Η Τουρκία δεν επιτρέπει την εκμάθηση της Αλβανική Γλώσσας, η Ελλάδα το επιτρέπει αλλά εδώ την βλέπουν ως εχθρό - Turqia nuk lejon shkollën shqipe- Greqia e lejon por këtu është armik!

Turqia nuk lejon shkollën shqipe Në Turqi jetojnë rreth 6 milionë shqiptarë të harruar apo asimiluar; atyre nuk u lejohet ta mësojnë gjuhën shqipe as si gjuhë të huaj. Nëpër shkolla publike e private, si dhe universitete mund të mësohet anglisht, frëngjisht, gjermanisht dhe italisht, por sistemi arsimor turk nuk e lejon shkollimin në gjuhën shqipe. Në asnjë universitet turk nuk ka katedër të gjuhës shqipe, kur vetëm në Itali ka shtatë të tilla. Katedra të gjuhës shqipe ka edhe në disa vende të tjera, ku prania shqiptare është shumë e vogël ose pothuajse mungon si në Rusi dhe në Kinë. Në Stamboll flitet gjerësisht rusisht, ndërsa shqiptarët që punojnë në treg, me vështirësi të flasin shqip, madje disa prej tyre, të përmalluar të ftojnë brenda dyqanit të vetë, se vetëm atje e ndjejnë se mund ta flasin gjuhën e tyre, pa u dënuar. Në Greqi shqiptarët e kanë këtë të drejtë ka dhe katetëdër Albanologjie por sërish të gjithë sulmojnë Greqinë dhe asnjëherë Turqinë. Greqia ka shpëtuar shumë njerëz të këtij vendi, ekonomikisht dhe shpirtërisht i ka bërë me karrirë, i ka shkolluar ju ka dhënë shumë gjëra dhe sërish të këqijtë janë ata ndërsa të mirët ata që nuk kanë dhënë asgjë si Turqit por veçse kanë shkatërruar. indeksionline

Η Τουρκία δεν επιτρέπει την εκμάθηση της αλβανική γλώσσας . Στην Τουρκία ζουν 6 εκατομμύρια αλβανοί (για μας τούρκοι εξ Αλβανίας)  που  έχουν αφομοιωθεί η ξεχαστεί  και δεν τους επιτρέπεται η εκμάθηση της αλβανικής ούτε ως ξένη γλώσσα. Στα δημόσια σχολεία και ιδιωτικά, όπως και στα πανεπιστήμια μπορούν να μάθουν Αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα της Τουρκίας δεν επιτρέπει την εκμάθηση της αλβανικής γλώσσας.  Σε κανένα πανεπιστήμιο στην Τουρκία δεν υπάρχει έδρα αλβανική γλώσσας. Στην Κωνσταντινούπολη μιλάνε πολύ ρώσικα ενώ οι αλβανοί που δουλεύουν στην αγορά δύσκολα μιλούν αλβανικά, και όταν μιλούν το κάνουν μέσα στο μαγαζί τους για να μην τους δει κανείς. Στην Ελλάδα τι γίνεται. Οι αλβανοί έχουν όλα τα δικαιώματα και αν και μαθαίνουν αλβανικά, μιλάνε αλβανικά , στο ΑΠΘ μπορούν να μάθουν αλβανικά, παραπονούνται και   εδώ μέσα τι δεν λένε εναντίων της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Διεθνές συνέδριο των Αλβανό-Ελληνικών Μελετών - Konferencën ndërkombëtare të Studimeve Shqiptaro-Greke

M. e Arsimit: “Greqishtja, provim me zgjedhje, aty ku mësojnë fëmijë minoritarë”. Ambasadori grek: “Arvanitët, shembull se grekët dhe shqiptarët mund të jenë një”  Megjithë divergjencat e shumta të kohëve të fundit, Greqia dhe Shqipëria kanë disa pika të përbashkëta, ku mund të kultivojnë marrëdhënie të mira, por edhe të shohin të përbashkëtat në identitetin e tyre. Në konferencën ndërkombëtare të Studimeve Shqiptaro-Greke me temë: “Përmasa diakronike dhe sinkronike të ndërveprimit gjuhësor dhe kulturor mes shqiptarëve dhe grekëve”, ministrja e Arsimit, Lindita Nikolla, ka bërë të njohur disa arritje që kamë të bëjnë me arsimimin e fëmijëve që vijnë nga minoriteti grek. “Librat dhe tekstet ku mësojnë fëmijët e minoritetit grek janë nga më cilësoret. Kemi avancuar me futjen e gjuhës greke si provim me zgjedhje në maturën shtetërore, me investime të posacme në infrastrukturë në shkollat ku studiojnë fëmijë nga minoriteti grek”, tha ajo. Nga ana e vet, ambasadori grek në Tiranë, Rokanas, solli si shembull të mundësive të bashkëekzistencës mes grekëve dhe shqiptarëve, rastin e arvanitasve. “Në historinë tonë të përbashkët kemi një fenomen që njihet si ai i arvanitasve. Të gjithë në Greqi njohim arvanitët dhe gjuhën e tyre, që është gjuha e folur prej fiseve shqiptare në Greqi, një dialekt i gjuhës shqipe. Një gjuhë që flitet shumë në vendin tim, madje shumë i flasin të dy gjuhët. Disa prej tyre përdorin edhe sot këtë gjuhë. Fenomeni arvanitas nuk tregon vetëm që të dy popujt tanë mund të bashkë ekzistojnë, por edhe që mund të bëhen një, të pandashëm nga njëri-tjetri”, tha ai. respublica.al

Η Αλβανίδα Υπουργός Παιδείας: « Τα ελληνικά, εξέταση επιλογής, εκεί που μαθαίνουν τα παιδιά της μειονότητας». Έλληνας Πρέσβης: «Οι αρβανίτες παράδειγμα πως οι Έλληνες και οι Αλβανοί μπορούν να είναι ένα» Ανεξάρτητα από τις μεγάλες διαφορές των τελευταίων καιρών, Ελλάδα και Αλβανία, έχουν μερικά κοινά σημεία, όπου μπορούν να καλλιεργήσουν καλές σχέσεις, αλλά και να δουν τα κοινά στην ταυτότητα τους. Στο διεθνές συνέδριο των Αλβανό-Ελληνικών Μελετών με θέμα: « Διαχρονικές  σύγχρονες διαστάσεις της γλωσσικής αλληλεπίδρασης  μεταξύ των αλβανών και των ελλήνων», η Υπουργός Παιδείας της Αλβανίας, κ Λιντίτα Νικόλα, έχει κάνει γνωστό μερικά επιτεύγματα που έχουν σχέση με την εκπαίδευση  των παιδιών της ελληνικής μειονότητας. «Τα βιβλία και τα κείμενα τα οποία μαθαίνουν τα παιδιά της ελληνικής μειονότητας είναι από τα ποιοτικότερα. Έχουμε προοδεύσει και στην εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας με εξέταση κατ’ επιλογή για τις απολυτήριες και εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ, με ειδικές  επενδύσεις για την υποδομή στα σχολεία όπου σπουδάζουν παιδιά από την ελληνική μειονότητα», είπε αυτή. Από την πλευρά του ο Έλληνας Πρέσβης στα Τίρανα κ Ροκανά, έφερε ως παράδειγμα των δυνατοτήτων συνύπαρξης μεταξύ αλβανών και ελλήνων, την περίπτωση με τους αρβανίτες.  «  Στην κοινή μας ιστορία έχουμε ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως αυτό των αρβανιτών. Όλοι στην Ελλάδα γνωρίζουμε τους αρβανίτες και την γλώσσα τους, πού είναι η προφορική γλώσσα μεταξύ των αλβανικών φυλών στην Ελλάδα, μια διάλεκτος της αλβανική γλώσσας. Μια γλώσσα που χρησιμοποιείται πολύ στην χώρα μου, μάλιστα πολλοί μιλάνε και τις δύο γλώσσες. Μερικοί από αυτούς χρησιμοποιούν και σήμερα την γλώσσα αυτή . Το αρβανίτικο φαινόμενο δεν δείχνει μόνο πως αυτοί οι δύο λαοί μπορούν να συνυπάρξουν, αλλά στο τέλος να γίνουν ένα, αχώριστοι ο ένας από τον άλλον» είπε αυτός.

Διαμαρτυρία-Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας - PROTESTË- Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë

Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë PROTESTË Redaksisë së gazetës “Telegraf”     Në gazetën tuaj të datës 24 mars 2015, u botua një histori e shpikur dhe plot fantazi të sëmurë me titull: “Priftërinjtë e Janullatosit nxjerrin Fan Nolin nga Kisha”, me anë të së cilës dezinformohet opinioni publik.     Protestojmë me forcë kundër këtij shkrimi fyes për Kishën Orthodhokse.     Emri i Kishës sonë, që në fillimet e shekullit të 20-të, është Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë (jo Kisha Ortodokse Autoqefale Shqiptare). Themeluesi i Kishës sonë është Jisu Krishti dhe jo ndonjë episkop.     Identiteti i vërtetë i Kishës sonë përcaktohet nga nenet themeltarë 1 dhe 2 të Statutit të saj:     “Neni 1 1. Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, që ka si themelues dhe Krye të saj Zotin dhe Perëndinë tonë Jisu Krishtin, është institucion hyjnor, si prania dhe shfaqja në vend e Një Kishe të Shenjtë, Katholike dhe Apostolike e bashkuar në mënyrë të pandashme me Patriarkanën Ekumenike, me të gjitha Kishat simotra Autoqefale dhe ruan të paluajtshme burimet e besimit, d.m.th. Shkrimin e Shenjtë dhe Traditën e Shenjtë, si dhe Kanonet e Shenjta apostolike dhe sinodike.     2. Titulli i saj zyrtar është Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë.     Neni 2 1. Anëtarë të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë janë të gjithë të pagëzuarit në Kishën Orthodhokse dhe janë banorë të Shqipërisë, pa dallim origjine”.     Ky identitet njihet zyrtarisht nga Shteti Shqiptar me ligjin nr. 10057 të datës 22.01.2009 dhe është regjistruar zyrtarisht nga Gjykata kompetente e Rrethit Gjyqësor të Tiranës (nr. vendimi 2498 të datës 19.03.2009).     Çdo përpjekje e ndryshimit dhe e shtrembërimit të emrit të saktë të Kishës sonë dhe e identitetit të saj nga qarqe të ndryshme të çfarëdo lloji, përbën fyerje të së vërtetës dhe kundër Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë.     Përfundimisht, shkrime të tilla si ai që u botua në gazetën tuaj, minojnë harmoninë dhe bashkekzistencën fetare, me të cilën mburret vendi ynë. Tiranë 26.03.2015 Nga Kryesekretaria e Sinodit të Shenjtë

Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας Διαμαρτυρία Προς την Εφημερίδα «Τέλεγραφ» Στην εφημερίδας σας στις 24 Μαρτίου 2015, δημοσιεύθηκε μια ιστορία σιχαμερή και σίγουρα εφευρεμένη γεμάτη από φαντασιώσεις και άρρωστη με το τίτλο: «Οι ιερείς του Γιαννουλάτου βγάζουν έξω από την Εκκλησία τον Φαν Νόλι», μέσω της οποίας παραπληροφορείτε η κοινή γνώμη. Διαμαρτυρόμαστε έντονα εναντίων αυτού του προσβλητικού άρθρου για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η ονομασία της Εκκλησίας μας , από τις αρχές του 20-του αιώνα είναι Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας (όχι Αλβανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία).  Ιδρυτής της Εκκλησίας μας είναι ο Ιησούς Χριστός και όχι κάποιος επίσκοπος. Η αληθινή ταυτότητα της Εκκλησίας μας καθορίζεται από τα βασικά άρθρα 1 και 2 του Καταστατικού της: Άρθρο 1. 1 Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας έχει ως ιδρυτή της και Αρχηγό της τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό, είναι θεϊκό ίδρυμα, ως παρουσία και εμφάνιση στην χώρα της Μίας Αγίας , Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας  με αδιαχώριστο τρόπο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με όλες τις αδερφές Αυτοκέφαλες Εκκλησίας και διατηρεί απαράλλακτη τις πηγές της πίστεως δηλαδή την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση όπως και τους αποστολικούς και συνοδικούς Ιερούς Κανόνες . 2. Η επίσημη ονομασία της είναι Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας. Άρθρο 2. 1.    Τα μέλη της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας είναι όλα τα βαπτισμένα μέλη στην Ορθόδοξη Εκκλησίας και είναι κάτοικοι της Αλβανίας, χωρία διακρίσεις εθνικής προέλευσης». Αυτή η ταυτότητα αναγνωρίσετε επίσημα από το Αλβανικό Κράτος με το νόμο αρ. 10057 του 22.01.2009 και  είναι καταχωρημένο επίσημα από το αρμόδιο Δικαστήριο της Δικαστικής Περιφέρειας Τιράνων (αρ απόφασης 2498 ημερομηνία, 19 03 2009). Κάθε προσπάθεια αλλαγής η διαστρέβλωσης της σωστής ονομασίας της Εκκλησίας μας και της ταυτότητας της από διάφορα κυκλώματα αποτελεί προσβολή της αλήθειας και της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησία της Αλβανίας. Τελικά, τέτοια άρθρα όπως και αυτό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας, υποσκάπτουν την θρησκευτική συνύπαρξη και αρμονία στην, για την οποία τόσο καυχιέται η χώρα μας. Τίρανα 26 03 2015 Εκ της Αρχιγραμματείας της Ιεράς Συνόδου

Ακάθιστος Ύμνος , Κήρυγμα Αρχμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου 27 03 2015

Ερώτηση για άταφους ήρωες του '40 στην Αλβανία - Interpelancë për varrezat e ushtarëve grekë në Korçë

Ερώτηση για άταφους ήρωες του '40 στην Αλβανία Να τεθεί εκ νέου στο αλβανικό κράτος το ζήτημα της δημιουργίας στρατιωτικού κοιμητηρίου στην περιοχή της Κορυτσάς αλλά και να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της συμφωνίας του 2009 για ταυτοποίηση και ενταφιασμό των χιλιάδων Ελλήνων που έπεσαν στο αλβανικό μέτωπο την περίοδο 1940-41 ζητούν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κκ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, Γιώργος Κασαπίδης και Τιμολέων Κοψαχείλης, με ερώτησή τους προς τους υπουργούς Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά και Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο. Η ερώτηση των βουλευτών της ΝΔ κατατίθεται μετά από την πρόσφατη επίσκεψή τους στην περιοχή της Κορυτσάς, όπου παραβρέθηκαν στις εορταστικές εκδηλώσεις για την εθνική παλιγγενεσία που διοργανώθηκαν από το Ελληνικό Γενικό Προξενείο. Κατά την παραμονή τους στην ιστορική αυτή περιοχή, την οποία η Αλβανία σκανδαλωδώς δεν αναγνωρίζει ως μειονοτική, επισκέφθηκαν και το ναό του Αγίου Ιωάννη του Πέρση, στο Τσιφλίκι, όπου είδαν και τα κενά οστεοφυλάκια τα οποία αναμένουν να δεχθούν τα οστά των εκατοντάδων πεσόντων. Δυστυχώς, όμως, το αλβανικό κράτος δεν δίδει τη συγκατάθεσή του να δημιουργηθεί εκεί στρατιωτικό κοιμητήριο, ενώ και η συμφωνία για την ταυτοποίηση και τον ενταφιασμό των πεσόντων έχει ουσιαστικά μείνει ανενεργή. Οι ερωτώντες βουλευτές επισημαίνουν ότι «μια πράξη ύψιστης ηθικής, όπως είναι ο ενταφιασμός των πεσόντων μαχητών, και η οποία συνάδει με πανάρχαιες και κοινές αρχές και αντιλήψεις ως προς το δέοντα σεβασμό απέναντι στους νεκρούς, μένει ανεκπλήρωτη υποτασσόμενη σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και σε αναχρονιστικές, εθνικιστικές αγκυλώσεις».  πηγή

Pas vizitës në Shqipëri, tre deputetë të Demokracisë së Re kërkojnë ngritjen e një varreze në Korçë për ushtarët grekë të rënë gjatë luftës së Dytë Botërore Pas një vizite në Korçë, ku morën pjesë në festimet për Rilindjen Kombëtare Greke të organizuara nga Konsullata e shtetit fqinj, tre deputetë grekë nga radhët e Demokracisë së Re të ish-kryeministrit Samaras, i kanë kërkuar Ministrisë së Jashtme greke dhe asaj të Mbrojtjes  të kërkojnë nga pala shqiptare ngritjen e një varreze për ushtarët grekë në rajonin e Korçës; si dhe zbatimin e marrëveshjes së arritur në vitin 2009 për varrosjen e ushtarëve grekë të rënë gjatë luftës së Dytë Botërore në dy varreza, Bularat dhe Këlcyrë. Deputetët thonë se bazuar në një raport të ish-nënkryetarit të parlamentit grek, Georgios Tasulas, ushtarët greke të rënë në frontin shqiptar të luftës italo-greke në vitet 1940-’41 konsiderohen në 7 mijë e 796 persona. Sipas tyre shteti shqiptar nuk bëri asgjë në vitet e komunizmit për të rënët grekë, ndërsa edhe politika shqiptare pas viteve ’90 refuzoi për dy dekada ngritjen e 3 varrezave për ushtarët grekë në territorin shqiptar. Në marrëveshjen e vitit 2009 u ra dakord për ngritjen e dy varrezave dhe ngritja e një komisioni të përbashkët shqiptaro-grek për këtë çështje. Deputetët grekë  ngrejnë shqetësimin se ky komision u mblodh vetëm një herë në 23 Prill të vitit 2012 dhe vendimet e marra prej tij nuk u zbatuan asnjëherë. burimi

Κήρυγμα Αρχιεπισκόπου Αναστασία κάτα τον Ακάθηστο Ύμνο 27 03 2015 - Fjala e Fortlumturise Se Tij Kryepiskopit +Anastas, Mbajtur ne Sherbesen e Himnit Akathist te plote

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός – Περί ιερέων - Shën Llukai i Mjeku i Krimesë – Mbi Klerikët.

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός – Περί ιερέων …Για τους ιερείς πού περιέκοπταν τις ακολουθίες η δεν τις τελούσαν συχνά ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός θύμιζε το χωρίο του Προφήτη Ιερεμία: «Επικατάρατος πας ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς». Ο ίδιος τελούσε όλες τις ακολουθίες και λειτουργούσε με μεγάλη ευλάβεια και προσοχή, δίχως βιασύνες, περικοπές, συντομεύσεις. Συμβούλευε τους ιερείς με συνεχείς εγκυκλίους να τελούν καθημερινά τις ακολουθίες και να προσεύχονται υπέρ του ποιμνίου τους: «Έχουμε ναούς πού είναι όλη την εβδομάδα κλειστοί, εκτός από την Κυριακή. Δεν πρέπει η Εκκλησία να είναι ανοιχτή κάδε πρωΐ και να χτυπάει η καμπάνα καλώντας τους πιστούς, έστω και για λίγο, να μπουν στο ναό πριν πάνε στην δουλειά τους; Αν ξέρει ο πιστός ότι κάδε πρωΐ η Εκκλησία είναι ανοιχτή, η ότι ο ιερέας διαβάζει όρθρο, τις ώρες κ.λπ. , η χάρη του Θεού θα μιλήσει στον αδύνατο χριστιανό και θα τον προσελκύσει στο ναό, οπού θα δει ότι ο ιερέας του προσεύχεται γι’ αυτόν… Παρακαλώ τους ιερείς να τηρούν αυτήν την παράκληση μου. Δεν είναι δύσκολο, ακόμη και όταν είναι ολομόναχος ο ιερέας, χωρίς ψάλτη, να διαβάζει τις ακολουθίες. Θα είναι μεγάλη η ευλογία του Θεού γι’ αυτόν τον κληρικό, πού θυμάται ότι τον έβαλε ο Θεός να προσεύχεται για το λαό… Εάν είναι χλιαρή η πίστη και η ψυχή του ιερέα πώς μπορεί αυτός να ανάψει το φως της πίστης στις ψυχές πού χάνονται, μη γνωρίζοντας τον Θεό στις ψυχές των ανθρώπων πού ο Θεός του έδωσε να ποιμάνει και να προσεύχεται γι’ αυτούς… Ένας ιερέας, πού δεν έχει τη στοιχειώδη επίγνωση της αποστολής του, μπορεί μεν να λύσει ένα πρόβλημα, καλύπτοντας κάποιο εφημεριακό κενό, όμως θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα… Εσείς οι Ιερείς έχετε αυτό το σκοπό στη ζωή σας, να θρέψετε το λαό του Θεού. Ή μήπως βλέπετε την ιεροσύνη σας σαν μέσο για να μπορείτε να τρώτε; Μήπως βλέπετε την διακονία σας σαν μια απλή εργασία, σαν ένα βιοποριστικό επάγγελμα; Να ξέρετε ότι τέτοιους ιερείς ο λαός τους καταλαβαίνει εύκολα… Πολλά ήταν τα χτυπήματα πού δέχθηκε η Εκκλησία όλα αυτά τα χρόνια, πολλές οι πληγές, μεγάλες οι καταστροφές. Φυσικά, όλα αυτά τα επέτρεψε ο Θεός, για να μας συνετίσει, γιατί φταίμε και εμείς οι ίδιοι. Χρειάζεται να μετανοήσουμε…Όλα αυτά πού περάσαμε δεν μας έγιναν μαδήματα, δεν μας δίδαξαν τίποτα. Και συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, ακόμη και χειρότερα από πριν. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι απογοητεύονται, απομακρύνονται από την Εκκλησία και πέφτουν στα δίχτυα των αιρέσεων, με αποτέλεσμα να χάνουν την ψυχή τους». Προέτρεπε τους ιερείς πάντοτε να κηρύττουν το λόγο του Θεού, έστω κι αν υπολείπονται σε θεολογική μόρφωση: «Αν ο ιερέας ζητεί τη χάρη του Θεού, αν ο νους και ή καρδιά του ιερέα χορτάσει με τα λόγια του Θεού, τότε το στόμα του θα μιλά από καρδίας. Το Άγιο Πνεύμα πού κατοικεί στην καρδιά του ιερέα, αυτό θα κηρύττει με το ταπεινό στόμα του ιερέα… Στην Αγία Γραφή είναι τόσα πολλά τα θέματα για τα κηρύγματα πού εύκολα μπορεί κανείς να τα βρει αν διαβάζει…Να θυμόσαστε, αδελφοί, και τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, ο όποιος κάδε εβδομάδα διάβαζε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη… Εάν δεν μπορείς να κηρύξεις με τον λόγο, κήρυξε με αλλά πράγματα. Να ευωδιάζεις μπροστά στους ανθρώπους με τη ζωή σου, την προσωπικότητα σου, με την αγάπη σου προς τον Χριστό, με το πνεύμα της χριστιανικής αγάπης, καθαρότητας και βαθιάς πίστης. Αν δεν έχεις εσύ αύτη την ευωδία, ούτε το χάρισμα του λόγου, τότε δεν θα είσαι ποιμήν, θα είσαι μισθωτός. Και τότε τί θα απολογηθείς στο φοβερό κριτήριο του Χρίστου; Η καρδιά του ιερέα είναι μια ειδική καρδιά, η οποία πάντοτε πρέπει να λάμπει από την πίστη στον Ιησού Χριστό. Η καρδιά του ιερέα πρέπει να είναι φωτιά, να λάμπει από το φως του Ευαγγελίου, να λάμπει από την αγάπη προς τον Σταυρό του Ιησού Χρίστου». πηγή: αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου, Εκδόσεις Ακρίτας

Shën Llukai i Mjeku i Krimesë – Mbi Klerikët. .... Për klerikët që shkurtonin shërbesat ose nuk i kryenin shpesh Shën Llukai i Krimesë, Mjeku ju kujtonte vargun e Profitit Jeremia: “I Stërmallkuar kushdo që kryen veprat e Zotit pa kujdes”. Ai vetë kryente të gjitha ceremonitë dhe meshonte me një respekt dhe kujdes të madh, pa u nxituar, pa zvogëluar apo shkurtuar. Këshillonte klerikët me qarkore të vazhdueshme  që të kryejnë çdo ditë shërbesat dhe të luten për kopenë e tyre shpirtërore: “Kemi tempuj që janë gjatë gjithë javës mbyllur, përveç të Djelës. Nuk duhet Kisha të jetë e hapur çdo mëngjes dhe të godasë kambana duke thirrur besimtarët, qoftë dhe për pak, që të hyjnë në kishë para se të ikin në punët e tyre. Nëse besimtari e di që çdo mëngjes Kisha është e hapur, se prifti po lexon mëngjesoren, orët etj, hiri i Zotit do të flasë tek i krishteri i dobët dhe do ta tërheqë në tempull, ku do të shohë se prifti po lutet për të.... Ju lutem klerikëve të mbajnë këtë lutjen time. Nuk është e vështirë, akoma dhe kur është vetë prifti, pa psalt, të lexojë shërbesat. Do të jetë i madh bekimi i Zotit për atë klerik që kujton se Zoti e vendosi që të lutet për popullin... Nëse është i vakët besimi dhe shpirti i priftit si mundet ai që të ndezë dritën e besimit në shpirtrat që humbasin duke mos njohur Zotin në shpirtrat e njerëzve që Zoti i dha për të kujdeset dhe të lutet për ta... Një klerik që nuk ka as njohjen elementare të misionit të tij, mund të zgjidhë një problem, duke mbuluar një boshllëk famulltar, por do të krijojë probleme shumë më tepër e më serioze.... Ju klerikët keni këtë qëllim në jetën tuaj, që të ushqeni popullin e Zotit. Apo mos ndoshta e shikoni priftërinë tuaj si një mjetë që të mund të hani? Mos e shikoni dhiakoninë tuaj si një punë të thjeshtë, si një profesion për të jetuar? Ta dini që të tillë priftërinj populli i kupton shpejt.. Të shumta ishin goditjet që mori Kisha gjithë këto vite,  të shumta plagët, shkatërrimet e mëdha. Natyrisht, të gjitha këto i lejoi Zoti, që të na sjellë në vete, sepse e kemi vetë ne fajin. Na duhet pendimi... Të gjitha këto që kaluam nuk na u bënë mësim, nuk na mësuan asgjë. Vazhdojmë që të përsërisim të njejtat gabime, akoma dhe më keq se më parë. Për këtë dhe njerëzit zhgënjehen, largohen nga Kisha dhe bien në rrjetat e sekteve, me rezulat të humbasin shpirtin e tyre”. I këshillonte klerikët që të predikojnë fjalën e Perëndisë, qoftë dhe sikur t’iu mugojë edukimi teologjik: “Nëse kleriku kërkon hirin e Zotit, nëse mendja dhe zemra e klerikut ngopet me fjalët e Zotit, atëhere goja e tij do të flasë nga zemra . Shpirti i Shenjtë  që banon në zemrën e priftit, ai do të predikojë me gojën e përulur të priftit. Në Shkrimin e Shenjtë janë kaq të shumta çështjet për predikim sa me lehtësi dikush mund të gjejë nëse i lexon.... Të mbani mend vëllezër , dhe Shën Serafimin e Sarovit i cili çdo javë lexonte të gjithë Dhjatën e Re...... Nëse nuk mundesh të predikosh me fjalë, prediko me gjëra të tjera. Të mbash erë të mirë para njerëzve me jetën tënde, personalitetin tënd, me dashurinë tënde për Krishtin, me frymën e dashurisë së krishterë, besimin e pastër dhe të thellë. Nëse nuk e ke këtë aromë, as hirin e fjalës, atëhere nuk do të jesh bari, por rrogëtar. Dhe atëhere çfarë fjale do të japësh para gjykatores së tmerrshme të Krishtit. Zemra e priftit është një zemër e veçantë, e cila gjithmonë duhet të ndriçojë nga besimi në Jesu Krishti. Zemra e klerikut duhet të jetë zjarr, të ndriçojë nga drita e Ungjillit, të ndriçojë nga dashuria për Kryqin e Jesu Krishtit. Burimi. Arkimandrit Nektar Antonopoulo, Botimet Akritas. Përktheu: Një shërbëtor i Zotit .