Η επίδραση της παγκόσμιας βιομηχανίας τηλεπικοινωνιών στον πολιτισμό και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Νικόλαος Λ. Μωραΐτης. Ph.D.

Στον 21ον αιώνα, που βρισκόμαστε, ο κόσμος συρρικνώνεται γρήγορα, αλλά δεν ενώνεται.  Μερικές εταιρίες, με την τεχνολογική τους εξάπλωση, ελέγχουν μια παγκόσμια εμπορική κουλτούρα που διεισδύει σε κάθε χωριό ή γειτονιά.  Η σημερινή πλανητικοποίηση (globalization) δεν δημιουργεί ένα παγκόσμιο χωριό, αλλά έναν διαιρεμένο πλανήτη.

Η συντεχνιακή πλανητικοποίηση, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών δρώντων, επιδιώκει να ενοποιήσει και να μεταβάλλει σιγά-σιγά τις δραστηριότητες όλων των χωρών του πλανήτη σε ένα «ομοιογενοποιημένο» μοντέλο ανάπτυξης. Χώρες με διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις όπως αυτές των Ινδιών, Σουηδίας, Ταϊλάνδης, Βραζιλίας και Γαλλίας, πρέπει να αποδεχτούν τις ίδιες αξίες και τρόπο ζωής και να δημιουργηθούν καταστάσεις ώστε να εξυπηρετηθούν από τις ίδιες τις παγκόσμιες εταιρίες, εστιατόρια, (fast food), αλυσίδες ενδυμάτων, τηλεοράσεις και φιλμ. Το ομοιογενές μοντέλο εξυπηρετεί την αποδοτικότητα αναγκών των μεγάλων εταιριών, και τους παρέχει τη δυνατότητα να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους σε έδαφος που επεκτείνεται με γρήγορους ρυθμούς.

Η νέα εξέλιξη της πλανητικοποίησης έχει ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία-κλειδιά: ελεύθερο εμπόριο, deregulation (μείωση κανονισμών) και ιδιωτικοποίηση, όσο το δυνατόν περισσότερη οικονομική δραστηριότητα, και γρήγορη εμπορευματοποίηση σε κάθε απομένουσα όψη της ζωής.  Αυτά συμπεριλαμβάνουν τα λίγα απομένοντα στοιχεία πρωτόγονης απλότητας των κοινών στοιχείων της ζωής που μέχρι τώρα έχουν παραμείνει έξω από το εμπορεύσιμο σύστημα: Όπως κουλτούρα, επιλογές και γενετικές κατασκευές της ζωής.  Όλα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί σαν ένα τμήμα του σχεδίου της πλανητικοποίησης.

Όποιος έχει ταξιδέψει ανά τον κόσμο, θα δει ότι η ποικιλία κουλτούρας εξαφανίζεται.  Περιοχές όπως η Ασία, η Ευρώπη ή η Αμερική αρχίζουν να γίνονται πιο πολύ όμοιες παρά διαφορετικές, καθώς όλες έχουν απορροφηθεί από ένανομοιογενή τρόπο ζωής κυριαρχημένο από τα πολιτιστικά προϊόντα των Δυτικών χωρών που πλημμυρίζουν τον κόσμο.  Ο κόσμος βλέπει τις ίδιες ταινίες, φοράει τα ίδια ρούχα, τρώγει τα ίδια φαγητά και ακολουθεί τις ίδιες καταναλωτικές συμπεριφορές.

Η συντεχνιακή διαφήμιση σκεπάζει τον κόσμο με εικόνες που εξυμνούν τη δυτική γεύση, ντύσιμο, τροφή και τρόπο ζωής.  Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 70% των προγραμμάτων της τηλεόρασης ανά τον κόσμο, έχει εισαχθεί από τις Η.Π.Α.  Παρόμοιες στατιστικές επικρατούν και σε περιοχές των επικοινωνιών.  Π.χ. στον Καναδά, το 85% των περιοδικών στα περίπτερα εφημερίδων είναι Αμερικάνικα, κι αυτός υπήρξε ο λόγος της διαμάχης του παγκοσμίου οργανισμού εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών.

Παραδοσιακές αξίες και κουλτούρες που είναι διαφορετικές από αυτές της Δύσης, λαμβάνονται υπόψη ως καθυστερημένες, απηρχαιωμένες και χωρίς αξία στο σύγχρονο κόσμο, εκτός εάν τύχουν εμπορίας για τουριστική κατανάλωση.  Οι περισσότερες, όμως, χώρες βλέπουν την κουλτούρα ως την πλουσιότερή τους κληρονομιά που χωρίς αυτή δεν έχουν ρίζες, ιστορία ή ψυχή.  Πολλές χώρες αισθάνονται ότι το δικαίωμα να υποστηρίξουν την πολιτιστική τους ποικιλία είναι τόσο σημαντικό όσο και το δικαίωμα επιβίωσής τους.  Εντατικά προσπαθούν να αντισταθούν ή τουλάχιστον να ελέγχουν την εισαγωγή της κουλτούρας μέσα στη δική τους επικράτεια.  Πιστεύουν ότι η κουλτούρα δεν πρέπει να είναι εμπορεύσιμο προϊόν.  Ότι οι συμφωνίες εμπορίου δεν πρέπει να έχουν τον λόγο στην προσπάθεια ενός κράτους να ρυθμίσει πολιτιστικές εισαγωγές κάθε είδους.

Οι χώρες αναγνωρίζουν τα βαθιά επακόλουθα του ελεύθερου εμπορίου στα πολιτιστικά προϊόντα και λαμβάνουν όσα μέτρα προστασίας μπορούν και θεωρούν ικανοποιητικά.  Ακόμη και Αμερικανοί πολίτες ανησυχούν για τη συνεχιζόμενη προαγωγή και συντεχνιοποίηση και βλέπουν τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου ως ένα εργαλείο που διαιωνίζει αυτή την εξέλιξη.

Αντιθέτως, τα κύρια Αμερικανικά συγκροτήματα βιομηχανικής ψυχαγωγίας βλέπουν την κουλτούρα σαν μια μεγάλη επιχείρηση που πρέπει να προωθηθεί στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου.  Τα προϊόντα της Αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας είναι από τα πλέον εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας αυτής.  Η βιομηχανία αυτή των προϊόντων συνδυάζει μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κινηματογραφικά στούντιο, δίκτυα τηλεοράσεως, καλωδιακές εταιρίες και Internet, που λειτουργούν μαζί σ’ ένα σύμπλεγμα ιστού που περιλαμβάνει εκδόσεις, ταινίες, ραδιοφωνικές εκπομπές, βίντεο, τηλεόραση, συστήματα καλωδιακά και δορυφορικά, υπερ-θεατρικές παραγωγές και εγγραφή και κατανομή μουσικής.

Τις αξίες που μεταβιβάζουν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης θα ήταν καλύτερα να τις ονομάζουμε ηθική διαφθορά και πολιτιστική παρακμή.  Ιδιαιτέρως η τηλεόραση γρήγορα αντικαθιστά τους ρόλους που διαδραμάτισαν παραδοσιακά η οικογένεια, η εκκλησία και το σχολείο.  Χάνοντας τις αξίες, το πνεύμα, τις παραδόσεις, τον «εθνικό πολιτισμό», εκθειάζεται η αυτο-ικανοποίηση, ομαλοποιείται η έντονη βία και η κτηνωδία και ενθαρρύνεται η ερωτική ασυδοσία δια μέσου παραδειγμάτων και ερεθιστικών ισάξιων πιέσεων που υποθάλπτουν τα χειρότερα κοινωνικά ένστικτα.  Το αποτέλεσμα είναι η απώλεια του ελέγχου της κοινωνικής συμπεριφοράς.  Τα έργα του Χόλυγουντ και οι παραγωγοί της τηλεόρασης έχουν γίνει πολιτιστικοί υπονομευτές που αναπαράγουν μια αυτοκαταστρεπτική ηθική.

Η σημερινή έμφαση στη λατρεία του υλικού πλούτου, στην κατανάλωση και στη διάδοση της αυτο-ικανοποίησης, που προβάλλονται ως ο ορισμός της καλής ζωής, δημιουργεί τυφλώσεις στα κοινωνικά διλήμματα-κλειδιά, και έτσι, εμποδίζεται μη αντίδραση που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αποτελεσματική διορθωτική δράση.  Το αποτέλεσμα αυτών είναι η δημιουργία μίας μαζικής κουλτούρας, οργανωμένης από κερδοσκόπους που εκμεταλλεύονται την πείνα για κοινοτοπία, την πορνογραφία ακόμη και τον βαρβαρισμό.

Μια τέτοια υπεροχή παρακμής και ηδονισμού σε έναν πολιτισμό δεν βοηθάει, παρά έχει μόνο διαφθείρει ηθικά τις αξίες της κοινωνίας, καταστρέφοντας και διαβρώνοντας για μια ακόμη φορά τα βαθιά αισθήματα της πεποίθησης.  Η τηλεόραση ιδιαίτερα παράγει ένα σημαντικό αρνητικό αποτέλεσμα, διασπώντας την συνέχεια της γενιάς που μεταβιβάζει τις παραδόσεις και τις αξίες.

Είναι εντυπωσιακό να παρατηρεί κανείς το βαθμό εις τον οποίο τα πιο λαϊκά προγράμματα είναι προορισμένα για το ακροατήριο των νέων, να επικεντρώνονται στην παρακμή, ενώ χειροκροτούν την απόρριψη της παράδοσης.

Τα περισσότερα προγράμματα τηλεοράσεως για τα παιδιά, παρουσιάζουν ότι το χαρακτηριστικό των γονιών τους είναι άτομα συναισθηματικά, εκκεντρικά, χωρισμένα, υπαλληλικοί εγκληματίες και πως το αλκοόλ και η κοκαΐνη τους έχουν γίνει πάθος.

Αυτό είναι μια αιτία που αποκλείει την πατρική ικανότητα από την δυνατότητα μεταβίβασης αξιών στα παιδιά.

Η έντονη απαξίωση της οικογένειας, ως βασικής κοινωνικήςμονάδας, χειροτερεύει την κουλτουρο-φιλοσοφική δυσπραγίατης σύγχρονης «Δύσης».  Η απαξίωση αποτελεί άμεση συνέπειατης αλλαγής των κοινωνικών αξιών που τις κατευθύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.  Η οικογένεια απαιτεί δομή, υπευθυνότητα και περιορισμούς.

Οι πολλές απαιτήσεις μιας καλής οικογενειακής ζωής λειτουργούν εναντίον του κόκκου του εγκαταλελειμμένου ηδονισμού, γιατί οι απαιτήσεις αυτές επιβάλλουν τις υποχρεώσεις της θυσίας, της νομιμοφροσύνης και της εμπιστοσύνης.

Αντιθέτως, το αδυνάτισμα του οικογενειακού δεσμού κάνει το άτομο πιο ευαίσθητο στην περαστική μανία της κοινωνικής και πνευματικής παρακμής. Όλα αυτά είναι επιβλαβή για τη γενιά των σταθερών αρχών.  

Επιπλέον, πολλοί πιστεύουν ότι η εποχή της πληροφόρησης είναι δική μας.  Αλλά ένα μεγάλο τμήμα της πληροφόρησης που δεχόμαστε είναι ελεγχόμενο από ένα μονοπωλιακό συνασπισμό μικρού αριθμού πηγής των ΜΜΕ. Με έδρα κυρίως στο πλούσιο Βορρά, οι ηγέτες της βιομηχανίας συγχωνεύονται για να συνδυάσουν τους πόρους τους και στη συνέχεια επεκτείνουν την σφαιρική  εμβέλεια τους.1  

Στις Η.Π.Α. για παράδειγμα, ενώ υπάρχουν 25.000 σημεία (outlets) που παρέχουν πληροφορίες των ΜΜΕ, μόνον 23 συγκροτήματα ελέγχουν τις εφημερίδες, τα περιοδικά, την τηλεόραση, τα βιβλία – εικόνες, ήχους και πληροφορίες.2 Kαι καθώς η συντεχνιακή Αμερική των ΜΜΕ συγχωνεύει τις πηγές της με λιγότερες μονάδες, το αποτέλεσμα θα είναι ότι και πιο λιγότεροι συντεχνιακοί διευθυντές θα ελέγχουν την πληροφορία που διοχετεύουν και βλέπουν οι Αμερικανοί.

Ήδη, το τοπίο επαφής της πληροφόρησης είναι χρωματισμένο από το γεγονός ότι η ιδιοκτησία των πηγών των ΜΜΕ, παγκοσμίως, συγκεντρώνεται σε ένα μικρό αριθμό μεγάλων και πολυεθνικών εταιρειών.  Π.χ., στις αρχές του 80’ ο αριθμός τους ήταν περίπου 50, και κατά τα μέσα του 1990 είχε συρρικνωθεί μόνον στις 20.  Σήμερα, ο αριθμός των εταιριών που κυριαρχούν στα ΜΜΕ έχει συρρικνωθεί από του 20 στις πέντε  Αυτές οι πέντε έγιναν σημαντικοί ιδιοκτήτες όλων των ειδών των μέσων μαζικής ενημέρωσης. 

Αυτό δίνει στον πλούσιο βορρά, και ιδιαιτέρως στις ΗΠΑ,εξαιρετική ισχύ επίδρασης στον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος, σε όλη τη γη, κατασκευάζοντας τα πιστεύω και τον τρόποθέασης του κόσμου.

Η δράση των ΜΜΕ στην δυτική κουλτούρα λειτουργείεπηρεαστικά, καθώς μια χούφτα από νέα και υπηρεσίες πληροφοριών λειτουργούν σαν ένα μεγάλο κυκλοφοριακό σύστημα που αντλεί ιδέες, πληροφορίες και ιδανικά από το πλούσιο κέντρο προς τη μακρινή περιφέρεια του Νότου.

Η ισχύς των ΜΜΕ, επίσης, αποδίδεται στο CNN που μεταδίδει νέα επί 24ώρου βάσεως, κάνοντας το γύρο του κόσμου.  Και το MTV που έχει ονομαστεί «ένα από τα πρώτα παγκόσμια κανάλια τηλεοράσεως που δημιουργεί ένα παγκόσμιο μοντέλο κουλτούρας, εφηβικό συνδεδεμένο μέσω μουσικής».3

Πράγματι, η συγχώνευση μεγάλων εταιριών τηλεπικοινωνιών συγκεντρώνει πιο έντονα τον έλεγχο της πληροφόρησης στα χέρια μιας ομάδας.  Τον Ιανουάριο π.χ του 2000, η εταιρεία πουπροέκυψε από την συγχώνευση μεταξύ: American online και Time Warner, απέκτησε μια τεράστια δύναμη με οικονομικούς πόρους, σε ποσοστό κατά ¼ μεγαλύτερη από τον ετήσιο προϋπολογισμό της Γαλλίας.  Γι’ αυτό ο Νότος που είναι αντίπαλος της πλανητικοποίησης, δεν διαμαρτύρεται τόσο πολύ για τον εκσυγχρονισμό και το εμπόριο, αλλά αντιτίθεται στην «συντεχνιακή» πλανητικοποίηση που επιβάλλεται από τις πολυεθνικές εταιρίες, ενάντια στις αξίες και τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του αναπτυσσόμενου κόσμου.  Ο έλεγχος της τηλεόρασης και άλλων πηγών ΜΜΕ από τις ΗΠΑ και μια μικρή ομάδα χωρών της Ευρώπης ήταν η αιτία που ο Νότος άρχισε την αμφισβήτηση κατά τη δεκαετία του 1980.   Δυσαρεστημένοι από την κάλυψη των ΜΜΕ του Βορρά και την κυριαρχία του με άλλες μορφές επικοινωνίας, ο Νότος απαίτησε μια νέα τάξη πληροφόρησης και επικοινωνίας, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο καθεστώς με δίκαιους κανόνες, ώστε να καλυτερέψει η έλλειψη ισορροπίας και ροής της πληροφόρησης από το Βορρά στο Νότο.

Ο αναπτυσσόμενος κόσμος πιστεύει ότι με τον σημερινό τρόπο, καλλιεργούν τις αξίες του Βορρά και έναν εμφανή καταναλωτισμό που διαιωνίζει την εξάρτηση του Νότου από τον Βορρά.

Η νέα παγκόσμια υποδομή πληροφοριών είναι ιδιαιτέρως ταραχώδης διότι κυριαρχία στα παγκόσμια προϊόντα παρέχει όχι μόνον τη δυνατότητα μεταφοράς προϊόντων γύρω στον κόσμο, αλλά, και την κυριαρχία στις πολιτιστικές εξαγωγές.  Αυτή η κυριαρχία εξασφαλίζει το ενδεχόμενο να επηρεάσει την τοπική κουλτούρα με ένα Δυτικό ρεύμα και σε μεγάλο βαθμό καταναλωτικό, σφαιρικής συμμόρφωσης.

Κλείνοντας, «Ίσως η παγκοσμιοποίηση είναι μια ωραία λέξη που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να κρύψουν τις προσπάθειές τους να μολύνουν όλο τον κόσμο με πολιτιστικούς ιούς της εμπορευματοποίησης».4 Όποια και να είναι η αλήθεια, ηπαγκόσμια βιομηχανία τηλεπικοινωνιών, η οποία υπερβαίνει τοένα τρισεκατομμύριο δολάρια, είναι πράγματι το κύριο όχημα για τη γρήγορη εξάπλωση ιδεών, πληροφορίας και εικόνας, παγκοσμίως. Αυτοί οι κολοσσιαίοι γίγαντες επιλέγουν ποια πληροφορία θα παρουσιάσουν, πως θα διαμορφώσουν τις αξίες μας, και τις εικόνες μας για το πως πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο. Αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα τηλεπικοινωνιών διαμορφώνουν την κοινή γνώμη για τα γεγονότα, έχουν κυρίαρχη επιρροή στις ειδήσεις, στις πληροφορίες, και στην κουλτούρα. 

Νικόλαος Λ. Μωραΐτης. Ph.D.

Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική Πολιτική,

Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.

Καλιφόρνια, U.S.A.

Member of International Hellenic Association (USA)

Πηγή: INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

Η γενοκτονία των Ποντίων

Πριν από τον όρο «Γενοκτονία» υπήρχε ο όρος «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας». Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου.

Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.

Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και χριστιανοί.

Το 1915 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον ποντιακό ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τη χρονιά εκείνη, και ενώ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν εμπλακεί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τούρκοι εκπόνησαν ένα σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε η εξορία και στη συνέχεια η σφαγή των Αρμενίων, ενώ αρχίζουν οι πρώτες βιαιοπραγίες εναντίον του ποντιακού στοιχείου. Τον Δεκέμβριο του 1916 εκπονήθηκε από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλαάτ σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που προέβλεπε «Άμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16 έως 60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης».

Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλιτώσει από τη μανία των Τούρκων διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916 από τον ρωσικό στρατό. Όταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη τον Φεβρουάριο του 1918, τότε ο μισός περίπου πληθυσμός της περιοχής εγκατέλειψε τις εστίες του και ακολούθησε τον ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Καυκάσου και των παραλίων της Γεωργίας.

Οι Πόντιοι πίστεψαν ότι το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου θα έφερνε και οριστικό τέρμα στα δεινά τους, αλλά διαψεύσθηκαν...

Οι εκκλήσεις τους για να συμπεριληφθούν στο ελληνικό κράτος δεν εισακούστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Πόντος ήταν πολύ απομακρυσμένος από τις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η υπεράσπισή του από τις τουρκικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα πρότεινε να προχωρήσουν οι Πόντιοι στη δημιουργία μιας ομοσπονδίας με τους Αρμένιους, και πράγματι ο αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος Φιλιππίδης και ο πρόεδρος των Αρμενίων Αλέξανδρος Χατισιάν υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 1920 συμφωνία για τη δημιουργία ποντοαρμενικού κράτους. Όμως τον Νοέμβριο του 1920 ο αρμενικός στρατός ηττήθηκε στο Ερζερούμ από τις δυνάμεις του Κεμάλ με αποτέλεσμα να συνθηκολογήσουν οι Αρμένιοι και να μείνουν οι Πόντιοι μόνοι τους. Έκτοτε και μέχρι τον Αύγουστο του 1922 ο Κεμάλ, έχοντας εκκαθαρίσει τα δευτερεύοντα μέτωπα στη Μικρά Ασία, προχώρησε ανενόχλητος στη σταδιακή εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού. Οι πόλεις και τα χωριά κάηκαν, οι χωρικοί σφάχτηκαν, ατιμάστηκαν, εξορίστηκαν ή έφευγαν ομαδικά στα δάση και στα βουνά. Όσοι άνδρες συλλαμβάνονταν προωθούνταν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Υπολογίζεται ότι στο διάστημα 1914-1922 εξοντώθηκαν περίπου 200.000 Πόντιοι.

Οι Τούρκοι εκτόπιζαν και εξόριζαν τους Έλληνες μέσα στην βαρύτερη κακοκαιρία, χωρίς να τους επιτρέπουν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα ούτε στρώματα. Τα κυβερνητικά όργανα που συνόδευαν τους εκτοπιζόμενους δεν επέτρεπαν στα θύματά τους να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες. Ο σκοπός ήταν διπλός: πρώτα να μην μπορούν να στεγασθούν και έπειτα να μην μπορούν να αγοράσουν τρόφιμα. Δεν επέτρεπαν για κανένα λόγο να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από την λόγχη των Τούρκων. Σε διάφορα μέρη της χώρας ιδρύθηκαν λουτρώνες δήθεν για στρατιωτικούς λόγους. Τα κυβερνητικά και αστυνομικά όργανα που οδηγούσαν τους μετατοπιζόμενους εξανάγκαζαν τους δυστυχείς για λόγους δήθεν υγιεινής να λουστούν. Έβαζαν κατά εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα λουτρά, γυμνούς, με θερμοκρασία 40 βαθμών. Τα ενδύματα των δυστυχών λεηλατούνταν. Όταν έβγαιναν από το λουτρό, τους εξανάγκαζαν να παρατάσσονται στο χιόνι και με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και να περιμένουν επίσκεψη του αστυνόμου για καταμέτρηση, ο οποίος ποτέ δεν ερχόταν πριν από μία ώρα. Έπειτα άλλη μία ώρα περίμεναν τον γιατρό για ιατρική επιθεώρηση.

Κατά την επιθεώρηση χαρακτηρίζονταν άρρωστοι οι νεότεροι και υγιέστεροι, οι οποίοι θανατώνονταν κατά την αποστολή στο νοσοκομείο.

Από την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914) ως τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), οι Νεότουρκοι με τα σκληρά μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών (κατά τον Πανάρετο Τοπαλίδη) εξόντωσαν:

α. κατά την περίοδο 1914-1918 

170.576 Ποντίους 

β. κατά την περίοδο 1918-1922 

119.122 Ποντίους 

συνολικά 

289.698 Ποντίους 

ποσοστό δηλαδή 41,56% σε σύνολο 697.000 Ελλήνων κατοίκων, ενώ κατά τον Γ. Βαλαβάνη οι απώλειες των Ποντίων σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνά το 50% του ολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου.

• Από το βιβλίο του Βλάση Αγτζίδη Έλληνες του Πόντου.http://www.pontos-news.gr/

Γιώργος Μπαμπινιώτης: «Τραγικό εθνικό λάθος η Συμφωνία των Πρεσπών» (video, pics)

Καθήλωσε το κοινό της Φλώρινας για περισσότερες από δύο ώρες ο Καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Μπαμπινιώτης, στην ομιλία του με θέμα «Η γλώσσα της Μακεδονίας μας και η γλώσσα των Σκοπίων».

Την ομιλία φιλοξένησε ο «Αριστοτέλης» στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα θεάτρου του και προλόγισε ο πρόεδρος του συλλόγου Κωνσταντίνος Ραπτόπουλος – Χατζηστεφάνου.

Ο κ. Μπαμπινιώτης ανέπτυξε το θέμα διεξοδικά, βασιζόμενος σε πλούσια ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας πληθώρα παραδειγμάτων για να καταδείξει τις διαφορές των δύο γλωσσών, τονίζοντας πως σε καμία περίπτωση η γλώσσα της γείτονος χώρας δε μπορεί να ονομάζεται «μακεδονική» καθώς στην πραγματικότητα είναι Βουλγαροσερβική ή Σερβοβουλγαρική που ανήκει στην ομάδα των νοτιο-σλαβικών γλωσσών.

Ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρθηκε επίσης στην περίφημη 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ του 1977, λέγοντας πως ουδέποτε αναγνωρίστηκε τότε «μακεδονική» γλώσσα, χαρακτηρίζοντας ως «αστείο» αυτό το επιχείρημα.

«Θεωρώ» κατέληξε, «ότι η Συμφωνία των Πρεσπών, αυτή η επίσημη ελληνική αναγνώριση, ήταν ένα τραγικό εθνικό λάθος, το οποίο θα πληρώνουμε συνέχεια και αποτελεί την πιο κραυγαλέα κλοπή της ιστορίας».

Αμέσως μετά την ομιλία του ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, με συντονιστή τον δημοσιογράφο – διευθυντή της εφημερίδας «Εστία» Μανώλη Κοττάκη.

http://neaflorina.gr/

«Dalaras Classics» στα Τίρανα στις 26 Ιουνίου!- Dalara Classics në Tiranë më 26 Qershor!

Στα Τίρανα θα ταξιδέψει ο Γιώργος Νταλάρας, όπου την Τετάρτη 26 Ιουνίου θα δώσει συναυλία στο νέο υπερσύγχρονο αμφιθέατρο της πόλης, με το πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει στις μεγαλύτερες αίθουσες της Ευρώπης. Ο Νταλάρας αποδέχτηκε με χαρά την πρόσκληση για τη συναυλία, η οποία είναι υπό την αιγίδα του Δήμου Τιράνων και της Ελληνικής Πρεσβείας στην αλβανική πρωτεύουσα. Ο δημοφιλής τραγουδιστής δηλώνει συγκινημένος γι αυτό το ταξίδι… «Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τραγούδησα στο Αργυρόκαστρο, αλλά η ανάμνηση και η συγκίνηση είναι ακόμα ζωντανές. Έχω πάει εν τω μεταξύ στα Τίρανα, έχω επισκεφθεί το Αρσάκειο σχολείο, έχω συνεργαστεί με μουσικούς από την Αλβανία, που είναι εξαιρετικοί και ιδιαίτερα με τον Ντάσσο Κούρτι με τον οποίο κάναμε έναν ολόκληρο δίσκο, τα «Έρημα Χωριά», που αγαπήθηκε πολύ στην Ελλάδα και κυκλοφόρησε στην Ευρώπη.Με τιμάει ιδιαίτερα η πρόσκληση του Δήμου Τιράνων και της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα. Νομίζω ότι η συναυλία μας θα γίνει υπό τις καλύτερες συνθήκες και είμαι βέβαιος ότι το τραγούδι θα ενώσει τις φωνές μας σ’ αυτή τη συναυλία». Είναι η δεύτερη φορά που ταξιδεύει στην Αλβανία, είχε δώσει μια συναυλία στο Αργυρόκαστρο εδώ και πολλά χρόνια. Θυμίζουμε ότι σε αυτή τη συναυλία θα παρουσιαστούν και αποσπάσματα από τα «Έρημα χωριά» του μουσικού Ντάσσο Κούρτι, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης τραγούδια σταθμούς από τη δισκογραφία του Γιώργου Νταλάρα και τη συνεργασία του με τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες, ρεμπέτικα και μπαλάντες της Μεσογείου. Μαζί του στη σκηνή θα βρίσκεται η Ασπασία Στρατηγού, ενώ την ορχήστρα αποτελούν εννιά εξαιρετικοί μουσικοί: Γιώργος Παπαχριστούδης-πιάνο, Γιώργος Μάτσικας και Βασίλης Κορακάκης-μπουζούκι, Θανάσης Σοφράς-μπάσο, Μάνος Γρυσμπολάκης-ακορντεόν, Νίκος Σαμαράς-τρομπέτα, Αποστόλης Βαγγελάκης-πνευστά, Μαρίνος Τρανουδάκης-κρουστά, Δημήτρης Γκαβαρδίνας-τύμπανα. Ενορχηστρώσεις: Γιώργος Νταλάρας, Γιώργος Παπαχριστούδης. www.huffingtonpost.gr/

Në Tiranë do të udhëtojë Jorgo Dalara, ku të Mërkurën dt 26 Qershor do të japë një koncert në amfiteatrin super modern të qytetit, me program të cilin ka prezantuar në të gjitha sallat e mëdha Europiane. Dalara e pranoi me gëzim ftesën për koncert, e cila organizohet nën përkujdesjen e Bashkisë së Tiranës dhe të Ambasadës Greke në kryeqytetin shqiptar. Këngëtari i dashur për popullin ka deklaruar mjaft i mallëngjyer për këtë udhëtim.... “Kanë kaluar shumë vite që atëhere kur këndova në Gjirokastër, por kujtimet dhe emocionet janë akoma të gjalla. Gjatë kësaj kohe kam shkuar në Tiranë ku kam vizituar shkollën Arsakio, ndërsa kam bashkëpunuar me muzikantë nga Shqipëria që janë të shkëlqyer sidoms me Dashu Kurtin me të cilin kemi bërë një disk të tërë “Fshatra të Shkretuara” i cili u pëlqyer shumë në Greqi dhe qarkulloi në Europë. Më nderon në veçanti ftesa e Bashkisë së Tiranës dhe e Ambasadës Helene në Tiranë. Besoj që koncerti ynë do të bëhet në kushtet më të mira dhe jam i sigurt që kënga do të bashkojë zërat tanë në këtë koncert”. Është hera e dytë që udhëton në Shqipëri, ka dhën koncert në Gjirokastër këtu e shumë vite më parë. Ju kujtojmë se në këtë koncert do të prezantohen pjesë nga disku “Fshatra të Shkretuara” të muzikantit Dasho Kurti i cili punon dhe jeton në Greqi. Programi do të pëfshijë gjithashtu këngë që përbëjnë stacione në diskografinë e Jorgo Dalarës dhe bashkëpunimin e tij me kompozitorë të mëdhenj helen, rebetika dhe balada të mesdheutë. Bashkë me të në skenë do të ngjitet Aspasia Stratigou, ndërsa orkestrën e përbëjnë muzikantë të shkëlqyer: Jorgo Papahristoudi – piano, Jorgo Matsikas dhe Vasili Korakaki – buzuk, Thansi Sofras – Bas, Mano Grismpolaki – Firzamonikë, Niko Samara – trombetë, Apostolis Vaggelakis – frymore, Marino Tranoudaki- perkursion, Dhimitri Gkavardina –bateri Orkestrimet: Jorgo Dalara, Jorgo Papahristoudi. Përktheu Pelasgos Koritsas.

Γρηγόρης Καραμέλος στην εκπομπή "Χώρα εν Καμίνω" με τον Π. Παναγιωτόπουλο !

Υπαναχώρηση Ράμα: Υπόσχεται επανατοποθέτηση των δίγλωσσων πινακίδων

Αρκετά τράβηξες το σχοινί κ. Ράμα

Σε μια κλωστή κρέμεται η ένταση που δημιούργησε ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα με την Εθνική Μειονότητα που ζει στα πατρώα της εδάφη από αιώνες των αιώνων.

Ελπίζαμε με την κατάρρευση της δικτατορίας, που θανάτωσε, φυλάκισε, εξόρισε και κατακρεούργησε εκατοντάδες Βορειοηπειρώτες, θα βλέπαμε να ΄ρχονταν λαμπρές μέρες που σημαίνει απόλυτη εφαρμογή των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, χωρίς φοβίες και κλοπές, χωρίς περιορισμούς και περιφρονήσεις.

Δυστυχώς, σε μια εποχή που όλες οι πρώην χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ συμμορφώθηκαν και εντάχτηκαν στην μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια, όταν οι χώρες των Βαλκανίων προσπαθούν να δείξουν τον καλό του εαυτό, για να ενταχτούν κι αυτές στην Κοινή Οικογένεια, η Αλβανία κάνει βήματα πίσω.

Έτσι το «σχοινί» αυτό, που είναι ο κρίκος της φιλίας  και σύνδεσης μεταξύ Ε. Ε. Μειονότητας και Αλβανίας, μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, μεταξύ Ε. Ένωσης και Αλβανίας, αντί να δυναμώσει και να σφυρηλατηθεί, να γίνει ατσάλινο και αδιαπραγμάτευτο, χρονιά με τη  χρονιά, μήνα παρά μήνα  αραιώνει, αδυνατίζει, μετατρέπεται σε κλωστή έτοιμο να εκραγεί, να κοπεί. Ένα κόψιμο, ένα βαθύ χάσμα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιδιώκουν οι εθνικιστές Αλβανοί με μπροστάρηδες τους τουρκοτσάμηδες, για να διώξουν από τα πάτρια εδάφη και τον τελευταίο Βορειοηπειρώτη.

Την οικονομική και πολιτική κρίση, την διαφθορά στην δικαιοσύνη και το ναρκωτικοπέδιο που μαστιγώνουν τη χώρα ο κ. Ράμα προσπαθεί να τα καμουφλάρει με τον εθνικισμό. Να πείσει, όπως ο αλήστου μνήμης Ενβέρ, πως η βάση του κακού είναι η  Ελλάδα κι επειδή δεν μπορεί να τα βάλλει με την Ελλάδα, τα βάζει με την Ελληνική Κοινότητα. Να μην τους αναγνωρίζει και να υφαρπάζει τις περιουσίες των Βορειοηπειρωτών. Να μην αναγνωρίζει και να εφαρμόσει τα κατοχυρωμένα δικαιώματά τους, βάσει των Διεθνών Συμβάσεων και της Σύμβασης Πλαίσιο που υπέγραψε η ίδια η χώρα, ένα από τα οποία αναφέρεται και στην διγλωσσία.  Να καταρτίζει λίστες ανεπιθύμητων και να τους διώχνει από τα σπίτια τους. Να καλλιεργεί κλίμα τρόμου και φοβέρας, ληστειών και απειλών. Να δολοφονεί εν ψυχρώ μέρα μεσημέρι. Να… Πάρα πολλά τα «να».

Σήμερα οι εναπομείναντες στην Βόρεια Ήπειρο περνούν τα πιο δυσκολότερα χρόνια, τις πιο δύσκολες στιγμές. Θα λέγαμε και από την εποχή του Χότζα. Ο φόβος έχει φθάσει μέχρι το κόκκαλό τους. Γιατί ο Πρωθυπουργός έχει λογαριασμούς με την αντιπολίτευση. Γιατί έχει εκλογές μπροστά του. Γιατί εισακούει το κάθε ανθελληνικό σχόλιο, τους εθνικιστές, το παρακράτος, και τον  φίλο του Ερντογάν.

Οι Βορειοηπειρώτες είναι νομοταγείς και ειρηνόφιλοι. Θέλουν καλές σχέσεις με την χώρα που ζούνε. Μην τα βάζετε μ’ αυτούς  κ. Ράμα. Αφήστε τους ήσυχους και σεβαστείτε τους όπως αυτοί σας σέβονται και σας ψηφίζουν. Ανεξαρτήτως από τα μαρτύρια που τους προκαλείτε.

Φτάνει τράβηξες το σχοινί κ. Ράμα.  

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
http://www.sfeva.gr/

Ο τσομπάνος που πήγε στον Παράδεισο! - Çobani që shkoi në Parajsë!

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ !- KOMUNIKATË E JASHTËZAKONSHME SHTYPI

Η Πατριωτική έκσταση του "συνεργάτη"(δοσίλογου) Ιντρίζη.* - Dalldia patriotike e “kolaboracionistit” Idrizi

Nga Mero Baze Pashë një reagim të partisë së Shpëtim Idrizit mbi tabelat dygjuhëshe në zonat e pakicës greke në Jug të Shqipërisë. Duke marrë shkas prej tyre, reagimi i Idrizit shkonte deri në fillim të shekullit të shkuar, duke kujtuar Zografin e vitit 1914, duke e krahasuar atë me Edi Ramën, dhe plot patetizma të tjera, që duket se kanë nevojë t’i kompensojnë kësaj partie mungesën e koherencës që ka vet, në raport me forcat ekstremiste të politikës greke në Tiranë. Së pari, për gjithë këta patriotët që karikohen me bateri, tabelat dygjuhëshe në zonat e pakicës janë detyrim dhe jo poshtërim i shtetit shqiptar. Një shtet që aspiron të hyjë në Bashkimin Europian, nuk mund t’i mohojë një pakice të ketë tabela rrugore në gjuhën e vet, ndërkohë që është detyrim që në zonat kufitare dhe aty ku nuk ka pakica, të ketë tabela edhe në gjuhën angleze për të huajt që vizitojnë Shqipërinë. Ndaj ky debat nuk ja vlen të bëhet, nëse nuk do të më tërhiqte vëmendjen hipokrizia e Shpëtim Idrizit. Si përfaqësues politik i një komuniteti që ka vuajtur nga një genocid me bazë etnike në Greqi, dhe është zbuar andej me dhunë, Shpëtim Idrizi së pari nuk duhet të predikojë urrejtje etnike, pasi ai nuk është në krye të një partie politike për të nxitur urrejtje ndaj grekëve të Shqipërisë, por për të kërkuar të drejtat e mohuara të shqiptarëve të Greqisë, në këtë rast të komunitetit çam. Nuk mund të pretendosh të rehabilitosh një komunitet të masakruar nga dhuna etnike, duke nxitur dhunën etnike, pasi kështu thjesht je duke imituar Napolon Zervën në versionin shqiptar. Por kjo është gjysma e së keqes. Hipokizia bëhet e plotë kur po ky patriot me bateri, ka disa javë që rri si langaraq tek dera e Lulzim Bashës, me shpresë mos e fusë dhe atë në “qeverinë hije” tranzitore, nëse e lejon Vangjel Dule. Dhe Basha as e zbon, e as e mban, por thjesht e lë tek dera, që të mos i shqetësohet Vangjel Dule. Në fakt çifti Idrizi -Dule, janë çifti më regresiv në politikën shqiptare, pasi janë dy politikanë që në thelb punojnë kundër interesave të komuniteteve që përfaqësojnë. Vangjel Dule përfaqëson politikisht pakicën greke, por del deputet me votat e shqiptarëve çamë në Vlorë, pasi grekët nuk e votojnë . Dhe arsyeja është se ai përfaqëson më shumë “Agimin e Artë”, se interesat e politikës greke apo pakicës greke në Shqipëri. Ai më shumë përpiqet të mbjellë urrejtje për çamët, se sa të merret me të drejtat e grekëve në Shqipëri. Në të njëjtin kurth ka rënë dhe Shpëtim Idrizi. Dhe ky më shumë merret me luftën kundër pakicës greke në Shqipëri, se sa me te drejtat e mohura të çamëve në Greqi. Dhe për ironi të fatit, të dy rrijnë në një tryezë me Lulzim Bashën, por Dule në krye të vendit, kurse Idrizi vetëm kur Lulzimit i jep leja Dule, ta pranojë. Ndaj para se të akuzojë qeverinë shqiptare për kolaboracionizëm me qeverinë greke, në këtë rast për një të drejtë elementare të pakicës greke në Shqipëri, është më mirë të sqarojë çamët, se çfarë e detyron të poshtërojë partinë e tyre, duke qëndruar tek dera e SHQUP-it, mos ja hap Vangjel Dule. Ky është më keq se kolaboracionizëm. Është poshtërim, në përpjekje për t’iu lutur “Agimit të Artë” të Greqisë me degë në Tiranë, të të pranojë në tryezë për aleat. http://www.gazetatema.net/

Από τον Μέρο Μπάζε. Είδα μια ανακοίνωση του Κόμματος (των Τσάμηδων) του Σπετιμ Ιντρίζη σε σχέση με τις δίγλωσσες πινακίδες στις περιοχές της ελληνικής μειονότητας στα Νότια της Αλβανίας. Λαμβάνοντας αφορμή από τις πινακίδες αυτές, η αντίδραση του Ιντρίζη έφτανε μέχρι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, αναφέροντας και τον Ζωγράφο του 1914, και συγκρίνοντας τον με τον Έντι Ράμα και πολλές άλλες πατέντες που φαίνεται πως χρειάζονται για να αντισταθμίσουν στο κόμμα αυτό την έλλειψη συγχρονισμού που έχει το κόμμα σε σχέση με τις εξτρεμιστικές δυνάμεις της ελληνικής πολιτικής στα Τίρανα. Πρώτον, προς όλους αυτούς τους πατριώτες που φορτίζουν με μπαταρίες, η δίγλωσσες πινακίδες  στις περιοχές της μειονότητας είναι υποχρέωση και όχι χλευασμός του Αλβανικού Κράτους. Ένα κράτος που στοχεύει στην ένταξη στην Ε.Ε δεν μπορεί να αρνηθεί σε μια μειονότητα να έχει πινακίδες προσανατολισμού στην γλώσσα της, εντωμεταξύ αυτό αποτελεί υποχρέωση,  στις περιοχές κοντά στα σύνορα και εκεί όπου δεν υπάρχουν μειονότητες, να υπάρχουν πινακίδες και στα αγγλικά για τους ξένους που επισκέπτονται την Αλβανία. Για το λόγο αυτό η συζήτηση αυτή δεν αξίζει να γίνεται, εάν δεν θα τραβούσε την προσοχή η υποκρισία τους Σπετίμ Ιντρίζη. Ως πολιτικός εκπρόσωπος μια κοινότητας που "έχει υποφέρει από μία  εθνική γενοκτονία στην Ελλάδα και έχει διωχθεί από εκεί διά της βίας" (όπως άλλωστε ισχυρίζεται το κόμμα του και ο ίδιος) ο Σπετίμ Ιντρίζη πρώτον δεν θα πρέπει να κηρύττει εθνικό μίσος, αφού δεν είναι στην ηγεσία ενός πολιτικού  κόμματος για να υποκινήσει το μίσος προς τους έλληνες της Αλβανίας, αλλά για να ζητήσει τα δικαιώματα των αλβανών στην Ελλάδα, δηλαδή της τσάμικης κοινότητας. Δεν μπορείς να ισχυριστείς να αποκαταστήσεις "μια κοινότητα που έχει υποφέρει από την εθνική βία," υποκινώντας την εθνική βία   αφού έτσι απλά μιμείσαι τον Ναπολέων Ζέρβα στην αλβανική έκδοση. Αυτό βέβαια είναι το ήμισυ του κακού . Η υποκρισία ολοκληρώνεται όταν ο πατριώτης αυτός με μπαταρίες, έχει κάποιες εβδομάδες που στέκεται σαν κουταβάκι στην πόρτα του Λουλζίμ Μπάσα, με την ελπίδα να τον βάλει στην μεταβατική "κυβέρνηση σκιά" εάν τον επιτρέψει ο Βαγγέλ Ντούλε. Ο Μπάσα από την άλλη, ούτε τον διώχνει, ούτε τον κρατά, αλλά απλά τον αφήνει στην πόρτα, για να μην ανησυχεί ο Βαγγέλ Ντούλε. Στην πραγματικότητα το ζευγάρη Ιντρίζη Ντούλε, είναι το πιο οπισθοδρομικό ζευγάρι στην αλβανική πολιτική, αφού είναι και οι δύο πολιτικοί που στην ουσία εργάζονται ενάντια των συμφερόντων της κοινότητας που εκπροσωπούν. Ο Βαγγέλ Ντούλε εκπροσωπεί πολιτικά  την Εθνική Ελληνική Μειονότητα αλλά βγαίνει βουλευτής με τις ψήφους των αλβανών τσάμηδων στην Αυλώνα, αφού οι έλληνες δεν τον ψηφίζουν. Και ο  λόγος είναι γιατί αυτός εκπροσωπεί περισσότερο τα συμφέροντα της "Χρυσής Αυγής" παρά της ελληνικής πολιτικής ή της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Αυτός προσπαθεί περισσότερο να σπείρει μίσος με τους τσάμηδες παρά να ασχοληθεί με τα δικαιώματα των ελλήνων στην Αλβανία. Στην ίδια ακριβώς παγίδα έχει πέσει και ο Σπετιμ Ιντρίζη. Και αυτός ασχολείται περισσότερο με τον πόλεμο εναντίον της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία παρά με τα "δικαιώματα των τσάμηδων" στην Ελλάδα. Όλως τυχαίος και οι δύο είναι στο τραπέζι του Λουλζιμ Μπάσα αλλά ο Ντούλε στην πρώτη θέση ενώ ο Ιντρίζι μόνο όταν στον Λουλζίμ δίνει άδεια ο Ντούλε να τον δεχτεί. Για το λόγο αυτό προτού κατηγορήσει την αλβανική κυβέρνηση για "συνεργασία" με την ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση αυτή για ένα βασικό δικαίωμα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, είναι καλό να ξεκαθαρίσει στους τσάμηδες για το τί τον αναγκάζει να χλευάζει το κόμμα τους, με το να στέκεται  στην πόρτα του  πρώην κέντρο των αξιωματικών του αλβανικού στρατού, μήπως του ανοίξει ο Βαγγέλης Ντούλε. Αυτό είναι χειρότερο και από συνεργασία. Είναι  ταπείνωση κατά την προσπάθεια να ικετέψεις την "Χρυσή Αυγή" της Ελλάδας με παράρτημα στα Τίρανα να τον δεχτεί ως σύμμαχο στο τραπέζι. *Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε με στόχο να δώσουμε μια εικόνα στους αναγνώστες μας για το πως βλέπουν οι μετριοπαθείς φωνές την θέση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, των τσάμηδων και του κόμματος τους αλλά και το ΚΕΑΔ  με ό, τι αυτό εκπροσωπεί.  Ο Μέρο Μπάζε είναι έγκριτος δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης της εφημερίδας "Θέμα" (Tema). Πελασγός Κορυτσάς.

Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο στην ΕΕ - Shqipëria – vendi ballkanik më pak i dëshiruar në BE