Την επέτειο της απελευθέρωσης της Χιμάρας και τη μνήμη του Αρχηγού Σπυρομήλιου τίμησε ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914

Την 102η επέτειο της απελευθέρωσης της Χιμάρας από τον οθωμανικό ζυγό τίμησε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014 ο Εθνικός Σύλλογος "Βόρειος Ήπειρος 1914", πραγματοποιώντας μία λιτή και σεμνή εκδήλωση τιμής και μνήμης στο οικογενειακό μνήμα του Ταγματάρχη Σπύρου Σπυρομήλιου. 

Δεκάδες μέλη και φίλοι του Συλλόγου συγκεντρώθηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε τρισάγιο στο σημείο που αναπαύεται ο θρυλικός Αρχηγός της Χιμάρας, από τον πατέρα Παναγιώτη Γκέζο, ο οποίος έχει την καταγωγή του από την ηρωική πόλη. ..........διαβάστε την συνέχεια εδώ

«Ανακαίνιση του "Κτιρίου Σεφέρη" στην Κορυτσά και χρήση του ως Ελληνικό Προξενείο»

Αρ. Πρωτ.: 4309

Θεσσαλονίκη, 5 Νοεμβρίου 2014

Προς Υπουργό Εξωτερικών

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΘΕΜΑ: «Ανακαίνιση του "Κτιρίου Σεφέρη" στην Κορυτσά και χρήση του ως Ελληνικό Προξενείο»

Ένα από τα πιο όμορφα και ιστορικά κτίρια, εξαιρετικής αρχιτεκτονικής νεοκλασσικού ρυθμού τοποθετημένο στο πιο κεντρικό σημείο της Κορυτσάς ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Πρόκειται για το «Κτίριο Σεφέρη», στο οποίο στεγαζόταν κάποτε το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά και όπου εργάσθηκε και έζησε ο μεγάλος Έλληνας ποιητής και λογοτέχνης Γιώργος Σεφέρης ως Πρόξενος της Ελλάδος την περίοδο 1936-37.

Σε αυτό το κτίριο εργάσθηκε, έμεινε και έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα ποιήματα του και κείμενά του. Η ιστορία του κτιρίου του Γενικού Προξενείου ήταν και παραμένει τόσο στενά συνυφασμένη με την προσωπικότητα του μεγάλου μας ποιητή, που αναφέρεται από τους ντόπιους ως «Κτίριο Σεφέρη».

Το κτίριο αγοράσθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο το 1998 προκειμένου να ανακαινισθεί και να στεγάσει ξανά το Ελληνικό Προξενείο, καθώς για τις υπηρεσίες του μισθώνεται άλλο κτίριο, γεγονός που επιβαρύνει οικονομικά το Ελληνικό Δημόσιο.

Σήμερα, το «Κτίριο Σεφέρη» πέρα από τη φθορά του χρόνου έχει υποστεί εκτεταμένες ζημιές από την πυρκαγιά που σημειώθηκε το 1997, όταν εκεί στεγαζόταν η έδρα του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας και πυρπολήθηκε από διαδηλωτές. Επιπλέον, καθώς δεν έχουν προχωρήσει διαδικασίες φροντίδας και συντήρησής του, είναι έρμαιο επιτηδείων που αφαιρούν ό,τι υλικό είναι δυνατό να μεταπωληθεί, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις φωτογραφίες που επισυνάπτονται. Την ερειπωμένη εικόνα συμπληρώνουν άστεγοι και τοξικομανείς που ανενόχλητοι εισβάλουν στους χώρους του εγκαταλελειμμένου κτιρίου.

Η ανακαίνιση και αξιοποίηση του εν λόγω κτιρίου αποτελεί μία κίνηση που έχει ιστορικό και εθνικό χαρακτήρα, καθώς πρόκειται για ένα πολιτιστικό μνημείο και ένα κτίριο σύμβολο για τη χώρα μας. Με την ανακατασκευή του κτιρίου και χρήση του ξανά ως Γενικό Προξενείο, το Ελληνικό Δημόσιο θα απαλλαχθεί από το μίσθωμα των σημερινών γραφείων, ενώ η εμπορική αξία του ακινήτου θα πολλαπλασιαστεί.

Κατόπιν τούτων ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

-Για ποιους λόγους δεν έχουν προχωρήσει από το 1998 μέχρι και σήμερα οι διαδικασίες επισκευής και ανακαίνισης του «Κτιρίου Σεφέρη», όπου στεγαζόταν το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά;

-Προβλέπεται το αρμόδιο Υπουργείο να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να ανακατασκευαστεί το ιστορικό αυτό κτίριο και να στεγάσει και πάλι το Ελληνικό Προξενείο στην Κορυτσά;

πηγή

Ο ποδοσφαιρικός αντικατοπτρισμός του εθνικισμού μέσα από τη διόπτρα της “Μεγάλης Αλβανίας”-Futbolli si ushqyes i nacionalizmit ekstrem

Jordan Jorgji Përballja midis Serbisë dhe Shqipërisë, në kuadrin e fazës eleminatore për Kampionatin Europian të futbollit u katandis në një sherr masiv banal. Të gjithë e vumë re urrejtjen fanatike dhe fashiste të pasqyruar te tifozët serbë. Kjo histori e pati hyrjen e saj kur institucionet shtetërore serbe penguan gazetarët shqiptarë, për shkak të shallit të tyre me simbolet kombëtare. Më parë, federata serbe e futbollit na dërgoi ftesa diskriminuese, me dëshirën e pasuksesshme për të na ndarë në shtetas dhe joshtetas shqiptarë. Mbërritja e skuadrës shqiptare në Beograd, i dha një pjese të serbëve, mundësinë e nxjerrjes së dufit nacionalisto-shovinist, i cili u shpreh me parulla të tipit “Kosova është Serbi”, ose duke djegur flamurin e NATO-s. Parada e homoseksualëve, pak kohë më parë në Beograd, e dëshpëroi pa masë pjesën më të madhe të serbëve, e cila, e rritur me frymën e “dashurisë” tradicionale fetaro-kombëtare për atdheun dhe ortodoksinë, u lehtësua disi kur shpërthyen kundër fqinjëve të saj të padëshiruar. Klima e tifozëve të sillte ndër mend Koloseun e lashtë, ku populli çirrej nga gëzimi ndërsa luanët shqyenin skllevërit. Mungesa e tifozëve shqiptarë, situatë, të cilën serbët duhet ta kishin shfrytëzuar për të dërguar mesazhe respekti dhe solidariteti ndaj fqinjëve shqiptarë, duke hapur në këtë mënyrë një kapitull të ri në marrëdhëniet serbo- shqiptare, nuk e pengoi pjesën më të madhe të tifozëve të shprehnin urrejtjen e tyre për çdo gjë shqiptare. Le të kthehemi tani te banderola fluturuese, e cila e nxori përfundimisht situatën nga kontrolli. Atje pasqyrohej harta e Shqipërisë së Madhe, ndërsa poshtë saj fjala Autoktonë. Na vjen apo s’na vjen mirë, ky ishte një provokim nga ana jonë. Aspak më i vogël nga provokimi i serbëve se “Kosova është Serbi”, por përsëri ai mbetet provokim. Le ta lemë mënjanë Kosovën, e cila, ka qenë është dhe ndoshta do të vazhdojë të jetë problem themelor në marrëdhëniet midis serbëve dhe shqiptarëve. Në hartë pasqyrohen dukshëm pjesë të territorit serb, në të cilat banon një popullsi e konsiderueshme shqiptarësh, megjithatë ato përbëjnë pjesë territoriale integrale të shtetit të Serbisë. Edhe Kosova vetë, sot për sot, është shtet i pavarur dhe integrimi i saj në hartë, brenda territorit të shtetit shqiptar, shpreh hapur irredentizëm. Edhe pse, siç u tha, tifozët serbë ishin të “uritur” për të shpërthyer kundër shqiptarëve, valëvitja e “Shqipërisë së Madhe” do të kishte provokuar edhe tifozët më të kulturuar. Besoj se edhe ne do të indinjoheshim maksimalisht, në qoftë se në Tiranë do të valëviteshin parulla, të cilat do ta deklaronin Kosovën si pjesë të Serbisë, “Vorio-Epirin” si pjesë të Greqisë, Pogradecin dhe Korçën si pjesë të IRJM- së, Shkodrën si pjesë të Malit të Zi, e kështu me radhë. Në hartën e Shqipërisë Natyrale shfaqen dukshëm pjesë territoriale nga shtetet e Serbisë, Malit të Zi, Greqisë, pjesa më e madhe e IRJM-së, si dhe e gjithë Kosova. Është normale që kjo të krijojë indinjatë dhe kundërpërgjigje te nacionalistët e kombeve fqinje. Si koncept, harta e Shqipërisë së Madhe nuk ndryshon shumë nga ajo e Megali Idheas, Stara Srbias apo e Bullgarisë së Shën Stefanit. Për sa i përket fjalës autoktonë, ajo i referohet lidhjes së kombit tonë me popullsinë e ilirëve dhe në qoftë se shkojmë edhe më tej në kohë, me pellazgët e lashtë, edhe pse për këta të fundit nuk ekzistojnë të dhëna. Lidhja me ilirët, na bën më të lashtë në kohë se sllavët, ndërsa ajo me pellazgët, më të lashtë se helenët dhe latinët. Pyetja që lind është se përderisa ilirët e lashtë, gjeografikisht shtriheshin në të gjithë Ballkanin Perëndimor si dhe në zonat bregdetare juglindore të gadishullit të Italisë, përse ne të mos i shfaqim këto zona në hartën e Shqipërisë Natyrale, si autoktonë që jemi? Përse territori ynë natyral të identifikohet me Perandorinë Otomane, domethënë me katër vilajetet me popullsi shqiptare dhe jo me ilirët, “baballarët tanë”, të cilët ishin më të vjetër sesa serbët? Është e kuptueshme se pothuajse çdo shqiptar do të dëshironte realizimin e Shqipërisë së Madhe, por në qoftë se i referohemi kohës ku ne jetojmë, si dhe normave ndërkombëtare, Shqipëria e Madhe përbën një irredentizëm të pastër. Irredentizëm përbën gjithashtu edhe nacionalizmi i fqinjëve, i cili synon në shkëputje territoresh, në emrin e kombit natyral, padrejtësisë së Fuqive të Mëdha në vendosjen e kufijve, etj. Përballja e nacionalizmave midis tyre, sjell konflikte, ndërsa ushqimi i gjeneratave të reja me fanatizma që pjellin urrejtje, i bën këto konflikte, pothuajse të pashmangshme! burimi

Jordan Jorgji* Τον προηγούμενο μήνα, στο Βελιγράδι, έλαβε χώρα η ποδοσφαιρική συνάντηση Σερβίας-Αλβανίας, μέσα σε κλίμα απόλυτης έντασης. Όπως όλοι είδαμε, ο διαιτητής σταμάτησε, και αργότερα διέκοψε οριστικά, τον αγώνα, λόγω ρίψης καπνογόνων και άλλων αντικειμένων από Σέρβους.  Η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου όταν Σέρβοι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, ενώ διαδραματίστηκαν σκηνές ωμής βίας ανάμεσα σε εκείνους και τους Αλβανούς παίκτες. Το άσχημο και αναξιοπρεπές τέλος, προκλήθηκε κυρίως από το εθνικιστικό λάβαρο της “Μεγάλης Αλβανίας”, το οποίο, ορισμένοι Αλβανοί των Σκοπίων, προέβαλαν μέσω ιπτάμενου τηλεκατευθυνόμενου ελικοπτέρου, στο γήπεδο της Παρτιζάν Βελιγραδίου.   Πολλά μη αλβανικά ΜΜΕ παρουσίασαν το επεισόδιο με το εθνικιστικό λάβαρο, ως τη βασική πρόκληση, καθώς βιάστηκαν να επιρίψουν ολόκληρη την ευθύνη στους Αλβανούς. Ξέχασαν όμως να περιγράψουν ορισμένα γεγονότα που προηγήθηκαν του “ποδοσφαιρικού πολέμου”. Η σερβική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, δεν επέτρεψε να παραβρεθούν Αλβανοί φίλαθλοι μέσα στο στάδιο, προβάλλοντας ως προϋπόθεση την απόδειξη διαβατηρίου του αλβανικού κράτους, επιθυμώντας με αυτό το τρόπο να αποκλείσει τους Αλβανούς των άλλων χωρών της περιοχής. Έτσι κατάφερε, σε ένα στάδιο γεμάτο από περίπου 30 χιλιάδες Σέρβους οπαδούς, να μην υπάρχει κανένας Αλβανός, εκτός από ορισμένους προσκεκλημένους στη θύρα V.I.P. Πιο πριν, οι σερβικές αρχές σταμάτησαν στο αεροδρόμιο γνωστούς Αλβανούς δημοσιογράφους, επειδή φορούσαν κασκόλ με την εθνική σημαία της Αλβανίας. Επίσης, κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι Σέρβοι οπαδοί δεν αρκέστηκαν στο γιουχάρισμα του εθνικού ύμνου του αντιπάλου, γεγονός που κακώς συμβαίνει και σε αγώνες άλλων χωρών, και ως αποτέλεσμα μπορεί να έχει καθιερωθεί ως φυσιολογικό φαινόμενο μέσα στο πνεύμα της αθλητικής αντιπαράθεσης. Δεν παρέλειψαν, όμως, ρατσιστικά συνθήματα είς βάρος των Αλβανών, όπως “σκοτώστε τους Αλβανούς” ή “σκοτώστε τους Κροάτες για να μείνει ο Αλβανός ανάδερφος”. Αν κρίνουμε από όλα αυτά, δεν μπορεί να υφίσταται ίσια ευθύνη Σέρβων και Αλβανών, ή χειρότερα, να αποδοθεί ολόκληρη η ευθύνη στους δεύτερους. Ας έλθουμε τώρα στο αλβανικό εθνικιστικό λάβαρο του αγώνα. Εκεί παρουσιάζονταν ο χάρτης της “Μεγάλης Αλβανίας”, καθώς και η λέξη “Αυτόχθονες” κάτω από το χάρτη. Σαφώς, αυτό το γεγονός αποτελεί πραγματική πρόκληση, όχι μονάχα για τον αγώνα που διεκόπη, αλλά για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, καθώς και ευρύτερα. Στο χάρτη της “Μεγάλης Αλβανίας” συμπεριλαμβάνονται εδάφη από τα κράτη των Σκοπίων, της Ελλάδας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Σχεδόν ολόκληρη η Θεσπρωτία, ένα μέρος της Δυτικής Μακεδονίας και η Κέρκυρα στην Ελλάδα, σχεδόν ολόκληρη η Π.Γ.Δ.Μ και το Μαυροβούνιο, καθώς και περιοχές της νότιας Σερβίας, εμφανίζονται ενσωματωμένα στη “Μεγάλη Αλβανία”. Εκεί, εντάσσεται και το Κόσσοβο, αν και αυτό αποτελεί σήμερα ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο από την πλειοψηφία των κρατών. Δίχως καμία αμφιβολία, ο χάρτης αποτελεί ξεκάθαρα αλβανικό αλυτρωτισμό εις βάρος των γειτόνων. Σε αυτό το πλαίσιο, η αληθινή πρόκληση δεν εντοπίζεται σε ένα απλό ερυθρόμαυρο πανό όπου εμφανίζεται ένα ανύπαρκτο κράτος, αλλά στη μυθοποίηση και την προσωποποίηση του χάρτη αυτού στη συνείδηση των Αλβανών. Στην Αλβανία βλέπεις καθημερινά να πουλάνε και να αγοράζουν τη “Μεγάλη Αλβανία” σε σημαίες και σε άλλα αντικείμενα. Ο μέσος Αλβανός πιστεύει στην ιστορική ύπαρξη της “μεγάλης” του χώρας, για αυτό και προτιμά να ονομάζει τον χάρτη “φυσική” και όχι “μεγάλη” Αλβανία. Εξ ου και ο χαρακτηρισμός “αυτόχθονες” στο εθνικιστικό λάβαρο στο γήπεδο, και κυρίως στη συνείδηση των Αλβανών. Δύο διαφορετικές όψεις του αλβανικού εθνικισμού, οι οποίες κατάγονται από την αλβανική εθνική αφύπνιση του 19ου αιώνα. Η τότε γεωγραφική περιχαράκωση του μελλοντικού κράτους των Αλβανών, όπου οι τελευταίοι προσδοκούσαν να ταυτίσουν γεωγραφικά το κράτος τους με το έθνος, περιείχε τα τέσσερα βιλαέτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκείνο του Κοσσόβου, της Σκόδρας, του Μοναστηρίου, καθώς και των Ιωαννίνων. Ορισμένοι πρωτεργάτες του αλβανικού εθνικού κινήματος, συμπεριλάμβαναν στο χάρτη και το βιλαέτι της Θεσσαλονίκης. Οι μη Αλβανοί αποκαλούν αυτό το χώρο “Μεγάλη Αλβανία”, ενώ οι Αλβανοί τον αποκαλούν “Φυσική Αλβανία”. Η άλλη όψη, σχετίζεται με την καταγωγή του έθνους, θεμελιώδης παράγων, σχεδόν, σε κάθε εθνική αφύπνιση. Οι Αλβανοί πρωτεργάτες του εθνικού κινήματος, προσπάθησαν να συνδέουν τις ρίζες του λαού τους, με τους αρχαίους Ιλλυρίους, και ορισμένοι με τους αρχαίους Πελασγούς. Αυτό θα εξυπηρετούσε το κίνημα σε δύο ζητήματα: πρώτον, να τοποθετήσει τις ρίζες του αλβανικού έθνους όσο πιο βαθιά σε χρόνο, και δεύτερον, να διαφοροποιήσει τους Αλβανούς από το έθνος των Ελλήνων, καθώς και από το έθνος ή τα έθνη των νοτιοσλάβων. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η δεύτερη όψη έρχεται σε αντίφαση με το γεωγραφικό χώρο του αλβανικού εθνικού κινήματος και εθνικισμού. Μολονότι, οι Ιλλύριοι κατοικούσαν σε όλο το δυτικό κομμάτι της βαλκανικής χερσονήσου καθώς και σε ένα μέρος της ιταλικής – ενώ οι Πελασγοί σε μία, επίσης, ευρύ περιοχή – τα “φυσικά” εδάφη των Αλβανών, τον 19ο αιώνα αλλά και σήμερα, ταυτίζονται με την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο εθνικός μύθος του γεωγραφικού χώρου, έρχεται να αντικαταστήσει την ερυθρόμαυρη σημαία με το δικέφαλο αετό, στη συνείδηση του μέσου Αλβανού. Για τον τελευταίο, οι ξένοι, κυρίως οι Μεγάλες Δυνάμεις, ευθύνονται για τον “ακρωτηριασμό” του έθνους του, της γεωγραφικά “φυσικής Αλβανίας”. Δυστυχώς, και στη συνείδηση ορισμένων εκπροσώπων της εγχώριας ελίτ, για παράδειγμα στα μίντια, ο εμφανιζόμενος στον ιπτάμενο ελικόπτερο χάρτης, θεωρείται εθνικό σύμβολο, εθνική σημαία των Αλβανών, ενώ η αντίληψη των ξένων για το λάβαρο ως αλυτρωτισμό και πρόκληση, αποτελεί αλβανοφοβία και αδικία κατά των Αλβανών και των δικαίων τους. Ένεκεν τούτου, την επόμενη μέρα της απόδοσης, από την πειθαρχική επιτροπή τη FIFA, της νίκης στη Σερβία, δύο γνωστές αλβανικές εφημερίδες έγραψαν χαρακτηριστικά “Εννέα φασιστές χάρισαν τη νίκη στη Σερβία”. Ο αλυτρωτικός αυτός εθνικισμός γίνεται πιο ανησυχητικός, όταν συνδυάζεται με μίσος, το οποίο καλλιεργείται στις νέες γενιές από τις ελίτ, κυρίως τα μίντια. Η φανατική γειτονοφοβία, δεν συνιστά αποκλειστικό χαρακτηριστικό μόνο των Αλβανών. Το συνθήμα των Σέρβων οπαδών “Σκοτώστε τους Αλβανούς”, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ποδοσφαιρικά και περιφερειακά γεγονός, αλλά υποδηλώνει το μεγάλο “βαλκανικό” μίσος κατά του ανεπιθύμητου γείτονα, κληρονομούμενο από το παρελθόν και καλλιεργούμενο στις νέες γενιές. Η αναμέτρηση των εθνικισμών φέρνει συγκρούσεις. Η γαλουχία των νέων γενιών με φανατισμό, ο οποίος γεννά μίσος, καθιστά τις συγκρούσεις σχεδόν αναπόφευκτες. *Υποψήφιος Διδάκτωρ  Παντειου Πανεπιστημίου Διεθνείς Ευρωπαϊκές και Περιφερειακές Σπουδές πηγή

Χ. Μπαντάουϊ: Ο Μ. Αλέξανδρος στην αραβική παράδοση

Χ. Μπαντάουϊ: Ο Μ. Αλέξανδρος 

στην αραβική παράδοση

Σε μια κατάμεστη αίθουσα πραγματοποιήθηκε χθεςΚυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 η εκπληκτική ομιλία του Καθηγητή Αραβολογίας του Α. Π. Θεσσαλονίκης κ. Χ. Μπαντάουϊ με θέμα: "Ο Μ. Αλέξανδρος στην αραβική παράδοση".

Όσοι  είχαν την τύχη να παραστούν παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον τα όσα αναφέρθηκαν, όπως το ότι γίνεται σαφής αναφορά στο Κοράνι, όπου ο Μ. Αλέξανδρος εμφανίζεται ως απεσταλμένος του Θεού [Σούρα (=κεφάλαιο) 18 - εδάφια 82 έως 110], καθώς και το γεγονός ότι ο Μ. Αλέξανδρος παρέμεινε στις παραδόσεις όλων των λαών της Μ. Ανατολής ως εκπολιτιστής και σπουδαίος ηγέτης. Οι Πέρσες μάλιστα τον υιοθέτησαν και στα έργα των ποιητών και συγγραφέων τον παρουσιάζουν ως γιο του Δαρείου.

Ακολούθησαν ερωτήσεις που έδωσαν την αφορμή να ξεκαθαρίσει με αφοπλιστικά επιχειρήματα ο Καθηγητής Μπαντάουϊ ορισμένα θέματα, όπως η ανιστόρητη και αφελής προπαγάνδα ορισμένων περί "σφαγέα των λαών"!

Λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν έγινε δυνατή η βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να παρακολουθήσουν το παρακάτω βίντεο με σχετικό περιεχόμενο μιας άλλης ενδιαφέρουσας ομιλίας του εδώ: 

Βιογραφικό
O Χάσαν Μπαντάουϊ γεννήθηκε στο Ασσιούτ (Assyut, η ελληνιστική Λυκόπολις) της Αιγύπτου. Είναι επίκουρος καθηγητής ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, όπου κατέχει την μοναδική στην Ελλάδα έδρα Αραβολογίας. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια δίδαξε ιστορία του αραβοϊσλαμικού κόσμου στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Είναι συγγραφέας μεταξύ άλλων του δίτομου βιβλίου: "Εισαγωγή στην ιστορία του ισλαμικού κόσμου". Έχει ασχοληθεί εκτενώς με την παρουσία του Μ. Αλεξάνδρου στην αραβική παράδοση και έχει συγγράψει σχετικές μελέτες, όπως την σημαντική μελέτη "Ο Μ. Αλέξανδρος ή η ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (κατά τους Άραβες ιστορικούς από τον 7ο έως τον 14ο αιώνα μ.Χ.).

Corriere della Sera: Αγαπητή Μέρκελ, πήγαινε στην Ελλάδα για να θαυμάσεις την τέχνη και την ομορφιά Πηγή: Corriere della Sera: Αγαπητή Μέρκελ, πήγαινε στην Ελλάδα για να θαυμάσεις την τέχνη και την ομορφιά |

Να κάνει έναν διαφορετικό περίπατο στους δρόμους της Αθήνας προτρέπει η ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ κατά την επόμενη επίσκεψή της στην Ελλάδα, προκειμένου να θαυμάσει μερικά από μεγαλύτερα έργα τέχνης στον κόσμο που φυλάσσονται στα ελληνικά μουσεία, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά.

Η δημοσιογράφος Φρνατσέσκα Μονατζόλι προχωρά σε έναν ύμνο προς τους έλληνες συλλέκτες, ξεκινώντας από τον Γιώργο Κωστάκη, έλληνα ομογενή από τη Ζάκυνθο, του οποίου ο πατέρας είχε μετοικήσει στη Ρωσία. Οπως γράφει στο άρθρο της με τον τίτλο «Αγαπητή Μέρκελ πήγαινε στην Ελλάδα για να δεις πώς διασώζεται η τέχνη και η ομορφιά», ο Κωστάκης χαρακτηρίζεται στο βιβλίο του Μπρους Τσάτουιν: «Τι κάνω εγώ εδώ»; («What Am I Doing Here?», 1988) ως «ο μεγαλύτερος συλλέκτης της Σοβιετικής Ενωσης» ο οποίος ήταν ταυτόχρονα «επινοητικός και αφελής και διακατεχόταν από έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοσμικά πράγματα». Ειχε δηλαδή, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του καλού συλλέκτη.

Ο Κωστάκης μπορεί να μην ήταν πλούσιος, ωστόσο πάντα φρόντιζε να πληρώνει αδρά για κάτι που είχε καλλιτεχνική αξία, γράφει η Μονατζόλι, προσθέτοντας πως το σπίτι του ήταν πάντα γεμάτο από καλλιτέχνες, από τον Στραβίνσκι μέχρι τον Σαγκάλ. Με λίγα λόγια, γράφει η ιταλίδα δημοσιογράφος, ο Κωστάκης, αν και γεννήθηκε στη Ρωσία ήταν ένας τυπικός έλληνας: «αλέγκρος και ταυτόχρονα μελαγχολικός, φλεγματικός και παράλληλα γεμάτος ζωντάνια, φιλόξενος αλλά και απόμακρος». «Του άρεσε να συνομιλεί με τους καλεσμένους του, όπως ακριβώς κάνουν οι έλληνες στα καφενεία, ένα από τα τελευταία προπύργια του πολιτισμού της Μεσογείου» γράφει η Μονατζόλι.

«Οταν η Φράου Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα δεν περπατά στους δρόμους της πόλης, αλλά αν το έκανε σίγουρα θα ήταν μεγάλη η έκπληξή της, όταν θα έβλεπε πως παρά την κρίση, οι ταβέρνες και τα σύγχρονα καφενεία είναι γεμάτα από κόσμο όλες τις ώρες, γιατί ο Έλληνας, όπως γινόταν και στην αρχαία αγορά, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς συνομιλία» τονίζει η Corriere della Sera και επισημαίνει ότι «η Φράου Μέρκελ θα έβλεπε πως και οι Θεσσαλονικείς και οι Αθηναίοι άνοιξαν τα μουσεία για να υποδεχθούν ιδιωτικές συλλογές και του Κωστάκη, αλλά και άλλων συλλεκτών που τις παραχώρησαν».

Η ιταλίδα δημοσιογράφος συνεχίζει το άρθρο της κάνοντας μια εκτενή αναφορά στους σύγχρονους έλληνες συλλέκτες, με πρώτο το «καταπληκτικό», όπως αναφέρει» μουσείο της οικογένειας Γουλανδρή στις Κυκλάδες. Δεν παραλείπει επίσης να κάνει αναφορά στον Αντώνη Μπενάκη και στους άλλους δωρητές του ομώνυμου μουσείου, που μεταξύ άλλων «φιλοξενεί και την πέμπτη μεγαλύτερη και πιο σημαντική συλλογή νομισμάτων στον κόσμο».

Σε αυτό το σημείο έρχεται και η αναφορά στον «εκατομμυριούχο Δημήτρη Δασκαλόπουλο που ίδρυσε το "ΝΕΟΝ", έναν οργανισμό με κεντρικό άξονα τη σύγχρονη τέχνη, με έδρα του ολόκληρη την πόλη» χωρίς να περιορίζεται σε έναν μόνο χώρο. Η δημοσιογράφος έφερε το παράδειγμα της «εξαιρετικής» έκθεσης του Tino Sehgal στη Ρωμαϊκή Αγορά, με τον ίδιο τον «δημιουργό να συμμετέχει με τους περαστικούς σε διάφορες φιλοσοφικές συζητήσεις».

«Ενας άλλος εκατομμυριούχος, ο Δάκης Ιωάννου, δημιούργησε την οργάνωση "ΔΕΣΤΕ", που στηρίζει νέους καλλιτέχνες και φέρνει διάσημα ονόματα της διεθνούς (καλλιτεχνικής σκηνής) στην Αθήνα, αλλά και στο νησί της Υδρας» επισημαίνει η Μονατζόλι.

«Κι όμως» ενημερώνει η ιταλίδα δημοσιογράφους τους συμπατριώτες της, «υπάρχουν πολλοί στον κόσμο, όπως οι Αγγλοι, που επιλέγουν να προσποιούνται να πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν είναι άξια να πάρει πίσω τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, επειδή τα έκλεψαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας». Η Φρνατσέσκα Μονατζόλι χαρακτηρίζει αυτή την άποψη ως «κακή πίστη των ανθρώπων αυτών, που θεωρούν ότι τα Μάρμαρα προστατεύονται καλύτερα στο Βρετανικό Μουσείο, από ό,τι στο νέο εντυπωσιακό μουσείο της Ακρόπολης».

«Η Ελλάδα» προσθέτει η ιταλική εφημερίδα, «κουρασμένη από αυτό το ψέμα έχει ξεκινήσει μια παγκόσμια εκστρατεία για τη συλλογή υπογραφών με τον τίτλο "Bring them back" (Επιστρέψτε τα) με σκοπό την παράδοσή της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μάλιστα, η δημοσιογράφος κάνει αναφορά και στο βίντεο με πρωταγωνιστές την Ελενα Κατρίτση, τον Νίκο Αλιάγα και τον Σπύρο Φωκά στο οποίο η Ελλάδα «κλέβει» το Μπιγκ Μπεν. Η Μονατζόλι χαρφακτηρίζει το βίντεο «χιουμοριστικό» και παραπέμπει τους Ιταλούς στη σελίδα της συγκέντρωσης υπογραφών για την «επανένωση» των Μαρμάρων με την Ακρόπολη των Αθηνών, http://www.bringthemback.org.

Πηγή: Corriere della Sera: Αγαπητή Μέρκελ, πήγαινε στην Ελλάδα για να θαυμάσεις την τέχνη και την ομορφιά | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/176626#ixzz3IESWwm8o

"Εκπαίδευση Πέρα από τα Σύνορα" με την συνεργασία τριών Πανεπιστημίων! - Edukim përtej Kufijve, me bashkëpunimin e tre universiteteve!

Më datën 31 10 2014 deri më datën 02 11 2014 u organizua në Korçë Seminari me temë “Edukimi përtej Kufijëve”  dhe temë kryesore Mendimin Kritik. Ky seminar vjen si vazhdim i një seminari që filloi në Fakultetin e Pedagogjisë në Universitetin e Follorinës  i cili kishte si qëllim bashkëpunimin e tre Universiteteve atë të Follorinës, së Korçës dhe të Manastirit. Seminari u hap me përshëndetjen e Rektorëve. Profesori Ali Jashari  etj. Prezent ishte dhe Konsulli i Përgjithshëm i Greqisë z Joan Pedhioti i cili përshëndeti inciativën dhe uroj që kjo frymë bashkëpunimi të shtrihet në të gjitha fushat. Takimi i rradhës do të zhvillohet në Bitola pas dy vjetësh.

Από τις 31 10 2014 μέχρι στις 02 11 2014 οργανώθηκε στην Κορυτσά Σεμινάριο με γενικό θέμα την« Εκπαίδευση πέρα από τα Σύνορα» και ειδικό θέμα την "Κριτική Σκέψη" στην Εκπαίδευση. Μια πρωτοβουλία του Παιδαγωγικού Τμήματος  στην Φλώρινα με στόχο την Συνεργασία τριών Πανεπιστημίων, αυτό της Κορυτσάς, του Μοναστηριού και της Φλώρινας. Η δεύτερη αυτή συνάντηση έγινε στην Κορυτσά μετά από δύο. Τίμησε με την παρουσία του και ο ΓΠ της Ελλάδας κ Ιωάννης Πεδιώτης, ο οποίος χαιρέτισε την εκδήλωση και την πρωτοβουλία και ευχήθηκε αυτό το παράδειγμα συνεργασίας να το ακολουθήσουμε σε όλα τα επίπεδα. Ήταν παρόντες εκπρόσωποι από τα τρία πανεπιστήμια και πολλοί διανοούμενοι από την Κορυτσά. Η επόμενη συνάντηση θα γίνει στο Μοναστήρι.   Δείτε τις φωτογραφίες και τα βίντεο.