Ελλάδα και Αλβανία: 50 χρόνια αμοιβαίας δυσπιστίας

Ένα οδοιπορικό ιστορίας στο ναρκοθετημένο- εκατέρωθεν- πεδίο των ελληνοαλβανικών σχέσεων των ετών 1945- 1991 είναι το βιβλίο «Ελλάδα και Αλβανία» του Σταύρου Γ. Ντάγιου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Literatus στη Θεσσαλονίκη.

Ο συγγραφέας, που είναι διδάκτορας Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με σχετικό έργο («Ο ελληνικός εμφύλιος», «Η διεθνής διάσταση της ρήξης Χότζα- Τίτο», «Αποκληρωμένο έθνος: Η λαϊκή λογοτεχνία των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου»), αποτολμά το περπάτημα… Και το πραγματοποιεί πατώντας πάνω σε ελληνικά, δυτικά αλλά και αλβανικά αρχεία, έχοντας παράλληλα συμβουλευθεί Έλληνες αξιωματούχους του υπουργείου Εξωτερικών με πρώτους τους πρώην υπουργούς Πέτρο Μολυβιάτη και Θεόδωρο Πάγκαλο, τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας καθώς και ανώτατα στελέχη του κομμουνιστικού καθεστώτος της Αλβανίας μεταξύ των οποίων και τον πρώην υπουργό Παιδείας Τεύτα Τσάμη και δεκάδες άγνωστες μέχρι τώρα πηγές και απόρρητους φακέλους.

Και- χωρίς να κρύβει την θέση του υπέρ της κατατρεγμένης από το καθεστώς ελληνικής μειονότητας- δεν χαρίζεται σε καμία πλευρά, σημειώνοντας πως στην πολυετή αρχειακή έρευνά του συνάντησε προσκόμματα, εμπάθειες και αναλήθειες και από τις δύο πλευρές:

«Η κομμουνιστική βιβλιογραφία της Αλβανίας είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός ψευδούς μύθου περί της ελληνικής ενοχής , ενώ η Ελλάδα εξέφραζε υπερβολές και ανακρίβειες στοχοποιώντας τους κομμουνιστές ως το άπαν του κακού».

Ένα , πάντως, δεν διαπραγματεύεται σε αυτή την πραγματεία των 487 σελίδων. Ότι στο χώρο της μειονότητας η πάλη των τάξεων υπήρξε μία μορφή παρατεταμένου εμφυλίου, η οποία πάλη δεν απαλλάχθηκε από δύο βασικές ανεπάρκειες της ανθρώπινης φύσης: Το μίσος του Αλβανού ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ενβέρ Χότζα κατά των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και το φόβο του …

Παραδεχόμενος ότι «κανένα έθνος δεν είναι αλάθητο, ακόμη και τα έθνη- θύματα θηριωδών», χαρακτηρίζει την Αλβανία ως «έθνος που πιστεύει πως διαθέτει ένδοξη ιστορία που όμως δεν μπορεί να… αποδείξει» , ενώ επισημαίνει ότι «η υπεροπτική Ελλάδα είχε την τάση να αναδεικνύει μια υπέρμετρη αναφορά σε αρχαίες αξίες συμπεριφερόμενη δυσανάλογα με την οικονομική της βαρύτητα».

Στο πρώτο κεφάλαιο ο ερευνητής καταγράφει την άμεση εμπλοκή των Αλβανών στον ελληνικό εμφύλιο με τις διαφωνίες Χότζα- Ζαχαριάδη . Στο δεύτερο κεφάλαιο μιλάει για τον «άτσαλο» τρόπο αποχώρησης των ελλήνων ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού με τις δύο χώρες να εμπλέκονται σε επιχειρήσεις κατασκοπείας και δολιοφθοράς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου Σοβιετικής Ένωσης- ΗΠΑ. Στο τρίτο κεφάλαιο μελετάει την μακρά πορεία αποκατάστασης των διμερών σχέσεων που ξεκίνησε επί δικτατορίας το 1971 όταν πια η Αλβανική κυβέρνηση είχε διώξει τους Σοβιετικούς καλώντας τους Κινέζους. Στο τέταρτο κεφάλαιο φωτίζει την προσέγγιση των δύο χωρών μετά την καραμανλική μεταπολίτευση του 1974 υπό την κοινό φόβο της σοβιετικής απειλής. Στο πέμπτο κεφάλαιο αναλύει την περίοδο διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981- 1989 οπότε ήρθη εκ μέρους της Ελλάδας η ο νόμος περί εμπολέμου, με διεξοδική παρουσίαση της καταπιεστικής πολιτικής η οποία επέφερε καταδίκες εις βάρος της Αλβανίας από διεθνείς φορείς λίγο πριν την πτώση του κομμουνιστικού συστήματος (1991).

Στο δεύτερο μέρος ο συγγραφέας παρουσιάζει την προσπάθεια του αλβανικού καθεστώτος να αλλοιώσει τη δημογραφική υπεροχή των Ελλήνων στα 101 χωριά της «Νότιας Αλβανίας» , όπως ήταν η επίσημη ονομασία αυτού που οι Έλληνες αποκαλούν «Βόρειο Ήπειρο», με τις μεθοδεύσεις αλλοίωσης να έχουν αρχίσει από την εποχή του βασιλιά Ζόγκ.

Το διάλλειμα της απελευθερωτικής εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων το χειμώνα του 1940 κράτησε μέχρι τον Απρίλιο του 1941, οπότε η μειονότητα παραδόθηκε στις φρικαλεότητες των Ιταλών φασιστών, για να βρεθεί κατόπιν στο πλευρό του αλβανικού ΕΑΜ προσδοκώντας την αυτοδιάθεση μέσω δημοψηφίσματος- κάτι που δεν δόθηκε ποτέ από τους νικητές συμμάχους…

Ανάμεσα στη πληθώρα των στοιχείων διασώζει τα ονόματα των πρώτων Ελλήνων διδασκάλων που εκτελέστηκαν με την κατηγορία των «εχθρών της λαϊκής εξουσίας» αμέσως μόλις ανακηρύχθηκε η «Λαϊκή Δημοκρατία». Και βέβαια στηλιτεύει την ύβρη του Ενβέρ Χότζα να καταργήσει το 1976 δια… νόμου όλες τις θρησκείες, που είχε ως αποτέλεσμα να κλείσουν 2.100 ελληνορθόδοξοι ναοί και μοναστήρια με πολλές εκκλησιές να μετατραπούν σε αποθήκες ή κέντρα ψυχαγωγίας για τη νεολαία! Μια τεκμηριωμένη έρευνα για τα δεινά του ελληνισμού στην Αλβανία που αποφεύγει - μετά λόγου γνώσεως- τις «νάρκες» του εθνικισμού…

e-typos.gr

Πηγή: http://www.himara.gr

ΟΙ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Τὸ φθι­νό­πω­ρο εἶ­ναι ἡ ἐ­πο­χὴ ποὺ τὰ ἀ­πο­δη­μη­τι­κὰ που­λιὰ πε­τοῦν γιὰ τοὺς τό­πους τῆς χει­με­ρι­νῆς τους δι­α­βί­ω­σης. Οἱ ἀ­γρι­ό­χη­νες δὲν ἑ­ξαι­ροῦν­ται ἀ­πὸ τὸν κα­νό­να αὐ­τόν. Μα­ζεύ­ον­ται λοι­πὸν κι αὐ­τὲς καὶ πε­τοῦν σὲ με­γά­λους σχη­μα­τι­σμοὺς σχή­μα­τος V. Για­τί γί­νε­ται αὐ­τὸ καὶ δὲν πε­τοῦν ἐ­λεύ­θε­ρα, ἡ κα­θε­μιὰ ὅ­πως τύ­χει;

Λέ­νε οἱ ἐ­πι­στή­μο­νες πὼς ὁ συγ­κε­κρι­μέ­νος σχη­μα­τι­σμὸς ἔ­χει ἕ­να με­γά­λο πλε­ο­νέ­κτη­μα. Ὅ­ταν μιὰ χή­να χτυ­πά­ει τὰ φτε­ρά της, δη­μι­ουρ­γεῖ­ται ἀ­νο­δι­κὸ ρεῦ­μα ἀ­έ­ρος, ποὺ δι­ευ­κο­λύ­νει τὴ χή­να ποὺ ἀ­κο­λου­θεῖ.  Ὅ­ταν τὸ σμῆ­νος πε­τά­ει σὲ σχη­μα­τι­σμὸ V, αὐ­ξά­νε­ται κα­τὰ 71% ἡ πτη­τι­κή του ἐμ­βέ­λεια, δι­α­νύ­ει δη­λα­δὴ μὲ τὴν ἴ­δια ἐ­νέρ­γεια 71% πε­ρισ­σό­τε­ρη ἀ­πό­στα­ση, ἀ­πὸ τὸ ἂν πε­τοῦ­σε ἡ κά­θε χή­να μό­νη της. Τὰ που­λιὰ ποὺ θὰ ξε­φύ­γουν ἀ­πὸ τὸν σχη­μα­τι­σμὸ δυ­σκο­λεύ­ον­ται καὶ κα­τα­πο­νοῦν­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο στὴν πτή­ση.

Ὅ­ταν κου­ρα­στοῦν οἱ χῆ­νες ποὺ βρί­σκον­ται στὴν αἰχ­μὴ τοῦ δό­ρα­τος, με­τα­το­πί­ζον­ται στὸ πί­σω μέ­ρος τοῦ σχη­μα­τι­σμοῦ, ὅ­που λό­γῳ τοῦ ἀ­νο­δι­κοῦ ρεύ­μα­τος τὸ πέ­ταγ­μα γί­νε­ται πιὸ εὔ­κο­λα. Οἱ πί­σω χῆ­νες τό­τε προ­ω­θοῦν­ται μπρο­στὰ καὶ ἔ­τσι ὅ­λες μὲ τὴ σει­ρά τους περ­νοῦν δι­α­δο­χι­κὰ ἀ­πὸ τὴν κά­θε θέ­ση. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸν μοι­ρά­ζον­ται ὅ­λες ἐ­ξί­σου τὴν κού­ρα­ση. Τέ­λεια αἴ­σθη­ση, ὁ­μα­δι­κή!  

Ἡ ἰ­σχὺς λοι­πὸν ἐν τῇ ἐ­νώ­σει! Καὶ δὲν σταματοῦν ἐκεῖ. Ἂν συμ­βεῖ νὰ ἀρ­ρω­στή­σει ἢ νὰ τραυ­μα­τι­στεῖ μί­α χή­να, δύ­ο ἄλ­λες βγαί­νουν ἀ­πὸ τὸν σχη­μα­τι­σμὸ καὶ τὴ συ­νο­δεύ­ουν μέχρι τὸ ἔ­δα­φος, γιὰ νὰ τὴ βο­η­θή­σουν καὶ νὰ τὴν προ­στα­τεύ­σουν. Μέ­νουν μα­ζί της μέ­χρι νὰ μπο­ρέ­σει νὰ ξα­να­πε­τά­ξει ἢ νὰ πε­θά­νει. Καὶ μό­νο τό­τε ξα­να­πε­τᾶ­νε γιὰ νὰ ἐν­τα­χθοῦν σὲ κά­ποι­ο δι­ερ­χό­με­νο σμῆ­νος ἢ νὰ προ­λά­βουν, ἂν γίνεται, τὸ δι­κό τους. Φαν­τα­στι­κὴ αἴσθηση ἀλληλεγγύης! (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἐθελοντὲς καὶ ἐθελόντριες στὴ διακονία τῶν ἀσθενῶν, σ. 33-34).

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἁ­γί­α Γρα­φὴ μᾶς παραπέμπει στὸ σχολεῖο τῆς φύσης: «Ρώ­τη­σε τὰ τε­τρά­πο­δα καὶ θὰ σοῦ ποῦ­νε, τὰ που­λιὰ καὶ θὰ σοῦ ἀ­ναγ­γεί­λουν. Μί­λα στὴ γῆ καὶ θὰ σοῦ δι­η­γη­θεῖ, τῆς θά­λασ­σας τὰ ψά­ρια θὰ σοῦ ἐ­ξη­γή­σουν! Ποι­ὸ ἀ­π’ ὅ­λα αὐ­τὰ δὲν ξέ­ρει “ὅ­τι χεὶρ Κυ­ρί­ου ἐ­ποί­η­σε ταῦ­τα;” Ὅτι τὰ ἔπλα­σε τὸ χέ­ρι τοῦ Θε­οῦ;» (Ἰ­ώβ, 12, 7-10). Νά, τὸ σοφό, μοναδικό τους μήνυμα: Τὰ πάντα παίρνουν ζωὴ ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τοὺς νόμους ποὺ ὅρισε αὐτός.

Μὲ τὸ ἀλφαβητάρι λοιπὸν τῆς φύσης του ὁ Θε­ὸς μᾶς δι­δά­σκει. Ὅ­λα, ἀ­κό­μα καὶ οἱ ἀ­γρι­ό­χη­νες, μᾶς δι­δά­σκουν. Μᾶς δί­νουν ἀ­νε­πα­νά­λη­πτα μα­θή­μα­τα συ­νερ­γα­σί­ας, συμ­πα­ρά­στα­σης, ἑ­νό­τη­τας, ἀ­γά­πης. Πράγ­μα­τα ἀ­πο­λύ­τως ἀ­ναγ­καῖ­α γιὰ νὰ ζή­σου­με ἀν­θρώ­πι­να. Ποὺ ὅ­μως τὰ ξε­χνᾶ­με τό­σο εὔ­κο­λα, ὑ­πο­κύ­πτον­τας στὸν πει­ρα­σμὸ τῆς ἀ­το­μι­κῆς μας κα­τα­ξί­ω­σης. Προ­έ­χουν δυ­στυ­χῶς σ’ ἐ­μᾶς οἱ ἐ­γω­κεν­τρι­κὲς ἐ­πι­δι­ώ­ξεις γιὰ προ­σω­πι­κή μας ἐ­ξα­σφά­λι­ση. Ἀ­δι­α­φο­ροῦ­με γιὰ τὶς ἀ­νάγ­κες τῶν ἀ­δελ­φῶν μας. Ἀ­ναι­μι­κὴ ἕ­ως ἀ­νύ­παρ­κτη ἡ μέ­ρι­μνά μας γι’ αὐ­τούς.

Καὶ ἀ­δελ­φός μας εἶ­ναι βέ­βαι­α ὁ πᾶς ἄν­θρω­πος. Ὁ οἰ­κεῖ­ος μας, ὁ γεί­το­νάς μας, ὁ συμ­πο­λί­της, ὁ ὁ­μο­ε­θνής, ἀλ­λὰ καὶ ὁ δι­α­φο­ρε­τι­κός, ὁ ξέ­νος, ὁ με­τα­νά­στης, ὁ ἀλ­λό­θρη­σκος, ὁ ἀλ­λο­ε­θνής. Εἶ­ναι ἀ­συγ­χώ­ρη­τη πτώ­ση, συ­νέ­χεια τῆς ἀρ­χέ­γο­νης ἁ­μαρ­τί­ας, τὰ τεί­χη τῶν δι­α­κρί­σε­ων ποὺ ὕψωσε ἡ ἀν­θρώ­πι­νη ἰ­δι­ο­τέ­λεια πα­νύ­ψη­λα ἀ­νά­με­σά μας. Ἀ­πα­ρά­δε­κτο φαι­νό­με­νο στὰ μά­τια τοῦ Θε­οῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος ταυ­τί­ζε­ται μὲ τὸν κά­θε ἐ­λά­χι­στο τῆς γῆς καὶ τὸν θεωρεῖ ἀδελφό του : «Ἐ­φ’ ὅ­σον ἐ­ποι­ή­σα­τε ἑ­νὶ τού­των τῶν ἀ­δελ­φῶν μου τῶν ἐ­λα­χί­στων, ἐ­μοὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε» (Ματθ. 25, 40).

 Ὅ­μως, «οὐκ ἔ­σται ἐν σοὶ ἐν­δε­ής». Δὲν θὰ πρέ­πει νὰ ὑ­πάρ­χει ἀ­νά­με­σά σας φτω­χός, λέγει ὁ Κύ­ριος στοὺς Ἰσ­ρα­η­λί­τες καὶ ὁ­ρί­ζει οἱ δανειστὲς νὰ χα­ρί­ζουν κά­θε ἑ­πτὰ χρό­νια τὰ χρέ­η στοὺς φτω­χοὺς (Δευτ. κεφ. 15). Κάθε πενήντα χρόνια οἱ ἰδιοκτησίες γῆς ποὺ εἶχαν πουληθεῖ, ἔπρεπε νὰ ἐπιστραφοῦν στὸν ἀρχικὸ ἰδιοκτήτη τους. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐπίσης ποὺ τυχὸν εἶχαν πουληθεῖ ὡς δοῦλοι, στὸ πεντηκοστὸ ἔτος ἔπρεπε νὰ ἐλευθερωθοῦν (Λευιτ. κεφ. 25). Ἂν τέτοια πράγματα προβλέπει ὁ (ἀ­τε­λὴς) νό­μος τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης, τί ἔχουμε νὰ ποῦ­με ἐμεῖς οἱ Χρι­στια­νοί, ποὺ λά­βα­με τὴν πλή­ρω­ση τοῦ νό­μου μὲ τὸ «ἀ­γα­πᾶ­τε», ἀ­κό­μα καὶ «τοὺς ἐ­χθροὺς ὑ­μῶν» (Λουκ. 6, 27); Καὶ πό­σο πιὸ πο­λὺ ἀ­πὸ τοὺς ἀ­πο­δέ­κτες τοῦ πα­λαι­οῦ νό­μου θὰ πρέ­πει ἐμεῖς νὰ φρον­τί­ζου­με νὰ μὴν ὑ­πάρ­χει ἀνάμεσά μας φτω­χός;

Μὲ τὸ βα­θὺ μυ­στή­ριο τῆς Γέν­νη­σής του ὁ Χρι­στὸς θέ­λη­σε νὰ ξυπνήσει μέσα μας μιὰ τέτοια εὐαισθησία. Νὰ μᾶς ἀ­πο­κα­λύ­ψει πὼς αὐ­τὸς εἶ­ναι ὁ τρό­πος τῆς δι­κῆς του ζω­ῆς. Δὲν ἀρ­κέ­σθη­κε νὰ μᾶς δι­δά­σκει μό­νο μὲ τὶς ἀ­γρι­ό­χη­νες καὶ τὰ λοι­πὰ ὑ­πέ­ρο­χα πλά­σμα­τά του. Με­ρί­μνη­σε νὰ ἔλ­θει καὶ ὁ ἴ­διος κον­τά μας, ὄχι μόνο γιὰ νὰ μᾶς διδάξει, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς συ­ναν­τή­σει προσωπικά. Νὰ βρεθεῖ δίπλα μας στὴν ἀ­νάγ­κη μας. Στὴ φτώ­χεια, στὸν πό­νο, στὴν τα­λαι­πω­ρί­α τῶν ἀ­δι­ε­ξό­δων μας (Λουκ. 4, 18-19). Νὰ μᾶς κάμει γνωστὸ τὸν ἑαυτό του, νὰ γνωριστοῦμε μαζί του. Νὰ μᾶς καλέσει νὰ γίνουμε φίλοι του, δικοί του.

Γεν­νή­θη­κε στὴν ἔ­σχα­τη φτώ­χεια, ὄ­χι για­τὶ τοῦ ἔ­λει­παν τὰ ἀ­πα­ραί­τη­τα. Δι­κά του εἶ­ναι τὰ σύμ­παν­τα (Ψαλμ. 118, 91). Ἀλ­λὰ γιὰ νὰ ταυ­τι­σθεῖ μὲ τὸν κά­θε φτω­χό καὶ νὰ προ(σ)κα­λέ­σει κι ἐ­μᾶς νὰ κά­νου­με τὸ ἴ­διο. Νὰ γί­νου­με οἰ­κτίρ­μο­νες καὶ ἐ­λε­ή­μο­νες σὰν αὐ­τὸν (Ψαλμ. 102, 8· Λουκ. 6, 36). Νὰ συ­ναν­τή­σου­με μὲ βα­θειὰ ἀ­γά­πη τὸν κά­θε ἀ­δελ­φό μας πά­νω στὸ πρό­βλη­μά του. Ἀλ­λι­ῶς ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριός μας θὰ μᾶς ἀ­πευ­θύ­νει τὸ πα­ρά­πο­νο: Πεί­να­σα, δί­ψα­σα, ἀρ­ρώ­στη­σα, ὑ­πῆρ­ξα ἄ­στε­γος, ξέ­νος, γυ­μνός, ἐγ­κα­τα­λε­λειμ­μέ­νος, φυ­λα­κι­σμέ­νος. Ἀλ­λὰ ἐ­σεῖς ἀ­δι­α­φο­ρή­σα­τε (Ματθ. 25, 43). Καὶ θὰ ἀποστρέ­ψει ἀπὸ μᾶς τὸ πρό­σω­πό του. Νὰ μὴν τὸν βλέπουμε. Καὶ αὐ­τὸ θὰ εἶ­ναι ἡ κό­λα­ση. Δὲν θὰ ὑ­πάρ­χει ὀ­δυ­νη­ρό­τε­ρη αἴ­σθη­ση γιὰ μᾶς ἀ­π’ τὸ νὰ στρέψει ἀλλοῦ τὸ πρό­σω­πό του ὁ Κύ­ριος, νὰ παύσει νὰ βλέπει τὸ δικό μας πρόσωπο.  

Τὰ Χρι­στού­γεν­να ἔρ­χον­ται, ἂς συ­στρα­τευ­θοῦ­με λοι­πὸν ὅ­λοι μας σὲ ἕ­να μι­κρὸ συ­να­γερ­μὸ ἀ­γά­πης. Ὁ Χρι­στὸς στὸ πρό­σω­πο τῶν ἐ­λα­χί­στων ἀ­δελ­φῶν του πε­ρι­μέ­νει. Μᾶς κα­λεῖ «εἰς πα­ρο­ξυ­σμὸν ἀ­γά­πης καὶ κα­λῶν ἔρ­γων» (Ἑ­βρ. 10, 24). Ντρο­πή μας νὰ ὑ­στε­ρή­σου­με!

Χριστούγεννα 2014

Ἀ ν τ ι ύ λ η

Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα

Τηλ. 26820-25861/23075/697-280.9268

e-mail: antiyli.gr@gmail.com

Διαδίδω τὴν «Ἀ ν τ ι ύ λ η»

Ἐ­κτυ­πώνω/προ­ω­θῶ σὲ φι­λι­κά μου e-mails

Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος και ο άθεος καθηγητής από την Αμερική‏

Δείτε παρακάτω ένα σύντομο απόσπασμα από ομιλία για το Άγιο Πορφύριο.

Εορτασμός του Αγίου Νικολάου, Βωβοστίτσα Κορυτσάς,- Festimi i Shën Nikollës në Boboshticë të Korçës!

 Με την αρμόζουσα μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η εορτή του Αγίου Νικολάου στην Βωβοστίτσα Κορυτσάς όπου είναι και η ομώνυμη Μονή ή τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από αυτήν. Μεγάλο μέρος των κατοίκων έλαβε μέρος στην Λειτουργία αλλά και πιστοί από την Κορυτσά. Ο ποιμένας της ενορίας του χωριού ο π Μιχαλή Λάρας εργάζεται νυχθημερόν για την πνευματική προκοπή των βωβοστιανών, την διαφύλαξη της ελληνορθόδοξης παράδοσης και την αναστύλωση των ναών του χωριού, άλλοτε κωμόπολης, ή τουλάχιστον όσων έχουν απομείνει μετά από το καταστροφικό έργο της αθεϊστικής δικτατορίας. Στο πλευρό του στέκονται οι περισσότεροι κάτοικοι αλλά και ο Μπάμπουλλας Σωτήριος ένας ζωντανός μάρτυρας της ορθοδοξίας και του ελληνισμού ο οποίος υποδέχτηκε τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο κατά την άφιξη του στην Αλβανία και είχε ήδη ετοιμάσει μια στοιχειώδη οργάνωση των ορθοδόξων στην Αλβανία. Ευχόμαστε ο Θεός να χαρίσει υγεία και κάθε ευλογία και στους δυο. Εμείς δεν έχουμε παρά να σταθούμε στο πλευρό τους και να προσευχηθούμε ώστε ο Θεός, με τις μεσιτείες του Αγίου Νικολάου,  να δώσει το καλύτερο για όλους μας. Χρόνια πολλά.

- Me madhështi u festua dhe festa e Shën Nikollës në Boboshticë të Korçës ku dhe ndodhet Manastiri i Shën Nikollës , ose të paktën ajo çka mbetur prej këtij Manastiri pas shkatërrimit nga diktatura komunisto-ateiste. Në fund predikoi famulltari i fshatit p Mihail Lara i cili bën çështë e mundur për prokopinë shpirtërore të besimtarëve por dhe ruajtjten e traditave orthodhokse të këtij fshati. Lutemi dhe urojmë ti falë Zoti shëndet dhe bekime! 

Το κήρυγμα εις την Ι Κυριακή Λουκά από τον π Μιχαήλ Λαρά στα Αλβανικά - Predikim nga p Mihail Lara në të djelën e 10të të LLukait (Dita e Shën Nikollës) Boboshticë. 

Άγ Νικόλαος Περί ελεημοσύνης, Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου,Φλώρινα, 6 12 2015

Ψήφισμα διαμαρτυρίας των κληρικών της Ι.Μητροπόλεως Φλωρίνης, κατά του υπό ψήφιση νομοσχεδίου περί «ελεύθερης συμβίωσης»

3 Δεκ 2015

Ψήφισμα διαμαρτυρίας των κληρικών της Ι.Μητροπόλεως Φλωρίνης, κατά του υπό ψήφιση νομοσχεδίου περί «ελεύθερης συμβίωσης»

Ψήφισμα διαμαρτυρίας των κληρικών της Ι.Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας κατά του υπό ψήφιση νομοσχεδίου περί «ελεύθερης συμβίωσης»

Σήμερα, Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015, πραγματοποιήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου πόλεως Φλωρίνης Ἱερατικὸ Συνέδριο τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἑορδαίας, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου.

Μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὁ Σεβασμιώτατος ἐνημέρωσε τοὺς παρευρισκομένους κληρικοὺς γιὰ τὸ νομοσχέδιο ποὺ προωθεῖ ἡ Κυβέρνηση τῆς χώρας μας σχετικὰ μὲ τὸ«Σύμφωνο Συμβίωσης», τὸ ὁποῖο θὰ ἐπεκτείνεται καὶ στοὺς ὁμοφυλοφίλους.

Μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦ Σεβασμιωτάτου, τὸ Συνέδριο ἀποφάσισε ὁμόφωνα νὰ ἐκδώσει ψήφισμα διαμαρτυρίας κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ νομοσχεδίου καὶ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση νὰ τὸ ἀποσύρει γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

1) Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι κορυφαῖο ἁμάρτημα τὸ ὁποῖο καταδικάζει ἀπερίφραστα ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ ἀποκαλεῖ «βδέλυγμα», δηλαδὴ σιχαμερὴ καὶ ἀηδιαστικὴ πρᾶξι (Λευϊτ. 18,22). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις «πάθη ἀτιμίας» καὶ παρὰ «φύσιν πράξεις» (Ρωμ. 1,26). Ἀπόδειξη τῆς ἀπέχθειας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς πράξεις αὐτὲς ἀποτελεῖ καὶ τὸ ὅτι κατέστρεψε μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι δύο ἀρχαῖες πόλεις, τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, οἱ ὁποῖες εἶχαν παραδοθεῖ στὴν ἀρσενοκοιτία.
Συνεπῶς, ἕνας ποὺ πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ θέλει νὰ ὀνομάζεται ὀρθόδοξος Χριστιανός, δὲν μπορεῖ νὰ δεχτεῖ ἢ νὰ ψηφίσει ἕναν τέτοιο τρόπο συμβιώσεως.

2) Ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φυσιολογία καὶ ὀντολογία. Δὲν εἶναι μιὰ «ἐναλλακτικὴ πρόταση σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ», ἢ μιὰ «νόμιμη διαφορετικότητα», ἐξ ἴσου καλὴ καὶ νόμιμη μὲ τὴ φυσιολογική. Σύμφωνα καὶ μὲ τὸ «Διαγωνιστικὸ καὶ Στατιστικό Ἐγχειρίδιο» (τὸ γνωστὸ ὡς DSM) τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας, ἡ ὁμοφυλοφιλία θεωρεῖται παρέκκλιση καὶ διαστροφή. Ἔτσι τὴν χαρακτηρίζουν ἀκόμη καὶ οἱ Φρόυντ, Γιούνγκ, καὶ Βίλχελμ Ράιχ.

3) Ἀπὸ τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις προέρχονται πολλὲς ψυχικὲς καὶ σωματικὲς ἀσθένειες, ὅπως τὸ ΑIDS.

4) Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ συμβίωση ἀντιστρατεύεται στὸν νόμο τῆς διαιωνίσεως τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, ἐφ’ ὅσον εἶναι στείρα καὶ δὲν δημιουργεῖ ἀπογόνους. Ἑπομένως, ἡ ψήφιση τοῦ νόμου αὐτοῦ, ποὺ πιστεύουμε ὅτι θὰ ἐνθαρρύνει καὶ θὰ αὐξήσει τὸ φαινόμενο τῆς ὁμοφυλοφιλίας, θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν μείωση τῶν γάμων καὶ τῶν γεννήσεων, μὲ σοβαρὲς κοινωνικὲς καὶ ἐθνικὲς συνέπειες.

5) Ἡ νομιμοποίηση τῆς συμβιώσεως τῶν ὁμοφυλοφίλων δημιουργεῖ ἕνα νέο εἶδος κοινωνικῆς μονάδος, μιὰ «ἐναλλακτικὴ μορφὴ οἰκογένειας», ποὺ πλήττει ἄμεσα τὸν καθιερωμένο ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν φύσι καὶ τὴν κοινωνία θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ φυσιολογικὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας. Μόνο μέσα στὴν οἰκογένεια μπορεῖ τὸ παιδὶ νὰ ζήσει καὶ νὰ ἀναπτυχθεῖ ὁμαλά. Γιὰ νὰ εἶναι ψυχικὰ ἰσορροπημένο, ἔχει τὴν ἀνάγκη πατέρα καὶ μητέρας· ὄχι «γονέα Α» καὶ «γονέα Β». Τὸ παιδὶ ποὺ μεγαλώνει σ’ ἕνα τέτοιο μόρφωμα θὰ ἔχει ψυχοπαθολογικὲς διαταραχές, θὰ εἶναι ψυχικὰ ἀνάπηρο. Συνεπῶς μὲ τὴν ψήφιση ἑνὸς τέτοιου νόμου ἐγκληματοῦμε σὲ ὅ,τι πιὸ ἁγνὸ καὶ ἱερὸ ἔχει ἡ κοινωνία, τὸ παιδί. Τέτοια παιδιά, παραμορφωμένα ψυχικά, θὰ γίνουν αὔριο ἀντικοινωνικὰ καὶ ἐγκληματικὰ στοιχεῖα.

6) Ὁ ὑπὸ ψήφιση θεσμὸς εἶναι ἀντισυνταγματικός, διότι ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἄρθρο 21 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος ποὺ λέει ὅτι: «ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθὼς καὶ ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία τελοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ κράτους».

7) Ὅπως ἔχουν ἀποδείξει ἔρευνες, ἡ προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἄλλων σεξουαλικῶν παρεκκλίσεων ἐντάσσεται στοὺς στόχους καὶ τὸν τρόπο δράσεως τῆςλεγομένης Νέας Ἐποχῆς, ποὺ θέλει νὰ ἀπονευρώσει ἠθικὰ τὴν κοινωνία, μὲ σκοπὸ τὴ δημιουργία ἑνὸς παγκοσμίου κράτους μὲ μιὰ παγκόσμια δικτατορία.

8) Ἡ νομιμοποίηση καὶ ἡ θεσμικὴ ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, θὰ ἀνοίξει τοὺς ἀσκοὺς τοῦ Αἰόλου γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς παιδοφιλίας αὔριο (ὅπως στὴν Ὁλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (ὅπως στὴν Γερμανία).

Τέλος, θέλουμε νὰ τονίσουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία πολεμᾶ τὴν ἁμαρτία, ὄχι ὅμως τὸν ἁμαρτωλό. Ἀποστρέφεται τὴν ὁμοφυλοφιλία, ὄχι ὅμως τὸν ὁμοφυλόφιλο. Τὸν θεωρεῖ κι αὐτὸν πλάσμα τοῦ Θεοῦ ποὺ χρειάζεται βοήθεια καὶ ψυχικὴ θεραπεία.

Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἰάσιμη. Οἱ ὁμοφυλοφιλικὲς τάσεις δὲν εἶναι γενετικὰ προκαθορισμένες, ὅπως ἰσχυρίζονται μερικοὶ γιὰ νὰ τὶς δικαιολογήσουν. Αὐτὸ ἀποδεικνύουν σύγχρονες ἔρευνες, ὅπως αὐτὲς ποὺ ἔγιναν σὲ μονοζυγωτικοὺς διδύμους. Ὀφείλονται κυρίως σὲ περιβαλλοντικούς, κοινωνικοὺς καὶ προσωπικοὺς παράγοντες. Ἀλλὰ καὶ ἂν ὑπάρχει κάποια γενετικὴ προδιάθεση, αὐτὴ δὲν εἶναι προκαθοριστική, οὔτε δικαιολογεῖ τὴν ἄσκηση ἢ τὴν προβολὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἡ φύση πολλὲς φορὲς κάνει λάθη καὶ προκαλεῖ ἀνωμαλίες καὶ ἐκ γενετῆς ἀσθένειες. Π.χ. ὑπάρχουν ἐνδείξεις ὅτι ἡ ἐπιθετικὴ συμπεριφορὰ καὶ ὁ ἀλκοολισμὸς ἔχουν γενετικὲς καταβολές. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι θὰ ἐπιτρέπαμε ποτὲ ἢ θὰ ἀμνηστεύαμε τὴν ἐγκληματικότητα ἢ τὸν ἀλκοολισμό, ἐπειδὴ γεννήθηκαν κάποιοι ἔτσι. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται εἶναι ἡ προσπάθεια ἐκ μέρους τοῦ πάσχοντος, ἡ κατάλληλη ἀγωγὴ καὶ συμπαράσταση ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τοὺς φορεῖς της, καὶ ἀσφαλῶς ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι πάντα δεδομένη.

Κύριε ὑπουργὲ τῆς Δικαιοσύνης, κύριοι Βουλευτὲς τῆς Ἑλληνικῆς μας πατρίδος. Τὴν στιγμὴ αὐτὴ καλεῖστε νὰ πάρετε ἀπόφαση γιὰ ἕνα θέμα ὄχι οἰκονομικό, ὄχι πολιτικὸ ἢ στρατιωτικό. Καλεῖστε καθορίσετε τὴν ἠθικὴ ταυτότητα αὐτοῦ τοῦ τόπου. Αὐτοῦ τοῦ τόπου ποὺ πρὸς τιμὴ τῆς ἠθικῆς ὕψωσε τὸ λαμπρότερο μνημεῖο τῆς ἀνθρωπότητος· τὸν Παρθενώνα, γιὰ νὰ τιμήσει τὴν ἀνώτερη μορφὴ ἠθικῆς κατακτήσεως, τὴν παρθενία. Τὴν ἀπόφασή σας θὰ τὴν γράψει ἡ ἱστορία. Θὰ τὴν κρίνουν, ὅπως λέει ὁ Παλαμᾶς, «οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί». Ἀναλογιστεῖτε τὸ βάρος τῆς ἱστορικῆς σας εὐθύνης, τὴν παράδοση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ ποὺ ἐκπροσωπεῖτε καὶ πέστε ἕνα μεγάλο ΟΧΙ στὴν ἐπιταγὴ τῆς «ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσούσης» Εὐρώπης.

Διά τούς ἱερεῖς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως
Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας
Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ
ἀρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης

Η Τουρκία προωθεί την αποσταθεροποίηση της Αλβανίας και των Βαλκανίων

Σκοτεινά σενάρια αποσταθεροποίησης της Αλβανίας παρουσιάζει Ρώσος αναλυτής σε μια πρόσφατη δημοσίευση σε ρωσικό online περιοδικό, ανάλογα με εκείνα που εφαρμόστηκαν σε Ουκρανία και Συρία και σκοπό είχαν την αποδυνάμωση της επιρροής της Ρωσίας στην νότια ανατολική Ευρώπη.

Συγκεκριμένα ο Ρώσος αναλυτής Βίκτορ Βεριτόβ, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο "Η Ουκρανία και η Συρία ανατινάχτηκαν, η Αλβανία είναι εν αναμονή" στο περιοδικό politrussia.com όπου αναφέρει πως η Αλβανία είναι η επόμενη χώρα όπου τα συμφέροντα της Τουρκία και των ΗΠΑ θα δημιουργήσουν σύγκρουση.

- «Τα Βαλκάνια ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την οποία προσπαθεί να αναστήσει ο πρόεδρος Ερντογάν. Σήμερα η επιρροή της Τουρκίας είναι αρκετά ισχυρή, κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες, Βοσνία και Αλβανία. Ιδιαίτερη προσοχή έχει καταβάλει στην Αλβανία η οποία αν και μια μικρή χώρα έχει τεράστιες φιλοδοξίες και πολεμικές φιλοδοξίες.»

- «Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για μια έκρηξη, όπως αυτή στην Ουκρανία και στην Συρία», συμπεραίνει ο αναλυτής.

Ο αναλυτής αναφέρετε στην στήριξη που δίνει η Τουρκία στην ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας, η οποία έχει σκοπό την ένωση όλων των εδαφών όπου μένουν οι Αλβανοί στα Βαλκάνια και συμπεριλαμβάνει το Κόσοβο, μέρος της Μακεδονίας και της Ελλάδας. Η ένωση της Αλβανίας με το Κόσοβο θα προκαλούσε την αντίδραση της Σερβίας και μια σύγκρουση στο κέντρο τον Βαλκανίων θα ωφελήσει την Τουρκία η οποία βασίζετε στην πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". 

- «Στην περίπτωση της Αλβανίας, ως δύναμη υπέρ της Τουρκίας, είναι εξαιρετικά ευεργετικό να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στην περιοχή και να ωθήσει στα μέτωπα τα βαλκανικά κράτη. Εφαρμόζοντας στην πράξη την περιβόητη αρχή "διαίρει και βασίλευε"»

Ο Ρώσος αναλυτής κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι στην Αλβανία υπάρχει μεγάλη και ισχυρή μαφία η οποία έχει επαφές και με το Ισλαμικό Κράτος και άλλες τρομοκρατικές και εγκληματικές οργανώσεις. Υπογραμμίζει ως σημαντικό παράγοντα και την θρησκεία των μελών σε αυτές τις εγκληματικές οργανώσεις:

- «Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε και την θρησκεία που για τους τοπικούς ακτιβιστές κάθε μέσο για ένα τέλος το οποίο είναι γνωστό ότι θα δικαιολογήσει τα πάντα."

Ο αναλυτής ολοκληρώνει την ανάλυση ως εξής:

- «Είναι προφανές ότι η κρίση στα Βαλκάνια θα ωφελήσει της ΗΠΑ - με πρώτο στόχο - την πτώση της Σερβίας. Έτσι, στην καρδιά της Ευρώπης, υπάρχει μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να πυροδοτηθεί - είναι απλά θέμα χρόνου.»

Ο Εκσκαφέας

Πηγή: http://www.himara.gr

Ένα Καλάσνικοφ για 300 ευρώ

Μεγάλο μέρος των παράνομων όπλων στην Ευρώπη προέρχεται από τις βαλκανικές χώρες. Σύμφωνα με τις έρευνες, ανάλογα όπλα χρησιμοποιήθηκαν και στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.

Οι δράστες των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι χρησιμοποίησαν εκτός των άλλων και δύο όπλα τύπου Ζάσταβα Μ70 από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Αλλά και τα ίχνη από τα όπλα της επίθεσης στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo στις 7 Ιανουαρίου του 2015 οδηγούν στα Βαλκάνια. Η εξάρθρωση, τέλος, ενός τρομοκρατικού πυρήνα στην Ιταλία και το Κόσοβο πριν από μερικές ημέρες οδήγησε στην ανακάλυψη σημαντικού αριθμού παράνομων όπλων σε ένα χωριό του Κοσόβου.

Μετά το τέλος τους πολέμου στη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990 και το άνοιγμα των αποθηκών πυρομαχικών στην Αλβανία το 1997 ανθεί μια παράνομη αγορά όπλων όχι μόνο στα Βαλκάνια – το οπλοστάσιο των πρώην κομμουνιστικών κρατών έχει φτάσει σήμερα και στις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης. Οι τιμές τους κυμαίνονται από 300 με 500 ευρώ για ένα Καλάσνικοφ στα Βαλκάνια μέχρι 2.000 ευρώ για ένα αντίστοιχο όπλο σε κάποια από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Σύμφωνα με τις έρευνες του Φλαμανδικού Ινστιτούτου για την Ειρήνη η πλειοψηφία των παράνομων όπλων προέρχεται από τα κράτη των Βαλκανίων. Ένας από τους ειδικούς του Ινστιτούτου, ο Νιλς Ντικέτ, εξηγεί στη DW ότι τα όπλα εξάγονται από διάφορες χώρες: «Μιλάμε για τη Σερβία, την Κροατία, τη Βοσνία, την Αλβανία. Θα έλεγε κανείς πως αυτά τα κράτη έχουν πραγματικό πρόβλημα με τα παράνομα όπλα. Πρόκειται για εκείνα που έμειναν στα χέρια των πολιτών μετά το τέλος των πολέμων. Μετά τις έρευνές μας πιστεύουμε ότι στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων υπάρχουν περισσότερα παράνομα απ' ό,τι νόμιμα όπλα».

Το γεγονός αυτό αποτελεί βέβαια κίνδυνο για την ασφάλεια στην Ευρώπη. Η διαπίστωση πως οι λαθρέμποροι χρησιμοποιούν τους δρόμους του εμπορίου ναρκωτικών και του human trafficking δεν είναι καινούργια. Ο Ιβάν Ζβερζανόφσκι, εμπειρογνώμων της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τον Έλεγχο των Ελαφρών Όπλων στην Ανατολική Ευρώπη είναι προβληματισμένος για την πιθανότητα σύνδεσης αυτού του εμπορίου με τρομοκρατικές ομάδες. Φοβάται κυρίως πως τα Βαλκάνια θα μετατραπούν σε πηγή φθηνών όπλων για τρομοκρατικούς πυρήνες στην Ευρώπη: «Δε γνωρίζουμε πώς έφτασαν τα συγκεκριμένα όπλα στα χέρια των τρομοκρατών στο Παρίσι. Ξέρουμε ωστόσο ότι υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των μεσαζόντων, του οργανωμένου εγκλήματος και των τρομοκρατών».

Αλλά κι ο Μπουρίμ Ραματάνι, ειδικός απ' το Κόσοβο που εργάζεται στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών στην Πρίστινα, εκτιμά ότι ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα υψηλός: «Γνωρίζουμε ότι οι χώρες των δυτικών Βαλκανίων είναι οικονομικά αδύναμες, γεγονός που διευκολύνει τους τρομοκράτες να αναζητήσουν εκεί όπλα».

Εκατομμύρια παράνομα όπλα στα Βαλκάνια

Ο αριθμός των παράνομων όπλων στα Βαλκάνια είναι ανησυχητικός. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών της Σερβίας υπάρχουν στη χώρα έως και 900.000 παράνομα όπλα. Παράλληλα μια έκθεση του ΟΗΕ κάνει λόγο για 450.000 ελαφρά όπλα μόνο στο Κόσοβο. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ο αριθμός των παράνομων όπλων εκτιμάται ότι αγγίζει τις 750.000. Όσο για την Αλβανία, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα ακριβής αριθμός. «Γνωρίζουμε ωστόσο» σχολιάζει ο Φάτος Κλόζι, πρώην διευθυντής των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών, «ότι πολλά όπλα βρίσκονται στην κατοχή εγκληματικών οργανώσεων. Πολλά όμως είναι και στα χέρια απλών ανθρώπων, τα οποία απέκτησαν μετά το άνοιγμα των αποθηκών πυρομαχικών το 1997. Η οπλοκατοχή τούς παρέχει ένα αίσθημα ασφάλειας».

Παρόμοια είναι η κατάσταση και σε άλλες χώρες των Βαλκανίων. Σύμφωνα με τον Νιλς Ντικέτ, πολλοί ήταν εκείνοι που μετά τους πολέμους απλώς κράτησαν τα όπλα τους: «Διαπιστώνουμε τώρα πως οι άνθρωποι έχουν ξεκινήσει να πωλούν αυτά τα όπλα, και μάλιστα σε ανθρώπους οι οποίοι τα προωθούν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί αλλάζουν διαρκώς χέρια από τη μια εγκληματική οργάνωση στη άλλη».

Μετά το τέλος του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία ξεκίνησε μία καμπάνια με στόχο να πείσει τους πολίτες να παραδώσουν οικειοθελώς τα όπλα τους στις Αρχές. Ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Φέτος παραδόθηκαν στη Σερβία μόνο 7.500 όπλα. Ο αριθμός των παράνομων όπλων στη χώρα υπολογίζεται πως είναι εκατονταπλάσιος.

Λιντίτα Αράπι/ Δημήτρης Ελευθεράκης

Πηγή: http://www.himara.gr

Η Αλβανία αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα και την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με την Ελλάδα

Ερώτηση του Ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιώργου Επιτήδειου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή 

Γραπτή ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέθεσε ο Ευρωβουλευτής του Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή, Στρατηγός Γεώργιος Επιτήδειος, σχετικά με την αλβανική αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας και της οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με την Ελλάδα.

Ακολουθεί η ερώτηση:

Το 2009 η Αλβανία, υπέγραψε με την Ελλάδα την '' Συμφωνία για την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και άλλων θαλασσίων Ζωνών ''με την οποία  οριοθετήθηκαν τα εκατέρωθεν χωρικά ύδατα.

Το 2010, η νέα αλβανική  κυβέρνηση που προέκυψε από τις τότε εκλογές θεώρησε πως η παραπάνω συμφωνία είναι ετεροβαρής υπέρ της Ελλάδος και, την έκρινε αντισυνταγματική. Έκτοτε, επιδιώκει να εξαφανίσει ακόμη και την υπογραφή όσων υπέγραψαν  την συμφωνία.

Επειδή όμως, νομικά, η αντισυνταγματική δεν συνεπάγεται και την ακυρότητα της αλβανικής μονογραφής της συμφωνίας ,η Ελλάδα, το 2014, προκήρυξε οικόπεδα για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, σε περιοχές του Ιουνίου Πελάγους και χορήγησε σχετικές άδειες.

Η Αλβανία, αν και τα εξωτερικά όρια του οικοπέδου 1 έχουν καθορισθεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ισχυρίζεται πως παραβιάζουν τα αλβανικά χωρικά ύδατα και, προσπαθεί να δημιουργήσει επιπλοκές στην υπογραφή της αντίστοιχης συμφωνίας της Ελλάδος με την Ιταλία.

Συνεπώς, οι διμερείς σχέσεις Ελλάδος και Αλβανίας βρίσκονται σε πολύ άσχημο σημείο, χωρίς προοπτικές βελτιώσεως.

Ερωτάται η Επιτροπή 

Γνωρίζει την παραπάνω εξέλιξη;

Εάν ναι, εξακολουθεί να επιδιώκει  την έναρξη των ενταξιακών  συνομιλιών  της Αλβανίας, χώρας η οποία αποδεδειγμένα παραβιάζει την απαιτούμενη για την παραπάνω εξέλιξη υποχρέωσή της να διατηρεί σχέσεις καλής γειτονίας με τις γειτονικές χώρες;

πηγή

Ημερίδα στο ΥΠΕΞ με θέμα: "Ελληνοαλβανικές σχέσεις - Σημασία και αξιολόγησή τους"

Σημαντικές συναντήσεις του προέδρου της Ομόνοιας Λεωνίδα Παππά στις ΗΠΑ

Σειρά σημαντικών επαφών πραγματοποίησε ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας κ. Λεωνίδας Παππάς κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από τις 26/10/2015 έως τις 02/11/2015.

Στα πλαίσια της συμμετοχής του στις επετειακές εκδηλώσεις προς τιμήν της Εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940 στην Ουάσινγκτον είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον Πρέσβη της Ελλάδος στις ΗΠΑ κ. Χρήστο Παναγόπουλο, τους Ελληνοαμερικάνους βουλευτές Γκας Μπιλιράκη και Τζον Σαρμπάνη, τον Βοηθό του Αρχιεπισκόπου Αμερικής για τις δημόσιες υποθέσεις πάτερ Αλέξανδρο Καρλούτσο και τον πάτερ Κοσμά Καραβέλα με καταγωγή από τους Δρυμάδες Χιμάρας.

Μετά τις επετειακές εκδηλώσεις στην Ουάσιγκτον ο κ. Παππάς συμμετείχε, κατόπιν πρόσκλησης τους, στις Εργασίες του Τακτικού Συνεδρίου της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας της Αμερικής που έλαβε χώρα στο Φοίνιξ της Αριζόνας από τις 30/10/2015 έως τις 02/11/2015.

Κατά την διάρκεια των επαφών του τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στην Αριζόνα ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας κ. Λεωνίδας Παππάς είχε την ευκαιρια να ενημερώσει τους συνομιλητές του για την υπάρχουσα κατάσταση στην Βόρειο Ήπειρο με κυριότερα σημεία αναφοράς το Ιδιοκτησιακό, το Εκπαιδευτικό αλλά και τον μη σεβασμό των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας γενικότερα από το Αλβανικό κράτος.

Ο Ελληνισμός της διασποράς…

Όταν βρισκόμαστε μακριά από την πατρίδα, πολλές φορές αναρωτιόμαστε, ποιο είναι εκείνο που καθορίζει, που δένει με ισχυρούς και άρρηκτους δεσμούς τους απόδημους Έλληνες με τη γη των πατέρων τους, με τις πατρογονικές τους ρίζες. Τι είναι εκείνο το βαθύ και ανερμήνευτο που κάνει τους ξενιτεμένους μας να ταξιδεύουν νοερά στην Πατρίδα και να αναπολούν νοσταλγικά εκείνα που σημάδεψαν τη ζωή τους και κυκλοφορούν ακατάπαυστα στο αίμα και στις σκέψεις τους. Για να απαντηθούν σε βάθος τα ερωτήματα αυτά χρειάζονται αρκετές πραγματείες, έρευνες και μελέτες.

Πιστεύουμε ότι το απέραντο γαλάζιο, το καθαρό φως που λούζει την Πατρίδα, οι γαληνεμένες θάλασσες, οι τόποι που ευωδιάζουν από θρούμπη και θυμάρι, οι γεροπλάτανοι στα μεσοχώρια, οι κληματαριές στις αυλές των σπιτιών, τα στενοσόκακα με τα γκαλντερίμια, οι χθόνιες φωνές και οι μνήμες από τα παλιά, όλα αυτά και πολλά άλλα είναι εκείνα που συνδέουν ψυχικά, συναισθηματικά τους ταξιδεμένους Έλληνες με τα πατρικά χώματα. Έχει παρατηρηθεί πως όταν ο Έλληνας βγαίνει έξω από την Πατρίδα, όταν η ανάγκη της επιβίωσης τον αναγκάζει να εγκαταλείψει το πατρικό σπίτι, τότε νιώθει περισσότερο Έλληνας, τότε αισθάνεται την ανάγκη να προβάλει προς κάθε κατεύθυνση την ελληνικότητά του.

Μακριά από την πατρίδα, σε τόπους ξένους και αφιλόξενους, έρχεται πρώτα αντιμέτωπος με τον εαυτό του, ελευθερώνεται από τα πάθη που μας δένουν και, ελεύθερος πια, αντιπαρατίθεται με εκείνους που αμφισβητούν την ταυτότητα και καταγωγή του και έρχονται τιμητές και επικριτές των συμπατριωτών του. Αρκετές φορές πληγώνεται, εξανίσταται, θυμώνει και οργίζεται από τον παραγκωνισμό και την αδιαφορία της Μητρόπολης, αλλά και πάλι λησμονεί, συγχωρεί και παραμένει Έλληνας.

Με πολλούς ταξιδεμένους είχα συνεχή επαφή και επικοινωνία και συζήτησα για τη ζωή και την προοπτική στη θετή τους πατρίδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου βρέθηκα πολλές φορές στο παρελθόν. Εκεί, στο N. Jersey, κοιμούνται οι γονείς μου, ο παππούς μου, οι θείοι μου και άλλοι συγγενείς και εκεί εργάζονται και δημιουργούν τα τρία αδέρφια μου με τις οικογένειές τους. Η συχνή επαφή μαζί τους μου έδωσε την ευκαιρία να αποκομίσω αρκετά στοιχεία από τη ζωή τους, τις προθέσεις και τις επιδιώξεις τους. Γνώρισα τις προσπάθειές τους για στήριξη και βοήθεια της γενέτειρας και γενικά τους προβληματισμούς τους για θέματα που αφορούν τον τόπο της καταγωγής τους και για προβλήματα που απαιτούν λύσεις από τον μητροπολιτικό κορμό, ώστε να μπορέσουν να αποφύγουν την αφομοίωση μέσα στη χοάνη του αμερικανικού τρόπου ζωής.

Για πολλά θέματα που αφορούν τη ζωή τους στην ξενιτιά και την εκπαίδευση των παιδιών τους, ώστε να διατηρηθεί ο δεσμός με την πατρίδα, είχα άγνοια και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με εντυπωσίασαν.

Ζουν οι Έλληνες απόδημοι μέσα σε ένα μωσαϊκό φυλών και θρησκειών. Η νοσταλγία διάχυτη, ο πόνος της πατρίδας μαρτυρικός, οι πληγές από τον αναγκαίο αποχωρισμό αγιάτρευτος και ο γυρισμός στην πατρίδα μακρινός, φευγαλέος και άπιαστος. Τεράστιες οι προσπάθειες που καταβάλλουν να κρατήσουν την πίστη τους στην ορθοδοξία, τη μητρική τους γλώσσα και τα πατρογονικά έθιμα.

Η ξενιτιά βαριά και ασήκωτη, μάγισσα και πλανεύτρα, που τους κρατάει ζηλότυπα και απομακρύνει το όνειρο της επανόδου:

…Μαγεύει τα καράβια και δεν ξεκινούν.
Εμάγεψε κι εμένα και δεν έρχομαι.
Σελλώνω τ’ άλογό μου, ξεσελλώνεται.
Σίντας κινώ για να’ρθω χιόνια και βροχές
κι όντας γυρίζω πίσω, ήλιος, ξαστεριά…

Κραυγή πόνου και πίκρας του ξενιτεμένου Έλληνα. Με τόσες δυσκολίες, με τα τόσα ασήκωτα προβλήματα της ξενιτιάς, πώς να μην «ξεσελλώνεται το άλογο» και πώς να μην υπάρχουν όταν ξεκινούν να γυρίσουν «χιόνια και βροχές»; Μου έλεγε ένας ογδοηνταπεντάρης γέροντας από τα μέρη μας: «Πονάω πολύ για τον τόπο μου. Εκεί άφησα την καρδιά μου. Εδώ, όμως, στην Αμερική, αναπαύεται η γυναίκα μου, εδώ μεγάλωσα τα παιδιά μου και χαίρομαι τα εγγόνια και τα δισέγγονα. Πώς να φύγω; Πού να πάω;». Ένα γεγονός που αποτυπώνεται στη σκέψη του επισκέπτη είναι οι στιγμές της Θείας λειτουργίας, στις ορθόδοξες εκκλησίες, που γεμίζουν κάθε Κυριακή και γιορτή, θρησκευτική και εθνική. Είναι στιγμές ανεπανάληπτες, ανθρώπινες, ελληνικότατες. Ιερείς, αφιερωμένοι στην ορθοδοξία και τον ελληνισμό, αγωνίζονται, προσπαθούν να υπερβούν δυσχέρειες και εμπόδια, να ποδηγετούν, να καθοδηγούν, να συμβουλεύουν, κυρίως τις νέες γενιές, να τις μυήσουν στην πατρογονική πίστη και στην ιδέα του ελληνισμού.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της στήριξης των Ελλήνων στις προγονικές τους παραδόσεις, ο κύριος μοχλός, ο άξονας γύρω από τον οποίον περιστρέφεται το ελληνικό στοιχείο για τη διατήρηση των δεσμών με την πατρίδα, είναι χωρίς αμφιβολία, η ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι η κλώσσα που σκεπάζει κάτω από τα φτερά της τον απόδημο Έλληνα. Αξιοπρόσεκτο και θαυμαστό το έργο που επιτελεί η Εκκλησία με τη λειτουργία ελληνικών σχολείων τα απογεύματα, σε ειδικούς, παρακείμενους, στους ναούς, χώρους, όπου τα ελληνόπουλα διδάσκονταν την ελληνική γλώσσα και την ελληνική ιστορία, έστω και στοιχειωδώς, από δασκάλους Έλληνες που συντηρούνται και αμείβονται ελάχιστα από τις εκκλησίες. Κάθε Κυριακή οι πιστοί, μετά τη Θεία λειτουργία, δίνουν τον οβολό τους για τη συντήρηση των σχολείων και την πληρωμή των δασκάλων. Επίσης άξιο προσοχής είναι ο τρόπος με τον οποίον παρακολουθούν, με ευλάβεια και κατάνυξη, την Θεία λειτουργία. Όταν οι ιερείς, με την απόλυση της λειτουργίας, μιλούν, οι καρδιές τους είναι πλημμυρισμένες από Πατρίδα και η ομιλία τους βαθύτατα πατριδολατρική.

Συγκλονιστική η ώρα της προσέλευσης του εκκλησιάσματος για την Θεία κοινωνία. Γέροντες και γερόντισσες, άντρες και γυναίκες, νέοι και νέες, παιδιά με τους γονείς τους, προσέρχονται πράγματα «μετά φόβου πίστεως και αγάπης», με τάξη, με πειθαρχία και βαθιά κατάνυξη, να μεταλάβουν των «αχράντων μυστηρίων». Τα παιδιά στη σειρά, με σταυρωμένα τα χέρια τους σε προσευχή, πλησιάζουν με δέος και ευλάβεια και παίρνουν τη Θεία μετάληψη. Σκέπτεται κάποιος, χωρίς να το θέλει, το θόρυβο που δημιουργείται και την αταξία που επικρατεί στις εκκλησίες της πατρίδας την ώρα της προσέλευσης των πιστών για να μεταλάβουν.

Μακάρι να μπορούσαμε να παραδειγματιστούμε από τον κατανυκτικό τρόπο προσευχής των Ελλήνων της διασποράς. Φαίνεται πως οι Έλληνες, κάτι που έχουν δεν το λογαριάζουν, τους γίνεται συνήθεια και δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία. Όταν, όμως, τους λείπει τότε συνειδητοποιούν τη σημασία του.

Μέσα σε ένα πέλαγος από ναούς αλλόθρησκων και διαφορετικών χριστιανικών δογμάτων, η Εκκλησία παλεύει στην κυριολεξία να κρατήσει την ορθόδοξη πίστη και να βρει νέους δρόμους για τη συγκράτηση του ορθόδοξου ποιμνίου. Ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, έξω από τον μητροπολιτικό χώρο, αλλά ζυμωμένο από το ίδιο χώμα, ομοούσιο και αδιαίρετο με τους «εντός των τειχών» Έλληνες, ζωντανό και ακμαίο, γεμάτο ιδέες και πνευματικότητα.

ΝΙΚΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ- Πρωινός Λόγος

πηγή

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τα γραμματόσημα που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ

       Βρισκόμαστε στο 1957. Στην Κύπρο ο αγώνας της ΕΟΚΑ κατά των Βρετανών για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Αγωνιστές απαγχονίζονται. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος βρίσκεται σε εξορία στις Σεϋχέλλες. Στην Αθήνα τεράστιες διαδηλώσεις συγκλονίζουν με την ελληνική νεολαία με το σύνθημα «ένωσις - ένωσις» να συγκρούεται με την αστυνομία. Μικρό παιδί τότε οκτώ ετών περίμενα κάθε μεσημέρι τον πατέρα μου να φέρει την εφημερίδα «Τα Νέα» για να δω στην πρώτη σελίδα, πάνω δεξιά, όπου κάθε μέρα δημοσιευόταν και μία γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη με θέμα την Κύπρο.

      Πολλά χρόνια αργότερα άκουσα κάποιες αόριστες κουβέντες πως όταν ο Μακάριος ήταν στις Σεϋχέλλες, στην Ελλάδα είχε ετοιμαστεί μία σειρά γραμματοσήμων για τον Κύπριο Αρχιεπίσκοπο. Ακόμα πως η Βρετανία είχε πιέσει πολύ και η Ελλάδα τελικά είχε υποχωρήσει και η σειρά δεν είχε  κυκλοφορήσει.

       Χρειάστηκε να περάσουν 54 ολόκληρα χρόνια για να φθάσει η στιγμή που μπόρεσα να δω και να φωτογραφήσω τα γραμματόσημα αυτά κατά την διάρκεια της έκθεσης γραμματοσήμων στο Ζάππειο για τον εορτασμό της 150ρίδας από την έκδοση του πρώτου ελληνικού γραμματοσήμου.

Το υλικό βρίσκεται στα αρχεία των Ελληνικών Ταχυδρομείων και καλύπτει τα στάδια από την επιλογή μέχρι την εκτύπωση. Ουσιαστικά μία παράσταση που εικονίζει τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο σε δοκίμια σε διάφορα χρώματα και με διάφορες ονομαστικές αξίες μέχρι τυπωμένα φύλλα ανά κλάση (χωρίς διάτρηση).

         Στο κάτω μέρος του γραμματοσήμου υπάρχει επιγραφή μέσα σε πλαίσιο με διάφορα κείμενα και σε διάφορες γλώσσες. Πιο συγκεκριμένα:

        

         Επιγραφή στα ελληνικά «ΠΙΣΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΑΙΤΗΜΑ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ.

          Επιγραφή στα αγγλικά «I think it is only natural that the Cypriot people who are of a Greek descent, should regard their incorporation with what may be called their mother country as an ideal to be earnestly devoutly and fervently cherished. Winston Churchill 1907”

          Το οποίο μεταφραζόμενο στα ελληνικά είναι «Νομίζω πως είναι μόνο φυσικό ότι  ο κυπριακός λαός που είναι ελληνικής καταγωγής θα πρέπει να θεωρεί  την ενσωμάτωσή του με ό,τι μπορεί να ονομάζεται μητέρα πατρίδα ως ιδανικό στο οποίο σοβαρά θα αφοσιωθεί και με θέρμη θα αγαπήσει, Ουίνστον Τσώρτσιλ 1907». 

             

          Επιγραφή στα γαλλικά με κείμενο σχεδόν ταυτόσημο με το ανωτέρω αγγλικό.

         

         

      Το γραμματόσημο καταγράφει ιστορία. Πολλές φορές όμως δημιουργεί ιστορία. 

      Δημήτρης Περδίκης

Η απαξίωση των Βορειοηπειρωτών

Γράφει ο Νεκτάριος Κατσιλιώτης 
Ιστορικός-Εκδότης
Άλλη μια χρονιά οι ομογενείς μας θα υποδεχθούν τις γιορτές με ένα σωρό προβλήματα...


Παραμένουν ανεργοι,με σπίτι χωρίς φωτισμό και θέρμανση.

Επιπλέον,δεν έχουν τους πόρους από τα μικρά τους χωράφια για να στείλουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά.

Φροντιστήρια για να επιμορφωθούν.

Η δημογεροντία,με την συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης,θα κάνει διάβημα διαμαρτυρίας στα διεθνή φόρα για εσκεμμένη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Αλβανική κυβέρνηση.

Υπονοεί ότι η ελληνική πλευρά έχει επανειλημμένως ειδοποιήσει την Αλβανία για την εφαρμογή των όρων του Συμφώνου Φλωρεντίας-Κέρκυρας,αλλά αυτή εφαρμόζει το Μεταπολεμικό μνημόνιο Χότζα.

Η Ελλάδα έχει ελπίδες να κερδίσει.Τα διεθνή κέντρα εξουσίας ξεφεύγουν από τον σοσιαλισμό και θέλουν να ευνοήσουν την χώρα σε μια εποχή που οξύνεται ο ψυχρός πόλεμος και τα Βαλκανικά κράτη στρέφονται προς την Ρωσία.