Η Μαύρη Πέμπτη του Έντι Ράμα - του Εντόν Αμπιλέκαϊ - E enjtja e zezë e Edi Ramës

Në orën e kulmit të debatit në Parlament, atëherë kur aktorët kryesorë morën përsipër si përherë të shpëtojnë shfaqjen bajate të politikës, Edi Rama spikati me tragjikomizmin. I vënë përpara me akuzat për 1.3 miliard euro trafikim kanabisi, për shndërrimin e Shqipërisë në parajsën e trafikantëve të drogave, bënte zhurmuesin pas krahëve të Lulzim Bashës. Ndërsa kryetari i PD-së fliste për krimin, ai i kërkonte të ndërronte temë. Si një sufler i kontrabanduar në shfaqje, shpërqendronte folësin, duke e ftuar të fliste për Himarën. Nuk ia arriti, por u çua dhe e hapi vet temën e preferuar. Çjerrjet nacionaliste ishin në fakt lutje për të ndërruar temë, për të folur për Greqinë, për Himarën, për armiqtë e atdheut. Ishin lutje e fshehtë që mos të ishte ‘kryekanabizuesi”, “kryetrafikanti”, “ shoku dhe bashkëpunëtori I kriminelëve më të rrezikshëm”, “izoluesi i vendit” që sheh opozita,  por “vigani liberator” që ka ardhur nga Noli në kohën tonë, për të shpëtuar Shqipërinë. Ndërsa fliste për Himarën, ishte gati të tregonte takimin me ekspertët grekë, raportin që pritet së shpejti, pengun për mosnjohjen e greqishes nga njëra anë dhe dhimbjen që pala tjetër nuk po e ndihmonte të shpëtonte atdheun përballë grekëve në anën tjetër. Asgjë për t’u sharë. Një formë prekëse për zemrat që kërkonte. Po të mos e tradhtonte përmbajtja bajate dhe e stërpërdorur, mund t’ja kishte hedhur edhe sot. Nëse nuk do të priste me ankth vendimin e Gjykatës së Katanias, nëse opozita nuk do t’i tundte përpara syve raportet e ndërkombëtarëve për Kanabisin, nëse do të kishte një përgjigje për atë që i bëri vendit në 2016, mund të ishte vërtet “vigani liberator”. Kapet pas Himarës, që ta përdorë si gomë për të fshirë nga mendja e shqiptarëve dhe raportet e ndërkombëtarëve, gjithë bëmat e kanabisit, por goma është e vogël. Pas çdo seancë në parlament, bëhet më e qartë se nuk mund ta fshijë atë që ka bërë në sytë e të gjithëve. Nuk mjaftojnë as spektaklet me 12 ushtarakë të habitur, që ftohen në skenën  e mbushur me kriminelë dhe kanabis për të balancuar raportet, krim-shtet në qeverisje. Përkundrazi, ato e dekonspirojnë më keq, që në janar të këtij viti shkarkoi një ministër, vetëm se kërkoi ndërhyrjen e ushtrisë. Pikërisht Edi Rama, që hoqi Ylli Manjanin nga Drejtësia, vetëm se kërkoi luftë me ushtrinë kundër Kanabisit, emëron 12 ushtarakë në detyra civile për të luftuar kanabisin. 10 muaj me vonesë, tani atyre u ka mbetur vetëm të veshin me uniformë administratën publike, t’i nxjerrin me kombajna nëpër fusha për të gjetur kanabisin që e korri në 2016 bashkë me të ardhurat dhe me votat 1 vit më pas. “I gjithë populli ushtar”, nuk mund të ketë efektin e kohës kur u shpik, sepse ushtria ka ulur radarët para trafikantëve, policia ka ulur kokën para kanabisit dhe qeveritarët kanë ulur Shtetin përballë krimit. Veshja me uniformë e administratës parazitare të Prefekturave, duket vetëm si një stërvitje qesharake, në zboret e diktaturës. Kryeministri nuk di ta rivendosë Shtetin përballë Krimit, ashtu si në pikturat e tij, nuk ndan dot njeriun nga monstra. Çdo përpjekje për ta ndarë, e bën edhe më të shëmtuar qeverisjen, e dekonspiron më shumë pafuqinë e saj përballë krimit. Veshja me uniformë e 12 prefekturave, dështoi që në lindje, ashtu si letra e Prokurorisë së Katanias, që tentoi të përdorej për të shfajësuar Tahirin, apo si vendimi i gjykatës për dënimin e Zaganit. Propaganda është çarmatosur nga argumentet, kur mundohet të bindë shqiptarët se Tahiri nuk ka asnjë përgjegjësi për trafikun e Habilajve, me një shkresë të prokurorisë së Katanias, apo kur kërkon të shesë, dënimin e Zaganit për largim nga vendi, si dënim për shpërdorim detyre. Me të gjitha mediat në dispozicion, me të gjitha institucionet nën kontroll, Edi Rama nuk po arrin të krijojë as një alibi të vetme për veten. E enjtja është shndërruar për të në ditën më të keqe. Eshtë shndërruar tashmë në një shënjestër të palëvizshme, që goditet me artilerinë e importuar nga Perëndimi. Veshja nacionaliste nuk po e shpëton dot. http://www.syri.net/

του Εντόν Αμπιλέκαϊ Την ώρα αποκορύφωσης των αντιπαραθέσεων στη Βουλή, τότε που οι βασικοί ηθοποιοί ανέλαβαν να σώσουν όπως πάντα της μπαγιάτικη παράσταση της πολιτικής, ο Έντι Ράμα διακρίθηκε με την τραγικο - κωμωδία του. Ευρισκόμενος απέναντι στις κατηγορίες για 1.3 Δις από διακίνηση της κάνναβης, για την μετατροπή της Αλβανίας σε παράδεισο των εμπόρων ναρκωτικών, έκανε το θορυβοποιό πίσω απ’ τις πλάτες του Λιουλζίμ Μπάσα. Ενώ ο Πρόεδρος του ΔΚ μιλούσε για το έγκλημα, εκείνος ζητούσε να αλλάξει θέμα. Ως ένας σουφλέρ που λαθραία εισήλθε στην παράσταση, προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει τον ομιλητή, καλώντας τον να μιλήσει για τη Χιμάρα. Δεν τα κατάφερε, αλλά σηκώθηκε και άνοιξε ο ίδιος το αγαπημένο του θέμα. Οι εθνικιστικές κραυγές ήταν στην ουσία παράκληση για να αλλάξει το θέμα, για να μιλήσουν για την Ελλάδα, τη Χιμάρα, για τους εχθρούς της πατρίδας. Ήταν κρυφή παράκληση ώστε να μην ήταν αυτός ο «άρχηκανναβοποιός», ο «άρχηδιακινητής ναρκωτικών», ο φίλος και συνεργάτης των πλέον επικίνδυνων εγκληματιών, ο « υπεύθυνος απομόνωσης της χώρας» που βλέπει η αντιπολίτευση, αλλά ο «μέγιστος απελευθερωτής» που έρχεται μετά το Νόλη στην εποχή μας, για να σώσει την Αλβανία. Ενώ μιλούσε για τη Χιμάρα, ήταν έτοιμος να δείξει και τη συνάντηση με τους έλληνες εμπειρογνώμονες, την έκθεση που πρόκειται πολύ σύντομα, το απωθημένο που δεν γνωρίζει την ελληνική απ’ τη μια μεριά και την οδύνη που η άλλη πλευρά δεν τον βοηθούσε να σώσει την πατρίδα απέναντι στους έλληνες στην άλλη πλευρά. Τίποτε το μεμπτό. Ένας τρόπος πολύ συναισθηματικός για τις καρδιές που αναζητούσε. Εάν δεν τον πρόδιδε η μπαγιάτικη και πόλυχρησιμοποιημένη συγκράτηση, θα μπορούσε να την είχε περάσει και σήμερα. Την αύριο δεν θα ανέμενε με αγωνία την απόφαση του Δικαστηρίου της Κατάνια, εάν η αντιπολίτευση δεν του κουνούσε στη φάτσα τις εκθέσεις των Διεθνών παραγόντων για την Κάνναβη, εάν θα είχε μια απάντηση γι αυτό που έκανε στη χώρα το 2016, θα μπορούσε όντως να ήταν ο «μεγαλοπρεπής ελευθερωτής». Πιάνεται στη Χιμάρα, να τη χρησιμοποιήσει ως γομολάστιχα για να σβήσει απ’ το μυαλό των αλβανών και τις εκθέσεις του διεθνούς παράγοντα, όλα τα καμώματα της κάνναβης, αλλά η γομολάστιχα είναι πολύ μικρή. Μετά από κάθε συνεδρία της Βουλής, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να σβήσει ότι έχει κάνει ενώπιο όλων. Δεν αρκούν ούτε τα θεάματα με 12 απορημένους στρατιωτικούς, που καλούνται στη γεμάτη από εγκληματίες και κάνναβη σκηνή, για να εξισορροπήσουν τις σχέσεις, έγκλημα – κράτος και διακυβέρνηση. Απεναντίας, αυτές τον αποκαλύπτουν ακόμη χειρότερα, απ’ τον περασμένο Γενάρη απάλλαξε των καθηκόντων έναν υπουργό, μόνο διότι ζήτησε την επέμβαση του στρατού. Είναι ακριβώς ο Έντι Ράμα, που απομάκρυνε απ’ το Δικαιοσύνης τον Ύλι Μανιάνι, μόνο διότι ζήτησε πόλεμο με το στρατό κατά της Κάνναβης, που διορίζει 12 στρατιωτικούς να εκτελέσουν αστικά καθήκοντα καταπολέμησης της κάνναβης. 10 μήνες αργοπορημένα, τώρα πλέον δεν τους έχει απομείνει παρά να ενδυθούν τη στρατιωτική στολή στην δημόσια διοίκηση, να βγάλουν θεριστικές μηχανές στους κάμπους για να εντοπίσουν την κάνναβη που την θέρισε το 2016, μαζί με τα χρήματα και τις ψήφους 1 χρόνο αργότερα. «Όλος ο λαός στρατιώτης», δεν μπορεί να έχει το αποτέλεσμα της εποχής που εφευρέθηκε, διότι ο στρατός έχει κατεβάσει τα ραντάρ μπροστά στους διακινητές, η αστυνομία έχει σκύψει το κεφάλι μπροστά στους εμπόρους ναρκωτικών και οι κυβερνώντες έχουν υποκύψει το κράτος μπροστά στο έγκλημα. Η ένδυση με στολή της παρασιτικής διοίκησης των Περιφερειών, μοιάζει σαν μια γελοία άσκηση, στις ασκήσεις της δικτατορίας. Ο Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει να ξαναβάλει το Κράτος έναντι του Εγκλήματος, όπως στους πίνακες ζωγραφικής του δεν ξεχωρίζει τον άνθρωπο απ’ τα τέρατα. Κάθε προσπάθεια να χωριστεί, κάνει ακόμη πιο παραμορφωμένη τη διακυβέρνηση, αποκαλύπτει περισσότερο της αδυναμία της έναντι του εγκλήματος. Η ένδυση με στολή, των 12 Περιφερειών, απέτυχε απ’ τη γέννα, όπως κι εκείνη η βεβαίωση απ’ την Εισαγγελία της Κατάνια, που επιχείρησε να χρησιμοποιηθεί για να αθωώσει τον Ταχίρι, ή όπως η δικαστική απόφαση για δήθεν καταδίκη του Ζαγκάνι. Η προπαγάνδα είναι αφοπλισμένη από επιχειρήματα, όταν προσπαθεί να πείσει τους αλβανούς ότι ο Ταχίρι δεν έχει καμιά ευθύνη για τις διακινήσεις ναρκωτικών απ’ τους Χαμπίλιάϊ, με ένα έγγραφο της Εισαγγελίας της Κατάνια, ή όταν επιχειρεί να πουλήσει την καταδίκη του Ζαγκάνι για απόδραση απ’ τη χώρα, ως καταδίκη για κατάχρηση καθήκοντος. Με όλα τα μέσα ενημέρωσης στη διάθεση, με όλους τους θεσμούς υπό έλεγχο, ο Έντι Ράμα δεν τα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άλλοθι μοναδικό για τον εαυτό του. Η Πέμπτη έχει μετατραπεί στη χειρότερη του μέρα. Έχει μετατραπεί πλέον σε ακίνητο στόχο, που βάλεται με πυροβολικό που έχει εισαχθεί απ’ τη Δύση. Η εθνικιστική ένδυση δεν τον σώζει εύκολα. Μετάφραση tachydromos.org www. syri. net, 2 Νοεμβρίου 2017

Το αλβανικό σχέδιο για τον αφελληνισμό της Χιμάρας – του Σταύρου Λυγερού

του Σταύρου Λυγερού –

Μετά από μία μακρά περίοδο ύφεσης, τα τελευταία αρκετά χρόνια οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν επανέλθει στον αστερισμό της έντασης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη. Ο εθνικισμός και κατ’ επέκτασιν ο ανθελληνισμός ως ιδιαίτερη έκφανσή του, παραμένει σταθερά της αλβανικής πολιτικής σκηνής. Το επιβεβαιώνουν τα πρόσφατα γεγονότα. Δεν είναι μόνο η κλιμάκωση των κινήσεων αφελληνισμού της Χιμάρας με την περιοδική κατεδάφιση αποκλειστικά ελληνικών περιουσιών, όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Είναι και η εδώ και χρόνια αναγόρευση της απαίτησης των Αλβανοτσάμηδων σε κεντρική συνιστώσα της εξωτερικής πολιτικής των Τιράνων.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.

Ο τότε πρωθυπουργός Μάϊκο είχε δηλώσει με νόημα ότι οι εκτός Αλβανίας Αλβανοί έχουν δικαίωμα στη συλλογική αυτοάμυνα! Ουσιαστικά, δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να περιγράψει εμμέσως τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, ο οποίος, αν και απουσίαζε από την επίσημη διπλωματική ρητορική, βρισκόταν στο επίκεντρο όλων των άτυπων συζητήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι ο τότε πρόεδρος της Αλβανίας Μεϊντάνι είχε αρνηθεί να απαντήσει σε ερώτηση που του έγινε στο φόρουμ του Νταβός εάν στόχος της χώρας του είναι η δημιουργία της «μεγάλης Αλβανίας».

Σύνορα στον Αμβρακικό!

Από τους αλβανικούς λεονταρισμούς δεν εξαιρέθηκε η Ελλάδα. Οι Αλβανοί εθνικιστές θέτουν τα νότια σύνορα της “μεγάλης Αλβανίας” στον Αμβρακικό κόλπο! Σχετικοί χάρτες κυκλοφορούν εδώ και χρόνια στα Τίρανα, στην Πρίστινα και στο Τέτοβο. Οι εθνικιστικές αυτές φαντασιώσεις είναι τόσο παράλογες, που δεν θα άξιζε τον κόπο να αναφέρεται κανείς σ’ αυτές. Διδάσκονται, όμως, στα αλβανικά σχολεία και επιπροσθέτως ο αλβανικός εθνικισμός έχει αποδείξει ότι ρέπει στον τυχοδιωκτισμό.

Τα Τίρανα χρησιμοποιούν το Αλβανοτσάμικο σαν μοχλό για να εξισορροπήσουν την υποχρέωσή τους να σέβονται τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας. Εντάσσοντας την κίνησή τους στο πλαίσιο του αλβανικού εθνικισμού, κατάφεραν σταδιακά να μετατραπούν από μάλλον περιθωριακός σύλλογος σε κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Και κυρίως σε παράγοντα που επηρεάζει σημαντικά το πολιτικό κλίμα έναντι της Ελλάδας και κατ’ επέκτασιν τις διμερείς σχέσεις. Το 2004, με την έγκριση σχετικού ψηφίσματος από τη Βουλή, οι απαιτήσεις τους κατέστησαν επίσημη θέση της Αλβανίας. Η 27η Ιουνίου, μάλιστα, ορίσθηκε ημέρα εθνικής μνήμης για τη «γενοκτονία των Τσάμηδων»! Οι Αλβανοτσάμηδες υποστηρίζονται ποικιλοτρόπως και από την Άγκυρα, η οποία τους θεωρεί ένα χρήσιμο μοχλό πίεσης σε βάρος της Ελλάδας. Ας σημειωθεί πως όταν ο Ερντογάν είχε επισκεφθεί την Αλβανία είχε συναντήσει όχι μόνο τον Αλβανό ομόλογό του, αλλά και τον πρόεδρο του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων Ιντρίζι!

Από την εποχή που ο Ράμα ήταν δήμαρχος Τιράνων, είχε καλλιεργήσει για τον εαυτό του την εικόνα ενός διανοούμενου ευρωπαϊστή πολιτικού, ο οποίος δεν διστάζει να συγκρούεται με οργανωμένα συμφέροντα. Ως αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ως πρωθυπουργός, όμως, αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής της θλιβερής αλβανικής πολιτικής παράδοσης. Έχει βουτήξει για τα καλά στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Επί των ημερών του η καλλιέργεια του χασίς έχει προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αν και επισήμως, η κυβέρνηση εμφανίζεται διώκτης, στην πραγματικότητα είναι προστατευόμενοί τους που ελέγχουν την παραγωγή και το εμπόριο των ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά μεταφέρονται οδικώς προς την Ελλάδα και προς την Ιταλία με ταχύπλοα και μικρά αεροπλάνα.

Το σχέδιο αφελληνισμού της Χιμάρας

Στο πλαίσιο της πολιτικής του για πυροδότηση ακραίου εθνικισμού, ο Ράμα έχει κλιμακώσει την προσπάθεια αφελληνισμού της Χιμάρας. Καμπή σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας, μέσω της οποίας η Χιμάρα και άλλες μειονοτικές περιοχές τεμαχίσθηκαν και προσκολλήθηκαν σε περιοχές με αλβανικό πληθυσμό, ώστε να υπονομευθεί η δυνατότητα της μειονότητας να εκπροσωπείται στο αλβανικό Κοινοβούλιο, αλλά ακόμα και στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Δεν περιορίσθηκε, όμως, σ’ αυτή την κίνηση. Με πρόσχημα την ανάπλαση της παραθαλάσσιας αυτής περιοχής έχει αρπάξει ελληνικές περιουσίες. Αυτές τις ημέρες κατεδαφίζει με συνοπτικές διαδικασίες σπίτια και καταστήματα Ελλήνων μειονοτικών. Είχε προηγηθεί κατεδάφιση ακόμα και ναού στις Δρυμάδες. Όργανο της ανθελληνικής αυτής επιχείρησης είναι ο κατά το ήμισυ ελληνικής καταγωγής δήμαρχος της περιοχής Γκόρος, πρώην στρατιωτικός επί καθεστώτος Χότζα, συνδεδεμένος με τις αλβανικές μυστικές υπηρεσίες και κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου!

Αν και από καταγωγή ο Ράμα δεν έχει τουρκαλβανική παράδοση, ο καιροσκοπισμός του τον ώθησε να παίζει το τουρκικό χαρτί. Δεν είναι μόνο ότι θαυμάζει ειλικρινώς τον Ερντογάν και όπου μπορεί μιμείται τις αυταρχικές μεθόδους του. Θεωρεί ότι η γονατισμένη λόγω της κρίσης Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί να του προσφέρει, όπως παλαιότερα, αλλά και είναι εύκολος στόχος.

Η πείρα τον έχει πείσει ότι χωρίς κόστος μπορεί στο εσωτερικό να πουλάει ανθελληνισμό για να αντλεί εκλογικά οφέλη. Στο πλαίσιο αυτό καλλιεργεί μία μόνιμη ελεγχόμενη ένταση με την Αθήνα. Είναι ενδεικτικό ότι υπερηφανεύεται πως είναι ο μόνος Αλβανός πρωθυπουργός που σήκωσε κεφάλι στην Ελλάδα και έθεσε τις διμερείς σχέσεις σε βάση αμοιβαιότητας και ισοτιμίας.

Το επαναλαμβανόμενο λάθος της Αθήνας

Υπενθυμίζουμε ότι ήταν ο Ράμα, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είχε προκαλέσει πολιτικό θόρυβο και είχε προσφύγει στο αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο για να ακυρωθεί η υπογεγραμμένη συμφωνία των κυβερνήσεων Καραμανλή και Μπερίσα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών (2009). Έτσι και έγινε. Πριν λίγο καιρό, ο ίδιος ο Μπερίσα είπε εμμέσως πλην σαφώς στη Βουλή ότι ο τορπιλισμός εκείνης της συμφωνίας έγινε με παρέμβαση και για λογαριασμό της Άγκυρας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αθήνα δεν είχε τότε προχωρήσει σε αντίμετρα. Όχι μόνο δεν είχε θέσει όρους, αλλά και είχε διευκολύνει την αναγόρευση της Αλβανίας σε υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ χώρα. Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, τα Τίρανα τη μόνη γλώσσα που σέβονται είναι τη γλώσσα της ισχύος και του δούναι και λαβείν. Όταν η Ελλάδα τους προσφέρει δωρεάν, όπως κατά κανόνα συμβαίνει από το 1990, εκλαμβάνουν τη στάση της σαν ένδειξη αδυναμίας. Γι’ αυτό και δεν διστάζουν να κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους. Ας σημειωθεί ότι παρά την κρίση η Ελλάδα παραμένει –σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Αλβανίας– η χώρα που με τα εμβάσματα των Αλβανών μεταναστών συμβάλει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην αλβανική οικονομία.

Η ελληνική διπλωματία έχει την τάση να διαβάζει την αλβανική πολιτική με ευρωπαϊκούς όρους, γεγονός που την οδηγεί σε λάθος κινήσεις. Με κλασική ανατολίτικη νοοτροπία, στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις, οι Αλβανοί αξιωματούχοι “γλείφουν” τους Έλληνες συνομιλητές τους, δημιουργώντας τους τη λάθος εντύπωση ότι είναι μετριοπαθείς και διατεθειμένοι να λύσουν προβλήματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε τρία μόλις χρόνια δύο Έλληνες υπουργοί Εξωτερικών, ο Βενιζέλος και ο Κοτζιάς, επισκέφθηκαν τα Τίρανα από δύο φορές ο καθένας, χωρίς να επιτύχουν το παραμικρό. Οι εξελίξεις το επιβεβαιώνουν.

Η τρικλοποδιά και ο συνολική διευθέτηση

Ας σημειωθεί ότι οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός με σκοπό μία συνολική διευθέτηση των διμερών προβλημάτων. Την διαδικασία αυτή θέλει και η Κομισιόν για να προωθηθεί η αλβανική ενταξιακή διαδικασία. Τον Σεπτέμβριο του 2016, όμως, η προσπάθεια είχε σταματήσει, λόγω της υπόθεσης του non paper, με το οποίο υποτίθεται ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αποδεχόταν να εγγραφεί στην ατζέντα των συνομιλιών το Αλβανοτσάμικο.

Υπενθυμίζουμε πως τα Τίρανα είχαν εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να προσπαθήσουν να εντάξουν το Αλβανοτσάμικο στη διμερή ατζέντα. Ο Κοτζιάς είχε τότε ξεκαθαρίσει ότι η θέση της Αθήνας ήταν και παραμένει πως δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Όποιος θεωρεί ότι έχει αδικηθεί από την ελληνική Πολιτεία μπορεί να καταφύγει στα ελληνικά και στη συνέχεια στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Τώρα, όμως, ο Κοτζιάς επιδιώκει να επαναλάβει την προσπάθεια. Ο Αλβανός ομόλογός του εμφανίζεται μετριοπαθής, αλλά τη γραμμή την αποφασίζει ο Ράμα. Ο Μπουσάτι (έχει περάσει και από το Οικονομικό πανεπιστήμιο της Αθήνας), όπως όλοι οι υπουργοί, είναι ημιμαθή εκτελεστικά όργανα του πρωθυπουργού, χωρίς δικό τους πολιτικό εκτόπισμα. Ο πρώην υπουργός στην κυβέρνηση Νάνο, πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Σοσιαλιστικού Κόμματος και γνωστός συγγραφέας Μπλούσι έχει πει γι’ αυτούς ότι δεν κάνουν όχι για υπουργοί, αλλά ούτε για γραμματείς!

Αποκαλυπτικές ομολογίες Ράμα και Μπερίσα

Αναφορικά με την επιχείρηση αφελληνισμού της Χιμάρας, είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι Ράμα και Μπερίσα είχαν ανταλλάξει το 2016 αλληλοκατηγορίες, οι οποίες αποδεικνύουν τις μεθοδεύσεις του αλβανικού κράτους σε βάρος της ελληνικής μειονότητας. Ο Ράμα είχε καταγγείλει ότι «έχουν πάρει τα κτήματα των Χιμαραίων με πλαστογραφίες και διαφθορά, άτομα που δεν έχουν καμία σχέση η καταγωγή από την περιοχή ». Πράγματι, αυτά τα άτομα έχουν αρπάξει από τους ιδιοκτήτες τους 50.000 στρέμματα στην παραθαλάσσια περιοχή των Αγίων Σαράντα και της Χιμάρας.

Η απάντηση Μπερίσα στη Βουλή είναι αποκαλυπτική: « Εγώ έχω δουλέψει με πρόγραμμα. Στους Αγίους Σαράντα έχω κατεβάσει Λάμπηδες και μόνο Λάμπηδες ». Οι Λάμπηδες είναι μουσουλμάνοι που ζουν σε περιοχή ανατολικά της Χιμάρας. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι επιβεβαιώθηκε στο ανώτατο επίπεδο και επισήμως η επιχείρηση αλλοίωσης του πληθυσμού της Χιμάρας.

Η επιχείρηση στηρίζεται στην αρπαγή των περιουσιών που υποχρεώνει τους Έλληνες μειονοτικούς να αποκόπτονται από τις πατρογονικές εστίες τους. Για να μπορεί αυτό να συμβεί το αλβανικό κράτος δεν δίνει τίτλους ιδιοκτησίας στους Έλληνες, αλλά διευκολύνει την πώληση των ελληνικών περιουσιών σε Αλβανούς.

https://slpress.gr/

Κονίτσης Ανδρέας: ''Η «φίλη» χώρα Αλβανία «ξαναχτύπησε»''

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ανδρέας, ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις σχετικά με κατεδαφίσεις σπιτιών των Βορειηπειρωτών στην Χειμάρρα:

«Ἡ «φίλη» χώρα Ἀλβανία «ξαναχτύπησε», καί, μάλιστα, σέ σύντομο χρονικό διάστημα, στήν ἡρωϊκή καί ἀδούλωτη Χειμάρρα.

Ἀπό τό πρωΐ τῆς Τρίτης, 31ης Ὀκτωβρίου 2017, μέ ἀφορμή τήν ἀνάπλαση τῆς πόλεως, οἱ ἀλβανικές ἀρχές προχώρησαν σέ κατεδαφίσεις σπιτιῶν τῶν Βορειοηπειρωτῶν στήν Χειμάρρα, μέ ἀποτέλεσμα νά προκληθῇ ἔνταση στήν περιοχή.

Σύμφωνα μέ καταγγελίες τῶν ἐκεῖσε Ὁμογενῶν μας, στίς 18 Ὀκτωβρίου τ.ἔ., ἡ Ἐπιθεώρηση Χωροταξίας τοῦ Δήμου Χειμάρρας ἔστειλε εἰδοποιητήρια σέ 19 οἰκογένειες Βορειοηπειρωτῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Κοινότητας, μέ τά ὁποῖα τούς ζητοῦσε ἤ, μᾶλλον τούς διέταζε, νά ἐγκαταλείψουν τά σπίτια τους μέσα σέ πέντε ἡμέρες, ἐπειδή σχεδίαζε τήν κατεδάφισή τους.

Ἡ Ἀλβανία, ὅμως, ζητάει ἐπίμονα ἀπό τήν Ἑλλάδα νά συναινέσῃ στήν ἐνταξιακή πορεία της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση!

Ἀλλ᾽ ἄν αὐτή ἡ πρακτική τῆς γείτονος δέν συνιστᾷ βαρειά πρόκληση ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα, τότε τί νόημα ἔχουν οἱ Ἑλληνοαλβανικές διαπραγματεύσεις, γιά τό σύνολο τῶν θεμάτων πού ἀπασχολοῦν τίς δύο Χῶρες;

Καί εἶναι δυνατόν νά γίνεται λόγος γιά τήν εὐρωπαϊκή ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας, ὅταν αὐτή δέν σέβεται τά δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, πού εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός» τῆς Ἑλλάδος;

Ἄς καταλάβῃ, ἐπί τέλους, ἡ Πολιτεία, ὅτι ἡ μέχρι τώρα τακτική της, νά «κανακεύῃ» τήν Ἀλβανία, ὄχι μόνο δέν βοήθησε σέ τίποτε τήν Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλά, ἀντιθέτως, αὔξησε τά προβλήματα καί ἐπιδείνωσε τήν κατάσταση τῶν ἐκεῖ ἀδελφῶν μας.

Κι᾽ ἀκόμη – λέμε ἐμεῖς – νά μή διστάζῃ νά ἀναφέρῃ τίς λέξεις «Βόρειος Ἤπειρος». Γιατί αὐτό τό κομμάτι, μέ τό ἐντεῦθεν τῶν συνόρων ἀποτελοῦν τήν Ἑνιαία Ἤπειρο.

Συγχαίρουμε τούς ἀδελφούς μας Βορειοηπειρῶτες, διότι ἀντιστέκονται στά ἄνομα σχέδια τῶν τυράννων τους. Καί τούς καλοῦμε νά ἐντείνουν τόν ἀγῶνα τους χωρίς νά φοβοῦνται. Ἡ ἀλήθεια εἶναι μεγάλη καί ὑπερισχύει.

Εἶναι, ὅμως, ἀνάγκη νά συνδράμουν αὐτόν τόν ἀγῶνα, πέρα ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία, καί οἱ ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρῶτες.

Γιατί, ὅπως τόνιζε ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ στήν Διαθήκη του, «ἰσχύς ἐν τῇ Ἑνώσει». Πάντως, οὕτως ἤ ἄλλως, ἡ «Αὐτονομία» ἀπέθανε καί ἐτάφη.

Τώρα, προβάλλει σάν δίκαιο αἴτημα: Ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μέ τήν Ἑλλάδα».

Në Himarë edhe nëse nuk ka pakicë, ka komunitet shtetasish grekë

Sot për situatën e krijuar në Himarë shkruan edhe Aleksandër Çipa. Zotëria shkruan sa si gazetar aq edhe si pjesëtar i komunitetit, çka e bën të vështirë të kuptohet se ku nis opinioni e ku emocioni. Ku ky i fundit mplekset me të parin si kërkesë e detyeshme për t’u shfaqur si duhet konform modës së patriotizmit, aq edhe si detyrim ndaj bindjeve që në prag të një moshe të caktuar mundet edhe të theksohen si biçim thinje fisnikëruese e karakterit.

Për këtë arsye zotëria ngjan sikur po shkruan duke mbajtur mbi tastierë një flamur. Është nga ata flamuj që i merr kollaj era, edhe me një të hapur dritareje, apo flamuj që rrëzohen me një puhizë kondicioneri. Me këtë duam të themi që i vetmi flamur që hedh rrënjë është ai i profesionalizmit dhe aq më shumë merr kuptim kjo kur lexon se Çipa nuk ja përton edhe mediave. Të cilat i akuzon për keqraportim dhe kohë mediatike të pamerituar për përfaqësuesit e OMONIA-s dhe PBDNJ-së. Për material legjitimues ndaj Athinës zyrtare. Edhe pse këto media - siç shpresojmë se edhe zotëria e di - ndoshta punojnë me gazetarë në të zezë dhe shumë seriozisht edhe nuk duhen marrë.

Por në njëfarë pike duhet pranuar se z. Çipa ka të drejtë. Ose jemi të detyruar që atë ta dëgjojmë si njohës i mentalitetit të asaj zone. Fundja Himara nuk meriton kaq vëmendje. Sot është ngritur flamuri i tensionit me Tiranën, vallë ku ta dimë ne, dhe me ne edhe Çipa vetë se çfarë flamuri mund të ngrihet nesër?

Këtu çështja e pronave, për të cilën duhet këmbëngulur dhe raportuar hollësisht jo për instrumentalizimin që i bëhet qoftë edhe nga Greqia, por pse aty po krijohet një model zyrtar grabitjeje, kalon në plan të dytë. Zotëria shkruan se në Himarë nuk ka minoritet, se Himara po zhvillohet si asnjë vend tjetër, ajo është “Lulja e Vilajetit” e se protesta duhet të jetë për lënien në harresë të Lumit të Vlorës.

http://www.gazetatema.net/2017/11/03/per-kllounet-dhe-karagjozet-qe-duan...

Duke ia marrë valles me qeverinë dhe punët e mira të saj, z. Çipa ndoshta harron se qeveria të cilën sot nuk po e kritikon për faktin se shkoi e u ul në tavolinë si palë e barabartë me “pesë individë që kulturë të vetme kanë leximin e etiketave…” ka inauguruar nisjen e punimeve për rrugën e Lumit të Vlorës. Zonë të cilën me të vërtetë që e la në harresë, por për aq sa është raportuar dhe dimë, e me gjasë edhe vetë Çipa duhet ta dijë, iu la dorë e lirë në kultivimin e kanabisit. Këtu cinizmin nuk duhet ta kërkojmë te mediat, por te politika dhe qeveria që preferon dhuratën e kanabizimit përkundrejt zhvillimit dhe negocion me Vasil Bollanon që e detyroi me pesë veta Këshillin Bashkiak të Himarës të zhvendosej në Kuç.

Për këtë arsye kritika e z. Çipa, qoftë edhe si pjesëtar i komunitetit është joproporcionale, por ndoshta kjo është çështjeje nuhatjeje politike.

Sa për epilogun e shkrimit se “në Himarë minoritarë të vetëm janë ata që vijnë nga Dropulli apo Vurgu”, ka dy përgjigje, të cilat janë të dobishme për të hapur këtu edhe një diskutim të qetë dhe pa tendenca.

Së pari me ligjin e ri, për vetëidentifikimin e pakicave përdoret legjislacionin që ndiqet për Censusin. Pra ke të drejtë vetëidentifikimi edhe pse ky akt mandej mbetet me mundësi zero verifikimi juridik për shkak të një vendimi të Gjykatës Kushtetuese. Pra kjo është çështje individuale jo përgjithësimesh të ngurta.

Dhe së dyti, në vijim të së parës, me zonën e Himarës ka një tjetër problem nëse mund të quhet i tillë. Pak javë më parë u raportua se Greqia u hoqi nënshtetësinë disa personave, pjesëtarë të komunitetit të kësaj zone. Duhet ta dinë të gjithë se heqja e nënshtetësisë që u bë me një arsyetim që ha shumë diskutim, lidhej me aktivitetin e personave që binte ndesh me interesat e Greqisë. Çështja është se ata që kanë marrë nënshtetësinë në Himarë, kryesisht e kanë përfituar përmes kartës së homogjenit, pra përkatësisë etnike si grek dhe jo për shkak të plotësimit të viteve të qëndrimit. Dhe ky është një fakt zyrtar, një zgjedhje dhe një identifikim. Dhe këtë nuk e zhbëjmë dot me shkrime në media. Le të kujtojmë sesa kollaj lindi pakica bullgare në Shqipëri, për të cilën nuk kishte dëgjuar gjë as ai që mezi lexon etiketën edhe as të tjerët.

respublica

SHQIPTARËT I KANË HUMBUR CILËSITË E RACËS SË LARTË NGA PUSHTIMI OSMAN, PRANDAJ NUK DINË AS TË ORGANIZOHEN…

 

I shqetësuar jam për zhvillimet shqiptare, padyshim, por politika shqiptare, si rezultat i shitjes së interesave tek të tjerët, nuk është e përgjegjshme për zhvillimin produktiv të vendit. Prandaj populli shqiptar ka rënë në hall, se nuk po gjen zgjidhje. Për aq sa i kuptoj unë gjërat, raca shqiptare ishte racë e lartë indo-evropiane, ajo sot duhej të sillej të paktën si italianët (ose si grekët), sa i përket drejtimit dhe organizimit, mësimit nga përvoja dhe saktësisë në veprimet e sjelljen e përditshme. Por ne në fakt sillemi si racë e ulët e mesme, që shohim me madhështi racat e mesme të ulëta turko-arabe-beduine, që martohen edhe brenda familjes. Pse ka ndodhur kjo?

Sepse siç sqaron filozofi Gustave Le Bon në librin e tij “Psikologjia e racave dhe turmave” cilësitë e racave bien nga përzierja e racave të larta me ato të ulëta. Prandaj duke u nisur nga kjo, unë e quaj pushtimin turk 523 vjeçar fatal për uljen e cilësive të racës te shqiptarët. Turqit e dinin se jemi racë e lartë dhe na përdorën, për drejtues politikë e ushtarakë (edhe shtetin modern laik turk e themeloi një shqiptar, Kemal Ataturk), për gjuhëtarë (si Sami Frashëri, që bëri gramatikën e gjuhës turke) e për luftëtarë (si Gjergj Kastrioti, që më pas u ktheu shpatën atyre, se i pa sa racë e ulët janë), etj., por ata na rrënuan ne, duke na islamizuar, mohuar gjuhën e kulturën tonë për 523 vjet pushtim, duke na përçarë sipas fesë, duke na e përzier racën e duke na poshtëruiar në vazhdimësi – pasoja që i vuajmë edhe sot.

Tani ne edhe pse ka 104, vjet që turku ka ikur, nuk po mund të ngrihemi në cilësitë e racës. Sillemi si racë e ulët afër turmave të paorganizuara, duke u nisur nga ato përcaktime që bën Le Bon për këto raca. Psh. Le Bon thotë që “turmat e paorganizuara janë të paafta të nxjerrin liderë të aftë“. A po e shikon ti këtë te shqiptarët sot? “Nuk e respektojnë liderin e tyre“… A po e shikon edhe këtë sot te shqiptarët? Cilin lider shqiptar respekton ti, përveç Erdoganit turk, që disa shqiptarë janë gati edhe të japin jetën për të? Le Bon thotë gjithashtu se edhe “liderët që dalin nga turma, sapo dalin, ata nuk e respektojnë më popullin, turmën nga kanë dalë“… E tani po më thua ti se liderët shqiptarë kudo ku ndodhen, e respektojnë popullin e tyre? Në përgjithësi nuk e bëjnë, apo jo? Pra, ka disa karakteristika, që nuk po i përmend këtu të gjitha, që më bëjnë mua të kuptoj, se ne rrënimin e kemi marrë kryesisht nga pushtimi i gjatë turk e islami, që janë ndihmuar më pas edhe nga fqinjët, e sidomos nga paaftësia jonë për t’u organizuar.

Për të parë dallimin tonë me gjermanët, shiko nivelin e organizimit shtetëror gjerman, dhe krahasoje me tonin. Jemi pra racë ariane si ata, pse ne nuk sillemi e nuk i bëjmë punët si ata? Dhe sipas mendimit tënd, që nga ecja në rrugë e shqiptarëve si bagëti, e deri në krye të shtetit anarkik, me kë ngjajmë ne më shumë? Me gjermanët, apo me turqit? Dhe si mund ta ndryshojmë këtë realitet?

Unë i kam menduar e analizuar të gjitha këto, duke u bazuar mbi arsyetimet psiko-analitike të shoqërisë njerëzore, dhe mendoj se ka zgjidhje, por kjo merr kohë, shumë kohë, që ne të ngrihemi si komb. Ne nuk e kemi nisur ende atë rrugë, që mendoj se duhet të jetë:

1. Jo prirje fetare e iluzionare, irracionale e jo-produktive në shoqëri, që po ndodh sot, që 26 vjet, por

2. Prirje racionale drejt shkollimit, dijes, përfundimeve shkencore, punës e zhvillimit

inë mirë disa gjëra, mësojnë ose e krijojnë një ide më të qartë për realitetin…

Ndricim Buzalli

https://tiranapress.blog