Ο δεκάλογος για μια ευτυχισμένη ζωή!-Dhjetfjalëshi për një jetë të lumtur!

 

Ο δεκάλογος για μια ευτυχισμένη ζωή!   1. Χάρισε κάτι σε κάποιον κι ας είναι μόνο ένα χάδι…  2. Κάνε μια καλοσύνη σε κάποιον και ξέχασε την… 3. Ξόδεψε λίγο χρόνο με ηλικιωμένους ανθρώπους. Η πείρα και η σοφία τους θα σου γίνουν ανεκτίμητος οδηγός… 4. Κοίτα στα μάτια ενός μωρού και θαύμασε… 5. Να γελάς συχνά. Το γέλιο είναι το λίπασμα της ζωής… 6. Να είσαι ευγνώμων και να ευχαριστείς πάντα… και για τα πάντα… το Θεό…  7. Να προσεύχεσαι, αλλιώς θα χάσεις το δρόμο σου… 8. Να εργάζεσαι πρόθυμα και με χαρά… 9. Να σχεδιάζεις σαν να ζήσεις για πάντα, γιατί πράγματι θα ζήσεις για πάντα… 10. Να ζεις σαν να είναι η τελευταία σου ημέρα, γιατί πράγματι μια μέρα θα είναι…καλημέρα.

Dhjetfjalëshi për një jetë të lumtur! 1.     Dhuro diçka tek dikush dhe le të mos jetë thjesht një përkëdheli... 2.     Bëj një të mirë tek dikush dhe harroje... 3.     Konsumo pak kohë me njerëz të moshuar. Ekpserinca dhe mençuria e tyre do të bëhen një udhërrëfyes i paçmuar... 4.     Shiko sytë e një foshnje dhe çuditu... 5.     Të qeshësh shpesh. E qeshura është plehu i jetës... 6.     Të jesh mirënjohës dhe të falenderosh gjithmonë.... dhe për gjithmonë.... Zotin... 7.     Të lutesh, ndryshe do të humbasësh rrugën tënde.... 8.     Të punosh me dëshirë dhe gëzim.... 9.     Të planifikosh sikur do të jetosh përgjithmonë, pasi me të vërtetë do të jetosh përgjithmonë... 10.Të jetosh sikur të jetë dita tënde e fundit, pasi me të vërtetë një ditë do të jetë.

Ο Ράμα και η Αλβανία τιμούν τα 97 χρόνια της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας! - Rama dhe Shqipëria nderojnë 97 vjetorin e themelimit të Republikës Turke!

 

Στο κέντρο των Τιράνων, στο Πολυτεχνείο, έγινε προβολή της Τουρκικής Σημαίας και της Αλβανικής μαζί για τον εορτασμό των 97 χρόνων εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας στην Τουρκία. 

Ενώ όλος ο κόσμος στέκεται δίπλα στην Γαλλία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις ο Ράμα στέκεται δίπλα στην Τουρκία. Τέτοιο ενθουσιασμό έχει για τον φίλο του τον Ερντογάν που δεν μπορεί να το κρύψει. 

Τι θα γινόταν αν πρόβαλε για την Εθνική Εορτή της Ελλάδας την Ελληνική Σημαία σεβόμενος και τιμώντας  την Εθνική Ελληνική Μειονότητά που υπάρχει στην χώρα; Αυτό δεν το έκανε και δεν θα το κάνει ποτέ. Ούτε για άλλη χώρα το κάνει. Για τον μπαμπά Ερντογάν όμως όλα. 

...................................................................

Në qëndër të Tiranës, mbi Univeristetin Politeknik, u shfaq flamuri turk dhe ai shqiptar me rastin e 97 vjetorit të krijimit të Republikës Turke. 

Ndërsa e gjithë bota qëndron pran Francës për sulmet terroriste, Rama qëndron pranë Turqisë. Ka aq entuziazëm në lidhje me mikun e tij Erdogan, sa nuk e fsheh dot.

Çfarë do të ndodhte nëse do të reflektonte në ndonjë murr me rastin e Festës Kombëtare të Gtreqisë, Flamurin Grek në respekt dhe të Minoritetit Etnik Grek që jeton në këtë vend? Këtë as e ka bërë as nuk do ta bëjë kurrë. As për ndonjë vend tjetër nuk do ta bënte.Për baba Erdoganin i bën të gjitha.

Μην περιμένεις... - Mos prit.....

 

Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις... Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω... Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις... Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα... Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ... Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν... Μην περιμένεις να συναντήσεις του τέλειους φίλους, γιατί ούτε και εσύ είσαι... Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος... Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα... Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο... Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις... Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως Ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν. Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου... Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό, γιατί απλά δεν υπάρχει. Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες, φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σου... Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις, τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα. Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης... Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου, την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ, με δοξολογία και ευχαριστία προς τον Χριστό. Δεν μπορώ πάντα; Ναι, αλήθεια είναι αυτό!! Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα καλά. Ακόμη και οι Άγιοι είχαν τις κακές μέρες και περιόδους τους. Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν αυτομαστιγώνομαι, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε. Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί; Γιατί απλά καλέ μου φίλε, μέχρι να μάθεις το γιατί, θα έχει τελειώσει η ζωή...!!!   π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Mos prit që jeta të të pyesë nëse dhe sa duron.... Mos prit që të krijohen kushtet e përsosura që të thuash se do të jetoj.... Mos prit që të krijohen kushtet ideale që të qeshësh.... Mos prit që të gjesh babain apo mamanë e pësosur që të mos kesh plagë... Mos prit që të gjesh bashkëshortin/en e përsosur pasi thjesht nuk do ta gjesh kurrë.... Mos prit që të bësh fëmijë të përsosur, pasi thjesht nuk ekzistojnë.... Mos prit që të takosh miqtë e përsosur, pasi as ti nuk je i tillë.... Mos prit që të punosh në një punë ideale pasi thjesht do të mbetesh pa punë... Mos prit që të gjesh shtëpinë ideale që të shijosh perëndimin e djellit... Mos prit shoqërinë e përsosur që të dalësh një shëtitje.... Mos prit që t’iu jepen të gjitha përgjigjet që të ndalojnë pyetjet.... Mos prit ta shohësh Zotin si Qënie që zbret nga qiejtë ose si një dorë që del nga pafundësia. Thjesht nuk do të ndodhë dhe do të humbasësh rastin që Ta takosh në përditësinë tënde....   Mos prit që të gjesh atin shpirtëror të përsosur dhe të pamëkatshëm, pasi thjesht nuk ekziston. Atje ku kujton ose të bindën se e pe, ik larg pasi është krijim i imagjinatës tënde.... Në përgjithësi në këtë jetë nuk ka situata të përsosura, kushte të përsosura, persona të përsosur. Këto pas kalimit të shfaqjes së këtushme.... Kështu që pajtohem me dobësinë time, papërsosmërinë e tjetrit dhe botës e cila  më rrethon dhe jetoj si të mundem dhe sa të mundem, me dhoksologji dhe falenderim ndaj Krishtit. Nuk mundem gjithmonë? Po e vërtetë është kjo! Askush nuk ja del gjithmonë mirë. Edhe shenjtorët kishin ditë dhe periudha të këqija. Por nuk çmendem në këto raste, nuk vetëkamxhikosem, nuk humb durimin tim, as nxitoj që të ikë e keqja që më gjeti. Kryesisht nuk themi gjatë gjithë ditës pse dhe pse? Sepse thjesht miku im, deri sa të marrësh vesh pse-në, do të ketë mbaruar jeta...!!!   Atë Harallamb Papadhopoulos.

Σχόλιο σε μια φωτογραφία του 1940.

Έλληνες Στρατιώτες το 1940 πηγαίνοντας στην Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μπομποστίτσα Κορυτσάς. Αριστερά το καμπαναριό της Μονής, όπου ήταν το παλιό νεκροταφείο του χωριού. Εκεί τώρα είναι το μνημείο, ο σταυρός εις μνήμη των πεσόντων, αφού κάτω από το μνημείο έχει ενταφιαστεί Έλληνας στρατιώτης ήρωας του 40.

 

Το μνημείο σήμερα. 

Σχόλιο σε μια φωτογραφία του 1940.

Όσοι διαβάζουν ή γνωρίζουν από την παράδοση, αναρωτιούνται πολλές φορές για το πώς τα κατάφεραν οι Έλληνες του 1940 να νικήσουν έναν πόλεμο που λογικά και με αριθμούς θα έπρεπε να το είχαν χάσει.

Άλλωστε και ο Μουσολίνη,  με τους υπόλοιπους που τον συμβούλευαν, θεώρησε πως ήταν εύκολος στόχος. Προετοιμάστηκε στην Αλβανία για χρόνια γι’ αυτή την ημέρα, όμως απέτυχε οικτρά.

Δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως χάνουν. Αυτό, όπως μας μαρτυρούν οι αυτόπτες μάρτυρες, φαινόταν σε όλες τους τις εκδηλώσεις και εκφράσεις.

Στην παραπάνω ιστορική φωτογραφία, τραβηγμένη στην Μπομποστίτσα της Κορυτσάς το χειμώνα του 1940, εκεί που σήμερα στέκεται το ηρώο αφιερωμένο στους ήρωες αυτού του δίκαιου πολέμου και ήταν το παλαιό νεκροταφείο του χωριού, βλέπουμε μια ομάδα στρατιωτών που πηγαίνει ημέρα Κυριακή στην Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που είναι πίσω από το καμπαναριό. Πήγαιναν όλοι όσοι έμεναν στο χωριό, κάθε Κυριακή, για την Θεία Λειτουργία.

Όπως, ο εκ Μπομποστίτσης Μπάμπουλλας Σωτήριος (που εδώ και δύο χρόνια  αναπαύεται εν Κυρίω), μας έχει αφηγηθεί, κάθε Κυριακή, οι Έλληνες στρατιώτες, που στεγάζονταν στο χωριό, πήγαιναν στην Θεία Λειτουργία και προσεύχονταν όλοι μαζί. Να φανταστείτε πως δεν χρειάζονταν ψάλτες αφού όλοι μαζί οι στρατιώτες, καθ’ όλη την λειτουργία, έψελναν.

Αν σκεφτεί κανείς, μόνο αυτό το γεγονός, καταλαβαίνει που έβρισκαν την δύναμη αυτοί οι ήρωες να καταφέρουν το ακατόρθωτο.

Αυτοί αντλούσαν την δύναμη στον Θεό, στην βαθιά πίστη την οποία ζούσαν βιωματικά, με πράξεις. Αντλούσαν την δύναμη που χαρίζει, η εν Χριστώ ζωή, το γεγονός πως ήταν κύτταρα του σώματος του Χριστού, πως ανήκαν σε μια κοινότητα, στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία.

Πως να αντέξεις, άλλωστε, τα χιόνια, την πείνα, το ακραίο κρύο,  τους πόνους, την έλλειψη των ανθρώπων σου και πολλά άλλα, αν δεν έχεις Θεό, αν δεν σε κρατήσει η πίστη, η ελπίδα και η εν Χριστώ αγάπη. 

Με τέτοιους ανθρώπους μεγαλούργησε η Ελλάδα και αν δεν φυλάξουμε τα ιδανικά τους και εμπνευστούμε από το τρόπο της ζωής τους, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πώς όχι μόνο δεν θα μεγαλουργήσουμε αλλά μπορεί να οδηγηθούμε σε συνεχόμενες αποτυχίες σε κάθε επίπεδο.

Ο Χρήστος Μάστορας για την Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου!

 

«Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά...»

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 και ως Βοδινιώτης, θα ήθελα να αποδώσω έναν μικρό φόρο τιμής, απλά γνωστοποιόντας την ιστορία τους, σε τρεις Αρτινούς στρατιώτες που έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη του Βοδίνου, την πρώτη μάχη που δόθηκε στη βόρεια Ήπειρο, ένα μήνα μετα το «ΟΧΙ», στις 28 Νοέμβρη του 1940.

Στο στρατιώτη του 6ου λόχου, Γραβιά Στέφανο του Χρήστου, από το χωριό Σγάρα

Καταρράκτη Άρτας.

Στο στρατιώτη του 6ου λόχου, Μπουραντά Ιωάννη του Ευαγγέλου, από το χωριό Κομπότι Άρτας.

Στο στρατιώτη του 6ου λόχου, Στάμο Χρήστο του Γεωργίου, από το χωριό Άγναντα Άρτας.

Ο στρατιώτης Κίτσιος Γεώργιος του ΙΙΙ/40 Τάγματος, από το χωριό Καλόβατος Άρτας, θυμάται τη μάχη στο Βοδίνο και σημειώνει: «την άλλη μέρα, ακούμε κάτι πυροβολισμούς κάτω που ήταν το 2ο Τάγμα που είχε προχωρήσει μπροστά. Ήταν σε κάτι χωράφια. Εκεί σ’ αυτά τα χωριά τα χωράφια τα έχουν όλα κλειστά, όπως είναι το κλούρι στην εκκλησιά, όλα κλειστά με πέτρες και στις γωνίες έχουν τρύπες να φεύγει το νερό. Εκεί μέσα ήταν τρυπωμένοι οι Ιταλοί, οι δικοί μας προχώραγαν χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι. Τους φώναζαν οι χωριάτες:

– Μην προχωράτε, οι Ιταλοί είναι απέκια και θα σας πιάσουν.

– Προχωρείτε, έλεγε ο αξιωματικός και καβάλαγε ένα άλογο ψαρί, ένα άλογο παρδαλό.

Πετάγονται απάνω οι Ιταλοί τους βάζουν με τα πολυβόλα και σκοτώνονται τρείς δικοί μας και τραυματίστηκαν πολλοί».

Στο χωριό Βοδίνο στην εκκλησια της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται ο τάφος/μνημείο των τριών φαντάρων και λίγο πιο κάτω η πλατεία Ηρώων που είναι επίσης αφιερωμένη σε εκείνους. Όποιος θέλει να διαβάσει το ιστορικό της μάχης δεν έχει παρά να googlάρει «Η Μάχη του Βοδίνου».

«Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά...» Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου...

Δημοσιεύτηκε από Chris Mastoras στις Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2020

Την φλόγα των Βορειοηπειρωτών για την Εθνική μας Εορτή δεν μπόρεσε να την σβήσει η πανδημία

Παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν και στον βορειοηπειρωτικό χώρο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, η 28^η Οκτωβρίου, η μέρα της Εθνικής μας Εορτής, γιορτάστηκε μεγαλοπρεπώς.

Οι εορταστικές δραστηριότητες  άρχισαν από το σχολείο Όμηρος της Χιμάρας, για να συνεχίσουν στα εννιάχρονα και μεσαία σχολεία της Φοινίκης, Λιβαδειάς, Μεσοποτάμου,. Βουλιαρατιού και Δερβιτσιάνης, τηρώντας αυστηρά  όλα τα μέτρα προστασίας.

Η ώρα δέκα το πρωί έφτασε στο νεκροταφείο της Κλεισούρας κλιμάκιο της Ελληνικής αντιπροσωπείας με τον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Κωνσταντίνο Βλάση, την πρέσβη της Ελλάδος στα Τίρανα κ. Σοφία Φιλιππίδου, εκπρόσωποι από το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο, τοπικοί και περιφερειακοί παράγοντες. Τελέστη τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής των πεσόντων, άναψαν λαμπάδες.

Η ώρα  δώδεκα ο υφυπουργός της Ελλάδος, η πρέσβειρα, ο στρατιωτικός Ακόλουθος της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα, στελέχη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και πάρα πολλοί που ήρθαν από διάφορα μέρη του βορειοηπειρωτικού χώρου,  παρευρέθηκαν στην επιμνημόσυνη δέηση, που τελέστη στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αργυροκάστρου κ. Δημήτριο. Σειρά είχε ο τάφος του δολοφονηθέντα, Κωνσταντίνου Κατσίφα, την ημέρα της εθνικής γιορτής, πριν δύο χρόνια, η συνάντηση και η παρηγόρηση των γονέων του.

Η μεγαλειώδης εκδήλωση έγινε στο νεκροταφείο της Αγίας Σκέπης στους Βουλιαράτες όπου συμμετείχαν και εκπρόσωποι της αλβανικής Πολιτείας, όπως ο Περιφερειάρχης Αργυρόκαστρου Οδυσσέας Κότε και η Υπαρχηγός των Αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων, Μανουσάκε Σέχου.

Τελέστη τρισάγιο από τον Σεβασμιώτατο Δημήτριο και τους ιερείς, για την ανάπαυση της ψυχής των νεκρών, ακολούθησε το προσκλητήριο των πεσόντων, ένα λεπτό σιγής και οι εκφωνήσεις από τον εκπρόσωπο του αλβανικού κράτους Περιφερειάρχη Οδυσσέα Κότε και τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος Κωνσταντίνο  Βλάση.

Κατατέθηκαν στεφάνια από τον Υφυπουργό των Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Βλάση, την πρέσβη κ. Φιλιππίδου, από την αλβανική αντιπροσωπεία με τον  Περιφερειάρχη  και την Υπαρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων,  τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ κ. Ντούλε, τον Γ. Πρόεδρο της Ομόνοιας κ. Κάγιο, την διευθύντρια Κρατικού Γραφείου Μειονοτήτων κ. Βεζιάνη, τον Δήμαρχο Φοινίκης κ. Κίτσιο, τον εκπρόσωπο του ΔΚ. κ. Μπάρκα, του κόμματος Κίνηση Ενσωμάτωσης κ. Τάβο, τον εκπρόσωπο Δημάρχου Δρόπολης.

 Η εκδήλωση για τα 80 χρόνια του  ιστορικού ΟΧΙ, ένας άνισος, γιγαντιαίος αγώνας, ο ελληνο-ιταλικός, που διεξήχθη στα βορειοηπειρωτικά χώματα, εδώ που ένα μέρος των πεσόντων αναπαύονται στα νεκροταφεία του Βουλιαρατίου και της Κλεισούρας κι ένα άλλο μέρος  τα οστά των οποίων είναι ακόμα διάσπαρτα στα πεδία των μαχών.

Η σημερινή μέρα, η 28^η Οκτωβρίου, έδειξε πως την φλόγα των Βορειοηπειρωτών, για να γιορτάσουν την εθνική τους εορτή, δεν μπορεί να την σβήσει ούτε η μεγαλύτερη πανδημία.

Βαγγέλης Παπαχρήστος

https://www.sfeva.gr/

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Τα Τίρανα «θάβουν» τη δολοφονία του

 

Ατιμώρητοι παραμένουν οι δολοφόνοι του ομογενούς - Ο φάκελος της υπόθεσης είναι έτοιμος να μπει στο αρχείο της Αλβανικής Αστυνομίας ελλείψει στοιχείων - Θα υπάρξει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκτέλεση του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα, από τους επίλεκτους της αλβανικής αστυνομίας. Ο 35χρονος έχασε τη ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, στο χωριό του, τους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου, επειδή υπερασπίστηκε το δικαίωμα του να δηλώνει περήφανα την εθνική του καταγωγή και να υψώνει την ελληνική σημαία στον τόπο του, σύμφωνα με όσα ορίζει και η αλβανική νομοθεσία για την επίσημη αναγνωρισμένη μειονοτική περιοχή.

Προς το αρχείο…

Σήμερα λήγει και η διετής προθεσμία που προβλέπει η αλβανική νομοθεσία για τη δικαστική διερεύνηση. Παρ’ όλα αυτά, όχι μόνο η διαδικασία αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί με την έκδοση πορίσματος για τη δολοφονία του Κατσίφα, αλλά πλέον η υπόθεση κινδυνεύει να καταλήξει στ΄ αζήτητα και στο αρχείο της Εισαγγελίας.

Ουσιαστικά επι 24 ουσιαστικά μήνες, τα Τίρανα εμπαίζουν όχι μόνο την οικογένεια του θύματος, αλλά και την Αθήνα που έχει επανειλημμένως ζητήσει την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την έκδοση πορίσματος για τον 35χρονο ομογενή, που κατείχε και την ελληνική ιθαγένεια.

Χαρακτηριστικό είναι, πως τον τελευταίο χρόνο επικράτησε απόλυτη νιρβάνα στη δικαστική διερεύνηση από τις αλβανικές Αρχές, μετά και τις συνεχιζόμενες παραιτήσεις των Εισαγγελέων που χειρίζονταν την υπόθεση, μ’ αποτέλεσμα ο φάκελος να «πηγαινοέρχεται» μεταξύ Τιράνων και Αργυροκάστρου.

Σύμφωνα με πληροφορίες τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε ζητήσει από τον Αλβανό ομόλογό του -κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα- τη γρήγορη ολοκλήρωση των διαδικασιών και την έκδοση πορίσματος για τη δολοφονία Κατσίφα. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη στασιμότητα, ο Έντι Ράμα είχε επικαλεστεί τις συνεχείς παραιτήσεις των Εισαγγελών που είχαν στα χέρια τους τον φακελο.

Ο δικηγόρος της οικογένειας Κατσίφα κ.Ευθύμιος Ναυρίδης, δηλώνει στο ΘΕΜΑ πως εφόσον ο φάκελος καταλήξει στ’ αζήτητα της αλβανικής δικαιοσύνης, θα υπάρξει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). «Η αλβανική εισαγγελία έχει εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια και πλέον είναι ορατό το ενδεχόμενο η υπόθεση να μπει στο αρχείο. Επόμενη κίνηση θα είναι η προσφυγή της οικογένειας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επιζητώντας δικαίωση στη μνήμη του παιδιού τους» δηλώνει ο κ. Ναυρίδης.

«Θα αγωνιστούμε μέχρι τελευταία στιγμή για τη δικαίωση του παιδιού μας, που δολοφονήθηκε άδικα και βίαια. Δυστυχώς δύο χρόνια τώρα μας κοροϊδεύουν και θέλουν να κλείσουν την υπόθεση. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν το κακό παιδί που θέλησαν να προβάλλουν οι αλβανικές αρχές. Ήταν καλόψυχος και καλόκαρδος άνθρωπος που αγάπησε την Ελλάδα. Η αντίδρασή του ήταν αποτέλεσμα της αγανάκτησης σε όλα αυτά που βίωνε. Αγανάκτηση για όσα πέρασε και συνεχίζει να περνάει ο βορειοηπειρωτικός λαός που δεν τολμά να αντιδράσει γιατί τον κυρίευσε ο φόβος. Ο γιος μας τόλμησε και είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν» δήλωσε από την πλευρά της η μητέρα του 35χρονου ομογενή κυρία Βασιλεία Κατσίφα.

Το αλβανικό αφήγημα και η «αυτοχειρία»

Από την επομένη της δολοφονίας Κατσίφα, η προσπάθεια των αλβανικών Αρχών επικεντρώθηκε όχι στο να λάμψει η αλήθεια και το τι πραγματικά συνέβη το μεσημέρι της 28/10/2019 στα υψώματα πάνω από τους Βουλιαράτες, αλλά στο πως θα «δέσουν» το αφήγημά που εξέφρασε από την πρώτη στιγμή ο πρωθυπουργός Έντι Ραμα. Πως ο Κατσίφας δηλαδή, ήταν «Ekstremist Grek» (Έλληνας εξτρεμιστής), που πυροβόλησε κατά αστυνομικών και πλήθους, μ’ αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν ζωές. Ωστόσο ο ισχυρισμός ουδέποτε τεκμηριώθηκε, μ’ αποτέλεσμα να παραμένουν τα ερωτήματα, για τους λόγους που οι επίλεκτοι της RENEA αφαίρεσαν τόσο εύκολα μία ανθρώπινη ζωή, όταν σ’ άλλες περιπτώσεις ακολουθούν κατά γράμμα τα όσα προβλέπει η διαδικασία.

Το προηγούμενο διάστημα, συγγενικά πρόσωπα, συγχωριανοί και γνωστοί του Κωνσταντίνου Κατσίφα, κλήθηκαν στο κλιμάκιο της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας στην πόλη Φιέρι, προκειμένου να καταθέσουν πληροφορίες που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν όχι μόνο την «εξτρεμιστική» δράση» του θύματος, αλλά και πως ήταν μέλος «τρομοκρατικής» οργάνωσης που στόχευε «στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου».

Παρά την ψυχολογική πίεση που ασκήθηκε κανένα σοβαρό στοιχείο, που θα μπορούσε να τεκμηριώσει τους αλβανικούς ισχυρισμούς τους, δεν προέκυψε μ’ αποτέλεσμα σήμερα, ο φάκελος της υπόθεσης να κινδυνεύει να μπει στο αρχείο, χωρίς να έχουν δημοσιοποιηθεί σοβαρά στοιχεία της έρευνας όπως η ιατροδικαστική και βαλλιστική έκθεση που θα έριχναν φως στο τι ακριβώς συνέβη.

Στιγμιότυπο από τις τελευταίες στιγμές του Κωνσταντίνου, λίγο πριν εκτελεστεί από τους επίλεκτους της Αλβανικής Αστυνομίας

Τον περασμένο Φεβρουάριο φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ στην Αλβανία, έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν πως ο Κατσίφας … αυτοκτόνησε, μεταδίδοντας πληροφορίες για το περιβόητο πόρισμα, σύμφωνα με το οποίο έβαλε τέλος στη ζωή του παρά «τις εκκλήσεις για διαπραγματεύσεις από πλευράς των αστυνομικών».

Οι ανυπόστατοι ισχυρισμοί ωστόσο, που δεν μπορούσαν να τεκμηριωθούν από τα θανάσιμα τραύματα που έφερε ο 35 χρονος ομογενής, προκάλεσε αντιδράσεις, με αποτέλεσμα η Εισαγγελία Αργυροκάστρου, να διαψεύσει με επίσημη ανακοίνωση τα δημοσιεύματα, υποστηρίζοντας πως «η ποινική υπόθεση, η οποία αφορά την περίπτωση που ο πολίτης Κωσταντίνος Κατσιφάς έχασε τη ζωή του, βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της προκαταρκτικής έρευνας και δεν έχουμε καταλήξει σε συμπεράσματα σχετικά με την επίλυση της».

Όλους τους προηγούμενους μήνες οι αλβανικές Αρχές προσπάθησαν να «δέσουν» την υπόθεση Κατσίφα, σύμφωνα με τ’ αφήγημα του «Ekstremist Grek» (Έλληνας εξτρεμιστής) που εξέφρασε δημόσια μετά τη δολοφονία, ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, προκειμένου να δικαιολογήσει την ενέργεια των επίλεκτων της RENEA.

Εκτός από συγγενικά πρόσωπα, συγχωριανοί και γνωστοί του Κωνσταντίνου Κατσίφα, κλήθηκαν στο τμήμα της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας στην πόλη Φιέρι, προκειμένου να καταθέσουν πληροφορίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το αλβανικό «αφήγημα» χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο φάκελος της υπόθεσης περιλαμβάνει απομαγνητοφωνήσεις συνομιλιών ανδρών της RENEA στη διάρκεια επιχείρησης, καταθέσεις αστυνομικών, βαλιστικό πόρισμα, ιατροδικαστική έκθεση κ.α. Από τα στοιχεία αυτά, τίποτα δεν έχει δημοσιοποιηθεί έως σήμερα από την αλβανική πλευρά, προφανώς επειδή όχι μόνο δεν ενισχύει το αφήγημα Ράμα, αλλά μαρτυρά τον άδικο και βίαιο τρόπο που εκτελέστηκε ο 35χρονος ομογενής.

Άγνωστο παραμένει επίσης, αν τελικά υπάρχει βίντεο από την επιχείρηση, όπως αρχικά είχε ισχυριστεί η αλβανική αστυνομία, που όμως στη συνέχεια αρνήθηκε την κατοχή οπτικοακουστικού υλικού.  

Kοσμοσυρροή στην κηδεία του Κωνσταντίνου από ομογενείς αλλά και γηγενείς Ελληνες που ταξίδεψαν στους Βουλιαράτες

Κλίμα τρομοκρατίας και bullying στα σύνορα

Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, το χωριό Βουλιαράτες, συνεχίζει να είναι στοχοποιημένο τόσο από τις αλβανικές Αρχές, όσο και από τους Αλβανούς εθνικιστές. Τις τελευταίες μέρες, λόγω του μνημόσυνου που τελέστηκε το Σάββατο στο κοιμητήριο, άνδρες της ασφάλειας ήταν «ακροβολισμένοι» σε διάφορα σημεία μέσα και έξω από το χωριό, τοποθετώντας ακόμη και οδοφράγματα από αγκαθωτά συρματοπλέγματα στους δρόμους που οδηγούν στο σπίτι της οικογένειας Κατσίφα.

Οι κινήσεις αυτές αποσκοπούν κυρίως, στην άσκηση ψυχολογικής πίεσης προς τους λιγοστούς εναπομείναντες νέους της περιοχής, προκειμένου να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Την ίδια ώρα η αλβανική δικαιοσύνη, καθίζει στο σκαμνί τον ηλικιωμένο πατέρα του θύματος, Ιωάννη Κατσίφα, επειδή επιχείρησε να αναγείρει ένα μικρό εξωκκλήσι στο σημείο της δολοφονίας. Η εκδίκαση τελικά αναβλήθηκε, μετά από αίτημα της υπεράσπισης.

«Ο γιος μας τόλμησε και είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν», δήλωσε η μητέρα του άτυχου ομογενούς, Βασιλεία Κατσίφα

Στο ίδιο πνεύμα, ο χαρακτηρισμός ως «Persona non grata» δεκάδων Ελλήνων πολιτών και το bulling κατά ομογενών στα σημεία ελέγχου της ελληνοαλβανικής μεθορίου, τείνει να γίνει σύνηθες φαινόμενο μετά τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα το 2019.

Έτσι Έλληνες πολίτες, που επιχειρούν να περάσουν στην Αλβανία, αντιμετωπίζονται στα σύνορα ως «επικίνδυνοι» για τη δημόσια ασφάλεια της χώρας, μ’ αποτέλεσμα είτε ν’ απελαύνονται με συνοπτικές διαδικασίες, είτε να υφίστανται πολύωρο… bullying, αναγκάζοντάς πολλούς να επιστρέψουν πίσω στην Ελλάδα.

Επίσης δεκάδες ομογενείς που κατέχουν αλβανική υπηκοότητα, συμπεριλαμβάνονται σε λίστες που είναι μονίμως είναι αναρτημένες στα αλβανικά γκισέ ελέγχου, μ’ αποτέλεσμα κάθε φορά που επιχειρούν να εισέλθουν στην Αλβανία να περνούν από πολύωρους -ενίοτε και εξευτελιστικούς- ελέγχους από αστυνομικές και τελωνειακές Αρχές.

Πρόκειται για ομογενείς που είτε έχουν ενεργό δράση σε σωματεία και συλλόγους που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, για το σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, είτε βρέθηκαν στην κηδεία του Κατσίφα τον 2019. Οι αλβανικές Αρχές, έχουν «φακελώσει» πλήρως δεκάδες ομογενείς, με υλικό που έχουν αντλήσει κυρίως από τα προσωπικά τους προφίλ στα social media, για τα οποία ζητούν εξηγήσεις κάθε φορά που επιχειρούν να περάσουν στα σύνορα.

Στην black list των Αλβανών, δεν περιλαμβάνονται μόνο μέλη οργανώσεων και σωματείων που αγωνίζονται για ανθρώπινα δικαιώματα στους Έλληνες της Αλβανίας, αλλά και δημοσιογράφοι που αποκαλύπτουν και ασκούν κριτική στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Ράμα κατά της ελληνικής μειονότητας. Σύμφωνα με πληροφορίες, ξεπερνούν τους 85, οι Έλληνες πολίτες που έχουν χαρακτηριστεί «επικίνδυνοι» για την Αλβανία και τους απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα.

https://www.protothema.gr

Για ποιό «Αλβανικό Έπος» μας μιλάτε;

 Οκτώβρης του 1940…

Φωτιά και λαύρα στο ιστορικό Καλπάκι και οι μνήμες, παρά τα ογδόντα χρόνια που έχουν περάσει, συνεχίζουν να παραμένουν νωπές, για να συγκρίνονται μαζί τους οι καιροί και οι χρόνοι που ακολούθησαν. Σαν μανιτάρια ξεφύτρωσαν οι αγωνιστές στα ιστορικά βουνά της Ηπείρου και μαζί με την κατατρόπωση του φασισμού, ξεπλήρωναν τα οφειλόμενα ελευθέρια της Ελλάδος προς τη χαροκαμένη Βόρειο Ήπειρο.

Άνθρωποι που άφησαν γονείς, αδέλφια, συζύγους και τέκνα, δε δίστασαν να ριχτούν με ορμή στον αγώνα για τη λευτεριά. Και σίγουρα οι περισσότεροι απ' αυτούς είχανε επίγνωση της δικής τους ατομικής θυσίας. Προχώρησαν μέσα στον άγριο χιονιά για να αντικρίσουν από κοντά τη γη του Πύρρου και να την απαλλάξουν από τις πολλές αδικίες που τη βάραιναν. Χωρίς να προβαίνουμε σε πολλές και αναλυτικές επεξηγήσεις, η προέλαση του Ελληνικού Στρατού προς την κατεχόμενη ηπειρωτική μεθόριο, συνοδεύονταν από την βορειοηπειρώτικη ανδρεία, ανδρών και γυναικόπαιδων. Στάθηκαν ανάχωμα στην αλβανική μανία, που σε συνεργασία με τον ιταλο – γερμανικό άξονα, κατέστρεφε ό,τι έβρισκε στο πέρασμά της, ειδικότερα τις ζωές και τις περιουσίες των γηγενών Ελλήνων του Αργυροκάστρου, των Αγίων Σαράντα, της Χειμάρρας, της Πρεμετής και της Κορυτσάς. Ενώ δε θα πρέπει να παραλείψουμε και τους βλαχόφωνους Έλληνες της Μουζακιάς, οι οποίοι κατά τις μαρτυρίες των Βορειοηπειρωτών, είχανε στήσει υπαίθρια γλέντια περιμένοντας τους ελευθερωτές.

Οι δικοί μας Έλληνες, οδηγούσαν τον Ελληνικό Στρατό στα δύσκολα μονοπάτια, τάιζαν και κυριολεκτικά ξεψείριζαν τους οπλίτες, ούτως ώστε όλο και πιο θαρρετά να επιδίδονται στον αγώνα. Με απαράμιλλο θάρρος, οι γυναίκες μας, προχωρούσαν εν μέσω ναρκοπεδίων και γκρεμών για να υποστηρίξουν την πολυπόθητη λευτεριά τους. Η τρίτη και η τελευταία απελευθέρωση της Ηπείρου μόλις είχε συντελεστεί… Κι όμως, τίποτε δεν αποδόθηκε όπως δικαίως θα έπρεπε στη νικηφόρα Ελλάδα.

Από εκείνη τη στιγμή «όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά…», έτσι όπως συμβαίνει και επί των ημερών μας!

Ογδόντα έτη μετά, με μια επίσημη ευρωπαϊκή Ελλάδα να λησμονά τα κεκτημένα και να δηλώνει θρασύτατα πως το έπος ήταν «αλβανικό». Ωστόσο οι συμπατριώτες και οι ιθύνοντες της μητέρας πατρίδας μας, δεν θα πρέπει να ξεχνούν πως συνοδοιπόρος του Ελληνικού Αγώνα κατά το 1940, ήταν και οι σκλαβωμένοι Ηπειρώτες, που εν γνώσει της παραμένουν ακόμη ξένοι στην ίδια τους τη γη. Το Έπος της Βορείου Ηπείρου, θα έχει πάντοτε χαρακτήρα και ταυτότητα.

Χρονογράφος

https://www.himara.gr

Η Αγία Σκέπη- Η 28η Οκτωβρίου,, Αρχιμ ΕΠιφάνιος Χατζηγιάγκου

 

Μήνυμα Υφυπουργού Εξωτερικών, κ. Κωνσταντίνου Βλάση, προς τον Απόδημο Ελληνισμό για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Mesazh nga zëvendës Ministri i Punëve të Jashtme, z. Konstantinos Vlasis, për Grekët që banojnë jashtë vendit me rastin e përvjetorit të 28 tetorit.

 

Μήνυμα Υφυπουργού Εξωτερικών, κ. Κωνσταντίνου Βλάση, προς τον Απόδημο Ελληνισμό για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Mesazh nga zëvendës Ministri i Punëve të Jashtme, z. Konstantinos Vlasis, për Grekët që banojnë jashtë vendit me rastin e përvjetorit të 28 tetorit.

Αγαπητές συμπατριώτισσες, αγαπητοί συμπατριώτες,

Σήμερα ο απανταχού Ελληνισμός γιορτάζει. Είναι η μέρα, που η Ελλάδα μας ύψωσε το ανάστημά της και βροντοφώναξε “ΟΧΙ” ενάντια στον ωμό και αυθάδη εκβιασμό των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων του Άξονα. Το “ΟΧΙ” της 28ης Οκτωβρίου 1940 ερχόταν από πολύ μακριά και από πολύ παλιά, από τις Θερμοπύλες του “Μολών λαβέ”, από το “ου φεισόμεθα της ζωής ημών” του τελευταίου των Παλαιολόγων, από το “Ελευθερία ή θάνατος” του 1821. Το τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, “ΟΧΙ” μνημονεύουν, τιμούν και γιορτάζουν οι Έλληνες στην πατρίδα μας και απανταχού της γης, σε όποιο σημείο πάλλεται και δημιουργεί η ελληνική ψυχή. Η 28η Οκτωβρίου 1940 συμπυκνώνει σε μία ιστορική στιγμή τις μνήμες, τα βιώματα και τις αξίες που πάντοτε καθοδηγούν τον εθνικό μας βίο. Την πλήρη άρνηση στην υποταγή, την καθολική απόρριψη του ολοκληρωτισμού, την προσήλωση στο δημοκρατικό ήθος και την εθνική αξιοπρέπεια.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι μία τυχαία στιγμή στον ρου της ελληνικής και ευρωπαϊκής Ιστορίας. Αποτελεί μία γενναία απόφαση των προγόνων μας να πολεμήσουν εναντίον ενός αντιπάλου αριθμητικά υπέρτερου και, μέχρι τότε, ανίκητου. Απέναντι στην υπεροπλία των δυνάμεων του Άξονα, οι Έλληνες προέταξαν το ελεύθερο και ακατάβλητο φρόνημά τους. Μία χώρα μικρή σε μέγεθος, αλλά ιστορικά ταγμένη στην προάσπιση υψηλών ιδανικών, κατήγαγε τις πρώτες σπουδαίες νίκες στο πεδίο της μάχης, οι οποίες έπληξαν το γόητρο και σηματοδότησαν την αρχή του τέλους του φασισμού και του ναζισμού. Δίπλα τους και οι Απόδημοι Έλληνες, με την ελληνική σημαία και την σημαία των νέων τους πατρίδων, έδωσαν την μάχη υπέρ των πανανθρώπινων αξιών, αυτών που ο Ελληνισμός έχει κληροδοτήσει στην ανθρωπότητα.

Στη σημερινή συγκυρία, ο εορτασμός του Έπους του 40’ αναδεικνύεται περισσότερο επίκαιρος και διδακτικός από ποτέ. Στην εθνική μας μνήμη βρίσκεται η κατάλληλη απάντηση στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Έθνος μας. Αυτό το “ΟΧΙ” υπερασπίζονται τα παιδιά μας που φρουρούν στον Έβρο, που αγρυπνούν στο Αιγαίο, που προστατεύουν τη σημαία μας σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Εμείς, που η ιστορία μας τίμησε με βαριά κληρονομιά, δίνουμε καθημερινά - σε θάλασσα, ξηρά και αέρα - την απάντηση που αρμόζει στην αλαζονική προκλητικότητα που επιδεικνύει η Τουρκία. Η εμμονή σε έκνομες ενέργειες, η παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων καλής γειτονίας, η διατάραξη της ειρήνης και της ασφάλειας, την εκθέτει στη διεθνή κοινότητα και την καθιστά παράγοντα αστάθειας και παραβατικότητας.

Η Ελλάδα, ως σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, στέλνει σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: στους εκβιασμούς και στις απειλές, θα αντιτάσσουμε πάντοτε ένα ανυποχώρητο “ΟΧΙ”. Ένα σθεναρό “ΟΧΙ” στις προσπάθειες καταπάτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Συμπατριώτες μου σε κάθε γωνιά της γης,

Τιμώντας την 28η Οκτωβρίου 1940, όλοι οι Έλληνες γινόμαστε ένα σαν μία γροθιά, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και εντείνουμε τον αγώνα για την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων με πυξίδα το σθένος και την εθνική ομοψυχία που μας χαρακτηρίζουν. Έχουμε πίστη στον Θεό και στα ιδανικά του Έθνους.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΛΑΣΗΣ