Ο Αθανάσιος Γκότοβος μιλάει για το θέμα των Τσάμηδων στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Κατερίνα Σχισμένου! - Libër i ri i bazuar në arkivat gjermane për krimet e Çamëve!

Τεράστιο ενδιαφέρον εκδηλώθηκε  μετά την έκδοση του νέου βιβλίου του πανεπιστημιακού Θανάση Γκότοβου -Τσαμουριά- και πολλές συζητήσεις και προβληματισμοί έχουν προκληθεί σε κάθε επίπεδο με τα στοιχεία που φέρνει ο κ.Γκότοβος στο φως. Ήταν για μας άγνωστα και αρκετά αδιευκρίνιστα και νομίζω πως η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο κ. Γκότοβος θα λύσει όχι μόνο πολλές απορίες αλλά συνεισφέρει και στη γνώση και αλήθεια μιας περιοχής που έχει περάσει τόσα πολλά αλλά και σε ρωγμές της ιστορίας που αρχίζουν να φωτίζονται… 1.Τι ακριβώς σημαίνει Τσαμουριά; Η περιοχή του σημερινού νομού Θεσπρωτίας, ένα τμήμα του νομού Πρέβεζας και τμήμα της Βορείου Ηπείρου, στα βόρεια της Κονίσπολης, ονομαζόταν επί Τουρκοκρατίας Τσαμουριά. Υπάρχουν διάφορες εκτιμήσεις για την ετυμολογία της λέξης και επομένως για την αρχική σημασία της. Καμία από αυτές δεν είναι μέχρι σήμερα γενικώς αποδεκτή. 2.Είναι μια σελίδα με αρκετά σκοτάδια στην οποία ρίχνετε φως και μάλιστα τόσο φως σε μια  περίοδο που και πάλι προκύπτουν αλυτρωτικές τάσεις από την όμορη χώρα.  Γιατί όμως αυτή την περίοδο; Τι νομίζετε πως το προκαλεί; Η περίοδος της Κατοχής είναι όντως μια από τις πιο σκοτεινές και αιματηρές περιόδους για τη Θεσπρωτία και την Πρέβεζα, διότι τότε επιχειρήθηκε εκεί ο «καθαρισμός» της περιοχής από το χριστιανικό στοιχείο, δηλαδή είτε ο φυσικός αφανισμός (δολοφονίες, εκτελέσεις, στέρηση των προς το ζήν) είτε η φυγή μέσω της τρομοκράτησης του χριστιανικού πληθυσμού από ένοπλα τμήματα μουσουλμάνων Τσάμηδων, υπό την επίβλεψη των κατοχικών δυνάμεων, ιταλικών μέχρι το καλοκαίρι του 1943 και γερμανικών αργότερα και μέχρι το καλοκαίρι του 1944). Τα γεγονότα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, με κορυφαία την εκτέλεση των 49 της Παραμυθιάς και την καταστροφή των χωριών του Φαναρίου. 3.Διαβλέπετε κάποιο κίνδυνο από την όλη αυτή αφύπνιση; Αν οι αλυτρωτικές φωνές στη γειτονική χώρα ήταν προϊόντα μιας περιθωριακής ομάδας, τα πράγματα δεν θα ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικά.  Όταν, όμως, αποτελούν κυβερνητικό Πρόγραμμα, αλλά και δεσπόζουσα ιδεολογία σε πνευματικούς θεσμούς της χώρας αυτής (π.χ. Ακαδημία), και όταν συντονίζονται με επιθετικές πολιτικές άλλης γειτονικής χώρας, τότε τα πράγματα αλλάζουν.  Η Ελλάδα δεν πρέπει να θεωρεί τον μετακομμουνιστικό αλβανικό αλυτρωτισμό ως επικοινωνιακό παιχνίδι για εσωτερική (αλβανική) κατανάλωση, αλλά ως πραγματική απειλή, ως εχθρική ενέργεια της ηγεσίας της γειτονικής χώρας απέναντι στη χώρα μας.  Ο αλβανικός αλυτρωτισμός, άλλωστε, έχει δημιουργήσει και σε άλλες περιοχές των Βαλκανίων ζητήματα (π.χ. Κόσοβο, ΦΥΡΟΜ), η Τσαμουριά είναι ένα από τα μέτωπά του. Άλλωστε δεν υπάρχει σχεδόν καμία πρώην κομμουνιστική χώρα στην οποία να μην έχουν εκδηλωθεί μετά την κατάρρευση του καθεστώτος ακραίες εθνικιστικές και αλυτρωτικές τάσεις στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. 4.Πόσο δύσκολο ήταν να βρεθούν και να καταγραφούν πηγές και μαρτυρίες για την Τσαμουριά; Στην πρώτη περίοδο, αμέσως μετά τα γεγονότα, δεν ήταν πολύ δύσκολο να βρεθούν και να καταγραφούν μαρτυρίες. Ωστόσο οι ερευνητές της εποχής εκείνης είχαν άλλη μεθοδολογία και έτσι δυστυχώς δεν συγκέντρωσαν αυτούσιες μαρτυρίες με τη μορφή συνεντεύξεων, αλλά περιορίστηκαν στα συμπεράσματα και στις καταγραφές. Επειδή, όμως, η ελληνική διοίκηση κατά τη διάρκεια της Κατοχής από ένα σημείο και μετά είχε παραλύσει στην περιοχή, επίσημη καταγραφή των συμβάντων δεν υπήρξε, παρά μόνο μετά την απελευθέρωση. Αντιθέτως, η γερμανική στρατιωτική διοίκηση διενεργούσε λεπτομερέστατες καταγραφές των συμβάντων σε καθημερινή βάση. Από τις καταγραφές αυτές προκύπτει μια πολύ ρεαλιστική εικόνα για τους υπευθύνους της καταστροφής και τη δράση τους. Τα στοιχεία αυτά φυλάσσονται στα γερμανικά στρατιωτικά αρχεία στις πόλεις Κόμπλενς και Φράϊμπουργκ της Γερμανίας. Όσοι ενδιαφέρονται να τα μελετήσουν πρέπει να ταξιδέψουν μέχρι εκεί. Δυστυχώς τα αρχεία αυτά δεν έχουν ψηφιοποιηθεί, ώστε να έχει κανείς πρόσβαση και εξ αποστάσεως. 5.Πώς θα περιγράφατε την προσωπικότητα του Dr.Nuri Dino του πρωτεργάτη της Ξίλια; Για την ίδια την προσωπικότητα του Νουρί Ντίνο δεν έχουμε πολλές πληροφορίες. Τα γερμανικά αρχεία, αλλά και κάποιες μαρτυρίες Γερμανών αξιωματικών που τον γνώρισαν από κοντά και έγραψαν μετά τον πόλεμο αναμνήσεις από την εποχή εκείνη, υπογραμμίζουν τη φανατική προσήλωση στην ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας, τη φιλοδοξία του να γίνει νομάρχης Θεσπρωτίας και αργότερα Αργυροκάστρου, την ικανότητά του να δίνει στις γερμανικές αρχές χρήσιμες πληροφορίες για την ελληνική αντίσταση και το μεγάλο μίσος του για τους Έλληνες και την Ελλάδα. 6. Όπως αναφέρετε και μέσα στο βιβλίο σας υπήρχαν και σε άλλες βαλκανικές και όχι μόνο περιοχές παρόμοιες ενέργειες επιθετικού μειονοτικού εθνικισμού, όπως στην Βοσνία, Κόσσοβο, Τσεχία, Πολωνία, Ρουμανία, Ουκρανία, Ρωσία, Βαλτική....ποιά η διαφορά τους με τις πολύπαθες περιοχές της Θεσπρωτίας; Δύο είναι οι πιο σημαντικές διαφορές.  Η πρώτη αφορά την έκταση της δράσης του μειονοτικού εθνικισμού στη Θεσπρωτία, όπου μεγάλο μέρος του χριστιανικού πληθυσμού κατά τη διάρκεια της Κατοχής αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή, ενώ οι δολοφονίες και οι εκτελέσεις πρέπει να ξεπερνούν τον αριθμό 525 που δίνει μια επίσημη εμπιστευτική έκθεση (η έκθεση Ζάκκα) το 1948.  Η δεύτερη αφορά τη διαδικασία εξόδου των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, όταν τα ένοπλα τμήματά τους, χωρίς τη στήριξη πλέον των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, ήρθαν αντιμέτωπα με τις συμμαχικές δυνάμεις, εκπροσωπούμενες από τους πολεμιστές του Ζέρβα, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, μαζί με τον άμαχο πληθυσμό (γυναικόπαιδα).  Η φυγή των γερμανικών και φιλογερμανικών μειονοτήτων στην Ανατολική Ευρώπη προς τη Γερμανία ήταν ιδιαίτερα αιματηρή και ο κόκκινος στρατός ιδιαίτερα σκληρός.  Η εκκένωση της Θεσπρωτίας από τον αλβανομουσουλμανικό πληθυσμό το καλοκαίρι και το Φθινόπωρο του 1944, παρά τα περιορισμένης έκτασης έκτροπα που σημειώθηκαν κατά την απελευθέρωση ορισμένων πόλεων λίγους μήνες πριν την απόφαση της ηγεσίας των Αλβανοτσάμηδων για εκκένωση της περιοχής, υπήρξε συντεταγμένη και δεν συνοδεύτηκε από ωμότητες των μονάδων του Ζέρβα εναντίον του άμαχου πληθυσμού. 7.Υπήρξε ποτέ δίκη και καταδίκη αυτών των εγκληματιών πολέμου που σήμερα θα λογοδοτούσαν σε διεθνή δικαστήρια; Γνωρίζουμε την τύχη τους; Σε ό,τι αφορά την πλευρά των Μουσουλμάνων Τσάμηδων που είχαν εμπλακεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής σε εγκλήματα, υπήρξαν δίκες και καταδίκες από το 1945 μέχρι το 1948.  Μόνο που οι δικαστικές αποφάσεις δεν εκτελέστηκαν ποτέ, διότι οι καταδικασθέντες βρίσκονταν τότε σε αλβανικό έδαφος και δεν εκδόθηκαν ποτέ στην Ελλάδα για να εκτίσουν την ποινή. Από την πλευρά των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων καταδικάστηκε ένας μόνο, ο στρατηγός Hubert Lanz στις λεγόμενες παρεπόμενες δίκες της μεγάλης δίκης της Νυρεμβέργης, αλλά ποτέ δεν εξέτισε ολόκληρη τη δωδεκαετή ποινή φυλάκισης. Το 1951 αποφυλακίστηκε ύστερα από αμερικανική παρέμβαση.  Παρότι η Ελλάδα, με πρωταγωνιστή τον Ηπειρώτη δικαστή Ανδρέα Τούση, επί μία δεκαετία – μέχρι το 1959 - προσπάθησε να υποχρεώσει τους Γερμανούς εγκληματίες πολέμου να λογοδοτήσουν για τη δράση τους, η δυτικογερμανική κυβέρνηση προέβαλε σθεναρή αντίσταση και ουσιαστικά τους προστάτευσε τόσο από την ελληνική,  όσο και από τη γερμανική δικαιοσύνη. Πρόκειται για ένα θλιβερό κεφάλαιο στις μεταπολεμικές ελληνογερμανικές σχέσεις που δεν έχει ακόμη πλήρως ερευνηθεί. Άλλωστε δεν είναι το μόνο. 8.Τι σημαίνει τελικά ιστορική καταγραφή για μια περιοχή που βίωσε μαι πρωτοφανή βία από μια μειονότητα; Είναι υποχρέωση της επιστήμης να δώσει μια ρεαλιστική εικόνα των συμβάντων της εποχής αυτής στην περιοχή κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και των αιτίων που τα προκάλεσαν. Θα ήταν, νομίζω, ασέβεια προς τη μνήμη όσων έχασαν τότε τη ζωή τους εξ αιτίας της φασιστικής και ναζιστικής βίας των κατοχικών στρατευμάτων και των συμμάχων τους αν υιοθετούσαμε μια στάση απάθειας ή λήθης απέναντι στα γεγονότα. 9. Ποτέ σε κανένα σχολικό βιβλίο ιστορίας δεν έχει διδαχθεί αυτή η ιστορική πτυχή. Πόσο αναγκαία την κρίνετε και γιατί; Είναι αναγκαία από παιδαγωγικής πλευράς, τόσο για τη δημιουργία γνήσιας ιστορικής συνείδησης, όσο και για τη συμμετοχή των νέων, και αργότερα των πολιτών, στο δημόσιο διάλογο για τα ζητήματα αυτά, όταν ανακινούνται για οποιονδήποτε σκοπό.  Η δική μας άγνοια ή λειψή πληροφόρηση γύρω από τα γεγονότα και τις αιτίες τους είναι πολύτιμοι βοηθοί για τους επιτήδειους που, για τους δικούς τους λόγους, επιχειρούν να διαδώσουν μια στρεβλή εικόνα για αυτά που συνέβησαν στην Ήπειρο κατά τη διάρκεια της Κατοχής.  Η έκφραση «περασμένα, ξεχασμένα» μπορεί να είναι χρήσιμη για ορισμένες περιπτώσεις, για άλλες όμως έχει μεγάλο κόστος. Η ιστορία δεν πρέπει ποτέ να ξεχνιέται αλλά ούτε και να την προσπερνάμε. Αξίζει πολλές φορές να στεκόμαστε και ν΄ αφουγκραζόμαστε όσα έχει να μας πει και να μας μεταφέρει από το παρελθόν, γιατί το παρόν είναι η συνέχεια και η προοπτική του μέλλοντος. Το βιβλίο Τσαμουριά του Θανάση Γκότοβου κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. https://romiazirou.blogspot.com Κατερίνα Σχισμένου

Interes tepër të veçantë krijoji libri i ri i pedagogut Thansi Gkotovo-Çamëria- dhe të shumta janë pyetjet që kanë lindur në çdo nivel nga të dhënat që nxjerr në dritë z Gkotovo. Shumë prej tyre ishin për ne të panjohura dhe mjaft të paqarta  dhe mendoj se me intervistën që na dha z Gkotovos do të t'iu japë përgjigje mjaft prej pyetjeve tona por që ofron në dije dhe në të vërtetat që lidhen me një zonë që ka kaluar shumë dhe mbi të çara të historisë të cilat kanë filluar të ndriçohen.... 1. Çfarë do të thotë Çamëri? Zona e Prefekturës së sotme të Thesprotisë, është një pjesë e prefekturës së Prevezës dhe pjesë e Epirit të Veriut, në Veri të Konispolit, quhej në periudhën e pushtimit osman, Çamëri. Ka mjaft vlerësime për etimologjinë e fjalës dhe si rrjedhim për kuptimin e saj fillestar. Asnjëra prej atyre nuk është deri më sot e pranuar gjërësisht. 2. Është një faqe me mjaft errësira tek të cilat ju hidhni dritë dhe bile kaq shumë dritë në një periudhë që përsëri shfaqen tendenca irredentiste nga vendi fqinj. Por pse kjo periudhë? Çfarë mendoni se e shkakton? Periudha e Pushtimit është me të vërtetë një prej periudhave më të errëta dhe më të përgjakshme për Thesprotinë dhe për Prevezën, sepse atëhere u tentua atje "pastrimi" i zonës nga elementi i krishter, dmth sa zhdukja fizike (vrasje, ekzekutime, mungesë e të mirave bazë për jetën) sa dhe largimi nëpërmjet terrorizimit të elementit të krishter nga grupe të armatosura të çamëve myslymanë, nën mbikqyrjen e forcave pushtuese, ato italiane deri në verë të vitit 1943 dhe më vonë të atyre gjermane deri në verë të vitit 1944). Këto ngjarje janë pak të njohura, me kulm ekzekutimin e 49 intelektualëve të Paramithisë dhe shkatërrimin e fshatit Fanari. 3. Shikoni ndonjë rrezik nga gjithë ky zgjim? Nëse zërat irredentiste nga vendi fqinj janë produkte të një grupi margjinal, gjërat nuk janë kaq shumë shqetësuese. Por, kur, ato janë pjesë e programit qeveritar dhe ideologji mbizotëruese në institucionet shpirtërore të këtij vendi (psh të Akademisë) dhe kur ato koordinohen me politika agresive të një vendi tjetër fqinj, atëhere gjërat janë ndryshe. Greqia nuk duhet që irredentizmin postkomunist  shqiptar ta konsiderojë si një lojë për konsum të brendshëm (shqiptar), por si një kërcënim real, si një veprim armiqësor të udhëheqjes së vendit fqinj ndaj vendit tonë. Përtej kësaj, irredentizmi shqiptar,  ka krijuar në zona të tjera të Ballkanit probleme (psh Kosovë, FYROM), dhe Çamëria është një prej fronteve të tij. Nuk ekziston asnjë vend ish-komunist tek i cili të mos jenë shfaqur pas rrënies së pushteit, tendenca ekstreme irredentiste dhe nacionaliste, në Evropën Lindore dhe në Ballkan. 4. Sa e vështirë është që të gjenden dhe të regjistrohen burimet dhe dëshmitë për Çamërinë? Në fazën e parë, menjëherë pas ngjarjeve, nuk ishte shumë e vështirë që të gjendeshin dhe të regjistroheshin dëshmi. Ndërkaq studiuesit e kësaj periudhe kishin një tjetër metodologji dhe nuk mblodhën dëshmitë reale me formën e intervistave, por u mjaftuan në konkluzionet dhe në regjistrimet. Por, mqs udhëheqja helene gjatë Pushtimit, që në një pikë e tutje, në këtë zonë ishte e paralizuar, regjistrim zyrtar nuk pati , përveç se pas çlirimit. Në kundërshtim, komanda ushtarake gjermane kryente regjistrime tepër të hollësishme të ngjarjeve në bazë të përditëshme. Nga këto regjistrime del një imazh tepër real për përgjegjësit e shkatërrimit dhe të aktivitetit të tyre. Këto të dhëna ruhen në arkivin ushtarak gjerman në qytetet Komblens dhe Fraiburg të Gjermanisë. Ata që interesohen që t'i studiojnë duhet që të udhëtojnë deri atje. Fatkeqësisht këto arkiva nuk janë digitalizuar, në mënyrë që të ketë mundësi dikush që t'i shikojë nga distanca. 5. Si do ta përshkruanit personalitetin e Dr Nuri Dino të  liderit të KSILIA? Për vetë personalitetin e Nuri Dinos nuk kemi shumë informacione. Arkivat gjermane, por dhe disa dëshmi të oficerëve gjermanë që e njohën nga afër dhe shkruan pas luftës kujtimet nga ajo periudhë, theksojnë përkushtimin e tij fanatik mbi idenë e Shqipërisë së Madhe, ambicien e tij që të bëhej Prefekt i Thesprotisë dhe më vonë i Gjirokastrës, aftësinë e tij që t'iu jepte institucioneve gjermane informacione për rrezistencën helene dhe urrejtja e tij e madhe për Grekët dhe Greqinë. 6. Ashtu siç përmendni dhe në librin tuaj ekzistonin dhe në vendet të tjera ballkanike veprime të ngjashme të nacionalizmit agresiv minoritar, si në Bosnjë, Kosovë, Çeki, Poloni, Rumani, Ukrainë, Rusi, Baltik.... cili është ndryshimi i tyre me zonat e shumëmunduara të Thesprotisë? Dy janë ndryshimet më të rëndësishme. I pari ka lidhje me dimensionin e aktivitetit të nacionalizmit minoritar në Thesproti, ku një pjesë e madhe e popullatës së krishterë gjatë periudhës së pushtimit u detyrua që të braktisë  zonën ndërsa vrasjet dhe ekzekutimet me siguri e tejkalojnë numrin 525 sipas një raporti konfidencial (raporti Zakka) 1948. I dyti ka lidhje me procesin e eksodit të Çamëve Myslymanë, kur çetat e tyre të armatosura, tashmë pa mbështetjen e forcave pushtuese gjermane, u përballën me forcat aleate, të cilat përfaqësoheshin nga luftëtarët  e Zervës, u detyruan që të tërhiqeshin, bashkë me popullatën e paarmatosur (gra e fëmijë). Largimi i minoriteteve gjermane dhe filogjermane në Evropën Lindore drejt Gjermanisë ishte mjaft i përgjakshëm dhe ushtria e kuqe mjaft e ashpër. Evakuimi i Thesprotisë nga popullata shqiptaro-myslymane në Verë dhe në Vjeshtë të 1944-ës, megjithë incidentet e kufizuara në masë,  që ndodhën gjatë çlirimit të disa qyteteve, pak muaj pas vendimit të udhëheqjes së shqiptaro-çamëve për evakuim të zonës, ishte e koordinuar (e rregullt) dhe nuk u shoqërua nga veprime të egra nga njësitë e Zervës ndaj popullatës së pambrojtur. 7. Ka pasur ndonjëherë gjyq apo dënim të atyre kriminelëve të luftës që sot do të japin llogari në gjykatat ndërkombëtare? A e dinë fatin e tyre? Përsa i përket Çamëve Myslymanë që kanë lidhje me krimet e kryera gjatë periudhës së Pushtimit, pati gjyqe dhe dënime nga viti 1945 deri në vitin 1948. Vetëm se vendimet e gjykatave nuk u ekzekutan kurrë, sepse të dënuarit gjendeshin atëhere në territor shqiptar dhe nuk u ekstraduan kurrë në Greqi që të kryenin dënimin. Nga ana e forcave pushtuese gjermane u dënua vetëm një person, gjenerali Hubert Lanz në të ashtuquajturat gjyqet shtesë të gyqit të madh të Nyrembergut, por asnjëher nuk kreu të gjithë dënimin e tij 12 vjeçar. Në vitin 1951 u lirua pas ndërhyrjes amerikane. Megjithëse Greqia, me protagonist gjyqtarin epirot AnderaTushi, për një dhjetëvjeçar- deri në vitin 1959- u përpoq që të detyronte kriminelët gjermanë të luftës që të jepnin llogari për aktivitetin e tyre, qeveria gjermanoperendimore krijoi një rrezistencë të fortë dhe në esencë i mbrojti sa nga drejtësia greke sa dhe nga ajo gjermane. Bëhet fjalë për një kapitull të trishtë të marrdhënieve gjermano-greke të pasluftës e cila akoma nuk është studiuar. Nuk është dhe e vetmja. 8. Por çfarë do të thotë si përfundim regjistrimi histoik për një zonë që ka përjetuar një dhunë të paparë nga minoriteti? Është detyrim i shkencës që të japë një pamje sa më reale të ndodhive të kësaj periudhe  në këtë zonë gjatë Pushtimit, pasi dhe të shkaqeve që e shkaktuan. Mendoj se do të ishte, mungesë respekti në ndaj kujtimit të të gjithë atyre që humbën jetën për shkak të dhunës fashiste dhe naziste të ushtrive pushtuese dhe të aleatëve të tyre nëse ne adoptonim një pozicion apatik ose harrues ndaj ngjarjeve. 9. Asnjëherë në asnjë libër shkollor të historisë nuk është mësuar ky aspekt historik. Sa të nevojshme gjykoni dhe pse? Është e nevojshme nga pikëpamja pedagogjike, sa për krijimin e një ndërgjegjieje të vërtetë historike, sa dhe për pjesmarrjen e të rinjëve dhe më vonë të qytetarëve, në dialogun publik për këto çështje, që ngacmohen për çfarë do lloj qëllimi. Mosdija jonë ose mungesa e informacionit rreth këtyre ngjarjeve dhe shkaqet e tyre janë ndihmës të çmuar për mashtruesit, të cilët për arsyet e tyre, përpiqen që të përhapin një imazh të shtrembër për ato sa ndodhën në Epir gjatë Pushtimit. Shprehja "të kaluara, të harruara" mund të jetë me vlerë për disa raste, por për raste të tjera ka një kosto të lartë. Historia nuk duhet kurrë që të harrohet por as dhe të tejkalohet. Ja vlen shumë herë të qëndrojmë dhe të  dëgjojmë ato sa ka për të na thënë dhe të na çojnë në të kaluarën, sepse e tashmja është vazhdimi  dhe prespektiva e së ardhmës. Libri Çamëria e Thanasi Gkotovos u botua nga shtëpia Botuese "Botime Alternative" Nga Katerina Skismenou Përgatiti Përktheu © Pelasgos Koritsas.

Κυρ. Πατέρων Ζ΄ Οικ. Συν. Περί Οικουμενισμού και εκκοσμικεύσεως Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου

Ένας τάφος που τους άρμοζε εδώ και 78 χρόνια - συνέχιζεται όμως ο αποκλεισμός των συγγενών

Για να μην είχαν ένα τάφο που θα γίνονταν όλες οι θρησκευτικές ακολουθίες, να μην υπήρχε ένα κοιμητήριο αφιερωμένο στους Έλληνες ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους κατά του φασισμού, εδώ στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, οι Αλβανοί ούτε ένα ούτε δύο αλλά κοντά οκτώ δεκαετίες εμπόδισαν στην υλοποίηση των αιτημάτων αυτών.

Με χίλιες δυο θεωρίες όπου στο επίκεντρό τους «βασίλευε» η θεωρία  μήπως θα συμβάλλανε στην  αναγνώριση της Βορείου Ηπείρου ως γη ελληνική, λόγω  και της επιμονής των Ελληνικών Κυβερνήσεων να αναγερθούν νεκροταφεία  στο μέρος αυτό (στη γη αυτή), όχι μόνον δεν συμφωνούσαν αλλά ήταν και πολύ επιθετικοί. Αντεισηγήθηκαν  το ρόλο των Ελλήνων φαντάρων από απελευθερωτές του τόπου από τους φασίστες Ιταλούς και τους συνεργάτες τους, σε υποδουλωτές, που ήρθαν να καταλάβουν την βορειοηπειρωτική γη. Αποκάλεσαν τον ελληνικό στρατό κατακτητικό  και εγκληματικό, διότι «έχει πράξει εγκλήματα κατά την προέλευσή του στο νότο της Αλβανίας. Ως τέτοιοί δεν τους αρμόζουν νεκροταφεία, να ‘ρθούν τα πάρουν τα οστά τους και να τα ενταφιάσουν στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν οστά Ελλήνων, παίρνουν οστά απλών ανθρώπων έναντι πληρωμής»,  κι άλλες τέτοιες παροιμίες, που δυστυχώς στη χώρα αυτή βρίσκανε ανταπόκριση.

Ξέχασαν (μάλλον δεν ξέχασαν αλλά έτσι τους σύμφερε) πως ανά τον κόσμο οι πολεμιστές που πέφτανε στο πεδίο της μάχης ενταφιάζονταν στα ίδια χώματα.

Ύστερα από 77 χρόνια , το Ιανουάριο της περασμένης χρονιάς, υπογράφει η συμφωνικά για δύο από τα τέσσερα κοιμητήρια που γίνονταν λόγος. Βρέθηκαν και ενταφιάστηκαν την περασμένη χρονιά οι 100 πρώτοι   στο κοιμητήριο των Βουλιαρατιών. Εφέτος, χάρη μια καλής έρευνας βρέθηκαν τα οστά άλλων 573 πεσόντων και ενταφιάστηκαν με τιμές στο νεκροταφείο της Κλεισούρας

Στη νεκρώσιμη ακολουθία χοροστάτησε ο μητροπολίτης Ιεράς Μητρόπολης  Αργυροκάστρου, Σεβασμιότατος Δημήτριος και παρέστησαν η πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα, κ. Ελένη Σουρανή, ο ακόλουθος Άμυνας της ελληνικής πρεσβείας, συνταγματάρχης Χρήστος Μπακιρτζής, ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Και βουλευτής  Βαγγέλης Ντούλες, ο πρόεδρος της Ομόνοιας, Βασίλης Κάγιος και ο συντονιστής της ομάδας εργασιών αναζήτησης και εκταφής των οστών, Νίκος Κύργιος και άλλοι επίσημοι.

Οι εργασίες αναζήτησης και εκταφής, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών, θα συνεχισθούν στις περιοχές της Κοσσίνας, της Κλεισούρας και της Πρεμετής.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

---

Η δίκαια διαμαρτυρία των συγγενών:

Συνεχίζεται ο αποκλεισμός των συγγενών από τις θρησκευτικές τελετές ενταφιασμού των πεσόντων κατά το έπος 1940 - 41

Το Υπουργείο Εξωτερικών και η Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα συνεχίζουν επιμελώς τον αποκλεισμό των παιδιών και των συγγενών πεσόντων από τις θρησκευτικές τελετές ενταφιασμού.

Χθες, αιφνιδιαστικά, ανακοίνωσαν ότι σήμερα πραγματοποιείται θρησκευτική τελετή ενταφιασμού 573 πεσόντων στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Κλεισούρας. Χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση των συγγενών, όπως άλλωστε έγινε και στις 13 Ιουλίου με τον ενταφιασμό 100 πεσόντων στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Βουλιαρατών.

Είναι αδιανόητο, πρωτόγνωρο και απάνθρωπο να γίνεται ο ενταφιασμός, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα να παραστούν τα παιδιά και οι συγγενείς των πεσόντων. Να πληροφορούνται μόνο από δελτία τύπου του υπουργείου Εξωτερικών ότι γίνονται τελετές ενταφιασμού, χωρίς όμως να καθίσταται εφικτή η παρουσία τους σε μια τελετή που καρτερικά περίμεναν επί 78 ολόκληρα χρόνια.

Είναι προφανές ότι η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών αδυνατεί να αντιληφθεί ότι το θέμα αυτό δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση. Αν παρόλα αυτά ο Υπουργός Εξωτερικών θέλει να μονοπωλήσει ως προσωπικό του κατόρθωμα την εξέλιξη αποκατάστασης της εκκρεμότητας, ευχαρίστως να του την αναγνωρίσουμε και να του την παραχωρήσουμε. Ωστόσο, όμως ας σεβαστεί την μνήμη των πεσόντων και τον πόνο των παιδιών και των συγγενών τους.

Σημείωση: Είναι τουλάχιστον προσβλητική η αναφορά του Υπουργείου Εξωτερικών ότι οι Συγγενείς θα μπορούν να παρίστανται μόνο στις εορταστικές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Αυτό το έκαναν επί δεκαετίες, όταν άλλοι απουσίαζαν, δεν γνώριζαν και δεν ασχολούνταν με το ζήτημα αυτό.

Γεώργιος Ι. Σούρλας

Πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών & Φίλων Πεσόντων κατά το Έπος 1940 - 41

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

http://www.sfeva.gr/

Τελετή Ενταφιασμού 100 πεσόντων – η ανακοίκωση του ΥΠΕΞ και το μεγάλο ατόπημα προς τους συγγενείς 7/2018

Λίγο πριν την 28η Οκτωβρίου: Το ΥΠ.ΕΞ απέκλεισε τους συγγενείς 573 Ελλήνων πεσόντων από την σημερινή τελετή ενταφιασμού στην Κλεισούρ

Ασέβεια προς τους ήρωες του Έπους της Αλβανίας καθώς με κηδεία "εξπρές, το Υπουργείο Εξωτερικών, η Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα, ο ίδιος ο Υπουργός Νίκος Κοτζιάς, απέκλεισαν τους συγγενείς των 573 Ελλήνων πεσόντων από την σημερινή τελετή ενταφιασμού στην Κλεισούρα. 

Αιφνιδιαστικά ενταφιάστηκαν στο τόπο όπου έγραψαν ηρωικά το Έπος του 1940-41, στα στενά της Κλεισούρας στην Αλβανία, στο χωριό Ντραγκότι, 573 Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί.

 Ήταν στα μέσα του περασμένου καλοκαιριού όταν επιτέλους η Ελλάδα κατάφερε μετά από 78 χρόνια να προβεί στην επίσημη ταφή των λειψάνων των νεκρών στο Αλβανικό Μέτωπο 1940-1941. Αθήνα και Τίρανα είχαν φθάσει σε μία συμφωνία η οποία αναμενόταν με αγωνία από τα παιδιά και τους συγγενείς των πεσόντων για την πατρίδα.

Τότε, το καλοκαίρι του 2018 ενταφιάστηκαν 100 σωροί Ελλήνων στρατιωτικών που είχαν πρόχειρα ταφεί σε διάφορα σημεία του μετώπου. Τότε το Υπουργείο Εξωτερικών και η Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα είχαν, για άγνωστους λόγους, εξαιρέσει τα παιδιά και τους συγγενείς των νεκρών από την τελετή της ταφής στο κοιμητήριο της Κλεισούρας. Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει την εξαίρεση στη γνωστή αμετροέπεια, αδιαφορία και συλλογική άγνοια η οποία διακατέχει την ελληνική γραφειοκρατία διαχρονικά.

Όμως το δις εξαμαρτείν προδίδει ενσυνείδητη συμπεριφορά.

Μετά από αρκετούς μήνες οι ελληνικές αρχές στις 12 Οκτωβρίου προχώρησαν αιφνιδιαστικά στον ενταφιασμό των λειψάνων 573 πεσόντων στις μάχες κατά το Έπος της Αλβανίας.

Μόλις 16 ημέρες πριν την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Για δεύτερη φορά το Υπουργείο Εξωτερικών, η Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα, ο ίδιος ο Υπουργός Νίκος Κοτζιάς, η Πολιτεία στο σύνολό της αγνόησε τα παιδιά και τους συγγενείς των νεκρών. Τους κράτησαν μακριά από αυτόν τον ύστατο χαιρετισμό.

Η θρησκευτική τελετή ενταφιασμού των οστών πεντακοσίων εβδομήντα τριών (573) Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο της Κλεισούρας στην Βόρειο Ήπειρο, δημιούργησε ρίγη συγκίνησης και δέος… εκεί στον τόπο που πολέμησαν και θυσιάστηκαν.

Όλοι παρευρισκόμενοι με τα μάτια βουρκωμένα και τρεμάμενη φωνή ψέλλισαν “Αιωνία τους η Μνήμη”.

Το μεσημέρι, στο Ντραγκότι, στο νεκροταφείο που έως σήμερα είχε κενοτάφια, έγινε η ταφή των 573 ηρώων. Στη νεκρώσιμη ακολουθία χοροστάτησε ο μητροπολίτης Αργυροκάστρου, Δημήτριος και παρέστησαν η πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα, Ελένη Σουρανή, ο ακόλουθος Άμυνας της ελληνικής πρεσβείας, συνταγματάρχης Χρήστος Μπακιρτζής, ο πρόεδρος του Κόμματος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), Βαγγέλης Ντούλες, ο πρόεδρος της Ομόνοιας, Βασίλης Κάγιος και ο συντονιστής της ομάδας εργασιών αναζήτησης και εκταφής των οστών, Νίκος Κύργος.

Μετά τη λήξη του αλβανικού μετώπου, οι Έλληνες πεσόντες είχαν μείνει στην κοιλάδα της Κλεισούρας για 77 χρόνια, θαμμένοι πρόχειρα από τους Ιταλούς κατά την οπισθοχώρηση.

«Μας απέκλεισαν από την τελετή» καταγγέλλουν οι συγγενείς

Την ίδια ώρα, οι συγγενείς των πεσόντων καταγγέλλουν ότι συνεχίζεται ο αποκλεισμός τους από τις τελετές ενταφιασμού των δικών τους ανθρώπων.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών και Φίλων Πεσόντων κατά το Έπος 1940-41 και πρώην υπουργός Γιώργος Σούρλας, σε ανακοίνωσή του καταλογίζει ευθύνες στο υπουργείο Εξωτερικών και την Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα.

«Χθες, αιφνιδιαστικά, ανακοίνωσαν ότι σήμερα πραγματοποιείται θρησκευτική τελετή ενταφιασμού 573 πεσόντων στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Κλεισούρας. Χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση των συγγενών, όπως άλλωστε έγινε και στις 13 Ιουλίου με τον ενταφιασμό 100 πεσόντων στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Βουλιαρατών», αναφέρει ο κ. Σούρλας.

Μάλιστα, ο πρώην υπουργός χαρακτηρίζει τον αποκλεισμό των συγγενών «αδιανόητο, πρωτόγνωρο και απάνθρωπο», καθώς τα παιδιά και οι συγγενείς των πεσόντων «πληροφορούνται μόνο από δελτία τύπου του υπουργείου Εξωτερικών ότι γίνονται τελετές ενταφιασμού, χωρίς όμως να καθίσταται εφικτή η παρουσία τους σε μια τελετή που καρτερικά περίμεναν επί 78 ολόκληρα χρόνια», και ζητά σεβασμό στη μνήμη των πεσόντων και τον πόνο των παιδιών και των συγγενών τους, επισημαίνοντας ότι «είναι προφανές ότι η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών αδυνατεί να αντιληφθεί ότι το θέμα αυτό δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση».

 Πηγή: pronews.gr / himara.gr

Απόλυτη σιωπή: Για το “Αλβανικό Εμπόλεμο” εναντίον της Ελλάδας θα μιλήσει κανείς;

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ 

Σοβαρά ερωτηματικά προκαλεί η πρωτοβουλία της Αθήνας να αποδεχθεί την ύπαρξη και διατήρηση μέχρι σήμερα του Εμπολέμου με την Αλβανία και να προωθήσει όπως απαιτεί η κυβέρνηση του Εντι Ραμα, την (εκ νέου) κατάργηση του, όταν μέχρι τώρα παγίως υποστήριζε ότι δεν υπάρχει ζητημα Εμπολέμου μεταξύ δυο φίλων και συμμάχων χωρών και ενώ η ίδια η Αλβανία δεν έχει άρει το δικό της Εμπόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου του 1987 που εγινε επισήμως η άρση του Εμπολέμου, αλλα κυρίως με την υπογραφή του  Συμφώνου Φιλίας μεταξύ των δυο χωρών το 1996, είναι προφανες ότι δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι υπαρχει Εμπόλεμο εκ μέρους της Ελλάδας και το μονο που θα έπρεπε να δρομολογηθεί είναι η αποκατάσταση των αλβανικών περιουσίων που βρίσκονται υπό μεσεγγύηση. Εξάλλου η Ελλαδα ακολούθησε με την Αλβανια και την ιδια τακτική που ακολούθησε και με την Ιταλία για την κατάργηση του Εμπολέμου και δεν θα πρέπει να αποδεχθεί την υποβολή των όρων που εγινε αυτή η πράξη, από την Αλβανια που ζητά να γίνει με απόφαση της Βουλής, ενώ η κήρυξη του πολέμου εγινε με Βασιλικό Διάταγμα. Το θεμα για το οποίο υπάρχει σιωπή και δεν εχει εγερθεί όπως θα έπρεπε από την ελληνική πλευρά είναι η κατάργηση της απόφασης της Αλβανικής Βουλής με την οποία ψηφίστηκε το Εμπόλεμο εναντίον της Ελλαδα στο 1940. ‘Η τουλάχιστον η έκφραση δημοσίας συγγνώμης για την επίθεση την οποία δέχθηκε η Ελλαδα απο το έδαφος της Αλβανιας και η δημόσια καταδίκη και αποκήρυξη από τα Τίρανα της Αλβανικής κυβέρνησης της περιόδου εκείνης και των αλβανικών ταγμάτων που πολέμησαν στο πλευρό των ιταλικών δυναμεων του φασιστικού άξονα, εναντίον της Ελλάδας. Η Αλβανία, συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με καθεστώς “προσωπικής ένωσης” με την Ιταλία, είχε δεχθεί με νόμο του Κοινοβουλίου της (Αλβανικός Νόμος, 10 Ιουνίου 1940) ότι: “το Βασίλειο της Αλβανίας αναγνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τα κράτη τα οποία θα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το Βασίλειο της Ιταλίας”. Ο Εμβερ Χότζα ακύρωσε τo 1944 ολες τις αποφάσεις του προηγούμενου καθεστώτος , αλλα μετα την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος ο Σάλι Μπερίσα ακύρωσε με την σειρά του ολες τις πράξεις του καθεστώτος Χότζα, επαναφέροντας ετσι τυπικά σε ισχύ το Αλβανικο Εμπόλεμο εναντιον της Ελλαδας. Εξάλλου στην ιταλική φασιστική δύναμη που επιτέθηκε στην χώρα μας στις 28 Οκτωβρίου 1940 συμμετείχαν και 20.000 Αλβανοί. Η συμμετοχή της Αλβανιας στην φασιστική επίθεση εναντίον της Ελλάδας ειχε φυσικά και «ιδιοτελή» κίνητρα, την δημιουργία της Μεγάλης Αλβανιας. Στοιχεία υπάρχουν πολλά και μόλις πρόσφατα έρχεται να επιβεβαιώσει όλα αυτά το βιβλίο του Πασκαλ Μιλο, πρωην ΥΠΕΞ της Αλβανιας, προέδρου του κόμματος Κοινωνική Δημοκρατιας που είναι σύμμαχος του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος με τιτλο https://hellasjournal.com/2018/06/para-ta-quot-synefa-quot-mia-ellinoalvaniki-symfonia-epistrefei-dynamika-ston-orizonta/”Οι Αλβανοί στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο”. Σε προδημοσίευση σε αλβανική εφημεριδα (Γκαζετα Σκιπταρε) επιβεβαιώνεται η συμβολή της Αλβανιας στην εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στην Ελλαδα, παρά το γεγονός ότι επιχειρείται να υπάρξει διαφοροποίηση με την επισήμανση ότι επρόκειτο περί «Αλβανών δωσίλογων». «Οι Αλβανοί δωσίλογοι που βοήθησαν τους Ιταλούς να συγκροτήσουν τον κρατικό μηχανισμό διακυβέρνησης της Αλβανίας μετά την κατάληψή της από την Αλβανία, ήταν συνένοχοι, μαζί με τους Ιταλούς φασίστες, για την επίθεση εναντίον της Ελλάδος. Οι δωσίλογοι κάθε κατηγορίας υποστήριξαν την κήρυξη του πολέμου, με προπαγάνδα, υποστήριξαν την πολιτική επιστράτευση και ενθάρρυναν κόσμο να πάρουν τα όπλα και να πάνε στο μέτωπο κατά της Ελλάδας. Ο κ. Μιλο κανει λόγο για «φασιστική αριστοκρατία» στην Αλβανία, που αριθμητικά ήταν μικρή, αλλά χρησιμοποίησε όλη την επιρροή της και τον κρατικό μηχανισμό για να κινητοποιήσει τους Αλβανούς στον πόλεμο κατά της Ελλάδος, χρησιμοποίησε, το εθνικιστικό χαρτί, μιλούσε για «απελευθέρωση της Τσαμουριάς και δημιουργίας Μεγάλης Αλβανίας». Ο πρωην Αλβανός ΥΠΕΞ  επισημαίνει ότι σαν αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας, χιλιάδες Αλβανοί τάχτηκαν στο πλευρό των επιδρομέων, σπεύδοντας όμως να υποστηρίξει ότι «επρόκειτο, για μια μειοψηφία, σε σύγκριση με την πλειοψηφία των Αλβανών η οποία, είτε έμεινε αδιάφορη, είτε αντιτάχθηκε στον πόλεμο». Ο κ. Μιλο αναζητώντας επιχειρήματα για να υποστηρίξει την χώρα του, ισχυρίζεται ότι το «τότε αλβανικό καθεστώς δεν είχε την νομιμότητα για να μιλήσει και να αποφασίσει εξ ονόματος των Αλβανών, διότι δεν ήταν προϊόν ελευθέρων εκλογών», επιχείρημα φυσικά που κάθε άλλο παρά ανατρέπει την ύπαρξη Εμπολέμου εκ μέρους της Αλβανιας, το οποίο μέχρι τώρα δεν εχει αρθεί. Ο κ. Μιλο φυσικά επικρίνει την τότε αλβανική κυβέρνηση ότι με τους χειρισμούς της φόρτωσαν την Αλβανια με το ελληνικό Εμπόλεμο και την δημιουργία «νομικής βάσης από την ελληνική πλευρά για εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον της Νότιας Αλβανιας…». Αυτά για όσους στα Τίρανα συνεχίζουν να ομιλούν και να επιμένουν για «Άρση του Εμπολέμου». Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Πηγή: Απόλυτη σιωπή: Για το “Αλβανικό Εμπόλεμο” εναντίον της Ελλάδας θα μιλήσει κανείς; https://hellasjournal.com/

Προκλητικά και ανιστόρητα οι Αλβανοί προβάλλουν διεθνώς το χάρτη της "Τσαμουριάς"

Προκλητικά και ανιστόρητα οι Αλβανοί προβάλλουν το χάρτη της "Τσαμουριάς". Πέρα από το γεγονός ότι αυτός ο χάρτης, αχαρτογράφητος επί της ουσίας, συμπεριλαμβάνεται στη «Γεωγραφία της Αλβανίας», που διδάσκεται στην Γ’ Λυκείου των σχολείων της χώρας, προβάλλεται και σε διεθνείς οργανισμούς. Υποστηρίζουν ότι είναι Αλβανικές περιοχές Θεσπρωτίας, Πρέβεζας και Άρτας, που αδίκως, όπως ισχυρίζονται, προσαρτήθηκαν στο Ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Φθάνει στο σημείο η προπαγάνδα των Αλβανών, για να γίνει πιο πειστική, να χρησιμοποιεί ανύπαρκτες  αρχαιολογικές «ανακαλύψεις» και διάφορα δήθεν ιστορικά έγγραφα – χωρίς να αναφέρει κανένα – σύμφωνα με τα οποία αυτές οι περιοχές κατοικούνταν από την αρχαιότητα από Αλβανο-ιλλυρικά φύλα, ενώ υπήρχαν και λίγοι Έλληνες!!! Ενώ δεν αναφέρει πουθενά τους νομούς Αργυροκάστρου, Αγίων Σαράντα και Δελβίνου, όπου η ύπαρξη των Ελλήνων σε αυτές τις περιοχές  είναι πλειοψηφική.  Όσοι γνωρίζουν λίγη ιστορία ξέρουν ότι πολλές πόλεις της αρχαίας Ηπείρου υπέφεραν από τις επιδρομές των Ιλλυριών, ενώ η πόλη της Χαονίας Φοινίκης, που ήταν κάποτε πρωτεύουσα της Ηπείρου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ιλλυριούς. Επιπλέον η ιστορία των "Τσάμηδων" είναι παλιά, αιματοβαμμένη και αν και έχει ιστορικά κριθεί, επανέρχεται με στόχο την αύξηση της έντασης σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή. Μέχρι και την πτώση του Κομμουνισμού στη γειτονική χώρα, οι όποιες αλυτρωτικές βλέψεις των "Τσάμηδων" περιοριζόταν αυστηρά μέσα στο «Σιδηρούν παραπέτασμα». Από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και έπειτα, ωστόσο, το ζήτημα της "Τσαμουριάς" επανήλθε στην επικαιρότητα. Αρχικά οι "Τσάμηδες"προσπάθησαν να ξαναγράψουν την ιστορία, τονίζοντας πως ουδέποτε συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ή τους Ιταλούς και πως έπεσαν θύματα της Ελληνικής εκδικητικότητας,κάνοντας λόγο, για τέτοια ψεύδη μιλάμε, για «εθνοκάθαρση». αλλά και για «γενοκτονία".  

http://katoci.blogspot.com

Ενταφιάζονται στην Κλεισούρα τα οστά 573 πεσόντων του 1940

Στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο της Κλεισούρας στην Αλβανία, θα πραγματοποιηθεί αύριο θρησκευτική τελετή ενταφιασμού των οστών 573 Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου

 Μετά από 70 χρόνια, 573 Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν μαχόμενοι στα βουνά της Αλβανίας κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο δικαιώνονται και θα βρουν την αιώνια γαλήνη. Με αυτό τον τρόπο λαμβάνει αίσιο τέλος το διαχρονικό και πάγιο αίτημα της Ελλάδας προς την Αλβανία για την εκταφή, αναγνώριση και ταφή των πεσόντων μας, μετά από τους δύο εξαντλητικούς διαπραγματευτικούς γύρους που διεξήγαγε με επιτυχία ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς με την αλβανική πλευρά στο πλαίσιο της επίλυσης των χρονιζόντων προβλημάτων των δύο χωρών οι οποίοι διεξήχθηκαν ο μεν πρώτος στην Κρήτη τον Νοέμβριο του 2017 ο δε δεύτερος τον Ιανουάριο του 2018 στην Κορυτσά.Η θρησκευτική τελετή ενταφιασμού των οστών τους θα πραγματοποιηθεί αύριο στις 12:00 το μεσημέρι στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο της Κλεισούρας στην Αλβανία.

Έτσι κατ’ εφαρμογή της συμφωνίας που επήλθε ολοκληρώθηκαν οι εργασίες που είχαν αρχίσει τον Ιανουάριο στην περιοχή του Dragot της Αλβανίας, για την αναζήτηση και εκταφή των Ελλήνων πεσόντων κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο (1940-1941) και ένα ζήτημα που ταλάνιζε τις Ελληνο-αλβανικές σχέσεις για πολλές δεκαετίες κλείνει οριστικά αποδίδοντας την ύστατη τιμή που αρμόζει σε αυτούς που έδωσαν την ζωή τους στην πατρίδα.

Οι 573 Έλληνες πεσόντες έρχονται να προστεθούν στους επιπλέον εκατό ακόμη ήρωες του Έπους του 1940 που έχουν ήδη ταφεί, με θρησκευτική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο των Βουλιαρατών της Αλβανίας, στις 13 Ιουλίου 2018.

Οι εργασίες αναζήτησης και εκταφής ωστόσο, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών, θα συνεχισθούν στις περιοχές της Κοσσίνας, της Κλεισούρας και της Πρεμετής, σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις της Μεικτής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων (ΜΕΕ). Επιτροπή η οποία είναι αρμόδια για την εφαρμογή της σχετικής Διακρατικής Συμφωνίας Ελλάδος-Αλβανίας που προβλέπει την αναζήτηση, εκταφή, προσδιορισμό της ταυτότητας και ενταφιασμό των Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου του 1940-1941, καθώς και την κατασκευή κοιμητηρίων στο έδαφος της Αλβανίας για τον ενταφιασμό τους.

http://www.armynow.net/

Όταν ο αριστερός φασίστας Πολάκης επιτέθηκε σε ομιλία του Σεβαστιανού για την Βόρειο Ήπειρο

Ήταν Απρίλιος του 1989, όταν η Αλβανία στέναζε από την "κομμουνιστική δικτατορία του λαού" και....

οι Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί έψαχναν τρόπο να διαφύγουν από τον "κομμουνιστικό παράδεισο".

Ο Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβαστιανός, φτάνει στην Αθήνα, όπου πρόκειται να εκφωνήσει λόγο στο Αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής και να περιγράψει τα όσα ζουν στον "παράδεισο" οι Βορειοηπειρώτες.

Το ενδεχόμενο της αποκάλυψης ότι στον "κομμουνιστικό παράδεισο" τα πράγματα δεν είναι τόσο ευχάριστα, όσο τα περιέγραφε η "φωνή των Τιράνων", σημαίνει συναγερμό στις τάξεις των κομμουνιστών.

Μια ομάδα σαμποτέρ της ΚΝΕ, κόβει στην αρχή το ρεύμα στο Αμφιθέατρο για να ματαιώσει την ομιλία, αλλά η "Χριστιανική Φοιτητική Δράση" βάζει σε λειτουργία γεννήτρια, για να γίνει η ομιλία.

Τότε, μια ομάδα τραμπούκων, με αρχηγό της τον Κνίτη Παύλο Πολάκη, φοιτητή ιατρικής , που αποχώρησε από το ΚΚΕ τρείς μήνες μετά, όταν στις 18/6/1989 το ΚΚΕ μπήκε στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, ορμάει στο Αμφιθέατρο και εκδίδει τελεσίγραφο: "ή θα φύγετε ή θα σας πετάξουμε με τις κλωτσιές".

Παράλληλα, οι κομμουνιστές φωνάζουν συνθήματα, όπως "θάνατος στους εθνικιστές" (μόνο στους Έλληνες όμως, όχι στους Αλβανούς), "Σεβαστιανέ φασίστα" και το ...άκρως εθνικιστικό "τα Αλβανικά σύνορα να φτάσουν στη Λαμία" !!!

Αλλά δεν αρκέστηκαν στα λόγια. Έστειλαν ετοιμοθάνατο, στο νοσοκομείο με βαριά κατάγματα στο κρανίο τον φοιτητή Παναγιώτη Αντωνίου και άλλους 19 ελαφρύτερα τραυματισμένους.

Τελικά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Πολάκη και της παρέας του, η αλήθεια δεν έμεινε κρυμμένη, ο "κομμουνιστικός παράδεισος του Χότζα" αποδείχθηκε Κόλαση και 2 εκατομμύρια Αλβανοί, δραπέτευσαν από τον "παράδεισο" για την "εθνικιστική" Ελλάδα, στην οποία ζουν πλουσιοπάροχα -πάντα μισθοδοτούμενοι από το δημόσιο- και διαπρέπουν οι φασίστες τραμπούκοι σαν τον Πολάκη. 

Παρά τη λατρεία τους προς τον παράδεισο της Αλβανίας, κανείς από τους τραμπούκους δεν επέλεξε να μεταναστεύσει στη χώρα των ονείρων του. Αντίθετα, ζουν εδώ και σαν βδέλλες ρουφάνε το αίμα του Έλληνα φορολογούμενου, που δουλεύει και παράγει, για να περνούν ζωή και κότα τέτοια νούμερα.

(εικόνες: εφημερίδα ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ,  από το αρχείο του Εθνικού Συλλόγου Βόρεια Ήπειρος 1914)

Σημ. : Στην εφημερίδα αναγράφεται εσφαλμένα ως Τ.Πολάκης, ο Π.Πολάκης. Πρόκειται σίγουρα για τον σημερινό Υπουργό.

http://makpress.blogspot.com/

"ΗΛΙΟΦΟΡΟΣ ΡΩΜΙΟΣ: Ποίηση Κύπρος - Βόρειος Ήπειρος"

"Συνθήκη" των Πρεσπών, Τι κάνουμε τώρα. | Γεώργιος Ρωμανός