Τούρκος Ιστορικός: Οι Αλβανοί ήταν το ίδιο κατακτητές με τους Τούρκους, γιατί διοίκησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.-Historiani turk: Shqipëria pushtuese, udhëhoqi Perandorinë Osmane

Historiani turk: Shqipëria pushtuese, udhëhoqi Perandorinë Osmane Turqia zyrtare dhe kërkesa e saj për rishikim të teksteve shkollore sa i takon periudhës së Perandorisë Otomane, duket të jetë rrjedhojë e një mendimi të kristalizuar ndër historianë. Kërkesa në pak fjalë është: që Perandoria Otomane të mos cilësohet dhe trajtohet si pushtuese në librat e historisë, veçmas në tekstet shkollore, por përkundrazi, të cilësohet si administrator. I gjendur në Tiranë në një konferencë për luftërat ballkanike, historiani turk Mehmet Hacisalihoglu thotë se po ka shumë çka që nuk shkon në terma dhe trajtime në tekstet shkollore ku barazohet Perandoria me Turqinë, çka sipas tij nuk është korrekte. Në një intervistë, historiani turk flet për këtë çështje dhe atë çka është mendimi i historianëve në Turqi për këtë debat.  Z. Mehmet Hacisalihoglu, prej mujsh është i hapur një debat për atë çka është kërkesa e Ankarasë zyrtare sa i takon rishkrim të teksteve shkollore të historisë, debat më shumë prezent në Kosovë. Po ju ç’mendoni, është ky një mendim që ka rrjedhur nga ju, komuniteti i historianëve?  Në nisje dua të theksoj se Perandoria Osmane nuk ishte një Perandori Turke por ishte një perandori e përbërë nga grupe etnike të ndryshme dhe shqiptarët, sidomos shqiptarët myslimanë kanë luajtur një rol shumë të rëndësishëm në këtë perandori, më shumë se sa grupet e tjera etnike. Nëse i kthehemi pas historisë do gjeni shumë pashallarë, zyrtarë të niveleve shumë të larta që janë shqiptarë dhe mund të thuhet edhe kështu, që shqiptarët shpesh kanë pasur rol edhe më të rëndësishëm se sa vet turqit në këtë perandori. Ndaj edhe mendoj se shqiptarët kanë po aq përgjegjësi për historinë otomane sa edhe turqit, e për rrjedhojë ne mendojmë se ka ardhur koha që ta shohim historinë e Perandorisë Otomane si një histori të përbashkët të Ballkanit. Vlen të theksohet se popujt myslimanë të Ballkanit kanë luajtur të gjithë një rol shumë të rëndësishëm, më të rëndësishëm se grekët përshembull, edhe pse grekët kanë pasur pika kyçe kur bëhet fjalë për politikën e jashtme. Në përfundim, mendoj se kur historiografitë nacionale të vendeve të Ballkanit, përpiqen që t’i trajtojnë otomanët si armiq, si pushtues…duhet të thuhet se kjo mund të jetë e drejtë vetëm për fillimet e perandorisë, sepse më vonë nëse sheh kush ka qenë në krye të shumëçkaje, gjen aty shumë boshnjakë dhe shqiptarë sidomos që kanë qeverisur. S’ka se si të jetë Perandori Turke kjo. Në gjykimin tim, gabimi më i madh që bëjnë këta historianë, është ta cilësojnë Perandorinë Otomane, si Perandori Turke dhe kush e njeh sado pak historinë, e di mirë që nuk ka qenë kështu për sa kohë liderë kanë qenë burra nga nacionalitete të tjera, jo turq. Çfarë jeni duke u përpjekur të na thoni, ne njerëzve këtu në Shqipëri, Kosovë e në gjithë Ballkanin?  Që ne kemi një projekt kërkimor për të kuptuar edhe ne më mirë, se cili është imazhi që kanë shkollarët, nxënësit për Perandorinë Otomane dhe Turqinë, çfarë mësojnë ata dhe çfarë shkruhet në librat e historisë së tyre në shkollë, jo vetëm në Shqipëri dhe Kosovë, por në të gjitha shtetet e Ballkanit dhe Detit të Zi. Nuk mund të mos gjeja shumë interesante atë që pikasa në tekstet shkollore të historisë në Kosovë pasi pas pavarësisë ata kanë një tekst të ri historie që e mësojnë nxënësit. Për ata që nuk e dinë, aty gjen diçka, që për Betejën e Fushë Kosovës për të cilën përpara pavarësisë gjeje të shkruar se serbët luftuan turqit, tani shkruhet që kosovarët luftuan turqit. Dikur ishte një luftë e serbëve kundër turqve, tani ajo është bërë një luftë e kosovarëve në aleancë me serbët dhe popujve të tjerë të Ballkanit, kundër Turqisë. Nuk kanë harruar këtu të shkruajnë historianët në Kosovë se kjo është në aleancë me Evropën katolike. Çka do të thotë se këtu imazhi i Turqisë në këto tekste është edhe më keq se ai në testet shkollore të Serbisë ku shkruhet ‘armiq’ patën edhe Evropën katolike ndërsa për tekstshkruesit e historisë në Kosovë, tani vendet katolike të Evropës janë miq. Është kjo luftë e cila u bë në Kosovë dhe shteti i pavarur i Kosovës është duke u përpjekur që ta ndërtojë këtë luftë sikur të jetë vetëm e saja, ta bëjë pjesë të rëndësishme të historisë së saj dhe ata shkruajnë se luftuan kundër turqëve, në aleancë me serbët. Kjo ndodh në një kohë kur Turqia është një ndër vendet e para që njohu pavarësinë e Kosovës. Marrëdhëniet mes dy vendeve, ekonomike e diplomatike janë të shkëlqyera por ama shkruesit e historisë nuk janë në të njëjtën linjë me politikën sepse ata po përpiqen t’u mësojnë historinë nxënësve të tyre, kosovarëve, njësoj siç bëri Enver Hoxha me shqiptarët në gjysmë shekulli.  Të gjithë historianët në Turqi kështu mendojnë?  Shumë historianë turq nuk mund të shprehen për këtë gjë sepse nuk janë studiues të Ballkanit, por ata historianë të cilët studiojnë Ballkanin dhe gjithçka ka ndodhur këtu, janë të të njëjtit mendim se historitë në këtë rajon janë veçse nacionale për të mos thënë nacionaliste. Edhe historia turke kështu është por mund të them se ajo e Shqipërisë është më shumë, njësoj ndodh edhe me popujt e tjerë. Kështu ndodh me grekët apo bullgarët ndërsa rasti i FYROM, është ai më ekstremi, është rasti i nacionalizmit ekstrem. Është interesante dhe e mjerueshme që në tekstet shkollore në FYROM të cilat i kam analizuar gjatë, ka dy histori. Historia nacionaliste e shqiptarëve dhe ajo e sllavomaqedonasve por të dyja në të njëjtin libër. Si do të përfundojë e gjithë kjo? Ku do të përfundojë? E them këtë sepse në atë vend, edukohen dy popuj që jetojnë në të njëjtën hapësirë si armiq të njëri-tjetrit. Pretendohet se është edukim multi-kulturor por në fakt nuk është, është thjesht edukim nacionalist i cili mund të çojë në konflikt shumë shpejtë. Kjo që ndodh nuk është asgjë më shumë se edukim konflikti në të njëjtin vend, në të njëjtin shtet andaj edhe në gjykimin tim i cili nuk mund të them dot se është objektiv pasi historia nuk mund të jetë objektive…sepse unë bëj analizat e mija mbi faktet. Por pikëpamja ime synoj të jetë e moderuar dhe sa i takon këtij fakti duhet të them se kushdo mund ta shkruajë si të dojë historinë, t’i interpretojë si të dojë faktet por duke menduar përherë pasojat. Sepse nëse edukohen njerëzit, nëse ata edukohen si armiq të njëri-tjetrit, grekët me turqit, shqiptarët me sllavomaqedonasit etj, në një situatë konflikti nuk ka asnjë dyshim, ata do e vrasin njëri-tjetrin. Andaj edhe është domosdoshmëri, urgjencë madje që ne të moderojmë edukimin.  Jeni ju i vendosur në atë që po kërkoni të përcillni në vendet e Ballkanit, veçmas në Kosovë e pastaj në Shqipëri që Perandoria Otomane nuk duhet të cilësohet si pushtuese në këto vende? Ne jemi të qartë për këtë çështje. Në fillim ka qenë pushtim, por më pas situata u bë e tillë, ndryshoi. Nëse ju doni të shihni gjyshërit tuaj si pushtues, atëherë mund t’i shihni. Të gjithë ata pashallarë shqiptarë që kanë udhëhequr në Perandori, nga vendet e afërta deri në Egjipt…kanë qenë pjesë e Perandorisë pushtuese. Këto janë fakte e duke qenë kështu, atëherë do të thotë se këta qenë pushtuesit shqiptarë. Brenda Perandorisë Otomane, shqiptarët qenë pushtues gjithashtu, jo vetëm turqit.  Marrë nga gazeta "Idea"

Τούρκος Ιστορικός: Οι Αλβανοί ήταν το ίδιο κατακτητές με τους Τούρκους,  γιατί διοίκησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η επίσημη Τουρκία και η απαίτηση σας για την επανεξέταση των σχολικών κειμένων που αφορούν την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας παγιωμένης  άποψης μεταξύ των ιστορικών. Το αίτημα με λίγα λόγια είναι: η Οθωμανική Αυτοκρατορία να μην θεωρηθεί και να αντιμετωπιστεί ως κατακτητής στα βιβλία της ιστορίας, χώρια στα σχολικά κείμενα, αλλά απεναντίας, να αντιμετωπιστεί ως διαχειριστής. Ευρισκόμενος στα Τίρανα για ένα συνέδριο με θέμα τους Βαλκανικούς Πολέμους, ο Τούρκος ιστορικός Μεχμέτ Χατσισαλιχόγλου λέει πως υπάρχουν πολλοί ορισμοί και ερμηνείες, στα σχολικά κείμενα, με τα οποία ισούται η Αυτοκρατορία με την Τουρκία, πράγμα που κατά την άποψη του δεν είναι σωστό. Σε μία συνέντευξη που έδωσε ο Τούρκος ιστορικός μιλάει για την υπόθεση αυτή και για το πια είναι η άποψη των Τούρκων ιστορικών για την συζήτηση αυτή. -          Κ. Μεχμέτ Χατσισαλίχογλου, εδώ και μήνες έχει ανοίξει μια συζήτηση για αυτό που είναι αίτημα της επίσημης Άγκυρας όσο αφορά τα σχολικά ιστορικά κείμενα, μία συζήτηση που είναι πιο έντονη στο Κόσσοβο. Ποια είναι η γνώμη σας, αυτή η γνώμη προέρχεται από εσάς τους ιστορικούς; -          Στην αρχή θα ήθελα να τονίσω πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν μία Τουρκική Αυτοκρατορία, αλλά ήταν μία σύνθετη αυτοκρατορία από διάφορες εθνικές ομάδες και αλβανούς, ιδιαίτερα οι μωαμεθανοί Αλβανοί έχουν παίξει ένα ιδιαίτερο σημαντικό ρόλο για την αυτοκρατορία αυτή, περισσότερο από τις άλλες εθνικές ομάδες. Εάν προστρέξουμε στην ιστορία θα βρείτε πασάδες, διοικητές σε διάφορα επίπεδα, που είναι Αλβανοί και μάλιστα θα μπορούσε να ειπωθεί πως οι Αλβανοί  πολλές φορές είχαν σημαντικότερο ρόλο από αυτό των Τούρκων στην Αυτοκρατορία αυτή. Για το λόγο αυτό η γνώμη μου είναι πως οι Αλβανοί έχουν τις ίδιες ευθύνες με τους Τούρκους όσο αφορά την οθωμανική ιστορία και ως συνέπεια ήρθε η στιγμή να ξαναδούμε την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως μία κοινή ιστορία των Βαλκανίων. Αξίζει να τονίσουμε πως οι μωαμεθανοί λαοί των Βαλκανίων έχουν παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, μάλιστα σημαντικότερο από αυτό των Έλλήνων, αν και οι Έλληνες είχαν βασικά σημεία όταν γινόταν λόγος για την εξωτερική πολιτική. Τελικά, σκέφτομαι πως όταν οι εθνικές ιστοριογραφίες των Βαλκανικών λαών θα προσπαθήσουν να δουν τους Οθωμανούς ως εχθρούς, κατακτητές, θα πρέπει να διαπιστωθεί πως αυτό θα ήταν δίκαιο μόνο για την στιγμή που άρχισε η δημιουργία της Αυτοκρατορίας, γιατί αργότερα ήταν μέρος τις διοίκησης σε πολλά επίπεδα. Βρίσκεις εκεί πολλούς Βόσνιους και αλβανούς που έχουν διοικήσει. Δεν μπορεί αυτή να είναι μια Τουρκική Αυτοκρατορία. Κατά την άποψη μου, το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν αυτοί οι ιστορικοί είναι να χαρακτηρίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως Τουρκική Αυτοκρατορία και όποιος γνωρίζει έστω και λίγο την ιστορία το ξέρουν πολύ καλά πως δεν ήταν έτσι για όσο καιρό ήταν στην διοίκηση άντρες με άλλη εθνική καταγωγή και όχι Τούρκοι. -          Τι ακριβώς προσπαθείτε να μας πείτε, εμάς εδώ στην Αλβανία, Κόσσοβο και σε όλα τα Βαλκάνια; -          Ότι εμείς έχουμε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για να κατανοήσουμε καλύτερα, για το ποια είναι η εικόνα που έχουν οι μαθητές για την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Τουρκία, τι ακριβώς μαθαίνουν αυτοί και τι ακριβώς αναφέρεται στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, όχι μόνο στην Αλβανία αλλά και στο Κόσσοβο, αλλά και σε όλα τα κράτη των Βαλκανίων μέχρι την Μαύρη Θάλασσα. Δεν θα μπορούσα να μη βρω ενδιαφέρων αυτό που πρόσεξα στα σχολικά βιβλία της ιστορίας στο Κόσσοβο αφού μετά την ανεξαρτησία αυτοί έχουν ένα ιστορικό κείμενο που μαθαίνουν οι μαθητές. Για αυτούς που δεν ξέρουν εκεί βρίσκεις κάτι, για την μάχη στο Πεδίο του Κοσσόβου για την οποία πριν την ανεξαρτησία διάβασες πως οι Σέρβοι πολέμησαν εναντίων των Τούρκων ενώ τώρα γράφουν οι κοσσοβάροι πολέμησαν τους Τούρκους. Κάποτε ήταν ένας πόλεμος μεταξύ των Σέρβων και των Τούρκων τώρα έγινε μια μάχη μεταξύ κοσσοβάρων με σύμμαχους τους Σέρβους εναντίων της Τουρκίας. Δεν έχουν ξεχάσει εδώ οι ιστορικοί να γράψουν πως αυτό ήταν σε συμμαχία με την Καθολική Ευρώπη. Αυτό σημαίνει πως οι εικόνα της Τουρκίας στα κείμενα αυτά είναι χειρότερα από αυτό στα σχολικά κείμενα της Σερβίας όπου αναφέρεται πως ως «εχθρούς» είχαν και την Καθολική Ευρώπη  ενώ για τους συγγραφείς των ιστορικών κειμένων στο Κόσσοβο, τώρα οι ευρωπαϊκές καθολικές χώρες της Ευρώπης είναι φίλοι. Είναι αυτός ο πόλεμος που έγινε στο Κόσσοβο και το ανεξάρτητο κράτος του Κοσσόβου που προσπαθεί να κτίσει μια εικόνα πολέμου σαν να είναι δικιά της, να είναι μέρος της σημαντικής ιστορίας της και εκείνοι γράφουν πως πολέμησαν εναντίων των Τούρκων, σε συμμαχία με τους Σέρβους. Αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που η Τουρκία είναι μία από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσσόβου. Οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, οικονομικές και διπλωματικές, είναι εξαιρετικές αλλά οι συγγραφείς της ιστορίας δεν είναι στην ίδια γραμμή με την πολιτική γιατί προσπαθούν να μάθουν στους μαθητές τους την ιστορία όπως έκανε ο Ενβέρ Χότζα με τους αλβανούς για μισό αιώνα. -            -          Όλοι οι ιστορικοί στην Τουρκία κατά το ίδιο τρόπο σκέπτονται; -          Πολλοί Τούρκοι ιστορικοί δεν μπορούν να εκφραστούν για το θέμα αυτό γιατί δεν μελετούν τα Βαλκάνια, αλλά εκείνοι οι ιστορικοί που μελετούν τα Βαλκάνια και ό, τι συνέβη εδώ, έχουν την ίδια άποψη που λέει πως οι ιστορίες στην περιοχή αυτή είναι απλώς εθνικές για να μην πούμε εθνικιστικές. Και η ιστορία της Τουρκίας έτσι είναι αλλά μπορώ να πω πως εκείνη της Αλβανίας είναι ακραία, το ίδιο συμβαίνει και με άλλους λαούς. Έτσι συμβαίνει με τους Έλληνες, τους Βούλγαρους, ενώ η περίπτωση των Σκοπίων είναι η περίπτωση της ακραίας εθνικιστικής ιστορίας. Είναι ενδιαφέρων και  αξιολύπητο συγχρόνως  που στα σχολικά κείμενα των Σκοπίων τα οποία έχω αναλύσει επί μακρόν, υπάρχουν δύο ιστορίες. Η εθνικιστική ιστορία των Αλβανών και αυτό των σκοπιανών, αλλά και τα δύο στο ίδιο βιβλίο. Πως θα τελειώσει όλο αυτό; Που θα τελειώσει; Το λέω αυτό γιατί σε εκείνη την χώρα, μορφώνονται δύο λαοί που ζουν στο ίδιο χώρο ως ορκισμένοι εχθροί. Ισχυρίζονται μια πολυπολιτισμική εκπαίδευση αλλά στ’ αλήθεια πρόκειται για εθνικιστική αγωγή το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση πολύ γρήγορα. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αγωγή σύγκρουσης  στην ίδια χώρα, στο ίδιο κράτος, και αυτό, κατά την κρίση μου, η οποία δεν μπορώ να πω πως είναι αντικειμενική… γιατί εγώ κάνω αναλύσεις πάνω σε στοιχεία. Αλλά προσπαθώ η άποψη μου να είναι σύγχρονη και όσο αφορά το γεγονός θα πρέπει να πω πως οποιοσδήποτε μπορεί να γράψει την ιστορία, να την ερμηνεύσει όπως θέλει τα στοιχεία αλλά πρέπει να σκέφτεται πάντοτε τα αποτελέσματα. Γιατί αν οι άνθρωποι μορφωθούν ως εχθροί μεταξύ αλλήλων, οι Έλληνες με τους Τούρκους, οι Αλβανοί με τους  σκοπιανούς κ.α, σε μια κατάσταση σύγκρουσης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι αυτή θα αλληλοσκοτωθούν. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο και επείγον για να εκσυγχρονίσουμε την εκπαίδευση. -            Εσείς είστε αποφασισμένοι σ’ αυτό που θέλετε να περάσετε  στις χώρες των Βαλκανίων, χώρια στο Κόσσοβο μετά στην Αλβανία, ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ως εχθρός στις χώρες αυτές; -          Εμείς είμαστε ξεκάθαροι στην υπόθεση αυτή. Στην αρχή ήταν κατάκτηση, αλλά αργότερα η κατάσταση ήταν τέτοια που άλλαξε. Εάν εσείς θέλετε να δείτε τους παππούδες σας ως κατακτητές, τότε ελεύθερα να το κάνετε. Όλοι οι Αλβανοί πασάδες που έχουν διοικήσει την Αυτοκρατορία αυτή… ήταν μέρος της Αυτοκρατορίας κατακτητή. Αυτά είναι γεγονός και εφόσον είναι έτσι, τότε σημαίνει πως αυτοί ήταν οι Αλβανοί κατακτητές. Μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία οι Αλβανοί ήταν επίσης κατακτητές, όχι μόνο οι Τούρκοι.

Η Κορυτσά στα λευκά - Korça me vello të bardhë.

Σαν σήμερα πέθανε ο Γεώργιος Καστριώτης.

Γεώργιος Καστριώτης στα ελληνικά, γνωστότερος και ως Σκεντέρμπεης. Ηπειρώτης  πρίγκιπας, και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της βαλκανικής ιστορίας, που απετέλεσε πηγή έμπνευσης και για τους έλληνες επαναστάτες του '21.

Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1405 από έλληνα πατέρα και σερβίδα μητέρα, σε μια εποχή που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια. Αρπάχτηκε σε νεαρή ηλικία, κατατάχθηκε στον οθωμανικό στρατό, όπου διακρίθηκε για την ανδρεία του και τις στρατιωτικές του ικανότητες. Ο σουλτάνος του δίνει το προσωνύμιο Σκεντέρμπεης, δηλαδή Αλέξανδρος ο άρχοντας, παραλληλίζοντας την αξία του με αυτή του μεγάλου στρατηλάτη.

Το 1443 αυτομολεί στις τάξεις των χριστιανών ηγεμόνων. Χρησιμοποιεί  το  πραγματικό του όνομα Γεώργιος και παντρεύεται τη βυζαντινή Ανδρονίκη Κομνηνή.Τρεις σουλτάνοι, ο Μουράτ, ο Μεχμέτ και ο πολύς Μωάμεθ ο Πορθητής, θα εκστρατεύσουν εναντίον του, αλλά θα αποτύχουν παταγωδώς. Μόνο μετά το θάνατό του από ελονοσία, στις 17 Ιανουαρίου 1468, οι Οθωμανοί θα καταλύσουν το πριγκιπάτο του.

Ο Γεώργιος Καστριώτης θα προκαλέσει τον θαυμασμό των Ευρωπαίων με τα κατορθώματά του, όμως, δεν θα λάβει καμία ουσιαστική βοήθεια για να αναχαιτίσει την οθωμανική λαίλαπα. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι με τους πολέμους του κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προστάτευσε την ιταλική χερσόνησο από τις επεκτατικές διαθέσεις των Τούρκων. Πολύ αργότερα, ο Βολτέρος θα γράψει ότι μόνο ο Σκεντέρμπεης θα μπορούσε να αναστήσει τη θνήσκουσα Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ενώ ο Βιβάλντι του αφιέρωσε μία όπερα.

Στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας φυλάσσεται σφραγίδα, η οποία πιστεύεται ότι ανήκει στον Σκεντέρμπεη. Είναι στρογγυλή, διαμέτρου έξι εκατοστών, κατασκευασμένη από χαλκό και ζυγίζει 280 γραμμάρια. Εικονίζει τον δικέφαλο αετό και υπάρχει επιγραφή στα ελληνικά με τις λέξεις: «Αλέξανδρος Αυτοκράτωρ και Βασιλεύς. Αυτοκράτωρ των Ελλήνων και Βασιλεύς των Τούρκων, Αλβανών, Σέρβων και Βουλγάρων».

Εξαιρετικά ευχάριστη είδηση. Από φέτος θα λειτουργήσει κέντρο Πιστοποίησης Ελληνικής Γλώσσας στην Κορυτσά - Lajm i mirë: Çertifikatë për njohjen e Gjuhës Greke do të mund të merret në Universiteti Fan Noli.

Μετά από συντονισμένες προσπάθειες του Γενικού Προξένου Κορυτσάς κ Γιώργου Αλαμάνου όπως και του Συντονιστή Εκπαίδευσης για τα Εκπαιδευτήρια Όμηρος, κ Σωτηρούδα Βασίλειο (ο οποίος δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρων του για την ελληνομάθεια, πηγαίνοντας ακόμα και στα χωριά που υπάρχουν φροντιστήρια για να γνωρίσει την κατάσταση από κοντά)  θα δημιουργηθεί στην Κορυτσά κέντρο Πιστοποίησης Ελληνικής Γλώσσας/ Ελληνομάθειας. Το κέντρο αυτό θα λειτουργήσει σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κορυτσάς Φαν Νόλι, και φυσικά θα βοηθήσει πολυδιάστατα την ελληνομάθεια στην περιοχή της Κορυτσάς. Η πιστοποίηση θα δώσει παραπάνω ώθηση και στους μαθητές του Ελληνοαλβανικού Σχολείου Όμηρος, του Λυκείου Πλάτων και ιδιαίτερα θα βοηθήσει τα Φροντιστήρια Αριστοτέλης, στην πόλη και στην περιφέρεια, διότι θα αποτελέσει ένα δυνατό κίνητρο για τα παιδιά που διδάσκονται εκεί την Ελληνική Γλώσσα. Όλα τα παιδιά και όσοι θα θέλουν, να πάρουν την πιστοποίηση, έχουν την δυνατότητα, χωρίς να πάνε μακριά, Θεσσαλονίκη ή Τίρανα, να πιστοποιούν τις γνώσεις τους και να χρησιμοποιήσουν την πιστοποίηση αυτή όχι μόνο στην Αλβανία, αλλά και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Ιδιαίτερα χρήσιμο θα είναι για τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις ως αλλογενείς ή ομογενείς για να εισαχθούν στα Ελληνικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Για πρώτη φορά στις 10 Μαΐου, στους χώρους του Πανεπιστημίου Κορυτσάς θα πραγματοποιηθούν οι εξετάσεις πιστοποίησης.  Κατά τα μέσα Φεβρουαρίου θα ανακοινωθούν και περεταίρω λεπτομέρειες σχετικά με την διαδικασία. Πρόκειται για εξαιρετικά θετική εξέλιξη για την Ελληνική Κοινότητα της Κορυτσάς. Φυσικά ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ μέσα από την καρδιά μας όσους συνέβαλαν για να δημιουργηθεί το κέντρο αυτό και πρέπει όλοι να είμαστε ευγνώμονες.

Universiteti Fan S Noli në bashkëpunim me Konsullatën e Përgjithëshme të Greqisë në Korçë si dhe Zyrën e Koordinatorit të Kolegjit Omiros Korçës, do të japë Çertifikata Njohjeje të Gjuhës Greke.  Çdo person i interesuar, pavarësisht moshës, që njeh gjuhën greke do të ketë mundësinë nëpërmjet provimeve të caktuara të përfitojë Çertfikatë të niveleve të ndryshme nga Qendra e Gjuhës Greke në Athinë. Kjo Çertifikatë do të mund të përdoret si në Greqi ashtu dhe çdo vend tjetër të botës si vërtetim zyrtar i njohurive mbi një gjuhë të huaj si ajo Greke. Një ndihmë të veçantë, jep kjo çertifikatë tek të rinjtë që do të duan të studiojnë në Shkollat e Larta të shtetit fqinj. Duke pasur këtë çertifikatë do të munden të hyjnë direkt në Universitet pa pasur nevojë të humbasin një vit për të mësuar gjuhën. Me këtë qëllim do të funksionojnë dhe Kurset Greke Aristoteli që strehohen në Shën Gjergji Korçë. Programi i kurseve do të përshtatet me qëllim që të ndihmojë çdo të interesuar të arrijë të marrë Çertifikatë të Njohjes së Gjuhës Greke. Natyrisht Kurset ofrohen falas tek të interesuarit. Nuk do të jetë më e nevojshme që të shkojë dikush në Tiranë apo në Thessaloniki, tashmë më datën 10 Maj do të munden të japin provimet e nevojshme për të marrë këtë çertifikatë, këtu në Korçë. Në muajin Shkurt do të jepen dhe hollësi të mëtejshme mbi të gjithë procedurën e cila do të kryhet nën përkujdesjen e Univerisitetit Fan S Noli.

Η Ρουμάνικη προπαγάνδα συνεχίζει το έργο της στην Κορυτσά με στόχο την αφομοίωση της ελληνόβλαχης κοινότητας.

Η Ένωση Αρουμάνων Αλβανίας μαζί με τον ειδικό  Ρουμάνο 
Υπουργό Εξωτερικών για τους Ρουμάνους απανταχού στο Κόσμο.

Επί εκατόν πενήντα χρόνια περίπου, η ρουμάνικη προπαγάνδα που στοχεύει τους Ελληνόβλαχους της Αλβανίας συνεχίζεται ακάθεκτη. Μετά από μια παύση κατά τα χρόνια της δικτατορίας, το 1991 ξανάρχισε πιο έντονα. Τα μέσα ήταν πάρα πολλά και είχαν το στήριγμα του Αλβανικού κράτους. Χρησιμοποιούν τα πάντα. Δημιούργησαν συλλόγους αρουμάνων( που στην ουσία από την ίδια την λέξη σημαίνει όχι-ρουμάνοι ή μη –ρουμάνη δηλαδή αν και έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά δεν είναι ρουμάνοι), προσέφεραν υποτροφίες, σπουδές, διαβατήρια τα πάντα.

Η προπαγάνδα τους κυρίως, βασίζεται σε δύο σκέλη:

1.      Η προσέγγιση της Αλβανίας μέσω μια φιλικής προπαγάνδας που στηρίζει την ψεύτικη της ιστορία. Έτσι, η Ρουμανία, μέσω των ανώτατων της ιδρυμάτων,  δέχονται ανοιχτά την ύπαρξη Αλβανικής Μειονότητας στην Ρουμανία η οποία μεγαλούργησε εκεί και επιπλέον είχε το στήριγμα και της προϋποθέσεις για να βοηθήσει στην δημιουργία του Αλβανικού κράτους. Ισχυρίζονται στην ουσία και συνοπτικά πως η Ρουμανία βοήθησε στην ανεξαρτησία της Αλβανίας μέσω των σπουδαίων προσωπικοτήτων όπως ο Μιχάλης Γραμμένος, ο Νόλις, ο Ασντρένη, ο Ναούμ Βεχιλχάρτζη (οι περισσότεροι εξ αυτών προδότες ελληνόβλαχοι), ο Ισμαήλ Κεμάλη τους οποίους προετοίμασαν και ώθησαν να δημιουργήσουν το Αλβανικό κράτος. Αυτό μπορείτε να το δείτε και στο έγγραφο που παραθέτουμε.

Το Αλβανικό κράτος φυσικά δέχεται μ’ ευχαρίστηση την συγκεκριμένη διαστρέβλωση γιατί ταιριάζει στα συμφέροντα του και ταυτίζεται με την διαστρεβλωμένη ιστορία της. Με βάση αυτό δέχεται να αναγνωρίσει τους ελληνόβλαχους ως αρουμάνικη κοινότητα και φυσικά επιτρέπει στην Ρουμανία να ζητήσει επίσημα και ανεπίσημα τα «δικαιώματα» τους, θέλοντας πάντα να τους απομακρύνουν και οι μεν και οι δε από την αληθινή τους εθνική καταγωγή.

2.      Το δεύτερο σκέλος είναι η ενεργοποίηση διάφορων ανθρώπων, συλλόγων, που εδώ και χρόνια υπηρετούν την προπαγάνδα αυτή ιδιαίτερα στην περιοχή της Κορυτσάς. Στόχος τους είναι πρώτα να τονίσει πως είναι απλώς «βλάχοι» και όχι έλληνόβλαχοι, έπειτα να τους ταυτίσει με τον όρο αρουμάνοι και την εκμάθηση της γλώσσας τους μέσω φροντιστηρίων που στην ουσία τους μαθαίνουν ρουμάνικα. Αν και είναι αποδεδειγμένο πως τα βλάχικα είναι μίγμα ελληνικών, λατινικών  κι όχι ρομανικών όπως θέλουν να λένε κάποιοι, τούρκικων, λίγων σλαβικών και ελάχιστων αλβανικών. Φυσικά εκμεταλλεύονται και την έλλειψη σωστής ενημέρωσης και ιστορικών γνώσεων των ελληνόβλαχων της περιοχής.

Πάνω στα δύο αυτά σκέλη βασίστηκε και η τελευταία επίσκεψη του ειδικού Υπουργού της Ρουμανικής Κυβέρνησης που έχει ως μέριμνα του την ενασχόληση με τα προβλήματα των ρουμάνων απανταχού στο κόσμο , Dan Stoenescu. Ερχόμενος στην Αλβανία και μετά από κάποιες συναντήσεις στα Τίρανα παρευρέθηκε στην Κορυτσά, όπου αλβανοί και ρουμάνοι θέλουν το ίδιο, την εξαφάνιση του ελληνικού στοιχείου, του ελληνικού πολιτισμού και την αντικατάσταση του με κάποια αρουμάνικη κοινότητα που θα κρατήσει μακριά την Ελλάδα.

Στην Κορυτσά αφού επισκέφτηκε το Ρουμάνικο Προξενείο, όπου εδώ και πολύ καιρό τοποθετήθηκε ως Πρόξενος ο ντόπιος βλάχος, Elvis Toci, πήγε στο Ρουμάνικο Κέντρο Πολιτισμού σε χώρο που παραχωρήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κορυτσά Φ Νόλι, για πραγματοποιηθεί το έργο τους.

Συναντήθηκε έπειτα με τον ιερέα Δημήτριο Βερίγκα που είναι και το κεντρικότερο πρόσωπο της Ρουμάνικης Προπαγάνδας στην Κορυτσά. Ο ίδιος πολλές φορές έχει δηλώσει και στα ΜΜΕ πως οι βλάχοι δεν έχουν σχέση με τους Έλληνες. Έχει αγιογραφήσει όλο το ναό της Μεταμορφώσεως με παραστάσεις που η επιγραφές είναι γραμμένες στα ρουμάνικα, αν και ο Μητροπολίτης Ιωάννης μετά δυσκολίας δέχεται την ύπαρξη των ελληνικών επιγραφών (κάτω από τις αλβανικές φυσικά) στις αγιογραφίες των άλλων ναών, εκεί κλείνει τα μάτια. Μάλιστα, ο ιερέας αυτός,  αντιτάσσετε σθεναρά σε ελληνόβλαχους μέλη της Ομόνοιας.

Επισκέφτηκε την Daniela Stoica, λέκτορα της Ρουμάνικης γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Φαν Νόλι, για να μάθει πως συνεχίζεται το εθνικό αρουμάνικο της έργο μέσα στο Πανεπιστήμιο της Κορυτσάς και να την συγχαρεί και για το κέντρο Πολιτισμού που μαζί με άλλους δημιούργησε, αφού σίγουρα νιώθει περήφανος εφόσον όπως είπε ο ίδιος ο Υπουργός ο παππούς του ήταν από την Κορυτσά.  

Έπειτα συναντήθηκε με τους Αρχηγούς της Ένωσης Αρουμάνων  Αλβανίας για να μάθει τα προβλήματα τους και τους προσφέρει την βοήθεια του, αφού οι υποτροφίες του Ρουμάνικου κράτους προς την ελληνόβλαχοι κοινότητα ουδέποτε σταμάτησαν. Στα πλαίσια αυτά η Ένωση Αρουμάνων λειτουργεί και φροντιστήριο, σε χώρους του Ρουμάνικου Προξενείου (δίπλα ακριβώς με το Ελληνικό Προξενείο) δήθεν βλάχικης γλώσσας, γιατί είναι ρουμάνικης, όπου πολλοί έλληνόβλαχοι μαζί με τα παιδιά τους, οι οποίοι είναι μαθητές του Ελληνικού Σχολείου Όμηρος, πηγαίνουν για να μάθουν τα δήθεν «βλάχικα» που τους προσφέρουν, αλλά και να ακούσουν από το στόμα της δασκάλας Βίλμα…. πως δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και ότι  είναι είτε αλβανοί, είτε ρουμάνοι.

Την επίσκεψη του την έκλεισε με δείπνο που παρέθεσε στο Life Gallery όπου σύσσωμες οι αλβανικές αρχές παρευρέθηκαν για να τον τιμήσουν. Βεβαίως και πλήθος ελληνόβλαχων της περιοχής.  

Στην προσπάθεια διαστρέβλωσης βοηθάει αυτή την στιγμή  πολύ έντονα και το κόμμα του Ιλλύρ Μέτα το οποίο εργάζεται προς την κατεύθυνση ελέγχου της ελληνόβλαχης κοινότητας χρησιμοποιώντας το χαρτί μιας αρουμάνικης κοινότητας και των δικαιωμάτων της. Για το λόγο αυτό και ο βουλευτής Κορυτσάς,  Πύρρο Καπουράνη, του κόμματος του Ι Μέτα, είναι ελληνόβλαχος που εκλέχτηκε με τους ψήφους της κοινότητας του.  

Για την κατάσταση φταίει και η ελληνόβλαχοι κοινότητα ή οποία δεν έχει σταθεροποιήσει την γενική στάση της. Έτσι για παράδειγμα, οι περισσότεροι έχουν ελληνική υπηκοότητα και εθνικότητα, βοηθήθηκαν όσο κανείς άλλος από την Ελλάδα και πάλη στέλνουν τα παιδιά τους να μάθουν «αρουμάνικα», περιμένουν με λουλούδια τον Ρουμάνο Πρόξενο τον Ρουμάνο Πρέσβη  στα σπίτια τους καυχούμενοι πως είναι «αρουμάνοι». Επιπλέον δεν διδάσκουν στα παιδιά τους τι ακριβώς είναι και από πού προέρχονται, να μάθουν την πραγματική τους ιστορία και καταγωγή που δεν μπορεί να είναι άλλη από την Ελληνική.

Η Ελλάδα, οι διπλωματικές αρχές που βρίσκονται στην Αλβανία, οι σύλλογοι μας και όλοι οι παράγοντες πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους και να τα διορθώσουν όσο το δυνατόν το συντομότερο διότι σύντομα θα βρεθούμε διχασμένοι και με την βοήθεια  και άλλων παραγόντων που δεν είναι επί του παρόντος η Ελληνική Κοινότητα θα οδηγηθεί προς το θάνατο της.

Σας παραθέτουμε φωτογραφίες από την τελευταία επίσκεψη του εν λόγο Υπουργού όπως είναι παρατεθειμένες και στην ιστοσελίδα του Υπ Εξ της Ρουμανίας, όπως και ένα κείμενο που στηρίζει τα λεγόμενα μας σχετικά με την φιλαλβανική προπαγάνδα της  Ρουμανίας. 

Το Ρουμάνικο Προξενείο Κορυτσάς

(ιστοσελίδα με τις δραστηριότητες)

Η ιστοσελίδα του Ρουμανικού Υπ Εξ με τις ειδήσεις σχετικά με το θέμα. 

Ο ιερέας Δημήτριος Βερίγκας με το Πρόξενο (Ελβίς Τότσι)

Ο Ρουμάνος Υπουργός με τον Πάντη Μπέλλο αριστερά και τον Πάνο Μπακάλη δεξιά στο πρώτο Αρουμάνικο Σχολείο Κορυτσάς

Ο Υπουργός με τον Ιερέα Δημήτριο Βερίγκα στο ναό της Μεταμορφώσεως. 

Η Δανιέλα Στόιτσα και ο ρουμάνος Υπουργός μπροστά από το Ρουμάνικο Κέντρο Πολιτισμού (κοντά στο Ρουμάνικο Προξενείο ) σε χώρο που παραχωρήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κορυτσάς 

Με τους αρχηγούς της Ένωσης Αρουμάνων Αλβανίας. 

Ένωση Αρουμάνων Αλβανίας. 

Η Ρουμάνικη , φιλαλβανική Προπαγάνδα μέσα από την ιστορία.

Ένα πορτοφόλι μ’ ένα παλιό γράμμα

Μια αληθινή ιστορία,

που γράφτηκε στο Reader’s Digest το 1985

 από τον Arnold Fine

Καθώς περπατούσα για το σπίτι μια παγωμένη ημέρα, σκόνταψα πάνω σε ένα πορτοφόλι που κάποιος έχασε στο δρόμο. Το σήκωσα και κοίταξα στο εσωτερικό του μήπως βρω κάποια ταυτότητα για να εντοπίσω τον ιδιοκτήτη του. Αλλά το πορτοφόλι είχε μόνο δυο χαρτονομίσματα μέσα και ένα τσαλακωμένο γράμμα που έμοιαζε να είναι εκεί χρόνια.

Ο φάκελος ήταν σχισμένος και το μόνο που φαινόταν καλά ήταν η διεύθυνση του αποστολέα. Άρχισα να ανοίγω το γράμμα σε μια προσπάθεια να βρω κάποιο στοιχείο. Τότε είδα την ημερομηνία – 1924. Το γράμμα είχε γραφτεί πριν σχεδόν 60 χρόνια!

Ήταν γραμμένο από γυναίκα, όπως μαρτυρούσε ο όμορφος καλλιτεχνικός χαρακτήρας των γραμμάτων και το μικρό λουλούδι στο πάνω αριστερό μέρος του μπλε χαρτιού. Ο παραλήπτης ήταν κάποιος Michael και η αποστολέας του εξηγούσε πως δεν μπορεί να βλέπονται πια, γιατί το απαγόρευε η μητέρα της. Αυτή όμως θα τον αγαπούσε για πάντα. Είχε την υπογραφή, Hannah.

Ήταν ένα όμορφο γράμμα και αναρωτήθηκα αν μπορούσα να βρω τον ιδιοκτήτη του. Το όνομα Michael δεν ήταν αρκετό. Ίσως αν καλούσα τις πληροφορίες και έβρισκαν το τηλέφωνο μέσω της διεύθυνσης που είχα του αποστολέα.

‘‘Παρακαλώ, είπα, αυτό είναι κάτι ασυνήθιστο που σας ζητώ. Προσπαθώ να βρω τον ιδιοκτήτη ενός πορτοφολιού που βρήκα στον δρόμο. Υπάρχει τρόπος να μου πείτε το τηλέφωνο για την διεύθυνση που υπάρχει πάνω σε έναν φάκελο μέσα στο πορτοφόλι;’’

Η χειρίστρια πρότεινε να μιλήσω με την υπεύθυνη, η οποία δίστασε λίγο και μετά μου είπε:

‘‘Λοιπόν, υπάρχει ένα τηλέφωνο σε αυτήν την διεύθυνση, αλλά δεν μπορώ να σας το πω’’.

Αυτή όμως προσφέρθηκε να τηλεφωνήσει η ίδια, να εξηγήσει την υπόθεση και να ρωτήσει αν ήθελαν να επικοινωνήσουν μαζί μου.

Μετά από λίγα λεπτά η τηλεφωνήτρια μου απάντησε.

‘‘Έχω κάποιον που θέλει να μιλήσει με εσάς’’.

Ρώτησα τη γυναίκα από την άλλη μεριά της γραμμής αν γνώριζε κάποια Hannah. Αναφώνησε και είπε πως αγόρασαν αυτό το σπίτι από μια οικογένεια που είχε μια κόρη που την έλεγαν Hannah. Αλλά αυτό ήταν πριν 30 χρόνια.

‘‘Θυμάμαι πως η Hannah έπρεπε να βάλει τη μητέρα της σε γηροκομείο πριν μερικά χρόνια. Ίσως αν έρθετε σε επαφή με αυτό, θα μπορέσετε να βρείτε την κόρη της’’.

Η γυναίκα μού έδωσε το όνομα του γηροκομείου και εγώ τηλεφώνησα. Μου είπαν ότι η ηλικιωμένη είχε πεθάνει αλλά είχαν ένα τηλέφωνο της κόρης.

Ευχαρίστησα και πήρα το τηλέφωνο. Η γυναίκα που απάντησε από την άλλη μεριά είπε, πως η Hannah είναι τώρα σε γηροκομείο και η ίδια.

Η όλη ιστορία μού φάνηκε χαζή. Γιατί να κάνω τόση φασαρία για να βρω τον ιδιοκτήτη ενός πορτοφολιού που είχε δυο χαρτονομίσματα και ένα γράμμα 60 χρονών;

Παρ’ όλα αυτά, τηλεφώνησα στο γηροκομείο της Hannah και ο άνδρας που απάντησε στο τηλέφωνο είπε:

‘‘Ναι, η Hannah μένει μαζί μας’’.

Αν και ήταν 10 η ώρα το βράδυ, ρώτησα αν μπορούσα να την επισκεφτώ.

‘‘Λοιπόν’’, είπε αυτός διστακτικά, ‘‘αν είστε τυχερός, θα βλέπει τηλεόραση στο καθιστικό’’.

Τον ευχαρίστησα και πήγα εκεί με το αυτοκίνητο. Η νυχτερινή νοσοκόμα και ο φρουρός με υποδέχτηκαν στην πόρτα. Ανεβήκαμε στον τρίτο όροφο του μεγάλου κτιρίου. Στο καθιστικό η νοσοκόμα με σύστησε στη Hannah.

Ήταν μια γλυκειά ηλικιωμένη γυναίκα με ασημένια μαλλιά, ένα ζεστό χαμόγελο και μια λάμψη στα μάτια. Είπα για το πορτοφόλι και της έδειξα το γράμμα. Μόλις είδε τον μπλε φάκελο, πήρε μια βαθειά ανάσα και είπε:

‘‘Νεαρέ μου, αυτό το γράμμα ήταν η τελευταία επαφή που είχα ποτέ με τον Michael’’.

Για μια στιγμή κοίταξε αλλού βυθισμένη σε σκέψη και μετά είπε απαλά:

‘‘Τον αγαπούσα πολύ. Αλλά ήμουν μόνο 16 χρονών και η μητέρα μου θεωρούσε πως ήμουν πολύ μικρή. Ήταν τόσο ωραίος. Έμοιαζε στον Sean Connery. Ναι’’, συνέχισε, ‘‘ο Michael Goldstein ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Εάν τυχόν τον δεις, πες του ότι τον σκέφτομαι συχνά’’.

Δίστασε λίγο, σχεδόν δαγκώνοντας τα χείλη της…

‘‘Πες του πως ακόμα τον αγαπώ. Ξέρεις, δεν παντρεύτηκα ποτέ. Κανείς δεν ήταν αρκετά καλός για να πάρει τη θέση του!…’’

Ευχαρίστησα την Hannah και χαιρέτησα. Στο ισόγειο ο φρουρός με ρώτησε αν η ηλικιωμένη με βοήθησε. Του είπα:

‘‘Τουλάχιστον έχω ένα επίθετο τώρα. Αλλά θα το αφήσω για λίγο. Πέρασα μια ολόκληρη ημέρα προσπαθώντας να βρω τον κάτοχο του πορτοφολιού’’.

Είχα βγάλει το πορτοφόλι, ένα απλό δερμάτινο καφέ πορτοφόλι με μια κόκκινη ρίγα στο πλάι. Όταν ο φρουρός το είδε είπε:

‘‘Ένα λεπτό! Αυτό είναι το πορτοφόλι του κυρίου Goldstein. Θα το αναγνώριζα παντού. Αυτός πάντα το χάνει. Θα πρέπει να το έχω βρει στον διάδρομο τουλάχιστον τρεις φορές’’.

‘‘Ποιος είναι ο κύριος Goldstein;’’ ρώτησα και τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν.

‘‘Είναι ένας από τους γέρους στον 8ο όροφο. Αυτό είναι σίγουρα το πορτοφόλι του. Θα πρέπει να το έχασε σε κάποια από τις βόλτες του’’.

Τον ευχαρίστησα, γύρισα πίσω τρέχοντας και είπα στη νοσοκόμα τί μου είπε ο φρουρός. Μπήκαμε στο ασανσέρ μαζί. Ευχόμουν να ήταν ξύπνιος ο κύριος Goldstein.

Στον όγδοο όροφο η νοσοκόμα είπε:

‘‘Νομίζω πως θα είναι στο καθιστικό. Του αρέσει να διαβάζει τη νύχτα. Είναι ένας γλυκός ηλικιωμένος’’.

Μπήκαμε στο μοναδικό δωμάτιο που είχε φως και εκεί, ένας άνδρας διάβαζε ένα βιβλίο. Η νοσοκόμα τον πλησίασε και τον ρώτησε αν είχε χάσει το πορτοφόλι του. Ο κύριος Goldstein έβαλε το χέρι στην τσέπη του και είπε με έκπληξη:

‘‘Ω! Λείπει!’’

‘‘Αυτός ο ευγενικός κύριος βρήκε το πορτοφόλι και ρωτάει αν είναι δικό σας’’.

Έδωσα το πορτοφόλι στον κύριο Goldstein. Αυτός το είδε, χαμογέλασε με ανακούφιση και είπε:

‘‘Ναι, αυτό είναι! Θα πρέπει να μου έπεσε από την τσέπη μου το απόγευμα. Θέλω να σε ανταμείψω’’.

‘‘Όχι, ευχαριστώ’’, είπα. ‘‘Αλλά πρέπει να σας πω κάτι. Διάβασα το γράμμα με την ελπίδα να βρω τον κάτοχο του πορτοφολιού’’.

Το χαμόγελο εξαφανίστηκε από το πρόσωπό του.

‘‘Διάβασες το γράμμα;’’

‘‘Όχι μόνο το διάβασα, αλλά νομίζω πως ξέρω και πού είναι η Hannah’’, είπα.

Ξαφνικά χλόμιασε.

‘‘Η Hannah; Ξέρεις πού είναι; Είναι καλά; Είναι τόσο όμορφη όσο ήταν; Σε παρακαλώ χίλιες φορές, πες μου!’’ με ικέτευε.

‘‘Είναι πολύ καλά… και το ίδιο όμορφη όπως όταν την γνώριζες’’, είπα απαλά.

Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε και είπε:

‘‘Μπορείς να μου πεις πού είναι; Θέλω να της τηλεφωνήσω αύριο’’.

Μου άρπαξε το χέρι και είπε:

‘‘Ξέρεις κάτι, κύριε; Την αγαπούσα τόσο πολύ, που όταν πήρα το γράμμα, η ζωή μου τελείωσε για πάντα. Δεν παντρεύτηκα ποτέ.. Ακόμη την αγαπώ’’.

‘‘Κύριε Goldstein’’, είπα, ‘‘ελάτε μαζί μου’’.

Πήραμε το ασανσέρ και κατεβήκαμε στον τρίτο όροφο. Οι διάδρομοι είχαν λιγοστό φως και μόνο στο καθιστικό ήταν αναμμένα κάποια φώτα. Η Hannah έβλεπε τηλεόραση.

Η νοσοκόμα πήγε κοντά της.

‘‘Hannah’’, είπε σιγά, δείχνοντας τον Michael, που περίμενε μαζί μου στην πόρτα, ‘‘τον γνωρίζεις αυτόν τον άνδρα;’’

Αυτή έβαλε τα γυαλιά της καλύτερα, κοίταξε για ένα λεπτό, αλλά δεν είπε κουβέντα. Ο Michael είπε απαλά, σχεδόν ψιθυριστά:

‘‘Hannah, εγώ είμαι ο Michael! Με θυμάσαι;’’

Τότε αυτή είπε με κομμένη την ανάσα:

‘‘Michael! Δεν το πιστεύω! Εσύ; Michael! Εσύ είσαι;’’

Αυτός βάδισε αργά προς το μέρος της και αγκαλιάστηκαν. Εγώ και η νοσοκόμα αφήσαμε τα δάκρυά μας να τρέχουν ποτάμι στο πρόσωπό μας.

‘‘Βλέπετε’’, είπα, ‘‘βλέπετε τί κάνει ο Κύριος; Αν είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει’’.

Τρεις εβδομάδες αργότερα πήρα ένα τηλεφώνημα στο γραφείο μου από το γηροκομείο.

‘‘Μπορείτε την Κυριακή να έρθετε για να παρευρεθείτε σε έναν γάμο; Η Hannah και ο Michael παντρεύονται!’’

Ήταν μια όμορφη τελετή και όλοι οι τρόφιμοι του γηροκομείου είχαν βάλει τα καλά τους ρούχα. Η Hannah φορούσε ένα ανοιχτό μπεζ φόρεμα και ήταν πολύ όμορφη. Ο Michael φορούσε ένα μπλε σκούρο κουστούμι και φαινόταν τόσο κομψός. Με έκαναν κουμπάρο.

Το γηροκομείο τούς έδωσε δικό τους δωμάτιο. Αν θέλατε να δείτε μια 76άχρονη νύφη και έναν 79άχρονο γαμπρό να κάνουν σαν έφηβοι, τότε έπρεπε να τους δείτε.

Το τέλειο τέλος μιας ιστορίας αγάπης που κράτησε σχεδόν 60 χρόνια!

Μια αληθινή ιστορία, που γράφτηκε στο Reader’s Digest το 1985, από τον Arnold Fine.

‘‘Ό,τι είναι γραφτό να γίνει θα γίνει’’. Δεν συμφωνείτε;

Αντιγραφή-επιμέλεια: antiyli.gr@gmail.com

Σχόλιο π. Δ. Μ.: Γραφτό; Τύχη;  Σύμπτωση; Οι Χριστιανοί προτιμούμε να μιλάμε για συνδυασμό:  α. ελεύθερων επιλογών του ανθρώπου (μπορούσαν να μην επιλέξουν την δια βίου αγάπη) και β. φροντίδας, αγάπης, πρόνοιας του Θεού (που θέλησε να τους ενώσει). Πεπρωμένο, τύχη κ. λ. π. δεν τιμούν τον άνθρωπο, από ελεύθερο-υπεύθυνο ον τον υποβιβάζουν σε άβουλο άθυρμα στα χέρια τυφλών δυνάμεων. 

Η Αλβανία έχει το ακριβότερο πετρέλαιο στα Βαλκάνια αλλά και στην Ευρώπη έρχεται έκτη.

Η Αλβανία έχει το πιο ακριβό πετρέλαιο στα Βαλκάνια ενώ στην Ευρώπη έρχεται έκτη και είναι πολύ πιο πάνω στην κατάταξη από πολλές ευρωπαϊκές χώρες που είναι πολύ πλούσιες σε σύγκριση με την Αλβανία. Φυσικά ξεπερνάει και την Ελλάδα στην τιμή του πετρελαίου. Ενώ η φτώχεια καλπάζει και γονατίζει όλες τις οικογένειες στην Αλβανία η κυβέρνηση απλώς κάνει πως δεν βλέπει και τίποτα δεν κάνει για να απαλύνει το βάρος των φτωχών οικογενειών που είναι υπερβολικά πολλές σε σύγκριση με πολλές χώρες των Βαλκανίων 

Αλβανικό αλιευτικό αμφισβήτησε τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα ανατολικά της Κέρκυρας

Χθες το πρωί, στις 10:45 πμ, στο λιμάνι των Αγίων Σαράντα έφτασε σήμα για βοήθεια από το μικρό αλιευτικό MARIO 1 το οποίο κατήγγειλε πως παρενοχλήθηκε από σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού σώματος εντός τον χωρικών υδάτων της Αλβανίας.

Ο πλοίαρχος του λιμανιού ζήτησε την αποστολή του σκάφος P-117 του αλβανικού λιμενικού στο σημείο που βρισκόταν το Αλβανικό αλιευτικό.

Τα δύο μέλη του πληρώματος όταν επέστρεψαν στο λιμάνι των Αγίων Σαράντα ανέφεραν πως το σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού σώματος τους παρενόχλησε και ζήτησε την αποχώρηση τους από το σημείο λέγοντάς τους πως βρισκόταν εντός Ελληνικών χωρικών υδάτων. Όπως καταγγέλλουν στον Αλβανικό τύπο, τα δύο μέλη του πληρώματος, δέχτηκαν βρισιές και απειλές από το πλήρωμα του Ελληνικού σκάφους και επέμεναν ότι βρισκόταν εντός των Αλβανικών χορικών υδάτων.

Σε ανακοίνωση της Αλβανικής Αστυνομίας σχετικά με το θέμα, το Αλβανικό αλιευτικό βρισκόταν στο νότιο άκρο τον Αλβανικών θαλάσσιων συνόρων και εντός Αλβανικών χωρικών υδάτων. Επίσης διευκρίνισε πως το Ελληνικό σκάφος του Λιμενικού δεν είχε περάσει εντός των Αλβανικών χωρικών υδάτων, προσπαθώντας να μη δώσει χώρο σε περαιτέρω σχόλια η και έκταση στην σοβαρότητα του συμβάντος.

Από την άλλη μεριά, η Αλβανική αστυνομία ζήτησε από το πλήρωμα του αλιευτικού, τον Andri Mane και τον Aurel Shyle, επιπλέον εξηγήσεις για το συμβάν καθώς η Αλβανική αστυνομία γνωρίζει για την συνήθεια των Αλβανών ψαράδων να ψαρεύουν λαθραία σε Ελληνικά χωρικά ύδατα καθώς η ανεξέλεγκτη αλιεία έχει εξαντλήσει την ψαριά εντός στα Αλβανικά νερά.

Πηγή: http://www.himara.gr

Η ένδοξη Κορυτσά (δύο φωτογραφίες) - Korça e bukur (dy fotografi)

Korça më 1767

Κορυτσά το 1950 - Korça 1950