ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ- ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË- PROTESTË

 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

 

 

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

 

 

    Η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη  Εκκλησιά της Αλβανίας διαμαρτύρεται για την απόφαση της κυβερνήσεως να καταργήσει την περίφραξη του Καθεδρικού ναού της Αναστάσεως που βρίσκεται στο κέντρο των Τιράνων. Η ενέργεια αυτή θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του ιερού χώρου στον οποίο προσέρχονται άνθρωποι κάθε ηλικίας ιδιαίτερα πολλοί νέοι και παιδιά.

 

    Το συγκρότημα του Καθεδρικού ναού έχει τρεις υπόγειες προσβάσεις (προς το Πολιτιστικό Κέντρο, τις αίθουσες νεολαίας, παιδιών, έκθεση βιβλίου). Η φύλαξη όλων αυτών των χώρων είναι σχεδόν αδύνατη χωρίς στοιχειώδη περίφραξη τις βραδινές ώρες και ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες.

 

    Η κυβερνητική απόφαση ελήφθη τον Οκτώβριο του 2014, χωρίς ενημέρωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η πρώτη ειδοποίηση και αποστολή του σχετικού πολεοδομικού σχεδίου στην Εκκλησία μας έγινε από την εταιρία που ανέλαβε τις εργασίες, στις 12 Ιανουαρίου 2015. Στις 14 Ιανουαρίου δόθηκε κυβερνητική διαβεβαίωση ότι θα καταρτιστεί νέο σχέδιο για να υπάρξει τελική συμφωνία. Το νέο σχέδιο εστάλη μόλις τέλος Φεβρουαρίου, το οποίο κατά τα ¾ επαναλάμβανε το αρχικό. Ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας απάντησε ότι δεν συμφωνούμε πλήρως με το νέο σχέδιο. Στις 2 Μαρτίου οι εργάτες της εταιρείας χωρίς επίσημη ειδοποίηση αφαίρεσαν το σιδερένιο κιγκλίδωμα και ξερίζωσαν την σειρά δένδρων και φυτών της βορείου πλευράς του συγκροτήματος.

 

    Κάτω από τις αυλές του συγκροτήματος, που αποτελούν και την οροφή υπογείου πολυωρόφου κτηρίου, είναι εγκατεστημένα ακριβά μηχανήματα εξαερισμού, δεξαμενές πετρελαίου και νερού και σύνθετες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Οι αυθαίρετες αυτές επεμβάσεις θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των υπογείων χώρων. Αυτές οι ενέργειες έρχονται σε σαφή αντίθεση με το νόμο 10057/22.1.2009 (Συμφωνία μεταξύ Υπουργικού Συμβουλίου και Εκκλησίας) η οποία εγγυάται το σεβασμό και την προστασία των ιερών χώρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ήμαστε υποχρεωμένοι να διαμαρτυρηθούμε έντονα για τις ενέργειες αυτές, που πληγώνουν τα θρησκευτικά αισθήματα των Ορθοδόξων πιστών καθώς και την ειρηνική θρησκευτική συνύπαρξη.

 

 

Τίρανα, 4 Μαρτίου 2015

 

KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË

 

 

PROTESTË

 

 

    Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë proteston kundër vendimit të Qeverisë për të hequr rrethimin e Kishës Katedrale “Ngjallja e Krishtit” në qendër të Tiranës. Ky veprim vë në rrezik sigurinë e këtij vendi të shenjtë, ku vijnë njerëz të çdo moshe e në mënyrë të veçantë shumë të rinj dhe fëmijë.

 

    Kompleksi i Kishës Katedrale ka tri hyrje në katin e nëndheshëm (atë të Qendrës Kulturore, sallat e rinisë dhe të fëmijëve, si dhe sallën e prezantimit të librave). Ruajtja e gjithë këtyre ambienteve bëhet pothuajse e pamundur pa pasur një rrethim elementar të jashtëm, veçanërisht kur bie nata dhe në kushtet e mungesës së sigurisë ku jetojmë sot.

 

    Vendimi i Qeverisë u mor në tetor 2014, pa informuar Kishën Orthodhokse. Lajmërimi i parë dhe dërgimi i planit urbanistik iu bë Kishës nga firma ndërtuese që mori përsipër punimet, më 12 janar 2015. Më 14 janar, u dha premtimi nga ana e Qeverisë se do të hartohej një plan i ri, për të cilin do të ekzistonte një marrëveshje përfundimtare, ku do të binin dakord të dyja palët. Plani i ri që u dërgua vetëm në fund të muajit shkurtit në 2/3 e tij ishte i njëjtë me atë të mëparshëm. Përfaqësuesi i Kishës u përgjigj se nuk jemi plotësisht dakord me planin e ri. Më 2 mars punëtorët e firmës ndërtuese, pa një njoftim zyrtar, prenë rrethimin me kangjella dhe shkulën vargun e qiparisave dhe të bimëve të tjera dekorative të anës veriore të kompleksit.

 

    Oborri i Kompleksit është njëkohësisht edhe tarraca e kateve të nëndheshme të Kompleksit ku ndodhen makineri të shtrenjta të ajrimit, depozita nafte dhe uji si dhe instalime komplekse elektrike. Këto ndërhyrje arbitrare përbëjnë rrezik për sigurinë si të sipërfaqes së oborrit, ashtu dhe të kateve të nëndheshme.

 

    Këto veprime vijnë në kundërshtim të hapur me ligjin 10057/ datë 22.1.2009 “Marrëveshja ndërmjet Këshillit të Ministrave dhe Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë” që garanton respektimin dhe mbrojtjen e vendeve të shenjta të Kishës Orthodhokse. Jemi të detyruar të protestojmë kundër këtyre shkeljeve që plagosin ndjenjat e të krishterëve orthodhoksë dhe bashkëjetesën paqësore fetare.

 

 

 

Tiranë, 4 mars 2015

 

 

«Μάρτης» ή «Μαρτιά» - VERORJA E 1 MARSIT!

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους. Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή. Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία. Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Marti ose Martia  (verorja) është një zakon shumë i vjetër me shpërndarje ballkanike. Besohet që rrënjët e tij në Greqinë e Lashtë, dhe kryesisht në Misteret Elevsiniane. Mistikët e Mistereve Elevsiane lidhnin një fije peu, Kroki, në odrën e tyre të djathtë dhe këmbën e tyre të majtë. Nga 1 deri më 31 Mars, fëmijët e mbajnë në kyçin e dorës së tyre si byzylyk, të krijuar nga një fije peu të bardhë dhe të kuq të përdredhuri, Marti ose Martia. Sipas traditës popullore, Marti  mbron fytyrat e fëmijëve nga djelli i Pranverës, që të mos digjen. E bëjnë gati ditën e fundit të shkurtit dhe e veshin ditën e parë të Marsit, para sa të dalin nga shtëpia. Në disa zona Marti, vishet në gishtin e madh të këmbës si unazë që të mos pengohet zotëruesi i saj. Ky byrzylyk hiqet në fund të muajit ose e lenë mbi trëndafila kur shohin dallëndyshen e parë, që ta marrin zogjtë dhe të ndërtojnë folenë e tyre. Zakoni i Martit=shq Marsi=Verorja festohet në të njejtën mënyrë në Sllavomaqedonët me emërtimin Martinga dhe në Shqipëri si Verore. Banorët e të dy vendeve fqinje veshin fijen e peut të kuqe me të bardhë që të mos i “zërë” djelli, të cilat i heqin në fund të muajit ose kur shohin dallëndyshen e parë. Të tjerë e veshin Marsin në një pemë frutdhënëse, në mënyrë që t’i falë lulëzim të bollshëm, ndërsa disa e vendosin nën një gur dhe nëse ditën tjetër gjejnë pranë saj ndonjë krimb, do të thotë që pjesa tjetër e vitit do të jetë e begatë. Duke ruajtur traditat shekullore, Bullgarët ditën e parë të Marsit, veshin në gjoksin e tyre zbukurime të krijuara nga fije peu të kuqe dhe të bardha të cilat quhen Martenica. Në disa zona të Bullgarisë banorët vendosin jashtë shtëpive të tyre një pjesë copë beze të kuqe që të mos “i  djegë gjyshe Marta” (Baba Marta, në bullgarishte) që është personifikimi femëror i muajit Mars. Martenica funksionon në ndërgjegjien e popullit bullgar si filiqkë=mbrojtje, të cilën është zakon t’iu ofrohet ndërmjet anëtarëve të ndryshëm  të një familjeje, duke u shoqëruar me urime për shëndet dhe  begati. Zbukurimi i kuq me të bardhë i datës 1 Mars sjell në mbart në rumanisht emërtimin Martizor. Fija e kuqe e peut simbolizon dashurinë për të bukurën dhe e bardha qashtërinë e bimës hinofilos =mikebore që lulëzon në Mars dhe është e lidhur ngushtë me mjaft zakone dhe tradita të Rumanisë. Sipas mitologjisë Zoti – Djelli u shndërrua në një burrë të ri në moshë dhe zbriti në Tokë që të marrë pjesë në një festë. Por e rrëmbeu një dragua dhe si rezultat humbi dhe u fundos në errësirë. Një ditë një djalë i ri, së bashku me shokët e tij vrau dragoin dhe çliroi djellin, duke sjellë pranverën. Djali i ri humbi jetën dhe gjaku i tij – thotë legjenda- ngjyrosi të kuqe borën. Që prej atëhere është si zakon që datën 1 të Marsit  të gjithë të rinjtë të thurrin “Martisor”, me fije peu të kuqe që simbolizon gjakun e djalit të ri dhe dashurinë kundrejt sakrificës dhe e bardha që simbolizon qashtërinë.

Misteri i Pagëzimit - Shpjegimi i tij!

Misteri i pagëzimit, është një nga shtatë misteret e Kishës së Shenjtë Orthodhokse.Gjatë këtij riti të lashtë,një fëmijë i Zotit (i rritur apo foshnje) ndricohet ose lind përsëri, por kësaj here në mënyrë shpirtërore në familjen e Krishtit.Gjithashtu, ai është larë mistikisht prej mëkatit dhe merr një jetë te re hiri.Pagëzimi është dorëzimi shpirtëror tek Krishti,Drita e Botës (Joanie 1:9).
Çdo pagëzim është një beselidhje, është një dhjatë nëpërmjet Zotit dhe njeriut.Zoti premton të jetë Ati ynë, dhe ne premtojmë te jemi bijtë e Tij.Edhe në të kaluarën Perëndia ka bërë Dhiatë me Noen,Abrahamin,Moisiun dhe me të tjerë.Nëpërmjet pagëzimit Zoti afrohet dhe dëshiron të bëj një besëlidhje me çdo person që vjen në botë.Pagëzimi kërkon një përgjigje personale nga i pagëzuari i rritur dhe nga foshnja kur ai të rritet.Ai nuk është një ritual magjik,që hap automatikisht dyert e qiellit.Pa një pranim personal pagëzimi mbetet vetëm një “formë”një  rit pa kuptim.Hiri që Perëndia dhuron gjatë misterit duhet ta gjej të hapur zemrën e besimtarit,që mund te hyjë e të japë fryte.E theksojmë përsëri që Hiri i Perëndisë nuk i bën dhunë vullnetit të lirë të njeriut, varet nga ne ta pranojmë apo ta refuzojmë atë dhuratë.Si qënie të lira, ne jemi të përgjegjshëm për veprimet tona dhe për këtë arsye ne do të gjykohemi.
Kisha Ortodokse praktikon pagëzimin e foshnjave pa pritur moshën e arsyetimit,si një shenjë të dashurisë së Perëndisë ndaj njeriut qysh prej lindjes së tij.Etërit e Kishës këmbëngulin për pagëzimin e foshnjave.Shën Grigor Teologu, duke iu drejtuar nënave të krishtera thotë:” A keni një fëmijë? Mos i lini kohë demit te rritet.Le të shenjtërohet ai në foshnjëri dhe qysh nga fëmijëria t’i kushtohet Frymës.Apo mos i trëmbeni vulës nga shkaku i dobësisë së natyrës,si ata zemerdobëtit dhe besëpakët? Por Ana, madje para se te lindte Samueli, ja premtoi atë Zotit, dhe menjëherë mbas lindjes e pëerkushtoi atë  për rrobën e shenjtëruar pasur frikë nga  dobësia njerëzore,por duke besuar në Perëndinë “.
Të pretendosh që dikush duhet të arrijë moshën e pjekurisë dhe të arsyetimit dhe fillimish të besoj para se të pagëzohet,do të thotë të bësh Hirirn e Perëndisë në një farë mënyre të varur nga inteligjenca e njeriut.Këtu duhet të theksojmë që nunët kanë një përgjegjësi të madhe para Perëndisë.Nunësia nuk duhet të merret me mendjelehtësi.Çdo nun do përgjigjet para “gjykatores së trembshme të Krishtit”, për humbjen e shpritit të të pagëzuarit nga shkaku i indiferencës apo neglizhencës së nunit.
SHPJEGIMI I MISTERIT
Veprimet e shumta të kryera gjatë misterit të pagëzimit në Kishën Ortodokse, nuk janë forma të zbrazura pra kuptim.Krishtërimi është jetë.Çdo veprim në misterin e pagëzimit shpreh se çfarë po bën aktualisht Krishti nëpërmjet këtij misteri.

SHENJA E KRYQIT
Prifti bën shenjën e kryqit mbi trupin e atij që po pagëzohet.Kjo përsëritet disa herë gjatë misterit.Kryqi është shenjë e fitores dhe që u jep arratinë demonëve.Në të kaluarën skllevërve u vihej një shenjë, siç edhe bagëtive sot, për të treguar se kujt i përkasin.Shenja e kryqit tregon që ne i përkasim Krishtit.

VËNIA E EMRIT
Që nga momenti që fëmija vjen në kishë vihet theksi në individualitetin e tij.I jepet një emër nga i cili ai dallohet nga fëmijët e tjerë të Zotit.Kjo shpreh besimin tonë që fëmija ka dinjitetin e tij personal para Zotit dhe Kishës.Krishtërimi është për unitet 
dhe jo për uniformitet.Kisha nuk është një grumbull qeniesh anonime,një turmë,por është bashkimi i individëve të lirë,pa dëmtuar personalitetin e askujt.
Çdo njeri është një individualitet i papërsëritshëm.Perëndia nuk bën kopje,as ka krijuar robotë por  personë të cilët kanë individualitetin e tyre dhe vullnetin e  tyre të lirë për një dialog personal apo kolektiv me Perëndinë.

KAZANI I PAGËZIMIT 
Kazani i pagëzimit është “Barku Hyjnor” nga i cili ne rilindim shpirtërisht si fëmijë të Perëndisë.Gjithashtu simbolizon dhe tipifikon arkën e Noes,dashurinë,faljen dhe pajtimin e Zotit me njeriun duke i dhuruar shpëtimin nëpërmjet Jisu Krishtit.

NUNI
Nëpërmjet veprimit të Shpirtit të Shenjtë,nuni bëhet në pagëzim “At Shpirtëror “,sepse shpirti është mbi mishin.Kështu nunët bëhen më të afërt me fëmijën e pagëzuar sesa prindërit e tij natyralë.Nunët në pagëzim bëhen garantë tek Krishti që fëmija do të rritet dhe edukohet në besimin e krishterë ordodoks.Për këtë , ata janë përgjegjës para Perëndisë.Kisha preferon një nun dhe një nune për cdo shpirt të pagëzuar.Por megjithatë,edhe një nun ortodoks është mjaft për një djalë dhe një nune ortodokse për një vajzë.

EGZORCIZMAT
Lutjet e para janë një formë e shkurtër por e vecantë egzorcizmash,bërë për të “përzënë çdo frymë të ligë dhe të ndyrë që fshihet dhe ka bërë fole “në zemrën e atij që do të pagëzohet.Pastaj,duke u kthyer me fytyrë nga ” perëndimi “,që përfaqëson errësirën,injorancën dhe të keqen, nuni mohon satanain, princin e errësirës “dhe gjithë engjëjt e tij, dhe gjithë veprat e tij,dhe gjithë shërbimet e tij,dhe gjithë krenarinë e tij”.

BASHKIMI ME KRISHTIN
Mbas mohimit të satanait të gjithë kthehen me fytyrë bag “lindja”,burimi i dritës,diturisë dhe mirësisë dhe nuni pohon publikisht bashkimi ne tij me Krishtin, Diellin tone te Dritës dhe të Diturisë ,i cili vjen tek ne nga “Lindja e të Lartave”.

BESORJA 
Mbas pohimit të bashkimit me Krishtin thuhet Besorja,si simbol i besës për të krishterët ortodoksë.Duke thënë nuni Besoren,rrëfen besën e vërtetë në Zotin Krisht.

HEQJA E RROBAVE
Nga të gjithë krijesat e Zotit vetëm njeriu vesh rroba,si shenjë e natyrës së tij të rënë dhe mëkatare.Prandaj heqja e rrobave të katikumenit(atij që do të pranohet në familjen e Krishtit) është simbol i zhveshjes së njeriut të vjetër (Adamit) dhe jetës së tij mëkatare (Rom.6:4, 6),si dhe heqjes së fletëve të fikut ( Gjen.3:7) , është simbol i heqjes së petkut tonë të mjerimit dhe përgatitjes për tu veshur me petkun e lavdisë(Gjen.2:25).

LYERJA ME VAJIN E SHENJTË 
Vaji i Shenjtë është vaj ulliri i pastër e i bekuar dhe është përdorur kryesisht në lidhje me shërimin Hyjnor dhe me Shenjtërimin.Është shenja e dukshme e hirit dhe shërimit të trupit dhe shpirtit,restaurimi i shëndetit dhe falja e mëkateve (Mark. 6:13, 16:18; Jakovi. 5:4).Ky vaj gëzimi është dhurata e Shpirtit të Shenjtë dhe simbolizon mëshirën e Perëndisë.”Ju keni të lyer prej Shenjtit dhe i dini të gjitha……. dhe të lyerët që muartë nga Ai mbetet ndër ju!(Joani 2:20, 27)

UJI I SHENJTË OSE UJI I BEKUAR
Nga uji i bekuar vijne shumë të mira.Uji i Pagëzimit është ujë i pastër i bekuar dhe që përdoret kryesisht  për qëllim bekimi,pastrimi,shëndeti dhe shenjtërimi.
Ata që zhyten në Ujin e Shenjtëruar me besë,fitojnë pastrimin dhe Shenjtërimin e shpirtit dhe trupit,shërim nga vuajtja,faljen e mëkateve dhe çdo gjë që duhet për shpëtimin dhe jetën e pasosur.Nëse njeriu nuk lind prej uji dhe prej Fryme,ai s’mund të hyjë në mbretërinë e Perëndisë !(Joani 3:5)

Νέα άγρια/σφοδρή επίθεση εναντίων της Ορθοδοξίας και των ορθοδόξων στην Αλβανία(Παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων) - Sulm i ri i egër kundër Kishës Orthodhokse në Shqipëri, shkelje të gjitha të drejtave të saj!

Filloi shkatërrimi i rrethimit të Katedrales “Ngjallja e Krishtit” Sapo filloi të prishte rrethimi i Katedrales “Ngjallja e Krishtit” në Tiranë. Punëtorët po presin hekurat dekorative dhe po shkulin pemët e shkurret e mbjella. Pastaj do e kenë radhën buldozerët. Eshtë një veprim arbitrar, që po bëhet pa Konsensus e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Eshtë një akt që cenon shenjtërinë e vendit të kultit dhe që zhduk sigurinë e një prone private, që i përket Komunitetit Orthodhoks.  Kur jepet leje për një objekt të rëndësishëm privat, si Katedralja, kjo përfshin edhe sigurinë e saj, te cilën e garantonte ky rrethim i bukur dekorativ.  Zemrat e besimtarëve orthodhoksë në këto çaste janë të mbushura plot me trishtim, kur shohin që objekti i tyre madhështor i kultit, i përuruar me praninë e të gjitha Kishave Orthodhokse dhe të të gjitha autoriteteve shtetërore po dëmtohet.  Territori i katedrales nuk është pronë shtetërore e as “ansambël muzeor”, por një tokë private, e regjistruar rregullisht ne hipotekë, e dhënë në kompesim të truallit të kishës së vjetër që u shkatërrua nga komunizmi dhe rikthimi i saj në një truall publik cenon si sigurinë e objektit të shenjtë edhe pronën e Kishës. Ky është një veprim arbitrar, që pason edhe të tjerë të ngjashëm në vite, si me Kishën Shën Maria e Pazarit në Përmet apo Shën Maria e Kalasë në Elbasan. Komentin në shqip e morëm këtu

Νέα επίθεση στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία από το «Λαϊκό» κράτος στην Αλβανία. Ξεκίνησε σήμερα η καταστροφή του περιφράγματος γύρω από το Καθεδρικό Ναό «Η Ανάσταση του Χριστού» στα Τίρανα. Εργάτες κόβουν τα διακοσμητικά σίδερα και ξεριζώνουν τα δέντρα και τα διάφορα διακοσμητικά φυτά γύρω από αυτό.   Έπειτα έχουν σειρά οι εκσκαφείς. Είναι μια αυθαίρετη πράξη, που γίνεται χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Είναι μια πράξη που παραβιάζει την ιερότητα του χώρου και εξαφανίζει την ασφάλεια ενός ιδιωτικού χώρου, που ανήκει στην Ορθόδοξη Κοινότητα. Όταν παίρνει κανείς άδεια οικοδόμησης για ένα σημαντικό ιδιωτικό οικοδόμημα  αυτό συμπεριλαμβάνει και την ασφάλεια του την οποία εξέφραζε ο διακοσμητικός φράχτης του. Οι καρδίες των Ορθόδοξων Πιστών της χώρας αυτής ετούτη την στιγμή είναι γεμάτο πίκρα, όταν βλέπουν το μεγαλοπρεπή θρησκευτικό κτίριο τους να καταστρέφεται εν μέρει. Η περιοχή του Καθεδρικού Ναού δεν ανήκει στο κράτος και ούτε είναι «μουσειακό σύνολο», αλλά μια ιδιωτική περιουσία, που είναι εγγεγραμμένη στο υποθηκοφυλακείο στο μέρος του παλαιού ναού το οποίο καταστράφηκε από την δικτατορία και η    μετατροπή του σε δημόσιο χώρο βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια του κτιρίου και την ιδιοκτησία της εκκλησίας. Αυτή η πράξη είναι παράνομη και μοιάζει με αυτό του Ναού της Παναγίας στο Παζάρι στην Πρεμετή η το ναό της Παναγίας στο Ελμπασάν όπου και κρατά παράνομα ο Νικόλα Μάρκου ένας παλιάνθρωπος που αναπροσδιορίζεται ιερέας.   Η πλήρης προσβολή και αγνόηση κάθε ελευθερίας του ανθρώπου εκφράζεται με την αγνόηση των θρησκευτικών αρχών που τους εκπροσωπούν. Αυτή η χώρα πια δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο που έχει ως στόχο εδώ και χρόνια την ορθοδοξία και τον προκαθήμενο της.  Ούτε επί τουρκοκρατίας δεν γίνονταν αυτά. (Χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες από τον εκπρόσωπο τύπου Αρχιεπισκοπής στο προσωπικό του λογαριασμό)

Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Κορυτσά! - E Djela e Orthodhoksisë në Korçë!

Tregime Orthodhokse me mësime shpirtërore nga Bjellorusia

Ψεκασμός στα ονόματα των ομογενών

Δεν είστε πια η Ωραία Ελένη, όπως σας φαντάστηκε η νονά σας, ούτε η Ερμηνεία, ούτε η Βρισηίδα, θα είστε η ΕΛΕΝΙ, η ΕΡΜΙΝΙΑ, η ΜΠΡΙΣΙΝΤΑ

Συντάκτης: 

Τηλέμαχος Κώτσιας*

Επειτα από παρέμβαση των φωστήρων της διοίκησης του υπ. Εξωτερικών απαγορεύτηκε το τελικό σίγμα στα ονόματα των Βορειοηπειρωτών κατά τη μετάφραση, αφού δεν υπάρχει στο πρωτότυπο αλβανικό, με συνέπεια να βλέπουμε σήμερα χιλιάδες ονόματα Ελλήνων πολιτών χωρίς το τελικό σίγμα, σαν ξεκούμπωτοι ρεμπεσκέδες…

Είναι κι αυτό μια στάση, μια μόδα, έστω και ανθελληνική. Είναι ένα στίγμα. Και σαν να μην έφτανε αυτός ο «σιγματοκτόνος» ψεκασμός, δόθηκε εντολή για αύξηση της δόσης: τώρα το ελληνικό αλφάβητο για τους ομογενείς συρρικνώθηκε, τρία φωνήεντα, ως πιο ευαίσθητα, έπεσαν ηρωικώς μαχόμενα, Η, Υ και Ω. «Αιωνία τους η μνήμη!» Δεν κυκλοφορούν ούτε τα δίψηφα φωνήεντα, αι, ει, οι, στην εντατική βρίσκεται και το Χ, χρέη του οποίου κάνει προσωρινά το Κ, σε αναρρωτική βρίσκονται τα Β, Γ, Δ, Ξ, Ψ, και στη θέση του ανέλαβαν προσωρινά οι δίφθογγοι, ΜΠ, ΓΚ, ΝΤ, ως πιο ανθεκτικοί. Οπου υπήρχαν διπλά σύμφωνα, το ένα ξεριζώθηκε, όπως κάνει η γιαγιά με τα σκόρδα…

Ωραία μου κορίτσια, μην περιμένετε να είστε πια η Ωραία Ελένη, όπως σας φαντάστηκε η νονά σας, ούτε η Ερμηνεία, ούτε η Βρισηίδα, θα είστε η ΕΛΕΝΙ, η ΕΡΜΙΝΙΑ, η ΜΠΡΙΣΙΝΤΑ. Ετσι τα ονόματά σας θα μοιάζουν με ξεπουπουλιασμένα καναρίνια μέχρι να ενηλικιωθείτε και να έρθει η σειρά σας να καταθέσετε αίτηση πολιτογράφησης στο Τμήμα Ιθαγένειας, μόνο τότε θα αποκτήσετε το δικαίωμα να φορέσετε τα ακριβά απαγορευμένα ψηφία στο όνομά σας – όσο για των γονέων, εκείνα έφυγαν «αδιάβαστα» ανεπιστρεπτί.

Μα τότε θα είναι αργά: πολλές θα έχετε καταξιωθεί, θα έχετε πάρει πτυχία, θα έχετε γίνει γνωστά ονόματα στον αθλητισμό, στις τέχνες. Τι νόημα θα έχει; Μέχρι τότε θα έχετε συνηθίσει γυμνά και θα ντρέπεστε ντυμένα, που λέει και η παροιμία, θα έχετε αποκρύψει την καταγωγή σας, θα έχετε δηλώσει Βραζιλιάνες, Μεξικανές, μόνο Ελληνίδες όχι… Γιατί τώρα ο παππούς, που έκανε δέκα χρόνια φυλακή για την ελληνικότητά σας, δεν ζει πια. Πέθανε προχθές φωνάζοντας… «Μας ψεκάζουν!!!»

«Μα ποιοι, παππού;» Δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να απαντήσει… Οσο για την κρατική διοίκηση, αν μου επέτρεπε το περιθώριο των λέξεων θα έλεγα και τι κάνει ο διάβολος όταν δεν έχει δουλειά…

*Συγγραφέας - μεταφραστής

Ενβέρ Χότζα: Β Ήπειρος, Ορθοδοξία κ.α από πρακτικά συνεδρίου! - E Hoxha mbi Vorio Epirin, Klerin Orthodhoks dhe të tjera nga procesverbalet e mbledhjes së KQ!

Enver Hoxha: Vorio-Epiri? Këta grekët janë të paturpshëm TIRANE-  Si mund të tingëllonte termi Vorio-Epir mes zyrtarëve komunistë dhe si përpiqej Greqia të shënonte një precedent në 1983 përmes një letre dërguar qeverisë shqiptare të kohës? Ky dokument që nisim ta publikojmë sot për lexuesit tanë është shkëputur nga procesverbali i mbledhjes se sekretariatit të Komitetit Qendror i datës 16 dhjetor 1983. Ndër shumë çështje kryesisht të ekonomisë së vendit por edhe të politikës ndërkombëtare,  të pranishmit në këtë mbledhje, Enver Hoxha, Ramiz Alia, Lenka Çuko dhe Vangjel Çërrava kanë diskutuar edhe për një varg çështjesh diplomatike e historike. Duke u nisur nga një letër dërguar nga Athina për verifikimin e një personi në Himarë, duke e cilësuar me termin Vorio-Epir, nisin diskutimet rreth marrëdhënieve të vështira me grekët. Enver Hoxha kalon deri në cilësime si  “të paturpshëm” dhe ngre akuza se pas kësaj teze fshihej kleri i kishës ortodokse greke. Sekretarët e komitetit qendror, diskutojnë më tej për qëndrimin e drejtë që mbajti shteti i drejtuar prej tyre, me luftën që bëri ndaj fesë, dhe se si trajtohen  në shtrin socialit ish myslimanët dhe ish-katolikët.  SHOKU RAMIZ ALIA: Sot apo dje, shoku Enver, ambasada greke i kishte dërguar Ministrisë sonë të Punëve të Jashtme një letër nga Athina me anën e së cilës kërkonte disa të dhëna, njëfarë notifikimi për një person nga Himara, nga “krahina e Vorio-Epirit”. SHOKU ENVER HOXHA: U!? SHOKU RAMIZ ALIA: Shokët e Ministrisë ia kishin bërë mirë. Një t’ia kthyer notën mbrapsht pa i bërë asnjë përgjigje vetëm duke u vënë në dukje se një emërtim i tillë nuk ekziston në Republikën Popullore Socialiste të Shqipërisë. SHOKU ENVER HOXHA: Në rregull. Janë të paturpshëm fare këta grekët. SHOKU RAMIZ ALIA: Duket ata duan të krijojnë precedentë, duke menduar se po na kaloi njëherë miu nën mjekër dhe pastaj bëhet rrugë. SHOKU ENVER HOXHA: Dhe pastaj “festojmë çlirimin e Korçës nëpër kisha”. SHOKU RAMIZ ALIA: Del qartë, shoku Enver, se pjesa më reaksionare e përkrahësve të çështjes së Vorio-Epirit, është kleri i kishës. Zaten kleri grek gjithnjë i tillë ka qenë. Ai gjithnjë ka pasur në Greqi një pozitë sui generis. Atje edhe presidenti i republikës betimin përpara dhespotit e bën. Shteti grek nuk është laik dhe kisha në këtë vend ka pushtet shtetëror. Ose të marrim një fakt tjetër, atë të artikullit që bëmë ne kundër vizitës së peshkopit Serafin në Serbi. Kjo do të thotë që ai ka pushtet në Greqi. Ja sikur të na shanin ne Dom Ernest Çobën në kohën tonë, punë e madhe, as që do t’ia vinim veshin një ngjarje të tillë. SHOKU ENVER HOXHA: More, ma kujtove Dom Ernest Çobën që edhe agjent u bë, po nuk mbaj mend vdiq apo si përfundoi çështja e tij? SHOKU RAMIZ ALIA: Kur u zhdukën institucionet fetare, ai u bë bahçevan në komunale, ku punoi deri sa doli në pension. Pastaj vdiq. Feja, shoku Enver, ka rrënjë të thella. Ja, ajo që fola unë në Shkodër për çështjen e fesë, menjëherë pati jehonë. Deri tani më kanë ardhur dy letra. Njërën ma dërgonin një djalë dhe një vajzë, ai katolik, tjetra myslimane, të cilët unë nuk i njoh fare. Më shkruanin për shtëpi. Ka tri vjet që po na sjellin rrotull, - më shkruajnë ata. SHOKU ENVER HOXHA: Kjo s’bëhet fare. Po jep urdhër, Ramiz, për këtë rast t’u japin shtëpi. SHOKU RAMIZ ALIA: U dhashë urdhër, shoku Enver, po dua të them se këtu është fjala për një koncept. Kurse letra tjetër është anonime dhe ai që e dërgonte duhet të jetë njeri i poshtër, pse më shkruan: mirë, çështja e martesave është një problem, po nuk është kjo kryesorja. Kryesorja, - shkruante ai, - është një politikë e drejtë kuadri, politikë që nuk është ndjekur nga Sul Bushati, i cili ka vënë në vende të ndryshme Hasana, Sulejmana, duke harruar se në Shkodër ka edhe Leca e Kola që janë po aq patriotë, po aq luftëtarë, sa myslimanët e të tjerë e të tjerë. Sidoqoftë ajo që thashë unë atje pati menjëherë jehonë, shkoi llafi ku duhej. SHOKU ENVER HOXHA: Ashtu është, pati jehonë dhe llafi u shpërnda menjëherë. SHOQJA LENKA ÇUKO: Se me siguri ata që ishin atje do ta kenë shtruar në organizatat e Partisë e në kolektivat e punës. SHOKU ENVER HOXHA: Partia shokë, këto gjëra duhet t’i gjykojë mirë e drejt. Nuk duhet të vihet në një punë Kola për Kolë, po në qoftë se ka një Kolë që është më i mirë nga Hasani, le të vihet Kola. SHOKU RAMIZ ALIA: Është e qartë kjo për ne, shoku Enver. SHOKU ENVER HOXHA: Po do të thuash ti, si mund ta mendojmë ne që një politikë të tillë të shtrembër kuadri mund ta bëjë sekretari i parë i Komitetit të Partisë të rrethit? Dakord, nuk e bën sekretari i parë, po në qoftë se ai nuk e drejton si duhet një politikë të tillë, e bën ai më poshtë. SHOKU RAMIZ ALIA: Ashtu është, shoku Enver, e bën tjetri më poshtë. SHOKU ENVER HOXHA: Edhe ai që ngre zërin nuk e shikon këtë çështje në Komitetin e Partisë, ku ka plot Kola, por e shikon nëpër ndërmarrjet, nëpër kryesitë e kooperativave etj. SHOKU RAMIZ ALIA: Po, po, edhe nëpër kooperativat bujqësore. Ja, për shembull, po marr kooperativën bujqësore të tipit të lartë të Bushatit, të cilën e njoh. Shumë fshatra të kësaj ekonomie janë myslimane, po ka dhe disa fshatra me popullsi ish-katolike, siç janë Kozmaçi dhe ndonjë tjetër. Tani, në qoftë se në kryesi të kësaj kooperative do të zgjidhen vetëm myslimanë, kjo patjetër do të bjerë në sy. Por Partia nuk ka vepruar kurrë kështu, se që në fillim kryetar i kooperativës ishte një katolik, Mark Ndou. Sidoqoftë ndonjëherë mund të ndodhë që edhe të veprohet gabim. SHOKU ENVER HOXHA: More, ka pasur edhe një Mark Ndou tjetër, shkrimtar, ç’u bë ai? SHOKU RAMIZ ALIA: Mos e keni fjalën për Mark Ndojën, shoku Enver. Më duket se ai ka vdekur. O ç’ishte një ai ... shqiptarja.com

O Ενβέρ Χότζα: Βόρειος Ήπειρος; Αυτοί οι έλληνες δεν ντρέπονται. Μην το ξεχάσετε ποτέ πως η πιο άγρια δικτατορία, όπως ήταν αυτή στην Αλβανία, γεννήθηκε σε δύσκολους καιρούς σε καιρούς αλλαγής, ανάγκης σωτήρων. Όλοι τους χάρισαν την εξουσία με ελπίδες και απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτοί έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν την εξουσία και όταν έβλεπαν πως τα πράγματα χαλάρωναν έσφιγγαν τον κόσμο από το λαιμό και για να τους κρατήσουν υπό έλεγχο δημιούργησαν εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Μήπως σας θυμίζει κάτι; Να προσέχετε « συντρόφια» να μάθετε από την ιστορία ………… Σωτήρας είναι μόνο ο Θεός ο άνθρωπος είναι κτήνος χωρίς Θεό ότι και να κάνει και να πει και όπως τα συντρόφια στην Αλβανία κάποια στιγμή θα εκδηλωθούν με άγνωστες επιπτώσεις και συνέπειες. Τίρανα- Πως άραγε ακουγόταν ό όρος Β Ήπειρος ανάμεσα στους κομμουνιστές και πως προσπαθούσε η Ελλάδα να δημιουργήσει προηγούμενο το 1983 μέσω μιας επιστολής που εστάλει  στην Αλβανική Κυβέρνηση της εποχής. Αυτό το έγγραφο που ξεκινάμε να δημοσιεύουμε σήμερα για τους αναγνώστες μας είναι αποκομμένο από τα πρακτικά του συνεδρίου της γραμματείας της Κεντρικής Διοίκησης στις 16 Δεκεμβρίου 1983. Μεταξύ πολλών υποθέσεων κυρίως για την οικονομία της χώρας και της διεθνής πολιτικής, οι παρευρισκόμενοι στο συνέδριο, Ενβέρ Χότζα, Ραμίζ Αλία, Λένκα Τσούκο και Βαγγέλη Τσεράβα έχουν συζητήσει για μια σειρά από ιστορικές διπλωματικές υποθέσεις. Ξεκινώντας από μια επιστολή της Αθήνας για την ταυτοποίηση ενός ατόμου στην Χιμάρα, ξεκινάνε οι συζητήσεις για τις δύσκολες σχέσεις με τους έλληνες. Ο Ενβέρ Χότζα μάλιστα προέβηκε σε δηλώσεις όπως «ξετσίπωτοι»   και σύμφωνα με αυτόν πίσω από το γεγονός αυτό κρυβόταν η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία. Οι γραμματείς της κεντρικής επιτροπής, συζητούν πιο πέρα για την δίκαιη στάση που κράτησε το κράτος που διοικείται από αυτούς, στο πόλεμο εναντίων της θρησκείας, και πως στο σοσιαλιστικό κράτος αντιμετωπίζονται οι πρώην μουσουλμάνοι και πρώην καθολικοί. Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Σήμερα η χτες, ο σύντροφε Ενβερ η Ελληνική Πρεσβεία έχει αποστείλει μια επιστολή  στο Υπουργείο μας των  Εξωτερικών Υποθέσεων,  μια επιστολή από την Αθήνα μέσω της οποίας ζητούσαν μερικές πληροφορίες, ένα είδος ειδοποίησης για ένα άτομο από την Χιμάρα, «περιοχή Β Ηπείρου». Σύντροφος Ενβέρ Χότζα: Ου!!! Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Οι σύντροφοι του Υπουργείου καλά τους έκαναν. Επιστρέψανε αμέσως  πίσω το έγγραφο χωρίς να απαντήσουν, και σημειώνοντας πως   τέτοια ονομασία δεν υπάρχει στην Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της  Αλβανίας. Σύντροφος Ε Χότζα: Εντάξει. Είναι εντελώς ξετσίπωτοι αυτοί οι έλληνες. Σύντροφος Ρ. Αλία: Από τι φαίνεται αυτοί θέλουν να δημιουργήσουν   προηγούμενο, σκεπτόμενοι πως αν περάσει μια φορά το ποντίκι στο μούσι έπειτα το κάνει δρόμο. Σύντροφος Ε Χότζα: Και μετά «γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Κορυτσάς στους ναούς». Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Φαίνεται ξεκάθαρα σύντροφε Ενβέρ, πως το πιο ακραίο τμήμα των υποστηρικτών της υπόθεσης της Βορείου Ηπείρου είναι ο κλήρος της εκκλησίας. Τέτοιος ήταν πάντα ο ελληνικός κλήρος. Αυτός είχε πάντα στην Ελλάδα μια άποψη πάνω σε όλα τα πράγματα. Εκεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορκίζεται μπροστά στο Δεσπότη. Το Ελληνικό Κράτος δεν είναι Λαϊκός και η εκκλησία στο μέρος αυτό έχει κρατική εξουσία. Η να πάρουμε ένα άλλο γεγονός, αυτό το άρθρου που κάναμε εμείς εναντίων της επίσκεψης του  επισκόπου Σεραφείμ στην Σερβία.  Αυτό σημαίνει πως αυτός έχει εξουσία στην Ελλάδα. Να, σαν να μας έβριζε εμάς ο Ντομ Ερνέστ Τσόμπεν στο καιρό μας, δεν μας ένοιαζε, ούτε καν θα προσέχαμε σε τέτοιο γεγονός. Σύντροφος Ενβέρ Χότζα. Μου θύμισες τον Ντομ Ερνεστ Τσόμπα που και πράκτορας έγινε, αλλά δεν θυμάμαι αν πέθανε ή πως κατέληξε η υπόθεση του; Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Όταν εξαφανίστηκαν οι θρησκευτικοί θεσμοί, αυτός έγινε κηπουρός στην κοινότητα, όπου και δούλεψε μέχρι που βγήκε σε σύνταξη.   Έπειτα πέθανε. Η θρησκεία, σύντροφε Ενβέρ, έχει βαθιές ρίζες. Να αυτό που είπα εγώ στην Σκόδρα για την υπόθεση της θρησκείας αμέσως διαδόθηκε. Μέχρι τώρα μου έχουν έρθει δύο επιστολές. Την μία μου την έστελνε ένα αγόρι και το άλλο κορίτσι, αυτός καθολικός και η άλλη μουσουλμάνα, τους οποίους δεν τους γνωρίζω καθ’ όλου. Μου έγραφαν για σπίτι. Έχει τρία χρόνια που μας φέρνουν γύρω-γύρω  μου γράφουν. Σύντροφος Ενβέρ Χότζα: Αυτό δεν γίνεται καθόλου. Δώσε διαταγή κ. Ραμίζ, με την ευκαιρία αυτή να τους δώσουν σπίτι.   Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Έδωσα εντολή σύντροφε Ενβέρ αλλά εδώ ήθελα να πω πως γίνεται λόγος για μια έννοια. Ενώ η άλλη επιστολή είναι ανώνυμη και αυτός που το γράφει πρέπει να είναι κακός άνθρωπος, γιατί μου γράφει: το θέμα των γάμων είναι ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι αυτό το βασικό. Το βασικό – γράφει αυτός- είναι μια δίκαιη  πολιτική προσωπικού, πολιτική που δεν έχει εφαρμοστεί από το Σουλ Μπουσάτι, ο οποίος έχει βάλει σε διάφορες θέσεις Χασάν, Σουλεϊμάν ξεχνώντας πως  στην Σκόδρα έχει και Λέτσα, Κόλα που είναι το ίδιο πατριώτες, πολεμιστές όσο οι μουσουλμάνοι και άλλοι και άλλοι. Όπως και να έχει αυτό που είπα εγώ διαδόθηκε αμέσως  εκεί, πήγε ο λόγος εκεί που έπρεπε. Σύντροφε Ενβέρ Χότζα: Έτσι είναι, διαδόθηκε και ο λόγος μεταφέρθηκε αμέσως. Συντρόφισσα Λένκα Τσούκο: Γιατί σίγουρα αυτοί που ήταν εκεί θα το έχουν βάλει προς συζήτηση στις οργανώσεις του Κόμματος και στις εργασιακές κοινότητες. Σύντροφος Ενβέρ Χότζα: Το κόμμα φίλοι, αυτά τα πράγματα πρέπει να τα κρίνει καλά και δίκαια. Δεν πρέπει να εργαστεί σε μια δουλειά ο Κόλας επειδή είναι Κόλας, αλλά αν ένας Κόλας είναι καλύτερος από το Χασάν να μπει ο Κόλας στην θέση του. Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Είναι ξεκάθαρο αυτό για μας σύντροφε Ενβέρ. Σύντροφος Ενβέρ Χότζα: :Αλλά θα πεις εσύ, πως μπορούμε εμείς να σκεφτούμε πως μια τέτοια στραβή πολιτική προσωπικού μπορεί να το κάνει ο πρώτος γραμματέας της Κοινότητας του Κόμματος; Σύμφωνοι, δεν το κάνει ο πρώτος γραμματέας, αλλά εάν αυτός δεν κατευθύνει σωστά μια τέτοια πολιτική αυτό το κάνει ο παρακάτω.   Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Έτσι είναι, σύντροφε Ένβερ, το κάνει ο παρακάτω. Σύντροφος Ενβέρ Χότζα: Και αυτός που υψώνει την φωνή του δεν την βλέπει την υπόθεση αυτή στον Κομιτάτο του Κόμματος, όπου έχει πολλούς Κόλα, αλλά το βλέπει στις επιχειρήσεις στους συνεταιρισμούς κ.α Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Ναι, ναι, αλλά και στους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Για παράδειγμα, παίρνω το αγροτικό συνεταιρισμό υψηλού τύπου, του Μπουσάτη, το οποίο το ξέρω. Πολλά χωριά της οικονομίας αυτής είναι μωαμεθανοί, αλλά έχει και μερικά χωριά με πληθυσμό πρώην καθολικό, όπως είναι το Κοζμάτσι και κάποιο άλλο. Τώρα, εάν στο προεδρείο αυτού του συνεταιρισμού θα επιλεχτούν μόνο μωαμεθανοί, αυτό αμέσως θα πέσει σε αντίληψη. Αλλά το Κόμμα δεν έχει πράξει ποτέ έτσι, γιατί από την αρχή πρόεδρος του Συνεταιρισμού ήταν έναν καθολικός, ο Μάρκ Ντόου.  Όπως και να έχει μπορεί να συμβεί να πραχθεί λάθος. Σύντροφος Ενβέρ Χότζα: Μόρε, υπήρχε και ένας άλλος Μάρκ Ντόου, συγγραφέας, τι έγινε αυτός; Σύντροφος Ραμίζ Αλία: Μήπως εννοείτε τον Μάρκ Ντόοια κ Ενβέρ. Μου φαίνεται πως αυτός έχει πεθάνει. ‘Ωχ, ήταν ένας αυτός….. Μετάφραση: Ο "Αλή Κορυτσαίος"