«Γιατί η Αυστρία επεδίωκε τη δημιουργία αλβανικού κράτους» - Der Standard: Pse Austria kërkonte krijimin e shtetit shqiptar

Μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Αυστρίας, η «Der Standard» φιλοξενεί ένα μεγάλο άρθρο βασισμένο σε αρχεία και έγγραφα προξένων Αυστριακών, που γράφουν για την επιδίωξη της Αυστρο-Ουγγαρίας, από την εποχή της Οθωμανικής Κυριαρχίας, για τη δημιουργία ενός αλβανικού κράτους.

Τα έγγραφα αναμένεται να τα παρουσιάσει προσεχώς σε βιβλίο του ο ιστορικόςOliver Jens Schmitt.

«Η Αυστρία δεν θέλει να παρέμβει σχετικά με τα προβλήματα στα Βαλκάνια. Όμως, κατά την τελευταία φάση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 1870-1914, πολλά έγγραφα από τα αυστριακά προξενεία στη Μιτρόβιτσα, Πρίζρεν και Σκόπια, αποκάλυπταν ότι  το Κοσσυφοπέδιο δεν ήταν απλά ένα πρόβλημα μεταξύ Αλβανών και Σέρβων, αλλά κάτι περισσότερο από αυτό», γράφει στην εισαγωγή του έργου ο ιστορικός Oliver Schmitt , που έχει ελέγξει όλα τα αρχεία και τα έγγραφα της εποχής εκείνης.

Σύμφωνα με τον ελβετικής καταγωγής ιστορικό, Oliver Jens Schmitt, (γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας), ο οποίος έχει γράψει αρκετά βιβλία για την ιστορία των Αλβανών, η Αυστρία είχε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα στο Κοσσυφοπέδιο από ό, τι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην κατοχή της οποίας βρισκόταν.

«Η αυστροουγγρική μοναρχία, είχε στείλει πολλούς ειδικούς στην περιοχή των Βαλκανίων. Αυτό ήταν ένα έργο  πέρα από αυτήν», λέει ο ιστορικός στην αυστριακή εφημερίδα.

Επισημαίνει ότι η Αυστρία είχε βλέψεις στα Βαλκάνια από τον  δέκατο όγδοο αιώνα, όταν άρχισε να επιζητά την προστασία των Αλβανών Καθολικών, αλλά αντιμετώπιζε ανταγωνισμό από την Ιταλία και τη Γαλλία.

Σύμφωνα με ένα έγγραφο του 1899, που υπογράφει ο αυστριακός πρόξενος Ritter Alfred Rappaport, ο καθολικός κλήρος έπρεπε να παίξει ηγετικό ρόλο στη διαμεσολάβηση του αλβανικού πληθυσμού στην Αυστρο-ουγγρική Αυτοκρατορία.

Η απομόνωση της Σερβίας

Ο Ritter Alfred Rappaport τονίζει, επίσης, την τάση της δημιουργίας ενός αλβανικού κράτους, καθώς με τον τρόπο αυτόν θα αποδυνάμωνε η Σερβία.

«Η κύρια ιδέα της κρατικής προπαγάνδας μας είναι να χρησιμοποιήσουμε τις στιγμές όπου χρησιμοποιείται ο διαχωρισμός του Βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου (και τα Σκόπια ανήκαν σε αυτό) για τα συμφέροντά μας» γράφει ο Αυστριακός πρόξενος.

Σύμφωνα με τον πρόξενο, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί «δίνοντας στους καθολικούς κληρικούς τη φυσική τους θέση στο πολιτικό σύστημα της αυστρο-Ουγγαρίας, αποδυναμώνοντας την ορθόδοξη  Σερβία».

Ο πρόξενος, Rappaport, θα τονίσει ότι υπήρχαν πολλά προβλήματα με τους Αλβανούς Μουσουλμάνους, οι οποίοι δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για δημιουργία αλβανικού κράτους. Σε έγγραφό του στις 19 Οκτωβρίου 1899, αναφέρει:

«Οι Αλβανοί Μουσουλμάνοι είναι πολύ δύσκολο να πεισθούν για τη δημιουργία ενός αλβανικού κράτους, με το δεδομένο ότι η πλειοψηφία  τους είναι φανατικά προσηλωμένη στην Οθωμανική Πύλη».

Σύμφωνα με τον ίδιο οι Αλβανοί μουσουλμάνοι θα μπορούσαν να πολεμήσουν εύκολα για τους Σέρβους Μουσουλμάνους στο Σάντζακ, αλλά όχι για δημιουργία ενός αλβανικού κράτους.

Ο ιστορικός Oliver Schmitt σημειώνει ότι η κατάσταση του Κοσσυφοπεδίου όπως ήταν τότε, συνδέεται με τη σημερινή κατάσταση, καθώς πολλές εξωτερικές δυνάμεις επιδιώκουν την επιρροή τους στους Αλβανούς για συμφέροντά τους, με τελικό στόχο την αποδυνάμωση της Σερβίας, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα του inaonline.

πηγή

...............................................................................................

Gazeta më e madhe e majtë austriake, Der Standard, ka bërë një shkrim të gjatë ku tregon dokumenta të vjetra arkivore sesi konsulantët austriakë dëshironin krijimin e një shtetit shqiptar. Të gjitha dokumentat pritet të dalin pas pak, nga historiani Oliver Schmidt.

“Austria nuk dëshiron të intervenojë më në problemet e Ballkanit. Mirëpo në fazën e fundit të Perandorisë Osmane, 1870-1914, shumë dokumenta nga konsulatat austriake në Mitrovicë, Prizren dhe Shkup nxjerrin në pah se Kosova nuk ishte një problem vetëm mes shqiptarëve dhe serbëve, por edhe më shumë se aq,” shkruan në hyrje të artikullit gazeta austriake, duke treguar edhe fitimin e një projekti shkencor nga historiani Oliver Schmidt, për të kontrolluar të gjitha arkivat dhe dokumentat nga ajo kohë.

Projekti kryesor i politikës së jashtme

Sipas historianit zviceran, Oliver Jens Schmidt, që ka shkruar disa libra mbi historinë e shqiptarëve, Austria kishte më shumë informacion mbi ndodhitë në Kosovë sesa Perandoria Osmane.

“Monarkia austro-hungareze ka dërguar shumë njohës të regjionit në Ballkan. Kjo ishte një projekt i jashtëm i saj,” thotë Schmidt për Der Standard, transmeton Bota sot.

Ai gjithashtu tregon se kjo histori fillon edhe më herët në shekullin e XVIII-të ku Austria dëshironte mbrojtjen e katolikëve shqiptarë, por hasi në konkurencë nga Italia dhe Franca. Sipas një dokumenti të 1899, të dhënë nga konsuli austriak Alfred Ritter Rappaport, kleri katolik duheshte të luan rolin kryesor në ndërmjetësimin e popullatës shqiptare me perandorinë Austro-hungareze.

Të dobësohet Serbia

Rappaport nxjerr në pah gjithashtu edhe tendencën e krijimit të një shtetit shqiptar, pasi vetëm në këtë formë do dobësohej Serbia.

“Ideja kryesore e propagandës së shtetit tonë, është që të shfrytëzohen momentet ku ndarja e Vilajetit të Kosovës të përdoret për interesat tona,” citohet të ketë thënë konsulati austriak. Kjo sipas tij mund të arrihet “duke ju dhënë vendin natyral klerit katolik në sistemin tonë politik dhe dobësimin e Serbisë”.

Por sipas Rappaport , këtu kishte pak probleme, se jo vetëm katolikët, por edhe muslimanët shqiptarë nuk kishin shumë interes për krijimin e shtetit shqiptar. Në dokumentin e 19 Tetorit 1899, ai raporton:

“Muhamedanët shqiptarë është e vështirë ti bindësh për një shtet shqiptar, pasi shumica e tyre janë të lidhur fanatikisht me Portën e Lartë. Po ashtu, lidhja nacionale mes katolikëve dhe muslimanëve shqiptarë është e dobët, pasi ata drejtohen më shumë kah feja.”

Rappaport tregon gjithashtu fakte sesi muslimanët shqiptarë do ishin të gatshëm të luftojnë për mbrojtjen e muslimanëve sllavë në sanxhak, por jo edhe për krijimin e shtetit shqiptar.

Historia “përsëritet”

Për ta bërë më të kapshme historinë e Kosovës atëherë, Oliver Schmidt e lidh me gjendjen e situatës sot, ku shumë forca të jashtme kërkojnë ndikimin dhe aplikimin e interesave të veta.

“Problemi i interesave të ndryshme në Kosovë në fundin e Perandorisë Osmane është i ngjashëm si sot”, pretendon historiani Schmidt.

“Prezena multi etnike e Euleksit në Kosovë, ka si qëllim krijimin e forcave lokale në Kosovë, për ti përdorur më pas për interesat e secilit shtet,” vazhdon ai.

Projekti i fituar nga Oliver Schmodt, do ketë edhe analizën e mbështetjes së Austro-Hungarisë ndaj fashistëve kroat të Ustashëve dhe organizatës sllave të VMRO-së./Bota sot

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ

ΑΧΡΩΜΗ και ΑΟΣΜΗ πολιτικά, με μόνη επιδίωξη ,την προσφορά στον αγώνα για τα δίκαια της Βορείου Ηπείρου

Γ΄Σεπτεμβρίου 13, 5^ος Όροφος, 104 32 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛ.: 2103815376 -- Fax: 2103832341 email: perdikis.dim@cyta.gr & arvan@hol.gr

                                                                                               

                                                                                                  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ  ΔΕΛΤΙΟ – 72

H Χιμάρα χρειάζεται ελληνικό λύκειο, ΤΩΡΑ

      Το ελληνικό σχολείο της Χιμάρας συμπληρώνει φέτος τα εννέα χρόνια από την επαναλειτουργία του. Το σχολείο πρωτολειτούργησε γύρω στο 1775 με την έλευση εκεί και τις παραινέσεις του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού. Το 1945 το καθεστώς Χότζα είχε απαγορεύσει την λειτουργία του τιμωρώντας την Χιμάρα που είχε απόσχει του δημοψηφίσματος για την έγκριση της λαϊκής δημοκρατίας. Από τότε και για πάνω από 60 χρόνια το αίτημα για ελληνικό σχολείο είχε γίνει πόθος και αγώνας για τους Χιμαριώτες. Χάρη στην αρωγή της ελληνικής πολιτείας το σχολείο έγινε πραγματικότητα το 2007, ένα σχολείο πρότυπο που έμοιαζε με κολλέγιο σε σύγκριση με τα αντίστοιχα αλβανικά σχολεία.

       Είχε αρχίσει με μία τάξη, την 1^η δημοτικού, δεν υπήρχαν, βλέπετε, μαθητές στην πόλη με μαθησιακό επίπεδο μεγαλύτερο. Τα παιδιά αυτά τελείωσαν φέτος την 3^η γυμνασίου, σε ένα σχολείο που πλέον ασφυκτιά από έλλειψη χώρου. Τα νήπια στεγάζονται στον… γυναικωνίτη της εκκλησίας των Αγίων Πάντων και άλλες τάξεις χρησιμοποιούν για αίθουσες διδασκαλίας… γειτονικά καταστήματα.

      Φέτος πολλοί μαθητές θα συνεχίσουν στο αλβανικό σχολείο χωρίς το παραμικρό μάθημα ελληνικής γλώσσας. Ελληνικό λύκειο δεν υπάρχει στην Χιμάρα. Η ελληνική παιδεία εδώ σταμάτησε για πολλά παιδιά στα οποία σε ένα χρόνο θα προστεθούν και άλλα.

      Υπάρχει απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Χιμάρας με το οποίο παραχωρείται παλαιό σχολικό κτήριο για την στέγαση του λυκείου. Αυτά που λείπουν είναι τα χρήματα για την ανακαίνιση του παλαιού κτηρίου και την μετατροπή του σε ένα σύγχρονο, από κάθε άποψη, εκπαιδευτήριο. Το κόστος των εργασιών αυτών είναι 200.000 ευρώ συν τα λειτουργικά έξοδα των τριών τάξεων του λυκείου. Όταν για κάποιες κομματικές φιέστες δαπανώνται δεκάδες εκατομμύρια και για την ανακαίνιση πέντε αεροσκαφών δαπανήθηκαν πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ, το ποσό αυτό δείχνει τόσο ελάχιστο. Και όμως το ελληνικό κράτος δείχνει αρνητικό. Ζητείται λύση, άμεση λύση ώστε στην επόμενη σχολική χρονιά να είναι έτοιμο. Ζητείται άμεσα η χρηματοδότηση και αν η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται, ας βρεθεί η χρηματοδότηση από ένα ίδρυμα, έναν ευεργέτη, έναν οργανισμό. Γιατί ο ελληνισμός αυτό το οφείλει, στην Χιμάρα, στην Βόρειο Ήπειρο, στους Βορειοηπειρώτες ευεργέτες, στους αγώνες της Χιμάρας για την Ελλάδα και τον ελληνισμό.

        

Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά των αλβανικών ενεργειών

       Στις 11 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά της κατεδάφισης του ναού του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες Χιμάρας και κατά της επίθεσης και του ξυλοδαρμού του Ιερέα Χρήστου Παππά στους Αγίους Σαράντα. Στην Αθήνα η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε έξω από την αλβανική πρεσβεία στην λεωφόρο Κηφισίας και οργανώθηκε από τον «Εθνικό Σύλλογο Βόρειος Ήπειρος 1914». Στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε έξω από το αλβανικό προξενείο.

Οι αλβανικές αρχές κατεδάφισαν ιερό ναό στους Δρυμάδες Χιμάρας

       Στις 20 Αυγούστου ε.έ. εργάτες του δήμου με συνοδεία της δημοτικής αστυνομίας έφθασαν στον ναό του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες της Χιμάρας και άρχισαν την κατεδάφισή του. Μαζεύτηκε κόσμος, πολλοί πιστοί που προσπαθούσαν να αποτρέψουν την κατεδάφιση. Την ημέρα οι εργάτες κατεδάφιζαν και το βράδυ οι πιστοί ξαναχτίζανε. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις 26 Αυγούστου. Τότε έφθασαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις από τα Τίρανα και συνεργείο κατεδάφισης με σύγχρονα μέσα. Πριν να ξημερώσει είχαν σωριάσει την εκκλησία σε σωρούς ερειπίων. Μία εκκλησία πολλών αιώνων παλιά με παραδόσεις που την συνέδεαν με την άφιξη τον 17^ο αιώνα του καθολικού ιερωμένου Καταλάνο και την προσπάθεια του Βατικανού να προσδέσει την περιοχή στον καθολικισμό, χωρίς όμως επιτυχία. Στα χρόνια του κομμουνισμού η εκκλησία είχε μεταβληθεί σε ερειπιώνα και μετά την πτώση του οι κάτοικοι την είχαν ξαναχτίσει. Η πράξη αυτή των αλβανικών αρχών  ήταν απαράδεκτη και καταδικάστηκε παντού, στην Αλβανία αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Ποια λοιπόν μπορεί να είναι τα κίνητρα αυτής πράξης; Θεωρείται πως η κατεδάφιση της εκκλησίας εντάσσεται στις προσπάθειες των Αλβανών να παραποιήσουν την ιστορική αλήθεια και να εμφανίσουν, ιδιαίτερα στην περιοχή της Χιμάρας, πως δεν διαβιεί από αρχαιοτάτων χρόνων το ελληνικό στοιχείο, αλλά πως είναι και ήταν ανέκαθεν… αλβανική. Δηλαδή πως δεν υπάρχουν μειονοτικά δικαιώματα στην περιοχή που να τους δεσμεύουν και άρα πως μπορούν ανενόχλητοι να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο «Νέα Χιμάρα», δηλαδή την υφαρπαγή των περιουσιών των κατοίκων και την εκχώρησή τους σε μεγαλοεπενδυτές για τουριστική εκμετάλλευση χωρίς τις δεσμεύσεις που υπάρχουν για τις μειονοτικές ζώνες. Πιο αναλυτικά αναφερόμαστε στο θέμα αυτό σε ένα άλλο άρθρο.

Θύμα ξυλοδαρμού ο ιερέας του Αγίου Χαραλάμπους στους Αγίους Σαράντα

         Ο ιερέας του ναού του Αγίου Χαραλάμπους των Αγίων Σαράντα και πατέρας του προέδρου της «Ομόνοιας» Λεωνίδα Παππά, Χρήστος, δέχθηκε επίθεση από δυο κουκουλοφόρους στην είσοδο της οικίας του στην πόλη των Αγίων Σαράντα. Οι δυο άντρες του δήλωσαν πως είναι αστυνομικοί της δίωξης ναρκωτικών και εισήλθαν στο σπίτι όπου τον έδεσαν και άρχισαν να τον ξυλοκοπούν με μανία. Μετά από λίγη ώρα αποχώρησαν χωρίς να αφαιρέσουν τίποτα. Το θύμα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου του παρασχέθηκαν τα δέοντα. Είναι εκτός κινδύνου.

Ο εφιάλτης του Ενβέρ Χότζα επιστρέφει στο Κούδεσι

              Το Κούδεσι είναι ένα ορεινό χωριό της Χιμάρας, σκαρφαλωμένο σε μία πλαγιά των Ακροκεραυνίων, σε μια κοιλάδα που οδηγεί στο Ιόνιο πέλαγος.

Όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι ελληνορθόδοξοι Βορειοηπειρώτες, με ποιο διάσημο τον Σωτήρη Νίνη, τον διεθνή ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού.

       Πριν λίγες εβδομάδες ο Κότσο Κοκδήμα, μεγαλοεπιχειρηματίας με έδρα τα Τίρανα και βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας προσφέρθηκε να εξωραΐσει την κεντρική πλατεία του χωριού. Εξ όσων δηλώνουν οι κάτοικοι τόσο ο σοσιαλιστής δήμαρχος της Χιμάρας Γκέργη Γκόρο όσο και ο αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας και πρωθυπουργός της χώρας Έντι Ράμα αποδέχθηκαν και στήριξαν την προσφορά του. Όταν τελικά άνοιξε ο χώρος στο κοινό, οι κάτοικοι βρέθηκαν μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη. Οι φρεσκοβαμμένοι τοίχοι των κτισμάτων της πλατείας ήσαν γεμάτοι με συνθήματα και ρήσεις της εποχής του κομμουνιστικού καθεστώτος, όπως: «Ζήτω η κεντρική επιτροπή και το κόμμα με αρχηγό τον  σύντροφο Ενβέρ Χότζα» ή «Ζήτω ο οδηγητής και αγαπημένος σύντροφος Ενβέρ Χότζα». Άλλα συνθήματα αναφέρονται στην… ύλη του συντρόφου Ενβέρ Χότζα, στις ιστορικές αποφάσεις του κομματικού συνεδρίου και σε άλλα παρόμοια.

Τα μειονοτικά δικαιώματα και οι αλβανικές… ζαβολιές

        Όταν η Αλβανία έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών κατέθεσε έγγραφο προς τον οργανισμό με το οποίο δήλωσε πως θα σεβαστεί τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Από τότε σε κάθε βήμα και σε κάθε ερώτηση απαντά πως σέβεται την Ε.Ε.Μ.

Αυτό βέβαια καθησυχάζει τόσο τους Έλληνες όσο και τους διεθνείς θεσμικούς συνομιλητές της. Αν όμως κάποιος ρωτούσε γιατί δεν επιτρέπει όσα απορρέουν από την συνθήκη για τις μειονότητες, για παράδειγμα, στην Χιμάρα, θα άκουγε από τον Αλβανό συνομιλητή του πως… δεν υπάρχουν Έλληνες στην Χιμάρα. Βλέπουμε λοιπόν πως ο Αλβανός έχει κάτι άλλο στo μυαλό του όταν μιλάει για ελληνική μειονότητα και κάτι άλλο ο ξένος συνομιλητής του.

Η Αλβανία έχει υπογράψει την ευρωπαϊκή συνθήκη πλαίσιο περί προστασίας των εθνικών μειονοτήτων και η συνθήκη έχει ψηφιστεί και έχει γίνει νόμος από την αλβανική βουλή. Ένα πολύ βασικό σημείο είναι πως ενώ στην Συμφωνία Πλαίσιο υπάρχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού (Σύμβαση Πλαίσιο: Άρθρο 3.1), η Αλβανία αρνείται αυτό το δικαίωμα, θεωρώντας αυθαίρετα πως μειονοτικό δικαίωμα υπάρχει μόνο μέσα στις καλούμενες μειονοτικές ζώνες. Ακόμα δεν αποδέχεται ούτε την ελληνική εθνική καταγωγή των Ελληνόβλαχων παρά την επιθυμία τους να αυτοπροσδιορίζονται έτσι. Αυτό είναι σημαντικό επειδή όπου κατοικεί εθνική μειονότητα η εδαφική έκταση της περιοχής αυτής πρέπει να είναι προστατευόμενη από υφαρπαγή από ξένα προς την μειονότητα στοιχεία ακόμα και με νόμιμες κατά τα άλλα αγορές εδαφικών εκτάσεων. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στην περιοχή της Χιμάρας όπου είναι φανερή η πρόθεση των Αλβανών να υφαρπάξουν την γη των γηγενών κατοίκων για να κάνουν τουριστικές μπίζνες. Οι μεθοδεύσεις των αλβανικών αρχών για να περάσουν… τις απόψεις τους είναι πολλές αλλά και κραυγαλέες. Οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Ιούνιο έδειξαν πως η ανάδειξη των δικών τους ανθρώπων ως δημάρχων για τον πλήρη έλεγχο της περιοχής όπου διαβιεί η Ελληνική Εθνική Μειονότητα περιλαμβάνει τα εξής 1. Υποσχεσιολογία των πάντων για τα πάντα. Θέλεις διορισμό; Παραθαλάσσιο οικόπεδο; Νομιμοποίηση αυθαιρέτου; Την αυλή του γείτονα; 2. Αγορά ψήφων. Για λίγα ευρώ εξαγοράζονται ψήφοι, οι δύσκολοι λαμβάνουν τα διπλά. 3. Άνοιγμα καλπών, αφαιρείται ποσότητα ψηφοδελτίων που αντικαθίσται με ίση ποσότητα άλλων ετοιμασμένων ψηφοδελτίων. Η οικειοποίηση του χώρου όπου κατοικούν, αυτόχθονες από χιλιετιών, τα μέλη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, προχωρά με την παραχάραξη των πραγματικών δεδομένων όσο και της ιστορίας. Έχουν γραφτεί και έχουν δηλωθεί τόσα πολλά και τόσα απίστευτα από τα πιο επίσημα χείλη, αναφέρω μερικά: «Στην Χιμάρα πριν από το 1990 κανείς δεν δήλωνε Έλληνας, μετά όσοι πήγαν στην Ελλάδα έπαιρναν χρήματα για να δηλώνουν Έλληνες» «Οι Χιμαριώτες μάθανε ελληνικά κάνοντας εμπόριο με την Κέρκυρα», «Ποιο εύκολα θα βρείτε Εσκιμώο στην Σαχάρα παρά Έλληνα στην Χιμάρα», «Οι αρχαίες μας επιγραφές είναι στα ελληνικά γιατί τότε αυτά ήσαν διεθνής γλώσσα». Όλες οι αρχαίες ελληνικές πόλεις και τα μνημεία βαφτίζονται ιλλυρικά, και με αυτό εννοούν αλβανικά. Άλλα βαφτίζονται ρωμαϊκά ή ακόμα εβραϊκά. Οτιδήποτε άλλο εκτός από ελληνικά. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουμε μια αύξηση όλων των μεθοδεύσεων και των δηλώσεων που σκοπό έχουν την εξαφάνιση κάθε ελληνικού ίχνους, την μείωση της ορθοδοξίας και την μεγιστοποίηση κάθε απαίτησης απέναντι στην Ελλάδα. Σε αυτά τα πλαίσια η τελευταία αλβανική απογραφή έδειξε… ως δεύτερη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα στην Αλβανία την καθολική ενώ είναι στους πάντες γνωστό πως μετά την μουσουλμανική, που είναι βέβαια πρώτη, η δεύτερη μεγαλύτερη είναι η ορθόδοξη, ενώ η καθολική είναι μικρή, η οποία διαβιεί κυρίως στην βορειοδυτική Αλβανία.

      Από την άλλη πλευρά οι αλβανικές εδαφικές διεκδικήσεις γίνονται πιο συχνές και μάλιστα δια στόματος και του ίδιου του πρωθυπουργού. Το θέμα των Τσάμηδων έχει αναδειχθεί από τα Τίρανα σε «γενοκτονία» από τους Έλληνες όπως λένε, ενώ στην πραγματικότητα το 1940 ως 1944 οι Τσάμηδες είναι αυτοί που διέπραξαν φρικτά εγκλήματα κατά των Ελλήνων στην Θεσπρωτία. Αυτά όλα χρειάζονται μεθοδική αντιμετώπιση για να μη παγιωθούν με το χρόνο. 

Το βορειοηπειρωτικό σε συνδιάσκεψη του ΟΑΣΕ στην Βαρσοβία

         Στην συνδιάσκεψη για την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ που πραγματοποιήθηκε στην Βαρσοβία 21/9 ως 2/10 2015 εκπρόσωποι του Εθνικού Συλλόγου Βόρειος Ήπειρος 1914 συμμετείχαν και έθεσαν τα προβλήματα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού τόσο κατά την διάρκεια των εργασιών όσο και στο περιθώριο και ζήτησαν την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας και την απόδοση αυτονομίας στην Βόρειο Ήπειρο. Αντίδραση, όχι ιδιαίτερα επιτυχής, υπήρξε από τον 1^ο γραμματέα της αλβανικής πρεσβείας στην Βαρσοβία Shkelzen Macukulli. H ύπατη εκπρόσωπος του ΟΑΣΕ για τις εθνικές μειονότητες Astrid Thors ήταν ήδη ενήμερη πάνω σε προβλήματα του ΒΗπειρωτικού ελληνισμού και ζήτησε να έχει τακτική ενημέρωση.  

Το πρέπον του Ανδρέα Μαρτίνου

         Ο Ανδρέας Μαρτίνος, Βορειοηπειρώτης από τους Δρυμάδες της Χιμάρας είναι μέλος της κίνησής μας και φίλος. Η φιλοπατρία του είναι τρόπος ζωής. Με τις ανύπαρκτες ουσιαστικά δυνάμεις του έδωσε τον δικό του αγώνα απέναντι στο πανίσχυρο και φρικώδες καθεστώς της χοτζικής Αλβανίας. Φυλακίστηκε και πέρασε πολλά χρόνια στα αλβανικά κελιά και στα κάτεργα. Οι αφηγήσεις του έγιναν βιβλίο με τίτλο «Το πρέπον του Ανδρέα Μαρτίνου» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ του Γιάννη Γιαννάκενα.

Βεβήλωσαν τον ναό της Παναγίας στην Κορυτσά

      Ο ναός της Παναγίας στην Κορυτσά βεβηλώθηκε για πολλοστή φορά από ανεύθυνα και επικίνδυνα άτομα. Στις 7/10 το πρωί στις 6 η ώρα ο νεωκόρος βρήκε κατεστραμμένες πόρτες και παράθυρα, κλεμμένες αλυσίδες και κλειδαριές. Είχαν κλαπεί και τα παγκάρια. Αμέσως κάλεσε την αστυνομία για να βρει τους ενόχους. Προκαλεί ανησυχία, όμως, το γεγονός πως η καταστροφή ήταν τέτοια που δεν σου έδινε την εντύπωση πως οι δράστες είχαν ως στόχο την κλοπή. Αυτό μάλλον αποτελεί την δικαιολογία και δημιουργεί άλλοθι για όσα είχαν γίνει. Οι καταστροφές σ' όλες τις πλευρές και στο εσωτερικό του ναού αλλά και το γεγονός πως αφού αφαίρεσαν κάθε κάγκελο και μπορούσαν να μπουν από την πόρτα επέλεξαν το παράθυρο απλώς επιβεβαιώνει τις υποψίες μας πως πρόκειται για βεβήλωση που είχε στόχο τη τρομοκράτηση των ορθοδόξων και ως κίνητρο το θρησκευτικό μίσος. Πηγή: himara.gr

Σκοτώθηκε σε τροχαίο ο Θοδωρής Μπεζιάνης

     Ο Θοδωρής Μπεζιάνης, το ιστορικό στέλεχος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ άφησε την τελευταία του πνοή στον οδικό άξονα Αργυροκάστρου - Κακαβιάς στις 5 Αυγούστου. Μετέφερε προς το Πωγώνι με το τζιπ του ομογενείς από την Αμερική. Η έντονη αυγουστιάτικη μπόρα συνέβαλε και το αυτοκίνητο έφυγε από την πορεία του και ανετράπη. Ο Θ. Μπεζιάνης υπήρξε ένας από τα πέντε στελέχη της «Ομόνοιας» που είχαν καταδικαστεί το 1994 στην δίκη των πέντε. Ήταν ο εκδότης της εφημερίδας «Το Όραμα» και είχε αναπτύξει στην Δρόπολη σημαντική επιχείρηση οινοποιίας. Την προηγουμένη του θανάτου του είχε δημοσιεύσει στο «Όραμα» σημαντικό άρθρο με τίτλο «Να σταματήσει ο βραχνάς εσείς κι εμείς - Είμαστε όλοι Έλληνες». Αναφερόταν στις διχαστικές τάσεις που παρατηρούνται ανάμεσα στους Βορειοηπειρώτες και στις διακρίσεις ανάμεσα σε καλούς και κακούς, σε «πατριώτες» και «προδότες» και για την ανάγκη πραγματικής ομοψυχίας.

Υπεύθυνος ύλης: Το Δ.Σ. της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου.

Ο ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ 20ου ΚΑΙ 21ου ΑΙΩΝΟΣ

 Σταχυολογήματα ἀνεκτιμήτων διδαγμάτων τοῦ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ὁ ἀνεπανάληπτος ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, σήμερον ἤδη ὑπερεκατοντούτης, δὲν ἦτο «καλοπερασάκιας», ὅπως οἱ περισσότεροι τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων. Παρ’ ὅλον ποὺ οὔτε τὴν ἱκανότητα, οὔτε τὸν χρόνον καὶ χῶρον ἔχομεν διὰ νὰ συγγράψωμεν τόμους διὰ τὸν αὐστηρόν, ἀσκητικὸν βίον καὶ πολιτείαν, καθὼς καὶ διὰ τοὺς σωτηρίους ἀνεκτιμήτους ἀγῶνας του ὡς καὶ διὰ τὰ πολυτιμότατα διδάγματά του, ἐν τούτοις ἐπιβάλλεται νὰ παραθέσωμεν χάριν τῶν ἀναγνωστῶν μας Σταχυολογήματα ἀνεκτιμήτων διδαγμάτων τοῦ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστίνου. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπίστευσεν ποτὲ χρυσόν, ἀλλὰ πάντοτε τὸν Χριστὸν καὶ δὲν ἔζησεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν∙ ὄχι μόνον δὲν μετέβαινεν εἰς δεξιώσεις, ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις, ἀλλὰ οὔτε κἄν ἐπισκέψεις καὶ εἰς τὰ πλέον φιλικά του πρόσωπα δὲν ἔκαμεν εὐχαρίστως καὶ ἀπέφευγεν τοὺς κοσμικοὺς κύκλους καὶ τὰς περιποιήσεις. Ὁ ἀείμνηστος Βασίλειος Κυρίτσης τὸν προσεκάλει συνεχῶς νὰ μεταβῇ εἰς τὴν οἰκίαν του νὰ τοὺς εὐλογήσῃ καὶ νὰ τὸν φιλοξενήσουν. Ὅταν μίαν ἀπὸ τὰς πολλὰς φορὰς ἐκήρυξεν εἰς τὸν Ναὸν δίπλα εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Βασιλείου καὶ ἐπέμενεν νὰ τὸν καλέσῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, τοῦ ἔδωσεν τὴν ἑξῆς κατηγορηματικὴν ἀπάντησιν ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος: «ἐγὼ δὲν μετέχω σὲ ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις…». Ποτὲ δὲν ἀπεθησαύριζε χρήματα εἰς τὴν ζωήν του. Τὸν μισθόν του, τὸν διέθετε διὰ τὴν σίτισιν ἀπόρων φοιτητῶν καὶ δὲν εἶχεν οὔτε διὰ τὸ εἰσιτήριόν του, τὸ ὁποῖον τοῦ τὸ ἐπλήρωνε πάντοτε κάποιος τῆς συνοδείας του. Συνήρπασεν ὅλους τοὺς εὐλαβεῖς, κεκοπιακότας καὶ πεφορτισμένους καὶ ἐμισεῖτο ἀπὸ τοὺς φαύλους κοσμικοὺς καὶ τὴν ψευδοαριστοκρατίαν, ἡ ὁποία ἐθεωροῦσε τὸν ἑαυτόν της ὡς ἀριστοκρατίαν…Πρὸς τοῦτο, εἰς μίαν δεξίωσιν ἀριστοκρατῶν εἶπαν εἰς τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, Σπυρίδωνα Βλάχον νὰ ἔχῃ καὶ τὸν ἱεροκήρυκά του Αὐγουστῖνον μαζί του. Πειθαρχήσας ὁ π. Αὐγουστῖνος συνώδευσεν τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν Σπυρίδωνα. «Ἀριστοκράτισσες» κυρίες προσέφεραν εἰς τὸν Αὐγουστῖνον τσιγάρον· εὐχαριστήσας ἠρνήθη. Τότε τὸν ἠρώτησαν οἱ «ἀριστοκράτισσες»: «ἕνα ἀθῶον τσιγάρον εἶναι ἁμαρτία;» Ὁ ἐγκρατὴς καὶ σώφρων π. Αὐγουστῖνος τοὺς ἀπήντησεν:«ἐὰν σᾶς ἀπαντήσω μὲ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου, θὰ τὰ εἰρωνευθῆτε καὶ θὰ τὰ μυκτηρίσετε, ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει: ‘’Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς,, (Ματθ. 7, 6). Πρὸς τοῦτο, θὰ σᾶς ἀπαντήσω μὲ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωκράτους, ὅστις ἔλεγεν: ‘’ὅσας ὀλιγωτέρας ἀνάγκας ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιέστερα πρὸς τὸ θεῖον ἐστίν, τὸ γὰρ θεῖον ἀνενδεές ἐστί,,. Εἶμαι βέβαιος, ὅτι τὸν πατέρα τῶν φιλοσόφων δὲν θὰ τολμήσετε νὰ τὸν μυκτηρίσετε καὶ νὰ τὸν εἰρωνευθῆτε». Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τοὺς ἀπήντησεν εἰρωνικά: «βλέπετε τὶ ‘’μαντρόσκυλο,, ἔχω ἐγώ, ἐὰν τολμᾶτε ὑποβάλατέ του καὶ ἄλλες ἐρωτήσεις, θὰ σᾶς κολλήσῃ τὸ κεφάλι εἰς τὸν τοῖχον». Ὄντως, οὐδεμία καὶ οὐδεὶς ἐτόλμησεν νὰ εἰπῇ τὸ παραμικρὸν καὶ, ταπεινωμένοι, οἱ πάντες ἄρχισαν νὰ συνετίζωνται… Ἐνῷ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἦτο οὐσιαστικῶς πρᾶος καὶ ταπεινὸς καὶ λίαν φιλόστοργος, εὐεργέτης καὶ ἐπιεικέστατος πρὸς τοὺς ἁπλοὺς καὶ ταπεινοὺς ἀνθρώπους, δὲν ἔκαμεν ποτὲ συμβιβασμοὺς πρὸς οὐδένα εἰς θέματα πίστεως καὶ ἠθικῆς· ἀλλά, ὡς λέων ὠρυόμενος, κατεδίκαζεν τὸ κακόν, ἰδίως ὅταν αὐτὸ προήρχετο ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἐνδόξους τῆς κοινωνίας καὶ δὲν ἐδειλίαζεν ποτὲ νὰ καυτηριάζῃ τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸν κατασκανδαλίζοντα… Ὅταν ὁ τότε πανίσχυρος ἀστυνομικὸς Διευθυντὴς Ρακιντζής, τὸν ὁποῖον ἔτρεμαν οἱ πάντες, ἐκάλεσεν τὸν π. Αὐγουστῖνον εἰς τὸ Γραφεῖον του καὶ ἐνώπιον δεκάδων Διοικητῶν καὶ Ἀστυνομικῶν Διευθυντῶν προσεπάθησεν νὰ τρομοκρατήσῃ τὸν μικροσκοπικὸν Αὐγουστῖνον, ὁ Αὐγουστῖνος ἐσηκώθη ἐπάνω, ἐπέταξεν τὸ πηλήκιον τοῦ κ. Ρακιντζῆ κάτω καὶ τοῦ εἶπε: «φτού σοῦ μασκαρᾶ, εἶσαι ἀνάξιος νὰ φέρῃς τὸν Τίμιον Σταυρὸν εἰς τὸ πηλήκιόν σου. Τὶ νομίζεις, ὅτι ἔχεις νὰ κάνῃς μὲ κανένα ἀνθρωπάκι ποὺ σὲ τρέμουν οἱ πάντες; Ἐγὼ ἔμαθα εἰς τὴν ζωήν μου νὰ μὴ πτοοῦμαι ἀπὸ κανένα ἀπολύτως, ὅσον ὑψηλὰ και ἄν ἵσταται καὶ ὅσον πανίσχυρος και ἄν εἶναι, εἰ μὴ μόνον τὸν Θεόν. Ἐγὼ γράφω, ὁμιλῶ καὶ ἐνεργῶ σύμφωνα μὲ τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπιταγήν τῆς συνειδήσεώς μου καὶ οὐδεὶς εἶναι εἰς θέσιν νὰ μέ ‘’φιμώσῃ,,. Θὰ συνεχίσω νὰ γράφω καὶ νὰ ὁμιλῶ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιταγήν τῆς συνειδήσεώς μου καὶ ὅλες οἱ ἀπειλὲς δὲν πρόκειται νὰ μὲ πτοήσουν.» Ὁ πανίσχυρος ἀστυνομικὸς Διευθυντής Ρακιντζής, ὁ φόβος τῶν πάντων τότε, μετὰ τὸν Ἐμφύλιον Πόλεμον, «κατεξηυτελίσθη» ἐνώπιον ὅλων… Ὅταν ἡ «εὐσεβεστάτη» Βασίλισσα Φρειδερίκη συμπεριεφέρετο ἀντιχριστιανικῶς καὶ ἐπανελάμβανε τὴν διδασκαλίαν τοῦ Μ.Α.Τ.Σ.=Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος Τοῦ Σύμπαντος, ὡς π.χ.: «ἕν τὸ πᾶν, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα καὶ ἄνθρωποι εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ σὲ διαφόρους μορφάς» καὶ λοιπὰς «ἀμπελοφιλοσοφίας», ὁ π. Αὐγουστῖνος ὄχι μόνον δὲν ἐκολάκευσεν, ὅπως οἱ περισσότεροι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ-ἀχρίστιανοι κάνουν, οὔτε ἔκανε «στραβὰ μάτια», ἀλλὰ ὕψωσεν στεντορείαν τὴν φωνήν, διέκοψεν τὸ «πολυχρόνιον» κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν σὲ στρατῶνα καὶ ὡμίλησεν διὰ τὴν κατάργησιν τοῦ «πολυχρονίου», διότι ἡ Φρειδερίκη δὲν ἦτο «εὐσεβεστάτη» ἀλλὰ «ἀσεβεστάτη». Ἐκμεταλλευόμενοι αὐτὴν τὴν ἀφορμὴν ἀσεβεῖς κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ ἔχουν τὴν κεφαλὴν Αὐγουστίνου. Ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη μετέβη εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Σπυρίδωνα καὶ τοῦ ἐζήτησεν νὰ τὸν καθαιρέσῃ καὶ νὰ τὸν στείλῃ ἐξορίαν. Τότε ὁ εὐφυέστατος Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τῆς ἀπαντᾶ: «Μεγαλειοτάτη, ἔχω πολὺ ἄσχημα νέα. Συνεχῶς λαμβάνω μηνύματα, ὅτι ὁ εὐλαβὴς λαὸς ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος θὰ ἐπαναστατήσῃ καὶ κινδυνεύει ὄχι μόνον ὁ ἰδικός σας θρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ ἰδικός μου. Ἐάν, Μεγαλειοτάτη, θέλετε νὰ μείνετε εἰς τὸν θρόνον σας καὶ νὰ σώσετε καὶ τὸν ἰδικὸν μου θρόνον, τὸ καλὸν ποὺ σᾶς θέλω, νὰ ἀνακαλέσετε ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιορθόδοξα ποὺ κηρύσσετε καὶ νὰ μὴ ἐπαναλάβετε ποτὲ τέτοια πράγματα, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔχετε συμβουλευθῆ ἕνα ὀρθόδοξον κληρικὸν καὶ νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνον, μήπως σωθοῦν οἱ θρόνοι μας». Ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἐτρομοκρατήθη καὶ ἠκολούθησεν τὴν συμβουλὴν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος… Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων δὲν εἶχε τὰς ἱκανότητας τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, ἀλλὰ ἦτο ἔντιμος καὶ ὄχι μόνον δὲν κατεδίωκεν ἁγνοὺς καὶ ἰδανικοὺς ἐργάτας τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ τοὺς παρεδέχετο καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως τοὺς ἐστήριζεν καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ κατατρέχωνται, ὅπως σήμερον… Θὰ ἠδύνατο κανεὶς νὰ ἀναφέρῃ χιλιάδας παρομοίων ἀνεκδότων-βιωμάτων ἀπὸ τὴν δρᾶσιν τοῦ γέροντος Αὐγουστίνου. Ἐμεῖς, ὅμως, περιοριζόμεθα εἰς τὰ παρόντα πτωχά, ὅπως π.χ. τὴν μεγίστην θαλπωρήν, μὲ τὴν ὁποίαν περιέθαλπε τοὺς εἰς τὴν περιοχήν του ἀθιγγάνους. Εὐελπιστοῦμεν ἄλλοι ἱκανοί, οἱ ὁποῖοι συνανεστράφησαν στενῶς καὶ μακροχρονίως μὲ τὸν γέροντα Αὐγουστῖνον, ἄνω τοῦ ἡμίσεος αἰῶνος, νὰ ἀναφέρουν ὅλα αὐτὰ τὰ βιώματα ἐκτενῶς, διὰ νὰ διδάσκωνται καὶ αἱ ἐπερχόμεναι γενεαί. Συνοπτικῶς δυνάμεθα νὰ ἀναφέρωμεν, ὅτι ὁ π. Αὐγουστῖνος διῆγεν ὅλον τὸν βίον αὐτοῦ, ἀσκητεύων, κακουχούμενος, ἀγωνιζόμενος διὰ κάθαρσιν τοῦ ἑαυτοῦ του, τῆς κοινωνίας, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πολιτείας. Καὶ θὰ ἠδύνατο κανεὶς νὰ ἐπαναλάβῃ διὰ τὸν π. Αὐγουστῖνον τὰ τοῦ Παύλου ἀπὸ τὴν Β’ Κορ. 11, 23-33 καὶ τὸ 12ον κεφάλαιον. Ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς ἐποχῆς μας μαζὶ δὲν ἐδεινοπάθησαν καὶ δὲν εἰργάσθησαν διὰ κάθαρσιν Ἐκκλησίας καὶ κοινωνίας τόσον πολύ, ὅσον ὁ π. Αὐγουστῖνος μόνος του. Πρὸς τοῦτο, οἱ ἀσεβεῖς ἰθύνοντες τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ τὸν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅπου εἶχεν ἀπεριόριστον πεδίον δράσεως καὶ ἦτο εἰς τὸν θρόνον τῶν καρδιῶν τῶν ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς ὑγιῶς σκεπτομένων, ὄχι μόνον ὡς Ἐπίσκοπος ἀλλὰ ὡς Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Πατριάρχης, καὶ κατώρθωσαν νὰ τὸν ἐκθρονίσουν, ἐκλέγοντες αὐτὸν Μητροπολίτην Φλωρίνης, Ἐορδαίας καὶ Πρεσπῶν, διὰ νὰ εἶναι μακρὰν τοῦ κέντρου, εἰς τὴν ἀπομεμακρυσμένην περιφέρειαν. Ἐὰν ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν ἔφευγεν ἀπὸ τὸ κέντρον εἰς τὴν παραμεθόριον, θὰ εἶχε κάνει χιλιοπλάσιον ἔργον εἰς τὴν Ἀττικήν, ἀπὸ ὅ,τι εἰς τὴν πτωχὴν ἀκριτικὴν Μητρόπολιν Φλωρίνης. Ὅλοι οἱ ὑγιῶς ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες στενάζουν διὰ τὸ σημερινὸν ἀθλιώτατον κατάντημα καὶ ἀναφωνοῦν: «Ἄς ἦτο ὁ Αὐγουστῖνος 30-40 χρόνια νεώτερος, μὲ τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, ποὺ σήμερον ὑπάρχουν, θὰ μποροῦσε νὰ κατατροπώνῃ φαύλους καὶ ἀντικοινωνικῶς, ἀνθελληνικῶς καὶ ἀντιχριστιανικῶς δρῶντας ἰθύνοντας…». Τώρα εἶναι λίαν ἀνήμπορος ἀκόμη καὶ τὸν ἑαυτόν του νὰ προστατεύσῃ καὶ, δυστυχῶς, εἶναι μερικοὶ «παρατρεχάμενοι», οἱ ὁποῖοι ἐγκληματοῦν τὰ μέγιστα διασύροντες τὴν ἀρίστην ὑστεροφημίαν του… Ὁ ἀνήμπορος πλέον γέροντας Αὐγουστῖνος τὸ μόνον, τὸ ὁποῖον θὰ ἐπαναλαμβάνῃ τώρα, θὰ εἶναι: «ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταὶ μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.» ( Β’ Τιμ. 4, 6-8). Ὅταν ὁ ὄντως αὐτὸς ἅγιος γέροντας ἀπέλθῃ ἀπὸ τὴν Στρατευομένην Ἐκκλησίαν, ὅπου τώρα δὲν δύναται νὰ προσφέρῃ ἀπολύτως τίποτε, εἰς τὴν Θριαμβεύουσαν, τότε παριστάμενος εἰς τὴν δεξιὰν τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι διαπρύσιος πρεσβευτὴς ὅλων τῶν ἁγνῶν ἀγωνιστῶν. Εἴθε ὁ Κύριος νὰ εὐλογῇ τὰς προσπαθείας τῶν Πιστῶν νὰ παραμείνουν ἀγωνιζόμενοι εὐλαβεῖς καὶ ἀκραιφνεῖς πατριῶται ὄρθιοι καὶ νὰ μὴ ὑποκύψουν εἰς τὰς ἀντιχριστιανικὰς καὶ ἀπανθρώπους ἐπικρατούσας στρατηγικὰς καὶ θεωρίας τῆς «νέας ἐποχῆς», τοῦ «οἰκουμενισμοῦ», τῆς «παγκοσμιοποιήσεως», τῆς «νέας τάξεως» κ.λπ. σατανικῶν διδασκαλιῶν… Ἤδη, εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν ἔχει ἀνακηρυχθῆ «Ἅγιος» ὁ γέροντας Αὐγουστῖνος καὶ, μετὰ τὴν εἰς Κύριον ἐκδημίαν του, ὀφείλει ἀμέσως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐπικυρώσῃ αὐτό, τὸ ὁποῖον ἐπικρατεῖ εἰς τὴν συνείδησιν τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν, ὅπως πάντοτε ἡ Ἐκκλησία πράττει διὰ τὴν ἀνακήρυξιν ὅλων τῶν Ἁγίων. - See more at: http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-26-58/79--20-21-#sthash.7EGzr8tv.dpuf

Με Ανθελληνικά και Αντισερβικά Συνθήματα Γιόρτασαν την Πρόκριση οι Αλβανοί

Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος

Η πρόκριση της Αλβανίας για τους τελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου στη Γαλλία, κυριαρχεί  σε όλα τα αλβανικά Μ.Μ.Ε.. Η  νίκη  χθες το βράδυ της Αλβανίας επί της Αρμενίας στο Έρεβαν είναι πρωτοσέλιδη είδηση όλων των ε/φ, οι οποίες δημιουργούν μια εορταστική ατμόσφαιρα  αλλά και ένα εθνικιστικό παραλήρημα τόσο στα Τίρανα όσο και στο Κόσσοβο και την ΠΓΔΜ.

Μετά  το τέλος του αγώνα και τη νίκη της Αλβανίας στο Ερεβάν, χιλιάδες Αλβανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους των Τιράνων και άλλων μεγάλων πόλεων της  χώρας, καθώς και στην Πρίστινα  και την Μητρόβιτσα του Κοσσόβου, το Τέτοβο της ΠΓΔΜ, το Ουλκίν του Μαυροβουνίου, αλλά και σε ευρωπαϊκές πόλεις όπως στη Ζυρίχη, το Λονδίνο κ.α. Στα  Τίρανα και τη Μητρόβιτσα, οι Αλβανοί εκτός των άλλων, φώναζαν και συνθήματα  για την «Μεγάλη Αλβανία», ενώ στο Τέτοβο οι Αλβανοί φώναζαν και «Ubi Serbian –  Σκοτώστε τους Σέρβους!».

Μολονότι κανένα  αλβανικό Μ.Μ.Ε  δεν το ανέφερε, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ των Εθνικών ομάδων Αλβανίας και Σερβίας που έγινε στις 8 Οκτωβρίου στο στάδιο  της πόλης του Ελμπασάν, μέλη  του Συλλόγου Αλβανών  Φιλάθλων «Kuq e Zi -Ερυθρό-μαύροι» και του κόμματος «Aleanca Kuq e Zi – Ερυθρό-μαύρη  Συμμαχία» εκτός από συνθήματα εναντίον της  Σερβίας, φώναζαν και συνθήματα εναντίον της  Ελλάδος. Στο ίδιο πλαίσιο είχαμε αναφερθεί και στο βίντεο που ξαναπροβλήθηκε από Αλβανικούς ιστότοπους, όπου Αλβανοί καθυβρίζουν την Ελλάδα και πυροβολούν την Ελληνική σημαία.

Εν τω μεταξύ το Δικαστήριο Τιράνων, σύμφωνα με μερίδα του σημερινού τύπου, απέρριψε χθες το αίτημα  της Εισαγγελίας για προφυλάκιση  του 18χρονου Αλβανού  Μαρσέλ Κελέσι ( Marsel Qeleshi), που έριξε πέτρες εναντίον  του πούλμαν με το οποίο ταξίδευε η Εθνική Σερβίας στα Τίρανα στις 7 Οκτωβρίου και του επέβαλε το μέτρο  της «υποχρεωτικής παρουσίασης». Όσο για το άλλο ‘’παλληκάρι’’ τον Ισμαήλ Μπαλίστ Μορίνα που πέταξε πάνω από το στάδιο του Βελιγραδίου στον αγώνα των Εθνικών  Σερβίας και Αλβανίας, το χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας και έγινε  η αφορμή για τα επεισόδια λόγω των οποίων ο αγώνας διακόπηκε, σύμφωνα με μερίδα του σημερινού τύπου, δεκάδες Αλβανοί φίλαθλοι διαδήλωσαν στην κεντρική πλατεία «Σκεντέρμπεης» των Τιράνων, ζητώντας την αποφυλάκιση του, καθόσον στον πρόσφατο αγώνα στο Ελμπασάν η αλβανική αστυνομία τον συνέλαβε για παράνομη οπλοκατοχή.

Θα θέλαμε να συγχαρούμε τους Αλβανούς για την μεγάλη τους πρόκριση, αλλά πιστεύουμε ότι όλη αυτή η ανθελληνική τους συμπεριφορά καθώς και η άρρωστη εθνικιστική προσέγγιση, ακυρώνει την όποια αθλητική διάκριση. Μετά από αυτά θα ευχόμασταν να μην είχαν προκριθεί, προκειμένου να μην ζήσει ο αθλητισμός παρόμοιες συμπεριφορές, στους τελικούς της Γαλλίας πλέον. Θα είναι ευχάριστη έκπληξη αν συμβεί το αντίθετο …

Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος

Στρατηγικός Αναλυτής

Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας

στη ΝΑ Μεσόγειο

πηγή

Απογοητευμένη από το πάγωμα σχέσεων με την Σερβία δηλώνει η Αλβανία

Άμεση ήταν η αντίδραση του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών στην απόφαση του Βελιγραδίου να διακόψει κάθε επαφή με τον αλβανό πρέσβη στη σερβική πρωτεύουσα για τους επόμενους έξι μήνες.

Την απόφαση αυτή έλαβαν οι σερβικές αρχές, μετά την άρνηση του Αλβανού διπλωμάτη να παραλάβει τη νότα διαμαρτυρίας για το περιστατικό με τον λιθοβολισμό του λεωφορείου που μετέφερε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Σερβίας από το αεροδρόμιο των Τιράνων στο ξενοδοχείο.

Το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε δυσανάλογη την αντίδραση της Σερβίας. Σε δήλωσή του, ο εκπρόσωπος του υπουργείου, Γκλέβιν Ντερβίσι, ανέφερε ότι τέτοιου είδους αντιδράσεις παραβιάζουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

«Είμαστε απογοητευμένοι από τις ενέργειες των σερβικών αρχών, που αμφισβητούν τις προσπάθειες και τη βούληση των αλβανικών αρχών για την εξασφάλιση της ομαλότητας του ποδοσφαιρικού αγώνα και τον διαχωρισμό του αθλήματος από την πολιτική», ανέφερε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του αλβανικού ΥΠΕΞ.

«Τέτοιες αντιδράσεις, καθώς και η αυθαίρετη ερμηνεία των προνομίων και ασυλιών των διπλωματών, πέραν των κανόνων του διεθνούς δικαίου, θυμίζουν πρακτικές του παρελθόντος», συμπλήρωσε.

Εγγραφή στην λίστα ενημερώσεων του himara.gr

- See more at: http://www.himara.gr/4804-apogoitevmeni-apo-to-pagoma-sxeseon-me-tin-servia-dilonei-i-alvania#sthash.DseuLZC2.dpuf

Η 'Μεγάλη Αλβανία', η έχθρα με τη Σερβία και το ποδόσφαιρο

Οι σχέσεις των δύο χωρών μοιάζουν με ωρολογιακή βόμβα. Μια σπίθα είναι ικανή να τινάξει τα Βαλκάνια στον αέρα. Πώς ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι μπορεί να σταθεί η αφορμή. Τι δήλωσε στο NEWS 247 o διεθνολόγος, ακαδημαϊκός και συγγραφέας Koco Danaj 

Με αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Αλβανίας και Σερβίας, στα πλαίσια της προκριματικής φάσης για το Euro 2016 και την υποδοχή με πέτρες της σερβικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Ελμπασάν, όπου θα διεξαχθεί και ο αγώνας, ξετυλίγουμε το κουβάρι των σχέσεων των δυο χωρών.

Η αποστολή της Σερβίας που έφτασε στην Αλβανία, έγινε δεκτή στο αεροδρόμιο των Τιράνων με πέτρες και συνθήματα.

Υπενθυμίζουμε ότι ο πρώτος αγώνας μεταξύ των δύο ομάδων είχε διακοπεί στις 14 Οκτωβρίου του 2014, όταν ένα drone με μια σημαία που απεικόνιζε την «Μεγάλη Αλβανία» έκανε την εμφάνισή του μέσα στο γήπεδο.

Αυτό το γεγονός στάθηκε η αφορμή για την αναβίωση της διπλωματικής κρίσης μεταξύ των δυο χωρών, που φαινομενικά είχε εξομαλυνθεί, ωστόσο μια σπίθα ήταν αρκετή για να αναπτερώσει και το ηθικό των εθνικιστών και των δυο χωρών.

Σήμερα, ο Σέρβος πρωθυπουργός Αλεξάνταρ Βούτσιτς, ανακοίνωσε ότι δεν θα ακολουθήσει την αποστολή της χώρας του στην Αλβανία, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω ένταση μεταξύ των δυο χωρών.

Παρόλο, που τα τελευταία δυο χρόνια η σχέση των δυο χωρών έμοιαζε να περνά σε μια άλλη φάση, ίσως και συνεργασίας, λόγω της προσπάθειας των δυο χωρών να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, φαίνεται πως τα κατάλοιπα των προηγούμενων ετών παραμένουν, ξυπνούν και ενισχύονται.

Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε την υποβόσκουσα διαμάχη μεταξύ των δυο χωρών που έχει τις ρίζες της πολύ βαθιά στο παρελθόν, όμως παραμένει ζωντανή αιώνες αργότερα, ζητήσαμε από τονδιεθνολόγο, ακαδημαϊκό και συγγραφέα Koco Danaj να μας μιλήσει για τις μεταξύ τους σχέσεις.

 

Πολλοί ιστορικοί αναφέρουν ότι η κόντρα έχει τις ρίζες της από τη σύσταση της Αλβανίας ως κράτος το 1912, όταν τα σύνορά της δεν συμπεριλάμβαναν τους αλβανόφωνους του Κοσόβου. Άλλοι θα πουν ότι η ιστορία των χωρών ξεκινά ακόμη πιο πίσω, στον 15ο αιώνα όταν και ξεκίνησε η μεταξύ τους διαμάχη, αναφορικά με τις εθνικές διεκδικήσεις των δυο χωρών.

Το ιστορικό υπόβαθρο πίσω από την ένταση μεταξύ των δυο χωρών

Άλλοι ιστορικοί και μελετητές αναφέρουν ότι η κόντρα και οι αντιπαλότητα των δυο χωρών ξεκίνησε από τον 15ο αιώνα μετά την ήττα των Σερβικών δυνάμεων από τους Οθωμανούς, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι όλα ξεκίνησαν μετά τη σύσταση του Αλβανικού Κράτους το 1912 και την αναγνώρισή του το 1913.

"Ήταν τότε που εδάφη από την 'Ανεξάρτητη Αλβανία' δόθηκαν στη Σερβία και την Ελλάδα (εδώ όμως οι απόψεις των ιστορικών της κάθε χώρας διίστανται). Το σημερινό Κόσοβο προσαρτήθηκε στη Σερβία, παρόλο που επρόκειτο για καθαρό αλβανόφωνο πληθυσμό και περιοχή, επειδή όμως εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων δεν υπήρξε μεγάλη αντίδραση, εκτός από την Ιταλία που δεν ήθελε και εκείνη για δικό της όφελος τη Σερβία να έχει πρόσβαση στην Αδριατική", αναφέρει ο κ. Danaj.

Κάπου εκεί έγινε η αρχή για τις όχι και τόσο ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών που είναι καταδικασμένες να συνυπάρχουν.

Τα πράγματα μεταξύ των δυο χωρών ξέφυγαν από τον έλεγχο το 1999, όταν το Κόσοβο έχοντας την υποστήριξη της Αλβανίας διεκδίκησε την ανεξαρτησία του, καθώς μέχρι τότε αποτελούσε επαρχία της Γιουγκοσλαβίας. Ήταν τότε, που όλος ο κόσμος κατάλαβε ότι πράγματι εκείνο κομμάτι των Βαλκανίων ήταν μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. "Ήταν ο πόλεμος που ξεσπίτωσε τους κοσοβάρους και τους έδιωξε από την πατρίδα τους και στοίχισε τη ζωή σε άλλους 15.000. Μην ξεχνάμε ότι η πλειονότητα των κατοίκων της περιοχής ήταν πάντα οι αλβανόφωνοι", επισημαίνει ο διεθνολόγος.

Η ανάδειξη του UCK ή απελευθερωτικού στρατού του Κοσόβου

Το UCK  συστάθηκε αρχικά αποκλειστικά από κοσοβάρους αντάρτες που πολεμούσαν τους Γιουγκοσλάβους, ενώ αργότερα άρχισαν Αλβανοί να εισέρχονται στους κόλπους της άτυπης στρατιωτικής οργάνωσης. "Ήταν τρομοκράτες, στην αρχή συμπεριλαμβάνονταν μάλιστα στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, ωστόσο επειδή η δράση τους τη δεδομένη χρονική στιγμή, δηλαδή το 1997 εξυπηρετούσε τους Αμερικανούς, αφαίρεσαν την οργάνωση από τον κατάλογο", θα πει ο ίδιος. Ο απελευθερωτικός στρατός του Κοσόβου δρούσε υπό την ανοχή του ΝΑΤΟ και των Αμερικανικών δυνάμεων, μάλιστα κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών στο Κόσοβο εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τις Δυτικές Δυνάμεις. 

"Το UCK έδινε πραγματικό αγώνα τότε για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους, όχι για τη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας, κανείς δεν μπορεί να πετάξει την προσπάθεια και τον αγώνα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμη και σήμερα οι Κοσοβάροι εξυμνούν τους αγώνες του στρατού. Χάρη σε αυτούς είναι σήμερα ελεύθεροι, οπότε είναι κατανοητό ότι υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός", συμπληρώνει.

"Αυτή τη στιγμή είναι πολλοί οι δυτικοί που κατηγορούν το UCK για εγκλήματα πολέμου. Στα μάτια των Κοσοβάρων και μιας μερίδας Αλβανών είναι ήρωες", καταλήγει ο κ. Danaj.

Η σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών σήμερα

Η διεκδίκηση των εδαφών του Κοσόβου ήταν πάντα το αγκάθι στις σχέσεις των δυο χωρών και φυσικά παραμένει μέχρι και σήμερα. "Αυτή τη στιγμή οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών περνούν μια από τις χειρότερες φάσεις τους. Έχουμε, σχεδόν απειλητικά τηλεγραφήματα από τους υπουργούς Εξωτερικών, από τους πρωθυπουργούς και πάει λέγοντας", αναφέρει χαρακτηριστικά.

"Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών της Σερβίας ανακοίνωσε ότι θα διακόψει κάθε είδους επικοινωνία με τον Αλβανό Πρέσβη Ilir Bocka. Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση τώρα; Να διακόψει και εκείνη την επικοινωνία και τις διπλωματικές σχέσεις με τον Σέρβο πρέσβη στα Τίρανα;" διερωτάται ο Koco Danaj.

"Το πιθανότερο είναι το κλίμα να παραμείνει ψυχρό, όσο δεν επιλύεται μια και καλή το θέμα του Κοσόβου, οι σχέσεις θα συνεχίσουν να είναι τεταμένες. Μπορεί για τα μάτια του κόσμου, των Δυτικών χωρών και των μελών της Ε.Ε να μάθουν να συνυπάρχουν, γιατί μην ξεχνάμε ότι και οι δυο χώρες βρίσκονται στον αγώνα για την ένταξη στην Ε.Ε", τονίζει ο ακαδημαϊκός.

"Δεν υπάρχει η Μεγάλη Αλβανία"

Ο Βαλκανολόγος και ακαδημαϊκός Koco Danaj έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η "Μεγάλη Αλβανία" είναι αδύνατο να υπάρξει, έστω και σαν ιδέα στο μυαλό των Αλβανών Εθνικιστών. Ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι το Κόσοβο και η Αλβανία είναι δυο ενωμένα έθνη, ωστόσο δεν παύουν να είναι δυο έθνη." Αν θέλουμε να το πούμε πιο ξεκάθαρα, υπάρχει ενοποίηση μεταξύ Αλβανίας και Κοσόβου, ωστόσο μιλάμε για δυο διαφορετικά έθνη και όχι για ένα ενιαίο. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει".

Παράλληλα, ο ίδιος δηλώνει ότι η Μεγάλη Αλβανία είναι ένα δημιούργημα των εθνικιστών και όχι των Αλβανών γενικά, εδώ υπάρχει μια διαφορά οι εθνικιστές έχουν υιοθετήσει μια φασίζουσα νοοτροπία, γεγονός που βλέπουμε να συμβαίνει σε κάθε χώρα που παρατηρείται το φαινόμενο". Την ίδια στιγμή η ιδέα της "Μεγάλης Αλβανίας" έχει χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές από τους γείτονες σε μια προσπάθεια κήρυξης μιας αόρατης στην πραγματικότητα απειλής", αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ.Danaj.

Ενώ, συμπληρώνει πως υπάρχει μια Αλβανία, αυτή που δημιουργήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1912. Αυτά είναι τα εθνολογικά σύνορα της Αλβανίας, καθώς περιλαμβάνονται όλοι οι αλβανόφωνοι πληθυσμοί. "Παρόλα αυτά η διάσκεψη του Λονδίνου τον Ιουλίου του 1913 αναγνώρισε μεν την ανεξαρτησία του κράτους, αλλά συρρίκνωσε τα σύνορα της χώρας αγνοώντας τη δημογραφική πραγματικότητα της εποχής".

"Σήμερα όμως τα σύνορα της χώρας είναι άλλα, και κάθε 'διεκδίκηση' από την Αλβανική πλευρά χαρακτηρίζεται προκλητική, αφενός από τους γείτονες που ηθελημένα βλέπουν μια αόρατη απειλή και αφετέρου από την Ευρώπη, που προσπάθησε πολύ να θέσει υπό έλεγχο την κατάσταση στα Βαλκάνια".

Αυτό που ανησυχεί κυρίως τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης είναι πως μια ανοιχτή εδαφική διεκδίκηση στα Βαλκάνια κινδυνεύει να τινάξει την "ηρεμία" στον αέρα. "Είναι βέβαιο πως έτσι θα ξεκινήσει ένα ντόμινο διεκδικήσεων από όλες τις χώρες των Βαλκανίων. Κάθε χώρα έχει κάτι να διεκδικήσει από τότε που έγινε η μοιρασιά από άλλους", επισημαίνει ο συγγραφέας.

"Η ιδέα της 'Μεγάλης Αλβανίας' πετυχαίνει έναν και μοναδικό στόχο, να γεμίσει με εθνική υπερηφάνεια τους  υποστηρικτές του οράματος, όπως κάποτε η Μεγάλη Ιδέα αποτελούσε στόχο του Ελληνικού Κράτους. Μάλλον, ο στόχος ή η επιθυμία του μέσου- σκεπτόμενου Αλβανού πολίτη είναι να νικήσει η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και να ενταχθεί επιτέλους η χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση", θα πει κλείνοντας.

SHARE:

Δ' Λουκά Παραβολή σπορέως, Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου 11 10 2015

Η σερβική παρουσία στη Μακεδονία

Η εμπειρία της παρουσίας σερβικών στρατευμάτων στην ελληνική Μακεδονία κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου καθορίστηκε από τρεις κυρίως παράγοντες.

Πρώτα απ’ όλα, από την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια: Μετά τη συνδυασμένη επίθεση εναντίον της Σερβίας από αυστροουγγρικά, γερμανικά και βουλγαρικά στρατεύματα, τον Οκτώβριο του 1915, ο σερβικός στρατός, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, καθώς επίσης και χιλιάδες άμαχοι υποχώρησαν προς τον Νότο και στη συνέχεια, διασχίζοντας την Αλβανία, κατέληξαν στην Κέρκυρα.

Από εκεί οι Αγγλογάλλοι μετέφεραν το μεγαλύτερο μέρος του εναπομείναντος σερβικού στρατού στην ελληνική Μακεδονία, προκειμένου να δράσει από κοινού με τις άλλες συμμαχικές δυνάμεις στο Μέτωπο της Θεσσαλονίκης.

Ο δεύτερος παράγοντας ήταν οι ελληνοσερβικές σχέσεις: Η διμερής συνθήκη συμμαχίας του 1913 είχε ενεργοποιηθεί στον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο εναντίον της Βουλγαρίας, όχι όμως και κατά την ελληνοτουρκική κρίση του 1913-4, ούτε κατά την κήρυξη πολέμου από τη Βιέννη στο Βελιγράδι τον Αύγουστο του 1914 - χωρίς παρ' όλα αυτά να τεθεί σε αμφισβήτηση η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες.

Ωστόσο, η άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να συνδράμει τη σύμμαχό της τον Οκτώβριο του 1915, μετά την εμπλοκή της Βουλγαρίας στον πόλεμο, προκάλεσε αγανάκτηση στη Σερβία και βύθισε τις ελληνοσερβικές σχέσεις σε κρίση.

Ο τρίτος παράγοντας που καθόρισε τη σερβική παρουσία στην ελληνική Μακεδονία ήταν οι σερβικές βλέψεις στην περιοχή: Σέρβοι στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι είχαν εκφράσει παλιότερα διεκδικήσεις για μέρος των μακεδονικών εδαφών που προσάρτησε η Ελλάδα στα 1912-3, αλλά η διμερής συμμαχία υποβάθμισε τέτοιου είδους σχέδια.

Η «εγκατάλειψη» της Σερβίας από την Ελλάδα το φθινόπωρο του 1915 και η άρνηση του Κωνσταντίνου να συνεργαστεί με την Αντάντ, ανανέωσε το σερβικό ενδιαφέρον για την περιοχή.

Μετά την αποβίβαση των πρώτων αγγλογαλλικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1915, η Ελλάδα βρέθηκε σε μια ιδιαίτερη κατάσταση: ενώ επισήμως παρέμεινε ουδέτερη μέχρι το καλοκαίρι του 1917, στην πράξη τα σύνορά της και η κυριαρχία της στη Μακεδονία παραβιάστηκε κατ’ επανάληψη και από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα του πολέμου.

Μάλιστα, μετά τη βουλγαρική εισβολή στην ανατολική Μακεδονία το 1916, ο Γάλλος αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στην περιοχή Sarrail ανέλαβε ουσιαστικά τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής Μακεδονίας, χωρίζοντάς την σε ζώνες στρατιωτικής κατοχής.

Στην κατοχή αυτή ο σερβικός στρατός συμμετείχε ενεργά, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα για ευρεία προπαγανδιστική δραστηριότητα.

Θα πρέπει βέβαια να πούμε ότι οι σερβικές βλέψεις στην ελληνική Μακεδονία δεν ήταν οι μοναδικές που εκφράστηκαν την εποχή εκείνη: Γάλλοι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι υποστήριξαν τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου στην περιοχή, ενώ παρόμοιες σκέψεις για την αυτονόμηση της Μακεδονίας ή τη διεθνοποίηση της Θεσσαλονίκης εξέφρασαν και άλλοι αξιωματούχοι της Αντάντ.

Στην περίπτωση της σερβικής προπαγάνδας τα δεδομένα ήταν διαφορετικά, αφού η Σερβία ήταν ένα βαλκανικό κράτος που συνόρευε με την ελληνική Μακεδονία. Επιπλέον, ο τοπικός σλαβομακεδονικός πληθυσμός μπορούσε θεωρητικά να είναι θετικός απέναντι στην ιδέα της «προστασίας» του από ένα άλλο σλαβικό κράτος.

Η πραγματικότητα ήταν πάντως διαφορετική: Οι Σλαβομακεδόνες της ελληνικής επικράτειας δεν είχαν ποτέ σαφή ή ενιαία στάση απέναντι στην ελληνική, σερβική ή βουλγαρική επιρροή. Επιπλέον, το σερβικό κράτος είχε πολύ κακή φήμη για τον τρόπο που είχε προηγουμένως διοικήσει τους Σλαβομακεδόνες της δικής του επικράτειας.

Οι σερβικές προπαγανδιστικές ενέργειες κινήθηκαν κατά κύριο λόγο σε τρεις τομείς: την αντικατάσταση ελληνόφωνων κληρικών και δασκάλων από Σέρβους, την αντικατάσταση των τοπικών ελληνικών αρχών από τους Σέρβους αξιωματούχους, και την άσκηση προπαγάνδας με στόχο τόσο τον τοπικό πληθυσμό όσο και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

Η σερβική προπαγάνδα έδρασε πρωτίστως στην περιοχή της δυτικής Μακεδονίας -περισσότερο στην περιφέρεια Καρατζόβας (Αριδαία) που ελεγχόταν από τα σερβικά στρατεύματα- και δευτερευόντως στη Θεσσαλονίκη.

Ωστόσο, η επιτυχία της ήταν περιορισμένη για μια σειρά από λόγους. Καταρχήν, εξαιτίας της αυθαιρεσίας της σερβικής διοίκησης εις βάρος του τοπικού πληθυσμού: οι επιτάξεις προϊόντων, ζώων ή μεταφορικών μέσων, οι κατασχέσεις ιδιωτικών περιουσιών, οι παράνομες εισπράξεις φόρων καθώς επίσης και η εκμετάλλευση των χωρικών σε στρατιωτικά έργα προκάλεσε συχνά δυσαρέσκεια ή ακόμα και φυγή ντόπιων από τις ζώνες της σερβικής διοίκησης.

Επιπλέον, η εξουσία που διέθετε ο σερβικός στρατός δεν ήταν απεριόριστη: εξαρτιόταν πάντοτε από τις επιθυμίες τόσο της σερβικής πολιτικής ηγεσίας όσο και της γαλλικής στρατιωτικής διοίκησης· η τελευταία ήταν πρόθυμη να κάνει τα στραβά μάτια στη σερβική προπαγάνδα όσο οι ελληνικές αρχές ελέγχονταν από τον Κωνσταντίνο, αλλά μετά τη συγκρότηση της Προσωρινής Κυβέρνησης στη Θεσσαλονίκη από τον Βενιζέλο, ήταν πολύ περισσότερο προσεκτική.

Για τον ίδιο λόγο και η σερβική πολιτική ηγεσία σταδιακά περιόρισε την υποστήριξη ή την ανοχή προς τις προπαγανδιστικές ενέργειες Σέρβων στρατιωτικών, αν και οι τελευταίοι δεν φάνηκαν πάντοτε πρόθυμοι να υπακούσουν - πρόκειται για μόνο μία παράμετρο της σύγκρουσης τμήματος του σερβικού στρατού με τον διάδοχο Αλέξανδρο και την κυβέρνηση Πάσιτς το 1917.

Ο ρόλος της σερβικής διοίκησης στην ελληνική Μακεδονία πρέπει να εξεταστεί μέσα στο ιστορικό της πλαίσιο: Είναι αλήθεια ότι σε γενικές γραμμές η εμπειρία της σερβικής παρουσίας δεν άφησε πίσω της αρνητικές μνήμες είτε λόγω της καλλιέργειας στη συνέχεια του μύθου περί «ελληνοσερβικής φιλίας» είτε επειδή τελικά οι οποιεσδήποτε παρεμβάσεις και αυθαιρεσίες δεν ήταν ούτε συστηματικές ούτε χειρότερες άλλων διοικήσεων και άλλων εποχών.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η ίδια εμπειρία δεν επηρέασε μακροπρόθεσμα καθόλου τις ελληνοσερβικές σχέσεις.

Φαίνεται ότι μέσα στο ρευστό κλίμα των ανακατατάξεων στα Βαλκάνια κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα και των ανεξάντλητων διεκδικήσεων των βαλκανικών κρατών, που συχνά χρησιμοποιούνταν για τα διπλωματικά «παζάρια» τους ή για την πολιτική επικράτηση στο εσωτερικό τους, η διατύπωση βλέψεων εις βάρος ακόμα και συμμαχικών κρατών δεν θεωρήθηκε εχθρική ενέργεια.

Λουκιανός Χασιώτης

Επίκουρος καθηγητής Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμο Θεσσαλονίκης

πηγή

Συνέντευξη με τον νέο Αναπληρωτή Συντονιστή Εκπαίδευσης, κ. Βασίλη Σωτηρούδα

Himara.gr: Κύριε Σωτηρούδα ξεκινώντας την συνέντευξή μας θα ήθελα να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας.

Β.Σ: Κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη, είμαι 45 χρονών και παντρεμένος με τη δικηγόρο Μαρία Τζάγια. Είμαι απόφοιτος του τμήματος εφαρμοσμένης πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος στην Εκπαίδευση Ενηλίκων από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Μιλάω 3 ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γερμανικά και Αραβικά) και έχω συγγράψει και εκδώσει 2 επιστημονικά βιβλία. Επίσης, έχω συμμετάσχει σε ομαδικές εκδόσεις, ενώ είμαι μέλος της συντακτικής ομάδας σε επιστημονικά περιοδικά. Είμαι μέλος σε πολλές επιστημονικές ενώσεις και έχω κάνει 17 δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια, ενώ είμαι και μέλος της επιτροπής κριτών σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια. Τα ενδιαφέροντά μου κινούνται στο χώρο της πληροφορικής και της εκπαίδευσης ενηλίκων. Διατηρώ εδώ και μια πενταετία το ιστολόγιο «Εκπαίδευση Ενηλίκων», το οποίο είναι το μεγαλύτερο ιστολόγιο στην Ελλάδα για την εκπαίδευση ενηλίκων με πάνω από 1.000.000 προβολές μέχρι σήμερα. Στη δημόσια εκπαίδευση διανύω το 15ο έτος, καθώς τα προηγούμενα 7 χρόνια εργαζόμουν ως υπεύθυνος μηχανογράφησης σε πολυεθνικές εταιρείες στην Αθήνα.

Himara.gr: Πως θα χαρακτηρίζατε την εμπειρία σας ως καθηγητής στην Χιμάρα; αντιμετωπίσατε προβλήματα στην καθημερινότητα και το έργο σας;

Β.Σ: Την εμπειρία μου ως καθηγητή στη Χιμάρα θα τη χαρακτήριζα με μία λέξη ως μοναδική. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ αξιόλογους ανθρώπους σε μια περιοχή που χτυπά πολύ δυνατά η καρδιά της ομογένειας. Η καθημερινή ζωή στη Χιμάρα τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό δεν είχε ιδιαίτερες δυσκολίες εάν εξαιρέσει κανείς τις συχνές διακοπές στην ηλεκτροδότηση. Τα μαθησιακό επίπεδο των μαθητών κυμαίνονταν στο μέσο επίπεδο ενός τυπικού σχολείου στην Ελλάδα. Η αντιμετώπιση από τον ντόπιο πληθυσμό ήταν εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα, με αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός να αισθάνεται την αναγνώριση της προσφοράς του, γεγονός που είναι θεμελιώδους σημασίας για κάθε εκπαιδευτικό.

Himara.gr: Πως είναι η κατάσταση στα σχολεία ΟΜΗΡΟΣ Κορυτσάς και Χιμάρας; Ποια είναι κατά την γνώμη σας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και πως θα τα επιλύσετε;

Β.Σ: Η κατάσταση στα δύο σχολεία δεδομένων των συνθηκών είναι σε γενικές γραμμές καλή. Τα προβλήματα ωστόσο είναι αρκετά. Η έλλειψη ενδιαφέροντος από τους εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα για απόσπαση στην Αλβανία και τα οικονομικά είναι τα σημαντικότερα από αυτά. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται, καταβάλλονται όλες οι προσπάθειες σε συνεργασία πάντα με την κεντρική διοίκηση. Έτσι, καταφέραμε να κλείσουμε όλες τις μέχρι σήμερα οικονομικές εκκρεμότητες και να στελεχώσουμε τα σχολεία με αποσπασμένους και ντόπιους εκπαιδευτικούς όσο καλύτερα μπορούσαμε. Φυσικά η προσπάθεια αυτή είναι συνεχής και αναμένονται εξελίξεις το αμέσως προσεχές διάστημα. Επιπλέον, είναι αλήθεια ότι το σχολείο στη Χιμάρα αντιμετωπίζει περισσότερα προβλήματα από ότι το αντίστοιχο στην Κορυτσά. Καταρχήν υπάρχει έντονο στεγαστικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα ορισμένες τάξεις να αναγκάζονται να κάνουν μάθημα σε ακατάλληλες αίθουσες. Επίσης, οι συχνές διακοπές στην ηλεκτροδότηση δυσχεραίνουν σημαντικά την εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι για εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Όσον αφορά το στεγαστικό το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σύνθετο και η επίλυσή του δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ωστόσο, καταβάλλονται προσπάθειες από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς προκειμένου να εξευρεθεί μία λειτουργική λύση. Σχετικά με τις διακοπές στην ηλεκτροδότηση, η άποψή μου μάλλον περισσεύει καθώς εσείς οι ίδιοι βιώνεται το πρόβλημα στην καθημερινότητά σας και γνωρίζετε το μέγεθος των συνεπειών του.

Himara.gr: Πως και γιατί δημιουργήθηκε το πρόβλημα με το λύκειο στο σχολείο της Χιμάρας; θα βρεθεί λύση για τα 25 παιδιά που αναγκάστηκαν να πάνε στο αλβανικό λύκειο;

Β.Σ: Το πρόβλημα με το λύκειο είναι το σημαντικότερο ζήτημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Χιμάρα. Είναι αλήθεια πως είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η δημιουργία λυκείου ήταν δεδομένη για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Ωστόσο κάτι τέτοιο απεδείχθη ότι δεν ήταν ακριβές. Το αποτέλεσμα σας είναι γνωστό. Οι μισοί περίπου μαθητές έκαναν εγγραφή στο Αλβανικό λύκειο ενώ οι άλλοι μισοί οδηγήθηκαν σε άλλες επιλογές. Η δημιουργία λυκείου στη Χιμάρα είναι περίπλοκη υπόθεση, καθώς απαιτεί την ανέγερση νέου σχολικού συγκροτήματος και την εξασφάλιση της λειτουργικής βιωσιμότητάς του. Η επίλυση αυτών των ζητημάτων όπως αντιλαμβάνεστε είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα. Επιπλέον, ο φορέας που θα αναλάβει την εποπτεία του νέου σχολείου απαιτείται να υποβάλλει σχετικό αίτημα στις Αλβανικές αρχές, διαδικασία η οποία είναι επίσης περίπλοκη και χρονοβόρα. Με όλα τα παραπάνω δε θέλω να δημιουργήσω κλίμα απαισιοδοξίας, αλλά δε θέλω να δημιουργήσω και κλίμα υπεραισιοδοξίας. Αυτό για το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι όλες οι δυνάμεις κινούνται συντονισμένα προς την αυτή κατεύθυνση, που είναι η δημιουργία λυκείου στη Χιμάρα.

Himara.gr: Κάποιοι μιλούν για ευθύνες του πρώην συντονιστή στο ζήτημα του λυκείου της Χιμάρας, τι λέτε γι’ αυτό;

Β.Σ: Η αναζήτηση ευθυνών στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι κυνήγι μαγισσών. Αυτό για το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι κανένας από μόνος του δε θα μπορούσε ούτε να ολοκληρώσει το έργο, ούτε να διαβεβαιώσει περί αυτού. Αυτό που έχει σημασία είναι τι γίνεται τώρα, καθώς δεν υπάρχει άλλος καιρός για χάσιμο.

Himara.gr: Ποια η γνώμη σας για το έργο του προκατόχου σας κ. Γιώργου Χρονόπουλου μιας και καλείστε να συνεχίσετε εκεί που ο ίδιος είχε σταματήσει.

Β.Σ: Ο κ. Χρονόπουλος με τη μεγάλη του διοικητική εμπειρία κατάφερε πολλά στο χώρο της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην Αλβανία. Η οικονομική τακτοποίηση πολλών ζητημάτων, η στελέχωση των σχολικών μονάδων, το επίπεδο συνεργασίας με την Αρχιεπισκοπή είναι μερικά από αυτά. Θεωρώ επίσης χρήσιμο να σημειώσω την ενδελεχή ενημέρωσή μου για τα τρέχοντα ζητήματα που αφορούν την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αλβανία.

Himara.gr: Κάποιοι έκριναν την επιλογή σας ως νέου Συντονιστή Εκπαίδευσης παράνομη και αναξιοκρατική, τι λέτε εσείς γι' αυτό;

Β.Σ: Στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε συχνά την έκφραση «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη». Η επιλογή μου ως Αν/τη Συντονιστή Εκπαίδευσης έγινε με βάση την παράγραφο 2 του άρθρου 15 του Νόμου 4027 του 2011. Το βιογραφικό μου σημείωμα και τα προσόντα μου είναι δημόσια αναρτημένα στο προσωπικό μου ιστολόγιο στη διεύθυνση edu4adults.blogspot.gr

Himara.gr: Ποιοι θα είναι οι κυρίαρχοι στόχοι σας ως νέου συντονιστή εκπαίδευσης για τα σχολεία ΟΜΗΡΟΣ;

Β.Σ: Πρωταρχικός μου στόχος είναι η βελτίωση του παρεχόμενου επιπέδου εκπαίδευσης στους μαθητές και στις μαθήτριες των σχολείων «Όμηρος», μέσω της επιλογής κατάλληλων ντόπιων και αποσπασμένων από την Ελλάδα εκπαιδευτικών, αλλά και μέσω της βελτίωσης των συνθηκών όπου πραγματοποιείται η διδασκαλία, ώστε τα σχολεία να γίνουν περισσότερο ελκυστικά για τους μαθητές. Επιπλέον, η ενίσχυση της συνεργασίας μου με όλους τους φορείς που εμπλέκονται στην Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αλβανία αποτελεί κύριο μέλημά μου. Θα επιθυμούσα επίσης, να συνδέσω τη θητεία μου με τη δημιουργία λυκείου στη Χιμάρα. Τέλος, θα καταβάλω κάθε προσπάθεια ώστε όλες οι δυνάμεις που πραγματικά ενδιαφέρονται για την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αλβανία να μπορέσουν να λειτουργήσουν συντονισμένα και μεθοδικά και όχι μεμονωμένα και αποσπασματικά.

Himara.gr: Σας ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και ευχόμαστε καλή δύναμη στο έργο σας.

Β.Σ: Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση

- See more at: http://www.himara.gr/4803-synentefksi-me-ton-neo-anapliroti-syntonisti-ekpaidefsis-vasili-sotirouda#sthash.rcW1ectV.dpuf