ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

Κάπως έτσι λειτουργούσε το δικτατορικό σύστημα στην Αλβανία. Αν σ' έβλεπε να είχες ελεύθερο χρόνο σ' έβαζε σε δουλειά.

Σε κούραζε.

Ώστε να μην μπορούσες να σκεφτείς σωστά, λάβεις κάποιες "πονηρές" αποφάσεις.

... Εκείνο το καλοκαίρι του '60 μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι έκαναν διακοπές και στην Καλογοραντζή.

-Τσαπί όλοι έχετε στο σπίτι σας, - τους είπαν. - Αύριο το πρωί το παίρνετε και ροβολάτε στον κάμπο να τσαπίσετε!

Την επόμενη όλη η ομάδα της φωτογραφίας, τραβηγμένη από το Γιάννη Τσιούρη, που έπαιρνε τότε σβάρνα τα χωράφια, σκάλιζε το καλαμπόκι στις "Λαδαριές".

Στους όρθιους απ' τ' αριστερά προς τα δεξιά είναι οι:

Λεωνίδας Μπέης, Παντελής Γκόλες, Μιχάλης Κέντρος, Θοδωρής Κουρούνης, Τάκης Παππάς, Παντελής Κουρούνης, Κώτσιος Πάσχος, Λεωνίδας Κάτσης.

Στους καθισμένους είναι οι:

Φώτης Παππάς, Λουίζα Μπέη, Χρυσάνθη Μπεζάτη, Λουίζα Λιάρου, Φριδερίκη Μάλλιου και Βασίλης Κονόμης. 
Ενδιάμεσα είναι ο Γιάννης Σιούκουρας.

Δύο είναι δάσκαλοι, δύο φοιτητές και οι υπόλοιποι μαθητές σε διάφορες μεσαίες σχολές.

Είναι μέσα στην ομάδα κι ένας εργαζόμενος σε υφαντουργείο στα Τίρανα, που περνούσε την άδεια στο χωριό. 
Τον έβαλαν κι αυτόν μπροστά.

(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του Παντελή ΓΚΟΛΕ).

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
18/07/2018

Στους Βουλιαράτες μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν τα οστά των 100 Ελλήνων Πεσόντων του έπους 1940 (Φωτο) - Gjirokastër, varrosen eshtrat e 100 ushtarëve grekë që u gjetën në Tepelenë, por gërmimet vazhdojnë

"Μυστική" τελετή ενταφιασμού χωρίς την παρουσία της Ελληνικής Κυβέρνησης

Τα οστά 100 πεσόντων Ελλήνων στρατιωτικών στο αλβανικό μέτωπο που βρεθήκαν κατά την εκταφή στην περιοχή Ντραγκοτ του Τεπελενίου, μεταφέρθηκαν στο ελληνικό νεκροταφείο στους Βουλιαράτες του μειονοτικού Δήμου Δρόπολης.

Οι ελληνικές διπλωματικές αρχές με επικεφαλή την πρέσβη της Ελλάδος στα Τίρανα κ. Ελένη Σουρανή και παρουσία του Γενικού πρόξενου της Ελλάδος κ. Βασίλη Τόλιο πραγματοποίησαν τελετή ταφής καθώς και τρισάγιο στην μνήμη των ηρώων του έπους 1940 όπου βρίσκονται στο συγκεκριμένο κοιμητήριο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην τελετή δεν προσκαλέστηκαν από το Υπουργείο Εξωτερικών και την Ελληνική Πρεσβεία οι συγγενείς των πεσόντων μαχητών του Έπους 1940 – 41 στη Β. Ήπειρο.

Οι εργασίες εκταφής που έχουν ξεκινήσει από τις 22 Ιανουαρίου 2018, μετά τη σύναψη διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας – Αλβανίας θα συνεχιστούν επ’ αορίστου και θα επεκταθούν και σε άλλες περιοχές.

 Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

 .......................

 

Në fshatin Bularat, Gjirokastër është zhvilluar sot ceremonia e varrosjes së 100 eshtrave të para të ushtarëve grekë të rënë në luftën italo-greke. Në këtë ceremoni mori pjesë ambasadorja e Greqisë në vendin tonë, Eleni Surani si dhe kryetari i PBDNJ-së, Vangjel Dule. Eshtrat e ushtarëve u gjetën në gërmimet që po kryhen në zonën e Dragotit në Tepelenë. Zhvarrimet do të vazhdojë edhe për një kohë të pacaktuar duke u shtrirë edhe në zona të tjera të vendit sipas marrëveshjes qeveritare mes Shqipërisë dhe Greqisë.

©LAPSI.al

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Ταφική επιγραφή που βρέθηκε κοντά στην Ι.Μ Προδρόμου, Μοσχοπόλεως! - Mbishkrim pllake varri që u gjend në Manastirin e Shenjtë të Prodhromit në Voskopojë!

 

Ταφική ἐπιγραφή πού ἀνευρέθη πλησίον τῆς Ἱ. Μονῆς Προδρόμου Μοσχοπόλεως (Φωτ. π. Ἐλευθέριος Καρακίτσιος 1984).  Ἀδέσποτος μαρμάρινη πλάκα μέ ἀνάγλυφο τόν τίμιο Σταυρό ἀπό τάφο εὑρέθη ἐντός κελλίου τῆς Ἱ. Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Μοσχοπόλεως. Σήμερον φυλάσσεται στό οἴκημα Ἱ.Μ. Κορυτσᾶς. Ἔνθεν καί ἔνθεν τοῦ Σταυροῦ ἡ ἐπιγραφή μέ τήν συνήθη γραφή νά συμπλέκη συλλαβές σέ γράμματα καί νά τονίζει τήν μεγαλογράμματο γραφή: «ΤĺC Ó ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΤΩ ΜΝΗΜΕĺΩ / ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠÉΦΥΚΕΝ Ó CΗΜΟΥ ΓÓΝΟΣ / ÓC ΜÓΡΟΝ ∆ΕΙΝÓΝ ΕΚ ΧΕΙΡΩΝ ΜΙΑΙΦÓΝΩΝ / ÉΤΛΗ ΚΑΘ’ Ο∆ÓΝ ΕΝ ΚÓΜΗ ΤΗ ΒΛΑΤÓΒΩ / ∆Ι ΩΝ ΑΠÉΠΤ(Η)Ν ΠΡÓC ΜΟΝÁC ΟΥΡΑΝĺΟΥΣ / ΟΡΑΤΩ ΦĺΛΟΙ ΤÓΝ ΥΜΩΝ ΠΟΤΕ ΦĺΛΟΝ / ΚΑĺ ΦΙΛΟΥΝΤΑ ÁΠΑΝΤΑC ΥΜÃC ΚΕĪΜΑΙ / ΕΝ ΤΡΙΠĺΧΩ ΤÁΦΩ ΤΕ ΣΙΓΩΝ ΤÁ ΧΕĺΛΗ / ΒΟΡΡÁ ΣΚωΛΥΚωΝ ΠῶC ΓΕΓΕΝΗΜΑΙ ΘÃΤΤΟΝ / ∆ΙÓ CΥΓΝώΜΗΝ ΠΑΡÉΧΕΤÉ ΜΟΙ ΠÁΝΤΕC».  Πηγή: Ο ελληνισμός στην μητροπολιτική περιφέρεια Κορυτσάς - Ελευθέριος Απ. Καρακίτσιος.

Mbishkrim varri i cili u gjet pranë Manastirit të Shenjtë të Shën Prodhromit (Foto Atë Eleftherios Karakitsios 1984). Pllakë mermeri  e lënë në mëshirë të fatit, të skalitur ka Kryqin e Nderuar nga një varri icli u gjend në një prej dhomave të Manastirit të Shenjtë të Prodhromit në Voskopoë. Sot ruhet  në ndërtesën e Mitropolisë së Shenjtë Korçë.  Nga të dyja anët e Kryqit mbishkrimi me shkrimin e zakonshëm  ndërthurr rokje në gërma dhe thekson shkrimin me gërma të mëdha dhe të gjitha këto në gjuhën e vendit atë greqisht: " Ai që banon në këtë varrezë /Gjergji u vendos, fëmija i Simos/duke qënë i pafajshëm nga duart e keqbërësve u vrava në rrugën për në fshatin Vlatovë dhe u nisa për në Manastiret  e papërlyera Qiellore/  që të shikoj miqtë e miqve tuaj të dikurshëm/ dhe jam duke ju mbrojtur të gjithëve ju/ Në varr tre metro kub  më heshtën buzët/ ushqim për krimbat shpejt do të kthehem/ për këtë u  kërkoj që të gjithë të më ndjeni" Burimi: Helenizmi në zonën Mitropolike të Korçës - Elefther Karakitsio. Përktheu, përgatiti Pelasgos Koritsas

Πήλινη πλάκα με στίχους της Οδύσσειας ανακαλύφθηκε στην Ολυμπία!- Pllakë prej balti me mbishkrim vargjet e Odissesë u zbulua në Olimpia!

Ένα ιδιαιτέρως σημαντικό εύρημα εντοπίστηκε και συνελέγη κατά τη διεξαγωγή της επιφανειακής - γεωαρχαιολογικής έρευνας που πραγματοποιείται σε θέσεις γύρω από το ιερό της Ολυμπίας, στο πλαίσιο του τριετούς ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «Ο πολυδιάστατος χώρος της Ολυμπίας». Η έρευνα διεξάγεται υπό τη διεύθυνση της Δρ. Ερωφίλης - Ίριδας Κόλια, προϊσταμένης της ΕΦΑ Ηλείας, σε συνεργασία με τους καθηγητές Franziska Lang, Birgitta Eder, Andreas Vött και Hans-Joachim Gehrke του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και των Πανεπιστημίων Darmstadt, Tübingen και Frankfurt am Mainz. Συγκεκριμένα, σε θέση παρακείμενη του ιερού της Ολυμπίας με κατάλοιπα της ρωμαϊκής εποχής, βρέθηκε πήλινη πλάκα με εγχάρακτη επιγραφή. Μετά την πρόσφατη ολοκλήρωση της συντήρησής της στο εργαστήριο της ΕΦΑ Ηλείας, διαπιστώθηκε ότι διασώζει 13 στίχους από την ραψωδία ξ της Οδύσσειας (ομιλία του Οδυσσέα στον Εύμαιο) και σύμφωνα με την πρώτη εκτίμησή της ερευνητικής ομάδας, μπορεί να χρονολογηθεί στη ρωμαϊκή εποχή και πιθανώς πριν από τον 3 ο αι. μ.Χ. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, εφόσον αυτή η προκαταρκτική χρονολόγηση επιβεβαιωθεί κατά τη συστηματική μελέτη της επιγραφής που έχει ήδη αρχίσει, τότε η πήλινη πλάκα θα διασώζει ίσως το παλαιότερο σωζόμενο γραπτό απόσπασμα των Ομηρικών Επών που έχει έρθει στο φως και αποτελεί πέραν της μοναδικότητάς της, ένα σπουδαίο αρχαιολογικό, επιγραφικό, φιλολογικό και ιστορικό τεκμήριο. http://www.kathimerini.gr

Një zbulim i rëndësishëm u gjet dhe u mblodh gjatë një gërrmimi sipërfaqësor geoarkeologjik i cili u realizua në zonën rreth hierores së Olimpias, në kontekstin e një programi kërkues trevjeçar me titullin: "Ambienti multidimensional i Olimpias". Kërkimi realizohet nën drejtimin e Dr Erofili -Hirida Kolia, drejtoreshë e Zyrës Arkeologjike të Ilias, në bashkëpunim me pedagogët  Franziska Lang, Birgitta Eder, Andreas Vött και Hans-Joachim Gehrke të Institutit Arkeologjikë Gjerman dhe të Universitetit të Darmstadt, Tübingen dhe Frankfurt am Mainz. Më konkretisht në një vend pranë hierores së Olimpias  me mbetje të periudhës romakë, u gjend një pllakë balti me një mbishkrim të skalitur. Pas përfundimit të punës të restaurimit të saj në punishten e  Zyrës Arkeologjike të Ilias , u vëre se ka të arkivuara 13 varjge nga rapsodia 60 e Odisesë (fjalimi i Odisesë në Evmeo) dhe sipas vlerësimit të parë të grupit studiues mund të caktohet në kohë gjatë periudhës romake dhe ka mundësi para shek të 3-të pas Krishtit. Siç përmend dhe lajmërimi i Minstrisë së Kulturës, përderisa kjo matje paraprake e kohës verifikohet gjatë studimit sistematik të mbishkrimit që tashmë ka filluar, atëhere pllaka prej balte do të ketë ruajtur pjesën më të lashtë nga Eposi Homerik i cili ka parë dritën dhe përbën përveç unikalitetit të tij, një dëshmi tepër të rëndësishme, arkeologjike, mbishkruese, filologjike dhe historike. Shënim i faqes sonë: Ne propozojmë të thërresin Xhufrat apo pseudohistorianë të tjerë shqiptarë, të cilësisë deri në halen e shtëpisë,  të cilët thonë që gjuha Homerike është shqip, që ta lexojnë dhe ta dëshifrojnë, sepse ata nuk janë pedagogë të aftë vetëm xhufkat e Shqipërisë historianët e televizorit, memushët qesharakë që bëjnë dokumentarë "hollivudianë" mundet të hedhin dritë mbi këtë mister  të "ilirishtes" së vjetër. (Për ata që nuk e kuptojnë shaka bëjmë!!!!) Përktheu përgatiti Pelasgos Koritsas

Η Μοσχόπολη της Δασσαρητίας - Βασιλείου Κυράνη

Από το οπισθόφυλλο του Τόμου Α':
Β. Κυράνη, Ελληνο - Ηπειρωτικά

Μία από τας σπουδαιοτέρας πόλεις της Ηπείρου, κατά την διάρκειαν της τουρκοκρατίας, υπήρξεν η Μοσχόπολις της Δασσαρητίας. Η Μοσχόπολις ή Βοσκόπολις, κείται εις απόστασιν 24 χλμ., ΒΔ της Κορυτσάς. Κατά τας μαρτυρίας των διαφόρων συγγραφέων, η Μοσχόπολις συνωκίσθη περί τω 1330 μ.χ. Η πόλις αυτή της ΒΑ Ηπείρου ολίγον κατ' ολίγον αυξηθείσα και δυναμωθείσα κατέστη περίβλεπτος πατρίς των ενδοξοτέρων ανδρών του πνεύματος και του εμπορίου. Από τας αρχάς της ΙΗ' εκατονταετηρίδος οι κάτοικοι της Μοσχοπόλεως, πρώτοι μεταξύ των Ελλήνων, είδον επιλάμψαντα από του γραφικού αυτής ορίζοντος την ηώ (αυγήν) των φώτων.

Οι Μοσχοπολίται υπήρξαν οι μάλλον φιλόπονοι και ρηξικέλευθοι (φιλοπρόοδοι) εξ όλων των Ελλήνων της περιόδου εκείνης. Ανήγειρον πολυτελείς οικίας, μεγαλοπρεπείς ναούς, διάφορα κοινωφελή ιδρύματα και κατασκεύασαν ευρείας και λαμπράς αγοράς, πολλάς και ωραίας πολυκρούνους κρήνας, ως και εργοστάσια ταπήτων και εριούχων (τσόχας), τα οποία απησχόλουν μέγαν αριθμόν εργατών. Οι Μοσχοπολίται υπήρξαν άριστοι οπλοποιοί, χαλκείς, μαχαιροποιοί, σμηγματοποιοί (σαπωνοποιοί), υφανταί, κ.ο.κ. Τα εντόπια προϊόντα εξήγοντο εις τα κυριώτερα εμπορικά κέντρα της Ευρώπης και ηύξανον τα εισοδήματα της Μοσχοπόλεως. Απειράριθμοι αγορασταί επλήρουν τας πλουσίας αγοράς της Μοσχοπόλεως εξ' όλων των μερών της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Τοιαύτη και τοσαύτη κίνησις εδημιουργήθη εις την Μοσχόπολιν, ώστε πανταχόθεν της Ελλάδος συνέρρεον δι' εμπορικάς και εκπαιδευτικάς υποθέσεις. Υπολογίζεται δε ότι, κατά την ακμήν της Μοσχοπόλεως, ο αριθμός των κατοίκων της πόλεως ταύτης της Ηπείρου ανήλθεν εις τας εξήκοντα χιλιάδας ψυχών. Διά τοσούτων πλεονεκτημάτων κεκοσμημένη η Μοσχόπολις, εμφανίζεται ανυπέρβλητος, ως αξιοθαύμαστον μνημείον της Ηπείρου και πάσης της τουρκοκρατούμενης Ελλάδος. Διά τα έξοχα δε αυτής προτερήματα, και διά την σπουδαιότητα των κατ' αυτήν διαλαμψάντων λογίων ανδρών, η πόλις αύτη της Δασσαρητίας εγένετο αντικείμενον θαυμασμού του πανελληνίου και εν γένει πάντων των λογίων της τότε πεπολιτισμένης Ευρώπης.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τω καιρώ εκείνω, η της Μοσχοπόλεως κατάστασις ήτο πολλώ της των άλλων Ελληνικών πόλεων καλλιτέρα και σχετικώς επίζηλος. Την φήμην ταύτην απέκτησεν η Μοσχόπολις υπέρ πάσας τας Ελληνικάς πόλεις ιδίως μετά την ίδρυσιν του Ελληνικού Τυπογραφείου, τω 1731, το οποίον υπήρξε δεύτερον μετά εκείνου της Κωνσταντινουπόλεως. Έκτοτε τοσούτον εξυψούτο η Μοσχόπολις, ώστε συντόμως ιδρύθη και Ελληνικόν Φροντιστήριον, το οποίον συν τω χρόνω απέβη μέγα φυτώριον του Ελληνισμού. Η σχολή αύτη βραδύτερον τελειοποιηθείσα μετωνομάσθη, τω 1744, Νέα Ακαδημία στεγαζομένη εις μεγαλοπρεπέστατον κτίριον με αξιόλογον βιβλιοθήκην, ένθα συνεκεντρούντο όλα τα μέχρι τότε υπάρχοντα συγγράμματα. Η σχολή αύτη της Μοσχοπόλεως μετωνομάσθη εις Νέαν Ακαδημίαν, διότι τα εν αυτή διδασκόμενα Ελληνικά, Φιλοσοφικά και Θεολογικά μαθήματα έφερον χαρακτήρα ακαδημαϊκόν.

Τοιαύτην πνευματικήν και φιλανθρωπικήν άνοδον εσημείωσαν οι Ηπειρώται ούτοι της Δασσαρητίας, ώστε τω 1750 ίδρυσαν και πτωχοκομείον εν Μοσχοπόλει. ''Η Μοσχόπολις, αναφέρει ο Κούμας, ενόσω ήκμαζεν, ημιλλάτο να γείνη έξαρχος του φωτισμού των Ελλήνων με τα κοινωφελή έργα της. Προ εκατόν περίπου ενιαυτών δεν διετήρει μόνον δύω σχολεία Ελληνικά, αλλά μετέφερεν από την Ευρώπην και τυπογραφείον, διά του οποίου εξέδιδε τα αναγκαία εις μάθησιν βιβλία''. 

Εν ολίγαις λέξεσιν η Μοσχόπολις κατέστη μέγα βιοτεχνικόν και εμπορικόν κέντρον της τε Ηπείρου και της Μακεδονίας και ο τηλαυγέστατος πνευτικός φάρος του υπόδουλου Ελληνικού Έθνους, διότι εν τη πόλει ταύτη εγεννήθησαν άνδρες των επιστημών και των γραμμάτων, οίτινες διέλαμψαν ως διδάσκαλοι του απανταχού Ελληνισμού.

Ατυχώς όμως διά τον Ελληνισμόν, η τοιαύτη αλματώδης πολιτιστική, πνευματική, εμπορική και δημογραφική άνοδος της πόλεως ταύτης της ΒΑ Ηπείρου, προκάλεσε τον φθόνον των Τουρκαλβανών αρχιληστών, οίτινες τη παρωτρύνσει της τουρκικής κυβερνήσεως, κατέστρεψαν την Μοσχόπολιν εν έτει 1769. Μετά την καταστροφήν της Μοσχοπόλεως, οι κάτοικοι αυτής, άλλοι μεν μετηνάστευσαν προς την Βιέννην, Βουδαπέστην και αλλαχού, άλλοι δε ηύξησαν τον πληθυσμόν της Κορυτσάς. Βραδύτερον δε πολλοί εκ των διασκορπισθέντων Μοσχοπολιτών, συσσωρευθέντες πανταχόθεν εις την καταστραφείσαν πόλιν ταύτην της Δασσαρητίας συνώκησαν εκ νέου την Μοσχόπολιν, ήτις εκ νέου ήκμασε μέχρι τω 1916 οπότε εδοκίμασε παρόμοιαν καταστροφήν υπό των αξέστων Αλβανών κατακτητών. Οι Μοσχοπολίται διεκρίθησαν τόσον διά το εμπόριον όσον και διά το διαυγές πνεύμα και τον ακραιφνή πατριωτισμόν. Ο δέ Μοσχοπολίτης Κωνσταντίνος Χ. Σκενδέρης, όστις εν έτει 1928 συνέγραψε την ''Ιστορίαν της Αρχαίας και Συγχρόνου Μοσχοπόλεως'' εν ταις σελίσι 170-173, μεταξύ άλλων σημειοί και τα εξής αξιοσημείωτα:

''Υπό τοιούτου πατριωτισμού και αισθημάτων ενεφορούντο οι τον κόσμον διά του εμπορίου κατακτήσαντες κάτοικοι της ενδόξου εκείνης πόλεως!

Τα ήθη και έθιμα της τε πόλεως και απάσης της περιοικίδος είναι συνέχεια και αντιγραφή των αρχαίων ελληνικών τοιούτων. Την εξιστόρησιν και απαρίθμησιν αυτών δεν θα επήρκων σελίδες ολόκληροι να περιγράψωσι.

Συνοπτικώς σημειούμεν τα ολίγα ταύτα τα οποία αποδεικνύουν την μετά των Ελλήνων συγγένειαν, την οποίαν οι τας τύχας των μικρών εις χείρας έχοντες ισχυροί κατέγιναν να παραχαράξουν, οι δέ μισέλληνες Αλβανοί πλειοδοτούντες, νόθον την ιστορίαν να αποδείξουν καταγίνονται. 

Αι τελεταί του γάμου, των κηδειών τα μοιρολόγια, οι χαιρετισμοί, τα συμπόσια κατ' ουδέν διαφέρουν των των αρχαίων ελλήνων.

Αρκεί να σημειώσωμεν τινά, μεταξύ των οποίων και τα πορθμεία του Χάρωνος, τα οποία μετά θρησκευτικής ευλαβείας εκ των μη εκφυλισθέντων εισέτι, μέχρι σήμερον τηρούνται ήτοι εις το στόμα του νεκρού θέτουν το λεγόμενον άσπρο ελάχιστον τμήμα του αργυρού τουρκικού νομίσματος. Εκ κηδείας επιστρέφοντες, νίπτουν εις την εξώθηραν τας χείρας επί δαυλού καιομένου. Οι αρχαίοι Έλληνες ένιπτον χείρας και πόδας. Οι γάμοι εγίνοντο ακριβώς όπως των αρχαίων με ουδεμίαν παραλλαγήν. Αναπόσπαστον μέρος της τελετής τούτων ήσαν και τα επιθαλάμια, άσματα αδόμενα την πρώτην νύχτα, καθ' ήν οι νεόνυμφοι κλειόμενοι εις την νυμφικήν παστάδα, ενανουρίζοντο υπό των ασμάτων τούτων. Εις το τμήμα Οπάρεως διατηρείται ακόμη εν πολύ αρχαιότερον έθιμον.

Οι νεόνυμφοι την πρώτην νύκτα, προτού δηλαδή γνωρισθώσιν έτρωγον, ή μάλλον εδάγκωνον, από κοινού μήλον, ως αρραβώνα τρόπον τινά, δεσμού αγάπης, ομονοίας. Το έθιμον τούτο είχε καθιερώσει κατά την αρχαιότητα ο Σόλων, όστις είχε θεσπίσει κυδώνιον.

Τι δέ περί των Νηρηίδων, των αρχαίων θεών, της οιωνοσκοπίας και οστεοσκοπίας, η οποία παρά τοις λησταίς εισέτι διατηρείται; Αλλά και αυτοί οι πανάρχαιοι όρκοι, διά των οποίων ομνύουσιν εις τας δυνάμεις της φύσεως, τον ουρανόν, την γην, την Σελήνην, τα άστρα, το ύδωρ της Στυγός, το πυρ κ.λπ., δεν είναι ικανοί ν' αποδείξουν την μετά του Ελληνισμού συγγένειαν;

Παραλείπομεν τας παιδιάς, αι οποίαι είναι ακριβής αντιγραφή των αρχαίων με ουδεμίαν παραλλαγήν.

Μήπως τα άσματα, κατά τα οποία άδοντος ενός υψιφώνου, μεθ' ενός βαθυφώνου έκαστον στίχον, των λοιπών μόνον παρακολουθούντων και τελευτώντων την στροφήν, δεν υπομιμνήσκουν των αρχαίων Ελλήνων την μουσικήν;

Αλλά και αυτή η όρχησις είναι η αυτή των αρχαίων, ως αποδεικνύεται εκ του πυρριχίου (τσάμικου) χορού μετά των στροφών, αλμάτων και υπτιασμών.

Εκτός τούτων και άλλα έθιμα, μεταξύ των οποίων και αι προπόσεις, (εντολή, κοινώς εις την εγχώριον γλώσσαν ντολή ονομαζομένη) αποδεικνύει, πόσον οι κάτοικοι εκείνοι στερρώς έχονται των αρχαίων ηθών και εθίμων''.

Τοιούτοι Έλληνες υπήρξαν οι φιλογενείς Μοσχοπολίται. Επανερχόμενοι δέ εις το θέμα της παιδείας υπογραμμίζομεν ότι εις πλούσιος Μοσχοπολίτης, ονόματι Ζώτος Λούρος, εγκατεστημένος και εμπορευόμενος εν Βιέννη, κατέθεσεν ογδοήκοντα χιλιάδας φράγκα διά την ανέγερσιν της Ελληνικής σχολής της Πρεμετής, ιδρυθείσαν τω 1778.

Πηγή: Βασιλείου Κυράνη, Ελληνο - Ηπειρωτικά, Τόμος Α', Εκδ. Μαίανδρος, σελ. 522-525.

 https://vlahofonoi.blogspot.com/