Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «ΟΜΟΝΟΙΑ» Ανακοίνωση Τύπου

Θέμα: Συμπεράσματα Έκτακτου Γενικού Συμβουλίου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ

Το Γενικό Συμβούλιο που συνήλθε σήμερα σε έκτακτη συνεδρίαση στους Αγίους Σαράντα εξέτασε την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται σε ότι αφορά την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, κατόπιν της δολοφονίας απ’ τις αστυνομικές δυνάμεις του συμπατριώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα και την έξαρση της επιθετικότητας εις βάρος της ΕΕΜ.

Η ΟΜΟΝΟΙΑ εξ αρχής και όπως στην πορεία επιβεβαιώνεται, κατήγγειλε την συμπεριφορά των αστυνομικών δυνάμεων, που υπερέβησαν το πλαίσιο που ισχύει στην ακινητοποίηση και σύλληψη οπλισμένου ατόμου. Είτε από κίνητρα εθνοτικού μίσους, είτε με άνωθεν εντολή και σε συνδυασμό με το πρώτο, οδηγήθηκαν στην άνευ λόγου εκτέλεση του μακαρίτη Κωνσταντίνου. Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού της χώρας και η καθοδηγούμενη αντιμετώπιση της διάχυσης στην κοινή γνώμη της υπόθεσης χαρακτηρίζονται από ανθελληνικό περιεχόμενο και αποτελούν τη συνέχεια της ρητορικής και ψυχολογικής πίεσης εις βάρος της ΕΕΜ.

Η παρατεταμένη εμμονή στο να μην παραδώσουν την σορό του συγχωρεμένου Κωνσταντίνου προς ταφή επίσης είναι απόδειξη της απάνθρωπης συμπεριφοράς θεσμών της πολιτείας και αποτελούν στίγμα στη συμπεριφορά της έναντι της ΕΕΜ. Η παρέμβαση του Προέδρου του ΚΕΑΔ προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η ευαισθησία του δεύτερου ώστε να ξεπεραστεί η αδιέξοδη και αδικαιολόγητη κατάσταση, αποτελούν πράξεις ανθρωπισμού αλλά και χειρονομία εκτόνωσης της πίεσης που είχε δημιουργηθεί στο πανελλήνιο.

Σε ότι αφορά στην τελετή της κηδείας του Κωνσταντίνου έχουμε να επισημάνουμε ότι τα μέλη της ΕΕΜ εκείνη την ημέρα έδειξαν σαφώς ότι ξεπέρασαν το φόβο που μεθοδικά καλλιεργούσαν όλες τις προηγούμενες μέρες τα ΜΜΕ χαρακτηρίζοντας τον επικίνδυνο τρομοκράτη και εξτρεμιστή. Αποδόθηκαν οι απαιτούμενες τιμές στο νεκρό με βάση το ελληνορθόδοξο εθιμικό μας και όπως η Εκκλησία επιτάσσει.

Δυστυχώς όμως με συγκεκριμένες δηλώσεις και ενέργειες συνεχίζεται να συντηρείται ατμόσφαιρα εχθρότητας που προφανώς κατά πρώτο επηρεάζει το βίο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και αποτελεί άμεση πίεση εις βάρος της. Ούτε λίγο – ούτε πολύ εμμέσως επιδιώκουν και πάλι να κτίσουν τοίχους, αυτή τη φορά νοητά συρματοπλέγματα περιορισμού και ελέγχου της ελεύθερης και κατοχυρωμένης σχέσης της ΕΕΜ με τον Εθνικό της κορμό.

Το Γενικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ διαπιστώνει ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα καθόλα έντονο κλίμα πολιτικής αστάθειας στη χώρα, πράγμα το οποίο εντείνει την ανησυχία για το άμεσο και απώτερο μέλλον. Είμαστε μάρτυρες ότι και στο παρελθόν οσάκις η πολιτική κατάσταση στα Τίρανα βρέθηκε προ αδιεξόδων συγκεκριμένα κέντρα επιδίωξαν να εκτονώσουν την κρίση προσφεύγοντας σε εθνικισμό και μάλιστα σε πράξεις ανθελληνισμού εις βάρος της ΕΕΜ.

Η ΔΕΕΕΜ θα συνεχίσει τόσο την καταγγελία της εκτέλεσης του Κωνσταντίνου Κατσίφα σε συνάφεια με άλλες πράξεις και παραμέτρους που δυσχεραίνουν τη θέση της γηγενούς εδώ ελληνικής κοινότητας. Τούτο τόσο στο εσωτερικό της Αλβανίας όσο και στα διεθνή φόρα, χρησιμοποιώντας όλη τη δυναμική και δυνατότητες του Ελληνισμού.

Επισημαίνουμε την επιτακτική ανάγκη για μεγαλύτερη ενότητα στους κόλπους της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και τη συσπείρωση γύρω απ’ την ΟΜΟΝΟΙΑ και την πολιτική της έκφραση δια του ΚΕΑΔ ως ένα ουσιαστικό τρόπο αντιμετώπισης της πίεσης που δυστυχώς διαβλέπουμε ότι θα συνεχιστεί εις βάρος της. Η γρήγορη ανασυγκρότηση και αφύπνιση των οργανώσεων μας σε όλες τις κοινότητες και τη γεωγραφία της ΕΕΜ αποτελεί μέσο ουσιαστικό ώστε να αποτρέπονται εξελίξεις όπως αυτή με τον Κωνσταντίνο Κατσίφα. Η γρήγορη καταγγελία των αθέμιτων μέσων εκβιασμού των μελών της κοινότητας μας δύναται ακυρώσει αυτές και προλάβει δυσάρεστες εξελίξεις.

Σ’ αυτό το πλαίσιο και μ’ αυτό το πνεύμα ξεκινούμε άμεσα συναντήσεις σε όλα τα χωριά και τις πόλεις όπου οι Τ. Ο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα έχουν την ευκαιρία πρακτικά να εφαρμόσουν αυτή την απόφαση για ανοίγματα και ενότητα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ σε συνεργασία με το ΚΕΑΔ και αξιοποιώντας όλο το δυναμικό του Οικουμενικού Ελληνισμού θα προβεί τόσο σε ενημέρωση της κατάστασης που διέρχεται η ΕΕΜ, τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων της, το εχθρικό κλίμα που της δημιουργεί με κυβερνητικές μεθοδεύσεις καθώς και καταγγελίας του τραγικού συμβάντος με τον Κωνσταντίνο Κατσίφα.

Ο διάλογος μεταξύ των κυβερνήσεων Αλβανίας και Ελλάδας για την ανάπτυξη των σχέσεων των δύο κρατών και χωρών πρέπει να τεθεί υπό πιο υγιή βάση και με ουσιαστική παράμετρο αυτή της διασφάλισης της ακεραιότητας της ΕΕΜ, την ασφάλεια των μελών της και την εγγύηση της απρόσκοπτης ανάπτυξης της και διαιώνισης της παρουσίας της.

Η ΕΕΜ έχει ανάγκη ουσιαστικής και έμπρακτης υποστήριξης ώστε να καταφέρει να επιβιώσει τόσο στο κλίμα πιέσεων που διαμορφώνεται γύρω απ’ αυτή όσο και στις συνθήκες οικονομικής και δημογραφικής δυσπραγίας που υφίστανται.

Εμείς παραμένουμε αφοσιωμένοι στην προοπτική της ειρηνικής συνύπαρξης με την επισήμανση όμως ότι αυτό προϋποθέτει και την πρακτική έκφραση της βούλησης και της άλλης πλευράς. Οι κρατικοί φορείς είναι οι βασικοί υπεύθυνοι ώστε εφαρμόζοντας όσα επιτάσσουν τα ιστορικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα μας όσο και οι διεθνείς συμβάσεις και πρακτικές, να βελτιώσουν τη συμπεριφορά και το πλαίσιο για την και περί της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Αγ. Σαράντα στις 10 Νοεμβρίου 2018

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας

Το δίδαγμα των Βουλιαράτων και η παθογένεια των Ελληνοαλβανικών σχέσεων - Mësimi i Vuliartës dhe patogjenia e marrdhënieve shqiptarogreke!

Του Νίκου Μελέτη Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου μέλους της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία και με ελληνική ιθαγένεια και τα όσα ακολούθησαν στις 11 ημέρες μέχρι την ταφή του έφεραν στην επιφάνεια όλη την παθογένεια των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν ενδιαφέρονταν να υπάρξουν κινήσεις που θα οχύρωναν τις διμερείς σχέσεις από αντιπαραθέσεις και από εντάσεις που υποδαυλίζονταν από ακραίες φωνές και στις δυο πλευρές των συνόρων και αντιθέτως πυροδότησε ο ίδιος το κλίμα με την πρώτη αναφορά του στο επεισόδιο των Βουλιαράτων, με την ανάρτηση στο twitter. Ο Έντι Ράμα αγνόησε επιδεικτικά τα μηνύματα που έστειλε από την πρώτη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση η οποία σε ένα πολύ βαρύ και εύφλεκτο κλίμα στο εσωτερικό επέμενε να κρατά χαμηλούς τόνους, προκειμένου να μην πυροδοτηθεί περαιτέρω η ένταση. Η τελευταία κίνηση με την μαζική κήρυξη ως ανεπιθύμητων 52 Ελλήνων πολιτών, επιδιώκει ακριβώς να μην τερματισθεί αλλά να αναζωπυρώνεται διαρκώς η ένταση. Καθώς υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να εμποδισθεί η είσοδος ενός ξένου πολίτη στο έδαφος μιας χώρας αν και εφόσον αντιμετωπίζει συγκεκριμένες κατηγορίες. Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις αποτελούν case study για το πως το κακό κλίμα η προκατάληψη και η καχυποψία και η κακοπιστία μπορεί να αποτελούν μόνιμα βαρίδια στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών. Παρά την αρνητική στο παρελθόν και πολλές φορές στα όρια του ρατσισμού αντιμετώπιση της Αλβανίας και των Αλβανών πολιτών από την ελληνική κοινή γνώμη υπάρχουν συγκεκριμένα δεδομένα: Η Αλβανία επιβίωσε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες μέσω των πολιτών της που ήρθαν παράνομα η νόμιμα και εργάσθηκαν σκληρά στην Ελλάδα δημιούργησαν και μπορούν πλέον να συνεισφέρουν στην αλβανική οικονομία. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες όσοι ηγήθηκαν του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών επένδυσαν πολιτικά με μεγάλο πολιτικό κόστος στην φιλική σχέση με την Αλβανία: Κάρολος Παπούλιας, Θεόδωρος Πάγκαλος, Γιώργος Παπανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Βαγγέλης Βενιζέλος, Νίκος Κοτζιάς. Οι περισσότεροι εξ αυτών δέχθηκαν κριτική ότι παρέβλεψαν εθνικά συμφέροντα προκειμένου να διασφαλίσουν και να θεμελιώσουν καλές σχέσεις με την Αλβανία. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική βρέθηκε να αντιμετωπίζει όμως μια σταθερά ανθελληνική πολίτικη είτε αφορούσε τις κυβερνήσεις του «φιλέλληνα» (και προσωπικού φίλου και χρηματοδοτούμενου από τον Άκη Τσοχατζόπουλο και το ΠΑΣΟΚ) Φατος Νάνο, είτε του (υποστηριζόμενου από τον Κωσταντίνο Μητσοτάκη) Σαλί Μπερίσα, είτε του Έντι Ράμα και όλων όσων κυβέρνησαν στα ενδιάμεσα διαστήματα. Οι αλβανικές ηγεσίες που εκμεταλλεύθηκαν και απόλαυσαν τα πλεονεκτήματα από τις κινήσεις όλων των προαναφερθέντων Ελλήνων πολιτικών δεν έδειξαν να το εκτιμούν και συνήθως φρόντισαν ώστε οι Έλληνες πολιτικοί που είχαν δουλέψει μαζί τους για την βελτίωση των διμερών σχέσεων να βρεθούν βαθύτατα εκτεθειμένοι. Η μοναδική εξαίρεση, η επιβολή από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη των έξι όρων στην Αλβανία, όταν η τότε αλβανική κυβέρνηση επιχείρησε να προβοκάρει τις διμερείς σχέσεις με αφορμή και την υπόθεση των τριών μητροπολιτών. Ορισμένοι εξ αυτών (Φατος Νανο, Παντελή Μάικο κ.α.) και προσωπικά ειχαν επωφεληθεί από την Ελληνική Πολιτεία). Ο Κ. Παπούλιας είχε δει την φιλοαλβανική πολιτική του να καταλήγει στην «Δίκη των 5», οι διάδοχοι του να έχουν να αντιμετωπίζουν την συστηματική πολιτική εναντίον της ελληνικής μειονότητας , η Ντ. Μπακογιαννη την ακύρωση της Συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων που είχε υπογράψει, ο Δ. Αβραμόπουλος είδε τον Σ. Μπερίσα να ωθεί σε ακύρωση την επίσκεψη του στα Τίρανα καθώς πρόβαλε το όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας» και τελικά η προηγούμενη και η νυν κυβέρνηση βρέθηκαν απέναντι στον Ε. Ράμα και τις κινήσεις εναντίον της ελληνικής μειονότητας, την συντήρηση του θέματος Τσάμηδων και με την υπονόμευση της συμφωνίας για τις θαλάσσιες ζώνες. Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά στον πυρήνα των διμερών σχέσεων και γι αυτό δεν ευθύνεται ο νεκρός πια Κωσταντίνος Κατσίφας. Ο κ. Ράμα και η αλαζονεία του προφανώς δεν του επιτρέπουν να κατέβει από τον θρόνο του και να δει ρεαλιστικά τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Και κυρίως μέσα στο παραλήρημα που μπορεί να προκαλεί η ναρκοζάλη από τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια του εμπορίου ναρκωτικών, η αλβανική ηγεσία δεν μπορεί να δει την πραγματικότητα των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Δυστυχώς η συζήτηση με την Αλβανία πρέπει να γίνει υπό άλλους όρους ώστε να καταλάβει ο κ. Ράμα ότι όταν ένας Έλληνας πρωθυπουργός, μια ελληνική κυβέρνηση, που έχει έναν νεκρό, μέλος της ελληνικής μειονότητας και Έλληνα πολίτη άταφο για δέκα ημέρες, του τείνουν χείρα φιλίας, δεν μπορεί να την αγνοεί. Γιατί η Ελλάδα όσο και αν δεν θέλει να το αντιληφθεί έχει το πάνω χέρι σε αυτή την σχέση. Όσο κι αν δεν θέλει να το εκμεταλλευθεί… Πρέπει να διαμηνυθεί άμεσα στα Τίρανα ότι ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τον Ιούνιο: χωρίς ξεκάθαρα βήματα αναγνώρισης των δικαιωμάτων της Ελληνικής μειονότητας και αποκατάσταση άμεσα των περιουσιακών δικαιωμάτων της, χωρίς σαφή και ρητή αποκήρυξη κάθε αλυτρωτισμού και ιδεών περί Μεγάλης Αλβανίας , «αλβανικών εδαφών μέχρι την Πρέβεζα και την Φλώρινα», χωρίς πάταξη της καλλιέργειας και εμπορίας χασίς και ναρκωτικών, και χωρίς την επίλυση της διαφοράς για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών , δεν θα υπάρξει στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου ελληνική συναίνεση για άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Και συγχρόνως να υπενθυμιστεί στον κ. Ράμα ότι η Ελλάδα δεν χρησιμοποιεί τους Αλβανούς πολίτες που ζουν στην χώρα μας και χρηματοδοτούν την αλβανική οικονομία ,ως ομήρους. Και αυτό πρέπει να το εκτιμήσει… Και εάν ο κ. Ράμα μιλά για ύαινες και κοράκια και θέλει η συζήτηση να γίνει με τέτοιους όρους δεν θα πρέπει να χάνει την επαφή με τη πραγματικότητα. Και να ξεχνά ότι το ποντίκι δεν τρομάζει πάντοτε τον ελέφαντα. https://www.liberal.gr/

Nga Niko Meleti Vdekja e një të riu, anëtar të Minoritetit Etnik Grek në Shqipëri i cili kishte dhe nënshtetësinë helene dhe të gjitha ato sa pasuanë në 11 ditët deri në varrimin e tij nxorrën në sipërfaqe të gjithë patogjeninë në marrdhëniet shqiptaro-greke. Kryeministri Shqiptar Edi Rama që ditën e parë tregoi se nuk interesohej që të kishte lëvizje të cilat do të mbronin marrdhëniet dypalëshe nga përplasjet apo tensionet të cilat ushqeheshin nga zërat ekstremë në të dyja anët e kufijëve por në kundërshtim ai i hodhi benzinë zjarrit me refereminin e tij të parë në lidhje me episodin në Vuliarates në Twitter. Edi Rama injoroi në mënyrë demostrative mesazhet që dërgoi që në çastin e parë qeveria helene e cila në një klimë të brendshme shumë të rëndë dhe gati për shpërthim, këmbëngulte që të ruante tone të ulta, në mënyrë që të mos shkaktonte tensione të tjera. Lëvizja e fundit me shpalljen si persona non grata të 52 qytetarëve helenë, ka si synim që të mos mbyllet por dhe të rigjallet vazhdimisht ky tension. Pasi ka shumë mënyra dhe të ndryshme që të ndalohet hyrja e një qytetari të huaj në një vend nëse dhe pëderisa ka akuza konkrete. Marrdhëniet shqiptaro-greke përbëjnë një çështje për studim (case study)  për mënyrën se si klima e keqe ose paragjykimi, dyshimi mund të përbëjnë pengesa të përhershme për zhvillimin e marrdhënieve të të dy shteteve. Mgjth të kaluarën negative dhe përballimit të shpeshtë të Shqipërisë dhe qytetarëve shqiptarë në kufijtë e racizmit nga opinionin publik grek ka disa të dhëna konkrrete. Shqipëria mbijetoi tre dhjetëvjeçarët e fundit nëpërmjet qytetarëve të saj që hynë në mënyrë të paligjshme  ose të ligjshme  dhe punuan fort në Greqi, krijuan dhe munden tashmë të ofrojnë në ekonominë shqiptare. Gjatë tre dhjetëvjeçarëve të fundit të gjithë ata sa udhëhoqën Ministrinë e Jashtme Helene investuan politikisht dhe me kosto të madhe politike në një marrdhënie miqësore me Shqipërinë: Karlo Papulia, Theodhor Pangalo, Jorgo Papandreu, Dora Bakogianni, Dhimitris Avramopoulos, Vangjeli Venizelo, Niko Kotzia. Shumica prej tyre u kritikuan se anashkaluan interesat kombëtare në mënyrë që të sigurojnë dhe të themelojnë marrdhënie të mira me Shqipërinë. Politika e jashtme Helene, u gjend përballë një politike të qëndrueshme antihelene  qoftë nga qeveritë "filohelene" ( të mikut të ngushtë dhe të financuar nga Aki Tsohatsopoulo i PASOK-ut) Fato Nanos, qoftë ( dhe të mbështeturit nga Konstantin Mitsotaki)  Sali Berisha, qoftë dhe nga ajo e Edi Ramës dhe të gjithë atyre sa qeverisën në periudhat e ndërmjetme. Udhëheqjet shqiptare që u braktisën dhe shijuan privilegjet që vinin nga lëvizjet e të gjithë politikanëve helenë të sipërpërmendur, nuk treguan që e vlerësonin  dhe zakonisht siguroheshin që politikanët helene që kishin punuar me ta për përmirësimin e marrdhënieve dypalëshe të gjenden thellësisht të ekspozuar. Rasti i vetëm që përbën përjashtim është kushti i gjashtë orëve që i vuri Konstantin Mitsotaki për çështjen e tre Mitropolitëve. Disa prej tyre (Faton Nano, Pandeli Majko etj) që personalisht kishin përfituar nga Shteti Helen) . Karolos Papulias kishte parë politikën filoshqiptare të tij të përfundonte në "Gjyqin e të 5-tëve", pasardhësit e tij kishin për të përballuar një politikë sistematike kundër minoritetit helen, D Bakogianni në anullimin e Marrveshjes të caktimit të kufijve detarë të cilën e kishte nënshkruar, Dh Avramopoulos pa Sali Berishën që të anullonte vizitën e tij në Tiranë pasi shpalli vizionin e "Shqipërisë së Madhe" dhe në fund qeveria e kaluar dhe e sotmja u gjendën para E Ramës dhe lëvizjeve të tij kundër Minoritetit, mbajtjen në rend  të çështjes së Çamëve dhe minimin e marrveshjes për zonat detare. Është mëse e qartë që diçka nuk shkon mirë në thelbin e marrdhënieve dypalëshe dhe për këtë nuk e ka fajin i vdekuri tashmë Konstandin Katsifa. Rama dhe arroganca e tij me sa duket nuk lejojnë që të zbresë nga froni i tij dhe të shohë realisht marrdhëniet shqiptaro-greke. Kryesisht brenda përçartjes që mund të shkakëtojë zalisja nga droga nga miliona dollarë të tregëtisë së dorgave, udhëheqja shqiptare nuk mund të shikojë realitetin e marrdhënieve shqiptarogreke. Fatkeqësisht biseda me Shqipërinë duhet të bëhet nën kushte të tjera në mënyrë që të kuptojë z Rama se kur një Kryeministër  Helen, një qeveri helene, që ka një të vdekur, anëtar të minoritetit etnik grek dhe qytetar grek të pavarosur për dhjetë ditë, i zgjatin dorën e miqësisë, nuk mundet që ta injorojë. Sepse Greqia sado që të mos dojë që ta kuptojë,  ka superioritet në këtë marrdhënie. Sado që nuk do ta shfrytëzojë..... Duhet të dërgohet menjëherë lajmi në Tiranë se koha ecën mbrapsht deri në Qershor: pa hapa konkrretë të njohjes së të drejtave të minoritetit etnik grek dhe rregullimit në mënyrë të menjëhershme të të drejtave të tyre mbi pronën, pa distancimin e qartë dhe të formuluar të çdo lloj ideje irrendentiste për Shqipëri të Madhe, "territoreve shqiptare deri në Prevezë dhe Follorinë",  pa ndalimin e mbjelljes dhe tregëtimit të hashashit dhe drogave, pa zgjidhjen e problemit të caktimit të zonave detare, nuk do të ketë në Mbledhjen e Kryesisë së BE-së  mbështetje greke për hapjen e negociatave për anëtarësim. Në të njejtën kohë duhet që ti qartësohet z Rama se Greqia nuk përdor qytetarët shqiptarë që jetojnë në vendin tonë dhe financojnë ekonominë shqiptare si rrobër. Këtë duhet ta vlerësojë..... Nëse  z Rama flet për hiena dhe korba dhe do që biseda të bëhet me këto kushte nuk do të duhet që të humbasë kontaktin me realitetin duke harruar se elefanti nuk e ka gjithmonë frikë miushin. Përktheu: Pelasgos

Ο γαλλικός τύπος για την Αλβανία: Μια νάρκο-πολιτεία στην καρδιά της Ευρώπης; - Media franceze për Shqipërinë: Një narko-shtet në zemër të Europës?

Αναφορά του γαλλικού ραδιοφωνικού σταθμού κύρους, Radio France Internationale, του δημοσιογράφου Jean-Arnault Derensπεριγράφει την Αλβανία ως «νάρκο –πολιτεία στην καρδιά της Ευρώπης». «Ενώ η παραγωγή και η διακίνηση της κάνναβης έχει ανθίσει σ’ αυτή τη χώρα εδώ και χρόνια, οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να ασκούν όλο και ισχυρότερη πίεση πάνω στην κυβέρνηση του Έντι Ράμα, αναφέρει ο δημοσιογράφος Jean-Aranult Derens, επιχειρώντας μια ανάλυση των σχέσεων της διακίνησης των ναρκωτικών με την κυβέρνηση. «Η Αλβανία ήταν πάντοτε γνωστή για την παραγωγή κάνναβης, αλλά με την άνοδο στην εξουσία του Έντι Ράμα το 2013, αυτή η παραγωγή που παλαιότερα είχε επικεντρωθεί μόνο στο Νότο, έχει εξαπλωθεί σε όλη την επικράτεια, εκτοπίζοντας την παραδοσιακή γεωργία. Οι αγρότες έχουν εγκαταλείψει τις γαίες τους , προτιμώντας να εργάζονται στις χασισοφυτείες. Αυτή η παραγωγή έχει σταλεί μαζικά στην Ιταλία και σε μικρότερες ποσότητες και στην Ελλάδα. Για την προστασία της παραγωγής της κάνναβης είχε επιστρατευτεί όχι μόνο η αστυνομία, αλλά τέθηκαν σε ετοιμότητα και χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγωγή των ναρκωτικών και οι αεροπορικές και ναυτικές βάσεις του στρατού. Παράλληλα, τα χρήματα που αποκομίστηκαν χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη της εκλογικής καμπάνιας του Έντι Ράμα. Γύρω στους 20 σοσιαλιστές βουλευτές έχουν βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο, αφού έχουν καταδικαστεί στο παρελθόν για διακίνηση ναρκωτικών ή για σχέσεις με τα καρτέλ διακίνησης ναρκωτικών. Στα τέλη Οκτωβρίου, ξαδέρφια του πρώην υπουργού Εσωτερικών, Σαϊμίρ Ταχίρι, συλλήφθηκαν στη Σικελία, ενώ παράλληλα η αλβανική εισαγγελία ζήτησε την άρση της ασυλίας του πρώην υπουργού Εσωτερικών, αλλά ο Έντι Ράμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα ψήφισαν κατά της άρσης της ασυλίας. Επίσης η διακίνηση της ηρωίνης και κοκαΐνης με προέλευση από την Τουρκία και με χώρα τράνζιτ τα Σκόπια έχει αυξηθεί τελευταία. Υπάρχουν στοιχεία ότι τα αλβανικά κυκλώματα έχουν πάρει πια στα χέρια τους την εμπορεία των σκληρών ναρκωτικών, η οποία παλαιότερα ελέγχονταν από τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους. Επί μακρό χρονικό διάστημα οι δυτικές πρεσβείες στα Τίρανα έχουν κλείσει τα μάτια, σε μια εποχή που η Αλβανία είναι χώρα, για την οποία έχουν ανοίξει οι διαδικασίες ένταξης στην ΕΕ. Στην ουσία, δεν ήθελαν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Έντι Ράμα, τον οποίο εκτιμούσαν για την προ-ευρωπαϊκή ρητορική του και είχε δώσει την εντύπωση του εγγυητή για τη σταθερότητα της Αλβανίας και των Βαλκανίων. Οι τελευταίες εκθέσεις της ιταλικής Guardiadi Financaκαι της τελωνειακής ιταλικής αστυνομίας είναι κραυγαλέες, όπως και οι πιο εμπιστευτικές έρευνες των μυστικών υπηρεσιών των δυτικών χωρών. Τις τελευταίες μέρες, ο αμερικανός πρέσβης Λου ανέβασε τους τόνους απαιτώντας «συγκεκριμένα αποτελέσματα» στον αγώνα κατά του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά το μήνυμα αυτό δεν θα έχει την τύχη να εισακουστεί. Στις 30 Οκτωβρίου ο αρχηγός της αλβανικής μυστικής υπηρεσίας παραιτήθηκε, διότι δεν είχε κατορθώσει να κάμψει τις πολιτικές πιέσεις που του γίνονταν για την παρεμπόδιση της έρευνας των κυκλωμάτων διακίνησης ναρκωτικών. Το ερώτημα που τίθενται είναι αν ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα είναι ακόμη ικανός να απεμπλακεί από την επικίνδυνη εξάρτησή του από τους εγκληματίες και τους βαρόνους των ναρκωτικών». Πηγή: https://lapsi.al/ Μετάφραση tachydromos.org

Një raportim në radion prestigjioze të Francës, Radio France Internationale, nga gazetari Jean-Arnault Derens e përshkruan Shqipipërinë si një “narko-shtet në zemër të Europës”. “Ndërkohë që prodhimi dhe trafikimi i kanabisit ka shpërthyer në këtë vend prej disa vitesh, SHBA dhe vendet europiane kanë filluar të ushtrojnë presion gjithnjë e më të fortë mbi qeverinë e Edi Ramës” deklaron gazetari Jean-Aranult Derens, për të vazhduar me një analizë të lidhjeve të trafikut të drogës me qeverinë. “Shqipëria ka qenë gjithnjë e njohur për prodhimin e kanabisit por me ardhjen në pushtet të Edi Ramës në 2013, prodhimi nga i përqendruar vetëm në jug, është shtrirë në të gjithë vendin, duke zbythur bujqësinë tradicionale. Fermerët kanë braktisur tokat e tyre, duke preferuar të punojnë në këto plantacione. Ky prodhim është dërguar masivisht në Itali dhe në një sasi më të vogël në Greqi. Jo vetëm policia mbronte prodhimin e kanabisit, por edhe bazat ajrore dhe detare të ushtrisë janë përdorur për të eksportuar drogën, ndërkohë që paratë e fituara janë përdorur për të financuar fushatën elektorale të PS së Edi Ramës. Rreth 20 deputetë socialistë kanë qenë të dënuar në të kaluarën për trafik droge ose për lidhje me trafikun e drogës. Në fund të tetorit, kushurinj të ish-ministrit të brendshëm, Saimir Tahiri, janë arrestuar në Sicili, ndërkohë që Prokuroria shqiptare ka kërkuar arrestimin e ish-ministrit të brendshëm, por Edi Rama dhe partia socialiste kanë refuzuar heqjen e imunitetit. Gjithashtu edhe trafiku i heroinës e kokainës përmes Shqipërisë, së ardhur nga Turqia dhe tranzituar në Maqedoni, është rritur. Ka të dhëna që klanet shqiptare janë duke marrë tregun e drogave të forta që më parë kontrolloheshin nga serbët dhe malazezët. Për një kohë të gjatë ambasadat perëndimore në Tiranë kanë mbyllur sytë, ndërkohë që Shqipëria prej disa vitesh ka hapur negociatat për anëtarësim në BE. Në fakt ato nuk donin të vinin në vështirësi Edi Ramën, të cilin e vlerësonin për retorikën e tij pro-europiane i cili ishte perceptuar gjithashtu si një garant i stabilitetit të Shqipërisë dhe Ballkanit. Por dimensioni që ka marrë kultivimi dhe trafikimi i drogës e ka tronditur rëndshëm këtë pozicion të Shqipërisë. Raportet e fundit të Guardia di Finanza dhe të policisë doganore italiane janë të tmerrshme si edhe studimet më konfidenciale të shërbimeve sekrete të vendeve perëndimore. Këto ditët e fundit ambasadori amerikan Lu ka ngritur tonin duke kërkuar “rezultate konkrete” në luftën kundër krimit të organizuar, por ky mesazh nuk ka shanse të dëgjohet. Në 30 tetor shefi i shërbimit sekret shqiptar ka dhënë dorëheqjen, sepse ai nuk kishte mundur të suportonte presionet politike që i bëheshin për të penguar hetimin e trafiqeve të drogës. Pyetja që shtrohet është nëse kryeministri Edi Rama është ende i aftë të shkëputet nga kapja e rrezikshme prej kriminelëve dhe baronëve të drogës” Për të dëgjuar raportimin e gazetarit francez nga Tirana, klikoni në linkun më poshtë: http://www.rfi.fr/emission/20171109-albanie-narco-etat-europe-cannabis

Δεν φταίει η Αλβανία για τη Βόρειο Ήπειρο

• ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να εγκαταλείπει τα εδάφη των δυτικών Βαλκανίων μετά τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1878, που έληξε με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η οποία εκτός από την ίδρυση της Μεγάλης Βουλγαρίας προέβλεπε και την αποχώρηση των Οθωμανών από το πιο σημαντικό διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο για τον σουλτάνο στην περιοχή, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και την ανάληψη της διοίκησής της από την Αυστροουγγαρία.

Μετά από 30 χρόνια, και ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετά την ήττα στους Βαλκανικούς Πολέμους, είχε μπει στην ημιτελική φάση της διάλυσής της (η τελική ήταν το πέρας του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου), οι Οθωμανοί άρχισαν να αποχωρούν από την Αλβανία και τα Σκόπια.
Είναι κρίσιμο να σημειώσουμε ότι οι Αλβανοί δεν έκαναν ποτέ εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όταν οι άλλοι λαοί των Βαλκανίων, κυρίως Σέρβοι και Έλληνες, διεκδικούσαν με εξεγέρσεις και ένοπλο αγώνα την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, γιατί ως έθνος ήταν διχασμένοι σε οθωμανολάτρες και σε εκείνους που ήθελαν την ανεξαρτησία τους, υπό την προστασία της Δύσης.Για το λόγο αυτόν δεν σφυρηλατήθηκε μέσα από εθνικούς αγώνες ενιαία εθνική συνείδηση, διαδικασία που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες με τον «πόλεμο» στο Κοσσυφοπέδιο και την ένοπλη εξέγερση στο Τέτοβο της πΓΔΜ. Γι’ αυτόν το λόγο τα τελευταία χρόνια σφυρηλατείται και το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας, με στόχο την ένωση όλων των Αλβανών σε ένα ενιαίο ανεξάρτητο κράτος.

Όταν λοιπόν οι Οθωμανοί άρχισαν να τα «μαζεύουν» από τα εδάφη της σημερινής Αλβανίας, εξεγέρθηκαν οι Έλληνες της Χειμάρας και απαίτησαν την ένωσή τους με την Ελλάδα. Μάλιστα, μικρή δύναμη Χειμαριωτών και Κρητών εθελοντών, με επικεφαλής τον ταγματάρχη Σπύρο Σπυρομήλιο, στις 18 Νοεμβρίου 1912 αποβιβάστηκε στην περιοχή της Χειμάρας και εκδίωξε τις οθωμανικές δυνάμεις.

Το ίδιο διάστημα, και συγκεκριμένα στις 28 Νοεμβρίου 1912, έγινε η πρώτη σύνοδος της εθνοσυνέλευσης των Αλβανών με 83 αντιπροσώπους στον Αυλώνα, η οποία ανακήρυξε την Αλβανία σε ανεξάρτητο κράτος, ενώ με τη δεύτερη σύνοδο στις 4 Δεκεμβρίου 1912 η εθνοσυνέλευση σχημάτισε προσωρινή κυβέρνηση που άσκησε τα καθήκοντά της μέχρι τις 22 Ιανουαρίου 1914.

Η ανεξαρτησία της Αλβανίας αναγνωρίστηκε από τη Διάσκεψη του Λονδίνου, στις 29 Ιουλίου 1913.

Όλο αυτό το διάστημα η περιοχή της Χειμάρας παρέμεινε υπό τον έλεγχο του Ελληνικού Στρατού και κήρυξε την αυτονομία της τον Φεβρουάριο του 1914, αντιδρώντας στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων να την εντάξουν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.

Εν τω μεταξύ, στις 13 Φεβρουαρίου 1914, η Πανηπειρωτική Συνέλευση, βλέποντας την ..............
διαβάστε την συνέχεια εδώ

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Εγώ θα πεθάνω σήμερα αλλά θα πεθάνω για σας

Γράμμα από το Αργυρόκαστρο! Η ThessNews στη Βόρεια Ήπειρο - Το χρονικό της τραγωδίας και τα βιώματα του παρελθόντος

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ || xenikol@hotmail.com

Πρώτη φορά ταξίδεψα σ' αυτήν τη χώρα το 1991, όταν το σιδερόφρακτο τείχος του κομμουνιστικού καθεστώτος έπεφτε με κρότο. Σήμερα, ρεμβάζοντας στο Αργυρόκαστρο από το μπαλκόνι ενός μοντέρνου καφέ, αδιανόητα πολυτελούς για εκείνο το καθεστώς, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι βασικοί πυλώνες εδώ παραμένουν απογοητευτικά ίδιοι και απαράλλακτοι.

Εθνικισμός, μίσος ανάμεσα σε εθνότητες, διαρκής καχυποψία ανάμεσα στον κορμό και τις μειονότητες. Και εχθρότητα. Μεγάλη εχθρότητα! Περιδιαβαίνοντας κανείς τα μειονοτικά χωριά, σ' ένα από τα οποία ζούσε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, είναι εύκολο να διαπιστώσει την πίκρα, την οργή και τα βάσανα των Ελλήνων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξεχνούν και δεν μπορούν να ξεχάσουν ποτέ τα όσα τράβηξαν από το 1944 έως το 1991! Και συζητώντας χαλαρά μαζί τους αντιλαμβάνεσαι πως το αίσθημά τους ότι βρίσκονται επί κατοχής, δεν έχει περάσει, παρά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα.

Στο καφενείο στους Γεωργουτσάτες, μετά από μία απολαυστική τσιπουροποσία με δύο ντόπιους γέροντες, κατέληξα σε ένα φριχτό συμπέρασμα: στην Ελλάδα κάποιοι (και είναι πολλοί) ανδρώθηκαν, διαμόρφωσαν συνείδηση και έδρασαν με βάση τα βιώματά τους από τη Δικτατορία. Και η ελληνική χούντα ήταν μόλις επταετής και με χαρακτηριστικά ασύγκριτα πιο χαλαρά από αυτά του καθεστώτος Χότζα και Ραμίζ Αλία! Κι όμως, κάποιες γενιές εξακολουθούν να πορεύονται με εκείνα τα βιώματα. Ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε με βάση ποια βιώματα, μνήμες, σύνδρομα και ιδεοληψίες ζούνε οι άνθρωποι αυτοί...

Αρνητισμός

Επιχειρώ να περιγράψω την ατμόσφαιρα αυτή, γιατί προσωπικά πιστεύω πως τα στοιχεία που την συγκροτούν δεν είναι καθόλου άσχετα ούτε με αυτό που έκανε αλλά ούτε από αυτό που έπαθε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας!

Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για την αλβανική πλευρά. Χωρίς απολύτως καμία διάθεση συμψηφισμού ή τήρησης βολικών ίσων αποστάσεων, η κοινή γνώμη στην Αλβανία έχει τα δικά της. Διατηρεί μία ακατανόητα αρνητική άποψη και συμπεριφορά για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Είναι απίστευτος ο αρνητισμός και η φόρτιση που νιώθει ο μέσος Αλβανός για την γειτονική του χώρα, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως οφείλει σ? αυτήν παραπάνω από το 50% του ΑΕΠ του!

Όπως έχει κανείς την ευκαιρία να διαπιστώσει συζητώντας με Αλβανούς, η Ελλάδα δεν είναι γι? αυτούς ο πετυχημένος ξάδελφος που πρέπει να του μοιάσει. Αλλά ο ζηλιάρης ετεροθαλής αδελφός που εποφθαλμιά διαρκώς κάτι από αυτόν! Και με την προκλητική ανωτερότητά του, τόσο στα λεφτά όσο και στον πολιτισμό, την ευμάρεια και την ανάπτυξη φαντάζει αλαζόνας και διεισδυτικός, δηλαδή απειλητικός...

 

Μύχιες σκέψεις

Όταν δε η συζήτηση πάει στην Ελληνική Μειονότητα, τότε το θερμόμετρο ανεβαίνει ακόμη περισσότερο! Για τον μέσο Αλβανό, κάθε συζήτηση περί Βορειοηπειρωτών υποκρύπτει μία μύχια σκέψη και συνεχή επιδίωξη να διαμελισθεί η Αλβανία και ένα κομμάτι της, το νότιο, να ενσωματωθεί στην Ελλάδα.

Μπορεί να μην υπάρχει η παραμικρή βάση στους φόβους αυτούς, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα. Εδώ μετράει ότι υπάρχει ο φόβος και όχι αν είναι δικαιολογημένος. Ο φόβος αυτός διαμορφώνει συμπεριφορές. Και όχι η αιτιολόγησή του...

Γιατί εάν έψαχνε κανείς την αιτιολόγηση, θα έβρισκε ότι ο όρος Βόρειος Ήπειρος δεν εμπεριέχει αλυτρωτικό νόημα! Αλλά μόνο συναισθηματικό. Κανείς πλέον δεν ονειρεύεται επελάσεις και αλλαγές συνόρων. Αυτά έμειναν σε άλλες εποχές. Οι Έλληνες εδώ θέλουν να αισθάνονται ότι το κράτος σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, ανάμεσα στα οποία είναι και η καταγωγή και η εθνική ταυτότητα. Δυστυχώς όμως προκύπτουν παρανοήσεις. Που είναι βούτυρο στο ψωμί του αλβανικού εθνικισμού... Ο οποίος, σε αντίθεση με αλλού βρίσκεται σε έξαρση, όχι ως έκφραση περιθωριακών δυνάμεων λαϊκισμού και πολιτικαντισμού. Αλλά ως επίσημη κρατική ιδεολογία, από την οποία διαπνέεται η Παιδεία, η ακαδημαϊκή έκφραση και ο δημόσιος λόγος... Κρατική ιδεολογία που πυροδοτεί τα άκρα! Που μπορούν να κάνουν τη ζημιά...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
«Θα πεθάνω για σας»

Μέσα στο πλαίσιο αυτό τοποθετούνται όλα τα γεγονότα της προηγούμενης Κυριακής 28ης Οκτωβρίου 2018, με τη γνωστή αιματηρή κατάληξη...

Κανένας καταπιεσμένος πολίτης δε θα έπαιρνε το όπλο του εάν δεν είχε βιώσει όλα όσα είχε βιώσει ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Και κανείς ελεύθερος σκοπευτής, οποιασδήποτε ειδικής αστυνομικής μονάδας, δε θα εκτελούσε τόσο εύκολα έναν 35χρονο, εάν δεν ζούσε κι αυτός κάτω από την ατμόσφαιρα της δικής του ατομικής και συλλογικής αλήθειας...

 

Το επικρατέστερο σενάριο

Μαζεύοντας μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες στο σημείο την Κυριακή, καταλήγει κανείς στο παρακάτω σενάριο: ο Κωνσταντίνος ήταν στο καφενείο. Μόλις είχε τελειώσει τον σημαιοστολισμό του χωριού του, όπως άλλωστε έκανε κάθε χρόνο για τη μεγάλη γιορτή, που τόσα πολλά σημαίνει για την περιοχή. Όλοι εδώ μεγαλώνουν με τους ηρωισμούς του μεγάλου πολέμου. Από μικρά παιδιά ακούν για τους ήρωες Έλληνες στρατιώτες, που εκτός από το να αποκρούσουν τους Ιταλούς απελευθέρωσαν και τη μαρτυρική γη τους! Ο Κωνσταντίνος το έκανε, μέσα στη φόρτιση αυτή, παρά τις απειλές, τις κοροϊδίες και τις... «προειδοποιήσεις» που είχε δεχθεί από την αλβανική αστυνομία και ειδικά από έναν συγκεκριμένο αξιωματικό, τσάμικης καταγωγής, από το αστυνομικό τμήμα του διπλανού χωριού Γεωργουτσάτες.

«Περιμένω εντολή για να κατεβάσω τις σημαίες», του έλεγε και γελούσε. Επί αρκετές ώρες τον ειρωνευόταν και του φώναζε «ξεκινάω σε λίγο», ενώ κάθε λίγο και λιγάκι πλησίαζε τις σημαίες στο μνημείο του Αγίου Κοσμά, έξω από το σχολείο κάνοντας χειρονομίες.  Κάποια στιγμή ο 35χρονος έδειχνε να χάνει την ψυχραιμία του. «Άμα είσαι άντρας κατέβασέ τες», του απάντησε ο Κωνσταντίνος και σηκώθηκε εκνευρισμένος. Τότε ο Τσάμης έβγαλε προκλητικά το περίστροφο του και το εναπόθησε στο τραπέζι. «Άμα είσαι τόσο άντρας, έλα να μου τα πεις από κοντά», είπε δείχνοντας το όπλο του, απλώνοντας ένα τεράστιο χαμόγελο αυταρέσκειας και αλαζονείας στο πρόσωπό του. «Μόνο εσύ νομίζεις ότι έχεις όπλο» είπε ο Κωνσταντίνος και έφυγε ντροπιασμένος.

«Μάνα, κράτα το σταυρουδάκι μου μην το χάσω»

Έτρεξε στο σπίτι του. Μπήκε στο σαλόνι όπου καθόταν η μητέρα του, Λίκα (Βασιλική). «Μάνα, κράτα το σταυρουδάκι μου γιατί θα πάω κάπου, μην το χάσω», της είπε και της έβαλε στο χέρι ένα σταυρουδάκι από σχοινί που είχε φτιάξει μόνος του. Βγήκε, πήγε στο εργαστήριό του, πήρε το όπλο του και τρέχοντας κατέβηκε στην πλατεία. Αναζήτησε τον αστυνομικό, που μόλις τον είδε κρύφτηκε πλάι από το σχολείο. «Πού είσαι τώρα ρε λεβέντη με το περίστροφο;» του φώναξε ο Κωνσταντίνος και μόλις τον διέκρινε πυροβόλησε 2-3 φορές στον αέρα. Ο αστυνομικός τρομοκρατήθηκε, κρύφτηκε πίσω από τον τοίχο του σχολείου και πυροβόλησε εναντίον του Κωνσταντίνου 1-2 φορές. Ο 35χρονος κινήθηκε προς το μέρος του πυροβολώντας και πάλι, αλλά στον αέρα. Εκεί βασίζονται οι συντοπίτες του και λένε ότι εάν ήθελε να σκοτώσει, θα το έκανε πολύ εύκολα... Δεν σκότωσε επειδή δεν ήθελε και όχι επειδή δεν μπορούσε...

Όταν βεβαιώθηκε ότι ο αστυνομικός έγινε καπνός, πήρε την ανηφόρα. Βλέποντας τους συντοπίτες του να κρύβονται τρομαγμένοι και να τον αποφεύγουν, τους φωνάζει: «τι φεύγετε ρε σεις, τι κρύβεστε; Ελάτε μαζί μου. Κατεβείτε. Εγώ θα πεθάνω σήμερα αλλά θα πεθάνω για σας. Δεν πειράζει. Θα πεθάνω αλλά χαλάλι»...

 

Στο βουνό με τον βοσκό

Βγαίνει από το χωριό και ανεβαίνει στο βουνό. Εκεί συναντά τον Αλκιβιάδη, τον βοσκό που έχει εκεί το κοπάδι του. Κάθεται μαζί του για περίπου μία ώρα, σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Μιλά για το χωριό και την οικογένειά του άνετος και χαλαρός! Ο Αλκιβιάδης τού δίνει νερό και το μπουφάν του επειδή κρυώνει. Η ώρα περνά ευχάριστα. Σε καμία φάση της κουβέντας ο βοσκός δεν καταλαβαίνει ότι κάτι έχει πάει στραβά. Ο Κωνσταντίνος τον χαιρετά και παίρνει την κατηφόρα για το χωριό, ενώ ο βοσκός συνεχίζει προς το κοπάδι του. Μέσα στα επόμενα λεπτά και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Κωνσταντίνος διασταυρώνεται με τους αστυνομικούς, οι οποίοι τον σκοτώνουν με δύο βολές από μακριά.

 

Τα σοβαρά κενά των Αλβανών

Η αλβανική αστυνομία ξετυλίγει το αφήγημά της, που όμως έχει σοβαρά κενά, άλματα λογικής και βολικές παραδοχές. Για να πείσει για την ορθότητά του, θα πρέπει να παρουσιάσει ντοκουμέντα! Όπως τη βαλιστική εξέταση των βολών που (υποτίθεται ότι) έριξε ο Κωνσταντίνος εναντίον του περιπολικού που τον προσέγγισε, μετά τους πρώτους πυροβολισμούς. Όπως και της εξέτασης του πτώματος για να διερευνηθεί πώς, από πού και από τι χτυπήθηκε. Αλλά και στοιχείων από σφαίρες που έριξε, αν έριξε ο Κατσίφας εναντίον των αστυνομικών. Γιατί κάποιοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο Κωνσταντίνος είχε αβολίδωτα...

thessnews.gr

Epanstaiki Organosi “17 Noemvri”: Terror në Greqi.

Ka qenë organizata subversive e së majtës ekstreme më misterioze e Europës në shekullin e kaluar. Një grup terrorist që ka vepruar në Greqi për 27 vite me radhë, pa u zbuluar kurrë.

Më 14 nëntor 1973 mijëra studentë grekë nisën një protestë kundër juntës ushtarake që qeveriste vendin qysh nga 1967. Pushtuan Universitetin Kombëtar Teknik të Athinës (Politeknikun) dhe transmetuan mesazhe rezistence kundër junës fashiste nëpëmrjet radiostacionit që kishin ngritur. Brenda një kohe të shkurtër mijëta njerëz u mblodhën rreth Politeknikut. Më 17 nëntor 1973 junta ushtarake urdhëron që t’i jepet fund revoltës. Mëngjesin e 17 nëntorit shpallet gjendja e jashtëzakonshme dhe shtetrrethimi. Një tank thyen dyert e universitetit dhe ushtria nis një operacion të dhunshëm ushtarak. Vriten 24 civilë, midis të cilëve një fëmijë 5 vjeçar. Sapo bie diktatura, një grup djemsh të së majtës ekstreme vendosin të kalojnë në luftë të armatosur, duke u quajtur, në kujtim të asaj dite, “Organizata Revolucionare “17 Nëntori” (17N)”, në  greqisht Epanastaiki Organosi ‘17 noemvri’. Diktatura ka mbaruar, por militantët e organizatës së armatosur e konsiderojnë sistemin e ri politik të korruptuar nga ndërhyrja amerikane dhe të diskredituar për shkak të ngjarjes së Qipros (në vitin 1974, pas një grushti shteti të dështuar të drejtuar nga Athina, qeveria turke ka pushtuar 48% të ishullit fqinj të Qipros).

Partitë komuniste luftarake aktive në vitet ’70 dhe ‘80 të shekullit të XX-të e kanë nxjerrë frymëzimin e tyre nga marksizëm – leninizmi, duke parë si ideologji monopolizuese dhe instrument të luftës kundër neofashizmit, në nivel të brendshëm, dhe kundër imperializmit, sidomos atij amerikan në nivel ndërkombëtar. Këto “parti të armatosura” formohen në vijim të konvertimit të partive të ndryshme komuniste ortodokse kombëtare në socialdemokraci. Megjithëse të bindura se janë pjesë përbërëse e internacionalizmit proletar, veprimtaria e partive komuniste luftarake europiane është zhvilluar thelbësisht në brendësi të shteteve të veçanta në rrugë autonome, me disa forma mbështetjeje reciproke dhe aksione të përbashkëta. Respektivisht “kolegëve” të së djathtës ekstreme, partitë komuniste lfutarake përdorin aksionin e drejtpërdrejtë e të shënjestruar, me vrasje politike dhe atentate selektive. Terrorizmi nuk është gjë tjetër veçse «prepotenca e fakteve për t’ia hequr autonominë politikës, nëpërmjet strukturave dhe modaliteteve klandestine, me përdorimin e qëllimshëm dhe sistematik të mjeteve që gjenerojnë terror në një popullsi të caktuar, në mënyrë që t’ia ndryshojnë thellësisht sistemin politiko – kulturor, t’i ndryshojnë në kuptimin devolutiv programe dhe pozicione, t’i kompromentojnë thellësisht identitetin tradicional të saj, duke e dobësuar, si me akte, ashtu edhe me kërcënime, që të mund ta dominojnë apo plazmojnë më mirë».

Në linjë me këtë përkufizim, Organizata Revolucionare “17 Nëntori”, nëpërmjet aksioneve të armatosura të saj, është bindur ta thyejë rezistencën psikologjike të shtetit për t’i asgjësuar kapacitetin akiv apo reaktiv, duke mbjellë frikën në radhët e tij. Ashtu si partitë e tjera komuniste luftarake të së njëjtës periudhë, Organizata Revolucionare “17 Nëntori”, duke përdorur valën e ndjenjës antiamerikane që lind nga bindja e përhapur e mbështetjes ushtarake dhe politike amerikane ndaj juntës së Kolonelëve, ka realizuar një fushatë ushtarake antimperialiste, duke goditur edhe shtetin grek, bankat dhe bizneset helene, objektivat jo vetëm amerikane, por edhe britanike e turke. E gjithë lufta e armatosur e lëvizjes ka qenë nën shenjën e spontanizmit dhe të indipendentizmit, duke refuzuar që të vendosë raporte me grupet e tjera të armatosura greke.

Prova e zjarrit e lëvizjes ndodh më 23 dhjetor 1975: në Psihiko, atëhere rrethinë e Athinës, tri njerëz qëllojnë ndaj Richard Ëelch, diplomat amerikan dhe shefi i stacionit grek të CIA-s teksa po kthehej nga një festë. Vrasja e dytë është ajo e oficerit të policisë Evangelos Mallios, i konsideruar si torturues i regjimit të Kolonelëve, i vrarë në Palaio Faliro (komunë e ndodhur në jug të Athinës) më 14 dhjetor 1976. Në vite pasojnë prita të tjera vdekjeprurëse ndaj: Pantelis Petrou, Nëndrejtor i Skuadrës Antiterroriste, dhe shoferit të tij Sotiris Stamoulis, të vrarë në Pangrati më 16 janar 1980; Georges Tsantes, kapiten fregate amerikane, i vrarë bashkë me shoferin e tij më 15 nëntor 1983; Apogevmatini Nikos Momferatos, botues i gazetës së djathtë “Apogevmatini”, i vrarë në qendër të Kolonaki bashkë me shoferin e tij Panayiotis Roussetis më 21 shkurt 1985; Nikolaos Georgakopoulos, officer policie, i plagosur për vdekje nga një bombë që godet një autobus të skuadrës antiterroriste më 26 nëntor 1985; Dimitris Angelopoulos dhe Alexandros Athanasiadis – Bodosakis, të dy industrialistë, të vrarë respektivisht më 8 prill 1986 dhe më 1 mars 1988 në Filothei; William Nordeen, atashe ushtarak amerikan, i goditur më 28 qershor 1988; Costantino Androulidakis, Prokuror i Përgjithshëm i Athinës, i plagosur më 10 janar 1989 dhe ka ndërruar jetë një muaj më vonë; Pavlos Bakoyiannis, deputet konservator, i goditur më 26 shtator 1989; Ronald Steëart, marshall i ushtrisë amerikane, i vrarë më 13 mars 1991 nga një bombë e telekomanduar në Ano Glyfada, në juglindje të Athinës; Yiannis Varis, officer policie, i vdekur si pasojë e një sulmi me bomba kundër autobusit të skuadrës antiterroriste të realizuar më 2 nëntor 1991 në lagjen athinase Exarchia; Michalis Vranopoulos, ish Guvernator i Bankës Kombëtare të Greqisë, i goditur në Kolonaki më 24 janar 1994; Omer Spahioglou, diplomat turk, u vrarë më 4 korrik 1994; Costas Peratikos, armator i njohur grek, i vrarë në Pire më 28 mars 1997; Stephen Saunders, rreshter britanik, i vrarë në rrugën Kifissias të Athinës më 8 qershor 2000.

Me vrasjet politike, 17N alternon edhe plagosje (Robert Chant, oficer i Joint United States Military Aid Group në Greqi, më 3 prill 1984; Zacharias Kapsalakis, mjek i famshëm grek, më 4 shkurt 1987; George Karos, officer amerikan, më 21 janar 1988; Giorgos Petsos, Ministër i Rendit Publik, më 8 maj 1989; Vardis Vardinoyiannis, biznesmen i rëndësishëm, më 20 nëntor 1990; Eleftherios Papadimitriou, deputet i Partisë Ne Demokratia, më 21 dhjetor 1992);  vjedhje armësh zjarri (më 14 gusht 1988 në stacionin e policisë në Vyronas), raketash (nga kampi ushtarak i Sykouri më 25 dhjetor 1989), bazukash (nga Muzeumi i Luftës më 3 shkurt 1990), sulme raketore dhe atentate jo vdekjeprurës kundër zyrave të tatimeve (5 tetor 1986); autobusë ushtarakë amerikanë (24 prill 1987, 10 gusht 1987), kundër automjeteve diplomatike turke (23 mars 1988); lëshim bombash ndaj vilave të shtrenjta (në Kolonaki, Halandri dhe Vrilissia më 22 shkurt 1989; në Metz më 24 jnar 1991); lagjeve qytetare (si 23 sulmet e njëkohëshme në Ekali në veri të Athinës); zyrave të industrive dhe përfaqësive të huaja (si ato të Procter and Gamble, e goditur nga një raketë më 10 qershor 1990; të Siemens në Maroussi më 8 maj 1991; të Lowenbrau në Atalanti më 31 maj 1991; të Biohalko në Nea Filothei më 8 dhjetor 1991; në shoëroom Miele në Psychico më 21 prill 1994; të IBM në Athinë më 18 maj 1994; të shoëroom të General Motors në Kifissias Avenue të Athinës më 19 shkurt 1998, të Chrysler në Katehaki Avenue dhe të Opel në Mesogeion Avenue më 12 maj 1998); zyrave të Komunitetit Europian (në rrugën Vasilissis Sofias, në qendër të Athinës, më 16 dhjetor 1990); bankave të huaja (American Express, në rrugën qendrore athinase Panepistimou më 28 janar 1991 dhe tri bankave të tjera në Pire më 5 maj 1999); zyrave të kompanive petrolifere (zyrat e BP, në Kifissias Avenue të Athinës më 29 janar 1991); autobusëve turistikë (si atë 5 të dëmtuar nga bombat që shpërthejnë në lagjet athinase Galatsi dhe Ano Kypseli më 10 mars 1991); hoteleve luksoze (si “Pendelikon” në Kifissia, i goditur nga një raketë më 31 mars 1991); anijeve (më 27 prill 1991 një bombë shpërthen në rimorkiatorin “Karapiperis” në Portin e Perama, ndërsa shmanget një sulm ndaj aeroplanmbajtëses britanike “Ark Royal” në Pire më 11 prill 1994); kompanive greke (selisë së Public Poëer Corporation, kompania e madhe elektrike greke, në Aghioi Anargyroi më 2 maj 1991); industrive (fabrikës Halyps Cement në Aspropyrgos e goditur me raketa më 16 maj 1991); automjeteve institucionale e diplomatike (si atij të diplomatit turk Deniz Bulukbasi më 16 korrik 1991; të Ministrit të Financave Ioannis Palaiokrassas më 14 korrik 1992; zyrave të taksave (në Nea Philadelphia, më 31 nëntor 1992; në Maroussi, më 4 dhjetor 1992; në Moschato, më 29 nëntor 1993; në Haidari, më 23 shkurt 1993; në Peristeri, më 3 mars 1993; në Kaminia, më 9 mars 1993; në Petroupolis, më 3 nëntor 1993); kompanive të sigurimit greke dhe të huaja (Aliko dhe Nationale Nederlanden, më 11 prill 1994); studiove televizive (Mega në Paeania, më 15 mars 1995); ambasadave dhe zyrave diplomatike (asaj amerikane më 15 shkurt 1996 dhe banesës private të ambasadorit gjerman në Halandri më 17 maj 1999); bizneseve tregëtare (McDonalds e periferisë veriore të Halandri dhe të Vrilissia, më 3 shkurt 1998); selive të partive (si asaj të Lëvizjes Socialiste Pan Helenike në Harilaou Trikoupi Street në qendër të Athinës, e goditur nga një raketë më 1 prill 1999). Të gjitha plagosjet dhe vrasjet me armë zjarri të 17N mbajnë firmën e 2 pistoletave gjysmëautomatike Broëning M1911 kalibër 45. Në 27 vjet, Organizata Revolucionare “17 Nëntori” kryen 2500 krime, me 23 vrasje. Gjatë gjithë këtyre viteve policia greke nuk ka arritur kurrë të gjejë qoftë edhe një gjurmë të vetme për zbulimin e fajtorëve.

Ylli i “17 Nëntorit” fillon të perëndojë më 29 korrik 2002. Atë ditë, si pasojë e një antentati ku mbetet i plagosur nga shpërthimi i një bombe që synonte të vinte në Piren për të goditur kompaninë e trageteve “Minoan Flying Dolphins”, arrestohet anëtari i parë i dyshuar i organizatës: quhet Savvas Xiros dhe është piktor ikonash. Pas 27 vitesh hetime, policia greke ka më së fundi një element për ta ndaluar “luftën” e Lëvizjes 17 Nëntori. Tek i plagosuri gjendet një pistoletë gjysmëautomatike M1911 kalibër 45, që sipas ekspertizës balistike, është e lidhur me aksionet ushtarake të 17N. Në lagjen athinase Patissia policia zbulon bazën e organizatës. Brenda saj janë gjetur flamuri i kuq me yll, me brenda siglën 17N, armë, një numër i madh predhash antitank të vjedhur në kampi ushtarak i Sykouri më 25 dhjetor 1989, 2 bazukat e marra nga Muzeumi i Luftës më 3 shkurt 1990, pistoleta dhe automatikë, postera të ndryshme kompjuteri dhe printeri të përdorur në vitet e fundit për posterat e rivendikimit. I vënë me shpatulla pas muri, Savvas pranon se i përket 17N dhe nis të bashkëpunojë. Mbi bazën e rrëfimit të Savvas arrestohen 6 persona të akuzuar se janë pjesë e 17N, midis tyre dy vëllezërit e tij, Vasilis (pseudonimi Panais) e Christodoulos (pseudonimi Manolis) dhe Thomas Serifis (pseudonimi Stathis), personazh i njohur për aktivitetin e tij si sindikalist baze në kompaninë e transporteve komunale të Athinës.

Savvas tregon një farë Michalis që banon në ishullin Patmos si kreun e organizatës. Në Patmosin e largët, në një shtëpi ngjyrë të kuqe, e vetmja midis shumë të bardhave që shënojnë bregun e ishullit, banon një farë Michalis Economou. Nuk është emri i tij i vërtetë, në të vërtetë quhet Alexandros Giotopoulos, një profesor matematike që nuk ngjall dyshime, djali i Dimitris, ish drejtues i “Arkivit të Marksizmit”, një grup opozitar i majtë grek dhe për një periudhë të shkurtër “Numri 2” i Internacionales së IV-ët. duke studiuar në Paris, Alexandros mbeti shumë i influencuar nga “Maji francez” (tërësia e lëvizjeve të revoltës franceze të maj – qershorit 1968, të karakterizuara nga një revolt e gjerë spontane e drejtuar kundër kapitalizmit, imperializmit dhe kundër pushtetit golist), duke aderuar në grupe studentore që i kundërviheshin diktaturës së Kolonelëve. Për këtë edhe u arrestua nga policia franceze dhe u dënua në mungesë në Greqi për aktivitete subversive. Më 1974, viti i rivendosjes së demokracisë në Greqi, gjurmët e tij humbasin. Policia greke e rigjen më 17 korrik të 2002 në Patmos. E arrestojnë me një operacion imponent të forcave speciale helene, të lëshuar me helicopter mbi shtëpinë e tij. Më 5 shtator të po atij viti, një farë Dimitris Koufodinas, zyrtarisht bletërritës, dorëzohet tek autoritetet duke pranuar përgjegjësi të plotë politike si militant i 17N, duke u vetëdeklaruar i burgosur politik. Është kreu i operacioneve ushtarake të grupit dhe pseudonimi i tij është Loukas.

Procesi kundër terroristëve të dyshuar nis në Athinë më 3 mars 2003. Në bangon e të akuzuarve 19 persona, të gjithë grekë. Është një proces shumë i veçantë, pasi kryhet nga nhë gjykatë speciale me dyell të mbyllura pa praninë e telekamerave. Avokatët mbrojtës e të akuzuarve dhe shoqata të ndryshme ndërkombëtare, midis të cilave “Amnesty International” dhe “Ligue Française pour la Défense des Droits de l’Homme et du Citoyen” denoncojnë karakterin tejet të parregullt të procesit. Gjatë procesit sqarohet se 17N ka qenë një organizatë e armatosur me një strukturë vertikale, me celula të vogla aktive ushtarakisht dhe se “vendimet ushtarake” qenë marrë nga i gjithë grupi. Gjatë seancave, militantët e organizatës kanë shpjeguar motivet e luftës së tyre, që mund të inkuadrohet në një të ashtuquajtur “rezistencë të Botës së Tretë”.

Nëpërmjet aksioneve të armatosura kanë dashur të denoncojnë systemin e padrejtë kapitalist ekonomiko – social grek dhe systemin e tij të pushtetit, duke i quajtur “persekutore” mekanizmat e shtetit. Ky i fundit, akuzojnë militantët, duke favorizuar monopolet, ka kontribuar në formimin e një borgjezie servile ndaj fuqive imperialiste, i paaftë që t’i rezistojë konkurrencës së kapitalit të huaj. Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë përfituar nga dobësia e shtetit grek dhe servilizmi i qeveritarëve të tij. Për sa i përket çështjes së Qipros, konsiderojnë imperialiste politikat e qeverisë turke dhe nënshtruese ato të qeverisë greke. Në këtë optikë janë goditur qeveria dhe forcat e armatosura greke, të konsideruara shërbëtorë të kapitalizmit botëror, më pas përfaqësuesit e Shteteve të Bashkuara në Greqi, të konsideruar përfaqësues të imperializmit, bazat e NATO-s (si në Greqi, ashtu edhe në Turqi), diplomatët turq, bankat dhe, për të përfunduar, me lindjen e Komunitetit Europian, edhe strukturat e tij në Greqi. Në shumë raste, 17N ka vepruar me shpirt hakmarrës, duke goditur persona të përfshirë në skandale ekonomike dhe politike, duke i nëshkuar në emër të popullit.

Vendimi vjen më 17 dhjetor të po atij viti: 15 dënime në një total prej 19 të akuzuarisht. Alexandros Giotopoulos me burgim të përjetshëm, Dimitris Koufodinas me 13 vjet, Christodoulos Xiros me 10 vjet, Savvas Xiros me 6 vjet, Vassilis Tzortzatos me 4 vjet, Iraklis Kostaris (një agjent imobiliar me pseudonimin Haris) një dënim të vetëm me burgim të përjetshëm. Vendime të ulëta u dhanë ndaj 5 prej tyre, kurse 4 u liruan për mungesë provash. Të gjithë të akuzuarit e dënuar kanë bërë rekurs, ndërsa më 17 shtator 2004 kanë filluar një grevë urie për të protestuar ndaj kushteve jashtëzakonisht të egra të burgimit, duke thënë se “demokraci borgjeze ka dashur të hakmerret duke na mbyllur në një burg brenda burgut”. Më 3 maj 2007 dënimet janë konfirmuar të gjitha. Gazetarë dhe vëzhgues kanë vënë në dyshim konsistencën e vërtetë të grupit. Shumë prej militantëve të dënuar qenë shumë të rinj sa për të marrë pjesë në vrasjet e realizuara në vitet e para të organizatës. Pra, kush qenë luftëtarët e “parë” të 17N? Veç të tjerash, personalitetet e tyre qenë me profil të ulët, duke qenë piktorë të thjeshtë ikonash, këngëtarë, kovaçë, zdrukthtarë, bujq dhe shoferë. Domethënë, si kanë mundur të arrijnë në informacione delikate lidhur me spostimet e viktimave, mbi aktivitetin e tyre politiko – ushtarak dhe informacione të tjera me vlerë të madhe? Me vendimet mbyllet edhe historia e “17 Nëntorit”, organizatës revolucionare më të pakapshme të historisë subversive europiane. Për 27 vite me radhë, policia dhe shërbimet sekrete greke kanë lëvizur në errësirë dhe vetëm një gabim taktik nga ana e një militant u ka mundësuar atyre që ta zbulojnë organizatën.

Të gjithë anëtarët e 17N kanë deklaruar publikisht se “përvoja e grupit” ka mbaruar, por njëri prej tyre ka vendosur të vazhdojë. Në fakt, në prillin e 2004, Christodoulos Xiros arratiset gjatë një lejeje për të asituar babain e tij, duke deklaruar në një video se do ta “rimarrë armën në dorë” për ta nisur sërish luftën e tij kundër sistemit. I arrestuar sërish në janarin e 2015, militant i papenduar i ndonjëherë i 17N po përgatiste një atentat ndaj burgit Korydallos. Çerdhja e tij ishte një bunker i hatashëm, i përgatitur për një luftë të re. Christodoulos i ka deklaruar prokurorit që po e merrte në pyetje: «Vendi ynë është nën pushtimm të huaj, nga Trojka tek Merkel, dhe mendoj se është detyra ime që të rezistoj. Këto mekanizma, që mbështesin forcat pushtuese dhe bashkëpunëtorët e tyre vendas, nuk kanë autoritetin që të më kërkojnë ndonjë gjë. Në fakt, si pjesë e mekanizmit, ju jeni ata që duhet të kërkoni fale përpara popullit dhe përpara historisë. Revolucioni do të vazhdojë, pavarësisht pengesës me të cilën ndeshet, pasi është një nevojë sociale». Për shokët e tij të 17N përvoja revolucionare ka mbaruar; për Christodoulos me sa duket jo!… Lufta për të nuk mund të mbarojë.

Përgatiti:

ARMIN TIRANA / bota.al

http://www.bota.al