Πόντιος Πιλάτος: Το συγκλονιστικό χειρόγραφο που έστειλε τον Ιησού στη σταύρωση - Ponti Pilat: Dorëshkrimi i vendimit për kryqëzimin e Jezu Krishtit!

Το συγκλονιστικό αυτό έγγραφο, το οποίο υπέγραψε ο Πόντιος Πιλάτος για την απόφαση της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστο, οπότε βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L’Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας, κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου. Το συγκεκριμένο έγγραφο που υπογράφει ο Πόντιος Πιλάτος, το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε δε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643: Δείτε τη μετάφραση του συγκλονιστικού εγγράφου: «Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου, Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου. Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ (Ρωμαϊστί). Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας. ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ – Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ. – Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος. – Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη. – Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας. – Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης. – Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν». dogma.gr

Ky dokument impresionues, të cilin e ka nënshkruar Ponti Pilat për vendimin e Kryqëzimit të Jezu Krishtit mbeti deri në vitin 1309 pas Krishtit, plotësisht i panjohur, kur dhe u gjend në qytetin L’ Aquila  të Italisë Qëndrore, që për ne është i njohur për shkak të tërmetit të madh,  pranë të cilit është zbuluar qyteti i lashtë Amiterndo, ku u gjet dhe shtëpia e Pontit Pilat. Ky dokument  që mban firmën e Pontit Pilat, në vitin 1381 u transferua në Konstandinupojë në ditët e Patrikut Jeremia. U përkthye nga Patriku i Tërëshenjtë Ikumenik Dhionis, gjatë vitit 1643: Lexoni Përkthimin nga Latinishtja në Greqisht dhe tashmë dhe në shqip nga faqja jonë: “Tiverin Çezarian të shtatë dhe të dhjetë, Mbretit të Romakëve dhe monarkut të pamundshëm, e dyqindenjëta e Olimpiadës, të tetën e Iliadës nga ndërtimi i botës, sipas ndarjes së Romakëve katërmijë e njëqind e shtatëdhjetë e katër vjet, dhe nga fillimi i mbretërisë së Romakëve shtatëdhjetë e tre vjet, dhe nga dita e çlirimit nga skllavëria Babilonase pesëqind e shtatëdhjetë dhe nga shkatërrimi i mbretërisë së shenjtë nëntëdhjetë e shtatë vjet,  në kohën e guvernatorit të popullit të Romakëve Lukiu Zizoniu dhe Marko Sinniu dhe zv/guvernatorit të Ilirikut Palistrea, udhëheqësit e përbashkët të vendit të Judenjëve Kuintu Flaviu, në kohën e sundimtarit të lartë të Jeruzalemit Pontio Pilato, mbikqyrësit të Galilesë së Poshtme Herodit të Antipatros, të  kryepiftërisë së Anas dhe Kajafas,  të madhështorëve Aliaso dhe Matil në tempull, të Rabal Amabel Piocentit njëqindëshisht, dhe të Romakëve të qytetit Jerusalim Sumbisaksio dhe Popilio Rufu. Unë Pondi Pilat, sundimtar nëns sundimin e Romakëve,në kohën e kryesundimtarit Pretoriu, gjykoj dhe paragjykoj dhe votoj në vdekje me  kryq Jezuin i qujaturi nga  turma Krisht,  i cili ka për atdhe Galilean, një njeri kryengritës ndaj ligjit të Moisiut dhe kundër madhështisë së mbretërve Romakë Tiverio Çezarit dhe  caktoj dhe vendos vdekjen  e tij me kryq sipas dënimeve të tjera të zakonshme, sepse mblodhi turma njerëzish të pasur dhe të varfër, nuk ndaloi së krijuari zhurmë, duke shqetësuar Judenë pasi bëri veten e tij Bir Perëndie dhe mbret të Jeruzalemit, duke kërcënuar rrënimin e Tempullit të Shenjtë të Jeruzalemit, mohoi pagesën e taksës së Çezarit dhe guxoi që të hyjë në mënyrë triumfale dhe me plama duke e pritur shumë popull si një mbret brenda qytetit të Jeruzalemit deri në Tempullin e Shenjtë dhe caktojmë njëqindëshin tonë të parë Kuinto Kornilio ta shëtisë atë në prezencën e tij në qytetin e Jerusalemit të lidhur, të kamxhikosur dhe të veshur me të purpurt, të kurorëzuar me një kurorë me gjëmba dhe ta mbajë ai vetë kryqin në shpatullat e tij që të bëhet shembull për të tjerët dhe për këdo keqbërës, më të cilin dëshiroj të vras dhe dy hajdutë dhe të dalë nga hyrja e Giambarolas, të Antonianisë së sotme, dhe ta ngjitin Atë Krishtin në malin e keqbërësve me emrin Kolvarion, ku trupi i tij i kryqëzuar të mbetet në publik bashkë me të gjithë keqbërësit , dhe mbi kryq të vendoset mbishkrimi  i shkruar në tre gjuhë ISUS ALON O ILIS IODAM (HEBRAISHT) ISUS NAZOREOS VASILEVS JUDEON (GREQISHT) JEZUS NAZOREUS REX(KS) JUDEORUM (LATINISHT) Caktojmë gjithashtu se askush nga çdo nivel apo klasë të mos guxojë në mënyrë të pamend të ndalojë këtë gjykim, i cili u dha nga unë duke pasur çdo respekt, si ndëshkim për dezertimin e këtij Çifuti, dhe që është sipas rregullave dhe Ligjeve të Mbretërisë së Romakëve. DËSHMITARË TË VENDIMIT TONË -         Nga fisi i Izraelit: Rodhie, Dhaniil, Rabinil, Jonakin, Banikan, Rotam, Jutavel dhe Perkulam. -         Nga Mbretëria dhe sundimi i Romakëve: Lukios, Sekstilios dhe Maksimilios. -         Nga Farisenjtë: Barbas Simeon dhe Boneli -         Nga guvernatorët dhe gjykatësit e Romakëve: Lukios, Bandais dhe Makarolas. -         Nga kryepriftërinjtë: Roan, Juadus dhe Bukasoli -         Jurist publik nga krimet e Hebrenjëve: Butan”             Përktheu, Përgatiti, Përpunoi:                            ©Pelasgos Koritsas             Ndalohet ripublikimi pa lejën e krijuesit ose pa iu referuar burimit.         Respektoni të drejtën e autorit.

Υπέργηρος Αλβανός πρώην πράκτορας “προβλέπει” ότι οι Αρβανίτες θα γίνουν… Αλβανοί

Ανθελληνικό δηλητήριο έχυσε για μια ακόμη φορά, από τις σελίδες της αλβανικής εφημερίδας Γκαζέττα Σκιπτάρε, ο Χασάν Λούτσι, πρώην πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος Χότζα.

Ο υπερήλικας Χασάν Λούτσι, με καταγωγή από τη Λαμπουριά της Αυλώνας, είναι γνωστός για τις ακραίες ανθελληνικές του θέσεις, τις οποίες “κουβαλά” από την εποχή του αλβανικού… κομμουνιστικού παραδείσου.

Στο φοβικό και μισαλλόδοξο άρθρο του ο Λούτσι αναφέρεται στη συνάντηση που είχαν στην Κρήτη ο Νίκος Κοτζιάς με τον Αλβανό ομόλογό του Ντιτμίρ Μπουσάτι, κάνοντας λόγο για “πονηρό” ελληνικό Δούρειο Ίππο που “δεν δεσμεύτηκε για τίποτα το συγκεκριμένο”.

Εκφράζοντας τις φοβίες με τις οποίες εμποτίστηκε από την τυραννίδα που υπηρέτησε, ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα δεν εγκαταλείπει την παλιά της πολιτική της Μεγάλης Ιδέας, δεν “παραιτείται από την αποκαλούμενη Βόρεια Ήπειρο, ή τη Νότια Αλβανία” και ως απόδειξη αυτού του εξωφρενικού ισχυρισμού επικαλείται τις επιγραφές γύρω από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη μπροστά από την ελληνική Βουλή.

Πρόκειται για εντελώς ηλίθιο επιχείρημα, διότι εκεί δεν αναγράφονται εδάφη που διεκδικεί η Ελλάδα αλλά τα πεδία των μαχών του ελληνικού στρατού.

Για παράδειγμα, εκεί αναφέρεται και η Κορέα, στην οποία πολέμησε ο ελληνικός στρατός μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Ελλάδα διεκδικεί τη Νότια Κορέα;

Προφανώς και οι φτωχοδιάβολοι των Βαλκανίων συγχέουν τους δικούς τους ανιστόρητους αλυτρωτισμούς με τα δικά μας, με τρόπο αυθαίρετο και προκλητικό, ιδίως εάν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα δεν κατέχει ούτε σπιθαμή αλβανικού εδάφους, η Αλβανία αντιθέτως κατέχει ελληνικό έδαφος, τη Βόρεια Ήπειρο, που πήρε ως αντάλλαγμα επειδή όταν ιδρύθηκε ως κράτος το Κοσσυφοπέδιο δόθηκε στη Σερβία. Είναι τα “έξυπνα” σύνορα, αιτία προβλημάτων, που χάραξαν οι Άγγλοι και εμείς αποδεχτήκαμε πριν έναν αιώνα.

Ο ίδιος Αλβανός πρώην πράκτορας, στο ίδιο φοβικό και υστερικό του άρθρο, ισχυρίζεται ότι οι Έλληνες επιδιώκουν να ξαναφτιάξουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τονίζει ότι η Ελλάδα έχει σχέδιο να καταλάβει τη Χειμάρρα.

Ύστερα επαναλαμβάνει τις γνωστές ανιστόρητες αλβανικές σαχλαμάρες, ότι δήθεν οι Αρβανίτες είναι Αλβανοί.

Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι υπήρχαν πληθυσμοί δίγλωσσοι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, απόγονοι δίγλωσσων πληθυσμών της Βόρειας Ηπείρου που αναφέρονται και από τον αρχαίο ιστορικό Στράβωνα.

Αυτοί οι πληθυσμοί όμως είχαν πάντα ελληνική συνείδηση. Στην περίπτωση μάλιστα της Αττικής γνωρίζουμε ότι σε πολλά χωριά οι Έλληνες μίλαγαν και τα αρβανίτικα ως γλώσσα συνεννόησης, ως Lingua franca, αλλά και για να βγάζουν “άκρη” με τους Τουρκαλβανούς χωροφύλακες των Οθωμανών. Είναι το ίδιο εξωφρενικό σαν να ισχυρίζεται κανείς ότι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, επειδή μίλαγαν και τούρκικα, δεν ήταν Έλληνες αλλά Τούρκοι.

Ο Λούτσι ισχυρίζεται ακόμα ότι η Ελλάδα και σήμερα εποφθαλμιά τον αλβανικό θαλάσσιο χώρο, θέλει νεκροταφεία «κατά μήκος των υποτιθέμενων συνόρων της Βορείου Ηπείρου», χρησιμοποιεί ως εργαλεία της, το ΚΕΑΔ, την ΟΜΟΝΟΙΑ, ενώ πατριδοκάπηλοι όπως οι Μπερίσα και Μπάσα, υπέγραψαν τις Συμφωνίες για τις θαλάσσιες ζώνες και τα νεκροταφεία.

Στη συνέχεια, τυφλός προφανώς στην κατάντια του λαού του, που το 1/3 έχει μεταναστεύσει και οι υπόλοιποι πεινάνε, που η χώρα του είναι μια απέραντη χασισοφυτεία, που ο αλβανικός στρατός δεν ξεπερνά τους 6.000 με 8.000 και από αυτούς περίπου 2.000 θέλουν να παραιτηθούν αλλά δεν τους αφήνουν, αρνούμενος να δει αυτά τα χάλια, ισχυρίζεται ότι σήμερα ο αλβανικός παράγοντας έχει ενισχυθεί πολύ, έχει δύο κράτη στα Βαλκάνια, Αλβανία και Κόσοβο, σύντομα θα αφυπνιστούν και οι Αρβανίτες και οι Τσάμηδες και θα ζητήσουν τα δικαιώματά τους.

Προφανώς κανείς δεν του έχει πει ότι εάν αποκαλέσει έναν Αρβανίτη ως “Αλβανό” θα έχει κακά ξεμπερδέματα.

Και όχι μόνο αυτό αλλά και υποκινεί δημόσια σε αποσταθεροποίηση μέσα στην Ελλάδα, μην αναλογιζόμενος ο υπέργηρος αυτός πρώην πράκτορας, ότι απέναντι στην ισχύ των ελληνικών όπλων η Αλβανία θα καταστρεφόταν ολοκληρωτικά. Πόσο ανόητος και τυφλός μπορεί να είναι ο κομπλεξικός εθνικισμός ορισμένων;

Τέλος, ο ίδιος Αλβανός υπέργηρος πρώην πράκτορας του καθεστώτος, ευχήθηκε στην κυβέρνηση Ράμα να εκπληρώσει τα πατριωτικά της καθήκοντα, με σύνεση και προσοχή, διότι «ο Δούρειος Ίππος δεν ξεχνά τους αιώνιους στόχους του». Το “τσάμικο” είναι το βασικό θέμα και δεν πρέπει να κλείσει κατ΄ ουδένα τρόπο.

Την ίδια ώρα, ο αλβανικός λαός πεινάει και λεηλατεί εκθέσεις αγροτικών τροφίμων.

Tribune.gr

Έλληνες πρόσφυγες στην Αλβανία 1945-1990

Το νέο βιβλίο του Σταύρου Ντάγιου

Το βιβλίο πραγματεύεται το προσφυγικό ζήτημα των Ελλήνων, που βρέθηκαν εκτοπισμένοι στην Αλβανία μετά την κατάληξη της κομμουνιστικής ανταρσίας και την οριστική συντριβή του ΔΣΕ (1949), στο ευρύτερο πλαίσιο των σχέσεων του ΚΚΕ με την αλβανική κουμμουνιστική ηγεσία (1945-1990).

Το Α΄ μέρος αναφέρεται στους Έλληνες αντάρτες, που διέφυγαν στην Αλβανία και περιορίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την οριστική τους διασπορά σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την αμνήστευση και τον επαναπατρισμό τους,

ενώ στο Β΄ μέρος ερευνάται η περίπλοκη υπόθεση των αιχμαλώτων στρατιωτικών του Εθνικού Στρατού που απήχθησαν από τους αντάρτες και μεταφέρθηκαν βιαίως στην Αλβανία, η περιπέτεια των Ελλήνων κτηνοτρόφων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, ο Γολγοθάς των ανήλικων προσφυγόπουλων και των ελάχιστων Ελλήνων σλαβομακεδονικής συνείδησης που βρέθηκαν και αυτοί για διάφορους λόγους στην Αλβανία.

Το βιβλίο βασίζεται σε πολυετή έρευνα στα αλβανικά και ελληνικά αρχεία και πολλά στοιχεία του ανατρέπουν πάγιες θέσεις της κατεστημένης ιστοριογραφίας.

ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ Ή ΝΕΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ;!

 

ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ Ή ΝΕΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ;!

Ένας ομογενής στη Δερβιτσάνη, στην πρόσφατη συνάντηση του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Λ. Παππά για την καταστατική συνδιάσκεψη της οργάνωσης, πρότεινε την αλλαγή του ονόματός της «ΟΜΟΝΟΙΑ», με το σκεπτικό ότι εκπροσωπεί κάτι κακό, ξένο, που απωθεί τους Έλληνες…!!!
Η αντίδραση της ηγεσίας ήταν έντονη. Για να επικρατήσουν τους χρειάζεται το βαρύγδουπο όνομα ΟΜΟΝΟΙΑ επειδή έχει ταυτιστεί με τον Ελληνισμό, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές της ηγεσίες περισσότερο έχουν στραφεί εναντίον της/του.

Νομίζω, ότι απ εδώ ξεκινάει η όλη συζήτηση για την πιθανή αναδιοργάνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όχι όμως με αντικείμενο την αλλαγή του ονόματος, όσο γιατί και πώς φθάσαμε ως εδώ
Με πολύ λύπη, αλλά και δυσαρέσκεια διαπιστώνουμε ότι κάθε μέρα που περνάει βεβαιώνεται ότι, η πολιτική ηγεσία του τόπου μας και μαζί τους η ΟΜΟΝΟΙΑ, αποτελούν πλέον τον μεγαλύτερο ασθενή του πολυασθενούς τόπου μας. Το αδιέξοδο το οποίο βιώνει καιρό τώρα η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και απεδείχθη τελευταία με τον πιο οδυνηρό και τραγικό τρόπο, διαμηνύει ότι ο κύκλος αυτού του τρόπου πολιτικής ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, κύκλος ο οποίος ανακοινώθηκε κλειστός από το 2007, με τη σφραγίδα και του ΥΠΕΞ της Ελλάδας, τώρα έχει προχωρήσει σε ανεπίστρεπτη σήψη. Προς δύο κατευθύνσεις: και προς τη δυνατότητα πολιτικής καθοδήγησης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, και προς την δική του αυτοσυντήρηση. 
Η ιδρυτική αποστολή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν όσο απλή, τόσο και δύσκολη. Να συνδύαζε τα συλλογικά εθνικά συμφέροντα, μέσα από υψηλούς εθνικούς στόχους, με τα προσωπικά των απλών Ελλήνων, με σκοπό οι εθνικοί στόχοι να γινότανε κτήμα των απλών Ελλήνων.
Οι ηγεσίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κινήθηκαν εντελώς αντίστροφα. Επιδίωξαν να εκμεταλλευτούν το εθνικό όραμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ταυτισμένο με τον Ελληνισμό για να επωφεληθούν προσωπικά, ή εντός του δικού τους κύκλου που περιορίζονταν συνεχώς, γυρίζοντας στην ουσία την πλάτη και των απλών Ελλήνων και συμφερόντων τους, και των εθνικών στόχων.

Για την ικανοποίηση όμως των συμφερόντων αυτών χρειάζονταν από την άλλη να απωλέσουν τα εθνικά συμφέροντα, μέχρι το σημείο που σήμερα δικαίως λέμε, ότι καμιά αλβανική κρατική, ή μη κρατική δομή δεν θα μπορούσε να καταφέρει τέτοια βαριά εθνικά πλήγματα στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Άρα είναι πιασμένοι, τους κρατούν από κάπου, σε τέτοιο σημείο που τους υπαγορεύουν κάθε κίνησή τους!

Αυτή η εξέλιξη φέρει κυρίως ένα όνομα, Βαγγέλη Ντούλε, τα συμφέροντα του οποίου και της ομάδας του, έχουν πάρει όμηρο την ΟΜΟΝΟΙΑ και τα εθνικά συμφέροντα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Η πολιτική του αλαζονεία έχει παραλύσει και εξουδετερώσει κάθε εθνική αξία και το σύνολο του εθνικού και πολιτικού της ιστού. Τώρα τελευταία, με πραξικοπηματικό τρόπο έχει παραλύσει εντελώς, πραχτικά και τυπικά την λειτουργία, τις δομές και τη δράση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, χωρίς κανείς να τολμάει να τον καταγγείλει!!! Ο νυν πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τολμάει να δηλώσει την απαξιωτική γι΄αυτόν προσωπική κατάσταση, δλδ ότι είναι πρόεδρος χωρίς δομές, αλλά δεν τολμάει να καταγγείλει τον Ντούλε για την εξέλιξη αυτή.
Ο λόγος πιστεύω είναι απλώς. Η κάθε καταγγελία του είδους θα ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές που οδηγούν στην αποκάλυψη των εθνικών ενοχών τους (και αυτές οι ενοχές απαιτούν τα κεφάλια όλων), οπότε κανείς δεν τολμάει να τις ξεπεράσει.

Συνεπώς είναι παγιδευμένη και η όποια προσπάθεια για την "επανεκκίνηση" του κουρασμένου, σκουριασμένου και διαλυμένου, άρματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Είναι πλέον δύσκολο μέχρι αδύνατο συμβεί όταν οι ίδιοι υπαίτιοι της κατάντιας αυτής να διεκδικούν τώρα ρόλο αναδιοργάνωσης.
Επιβεβαιώνουν την κατάσταση αυτή και οι προσπάθειες που καταβάλλονται πρόσφατα για την δήθεν αναδιοργάνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 
Πρώτο. Επειδή ο Ντούλες ελέγχει τις δομές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ο πρόεδρος της οργάνωσης επιδιώκει να κινηθεί εκτός των δομών της, επικαλούμενος τον λαϊκίστικο όρο της συμμετοχής "στη διαδικασία" αυτή όλων των Ελλήνων. Ποιων όμως Ελλήνων;! Η συμμετοχή στις πρόσφατες συναντήσεις είναι περισσότερο από απογοητευτική και οι περισσότεροι που πηγαίνουν στις συναντήσεις αυτές δεν στηρίζουν ΟΜΟΝΟΙΑ, αλλά πηγαίνουν να ξεθυμάνουν εναντίον της. 
Δεύτερο. Στη θέση αυτή υπάρχει μεγάλη αντίφαση. Από την μία δηλώνεται ότι στην καταστατική διαδικασία απαιτείται η συμμετοχή όλων των Ελλήνων, δλδ ξεκινώντας από την αρχή ότι η ιδιότητα μέλους στην ΟΜΟΝΟΙΑ, απορρέει από την ταυτότητα του Έλληνα, την οποία δεν μπορεί να την παραχωρήσει και κρίνει η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Την ίδια στιγμή, όμως η ασαφής επιτροπή κατάρτισης καταστατικού δηλώνει ότι για να γίνεις μέλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ απαιτείται η συμπλήρωση του αιτήματος μέλους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Δλδ το βήμα αυτό απαιτεί τον διαχωρισμό του μέλους στην ΟΜΟΝΟΙΑ από την ταυτότητα του Έλληνα. (!!!) Ενισχύει τη θέση αυτή ο όρος ότι για να γίνεις μέλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα πρέπει να παραδόσεις, αν έχεις την ταυτότητα άλλου αλβανικού κόμματος, (πλην του παναλαβανικού του Ντούλε που λέγεται ΚΕΑΔ) (!!!) 
Ακολουθεί και άλλη αντίφαση. Η ίδια επιτροπή, απορρίπτει πραχτικά την μετατροπή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε κόμμα, διότι ισχυρίζεται ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ απευθύνετε σε όλους τους Έλληνες. 
Στην ουσία επιδιώκεται η ίδρυση ενός κόμματος στο εσωτερικό της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας (!!!!) 
Οι αντιφάσεις όμως αυτές αποκαλύπτουν τον πραγματικό σκοπό της δήθεν επανίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Στο όνομα του Ελληνισμού απαιτείται ο έλεγχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, πέρα από τις δομές που ελέγχει ο Ντούλες, δλδ στην πράξη, μια άλλη ΟΜΟΝΟΙΑ, μέλη της οποίας θα είναι όσοι θα δηλώσουν πώς θα στηρίξουν την ηγεσία αυτή. Δλδ η νέα ΟΜΟΝΟΙΑ, θα διεκδικήσει να κληρονομήσει την δόξα της παλιάς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά ως ένα εσωτερικό κόμμα, που θα στηρίζει την συγκεκριμένη ηγεσία, που έχει αναλάβει την κίνηση. Που σημαίνει δλδ ότι οι άλλοι Έλληνες θα πρέπει να βρουν αλλού πολιτική στέγη και μέσα απ΄αυτή θα πρέπει να προστατεύσουν και ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους. (Δεν είναι πολύ επικίνδυνη αυτή η εξέλιξη;;;!). Θα διατηρηθεί έτσι και το δικαίωμα ώστε η ηγεσία αυτή να καταγγέλλει για εθνική προδοσία το κάθε Έλληνα που δεν την στηρίζει!!!

Τρίτο. Η αναδιοργάνωση αποβλέπει, μέσω της "λαϊκής συμμετοχής" (!!) την αλλαγή του καταστατικού ....και όχι τον επαναπροσδιορισμό του προγράμματος και των εθνικών στόχων (!!). 
Ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που ηγείται του κινήματος δεν έχει καταλάβει απ΄ό τι φαίνεται ότι η διάλυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν ήρθε λόγω έλλειψης καταστατικού, αλλά λόγω παραβίασης αυτού και κυρίως , λόγω εγκατάλειψης των εθνικών στόχων στο βωμό των προσωπικών συμφερόντων, λόγω αδυναμίας προστασίας και εκπροσώπησης των συμφερόντων, της εθνικής αξιοπρέπειας και ταυτότητας των απλών Ελλήνων.

Τι στην πράξη συνέβη. Διαπιστώνοντας οι Έλληνες ότι δεν μπορούσαν να είχαν την κάλυψη, προστασία και εκπροσώπηση της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, επειδή η πολιτική της ισχύ περιορίζονταν και προορίζονταν για το στενό κύκλο της ηγεσίας, αναγκάστηκαν να εξυπηρετηθούν προσωπικά, ζητώντας καταφύγιο σε άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και εφόσον, όπως αναλύσαμε, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν τους εκφράζει και δεν τους στηρίζει, που αποτελεί το βασικό της χρέος και αρχή ύπαρξης, τότε πώς θα γυρίσουν οι Έλληνες να την στηρίξουν;;;!!

Ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, οφείλει πρωτίστως να προβεί σε βαθύτατες αναλύσεις και τομές σε ό τι αφορά τα αίτια και τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης. Να καταγγείλει με ονόματα, πράξεις, γεγονότα. Πρέπει, να επαναφέρει την εμπιστοσύνη στους απλούς Έλληνες και για να το πετύχει αυτό θα πρέπει πρωτίστως να προσδιορίσει εθνικούς στόχους, που να εκφράζουν το σύνολο της κοινότητας και να μετατραπεί σε προστάτη των καθημερινών αδικιών που διαπράττονται σε βάρος του κάθε Έλληνα. Πρέπει να προβάλλει τις πραγματικές αξίες του τόπου και όχι να προσπαθεί να τις οικειοποιηθεί για τη δική του προβολή. Πρέπει οι προσωπικές αντιπάθειες να μη έχουν λόγο στην άσκηση εθνικής πολιτικής, όπως πρέπει να μη έχουν καμιά σχέση μ΄ αυτή τα προσωπικά συμφέροντα, τόσο το χειρότερο συμφέροντα τρίτων. Και για να καταφέρει κάτι τέτοιο πρέπει να είναι πρώτα απ΄ όλα ελεύθερος άνθρωπος. (!!!)
Ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα πρέπει να καταλάβει ότι ο λαός είναι πράγματι φορέας εθνικής συμπεριφοράς και ταυτότητας, αλλά καθοδηγείται προς τους εθνικούς στόχους και οράματα από τις δικές του ελίτ, είτε πολιτικές, είτε πολιτιστικές, είτε οικονομικές, είτε …. Και η ΟΜΟΝΟΙΑ οφείλει να συντονίσει και να ηγηθεί αυτών. Συνεπώς, ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα πρέπει να αποσπαστεί από τον χοτζικό λαϊκισμό και προπαγάνδα και θα πρέπει όχι μόνο να αντισταθεί αλλά να πολεμήσει για να σωριάσει το κατεστημένο. Και έχει το μεγάλο ατού να το πράξει από τη θέση του προέδρου ανεξαρτήτως αν αύριο θα είναι ή όχι πρόεδρος. Η εθνική μνήμη δεν θυμάται τους μακροβιότερους προέδρους, αλλά εκείνους που πράττουν πραγματικό εθνικό έργο!! ΤΕΛΟΣ

Έναρξη λειτουργίας των διοδίων Ιεροπηγής - Fillojnë diodat në rrugën Egnatia, menjëherë pas doganës!

Την έναρξη λειτουργίας τεσσάρων νέων σταθμών διοδίων στην Εγνατία Οδό και στις καθέτους της αποφάσισε το υπουργείο Υποδομών, με καθυστέρηση αρκετών μηνών. Πρόκειται για τους σταθμούς Παμβώτιδας, Ιεροπηγής, Ευζώνων και Μέστης, που θα ξεκινήσουν τη λειτουργία τους στις 14 Δεκεμβρίου Οι τέσσερις σταθμοί έπρεπε, όπως ορίζει η συμφωνία με τους θεσμούς, να είχαν λειτουργήσει στις 31 Αυγούστου Ενδεικτικά ο οδηγός ενός Ι.Χ. θα χρεώνεται 2,10 ευρώ στην Ιεροπηγή.

Fillom funksionimi i stacioneve të diodave në Autostradën Egnatia dhe në rrugët pingule me të. Këtë vendim e mori Ministria e Infrastrukturës me një vonesë të madhe. Bëhet fjalë për stacionet e Pamvotidës, Ieropigis (Kapshticës), Evzonës dhe Mestit, dhe do të fillojnë funksionimine tyremë 14 dhjetor. Këto katër stacione, sipas rekomandimeve të institucioneve të huaja në Greqi duhet të kishin funksionuar që më 31 Gusht. Një shofer makine familjare do të paguajë 2,1 euro në diodat pas doganës së Kapshticës.

Η αλβανική αντιπολίτευση ετοιμάζει νομοσχέδιο για απαγόρευση του Κομμουνισμού στην Αλβανία

Το Δημοκρατικό Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Αλβανίας ετοιμάζει νομοσχέδιο που θα απαγορεύει τον κομμουνισμό και τα σύμβολά του στη χώρα.

Σύμφωνα με την αλβανική εφημερίδα Γκαζέτα Σκιπτάρε, το νομοσχέδιο θα βασίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες: Την απαγόρευση της κομμουνιστικής προπαγάνδας και των κομμουνιστικών συμβόλων, την αφαίρεση τιμητικών τίτλων και άλλων προνομίων από την κυβέρνηση σε άτομα που ήταν υπεύθυνα για το κομμουνιστικό καθεστώς και τα εγκλήματά του, καθώς και η δημιουργία νομικών δυνατοτήτων για την τιμωρία των αυτουργών των κομμουνιστικών εγκλημάτων.

Το σχέδιο αυτό ετοιμάζεται με την βοήθεια ειδικών του γερμανικού κόμματος CDU της Άνγκελας Μέρκελ.

Να σημειωθεί ότι το κόμμα που κυβερνά την Αλβανία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα, είναι η μετεξέλιξη του κομμουνιστικού κόμματος.

Tribune.gr

90% των αλβανών ζεί με 4 ευρώ την ημέρα - 90% e shqiptarëve jetojnë me 4 euro në ditë

Στην καταγραφή των εσόδων της οικογένειας για το έτος 2016, το Ίδρυμα Στατιστικών Αλβανίας, αναφέρει πως το 90% των αλβανικών οικογενειών ξόδεψαν κατά μέσο όρο περίπου 63,609 λεκ (475 ευρώ) το μήνα. Αυτές οι οικογένειες, σύμφωνα με το ‘Ίδρυμα, έχουν κατά μέσο όρο 3,9 μέλη. Ως επακόλουθο, η  σχέση εξόδων - εσόδων στις οικογένειες κατά το 2016, για το δείκτη αυτό, παρουσιάζει μια αύξηση της ανισότητας από 2,2 το 2015 σε 2,5 το 2016. Η ζωή με 4 ευρώ την ημέρα θωρείται ως σχετική φτώχεια σύμφωνα με τα δεδομένα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η ομάδα των ανθρώπων στην κατηγορία αυτή της κατανάλωσης θεωρούνται περισσότερα φτωχοί από ότι στην κανονική ζωή. Οι λογαριασμοί δείχνουν πως το 10% των οικογενειών που είναι και το 7% του πληθυσμού της χώρας  δηλαδή 199, 761 άτομα καταναλώνουν 17 ευρώ την ημέρα το άτομο η περίπου τρείς φορές παραπάνω από το 93% του πληθυσμού.

Në anketën e buxhetit të familjes për vitin 2016, Instituti i Statistikave (INSTAT) referoi se 90% e familjeve shqiptare shpenzuan mesatarisht 63,609 lekë në muaj. Këto familje, sipas INSTAT, kanë mesatarisht 3.9 anëtarë. Si rrjedhim, raporti i konsumit të familjeve më 2016, për këtë tregues, paraqet një rritje të pabarazisë nga 2,2 më 2015 në 2,5 më 2016. Jetesa më 4 euro në ditë konsiderohet si varfëri relative sipas standardit të Bankës Botërore. Kategoria e personave në këtë kategori konsumi konsiderohen më shumë në varfëri se sa në jetesë normale. Llogaritë tregojnë se, 10% e familjeve që përbëjnë 7% të popullsisë së vendit  me 199,761 persona konsumojnë 15 euro në ditë për frymë ose tre herë më shumë se 93%. http://www.respublica.al

Η άγνωστη συνάντηση Ζαχαριάδη - Χότζα στην Κορυτσά - Zbardhet takimi sekret Hoxha-Zahariades në Korçë

Η άγνωστη συνάντηση Ζαχαριάδη - Χότζα στην Κορυτσά Πώς οργανώθηκε η μυστική σύσκεψη λίγο πριν από τη λήξη του Εμφυλίου και οι ανησυχίες των Τιράνων Εξήντα τρία χρόνια μετά τη λήξη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου και τα αλβανικά αρχεία παρέχουν σπάνιο αρχειακό υλικό για τις εξελίξεις της περιόδου αυτής. Το καλοκαίρι του 1949 και ενώ η τύχη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου είχε εν πολλοίς κριθεί, η αλβανική κομμουνιστική ηγεσία επιχειρούσε με κάθε τρόπο να ανταποκριθεί στις αιτήσεις των ελλήνων κομμουνιστών και να βοηθήσει τον αντάρτικο αγώνα, σύμφωνα με τις υποδείξεις της Μόσχας και του Βελιγραδίου, αλλά χωρίς η βοήθεια αυτή να γίνει ευρύτερα αντιληπτή και να υπονομεύσει την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Και αυτό διότι από τις αρχές Απριλίου 1949 η ελληνική κυβέρνηση, με υπόμνημά της προς τις Δυτικές Δυνάμεις, διατύπωνε την ανάγκη μιας κοινής συμμαχικής ναυτικής απόβασης στην Αλβανία με στόχο την εξόντωση των αντάρτικων βάσεων στο εσωτερικό της χώρας, πλην αυτό δεν έβρισκε δεκτικούς τους δυτικούς συμμάχους. Στην Αλβανία ήταν εγκατεστημένος μεγάλος αριθμός σοβιετικών αξιωματούχων ενώ σοβιετικά εμπορικά και στρατιωτικά πλοία εφοδίαζαν την Αλβανία και, στη συνέχεια, το αντάρτικο μέτωπο. Η Αλβανία εξακολουθούσε να αποτελεί την κύρια βάση ανεφοδιασμού στον αγώνα των ανταρτών. Στα τέλη Ιουλίου 1949 και ενώ η απόφαση του Βελιγραδίου για κλείσιμο της μεθορίου με την Ελλάδα είχε ανακουφίσει σημαντικά τόσο την Αθήνα όσο και τη Δύση, η ελληνική κυβέρνηση επέμενε φορτικά στις θέσεις της για εισβολή στην Αλβανία. Τότε ακριβώς, και ενώ όλα έβαιναν δυσμενώς για τους έλληνες κομμουνιστές και η τύχη του Εμφυλίου είχε οριστικά κριθεί, ο αμετροεπής και αλαζών Νίκος Ζαχαριάδης ζητούσε πεισματικά από τους αλβανούς κομμουνιστές την κλιμάκωση της βοήθειας προς τους αντάρτες. Καινούργια στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας από τα αλβανικά αρχεία κάνουν λόγο για μυστικές συναντήσεις εκείνης της περιόδου μεταξύ των δυο κομουνιστών ηγετών σε αλβανικό έδαφος κατά μήκος της μεθορίου. Μια τέτοια συνάντηση, η οποία για πρώτη φορά έρχεται στο φως από τα αλβανικά κρατικά αρχεία, είναι αυτή της 2ας Ιουλίου 1949 στην Κορυτσά. Υστερα από απεγνωσμένες εκκλήσεις του Ν. Ζαχαριάδη, και αφού είχε πρώτα φροντίσει να ενημερώσει τη Μόσχα, ο αλβανός κομμουνιστής ηγέτης Ε. Χότζα δέχτηκε τον Ν. Ζαχαριάδη σε μια άκρως μυστική συνάντηση στην Κορυτσά, ενώ βρισκόταν σε διακοπές στο Πόγραδετς. Η συνάντηση προετοιμάστηκε με απόλυτη μυστικότητα από αλβανούς αξιωματούχους της ασφάλειας, ενώ παρέστη ως διερμηνέας ο έλληνας Βορειοηπειρώτης, ανώτατος αξιωματούχος της Αλβανικής Ασφάλειας, Γιώργος Κώτσιας. Ο Ζαχαριάδης ζήτησε από τον Χότζα χωρίς περιστροφές να επιτραπεί η είσοδος των ελλήνων ανταρτών στην Αλβανία, να εξοπλιστούν και στη συνέχεια να προωθηθούν στο μέτωπο του πολέμου. Αυτό όμως εγκυμονούσε τεράστιους κινδύνους για την ίδια την Αλβανία και την ακεραιότητά της, αφού η ηγεσία των Τιράνων, μέσω ισχυρού δικτύου κατασκοπείας, είχε ενημερωθεί για τα σχέδια της Αθήνας. Ο Ε. Χότζα ήταν κατηγορηματικός: «Οχι, εγώ σας εξόπλισα, εγώ και θα σας αφοπλίσω, και κανένα πόδι ελλήνων ανταρτών δεν θα εισέρθει επί αλβανικού εδάφους. Δεν επιθυμώ επ' ουδενί μια ένοπλη σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας! Σε βοήθησα πολύ, πέραν του δέοντος. Γι' αυτό ενημέρωσα και τον Στάλιν!». Υψωσε τη φωνή και χτύπησε το τραπέζι με τη γροθιά του. Τα λόγια αυτά μεταφέρει αυτήκοος μάρτυρας στη συνάντηση. Τον συντονισμό της παροχής βοήθειας προς τους έλληνες αντάρτες αλλά και τη διαχείριση του περίπλοκου ελληνικού ζητήματος στην Αλβανία είχε αναλάβει ειδική υπηρεσία με τον κωδικό «Επιχείρηση 10», υπό τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Μιφτάρ Τάρε, ο οποίος διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα της εποχής. «Εσείς μας κρατήσατε ζωντανούς!» Είχαν προηγηθεί και άλλες συναντήσεις αλβανών υψηλόβαθμων αξιωματούχων με έλληνες κομμουνιστές, όπως εκείνη του Νοεμβρίου 1948 στα Τίρανα, στα πλαίσια των εργασιών του πρώτου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αλβανίας. Προσκεκλημένοι των Αλβανών ήταν οι Γ. Ιωαννίδης και Β. Μπαρτζώτας. Οι έλληνες προσκεκλημένοι, μέσω επευφημιών, έλαβαν τον λόγο και εξύμνησαν τους αλβανούς κομμουνιστές, χωρίς να αναφέρουν επίσημα τη βοήθεια προς τους αντάρτες. Ωστόσο, σε κατ' ιδίαν συναντήσεις και οι δυο τους εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους για τη στάση των αλβανών κομμουνιστών. Ο επίσης έλληνας βορειοηπειρώτης διερμηνέας Χρήστος Βώκος, ο οποίος παρέστη στις συναντήσεις αυτές, μεταφέρει με πιστότητα τις ευχαριστίες του Μπαρτζώτα προς τους Αλβανούς: «Εσείς μας κρατήσατε ζωντανούς!». Μετρήσιμος παράγοντας και ακανθώδες ζήτημα που περιέπλεκε ακόμα περισσότερο τα πράγματα και τις ήδη προβληματικές σχέσεις μεταξύ των δύο αδελφών κομμουνιστικών κομμάτων ήταν και η παρουσία των μουσουλμάνων Τσάμηδων, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Αλβανία στα τέλη του 1944 και αρχές του 1945. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που τώρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας (αρχεία που αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα), στα τέλη Μαρτίου 1949 και ύστερα από (απερίσκεπτη) προτροπή των ελλήνων κομουνιστών ηγετών, οι οποίοι ζητούσαν την επαναπροώθηση των Τσάμηδων στην Ελλάδα και την επιστράτευσή τους δίπλα στον Δημοκρατικό Στρατό, σε αποκλειστική συνάντηση του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας, το θέμα συζητήθηκε με την προσήκουσα προσοχή. Για την υπόθεση αυτή είχε ενημερωθεί, με τη σειρά του, και ο Τίτο με τον Στάλιν (σύμφωνα με τα γιουγκοσλαβικά αρχεία) από το 1947, πλην όμως ο Ε. Χότζα ήταν κατηγορηματικός: Η πλειοψηφία των μουσουλμάνων Τσάμηδων είναι αρνητική σε τέτοιο ενδεχόμενο και μόνον προβλήματα θα προκαλούσε μια τέτοια ενέργεια! Η στρατολόγηση των Τσάμηδων Στη συνάντηση αυτή επικράτησαν δυο απόψεις: η πρώτη, η βιαία στρατολόγηση των Τσάμηδων και η αποστολή τους στο ελληνικό μέτωπο, και η δεύτερη, η επιλεκτική οικειοθελής επιστράτευση και αποστολή τους στο μέτωπο. Την πρόταση της βιαίας στρατολόγησης εξέφραζαν συγκεκριμένα στοιχεία της τσάμικης κοινότητας οι οποίοι διεμήνυσαν «να γίνει βίαιη στρατολόγηση και να ληφθούν κάποια μέτρα κατά των αντιδραστικών στοιχείων». Ως προς τη δεύτερη εκδοχή, μόνον τριάντα άτομα από τη συγκεκριμένη κοινότητα είχαν εκφράσει την επιθυμία να στρατολογηθούν και να αποσταλούν στο μέτωπο. Για την πρώτη εκδοχή ούτε καν έγινε κάποια συγκεκριμένη προσπάθεια, αν εξαιρεθούν δυο-τρεις μεμονωμένες απόπειρες βίαιων απαγωγών. Ετσι, ούτε η μεν ούτε η δε επιλογή καρποφόρησε. Στις εκκλήσεις αυτές των αλβανών και ελλήνων αξιωματούχων, οι τσάμηδες πρόσφυγες απαντούσαν ότι «δεν εμπιστευόμαστε τους Ελληνες, επιθυμούμε να μείνουμε στην Αλβανία ή, αλλιώς, αφήστε μας να πάμε στην Τουρκία, την Τσαμουριά δεν την αγαπούμε». Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αλβανοί παράγοντες τόνισαν ότι η όποια προσπάθεια να γίνει σε συνθήκες απόλυτου σκότους, «να μη φανεί το χέρι μας, όλα να γίνουν νύχτα!». Και ότι για όλα πρέπει να ζητηθεί η συγκατάθεση των Σοβιετικών. Μάλιστα, στη συνάντηση αυτή επικράτησε η άποψη να ληφθούν σκληρά μέτρα εναντίων των Τσάμηδων οι οποίοι διασύρουν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας και αυτό να γίνει με απόλυτη μυστικότητα, «εν μία νυκτί», καθώς αυτοί είναι ξένοι υπήκοοι (!) Συζητήθηκε δε ένα πογκρόμ κατά των ταραχοποιών και αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για ό,τι επακολούθησε μετά τις απηνείς διώξεις του τσάμικου στοιχείου από το κομουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας, το οποίο διώχθηκε με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Το τέλος του δράματος Και ενώ στην Αλβανία διαμορφωνόταν αυτό το σκηνικό, με τις διαβουλεύσεις για την προσεκτική στάση έναντι του ελληνικού ζητήματος και ιδίως για την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και, παρά τις αμερικανικές κατηγορηματικές αντιρρήσεις για τις ελληνικές πρωτοβουλίες, η 9η Μεραρχία του Στρατού απέκοψε τη διάβαση του Πόρτα Οσμάν που ήταν η κύρια πύλη επικοινωνίας του Γράμμου με την Αλβανία και μπήκε στο αλβανικό έδαφος. Αυτό σήμανε και το τέλος του Εμφυλίου. Στις 28 Αυγούστου ο Νίκος Ζαχαριάδης έδωσε εντολή για γενική υποχώρηση στην Αλβανία από άλλη διάβαση, παρά τη σθεναρή άρνηση της αλβανικής ηγεσίας. Αυτή τη φορά η υποχώρηση ήταν οριστική. Ο Ελληνικός Εμφύλιος έκλεινε έτσι το τελευταίο κεφάλαιο. Ο κ. Σταύρος Γ. Ντάγιος είναι διδάκτωρ Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Zbardhet takimi sekret Hoxha-Zahariades në Korçë Gjashtëdhjetë e tre vjet pas përfundimit të Luftës Civile Greke materiale të rralla nga arkivat shqiptare hedhin dritë mbi zhvillimet e kësaj periudhe. Në verën e vitit 1949, teksa fati i Luftës Civile Greke ishte përcaktuar në masë të madhe, udhëheqja komuniste shqiptare u përpoq me çdo mënyrë për të përmbushur kërkesat e komunistëve grekë dhe për të ndihmuar luftën guerile, në bazë të rekomandimeve të Moskës dhe Beogradit, por pa u ekspozuar gjerësisht dhe pa minuar sigurinë dhe integritetin territorial të vendit. Kjo për shkak se nga muaji prill 1949 qeveria greke në memorandumin e saj ndaj Fuqive Perëndimore  shprehu nevojën për një intervenim të përbashkët detar në Shqipëri që synonte shfarosjen e bazave guerile brenda vendit, propozim që nuk gjeti konsensus mes aleatëve perëndimorë . Shqipëria vazhdonte të ishte burimi kryesor i furnizimit për rebelët, pasi ndihmave që merrte nga sovjetikët. Vendimi i Beogradit në fund të korrikut të vitit 1949 për të mbyllur kufirin me Greqinë lehtësoi në masë të madhe Athinën dhe Perëndimin, megjithatë qeveria greke këmbëngulte në nevojën për të pushtuar Shqipërinë. Teksa gjitçka shkonte në mënyrë të pafavorshme për komunistët grekë kreu i tyre, Nikos Zahariades kërkonte me kokëfortësi nga komunistët shqiptarë ndihmë për luftëtarët guerrilë. Informacioni i ri që del në dritë nga dosjet shqiptare i referohet takimeve të fshehta në atë periudhë midis tij dhe Enver Hoxhës në territorin shqiptar. Një takim i tillë, i cili për herë të parë del në dritë nga arkivat shtetërore të Shqipërisë, është ai i 2 korrikut 1949 në Korçë. Pas ankesave të të njëpasnjëshme të Zahariadit dhe pasi kishte informuar Moskën, udhëheqësi komunist shqiptar E. Hoxha priti kreun e komunistëve grekë në një takim shumë të fshehtë në Korçë, teksa ishte për pushime në Pogradec. Takimi u përgatit në fshehtësi totale nga zyrtarët e sigurimit të shtetit shqiptar  dhe si përkthyes u mor zyrtari i lartë sigurimit, George Kotsias. Zahariades kërkoi nga Hoxha hyrjen e partizanëve grekë në Shqipëri, për të pajisur me armatime dhe më pas të ktheheshin në frontin e luftës. Por kjo ishte me rrezik të madh për integritetin e Shqipërisë, pasi udhëheqja e Tiranës, përmes rrjetit të spiunazhit ishte informuar për planet e Athinës. Enver Hoxha ishte kategorik: Jo, unë ju armatosa dhe unë do t’ju çarmatos. Asnjë këmbë komunisti grek nuk do të hyjë në territorin shqiptar. Unë nuk dua një konflikt të armatosur midis Greqisë dhe Shqipërisë, në asnjë mënyrë! Unë ju ndihmova shumë, përtej të gjithave. Dhe për këtë kam informuar edhe Stalinin tha ai duke ngritur zërin dhe duke goditur me grusht me tryezën e tij. Koordinimi i ndihmës për rebelët greke dhe menaxhimi i çështjes greke në Shqipëri i ishin ngarkuarish-zv/ministrit të Brendshëm Myftar Tare me kod të veçantë të shërbimit të quajtur "Operacioni 10” Mes komunistëve të dy vendeve ishin paraprirë edhe takime të tjera si i nëntorit 1948 në Tiranë, gjatë punimeve të Kongresit të Parë të Partisë Komuniste të Shqipërisë. Mysafirët grekë, nëpërmjet përshëndetjeve, morën fjalën dhe përshëndetën komunistët shqiptarë, pa raportuar zyrtarisht ndihmën ndaj luftëtarëve guerilë. Megjithatë, në takimet individuale, ata shprehën mirënjohjen e tyre për qëndrimin e komunistëve shqiptarë. "Ju na mbajtet gjallë!", - mësohet t’u kenë thënë komunistëve shqiptarë. Çështje e mprehtë që komplikoi më tej marrëdhëniet tashmë të trazuara midis dy partive komuniste ishte dhe prania e çamëve mysliman, që kishin ikur në Shqipëri në fund të vitit 1944 dhe në fillim të vitit 1945. To Vima http://www.respublica.al