Συνδρομή της Ελλάδας στην Αλβανία λόγω καταστροφικών πλημμυρών - Kontribut i Greqisë në ndihmë të Shqipërisë për shkak të përmbytjeve shkatërruese.

Η Ελλάδα συνδράμει μέσω της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας την Αλβανία με είδη πρώτης ανάγκης (5 γεννήτριες 2.5 kVa, 1.500 αδιάβροχα, 100 ζευγάρια γαλότσες), μετά τα έντονα πλημμυρικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στις κεντρικές και τις νότιες περιοχές της χώρας από την 1η έως τις 3 Δεκεμβρίου 2017, τα οποία προκάλεσαν εκτεταμένες υλικές ζημιές. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας (Emergency Response Coordination Centre - ERCC) ενεργοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος της Αλβανίας, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει ελλείψεις κυρίως σε υλικά κατασκευής γεφυρών, λοιπό εξοπλισμό έκτακτης ανάγκης (π.χ. γεννήτριες, φακούς, αντλίες νερού), είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. κυτία πρώτων βοηθειών, υπνόσακους, αντίσκηνα, σωσίβια) και τρόφιμα (π.χ. ξηρά και συσκευασμένη τροφή, βρεφικές τροφές και πάνες). Μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού, εκτός από την Ελλάδα, αρωγή έχουν προσφέρει επίσης η Αυστρία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Σλοβακία και η Σλοβενία. Επιπλέον, η Αλβανία έχει απευθύνει αίτημα για στήριξη στο Συντονιστικό Κέντρο για την Αντιμετώπιση Καταστροφών του ΝΑΤΟ (Euro-Atlantic Disaster Response Coordination Centre – EADRC). Σε διμερές επίπεδο συνδρομή έχουν ήδη προσφέρει η Βουλγαρία, το Κόσσοβο, το Μαυροβούνιο και η πΓΔΜ.

Greqia jep kontributin e saj nëpërmjet Sekretarisë së Përgjithëshme për Mbrojtjen Civile, me ndihma të nevoja parësore për të dëmtuarit në Shqipëri (5 gjeneratorë 2,5 kVa, 1500 veshje të padepërtueshme nga uji, 100 palë çizma), pas fenomeneve ekstreme metereologjike në zonat qëndrore dhe ato jugore të vendit në datë 1 deri 3 dhjetor të 2017, të cilat shkakëtua dhe dëme ekstreme. Mekanizmi Europian i Mbrojtjes Civile (Emergency Response Coordination Centre - ERCC) u aktivizua pas kërkesës së Shqipërisë , pasi vendi përballonte mungesa kryesisht në materiale të ndërtimit të urrave, mjete të tjera të nevojave imediate (psh gjeneratorë, bila, pompa uji) dhe mjete të nevojave parësore (psh mjete për gjumë në ambiente të jashtme, çadra, mjete shpëtimi etj) ushime (psh ushqimet të thata e të ambalazhuara , ushqime për foshnja dhe bebelina). Nëpërmjet qëndrës së Koordinimit Europian, pëveç Greqisë, ndihmuan dhe Austria, Franca, Italia, Sllovakia dhe Sllovenia. Për më tepër Shqipëria ka drejtuar kërkesë për mbështetje në Qëndrën e Koordinimit për përballimin e katastrofave natyrore të Natos. Në nivel dypalësh ka kontribuar Bullgaria, Kosoava, Mali i Zi, Fyrom, Serbia me 100.000 euro.

Η εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας και ο τουρκικός εθνικισμός

Αθανάσιος ΓκότοβοςΚαθηγητής Παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Οι διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης και της ενδυνάμωσης του μειονοτικού εθνικισμού είναι κάτι σαν δίδυμες αδελφές. Οι ομοιότητες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες, γιατί και οι δύο αυτές διαδικασίες βγαίνουν από την ίδια μήτρα: την αποδυνάμωση του εθνικού κράτους, ειδικά όταν το τελευταίο, πρώτον, δεν ανήκει σε εκείνα τα κράτη που διαμορφώνουν το περιεχόμενο και την ταχύτητα εξάπλωσης του παγκοσμιοποιητικού φαινομένου και, δεύτερον, είναι «πολυπολιτισμικό», όπως ονομάζεται σήμερα μια πολυεθνική, πολυγλωσσική και πολυθρησκευτική κοινωνία.

Όχι μόνο τα χρόνια που κυβερνά στην Τουρκία ο Ερντογάν, αλλά και δεκαετίες νωρίτερα, η τουρκική ελίτ επιχείρησε να παίξει το πολιτικό χαρτί της τουρκικής διασποράς στην Ευρώπη, προκειμένου να καταστεί «παράγοντας» στις πολιτικές διεργασίες ευρωπαϊκών κοινωνιών. Χαρακτηριστικά είναι τα πρόσφατα παραδείγματα εμπλοκής μελών του τουρκικού πολιτικού προσωπικού στις εθνικές εκλογές της Ολλανδίας, αλλά και της Γερμανίας, με ευθεία παρέμβαση της μητέρας-πατρίδας για το πώς πρέπει να ψηφίσουν Ολλανδοί και Γερμανοί πολίτες τουρκικής καταγωγής και (εθνοτικής) συνείδησης.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες δύο βαλκανικές χώρες με τουρκική (ή από την Τουρκία ως τουρκική λογιζόμενη) διασπορά, τη Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ,η Άγκυρα αξιοποιεί εδώ και καιρό τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, τους οποίους βαπτίζει συλλήβδην τουρκικούς, προκειμένου να γίνει μέσω αυτών ρυθμιστικός παράγοντας στην εγχώρια πολιτική σκηνή, και - ειδικά σε περιπτώσεις οριακής κυβερνητικής πλειοψηφίας – εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους:είτε με τη δημιουργία αυτόνομων πολιτικών φορέων που διεκδικούν ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή, είτε με την ανάδειξη βουλευτών σε κυβερνητικά σχήματα, οι οποίοι δυνητικά παίζουν ρόλο ρυθμιστή σε περιπτώσεις ισχνής κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Η προσπάθεια της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει την τουρκική διασπορά στην Ευρώπη ως μέσο άσκησης πολιτικής επιρροής, προσπάθεια που γίνεται με συστηματικό τρόπο μέσω της ενεργοποίησης πολλαπλών δικτύων και πόρων, κυρίως όμως μέσα από ένα εκτεταμένο δίκτυο θρησκευτικών λειτουργών σε ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής σε ορατά, ευνοϊκά για την Τουρκία, αποτελέσματα. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Ιδιαίτερα οι ανοιχτές προκλήσεις του προέδρου Ερντογάν σε προεκλογικές συνάξεις της τουρκικής διασποράς, με τις οποίες τασσόταν με θέρμη υπέρ της ιδέας του «πολυπολιτισμού» (εννοείται, εκτός Τουρκίας…) και της αναγνώρισης των μειονοτικών δικαιωμάτων των Τούρκων στη Γερμανία, έχουν οδηγήσει σε μια συντηρητική στροφή μέσα στην ίδια τη γερμανική κοινωνία και στην αμφισβήτηση του μοντέλου του «πολυπολιτισμού», με την ίδια την καγκελάριο να τονίζει χαρακτηριστικά ότι η ιδέα αυτή είναι νεκρή(“Multikultiisttot..”).Στην Ελλάδα, όμως, το παιχνίδι της Τουρκίας, και ειδικά του σημερινού της προέδρου, φαίνεται να «βγαίνει». Αυτό οφείλεται λιγότερο στη δεξιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και περισσότερο στον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της ελληνικής μειονοτικής πολιτικής, και μάλιστα διαχρονικά. Αρκούν μερικά παραδείγματα για να το πιστοποιήσουν.

Πρώτον, το σύνολο των μέτρων της ελληνικής μειονοτικής πολιτικής, και ιδιαίτερα της μειονοτικής πολιτικής στον τομέα της εκπαίδευσης, στηρίζεται πάνω σε σαθρά θεμέλια, και συγκεκριμένα πάνω στο ελληνοτουρκικό μορφωτικό πρωτόκολλο του 1968, έτσι όπως το είχαν διαμορφώσει οι διπλωμάτες και οι τεχνοκράτες του απριλιανού καθεστώτος.Ενώ, λοιπόν, η μεταπολίτευση ορίζεται εν γένει ως μια πολιτική κατάσταση που προέκυψε από την ανατροπή του κανονιστικού πλαισίου της δικτατορίας, το σύνολο της ελληνικής νομοθεσίας για τη μειονότητα από το 1974 και μετά, αλλά και το σύνολο των μέτρων για τη βελτίωση της εκπαίδευσης των μελών της μειονότητας δεν έχει αποστεί ούτε κατά κεραία από το περιεχόμενο και τις αρχές του (απριλιανού) «θεμελίου» της μειονοτικής εκπαιδευτικής πολιτικής, ανεξάρτητα από τον φερόμενο ως διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό των ελληνικών κυβερνήσεων και διοικήσεων.

Δεύτερον, ενώ επισήμως η ελληνική πολιτεία δεν αναγνωρίζει τουρκική μειονότητα στη Θράκη, αλλά την προσδιορίζει ως μουσουλμανική, εφαρμόζοντας και εξειδικεύοντας τις πρόνοιες του Πρωτοκόλλου του 1968, έχει ιδρύσει και συντηρεί μειονοτικά σχολεία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με δίγλωσσο πρόγραμμα και αμιγώς μουσουλμανικό μαθητικό πληθυσμό. Έχει καθιερώσει, επίσης, την τουρκική γλώσσα και τον τουρκικό πολιτισμό (μέσω των κειμένων των σχολικών βιβλίων) ως στοιχεία ταυτότητας του συνόλου των μειονοτικών μαθητών, αγνοώντας συνειδητά το γεγονός ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Θράκης ανήκουν σε τρεις διακριτές κατηγορίες, τόσο από γλωσσικής, όσο και από εθνοπολιτισμικής πλευράς. Παρακάμπτοντας τη γλώσσα και την πολιτισμική ταυτότητα των Πομάκων και των Ρομά Μουσουλμάνων, η ελληνική νομοθεσία μένει πιστή στο πνεύμα και το γράμμα του Πρωτοκόλλου του 1968, ενώ την ίδια στιγμή ονομάζει καταχρηστικά την πολιτική αυτή «διαπολιτισμική εκπαίδευση». Κάνει δηλαδή επί της ουσίας, χωρίς όμως να το δηλώνει, αυτό που θα έκανε αν υπήρχε μια ενιαία εθνική (τουρκική) μειονότητα στη Θράκη και μια αντίστοιχη συμφωνία προστασίας των δικαιωμάτων της. Συμπεριφέρεται σαν να υπήρχε αναγνωρισμένη συμπαγής τουρκική μειονότητα, αλλά αρνείται να ονομάσει την μειονότητα αυτή τουρκική. Την ίδια στιγμή δεν τολμά να αναγνωρίσει την ύπαρξη διακριτής πομακικής και ρόμικης ταυτότητας στη Θράκη. Σε κανένα από τα σχολικά εγχειρίδια που διδάσκονται στα μειονοτικά σχολεία δεν υπάρχει έστω μία αράδα ή μία εικόνα που να υπαινίσσεται την ύπαρξη αυτών των δύο ταυτοτήτων.

Τρίτον, απέναντι στη συστηματική προσπάθεια του τουρκικού κράτους για τον προσεταιρισμό και την ενσωμάτωση του πομακικού και ρόμικου μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης μέσα στη (εθνοτική) τουρκική ομάδα και τη δημιουργία μιας ενιαίας τουρκικής συνείδησης σε όλα τα μέλη της μειονότητας, η ελληνική πλευρά δεν έχει εκπονήσει κανένα επεξεργασμένο σχέδιο. Δρα αμυντικά μέσα από στρατηγικές «παροχών» και «θετικής διάκρισης», δηλ. θέσπισης μέτρων εξαίρεσης των μελών της μουσουλμανικής μειονότητας από υποχρεωτικές για τον λοιπό πληθυσμό διαδικασίες ελέγχου της πρόσβασης σε κοινωνικά αγαθά (π.χ. για ην εισαγωγή στα ΑΕΙ, για διορισμό στη δημόσια διοίκηση κ.α.).

Τέταρτον, απέναντι στα δίκτυα τουρκικής πολιτικής επιρροής στη Θράκη (κυρίως μέσω των εκεί τουρκικών διπλωματικών αποστολών, αλλά και των παράλληλων δομών του μουσουλμανικού κλήρου) η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι είναι αρκετό, όργανα ειδικών υπηρεσιών να παρακολουθούν και να καταγράφουν διάφορες ύποπτες «κινήσεις» προσώπων και παραγόντων. Ανέχεται διαχρονικά το διπλό σύστημα ιερατικής εκπροσώπησης (επίσημοι μουφτήδες – ψευδομουφτήδες, επίσημοι ιμάμηδες – άτυποι ιμάμηδες) καθώς επίσης και τη χρήση των χώρων θρησκευτικής λατρείας για την προώθηση των ιδεών και των στόχων του τουρκικού κράτους στην ελληνική επικράτεια (κορανικά σχολεία).

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, το παιχνίδι της τουρκικής ελίτ με την πολιτική εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, προκειμένου να καθιερωθεί η Τουρκία ως «παράγων» που έχει λόγο στην ελληνική εσωτερική και εξωτερική πολιτική, είναι ιδιαίτερα εύκολο. Δεν υπάρχει Τούρκος ηγέτης, πολύ περισσότερο ο σημερινός πρόεδρος, που δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να εκμεταλλευτεί το στρατηγικό πλεονέκτημα της χώρας του για την προώθηση της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη. Οι συχνές δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων ότι η Τουρκία οφείλει να σέβεται το διεθνές δίκαιο και να τηρεί τους κανόνες καλής γειτονίας, δεν είναι σε θέση να ανατρέψουν το στρατηγικό μειονέκτημα της Ελλάδας, ένα μειονέκτημα που δημιούργησαν διαχρονικά - και το κληροδοτούν στις επόμενες - οι ίδιες οι ελληνικές διοικήσεις με την αβελτηρία τους.

ΑΠΟΝΟΜΗ ΥΠΟΤΡΟΦΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ, ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ ΚΥΡΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΟΥΡΑΝΗ.

ΑΠΟΝΟΜΗ ΥΠΟΤΡΟΦΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ, ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ ΚΥΡΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΟΥΡΑΝΗ.

Μια σπουδαία τελετή, με ιδιαίτερο νόημα και συμβολισμό, οργανώθηκε σήμερα στην έδρα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο. 

Ο Γενικός Πρόξενος, κύριος Βασίλειος Τόλιος, παρουσία του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου κυρίου Μπεκτάσι Μέμα και των καθηγητών του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού, παρέδωσε τις υποτροφίες σε 22 φοιτητές του Τμήματός μας. 

Οι υποτροφίες χορηγήθηκαν από την κυρία Πρέσβη της Ελλάδας στα Τίρανα Κυρία Ελένη Σουρανή, προς ενίσχυση των φοιτητών του Τμήματος. Οι υποτροφίες δόθηκαν με απόφαση επιτροπής των καθηγητών του Τμήματος έχοντας ως βάση δύο βασικά κριτήρια:- τη παρακολούθηση του μαθήματος από τους φοιτητές και τις επιδόσεις τους στις εξετάσεις.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας χαρακτήρισε την χειρονομία αυτή από μέρος της Κυρίας Πρέσβεως, δείγμα του αμέριστου ενδιαφέροντος των διπλωματικών αρχών της Ελλάδας, τόσο για το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών όσο και για την ενίσχυση της συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου και τα ελληνικά πανεπιστήμια. Επισήμανε ακόμα ότι τις δύσκολες προκλήσεις των καιρών μπορεί πιο εύκολα να ξεπεράσουμε στηριζόμενοι στη συμβολή των πανεπιστημίων και της νεολαίας των δύο χωρών. Ανέφερε επίσης, ότι η χορήγηση υποτροφιών στους φοιτητές του Τμήματος θα αποτελεί έναν θεσμό υπό συνεχή βελτίωση. 

Από τη δική του πλευρά ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου Κύριος Μπεκτάσι Μέμα χαρακτήρισε το γεγονός με ιδιαίτερο συμβολισμός και ως σημαντικό κίνητρο για την προσέλκυση περισσότερων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου. Εξήρε το ρόλο του Τμήματος ελληνικών σπουδών στη γενικότερη δράση του Πανεπιστημίου και εξέφρασε την ετοιμότητά του, ως αρχή του Πανεπιστημίου, να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την διεύρυνση και υλοποίηση της συνεργασίας με τα ελληνικά πανεπιστήμια. Αναφέρθηκε με έμφαση στην αναγκαιότητα αναγνώρισης από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές του πτυχίου του Τμήματος και του Πανεπιστημίου, επισημαίνοντας την προθυμία και βούλησή του να κάνει ότι είναι δυνατόν προς επίτευξη του στόχου αυτού.

Εκ΄μέρους των φοιτητών η τριτοετής φοιτήτρια Κατερίνα Γκίκα, εξέφρασε τις ευχαριστίες της προς την Κυρία Πρέσβη της Ελλάδας στα Τίρανα για την χειρονομία αυτή υπογραμμίζοντας ότι αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για την επιλογή από τους φοιτητές του Τμήματός μας, όπως επίσης και για καλύτερες επιδόσεις.

Εισαγωγικό τεστ για το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ του 1869 - Harvard entrance exam of 1869 - Testi që të hyje në Harvard në vitin 1869

Harvard entrance exam of 1869

Pjesën më të madhe të kërkesave të testit për të fituar të drejtën e studimit në Universitetin e Harvardit me 1869 lidheshin me kulturën dhe civilizimin grek. E tregojnë fotot e mëposhtme.

Το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων στο εισαγωγικό τεστ φοίτησης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1869 σχετίζονταν με τον ελληνικό πολιτισμό. Δείτε την επιβεβαίωση στις παρακάτω εικόνες....!!!

πηγή

Η Κορυτσά στολισμένη με την ευκαιρία των εορτών! - Korça e stolisur me rastin e festave!

Τι θα κάνουμε με τη «Μεγάλη Αλβανία»;

Κωνσταντίνος Χολέβας

Να αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. για να περιορίσουμε τις  επικίνδυνες τάσεις

Από τον 

Κωνσταντίνο Χολέβα

Η γειτονική Αλβανία δεν κρύβει την προσκόλλησή της στην ιδεολογία της «Μεγάλης» ή «Φυσικής» Αλβανίας, η οποία περιλαμβάνει εδάφη της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, των Σκοπίων και της Ελλάδος.Κατά τον πρόσφατο εορτασμό των 105 χρόνων από την ίδρυση του αλβανικού κράτους είδαμε ποικιλία δημοσίων δηλώσεων με το ίδιο εθνικιστικό περιεχόμενο. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας Ιλίρ Μέτα μίλησε για «δύο κράτη, ένα έθνος», εννοώντας ότι και το Κοσσυφοπέδιο - Κόσοβο είναι τμήμα του αλβανικού έθνους.

Ο πρωθυπουργός Εντι Ράμα προσπάθησε να επενδύσει τον χάρτη της «Μεγάλης Αλβανίας» με τα σύμβολα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, υπονοώντας ότι η ένωση όλων των «αλβανικών» εδαφών θα γίνει μέσω της εντάξεως της Αλβανίας και του Κοσόβου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο δε πρώην πρωθυπουργός και ηγετική φυσιογνωμία της αντιπολιτεύσεως Σάλι Μπερίσα χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως για να παρουσιάσει έναν χάρτη που περιλαμβάνει και ελληνικά εδάφη.

Οι συνέπειες αυτής της ιδεολογίας, η οποία διαπερνά όλες τις πολιτικές δυνάμεις στα Τίρανα και στην Πρίστινα (πρωτεύουσα του Κοσόβου), είναι ορατές: Στη Βόρειο Ηπειρο και κυρίως στη Χειμάρρα καταπατούνται τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητος.

Οι Τσάμηδες, απόγονοι εκείνων που συνεργάσθηκαν με Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές την περίοδο 1941-1944, προωθούν μέσω των αλβανικών κομμάτων τη διεκδίκηση εις βάρος της Θεσπρωτίας, την οποία αποκαλούν Τσαμουριά. Η διεκδίκηση εδαφών της Νοτίου Σερβίας γίνεται όλο και πιο έντονη.

Οι Αλβανοί των Σκοπίων, που αποτελούν περίπου το 30% του πληθυσμού, απαιτούν καθεστώς ισοτιμίας με τους Σλάβους και υποστηρίζονται δυναμικά από την κυβέρνηση της Αλβανίας. Υπό τον φόβο του αλβανικού εθνικισμού και για να αποφύγουν τη διχοτόμηση του κράτους, οι Σλάβοι, δήθεν «μακεδόνες», στρέφονται προς τη Βουλγαρία. Χαρακτηριστική είναι αυτή η στροφή μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας της ΠΓΔΜ από τον Ζόραν Ζάεφ.

Οι δεσμοί Αλβανίας και Τουρκίας ισχυροποιούνται και διευρύνονται. Δεν αποκλείεται η Αγκυρα να χρησιμοποιήσει τα Τίρανα για να δημιουργήσει μια «τανάλια», η οποία θα μας πιέζει και από τα ανατολικά και από τα βορειοδυτικά σύνορά μας.

Είναι απαραίτητο να αξιοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση για να περιορίσουμε αυτές τις επικίνδυνες τάσεις, οι οποίες αποσταθεροποιούν την περιοχή μας. Είναι, επίσης, αναγκαίο να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή υποστηρίξεως της Ελλάδος προς τους Βορειοηπειρώτες. Οι ανακοινώσεις διαμαρτυρίας του υπουργείου Εξωτερικών ως τώρα δεν έχουν αποδώσει καρπούς. 

Η Αλβανία οφείλει να κατανοήσει ότι επιθυμούμε την καλή γειτονία και τη βελτίωση των διμερών σχέσεων με προϋποθέσεις: α) τον σεβασμό των θρησκευτικών, εκπαιδευτικών και ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών και β) την αποφυγή ανακινήσεως ζητημάτων που έχουν κλείσει προ πολλού. Το «Τσάμικο» είναι ανύπαρκτο για την Ελλάδα..

*Πολιτικός επιστήμων

http://www.dimokratianews.gr/

Προσφώνηση στη Συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας

Εορτασμοί της εκατονταετηρίδος  από της ενάρξεως της Κληρικολαϊκής Τοπικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και της Ανασυστάσεως του Πατριαρχικού θεσμού εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία της Ρωσίας

+Αναστάσιος

Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

Προσφώνηση στη Συνεδρίαση
της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας

Μόσχα 2 Δεκεμβρίου 2017

(Προσφωνήσεις)

Με ιδιαίτερη χαρά μετέχουμε στους εορτασμούς για τα εκατό χρόνια από την έναρξη της Κληρικολαϊκής Τοπικής Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και της ανασυστάσεως του Πατριαρχικού Θεσμού. Τον προηγούμενο αιώνα και η Εκκλησίας της Αλβανίας, από το 1944 έως το 1967, καταπιέστηκε από τον κομμουνιστικό διωγμό. Κατά την περίοδο όμως από το 1967 έως το 1991 σταυρώθηκε και ετάφη από το αθεϊστικό Σύνταγμα της χώρας. Τελικά  το 1992 αναστήθηκε και τα τελευταία 25 χρόνια ζει και ανθίζει μέσα στο φως της Αναστάσεως.

Προσωπικά, συγκίνηση, δοξολογία και ελπίδα γεμίζουν την καρδιά μου, καθώς απευθύνομαι στη σεβάσμια Ιεραρχία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας. Έφηβος ακόμα, με θαυμασμό παρακολουθούσα τον ηρωισμό των Ορθοδόξων κληρικών και λαϊκών κατά τη διάρκεια του αδυσώπητου αθεϊστικού διωγμού στην Σοβιετική Ένωση. Αργότερα, ως λαϊκός Θεολόγος, όταν άρχισα να συνειδητοποιώ το χρέος και της δικής μας γενιάς να υπακούσουμε στην τελευταία εντολή του Χριστού «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» (Ματθ. 28:19), με συγκίνηση μελετούσα τη ζωή και το έργο Αγίων Ρώσων Ιεραποστόλων, όπως του Ιννοκεντίου Βενιαμίνωφ, του Νικολάι Καζάτκιν, του Πατριάρχου Τύχωνος.

Δοξολογούμε τον Θεό, διότι ανέδειξε στην Ορθόδοξη Εκκλησία τέτοιες φωτεινές ηγετικές μορφές καθώς και τις πολλές μυριάδες των κληρικών και των λαϊκών, οι οποίοι στη «μακρά νύχτα του διωγμού», όπως είχε προβλέψει ο Πατριάρχης Τύχων, στάθηκαν αμετακίνητοι στην πίστη, «ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς Πνεύματος ῾Αγίου» (A’ Θεσ. 1:6).Ακόμη μια φορά επαληθεύθηκε η διαπίστωση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Τοσοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλησία, πολεμουμένη νικᾶ, ἐπιβουλευομένη περιγίγνεται, ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται, δέχεται τραύματα καί οὐ καταπίπτει ἐκ τῶν ἑλκῶν, κλυδωνίζεται ἀλλ’ οὐ καταποντίζεται… οὐδέποτε γηρᾶ ἀεί ἀκμάζει». (MignePG 52 402).

Για να συνεχίσει η Ορθόδοξος Εκκλησία να ακμάζει και κατά τον 21ο αιώνα είναι ανάγκη: α) Να διατηρήσει τον μυστηριακό και σωτηριολογικό χαρακτήρα της, την αυτοσυνειδησία της ότι είναι «σώμα Χριστού», «τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου.» (Εφεσ. 1:23). β)Να ενισχύει την πίστη των μελών της με βάση την Αγία Γραφή και την πατερική παράδοση, καλλιεργώντας το σταυροαναστάσιμο φρόνημα της Ορθοδόξου πνευματικότητος. γ) Να ενδυναμώνει την ενότητά της, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. δ) Να ανταποκρίνεται στο χρέος της Ορθοδόξου μαρτυρίας ανά την υφήλιο. Επιβάλλεται  να είναι ευαίσθητη στον πόνο, στις αγωνίες και στην κραυγή για δικαιοσύνη και ειρήνη στον σύγχρονο κόσμο. Όσο και αν οι θόρυβοι της τεχνολογικής επαναστάσεως και οι προσωπικές μας αδυναμίες καθιστούν ισχνή τη φωνή μας, η προτροπή του ψαλμωδού παραμένει επίκαιρη: «Εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ σωτήριον αὐτοῦ· ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ» (Ψαλμ. 95: 3). Επανευαγγελισμός στις εκκοσμικευμένες Ορθόδοξες κοινότητες και Ιεραποστολή «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» παραμένουν το χρέος μας και στον 21ο αιώνα. Οι περισσότερες Ορθόδοξες Ακολουθίες τελειώνουν με τον στίχο «Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι ἡμᾶς καὶ εὐλογήσαι ἡμᾶς˙ ἐπιφάναι τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐλεήσαι ἡμᾶς». Αλλ’ η ικεσία του ψαλμωδού δεν καταλήγει στο  «ἡμᾶς». Συνεχίζει: «τοῦ γνῶναι ἐν τῇ γῇ τὴν ὁδόν σου, ἐν πᾶσιν ἔθνεσι τὸ σωτήριόν σου. Ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ὁ Θεός, ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντες». (Ψαλμ. 66:2-4 ).

  

Στιςλοιμώδεις νόσους της διαφθοράς, της πλεονεξίας και αδικίας που μαστίζουν τις εκκοσμικευμένες καπιταλιστικές κοινωνίες, όπως και στο αμόκ της βίας και του μίσους, που στον 21ο αιώνα εκρήγνυται με συνθήματα θρησκευτικά, η αντίδραση της Ορθοδόξου Χριστιανοσύνης είναι: Βίωση της αγάπης -με ταπεινοφροσύνη και θυσιαστική διάθεση- όπως την αποκάλυψε ο Χριστός και την έζησαν εκατομμύρια Αγίων σε όλες τις εποχές. Κανείς άλλος κοινωνικός θεσμός δεν μπορεί να αντικαταστήσει σ’ αυτόν τον τομέα την Εκκλησία˙ αυτή έχει κεφαλή της τον Χριστό, ο Οποίος είναι η Σαρκωμένη Αγάπη του Θεού. Την Εκκλησία, η οποία δεν παύει να διακηρύσσει ότι «Ο Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ». (Α’ Ιω. 4:16).

Η μορφή του Πατριάρχου Μόσχας Αγίου Τύχωνος, που ιδιαίτερα αναλογιζόμαστε αυτές τις ημέρες, υπενθυμίζει το διαρκές χρέος των Ορθοδόξων. Σε μία πρώτη φάση της ζωής του εργάσθηκε ιεραποστολικά για την ανάπτυξη της Ορθοδοξίας στην Αλάσκα. Αργότερα, σε επισκοπές της ρωσικής γης˙ και τελικά, ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ρωσίας, αγωνίσθηκε για την ενότητα, την αντιμετώπιση των ποικίλων διχαστικών τάσεων, επισφραγίζοντας την αγάπη του για τον Χριστό με το μαρτύριο. Έτσι έζησε με αυθεντικό τρόπο το αποστολικό και ποιμαντικό χρέος, όπως καθορίστηκε από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό πριν από την Ανάληψή Του: «Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.»(Πραξ. 1:8). Κατέθεσε τη μαρτυρία του και εντός και εκτός της χώρας του με λόγο, έργο και αίμα.

Θα τελειώσω με μια συμβολική εικόνα. Οι ευαγγελικές περικοπές, που διαβάζουμε καθημερινά, μεταφέρουν τη σκέψη μας στην Παλαιστίνη. Εκεί υπάρχουν δύο μεγάλες λίμνες, που έχουν κάτι κοινό αλλά και μια βασική διαφορά. Η πρώτη, η Γεννησαρέτ, δέχεται τα νερά του ποταμού Ιορδάνη και στη συνέχεια τα αφήνει να κυλούν προς το νότο προσφέροντας ευφορία στη γύρω περιοχή. Η ίδια είναι γεμάτη ζωή. Η δεύτερη, η Νεκρά Θάλασσα, δέχεται επίσης τα νερά του Ιορδάνη, αλλά τα κρατάει για τον εαυτό της. Το νερό εκεί γίνεται πικρό και δεν υπάρχει ίχνος ζωής. Όλοι μας, (άνθρωποι, οικογένειες, χριστιανικές κοινότητες, λαοί κ.τλ) λίγο - πολύ δεχόμαστε τις δωρεές του Θεού. Άλλοι γενναιόδωρα τις προσφέρουν με ευγνωμοσύνη στους συνανθρώπους τους, γονιμοποιώντας  πνευματικά το περιβάλλον τους. Άλλοι τις κρατούν αποκλειστικά για τον εαυτό τους, μοιάζοντας με τη Νεκρά Θάλασσα. Όπως είναι γνωστό ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας κήρυξε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού και έκανε πλήθος θαυμάτων στην περιοχή της Γεννησαρέτ. Αυτή συμβολίζει τον ρόλο της Ορθοδοξίας.

Με την ευκαιρία των σημερινών εορτασμών, ταπεινά ευχόμαστε και δεόμεθα: όπως η Αγιωτάτη Εκκλησία της Ρωσίας, εμπνεόμενη σταθερά από τις μυριάδες των Μαρτύρων και των Αγίων, που άρδευσαν την ιστορία της κατά τη 2η χιλιετία, να συνεχίσει να αναδεικνύει, και κατά τον 21ο αιώνα, ανθρώπους, οι οποίοι βιώνοντας έντονα το μυστήριο της Σωτηρίας, του Σταυρού και της Αναστάσεως, θα ακτινοβολούν στον σύγχρονο κόσμο το ζωογόνο φως του Τριαδικού Θεού, την αλήθεια, την αγάπη και το κάλλος της Ορθοδοξίας.

Εορτασμοί για την 100η επέτειο της επανασύστασης του Πατριαρχείου της Μόσχας - U kremtua 100-vjetori i rivendosjes së Patriarkanës së Moskës

Εορτασμοί για την 100η επέτειο της επανασύστασης του Πατριαρχείου της Μόσχας Συμμετείχε και αντιπροσωπεία της Εκκλησίας μας, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο Από τις 1-4 Δεκεμβρίου, αντιπροσωπεία της Ορθοδόξου Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Αλβανίας, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, επισκέφτηκε τη Ρωσία, όπου συμμετείχε στους εορτασμούς για την 100η επέτειο της επανασύστασης του Πατριαρχείου της Μόσχας. Την αντιπροσωπεία της Εκκλησίας μας πλαισίωναν οι Μητροπολίτης Κορυτσάς, Ιωάννης, ο Μητροπολίτης Αμαντίας, Ναθαναήλ και ο διάκος Σπύρος Τοπάντζα. Στους εορτασμούς συμμετείχαν 11 προκαθήμενοι κι αντιπροσωπείες των αδερφών Ορθόδοξων Εκκλησιών. Με τους εορτασμούς αυτούς μνημονεύτηκε η 100η επέτειος της εκλογής του Αγίου Τύχωνος ως Πατριάρχης Μόσχας. Πρόκειται για τον πρώτο Πατριάρχη που εκλέγει επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας, μετά από μια περίοδο 200 ετών. Ο Πατριάρχης Τύχωνος ήταν ένας εξομολογητής της Ορθοδοξίας και δοκίμασε στους ώμους του το βάρος των διώξεων των μπολσεβίκων κατά της Εκκλησίας. Το Σάββατο, στις 2 Δεκεμβρίου, διεξήχθη η μεγάλη συμπερασματική συνάντηση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας. Η συνάντηση έλαβε χώρα στη Μόσχα, στην Αίθουσα Συνεδριάσεων του Καθεδρικού Ναού του Σωτήρος. Της συναντήσεως προήδρευσε η Αυτού Παναγιώτητά Του Πατριάρχης της Μόσχας και Πάσης Ρωσίας, Κύριλλος. Συμμετείχαν και οι προκαθήμενοι και οι αντιπρόσωποι των τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών, που συμμετείχαν στους εορτασμούς. Στους εορτασμούς συμμετείχαν και ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Θεόδωρος ΙΙ, ο Πατριάρχης Αντιόχειας, Ιωάννης Χ, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Θεόφιλος ΙΙΙ, ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος, ο Πατριάρχης Ρουμανίας, Δανιήλ, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Χρυσόστομος, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας, Σάββας, ο Μητροπολίτης της Τσέχικης και Σλοβάκικης Δημοκρατίας, Ραστισλάβ κ.α. Απευθυνόμενος στους συμμετέχοντες, ο Πατριάρχης Κύριλλος επισήμανε ότι η τελευταία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας ήταν αφιερωμένη στην 100η επέτειο της επανασύστασης του Πατριαρχείου Μόσχας: «Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα ίσως στην πιο δύσκολη στιγμή στην εθνική μας ιστορία, όταν πολλές μεγάλες δυνάμεις, εντός κι εκτός της χώρας, σήκωσαν ανάστημα κατά της Εκκλησίας και του Θεού κι εκείνη άρχισε να υποφέρει αιματηρούς διωγμούς». Τα επτά έτη της πατριαρχικής αποστολής του Αγίου Τύχωνος, ήταν έτη της εξομολόγησης της πίστεως – όχι μόνο επειδή η ζωή του κινδύνευε καθημερινώς είτε γιατί φυλακίστηκε, αλλά επειδή κάθε μέρα έφταναν ειδήσεις για τις θηριωδίες που διαπράττονταν κατά των ιεραρχών και του κλήρου της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και για τα θύματα από τις γραμμές των πιστών. Ενημερώνονταν για την καταστροφή ναών και μονών, για τον αφανισμό της χιλιετούς ορθοδόξου παραδόσεως του έθνους μας... Εν συνεχεία, ο Παναγιώτατος ευχαρίστησε θερμά τους προκαθήμενους και τους εκπροσώπους των τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών. "Εμείς σας καλωσορίζουμε με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό, όντας ενσυνείδητοι ότι οι Εκκλησίες που διοικείτε και εκπροσωπείτε, αντιμετώπισαν επίσης δυσκολίες στην ιστορία τους... Προσευχόμαστε στο Θεό, να διατηρήσει μέσα σε κλίμα ενότητας όλες της Εκκλησίες μας, ανεξαρτήτων των συνθηκών που πολλές φορές είναι πολύ δύσκολες. Στην ενότητα έγκειται η δύναμή μας... Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας του Βολοκολάμσκι, προεδρεύων του Τμήματος για τις Εξωτερικές Σχέσεις της Ρωσικής Εκκλησίας, ανάγνωσε το χαιρετιστήριο μήνυμα που ο Παναγιώτατος, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, απέστειλε στον Πατριάρχη Κύριλλο. Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τους χαιρετισμούς των προκαθήμενων που συμμετείχαν και των προκαθήμενων που δε συμμετείχαν. Στη συνάντηση χαιρέτησε κι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ο οποίος αναφέρθηκε στους πεφωτισμένους ιεράρχες και τις μυριάδες κληρικών και λαϊκών, οποίοι, κατά τη διάρκειας της «μακράς νυκτός» των διωγμών, αντιστάθηκαν και μέσα από τις μαρτυρίες, όπως ο Πατριάρχης Τύχωνος είχε προβλέψει, σταθεροί στην πίστη και περιχαρείς στο Άγιο Πνεύμα (1Θεσ. 1:6). Η φυσιογνωμία του Πατριάρχη Τύχωνος της Μόσχας υπενθυμίζει στους Ορθοδόξους τη σταθερή υποχρέωση τους για την εκπλήρωση της αποστολής, ώστε χάρη της ενότητας να αντιτίθενται στις σχισματικές προσδοκίες και να σφραγίσουν με μαρτυρία την αγάπη τους για το Χριστό. Αυτός ήταν ο τρόπος που ο Άγιος Τύχωνος εκπλήρωσε το αποστολικό και ποιμενικό του καθήκον, παραδίδοντας τη μαρτυρία με το έργο και το αίμα του, εντός κι εκτός της χώρας. Ο Πατριάρχης Κύριλλος, απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο είπε ότι: «Εμείς ακούσαμε τη δική σας μαρτυρία με ιδιαίτερη προσήλωση, διότι εσείς είστε ο πρώτος Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας, η οποία ανέστη εκ νεκρών μετά την ολική καταστροφή. Εκτιμούμε την εμπειρία της δικής σας Εκκλησίας και κατανοούμε την τραγωδία που έζησε ο ορθόδοξος λαός της Αλβανίας, διότι είναι παρόμοιες με την κατανόηση της δικής μας ιστορίας κι απόψεως για το παρελθόν, που εσείς ερμηνεύσατε με άριστο τρόπο και, εν καιρώ, με την δική μας αντίληψη για το μέλλον. Την Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Κορυτσάς, Ιωάννη, τον Μητροπολίτη Αμαντίας, Ναθαναήλ και το διάκο Σπύρο Τοπάντζα, συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία στο Ναό που αφιερώνεται στην εικόνα «Η Θεοτόκος Μαρία – Η χαρά όσων υποφέρουν» στη Μόσχα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος συλλειτούργησε με τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκι, Ιλαρίωνα. Κατά τη λήξη της Θείας Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας είπε, μεταξύ των άλλων: «Μακαριώτατε! Εμείς σας υποδεχόμαστε ως τον προκαθήμενο μιας μαρτυρικής Εκκλησίας. Χθες, μιλώντας μπροστά στους επισκόπους της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, εσείς είπατε ότι η Εκκλησία της Αλβανίας κατά τον ΧΧ αιώνα σταυρώθηκε, ετάφη και στη συνέχεια ανέστη. Σήμερα σε όλη την αλβανική επικράτεια υπάρχουν ορθόδοξοι ναοί. Αν και μέσω εμποδίων, σήμερα η Εκκλησία της Αλβανίας προσφέρει τη δική της μαρτυρία για τον κόσμο. Ο Θεός υποσχέθηκε ότι οι πόρτες της κόλασης δεν θα επικρατούσαν της Εκκλησίας Του. Αυτά τα λόγια αναφέρονται στην Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες υπέστησαν διωγμών σε διάφορες εποχές. Και η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησίας υπέστη τους πιο ανελέητους και αιματηρούς διωγμούς στις αρχές του ΧΧ αιώνα». Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, εντωμεταξύ, τόνισε ότι: "Γνωρίζω με τι μεγάλο ηρωισμό και τόλμη η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πέρασε τις δοκιμασίες τα χρόνια του κομμουνισμού. Με τον αγαπητό αδερφό μου, τον Πατριάρχη Κύριλλο, είμαστε μαζί επί 48 χρόνια – όπως σε δίσεκτα χρόνια έτσι και κατά τα ευλογημένα τελευταία χρόνια. Η ενότητα στις δυσκολίες και στις χαρές είναι εκείνο που χαρακτηρίζεις εμάς τους Ορθοδόξους. Βιώνουμε τις δυσκολίες και τις χαρές ενός του άλλου, σαν δικές μας. Κάθε φορά που τελούμε τη Θεία Λειτουργία, εμείς νιώθουμε την ενότητα και τη σχέση μας με τους Ορθοδόξους όλου του κόσμου». Τη Δευτέρα, στις 4 Δεκεμβρίου, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Θεόδωρος ΙΙ, προεξήρχε του Συλλείτουργου με τους προκαθήμενους των τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών κατά τη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος, την ημέρα της 100ης επετείου της Ενθρόνισης του Αγίου Τύχωνος ως Πατριάρχης Μόσχας. Στο κέντρο του ναού είχε τοποθετηθεί και η λάρνακα με τα λείψανα του Αγίου Τύχωνος. Το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου, οι προκαθήμενοι των τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών έγιναν δεκτοί από τον Πρόεδρο Πούτιν, ενώ στο Κρεμλίνο διοργανώθηκε εορταστική συναυλία αφιερωμένη στην 100η επέτειο της επανασύστασης του Ρωσικού Πατριαρχείου.

U kremtua 100-vjetori i rivendosjes së Patriarkanës së Moskës Mori pjesë një përfaqësi e Kishës sonë, e kryesuar nga Kryepiskopi Anastas Nga data 1-4 dhjetor, një përfaqësi e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, e kryesuar nga Kryepiskopi Anastas, vizitoi Rusinë, ku mori pjesë në kremtimet me rastin e 100-vjetorit të rivendosjes së Patriarkanës së Moskës. Në përfaqësinë e Kishës sonë bënin pjesë edhe Mitropoliti i Korçës, Joani, Mitropoliti i Amantias, Nathanaili dhe dhjakon Spiro Topanxha. Të pranishëm në kremtime ishin 11 primatë dhe përfaqësi të Kishave Orthodhokse motra. Me këtë kremtim u kujtua 100-vjetori i zgjedhjes së Shën Tikhonit si Patriark i Moskës. Ai ishte Patriarku i parë i zgjedhur në krye të Kishës Ruse pas një periudhe 200-vjeçare. Patriarku Tikhon ishte një rrëfyes i Orthodhoksisë dhe mbajti mbi supe peshën e persekutimeve kundër Kishës nga bolshevikët. Të shtunën, më 2 dhjetor 2017, u zhvillua takimi i madh përmbyllës i Sinodit të Shenjtë të Kishës Ruse. Ai u mbajt në Moskë, në Sallën e mbledhjeve të Katedrales së Krishtit Shpëtimtar. Takimi u kryesua nga Shenjtëria e Tij Patriarku i Moskës dhe Gjithë Rusisë, Kirilli. Të pranishëm ishin edhe primatët e përfaqësuesit ne Kishave Orthodhokse lokale, që morën pjesë në këto kremtime. Merrnin pjesë edhe Patriarku Theodori II i Aleksandrisë, Patriarku Joan X i Antiokisë, Patriarku Theophili III i Jerusalemit, Patriarku Irinej i Serbisë, Patriarku Daniel i Rumanisë, Kryepiskopi Krisostomos i Qipros, Kryepiskopi Anastas i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, Mitropoliti Sava i Varshavës, Mitropoliti Rastislav i Republikës Çeke dhe Sllovakisë etj. Duke iu drejtuar të pranishmëve, Patriarku Kirill theksoi se seanca e fundit e Sinodit të Kishës Orthodhokse Ruse i dedikohej njëqindvjetorit të rivendosjes së Patriarkanës: "Kjo ngjarje ka ndodhur ndoshta në momentin më të vështirë në historinë tonë kombëtare, kur shkatërrimi revolucionar preku të gjitha sferat e jetës, kur shumë forca të mëdha, si brenda dhe jashtë vendit, u ngritën kundër Kishës së Perëndisë dhe ajo filloi të vuante nga persekutimet e përgjakshme”. Të shtatë vitet e shërbimit të tij patriarkal, qenë vite të rrëfimit të besimit - jo vetëm për shkak se ai rrezikonte çdo ditë jetën e tij, apo se u burgos, por sepse përditë merrte njoftime për mizoritë e kryera kundër hierarkëve dhe klerit të Kishës Orthodhokse Ruse dhe për viktimat në radhët e besimtarëve. Ai merrte informacione për shkatërrimin e kishave e manastireve, për shkatërrimin e traditës mijëravjeçare orthodhokse të kombit tonë... Më pas, Shenjtëria e tij falënderoi përzemërsisht primatët dhe përfaqësuesit e Kishave Orthodhokse lokale. "Ne ju mirëpresim me dashuri të veçantë dhe respekt, duke qenë të vetëdijshëm se Kishat që ju drejtoni dhe përfaqësoni, përballuan gjithashtu vështirësi në historinë e tyre... I lutemi Zotit, për të ruajtur të gjitha Kishat tona në unitet, pavarësisht nga rrethanat ndonjëherë shumë të vështira. Tek uniteti qëndron forca jonë... Mitropoliti Hilarion i Volokolamskut, Kryetar i Departamentit për Marrëdhënie me Jashtë i Kishës Ruse, lexoi mesazhin e përshëndetjes dërguar Patriarkut Kirill nga Shenjtëria e Tij, Patriarku Ekumenik Vartholomeu. Pastaj u vazhdua me përshëndetjet e primatëve të pranishëm dhe ato të primatëve që nuk ishin të pranishëm. Në takim përshëndeti edhe Kryepiskopi Anastas, i cili foli për hierakët e ndritshëm dhe miriadat e klerikëve e laikëve, të cilët gjatë “natës së gjatë” të persekutimit, qëndruan edhe në mes të vuajtjeve, ashtu si Patriarku Tikhon parashikoi, të qëndrueshëm në besim dhe të gëzuar në Shpirtin e Shenjtë (1Thes. 1:6). Figura e Patriarkut Tikhon të Moskës u kujton Orthodhoksëve detyrimin e tyre konstant për të përmbushur misionin, që për hir të unitetit t’i kundërvihen aspiratave skizmatike dhe të vulosin me martirizim dashurinë e tyre për Krishtin. Ishte kjo mënyra se si Shën Tikhoni përmbushi detyrën e tij apostolike dhe baritore, duke e dhënë dëshminë me veprën e gjakun e tij, brenda dhe jashtë vendit. Duke iu drejtuar Kryepiskopit Anstas, Patriarku Kirill tha se, “Ne e dëgjuam dëshminë tuaj me kujdes të veçantë, sepse ju jeni i pari Primat i Kishës së Shqipërisë, e cila u ngjall së vdekurish pas shkatërrimit total. E vlerësojmë përvojën e Kishës suaj dhe e kuptojmë tragjedinë që kaloi populli orthodhoks i Shqipërisë, sepse janë të ngjashme me kuptimin tonë të historisë dhe pikëpamjen për të shkuarën, të cilat ju i shpjeguat në mënyrë të shkëlqyer dhe në të njëjtën kohë, me këndvështrimin tonë për të ardhmen. Të dielën, 3 dhjetor, Kryepiskopi Anastas, i shoqëruar nga Mitropoliti i Korçës, Joani, Mitropoliti i Amantias, Nathanaili dhe dhjakon Spiro Topanxha, morën pjesë në Liturgjinë Hyjnore në Kishën kushtuar ikonës "Hyjlindësja Mari - Gëzimi i atyre që vuajnë" në Moskë. Kryepiskopi Anastas bashkëmeshoi me Mitropolitin e Volokolamskit, Hilarionin. Në fund të shërbesës, Mitropoliti Hilarion tha ndër të tjera: "Fortlumturia Juaj ! Ne ju mirëpresim si Primatin e një Kishe martire. Dje, duke folur përpara peshkopëve të Kishës Orthodhokse Ruse, ju thatë se Kisha e Shqipërisë në shekullin XX u kryqëzua, u varros dhe më pas u ringjall. Sot në të gjithë territorin e Shqipërisë ekzistojnë kisha orthodhokse. Edhe pse jo pa pengesa, sot Kisha shqiptare ofron dëshminë e saj për botën. Zoti premtoi se portat e ferrit nuk do të mbizotëronin kundër Kishës së Tij. Këto fjalë i referohen Kishës së Shenjtë, Katholike dhe Apostolike. Por ne e dimë se Kishat Orthodhokse lokale iu nënshtruan persekutimit në epoka të ndryshme. Dhe Kisha Orthodhokse Ruse kaloi nëpër persekutimet më të rënda dhe mizore në fillim të shekullit XX”. Ndërsa Kryepeshkopi Anastas theksoi se: "E di se me çfarë heroizmi dhe guximi të madh Kisha Orthodhokse Ruse kaloi sprovat në vitet e komunizmit. Me vëllain tim të dashur, Patriarkun Kirill, kemi qenë së bashku për 48 vite - si në vite të vështira ashtu edhe në vitet e bekuara të kohëve të fundit. Ky unitet në vështirësi dhe në gëzime na karakterizon ne orthodhoksët. I përjetojmë vështirësitë dhe gëzimet e njëri-tjetrit si tonat. Çdo herë që shërbejmë Liturgjinë Hyjnore, ne ndiejmë unitetin dhe lidhjen tonë me Orthodhoksët e mbarë botës”. Të hënën, 4 dhjetor, Patriarku i Aleksandrisë Theodhori II kryesoi bashkëmeshimin me primatët e Kishave Orthodhokse lokale në Liturgjinë Hyjnore të kryer në Katedralen e Krishtit Shpëtimtar, në ditën e 100-vjetorit të Fronëzimit të Shën Tihonit si Patriark i Moskës. Në qendër të kishës ishte vendosur edhe arka me lipsanet e shenjtorit. Mbrëmjen e 4 dhjetorit primatët e Kishave lokale Orthodhokse u pritën nga Presidenti Putin dhe në Kremlin u dha një koncert festiv kushtuar 100-vjetorit të rivendosjes së Patriarkanës Ruse.

 Ruse.

Δείτε την εκπομπή "Εδικες Αποστολές" - Στη Χιμάρα και τα Τίρανα [Βίντεο]

Στην παραίσθηση του εθνικισμού

O Φάνης Παπαθανασίου παρουσιάζει μια εκπομπή δημοσιογραφικών αποστολών και έρευνας με τίτλο «Ειδικές αποστολές».

Οι «Ειδικές αποστολές ταξιδεύουν στη Χιμάρα και στα Τίρανα και παρουσιάζουν μια εκπομπή για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες ομογενείς.

Ο Φάνης Παπαθανασίου ερευνά τι συμβαίνει με τις περιουσίες των συμπατριωτών μας στη Χιμάρα και γιατί η αλβανική κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για την κατεδάφιση σπιτιών και την απαλλοτρίωση οικοπέδων στην παραθάλασσια περιοχή της Χιμάρας. Η εκπομπή αναζητά τις αιτίες της στροφής του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα στον εθνικισμό και πώς αυτή συνδέεται με τα σοβαρά προβλήματα που βιώνει η κοινωνία και με τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.

Σκηνοθεσία: Έλενα Λαλοπούλου
Έρευνα-αρχισυνταξία: ΠιέρροςΤζανετάκος
Διεύθυνση παραγωγής: Ελένη Ντάφλου