Συνάντηση της ΠΣΕ με τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ και βουλευτή Βαγγέλη Ντούλε

Συνάντηση στα γραφεία της Πανηπειρωτικής  Συνομοσπονδίας Ελλάδος, είχε σήμερα Παρασκευή 27 Μαΐου 2016, ο βουλευτής του Αλβανικού Κοινοβουλίου και Πρόεδρος του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) Βαγγέλης Ντούλες, που συνοδευόταν από το στέλεχος της Ομόνοιας στην Ελλάδα και Πρόεδρο της Ένωσης Αδελφοτήτων Αποδήμων Επαρχίας Λιβαδειάς Βορείου Ηπείρου Γιώργο Τζουμάκα,  με τον Πρόεδρο  της κορυφαίας αποδημικής οργάνωσης των Ηπειρωτών Γιώργο Δόση και τον Αντιπρόεδρο Κώστα Κωνή.

Στη συνάντηση έγινε ενημέρωση στον  Βουλευτή του Αλβανικού Κοινοβουλίου, για τις ενέργειες, δράσεις και παρεμβάσεις της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Ελλάδος για ζητήματα που άπτονται του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, του μόνιμα εγκατεστημένου στη χώρα.

Από την  πλευρά του ο Βαγγέλης Ντούλες  ενημέρωσε τους εκπροσώπους της ΠΣΕ, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι από την άλλη πλευρά Ηπειρώτες, ως και τη στάση του Αλβανικού Κράτους σε ζητήματα ελληνικών περιουσιών σε όλη την Αλβανία και ειδικά στη  περιοχή της Χιμάρας. Ακόμη ζήτησε από την ΠΣΕ, να παρέμβει στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, για να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, για προάσπιση των ελληνικών συμφερόντων που αμφισβητούνται στο Διεθνές  Δικαστήριο της Χάγης από τους Αλβανούς Τσάμηδες.

Μεταξύ των 2 πλευρών συναποφασίστηκε η συνδιοργάνωση κοινών πολιτιστικών παρεμβάσεων-δράσεων  στην Αλβανία και την Ελλάδα  και η τακτική επικοινωνία και αλληλοενημέρωση, για ζητήματα που άπτονται του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και των Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα, την Αλβανία και την αλλοδαπή.

Ο Χρουσώφ, ο Ενβέρ Χότζα και ... οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.

Του Θράσου Ευτυχίδη

Ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό ιστορικό γεγονός παρουσιάζουμε σήμερα. Σαν σήμερα, 25 Μαίου του 1959 ο Νικήτα Χρουσώφ επισκέφθηκε την Αλβανία. Ανάμεσα στις περιοχές που επισκέφθηκε και η Βόρεια Ήπειρος, όπου αναπόφευκτα συνάντησε τους Έλληνες. 

Ο Νικήτα Χρουσώφ και ο Ενβέρ Χότζα

Το ιστορικό πλαίσιο της επίσκεψης Χρουσώφ στην Αλβανία.

Οι σχέσεις της Αλβανίας με την ΕΣΣΔ παρέμεναν άριστες και ιδιαίτερα στενές μέχρι και της 3 Μαρτίου του 1953, ημέρα κατά την οποία πεθαίνει ο Στάλιν. Η Αλβανική ηγεσία του Αλβανικού Κόμματος Εργασίας (ΑΚΕ) θεωρεί την απώλεια του Στάλιν δυσαναπλήρωτη. Με εντολή του Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕ, Ενβέρ Χότζα, την ημέρα εκείνη, όλοι οι κάτοικοι των Τιράνων, συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία των Τιράνων, γονάτισαν και έδωσαν όρκο αιώνιας πίστης και ευγνωμοσύνης στο "Μεγάλο Απελευθερωτή", στον οποίο ο Αλβανικός λαός χρωστούσε τα πάντα.

Τον Ιούνιο του 1953 αλβανική κομματική - κυβερνητική αντιπροσωπεία με επικεφαλή τον Ενβέρ Χότζα, επισκέπτεται την Μόσχα με σκοπό να ζητήσει δάνειο οικονομικού και στρατιωτικού χαρακτήρα. Η αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τους Σοβιετικούς με επικεφαλή τον Μάλενκοφ και για πρώτη φορά δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν. Οι Σοβιετικοί αρνήθηκαν να χορηγήσουν βοήθεια στο ύψος που ζητούσαν οι Αλβανοί.

Μετά από ένα χρόνο, το 1954, ο Ενβέρ Χότζα μαζί με τον αναπληρωτή Πρωθυπουργό Χιουσνί Κάπο επισκέφτονται και πάλι τη Μόσχα και έχουν συζητήσεις για την επίλυση των προβλημάτων της αλβανικής οικονομίας. Σε αυτή την επίσκεψη, ο Χότζα συναντάει για πρώτη φορά τον Χρουσώφ που από το Σεπτέμβριο του 1953 είχε αναλάβει καθήκοντα Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.  

Κατά τις συζητήσεις ο Χρουσώφ έθεσε στον Χότζα το ζήτημα του ρόλου του κόμματος και στις αρχές στη βάση των οποίων εκλέγονταν ο ηγέτης του. Ο Χότζα είδε στα λόγια του Χρουσώφ την κεκαλυμμένη προσπάθεια της νέας ηγεσίας να ξεμπερδέυει με τους σταλινικούς ηγέτες των κομμάτων της Ανατολικής Ευρώπης.  Εκτελώντας τις οδηγίες του Χρουσώφ αλλά και τη Σοβιετική εμπειρία συλλογικής διοίκησης της χώρας, η 11η Σύνοδος της Κ.Ε. του ΑΚΕ στις 12 Ιουλίου του 1954 αποφάσισε "να καταργήσει τη θέση του Γενικού γραμματέα του κόμματος ως μη χρήσιμη και περιττή και να δημιουργήσει τη θέση του Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής". Φυσικά τη νέα θέση ανέλαβε και πάλι ο Ενβέρ Χότζα, παραχωρώντας όμως με δική του επιθυμία τα καθήκοντα του πρωθυπουργού.

Τα πρώτα μετασταλινικά χρόνια ως απάντηση στη σοβιετική πίεση σε όλες τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες για οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις η Αλβανία έκανε κάποια βήματα. Ένα από αυτά ήταν και η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1953, η Αλβανία αποκατέστησε τις διαλυμένες από το Νοέμβριο του 1950, διπλωματικές της σχέσεις με τη Γιουγκοσλαβία.

Το 1955 η Σοβιετική ηγεσία αποκαθιστά πλέον απόλυτα τις σχέσεις της με τη Γιουγκοσλαβία και τον Τίτο.

Ο Ενβέρ Χότζα σε προπαγανδιστικό πίνακα

 Το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ.

Καμπή αποτελεί το ιστορικό 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (14 - 25 Φεβρουαρίου 1956). Η αλβανική ηγεσία ασκεί κριτική στην θέσεις Χρουσώφ για της διεθνείς σχέσεις. Θεωρεί ότι ο Χρουσώφ παραιτήθηκε  των Λενινιστικών αρχών του κόμματος και του προλεταριακού διεθνισμού για να συμμετάσχει στην κατανομή σε σφαίρες επιρροής με της ΗΠΑ. Την τελευταία ημέρα του Συνεδρίου, 25 Φεβρουαρίου, σε κλειστή συνεδρίαση, ο Νικήτα Χρουσώφ κάνει την περίφημη πλέον "μυστική εισήγηση" "Για την πρωσοπολατρία και τις συνέπειές της". Οι προσκεκλημένοι στο Συνέδριο ηγέτες ξένων κομμουνιστικών κομμάτων, δεν συμμετείχαν στην κλειστή συνεδρίαση. Ο Χρουσώφ κατήγγειλε την προσωπολατρία και τον μαζικό τρόμο στην ΕΣΣΔ το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '30 και των αρχών της δεκαετίας του '50. Ο Ενβέρ Χότζα είδε σε όσα συνέβησαν στο 20ο Συνέδριο την θεωρητική βάση ενός ρεβιζιονιστικού κινήματος που θα μπορούσε να μολύνει όλων των κομμουνιστικό κόσμο.

Στάλιν και Χότζα

Το 3ο Συνέδριο του ΑΚΕ

Τον Απρίλιο του 1956 πραγματοποιείται στα Τίρανα προσυνεδριακή διαδικασία για το 3ο Συνέδριο του ΑΚΕ. Αρκετοί είναι αυτοί που ασκούν κριτική στον Χότζα, ζητούν να συζητηθεί το 20ο Συνέδριο, η προωπολατρία, η υπόιεση του Κότσι Ντζότζε - υποστηρικτή της Γιουγκοσλαβίας που εκτελέστηκε το 1949, η εσωκομματική δημοκρατία και οι συνθήκες ζωής του πληθυσμού. Ο Χότζα ... σταθερός στις θέσεις του, τους διαγράφει από το κόμμα και τους συλαμβάνει μετά το τέλος της διαδικασίας. 

Μετά από ένα μήνα πραγματοποιήθηκε το 3ο Συνέδριο του ΑΚΕ (25 Μίου - 3 Ιουνίου 1956). Σε αυτό δεν ασκήθηκε ανοιχτή κριτική στον Χρουσώφ και στο 20ο Συνέδριο, αλλά καθορίσθηκε ότι το Αλβανικό Κόμμα Εργασίας συνεχίζει απαρέγκλητα στο μαρξιστικό - λενινιστικό δρόμο. Το Σύνέδριο αρνήθηκε την αποκατάσταση του Κότσι Ντζόντζε και επιβεβαίωσε την απόλυτηνκυριαρχία του Ενβέρ Χότζα. Η τελική απόφαση του Συνεδρίου, λήφθηκε τη στιγμή που ξεκινούσε η φιλική επίσκεψη του Τίτο στη Σοβιετική Ένωση (1-21 Ιουνίου). 

Μεχμέτ Σέχου (Πρωθυπουργός), Νικήτα Χρουσώφ και Ενβέρ Χότζα

Τα γεγονότα της Ουγγαρίας - 1956

Σε σχέση με την Ουγγρική εξέγερση τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 1956, δημιουργήθηκαν προβλήματα στις σχέσεις ΕΣΣΔ - Γιουγκοσλαβίας, μια που η τελευταία στήριξε την εξέγερση. Οι σχέσεις της Αλβανίας με την ΕΣΣΔ καλυτέρευσαν λιγάκι.

Στις 8 Νοεμβρίου του 1956, εμφανίσθηκε στην ΠΡΑΒΔΑ άρθρο του Ενβέρ Χότζα για τα 15 χρόνια του ΑΚΕ όπου χωρίς να αναφέρει το όνομα του Τίτο, ασκούσε πρακτική στις ενέργειές του και του έκανε επίθεση. Τρείς μέρες μετά, ο Τίτο απαντούσε εξοργισμένος σε ανοιχτή ομιλία του στην Πούλα με απευθείας προσωπική επίθεση στον Αλβανό ηγέτη. Ο Τίτο ονόμασε τον Χότζα μαθητεύομενο μαρξιστή που πέρα από το να επαναλαμβάνει τις λέξεις "μαρξισμός - λενινισμός" δεν γνωρίζει τίποτε άλλο. Στις 23 Νοεμβρίου με άρθρο στην ΠΡΑΒΔΑ β σοβιετική ηγεσία πήρε θέση υπέρ του Χότζα. 

Η Αλβανία και η Κίνα

Από τις 13 Σεπτεμβρίου έως τις 3 Οκτωβρίου του 1956, ο Ενβέρ Χότζα επισκέπτεται την Κίνα και συμμετέχει στο 8ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Ο Χότζα, συναντιέται με τον Μάο Τσε Τουνγκ και παίρνει τεράστια οικονομική βοήθεια που καλύπτει το 21,5% του παθητικού του συνόλου του εμπορικού ισοζυγίου της Αλβανίας.

Μάο Τσε Τουνγκ και Ενβέρ Χότζα

Ο Χρουσώφ για να αντισταθεί στην αυξανόμενη επιρροή της Κίνας, αυξάνει και αυτός με τη σειρά του την οικονομική βοήθεια προς την Αλβανία. Από 1ης Ιανουαρίου 1957, χορηγείται δάνειο στην Αλβανία 18,5 εκατ. δολαρίων. Το Νοέμβριο του 1957 δίνονται άλλα 75 εκατ. δολάρια ως οικονομική στήριξη του τρίου πενταετούς πλάνου (1961-1965) οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, καθώς και 8,75 εκατ. δολάρια για την Αλβανική Πετρελαική Βιομηχανία. Η Σοβιετική Ένωση διαγράφει επίσης χρέη της περιόδου 1949-1957, ύψους 105 εκατ. δολαρίων.

Παρά τις προσπάθειες σε οικονομικό επίπεδο η Αλβανο-κινεζική προσέγγιση δε σταμάτησε. 

 Η 3η Σύνοδος της Κ.Ε. του Αλβανικού Κόμματος Εργασίας

Στις 13 Φεβρουαρίου του 1957 στην απόφαση της Συνόδου οι Αλβανοί υπερασπίζονταν τις κατακτήσεις του Σταλινισμού και ασκούσαν έντονη και ανοιχτή κριτική στον Χρουσώφ και στο 20ο Συνέδριο.

Οι Σοβιετικοί εκτίμησαν τις θέσεις του Χότζα, σαν απόλυτη, ηχηρή άρνηση να προχωρήσει στην αποσταλινοποίηση. Ο Χρουσώφ κάλεσε τον Χότζα για διαβουλεύσεις στη Μόσχα τον Απρίλιο του 1957. Στις 15 Απριλίου του '57 ο Χρουσώφ κάλεσε τον Χότζα να καλυτερέυσει τις σχέσεις του με τη Γιουγκοσλαβία και να αποκαταστήσει τα πρώην μέλη του ΑΚΕ που διαγράφηκαν για την υποστήριξη της Γιουγκοσλαβίας και των θέσεων του 20ου Συνεδρίου.

Ο Χότζα αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε παραχώρηση κάτι που ανάγκασε τον Χρουσώφ να του πεί: "Κατά την άποψή σας θα πρέπει να επιστρέψουμε στις Σταλινικές πρακτικές...; .. Μοιάζετε με τον Στάλιν, που σκότωνε ανθρώπους". Ο Χότζα απάντησε: "Ο Στάλιν σκότωνε προδότες, εμείς επίσης, αυτούς σκοτώνουμε". 

Η Διάσκεψη της Μόσχας το 1957

Το 1957 οι σχέσεις μεταξύ ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβίας χειροτερέυουν και πάλι, αυτή τη φορά λόγω της άρνησης του Τίτο να παρευρεθεί στη Διάσκεψη των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων στη Μόσχα (14-16 Νοεμβρίου 1957), όπου σχεδιαζόταν να εγκριθεί η γενική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ο Τίτο έστειλε στη θέση του τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Έντουαρτ Καρντέλ.

Στη Διάσκεψη, ο Χρουσώφ έκανε υποχωρήσεις, σε μια προσπάθεια να διαφυλαχθεί η ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος. Αλβανία και Κίνα διαφοροποιήθηκαν.

Το τελικό κείμενο - απόφαση της Διάσκεψης, δεν το υπέγραψε τελικά μόνο ο εκπρόσωπος της Γιουγκοσλαβίας, γιατί σ' αυτό αναγνωριζόταν ο ρόλος της ΕΣΣΔ ως ηγέτη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, παραβιάζοντας κατά την άποψη των γιουγκοσλάβων την πολυκεντρικότητα. Αυτό ενόχλησε τον Χρουσώφ που είχε σ'αυτό ακόμη και τη στήριξη του Μάο Τσε Τούνγκ. Το πάγωμα των σχέσεψν που ακολούθησε με τη Γιουγκοσλαβία είχε θετικό αντίκτυπο στην αντιγιουγκοσλαβική Αλβανία του Χότζα μια που μειώνονταν οι πιέσεις να καλυτερέυσει τις σχέσεις με αυτήν.

Ο Νικήτα Χρουσώφ συνοεύομενος από τον Ενβέρ Χότζα επισκέπτεται υφαντουρψία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης το 1959

Πορτοκάλια αντί σιτάρι 

Ένα άλλο σημείο τριβής της αλβανικής ηγεσίας με τον Χρουσώφ ήταν και ο "σοσιαλιστικός  καταμερισμός εργασίας" που επιβαλλόταν στα πλαίσια του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας. Στην Αλβανία δόθηκε ο ρόλος της παραγωγής εσπεριδοειδών και ορυκτών. Αυτό ενόχλησε ιδιαίτερα τον Ενβερ Χότζα. Ο Χρουσώφ πρότεινε αντί για την εκβιομηχάνηση και ανάπτυξη της πετρελαϊκής βιομηχανίας την παραγωγή εσπεριδοειδών. Σύμφωνα με τον Χρουσώφ η Αλβανία θα έπρεπε να παράγει εσπεριδοειδή για εξαγωγή και όχι σιτάρι, μια που η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να καλύψει πλήρως την Αλβανία σε αυτό "μην ανησυχείτε για το ψωμί, φυτέψτε πορτοκάλια, όσο σιτάρι χρειάζεται η Αλβανία, το τρωνε οι αρουραίοι στις αποθήκες σιτηρών μας".  

Η επίσκεψη Χρουσώφ στην Αλβανία.

Τον Μάιο του 1959 ο Χρουσόφ επικεφαλής Σοβιετικής αντιπροσωπείας, επισκέπτεται την Αλβανία. Οι ανταποκρίσεις που δημοσιέυονται στο ρωσικό τύπο, είναι διθυραμβικές. Οι ομιλίες των δύο ηγετών δημοσιέυονται υπό τον τίτλο "Αιώνια Φιλία". Και πραγματικά αυτή την εικόνα προωθούν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί των δύο χωρών. Οι Αλβανοί προσπαθούν να δείξουν μια καλή εικόνα, σηκώνοντας ακόμη και τα πορτραίτα του Στάλιν από τους χώρους που επισκεπτόταν ο Χρουσώφ.

Ο Χρουσώφ θα παραμείνει στην Αλβανία 11 ημέρες και θα επισκεφθεί ολόκληρη τη χώρα. Η σοβιετική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τον χώρο αρχαιολογικών ανασκαφών στο Μπουτριντί όπου τις προηγούμενες μέρες ειδικά γι αυτό ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος.  Ο Χρουσώφ κοιτώντας τα αρχαιολογικά ευρήματα είπε στον Μαλινόβσκι, Υπουργό Άμυνας της ΕΣΣΔ που τον συνόδευε: "κοίταξε τη θαύμα υπάρχει εδώ! Να σκάψουμε και να πετάξουμε στη θάλασσα όλη αυτή τηνπαλιατζούρα (τα αρχαιολογικά ευρήματα!!!). Εδώ μπορούμε να χτίσουμε μια εξαιρετική βάση για τα υποβρύχιά μας. ... Από εδώ μπορούμε να παραλήσουμε και να επιτεθούμε παντού".

Δύο μέρες αργότερα επισκεπτόμενος την σοβιετική ναυτική βάση στο Πασά Λιμάνι στον Αυλώνα, είπε κάτι ανάλογο: "Τι αξιόπιστος όρμος στους πρόποδες αυτών των βουνών! Αν τοποθετήσουμε εδώ, έναν ισχυρό στόλο, όλη η Μεσόγειος από τον Βόσπορο ως το Γιβραλτάρ, θα είναι στα χέρια μας". 

Ο Χρουσώφ και οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αλβανία ο Χρουσώφ επισκέφθηκε και τη Νότια Αλβανία, όπου αναπόφευκτα συναντήθηκε με τον Ελληνισμό της Βορείας Ηπείρου. Γράφει ο Χρουσώφ στις αναμνήσεις του:

«…Κατά την επίσκεψή μου στην Αλβανία κινήθηκα σχεδόν σ’ ολόκληρη τη χώρα και διαπίστωσα μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις βόρειες και τις νότιες περιοχές της.

Στη νότια Αλβανία η πολιτιστική ανωτερότητα, αλλά και η εθνική ιδιαιτερότητα είναι καταφανέστατη, αφού ο πληθυσμός στη συντριπτική του πλειοψηφία αποτελείται από ΕΛΛΗΝΕΣ. Σε αντίθεση με τη βόρεια Αλβανία, οι νότιες περιοχές, χάρις στο Ελληνικό στοιχείο, παρουσιάζουν μια πολύ ανώτερη πολιτιστική εικόνα, κάτι το εντελώς ξεχωριστό από την υπόλοιπο χώρα.

Αυτήν την πολιτιστική υπεροχή όμως των ΕΛΛΗΝΩΝ του νότου, οι σύντροφοί μας Αλβανοί φαίνεται, ό,τι ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ, αλλά, όπως κατάλαβα, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ.

 

Όταν επισκέφθηκα τους Σαράντα (Αγίους Σαράντα), ένα πανέμορφο λιμάνι στην Αδριατική, με υποδέχθηκαν ενθουσιώδη Ελληνικά πλήθη, που ζητωκραύγαζαν συνέχεια στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. 

Δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα καθαρά ΕΛΛΗΝΙΚΗ και μόνο οι άγριες φάτσες των Αστυνομικών και οι μορφές των Αλβανών επίσημων, θύμιζαν την Αλβανική κρατική παρουσία.

Εξέφρασα την έκπληξη και τον θαυμασμό μου στον σύντροφο Ενβέρ Χότζα, για την εντυπωσιακή παρουσία των ΕΛΛΗΝΩΝ, ο οποίος, φανερά ενοχλημένος, προσπάθησε να με πείσει, ότι πρόκειται για εξελληνισμένους γλωσσικά Αλβανούς…»

Η συνάντηση Χρουσώφ με το Σοφοκλή Βενιζέλο

Φαίνεται ότι η επαφή του Χρουσώφ με τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου επέδρασε θετικά ως προς την άποψη και τη θέση του για την ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου.

Στις αρχές Ιουνίου του 1960, στη Μόσχα, ο Χρουσώφ θα συναντηθεί με τον πρώην Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Σοφοκλή Βενιζέλο. Κατά τη συζήτηση των δύο ανδρών εξετάσθηκε το ζήτημα της πολιτιστικής αυτονομίας για την ελληνική μειονότητα στο νότο της Αλβανίας (Βόρεια Ήπειρο).

Ο Χρουσώφ με σκοπό να εξοργίσει τον Χότζα που οι σχέσεις του με την Ελλάδα ήταν σε μόνιμη ένταση, συμφώνησε με την αναγκαιότητα δημιουργίας ελληνικής αυτονομίας για την ανάπτυξη της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού και υποσχέθηκε να συζητήσει το θέμα με τον Χότζα στη συνάντηση της Βουδαπέστης που θα γινόταν στα τέλη Ιουνίου του ίδιου έτους.    

Στη Βουδαπέστη τελικά ... ο Ενβέρ Χότζα δεν πήγε ...

bsgreeks.blogspot.gr

ΟΤΑΝ Η ΚΟΣΟΒΙΤΣΑ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΘΗ ΣΕ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

Η ιστορία του χωριού Κοσοβίτσα είναι λίγο πολύ γνωστή. Με τον καθορισμό των ελληνοαλβανικών συνόρων το μισό χωριό παρέμεινε στην ελληνική επικράτεια και το άλλο μισό στο νεοσύστατο τότε κράτος της Αλβανίας. Η απορία που είχα πάντοτε ήταν γιατί το τμήμα του χωριού που ανήκει στην Αλβανία ονομάζεται Κοσοβίτσα και το τμήμα που ανήκει στην Ελλάδα ονομάζεται Άγια Μαρίνα.

 Όπως αναφέρεται σε έκδοση του Υπουργείου Εσωτερικων της Διευθυνσης Τοπικής Αυτοδιοικησεως τον Ιανουάριο του 1929 η μετονομασία πραγματοποιήθηκε βάσει του Ν.Δ της 17 Σεπτεμβρίου 1926 που αφορούσε τη μετονομασία ξενόφωνων ονομάτων. Συγκεκριμένα διαβάζουμε:

 "Δια του Ν.Δ. της 17 Σεπτεμβρίου 1926 περί αθρόας μετονομασίας στα ξενόφωνα ονόματα συνοικισμών, πόλεων ή κωμών, ο οποίος επικυρώθηκε δια του Ν.Δ της 13 Νοεμβρίου 1927 και δημοσιεύτηκε στο υπ αριθμόν 281 τευχος, Α φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του 1927." Στο άρθρο 7, παράγραφο 2 αναφέρει: "Μετά την δημοσίευσιν των πινάκων τούτων απαγορεύεται απολύτως η χρήσις των παλαιών ονομάτων υπό των δημοσίων αρχών ή οργάνων εν τη επισημω αλληλογραφία αυτων, των συλλόγων, σωματείων, συνεταιρισμών κλπ. Των νομικών προσώπων εν τη αλληλογραφία αυτών." και στην παράγραφο 3 "Η παράβασις της απαγόρευσεως ταυτης αποτελέι πταισματικήν παράβασιν τιμωρουμενην με προστιμον μέχρι 100 δραχμών ή με κράτησιν μέχρι 10 ημερών."

Η εκπομπή της ΕΤ3 ΔΙΑΣΠΟΡΑ – αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο - Emisioni Diasopora i ET3- Dedikuar Kryepiskopit Anastas

Την Κυριακή, 29 Μαΐου 2016 και ώρα 15:00 (14:00 ώρα Αλβανίας) η εβδομαδιαία εκπομπή ΔΙΑΣΠΟΡΑ, της ΕΤ3 είναι αφιερωμένη στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. κ. Αναστάσιο. Η συγκεκριμένη εκπομπή της δημοσιογράφου Χρύσα Σάμου αναφέρεται ειδικά σε ζητήματα του απόδημου ελληνισμού της ιστορίας και των σύγχρονων προβληματισμών του.

.................

Të Djelë më 29 Maj 2016 në orën 15:00 (ora 14:00 e Shqipërisë ) emisioni javor Diaspora, e ET3, i është dedikuar Fortlumturisë së Tij Kryepiskopit Anastas. Ky emision do të drejtohet nga Hrisa Samu dhe ka lidhje me çështjet e helenizmit jashtë atdheut, të historië së tij dhe problematikat moderne. Pjesa e dytë do të transmetohet të djelën tjetër më 5 Qershor në të njejtën orë. 

............

Η εκπομπή που αφιερώνεται στον Αρχιεπίσκοπο και που αποτελείται από δύο μέρη (το δεύτερο την επόμενη Κυριακή, 5 Ιουνίου 2016 και την ίδια ώρα) περιλαμβάνει συνέντευξη με τον προκαθήμενο της κατ Αλβανία Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και πλάνα από γυρίσματα που έγιναν προκειμένου να προβληθεί το σπουδαίο έργο που έχει συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια της δικής του ποιμαντορία. Πρόκειται για έργο που αφενός προσβλέπει στην ανασύσταση της Εκκλησίας και των ενοριών της, την ανοικοδόμηση των λατρευτικών χώρων αλλά ταυτόχρονα στη συμβολή της Εκκλησίας στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και ειδικά της εκπαίδευσης. Στην ουσία πρόκειται για ένα ρεπορτάζ – οδοιπορικό που ολοκληρώνεται με τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου.

Σύμφωνα με Δελτίο Τύπου των συντελεστών της εκπομπής η συνέντευξη, που έγινε απ’ τη δημοσιογράφο κα. Σάμου στο Συνοδικό Μέγαρο στα Τίρανα, αναφέρεται σε όλα τα ζητήματα τόσο της τοπικής Εκκλησίας όσο και ευρύτερα όπως αυτό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας που συνέρχεται στην Κρήτη τον Ιούνιο. Ο Μακαριώτατος αναφέρεται τόσο στο έργο που έχει επιτελεστεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας όσο και στα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει όπως αυτό της πρόθεσης της κυβέρνησης να συμπεριλάβει μαθήματα θρησκειολογίας στα δημόσια σχολεία και ειδικά την απραξία στην απόδοση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας.

Συντελεστές της Εκπομπής:

Αρχισυνταξία Παρουσίαση: Χρύσα Σάμου Μητρέγκα

Εικονολήπτης Εικονολήπτης: Αντώνης Κατσουγιαννόπουλος

Ηλεκτρολόγος: Νίκος Μαραγκάκης

Οδηγός: Νίκος Τσιαούσης

Μοντάζ: Νίκος Παπαναστασίου

Διεύθυνση παραγωγής: Θέμης Μαυροπεραστής

Σκηνοθεσία: Τάνια Χατζηγεωργίου

Αλβανία: Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια των πρώτων ελληνικών διδασκαλείων

ο Κεστοράτι Αργυροκάστρου είναι η γενέτειρα του Ηπειρώτη ευεργέτη Χριστάκη Ζωγράφου. Βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του Αργυροκάστρου, στο αλβανικό τμήμα της Ηπείρου. Εδώ σώζονται ακόμα τα χτίσματα του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων. Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό κτίριο με συνολικά 35 παράθυρα και τρεις εισόδους.

Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία ήταν τα πρώτα εκπαιδευτήρια συστηματικής μόρφωσης Ελλήνων δασκάλων σε σχέση με το ελληνικό Γένος. Ιδρύθηκαν στα 1874 από τον Ηπειρώτη ευεργέτη κι εκεί φοιτούσαν και τα δύο φύλα.
Την αρχοντιά του κτιρίου δεν μπορεί να «γονατίσουν» ούτε η γκρεμισμένη οροφή, ούτε το σανό που έχουν τοποθετήσει στον δεύτερο όροφο νεόφερτοι κτηνοτρόφοι, ούτε και η κοπριά των ζώων στον πρώτο όροφο. Ωστόσο, η λέσχη θηλέων, τα αρχοντικά του ευεργέτη, ο περικαλλής ναός και άλλα κτίρια που χτίστηκαν από τον Χριστάκη Ζωγράφο έχουν κατεδαφιστεί. Κατεστραμμένοι είναι και οι δρόμοι με τα γνωστά καλντερίμια.
Για να κατανοηθεί η σημασία των Ζωγράφειων Διδασκαλείων θα πρέπει να τονιστεί ότι παρόμοιο διδασκαλείο της Αθήνας ιδρύθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1878. Δύο χρόνια μετά, το 1880, ιδρύθηκαν τα διδασκαλεία της Τρίπολης, της Κέρκυρας και της Λάρισας. Το ιεροδιδασκαλείο Βελλάς ιδρύθηκε το 1911 και εκείνο των Ιωαννίνων το 1913.
Η λειτουργία των διδασκαλείων στο Κεστοράτι συμπίπτει χρονικά με τις προκλήσεις για την ολοκλήρωση του ελληνικού έθνους κράτους και τους κινδύνους ενσωμάτωσης σ’ αυτό που διατρέχει η Ήπειρος. Η πλούσια εμπειρία των Ηπειρωτών όσον αφορά την συνεισφορά των Γραμμάτων στη Νεοελληνική Ιδεολογία και την απελευθερωτική Επανάσταση, υπαγόρευε στους Ηπειρώτες την ευρύτατη επέκταση και την ποιοτική άνοδο του σχολείου. Μοναδικός στόχος παρέμενε η ενίσχυση και προβολή του Ελληνισμού ως βασικό όπλο για να εμποδιστεί ο ακρωτηριασμός της ενιαίας Ηπείρου.
Σημειώνεται ότι το 1878, έτος του Συνεδρίου του Βερολίνου, στην Ήπειρο λειτουργούσαν 530 ελληνικά σχολεία με 20.000 μαθητές και περισσότερους από 800 δασκάλους. Δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτά το σαντζάκι της Κορυτσάς, στο οποίο υπήρχαν 70 ελληνικά σχολεία με 2000 μαθητές (σ.σ. πηγή Βακαλόπουλος Κ., 2003, Η ιστορία της Ηπείρου, Θεσσαλονίκη).
Για την άνθιση της Παιδείας στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου, υπήρξε καθοριστική η αμέριστη συνεισφορά των μεγάλων Ηπειρωτών εθνικών ευεργετών Ζωγράφου, Σίνα, Αρσάκη, Ζάππα, Μπάγκα, Δούκα και άλλων.

Ο Χριστάκης Ζωγράφος αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι ως τραπεζίτης. Στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική Παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων (Ζωγράφεια διδασκαλεία). Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε σε κάθε τομέα των Γραμμάτων και των Επιστημών συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό οθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών. Το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη πήρε το όνομά του, λόγω του αστρονομικού ποσού που πρόσφερε για την ανέγερσή του. Από κοινού με τον άλλο συμπατριώτη του ευεργέτη, τον Κ. Ζάππα, ενίσχυσαν τον «Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως» (1872), ο οποίος τελούσε χρέη «αφανούς» υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας για την εκπαίδευση στην Ήπειρο.
Το νεοκλασικό συγκρότημα των Ζωγράφειων Διδασκαλείων στο Κεστοράτι καταστράφηκε από τους Αλβανούς εθνικιστές, συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το κομμουνιστικό καθεστώς επισκεύασε τη στέγη και διαρρύθμισε τους εσωτερικούς χώρους για να στεγάσει πλέον το γνωστό αλβανικό γυμνάσιο και λύκειο της περιοχής.

Σε ένα «κομμάτι», στο βορειοανατολικό τμήμα των Διδασκαλείων, εκεί που ήταν η κοινή αυλή με την εκκλησία, το κομμουνιστικό καθεστώς, αφού φρόντισε πρώτα για την... Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ : «ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ…ΤΟΥΡΚΟΙ!» - PEDAGOG TURK I HISTORISË: "TURQIT NUK JANË....TURQ!"

Ο Bozkurt Güvenç είναι πολύ γνωστός διανοούμενος καθηγητής ιστορίας στην γειτονική χώρα και μάλιστα για ένα διάστημα διατέλεσε και σύμβουλος του υπουργείου Πολιτισμού της Τουρκίας. Πριν από λίγα χρόνια τάραξε κυριολεκτικά τα νερά στην Τουρκία εκδίδοντας ένα βιβλίο-μελέτη με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Τουρκική ταυτότητα». Η μελέτη αυτή ξεκινά με μια σειρά άκρως ενδιαφερόντων ερωτημάτων όπως, «Ποιοι είναι οι Τούρκοι ; είμαστε Ασιάτες ; είμαστε Ευρωπαίοι ; είμαστε Σαμανιστές ; Είμαστε μουσουλμάνοι ; Είμαστε κοσμικοί ; Τελικά τι είμαστε από που καταγόμαστε και από που ήρθαμε και γίναμε κύριοι της Μικράς Ασίας ;» Η μελέτη έθετε ριζοσπαστικά ερωτήματα και παρέθετε απόψεις που σίγουρα ανέτρεπαν όλο το καθεστωτικό σκηνικό που είχε στηθεί από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας για την προέλευση και ταυτότητα των σημερινών κατοίκων της Μικράς Ασίας. Σε ένα σημείο της μελέτης παρέθετε την έρευνα του Αμερικανού ανθρωπολόγου, Μόρτον, που είχε υποστηρίξει ότι οι Τούρκοι που είχαν έρθει από την Μογγολία και στις στέπες της Κεντρικής Ασίας αναμείχτηκαν με τους Ρωμιούς, Τσερκέζους, Γεωργιανούς και Άραβες και είχαν διαμορφώσει μια τελείως καινούρια φυλή που φυλετικά δεν έχει καμία σχέση με τις καθαρά τουρκομογγολικές φυλές της σημερινής Κεντρικής Ασίας. Στη συνέχεια παραδέχονταν πως το μεγαλύτερο μέρος της πολιτιστικής παράδοσης των σημερινών Τούρκων, δεν είναι παρά αυτή η πολιτιστική παράδοση που υπήρχε ανέκαθεν στην Μικρά Ασία από τους εντοπίους κατοίκους της δηλαδή Ρωμιοί και Αρμένιοι και ομολογούσε πως οι κάτοικοι αυτοί, δηλαδή οι εγχώριοι, εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν για να αποτελέσουν το σημερινό τουρκικό έθνος. Στην ιδία μελέτη παραθέτονται πολλές απόψεις διαφόρων ιστορικών Τούρκων και δυτικών, που συνέτειναν όλοι στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι δηλαδή ο κυριότερος όγκος των κατοίκων της βυζαντινής αυτοκρατορίας, όταν ήρθαν οι Τούρκοι για διαφόρους λόγους εξισλαμίστηκε και άλλαξε τελείως την φυλετική δομή των πρώτων τουρκομογγολικών φυλών που είχαν εισέλθει με βίαιο τρόπο στην Μικρά Ασία. Ακόμα και η πρώτη τουρκική αυτοκρατορία, δηλαδή το σουλτανάτο των Σελτζούκων, σύμφωνα με τον Bozkurt Güvenç ήταν μια απομίμηση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και σαν πολιτιστικό του πρότυπο είχε την αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης. Δεν παρέλειπε να αναφέρει και τον γνωστό Βρετανό ιστορικό, Άρνολντ Τουίμπι, που καταλήγει σχεδόν στο ίδιο συμπέρασμα όσον αφορά την σημερινή εθνοφυλετική σύνθεση των κατοίκων της σύγχρονης Τουρκίας. Το βιβλίο αυτό του Bozkurt Güvenç σίγουρα καταρρίπτει ένα μεγάλο μύθο για την τουρκική δημοκρατία με τον οποίο είχαν ανατραφεί τουλάχιστον τρις γενιές σύγχρονων Τούρκων. Ότι δηλαδή οι Τούρκοι δεν…είναι Τούρκοι! ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος www.nikosxeiladakis.gr

Bozkurt Güvenç është i njohur si një prej pedagogëve intelektualë të historisë në vendin fqinj dhe bile për një farë kohe ai ishte dhe këshilltar i ministrisë së Kulturës së Turqisë. Para pak vitesh tronditi ujrat në Turqi kur botoi një libër-studim me titullin: “Identiteti Turk”. Ky studim fillon me një seri pyetjesh interesante si :” Cilët janë Turqit? Jemi Aziatë? Jemi Europianë? Jemi Samanistë? Jemi Myslymanë? Jemi Laikë? Si përfundim çfarë jemi dhe nga vijmë dhe u bëmë zotër të Azisë së Vogël?” Ky studim vendoste pyetje ekstreme dhe paraqitëte opinione që me siguri përmbysnin të gjithë skenën e pushtetit e cila ishte ndërtuar që prej themelimit të demokracisë turke përsa i përket prejardhjes dhe identitetit të banorëve të sotëm të Azisë së Vogël. Në një pikë të studimit paraqit studimin  e antropologut amerkian, Morton, pretendonte se Turqit që kishin erdhur nga Mongolia dhe stepat e Azisë Qëndrore u ngatërruan me Rumët (bizantinët), Çerkezët, Gjeorgjianët dhe Arabët dhe kishin krijuar një racë krejtësisht të re e cila nga pikëpamja fisnore nuk kishte asnjë lidhje me fiset e pastra turkomongole të Azisë së sotme Qëndrore. Në vazhdim pranonte se pjesa më e madhe  e traditës kulturore të turqve të sotëm, nuk ishte veçse tradita kulutore që ekzistonte  gjithmonë në Azinë e Vogël nga banorët vendas të saj dmth Rumët dhe Armenët dhe pohonte se këta banorë, dmth vendasit, u islamizuan dhe në vazhdimësi u turqizuan që të përbënin kombin e sotëm turk. Në të njejtin studim duke prezantuar shumë opinione të historianëve Turq dhe atyre perendimorë , që konkludonin të gjithë në të njejtin përfundim. Se dmth vëllimi më i madh i banorëve të perandorisë bizantine, kur erdhën turqit, për arsye të ndryshme u islamizuan dhe ndryshoi përbërjen fisnore të fiseve turkomongole që kishin hyrë në mënyrë të dhunshme në Azinë e Vogël. Vetë perandoria e parë turke, dmth sulltanati i Selxhukëve sipas këtij studiuesi, ishte një imitim i perandorisë bizantine dhe si prototip kulturor kishte perandorinë e Konstandinupojës. Nuk harroi të përmendë dhe historianin e njohur Britanik Arnold Tuimbi, i cili del në të njejtin  konkluzion, përsa i përket përbërjes fisnore-kombëtare të banorëve të Turqisë së sotme. Ky libër i Bozkurt Guvenç me siguri rrëzon një legjendë të madhe për demokracinë turke me të cilën ishin ushqyer të paktë tre breza të turqve modernë. Që dmth Turqit nuk ..... janë turq!. Nikos Heiladakis Gazetar – Shkrimtar- Turkolog

Γνωστή Τουρκάλα αρθρογράφος - συγγραφέας εξυμνεί το... ελληνορθόδοξο Βυζάντιο! - Gazetarja Turke i thurr lavde Bizantit ....greko-orthodhoks!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος -Συγγραφέας -Τουρκολόγος Την ίδια περίοδο που εδώ στην Ελλάδα καταβάλλεται μια έντονη προσπάθεια απαξίωσης κάθε αναφοράς προς το Βυζάντιο, ή το σωστό προς την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην γειτονική Τουρκία που ντεφάκτο ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική βυζαντινής αυτοκρατορικής «έμπνευσης», πληθαίνουν οι θαρραλέες φωνές που αναγνωρίζουν την ελληνορθόδοξη ταυτότητα του Βυζαντίου και κυρίως την μεγάλη του πνευματική συμβολή στην παγκόσμια ιστορία. Μια από αυτούς που αναγνώρισαν δημόσια την μεγάλη σημασία του Βυζαντίου, είναι η Yasemin Çongar, γνωστή αρθογράφος –συγγραφέας πρώην ανταποκριτής της εφημερίδας Milliyet στην Ουάσιγκτον. Η Γιασεμίν Τσονγκάρ, για τις φιλοδημοκρατικές της πεποιθήσεις της διώχτηκε από την Milliyet και το GNNTürk. Στη συνέχεια ορθογραφούσε στην εφημερίδα Taraf μέχρι το 2012. Αγωνίστηκε υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκιά και υπέρ των δικαιωμάτων των Κούρδων. Μαζί με τους γνωστούς δημοσιογράφους Cengiz Çandar, Hasan Cemal, και Ahmet Altan, συγκρότησε μια αγωνιστική ομάδα εναντίον της καταπίεσης του ισλαμικού καθεστώτος του Ερντογάν. Για τον λόγο διώχτηκε καί κατασυκοφαντήθηκε για τις πεποιθήσεις της και μάλιστα κατηγορήθηκε για κατασκοπεία υπέρ της… CIA. Για το θέμα του Βυζαντίου και της ελληνορθόδοξης ταυτότητας του, η Yasemin Çongar έγραψε στην τουρκική εφημερίδα Milliyet ένα πρωτοφανές για τα τούρκικα ΜΜΕ άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Το άγνωστο μας Βυζάντιο», (Bilmediğimiz Bızans). Στο άρθρο αυτό για πρώτη φορά σε τουρκική εφημερίδα μια Τουρκάλα αρθογράφος έρχονταν να εξυμνήσει το Βυζάντιο και την θρησκευτική του ταυτότητα και παράδοση. Για πρώτη φορά γίνονταν από τουρκικό ΜΜΕ εκτενή αναφορά στην πολιτιστική κληρονομιά του Βυζαντίου, την οποία, όπως υποστήριξε η Τουρκάλα αρθογράφος, κληρονόμησαν οι Οθωμανοί, ενώ τόνιζε πως το κράτος των Σελτζούκων ήταν μια καθαρή βυζαντινή κληρονομιά γι’ αυτό και άλλωστε το έμβλημα του Ικόνιου που ήταν η πρωτεύουσα του κράτους των Σελτζούκων, ακόμα και μέχρι σήμερα είναι ο… δικέφαλος αετός της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Αυτός ο δικέφαλος αετός δεσπόζει ακόμα και σήμερα στον δήμο του Ικονίου σαν το σήμα κατατεθέν της πόλης του Ικονίου. Άλλο ένα εκπληκτικό στοιχείο αυτού του άρθρου- ομολογία της Τουρκάλας δημοσιογράφου, ήταν πως παραδέχονταν δημόσια ότι η τουρκική ονομασία της Κωνσταντινούπολης, δηλαδή η Ιστανμπούλ, δεν είναι άλλη, όπως τονίζει η Γιασεμίν Τσονγκάρ, παρά η παραφθορά της ελληνικής φράσης : «Εις την Πόλην». Σίγουρα ένα τέτοιο άρθρο σε μια τόσο μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα είναι εντυπωσιακό για το περιεχόμενο του, αλλά πιο εντυπωσιακό είναι ότι συνέδεσε την θρησκευτική ταυτότητα του Βυζαντίου, της επίγειας, όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς «Βασιλείας των Ουρανών», με το πρόβλημα της σημερινής ταυτότητας της χώρας της .΄ http://nikosxeiladakis.gr/

Shkruan Niko Heiladakis, Gazetar- Shkrimtar- Turkolog Gjatë së njejtës kohë që në Greqi bëhet një përpjekje e madhe për zhvlerësimin e çdo referate në lidhje me Bizantin, ose më drejt për Perandorinë Lindore Romake, në Turqinë fqinje që defacto ndjek një politikë të jashtë të “frymëzuar” nga perandoria bizantine, shtohen zërat e guximshëm të cilat pohojnë identitetin greko-orthodhoks të Bizantit dhe kryesisht ndikimin e madh shpirtëror në historinë botërore. Një prej këtyre zërave që e pohuan publikisht rëndësinë e madhe të Bizantit, është Yasemin Çongar, një artikullshkruese – shkrimtare, ish korrespondente e gazetës Milliyet në Washington. Jasemin Çongar, për shkak të bindjeve të saja filodemokratike u përndoq dhe u dëbua nga gazeta Milliyet dhe CNN Turk Ajo filloi të shkruante në gazetën Taraf deri më 2012. Luftoi për të drejtat e njeriut në Turqi dhe për të drejtat e Kurdëve. Së bashku me gazetarët e njohur turq Cengiz Çandar, Hasan Cemal, Ahmet Altan, krijuan një grup pune kundër shtypjes së pushtetit të Erdoganit. Për këtë arsye u përndoq dhe shpifën kundër saj për bindjet që kishte, bile u akuzua si spiune e CIA-s Për çështjen e Bizantit dhe të identitetit të tij greko-orthodhoks, Jasemin Çongar shkroi në gazetën turke Milliyet një artikull të pashkruar ndonjë herë në Mediat turke me titullin “Bizanti ynë i panjohur”, (Bilmediğimiz Bızans). Në këtë artikull për herë të parë në një gazetë turke një artikullshkrues Turke lavdëronte Bizantin dhe identitetin e tij fetar si dhe traditën. Për herë të parë bëhej fjalë, në Mediat turke, në mënyrë të zgjeruar për trashëgiminë kulturore të Bizantit, të cilën, siç mendonte ajo, e trashëguan Osmanët, ndërsa theksonte se shteti i Selxhukëve ishte një trashëgimi e pastër bizantine, për këtë arsye dhe shenja dalluese e Ikonit që ishte kryeqyteti i Selxhukëve, deri më sot... është shqiponja dykrenare e perandorisë Bizantine. Kjo shqiponjë dykrenare mbizotëron dhe në ditët e sotme në bashkinë e Ikonit si shenjë e këtij qyteti. Por një element i shkëlqyer i këtij artikulli ishte pohimi i vetë gazetares turke e cila pranonte, haptazi, në publik,  se emërtimi turk i Konstandinupojës, dmth Istanbul, nuk është gjë tjetër prëveç se një shndërrim i frazës greke: “Is tin poli”( në qytet). Me siguri një artikull i tillë në një gazetë me qarkullim kaq shumë të madhe, është impresionuese për përbërjen e saj, por më impresionuese është fakti që lidhi identitetin fetar të Bizantit, të “Mbretërisë së Qiejëve” tokësore me problemin e identitetit të sotëm të vendit të saj.