kosta Kutsuri Korçë 1940, Vaj në mushama 64X86cm. “Në Korçë“ (Piktori Kosta Kucuri) pasqyron jetën në qytetin bujqësor të Epirit Verior një ditë dimri, pas marrjes së saj nga Grekët më 1940. Bora mbulon çatitë e shtëpive të tyre, kubetë e kishave, ku janë shpalosur flamurët grekë, ndërsa malet përshkruhen në thellësi. Lëvizja në rrugë tregon interesin e artistit për interpretimin e jetës, pasi forma njerëzore konsiderohet pjesë e pandashme e natyrës(2). Piktori luftoi në Korçë dhe printon në pikturë këto që jetoi. Ja vlen gjithashtu të shënohet se kjo pikturë gjendet përgjithmonë në zyrën e Ministrit të Mbrojtjes Kombëtare. “Muaji Nëntor... në fund vazhdojmë rrugën. Pas një ore hyjmë në shtëpitë e para të Korçës. Qytetarët e caktuar për pritjen, sapo na panë filluan të na shpërndajnë dhurata. Të cilat ishin, cigare, ëmbëlsira, fruta dhe kaq shumë të tjera. Më pas ecëm drejt qëndrës së saj. Nga njëra anë e qytetit deri në tjetrën, ishin vendosur me mijëra banorë të saj që të na presin. Ajo që ndodhi atë natë nuk përshkruhet. Mirëserdhët dhe Brohoritje gëzimi  dëgjoheshin nga mijëra gojë. Mallëngjyese ishte pritja që na u bë. Nga gëzimi i madh shumë prej banorëve qanin. Ngado që kalonim cigare pafund na jepeshin nga qytetarët. Ndërsa unë ju thoja: “Grekë, jeni, Grekë” “Po, po Grekë” na thonin. Por kësaj pritje të madhe që na ruajti popullata e qytetit i dha më shumë jetë dhe tingulli i kambanave të Mitropolisë. Kur filloi kambana që të binte ëmbël, atëhere nuk munda as unë që të mbaja lotët e mi. Çaste të paharrueshme. Korça tashmë ishte në duart tona. Ishte dhurata që i falnim nënës sonë Greqi, e cila kur u larguam prej saj, kishte falur uratat më të mira”, shkruan ndër të tjera në Ditarin që mbante Ahileas Athan. Gkuma, e cila ka titullin “Lufta italo-greke”. A Gkuma u plagos dhe vdiq nga një bombë e avionëve italianë, në Varrezën e Grias, në lartësinë 2120 m, pak ditë para se të mbaronte lufta (3). Marrja e Korçës më 22 Nëntor të 1940, “shkakëtoi një alarm të vërtetë të gjithë popullin grek për festimet e fitores më të ndritëshme greke të viteve të fundit”... “Gazeta Daily Mail në fletën e saj të 25 Nëntorit shkruante si më poshtë: “... E gjithë bota i detyrohet urime për fitoren Greqisë...”. Gazeta e New York Times, në artikullin kryesor të saj më 28 Nëntor shkruante: “Grekët arritën fitoren e parë të vërtetë ndaj forcave tokësore të Boshtit”.... “ Jehona e kësaj fitoreje, e cila në esencë ishte fitorja e parë në Europë kundër forcave të Boshtit, përmbyste të dhënat e deri atëherëshme luftarake...” (4). Por asgjë nuk kishte mbaruar... Kishte filluar aventura e madhe, beteja e madhe, lufta e madhe. Lufta e përjetëshme e Greqisë, siç përshkruante poeti i madh Jorgo Seferi (në fjalën e mbajtur të Martën 10 Qershor të 1941, tek fëmijët e Gjimnazit Grek të Aleksandrisë): “Mbaj mend ditën që na shpallën luftën gjermanët. Populli që thërriste me entuziazëm në rrugën Stadhiu, u hesht papritur dhe më pas filloi të psalte me zë të madh e të rëndë: “Përlufteshën Gjenerale”. Këtë dhe vetëm. Por kjo dhe vetëm ishte e mjaftueshme që të kuptojë dikush se kjo luftë nuk ishte e sotme as e djeshme: ishte lufta e përjetëshme e Greqisë së të gjitha kohërave për vlerën njerëzore” (5). Katerina Hazuri. Bibliografi [1] Ελύτη Οδ., 1996, Άσμα Ηρωϊκό και Πένθιμο για το χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα. [2] Μεντζαφού Πολύζου Ολ., 2008, Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ/ Μέτσοβο, Ζωγραφική, Χαρακτική, Γλυπτική, εκδ. Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, Αθήνα. [3] Η μαρτυρία αυτή προέρχεται από την έκδοση της Εφημερίδας Ελευθεροτυπία, τον Οκτώβριο του 2010, που επιγράφεται «Σου γράφω από το μέτωπο, 1940-1941» και περιλαμβάνει τα ημερολόγια Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι ξεκινώντας για το αλβανικό μέτωπο στις 28 Οκτωβρίου του 1940, θέλησαν να συγκρατήσουν στη μνήμη τους τα γεγονότα που θα βίωναν. [4] ΦαναριώτηΠ., 2012, Η Ελλάδα στις φλόγες του πολέμου, εκδ. Σταμούλη Α.Ε., Αθήνα [5] Σεφέρη Γ., 1974, Δοκιμές, 1ος Τόμος, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα

Απελευθέρωση της Κορυτσάς (22 Νοε 1940)

ετά τη λήξη της πρώτης περιόδου του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (13 Νοε. 1940) και την επιτυχή απόκρουση της ιταλικής εισβολής άρχισε η συνεχώς εντεινόμενη ελληνική αντεπίθεση για την απελευθέρωση των πόλεων της Βόρειας Ηπείρου.

Κατά την έναρξη της ελληνικής αντεπίθεσης εναντίον των Ιταλών στις 14 Νοεμβρίου 1940 το 65ο Σύνταγμα Πεζικού, ανήκε στη Χ Μεραρχία Πεζικού, η οποία υπό το Γ΄ Σώμα Στρατού συμμετείχε στην επιθετική ενέργεια προς Μοράβα – Κορυτσά. Στις 0630 της 14ης Νοεμβρίου, το 65ο Σύνταγμα  Πεζικού (μείον τάγμα), σε σύνδεσμο με τα τμήματα της ΙΧ Μεραρχίας που ενεργούσαν βορειότερα, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο βόρειο τομέα της Χ Μεραρχίας. Μέχρι τις 0800, κατέλαβε το χ. Βόζιγραδ εντός του βορειοηπειρωτικού εδάφους και μέχρι το μεσημέρι έφθασε μπροστά από το ύψ. 1259, όπου και καθηλώθηκε από τη σθεναρή αντίσταση των Ιταλών.

Τη νύκτα 14/15 Νοεμβρίου, το 65ο Σύνταγμα Πεζικού υπήχθη στη δύναμη του Αποσπάσματος, Συνταγματάρχη Μπεγέτη Ιωάννη, Διοικητή Πεζικού της ΙΧ Μεραρχίας. Το Απόσπασμα Μπεγέτη αποτελούσαν ως τότε τα Ι/53, Ι/65 και Ι/27 Τάγματα Πεζικού και ανήκε στην ΙΧ Μεραρχία, η οποία ενεργούσε αμέσως βορειότερα από τη Χ Μεραρχία. Το Απόσπασμα Μπεγέτη, τη βάση του οποίου αποτελούσε πλέον το 65ο Σύνταγμα Πεζικού, συνέχισε την επίθεση του το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1940. Μετά από σκληρό αγώνα κατέλαβε περίπου στις 1100 το ύψ. 1271 και τις απογευματινές ώρες το ύψ. 1259. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 11 αξιωματικοί και 250 οπλίτες Ιταλοί και κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Στις 16 Νοεμβρίου 1940 συνεχίστηκε η επίθεση από το Απόσπασμα Μπεγέτη και καταλήφθηκε το ορεινό συγκρότημα Χήπετς, το ύψ. 1500 και το χ. Ρέσνιτσε. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 11 αξιωματικοί και 120 οπλίτες Ιταλοί ενώ κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Την επομένη, 17 Νοεμβρίου, ολοκληρώθηκε η κατάληψη της κορυφογραμμής Πρόπας (ύψ. 1710) – ύψ. 1779 – Σβέτι Ατανάς (ύψ. 1700), μετά από σκληρούς αγώνες, κυρίως στο ύψ. 1779 όπου οι Ιταλοί εξαπέλυσαν επανειλημμένες αντεπιθέσεις, οι οποίες αποκρούσθηκαν. Στις 18 Νοεμβρίου, το Απόσπασμα Μπεγέτη επιτέθηκε από Πρόπας προς Ντάρζα για να διευκολύνει τον αγώνα της Χ Μεραρχίας και με προωθημένα τμήματα κατέλαβε το ύψ. Μπίγκλα (ύψ. 1435). Από το πρωί αυτής της ημέρας βρέθηκαν κάτω από τα πυρά πυροβολικού του αποσπάσματος, τόσο η οδός Ερσέκας – Κορυτσάς, όσο και το αεροδρόμιο Κορυτσάς.

Την επομένη, το Απόσπασμα Μπεγέτη συνέχισε την επίθεσή του στην κατεύθυνση Πρόπας – ύψ.  1720 για να διευκολύνει την προέλαση της Χ Μεραρχίας και κατέλαβε τις απογευματινές ώρες, μετά από σκληρό αγώνα, το δασώδες ύψωμα, δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ντάρζας. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 2 αξιωματικοί και 18 οπλίτες Ιταλοί.

Στις 20 Νοεμβρίου, δεν έγινε καμιά σοβαρή επιθετική ενέργεια λόγω πυκνής ομίχλης. Την επομένη, παρά τις συνεχιζόμενες δυσμενείς καιρικές συνθήκες, το Απόσπασμα συνέχισε την πίεσή του προς τη διάβαση της Ντάρζας για υποβοήθηση της προσπάθειας της Χ ΜΠ, η οποία μέχρι το απόγευμα κατέλαβε το ύψ. Λότο, καθώς και το ύψωμα 1.000 μ. νότια του υψ. 1435 (Μπίγκλα) και το ύψωμα 2.000 μέτρα δυτικά του Σβέτι Ατανάς (1700). Στις 22 Νοεμβρίου, το Απόσπασμα Μπεγέτη συνέχισε την επίθεσή του και κατέλαβε τα υψώματα νότια του χ. Ντρενόβου και το ύψ. 1405 ενώ προώθησε και αναγνωρίσεις προς την Κορυτσά. Στις 1500 κατέλαβε το χ. Μπόριγια και στις 1745 το Ι/53 Τάγμα Πεζικού με λόχο του Ι/27 Τάγματος Πεζικού εισήλθαν στην Κορυτσά χωρίς αντίσταση, μέσα σε μεγάλο ενθουσιασμό του ελληνικού πληθυσμού.

Το Απόσπασμα του Συνταγματάρχη Μπεγέτη Ιωάννη, του οποίου τη βάση αποτε­λούσε το 65ο Σύνταγμα Πεζικού συντέλεσε αποφασιστικά στη διάσπαση της αμυντικής τοποθεσίας στο όρος Μοράβα και είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Κορυτσάς.

Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολης.-Kryministiri i Shqipërisë z Edi Rama në Patriarkanën Ikumenike të Konstandinupojës!

Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα επισκέφτηκε σήμερα την Κωνσταντινούπολη όπου και ανάμεσα σε άλλους τον υποδέχτηκε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Β'. Ιδού τι γράφει ο ίδιος ο Ράμα για την επίσκεψη αυτή. 

" Σήμερα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης συζητώντας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για την κοινή πρόκληση των θρησκευτικών ιδρυμάτων για την διαφύλαξη και προώθηση της θρησκευτικής ανεχτηκότητας, μια πρόκληση ζωτικής σημασίας στην περιοχή μας, όπου η Αλβανία παίζει έχει ένα σημαντικό ρόλο, για να παίξει"

.....................................................

FAKTI SOT – Kryeministrit i Shqipërisë Edi Rama është duke vizituar Stambollin në Turqi ku sot u prit nga Patriarku Ekumenik, Bartolomeu II. Ja se çfarë shkruan Kryeministri Rama në rrjetin social Facebook:

“Sot në Patrikanën Ekumenike të Stambollit për të bashkëbiseduar me Sh. T. Patriarkun Ekumenik Bartolomeun I për sfidën e përbashkët të shteteve e të institucioneve fetare në ruajtjen dhe promovimin e tolerancës fetare; një sfidë me rëndësi jetike në rajonin tonë ku Shqipëria ka një rol të posaçëm për të luajtur.”

Εκτός από την "τσαμουριά" οι Αλβανοί θέλουν και την Καστοριά! Ανοησίες εθνικιστών

Μετά από τη “τσαμουριά” κάποιοι στην Αλβανία ανακαλύπτουν κι άλλα εδάφη που πρέπει,λένε να διεκδικήσουν! Και μπορεί να είναι γραφικά τα όσα λένε,αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε την επιμονή τους. Προκαλεί “εθισμό” κι αυτό είναι επικίνδυνο.

Η εφημερίδα ΤΕΛΕΓΚΡΑΦ, δημοσιεύει μακροσκελές άρθρο του ''συνεργάτη της'' «καθηγητή Agim Koçillari», τα βασικά σημεία του οποίου έχουν ως εξής :

Το «τσάμικο» γνώρισε μεγάλη προβολή μετά τη μεταπολίτευση του 1990, όταν ιδρύθηκε ο Σύλλογος «Τσαμουριά». Σήμερα οι Αλβανοί στο εσωτερικό της χώρας γνωρίζουν πολλά για το «τσάμικο», ενώ για τη διεθνή προβολή του, βοήθησαν τα έργα για το θέμα αυτό, των Βρετανών μελετητών Miranda Vickers και James Petiffer.

Σήμερα δεν πρέπει να μιλάμε μόνο για το «τσάμικο», αλλά και για ένα άλλο θέμα, δυστυχώς ξεχασμένο, εκείνο του αλβανικού πληθυσμού, που εκδιώχτηκε από τα δικά του εδάφη όπου ζούσε στη Νότιο - Δυτική Μακεδονία.

Άρα εκτός της «Τσαμουριάς», εντός της ελληνικής επικράτειας βρίσκονται «και άλλα αλβανικά εδάφη, από τα οποία ο αλβανικός τους πληθυσμός εκδιώχθηκε».

Από το βιβλίο «Νότιος Ήπειρος, Τσαμουριά» που κυκλοφόρησε το 2014 από τον εκδοτικό οίκο του ιδιωτικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Τιράνων, στο κεφάλαιο που έχει γράψει ο καθηγητής Σαμί Ρεπίστι, αναφέρει ότι τα αλβανικά εδάφη, τα οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις παραχώρησαν στην Ελλάδα, είναι : Θεσπρωτία (Τσαμουριά ,1515 τ. χλμ), Ιωάννινα (4890 τ. χλμ), Πρέβεζα (1077 τ. χλμ), Καστοριά (685 τ. χλμ), Άρτα (1612 τ. χλμ.) Συνολικά 10779 τ. χλμ.

Άρα στην Ελλάδα βρίσκονται αλβανικά εδάφη σε έκταση πολύ μεγαλύτερη απ΄ εκείνη της «Τσαμουριάς», οπότε μπορούμε να μιλάμε πλέον για «αλβανικό ζήτημα με την Ελλάδα» και όχιγια «τσάμικο ζήτημα με την Ελλάδα».

Οι Έλληνες, σε αντίθεση με τα όσα δεσμεύτηκαν στη Συνθήκη της Λωζάνης, εκδίωξαν δια της βίας από τα δικά τους εδάφη, περίπου 100 χιλιάδες Αλβανούς μουσουλμάνους. Από τη Φλώρινα και την Καστοριά εκδιώχθηκαν 35 χιλιάδες Αλβανοί. 

Γιατί αυτή η ιστορική αλήθεια δεν αντικατοπτρίζεται στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια της ιστορίας; Γιατί δεν θέτουν το θέμα οι Αλβανοί πολιτικοί;

Σύμφωνα με τον ιερέα Anton Belushi, το 1995 στη Φλώρινα υπήρχαν εννέα χωριά που μιλούσαν αλβανικά. Σύμφωνα με τον Αλβανό ιστορικό Αρμπέν Λάλα, ο οποίος έχει περιηγηθεί όλη τη Βόρεια Ελλάδα, σύμφωνα με τον Αρβανίτη Αριστείδη Κόλια κ.α., στον Έβρο, στην Ανατολική Θράκη, ζουν σήμερα 40 χιλιάδες Αλβανοί, οι οποίοι μερικές φορές έχουν δηλώσει σε αλβανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ότι ζητούν από το αλβανικό κράτος να ανοίξουν αλβανικά σχολεία στην περιοχή για τα παιδιά τους και συγκεκριμένα στην Κοινότητα Τυχερού.

Οι Έλληνες ζητούν σχολεία στην Κορυτσά και τη Χειμάρρα όπου δεν υπάρχουν Έλληνες, εμείς γιατί να μην ζητήσουμε σε μέρη της Ελλάδος όπου ζουν Αλβανοί; Τι φοβόμαστε, την αντίδραση της Ελλάδας;

Μήπως έκανε κάτι η Ελλάδα μετά τις δηλώσεις Ράμα κατά την επερώτηση Ντούλε για την εκκλησία στη Χειμάρρα;

Άρα με την Ελλάδα θα πρέπει να συζητήσουμε «το αλβανικό ζήτημα στην Ελλάδα και όχι το τσάμικο ζήτημα στην Ελλάδα». 
πηγή