Η άνθιση των σχολείων στην Ήπειρο και ο ρόλος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού!- Lulëzimi i shkollave në Epir dhe roli i Shën Kozma Etolosit!

Μετά την κατάκτηση της Ηπείρου και μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα, η Οθωμανική κατοχή κατέστρεψε τα πάντα. Στην Ήπειρο βασίλευε απόλυτο πνευματικό σκοτάδι. Αμάθεια, άγνοια και αμορφωσιά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Οι μονές και οι νάρθηκες των εκκλησιών αποδείχτηκαν καταφύγιο, μετά την υποδούλωση, σε πνευματικές εστίες του ελληνισμού, που δίδασκαν φτωχοί μοναχοί και παπάδες λίγα κολλυβογράμματα, όσο να κρατιέται ζωντανή η σπίθα του Γένους. Στοιχεία για την προ της Τουρκοκρατίας εποχή δεν υπάρχουν. Πληροφορίες βρίσκουμε μετά την επικράτηση της Τουρκοκρατίας. Το Δέλβινο καταλήφθηκε οριστικά το 1537. Σαν επακόλουθο της ανάπτυξης του εμπορίου με το εξωτερικό, της βιοτεχνίας και του σχηματισμού των πρώτων αστικών κέντρων, άνθισαν πολύ πρώιμα τα γράμματα στην Ήπειρο. Ταξιδεμένοι Ηπειρώτες, άφησαν περιουσίες ολόκληρες, για να ιδρυθούν και να συντηρηθούν σχολεία στη γενέτειρά τους. Τα αρχαιότερα σχολεία είναι των Ιωαννίνων, του Δελβίνου, του Αργυρόκαστρου, της Δρόβιανης κ.ά. Έξω όμως από τα μεγάλα ή μικρά αστικά κέντρα, στα χωριά και στην ύπαιθρο επικρατούσε βαθύ σκοτάδι. Θρησκεία και παιδεία από αιώνες συνεργάζονταν στενά. Στα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα πρώτα αμυδρά φώτα τα δώσανε τα «κρυφά σχολειά» στις υπόγειες κρύπτες των μοναστηριών. Το ρεύμα του εξισλαμισμού ανησύχησε την Εκκλησία, η οποία, μεταξύ άλλων μέτρων που έλαβε για την αναχαίτιση του κινδύνου τούτου, φρόντισε και για την σύσταση σχολείων. Πρώτος που ανέλαβε ν’ ανοίξει σ’ όλα τα χωριά τα πρωτόγονα σχολεία του Νάρθηκα, ήταν ο Επίσκοπος Χιμάρας και Δελβίνου Μανασής το 1682. Αργότερα ακολουθεί η λαμπρή περίοδος του Κοσμά του Αιτωλού (1765-1779). Με τη δραστηριότητά του άνοιξε 200 κοινά σχολεία και δέκα ανώτερες σχολές. Αργότερα αρχίζει να ενδιαφέρεται και να φροντίζει συστηματικά για την ίδρυση και συντήρηση των σχολείων το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τις κατά τόπους εκκλησιαστικές αρχές. Ιδρύονται ειδικοί σύλλογοι και αδελφότητες για την επιχορήγηση σχολείων, διδασκάλων και μαθητών. Έτσι, στις αρχές του αιώνα μας τα ελληνικά σχολεία στη Βόρειο Ήπειρο έφθασαν τον αριθμό των 350. Παρατηρούμε λοιπόν ότι η εκπαίδευση στον τόπο μας ως τα νεότερα χρόνια, εξαρτιόνταν άμεσα από το ενδιαφέρον και τη φροντίδα της εκκλησίας. Δικαιωματικά μπορούμε να πούμε ότι η θρησκεία διατήρησε και διαφύλαξε τον ελληνισμό και τα ελληνικά γράμματα στους σκοτεινούς αιώνες της Τουρκοκρατίας. Στους ΧVII – XVIII αιώνες, κατόπιν της άδειας του Σουλτάνου (1630) να ανοιχτούν σχολεία στην ελληνική γλωσσά, άνοιξαν στις Μητροπόλεις του Δελβίνου (1862), της Χιμάρας και αργότερα στην Αβαρίτσα, στη Δίβρη κ.ά. Σ’ αυτά τα σχολεία προετοιμάζονταν κληρικοί και λαϊκοί. Τα μαθήματα διδάσκονταν από ανωτέρους κληρικούς των Μητροπόλεων. Η φιλεκπαιδευτική κίνηση γύρω στα 1870, είναι ζωηρή. Εκκλησιαστική παράγοντες, πρόκριτοι των κοινοτήτων, απόδημοι, όλοι καταβάλλουν σοβαρές και συστηματικές προσπάθειες, προαιρετικές εισφορές και προσωπική εργασία, για να ιδρύσουν σχολείο σε κάθε χωριό, να χτίσουν κατάλληλο σχολικό κτίριο, να εξασφαλίσουν τη μισθοδοσία δασκάλων κ.λ.π. Χαράλαμπος Κίτσιος, Συνταξιούχος Ελληνοδιδάσκαλος στη Β. Ήπειρο http://www.sfeva.gr/

Pas zotërimit të Epirit deri në fillimet e shek. të 17-të, pushtimi osman shkatërroi gjithçka. Në Epir mbretëronte një errësirë e plotë shpirtërore. Padija, mungesa e formimit janë karakteristikat bazë të kësja periudhe. Monastiret dhe nartkekset e kishave u bënë streha, pas nënshtrimit, dhe vatra shpirtërore të helenizmit, ku jepnin mësim murgj dhe priftërinj të varfër, njohuri fillestare sa të mbahej e gjallë shkëndia e JENUS. Elementë për periudhën para Pushtimit Turk nuk ekzistojnë. Informacione gjejmë pas mbizotërimit të pushtetit Turk. Delvina u zotërua përfundimisht më 1537. Si rrjedhim i zhvillimit të tregtisë me vendet e tjera, të industrisë dhe të krijimit të qëndrave të para lulëzuan dhe njohuritë fillestare në Epir. Epirotë të udhëtuar, lanë pasuri të tëra, që të themeloheshin dhe të mbaheshin shkolla në vendlindjen e tyre. Shkollat më të lashta janë ato të Janinës, të Delvinës, të Gjirokastrës, të Dhrovianit etj. Por larg qëndrave të mëdha apo të vogla qytetare, në fshatrat dhe në zonën rurale mbizotëronte errësira e thellë. Feja dhe arsimi për shekuj bashkëpunonte ngushtë. Në vitet e errëta të pushtimit Turk, dritat e para të dobëta i dhanë "shkollat e fshehura" në podrumet e manastireve. Rryma e islamizimit shqetësoi Kishën, e cila, ndër masat e tjera që mori ishte ndalimi i këtij rreziku, ajo u kujdes dhe për themelimin e shkollave. I pari që mori pësipër që të hapë në të gjtha fshatrat shkolla elementare të Narteksit, ishte Peshkopi i Himarës dhe Delvinës Manasi më 1682. Më vonë pasoi periudha e ndritëshme e Shën Kozma Etolosit (1765-1779). Me aktivitetin e tij hapi 200 shkolla të përgjithëshme dhe dhjetë shkolla të larta. Më vonë filloi që të interesohej dhe të përkujdesej në mënyrë sistematike  për themeliin dhe financimin e shkollave të Patriarkanës Ekumenike së bashku me përfaqësitë kishtare lokale. Themelohen shoqata të veçanta dhe vëllazëri për financimin e shkollave, mësuesve dhe nxënësve. Kështu, në fillimet e shekullit që jetojmë, shkollat greke në Epirin e Veriut arritën numrin 350. Vërejmë pra se arsimi në vendin tonë deri në vitet e fundit, vareshin drejtpërdrejt nga interesimin dhe përkujdesja e kishës. Me të drejtë do të mund të themi se feja ruajti dhe mbrojti helenizmin dhe dijen helene në shekujt e errët të pushtimit Turk. Në shek. e 17-18-të, pas lejës së Sulltanit (1630) që të hapen shkolla në gjuhën helene, u hapën në Mitropolinë e Delvinës (1682), të Himarës dhe më vonë në Avaritsa, në Divri etj. Në këto shkolla përgatiteshin klerikë dhe laikë. Mësimet jepeshin nga klerikë të lartë të Mitropolive. Lëvizja filo-edukuese rreth vitit 1870, është shumë e fortë. Faktorë kishtarë, udhëheqës të komunave, emigrantë, të gjithë bëjnë përpjekje serioze dhe sistematike, kontribute sipas mundësive dhe punë personale, për të themeluar një shkollë në çdo fshat, që të ndërtojnë një ndërtesë të përshtatëshme për shkollë, të sigurojnë rrogat e mësuesve etj. Harallamb Kiço, Mësues në pension në Epirin e Veriut.

Σερβία - Αλβανία και Κόσοβο «μοιράζουν» τα Βαλκάνια - H Ελλάδα θα μιλήσει για την Βόρεια Ήπειρο;

Ανακοινώθηκε πως οι πρόεδροι Σερβίας - Κοσόβου και ο πρωθυπουργός της Αλβανίας συμφώνησαν σε τριμερή συνάντηση κατά την οποία θα γίνει το πρώτο μυστικό παζάρι για την ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου.

Η συμμετοχή του Έντι Ράμα στη συνάντηση δίνει ξεκάθαρο μήνυμα για το μέλλον του Κοσόβου. Πριν λίγους μήνες Κόσοβο και Αλβανία συμφώνησαν σε τελωνειακή ένωση, καταργώντας ουσιαστικά τα οικονομικά σύνορα.

Η ένωση Αλβανίας και Κοσόβου είναι αναπόφευκτο ότι σιγά σιγά να έρθει.

Η ανταλλαγή αυτή θα γίνει με τις ευλογίες των ΗΠΑ οι οποίες δήλωσαν πως «δεν θα εναντιωθούν σε μία ενδεχόμενη συμφωνία για ανταλλαγή εδαφών». Όπως και στο Μακεδονικό φαίνεται να είναι υπέρ ενός ξεκαθαρίσματος στα Βαλκάνια που θα τους επιτρέψει να εντάξουν τις εναπομένουσες χώρες στο ΝΑΤΟ για να αποκόψουν την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή. 

Και το ερώτημα που δημιουργείται από όλα αυτά είναι το εξής. Η Ελλάδα που είναι;

Την ώρα που συντελείται μία από τις πιο σημαντικές διαπραγματεύσεις στα Βαλκάνια, η Ελλάδα είναι απούσα, τη στιγμή που έχει ανοιχτά εδαφικά ζητήματα με την Αλβανία.

Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να ανοίξει το θέμα της Βορείου Ηπείρου από τη στιγμή που υπάρχει αναγνωρισμένη Ελληνική μειονότητα που αποτελεί πλειοψηφία στην περιοχή.

Είναι εγκληματικό τη στιγμή που μπαίνουμε σε διαπραγματεύσεις με την Αλβανία και και οι Αλβανοί βάζουν ζητήματα Τσαμουριάς η Ελλάδα να μην χρησιμοποιεί το δυνατότερο χαρτί που έχει.

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της ανοησίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ο Νίκος Κοτζιάς δηλώνει πως δεν θα ανοίξει το θέμα της Β.Ηπείρου για να μην ανοίξουν οι Αλβανοί το θέμα Τσαμουριάς. Η διαφορά είναι ότι στην Β.Ήπειρο υπάρχει αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα χιλιάδων ενώ στην «ελληνική Τσαμουριά» δεν υπάρχει αλβανικός πληθυσμός. 

Δηλαδή η Ελλάδα συμφωνεί να εξισώσει ένα υπαρκτό ζήτημα με ένα ανύπαρκτο.

Πάντως το ορθότερο θα ήταν να ενταχθεί το ζήτημα της Β.Ηπέιρου σε ένα πλαίσιο γενικότερου Βαλκανικού ξεκαθαρίσματος. 

Δηλαδή η Ελλάδα πρέπει να πείσει τη Δύση ότι το ζήτημα ένωσης Αλβανίας με Κοσόβου συνδέεται άρρηκτα με τη Β.Ήπειρο, διότι σε μία ενδεχόμενη ένωση Κοσόβου κι Αλβανίας τελειώνει η επιχειρηματολογία ότι η Αλβανία είναι πολύ μικρή για να σταθεί χωρίς τη Βόρεια Ήπειρο.
http://www.pronews.gr

Γράμμα από τη Χειμάρρα

Εντελώς ξαφνικά. Μαζί με τον φίλο δικηγόρο Ευθύμη Ναυρίδη, ο οποίος δραστηριοποιείται στα Τίρανα και στο σύνολο σχεδόν των βαλκανικών χωρών, αποφασίσαμε να κάνουμε οδικώς μέσα σε μία εβδομάδα τον γύρο της Αλβανίας. Αγιοι Σαράντα, το μεγάλο θέρετρο Πρεστίζ, καύχημα του Ιρφάν Χισεμπελίου στο Γκολέμ μεταξύ Καβάγιας και Δυρραχίου, τα Τίρανα και τέλος η Κορυτσά ήσαν οι κύριοι σταθμοί του ταξιδιού. Σκοπός ήταν να ξαναδούμε μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα την Αλβανία που αλλάζει και αναπτύσσεται ακολουθώντας κατά γράμμα πολλά από τα κακά πρότυπα της Ελλάδος.

Στο σημείωμα αυτό θα επικεντρωθώ στις εντυπώσεις από το τριήμερο στην αγαπημένη Χειμάρρα.

Μόνο όσοι δεν έχουν ζήσει ή επισκεφθεί έστω την ιστορική αυτή πόλη αδυνατούν να καταλάβουν τη θεμελιώδη σημασία της και τον καταλυτικό της ρόλο στο πλέγμα των σχέσεων μεταξύ της Ελλάδος και της Αλβανίας.

Η ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία, ειδικά δε στη Χειμάρρα, είναι η μόνη εκτός συνόρων μας συμπαγής ελληνική μειονότητα. Ολες οι επιχειρήσεις στην παραλιακή ζώνη, πάνω από 200, ανήκουν σε μέλη της μειονότητας και το καλοκαίρι ιδίως εξασφαλίζουν περισσότερες από 3.000 θέσεις εργασίας σε πολίτες της Αλβανίας.

Υπενθυμίζω ότι η Αλβανία, πιστή ακόμη και σήμερα στην πρακτική του Ενβέρ Χότζα, δεν αναγνωρίζει τον ελληνισμό της Χειμάρρας ως εθνική μειονότητα. Ο νέος νόμος περί μειονοτήτων (εθνικών κοινοτήτων) απαιτεί περίπλοκη διαδικασία και έκδοση διοικητικής πράξης –σχεδόν συμβολαιογραφικής– για τον αυτοπροσδιορισμό των μελών μια εθνικής μειονότητας.

Κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι οι συστηματικές προσπάθειες διαδοχικών κυβερνήσεων των Τιράνων –με ορισμένες εξαιρέσεις– να «γκρεμίσουν» μέσω των επιλεκτικών κατεδαφίσεων των περιουσιών την ελληνική μειονότητα στη Χειμάρρα.

Ευθύνη, όμως, διαχρονικά, με ορισμένες χτυπητές εξαιρέσεις, έχουν και κυβερνήσεις των Αθηνών, πολιτικά κόμματα, πολιτικοί και βέβαια συγκεκριμένες δομές. Η οδυνηρή πολιτική διάσπαση της μειονότητας με την προ ετών δημιουργία ενός νέου κόμματος με στόχο τη μείωση της δύναμης του ιστορικού ΚΕΑΔ (Κόμμα Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και της ίδιας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχει πολιτικούς, κομματικούς και διπλωματικούς αναδόχους και στην Αθήνα.

Ερχομαι τώρα στο ζήτημα της λεγόμενης «ανάπλασης» της παραλιακής ζώνης της Χειμάρρας –που κατά τα Τίρανα «επιβάλλει» και τις κατεδαφίσεις ιδιοκτησιών που ανήκουν σε επώνυμα στελέχη της ελληνικής εθνικής μειονότητας.

Η αυθαιρεσία δεν είναι αποδεκτή. Η αντιμετώπιση και πιθανώς μία ρεαλιστική λύση που προϋποθέτει τη συναίνεση των δικαιούχων δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στο ακόλουθο συνεκτικό και συγκροτημένο τρίπτυχο:

1. Απόδοση των τίτλων των περιουσιακών στοιχείων (τίτλοι ιδιοκτησίας) στους δικαιούχους. Ο γηγενής ελληνισμός της Χειμάρρας έχει ιδιόκτητη ακίνητη περιουσία που αποκτήθηκε πριν ακόμη από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας από την οθωμανική αυτοκρατορία (έγινε στην Αυλώνα τον Νοέμβριο του 1912 και αναγνωρίστηκε από τις μεγάλες δυνάμεις, τον Ιούλιο 1913).

2. Συμμετοχή των δικαιούχων-τιτλούχων μελών της ελληνικής εθνικής μειονότητας στο επιχειρησιακό και επιχειρηματικό σχέδιο (business plan) της λεγομένης «ανάπλασης» ώστε να αισθανθούν ότι είναι συνιδιοκτήτες και συμμέτοχοι του σχεδίου και όχι αποκλεισμένοι.

3. Η αποζημίωση για τις ενδεχόμενες αναγκαστικές απαλλοτριώσεις της ακίνητης περιουσίας των μελών της ελληνικής μειονότητας θα πρέπει να γίνει με βάση τις τρέχουσες τιμές της αγοράς ακινήτων στη Χειμάρρα. Οχι με αυθαίρετο καθορισμό δήθεν αντικειμενικών αξιών που καμία σχέση δεν έχουν –υπολείπονται σαφώς– με τις πραγματικές τιμές στην τοπική και περιφερειακή αγορά των ακινήτων.

Τέλος, γιατί η κυβέρνηση της Αλβανίας και η σημερινή δημοτική αρχή δεν λύνουν κατά προτεραιότητα το χρονίζον ζήτημα της αποχέτευσης; Είναι το κορυφαίο θέμα για τους κατοίκους της Χειμάρρας. Τι σημαίνει αλήθεια «ανάπλαση» για μία πόλη που στερείται αποχετευτικού δικτύου και τα λύματα καταλήγουν στο λιμάνι και στις δημόσιες παραλίες;

* Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρώην πρέσβης της Ελλάδος στην Αλβανία.

http://www.kathimerini.gr/

‘Jemi verbue shpirtnisht, na mungon dashunia’

“Hapni sytë e shikoni realitetin me sy, shihni se jemi vendi ma i mbrapambetun i Europës e konkurojmë edhe për botën. Pse?… Mjerisht duket se tash shumë kohë ne nuk na punon logjika si tjerëve: i thurim lavde vedit për mbrapambetjen tonë, turpet i quejmë ‘virtyte të larta të kombit’. Jemi verbue shpirtnisht pse na mungon mendja e kthjelltë e inteligjenca për me pa se ku jemi; na mungojnë vullneti e trimnia për me thanë të vërtetën . . . Shka na mungon ne që mos të jemi si europjanët tjerë? Toka, jo; dielli e deti, jo. Na mungon mendja e mentaliteti e, mbi të gjitha dashunia. Nuk na sjell lavdi lashtësia, në qoftë se nuk jemi të qytetnuem. Nuk na sjell lavdi origjina, në qoftë se jemi të përçamë dhe mendojmë si t’i bajmë vorrin vëllaut."
http://www.tpz.al

Μετά τα καλλιστεία … κρατική συναυλία σε Ορθόδοξη εκκλησία

Με τον πλέον δόλιο τρόπο φαίνεται να εισήλθαν σε Ορθόδοξη εκκλησία, παράγοντες που με χίλιους τρόπους και νήματα συνδέονται με το πολύ… Υπουργείο Πολιτισμού της Δημοκρατίας της Αλβανίας, για να βγάλουν το άχτι τους και να πραγματοποιήσουν συναυλία. Είναι η εντολή του «Μεγάλου Βεζίρη» να βεβηλώνουν και ασελγούν σε ορθόδοξες εκκλησίες για να παίρνουν τα εύσημα του…

Το ρεπορτάζ τώρα και στη συνέχεια οι υποσημειώσεις.

Την Παρασκευή 18 Αυγούστου, οργάνωση μουσικών και άλλων καλλιτεχνών με την επονομασία “Akademie Der Alten Music” που έρχεται από Αυστρία και σε συνεργασία με αλβανικές Μ.Κ.Ο της σφαίρας της Υπουργού «Πολιτισμού» Μιρέλα Κουμπάρου πραγματοποίησε συναυλία «Vox Baroque” εντός του ι. Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος στο Βουνό της Χιμάρας. Ο συγκεκριμένος ι. Ναός είναι ο κεντρικός της Ενορίας εκεί και λειτουργείται κανονικά καλύπτοντας τις ανάγκες της Ορθόδοξης κοινότητας του χωριού στην οποία και ανήκει ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι είναι χαρακτηρισμένο ως «μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς». Το 1999 αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακαίνισης που είχε υποβληθεί πρωτοβουλία και χρηματοδότηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου πυρπολήθηκε υπό άγνωστες έως σήμερα συνθήκες. Στη συνέχεια παρενέβησαν οι υπηρεσίες του Υπουργείου «Πολιτισμού» και τον προηγούμενο χρόνο και πάλι για την στερέωση δήθεν της τοιχογραφίας… Ο Πρωθυπουργός Ράμα εξ άλλου εκ μητρός άγει την καταγωγή του απ’ το Βουνό.

Η επέμβαση με κρατική οικονομική υποστήριξη όμως φαίνεται να ήταν με δόλο και υστεροβουλία.

Στο Βούνο εδώ και πέντε χρόνια έχει μεταφέρει το επιχειρησιακό του κέντρο ο σύζυγος της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Εφορίας της Αλβανίας Βασιλική Βιέρο (γόνος βουνιώτικος και μάλιστα ξαδέρφη του Πρωθυπουργού) κ. Αρμπέν Παπαδόπουλι. Έχει σημασία τούτο διότι ενώ διατείνεται ότι είναι δημοσιογράφος πολιτιστικών θεμάτων στην ουσία λειτουργεί σαν τουριστικό γραφείο στην περιοχή.

Είναι αυτός που πήγε με δόλο στον επίτροπο της Εκκλησίας του Αγ. Σπυρίδωνος και ζήτησε το κλειδί του ναού για να τον επισκεφτούν τουρίστες. Παραπλάνησε την επίτροπο και άνοιξε την Εκκλησία για να εισέλθουν μέσα οι …ιερόσυλοι.

Για να μην θεωρηθεί παρωχημένος ο όρος «ιερόσυλοι» να αναφερθούν οι εξής σημαντικές λεπτομέρειες: ο ενορχηστρωτής της όλης αυτής ιστορίας, Γιουσούφ Μπεσίρι δεν είχε καμιά επικοινωνία και άρα σχετική άδεια απ’ την αρμόδια εκκλησιαστική αρχή, τη Μητρόπολη Αργυροκάστρου εν προκειμένου. Η Υπουργός «Πολιτισμού» κα. Κουμπάρο από μέρες διαφήμιζε στο προσωπικό της προφίλ την συναυλία εντός του Ναού. Ο συγκεκριμένος ι. Ναός είναι εν λειτουργία και μάλιστα πολύ τακτικά ιερέας παρακείμενου χωριού τελεί συχνά ακολουθίες και λειτουργίες.

Περιττό να αναφερθεί ότι η κείμενη νομοθεσία τυπικά αναγνωρίζει όλες τις εκκλησίες ακόμη και τις χαρακτηρισμένες ως «πολιτιστικά μνημεία» ως τίτλους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Επί το πλείστον δε απαγορεύει τη χρήση τους για οτιδήποτε άλλο σκοπό παρά για την τέλεση των θρησκευτικών λατρευτικών ακολουθιών.

Η συναυλία είχε επιχειρηθεί και πέρυσι στον ι. Ναό των Αγίων Πάντων στη Χιμάρα. Η έντονη αντίδραση ωστόσο της Μητροπόλεως Αργυροκάστρου απέτρεψε την τελευταία στιγμή την πραγματοποίηση. Φέτος επέλεξαν να αγνοήσουν εντελώς την τάξη που επιβάλλεται τόσο οι διοργανωτές όσο και το Υπουργείο «Πολιτισμού».

Χορηγοί της συναυλίας που στην ουσία δεν απέβλεπε στο να ικανοποιήσει κάποιο κοινό αλλά να προκαλέσει σύγχυση και αναστάτωση στους Ορθοδόξους που βλέπουν με κρατική πρωτοβουλία και στήριξη να ασελγούν τα ιερά και όσια τους, ήταν η Αυστριακή Πρεσβεία στα Τίρανα, ο Δήμος Χιμάρας και Αυστριακός τραπεζικός όμιλος.

Αλήθεια ο Δήμος Χιμάρας πριν παράσχει την χορηγία του εξέτασε τις παραμέτρους με την ευαισθησία που επιβάλετε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Για να μην υπάρχουν και υπεκφυγές στις ευθύνες του Υπουργείου «Πολιτισμού» Μπεσίρι Γιουσούφ είναι αποκαλυπτικός: «…Εμείς με το φεστιβάλ μας στοχεύουμε να συμπεριλάβουμε και τα μνημεία πολιτισμού. Κάναμε και πέρυσι συναυλίες στο κάστρο της Χιμάρας που ήταν και σε συνεργασία με την Αυστριακή Πρεσβεία. Διαπιστώνοντας ότι από τότε ο θεσμός είχε επιτυχία και ήρθαν άνθρωποι και φέτος είμαστε σε συνεργασία με το πρόγραμμα των 100 χωριών (σ.σ. κυβερνητικό επιδοτούμενο τουριστικού και πολεοδομικού ενδιαφέροντος). Τη συναυλία στο ναό του Βουνού μας το κατέστησε εφικτό το Υπουργείο Πολιτισμού, διότι το κτίριο αυτό μόλις που έχει ανακαινιστεί (σ.σ. οργιάζει το ψέμα). Η συναυλία στο ναό του Βουνού συμπεριλαμβάνει ένα σύνολο αυστριακών και παίζουν όργανα - γνήσιες αντίκες. Τούτο ταιριάζει και στην εκκλησία, δηλαδή του χώρου που θα γίνει η συναυλία…»

Σύμπτωση: προ 5 χρόνων και στις 17 Αυγούστου έγινε άλλη κρατική ασέλγεια στην Εκκλησία της Παναγίας στην Πρεμετή.

Επόμενη: στη Χιμάρα και πάνω στο Κάστρο, στον Επισκοπικό Ναό προγραμματίζουν και διαφημίζουν να πραγματοποιήσουν πειράματα αναστηλώσεων του Υπουργείου «Πολιτισμού» τον επόμενο μήνα.

Δεν είναι απλά δολιότητες. Είναι θράσος και νοοτροπίες που θυμίζουν έντονα τον ολοκληρωτισμό του Ενβέρ Χότζα…

http://tachydromos.org/

Βρετανοί αποκαλύπτουν φυλή στην τουρκία που μιλάει αρχαία ελληνικά!

Μπορεί οι περισσότεροι νεοέλληνες να γνωρίζουν ελάχιστα ή να αγνοούν παντελώςτην αρχαία ελληνική γλώσσα όχι όμως και μία απομονωμένη κοινότητα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στη βορειοανατολική Τουρκία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Independent, περίπου 5.000 άνθρωποι φαίνεται ότι μιλούν μία διάλεκτο που πλησιάζει εκπληκτικά στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Όπως επισημαίνουν ειδικοί γλωσσολόγοι μέσω αυτής της διαλέκτου μπορούν να εξάγουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τη γλώσσα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, καθώς και το πώς αυτή εξελίχθηκε.Η κοινότητα ζει σε ένα σύμπλεγμα χωριών κοντά στην «τουρκική» (;) πόλη της Τραπεζούντας, όπου κάποτε ήταν η αρχαία περιοχή του Πόντου. Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν ότι η διάλεκτος, Romeyka, μια ποικιλία από ποντιακά ελληνικά, έχει δομικές ομοιότητες με την… …αρχαία ελληνική που δεν παρατηρούνται σε άλλες μορφές της γλώσσας που ομιλείται σήμερα.  Επίσης η Romeyka παρουσιάζει και πολλές ομοιότητες με το αρχαίο λεξιλόγιο. Όπως λέει η λέκτορας Φιλολογίας Ιωάννα Σιταρίδου του Πανεπιστημίου του Cambridge «η χρήση του απαρεμφάτου έχει χαθεί στα νέα ελληνικά.  

Όμως, στα Romeyka έχει διατηρηθεί». Μια πιθανότητα είναι ότι οι ομιλητές αυτής της διαλέκτου είναι οι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που ζούσαν κατά μήκος των ακτών της Μαύρης Θάλασσας πριν από τον 6ο ή 7ο αιώνα π.Χ., όταν η περιοχή αποικίστηκε αρχικά.Αλλά είναι επίσης πιθανό να είναι απόγονοι αυτόχθονων πληθυσμών ή μίας μεταναστευτικής φυλής οι οποίοι αναγκάστηκαν να μιλούν τη γλώσσα των αρχαίων ελληνικών αποικιοκρατών.Οι κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, γι΄ αυτό και είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν στην Τουρκία μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. 

https://true.gr/

Από δόκτωρ Φυσικής στην Καλιφόρνια, μοναχός στο Ηράκλειο!

• 

«Δεν απορρίπτω την επιστήμη, αλλά όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι η πνευματική ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε», λέει στην «Κ».

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Το κινητό ξεπροβάλλει από το ράσο σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ο νέος μοναχός χαμηλόφωνα διεκπεραιώνει αποτελεσματικά τα θέματα που προκύπτουν. Ο Γέροντας Βαρθολομαίος, ηγούμενος της Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, το αναγνωρίζει και δεν παύει να τον ενθαρρύνει.

Για τον 34χρονο μοναχό Αθηναγόρα, δόκτορα Φυσικής, κατά κόσμον, Γεώργιο Καρακωνσταντάκη, ο κύκλος ζωής που προηγήθηκε, ήταν αρκετά μεγάλος. Γεννημένος στο Ηράκλειο Κρήτης, αφού σπούδασε στη γενέτειρά του, βρέθηκε στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές, όπου εργάστηκε και ως ερευνητής. Επιστρέφει και εγκαθίσταται οριστικά στον Αη Γιώργη τον Επανωσήφη το 2016 και ένα χρόνο μετά, στις 3 Νοεμβρίου 2017, χειροτονείται μοναχός και διάκονος.

«Σπούδασα Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Ακολούθησε το διδακτορικό μου στο Πανεπιστήμιο Stanford, στην Καλιφόρνια, στον τομέα της Φυσικής Συμπυκνωμένης Υλης, Υπεραγωγιμότητας και Κβαντικής Θεωρίας Μαγνητισμού. Την ενασχόλησή μου με αυτά τα θέματα την οφείλω στην επίδραση που άσκησε πάνω μου ένας από τους πιο έξυπνους και σπουδαίους επιστήμονες του κόσμου, ο μετέπειτα καθηγητής μου και επιβλέπων στην εκπόνηση της διδακτορικής μου διατριβής, Steven Kivelson. Μία από τις πιο σημαντικές προόδους που κάναμε, ήταν το 2010, όταν ανακαλύψαμε μια μεγάλη αλλά πολύ δυσνόητη σχέση μεταξύ της δομικής διάταξης μοντέλων ισχυρά συζευγμένων ηλεκτρονίων και των υπεραγώγιμων ιδιοτήτων τους».

Οσο για τη στροφή προς τη μοναστική ζωή... «από μικρός είχα τον ορθόδοξο μοναχισμό σε ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου αλλά η γνωριμία μου με τον πνευματικό μου πατέρα, επίσκοπο Χριστουπόλεως κ. Μακάριο και με τη Μονή Επανωσήφη το 2007, ήταν αυτά που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην αποκρυστάλλωση της μοναχικής κλίσης μέσα μου», εξομολογείται, ενώ παραδέχεται ότι «ο συνδυασμός του θετικού επιστήμονα και του μοναχού είναι κάπως ασυνήθιστος και σπάνιος αλλά υπάρχουν πολλοί δρόμοι, οι οποίοι μας οδηγούν σε κάποιο προορισμό εξίσου καλά. Ετσι, αφετηρία για τη μοναχική ζωή μπορεί να είναι ο δρόμος του επιστήμονα – υπάρχουν αρκετά ανάλογα παραδείγματα μοναχών σε πολλά μοναστήρια στο Αγιον Ορος και αλλού».

Ομως, «πρέπει να έχει κάποιος μεγάλη αγάπη και φλογερό έρωτα για τον Χριστό για να αποφασίσει να αφήσει τα πάντα στην άκρη και να αφιερώσει την ψυχή του και όλη του την ύπαρξη σε Αυτόν. Οι δυσκολίες – προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές, ψυχολογικές, πνευματικές υπάρχουν αλλά ξεπερνιούνται με τη δύναμη που μας στέλνει Εκείνος. Δεν απορρίπτω την επιστήμη αλλά όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι η πνευματική ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε».

Υπήρξαν στιγμές που «λύγισε»; «Φυσικά υπήρξαν στιγμές, οι οποίες και με στενοχώρησαν και με προκάλεσαν αλλά πάντα είχα ενώπιόν μου την απόφασή μου να γίνω μοναχός. Γι’ αυτό και ασκούσα σκληρή κριτική στον εαυτό μου, που δεν μου επέτρεπε να παρεκκλίνω από αυτό τον σκοπό. Δεν έφτασα ποτέ στο σημείο να θέλω να φύγω από το μοναστήρι. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε ο καλά οργανωμένος εσωτερικός βίος της μονής, που βασίζεται στην αλληλοϋποστήριξη και αλληλοσυμπαράσταση για οποιεσδήποτε δυσκολίες προκύπτουν».

Ενασχολήσεις

Αν και η κύρια ενασχόληση του πατρός Αθηναγόρα συνίσταται στην καθημερινή του συμμετοχή στη λειτουργική ζωή της μονής ως μοναχού και διακόνου, το έργο του δεν περιορίζεται εκεί: «Εκτός της γραμματειακής υποστήριξης, ασχολούμαι με τη διαχείριση του φωτοβολταϊκού πάρκου και των ασύρματων δικτύων της μονής, καθώς και με τη συμμετοχή σε διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα για επενδύσεις και για βιώσιμη γεωργία».

Οι δύο ρόλοι

«Οι δύο ρόλοι δεν είναι τόσο ασυμβίβαστοι όσο νομίζει κάποιος με την πρώτη ματιά. Ενας σημαντικός λόγος είναι ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει φέρει στο προσκήνιο κάποια θέματα που για αιώνες δεν υπήρχαν – βιοηθικής, προστασίας του περιβάλλοντος, βιώσιμης διαχείρισης των πόρων και των δυνάμεων που έχουμε στη διάθεσή μας. Η Εκκλησία μας καλείται να πάρει θέση σε αυτά τα θέματα αλλά και να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους. Χρειάζεται λοιπόν και κληρικούς με ανάλογο επιστημονικό υπόβαθρο. Προσωπικά, κρατώ επαφή με τους επιστημονικούς μου συνεργάτες και με την έρευνα στον τομέα μου. Παράλληλα, φοιτώ στην Ανωτάτη Πατριαρχική Ακαδημία Κρήτης για να συμπληρώσω τις γνώσεις μου στον τομέα της Θεολογίας».

Από πού αντλεί ικανοποίηση ο νέος ιερωμένος; Υπάρχει κάτι που τον στεναχωρεί; «Μεγάλη χαρά μου δίνει το να βοηθώ τους ανθρώπους γύρω μου, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν μπορώ – κάτι που άλλωστε πρέπει να χαρακτηρίζει τους μοναχούς. Ενα από τα πράγματα που με λυπεί, είναι η εμμονή στον εαυτό μας και η δυσκολία μας να αλλάξουμε συνήθειες».
http://www.kathimerini.gr/

Βυζαντινές εικόνες Β.Ηπείρου! - Ikona Bizantine të Epirit të Veriut!