Η ανάπτυξη τού αλβανικού εθνικισμού και οι επιπτώσεις επί τού Βορειοηπειρωτικού - Zhvillimi i nacionalizmit shqiptar dhe rrjedhimet mbi çështjen Voriepirote.

Η ανάπτυξη τού αλβανικού εθνικισμού και οι επιπτώσεις επί τού  Βορειοηπειρωτικού  Σαράντου Καργάκου (Προσημείωση: Το κείμενο αυτό γράφεται με το ακόλουθο σκεπτικό: Αν δεν γνωρίζεις τούς γείτονές σου, δεν γνωρίζεις ούτε τον εαυτό σου.) ……….Το 1901 τυπώθηκε στην Αθήνα από το τυπογραφείο τού Υπουργείου Στρατιωτικών, κατά μετάφραση εκ τού γερμανικού από τον ίλαρχο Ευγένιο Ρίζο Ραγκαβή, το βιβλίο τού Αυστριακού αντιστράτηγου και Ιππότη τού «Τάγματος τού Φραγκίσκου Ιωσήφ», Αντωνίου Τούμα φον Βάλδκαμπφ με τίτλο «Ελλάς, Μακεδονία και Νότιος Αλβανία, ήτοι η Μεσημβρινή Ελληνική Χερσόνησος». Από το βιβλίο αυτό αποσπώ μερικές φράσεις που ενδιαφέρουν το θέμα μας: . «Το μέγιστον μέρος των κατοίκων τού προς νότον τής Χερσονήσου τού Αίμου ανήκει εις το ελληνικόν στοιχείον. Εις τούτο δέον να καταλογισθώσι και αι εξελληνισθείσαι ήδη φυλαί των νοτιοαλβανών ή Τόσκων…» (σ. 176). . «Οι Ηπειρώταί εισι σήμερον έτι επίσης γενναίοι, ως και κατά την εποχήν τού Πύρρου, και η ανάμειξις αυτών μετʹ Αλβανών ουδόλως επηρέασεν επί τής αρετής ταύτης…» (σ. 178). . «Η νεοελληνική γλώσσα ωμοίαζε, προ 60 ετών ιδίως, εν Ηπείρω εγγύτατα προς την αρχαίαν ελληνικήν…» (σ. 180). . «Οι Αλβανοί έπονται αριθμητικώς των Ελλήνων.» . «Το εγχώριον όνομα των Αλβανών είναι ʺΣκιπιτάρʺ (κάτοικοι των βράχων), υπό δε των κυριάρχων αυτών Τούρκων καλούνται «Αρναούται″» (σ. 184). . «Υπό το όνομα Αρβανίται αναφέρονται οι Αλβανοί κατά πρώτον τον 11ov αιώνα» (σ. 184). . «Οι Αλβανοί υποδιαιρούνται εις δύο κυρίως φυλάς, προς βορράν μεν των Γκέκιδων και προς νότον των Τόσκων, ους χωρίζει αρκούντως ακριβώς ο ποταμός Σκούμπης, όστις αποτελεί και το προς βορράν όριον τής χώρας περί ης πραγματεύεται το παρόν βιβλίον.» (σ. 185). . «Οι Γκέκαι και οι Τόσκαι διαφέρουσιν αλλήλων περισσότερον αφʹ ότι συνήθως υποθέτει τις. Καίτοι η γλώσσα αυτών είναι η αυτή, μετά δυσχερείας εννοούσι αλλήλους και τρέφουσιν αμοιβαίον μίσος, βέβαιον δʹ είναι ότι οι βόρειοι Γκέκαι δύνανται έτι να θεωρηθώσιν ως ημιβάρβαροι, ενώ οι νότιοι Τόσκαι, και ιδίως οι Αλβανοί της Ελλάδος, ίστανται επί ανωτέρας βαθμίδος πολιτισμού.» (σ. 185). . «Περίεργον είναι ότι τούς εν μεσημβρία Τόσκους χαρακτηρίζει ιδίως ξανθή κόμη και φαιοί οφθαλμοί, ενώ αι βόρειαι φυλαί εισί μάλλον μελαψαί…» (σ. 185)…. http://ellinoistorin.gr/

Zhvillimi i nacionalizmit shqiptar dhe rrjedhimet mbi çështjen Voriepirote. Sarandu Karagkou (Shënim: Teksti që po publikojmë vendoset duke pasur parsysh faktin: Nëse nuk njeh fqinjët e tu, nuk njeh as veten tënde) ...... Më 1901 u botua në Athinë në një shtypshkronjë e Ministrisë së Luftës sipas përkthimit nga gjermanishtja nga kapiteni Eugen Rizo Ragavi , libri i zv/gjeneralit Austriak dhe kalorësit të “Urdhërit të Franceskanit Josif”, Antoni Tuma von Valdakampf me titullin “Greqi, Maqedoni dhe Shqipëri Jugore që do të thotë Pjesa jugore e Gadishullit Helen”   nga libri po shkëput disa fraza që na interesojnë: “ Pjesa më e madhe e banorëve në jug të Gadishullit Ballkanik i përket elementit helen. Këtu duhet të përfshihen dhe fiset e helenizuar tashmë të Shqipërisë Jugore ose Toskëve...” ( fq 176) “Epirotë janë sot  po aq trima sa dhe gjatë kohës së Pirros, dhe ngatërrimi i tyre me shqiptarët nuk ndikoi në këtë virtyt që ata kanë...” (fq 178). “ Gjuha neohelene ngjante, para 60 vitesh në veçanti, në Epir më afër me greqishten e vjetër...” (fq 180). “Shqiptarët janë më të paktë në numër nga Helenët.” “Emërtimi lokal i Albanëve është “Shqiptar” (banorë shkëmbinjsh), dhe nga pushtuesit e tyre Turqit, quhen “Arnautë” (fq 184). “Me emrin arvanitas  përmenden shqiptarët e pjesës së parë të shekullit të 11-të” (fq 184). “Shqiptarët ndahen në dy fise kryesore, në veri Gegët dhe jug Toskët, të cilët i ndan një lumë me emrin shkumbin, i cili përbën nga veriu kufirin e zonës me të cilën merret ky libër” (fq 185). “Gegët dhe Toskët ndryshojnë nga njëri-tjetri më tepër nga sa mund të supozojë dikush. S’ka rëndësi që gjuha e tyre është e njejtë, me vështirësi merren vesh me njëri-tjetrin dhe ushqejnë urrejtje të ndërsjelltë, ndërsa është e sigurt se Gegët Veriorë mund të quhen si gjysmë-barbarë, ndrësa Toskët e jugut, dhe në veçanti shqiptarët e Greqisë qëndrojnë në një nivel të lartë kulturor” (fq 185). “Është e çuditëshme se Toskët e jugut i karakterizon ngjyra bjonde dhe sytë gri, ndërsa fiset veriore janë më tepër ezmerë...” (fq 185)...

Ο Μέγας Αντώνιος Και Ο Δαίμονας, (Διάλογος)

 

Ο Μέγας Αντώνιος και ο Δαίμονας συζητούν στην έρημο.

Ὅταν ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἠσκήτευεν εἰς τὴν ἔρημον, νὰ καὶ ἔρχεται ὁ Δαίμων τὰ μεσάνυκτα, καὶ τοῦ ἐκτύπησε τὴν πόρτα διὰ νὰ τοῦ ἀνοίξῃ. Ἐσηκώθη λοιπὸν ὁ Μέγας Ἀντώνιος, καὶ ἀφοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα του, βλέπει ἔξαφνα ἄνθρωπον ἀλλόκοτον καὶ ἔστεκεν ἔξω.

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ποῖος εἶσαι ὁποῦ μοῦ κτυπᾶς τὰ μεσάνυκτα τὴν πόρταν, καὶ τὶ θέλεις»;

Λέγει του ὁ μιαρὸς Δαίμων «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Δαίμων».

Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος «Πῶς ἦλθες, παγκάκιστε ἐδῶ»;

Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Δαίμων «Ἦλθα νὰ σοῦ εἰπῶ πῶς μάχονται οἱ καλόγηροι καὶ λοιποὶ Χριστιανοί, ὑβριζόμενοι κατὰ πᾶσαν ὥραν, καὶ πῶς τοὺς κοσμικοὺς γυρίζω εὔκολα εἰς τὸ θέλημά μου».

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Παγκάκιστε, διατὶ κάμνεις αὐτό»;

Λέγει του ὁ Δαίμων «Ἐγὼ φθονῶ τοὺς καλογήρους, διότι ὁ αὐθέντης μου ὁ Ἑωσφόρος ἔχει πολὺν φθόνον εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ μέλλει ὁ Θεὸς ν΄ἀποκαταστήσῃ τὸ Τάγμα τῶν Ἀγγέλων ὁποῦ ἐξέπεσεν ἀπὸ ἡμᾶς, καὶ νὰ κάμῃ Ἀγγέλους ἀπὸ τοὺς καλοὺς Ἱερεῖς καὶ τοὺς ταπεινοὺς Μοναχούς, καὶ διὰ τοῦτο ἔχομεν τόσον φθόνον εἰς αὐτούς».

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἐπειδὴ ἦλθες ἐδῶ, ὦ Δαίμων, ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τοῦ παντὸς τὸν κτίσαντα τὰ πάντα, νὰ σταθῇς αὐτοῦ ἕως οὗ νὰ ὁμολογήσῃς ὅλα ὅσα πράττεις».

Λέγει του ὁ Δαίμων «Διατὶ μὲ ἔδεσες Ἀντώνιε, ἐγὼ ἤλθα νὰ σοῦ πῶ τὸ καύχημά μου μόνον τό πῶς μάχονται οἱ μοναχοὶ καὶ λοιποὶ χριστιανοί, καὶ σὺ μὲ ἔδεσες»;

Λέγει ὁ Ἅγιος «Εἶπέ μοι τὰ ἔργα τῶν Δαιμόνων, τὶ κάμνωσιν εἰς τοὺς Μοναχοὺς καὶ λοιποὺς χριστιανούς».

Λέγει του ὁ Δαίμων «Ἄκουσον Ἀντώνιε ἡμεῖς εἴμεθα πρῶτα ἄγγελοι καὶ ὁ Ἑωσφόρος, ὁ πρῶτος μας, ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειαν ἐξέπεσε, διότι ἠθέλησε νὰ στήσῃ τὸν θρόνον του ἐπάνωθεν τοῦ Θεοῦ, συλλογιζόμενος δὶς τὸν ἑαυτόν του νὰ γίνη ὅμοιος μὲ τὸν Θεόν.

ελοι ἐγείναμεν δαίμονες, καὶ διὰ τοῦτο ἔχομεν τὸν φθόνον εἰς τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, καὶ τοὺς πειράζομεν. Ἀλλὰ ἄλλο δὲν μᾶς θανατώνει περισσότερον ἀπὸ τὴν προσευχήν, τὴν νηστείαν καὶ τὴν ταπείνωσιν ὁποῦ κάμνουν οἱ μοναχοὶ καὶ λοιποὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοί- διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς πασχίζομεν κατὰ πολλὰ διὰ νὰ τοὺς κάμωμεν οὔτε νὰ προσεύχωνται οὔτε νὰ νηστεύωσιν, ἀλλὰ νὰ ἀμελῶσι καὶ νὰ ὑπερηφανεύωνται, καὶ ἄλλοι νὰ λέγωσιν ὅτι εἶναι εὔμορφοι, ἐνῶ εἶναι ἄσχημοι, καὶ ἄλλοι ὅτι εἶναι προκομμένοι καὶ δὲν γνωρίζουν οὔτε τὰ ἄλφα, καὶ βάνωμεν πολλὴν ἔχθραν ἀνάμεσον τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου διὰ νὰ μαλώνουν, καὶ ἐξ΄αἰτίας τούτου πηγαίνωμεν ἀπὸ τόπον εἰς τόπον, καὶ ἄλλους κάμνωμεν νὰ ἀρνῶνται τὸν Χριστόν, καὶ ἄλλους νὰ ἀφίνουν τὴν μοναχικὴν ζωὴν καὶ νὰ γίνωνται κοσμικοί, καὶ μ΄αὐτὸν τὸν τρόπον τοὺς πέρνομεν μαζὺ εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν.

Ἀλλ’ ἄκουσε καὶ τοῦτο, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ἄλλο δὲν μᾶς πειράζει οὔτε ἡ προσευχή, οὔτε ἡ νηστεία, ὅσον ἡ ταπείνωσις. Καὶ αὐτὴν τὴν βλέπομεν εἰς πολλοὺς μοναχοὺς καὶ εἰς ὀλίγους κοσμικούς, ἀλλὰ αὐτοὺς τόσον πολὺ σπουδάζωμεν νὰ τοὺς σείρωμεν εἰς τὸν ἑαυτόν μας, ὅσον τὸ σκουλίκι ὁποῦ βόσκει εἰς τὶ δένδρον καὶ πασχίζει νὰ τὸ ξηράνη καὶ νὰ τὸ καταντήσῃ ἄχρηστον εἰς τὸ νὰ κάμῃ καρπὸν ὥστε νὰ βαλθῇ εἰς τὴν φωτιάν. Τέτοιας λογῆς λοιπὸν πασχίζομεν καὶ ἡμεῖς ὥστε νὰ ξηράνωμεν τὴν καρδία αὐτῶν ὁποῦ πράττουσι τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ. Ὕστερον νὰ τοὺς ῥίξωμεν εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν.

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ τοὺς κοσμικοὺς διατὶ τοὺς πειράζετε»;

Λέγει του ὁ Δαίμων – ἐπειδὴ καὶ ὁ Χριστὸς διὰ τὸν Ἀδὰμ ἔῤῥιψε τὸν πρῶτον μας, καὶ ἔχομεν πολὺν φθόνον εἰς αὐτούς, βλέπεις δὲ καὶ ἐτοῦτα τὰ μαχαίρια ὁποῦ ἔχω εἰς τὴν ζῶσιν μου. Ὅλα δι’ αὐτοὺς τὰ ἔχω, καὶ ὅταν μεθύσωσιν ἀπὸ τὸ κρασὶ τοὺς βάνω εἰς μάχην πολλὴν καὶ ἀπὸ λόγον εἰς λόγον πιάνονται, καὶ ἐγὼ ἀναμαζώνω τους καὶ σφάζονται, καὶ ὄχι ἐγὼ μοναχός μου, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποί μου ἀδελφοί.

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Καὶ ποῦ εἶναι οἱ ἀδελφοί σου»;

Λέγει του ὁ Δαίμων «Εἰς κάποιον τόπον γίνεται πανήγυρις καὶ πηγαίνουν ἐκεῖ διὰ νὰ κάμουν σκάνδαλα».

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Καὶ πῶς λέγουν τὰ ὀνόματά των»;

Λέγει του ὁ Δαίμων «Τὸν ἕναν τὸν λέγουν Κενόδοξον, ἤγουν τῆς κενοδοξίας, καὶ τὸν ἄλλον Θυμώδη, ἐπειδὴ θυμώνει τοὺς ἀνθρώπους καὶ δέρνονται, κάμνοντας καὶ ἀλλὰ πολλότατα κακά, δηλαδὴ νὰ πηγαίνωσιν εἰς τὰ κριτήρια, νὰ ἐξοδεύωσι τὸν βίον τους, ἔχοντες καὶ ἡμεῖς ἀπὸ αὐτοὺς πολὺ διάφορον τουτέστι μερδικόν, μόνον ἐκείνους ἔχομεν ἐχθροὺς ὁποῦ δὲν ἀφίνουν τοὺς ἄλλους νὰ πηγαίνουν εἰς τοὺς Κριτάς, διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ἐκείνους ὁποῦ δὲν κάμνουν τὸ θέλημα μας πολλὰ τοὺς πολεμοῦμεν, ἀλλὰ δὲν κάμνωμεν τίποτε, καὶ ὅταν ὑπάγωμεν εἰς τὸν πρῶτον μας πολὺ μᾶς μαλώνει καὶ ὑβρίζει. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ σε, νὰ μὲ ἀφήσῃς νὰ ὑπάγω, ὅτι πολὺν καιρὸν ἔκαμα ἐδῶ, καὶ ἄργησα, καὶ πλέον μὴ μὲ ἐρωτᾷς, διότι πολὺ θέλει μὲ παιδεύσει ὁ αὐθέντης μου.

Λέγει του ὁ Ἅγιος, τόσους χρόνους ἔχετε, παγκάκιστοι ἐχθροί, ὁποῦ πειράζετε τὸν κόσμον καὶ ἀκόμη δὲν ἐχορτάσατε; Ἀμὴ πάλιν ὁρκίζω σε, εἰς τὸν Παντοδύναμον Θεὸν νὰ μοῦ εἰπῇς τὴν ἀλήθειαν εἰς ὅ,τι σὲ ἐρωτήσω.

Τότε λέγει του ὁ Δαίμων: «Ἀντώνιε, διατὶ μὲ ἔδεσες περισσότερον, ὁποῦ ἐγὼ βιάζομαι; πηγαίνω διατὶ πολὺν καιρὸν ἄργησα ἐδῶ ὁποῦ ἕως τώρα ἤθελα γυρίσει εἰς τὸ θέλημά μου πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ σὺ δὲν μὲ ἀφίνεις, καὶ ὅταν ὑπάγω μὲ μαλώνει ὁ αὐθέντης μου, ἐρῶτα με λοιπὸν ὀγρήγορα, διότι ὅλοι μου οἱ ἀδελφοὶ ὑπάγουν μὲ κανίσκια εἰς τὸν αὐθέντην μας τὸν πρῶτον, καὶ δὲν ἔχω μὲ τὶ νὰ ὑπάγω κ΄ἐγώ, ἐπειδὴ μὲ κατέστησες ἄμοιρον τῆς χάριτός μου, καὶ μὲ μαλώνουν οἱ ἀδελφοί μου ὁποῦ πηγαίνουν εἰς τὰ πανηγύρια.

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ποῖον εἶναι τὸ μεγαλήτερον σκάνδαλον ὁποῦ δίδετε ἐσεῖς οἱ δαίμονες εἰς τοὺς ἀνθρώπους;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Κενοδοξίαν καὶ εἰς τοῦτο ἐγὼ πιάνω καὶ τοὺς δαιμονίζω, διὰ νὰ πιασθοῦν ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, ἔπειτα φθάνει καὶ ὁ θυμώδης ὁ μεγαλύτερός μου ἀδελφὸς καὶ τοὺς δίδει διπλὴν τὴν κενοδοξίαν καὶ τότε πιάνωμεν καὶ τοὺς ἀνακατώνομεν πολλά, καὶ οὕτω κάμνουν τὸ θέλημα μας καὶ τότε ὑπάγωμεν εἰς τὸν αὐθέντην μας, καὶ αὐτὸς πολὺ μᾶς χαίρεται, καὶ μᾶς ἀξιώνει εἰς μεγαλητέραν τιμήν».

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ πῶς δὲν φοβεῖσθε τὸν Θεόν, ἀλλὰ τολμᾶτε καὶ κάμνετε σκάνδαλα εἰς τοὺς χριστιανούς;»

Λέγει του ὁ Δαίμων: «Ἀντώνιε, ἡμεῖς ἔχομεν ἀπὸ τὸν Θεὸν θέλημα, καὶ ὅ,τι θελήσωμεν κάμνωμεν, ἀφίνοντὰς μας καὶ οἱ Ἄγγελοί του νὰ πράξωμεν ὅ,τι θέλωμεν καὶ ἡ παραχώρησις αὕτη δίδεται εἰς ἡμᾶς, διὰ νὰ δοκιμάζωνται οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους• διατὶ ὅσοι ἔχουν πίστιν σταθερὰν δὲν κάμνουν τὰ θελήματα μας, διὰ τοῦτο πηγαίνουμεν καὶ εἰς τὰ τραπέζια ὁποῦ ἔχουν παιγνίδια, καὶ κανένας δὲν μᾶς ἐμποδίζει, καὶ χαιρόμεθα καὶ ἡμεῖς μαζὺ μὲ αὐτούς, καὶ γίνονται ἰδικοί μας ὑπηρέται, καὶ ἀφίνοντες τὸν Θεὸν λατρεύουν ἡμᾶς καὶ πολλαὶς φοραῖς μᾶς ὑβρίζουν, ἀλλ´ ὅταν πίνουν τὸ κρασὶ μὲ τὰ παιγνίδια, πάλιν κάμνουν τὸ θέλημά μας».

Λέγει του ὁ Ἅγιος ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν νὰ μὲ εἰπῇς καὶ τοῦτο «Δηλ. τὴν Κυριακὴν τὶ κάμνετε εἰς τοὺς χριστιανούς;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Ἡμεῖς καθόλου δὲν ἀναπαυόμεθα ὅλον τὸν καιρόν, οὔτε παύομεν τὰ σκάνδαλα, μόνον εἰς αὐτὰ εὑρισκόμεθα παντοτεινά, καὶ τὴν Κυριακὴν κάμνομεν πολλὰ εἰς τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἄλλους κάμνομεν νὰ ῥάπτουν, ἄλλους νὰ πραγματεύωνται, ἄλλους νὰ γελοῦν, ἄλλους νὰ τραγωδῶσι, καὶ εἰς τὰς γυναίκας, ἄλλας νὰ τὶς κάμνωμεν νὰ κεντῶσιν, ἄλλας νὰ πραγματεύονται τὴν Κυριακήν, κάμνομεν τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναίκας νὰ πολυκοιμῶνται καὶ νὰ μὴ πηγαίνουν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, τοὺς δίδομεν πόνον εἰς τὴν κεφαλὴν ἢ εἰς ἄλλο μέρος τοῦ κορμίου, διὰ νὰ εὐρίσκουν πρότασιν, νὰ λέγωσι πῶς δὲν ἠμποροῦν νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ τὸν χειμῶνα τοὺς δίδομεν ζέσταν, καὶ τὸ καλοκαίριον γλυκύτητα εἰς τὸν ὕπνον καὶ βάρος εἰς τὴν κεφαλὴν διὰ νὰ μὴ σηκωθοῦν νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ οὕτω κάμνουν καὶ αὐτοὶ τὰ θέλημά μας. Ἐκεῖνοι ὅμως ὁποῦ γυρίζουν εἰς θεογνωσίαν, φεύγωμεν ἀπ΄αὐτοὺς καὶ πηγαίνομεν εἰς ἐκείνους ὁποῦ κάμνουν τὸ θέλημά μας, νὰ ἔχουν καὶ νὰ κρατοῦν τὸν βίον τους, σιμά των ὡς νὰ δουλεύουν τὰς Κυριακὰς καὶ τὰς ἑορτὰς νὰ μὴν τιμοῦν. Ἐκεῖνοι ὅμως ὁποῦ τιμοῦν τοὺς ἁγίους, παρακαλοῦν καὶ οἱ Ἅγιοι δι` αὐτοὺς τὸν Θεόν, καὶ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι των, καὶ ξαναφεύγουν ἀπὸ ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς θρηνοῦμεν πῶς τοὺς ἐχάσαμεν, διατὶ δὲν κάμνουν πλέον τὸ θέλημά μας, καὶ διὰ τοῦτο ὁ πρῶτος μας, πολλὰ συγχίζεται καὶ θλίβεται δι’ αὐτούς, τότε δὲ, κάμνει σύναξιν μεγάλην εἰς ὅλους τοὺς Δαίμονας καὶ πολλὰ πολλὰ τοὺς μαλώνει καὶ τοὺς ὑβρίζει, πῶς δὲν ἠμπόρεσαν νὰ κάμουν σκάνδαλα εἰς τοὺς χριστιανούς, τοὺς ἐορτάζοντας τὰς Κυριακάς, διὰ τοῦτο μαλώνει ἡμᾶς καὶ τότε πηγαίνομεν καὶ ἡμεῖς καὶ τοὺς ἀνακατώνομεν καὶ οὕτω κάμνουν πάλιν τὸ θέλημα μας, καὶ ἐπιστρέφομεν εἰς τὸν αὐθέντην μας, καὶ μᾶς χαίρεται κατὰ πολλάς, καὶ μᾶς ἀξιώνει εἰς περισσοτέραν τιμήν, καὶ πάλιν στέλλει καθ’ ἕναν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς διαφόρους ὑπηρεσίας, δηλαδὴ ἄλλους εἰς τὴν θάλασσαν νὰ παρακινοῦν τοὺς ναύτας νὰ πνίγουν τοὺς ἐπιβάτας διὰ νὰ πάρουν τὸν βίον τους ἂν ἔχουν, ἄλλους εἰς τὰ ποτάμια, καὶ πάλιν στέλλει τὸν ἔξαρχον μὲ ἑκατὸν πεντήκοντα Δαίμονας νὰ ταράσσουν τὴν θάλασσαν διὰ νὰ κινδυνεύουν τὰ καράβια, καὶ νὰ ἀγανακτοῦν οἱ ναῦται καὶ νὰ ὑβρίζουν τὴν πίστιν τους, καὶ νὰ λέγουν πολλὰς ἄλλας βλασφημίας, ἄλλους διὰ νὰ φονεύουν τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἄλλους εἰς τὰ παιγνίδια διὰ νὰ κάμουν σκάνδαλα νὰ μαλώνουν καὶ νὰ ὑβρίζωνται ἕνας τὸν ἄλλον ἄνθρωπον, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ὁλίγον εἰς ὁλίγον πιάνονται καὶ δέρνονται καὶ ἔτζι κάμνουν τὸ θέλημά μας, δίδοντες εἰς αὐτοὺς πολὺν θυμὸν διὰ νὰ χάνουν τὸν μισθόν τους ἀπὸ τὸν Ἅγιον ὁποῦ ἐορτάζουν, καὶ ἄλλοι πάλιν δαίμονες εἰσχωροῦν εἰς ἀνδρόγυνα καὶ κάμνουν πολλὴν μάχην, καὶ ἄλλοι εἰς ἐκείνους ὁποῦ ἔχουν περισσὸν βίον, διὰ νὰ σκληρύνουν, τὰς καρδίας των καὶ νὰ μὴ λυπῶνται τοὺς πτωχοὺς διόλου, ἀλλὰ μόνον νὰ παίρνουν τῶν πτωχῶν τὸ ἀμπέλι, ἢ τὸ χωράφι, καὶ διὰ τοῦτο σπουδάζομεν πολὺ νὰ μὴ λυπῶνται οἱ πλούσιοι, τοὺς πτωχούς».

Τότε λέγει του ὁ Ἅγιος «Ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, νὰ μοῦ εἰπῇς καὶ τοῦτο τὶ ἔχετε ἐσεῖς οἱ δαίμονες μὲ τοὺς πτωχούς;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Ἡμεῖς ἀπὸ τοὺς πτωχοὺς διάφορον δὲν ἔχομεν, παρὰ ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ κλέπτουν, ἐπειδὴ καὶ αὐτοὶ εἶναι ἰδικοί μας δοῦλοι, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ φυλάττουν τὴν πίστιν τους, διάφορον δὲν ἔχομεν.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ δίδουν τὰ ἀργύρια τους μὲ τὸ διάφορον πῶς τοὺς ἔχετε;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Αὐτοὶ εἶναι ἰδικοί μας φίλοι.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ μαντεύουν πῶς τοὺς ἔχετε;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Αὐτοὶ εἶναι ὡσὰν μανάδες μας, ἐπειδὴ πλανοῦν τὸν κόσμον, καὶ ἔρχεται πρὸς ἡμᾶς καὶ ἔχομεν πολὺ διάφορον ἀπὸ αὐτούς, διατὶ ἀφίνουν τὸν Θεόν, καὶ κάμνουσι τὸ ἰδικόν μας θέλημα, ἐπειδὴ κάμνουν τὸν ἑαυτόν τους διὰ Θεὸν καὶ προσκαλοῦν ἡμᾶς διὰ νὰ δώσωμεν εἰς τὸν ἄρρωστον τὴν ὑγείαν του, καὶ τότε ὁ μαντατοφόρος Δαίμων στέλλει δώδεκα ὑπηρέτας νὰ κάμουν φαντασίαν, πῶς ἀπὸ τὴν μαντείαν ἐσηκώθη ὁ ἄρρωστος, καὶ εὐθύς, ὁ μαντατοφόρος Δαίμων γράφει εἰς τὸ κατάστιχόν του ἐκείνους ὁποῦ κάμνουν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸ θέλημά του, διὰ τοῦτο καὶ ὁ αὐθέντης μας, πολλὰ τοὺς χαίρεται, καὶ τοὺς ἀξιώνει εἰς μεγαλητέραν τιμήν.

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἐκείνους ὁποῦ δὲν τιμοῦν τὴν ἁγίαν Κυριακὴν πῶς τοὺς ἔχετε;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Ὡσὰν οἱ γονεῖς τὰ παιδία των – διατὶ ἡμέραν Κυριακὴν μᾶς ἅρπαξεν ὁ Χριστός, ὅσους εἴχαμεν εἰς τὴν κόλασιν.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Διατὶ ἐβάλλατε τοὺς Ἑβραίους καὶ τὸν ἐσταύρωσαν;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Δὲν τὸ ἠξεύραμεν ὅτι ἦτον ὁ Θεός, ἀμὴ ἐνομίζαμεν αὐτὸν διὰ Προφήτην καὶ ἠπατήθημεν. Διότι τὰς βουλὰς τοῦ Θεοῦ κανεὶς δὲν τὰς ἠξεύρει. Λοιπὸν παρακαλῶ σε Ἀντώνιε, ἄφησέ με νὰ ὑπάγω, διότι πολὺ ἄργησα, καὶ πλέον μὲ τοὺς ἀδελφούς μου δὲν θὰ ἔχω ἀνάπαυσιν.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος, «Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου, δὲν σὲ ἀφίνω ἂν δὲν μοῦ εἰπῇς ἀκόμη τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων.»

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Δαίμων λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον «Πολὺ κακὸν ἔκαμες εἰς ἐμέ, Ἀντώνιε, καὶ μὲ ἀργοπορεῖς κάθοντάς με ἐδῶ ἀδιαφόρευτον. Καὶ κατὰ πολλὰ ζημιώνομαι, χάνοντας καὶ τὴν ὑπόληψίν μου ἀπὸ τὸν αὐθέντην μου.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος εἶπέ μοι καὶ τοῦτο «Αὐτοὺς ὁποῦ δὲν ἀγαποῦν ἕνας τὸν ἄλλον, πῶς τοὺς ἔχετε»;

Λέγει ὁ Δαίμων «Ἐδικοί μας κουμπάροι εἶναι, διότι καὶ ἡμεῖς ἀγάπην ἀναμεταξύ μας δὲν ἔχομεν, καὶ ἐκεῖ ὁποῦ εὑρίσκεται ἡ ἀγάπη δὲν ἠμποροῦμεν νὰ ἐμβῶμεν εἰς αὐτοὺς διὰ νὰ ἐνεργήσωμεν ὅλα ἐκεῖνα, ὁποῦ θέλομεν καὶ ἀρέσουν τοῦ αὐθέντος μας, διότι ὁ Θεὸς δὲν ἐπιθυμεῖ περισσότερον ἄλλο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἰμὴ τὴν ἀγάπην, διὰ τοῦτο καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ ἔχουν τὴν ἀγάπην πρὸς τοὺς γειτόνους των, στεκόμεθα μακρὰν ἀπὸ αὐτούς.

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ αὐτοὺς ὁποῦ δίδουν ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς πῶς τοὺς ἔχετε»;

Λέγει του ὁ Δαίμων «Πολλαῖς μαχαιριαῖς ἐμπήγουν εἰς τὴν καρδίαν μας ὅλοι ἐκεῖνοι ὁποῦ λυποῦνται τοὺς πτωχούς, διότι εὐσπλαγχνίζεται καὶ αὐτοὺς ὁ Θεός, καὶ ἅμα δώσουν τὴν ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς σβύνονται ἀπὸ τὸ κατάστιχον τῶν γραμμάτων μας αἱ ἁμαρτίαι των, καὶ ἡμεῖς χάνομεν τὸν κόπον μας, καὶ δὲν ἔχομεν ἀπὸ αὐτοὺς ποσῶς διάφορον.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ κρατοῦν τὸ δίκαιον τῶν πτωχῶν, πῶς τοὺς ἔχετε;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Αὐτοὶ εἶνε τραπεζῖται ἐδικοί μας, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος πέρνουν τὸ δίκαιον τῶν πτωχῶν, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸ ἁρπάζομεν ἡμεῖς, καὶ διὰ τοῦτο ποτέ τους δὲν χορταίνουν, καὶ εἰς αὐτὸ χαιρόμεθα πολύ• ἀλλὰ δὲν ἤξευρα πῶς ἔχεις νὰ μὲ κρατήσῃς ἐδῶ τόσον καιρόν, ἀλλὰ ἤθελα νὰ φύγω μακρὰν ἀπὸ ἐσένα ὥσπερ δαίμων».

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Καὶ ἐγὼ θαυμάζω πῶς ἐσεῖς οἱ δαίμονες κάμνετε τόσον κακὸν εἰς τὸν κόσμον»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Διὰ τοῦτο μᾶς ἐκαταράσθη ὁ Θεός, διὰ νὰ μὴν ἔχωμεν κανένα καλόν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν καλωσύνην ν΄ἀπέχωμεν πάντοτε καὶ διὰ τοῦτο ἐργαζόμεθα κάθε λογῆς κακὸν εἰς τὸν κόσμον, ὡς καὶ εἰς τοὺς βασιλεῖς, καὶ εἰς τοὺς πατριάρχας, καὶ εἰς τοὺς μητροπολίτας καὶ εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς καὶ ὁσίους καὶ εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ πλουσίους, καὶ εἰς ὅλους δίδομεν σχεδὸν τὴν φιλαργυρίαν, τὴν μάχην, τὴν ζηλίαν, τὸν φθόνον καὶ ὅλα τὰ ἐπίλοιπα κακά, καὶ ὡς ἐκ τούτου γίνονται φίλοι μας. Καὶ τὶ νὰ σὲ εἰπῶ, Ἀντώνιε, αἱ τέχναι μας εἶναι ἀμέτρηται.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ εἰς τὰ παιδία τὶ κάμνετε ἐκεῖ ὁποῦ παίζουν;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Ἐκεῖ ἔχομεν ἡμεῖς τὴν χάριν μας καὶ κάμνομεν πολλὰς τέχνας διὰ νὰ σφαγοῦν ἢ νὰ ἐβγάλουν τὰ ὀμμάτια τους, ἢ νὰ τσακίσουν τὰ χέρια τοὺς καὶ τὰ ποδάρια τους, καὶ ἀλλὰ πολλὰ κακὰ ἐργαζόμεθα διὰ νὰ θυμώνεται τὸ ἕνα κατὰ τοῦ ἄλλου, καὶ νὰ πηγαίνουν οἱ γονεῖς των εἰς τὰ κριτήρια καὶ εἰς τοὺς αὐθεντάδες νὰ ἐξοδιάζουν τὸ βίον τους καὶ νὰ χαλοῦν τὰ ὑπάρχοντά τους καὶ νὰ τὰ φθείρουν τοῦ κακοῦ, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι διάφορον ἐδικόν μας ὁποῦ ἔχωμεν καὶ ἀπὸ τὰ δύο μέρη.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος «Ἀμὴ εἰς τὸν διδάσκαλον, ὁποῦ μανθάνει τὰ παιδία ἱερὰ γράμματα, ὑπάγετε καὶ ἐκεῖ νὰ κάμνετε σκάνδαλα;»

Λέγει του ὁ Δαίμων «Εἰς αὐτὰ ὑπάγομεν, ἀμὴ στεκόμεθα ἀπὸ μακράν, διότι κρατοῦν τὰ βιβλία καὶ διαβάζουν τὰ γράμματα, μὲ τὰ ὁποῖα πολλά μᾶς κατακρίνουν καὶ μᾶς κατηγοροῦν, διὰ τοῦτο δὲν ὑπάγωμεν σιμά των, παρ΄ὅταν παύσουν καὶ δὲν διαβάζουν, τότε ὑπάγωμεν κοντά των καὶ βάνωμεν εἰς αὐτὰ πολλοὺς λογισμοὺς διὰ νὰ μισοῦν τὸ γράμματα, διὰ νὰ μὴ διαβάζουν, ὥστε νὰ μισοῦν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ κάμνουν τὸ θέλημά μας, διατὶ διαβάζοντας πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδία γυρίζουν εἰς θεογνωσίαν καὶ ἔχουμεν πολλὴν ἀδικίαν ἀπὸ αὐτά, καὶ διὰ τοῦτο σπουδάζομεν νὰ κάμνουν τὸ θέλημά μας βάνοντας εἰς αὐτά, μεγάλας παιδεύσεις καὶ τιμωρίας, καὶ τότε τὰ γράφομεν εἰς τὸ κατάστιχόν μας, συντρίβοντες ἀπὸ αὐτὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐπειδὴ ὅσοι ἀναγινώσκουν τὰ γράμματα πολλὰ μᾶς ὑβρίζουν, καὶ διὰ τοῦτο κάμνομεν τὰ παιδία νὰ μισοῦν τὰ γράμματα, καὶ νὰ μὴ θέλουν νὰ τὰ ἰδοῦν, κάμνοντες καὶ τοὺς γονεῖς των νὰ γίνωνται ἀμελεῖς καὶ νὰ μὴν τὰ παιδεύουν εἰς τὰ γράμματα» ἐπειδὴ διὰ τῶν ἱερῶν γραμμάτων δοξάζεται ὁ Θεὸς διὰ τὴν πολλὴν χάριν ὁποῦ ἔχουν.

Ταῦτα ἄκουσας ὁ Ἅγιος παρὰ τοῦ Δαίμονος, εἶπεν εἰς αὐτόν «Ἐπιτιμήσει σε, Κύριος ὁ Θεός, διάβολε, εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τῆς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Καὶ παρευθὺς ἔγεινεν ἄφαντος ὁ Δαίμων ἀπ´ αὐτόν. Καὶ μείνας ὁ Ἅγιος ἐκστατικὸς ἐκείνην τὴν ὥραν, εἶπε «Θεὲ Παντοκράτωρ καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, αὐτὸς δεσπότα φιλάνθρωπε, ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ παμπόνηρου διαβόλου» καὶ ποιήσας προσευχὴν ὁ Ἅγιος ὕπνωσεν ὁλίγον. Προσελθὼν λοιπὸν Ἄγγελος Κυρίου εἶπε πρὸς αὐτόν «Ἀντώνιε, εἶδες τὸν πονηρὸν δαίμονα;» Ναί, εἶδα αὐτὸν ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος -ἀμὴ ποῖος εἶσαι ὁποῦ μοῦ συντυχαίνεις; Λέγει του, ὁ Ἄγγελος «Ἐγὼ εἶμι ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ καὶ ἤλθα νὰ σοῦ εἰπῶ νὰ γράψεις τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων καὶ νὰ τὰς φανέρωσῃς εἰς τὸν Κόσμον». Ἔξυπνος δὲ γενόμενος ὁ ὅσιος, ἐνεθυμήθη τὰ λόγια τοῦ Ἀγγέλου, καὶ εὐχαριστήσας τὸν Θεόν, εἶπεν «Εὐχαριστῶ σοι Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων, ὁποῦ ἔστειλας τὸν Ἄγγελόν σου λέγοντάς μου νὰ γράψω τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων, πῶς αὐτοὶ κάμνουσι φθόνους, φόνους, μάχας καὶ ζηλοφθονίας μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐνεργοῦν εἰς αὐτοὺς νὰ ἐχθρεύωνται ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ μὴν τιμοῦν τὴν ἁγίαν Κυριακήν, ὁποῦ ἔγεινεν ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Διὰ τοῦτο τέκνα μου ἀγαπητά ἐν Χριστῷ, παρακαλῶ νὰ ἀκούσητε ταύτην μου τὴν νουθεσίαν, καὶ νὰ ἀπέχητε ἀπὸ κάθε λογῆς παιγνίδια καὶ ἀτοπήματα, ἐπειδὴ αὐτὰ χαίρονται νὰ βλέπουν οἱ πονηροὶ δαίμονες, ὁποῦ προξενοῦν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀμέτρητα σκάνδαλα, καὶ νὰ παρακαλῆτε τὸν Θεὸν νὰ σᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπὸ ὅλα τὰ κακὰ καὶ τὰς ἐνέδρας τοῦ μιαροῦ ἐχθροῦ μας, δαίμονος, καὶ νὰ ἔχωμεν τὸν Θεὸν βοηθόν μας, οὗ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ο εθνικιστής Βελίου επιτείθεται στο Βαγγέλη Ντούλε

Μετά την «περιοδεία» στα χωριά μας του επικεφαλής της παραστρατιωτικής οργάνωσης ισλαμικού και εθνικιστικού ακτιβισμού «Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία», με έδρα το Κόσσοβο και πυρήνες που δικτυώνει στο υπόλοιπο της Αλβανίας, Ταχίρ Βελίου, όπου βεβήλωσε την εθνική μας σημαία και απείλεισε κατοίκους για τη χρήση της Ελλήνικής γλώσσας, υπάρχει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που τους ανείκουν και στην «επίσημη» ιστοσελίδα τους «shqiperia e bashkuar”, ανάρτηση ενάντια στον Πρόεδρο της Ένωσης για Ανθρώπινα Δικαιώματα, και βουλευτή του αλβανικού κοινοβουλίου κ. Βαγγέλη Ντούλε.

Όπως και οι άλλες ενέργειες του συγκεκριμένου ανθέλληνα στόχος είναι να ενσπείρει ανθελληνικό μίσος στην αλβανική κοινωνία και να φανατίσει περισσότερο τους οπαδούς του κατά την Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δεδομένου ότι ο Β. Ντούλες είναι εκπρόσωπος της συγκεκριμένης κοινότητας εδώ και δύο δεκαετίες. Εκείνο που επίσης τους ενοχλεί είναι το γεγονός ότι ο Β. Ντούλες με μεγάλη πλέον πολιτική εμπειρία, πολύ καλή επαφή με το διεθνή παράγοντα και ειδικά τον αξιόπιστο πολιτικό του λόγο που χαίρει πάντοτε σπουδαίας διείσδυσης στα ΜΜΕ έχει απ’ τη μια προβάλει τα δίκαια και δικαιώματα της ΕΕΜ που τα στερείται λόγω εθνικστικών νοοτροπιών στην Αλβανία και απ’ την άλλη καταρρίπτει τις λογικές των ρίξεων που επιδιώκουν στις σχέσεις μεταξύ του αλβανικού και ελληνικού λαού.

Το εν λόγω δημοσιεύμα του Βελίου είναι αποκαλυπτικό και για τις διασυνδέσεις με το επίσης ακραίο κόμμα, ταυτισμένο με μια ομάδα φανατικών τουρκοτσάμιδων του Ιντρίζι. Τα «επιχειρήματα» και των δύο είναι τα ίδια και οι φοβικότητα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν έναντι του Ντούλε ενέχει τα ίδια χαρακτηριστικά.

Ο Βελίου αποκαλεί το Ντούλε τρομοκράτη που θα έπρεπε να είναι φυλακή και καλεί τους αλβανούς να μην χειραγωγηθούν και τον ψηφίσουν!!! Προφανώς πρόκειται για δύο παρεξηγήσεις: ο Ντούλες είναι αποδεδειγμένο ότι αποτελεί μοναδική περίπτωση στο πολιτικό σκηνικό της Αλβανίας που όχι μόνο από πράξεις βίας έχει μείνει μακρυά αλλά και ο πολιτικός του λόγος απέχει απ’ την αιχμηρότητα και τις ακρότητες.

Το δεύτερο είναι ότι εκείνος απευθύνεται στους ελληνικούς πληθυσμούς για πολιτική στήριξη και εκείνοι έχουν πλέον ένα λόγο παραπάνω να τον στηρίξουν ώστε να συμβάλει στην απομόνωση τέτοιων κύκλων που απειλούν την ύπαρξη τους στις πατρογονικές τους εστίες. Απορίας άξιο πάντως είναι ότι το λεξολόγιο και το επιχείρημα των Ιντρίζι – Βελίου αξιοποιείται και απ’ τον Πρωθυπουργό της χώρας, Έντι Ράμα. Αλήθεια τι συμβαίνει στο παρασκήνιο ή ακόμη και μπροστά στα μάτια μας και αδυνατούμε να το δούμε; Μήπως κάποιοι «σοσιαλιστές» της μειονότητας μπορούν να μας εξηγήσουν ώστε να μάθουμε από ποιόν να φυλάμε τις σημαίες απ’ τον Βελίου ή απ’ το Ράμα;

Όσο για το ποιοι τρομοκρατές πρέπει να βρεθούν ενώπιο της δικαιοσύνης και αυτό αργά ή γρήγορα θα συμβεί είναι ξεκάθαρο. Η καλλιέργεια εθνοτικού μίσους, η προσβολή και βεβήλωση εθνικού συμβόλου χώρας μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, εκτός από την ευεργέτιδα εκατοντάδων χιλιάδων αλβανών πολιτών, η βία με κίνητρο τον ρατσισμό είναι προφανώς τζιχάντιστική τρομοκρατία και εμπίπτουν στην κατηγορία των ποινικών αδικημάτων.

Ο προβοκάτορας Ράμα και ο τύπος του Βορειοηπειρώτη ραγιά

Η επίσκεψη του Ράμα, συνοδευόμενη με ένα λιτό γεύμα στο σπίτι ενός αγρότη είναι το σύνηθες σενάριό του το τελευταίο διάστημα, από τότε που έβαλε μπρος τις μηχανές της εκλογικής καμπάνιας. Πάει να θερίσει ψήφους εκεί όπου δεν έσπειρε εϕέτος κανείς στάρι για να θερίσει, παρά στο πίσω μέρος του μυαλό του ο κάθε αγρότης έχει την ιδέα να καλλιεργήσει χασίς για να πλουτίσει.

Στη Γοραντζή όμως η επίσκεψη στο συμπατριώτη μας, Λάμπη Βαρσάμη, ήταν μια στημένη προβοκάτσια. Ασϕαλώς, τα σπίτια των Ελλήνων ήταν πάντα ανοικτά σε φίλους, άλλο τόσο όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Υπό ομαλές συνθήκες όμως. Γιατί όταν πρόκειται για τον Ράμα, ο οποίος δεν βγαίνει ποτέ έξω από την παλιά σχολή της κομμουνιστικής διαϕώτισης, μια τέτοια επίσκεψη κρύβει σκοπιμότητες. Ασφαλώς και στο σπίτι ενός Δροπολίτη δεν πήγε να μιλήσει για γεωργία και γεωργικά προγράμματα. Έτσι κι αλλιώς αυτά είναι ψιλά γράμματα για το Ράμα.

Πήγε για να στείλει ορισμένα μηνύματα με γνωστούς αποδέκτες. Αποκάλυψε όμως αυτή η επίσκεψη και ορισμένα αρνητικά ϕαινόμενα της δικιάς μας κοινωνίας.

Το πρώτο μήνυμα έχει αποδέκτη την Ελλάδα, κατά της οποίας αυτά τα τέσσερα χρόνια συμπεριφέρθηκε με αλαζονεία και μικροπρέπεια. Φραστικά και πραχτικά επιτέθηκε ουκ ολίγες φορές εναντίον της και λογικά οι βορειοηπειρώτες δεν πρέπει να νιώθουν και τόσο άνετοι όταν θίγεται το κύρος της Πατρίδας τους. Ο Ράμα όμως, που γνωρίζει πολύ καλά ότι στις εκθέσεις για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις υπάρχει και η παράγραφος που κάνει λόγο για σεβασμό των εθνικών και περιουσιακών δικαιωμάτων της ΕΕΜ και που συνιστάται στην Αλβανία να βάλει τέλος στην εθνικιστική ρητορική. Γι αυτό και «κόπηκε στη μέση» για μια χειραψία με τον Αλέξη Τσίπρα, τον πρωθυπουργό της Ελλάδος στη Σύσκεψη του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Γι αυτό και πήγε να γευματίσει στο σπίτι ενός βορειοηπειρώτη.

Το δεύτερο μήνυμα έχει αποδέκτη το Βαγγέλη Ντούλε, ο οποίος σθεναρά και με τεκμήρια τον έχει θέση ενώπιον ευθυνών έναντι των δικαιωμάτων της ΕΕΜ και του αντιτάχτηκε σθεναρά στα ανθελληνικά παραληρήματά του. Οι ϕλογερές ομιλίες του Βαγγέλη Ντούλε στο Αλβανικό Κοινοβούλιο τα δύο τελευταία χρόνια είναι τρανή απόδειξη του άτεκτου πολιτικού, που έϕεραν το Ράμα πάντοτε σε δύσκολη θέση. Ασφαλώς, ο Ράμα θα ήθελε πολύ να τον είχε στη γραμμή του. Και πηγαίνοντας στη Γοραντζή χθες, στο χωριό του Ντούλε, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα, αυτή τη ϕορά με διπλό αποδέκτη. Και στους αλβανούς ψηϕοϕόρους, λέγοντάς του ότι και οι χωριανοί του Ντούλε εμένα ψηϕίζουν. Και στους βορειοηπειρώτες ότι δεν είμαι και τόσο κακό παιδί, όσο με παρουσιάζει ο Ντούλες. Και στην Ελλάδα ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν έχουν θέμα με μένα, αλλά έχουν θέμα πότε με το Ντούλε και πότε με τον Τάβο. Σαν το μικρό παιδί, που θέλει να δείξει ότι είναι άντρας και δε ϕοβάται έστειλε μήνυμα στο Ντούλε ότι να «εγώ δε ϕοβάμαι και ήρθα στο μαχαλά σου». Λες και ο Ντούλες θα ϕοβόταν να πιει καϕέ στο δικό του χωριό στο Βούνο, όπου συμπτωματικά θα είναι αυτές τις μέρες.

Ο Ράμα όμως κάνει τη δουλειά του. Και όταν δεν ξέρει να την κάνει ο ίδιος, του δείχνουν οι άλλοι πώς να την κάνει. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς, οι βορειοηπειρώτες. Και χθες στη Γοραντζή, δεν κάναμε αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε ως σωστοί πολίτες και ως έξυπνοι Έλληνες. Δεν είναι καθόλου τυχαία η οικογένεια που επιλέχτηκε. Ο Βαρσάμης είναι γνωστός σοσιαλιστής και δεν μπορεί να τον κατακρίνουμε γι αυτό. Εκείνο όμως που μας κάνει να ντρεπόμαστε με κάθε συμπατριώτη μας είναι όταν επιδίδεται σε αδικαιολόγητο ραγιαδισμό. Και ο Λάμπης Βαρσάμης χθες είχε την ατυχία να παίξει το ραγιά. Βεβαίως κι είναι ο ραγιαδισμός κατάλοιπο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως είναι και ο Ράμα σήμερα εκπρόσωπος του ερντογανισμού, της νέας ϕιλοσοϕίας που πάει να ϕέρει στη σκηνή τα όνειρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ακούσαμε το δικό μας ραγιά, τον «κλάψτα Χαράλαμε», να αναϕέρεται στην κοκκινόμαυρη σημαία, να υπομένει και να μην βγάζει μιλιά όταν ο Ράμα επικρίνει το συμπέθερό του το Ντούλε, αλλά να γίνεται παλικάρι στη συνέχεια και να επιτίθεται στον υποψήϕιο του LSI, τον Τάβο, με το αζημίωτο βεβαίως, αϕού του είχαν υποδείξει ότι αυτό θα ήθελε να το ακούσει ο Ράμα.

Ασϕαλώς, δεν έχουμε σκοπό να αναϕερθούμε σε άτομα της δικής μας ϕυλής απαξιωτικά, αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε αυτό το ϕαινόμενο του ραγιαδισμού που παρατηρούμε τελευταία. Οι ίδιοι ραγιάδες, που τρέχουν πίσω από κάθε σοσιαλιστή υποψήϕιο της εξουσίας, με υποτέλεια και ραγιαδισμό, γίνονται παλικάρια και σηκώνουν τη ϕωνή στα ουράνια για τις συντάξεις από την Ελλάδα, ενώ δεν έχουν ούτε μιλιά ούτε λαλιά για τις εξευτελιστικέ συντάξεις στην Αλβανία που εδώ και τέσσερα χρόνια μένουν στο ίδιο επίπεδο. Κι όλα αυτά συμβαίνουν όταν έχουν απέναντί τους την πιο αποτυχημένη κυβέρνηση όλων των εποχών.

Ήμαρτον!

πhγή:tachydromos.org

Ο Αλβανός εθνικιστής συγγραφέας Γκάζμεντ Καπλάνι υβρίζει τους Κερκυραίους που έδιωξαν τα «παιδιά»

 

Ο ελληνόφωνος εθνικιστής συγγραφέας Γκάζμεντ Καπλάνι (Gazmend Kapllani), που τόσο «υμνήθηκε» από τις παρέες των φιλελέδων εκσυγχρονιστών τα προηγούμενα χρόνια που τον φιλοξενούσαμε στη χώρα μας, με ανάρτησή του στο Facebook έσπευσε να υπερασπιστεί τους Αλβανούς μαθητές που επιδόθηκαν σε ακροδεξιό γλέντι κατά τη διάρκεια της πενθήμερης μαθητικής εκδρομής τους στην Κέρκυρα.

Θύελλα αντιδράσεων ξεσήκωσε στην Κέρκυρα το «γλέντι» μαθητών από την Αλβανία, οι οποίοι τραγούδησαν εθνικιστικό τραγούδι για τη «Μεγάλη Αλβανία».

Σύμφωνα με το δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, το τραγούδι αναφέρεται στη «Μεγάλη Αλβανία», ενώ κατά τους στίχους η Κέρκυρα ανήκει στην Αλβανία.

Η συμπεριφορά τους αυτή έγινε αμέσως γνωστή στο νησί με αποτέλεσμα να τους διώξουν από το ξενοδοχείο, ενώ κανένα άλλο δεν δέχτηκε να τους φιλοξενήσει και έτσι γύρισαν πίσω στη χώρα τους.

Ο Αλβανός εθνικιστής, που πλέον ζει στην Αμερική, έγραψε στο Facebook:

να και μια είδηση απο την «Χώρα των Προκλήσεων» (ποτέ των προσκλήσεων). Ήταν και παιδιά απο την γεννέθλια πόλη μου, την Λούσνια.

Φυσικά, αν ήταν Βρετανοί τουρίστες που θα τους κατουρούσαν τα σκαλιά του ξενοδοχείου ή θα τους κούναγαν στα μούτρα τα γεννετικά τους όργανα δεν θα τολμούσαν ποτέ να τους διώξουν. Ο ραγιάς Βαλκάνιος ενοχλείται μόνο απο το τσακίρ κέφι του άλλου ραγιά Βαλκάνιου.

Σε κάθε περίπτωση, σε αυτούς που έδιωξαν τα παιδιά εύχομαι να δουν στον ύπνο τους αετους να τους κλέβουν το ιμαμ μπαιλαντί απο το στόμα…

Να σημειωθεί εδώ ότι αποκάλεσε τους Έλληνες «ραγιάδες», δηλαδή δούλους.

 

https://www.tribune.gr/