ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΣΥΚΗΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Χα­ρι­σμέ­νο σὲ ὅ­σους βα­φτί­ζουν τὸν πό­λε­μο ἀν­θρω­πι­στι­κὴ ἐ­πι­χεί­ρη­ση

Μὲ τὰ τε­λευ­ταῖ­α λό­για τοῦ βα­σι­λιὰ Γό­μερ οἱ ἀρ­χη­γοὶ ὕ­ψω­σαν τὰ ξί­φη τους καὶ οἱ πο­λε­μι­στὲς ἐ­πευ­φή­μη­σαν τὸν βα­σι­λιά τους. Μὰ ὁ ἑ­κα­τόν­ταρ­χος Ρό­μαν δὲν τοὺς μι­μή­θη­κε. Ἀ­κούμ­πη­σε τὸ χέ­ρι στὴ λα­βὴ τοῦ ξί­φους του, μά, σὰν κά­τι νὰ τὸν κρά­τη­σε, στα­μά­τη­σε ἐ­κεῖ. Οἱ ἄν­τρες του, βλέ­πον­τας τὸν δι­σταγ­μό του, ἔ­μει­ναν σι­ω­πη­λοί.

Ὁ σαλ­πιγ­κτὴς ἔ­φε­ρε τὸ στρι­φτὸ βού­κι­νο στὸ στό­μα του. Ἕ­νας βα­θὺς ἦ­χος ἁ­πλώ­θη­κε στὴν κοι­λά­δα καὶ σύγ­και­ρα ὁ στρα­τός, σὰν γι­γάν­τιο σῶ­μα, κι­νή­θη­κε μπρο­στά. Ἡ πα­νί­σχυ­ρη στρα­τιὰ τῆς με­γά­λης αὐ­το­κρα­το­ρί­ας ξε­κι­νοῦ­σε γιὰ τὴ νέ­α της ἀ­πο­στο­λή.

Ὁ Ρό­μαν σπι­ρού­νι­σε τὸ ἄ­λο­γό του βα­ρύ­θυ­μος. Γύ­ρω του ὑ­ψω­νό­ταν μιὰ βου­ε­ρὴ σύγ­χυ­ση, κα­θὼς τὰ ποι­κί­λα σώ­μα­τα προ­χω­ροῦ­σαν ἀρ­γὰ μὲ τὸν βα­ρὺ ὁ­πλι­σμό τους. Στὰ κον­τά­ρια τους, ἴ­διο κι­νού­με­νο δά­σος, ἀ­νέ­μι­ζαν λευ­κὰ τρι­γω­νι­κὰ φλάμ­που­ρα μὲ ἔμ­βλη­μα στὴ μέ­ση τὸν σταυ­ρό. Προ­η­γοῦν­ταν ἱπ­πεῖς, ἐ­νῶ το­ξό­τες σὲ πυ­κνὰ τμή­μα­τα κά­λυ­πταν τὰ πλα­ϊ­νὰ καὶ τὰ νῶ­τα. Ἑ­κα­τον­τά­δες ὑ­πο­ζύ­για καὶ ἅ­μα­ξες ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν ξο­πί­σω μὲ ἐ­φό­δια γιὰ πο­λύ­μη­νη ἐκ­στρα­τεί­α.

Ἁ­πλω­μέ­νο στὴν πλα­τειὰ κοι­λά­δα τὸ με­γά­λο στρά­τευ­μα φάν­τα­ζε ὑ­πο­βλη­τι­κό. Μὰ ὁ Ρό­μαν ἔ­βλε­πε μὲ βα­θὺ σκε­πτι­κι­σμὸ τὸ με­γα­λό­πρε­πο θέ­α­μα ποὺ θὰ χα­νό­ταν σὲ λί­γο, ὅ­ταν ἡ ἁ­πλο­χω­ριὰ θά ’­δι­νε τὴ θέ­ση της σὲ στε­νω­ποὺς καὶ ὑ­πώ­ρει­ες. Δὲν ἀμ­φέ­βαλ­λε γιὰ τὴν ἰ­σχύ τους. Οὔ­τε ὁ ἴ­διος ἦ­ταν δει­λός. Εἶ­χε δεί­ξει τὴν ἀ­ναμ­φι­σβή­τη­τη ἀ­ξί­α του, ὅ­σες φο­ρὲς ἡ πα­τρί­δα του βρέ­θη­κε σὲ κίν­δυ­νο.

Μὰ τώ­ρα ἀμ­φέ­βαλ­λε γιὰ τὸν σκο­πό τους. Ἡ αὐ­το­κρα­το­ρί­α δὲν βρι­σκό­ταν σὲ κίν­δυ­νο. Ἦ­ταν πιὰ πα­νί­σχυ­ρη. Εἶ­χε ὑ­πο­τά­ξει τοὺς λα­οὺς ποὺ τὴν ἐ­πι­βου­λεύ­τη­καν. Ποῦ πή­γαι­ναν;

Στὴν ἄλ­λη σχε­δὸν ἄ­κρη τῆς γῆς. Ὁ Γό­μερ εἶ­χε μά­θει πὼς κα­τοι­κοῦ­σε ἐ­κεῖ ἕ­νας λα­ός. Μι­κρὸς μπρο­στὰ στὴ με­γά­λη αὐ­το­κρα­το­ρί­α. Οὔ­τε πο­λε­μο­χα­ρής, οὔ­τε ἐ­χθρι­κὸς μα­ζί τους. Μὰ οὔ­τε καὶ πρό­θυ­μος νὰ ὑ­πο­τα­χθεῖ σὲ κα­νέ­ναν. Προ­τι­μοῦ­σε νὰ ζεῖ ἐ­λεύ­θε­ρος.

Ὁ Γό­μερ ὅ­μως ἦ­ταν ὁ με­γά­λος βα­σι­λιάς. Ὁ αὐ­το­κρά­το­ρας. Ὁ ἐ­κλε­κτὸς τοῦ Θε­οῦ. Θε­ω­ροῦ­σε τὸν ἑ­αυ­τό του κυ­ρί­αρ­χο τῆς οἰ­κου­μέ­νης. Μὲ ἐ­ξου­σί­α δο­σμέ­νη ἀ­πὸ τὸν Θε­ό. Καὶ τὸ θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ τί ἄλ­λο θά ’­ταν ἀ­π’ τὸ νὰ βα­σι­λεύ­ει ὁ με­γά­λος βα­σι­λιὰς σ’ ὅ­λη τὴ γῆ; Στὸ ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ λοι­πὸν ἡ αὐ­το­κρα­το­ρί­α θὰ ἔ­βα­ζε τώ­ρα τὰ πράγ­μα­τα στὴ θέ­ση τους.

Ὁ πα­λαί­μα­χος Ρό­μαν πο­ρευ­ό­ταν σι­ω­πη­λὸς καὶ σκε­πτό­ταν. Ἡ ἀ­λα­ζο­νεί­α τοῦ Γό­μερ τὸν ἔ­κα­νε νὰ ἀν­τι­δρᾶ. Δὲν ἤ­θε­λε νὰ τὰ βά­λει μ’ ἕ­να λα­ό, ποὺ θὰ πο­λε­μοῦ­σε γιὰ τὴ γῆ του καὶ τὰ παι­διά του. Ποι­ὸς Θε­ὸς θὰ εὐ­λο­γοῦ­σε τέ­τοι­ον πό­λε­μο;

Γιὰ βδο­μά­δες ὁ­λό­κλη­ρες ἡ με­γά­λη στρα­τιὰ ἅ­πλω­νε τὴν ἀ­πει­λη­τι­κή της πα­ρου­σί­α σὲ βου­νὰ καὶ πε­διά­δες, ὥ­σπου ἔ­φτα­σε κά­πο­τε ἀ­πέ­ναν­τι στὰ κά­στρα τῆς μι­κρῆς χώ­ρας. Ὁ λα­ός της ἀν­τί­κρυ­σε τὸν στρα­τὸ τῆς με­γά­λης αὐ­το­κρα­το­ρί­ας, μὰ δὲν τό ’­βα­λε κά­τω. Ἡ ἀ­γά­πη γιὰ τὴν πα­τρί­δα καὶ τὴ λευ­τε­ριὰ ἔ­κα­με ἀ­τσά­λι τὴν καρ­διά τους.

Κι ἔ­τσι πι­ά­στη­κε ὁ πό­λε­μος. Μῆ­νες κρά­τη­σε, μὰ τὰ ὀ­χυ­ρὰ τοῦ μι­κροῦ λα­οῦ ἄν­τε­χαν. Ὁ χει­μώ­νας ἔ­φτα­σε. Οἱ μα­χη­τὲς τῆς αὐ­το­κρα­το­ρί­ας ἔ­χα­ναν τὸ ἠ­θι­κό τους. Ἄρ­χι­σαν τὴ γκρί­νια.

-  Για­τί πο­λε­μᾶ­με αὐ­τὸν τὸν λα­ό; Σὲ τί μᾶς ἔ­φται­ξε; Αὐ­τοὶ πο­λε­μοῦν γιὰ τὰ παι­διά τους. Ἦρ­θαν τὰ Χρι­στού­γεν­να. Ἐ­μεῖς πῶς θὰ τὰ γι­ορ­τά­σου­με χω­ρὶς τὰ παι­διά μας; Για­τί ἤρ­θα­με τό­σο μα­κριά;

Ὁ στρα­τη­γὸς προ­σπά­θη­σε νὰ τοὺς το­νώ­σει. Τοὺς μά­ζε­ψε καὶ τοὺς μί­λη­σε. Τοὺς θύ­μι­σε ὅ­τι εἶ­ναι ὁ κα­λύ­τε­ρος στρα­τὸς τῆς γῆς. Κι ὁ βα­σι­λιάς τους αὐ­το­κρά­το­ρας τῆς οἰ­κου­μέ­νης. Καὶ ὅ­λοι οἱ λα­οὶ πρέ­πει νὰ προ­σκυ­νοῦν τὸν με­γά­λο βα­σι­λιά. Καὶ θέ­λη­μα Θε­οῦ εἶ­ναι νὰ ἐ­ξα­φα­νι­στεῖ αὐ­τὸς ὁ λα­ός, ποὺ τοὺς τα­λαι­πω­ρεῖ τό­σον και­ρὸ μὲ τὸ πεῖ­σμα του νὰ μὴν προ­σκυ­νᾶ.

-  Στ’ ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ, λοι­πόν, σᾶς τοὺς πα­ρα­δί­δω στὰ χέ­ρια σας καὶ στὸ σπα­θί σας!

Καὶ μὲ τὰ λό­για αὐ­τὰ ὁ στρα­τη­γὸς ἐ­πευ­φή­μη­σε τὸν βα­σι­λιά τους. Τὸν μι­μή­θη­καν κάμ­πο­σοι, μὰ οἱ πολ­λοὶ δὲν ἀν­τα­πο­κρί­θη­καν.

-  Νά, πῶς ὁ σταυ­ρὸς γί­νε­ται σύμ­βο­λο τοῦ μί­σους! σκέ­φτη­κε ἀ­κό­μα πιὸ βα­ρύ­θυ­μος ὁ Ρό­μαν. Αὐ­τὸς ὁ πό­λε­μος εἶ­ναι πο­λὺ ἀ­νή­θι­κος.

Ὁ στρα­τη­γὸς ὅ­ρι­σε ἡ τε­λι­κὴ ἕ­φο­δος νὰ γί­νει τὴ νύ­χτα τῶν Χρι­στου­γέν­νων, ποὺ δὲν θὰ πε­ρί­με­νε ἐ­πί­θε­ση κα­νέ­νας. Χρι­στια­νοὶ μέ­σα, Χρι­στια­νοὶ ἔ­ξω, θὰ γι­όρ­τα­ζαν Χρι­στού­γεν­να ἀν­τὶ νὰ πο­λε­μοῦν. Τὴ νύ­χτα ποὺ γεν­νι­ό­ταν ὁ Χρι­στὸς φέρ­νον­τας τὴν ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, ἡ αὐ­το­κρα­το­ρί­α θ’ ἀ­φά­νι­ζε στ’ ὄ­νο­μά Του τὸν μι­κρὸ λα­ό.

Ἔ­τσι κι ἔ­γι­νε.

Τὴν ὁ­ρι­σμέ­νη ὥ­ρα τῆς ἅ­γιας νύ­χτας ἄρ­χι­σε ἡ ἐ­πί­θε­ση. Ὁ στρα­τη­γὸς δὲν εἶ­χε γε­λα­στεῖ. Ὁ πο­λὺς κό­σμος ἦ­ταν στὶς ἐκ­κλη­σι­ὲς γιὰ νὰ λει­τουρ­γη­θεῖ καὶ νὰ πα­ρα­κα­λέ­σει γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α του. Λί­γοι μα­χη­τὲς ἦ­ταν στὰ τεί­χη. Μὰ κι αὐ­τοὶ πο­λέ­μη­σαν γεν­ναῖ­α. Ἀλ­λὰ κά­πο­τε λύ­γι­σαν. Οἱ πύ­λες πα­ρα­βι­ά­στη­καν. Οἱ εἰ­σβο­λεῖς ὅρ­μη­σαν στὴν πό­λη. Λε­η­λα­σί­α καὶ φω­τιὰ ἀν­τά­μα ἄρ­χι­σαν τὸ μα­κά­βριο ἔρ­γο τους.

Καὶ ὁ Ρό­μαν; Τί ἔ­γι­νε; Ποῦ βρι­σκό­ταν;

Μὲς στὸ σκο­τά­δι καὶ τὴ σύγ­χυ­ση οἱ ἄν­δρες του ἀ­πὸ τὸ δε­ξιὸ κέ­ρας ὅ­που βρί­σκον­ταν, πλα­γι­ο­δρό­μη­σαν ἀ­θό­ρυ­βα καὶ ἀ­θέ­α­τοι βγῆ­καν ἀ­π’ τὸ πε­δί­ο τῆς μά­χης. Κα­θη­λω­μέ­νοι σ’ ἕ­να χα­μη­λὸ κοί­λω­μα κον­τὰ στὰ τεί­χη πε­ρί­με­ναν, ὥ­σπου ἡ πρώ­τη πύ­λη ὑ­πο­χώ­ρη­σε.

Ὁ­λό­κλη­ρη ἡ φά­λαγ­γα τό­τε στὸ σύν­θη­μα τοῦ Ρό­μαν ὅρ­μη­σε τα­χύ­τα­τα, σὰν βέ­λος, μπρο­στά. Προ­χώ­ρη­σαν μὲς ἀ­π’ τὶς φλό­γες ποὺ ἀγ­κάλι­α­ζαν τὰ πρῶ­τα σπί­τια. Δι­έ­σχι­σαν γορ­γά τοὺς σκο­τει­νοὺς ἔ­ρη­μους δρό­μους, ὥ­σπου ἔ­φτα­σαν στὴν πρώ­τη ἐκ­κλη­σιά. Ὁ Ρό­μαν ὑ­πο­λό­γι­ζε, σω­στὰ ὅ­πως φά­νη­κε, πὼς ὅ­λοι θὰ βρί­σκον­ταν ἐ­κεῖ. Φω­τει­νὲς ἀν­ταύ­γει­ες ξε­χεί­λι­ζαν ἀ­π’ τὰ χρω­μα­τι­στά της πα­ρά­θυ­ρα γλυ­καί­νον­τας τὴν πα­γω­νιὰ τῆς μά­χης καὶ τοῦ σκο­τα­διοῦ.

Στὴν πλα­κό­στρω­τη αὐ­λὴ ἀν­τή­χη­σαν τὰ πο­δο­βο­λη­τὰ ἀν­θρώ­πων καὶ ἀ­λό­γων. Ὁ Ρό­μαν πρό­βα­λε στὴν εἴ­σο­δο. Σύγ­και­ρα μιὰ μυ­ρι­ό­στο­μη κραυ­γὴ ἀ­π’ τὸ ἀ­σφυ­κτι­κὰ συγ­κεν­τρω­μέ­νο πλῆ­θος ἔ­τρε­ψε τὴν πα­ρή­γο­ρη ἀ­τμό­σφαι­ρα τῆς χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κης λει­τουρ­γί­ας σὲ θρῆ­νο. Οἱ μη­τέ­ρες ἔσφι­ξαν στὰ στή­θη τὰ μω­ρά τους. Βι­βλι­κὸ δέ­ος πλημ­μύ­ρι­σε τὰ πάν­τα. «Φω­νὴ ἐν Ρα­μὰ ἠ­κού­σθη, θρῆ­νος καὶ κλαυθ­μὸς καὶ ὀ­δυρ­μὸς πο­λύς». Τὸ κλά­μα τῆς Ρα­χὴλ γιὰ μιὰ φο­ρὰ ἀ­κό­μα ὑ­ψώ­θη­κε ὣς τὰ με­σού­ρα­να. Τὰ βλέμ­μα­τα ὅ­λων, ἀλ­λοι­ω­μέ­να ἀ­π’ τὸν τρό­μο, στρά­φη­καν πρὸς τὴν πόρ­τα.

Μὰ εἶ­δαν τὸν ἑ­κα­τόν­ταρ­χο μὲ τὴν πε­ρι­κε­φα­λαί­α στὸ χέ­ρι νὰ κά­νει μό­νο τὸν σταυ­ρό του. Δί­πλα του οἱ πο­λε­μι­στὲς ἔ­κα­ναν τὸ ἴ­διο.

-  Δὲν θὰ γι­νό­μου­να πο­τὲ Ἡ­ρώ­δης! Θὰ σᾶς προ­στα­τέ­ψω! Μὴ φο­βά­στε! εἶ­πε μο­νά­χα ὁ Ρό­μαν ση­κώ­νον­τας γιὰ κα­θη­συ­χα­σμὸ τὸ χέ­ρι του καὶ βγῆ­κε.

Ἄ­φη­σε μιὰ ὁ­μά­δα γιὰ τὴν προ­στα­σί­α τους καὶ μὲ τοὺς ὑ­πό­λοι­πους ἄν­δρες του προ­χώ­ρη­σε. Οἱ εἰ­σβο­λεῖς βρῆ­καν στὴν εἴ­σο­δο κά­θε να­οῦ τοὺς ὁ­πλι­σμέ­νους ἐ­πί­λε­κτους τοῦ Ρό­μαν. Γνώ­ρι­ζαν ὅ­λοι τὴν ἀ­ξί­α τους. Δί­στα­σαν νὰ ἐμ­πλα­κοῦν σὲ ἐμ­φύ­λια σύρ­ρα­ξη. Δὲν ἦ­ταν ἄλ­λω­στε καὶ τό­σο πε­ρή­φα­νοι γι’ αὐ­τὸν τὸν πό­λε­μο. Ὁ πλη­θυ­σμὸς σώ­θη­κε.

Ξη­μέ­ρω­νε σχε­δόν, ὅ­ταν ὁ στρα­τη­γὸς ἔμ­παι­νε στὴ λε­η­λα­τη­μέ­νη πό­λη. Ἡ εἴ­δη­ση γιὰ τὴ δρά­ση τοῦ Ρό­μαν εἶ­χε ἁ­πλω­θεῖ κι­ό­λας παν­τοῦ. Ὁ στρα­τη­γὸς τὸν κά­λε­σε πά­ραυ­τα σὲ ἀ­πο­λο­γί­α.

-  Ἑ­κα­τόν­ταρ­χε Ρό­μαν! Πα­ρά­δω­σε ἀ­μέ­σως τὸ σπα­θί σου καὶ ἐ­ξή­γη­σέ μας για­τί ἀ­ψή­φη­σες τὸ θέ­λη­μα τοῦ με­γά­λου βα­σι­λιᾶ.

-  Ἀ­κό­μα καὶ στὸν πό­λε­μο ὑ­πάρ­χουν κα­νό­νες! εἶ­πε ὁ Ρό­μαν προ­χω­ρών­τας θαρ­ρε­τὰ μπρο­στὰ ἀ­π’ τὸ στρά­τευ­μα καὶ ρί­χνον­τας τὴ ζώ­νη μὲ τὸ ξί­φος του στὰ πό­δια τοῦ στρα­τη­γοῦ. Δὲν πρέ­πει νὰ κυ­ρια­ρχεῖ μό­νο ὁ νό­μος τῆς δύ­να­μης. Πο­τὲ δὲν ἀ­τί­μω­σα τὸ σπα­θί μου μὲ ἐγ­κλή­μα­τα καὶ δὲ θὰ τό ’­κα­να τώ­ρα!

-  Γιὰ ποι­ὰ ἐγ­κλή­μα­τα μι­λᾶς, ἑ­κα­τόν­ταρ­χε;

-  Γιὰ τὸν ἀ­νέν­τι­μο πό­λε­μο ποὺ κά­νου­με τώ­ρα, στρα­τη­γέ μου. Ὁ ἀ­ναί­τιος ἀ­φα­νι­σμὸς ἑ­νὸς λα­οῦ εἶ­ναι ἔγ­κλη­μα. Ὁ με­γά­λος βα­σι­λιάς, ἀλλὰ καὶ κά­θε ἄν­θρω­πος, εἶ­ναι ἐ­λεύ­θε­ρος νὰ ἐγ­κλη­μα­τεῖ ἄραγε; Ἔστω πὼς εἶναι! Μὰ ὅ­ταν φορ­τώ­νει τὸ ἔγ­κλη­μά του στὴν πλά­τη τοῦ Θε­οῦ, γιὰ νὰ ξε­φορ­τω­θεῖ ὁ ἴ­διος τὴν εὐ­θύ­νη, δὲν ἐγ­κλη­μα­τεῖ δι­πλά; Κα­νέ­νας, μὰ κα­νέ­νας δὲν ἔ­χει τὸ δι­καί­ω­μα, οὔ­τε κι ὁ βα­σι­λιάς, νὰ κά­νει τὰ ἐγ­κλή­μα­τά του στὸ ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ. Εἶ­ναι δυ­να­τὸν πο­τὲ κά­τω ἀ­π’ αὐ­τὸ τὸ φύλ­λο τῆς συ­κῆς νὰ κρύ­ψει κά­ποι­ος πραγ­μα­τι­κὰ τὴ γύ­μνια του; Καὶ ὑ­πάρ­χει ἄ­ρα­γε χει­ρό­τε­ρη βλα­στή­μια τοῦ Θε­οῦ ἀ­π’ αὐ­τήν; Πα­ρα­μορ­φώ­σα­με τὴν εἰ­κό­να του. Σβή­σα­με τὴν ἀ­γά­πη ἀ­π’ τὴ μορ­φή του καὶ βά­λα­με στὸ χέ­ρι του μα­χαί­ρι. Τὸν θέ­λου­με κι Αὐ­τὸν νὰ ὑ­πη­ρε­τεῖ τὰ σχέ­διά μας, ὅ­ποι­α κι ἂν εἶ­ναι!

…Ὁ Ρό­μαν μί­λη­σε πα­ρά­τολ­μα. Πα­γε­ρὴ σι­γὴ ἁ­πλώ­θη­κε στὸ στρά­τευ­μα. Οἱ στιγ­μὲς ποὺ ἀ­κο­λού­θη­σαν ἦ­ταν δρα­μα­τι­κές. Μὰ ὁ στρα­τη­γὸς δὲ βι­ά­στη­κε ν’ ἀ­παν­τή­σει. Ζύ­γι­ζε τὴν κα­τά­στα­ση. Γνώ­ρι­ζε τὸν γεν­ναῖ­ο Ρό­μαν καὶ ἤ­ξε­ρε πό­σο βα­θιὰ τὸν ἐ­κτι­μοῦ­σε ὁ στρα­τός του.

-  Πά­ρε τὸ σπα­θί σου, ἑ­κα­τόν­ταρ­χε! εἶ­πε στὸ τέ­λος. Δὲν εἴ­μα­στε βάρ­βα­ροι καὶ θὰ τὸ ἀ­πο­δεί­ξου­με. Ἔ­χου­με ἀ­κό­μα τὸν και­ρὸ νὰ φτι­ά­ξου­με μιὰ νέ­α σχέ­ση μὲ τὸν λα­ὸ αὐ­τό. Ἂς ξα­να­χτί­σου­με τὴν πό­λη τους πρὶν φύ­γου­με. Ἂς μᾶς θυ­μοῦν­ται φί­λους καὶ ὄ­χι ἐ­χθρούς.

Ἀ­λα­λαγ­μὸς χα­ρᾶς ὑ­ψώ­θη­κε γιὰ τὴ δι­καί­ω­ση τοῦ Ρό­μαν…

-  …αὐ­τὰ γι­νόν­του­σαν, παι­δί μου, τὸν πα­λιὸ και­ρό! ἔ­λε­γε ὁ παπ­ποὺς τε­λει­ώ­νον­τας τὴν ἱ­στο­ρί­α του.

Μὰ μέ­χρι σή­με­ρα δὲν ἔ­λει­ψαν πο­τὲ οἱ ἀ­λα­ζό­νες ἄν­θρω­ποι. Ποὺ πο­λε­μᾶ­νε τά­χα­τες γιὰ τὸ κα­λὸ καὶ γιὰ τὴ δό­ξα τοῦ Θε­οῦ. Μὰ στὴν οὐ­σί­α κα­πη­λεύ­ον­ται τὸ ὄ­νο­μά Του γιὰ νὰ κα­λύ­πτουν τὰ ἐγ­κλή­μα­τά τους.

Νὰ ὑ­πάρ­χουν ἄ­ρα­γε καὶ  οἱ γεν­ναῖ­οι Ρό­μαν ποὺ ξε­σκε­πά­ζουν τὸ κα­κό;

…Φαν­τά­ζο­μαι πὼς ναί, …μιὰ καὶ δὲν ἔ­σβη­σε ὁ Θε­ὸς τὸν κό­σμο αὐ­τὸν ἀ­κό­μα…

Χρι­στού­γεν­να 2004

 Διαδίδω τὴν «Ἀ ν τ ι ύ λ η».

Ἐκτυπώνω/προωθῶ σὲ φιλικά μου e-mails. 

«Εμφύλιος» βορείων και νοτίων στην Αλβανία για τα «φιλέτα» του Ιονίου

Πως είδαν για πρώτη φορά θάλασσα επί Μπερίσα είπε ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα για 500.000 Αλβανούς από τον Βορρά που εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες παραθαλάσσιων περιοχών

Για υφαρπαγή τουριστικών φιλέτων στις παραθαλάσσιες περιοχές του Ιονίου, στο Νότο της Αλβανίας, από Αλβανούς του Βορρά -και πίσω απ' αυτούς το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα- έκανε λόγο σε δηλώσεις του από τους Αγίους Σαράντα ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα.

«Πεντακόσιες χιλιάδες στρέμματα γης» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ράμα, μιλώντας σε στελέχη του κόμματός του, «έχουν υφαρπάξει άτομα που προέκυψαν αίφνης ως ιδιοκτήτες, αλλά αντίκρισαν για πρώτη φορά το Ιόνιο, για πρώτη φορά στην ιστορία της φυλής τους, όταν ήρθε στην εξουσία ο Σαλί Μπερίσα».

Ο κ. Ράμα επεκτάθηκε, λέγοντας ότι σε όλη την ακτή του Ιονίου, από την Αυλώνα μέχρι τα σύνορα με την Ελλάδα, τα άτομα αυτά που «εισήγαγε εδώ από τις Άλπεις ο πρώην πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα, έχτισαν παράνομα κτίρια και ταυτόχρονα κακόγουστα σε τέτοιο σημείο που δεν μπορεί να χαρακτηριστούν».

Άμεση ήταν η αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού της χώρας Σαλί Μπερίσα. Σε ανάρτησή του, την ίδια μέρα, στο facebook κατηγόρησε τον Αλβανό πρωθυπουργό για «εθνική διάσπαση» και ότι «ξέσπασε σε πρωτάκουστο αντεθνικό ρατσισμό κατά των πολιτών βόρειας καταγωγής, από την εποχή του κακόφημου Ζωγράφου, οι φάλαγγες ανταρτών του οποίου πολεμούσαν κατά των βορείων καθοδηγούμενων από τους Ισά Μπουλετίνι και Ριζά Κρυεζίου».

Σε ρεπορτάζ και άρθρα, αλβανικά ΜΜΕ αποκαλύπτουν ότι Αλβανοί του Βορρά εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες σε περιουσίες που άνηκαν σε ντόπιους κατοίκους στην περιοχή του Ιονίου. Υποστηρίζουν, δε, ότι «οι νεόκοποι ιδιοκτήτες από τον βορρά, των τουριστικών φιλέτων στο Ιόνιο, ανήκουν στο περιβάλλον της οικογένειας του πρώην πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα» και ότι οι αντιδράσεις του τελευταίου έχουν ως στόχο «να συγκαλύψουν τα οικογενειακά του συμφέροντα».

Στην ηλεκτρονική της έκδοση, η εφημερίδα Τema, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «γίνεται λόγος για άτομα του περιβάλλοντος της οικογένειας Μπερίσα, που έχουν ιδιωτικοποιήσει εκατοντάδες στρέμματα στις ακροθαλάσσιες περιοχές από την Αυλώνα, το Ωρικό και μέχρι τους Δρυμάδες και τα Εξαμήλια». Η εφημερίδα προβαίνει μάλιστα σε αποκαλύψεις συγκεκριμένων ονομάτων.

Υπενθυμίζεται ότι η μαζική κάθοδος Αλβανών προς το Νότο, κυρίως στις παράλια του Ιονίου άρχισε από το 1994, μετά από δημόσια έκκληση που ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Σαλί Μπερίσα απηύθυνε προς τους κάτοικους του Βορρά, να κατακτήσουν το Νότο και τα παράλια.

protothema.gr

ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

Ο Ελληνισμός της Αλβανίας υπέστη ανείπωτα μαρτύρια κάτω από το κομμουνιστικό καθεστώς των Εμβέρ Χότζα και Ραμίζ Αλία, αλλά κατόρθωσε να αντέξει. Διετήρησε την Ορθόδοξη Πίστη και την ελληνική εθνική συνείδηση παρά το γεγονός ότι από το 1967 επιβλήθηκε δια ροπάλου η αθεΐα και οι εκκλησίες μετατράπηκαν σε στάβλους ή γυμναστήρια.

Σε μία εποχή, κατά την οποία η κυβερνώσα Αριστερά  αρνείται ακόμη και να εκστομίσει τον όρο «Βόρειος Ήπειρος», και σε μία στιγμή, κατά την οποία επιχειρείται ή επανασυγγραφή των σχολικών βιβλίων από τους αποδομητές της εθνικής μας ταυτότητας, είναι χρέος μας να θυμόμαστε  τους συγχρόνους Εθνομάρτυρες. Τους γνωστούς και αγνώστους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στις φυλακές, στα βασανιστήρια και στα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα των τυράννων που είχαν έδρα τα Τίρανα.

Γι’ αυτό  εκφράζω τον έπαινό μου και τη συγκίνησή μου για την εκδήλωση, την οποία αποφάσισε να διοργανώσει στις 12.12.2015 στην Κεντρική Πλατεία του Αλύκου της Βορείου Ηπείρου η Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ΟΜΟΝΟΙΑ σε συνεργασία με τον Δήμο Φοινικαίων. Όπως αναφέρει το σχετικό Δελτίο Τύπου, τιμούν τη μνήμη «των μαρτύρων της κομμουνιστικής δικτατορίας που αγωνίστηκαν για δημοκρατία και εθνική δικαίωση».

Ενδιαφέρουσες επισημάνσεις: Α) Η πλατεία του Αλύκου λέγεται Πλατεία Κύπρου. Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν λησμονεί  την ημικατεχομένη Κύπρο μας. Β) Την ίδια ημέρα συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, ο οποίος έκανε τα πάντα για την πανελλήνια και διεθνή προβολή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Οι διοργανωτές της εκδηλώσεως επέλεξαν το Αλύκο για να θυμίσουν την ηρωική ενέργεια τεσσάρων νέων ανδρών από το χωριό αυτό, που έπεσαν νεκροί στις 10.12.1990 κατά την προσπάθειά τους να δραπετεύσουν από την ανθελληνική και αντιχριστιανική καταπίεση και να έλθουν στην Ελλάδα. Ο Θύμιος Μάσιος, ο Βαγγέλης Μήτρος, ο Θανάσης Κώτσης και ο Αηδόνης Ράφτης πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από τους Αλβανούς φρουρούς. Στις 12.12.1990 χιλιάδες κάτοικοι του Αλύκου και των γύρω χωριών έφτασαν μέχρι τους Αγίους Σαράντα με ελληνικές σημαίες κραυγάζοντας «Ραμίζ Αλία είσαι δολοφόνος». Ήταν η πρώτη μαζική διαδήλωση του χειμαζομένου Ελληνισμού μετά από 45 χρόνια κομμουνιστικής δικτατορίας. Ο αλβανικός στρατός τούς εμπόδισε με τανκς και οι Βορειοηπειρώτες απήντησαν με πετροπόλεμο.

Η σημερινή κατάσταση για τον Ελληνισμό που έχει απομείνει στην Αλβανία δεν είναι πολύ καλύτερη. Τυπικά μεν δεν υπάρχει δικτατορία, αλλά τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία προσπαθούν να αφελληνίσουν την Βόρειο Ήπειρο.

Τί γνωρίζει άραγε η σημερινή νεολαία μας για τους τέσσερις Εθνομάρτυρες του Αλύκου;

Άρθρο μου στην Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 13 Δεκεμβρίου 2015

πηγή

Βεβηλώνεται το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στην Κορυτσά από εξτρεμιστικά στοιχεία. - Përdhoset konizma e Shën Gjergjit në qëndër të Korçës nga ekstremistët.

Konizma, pareklisi, që identifikon ish-kishën e Shën Gjergjit në qendër të qytetit të Korçës është dhunuar në orët e para të mëngjesit të kësaj të premteje. Akti barbar nga persona të paidentifikuar ka sjellë dëmtimin e mozaikut që simbolizon një prej kishave të shkatërruara në vitin 1967. Vendi i shenjtë është dëmtuar në pjesën e bazamentit, janë thyer me gurë dhe tulla mermeret rrethuese si edhe mbajtësja e qirinjve, ndërsa ende nuk dihen autorët e këtij akti të dhunshëm.  Kisha e Shën Gjergjit, e ndodhur në krah të pedonales ku sot ndodhet Biblioteka “Vangjush Mio”, është ndërtuar me kontributin e qytetarëve të Korçës, por në vitin 1967 u rrëzua si shumë objekte të tjera kulti në vend për shkak të regjimit.  Ky nuk është i vetmi akt i dhunshëm i regjistruar në qytetin e Korçës, ne kemi informuar shpesh për dëmtimet dhe përdhosjet e vazhdueshme të objekteve të kultit orthodhoks ndërsa shumë objekte kulti shpesh janë bërë pre e grabitësve të cilët jo vetëm vjedhin kishat, por edhe shkatërrojnë elementet e vyera brenda tyre. Kjo nuk është rastësi, po e përsësrisim që karameleja e personave të paindetifikuar përdoret për të fshehur elementët ekstremistë islamikë që qarkullojnë në Korçë. Këta individë  i njohin të gjithë dhe askush nuk bën asgjë. Si ka mundësi që asnjë kamera nuk i rregjistroi? Si ka mundësi që asnjë person nuk pa asgjë? Thjesht fshehet e vërteta. Por shpresojmë që të mos kemi viktima dhe atëhere si me magji të arrestohen të gjithë keqbërësit.  Me materiale marrë nga / Top Channel   burim tjetër

Ξανά επίθεση εναντίων των ορθοδόξων στην Κορυτσά. Χτες το πρωί , στο κέντρο της Κορυτσάς, διαπιστώθηκε η βεβήλωση, η καταστροφή του εικονίσματος, (παρέκκλιση) Αγίου Γεωργίου. Η βάρβαρη αυτή πράξη έχει γίνει από άτομα «άγνωστων στοιχείων»  τα οποία επίσης έχουν καταστρέψει και το μωσαϊκό που  συμβόλιζε τον μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Γεωργίου που καταστράφηκε το 1967 από την δικτατορία. Ο ιερός αυτός τόπος έχει υποστεί καταστροφές στην βάση. Έχουν σπάσει με πέτρες και τούβλα τα μάρμαρα που το διακοσμούν αλλά και το  κηροστάτη, μανουάλι, ενώ δεν βρέθηκε κάτι για να ταυτοποιήσει τους δράστες  . Ο ναός του Αγίου Γεωργίου βρισκόταν στο κέντρο της Κορυτσάς και είχε κτιστεί με την προσφορά των πιστών κατοίκων της πόλης αλλά καταστράφηκε το 1967 μαζί με άλλους ναούς κατά την δικτατορία. Φυσικά αυτή η πράξη δεν ήταν κάτι το μοναδικό επανειλημμένος έχουμε αναφέρει  πως, τα συγκεκριμένα άτομα έχουν καταστρέψει και άλλα παρεκκλήσια και ανήκουν στην γνωστή ομάδα των ακραίων ισλαμιστών της Κορυτσάς. Αυτό είναι ακόμα ένα μήνυμα προς όλη την κοινότητα και σίγουρα αν δεν ληφθούν μέτρα θα δούμε και χειρότερα. Απορούμε βέβαια για το πώς μπορεί κάποιος να καταστρέφει στο κέντρο της Κορυτσάς και να μα μην τον δει κανείς ή πως δεν καταγράφηκε από τις  πολλές κάμερες που υπάρχουν εκεί στα καταστήματα. Είναι βέβαιο πως το μέλλον αν συνεχίσουμε με την ιστορία «ατόμων αγνώστων στοιχείων» τότε όταν θα υπάρξουν θύματα να δούμε τι ακριβώς θα γίνει. Πρέπει όλοι να κάνουν ότι μπορούν και να είναι σε εγρήγορση γιατί έχουν ξεθαρρέψει τα ακραία στοιχεία και τώρα με την Ρωσία που βομβαρδίζει στόχος είναι οι ορθόδοξοι και οι έλληνες.

Το δράμα της Αλβανίας - Drama e Shqipërisë - The Drama Of Albania

Όλο και πιο συχνά οι ξένοι αναλυτές και πολιτικοί αναφέρονται στην Αλβανία ως ένα αποτυχημένο κράτος, "failed state". Θυμίζουμε ότι η ίδια φράση χρησιμοποιείται όταν αναφέρονται σε χώρες όπως η Σομαλία, Σουδάν, Υεμένη, Λιβύη και αλλά κράτη που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην οργάνωση και την λειτουργία τους.

Όπως όλα δείχνουν και η Αλβανία έχει μπει στην ίδια τροχιά για να γίνει ένα αποτυχημένο κράτος κάτι που έχουν καταλάβει και οι Αλβανοί πολιτικοί και οι ξένοι διπλωμάτες στην Αλβανία. Γι' αυτό το λόγο, οι ξένοι διπλωμάτες και αναλυτές, τελευταία έχουν προτείνει την αλλαγή του Συντάγματος, με μια νέα εκδοχή που θα προσπαθήσει να ανατρέψει την καταστροφική πορεία στην οποία έχει μπει το Αλβανικό κράτος, το πολιτικό και δικαστικό σύστημα της χώρας.

Στην περίπτωση των χορών που το κράτος έχει αποτύχει οι λόγοι αποτυχίας σχετίζονται με βίαιες καταστάσεις όπως πόλεμος ή βίαιες αλλαγές της ηγεσίας και των πολιτικών τους συστημάτων.

Όμως στην Αλβανία δεν είχαμε τέτοια γεγονότα ή εξελίξεις από το 1997 που ακολούθησε το δημοψήφισμα που ενέκρινε το ισχύον σύνταγμα. Δηλαδή, έχουμε την αποτυχία ενός κράτους εν καιρό ειρήνης και μετά από 25 χρόνια σε ένα σχετικά Δημοκρατικό σύστημα κάτι που αποτελεί πρωτιά και μεγάλη έκπληξη ειδικά για τα Ευρωπαϊκά και Νατοϊκά κράτη.

Αυτό το πρωτοφανές φαινόμενο προσπαθεί να εξηγήσει ο Αρθρογράφος της Huffington Post, Jaime Pozuelo-Monfort, με ένα μακροσκελές άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες στο γνωστό και έγκυρο μέσω.

Ο αρθρογράφος έζησε στην Αλβανία για περίπου τρεις μήνες και είχε την ευκαιρία να συναντήσει πάνω από εκατό Αλβανούς και ξένους πολιτικούς, αναλυτές, δημοσιογράφους, οικονομολόγους, διπλωμάτες και άλλους παράγοντες της χώρας που τον βοήθησαν να καταλάβει ότι στην Αλβανία το κράτος έχει αποτύχει.

Το συμπέρασμα του είναι κτηνώδες, όπως εκφράζεται και ο ίδιος, αλλά η διάγνωση δεν είναι προσωπική αλλά ανήκει σε αυτούς τους εκατοντάδες τοπικούς και ξένους παράγοντες που συνάντησε στην Αλβανία στους τρεις μήνες που διήρκεσε η αποστολή του.

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στα παλιά και σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αλβανία όπως την διαφθορά, την εγκληματικότητα, την έλλειψη σεβασμού προς το νόμο, τους άχρηστους πολιτικούς και τα διεφθαρμένα πολιτικά κόμματα, που έχουν φέρει το Αλβανικό κράτος σε αυτό το σημείο.

Ο αρθρογράφος δεν μασάει τα λόγια του, χρησιμοποιώντας σκληρές εκφράσεις προβλέπει μαύρες ημέρες για την πορεία της Αλβανίας, «Δεν υπάρχουν περιθώρια για αισιοδοξία. Η κατάσταση είναι δραματική. Η Αλβανία πρέπει να αλλάξει την πορεία της διαδρομής της για να αλλάξει το ρου της ιστορίας της.»

Διαβάστε το άρθρο εδώ: huffingtonpost.com

Πηγή: http://www.himara.gr

..........................................................

“Drama e Shqipërisë”- ky është artikulli i publikuar sot në “Huffington Post”. Shkrimi mban për autor Jaime Pozuelo-Monfort, i cili pas një udhëtimi në Shqipëri bën një analizë mbi gjendjen aktuale në vend, ku ndër të tjera thotë se sistemi ka dështuar. Monfort ka pasur takime me një sërë politikanësh, ambasadorësh, gazetarë dhe njerëz të rëndësishm të jetës publike në vend. Ai cek në shkrim shumë prej problemeve të sotme në Shqipëri. Sa i përket punësimit në administratën publike i shkruan se meritokracia nuk funksionon, por nevojiten lidhjet e ngushta familjare për t’u punësuar në shtet. Sipas tij sundon mediokriteti dhe jo profesionalizmi.

“Drama, qeverisja e keqe, pandemia e korrupsionit dhe nepotizmi do të shkatërrojnë vendin dhe shoqërine tashmë të lodhur, të hutuar, të humbur në tranzicionin për askund, ku drita është mekur nga errësira që prodhojne interesat partiake dhe ato ndërkombëtare. Shqiperia mund t’ja dalë, por jo me lojtarët dhe aktorët aktuale”, shkruan Monfort në “Huffington Post”.

Më tej në shkrim ai thotë se korrupsioni mbizotëron në të gjitha nivelet e shoqërisë shqiptare. Duke iu referuar brezit të lindur pas viteve 90, Monfort shkruan se ata shohin si të vetmen mundësi punësimi bizneset e call centre të ofruar nga italianët. Më tej ai nënvizon nevojën e krijimit të një rrjeti të fuqishëm ekonomik në Ballkan dhe për këtë ai thotë se Shqipëria duhet të bashkëpunojë me shtetet fqinje si Kosova, Serbia dhe Maqedonia./LAPSI.AL

.......................................

Since I deliberately landed in Albania this past Sunday 30-August I have met about one hundred of the country's most relevant personalities, including Ministers, Deputy Ministers, members of parliament, Presidents and CEO's of the largest business conglomerates, University Rectors, Vice Rectors, Deans and Professors, NGO Leaders and Executive Secretaries, Ambassadors and Honorary Consuls, Foundation Directors, Writers, Painters, Museum Theater and Opera Directors, Mayors, Actors, Movie Directors, journalists, reporters, Presidents of Orders and Associations and Intellectuals. In fact I challenge anyone to find a foreign Author who in less than three months has recently met with more relevant authorities. Many are asking me what I think about the small and dynamic Balkan republic. My diagnosis must be brutal: the system has failed in Albania. My diagnosis is not personal but belongs to the one hundred of the country's most relevant personalities whom I have met thus far. World Bank and IMF missions last a few days. You can only grasp a country's reality under the appropriate circumstances and an accurate sampling strategy in three months.

Difficult it is for me to ascertain the convenience of being brutally honest. But I must. Otherwise I would be not abiding by a code of ethics which intends to make a contribution to the country's future prosperity. In order to improve we must first be brutally honest with our weaknesses and identify the reasons why institutions and policies are failing. We must then design solutions which with vision, courage, discipline, leadership and determination shall be implemented for the sake of Albanians. I will leave the specific drawbacks of the system in Albania for later analysis. I would like to focus on the fundamentals addressed by the Experts related to why the system failed in the small Balkan republic after only 25 years of improvised and somewhat chaotic reforms driven and oftentimes imposed by the international agents and donors.

In 1991 Albania left behind the world's most tight and closed communist regime dominated by Enver Hoxha until his death in 1985. Many areas in the previous regime worked better then than they do today. Market economy and democracy have brought chaos, corruption and improvisation to the young and dynamic republic. To be remembered institutions, public transportation, the educational system in the three levels primary, secondary and university all worked much better during the communist regime. Even culture was better funded and society was characterized by a total absence of corruption. Nobody questions the necessity and convenience of embracing a well-functioning market economy within a smoothly-ran democracy. This is not the case for today's Albania where the need to embrace radical policy making is manifest.

I talk to the Albanian elites who might read my analysis. Many will be surprised even astonished by the clarity and brutality of my words. Do not be surprised. Be warned. These are not my words. These words, these statements that I make explicit today belong in the mouths and the offices of the country's most relevant personalities. There is no room for optimism. The situation is dramatic. Albania must change the course of its path to change the course of history. The country can continue to move as fast as a steam wagon or become a maglev train. Be warned, in both scenarios we will be moving ahead with a perception of progress. The current elites lack the insight and the technology to accelerate changes so that relative improvement is feasible.

Albania is today a country ran by a myriad of political parties ran by a zillion of mediocre politicians. There are -as always- exceptions to the rule. Endogamy and nepotism feed the ranks of the public administration, where connections, money, or traffic of influence rules who is hired and who is turned down, within Ministries, the Central Bank, City Halls, Public Hospitals, Schools and Universities. A total absence of meritocracy encourages everyone to call a friend or acquaintance when trying to "place" sons and daughters in the public administration. Large corporate tycoons control a radically polarized and segmented media which according to the Western model purely broadcasts garbage entertainment full of irrelevant chartalan-based politics and violence which matters little next to the the country's and the World's real challenges. Undoubtedly and unwittingly, citizens become the miserable victims of a 1984-George Orwell's big brother which contaminates the gossip with biased priorities.

Albania is today a country where corruption is manifest in every single level of society, from the individual to the group, from the poorest to the richest. Everyone without exception tries to find the shortcut to obtain an unfair competitive advantage exploiting the system at its best and most. Pressure from parents in the schooling system forces teachers and professors to inflate the grades of the children of the better off and the powerful. Members of parliament run private universities of questionable quality selling diplomas the youth will never be able to exploit while using the proceeds to finance their children's education at top institutions abroad. Youth unemployment and a buoyant informal economy challenge the nation's ability to raise taxes. Unable to raise taxes properly the political establishment chooses to engage in a rising taxes policy. Those living in rural areas migrate to the city in search for a better living which they shall not find. Those in Tirana who realize the lack of opportunity is here to stay choose to migrate abroad where they will usually remain underemployed in the services sector. In the meantime politicians try to dictate how society should be without excelling by example. There are no role models to follow or be inspired with.

The baby boomers born in the aftermath of the communist regime fall encounter a terrible job market in which their best aspirations consist in finding a job in a call center serving the Italian market. The lucky ones who do get a job exploit whatever connections they may have. The total lack of competitiveness makes Albanian Universities the worst choice possible, even the private ones. Those who can send their kids to study abroad, and to remain living abroad to avoid the country's fallacy of apparent leadership and prosperity.

The international institutions are only worsening the scenario doing a disservice to the Albanian society by acknowledging the validity of accountability of the current elites. Everyone who has a vested interest in the system cannot speak up. I choose to speak up because I am a foreigner with nothing to lose and no conflicts of interest when it comes to being blunt and blatant with a reality which is impossible to digest any longer. A World citizen rather than a foreigner who by the way feels at home in Albania.

Yes there are many reasons to be optimistic when looking at the country's progress since 1991. But there is enough room to be seriously concerned. The macroeconomic indicators could and should be much better starting with per-capita incomes, GDP growth, unemployment rate, foreign direct investment or public debt-to-GDP ratio.

In the meantime Western countries continue to export an obsolete economic model based on the inundation of unnecessary and redundant multiple-choice and programmed obsolescence products and services which by the way Western countries manufacture and export for the sake of their developed economics and their highly-educated personnel. Albanians continue to love Mercedes Benz and I-Phones, surprisingly abundant for a country with a per capita income under the USD 10 000 mark. Politics-based governance articulated according to the fragmentation of the ideological spectre is ruining the possibility of uniting society along an axis different from nationalism and football, which may bring apparent and temporary joy and pride but never progress or prosperity. And by the way in spite of the appearance of the left-wing or right-wing dress, all political parties exert a same ideology in the very center of the vast range of possibilities.

Albania and Albanians may be making absolute progress. But what matters in today's world is relative progress compared to more developed nations. If relative progress is slow Albania will continue to fall and not climb in the international rankings. The drama, the orgy of bad governance, the pandemics of corruption, the evils of nepotism and connections will destroy a country and a society already confused, tired, lost in a transition to nowhere where the light is being shadowed by partisan and spurious domestic and international interests. Subsequent to Enver Hoxha's death, Albanians opened Pandora's box when they looked at the West as a benchmark to copy and follow. Western countries are the foremost example of what not to copy or embrace as standards for the developing World. Canada and The United States would not be what they are today in the absence of the massive diasporas of qualified personnel landing on their shores. Western Europe would not be what it is today in the absence of centuries of excessive and sometimes abusive colonization and annihilation of remote territories where societies were massacred and imposed upon systems and standards that simply did not fit.

Albania must change the course of its governance and leadership to change the course of history. The country must embrace extreme cooperation with its neighbors including Kosovo but also Macedonia and Serbia. A large market shall benefit everyone in the Balkans. The country's protagonists and intellectuals must hear my call and join our efforts to launch post-politics as an alternative governance paradigm. The mediocre and corrupt must either resign or embrace radical change. Aggregate interest must prioritize individual interest until Albania reaches a reasonable level of prosperity well beyond its current level.

My due diligence is accurate, exact and fair. It portrays in a straightforward and descriptive narrative the central part of the distribution of opinions I have incorporated from circa one hundred personalities. Whoever wishes to challenge me can confront the domestic protagonists who have welcomed me and my presence in Europe's friendliest republic. I feel confident and comfortable with my analysis. Statistically speaking I cannot be wrong or biased after speaking and spending hundreds of hours with the countries' real insiders and visionaries.

I speak onto you Albanians. There is still time to re-route our journey towards the best possible future. You must be bold and brave. Together we can do it with the help of the Expert Dreamers. Europe's most beautiful and friendliest republic can accomplish the dream, but not with the current players and stakeholders.

«Δικαιώματα των μειονοτήτων, δημοκρατία και η ενσωμάτωση»

Το Κόμμα Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διοργάνωσε ημερίδα στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου) με θέμα «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΩΤΗΤΩΝ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ», με προσκεκλημένους και συμμετέχοντες ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εκπροσώπους των εθνικών, γλωσσικών και πολιτιστικών μειονοτήτων στην Αλβανία.

Ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ, Ευάγγελος Ντούλες επεσήμανε μεταξύ άλλων την έλλειψη ακόμη αξιόπιστης απογραφής πληθυσμού στην Αλβανία κατά τα πρότυπα και τις παραμέτρους του Συμβουλίου της Ευρώπης και αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Αλβανία είναι η μόνη χώρα που φιλοδοξεί την ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια και δεν έχει ακόμη έναν ολοκληρωμένο νόμο για τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Περαιτέρω το λόγο την πήρε η ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κα Kόζαρα Κάτι η οποία μίλησε για την πολύχρονη εμπειρία της στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας.

Στην συνέχεια εκπρόσωποι της «Ομόνοιας» (για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα), της «Ένωσης Βλάχων» (για του Ελληνοβλάχους), «Moraca-Rozafa» (Μαυροβουνίους της Σκόδρα), «Jedinstvo»(σύλλογος Σέρβων στην Αλβανία) , «Sfinksi»( Εθνικός Μειονοτικός Σύλλογος των Αιγυπτίων στην Αλβανία) κ.ά. μίλησαν για την κατάσταση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αντίστοιχων προβλημάτων των κοινοτήτων τους. Τις εργασίες της ημερίδας παρακολούθησαν επίσης ξένοι διπλωματικοί αντιπρόσωποι διαπιστευμένοι στα Τίρανα.

πηγή

Συμπληρώνονται σήμερα 12 Δεκεμβρίου, 21 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Μητροπολίτου Κονίτσης Σεβαστιανοῦ († 1994)

Γράφει ὁ Χρύσανθος Σιχλιμοίρης, Ὀδοντίατρος

Ὑπάρχουν πράγματι στιγμὲς ποὺ ἡ γραφίδα ἀποδεικνύεται ἀδύναμη νὰ ἀποτυπώσει πιστὰ στὸ χαρτὶ ὅλες τὶς πτυχὲς μίας πολύπλευρης, χαρισματικῆς προσωπικότητας καὶ νὰ ἑρμηνεύσει ἀποτελεσματικὰ τὸ χαρακτήρα καὶ τὸ ὕψος τῆς μεγαλωσύνης της. Καὶ τοῦτο διότι τὸ μεγαλεῖο μίας ἁγιασμένης μορφῆς δὲν ὑπόκειται στοὺς συνήθεις κανόνες τῆς ψυχρῆς λογικῆς καὶ συνεπῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει ἀντικείμενο μίας κοινῆς ἁπλοϊκῆς ἑρμηνείας.

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸς Σεβαστιανὸς ὑπῆρξε μία τέτοια, ὄντως μεγάλη καὶ ἐξαγιασμένη, φυσιογνωμία ποὺ μὲ τὴν ὅλη βιοτὴ καὶ...

τὸ ἐν γένει παράδειγμά της ἀπέδειξε πὼς εἶχε πρὸ πολλοῦ ξεπεράσει τὰ ὅρια τοῦ φθαρτοῦ κόσμου μας καὶ εἶχε σπάσει τοὺς περιορισμοὺς τῆς ἐγωιστικῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς δὲν διακρίθηκε μόνο ἐπειδὴ πέτυχε νὰ εἶναι συνεπὴς στὴν ἄσκηση τῶν ποιμαντορικῶν του καθηκόντων, οὔτε ἐπειδὴ φρόντιζε νὰ ἐκπληρώνει πάντοτε στὸ ἀκέραιο τὶς ὑποχρεώσεις του ἀπέναντι στὸ εὐλαβὲς ποίμνιό του. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν καταπιάστηκε μονομερῶς μὲ τὴν ὑλικοτεχνικὴ ἀνάπτυξη τῆς φτωχῆς του ἐπαρχίας, οὔτε ἀσχολήθηκε μονάχα μὲ τὸν πνευματικὸ καταρτισμὸ τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν τῆς μητροπόλεώς του. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἔκανε νὰ ξεχωρίζει καὶ νὰ διακριθεῖ ἤτανε ὅτι κατόρθωσε νὰ ἀναπτερώσει, σὲ δύσκολους καιρούς, σὰν ἄλλος Μωυσῆς, τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ, τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ ὁποῖος βρῆκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἡρωικοῦ Δεσπότη τὸ θαρραλέο ἀγωνιστὴ γιὰ τὴ Λευτεριά του.

Ἀποτελεῖ πλέον κοινὴ διαπίστωση ὅτι ὁ σύγχρονος ἀγώνας γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν ἀκίβδηλη μορφὴ τοῦ πυρφόρου Σεβαστιανοῦ. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἕνα πέπλο παγερῆς ἀδιαφορίας - ἀρκετὲς φορὲς σκόπιμης - κάλυπτε τὸ δράμα καὶ τὸ κλάμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν ποὺ στέναζαν κάτω ἀπὸ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστῶς τῆς "σοσιαλιστικῆς" Ἀλβανίας, μόνο ἡ στεντόρεια καὶ ἀσυμβίβαστη φωνὴ τοῦ ἀοιδίμου Σεβαστιανοῦ, προσπαθοῦσε νὰ ταράξει τὰ λιμνάζοντα ὕδατα τῆς προκλητικῆς νωθρότητας καὶ νὰ σπάσει τὸ φράγμα τῆς ἔνοχης σιωπῆς, τῆς σιωπῆς ποὺ πατρονάριζαν ἔξυπνα οἱ φίλοι τοῦ "σοσιαλιστικοῦ μοντέλου" τῆς γείτονος.

Μὲ τὴν συναίνεση τῶν κατὰ τόπους Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν καὶ μὲ τὴν φροντίδα ἐπιτοπίων συλλόγων, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν οὐσιαστικὴ συμπαράσταση τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. καὶ τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α., εἶχε ἐπισκεφτεῖ πολλὲς πόλεις τῆς Πατρίδας μας καταστώντας κοινωνὸ τοῦ δράματος, τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Πέταξε καὶ στὴν ἀλλοδαπὴ (Στρασβοῦργο, Κογκρέσσο Ἀμερικῆς, Λονδίνο, Βρυξέλλες κ.ἀ.) γιὰ νὰ ἀποβραχυκυκλώσει τοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ τὸν ἀπόδημο ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία καὶ λησμονιὰ ἑνὸς κομματιοῦ τῆς Ἑλλάδας ποὺ ὑπέφερε τὰ πάνδεινα μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης.

Δυστυχῶς συχνὰ δέχθηκε κακόβουλες ἐπιθέσεις καὶ ἔγινε ἀντικείμενο κακόπιστης κριτικῆς, ὄχι μόνο ἀπὸ πολιτικοὺς ποὺ τοῦ ἀπέδιδαν πολιτικὲς σκοπιμότητες καὶ κομματικὲς φιλοδοξίες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θρησκευόμενους ἀνθρώπους ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἀκουλουθήσουν τὸν ἐπώδυνο ἀνήφορο τοῦ ἀγώνα μήπως χαρακτηριστοῦν ὅπως καὶ ὁ Σεβαστιανός, «ἀκραῖοι», «φασίστες», «ἐθνικιστὲς» κλπ. Ὄχι μόνο ἀπεῖχαν, ἀλλὰ καὶ λοιδωροῦσαν τὶς ἐκδηλώσεις του γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὰ ἐθνικὰ μνημόσυνα στὸ Γράμμο καὶ στὴ Μάχη τῆς Κόνιτσας, δῆθεν ὅτι «ἡ ἐκκλησία κοιτᾶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸν ἁγιασμό της» καὶ δὲν πρέπει νὰ μιλᾶ γιὰ τὴν πατρίδα καὶ γιὰ Ἕλληνες σκλαβωμένους… Εὐτυχῶς ὅμως ποὺ τὰ λόγια τοῦ γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνιακιώτου, ἀνεύπαυσαν τὸν λογισμὸ τοῦ Δεσπότη ὅταν ρωτήθηκε γι' αὐτὸ τὸ θέμα στὴ Σκήτη. Ὁ ἀσκητὴς τὸν ἀγκάλιασε λέγοντάς του νὰ συνεχίσει νὰ «φωνάζει» καὶ τοῦ εὐχήθηκε μαζὶ μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ ἀγώνα, νὰ δώσει καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, «ζηλεύοντας» αὐτὴ τὴ μεγάλη τιμή…

Ὅλα βέβαια γκρεμίστηκαν σὰν χάρτινοι πύργοι ὅταν στὴν διαθήκη του ἀποτυπώθηκε ἡ μεγάλη καρδιὰ τοῦ Σεβαστιανοῦ, συγχωρώντας αὐτοὺς ποὺ τόσο τὸν εἶχαν λυπήσει, φθάνοντας μέχρι τοῦ σημείου νὰ μεθοδεύσουν καὶ τὴν φυσικὴ ἐξόντωσή του. Ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ λίγοι σήμερα, θὰ ἔχουν ἀλλάξει γνώμη γιὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου, γιὰ τὸ πόσο δίκαιο εἶχε ποὺ «φώναζε» πάνω στὸ Ἐθνικό μας Θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου, διαβλέποντας μὲ τὸ φωτισμένο του μάτι, τοὺς μεγαλοϊδεατισμοὺς τῆς γείτονος (Μεγάλη Ἀλβανία, UCK, Τσαμουριὰ κλπ), κρούοντας τῶν κώδωνα τοῦ κινδύνου στοὺς ἁρμοδίους. Τότε πολλοὶ τὸν λοιδοροῦσαν, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ συλλάβουν αὐτὸ ποὺ ἀπὸ τότε προέβλεπε ὁ Σεβαστιανός, τὴν σκόπιμη ἀντι-προβολὴ τῆς Τσαμουριᾶς ἀπὸ τὴν Ἀλβανία, σὲ ἀντιπερισπασμὸ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος.

Πέθανε πάμφτωχος, ὁ τόσο πλούσιος στὰ πνευματικὰ καὶ στὰ ἐθνικά, στερούμενος καὶ τὶς στοιχειώδεις ἀνέσεις - ὅπως π.χ. τὸ καλοριφὲρ -, σκορπώντας ὅμως ἀφειδῶς στοὺς ρακένδυτους καὶ πειναλέους φυγάδες, χωρὶς διάκριση ἂν ἦταν Ἕλληνες ἢ Ἀλβανοί, χριστιανοὶ ἢ μουσουλμάνοι. Πέρασαν ἔτσι ἀπὸ τὰ χέρια του τεράστια ποσὰ ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν ἀποσταλεῖσα πρὸς τὸν τότε Νομάρχη κατόπιν αἰτήσεως, σχετικὴ κατάσταση ἐξόδων πρὸς τοὺς φυγάδες, αὐτὰ ξεπερνοῦσαν τὸ ἕνα δισεκατομμύριο δραχμές.

Τὸ βαρὺ πένθος τῶν χιλιάδων κόσμου ποὺ ἔφθασε στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα - κι' ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἀκόμη - τὴν ἡμέρα τῆς κηδείας του, ἐπεκύρωσε μὲ τὸν πλέον πανηγυρικὸ τρόπο τὴν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του γιὰ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου, τοῦ ζητήματος ποὺ ἐκκρεμεῖ ἀκόμη καὶ ποὺ ὁ ἀσυμβίβαστος Δεσπότης τὸ 1992 - αὐτός, καὶ ὄχι ἡ Κυβέρνηση ὅπως ὄφειλε - ἔθεσε μὲ τηλεγραφήματα ἐνώπιον τῶν 4 Ὑπουργῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Τὴν βεβαιότητά του γιὰ τῆς ἀλήθειας τὴν ὁριστικὴ καὶ αμετάκλητη Νίκη, τὴν εἶχε κάμει σύνθημά του στὶς ἑκατοντάδες ὁμιλίες, σύνθημα ποὺ θὰ δονεῖ τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων ποὺ τὸν γώρισαν καὶ στάθηκαν δίπλα του, ἰδιαίτερα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ποὺ τόσο τὸν ἀγάπησαν ἐξαιτίας τῆς δικῆς του ἀγάπης:

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" .

Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του καὶ νὰ νὰ τὸν μιμηθοῦμε στὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ τοὺς ἀγῶνες του…

πηγή