Μην περιμένεις... - Mos prit.....

 

Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις... Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω... Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις... Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα... Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ... Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν... Μην περιμένεις να συναντήσεις του τέλειους φίλους, γιατί ούτε και εσύ είσαι... Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος... Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα... Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο... Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις... Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως Ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν. Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου... Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό, γιατί απλά δεν υπάρχει. Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες, φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σου... Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις, τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα. Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης... Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου, την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ, με δοξολογία και ευχαριστία προς τον Χριστό. Δεν μπορώ πάντα; Ναι, αλήθεια είναι αυτό!! Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα καλά. Ακόμη και οι Άγιοι είχαν τις κακές μέρες και περιόδους τους. Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν αυτομαστιγώνομαι, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε. Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί; Γιατί απλά καλέ μου φίλε, μέχρι να μάθεις το γιατί, θα έχει τελειώσει η ζωή...!!!   π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Mos prit që jeta të të pyesë nëse dhe sa duron.... Mos prit që të krijohen kushtet e përsosura që të thuash se do të jetoj.... Mos prit që të krijohen kushtet ideale që të qeshësh.... Mos prit që të gjesh babain apo mamanë e pësosur që të mos kesh plagë... Mos prit që të gjesh bashkëshortin/en e përsosur pasi thjesht nuk do ta gjesh kurrë.... Mos prit që të bësh fëmijë të përsosur, pasi thjesht nuk ekzistojnë.... Mos prit që të takosh miqtë e përsosur, pasi as ti nuk je i tillë.... Mos prit që të punosh në një punë ideale pasi thjesht do të mbetesh pa punë... Mos prit që të gjesh shtëpinë ideale që të shijosh perëndimin e djellit... Mos prit shoqërinë e përsosur që të dalësh një shëtitje.... Mos prit që t’iu jepen të gjitha përgjigjet që të ndalojnë pyetjet.... Mos prit ta shohësh Zotin si Qënie që zbret nga qiejtë ose si një dorë që del nga pafundësia. Thjesht nuk do të ndodhë dhe do të humbasësh rastin që Ta takosh në përditësinë tënde....   Mos prit që të gjesh atin shpirtëror të përsosur dhe të pamëkatshëm, pasi thjesht nuk ekziston. Atje ku kujton ose të bindën se e pe, ik larg pasi është krijim i imagjinatës tënde.... Në përgjithësi në këtë jetë nuk ka situata të përsosura, kushte të përsosura, persona të përsosur. Këto pas kalimit të shfaqjes së këtushme.... Kështu që pajtohem me dobësinë time, papërsosmërinë e tjetrit dhe botës e cila  më rrethon dhe jetoj si të mundem dhe sa të mundem, me dhoksologji dhe falenderim ndaj Krishtit. Nuk mundem gjithmonë? Po e vërtetë është kjo! Askush nuk ja del gjithmonë mirë. Edhe shenjtorët kishin ditë dhe periudha të këqija. Por nuk çmendem në këto raste, nuk vetëkamxhikosem, nuk humb durimin tim, as nxitoj që të ikë e keqja që më gjeti. Kryesisht nuk themi gjatë gjithë ditës pse dhe pse? Sepse thjesht miku im, deri sa të marrësh vesh pse-në, do të ketë mbaruar jeta...!!!   Atë Harallamb Papadhopoulos.