Ανάκληση πολιτογράφησης Αλβανών που παρίσταναν τους Βορειοηπειρώτες

Μια νέα εγκύκλιος κυκλοφορεί απ' τις 9 Νοεμβρίου στα γραφεία του τμήματος αλλοδαπών, στο υπουργείο εσωτερικών καθώς και σε άλλες υπηρεσίες που σχετίζονται με τις διαδικασίες πολιτογράφησης. Η εγκύκλιος αυτή δρομολογεί την επίλυση ενός παγίου αιτήματος όλων των Βορειοηπειρωτών καθώς βλέπαμε όλο και περισσότερους Αλβανούς να παριστάνουν τους Βορειοηπειρώτες μόνο και μόνο για να πάρουν στα χέρια τους το ελληνικό διαβατήριο που τους δίνει πρόσβαση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ανάμεσά τους υπάρχουν και πιο κραυγαλέες περιπτώσεις όπου Αλβανοί με ανθελληνικές θέσεις και συμπεριφορές έχουν πολιτογραφηθεί Έλληνες.

Ως γνωστόν, οι Βορειοηπειρώτες πριν την κτήση της ελληνικής υπηκοότητας χρησιμοποιούσαν το Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς (ΕΔΤΟ), κατά την έναρξη των διαδικασιών πολιτογράφησης, οι κάτοχοι ΕΔΤΟ δεν κλήθηκαν να αποδείξουν την ελληνική τους καταγωγή καθώς για λόγους διευκόλυνσης θεωρήθηκε πως η συγκεκριμένη ταυτότητα το αποδείκνυε. Πλέον όσοι Αλβανοί πολίτες πήραν την ελληνική ιθαγένεια ως κάτοχοι ΕΔΤΟ θα ελεγχθούν εκ νέου και θα πρέπει να αποδείξουν την ομογενειακή τους ιδιότητα σε περίπτωση που συντρέχει μια απ' τις παρακάτω περιπτώσεις:

α. σε πλαστογράφηση προξενικής θεώρησης η οποία προκύπτει ότι έχει χορηγηθεί σε πρόσωπο με διαφορετικά στοιχεία που αποδεδειγμένα δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον πολιτογραφούμενο
β. σε χορήγηση γνήσιας μεν προξενικής θεώρησης με ημερομηνία έκδοσης μετά το 2001, η οποία όμως δεν αποδεικνύεται ότι είναι ομογενειακού τύπου.

Αδιαμφισβήτητα η εγκύκλιος αυτή ανοίγει το δρόμο για την αποκατάσταση μιας εσφαλμένης τακτικής αρκεί να υπάρχει και θέληση για την εφαρμογή της.

Σας παραθέτουμε την εγκύκλιο:

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Βόρειος Ήπειρος - ΕPIRE du NORD

Ουδέποτε έχασε την επωνυμία της και την ταυτότητά της!

Παραμένει τμήμα της ιστορικής Ηπείρου, ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ, από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. , με κατοίκους τα ελληνικά φύλλα, Θεσπρωτούς, Χάονες και Μολοσσούς. Απετέλεσε, αργότερα, τμήμα ''πολιτικής οντότητας'' υπό τον βασιλέα της δυναστείας των Αιακιδών, Αλκέτα, των Μολοσσών, με πρωτεύουσα την Πασσαρώνα, έξω από τα Γιάννενα. Και αργότερα, τμήμα του αβασίλευτου ''Κοινού των Ηπειρωτών'', με πρωτεύουσα τη Φοινίκη, πλησίον των Αγίων Σαράντα, με σύμβολο τον ταύρο στεφανωμένον με κλάδο ελαίας. Το Κοινό των Ηπειρωτών παρέμεινε ως ενιαίο κράτος μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση, το 167 π.Χ.

Μετά από δύο χιλιετίες, ας όψονται οι Ιταλο-Αυστριακοί, που με τις ενέργειές τους και τις απαιτήσεις τους αναγκάστηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να παραχωρήσουν τη Βόρειο Ήπειρο με τον ελληνικό της πληθυσμό στην Αλβανία, με το κατάπτυστο, και εν πολλοίς προδοτικό (για εμάς), Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, 13 Φεβ. 1914, καθ’ ήν στιγμή ο Ελληνικός στρατός είχε ελευθερώσει τη Β. Ήπειρο από τον Τουρκικό ζυγό και την κατείχε από τις αρχές του Οκτωβρίου 1913. Είχε προηγηθεί το Μπιζάνι και η απελευθέρωση των Ιωαννίνων, Φεβρουάριος 1913, στα πλαίσια των Βαλκανικών Πολέμων.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συμφώνησε στην απόσυρση του Ελληνικού στρατού. Οι Βορειοηπειρώτες εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους. Θα ακολουθήσουν συγκρούσεις μεταξύ Βορειοηπειρωτών και Αλβανών. Θα εγκατασταθεί κυβέρνηση Β. Ηπείρου με πρόεδρο τον Γεώργιο Χριστάκη-Ζωγράφο. Θα ανακηρυχθεί η περιοχή αυτόνομη, με τις ελληνικές πόλεις Αργυρόκαστρο, Χειμάρα, Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα, Πρεμετή, Κορυτσά, Τεπελένι, Αυλώνα, Μοσχόπολη και υπέρ τα εκατό χωριά. Θα αναγκαστούν τελικά οι Αλβανοί να υπογράψουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, 17 Μαρτίου 1914, με το οποίο δεσμεύονταν για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και την θρησκευτική ελευθερία του ελληνικού πληθυσμού.

Έτσι εισήλθαν, Βόρειος Ήπειρος και Αλβανία, και στην Κοινωνία των Εθνών, τον Οκτώβριο του 1921. Και εκεί, η ηγεσία των Αλβανών δεσμεύτηκε να σεβαστεί τα πολιτικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Η γαλανόλευκη θα κυματίζει ελεύθερα στη Βόρειο Ήπειρο.

Σε αυτό το καθεστώς, για να μην σας ταλαιπωρώ, εμμένουμε, εμείς οι Ηπειρώτες, αφού, δυστυχώς, δεν πραγματοποιήθηκε η ένταξη της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα.

Ο εικονιζόμενος χάρτης είναι του 1920, με βάση το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας. Διακρίνεται η διαχωριστική γραμμή της Βορείου Ηπείρου με την υπόλοιπη Αλβανία. Και δίπλα η φίλη Σερβία. Πουθενά κράτος των Σκοπίων. Πουθενά χώρα Βόρειος Μακεδονία. Ουδέποτε και από κανέναν έγινε λόγος για ‘‘Νότια Αλβανία’’. Μόνον από τον Νίκο Φίλη και την παρέα του. Αιδώς Αργείοι! (επιπλήττονται οι Αργείοι από τον Αίαντα γιατί έδειχναν ότι είχαν φοβηθεί τους Τρώες). Εμείς ποιόν φοβηθήκαμε!

Δυστυχώς, ούτε η εκτέλεση του Έλληνα της Βορείου Ηπείρου, του 35χρονου Κωνσταντίνου Κατσίφα, αιωνία του η μνήμη, που πέφτοντας από τις σφαίρες της Αλβανικής αστυνομίας φώναξε, ‘‘Ζήτω η Ελλάδα’’, ‘‘Ζήτω ο ελληνισμός’’, ούτε αυτό το εθνικό πλήγωμα μάς έκανε να μιλήσουμε την ίδια εθνική και πατριωτική γλώσσα. Ξεθώριασε και το ηπειρώτικο μοιρολόϊ!

Αλλά να μην ξεχνάμε, «Πάτριον εστι τοις Ηπειρώταις μη μόνον επί της ιδίας πατρίδος αγωνίζεσθαι, αλλά και υπέρ των φίλων και συμμάχων κινδυνεύειν» (Διόδωρος). Πόσο μάλλον για τους αδερφούς Βορειοηπειρώτες!

10 Νοεμβρίου 2018

Γρηγόριος Δημ. Νούσιας
Πτέραρχος ε.α.
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Tα Fake News που σκότωσαν την αλήθεια στην υπόθεση Κατσίφα

Αναπάντητα μένουν σοβαρά ερωτήματα για τις συνθήκες υπό τις οποίες έπεσε νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Ερωτήματα υπάρχουν και για τον τρόπο με τον οποίο η κοινή γνώμη ενημερωνόταν για την υπόθεση. Από τον «τρελό» Κατσίφα, περάσαμε στον παραστρατιωτικό και μετά στον έμπορο ναρκωτικών. Μία ανάλυση των αναλύσεων και μία είδηση που προκύπτει από τις ειδήσεις

Το πρώτο νέο που μεταδόθηκε από τους Βουλιαράτες ήταν ένα ανυπόγραφο ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο «ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, όπως λένε οι συγχωριανοί του, αντιμετώπιζε πρόσφατα ψυχολογικά προβλήματα». Η... «είδηση» αυτή, σε συνδυασμό με την ανακοίνωση της αλβανικής αστυνομίας περί θανάτου, στη διάρκεια ανταλλαγής πυρών, λίγο μετά την απρόκλητη επίθεση του 35χρονου σε αστυνομικούς, ήταν αυτή που ουσιαστικά έφτιαξε το κλίμα μέσα στο οποίο η απορημένη ελληνική κοινή γνώμη υποδέχθηκε και στη συνέχεια εισέπραξε την είδηση.

Στο μυαλό όλων μας δημιουργήθηκε μία εύκολη εξίσωση: νεαρός, «πειραγμένος» ψυχολογικά, πήρε το καλάσνικοφ και τα έβαλε με την αλβανική αστυνομία, οπότε είναι λογικό, επόμενο και παραδεκτό να σκοτωθεί, αφού επέλεξε να πάει σε μάχη με το κράτος...

Με τον τρόπο αυτό όσοι σχεδίασαν αυτήν την επικοινωνιακή στρατηγική πέτυχαν να αδρανοποιήσουν ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης και ουσιαστικά να την αφοπλίσουν. Γιατί, στην επικοινωνία έχει μεγάλη σημασία η πρώτη είδηση! Μετρά πολύ περισσότερο το πρώτο στοιχείο που θα μάθει κανείς για μία μεγάλη ιστορία. Κάθε επόμενη πληροφορία έρχεται να πλαισιώσει και όχι να ανατρέψει το υπόβαθρο που έχει ήδη διαμορφωθεί. Ή τουλάχιστον, είναι πολύ δύσκολο να γίνει μέσα στο μυαλό μας αυτή η ανατροπή. Και αυτό δεν είναι το μοναδικό στοιχείο που έχουμε σ’ αυτήν την υπόθεση. Στην ουσία έχουμε μία καλά οργανωμένη επικοινωνιακή στρατηγική... Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο... «τρελός» και οι φωτογραφίες

Το ρεπορτάζ για το ότι ο Κατσίφας ήταν... τρελός δεν γράφτηκε από δημοσιογράφο που ήταν στα γεγονότα, ούτε από κάποιον που ζει στην περιοχή. Γράφτηκε στην Αθήνα. Ή στα Τίρανα και αμέσως απλώθηκε σε όλα τα ΜΜΕ για να φέρει το αποτέλεσμα που επεδίωκαν οι εμπνευστές του. Χρειάστηκε να κάνουν πραγματικό ρεπορτάζ οι απεσταλμένοι του καναλιών στους Βουλιαράτες, να πάρουν συνεντεύξεις από την οικογένεια και τους συγγενείς και φίλους του Κωνσταντίνου για να αλλάξει κάπως η εικόνα αυτή. Αλλά, για πολλούς ήταν ήδη αργά! Είχαν προλάβει να διαμορφώσουν άποψη... Βοήθησε φυσικά και ο Αλβανός πρωθυπουργός, Έντι Ράμα, που αποκάλεσε τρελό εξτρεμιστή τον Κατσίφα. Κάποιοι κατάπιαν αμάσητα τα λόγια του Ράμα και πολλά ΜΜΕ αναδημοσίευσαν το τουίτ του χωρίς να το κατακρίνουν, κάτι που βοήθησε ακόμη περισσότερο την εμπέδωση της άποψης περί μανιακού δολοφόνου, που αρπάζει ένα καλάσνικοφ για να σκοτώσει αβέρτα αστυνομικούς.

Στη δημιουργία του ίδιου κλίματος βοήθησε και η υπερπροβολή «αρνητικών» φωτογραφιών του 35χρονου. Τα αλβανικά ΜΜΕ επέμειναν σε δύο φωτογραφίες στις οποίες ο Κωνσταντίνος φορούσε στολή παραλλαγής και καπέλο των ειδικών δυνάμεων. Στο στρατιωτικό τζάκετ έφερε και μία ελληνική σημαία, απόδειξη ενοχής για τους Αλβανούς δημοσιογράφους. Αλλά για τους Έλληνες; Σε πολλές περιπτώσεις τα πλάνα των αλβανικών καναλιών έπαιζαν αυτούσια και στα ελληνικά, κάτι που έστελνε και συγκεκριμένου είδους και ύφους μηνύματα προς το ελληνικό κοινό...

Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Εύκολα μπορούσε να βρει ο οποιοσδήποτε φωτογραφίες του Κατσίφα με πολιτικά ρούχα, σε στιγμές ανέμελες και χαλαρές, στις διακοπές του, σε βόλτες με την κόρη του, από τη Μύκονο όπου τελευταία εργαζόταν. Στις πολύ επόμενες ημέρες είδαμε τέτοιες φωτογραφίες, αλλά ήταν ήδη αργά! Οι περισσότεροι είχαν ταυτίσει την μορφή του Κωνσταντίνου με έναν εξτρεμιστή, παραστρατιωτικό ημίτρελο! Επιπλέον, ο Κωνσταντίνος ήταν ένα όμορφο παλικάρι. Στις νεότερες φωτογραφίες του φαίνεται να ποζάρει με ένα απολαυστικό χαμόγελο, που εάν το είχαμε σαν πρώτη εικόνα, ίσως τον... «συμπαθούσαμε» από την αρχή λίγο περισσότερο...

Η εμπορία ναρκωτικών...

Μόλις διαλύθηκε η... «είδηση» ότι ήταν τρελός, μία άλλη... ιδιότητα ήρθε στο προσκήνιο! Από την Αθήνα ένα επίσης ανυπόγραφο ρεπορτάζ μάς ενημερώνει ότι «σύμφωνα με πηγές της Ελληνικής Αστυνομίας, ο Κατσίφας είχε συλληφθεί το 2009 για εμπορία ναρκωτικών»! Προσέξτε: δεν επρόκειτο για μία επίσημη ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, αλλά για πηγές! Πηγές, που μπορεί να λένε ό,τι θέλουν και εάν διαψευστούν να μην εκτεθεί κανείς, αφού είναι ορφανές. Οι πηγές αυτές όμως είναι πυροτέχνημα που προκαλεί την προσοχή όλων για κάποιον κρίσιμο χρόνο! Και όταν αποδειχθεί ότι λένε μπούρδες, τότε κανείς δεν θα το θυμάται! Και ούτε έχει κάποιον να κατηγορήσει για διασπορά ψευδών ειδήσεων, γιατί οι «πηγές» δεν έχουν όνομα...

Εξίσου ύπουλο είναι και το δεύτερο στοιχείο της... «είδησης»: δε λέει καταδικάστηκε, αλλά συνελήφθη! Πρόκειται για απίθανη διαστροφή της πραγματικότητας. Ο δημοσιογράφος λέει ότι συνελήφθη (γιατί όντως συνελήφθη), αλλά δεν μας λέει ότι στο δικαστήριο αθωώθηκε επειδή κρίθηκε πως είχε συλληφθεί άδικα! Η κοινή γνώμη όμως μένει με την εντύπωση που προκαλεί το ρήμα «συνελήφθη»...

Όταν, φυσικά, φίλοι και συγγενείς του Κατσίφα απαντούσαν ότι ο 35χρονος είχε λευκό ποινικό μητρώο και στην Αλβανία και στην Ελλάδα, το κακό είχε γίνει. Η εντύπωση στο μυαλό της κοινής γνώμης είχε σχηματιστεί. Δεν ήταν μόνο τρελός λοιπόν, δεν ήταν μόνο κουμπουροφόρος παραστρατιωτικός, ήταν και έμπορος ναρκωτικών! Οπότε, μάλλον καλά έκαναν και τον έφαγαν, θα σκεφτόταν κανείς! Ιδίως κάποιος που δεν θέλει ή δεν έχει χρόνο να ψάχνει πολύ τα γεγονότα...

Το βίντεο- φάντασμα!

Από την επόμενη ημέρα, όλα τα αλβανικά ΜΜΕ έπαιζαν την είδηση ότι η ειδική μονάδα της αστυνομίας RENEA έχει τραβήξει όλη την επιχείρηση σε βίντεο, όπως άλλωστε κάνει με όλες τις επιχειρήσεις της! Και υπερτόνιζαν ότι «πηγές» της Αλβανικής Αστυνομίας, έλεγαν ότι στο βίντεο αυτό εμφανίζεται ο Κατσίφας να πυροβολεί εναντίον αστυνομικών. Επίσης, ότι αρνείται να παραδοθεί και ότι πυροβολεί ακόμη και εναντίον του ειδικού αξιωματικού- διαμεσολαβητή. Οπότε, η εξολόθρευσή του από ελεύθερο σκοπευτή ήταν η μόνη λύση. Βέβαια, πολλά ελληνικά ΜΜΕ προχώρησαν στην αναδημοσίευση της... «είδησης» χωρίς φυσικά να τσεκάρουν εάν ισχύει. Μάλιστα, κάποια από τα ελληνικά κανάλια επαναλάμβαναν πεισματικά τα όσα έλεγαν οι «πηγές» και τα δημοσιεύματα!

Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος μπροστά σε έναν τέτοιο καταιγισμό θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «καλά κάναν και τον σκότωσαν, αφού πήγαινε γυρεύοντας». Η περιγραφή ενός τέτοιου βίντεο δημιουργεί δυνατές εικόνες στο ανθρώπινο μυαλό. Και όσο οι περιγραφές επαναλαμβάνονται, τόσο πιο ισχυρή γίνεται μέσα μας η πεποίθηση ότι γνωρίζουμε αρκετά στοιχεία για την υπόθεση...

Βέβαια, επισήμως η Αλβανική Αστυνομία ανακοίνωσε ότι τέτοιο βίντεο δεν υπάρχει! Όταν όμως είχε γίνει η ανακοίνωση, την Τρίτη, δηλαδή εννέα μέρες μετά το συμβάν και μετά τα εκατοντάδες ρεπορτάζ και δημοσιεύματα για το τι δείχνει το βίντεο, η εντύπωση έχει δημιουργηθεί, κρίσιμος χρόνος έχει περάσει και ο πολύς κόσμος ενδυναμώνει το συμπέρασμα στο οποίο έχει καταλήξει από την πρώτη μέρα!

Κανείς όμως μέσα σε όλον αυτόν τον επικοινωνιακό ορυμαγδό δεν τόνισε ότι μάλλον η Αλβανική Αστυνομία λέει ψέματα και κρύβει το βίντεο, προφανώς επειδή περιέχει εικόνες που δεν στηρίζουν το δικό της αφήγημα! Γιατί, σύμφωνα με τον νόμο ίδρυσης των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων, η RENEA υποχρεούται να βιντεοσκοπεί τις επιχειρήσεις της για λόγους διαφάνειας! Μία μικρή περιήγηση στην ιστοσελίδα της αλλά και στο Youtube αποδεικνύει ότι στο παρελθόν έχει δημοσιοποιήσει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες...

Η απουσία της άλλης άποψης...

Μέσα σε όλον αυτό τον πανικό απουσιάζει η άποψη υποστήριξης του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Η άλλη πλευρά, όποια κι αν είναι αυτή, έχει ως δυναμικούς εκφραστές σημαντικούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Διαθέτει στο οπλοστάσιό της έναν Φίλη, έναν Θόδωρο Πάγκαλο, την ηχηρή σιωπή της επίσημης ελληνικής πολιτείας, την απραξία του Υπουργείου Εξωτερικών, τη δειλία της αντιπολίτευσης και γενικά του αντικυβερνητικού μπλοκ να αντιπαρατεθεί, γιατί φοβάται να μην ταυτιστεί με τους εξτρεμιστές. Αλλά ποιος σώφρων πολιτικός ή δημόσιος παράγοντας θα τολμήσει να ταυτιστεί με την οικογένεια Κατσίφα, όταν με όλα τα παραπάνω έχει δημιουργηθεί ένα αρνητικό κλίμα;

Κάπου τη τριτη ή την τέταρτη μέρα ακούσαμε από επίσημα βουλευτικά χείλη ότι η ανάρτηση σημαίας σε άλλο κράτος είναι παράνομη. Και προκλητική. Τα ίδια χείλη είπαν με έμφαση ότι είναι λογικό να υπάρχει αντίδραση, βάζοντας μας να φανταστούμε πως θα αισθανόμασταν εάν βλέπαμε Τούρκους να υψώνουν την ημισέλινο στη Θράκη ή να έπνιγαν τα χωριά τους στις κόκκινες σημαίες των γειτόνων. Ή Αλβανούς να σήκωναν τις δικές τους στα χωριά της Πρέβεζας.
Το άλμα λογικής εδώ στοχεύει σε συναισθηματικό άλμα. Με προφανή επιδίωξη. Μόνο που τα επίσημα χείλη κρύβουν την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι ο μειονοτικός νόμος ορίζει με σαφήνεια ότι η Ελληνική Εθνική Μειονότητα υψώνει τη σημαία της κατά την αναγνωρισμένη εορτή της 28ης Οκτωβρίου. Κάτι το οποίο μάλλον δεν ακούστηκε όσο θα έπρεπε...

Το βίντεο με το όπλο - αίνιγμα

Βίντεο από την αστυνομία δεν υπάρχει. Αλλά υπάρχει ένα βίντεο ενός Βουλιαρατινού που δείχνει τον Κατσίφα να κρατά όπλο και να κατεβαίνει στην πλατεία. Μετά ακούγονται αρκετοί πυροβολισμοί. Το βίντεο αυτό, σύμφωνα με τα αλβανικά μέσα, αποδεικνύει την επίθεση του Κατσίφα στους αστυνομικούς του χωριού, που ήταν η αιτία της παρέμβασης των ειδικών δυνάμεων. Αλλά βλέποντας κανείς προσεκτικά το βίντεο, παρατηρεί ότι δεν φαίνεται ο 35χρονος να πυροβολεί, όπως επιμένουν στην περιγραφή τους οι Αλβανοί δημοσιογράφοι. Φαίνεται να το κρατά σε θέση όχι βολής αλλά μετακίνησης. Μετά ακούγονται οι πυροβολισμοί χωρίς να υπάρχει αποδεικτικό υλικό ότι ρίχνονται εναντίον αστυνομικών ή εάν ρίχνονται στον αέρα, όπως επιμένουν οι αυτόπτες μάρτυρες.

Στα πλάνα αυτά διακρίνεται και το όπλο του Κατσίφα. Την ώρα που όλοι μιλούν για το γνωστό καλάσνικοφ, που ξέρουμε όλοι τη δύναμη κρούσης του, στο βίντεο διακρίνεται καθαρά ότι το όπλο φέρει διόπτρα! Τέτοιο παρελκόμενο δεν μπαίνει στο «κλασικό» ΑΚ47! Συνεπώς, ή ο Κωνσταντίνος έκανε μία ιδιοκατασκευή και την προσάρμοσε ή φέρει άλλο όπλο! Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το όπλο μοιάζει περισσότερο με το SAIGA 410, που είναι μεν καλάσνικοφ, αφού κατασκευάζεται στο διάσημο ρωσικό εργοστάσιο, αλλά δεν είναι πολεμικό οπλοπολυβόλο! Είναι κυνηγετική λιόκανη καραμπίνα! Που φυσικά δεν έχει σοβαρή δύναμη πυρός. Αλλά μπορεί να προκαλέσει φόβο μόνο με τη θέα της. Πρόκειται για ένα όπλο ιδιαίτερα διάσημο στην ύπαιθρο, επειδή το αγοράζει κανείς νόμιμα ως κυνηγετικό αλλά θυμίζει πολεμικό. Μετά με το εμπάργκο στα ρωσικά προϊόντα της ΕΕ εξαντλήθηκαν τα αποθέματα και δεν υπάρχει ειδικά στο διαμέτρημα αυτό. 410 της ίντσας σε μονόβολο μάγνουμ μπορεί να φτάσει και τα 150 μέτρα. Σε κάθε περίπτωση εάν οι αλβανικές αρχές προχωρούσαν σε μία παρουσίαση όλων των στοιχείων της υπόθεσης, συνεπώς και του όπλου, τότε ο καθένας θα μπορούσε να σχηματίσει μία εικόνα για το τι πραγματικά συνέβη...

Η σκηνή της εκτέλεσης.

Στα πλάνα της εισόδου της RENEA στο χωριό διακρίνονται καθαρά οι δύο ελεύθεροι σκοπευτές της ομάδας. Φέρουν το τυφέκιο ελευθέρου σκοπευτού Dragunov σε διαμέτρημα 7,62x54mmR ρωσικής κατασκευής και προελεύσεως. Το Dragunov είναι φονικότατο και χρησιμοποιείται (από το 1963) από πολλούς στρατούς μεταξύ αυτών και ο τουρκικός. Είναι δραστικό ακόμη και από απόσταση 800- 1000 μέτρων!

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αλβανικής Εισαγγελέως αλλά και με τις δηλώσεις του ιατροδικαστή Μπουγιουκλάκη που είδε το πτώμα, υπάρχουν δύο διαμπερή τραύματα στην καρδιά. Αυτό σημαίνει ότι πυροβολήθηκε ταυτόχρονα από τους δύο ελεύθερους σκοπευτές. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: αφού οι ελεύθεροι σκοπευτές είχαν το περιθώριο να στοχεύσουν και να συνεννοηθούν για τις βολές τους (αφού εάν έριχναν με διαφορά, ο Κατσίφας θα έπεφτε στην πρώτη βολή και η δεύτερη δεν θα τον έβρισκε), γιατί δεν τον χτύπησαν στα γόνατα;

Επίσης, η ευστοχία των βολών δείχνει ότι δεν έπεσαν σε ώρα ανταλλαγής πυροβολισμών. Κανείς δεν θα μπορούσε να τον πετύχει εάν και αυτός πυροβολούσε, λόγω της θέσης που παίρνει το σώμα όταν κάποιος κρατά όπλο! Τη στιγμή εκείνη είναι πιθανότερο ο Κατσίφας να σήκωσε τα χέρια ψηλά ή να τα άνοιξε και να απελευθέρωσε το στήθος του παρά να πυροβολούσε!

Επίσης, το σημείο στο οποίο έπεσε ο Κατσίφας δεν προσφέρεται για μάχη. Ένας άνθρωπος όπως αυτός, που εκπαιδεύθηκε στις Ειδικές Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού, θα διάλεγε για να δώσει μία μάχη έναν πιο βολικό γι’ αυτόν χώρο. Ένα ταμπούρι, έναν βράχο, ένα ρέμα, μία σπηλιά. Το σημείο εκεί είναι εντελώς φαλακρό και δεν προσφέρει την παραμικρή κάλυψη, κάτι που δημιουργεί πρόσθετα ερωτηματικά. Σε κάθε περίπτωση, εάν η Αλβανική Αστυνομία έδινε όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα, τότε πραγματικά θα μπορούσε να πείσει για την ορθότητα των ενεργειών της. Τώρα όχι...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

Από το φύλλο της THESSNEWS #131 (10/11/2018-11/11/2018)

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

ΑΛΒΑΝΟΣ δημοσιογράφος ξαφνιάζει! «Είναι ήρωας ο Κατσίφας…»

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΣΙΦΑ (Telnis Skuqi, Αλβανός δημοσιογράφος)

Προφανώς ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, ο 35χρονος που σκοτώθηκε από τις δυνάμεις της RΕΝΕΑ στα περίχωρα του χωριού Βουλιαράτες της νότιας Αλβανίας, είναι ήρωας για την Ελληνική Μειονότητα, επειδή ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έντι Ράμα, αντιμετώπισε αυτό το γεγονός ως προσωπικό θέμα.

Για μένα το θύμα είναι ένας ήρωας, επειδή δεν εγκατέλειψε τη γενέτειρα όπως οι υπόλοιποι.

Έφτιαξε την οικογένειά του.

Δεν εγκατέλειψε τους γονείς του. Αγαπούσε τη σημαία του. Σεβόταν την πατρίδα του. Αγαπούσε τον τόπο που γεννήθηκε.

Εμείς τι αγαπάμε; Τίποτα!

Εμείς (Αλβανοί) αποκαλούμε ήρωα τον Έντι Ράμα.

Εγκαταλείπουμε την πατρίδα. Εγκαταλείπουμε την οικογένεια. Εγκαταλείπουμε τη σημαία.

Χαιρόμαστε που ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του.

Απολαμβάνουμε τον Ράμα να λέει ανέκδοτα στο ERTV

Γι ‘ αυτό είμαι με τον Έλληνα ήρωα, γιατί οι Έλληνες ξέρουν να σέβονται τη ζωή… Γιατί οι Έλληνες ξέρουν να αντιδρούν και να διαμαρτύρονται […]

Telnis Skuqi . · Absolutisht që Kostandin Kaçifas, 35 vjeçari që u vra nga forcat e RENEA-s në rrethinat e fshatit Bularat në Jug të Shqipërisë, është hero për minoritetin grek, sepse Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, e trajtoj këtë ngjarje si çështje personale. Për mua viktima është hero, sepse ai nuk e braktisi vendlindjen si bashkëmoshatarët e tij.

Ai ndërtoj familjen e tij.

Ai nuk e braktisi prindërit e tij.

Ai e donte flamurin e tij.

Ai e respektonte atdheun e tij.

Ai e dashuronte vendlindjen e tij.

Po ne çfarë dashurojmë?

Asgjë!

Ne (shqiptarët) quajmë hero Edi Ramën.

Ne braktisim atdheun.

Ne braktisim familjen.

Ne braktisim flamurin.

Ne gëzohemi ku një jetë humb jetën.

Ne gëzohemi ku paratë e taksapaguesve bëhen PPP.

Ne gëzojmë ku Rama tregon barcaleta në ERTV.

Prandaj unë jam me heroin grek, sepse grekët dinë të respektojnë jetën. .

Sepse grekët dinë të reagojnë dhe të protestojnë, ndërsa ne (shqiptarët) dimë vetëm të lëpihemi dhe të qaravitemi në Facebook.

http://www.makeleio.gr

Η ανάδυση του ιδεοληπτικού μίσους – Πρόσημο και στους νεκρούς!

 
 

Σταύρος Λυγερός

Οι θάνατοι του Ζακ Κωστόπουλου και του Κωνσταντίνου Κατσίφα -τόσο διαφορετικοί, αλλά και με κάποιους κοινούς παρονομαστές- επανέφεραν στην επιφάνεια ένα πρόβλημα, το οποίο συνεχώς οξύνεται. Πρόκειται για την ανάδυση ενός ιδεοληπτικού μίσους, το οποίο έχει φθάσει στο σημείο να βάζει ιδεολογικό πρόσημο και στους νεκρούς, ακυρώνοντας με ευκολία που τρομάζει αιώνιες ηθικές αξίες.

Δεν πρόκειται για ακραίες μειονότητες του περιθωρίου. Μια ματιά στα κοινωνικά δίκτυα δείχνει ότι το ιδεοληπτικό μίσος έχει προσλάβει διαστάσεις και αναβλύζει με μεγάλη ένταση. Προφανώς όσοι με τέτοιου είδους αναρτήσεις διεκδικούν μερίδιο στη δημοσιότητα δεν ταυτίζονται με την κοινωνία. Παραμένουν μία μειονότητα, αλλά μολύνουν τη δημόσια σφαίρα. Και γι’ αυτό έχουν ευθύνες οι θεσμικοί παίκτες.

Θέλω να υπενθυμίσω δύο περιστατικά που έλαβαν χώρα πριν επτά και πλέον χρόνια και τα οποία είχαν από τότε δείξει προς τα που διολισθαίνουμε. Στις 10 Μαΐου 2011, νωρίς το πρωί, κι ενώ πήγαινε να φέρει το αυτοκίνητό του για να μεταφέρει την ετοιμόγεννη σύζυγό του στο μαιευτήριο, ο Μανόλης Καντάρης σφαγιάσθηκε στο κέντρο της Αθήνας από δύο Αφγανούς και έναν Πακιστανό. Τον σκότωσαν για να του κλέψουν την κάμερα, με την οποία θα αποθανάτιζε το νεογέννητο. Το έγκλημα φορτίστηκε με τον βαθύ συμβολισμό που ανέμειξε τόσο δραματικά τον θάνατο με τη γέννηση.

Στη λάθος πλευρά

Το περιστατικό υπενθύμισε ότι η Αθήνα είναι μια “διχοτομημένη” πόλη και ότι όσοι ακόμα κατοικούν στη “λάθος” πλευρά (κυρίως λαϊκές τάξεις που δεν έχουν εναλλακτική λύση) εκθέτουν την προσωπική τους ασφάλεια σε καθημερινό κίνδυνο. Ο φόνος ενός τριαντάχρονου στην Πάτρα από Αφγανούς έναν χρόνο αργότερα έδειξε ότι το θλιβερό προνόμιο δεν το έχει μόνο η πρωτεύουσα. Επιβεβαίωσε, επίσης, ότι οι προβολείς της δημοσιότητας στρέφονται μόνο όταν έχουμε ακραία περιστατικά και όταν εξ αυτών προκαλούνται κοινωνικές αντιδράσεις.

Οι άρχουσες ελίτ είχαν γυρίσει την πλάτη στο πρόβλημα. Το ίδιο και τα ανώτερα αλλά και μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων. Ο εφιάλτης των γκετοποιημένων συνοικιών, άλλωστε, δεν ήταν δικό τους πρόβλημα. Στον δικό τους χώρο, η παράνομη μετανάστευση εμφανιζόταν με τη μορφή της φθηνής υπηρέτριας και του φθηνού κηπουρού, όχι με τη μορφή της εγκληματικής συμμορίας. Άκρατα ιδιοτελείς και κοντόθωρες, οι άρχουσες ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα δεν αντιλαμβάνονταν ότι η ανεξέλεγκτη μαζική παράνομη μετανάστευση λειτουργεί σαν καρκίνωμα που μεταλλάσσει τον κοινωνικό ιστό.

Το δεύτερο σοκ ήλθε το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, όταν ο διαδηλωτής Ιωάννης Καυκάς δέχθηκε πλήγματα από άνδρες των ΜΑΤ, τα οποία τον έστειλαν στην γκρίζα ζώνη μεταξύ ζωής και θανάτου. Δύο δράματα σε δύο ημέρες. Η δόση ήταν πολύ μεγάλη. Ωστόσο, η σφαγή του 44 ετών Καντάρη από τρεις παράνομους μετανάστες και ο βαρύτατος τραυματισμός του 31 ετών Καυκά από τα ΜΑΤ μόνο τυχαία γεγονότα δεν ήταν. Τα κυοφόρησαν οι επικρατούσες συνθήκες, και με αυτή την έννοια ήταν ζήτημα χρόνου να συμβούν.

Οι καθημερινές κλοπές, ληστείες, τραυματισμοί και ενίοτε βιασμοί στο κέντρο της Αθήνας δύσκολα έβρισκαν χώρο στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Ήταν, όμως, η αμείλικτη πραγματικότητα που προειδοποιούσε ηχηρά για το επερχόμενο φονικό. Εξίσου αναμενόμενο ήταν ότι η πρακτική αστυνομικών να χτυπούν λυσσασμένα με τα γκλομπ κεφάλια διαδηλωτών κάποτε θα επέφερε βαρύ τραυματισμό, ίσως και θάνατο. Το ότι ο Καυκάς τελικώς επέζησε ήταν ζήτημα τύχης.

Βιώθηκαν διαφορετικά

Το γεγονός ότι τα δύο δραματικά περιστατικά συνέβησαν με τόσο μικρή χρονική απόσταση ήταν μια σύμπτωση. Μια σύμπτωση, όμως, που συνδέει δύο όψεις βίας, οι οποίες απειλούν να τινάξουν στον αέρα ό,τι έχει απομείνει από την έννοια της ευνομούμενης Πολιτείας. Ήταν διπλή ακύρωση το γεγονός ότι, την ίδια στιγμή που το κράτος δεν εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών στην καρδιά της πρωτεύουσας, χρησιμοποιεί υπέρμετρη βία για να διαλύσει μια διαδήλωση, η οποία δεν είχε απειλήσει τη δημόσια τάξη.

Τα δύο αυτά περιστατικά δεν βιώθηκαν με τον ίδιο τρόπο από το σύνολο της κοινωνίας. Είναι αλάνθαστη απόδειξη παρακμής του δημοκρατικού φρονήματος ότι δυναμικές μειοψηφίες φόρτισαν με ιδεολογικό πρόσημο τα δύο αυτά δραματικά γεγονότα. Η σφαγή του Καντάρη χαλούσε το ιδεολόγημα που αποθεώνει την πολυπολιτισμική κοινωνία, το οποίο –στο όνομα του αντιρατσισμού– αρνείται να δει τις επιπτώσεις της μαζικής παράνομης μετανάστευσης κυρίως στη ζωή των λαϊκών τάξεων.

Στον κορμό της Αριστεράς, αυτός ο θάνατος προκάλεσε αμηχανία, δεν την βόλευε, ήταν εκτός ιδεολογικών προδιαγραφών! Μην μπορώντας, όμως, να τον παρακάμψει, τον απέκοψε από τις συγκεκριμένες συνθήκες και τον αντιμετώπισε σαν μεμονωμένο έγκλημα που θα μπορούσε να συμβεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει κάθε τέτοιο έγκλημα. Αντιθέτως, οι ακροδεξιοί εκμεταλλεύθηκαν την οργή που προκάλεσε η σφαγή για να προωθήσουν τη ρατσιστική ατζέντα τους. Εκείνες τις ημέρες κυνηγούσαν και ξυλοκοπούσαν όποιον μετανάστη βρισκόταν μπροστά τους.

Το αντίστροφο ακριβώς συνέβη με την περίπτωση Καυκά. Στον χώρο της Αριστεράς, η συναισθηματική αντίδραση ήταν έντονη. Βίωσαν τον τραυματισμό του σαν δικαίωση των καταγγελιών για την κρατική καταστολή. Αντιθέτως, στον χώρο της Δεξιάς τον αντιμετώπισαν περίπου σαν παράπλευρη απώλεια! Εξέφρασαν τη λύπη τους, αλλά δεν έβαλαν τον τόνο εκεί.

Οι διαφορετικές οπτικές, ως παράγωγα διαφορετικών ιδεολογιών, είναι αναπόφευκτες σε μια δημοκρατική κοινωνία. Υπάρχει, όμως, ένα όριο. Και αυτό το όριο έχει καταπατηθεί. Αδιάψευστη απόδειξη είναι ότι τότε τα δύο δραματικά περιστατικά είχαν χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για δύο αντίπαλες συγκεντρώσεις και συγκρούσεις, λες και η σφαγή του Καντάρη ανταγωνιζόταν τον βαρύ τραυματισμό του Καυκά!

Ζακ Κωστόπουλος και Κωνσταντίνος Κατσίφας

Ακόμα χειρότερο συνέβη με τους θανάτους του Ζακ Κωστόπουλου και του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Τα περιστατικά είναι γνωστά και δραματικά. Υπάρχει, ωστόσο, μία διαφορά. Στην περίπτωση του Καντάρη, ακόμα και όσοι υποστηρίζουν την ανεξέλεγκτη μαζική παράνομη μετανάστευση δεν μπορούσαν να στραφούν εναντίον του θύματος. Το θύμα ήταν ένας απλός άνθρωπος, χωρίς ιδεολογικό πρόσημο. Τόσο ο Ζακ Κωστόπουλος όσο και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, όμως, είχαν. Γι’ αυτό και έγιναν και μετά θάνατο στόχοι.

Ο πρώτος ανήκε στην κοινότητα των ομοφυλόφιλων και είχε δημοσίως υποστηρίξει τα δικαιώματά τους, γεγονός που -παρά, αλλά και λόγω των συνθηκών του θανάτου του- τον κατέστησε σύμβολο για τους κάθε είδους δικαιωματιστές. Αντιθέτως, το γεγονός ότι μπήκε στο χρυσοχοείο και εμφανώς ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, έδωσε σε πολλούς -όχι μόνο ακροδεξιούς ή υπερσυντηρητικούς- επιχείρημα για να παρακάμψουν τον βίαιο θάνατό του.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Κατσίφα. Το γεγονός ότι είχε λατρεία για την ελληνική σημαία, ότι διαπνεόταν από τον βορειοηπειρωτικό αλυτρωτισμό και επέλεξε να τα βάλει με την αλβανική αστυνομία, ουσιαστικά θυσιάζοντας τη ζωή του, τον κατέστησε για μία μερίδα Ελλήνων σύμβολο και ήρωα. Αντιθέτως, το γεγονός ότι -απαντώντας στην πρόκληση Αλβανού αστυνομικού- πήρε από το σπίτι του το καλάσνικωφ και πυροβόλησε στον αέρα (παρότι επέλεξε να μην σκοτώσει) τον κατέστησε σε μία άλλη μερίδα Ελλήνων ένα «ακροδεξιό εθνίκι», το οποίο βρήκε το τέλος που του άξιζε. Η ίδια η ηγεσία της ελληνικής αστυνομίας έσπευσε με τη γνωστή διαρροή της μισής αλήθειας να στιγματίσει ηθικά το νεκρό Κατσίφα!

Το ιδεοληπτικό μίσος έχει παροξυνθεί σε βαθμό που -όπως ανέφερα στην αρχή- να βάζει ιδεολογικό πρόσημο και στους νεκρούς, ακυρώνοντας αιώνιες ηθικές αξίες, τον ίδιο τον σεβασμό που όλοι οι πολιτισμοί έδειχναν προς το νεκρό. Επιστροφή, λοιπόν, σε μία ρητορικού χαρακτήρα εμφυλιοπολεμική βαρβαρότητα στη χώρα, η οποία γέννησε την «Αντιγόνη». Μία εμφυλιοπολεμική βαρβαρότητα, μάλιστα, η οποία καλλιεργείται σε μία πλασματική ιδεοληπτική βάση.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, η οποία υπέστη -και συνεχίζει να υφίσταται- οικονομική και κοινωνική καταστροφή μεγάλης κλίμακας. Σ’ αυτή τη χώρα, λοιπόν, αναδύεται δυναμικά το ιδεοληπτικό μίσος, επικαλύπτοντας ουσιαστικά με το νέο διχασμό το πραγματικό πρόβλημά της: το γεγονός ότι οι κλεπτοκρατικές πρακτικές των εγχώριων αρχουσών ελίτ οδήγησαν στη μεταμοντέρνα αποικιοποίηση της Ελλάδας, την οποία επέβαλε το ευρωιερατείο με τα Μνημόνια και τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.

https://slpress.gr/

Μια γυναίκα στην θέση του Προξένου του Γ.Π Κορυτσάς!

Σύμφωνα με πληροφορίες μας αλλά και όπως φαίνεται από ένα έγγραφο στην Διαύγεια θα έχουμε ως Πρόξενο στην Κορυτσά την κυρία Μαγδαληνή Νικολάου ΣΠΑ. Με την έρευνα μας στο ίντερνετ είδαμε πως η κ Νικολάου διατέλεσε ως πρόξενος στην Λειψία της Γερμανίας. Την καλωσορίσουμε και της ευχόμαστε καλή δύναμη στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει σε δύσκολες εποχές για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Πάντως το Ελληνικό Κράτος άφησε για 5 μήνες το Γ. Π Κορυτσάς χωρίς πρόξενο και αυτό ήταν κάτι που κατά την άποψη μας στοίχισε στην ομογένεια της Κορυτσάς. 

Πελασγός

Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς: «Έχουμε μια συνέχεια κακών επιλογών στις σχέσεις με την Αλβανία»

Με αφορμή την υπόθεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα, ο πρέσβης επί τιμή Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς αναλύει τις σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας, υπογραμμίζοντας τα στρατηγικά λάθη της Αθήνας. Παράλληλα, επισημαίνει μείζονες εμπλοκές στο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η υπόθεση Κατσίφα δημιουργεί νέες εντάσεις στις σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας. Κατ’ αρχάς θα ήθελα να μου πείτε τι θεωρείτε εσείς ότι συνέβη.

Δεν ήμουν παρών και δεν υπάρχουν άλλοι αυτόπτες μάρτυρες, πέραν των ειδικών δυνάμεων της Αλβανικής Αστυνομίας, της RENEA, που ήρθαν ειδικά για την υπόθεση αυτή από τα Τίρανα. Συνεπώς, δεν θα ήθελα να μπω στη λογική τού να αναζητήσουμε τι συνέβη. Όμως το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε έναν Έλληνα νεκρό, την ημέρα που στο κοιμητήριο στους Βουλιαράτες Έλληνες και Αλβανοί επίσημοι, μαζί, τίμησαν του Έλληνες νεκρούς που έπεσαν το 1940-1941 στον αγώνα κατά του φασισμού και του ολοκληρωτισμού. Θυμίζω, δε, ότι εκείνη την περίοδο ο ιταλικός στρατός χαιρετίστηκε απ’ όπου κι αν πέρασε στην Αλβανία. Στους Βουλιαράτες, λοιπόν, είχαμε δύο συμβάντα, τα οποία, παρ’ ότι απέχουν περίπου 78 χρόνια, έχουν πολλά κοινά σημεία: το ’40-’41 η Αλβανία ήταν εχθρική της Ελλάδας χώρα και χρειάστηκαν 77 χρόνια για να επιτρέψει η –εταίρος και σύμμαχος στο ΝΑΤΟ– σημερινή Αλβανία την αναζήτηση και τον ενταφιασμό των οστών των Ελλήνων πεσόντων. Τώρα, χρειάστηκαν δέκα μέρες για να δοθεί η σορός του φονευθέντος ομογενή στην οικογένειά του. Θα έλεγα ότι η Αλβανία ακόμα και σήμερα δείχνει να φοβάται τους νεκρούς μας, ενώ πρέπει να υπογραμμίσω ότι μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε ομόθυμη καταδίκη του συμβάντος –άλλο το τι θα βγάλει το πόρισμα της δικαστικής έρευνας–, ενώ στην Αλβανία οι πάντες, με πρώτο τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα, έσπευσαν να δείξουν πρωτόγονα και περιπαικτικά αισθήματα απέναντι σε έναν νεκρό.

Ξεφεύγοντας από αυτό καθαυτό το περιστατικό, γιατί θεωρείτε ότι η Αλβανία επιχειρεί να αυξήσει την ένταση προς την Ελλάδα, σε μια στιγμή, μάλιστα, που η Αθήνα επιχειρεί να κλείσει ζητήματα;

Η βούληση για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων με την Αλβανία δεν είναι σημερινή. Ήταν η πολιτική πολλών ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι αλήθεια ότι το 2016 άρχισε μια προσπάθεια επίλυσης των εκκρεμοτήτων μέσω ενός «πακέτου». Προσωπικά, θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια ήταν σωστή. Ωστόσο, στην πορεία της είδαμε να κάνουμε μονομερείς παραχωρήσεις –παροχές τις λέω εγώ– στην Αλβανία, χωρίς αντίστοιχα ανταλλάγματα. Η σημαντικότερη ήταν η συναίνεσή μας για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας με την Ε.Ε., η οποία αποτελεί μια κακή επιλογή, καθώς έγινε χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Δυστυχώς, έχουμε μια συνέχεια κακών επιλογών, διότι το 2014, επί ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε., συναινέσαμε στην επιλογή της Αλβανίας ως υποψήφιας προς ένταξη χώρας.
Προφανώς είμαι υπέρ των «παροχών», αλλά με ανταλλάγματα, τα οποία θα είναι συμφωνημένα, γραπτά και εγκεκριμένα από την αλβανική Βουλή, ειδάλλως η εμπειρία δείχνει ότι η Αλβανία θα υπαναχωρήσει. Για να απαντήσω, λοιπόν, στο ερώτημά σας, η Αλβανία δείχνει να μην είναι ευαίσθητη στις ενέργειες και πρωτοβουλίες της Ελλάδας, ακριβώς επειδή θεωρεί ότι η Ελλάδα, όταν κάνει κάτι χωρίς να ζητά αντάλλαγμα, το κάνει επειδή είναι σε θέση αδυναμίας. Πρέπει να πω ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς, αλλά τι δείχνουμε. Και σε σχέση με την Αλβανία διαχρονικά συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε σε θέση αδυναμίας, προφανώς όχι στρατιωτικής ή αμυντικής.
Εννοώ ότι για κάποιους λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω η Ελλάδα δείχνει διαρκώς ότι είναι σε θέση αδυναμίας. Απέναντι στην Αλβανία έχουμε αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα, αυτό της απόλυτης υπεροχής, της αλαζονικής υπεροχής και ταυτόχρονα του μεγάλου φόβου. Η καχυποψία είναι υπαρκτή και στις δύο χώρες, ωστόσο στην Αλβανία είναι η κυρίαρχη παράμετρος, η οποία επηρεάζει καταλυτικά τις διμερείς σχέσεις, και αυτό ξεκινά από το πολιτικό κατεστημένο της Αλβανίας, ειδικά δε στις κυβερνήσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ασφαλώς δεν έχει την ίδια μορφή, όμως είναι η συνέχεια του Εργατικού Κόμματος του Ενβέρ Χότζα. Θα μπορούσα να πω ότι οι σχέσεις μας είναι πιο προβλέψιμες όταν κυβερνά το Δημοκρατικό Κόμμα στην Αλβανία, αλλά αυτό θα πρέπει να το βάλουμε στη ζυγαριά των παραμέτρων. Σημειώνω, δε, ότι στις τελευταίες εθνικές εκλογές το Σοσιαλιστικό Κόμμα του κ. Έντι Ράμα πήρε ποσοστό άνω του 50% στις περιοχές όπου ζει η ελληνική μειονότητα, πλην Χειμάρρας. Συνεπώς, υπάρχει ένα πρόβλημα στην ερμηνεία των κινήτρων και των λόγων.
Όσον αφορά, δε, στον κ. Ράμα, πρέπει να πω ότι η προσωπική πεποίθησή του είναι ότι ο ισχυρός παίκτης στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ο παίκτης που πρέπει να έχει το πάνω χέρι, πρέπει να είναι η Αλβανία, και αυτό το βλέπουμε διαρκώς τα τελευταία πέντε χρόνια. Προβλέπω, δε, ότι θα συνεχίσει να συμβαίνει, ανεξαρτήτως των συμφωνιών που θα υπογραφούν ή δεν θα υπογραφούν μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Τι θεωρείτε ότι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση;

Κατά την άποψή μου, το βασικό θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να στηρίξει το κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Προφανώς Βορειοηπειρώτες ψηφίζουν (και ψηφίζονται) και (με) τα υπόλοιπα κόμματα της Αλβανίας, αλλά το κόμμα που εκπροσωπεί αυθεντικά τη μειονότητα είναι το κόμμα της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η τελευταία φορά που υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας συναντήθηκε με τον πρόεδρο του κόμματος ήταν πριν από δύο ή τρία χρόνια. Δηλαδή έχουν μεσολαβήσει εθνικές εκλογές, έρχονται δημοτικές και περιφερειακές εκλογές πολύ σημαντικές για το μέλλον των Ελλήνων υποψηφίων στη Χειμάρρα, και η Αθήνα δεν συνεννοείται με το κόμμα, δεν στηρίζει τις επιλογές του κυρίως στη Χειμάρρα. Τότε υπονομεύει τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η άσχημη παρένθεση θα κλείσει.

Για να αλλάξουμε θέμα, πού βρισκόμαστε με τη Συμφωνία των Πρεσπών;

Στο τελευταίο μου βιβλίο [σ.σ.: «Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία – Η Αυτοψία της Δύσκολης Συμφωνίας των Πρεσπών» (εκδόσεις Ι. Σιδέρης)] την ονομάζω «η δύσκολη συμφωνία», διότι προβλέπει έναν συγχρονισμό των εκατέρωθεν ενεργειών, ετεροχρονισμένο, ο οποίος όμως δεν εγγυάται ότι όλα θα γίνουν όπως τα λέει η συμφωνία. Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή έχουμε μια σοβαρή εμπλοκή, η οποία όμως ήταν απολύτως προβλέψιμη, παρ’ ότι δεν θέλησαν να το αντιληφθούν αυτό εκείνοι που διαπραγματεύτηκαν.
Το σοβαρότερο πρόβλημα: Στις 17 Ιουνίου στις Πρέσπες δύο κυβερνήσεις υπέγραψαν κοινή βουλήσει μια συμφωνία. Από την ημέρα της υπογραφής της έχουμε δύο διαφορετικές ερμηνείες, πριν καν κυρωθεί από τις δύο χώρες, σε θεμελιώδη ζητήματα της συμφωνίας, που αφορούν στην εθνότητα/εθνικότητα/υπηκοότητα και στη γλώσσα. Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τα ζητήματα αυτά ερμηνεύονται με σαφήνεια με τον συνδυασμό των άρθρων 1 και 7 της συμφωνίας. Ωστόσο, η κυβέρνηση Ζάεφ, αλλά και όλοι στα Σκόπια, λένε ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει μακεδονική γλώσσα και εθνότητα. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε πριν έρθει η συμφωνία για συζήτηση στη Βουλή –και μετά θα δούμε για την κύρωσή της– είναι ότι θα πρέπει τουλάχιστον να ξέρουμε ποια συμφωνία θα συζητηθεί. Δέχομαι καλόπιστα ότι θα είναι η δική μας ερμηνεία. Ωστόσο, η «αυθεντική» ερμηνεία της συμφωνίας έχει ήδη υπονομευτεί από την άλλη πλευρά. Πιστεύω ότι προτού η συμφωνία φτάσει στη Βουλή, θα πρέπει το ελληνικό κράτος να απαιτήσει μια ερμηνεία που θα ισχύει και για τις δύο χώρες. Θέλω να πιστεύω ότι θα είναι η δική μας.
Από κει και πέρα, μπαίνουμε στο δεύτερο πρόβλημα, ότι η ερμηνεία που δίνει η κυβέρνηση δεν έχει πείσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, αλλά και της Βουλής. Πώς θα σταθεί αυτή η συμφωνία, ακόμα και αν κυρωθεί; Κατά τη γνώμη μου, οι ηγέτες και οι ηγεσίες κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό και δεν παρασύρονται από τις δημοσκοπήσεις. Δηλαδή ηγούνται, καθοδηγούν και δεν έπονται. Όμως στην προκειμένη περίπτωση η σύγχυση που έχει προκαλέσει αυτή η συμφωνία έχει οδηγήσει στο να αντιτίθεται σε αυτήν περίπου το 60% και σε περιοχές όπως η Κρήτη το ποσοστό να φτάνει το 70%. Άρα αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Τρίτον, το άρθρο 36 του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, όπως είναι, αναφέρεται σε μακεδονικό έθνος πέραν της μακεδονικής κρατικής οντότητας. Υποτίθεται ότι αυτό το ζήτημα αντιμετωπίζεται με το άρθρο 1 της συμφωνίας, ωστόσο το άρθρο 36, όπως είναι, αν δεν προσαρμοστεί με όλα τα υπόλοιπα άρθρα της συμφωνίας, η άποψή μου είναι ότι την καταργεί. Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι οι προτάσεις Ζάεφ που υποβάλλονται στη Βουλή της ΠΓΔΜ ακολουθούν χρονοδιάγραμμα που δεν συνάδει με τα προβλεπόμενα της συμφωνίας. Συγκεκριμένα, ο Ζάεφ λέει ότι η αναθεώρηση των άρθρων του Συντάγματος της ΠΓΔΜ θα ισχύσει μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή και την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ. Αυτό δεν προβλέπεται στη συμφωνία. Άλλο να έχουμε καθυστερήσεις λόγω αντικειμενικών δυσκολιών –π.χ. πρόωρες εκλογές– και άλλο η ΠΓΔΜ να αλλάξει μονομερώς τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Πιστεύω ότι αυτά τα προβλήματα παρέχουν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα μια ύστατη ευκαιρία να βρεθεί ένας τρόπος αποδεκτός από την αξιωματική αντιπολίτευση, ώστε να μην έχουμε πρόβλημα αξιοπιστίας την επομένη των εκλογών. Δηλαδή θεωρώ ότι η σημερινή σοβαρή εμπλοκή σε τρία θεμελιώδη σημεία μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια ερμηνεία της συμφωνίας –που θα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της– που θα διευκόλυνε τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση να την επανεξετάσει.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κρατήσει το σοβαρό κεκτημένο της Συμφωνίας των Πρεσπών. Να κρατήσουμε το όνομα και όλες τις θετικές πρόνοιες που περιέχει και ταυτόχρονα να επιδιώξουμε τη μία και αποκλειστική ερμηνεία της, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της συμφωνίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τις νέες απαραίτητες ερμηνευτικές συμβατικές πρόνοιες που θα επικυρωθούν και από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ. Ανεξαρτήτως, δηλαδή, της κύρωσής της από τη σημερινή Βουλή

https://freesunday.gr/

Σάββας Καλεντερίδης: Ποιος φταίει για τα δεινά των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου

Ο Φίλιππας Παπαθανάσης, ένας από τους εθνομάρτυρες της Βορείου Ηπείρου, που έχασε τη ζωή του στα κολαστήρια του Ενβέρ Χότζα το 1952

Μετά το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, στο οποίο σταματήσαμε το προηγούμενο άρθρο μας, η Αλβανία πέρασε μια περίοδο δημοκρατίας (1925-1928) και στη συνέχεια ανέλαβε την εξουσία ο βασιλιάς Ζογκ Α΄ (1928-1939), ενώ από το 1927 η Αλβανία ήταν ντε φάκτο ιταλικό προτεκτοράτο. Ο Μουσολίνι αποφασίζει να ελέγξει απολύτως την Αλβανία και εισβάλλει με το στρατό του τις 7 Απριλίου 1939, προσαρτώντας την στην Ιταλία.

Τότε η Βουλή της Αλβανίας λαμβάνει την εξής απόφαση: «Το Βασίλειο της Αλβανίας αναγνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τα κράτη τα οποία θα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το Βασίλειο της Ιταλίας».

Η απόφαση αυτή της κήρυξης εμπόλεμης κατάστασης με την Ελλάδα πρακτικά υποστηρίχτηκε με τη συμμετοχή επτά ταγμάτων του αλβανικού στρατού στην επιχείρηση εισβολής του ιταλικού στρατού στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου 1940.

Το 1944 ο Ενβέρ Χότζα διακήρυξε την ακύρωση όλων των αποφάσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων, χωρίς όμως να εκδοθεί ποτέ σχετικός νόμος που να καταργεί το νόμο του εμπολέμου με την Ελλάδα, ενώ το 1992 η κυβέρνηση Μπερίσα ακύρωσε όλες τις αποφάσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος και επανέφερε εκείνες των κυβερνήσεων Ζογκ (Ζώγου). Αυτό στην ουσία σημαίνει ότι συνεχίζει να ισχύει τυπικά το εμπόλεμο που κήρυξε η Αλβανία εναντίον της Ελλάδας.

Μετά τη συμμετοχή της Αλβανίας στο πλευρό της Ιταλίας στον πόλεμο εναντίον της πατρίδας μας, η Ελλάδα με Βασιλικό Διάταγμα του Νοεμβρίου του 1940 τέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση έναντι της Αλβανίας.

Η Αλβανία από το 1944 μέχρι το 1992 έζησε ένα από τα πιο στυγνά κομμουνιστικά καθεστώτα, με την ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου να υφίσταται τα πάνδεινα και την Ελλάδα να είναι στην κυριολεξία απλός θεατής στην πολιτική εξολόθρευσης των Βορειοηπειρωτών. Στα κολαστήρια της φυλακής Σπατς σάπισαν στην κυριολεξία όσοι Έλληνες διεκδίκησαν τα δικαιώματα της μειονότητας. Για να μη μιλήσουμε για τους ομοϊδεάτες του Εμβέρ Χότζα στην Ελλάδα, που κατηγορούσαν «ως σαμποτέρ και όργανα του ελληνικού μοναρχοφασισμού», όσους Έλληνες τολμούσαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Ο Εμβέρ Χότζα πεθαίνει το 1985 και την εξουσία αναλαμβάνει ο Ραμίζ Αλία, ο οποίος ασκεί μια κάπως πιο χαλαρή πολιτική, σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Βρισκόμαστε στο 1987 και οι δύο χώρες τυπικά είναι αμοιβαίως σε εμπόλεμη κατάσταση.

Τότε, και ενώ έχει υποφέρει τα πάνδεινα η ελληνική μειονότητα της Β. Ηπείρου, ενώ δικαιούται αυτονομία με βάση το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο δεν έχει ακυρωθεί, η ελληνική κυβέρνηση προβαίνει σε μια ακατανόητη πράξη. Χωρίς να εξασφαλίσει τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας και χωρίς να απαιτήσει την ταυτόχρονη άρση του εμπολέμου από πλευράς Ιταλίας, προσφέρει «δώρο» στον δικτάτορα Ραμίζ Αλία την άρση του εμπολέμου. Αυτό έγινε με σχετική απόφαση του υπουργικού συμβουλίου την 28/8/1987, με πρωτοβουλία και σχετική εισήγηση του τότε υπουργού Εξωτερικών Κάρολου Παπούλια.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, τον Ιούλιο του 1992 η κυβέρνηση Μπερίσα ακυρώνει όλες τις αποφάσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος και επαναφέρει τις αποφάσεις των ...

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news