Η ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ - 22 Νοεμβρίου 1940 - Çlirimi i Korçës nga forcat naziste- 22 Nëntor 1940

Pas marrjes së Korçës ushtarët helene ndjekin meshën. 

Η ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ `Η ΙΧ μεραρχία συνέχισε καί τήν άλλη μέρα (19 Νοεμβρίου) τίς προσπάθειές της. Μέ τό 65 σύνταγμα κινήθηκε έπι­θετιχώς πρός τήν διάβασι Ντάρζας καί, πρός τό βράδυ, επέτύχε νά καταλάβη ένα ύψωμα στά βόρεια τής διαβάσεως αυτής. Μέ τό 25 σύνταγμα, έδρασε ή μεραρχία κατά μήκος τής πρός βορράν κορυφο­γραμμής τον Μάροβα. Τέλος μέ τμή­ματα τού 18 και 23 συνταγμάτων τής ΧΙΙΙ μεραρχίας επετέθη πλευριχώς καί μετωπικώς καί κατώρθωσε νά. σημειώ­·ση καί άλλα εδαφικά κέρδη. Μ' αύτόν τόν τρόπο, οί εχθρικές δυ­νάμεις παν βρίσκονταν επάνω στόν Μά­ραβα καί συγκεκριμένως στό νότιον σκέ­λος τής στενωποϋ Τσαγχόνι,.. περιεσφίγ­γοντο άπό νότον, πλευρών καί μετωπικώς άπό τήν μεραρχία αύτή. Λόγω, όμως, τής πυκνής δμίχλης, ή δραστηριότης τής ΙΧ μεραρχίας, τήν άλλη μέρα (20 Νοεμβρίόυ) περιωρίσθη­κε σέ μικροεπιχειρήσεις 'γιά τήν βελτί­ωσε τών θέσεων, πού ειχαν ήδη κατα­χτηθή. Τό 65 σύνταγμα κινήθηκε σέ έπίθεσι εναντίον τών όψωμάτων πρός τά· δyτικά τού Λάτο, νοτιότερα τής Ντάρ­ζας, "γιά νά διευχόλυνθή ή μετωπική ε­πίθεσις τού συγκροτήματος Κ. Βορειότερα τα 32 σύνταγμα κατέλαβε τό υψωμα Χό­στιτσε καί τό 33 σύνταγμα τής ΧΙ μεραρχίας τό χωριό Μπαμπάν. "Ετσι ή περέσφιξις τον έχθρον, στά νότια τής διαβάσεως Τσαγχόνι, έγινε ακόμα πιό στενή καί ασφυχτική, καί έ- πομένως, ή πτώσις τής τοποθεσίας πε­ρισσότερο βέβαιη. 'Επειδή, όμως, οι Ιταλοί αμύνονταν έντονα στα νότια τής Ντάρζας, τό Γ' Σώμα Στρατού διέθεσε στήν ΙΧ μεραρχία ένα τάγμα τού 22 συν­τάγματος καί τήν ομάδα άναγνωρέσεως τής ΧΙΙΙ μεραρχίας, γιά νά "χρησιμοποιηθούν στήν Πρόπα πρός ύπαστήjριξι τού αγώνος, στόν όποίον εΙχεν άποδυθή τό συγκρότημα Κ. Μιά πολύ πυκνή όμίχλη ελάττωνέ τήν ορατότητα καί τό πρωί τής 20 Νοέμβρίου_ Μ' όλον τούτο, τό 53ό σύνταγμα τής Χ μεραρχίας δρούσε ζωηρά πρός τήν κα­τεύθννσι Ντάρζά—Μπομπόστιτσα, βοη­θόύμενο καί από τά πυρά αυτομάτων _ ό­πλων, 'όλμων καί ουλαμού τού 65 συν­τάγματος Παπαβασιλείου. Η μάχη εξελιχθηχε ευνοϊκα. και το μεσημέρι περίπου, τμήματα τοϋ ΙΙ τάγματος τού 27- προωθήθηκαν στό ϋψωμα. 1700, -στά νότια τής Μπίγκλας, ένω τα τμή­ματα τοϋ·. V τάγματος τού 53 προχώρη σαν πρός τό Σχίλ, στά δυτικά τού Σβέ­τε 'Ατανάς. `Η Ιταλική δύναμις . πού ύπήρχεν έχεί άνετράπη ύστερα άπο "μικρή προσπάθεια καί, πρός τό βράδυ, ό αγώ­νας έληξε μέ την έπιχράτησι τών έλλη­νικών όπλων. Ή Ιταλική αεροπορία σημείωσε τήν ήμέρα αύτή πολύ μέτρια δράσι. 'Εξ άλλου τό γενικό στρατηγείο γνωστοποίησε πρός τό Τ.Σ.Δ.Μ. μιά πληροφορία γιουγχο­σλαβιχής πηγής, σύμφωνα μέ τήν ό­ποία μιά Ιταλική φάλαγξ, πού έκτινό­ταν σέ μήκος είκοσι χιλιομέτρού, έκι­νείτα άπό τήν Κορυτσά πρός τό Πόγρα­δετς. Τήν πληροφορία αυτή μετέδωσε ό αξιωματικός διοικητής τού γιουγχο­σλαβιχοϋ μεθοριακού φυλακίου τού `Ο­σίου Ναούμ. 'Ολα τά σημεία έδειχναν πώς ή τελευ­ταία μέρα γιά τήν ολοκλήρώση τής κατα­λήψεως τον Μόροβα· — Ιβάν, καί γιά τήν άπελεύθερωσι τής Κορυτσάς, εΙχε ξημερώσει. Τά Γ' Σώμα Στρατου με­τέδιδε τις πληροφορίες του αύτές πρός τις ύπό τις διαταγές του μεραρχίες, καί άκομα μετέδιδε τήν έντύπωσί του ότι ό έχθράς βρισκόταν στήν τελευταία φά-σι του τής αντιστάσεώς του έπί τού Μό­ροβα. Και έδινε τις άναγκαίες διαταγές γιά νά μήν έπιτραπή στούς - Ιταλούς νά απαγκιστρωθούν χωρις ενόχλησι. 'Η νύχτα τής 21 πρός τήν 22 Νοεμ­βρίου πέρασε ήσυχη και άδιαταρακτη σέ όλους σχεδόν τούς τομείς τού μετώπου. Τό πρωι, άπό όλα τά σημεία τής γραμμής ϋπήρχαν πληροφορίες γιά άπραξία. Τό γενικό στρατηγείο μετέδωσε έκπομπη τού ραδιοφωνικού σταθμού τού Βερο­λίνου, σύμφωνα μέ τήν όποία -ή Κορυ­τσά εΙχεν έγχαταλειφθή άπό τον ήττή θέντα Ιταλικόν στρατό. ' H ΙΧ μεραρχία 'διατάχθηκε νά έτοεμάση καί να άποστεί­λη ένα τάγμα γιά τήν κατοχή καί τήν φρούρηση τής Κορυτσάς, ένώ το ΧΥ με­ραρχία διετάσσετο νά έχη έτοιμα απο­σπάσματα άπό ένα σύνταγμα πυροβο­λικού καί μιά ορειβατική μοίρα, πού νά μπορούν τέσσερες ώρές μετά τήν λήψι τής διαταγής νά κινηθούν πρός έχμετάλ­λευσι τής επιτυχίας. ''Ετσι κατελήφθησαν τό 'Ιβάν καί η Σβέντζα άπό τά τμήματα τής ΧΥ μεραρχίας, πού δρούσαν βορείως τού Δε βόλη, ένω τά τμήματα πού δρούσαν στα νοτια τού ποταμού αυτού κυριευαν το Τσαγκόνι και τό ύψωμα 1136. `Η ΙΧ μεραρχία προώθησε τήν διάταξί της στις χαμηλότερες δυτικές κλι­τύες τού Μόροβα, διέταξε τό ΙΙΙ τάγμα τού 32 συντάγματος νά προχω­ρήση νοτιοδυτικώς τής Κορυτσάς, γιά τήν εξασφάλισε τής καλύψεως τής δια­τάξεώς της, και έστειλε τό Ι τάγμα τού συντάγματος, πού τό ενίσχυσε μέ ένα λόχο τού Ι τάγματος τού 27 συντάγμα­τος, νά κάταλάβη τήν πόλι τής Κορυ­τσάς. `Η Γ' όμάς αναγνωρίσεως είχεν ύπερ­βή τήν στενωπό Τσαγκόνι και έφθασε στήν περιοχή Σεμπλάχ, άπό όπου έ­ξέπεμψεν αναγνωρίσεις πρός τά βορείως τής λίμνης δρομολόγια, πού τά βρήκε αδιάβατα, γιατι οί Ιταλοί είχαν φρον­τίσει νά καταστρέψουν τις γέφυρες τού Δεβόλη. Στις 5.45' άκρηβώς, τό απόγευμα μπή­καν στήν πόλι τής Κορυτσάς τά άνήκοντα στό απόσπασμα τής ΙΧ μεραρχίας Ι τάγμα τού 53 συντάγματος τού Παλαιο­δημόπουλου και ό λόχος τού Ι τάγματος τού 27 συντάγματος, τού. Σιακαβάρα, μέ άντεπρόσωπο τής διοικήσεως τον Δ. Χατζήν. Τό απόσπασμα άνήγγειλε μ' αυτό τό λακωνικό μήνυμα τό γεγονός στην μεραρχία: «ΙΧ μεραρχίαν, ώρα 17.50'. Διεν­θυνσιν πεζικού. 'Αναφέρω ώραν 17.45' σήμερον τό ύπ' έμέ απόσπασμα είσελθόν Κορυτσάν, άπrλενθέρωσε τα.την. Σ ννταγ ματά ρχης  Μπεγ έτη ς» . "Ετσι ή Κορυτσά, τό όρμητήρεο τών Ιταλών πρός τήν Φλώρινα κατ τήν Θεσ­σαλονίκη, περιήρχετο για τέταρτη .φορά στά χέρια τών έλλήvων. Χίλιοι πεντακόσιοι περίπού αίχμάλωτοι, πολλά πυ­ροβόλα κάθε διαμετρήματος και άπειρο πολεμικό ύλικό κάθε ειδους άπετέλεσαν τήν πλούσια συγκομιδή τού Γ' Σώματος Στρατού άπό τήν μεγάλην τον αύτή επιτυχία, πού κατήγαγε εναντίον δυνά­μεων κατά πολύ ανωτέρων, οί όποίες ήταν ταμπουρωμένες σέ μιά αμυντική 'τοποθεσία ύποδειγματικώτατα ώργα­νώμένη, πού έπροστατευετο φυσικώς κατ γιά τήν έκπόρθησι τής όποίας χρειά σθηκε νά. πολεμήση πολύ σκληρά ό έλ­ληνικός στρατός. `Η αγαπημένη πόλις δέχθηκε τόν έλ­ληνικό στρατό κυριολεκτικά πλημμυρι­σμένη στις ελληνικές σημαίες. Μεγάλη δοξολογία τελέσθηχε στόν μητροπολι­τικο ναό για την περιφανή εκεινη ελληνική νίκη, καί οί κάτοικοι, έλληνες καί αλβανοί, συγχαίρονταν ό ένας τόν άλλον γιά τό εύτυχισμένο περιστατικό. Εν τό μεταξύ, οί έγκατασταθείσες στήν πόλι οι ελληνικές αρχές έπετυχαν - έκ­πληκτιχές πράγματι έξακρεβώσεις πλη­ροφοριών. 'Επί δεκαχοκτώ ολόκληρους μήνες, έλεγαν οί έξακρβωθείσες πληρο­φορίες, οί ίταλοί της Κορυτσάς προετοι­μάζονταν πυρετωδώς. Καί όσοι μπορού­σαν νά παρακολουθούν αύτές τις εργασίες, καταλάβαιναν ότι ό πόλεμος εναντίον τής Ελλάδος έπέκειτο. `Η Κορυτσά ειχε μεταβληθει σέ ένα κολοσσιαίο κέν­τρο εφοδιασμού, πού μπορούσε νά ικα­νοποιήση τις ανάγκες σέ κάθε τί ενός μεγάλου εκστρατευτικού σώματος. Οί στρατιωτικές έγκαταστάσεις στήν πόλι αύτή καί οί μεγάλες οχυρώσεις στόν Μό­ροβα καί στό 'Ιβάν δέν μποροϋσαν μέ κανένα μέτρο νά χαρακτηρησθούν σάν απλά έργα προκαλύψεως. 'Έδειχναν αντίθετα ότι έπρόχεcτο γιά τήν οργά­νωση ένάς ισχυρότατου ορμητηρίου, πού εΙχε σάν αντικειμενικό του σκοπό τήν Μακεδονία καί όπως έλεγαν οι ίταλοί ά­ξιωματικοί σέ διάφορα φιλικά καί συγ­γενικά των πρόσωπα, μέ τά όποία - έπι­κοινωνούααν, καί τά Δαρδανέλλια πέ­ραν αυτης. Εξ άλλου, πολλοί άλβανοί καί έλ­ληνες πρόκριτοι ειχαν φυλακισθή άπο τις ίταλικές, άρχές, γιά νά απελενθερω­θούν τώρα, μέ τήν εiσοδο τών έλληνι­κών _στρατευμάτων στήν πόλι. Οί ίτα­λοί αιχμάλωτοι ήταν πραγματικά άν­βρώπινα ράκη. `Ικέτευαν τόν οίκτο τών ελλήνων στράτιωτών, γιατί ειχάν τόσο τρομοκρατηθή, ώστε νόμιζαν πώς και εκείνοι θά τούς κακοποιούσαν. Καί δέν πίστεύαν σχεδόν στά μάτια τούς, όταν έβλεπαν τήν καλή μεταχείρισι, τής ό ποίας έτύγχαναν. Οί πιό πολλοί καταφέρονταν εναντίον τών ήγετών τους καί ισχυρίζονταν πώς στήν 'Ιταλία κανένας δέν ηθελε τό πόλεμο, στόν. όποίο η χώρα τούς ειχε συρθή γιά νά ίκανοποιη­θούν τά μεγαλομανή σχέδια τον Μουσ­σολίνι. "Οσο γιά τά ιταλικά τμήματα. πού είχαν ύποχωρήσει καί έχαταλείψεε τήν πόλι καί τήν περιοχή της, αύτά φρόντισαν καί λεηλάτησαν καί πυρπόλησαν τά χω­ριά τού Μόροβα, πού οί κάτοικοί τους, έπtατρέφοντες τά εύρισκαν ριγμένα σέ ερείπια. Τό ανακοινωθέν τού Γενικού Στρατη­γείου γιά τήν ήμέρα αύτη, πού άνήγ­γελλε τήν κατάληψι τής Κορυτσάς, ήταν συντεταγμένο ώς έξής. : "Kaτa τήν σημερινήν ήμέραν τά στρα­τεύματά μας έπέτυχον τήν όλοκλήρωσιν τής καταλήψεως τον ορεινού όγκου τού Μόροβα, τήν κατάληψι τον όρους 'Ι βάν καί τού αύχένος Κάφ—έ—Καρίτ. Κατελήφθη ή Κορυτσά. Νοτιώτερον, εις ταν τομέα τής Πίνδου, τά στρατεύματά μας κατέλαβον τα Λε­σκοβίκι καί έπροχώρησαν πέραν τής 'Ερ­σέκας και Μπόραβας. Είς τήν "Ηπειρον τά στρατεύματά μας άνακατέλαβον τήν πόλιν τών Φιλιατών καί απώθησαν τον έχθρον πέραν τών συ­νόρων. `Η άεροπορέα έβομβάρδισεν έχθρικάς φάλαγγας έν- υποχωρήσει μετά μεγάλης επιτυχίας, παρά τήν δραστηρίαν άντί­δρασιν τής εχθρικής άεροπορίας. Κατά τήν μάχην τής Κορυτσάς, ·τις διήρκεσεν επί εννέα ημέρας, τά στρατεύ­ματά μας, παρά τήν ίσχυροτάτην άν­τίδρασιν τής εχθρικής αεροπορίας, κα­τήγαγον λαμπράν νίκην, άνατρέψαντα μεγάλης . δυνάμεις τον έχθρον, έγκατε­στημένας έπί οχυρών θέσεων, ένισχυομέ­νων έν πολλοίς ύπο ανθεκτικών οργανώ­σεων έκ σιδηροπαγούς σκυροδέματος με­τά συρματοπλεγμάτων. Τήν Κορυτσάν τήν ύπερήσπιζαν αί έξής δυνάμεις : ή 11 μεραρχία αλπινι­στών Τριεστένο, ή 19 μεραρχία Βενέ-­τσια, ή 29 μεραρχία Π ιεμόντε, ή 49 με­ραρχία Πάρμα, ή 53 μεραρχία 'Αρέ­τζο, τά ανεξάρτητα τάγματα Τομόρι καί Ταραμπός, τά 109 , καί 166: τάγματα .μελανοχιτώνων, τo 4  σννταγμα  Βερσαλ­λιέρων, Τo 101 τάγμά πολυβόλων θέ­σεων, διαθέτουσαι έπίπλέον  ως σύμπλη­ρωματικά, καί πολλάς πυροβολαρχίας βα ρεος πυροβολικου καί σημαντικόν άριθ­μον αρματων μάχης. Ο κατά τήν μάχην περιελθόντες ες χείρας μας αιχμάλωτοι καί τά κυριευ­-θέντα ύλικά δέν κατεμετρήθησαν είσέτι. 'Οσον άφορά τούς μέχρι τούδε, άτιά τής έναρξεως των έπιχειρήσεων καί έφ' όλου τού άλβανικού μετώπου, περιελ­θόντας είς χείρας μας αιχμαλώτους καί τα κιριεθεντα υλικά, οι μεν πρώτοι α­νέρχονται εις μεγάλον άριθμόν άξιωμα­τικων καί χιλιάδας οπλιτών, τά δέ ύλι­κά ες 80 έλαφρά καί βαρέα πυροβόλα, 55 αντιαρματικά πυροβόλα, ύπέρ 300 έλαφρά καί βαρέα πολυβόλα, 20 άρματα μάχης, ϋπέρ τά - 250 αύτοκίνητα, ύπέρ τάς 1500 μοτοσυκλέττας καί ποδήλατα και σημαντικας ποσότητας πυρομαχικών, καυσίμων, ύματισμού, καί έτέρον ύλι­κού πάσης φύσεως». Πηγή: Η ιστορία του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-1941 σελ 327-330. © Πελασγός Κορυτσάς

Çlirimi i Korçës nga forcat naziste. Divizioni i IX-të  vazhdoi dhe ditën tjetër (19 Nëntor) përpjekjet e tij. Me batalionin e 65-të, sulmoi, drejt kalimit të Dardhës dhe nga mbrëmja, arriti që të pushtonte lartësinë në veri të saj. Me batalionin e 25-të, veproi divizioni përgjatë saj në veri të majës së vargmalit të Moravës. Në fund me pjesë të batalionit të 18-të dhe 23-të të Divizionit të XIII  u krye një sulm anësor dhe ballor dhe arriti që të realizonte disa fitore në terren. Në këtë mënyrë, forcat armiqësore që gjendeshin mbi Moravën dhe konkrretisht në pjesën jugore të ngushticës së Cangonjit  po rrethoheshin  nga jugu, si nga ana ballore dhe ajo anësore nga ky divizion. Por, për shkak, të mjegullës së dendur, aktiviteti i divizionit të IX-të, ditën tjetër (20 Nëntor) u kufizua në veprime ushtarake të vogla për përmirësimin e pozicioneve që ishin tashmë në kontrroll. Divizioni i 65-të lëvizi për sulm kundër lartësisë në perëndim të Latos më në jug të Dardhës "që të mund të bëhej më i lehtë sulmi ballor i konstruktit K. Më në veri Batalioni i i 32-të zotëroi lartësinë e Hoçishtit dhe batalioni  i 33-të i Divizionit të XI në fshatin Baban. Kështu rrethimi i armikut, në jug të ngushticës së Cangonjit u bë dhe më e ngushtë dhe më e vështirë, dhe si rrjedhim rrënia e pozicionit më e sigurt. Por, mqs, italianët mbroheshin fort në jug të Dardhës Trupi i III-të i Ushtrisë vuri në dispozicion Divizionin e IX një batalion të regjimentit të 22-të  dhe të grupit të zbuluesve të Batalionit të XIII që të përdoreshin në Propa në mbështetje të luftës, në të cilën merrte pjesë struktura K.  Një mjegull shumë e dendur zvogëlonte shikimin dhe në mëngjes të 20 Nëntorit me gjithë këto, regjimenti i 53-të i Divizionit të X vepronte fort në drejtim të vijës Dardhë -Boboshticë, të ndihmuar dhe nga zjarri i  armëve automatike e të gjyleve të skuadriljes së regjimentit të 65-të Papavasiliu. Beteja u zhvillua pozitivisht dhe pothuajse nga dreka , pjesë të batalionit të II-të, të 27-ës ecën pëpara në lartësinë 1700, në jug të Bigllës, ndërsa pjesë të  batalionit të V-të të 53-eshit për nga Skil, në perëndim të Sveti Atanasit. Forca italiane, që ishte atje  përmbys pas "një përpjekje të vogël dhe nga mbrëmja beteja përfundoi me mbizotërimin e armëve helene. Aeroporia Italiane gjatë kësaj dite pati një aktivitet tepër mesatar. Ndër të tjera komanda e përgjithshme informoi tek T.S.D.M një informacion nga një burim jugosllav, sipas të cilit një autokolonë italiane, që shtrihej në gjatësi 20 km, po  drejtohej nga Korça për në Pogradec. Këtë informacion e transmetoi oficeri në kombandë e pikës kufitare të Oshënar Naumit. Të gjitha pikat  tregonin se dita e fundit për të përfunduar pushtimin e Moravës -Ivan dhe për çlirmin e Korçës kishte gëdhirë. Trupa e III-të ushtarake transmetonte këto informacione drejt divizioneve nën urdhërat e saj, dhe gjithashtu krijonte përshtypjen që armiku ishte në fazën e tij të fundit të rrezistencës të tij në Moravë. Gjithashtu jepte urdhërat e nevojshëm që të mos iu lejohej italianëve që të shkëputeshin pa shqetësim. Nata e 21 për 22 Nëntor kaloi e qetë dhe pa probleme në të gjitha, pothuajse pikat e frontit. Në mëngjes, nga të gjitha pikat e frontit kishte informacione për mungesë lëvizjeje. Komanda e përgjithëshme transmetoi një emision radiofonik të Berlinit, sipas të cilit - Korça ishte braktisur nga ushtria e mundur Italiane.  Divizioni i IX-të u urdhërua që të përgatitë dhe të dërgojë një batalion për zotërimin dhe ruajtjen e Korçës, ndërsa divizioni i XY u urdhërua që të ketë fragmente  nga një regjiment artilerie dhe një skuadër alpinistësh, që të mundeshin në katër orë pas marrjes së urdhërit të lëvizin për të shfrytëzuar suksesin. Kështu u vendosën në zotërim Ivani dhe Zvesda nga pjesë të divizionit XY, i cili vepronte në veri të Devollit, ndërsa pjesë që vepronin në jug të këtiju lumi morënnë zotërim Cangonjin dhe lartësinë 1136. Divizioni i IX zhvendosi  rënditjen e saj në pllajat më të ulëta të Moravës, urdhëroi batalionin e III-të të regjimentit të 32-të që të përparonte në jugperëndim të Korçës që të siguronte mburojë të vendosjes së saj dhe dërgoi Batalionin e I-rë të regjimentit të cilin e përforcoi me pjesë të batalionit i të regjimentit të 27-të që të merrte në zotërim qytetin e Korçës. Grupi i tretë i zbuluesve  kishte kaluar ngushticën e Cangonjit dhe mbërriti në zonën e Zëmblakut nga ku dhe kreu misione zbulimi në rrugët në veri të liqenit, ku dhe të gjitha i gjeti të pakalueshme sepse Italianët ishin kujdesur që të shkatërronin urrat e Devollit. Në orën 5:45 fiks mbasdite hynë në qytetin e Korçës pjesë që iu përkisnin divizionit të IX, batalionit I të regjimentit të 53-të të Papadhimopoulos dhe kompania e batalionit I të regjimentit të 27, të Siakavaras, me përfaqësues të komandës Dh Hatzi. Kjo përfaqësi shpalli këtë mesazh lakonik tek Divizioni "Divizioni i IX, ora 17:50 Komanda e këmbësorisë. Raportoj ora 17:45 sot nën kryesinë time një përfaqësi hyri në Korçë dhe e çliroi atë.    Kolonel Begeti". Kështu Korça, pikënisja e Italianëve drejt Follorinës dhe Thessalonikit binte për herë të katërt në duart e helenëve. 1500 pothuajse rrobër, shumë armë të rënda të diametrave të ndryshme dhe material i pafund luftarak të çdo lloji ishin përfitimet e pasura së Trupës së III-të të ushtrisë nga ky sukses i madh që u arrit ndaj forcave shumë më të mëdha, të cilat ishin të vendosura në një vendodhje mburojë dhe të organizuar në mënyrë shëmbullore e cila ruhej në mënyrë natyrale dhe për mundjen e së cilës u desh që të lufonte shumë ashpër ushtria helene. Qyteti i dashur priti ushtrinë helene me gjithë kuptimin e fjalës të mbytur nga flamujt grekë. Një dhoksologji e madhe u krye në Mitropoli për atë fitore krenare helene, dhe banorët, grekë dhe shqiptarë, përgëzonin njëri-tjetrin për këtë ngjarje të  lumtur. Në të njejtën kohë, autoritetet greke në qytet arritën në kohë shumë të shkurtër të siguronin të dhëna në veçanti tepër të sakta. Për 18 muaj me radhë, thoshin këto informacione të sigurta, italianët e Korçës përgatiteshin vazhdimisht. Të gjithë ata sa mundën që të shikonin këto përgatitje, e kuptonin që lufta kundër Greqisë po afronte. Korça ishte  kthyer në një qëndër kolosale furnizimit, ku mund të kënaqte nevojat, në çdo gjë, për një ushtri të madhe.  Këto impiante ushtarake në këtë qytet dhe fortifikimet  në Moravë dhe në Ivan nuk mundeshin me asnjë masë që të quheshin si vepra të thjeshta mbrojtjeje. Tregonin të kundërtën, se bëhej fjalë për organizimin e një baze ushtarake tepër të fortë që kishte si qëllimin e tij kryesor Maqedoninë dhe siç thoshin oficerët italianë tek persona të ndryshëm të afërt me të cilët komunikonin dhe përtej Dardaneleve. Përtej të gjithave, shumë udhëheqës shqiptarë dhe grekë ishin burgosur nga autoritetet italiane që të lirohen tani me hyrjen e ushtrisë helene në qytet. Rrobërit italianë ishin me të vërtetë lecka njerëzore. Përgjëroheshin për mëshirën e ushtarëve helene, sepse ishin terrorizuar kaq shumë, sa kujtuan se ata do t'i keqtrajtonin . Pothuajse nuk ju besonin syve kur shikonin trajtimin e mirë të cilin patën. Më të shumtët prej tyre akuzonin udhëheqësit e tyre dhe pretendonin se në itali askush nuk e donte luftën, në të cilën vendi i tyre kishte hyrë që të kënaqte planet megalomane të Musolinit. Për sa i përket pjesëve të ushtrisë italiane që ishin tërhequr dhe kishin braktisur qytetin dhe zonën rreth saj, ato u kujdesën që të plaçkisin dhe të djegin fshatrat e Moravës të cilat banorët e tyre kur u kthyen i gjetën të kthyera në gërmadha. Deklarata e Komandës së Përgjithshme të Ushtrisë për këtë ditë që lajmëroi marrjen e Korçës ishte e formuluar si mëposhtë: "Gjatë ditës së sotme forcat tona arritën që të përfundojnë zotërimin e vëllimit malor të Moravës, zotërimin e malit Ivan dhe të Qafës së Qarit. U vendos nën zotërim dhe Korça. Më herët në pjesën e Pindit, forcat   tona morën në zotërim  Leskovikun dhe përparuan përtej Ersekës dhe Borovës. Në Epir forcat tona rimorën qytetin e Filiatës dhe shtynë armikun  përtej kufijve. Aeroporia bombardoi  forcat armiqësore  në tërheqje e sipër me sukses, mgjth reagimin e fortë të aeroporisë armiqësore. Gjatë betejës së Korçës, e cila zgjati nëntë ditë, forcat tona ushtarake, pavarësisht reagimit tepër të fotë të aeroporisë armiqësore, arritën një fitore të madhe, duke përmbysur  forcat e shumta të armikut të cilat ishin të vendosura në pozicione të fortifikuara, të përforcuara në më të shumtën e rasteve me beton të lidhur me hekur  dhe rrjeta  teli. Korçën e mbronin forcat e mëposhtme: Divizioni i 11-të i alpinistëve Triesteno, Divizioni i 19-të i Venecias, Divizioni i 29 të Piemonte, Divizioni i 49-të Parma, Divizioni i 53-të Aretzo,  Batalionet Tomorri dhe Tarabosh*  Batalionet e Këmishëzinjëve 109 dhe 166, Regjimenti i 4-ët Versalieron, Batalioni i 101-të i pozicioneve mitraliere, e cila funksiononte si mbështetje dhe shumë bateri të artilierisë së rëndë dhe një numër i madh mjetesh të blinduara. Armiqtë që gjatë betejës ranë në duart tona si rrobër por dhe materialet e konfiskuara nuk u numëruan atje për atje. Përsa iu përket atyre, rrobërve dhe materialeve, që  kanë rënë në duart tona nga fillimi i fushatës ushtarake deri tani në të gjithë frontin shqiptar,  përsa iu përket të parëve janë të shumtë në numër oficerët dhe me mijëra ushtarët, ndërsa materialet ushtarke në 80 armë zjarri të rënda dhe të lehta, 55 armë anti-tank dhe mbi 300 mitraliozë të rëndë  e të lehtë 20 tanke, mbi 250 automjete, mbi 1500 motoçikleta dhe biçikleta dhe një numër i madh municionesh,  karburanti, veshjesh, dhe material tjetër i çdo lloji" * Batalinet Tomorri dhe Tarabosh përbëheshin nga shqiptarë. Burimi: Historia e Luftës Italo-Greke 1940 -1941 fq 327-330 Përktheu Përgatiti Pelasgos Koritsas.

Ο Αλβανός Λιουμπόνια και ο Έλληνας Γραμματικάκης για τον Κατσίφα

O Φατός Λιουμπόνια (Fatos Lubonja), ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της μετακομμουνιστικής αλβανικής διανόησης, αποτελεί αναμφίβολα το πιο σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς στην ακανθώδη και βραδυκίνητη πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία. Αν και υπήρξε γόνος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της προνομιακής ελίτ του καθεστώτος Χότζα, καταδίκασε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια την προσωπολατρία και την υποκρισία του δικτάτορα, γεγονός για το οποίο διώχθηκε απηνώς και καταδικάστηκε σχεδόν ισόβια.

Αποφυλακίστηκε μαζί με τους τελευταίους πολιτικούς κατάδικους της κομμουνιστικής Αλβανίας έπειτα από δεκαεφτά χρόνια εγκλεισμού στα δύο πιο κακόφημα κάτεργα του χοτζικού καθεστώτος, το στρατόπεδο-ορυχείο εξόρυξης χαλκού του Σπατς και τη φυλακή του Μπουρρέλι. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, εμπλέκεται ενεργά στο κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ορίζεται εκπρόσωπος της Αλβανίας στην Διεθνή Επιτροπή του Ελσίνκι.

Το 1994, μαζί με μια ομάδα διανοουμένων και νέων καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων ήταν αρχικά και ο μετέπειτα πρωθυπουργός Έντι Ράμα, εκδίδει το περιοδικό Përpjekja (Προσπάθεια) το οποίο εστιάζει σε ζητήματα πολιτικής σκέψης, φιλοσοφίας, ιστορίας και κουλτούρας διαμορφώνοντας, για δύο και πλέον δεκαετίες, τις συνθήκες ανάδυσης μιας ρηξιγενούς αναθεώρησης της ταυτότητας της μετακομμουνιστικής Αλβανίας αποκαθαρμένης από τις συσσωρευμένες στρεβλώσεις του κομμουνιστικού παρελθόντος.

Οι λογοτεχνικές του μαρτυρίες γύρω από τις συνθήκες εγκλεισμού στα αλβανικά γκουλάγκ έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα πολωνικά, τα γερμανικά και κυρίως στα ιταλικά όπου και τιμήθηκε με το μεγάλο λογοτεχνικό βραβείο «Alberto Moravia», το 2002. Είναι, επίσης, ευρύτερα γνωστός ως ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ένας από τους εξέχοντες πολιτικούς αναλυτές της σύγχρονης Αλβανίας.

Μανιχαϊστική σχιζοφρένεια

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύτηκε στη Γκαζέτα Πανοράμα (16/11/2018), ο Λιουμπόνια σχολίασε όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα στη χώρα εξαιτίας της αδικαιολόγητης εκτέλεσης του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τις δυνάμεις RENEA, περιστατικό το οποίο χαρακτηρίζει ενδεικτικό της «πολιτισμικής χρεοκοπίας» της χώρας και της αποτυχημένης μετακομμουνιστικής πορείας προς την κατάκτηση των ευρωπαϊκών ιδεωδών.

Θεωρεί επίσης ότι το περιστατικό στάθηκε αφορμή να εκδηλωθεί ένα είδος «μανιχαϊστικής σχιζοφρένειας» στην Αλβανία οι ρίζες της οποίας θα πρέπει να αναζητηθούν στην εκφυλιστική παράδοση του εθνικο-κομμουνιστικού παρελθόντος. Σχετικά με τις δηλώσεις Ράμα, τις χαρακτήρισε «πολύ χαμηλού επιπέδου» από τις οποίες μπορεί κανείς να διαπιστώσει ποια βήματα προόδου έχουν σημειωθεί γενικά στη χώρα.

Θεωρεί επίσης υποκριτικό το δεύτερο σχόλιο του Ράμα ότι «εμείς επιδείξαμε ανωτερότητα και δεν ενδώσαμε στις προκλήσεις των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της κηδείας»: Γιατί δεν επέδειξαν ανωτερότητα οι αλβανικές αρχές και με το νεαρό Κατσίφα συλλαμβάνοντάς τον και όχι εκτελώντας τον; Ο Λιουμπόνια εξετάζει το περιστατικό εστιάζοντας σε τρία σημεία.

Η δολοφονία σημείο-σημείο

Κατά πρώτον, παροτρύνει τους συμπατριώτες του να αναρωτηθούν τι μπορεί να συνέβη στο μυαλό αυτού του νέου ανθρώπου που τον ώθησε να καταφύγει στη χρήση του όπλου, ποιες είναι οι πηγές ενός τέτοιου μίσους κατά της αλβανικής αστυνομίας, αν έχει υποστεί προηγουμένως κάποιου είδους ταπείνωση κτλ. Η επιθετική του ενέργεια αλλά και η συνολική υποστήριξη προς το πρόσωπό του από σύσσωμη την Ελληνική Μειονότητα, θα πρέπει να προβληματίσουν την αλβανική κοινωνία σχετικά με την ποιότητα του κράτους που έχουν δημιουργήσει τόσο για τους ίδιους τους Αλβανούς όσο και για τους Έλληνες Μειονοτικούς που είναι παράλληλα αλβανοί πολίτες.

Σε αυτό το σημείο υπενθυμίζει ότι πάνω από τους μισούς πολίτες της χώρας επιθυμούν διακαώς να την εγκαταλείψουν εξαιτίας ακριβώς της διαπλοκής του πολιτικού συστήματος με το οργανωμένο έγκλημα. Προτρέπει επομένως τους συμπατριώτες του να εκδηλώσουν τον πατριωτισμό τους μεριμνώντας για τη διαμόρφωση ενός σοβαρού και πολιτισμένου κράτους και όχι μισώντας τους εθνικά αλλογενείς.

Κατά δεύτερον, εστιάζοντας στο ίδιο το συμβάν και την τραγική του κατάληξη, καταδικάζει την απόπειρα τερατοποίησης του Κατσίφα από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας και από τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης που τον απογύμνωσαν από κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό αντί να ασχοληθούν όχι μόνο με τα κίνητρα που τον ώθησαν σε μια τέτοια ακραία ενέργεια, αλλά ούτε ακόμη και με τις συνθήκες θανάτου του: Αν δηλαδή οι δυνάμεις RENEA πήραν κάποια εντολή «από πάνω» να τον σκοτώσουν ή αν τον σκότωσαν έτσι από μόνοι τους, «κάνοντας του κεφαλιού τους».

Καταδικάζει επίσης τη συνύφανση της εκτέλεσης Κατσίφα με ένα ακατανόητο αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας διάχυτο στον αλβανικό τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αναφορές του τύπου «Δεν μπορούμε να αφήσουμε να μας προκαλεί ένας έλληνας», «Καλά του κάνανε του κ***έλληνα» κ.τ.λ. Εμμένοντας στην τραγική κατάληξη του συμβάντος, ο Λιουμπόνια αναρωτιέται το αυτονόητο: Γιατί δε συνελήφθη απλώς για να οδηγηθεί στη συνέχεια στη δικαιοσύνη εφόσον ήταν πασιφανές ότι δεν είχε καμία απολύτως πρόθεση να σκοτώσει τους αστυνομικούς;

Το τρίτο σημείο, κατά τον Λιουμπόνια, που πρέπει να προβληματίσει τους συμπατριώτες του, με αφορμή την υπόθεση Κατσίφα, είναι το γεγονός ότι όσο ένας λαός είναι ανεκτικός, στα όρια της συναίνεσης, με την άσκηση βίας και ταπεινωτικών συμπεριφορών κατά των μειονοτήτων από τις δυνάμεις κρατικής καταστολής -είτε αυτές οι μειονότητες είναι Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Αλβανοί, Ελληνες, Σέρβοι, ομοφυλόφιλοι κ.τ.λ- τόσο πιο πολύ πιθανό είναι αυτή η κρατική βία να στραφεί το ίδιο αλύπητα και κατά των πλειονοτήτων.

Το ερώτημα Γραμματικάκης

Υπάρχουν ωστόσο σημεία τα οποία πρέπει να προβληματίσουν και την ελληνική κοινή γνώμη. Είναι απορίας άξιον αν οι εκπρόσωποι εκείνοι της εγχώριας μεταπολιτευτικής αριστεράς που τάχθηκαν με πρωτόγνωρη θέρμη στο πλευρό της αλβανικής αστυνομίας και θεώρησαν ότι οι δηλώσεις Ράμα ήταν ένα μάθημα πολιτισμού και πατριωτικής ανωτερότητας, καταφέρουν μέσα από τις θέσεις του πιο ευφυούς παρατηρητή της σύγχρονης Αλβανίας να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της αλαζονικής ιδεοληπτικής αστοχίας τους σχετικά με την υπόθεση Κατσίφα. Είναι η ίδια εκείνη «αριστερά» που με την ίδια θέρμη έπαιρνε κάποτε το μέρος του Ενβέρ Χότζα πιστεύοντας ότι οι «Έλληνόφωνοι Νοτιοαλβανοί» ζούσαν στο σοσιαλιστικό τους παράδεισο –και ίσως εξακολουθούν να το πιστεύουν.

Και κάτι ακόμη. Πριν από λίγες ημέρες η Ευρωβουλή απέρριψε την πρόταση του Έλληνα ευρωβουλευτή Νότη Μαριά για ειδική συζήτηση σχετικά με τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα και την παραβίαση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Μεταξύ των Ελλήνων ευρωβουλευτών που καταψήφισαν τη συγκεκριμένη πρόταση ήταν και ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της ελληνικής διανόησης, ο κ. Γιώργος Γραμματικάκης, συγγραφέας των βιβλίων ‘Η κόμη της Βερενίκης’, ‘Η αυτοβιογραφία του φωτός’, κ.α. Θα πρέπει και εμείς να αναρωτηθούμε τι συνέβη στο μυαλό του κ. Γραμματικάκη και τήρησε μια τέτοια επιθετική στάση απέναντι στη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, οι συνθήκες της οποίας ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί από την αλβανική αστυνομία.

Ακολούθησε απλώς την κομματική γραμμή ή «έκανε του κεφαλιού του»; Ποια ήταν τα στοιχεία εκείνα τα οποία υπέδειξαν στην επιστημονική αλλά και ανθρωπιστική του κρίση πως ο νεκρός δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα ακραίο εθνικιστικό στοιχείο που πήγαινε γυρεύοντας; Δεν τον προβλημάτισε καθόλου πως μια ολόκληρη μειονότητα, που τυχαίνει να είναι και ελληνική, ταυτίστηκε μαζί του ζητώντας μόνο τη δικαίωση; Είχε υπόψη του πράγματι κάποια στοιχεία σχετικά με το περιστατικό ή ήταν απλώς το συνειδησιακό κριτήριο ενός αβυσσαλέου αριστερισμού που τον εμπόδισε να δει πέρα από «ένα οπλισμένο εθνίκι»;

Και πώς είναι δυνατόν, την ίδια στιγμή, ένας Αλβανός διανοούμενος (Φυσικός κι εκείνος) να δει στο πρόσωπο του νεαρού Κατσίφα πέρα από «έναν οπλισμένο κ***έλληνα» και να παροτρύνει και τους συμπατριώτες του να κάνουν το ίδιο; Μπορεί, είναι η απάντηση, γιατί ο συγκεκριμένος Αλβανός διανοούμενος ξέρει πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η «αυτοβιογραφία του φωτός» μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

πηγη:slpress.gr / Αχιλλέας Σύρμος
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

«Ο Αλβανικός Στρατός απαντά στην Ελλάδα: Είμαστε έτοιμοι για πόλεμο, η νίκη είναι δική μας σε κάθε περίπτωση!»

Οι ένοπλες δυνάμεις της Αλβανίας είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν πιθανή επίθεση από τον ελληνικό στρατό. 

Ενώ η Αθήνα έχει προσθέσει  δυνάμεις στα σύνορα με την Αλβανία και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, δήλωσε ότι ένα τμήμα του ελληνικού στρατού δεν αναγνωρίζει τα σύνορα με την Αλβανία, ο αλβανικός στρατός είναι ευέλικτος  να ανταποκριθεί σκληρά σε κάθε είδους πρόκληση ή συμβατική επίθεση, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα.

Σε έγγραφο του (αλβανικού) υπουργείου Άμυνας παρουσιάζονται όλα τα δυνατά σημεία του στρατού των Σκιπτάρων (ushtrisë shqiptare) σε σχέση με τους στρατούς των χωρών της περιοχής.

Για απάντηση σε οποιαδήποτε απειλή που μπορεί να προέρχεται από την Ελλάδα ή ακόμη και από τη Σερβία, το Υπουργείο Άμυνας λέει ότι ο Στρατός των Σκιπτάρων (αλβανικός στρατός) είναι έτοιμος και με πολύ υψηλό ηθικό.

Σύμφωνα με το έγγραφο, οι ένοπλες δυνάμεις έχουν εξελιχθεί σε μια επαγγελματική δύναμη με στοιχεία μάχης και υποστήριξης μάχης, βάσει των προβλεπομένων σεναρίων.

Οι δυνάμεις έχουν εκσυγχρονισθεί  για να συμμετάσχουν σε ένα ευρύ φάσμα πολέμου και σε καθήκοντα μη πολέμου, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, σε άγνωστες περιοχές και δύσκολες καιρικές συνθήκες και συνθήκες εδάφους, όπως σημειώνεται.

Το έγγραφο αναφέρει ότι ο αλβανικός στρατός είναι εξοπλισμένος με μοντέρνους σχεδιασμούς και καταρτίσεις, σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα.

Το δημοσίευμα παρουσιάζει φωτό ορισμένων εγγράφων του υπουργείου Άμυνας με τη σχετική αναφορά.

Pamfleti.net, Korrieri.com. al,  Dardaniasacra.com

--

The Hellenic Information Team

               

  Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το  © Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος  Ἐχέδωρος

- https://www.echedoros-a.gr

Η Κορυτσά το χειμώνα!!!- Korça në dimër!!!

Ο μετανάστης-προπαγανδιστής και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»

 
Νεφέλη Λυγερού

Στο κόκκινο παραμένουν οι ελληνοαλβανικές σχέσεις μετά την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα, παρά το γεγονός ότι παρασκηνιακά διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών με σκοπό πάντα την υπογραφή του διμερούς Συμφώνου. Το σχετικό σχέδιο είναι από τις αρχές του καλοκαιριού σε φάση ολοκλήρωσης, αλλά οι υπογραφές δεν μπήκαν. Κυρίως, λόγω της άρνησης του προέδρου της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα, ο οποίος επικαλέσθηκε το γεγονός ότι δεν υφίσταται Συνταγματικό Δικαστήριο για να άρει την απόφαση ακύρωσης της συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που είχε λάβει προ δεκαετίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εκτός από τη διαδικαστική ένσταση του προέδρου Μέτα, τα Τίρανα προσπάθησαν να παίξουν ένα παιχνίδι δυστοκίας, με σκοπό να αποσπάσουν ό,τι μπορούν πριν πέσουν οι υπογραφές. Τώρα, υποστηρίζουν πως με το Σύμφωνο πρέπει «να λυθεί το θέμα άπαξ διά παντός μεταξύ των δύο χωρών», αλλά δεν χαμηλώνουν τους τόνους. Εκτός του ότι Έλληνες πολίτες που πήγαν σε κηδεία συμπατριώτη τους συνελήφθησαν, κρατήθηκαν και δέχτηκαν ψυχολογική και σωματική βία από την αλβανική αστυνομία, το αλβανικό κράτος επί δύο εβδομάδες κατακρατούσε τη σορό του Κωνσταντίνου Κατσίφα, παραβιάζοντας κάθε ηθική αρχή.

Υπενθυμίζεται πως την επομένη της κηδείας του 35χρονου ομογενούς εκδόθηκε ανακοίνωση του υφυπουργού Εσωτερικών Σάντερ Λέσι, με την οποία χαρακτήρισε αναπιθύμητους 52 Έλληνες που παρευρέθηκαν στην κηδεία. Στην ανακοίνωση δεν κατονομάστηκαν οι 52 Έλληνες. Ωστόσο, τους καταλογίστηκαν εχθρικές και οργανωμένες ενέργειες σε βάρος της Αλβανίας και δηλώσεις ενάντια στη συνταγματική τάξη, την εθνική ασφάλεια και τη δημόσια ειρήνη.

Πιο συγκεκριμένα, το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών, υπερασπιζόμενο την απόφαση αυτή, έκανε λόγο για «απαράδεκτη, χυδαία και επικίνδυνη πρόκληση». «Αυτοί οι 52 αλλά και άλλοι που ακόμη εξετάζονται από στις δυνάμεις ασφαλείας σχετικά με τις εξτρεμιστικές ενέργειες στο χωριό Βουλιαράτες, δεν θα μπορέσουν να εισέλθουν στην Αλβανία για το χρονικό διάστημα που προβλέπεται από το νόμο», ανέφερε η ανακοίνωση, η οποία καταλήγει: «Κανείς δεν πρέπει να εκλάβει τη σοφία για αδυναμία και κανένας ξένος δεν μπορεί να παραβαίνει τον νόμο, χωρίς να αντιμετωπίζει στις συνέπειες του νόμου, αλλά και να μην σέβεται τις παραδόσεις της χώρας».

Χλιαρή στάση

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επέλεξε να μην ρίξει λάδι στη φωτιά. Απάντησε με μία χλιαρή ανακοίνωση: «Στην ευαίσθητη αυτή συγκυρία αναμένουμε η Αλβανία να απέχει από δηλώσεις και ενέργειες που επιβαρύνουν το κλίμα των σχέσεων μας. Προσβλέπουμε σε ουσιαστικές διευκρινίσεις για τη σημερινή απόφαση των αλβανικών αρχών να κηρύξουν, μαζικά, ανεπιθύμητους 52 Έλληνες πολίτες. Παραμένουμε προσηλωμένοι στην οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, αλλά περιμένουμε το ίδιο και από τους γείτονες», καταλήγει.

Ως ανταπάντηση, ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ευθαρσώς πως τα Τίρανα θα ανακοινώσουν και νέο κατάλογο ανεπιθύμητων, καλώντας μάλιστα την Αθήνα να καταδικάσει όλα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της κηδείας του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Εξάλλου, με συνεχείς παρεμβάσεις και προειδοποιήσεις προς την Ελλάδα, ο ίδιος ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα επιχείρησε να κρατήσει ζωντανή την εθνικιστική ατζέντα του. Μία ατζέντα που στρέφεται κυρίως εναντίον στις χώρας μας, τη στιγμή που η Αθήνα επιχειρεί να ρίξει τους τόνους και να προωθήσει τις διαπραγματεύσεις για το Σύμφωνο, πριν έρθει η ώρα η ΕΕ να αποφασίσει για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Αλβανία.

Όπως είναι γνωστό, μέσω των σόσιαλ μίντια, ο Αλβανός πρωθυπουργός είχε σπεύσει να χαρακτηρίσει γαϊδούρια, γουρούνια και ορεσίβιους όσους παραβρέθηκαν στην κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Το πιο αξιοπερίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι μερίδα των ελλαδικών ΜΜΕ έσπευσε να αντιστρέψει το νόημα των δηλώσεων και να αποδώσει στον Έντι Ράμα πρόθεση κατευνασμού μέσω «μαθημάτων αληθινού πατριωτισμού»(!), όπως γράφτηκε σε κάποια από αυτά.

Η παρέμβαση Καπλάνι

Αυτό τουλάχιστον προέκυψε μετά από μία αλλοιωμένη μετάφραση των δηλώσεων Ράμα από τον Αλβανό δημοσιογράφο Γκαζμέντ Καπλάνι, γνωστό και μη εξαιρετέο για τις δραστηριότητές του κατά τη διάρκεια της πολυετούς παραμονής του στην Ελλάδα. Ας σημειωθεί ότι παρενέβη από την Βοστώνη, που ζει και –σύμφωνα με τα λεγόμενά του– εργάζεται σαν καθηγητής.

Και επειδή ο συγκεκριμένος γνωρίζει άπταιστα την αλβανική, όσο και την ελληνική γλώσσα είναι πραγματικά απορίας άξιο η παράφραση ή ελεύθερη μετάφρασή του. Ενδεικτικά, τις βρωμερές υπάρξεις των Ελλήνων τις μεταφράζει μίζερες υπάρξεις, το φέρετρο σαν νεκρόφιλους, ενώ αυθαιρέτως ισχυρίζεται ότι οι χαρακτηρισμοί γαϊδούρια, γουρούνια κλπ αφορούν μόνο τα μέλη της Χρυσής Αυγής που ήταν στην κηδεία του Κατσίφα και όχι το σύνολο των παρευρισκομένων.

Αυτό δεν προκύπτει από την ανάρτηση του Αλβανού πρωθυπουργού, αλλά ο Γκαζμέντ Καπλάνι, ως άριστος προπαγανδιστής, φρόντισε να κάνει πιο εύπεπτο το εμπόρευμά του. Έφθασε, πάντως, στο σημείο να χαρακτηρίσει «αντιεθνικιστική» τη δήλωση Ράμα! Παρά την ομολογουμένως φιλότιμη προσπάθειά του, ο ίδιος ο Έντι Ράμα τον εξέθεσε. Το ίδιο βράδυ εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή όπου επανέλαβε την ίδια ακριβώς φρασεολογία.

Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος-συγγραφέας έχει πολλάκις εκφράσει την απέχθειά του για το ελληνικό κράτος, χαρακτηρίζοντάς το εκδικητικό, κυνικό και απεχθές. Ενδιαφέρον αν σκεφτεί κανείς ότι στο κράτος αυτό εισήλθε παράνομα, νομιμοποιήθηκε εκ των υστέρων, έκανε το διδακτορικό του στο Πάντειο, αρθρογραφούσε στα ΝΕΑ και κυρίως είχε δική του εκπομπή στο κρατικό ραδιόφωνο με παχυλό μισθό.

Ο μονομερής αντιεθνικισμός και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»

Ενώ δείχνει απέχθεια σε οποιαδήποτε έκφραση πατριωτικού αισθήματος εκ μέρους των Ελλήνων, μεταφράζοντάς το σαν εθνικισμό, έσπευσε να υπερασπιστεί τους Αλβανούς μαθητές, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της πενθήμερης μαθητικής εκδρομής τους στην Κέρκυρα, τραγούδησαν εθνικιστικό τραγούδι για τη «Μεγάλη Αλβανία», στο οποίο αναφέρεται ότι η Κέρκυρα είναι αλβανική!

Ιδού το σχόλιο του Γκαζμέντ Καπλάνι: «Φυσικά, αν ήταν Βρετανοί τουρίστες που θα τους κατουρούσαν τα σκαλιά του ξενοδοχείου, ή θα τους κούναγαν στα μούτρα τα γενετικά τους όργανα δεν θα τολμούσαν ποτέ να τους διώξουν. Ο ραγιάς Βαλκάνιος ενοχλείται μόνο από το τσακίρ κέφι του άλλου ραγιά Βαλκάνιου. Σε κάθε περίπτωση, σε αυτούς που έδιωξαν τα παιδιά εύχομαι να δουν στον ύπνο τους αετούς (προφανώς παραπέμπει στον αλβανικό αετό)να τους κλέβουν το ιμαμ μπαιλαντί από το στόμα…» .

Ο Καπλάνι ανήκει στην ομάδα εκείνη που υποστηρίζει ότι η εθνική ομοιογένεια των κρατών, όπως την γνωρίζαμε, πρέπει να πάψει να υπάρχει. Αυτό, βεβαίως, δεν ισχύει για την πατρίδα του την Αλβανία. Στο παρελθόν, άλλωστε, έχει υποστηρίξει ότι δεν υπάρχουν Έλληνες, αλλά απόγονοι Αλβανών και Σλάβων. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι διάφοροι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του εθνομηδενισμού τον έχουν βάλει κορώνα στο κεφάλι τους!

Μπορεί να πυροβολούν σε κάθε ευκαιρία όλα όσα θεωρούν ελληνικό εθνικισμό, αλλά είναι έτοιμοι να καταπιούν αμάσητα και να αναπαραγάγουν ακόμα και τον πιο χοντροκομμένο αλβανικό εθνικισμό-μεγαλοϊδεατισμό! Σύμφωνα με πληροφορίες, πάντως, οι ελληνικές αρχές είχαν αρνηθεί να του δώσουν την ελληνική υπηκοότητα, επειδή τον θεωρούσαν συνδεδεμένο με αλβανικές υπηρεσίες.

Το δώρο Κοτζιά στην Αλβανία

Όπως προαναφέραμε, οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή Συμφώνου συνεχίζονται και επί των ημερών του Αλέξη Τσίπρα στο υπουργείο Εξωτερικών. Χάρτες και πληροφορίες για τεχνικές λεπτομέρειες που αφορούν τη συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Αλβανίας-Ελλάδας παρουσίασε τελευταία ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Ντίτμιρ Μπουσάτι. «Η Ελλάδα συνειδητοποίησε πως έφτασε η ώρα για μια τέτοια συμφωνία», πρόσθεσε. Είναι η πρώτη φορά που Αλβανός αξιωματούχος μιλάει δημόσια τόσο καθαρά για συμφωνία. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα Τίρανα δέχθηκαν υποδείξεις και από τις ΗΠΑ και από την ΕΕ.

Σύμφωνα με τους χάρτες του Αλβανού υπουργού, η νέα οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, που έχει υπάρχει στο σχέδιο συμφωνίας, διαφέρει ουσιαστικά από την οριοθέτηση που είχε συμφωνηθεί και υπογραφεί προ δεκαετίας. Για την ακρίβεια, τώρα η Ελλάδα παραχωρεί μία αρκετά μεγάλη θαλάσσια έκταση στην Αλβανία. Τότε, είχε παρέμβει παρασκηνιακά η Άγκυρα και με μερικά εκατομμύρια ευρώ είχε οδηγήσει το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας να ακυρώσει την υπογεγραμμένη από τις δύο κυβερνήσεις συμφωνία. Κεντρικό ρόλο στο να τορπιλιστεί η συμφωνία είχε παίξει ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Έντι Ράμα, ο οποίος είχε αναπτύξει προνομιακές σχέσεις με τον Ταγίπ Ερντογάν.

Η προ δεκαετίας συμφωνία οριοθέτησης στηρίχθηκε στην αρχή της μέσης γραμμής και βέβαια αναγνώρισε ότι τα κατοικημένα ελληνικά νησιά βορείως της Κέρκυρας έχουν πλήρη επήρεια, όπως προβλέπει η διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν διέψευσε τον αλβανικό χάρτη, η προς υπογραφή νέα οριοθέτηση περιέχει σοβαρή έκπτωση εκ μέρους της Ελλάδας. Την έκπτωση είχε κάνει ο Νίκος Κοτζιάς και όλα δείχνουν πως θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτό παρά την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα και παρά τις προκλητικές δηλώσεις του Έντι Ράμα.

https://slpress.gr/

Βούλιαξε το ελληνικό κύρος στους Βουλιαράτες

 

Αλέξανδρος Μαλλιάς

Δεν ήμουν παρών στους Βουλιαράτες. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν άλλοι αυτόπτες μάρτυρες του φονικού πέραν των ειδικών δυνάμεων της αλβανικής αστυνομίας, που ήλθαν ειδικά από τα Τίρανα. Ούτε μπορώ να γνωρίζω ποιός έδωσε την διαταγή. Γνωρίζοντας όμως την δομή της διοίκησης και την αλυσίδα των εντολών, ειδικά την Κυριακή 28 Οκτωβρίου στα Τίρανα, πιθανολογώ ότι η απόφαση ήταν πολιτική. Ολόκληρη η Αλβανία, πολιτικός κόσμος, ΜΜΕ και απλοί πολίτες, επικρότησαν ομόθυμα την πολιτική έκφραση της εκ των υστέρων επικρότησης του φονικού, όπως διατυπώθηκε γραπτώς από τον πρωθυπουργό κύριο Έντι Ράμα στις 28 Οκτωβρίου 2018.

Χρειάστηκαν δέκα μέρες για δοθεί η σορός του φονευθέντος ομογενή στην οικογένειά του. Όπως συμβαίνει και με τους νεκρούς Έλληνες του Έπους του 1940-41, η Αλβανία ακόμα και σήμερα δείχνει να φοβάται τους νεκρούς Έλληνες. Μου έκανε αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε ομόθυμη καταδίκη του φονικού, ανεξαρτήτως τού πορίσματος της δικαστικής έρευνας (στην Αλβανία) για το περιεχόμενο του οποίου δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες.

Η εικόνα της Ελλάδος ήταν απογοητευτική μεν, αντιπροσωπευτική δε της σημερινής μας κατάστασης. Το πρώτο στοιχείο που αναδείχθηκε μέσα από τις αντιδράσεις μας ήταν η διαφωνία με την διαφορετική ιδεολογία, νοοτροπία και ίσως τον παράτολμο χαρακτήρα του νεκρού. Τα Τίρανα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι πολλοί στην Ελλάδα προτίμησαν να λάβουν θέση με βάση την ιδεολογία, την ιδεοληψία και την κομματική ταυτότητα. Η στάση αυτή που στην Ελλάδα προφανώς κάποιοι την θεωρούν ως «ένδειξη ανωτερότητας και ιδεολογικο-πολιτισμικής υπεροχής» στην Αλβανία ερμηνεύεται ως αδυναμία.

Σε περίπτωση που ό μη γένοιτο είχαμε ένα ανάλογο φονικό στην Ελλάδα με θύμα Αλβανό πολίτη, καμιά κυβέρνηση της Αλβανίας και κανένας πολιτικός της γειτονικής μας χώρας δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να κρίνει το θύμα προτάσσοντας την ιδεολογία και την κομματική του ταυτότητα. Για την Αλβανία είναι πρώτα από όλα Αλβανός. Ανεξάρτητα τυχόν εγκληματικών ενεργειών του στην Ελλάδα, θα είχε από την Αλβανία διαφορετική μεταχείριση.

Αυτή είναι μία θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Η διαφορά αυτή αντιδράσεων αντανακλά όσο και αν φαίνεται περίεργο την περί ισχύος πεποίθηση των γειτόνων μας που στηρίζεται στο μέτρο της αποφασιστικότητας. Δεν συμμερίζομαι τις οξύτατες λεκτικές συναισθηματικές και συνθηματικές αντιδράσεις στην Ελλάδα που κατά κανόνα κρατούν μερικές ώρες ή έστω ημέρες. Αποστρέφομαι επίσης τις ανεδαφικές και επιπόλαιες συνθηματικές κραυγές -δυστυχώς ακούστηκαν και τέτοιες – για «δυναμική» αντίδραση. Ακριβώς διότι αντιλαμβάνομαι τι εννοούν. Μόνο δειλοί και ανεύθυνοι προτάσσουν τα συνθήματα και τις ανεξέλεγκτες κραυγές μέσα στα ασφαλή τείχη της Αθήνας.

Το ανησυχητικό τρίπτυχο

Το αντίτιμο της δικής τους ανευθυνότητας καταβάλλουν πάντοτε κάποιοι στην Μειονότητα και στις Δομές της. Οι ωσεί παρόντες είναι οι μόνιμοι απόντες. Εκείνο που λείπει στην Ελλάδα διαχρονικά σε σχέση με την γειτονική Αλβανία είναι η σταθερότητα πολιτικής, η αποφασιστικότητα και η συνέπεια. Αντίθετα περισσεύουν οι κραυγές, τα συνθήματα και τα πυροτεχνήματα. Ανάβουν λάμπουν για λίγο και μετά σβήνουν. Μένει μόνο το σκοτάδι. Τίποτε άλλο.

Η Αλβανία, μια χώρα που βγήκε από το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα πριν τρείς δεκαετίες περίπου και αυτοκαταστράφηκε εκ νέου το 1997, μπορεί να αντλήσει θετικά συμπεράσματα ακόμη μία φορά για την διαχείριση εκ μέρους των κυβερνητών της μίας κρίσης με την Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και ένα ανησυχητικό τρίπτυχο το οποίο θα ήθελα να αναδείξω:

1. Η Ελλάδα έδειξε πάλι ότι στερείται μηχανισμού έγκαιρης και έγκυρης πληροφόρησης ακόμη και σε ευαίσθητες εκτός συνόρων μας περιοχές.
2. Στερείται θεσμικού μηχανισμού διαχείρισης κρίσεων αλλά και της προς τούτο βούλησης.
3. Η συμπεριφορά μας έχει τα αντίστροφα του επιδιωκομένου αποτελέσματα ειδικά στις σχέσεις μας με την γειτονική Αλβανία. Αυτό θα φανεί πάλι σε πρώτη ευκαιρία.

https://slpress.gr/