Kur të tjerët jetonin në pemë Athina e Perikliut ishte një prej mrekullive të botës!
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018
Orthodhoksia Dëshmorja e madhe e Krishtit.
Orthodhoksia Dëshmorja e madhe e Krishtit.
Kisha është trupi i Krishtit, dhe përbëhet nga gjithë ata njerëz që besojnë tek Ai drejtë dhe vërtetë, ashtu siç Ai na mësoi. Kisha Orthodhokse është ajo “Një Kishë, e shenjtë, Katholike (e përgjithshme) dhe Apostolike”, ashtu siç thotë Simboli i Besores. Thotë “Një”, që do të thotë se nuk ekzistojnë kisha të tjera.
Dhe ajo Një Kishë është Orthodhoksia. Të tjerat që duan të duken si kisha, nuk janë kisha, por herezi. Kisha Orthodhokse është e vetmja që ka mbajtur deri sot ato ç’ka mori nga Apostujt dhe nga pasardhësit e tyre, Etërit e shenjtë.
Të ashtuquajturat “kisha” papike, protestante si dhe disa të tjera më të vogla se këto, nuk ruajtën të pandryshuara ato ç’ka morën që nga fillimi i Kishës së Krishtere, por i ndryshuan, sipas mendimeve dhe dëshirave të njerëzve, ndaj sot janë të transformuara aq shumë saqë dikush pyet veten se çfarë lidhje kanë ata me mësimin e Krishtit me ato gjëra që ata mësojnë dhe veprojnë.
Ulën mësimin hyjnor në përmasat e njeriut mëkatar, me ato vogëlsitë e tij, me ato ambiciet e marra të tij, me interesat e tij, me ato egoizmat rraciale të tij.
Me këtë mënyrë, këto të ashtuquajtura kisha, u katandisën si sisteme të kësaj bote, si gjithë ato të tjerat që synojnë në plan me qëllime përfitimi, shpesh herë me mënyrën më të shëmtuar dhe satanike, aq, saqë nëvend se t’i tërheqin në Krishtin shpirtrat që kanë etje për shpëtim, ato dele të humbura, i përzënë dhe i hedhin në ateizëm dhe në indiferentizëm për shpirtin e tyre, ashtu siç bënin Farisenjtë, ku Zoti për ata tha, me zemërim: <<Por mjerë ju, o skribë dhe farisenj hipokritë! Sepse mbyllni mbretërinë e qiejve para njerëzve; sepse as ju nuk hyni, as nuk i lini të hyjnë ata që janë për të hyrë>> (Matth. 23, 13).
Ato gjoja kisha në brendësi të tyre janë sisteme të volitshme, të bëra sipas dobësive dhe dëshirave mëkatare të njeriut, sepse, me frymën e tyre praktike (logjikën e “thatë”), tentuan të pastronin mësimin e Krishtit nga ato gjoja ekzagjerimet, që janë të papranueshme ndaj frymës praktike, ashtu siç është p.sh. papronësia, apatia, përkushtimi i përsosur në Zotin me gjithë shpirt dhe me gjithë mendje, dmth. jeta murgjërore, izolimi nga bota, nga gjërat e botës, dhe nga aktiviteti social – shoqëror, nga politika, “braktisja” e trupit e.t.j.
Me fjalë të tjera, këto “kisha”, që bën gjithçka të rehatshme për të tërhequr kështu kollaj njerëzit që nuk durojnë në provat dhe në ndeshjet frymore, thellë brenda tyre nuk synojnë në jetën e ardhshme, por në këtë, materiale, dhe nuk thonë fjalët e Apostull Pavli <<Sepse nuk kemi këtu qytet të përhershëm, por kërkojmë atë që ka për të ardhur>> (Heb. 13, 12) por e thonë mbrapsht <<Nuk kemi qytet që presim të vijë, por ate që është këtu kërkojmë>>.
Këto ata i konsideruan si gjëra çnjerëzore dhe të paaritshme nga vetë njeriu në lidhje me vetë forcat e tij. Dhe ndaj, bashkangjitën krishtërimin me dobësitë e tyre, duke krijuar një “krishtërim” të rehatshëm, domethënë një mësim të rrem të Krishtit, të “korrigjuar” sipas sistemeve të botës, ku nuk ka asnjë lidhje me Krishtin, veçse me emrin e Tij.
Ndaj dhe mënyra e “adhurimit” të tyre, nëvend se të ketë frymë adhurimi dhe liturgjike siç e ka Kisha Orthodhokse, mori karakter prej bote, shërbesat morën karakter teatral, muzika dhe piktura humbën stilin liturgjik dhe frymor të tyre, duke u katandisur arte bote, që i shërbejnë njerëzëve me mentalitet prej kësaj bote, që nuk kanë asnjë lidhje me Fenë dhe Kishën.
Dhe kjo ndodh sepse nuk përfaqëson kombe të mëdha me forcë politike dhe mekanizëm politik, sepse nuk ka mbi veten shenjën e satanait (yllin pesëkëndësh).
Me të gjitha këto, këto të ashtuquajtura “kisha”, që janë, siç tham, transformime të panjohura të Kishës së vërtetë të Krishtit, shfaqen sikur të ishin “kisha” autentike të Tij, dhe me një krenari djallëzore kërkojnë që ato të cakotojnë çështjet e fesë së krishtere në botë duke kërkuar të kenë vëndet e para nëpër konferenca.
Dhe kjo ndodh, sepse vendet, në të cilat kanë ndërtuar selitë e tyre këto pseudokisha, sot kanë forcë politike, dhe me anë të tyre kërkojnë të nënshtrojnë njerëzimin. Ndërsa ajo Një Kishë, e shenjtë, Katholike dhe Apostolike domethënë Orthodhoksia, Kisha e vërtetë dhe e patransformuar e Krishtit, që nuk ndryshojë udhë, karakter dhe anën e jashtme deri sot, ajo “Një Kishë”, që heretikët e konsiderojnë herezi, qëndron e mbledhur, si “komshia e varfër”.
Dhe nëvend se ta njohim si themel të pashkatërrueshëm të krishtërimin, si nënën e nderuar e të krishterëve, ku prej Saj mësuam fenë dhe morëm gjithçka, besën, ritet, artin kishtar e.t.j., i bëjmë mësuesin dhe këshilltarin.
Dhe Apostull Pavli thotë: <<duke ditur se ashtu siç jeni pjesëmarrës në mundime, kështu do të jeni pjesëmarrës edhe në ngushëllim>> (B’ Kor. 1, 7).
Dhe nëvend se të kthehen mbrapa në udhën e duhur ata rebel, që e braktisën ate dhe u endën në shkretëtirën e gënjeshtrës, kanë arrogancën për ta nxitur ate (Kishën) të heqë dorë nga udha që Zoti i ka gdhendur duke kërkuar të bashkohet me ata.
O, paturpësi djallëzore! Fëmijët e rremë të konsiderojnë të rremë. Këto nuk i thotë ndonjë fantazi, këto thuhen në histori që nuk mund të ndryshojë asnjë papë.
Por krah veçorive që vërtetojnë se Kisha autentike është Orthodhoksia, është dhe kjo: Se kjo Kishë përndiqet, vuan, ndeshet, përulet, dhuron Martirë që nga koha që botën pushtonin hordet romake e deri më sot.
Ky keqpësim i Orthodhoksisë është më shumë titull i palëkundur i origjinalitetit të saj që në fillimin të Saj sipas fjalëve që Zoti tha: <<Kur mua përndoqën dhe ju do t’ju përndjekin>> dhe <<kushdo nga ju që do të dojë të jetë i pari, do të jetë shërbëtor i të gjithëve>> (Mark .10, 43 – 44). Apostull Petro thotë: <<gëzohuni, duke qenë pjestarë të mundimeve të Krishtit>> (A’ Petr. 4, 11).
Sipas këtyre fjalëve Orthodhoksia ka bekimin të përndiqet. Kryepiskopi Englez i cili kishte udhëtuar dikur në Moskë, deklaroi se kisha Ruse po bën ndeshje të madhe kundra propangandës së ateizmit. Atje ku ka ndeshje për Besimin, atje gjendet Krishti që tha: “Mbretëria e Perëndisë dhunohet, dhe dhunuesit e rrëmbejnë ate”.
Dhe për të folur shkurtimisht, Zoti nuk lumuroi kurrë ata që bëjnë qejfe dhe pushtetarët, por të përndjekurit, të varfërit dhe të përbuzurit. E varfër dhe e përbuzur është Kisha Orthodhokse, të pasura dhe pushtetare janë disa prej atyre që duan të quhen Kisha (papizmi, protestantizmi e.t.j). Cila, pra, nga ato është e vërtetë, Kisha në Krishtin, sipas Ungjillit?
Shën Isaak Siriani, shkruan këto fjalë: “Kjo është ajo që tregon se tek cilët banon Fryma e shenjtë, fakti që nuk i mëson në qejfet, në rehatitë dhe në jetën pa preokupime, por vetëm mundime, ngasje dhe vuatje lejon Perëndia t’i torturojnë”. Dhe atëherë kur Apostull Pavli i lutej Krishtit për ta shpëtuar nga një torturë që kishte, dhe që e quan “gjemb”, Krishti i tha: “Të mjafton hiri që të kam dhënë. Sepse fuqia ime, me anë dobësisë tënde shfaqet”. Dmth, “Nuk po të tërheq ngasjen, por po të jap fuqinë për ta duruar”. Sepse përndryshe “si do shfaqet fuqia ime?”.
Mirpo Kisha jonë Orthodhokse, në këtë epokë dinake të materializmit dhe të kompromiseve, e ka humbur karakterin e Saj heroik, dhe njohjen e përunjur të Saj se është ajo Një Kishë, Katholike dhe Apostolike, dhe rrin e diskuton për Bashkim!
Ja cfarë shkruante për perëndimorët, para 350 viteve një Patriark trim, i cili u martirizua për Besimin: “Ata Romenjtë (të rinjtë orthodhoks) që shkojnë në Romë (në akademi teologjike papike) për të mësuar, tjetër gjë nuk mësojnë veçse si t’i kundërvihen Romenjve (orthodhoksëve, pasi kthehen nga roma me helmin heretik që morën që andej). Edhe ata që i mësojnë, tjetër gjë nuk po u tregojnë, veçse si të mësojnë për të prishur dogmat e Kishës Lindore (Orthodhoksinë)”.
Bashkimi, kjo “vjershë” shekullore, që i thonë Orthodhoksisë së stërmunduar ata që e urrejnë dhe që shikojnë gjithnjë si të shfrytëzojnë agonitë e Saj, pseudovëllezërit e Saj (ekumenistat). Ai bashkim është bashkimi që ujku (heretikët dhe pseudobarinjtë) i thonë deles (besimtarëve). Delja fatkeqe e përulur dhe pa asnjë dyshim ndërmend dhe ujku që me zë të ëmbël i thotë: “Qingji im, sa shumë të dua! Ja, e shikon si po më kullojnë jargat nga dashuria. Tani do të të ha, dhe do bashkohemi”!
Për këtë bashkim bën fjalë vëllai ynë i dashur më Krishtin (papa). O ju, udhëzues të Orthodhoksisë, që dashuroheni me të (ujkun), dhe që po shvishni Kishën tonë nga karakteri i Saj i ndershëm dhe i nderuar (Dogmat – Kanonet), për të lehtësuar ate bashkim të mallkuar. Nuk ju intereson nëse Brezin tonë (të orthodhoksëve) e përpin Latini (papa), dhe do zhuket. Mjerë ju (ekumenistat)!!!
Sot mungojnë “barinjtë e mirë të cilët akoma dhe shpirtin (jetën) e tyre sakrifikojnë për shpëtimin e deleve”. Kërkojnë të fusin brenda vathës ujqërit bashkë me delet (përzierja e feve – sinkretizëm).
Vetë ai i shkrojti papës: “Nëse nuk kemi urtësinë e jashtme (diturinë e botës), kemi, me hirin e Krishtit, urtësi të brendshme dhe frymore, e cila zbukuron besën orthodhokse, dhe në këtë gjendemi gjithnjë më lartë se latinët (papikët), në mundime, në vështirësi dhe në ngrejtjen e kryqit tonë dhe në derdhjen e gjakut tonë për besimin dhe dashurinë e Saj për Zotin tonë Jisu Krisht.
Kështu shprehen trimat e Orthodhoksisë, Pohuesit dhe Martirët, ata që e duan më shumë se vetë jeta e tyre.
Nëse do kishte mbizotëruar Turku mbi Frangët (papizmin), të “krishterë” atje nuk kishe për të gjetur. Dhe në Greqi, gjenden këtu e treqind vjet, njerëzit vuanin dhe hiqnin vështirësi, për të qëndruar në besën e tyre! Shkëlqen besa e Krishtit dhe misteri i shprestarisë, dhe ju më thoni se nuk kemi urtësi? Urtësinë tënde nuk e dua, përpara Kryqit të Krishtit”.
Nga Foti Kodoglu 1895 - 1965 
📷
☦ ikonograf
📷☦ ikonograf
të cilin shumë e mbajnë për të shenjtë.
Ekstrakt nga libri: “Mesazhe shpëtimprurëse për mbrojtjen tonë gjatë viteve të fundit”, nga botimet “Kosherja Orthodhokse” Selanik).
Oι εγκληματίες Τσάμηδες και οι ανεδαφικές τους διεκδικήσεις!
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ
Διαδίδεται ότι διεξάγονται μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας για την επίλυση των εκκρεμοτήτων μεταξύ των δύο χωρών. Ασφαλώς, από την πλευρά των Αλβανών θα τεθεί προς διαπραγμάτευση και το ανύπαρκτο θέμα των Αλβανοτσάμηδων της Θεσπρωτίας. Ας έχουν υπόψη τους οι Έλληνες διαπραγματευτές ότι οι κραυγές των Τσάμηδων «για αποκατάσταση στις πατρογονικές εστίες», οι οποίες υποθάλπονται και υποκινούνται και από το επίσημο αλβανικό κράτος, δεν είναι τίποτε άλλο απόγές για ένα ανύπαρκτο θέμα, που εφευρέθηκε από τους Αλβανούς ως αντίβαρο του Βορειοηπειρωτικού. Το θέμα, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, και κατά τρόπο προκλητικό, το φέρνουν στην επικαιρότητα για αντιπερισπασμό και προς τέρψη του αλβανικού λαού, ο οποίος, για χρόνια τώρα, τρέφεται με μίσος κατά της Ελλάδος.
Ο πληθυσμός των Αλβανοτσάμηδων το 1923 δεν ξεπερνούσε τις είκοσι χιλιάδες (20.000). Το 1926 η ελληνική Κυβέρνηση δέχτηκε να εξαιρεθούν από την ανταλλαγή των πληθυσμών οι Τσάμηδες, οι οποίοι, κατά το διάστημα του Μεσοπολέμου και μέχρι την έναρξη του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου, απολάμβαναν πλήρη δικαιώματα, θρησκευτικά, διοικητικά και εκπαιδευτικά. Κατείχαν τα πιο εύφορα εδάφη της Θεσπρωτίας σε αντίθεση με τους Έλληνες που ζούσαν στις ορεινές και άγονες περιοχές.
Δυστυχώς, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες δεν εκτίμησαν τις ελευθερίες που απολάμβαναν και από το 1941-1944 συνεργάστηκαν με τις φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις και βιαιοπράγησαν εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού. Οργανωμένες ομάδες περιέρχονταν την περιοχή και δολοφονούσαν, βίαζαν, πυρπολούσαν, άρπαζαν περιουσίες και γενικά διέπρατταν αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος των ντόπιων Ελλήνων Χριστιανών. Ανήκουστη η «εν ψυχρώ» δολοφονία των σαράντα εννέα (49) προκρίτων της Παραμυθιάς. Από τον Ιούλιο του 1943 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 1944, κατά τη διάρκεια δηλ. της γερμανικής κατοχής, οι Τσάμηδες είχαν ιδρύσει, με το όνομα «Εθνική Αλβανική Επιτροπή» (Ksili Nasional Skiperat) και κυβέρνηση. Τα ένοπλα μουσουλμανικά τάγματα που είχαν συσταθεί, αγωνίζονταν για την αυτονομία της Θεσπρωτίας και τη μελλοντική της υπαγωγή στο αλβανικό κράτος.
Το καλοκαίρι του 1944 έγιναν σφοδρές μάχες στη Θεσπρωτία μεταξύ των ανταρτικών ομάδων του ΕΔΕΣ και των Γερμανών. Σ’ αυτές τις μάχες οι Τσάμηδες πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών. Λίγο πριν από την απελευθέρωση κάτω από το βάρος της ενοχής τους πέρασαν ομαδικά τα σύνορα και μπήκαν στην Αλβανία. Οι Τσάμηδες που εγκατατάθηκαν αρχικά στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου και στη συνέχεια στη Μέση Αλβανία λογαριάζονται περίπου σε δεκαοχτώ χιλιάδες.
Με τα πιο μελανά χρώματα οι κάτοικοι της Θεσπρωτίας περιγράφουν τις βιαιότητες και τα όργια των δημίων Τσάμηδων. Ο Σπύρος Μουσελίμης στο βιβλίο του «Ιστορικοί περίπατοι ανά τη Θεσπρωτία», Αθήνα 1976, γράφει: «Οι Τσάμηδες εξεστράτευσαν μετά των Γερμανών κατά των χωρίων της Κοιλάδας του Αχέροντα, επυρπόλησαν εκεί 24 χωριά, απήγαγον ομήρους περί τους 300, εφόνευσαν πλέον των 800, εβίασαν γυναίκες και παρθένους, απαγαγόντες και περί τας 50 κορασίδας εις χαρέμια των, ελεηλάτησαν όλον τον ζωικόν και κινητόν πλούτον των χωρίων και κατεδίκασαν τους εναπομείναντας και καταφυγόντας διά την σωτηρίαν των εις τα όρη να υποστώσιν τον εξ ασιτίας θάνατον... Οι Τουρκοτσάμηδες φάνηκαν τρισχειρότεροι των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών».
Μέχρι σήμερα οι Τσάμηδες στα μέρη της Αλβανίας που εγκαταστάθηκαν και κυρίως στην Κονίσπολη, κοντά στα σύνορα με τη Θεσπρωτία, δεν έπαψαν να επιτίθενται κατά της Ελλάδος, έχοντας συμπαραστάτες αλβανικούς σοβινιστικούς κύκλους και την ίδια την αλβανική Πολιτεία.
Ο Μιχάλης Τρίτος, Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) σε μία περισπούδαστη μελέτη στην Επιστημονική Επετηρίδα «Βορειοηπειρωτικά», τ. ΣΤ’, Ιωάννινα 2018, σελ. 31 και εξής, με πλούσια βιβλιογραφία για το θέμα, αναφέρεται στην επιθετική στάση των Τσάμηδων, που πρωτοστάτησαν στα επεισόδια προς την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, όπως τα επεισόδια κατά την ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, την πυρπόληση το 1998 του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Μετόχι, στις καταπατήσεις εκκλησιαστικών περιουσιών και πολλά άλλα.
Η οργάνωση «Τσαμουριά» δραστηριοποιείται επικίνδυνα: Τον Ιούνιο του 2002 έκαναν πορεία στην ελληνική Πρεσβεία των Τιράνων ζητώντας την επανεξέταση των περιουσιών των Τσάμηδων στην Ελλάδα. Προέβησαν στην έκδοση προπαγανδιστικών βιβλίων, όπως το βιβλίο «Ντοκουμέντα για την Τσαμουριά 1912-1913», γραμμένο από την ιστορικό Kalliopi Naska. Ένα βιβλίο που διαστρεβλώνει ασύστολα την ιστορική πραγματικότητα. Άλλο βιβλίο είναι ένα δίτομο βιβλίο 1.600 σελίδων του Alberti Katini που αναφέρεται στις διεκδικήσεις για την Τσαμουριά, όπως επίσης το βιβλίο του Χαϊρεντίν Γιουσούφι με τίτλο: «Ο Μουσάι Ντέμι και η αντίσταση των Τσάμηδων (1800-1947)», το οποίο θεωρείται συνέχεια του βιβλίου της Kalliopi Naska.
Να αναφέρουμε επίσης τα αλβανόφωνα περιοδικά «Κόχα» (Εποχή) και «Άμα» (Μητέρα Πατρίδα), τα οποία στα δημοσιεύματά τους περιλαμβάνουν τους Νομούς Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Άρτας, Πρέβεζας, Φλώρινας, Καστοριάς και τμήμα του Νομού Γρεβενών.
Συνεχείς είναι οι ανεδαφικές «ιστορικές θέσεις» των Αλβανών με άρθρα στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο, όπως και στους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Οι ανεπίτρεπτες προκλήσεις και η συνεχής παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας είναι ανάγκη να απασχολήσουν την ελληνική κυβέρνηση και τους διαπραγματευτές που συζητούν την διευθέτηση των εκκρεμοτήτων μεταξύ των δύο χωρών. Ειδικότερα για το θέμα των εγκληματιών Τσάμηδων οφείλει η ελληνική κυβέρνηση να είναι ανυποχώρητη και να μην ικανοποιήσει τις παράλογες απαιτήσεις τους.
Ο ΡΑΜΑ «ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ» ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ!
Επιδιώκει επαναχάραξη συνόρων με στόχο την υλοποίηση του ονείρου του για «Μεγάλη Αλβανία»
Χωρίς εξωτερική πολιτική η χώρα μας, απλός... θεατής των ραγδαίων ανακατατάξεων στην περιοχή
• Εξελίξεις που αναμένεται να συνθέσουν μια νέα πραγματικότητα στο χώρο των Βαλκανίων, δρομολογούνται το τελευταίο διάστημα κάτω από την πίεση που ασκούν -από διαφορετική αφετηρία- Αμερικανοί, Γερμανοί, Ρώσοι και Τούρκοι.
Αν και θεωρητικά οι μεγάλες δυνάμεις υποστηρίζουν ότι οι κινήσεις και οι σκέψεις τους εξυπηρετούν την ειρήνη και την ασφάλεια στην ταραγμένη περιοχή, στην πραγματικότητα αυτές είναι "μάχες" για τον έλεγχο και την κυριαρχία τους στις χώρες και τους λαούς της Βαλκανικής.
Στο παρόν στάδιο οι εξελίξεις δεν περιλαμβάνουν άμεσα την Ελλάδα. Εν τούτοις, οι επιπτώσεις τους, αν προχωρήσουν τα σχέδια που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν σε προτεραιότητα και τον επανακαθορισμό των συνόρων μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, είναι πολύ πιθανό να επηρεάσουν και τη χώρα μας, καθώς θα γίνει αναπροσαρμογή των διεθνών και διμερών σχέσεων, συμφωνιών κλπ.
Τοποτηρητής του Ερντογάν!
Κομβικό ρόλο στις συζητήσεις και στους σχεδιασμούς που γίνονται στο παρασκήνιο, διαδραματίζει η Αλβανία και προσωπικά ο Πρωθυπουργός της Έντι Ράμα, ο οποίος έχει μετατραπεί σε τοποτηρητή του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.
Αν και ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, ο στόχος της επαναχάραξης των συνόρων είναι κοινός. Ο Ερντογάν επιθυμεί και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία να παρουσιαστεί ως ο προστάτης όλων των Μουσουλμάνων και ιδίως αυτών της Βαλκανικής, που σήμερα (εκτός της Βουλγαρίας) είναι διασκορπισμένοι και σε Σκόπια, Κόσσοβο, Αλβανία. Ο Έντι Ράμα μέσω της πιθανής επαναχάραξης των συνόρων, έρχεται πιο κοντά στο ''όνειρό του" για τη Μεγάλη Αλβανία, που σε αρχικό στάδιο θα περιλαμβάνει το Κόσσοβο, μελλοντικά κάποιο τμήμα των Σκοπίων και θα μπορεί στη συνέχεια να θέτει επί τάπητος και τις ανιστόρητες διεκδικήσεις του κατά της Ελλάδος.
Την επιθετική ρητορική κατά της χώρας μας, ενθαρρύνει ο Ταγίπ Ερντογάν,- ο οποίος όπως προχθές έγραψε ο "Π.Λ." επικαλούμενος δημοσιεύματα Αλβανικών μέσων ενημέρωσης- έφτασε στο σημείο να αξιώνει από τον Έντι Ράμα μέχρι και την αποπομπή υπουργών του από την Κυβέρνηση, με ονομαστική αναφορά στον υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπουσάτι, που εκτός του ότι έχει σπουδάσει στην Ελλάδα, δεν φαίνεται να είναι και τόσο πειθήνιο όργανο στις τουρκικές απαιτήσεις.
Αδυσώπητες συγκρούσεις
Αλβανία και Τουρκία, είναι ολοφάνερο ότι σιγοντάρουν με κάθε τρόπο την ενοποίηση των κρατιδίων Αλβανίας και Κοσόβου, προοπτική που φαίνεται αναπόφευκτη τα επόμενα χρόνια, ειδικά μάλιστα όταν οι συγκρούσεις Ευρωπαίων, Ρώσων και Αμερικανών για την διατήρηση ή την επέκταση των ζωνών επιρροής στα Βαλκάνια, φαίνεται να είναι πλέον αδυσώπητες.
Οι ευθύνες της Ε.Ε. και ειδικότερα της Γερμανίας που για μια ακόμη φορά επιχειρεί να διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή είναι τεράστιες, καθώς παραβλέπουν το γεγονός ότι μεθοδικά η Αλβανία προωθεί την ένωσή της με το Κόσσοβο. Ήδη υπάρχει συμφωνία για τελωνειακή ένωση, που δημιουργεί τετελεσμένα όταν θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε.
Σερβία και Κόσσοβο
"Νερό στο μύλο" των επιδιώξεων Αλβανίας και Τουρκίας, ρίχνει ασφαλώς και η Σερβία,η οποία για τους δικούς της, εθνικούς λόγους, έχει έρθει σε συμφωνία με το Κόσοβο, αλλά και με την Αλβανία, την οποία αναγνωρίζει ως «εγγυήτρια δύναμη», ώστε να συζητήσουν το ενδεχόμενο ανταλλαγής εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, εκείνων των περιοχών στις οποίες πλειοψηφεί αντίστοιχα το Σερβικό και το Αλβανικό στοιχείο.
Για την εξέταση της συγκεκριμένης πρότασης, συμφωνήθηκε μάλιστα να πραγματοποιηθεί συνάντηση μεταξύ των Προέδρων Σερβίας, Κοσόβου και του Αλβανού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα, που έχει θέσει στο περιθώριο και στο θέμα αυτό τον Πρόεδρο της χώρας του Ιλίρ Μέτα. Το ενδεχόμενο επίτευξης συμφωνίας στηρίζουν ήδη έμμεσα οι Αμερικανοί, που διεμήνυσαν ότι δεν είναι αντίθετοι σε αυτή, καθώς τους δίνεται μια ακόμη ευκαιρία να αποκόψουν οριστικά την επιρροή της Ρωσίας σε χώρες της Βαλκανικής.
Απλός θεατής η Ελλάδα!
Στις εξελίξεις που διαδραματίζονται δείχνει να είναι αμέτοχη και απλός θεατής η Ελληνική Κυβέρνηση. Εκτός της πρόθεσής της να επισπεύσει τις ετεροβαρείς για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνίες με Σκόπια και Αλβανία, δεν υπάρχει διαμορφωμένη κυβερνητική και πολύ περισσότερο εθνική πολιτική, για τα εξωτερικά θέματα και ειδικότερα για την αποτροπή δυσμενών επιπτώσεων από το «ντόμινο» που θα προκαλέσουν οι εξελίξεις σε Κόσοβο- Σκόπια- Σερβία.
Συνεχείς υποχωρήσεις!
Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: Επιτρέπει ή και συζητά εδαφικές «τροποποιήσεις» στα Ελληνοαλβανικά σύνορα στα σημεία των «πυραμίδων», που μπορεί να φαίνονται αθώες, αλλά κανένας δεν γνωρίζει το εύρος τους. Αφήνει ουσιαστικά αναπάντητες τις Αλβανικές προκλήσεις για τους «Τσάμηδες» και τις απαιτήσεις που εγείρει για αποζημιώσεις κλπ. και το χειρότερο είναι ότι ακόμη και στις σημερινές συνθήκες που διαμορφώνονται η Ελληνική Κυβέρνηση δεν αξιοποιεί το ζήτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, που αποτελεί πλειοψηφία στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Κάνοντας μάλιστα βήματα πίσω- σύμφωνα πάντα με πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει- η Κυβέρνηση Τσίπρα- Καμένου, είναι έτοιμη να απαρνηθεί και να διαγράψει από βιβλία, δημόσια έγγραφα και γενικά το δημόσιο διάλογο, τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» με τη δικαιολογία να μη δοθεί η αφορμή στους Αλβανούς να θέσουν ζήτημα «Τσαμουριάς», που εν τω μεταξύ το θέτουν με κάθε επίσημο και ανεπίσημο τρόπο στο εξωτερικό, εντάσσοντάς τη μάλιστα στη Μεγάλη Αλβανία!
Η ουσιώδης διαφορά
Βέβαια, όπως έχει επισημανθεί κι άλλες φορές από τις στήλες του «Π.Λ.» -και δε λέει να «κατανοήσει» η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στους δύο όρους.
Στη Βόρειο Ήπειρο υπάρχει αναγνωρισμένη διεθνώς Ελληνική Μειονότητα χιλιάδων κατοίκων, ενώ στην ελληνική περιοχή, που οι Αλβανοί ονομάζουν «Τσαμουριά», δεν υπάρχει αλβανικός πληθυσμός.
Με τη στάση αυτή της Ελλάδος, ουσιαστικά εξισώνεται ένα υπαρκτό ζήτημα με ένα εντελώς ανύπαρκτο.
Στο τραπέζι «το Βορειοηπειρωτικό»
Η αναζωπύρωση του ζητήματος της αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια και η προώθηση της Αλβανικής επιδίωξης για ενσωμάτωση του Κοσόβου στην Αλβανία, επαναφέρει το ερώτημα κατά πόσον η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει αμέτοχη και να μη ζητήσει να εξεταστεί το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου στο πλαίσιο του γενικότερου Βαλκανικού ξεκαθαρίσματος ως προς την ομογενοποίηση των πληθυσμών των όμορων χωρών.
Υπάρχει βούληση;
Αυτό βέβαια απαιτεί μια αποφασισμένη και αποτελεσματική Κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να ενημερώσει και να πείσει τις χώρες της Ε.Ε. και τις Η.Π.Α. ότι η ένωση της Αλβανίας με το Κόσοβο, συνδέεται άρρηκτα με τη Βόρειο Ήπειρο και για τις τυχόν επιπτώσεις που θα υπάρξουν για αυτή από μετακινήσεις πληθυσμών κλπ, οπότε θα πρέπει να εξεταστούν όλα από μηδενική βάση.
Σήμερα πάντως και στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε τέτοια κυβερνητική στάση αποκλείεται να υπάρξει…
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018
Aλβανοί τζιχαντιστές δροσίζονται.. λίγο πριν το ολοκαύτωμα κάπου στο Idlib - Xhihadistë shqiptarë freskohen në pishinë para pak betejës!
Σε φωτογραφία που διακινείται από λογαρισμούς προσκείμενους στην τρομοκρατία εμφανίζονται δεκάδες Αλβανοί τζιχαντιστές να δροσίζονται με τα παιδιά τους σε μια πισίνα κάπου κοντά Idlib εν αναμονή της μάχης στο Ιντλίμπ.
.................
Në internet, në llogaritë të cilat janë mike ndaj terrorizmit shfaqen dhjetra xhihadistë shqiptarë që freskohen me fëmijët e tyre në një pishinë diku pranë Idlib në pritje të betejës së Idlib.
Τρίτη 28 Αυγούστου 2018
Οι Αλβανοί αποφασιστικός παράγοντας για τη Βόρεια Μακεδονία”- Πρόκληση από Τίρανα λένε οι Σκοπιανοί
Σκόπια.
«Νέα πρόκληση από τη γειτονιά και αυτή από τον επικεφαλής της διπλωματίας, Ντιτμίρ Μπουσάτι. Μετά την τελευταία άρνηση της μακεδονικής γλώσσας από τη Σόφια και τα Τίρανα θέλουν να επιβληθούν ως παράγοντας της επιβίωσής μας», γράφει το σλαβικό δημοσίευμα.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας, Ντιτμίρ Μπουσάτι, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των Τιράνων «Panorama» δήλωσε ότι επιθυμεί ένα επιτυχημένο δημοψήφισμα στις 30 Σεπτεμβρίου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι μια ευκαιρία για την πρόοδο της χώρας».
Ο Μπουσάτι ανέφερε ότι η Αλβανία υποστήριξε το διάλογο μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων, ενώ η χώρα του ενθάρρυνε τον αλβανικό πολιτικό παράγοντα να είναι πρωταγωνιστής στην αλλαγή ώστε « να επιτραπεί στα Σκόπια να προχωρήσουν στη διαδικασία ένταξης στις ευρω-ατλαντικές δομές».
Ο Αλβανός υπουργός χρησιμοποίησε, μάλιστα, για τη χώρα μας τους όρους «Βόρεια Μακεδονία» και «Σκόπια».
«Ο γείτονάς μας έχει εμπρός του μια μοναδική ευκαιρία. Σε αυτήν τη διαδικασία ο ρόλος των Αλβανών είναι καθοριστικός. Η δημοκρατική σταθερότητα, η διαθρησκευτική κατανόηση και η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ είναι προς το συμφέρον των Αλβανών.
Διατηρώντας μια μακρόχρονη διαμάχη για τη διαφωνία του ονόματος με την Ελλάδα, ή έχοντας ένα οποιοδήποτε άλλο εναλλακτικό σχέδιο που θα μπορούσε να δημιουργήσει κενά ώστε τρίτοι να εισέλθουν στα Σκόπια και στην περιοχή δεν είναι προς το συμφέρον των Αλβανών», δήλωσε ο Μπουσάτι.
Όπως δήλωσε πιστεύει ότι η εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέον από αυτήν τη διαδικασία έχει ιδιαίτερη σημασία για τα ίδια τα Δυτικά Βαλκάνια μετατρέποντάς τα σε μεγαλύτερο χώρο ασφαλείας.
Ο Μπουσάτι, το περασμένο έτος τους ‘Μακεδόνες’ στην Αλβανία, τους αποκάλεσε ως ‘Σλαβομακεδόνες’, ένα ζήτημα για το οποίο οι συμπατριώτες μας στη χώρα αυτή κατέφυγαν στα δικαστήρια για προσβολή, καταλήγει το δημοσίευμα.
(time.mk, faktor.mk, republika.mk, vesti.mk, expres.mk)
--
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
