Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Οι Αλβανοί ταραξίες που βάζουν φωτιά στα Βαλκάνια

Το σκιάχτρο της Ρωσίας επιχειρούν να στήσουν στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων για τα δικά τους σχέδια ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα και ο πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, πυροδοτώντας με τυχοδιωκτικές ενέργειες τον εθνικισμό και στήνοντας το παιχνίδι των απειλών, εν όψει και των προσεχών εκλογών στις δύο χώρες.
Ο Αλβανός πρωθυπουργός, Εντι Ράμα, έδειξε να αγνοεί τις ανησυχίες που εκφράστηκαν στις Βρυξέλλες περί «εθνικιστικής ρητορικής».
Ο Αλβανός πρωθυπουργός, Εντι Ράμα, έδειξε να αγνοεί τις ανησυχίες που εκφράστηκαν στις Βρυξέλλες περί «εθνικιστικής ρητορικής».
Παίζοντας κάθε τόσο το χαρτί της «Μεγάλης Αλβανίας» αλλά και δήθεν σενάρια «ουκρανοποίησης» της περιοχής, επιχειρούν να εκβιάσουν την ΕΕ ώστε να αποσπάσουν ανταλλάγματα αλλά και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τις αποτυχίες της ασκούμενης πολιτικής τους στο εσωτερικό. Εχοντας συχνά την εύνοια του αμερικανικού παράγοντα και με συμπεριφορά «κακομαθημένων», δεν διστάζουν ακόμη και να επιτεθούν σε κοινοτικούς αξιωματούχους όταν αυτοί επιχειρούν να τους βάλουν φρένο και να τους αποδοκιμάσουν.
Ενδεικτική είναι η επίθεση στην οποία προχώρησε αυτή την εβδομάδα από τη Βιέννη ο πρόεδρος του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι, κατά του κοινοτικού επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση Γιοχάνες Χαν, τον οποίο επέκρινε έντονα για το πρόσφατο άδειασμα που έκανε τόσο στον ίδιο όσο και στον Εντι Ράμα, για όσα είχαν δηλώσει πριν από μερικές εβδομάδες περί «Μεγάλης Αλβανίας», με ενοποίηση Αλβανίας-Κοσόβου. Επίσης του καταλόγισε ότι νοιάζεται μόνο για τη Σερβία (!) και ότι οι ενέργειές του αναφορικά με την ενταξιακή πορεία των δύο χωρών δεν συμβαδίζουν με εκείνες της ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας Φεντερίκα Μογκερίνι.
Εναλλασσόμενοι ρόλοι
Αυτό το παιχνίδι των εναλλασσόμενων ρόλων ανάμεσα στην εθνικιστική ρητορική και τις απειλές, με διαλείμματα δήθεν διάθεσης διαλόγου και ευρωπαϊκού οράματος και σχέσεων καλής γειτονίας με τις χώρες της περιοχής -η Ελλάδα τα υφίσταται πρώτη τα τελευταία χρόνια από την Αλβανία και την κυβέρνηση Ράμα- φαίνεται όμως να έχει κουράσει και απογοητεύσει αρκετούς και στην Ευρώπη. Και είναι εμφανές από τα επικριτικά άρθρα πολλών γνωστών ευρωπαϊκών ΜΜΕ και έγκυρων αναλυτών το τελευταίο διάστημα. Αλλά και με όσα εκ των προτέρων προσπάθησε να ξεκαθαρίσει -στέλνοντας προς κάθε κατεύθυνση και την ανάλογη προειδοποίηση- η Φεντερίκα Μογκερίνι, στο άτυπο δείπνο που είχε την περασμένη Τετάρτη στις Βρυξέλλες με τους πρωθυπουργούς έξι χωρών των δυτικών Βαλκανίων -εκτός της ΠΓΔΜ όπου ο Ζόραν Ζάεβ δεν έχει πάρει ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή- και ανάμεσά τους αυτούς της Αλβανίας και του Κοσόβου. Οπως είπε, η ΕΕ ανησυχεί για την αύξηση της εθνικιστικής ρητορικής στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα όταν αυτή προέρχεται από «ανώτερους» πολιτικούς. Και ότι ένας σημαντικός λόγος για τη συνάντηση και συγχρόνως μια πρόκληση για τους ηγέτες των χωρών των Βαλκανίων ήταν να συζητηθεί και το θέμα αυτό, και να βρεθούν τρόποι ώστε να σταματήσει η εθνικιστική ρητορική.
O ίδιος ο Εντι Ράμα παρουσιάστηκε στη συνάντηση στις Βρυξέλλες σαν... ροκ σταρ. Με ένα σακάκι μπλε ελεκτρίκ με πολύχρωμα κουμπιά (!), τισέρτ, μια φόρμα... Adidas για παντελόνι και αθλητικά παπούτσια λαδί-χρυσαφί. «Μπράβο, Εντι, για το γούστο σου...» του έγραφαν Αλβανοί στο Facebook κι αυτός έδειχνε να κολακεύεται.
Στον κυβερνητικό συνασπισμό του ο «σοσιαλιστής» Εντι Ράμα περιέλαβε το ακροδεξιό κόμμα, PDIU του Σπετίμ Ιντρίζι, που έχει στο στόχαστρο καθημερινά την Ελλάδα.
Στον κυβερνητικό συνασπισμό του ο «σοσιαλιστής» Εντι Ράμα περιέλαβε το ακροδεξιό κόμμα,  PDIU του Σπετίμ Ιντρίζι, που έχει στο στόχαστρο καθημερινά την Ελλάδα.
Τις ανησυχίες που εκφράστηκαν στις Βρυξέλλες περί «εθνικιστικής ρητορικής» ο Αλβανός πρωθυπουργός έδειξε μάλλον να τις αγνοεί, όπως κι εκείνα που είπε -αρκετά στρογγυλεμένα- ο αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπράιαν Χόιτ Γι από το Βελιγράδι.
Ο τελευταίος τα περί «Μεγάλης Αλβανίας» τα χαρακτήρισε ως μια «ανεύθυνη ρητορική», ανέφερε ότι «η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επίγνωση ότι ορισμένοι πολιτικοί επιδίδονται σε μια ανεύθυνη και εμπρηστική ρητορική», ότι «δεν προσπαθούν να τη δικαιολογήσουν και την καταδικάζουν», αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι «είναι σημαντικό να αποφευχθούν οι υπερβολικές αντιδράσεις», υποστηρίζοντας ότι οι δηλώσεις αυτές πρέπει να ιδωθούν και μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής-προεκλογικής εκστρατείας τους.
Ο Εντι Ράμα πάντως ερμήνευσε με... τη δική του προεκλογική ματιά τη συνάντηση στις Βρυξέλλες, λέγοντας ότι τώρα που άνοιξε ο δρόμος θα ζητήσει μετά τις εκλογές την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕ, χωρίς όμως να αναφερθεί στις προϋποθέσεις που έχει θέσει η ΕΕ και στην τελευταία έκθεσή της. Που περιλαμβάνουν την προώθηση της δικαστικής μεταρρύθμισης, την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, ιδίως στο πεδίο της παραγωγής και της διακίνησης ναρκωτικών, τον σεβασμό των μειονοτήτων και των περιουσιών τους.
Ο τρίτος που μετέφερε και το πιο σαφές μήνυμα στον Εντι Ράμα, «ώστε να σταματήσουν η εθνικιστική ρητορική και οι εθνικιστικές πρακτικές στην ευρύτερη περιοχή μας, προς όφελος των δημοκρατικών αρχών και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου», ήταν ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στη συνάντηση που είχαν την Πέμπτη στις Βρυξέλλες στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Ο Εντι Ράμα -που δεν εμφανίσθηκε αυτήν τη φορά με την αμφίεση του ροκ σταρ αλλά με κουστούμι- ήταν εκείνος που επιδίωξε τη συνάντηση σύμφωνα με πληροφορίες αλβανικών ΜΜΕ, αν και στο πρόσφατο παρελθόν έχει εμφανιστεί να λέει σε επιθετικούς τόνους γιατί δεν θα πάει στην Αθήνα και τη Μόσχα. Φαίνεται όμως ότι επικράτησαν και προεκλογικές σκοπιμότητες, αφού πάνω από 500.000 Αλβανοί μετανάστες βρίσκονται στην Ελλάδα, πολλοί από τους οποίους θα πάνε και θα ψηφίσουν στις 25 Ιουνίου. Αλβανοί που έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, εργάζονται εδώ και έχουν συνδέσει το μέλλον των ίδιων και των οικογενειών τους με τη χώρα μας και δεν θέλουν όξυνση των σχέσεων με την Ελλάδα.
Ο Ταχίρ Βελίου ποζάρει με καμένη ελληνική σημαία στις μειονοτικές περιοχές στη Νότια Αλβανία.
Ο Ταχίρ Βελίου ποζάρει με καμένη ελληνική σημαία στις μειονοτικές περιοχές στη Νότια Αλβανία.
«Η Μεγάλη Αλβανία είναι μια άδεια αλλά και επικίνδυνη ιστορία» σημείωνε πρόσφατα ένας έγκυρος αναλυτής στην «Ντόιτσε Βέλε», και ενώ αυτές τις μέρες οι εξελίξεις τόσο στην Αλβανία όσο και στο Κόσοβο έχουν έρθει στο προσκήνιο λόγω και των εκλογών που έχουν προκηρυχθεί στις δύο χώρες μέσα σε ένα ταραχώδες εσωτερικό πολιτικό τοπίο, στις 11 Ιουνίου στο Κόσοβο και στις 25 Ιουνίου στην Αλβανία.
Ο Εντι Ράμα έφτασε στην εξουσία με ένα βιογραφικό ενός διαφορετικού πολιτικού, με σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις, που δήθεν θα επιχειρούσε ρήξεις με το παλιό πολιτικό σύστημα, θα το εκσυγχρόνιζε και θα αντιμετώπιζε τις άμεσες ή έμμεσες σχέσεις μεγάλου αριθμού πολιτικών στελεχών με το οργανωμένο έγκλημα. Ενας πολιτικός με το προφίλ του καλλιτέχνη -ζωγράφου και μουσικού-, του αθλητή, που δεν χρησιμοποίησε τα εθνικιστικά εργαλεία για να κερδίσει τις εκλογές το 2013. Ηταν τότε που και η Ελλάδα τού άνοιγε τις πόρτες και τον φιλοξενούσε ως φίλο για να μιλήσει σε προεκλογικές συγκεντρώσεις Αλβανών μεταναστών στη χώρα μας. Για να τον αγκαλιάσουν στην αρχή της πρωθυπουργίας του η Μέρκελ και ο Ολαντ στο Βερολίνο και το Παρίσι και να του ανοίξουν τις πόρτες στις Βρυξέλλες.
Ομως η διαδρομή του στη συνέχεια ήταν απογοητευτική και ανάλογη κάποιων άλλων Βαλκάνιων πολιτικών. Πήδηξε κυριολεκτικά στην αγκαλιά των «εθνικών και εθνικιστικών θεμάτων», με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά δηλητηρίασε τις σχέσεις της χώρας του με όλους σχεδόν τους γείτονες, διατηρώντας μόνο ως... στρατηγικό σύμμαχο την Τουρκία και τη «λυκοφιλία» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εγκληματικότητα, διαφθορά, νεποτισμός, μετατροπή της Αλβανίας σε ένα απέραντο «κανναβιστάν», σκόπιμη δυστοκία στις αλλαγές στη Δικαιοσύνη, για τις οποίες πιέζουν ΗΠΑ και ΕΕ, είναι η κατάσταση στη σημερινή Αλβανία και επιχειρείται να καλυφθεί με περίσσεια εθνικιστικής ρητορικής άνωθεν.
Ακροδεξιοί σύμμαχοι
Ο Εντι Ράμα στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ εμφανίστηκε σεμνός και μάλιστα επεδίωξε συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Εντι Ράμα στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ εμφανίστηκε σεμνός και μάλιστα επεδίωξε συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό το κλίμα δηλητηριάζει τις σχέσεις και με την Ελλάδα, αφού πυροδοτεί τη δράση ακραίων στοιχείων. Στον κυβερνητικό συνασπισμό του ο «σοσιαλιστής» Εντι Ράμα περιέλαβε ένα ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα, που εμφανίζεται ως εκφραστής των λεγόμενων Τσάμηδων, το PDIU του Σπετίμ Ιντρίζι, και έχει στο στόχαστρο καθημερινά την Ελλάδα. Ενα κόμμα-καταφύγιο φυγόποινων και ατόμων με ανοιχτές υποθέσεις στη Δικαιοσύνη. Το τελευταίο διάστημα τρεις βουλευτές του PDIU κρίθηκαν έκπτωτοι για το ποινικό τους παρελθόν, συχνά στο εξωτερικό, κάτι που έχει γίνει και για βουλευτές άλλων κομμάτων. Αυτή η εκκαθάριση δεν θα είχε προχωρήσει αν δεν υπήρχε η επιμονή του πρέσβη των ΗΠΑ Ντόναλντ Λου, ενώ ο τελευταίος έχει βάλει «βέτο» και για άλλα πολιτικά πρόσωπα που κατηγορούνται για εγκληματική δραστηριότητα, προκειμένου να μην περιληφθούν στους καταλόγους των κομμάτων για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου.
Αν υπήρχε επίσης η πολιτική βούληση και λειτουργούσε ένα ευνομούμενο κράτος, δεν θα επιτρεπόταν η δράση ακραίων στοιχείων, όπως αυτά του εθνικιστικού μορφώματος του Ταχίρ Βελίου (Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία), που περιφέρονται τελευταία στις μειονοτικές περιοχές στη Νότια Αλβανία και καίνε ελληνικές σημαίες, με τον ίδιο να αναρτά προκλητικά φωτογραφίες στο Διαδίκτυο που τον απαθανατίζουν να τις κρατά στη συνέχεια. Στο Κόσοβο, ο Χασίμ Θάτσι, που έχει αγαστή συνεργασία με τον Εντι Ράμα, τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια του μετριοπαθούς πρωθυπουργού Ισα Μουσταφά, άλλοτε συνεργάτη του Ιμπραχίμ Ρουγκόβα. Mε τους βουλευτές του κόμματός του -πριν πάρει τον δρόμο για την προεδρία-, του PDK, έριξαν την κυβέρνησή του για να πάει η χώρα σε έκτακτες εκλογές στις 11 Ιουνίου. Πρόσφατα ο Ισα Μουσταφά τους είχε χαρακτηρίσει λαϊκιστές, αναφορικά με όσα είχαν πει περί «Μεγάλης Αλβανίας» και ενοποίησης Αλβανίας-Κοσόβου.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ

ΠΡΩΤΟΚΛΑΣΑΤΟΙ ΤΟΥ UCK
Στις εκλογές το κόμμα του Θάτσι στηρίζει τον λεγόμενο «συνασπισμό των πολεμάρχων», στον οποίο συμμετέχουν πρωτοκλασάτοι του πρώην UCK. Aνάμεσά τους ο Ραμούς Χαραντινάι, πρώην στρατιωτικός διοικητής του UCK που επέστρεψε μετά την περιπέτεια της σύλληψής του στη Γαλλία, και ο Φατμίρ Λιμάι, επίσης διοικητής στον πρώην UCK.
Ο πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι εξαπέλυσε επίθεση κατά του κοινοτικού επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση Γιοχάνες Χαν.
Ο πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι εξαπέλυσε επίθεση κατά του κοινοτικού επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση Γιοχάνες Χαν.

Κόσοβο: Εθνοτικό παζλ στη σκιά μιας διαμάχης

Στην καρδιά των Βαλκανίων, δύο εθνικές κοινότητες εξακολουθούν να συμβιώνουν, να ευελπιστούν σε καλύτερες μέρες, αλλά και να τρέμουν στη σκέψη της επόμενης ανάφλεξης. Εδώ και αιώνες, η πατρίδα τους είναι κοινή. Οι Αλβανοί την ονομάζουν Κόσοβα και οι Σέρβοι Κόσοβο...


Το άγαλμα του Σκεντέρμπεη στο κέντρο της Πρίστινα.
Το άγαλμα του Σκεντέρμπεη στο κέντρο της Πρίστινα.
Μέρα μεσημέρι και μια παράξενη ησυχία επικρατούσε γύρω μου καθώς βάδιζα πάνω στην κεντρική γέφυρα του ποταμού Ιμπαρ. Μέσα μου ένιωθα μια ανεξήγητη αναστάτωση, μια ένταση όμοια μ’ αυτήν που διέκρινα στα βλέμματα των φρουρών των Ηνωμένων Εθνών που έκαναν τη βάρδιά τους εκατέρωθεν της γέφυρας. Γνώριζα πολύ καλά πως περπατούσα πάνω σε ένα νοητό όριο, πάνω σε μια πολύ λεπτή, εύθραυστη «γραμμή». Είναι η κεντρική γέφυρα που ενώνει (ή χωρίζει) τον βόρειο από τον νότιο τομέα της πόλης Μιτρόβιτσα του Κοσόβου, σύμβολο μιας πόλης διχοτομημένης σε σερβικό και αλβανικό τομέα. Φυλάκια, καχύποπτοι φρουροί, κάγκελα και συρματοπλέγματα υπήρχαν και στις δυο πλευρές της γέφυρας, του μοναδικού συνδετικού κρίκου δύο διαφορετικών κόσμων που βιώνουν σήμερα τις κοινές μνήμες ενός εμφύλιου πολέμου και το ασίγαστο εθνικιστικό μίσος για εκείνους που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη του ποταμού Ιμπαρ.
Εχουν περάσει περίπου 17 χρόνια από το τέλος του πολέμου, και στη Μιτρόβιτσα (απέχει 38 χλμ. βόρεια της πρωτεύουσας Πρίστινα) μπορεί κανείς ξεκάθαρα να διακρίνει τις αντιθέσεις και τις συνέπειες της εμφύλιας σύρραξης ανάμεσα στους Σέρβους και τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Μετά τον επίσημο τερματισμό του πολέμου το 1999, διωγμένοι εκβιαστικά ή φοβούμενοι το ενδεχόμενο αντιποίνων και εθνικιστικών εκκαθαρίσεων, οι Κοσοβάροι Αλβανοί εγκαταστάθηκαν σταδιακά στον νότιο τομέα της Μιτρόβιτσα και οι Σέρβοι στο βόρειο τμήμα της πόλης.
Υπακούοντας στο ένστικτο της επιβίωσης, αλλά και στα κελεύσματα της εθνοτικής διχόνοιας, οι Κοσοβάροι -Αλβανοί και Σέρβοι- έγιναν δυστυχώς πρόσφυγες στον ίδιο τον τόπο τους. Οι πιθανότητες μιας γενικευμένης σύρραξης και αλληλοεξόντωσης των δύο εθνικών κοινοτήτων ανάγκασαν όμως τις νατοϊκές δυνάμεις της KFOR να κλείσουν προσωρινά την κεντρική γέφυρα της πόλης, αφήνοντας για μεγάλο διάστημα τους Σέρβους και τους Αλβανούς της Μιτρόβιτσα δίχως καμία ουσιαστική επαφή. Φυσικό σύνορο και νοητό όριο ανάμεσά τους στάθηκε ο ποταμός Ιμπαρ.
Κι όταν με το πέρασμα του χρόνου οι τραυματισμένες μνήμες του πολέμου σιγά σιγά επουλώθηκαν, η γέφυρα άνοιξε ξανά και η καθημερινότητα των κατοίκων της διχοτομημένης πολιτείας άρχισε δειλά να προσαρμόζεται στη νέα τάξη πραγμάτων...
Διχοτομημένη πόλη
Επέστρεψα πίσω στη μοτοσικλέτα που ήταν σταθμευμένη στον αλβανικό τομέα. Ανοιξα την πλαϊνή βαλίτσα και το χέρι μου έβγαλε τη φωτογραφική μηχανή. Ηθελα να τραβήξω μια αναμνηστική φωτογραφία της γέφυρας. Πριν όμως προλάβω να σηκώσω τη φωτογραφική μηχανή και να εστιάσω στη γέφυρα, οι φρουροί αντιλήφθηκαν αμέσως τις προθέσεις μου, κινήθηκαν γρήγορα προς το μέρος μου και με σταμάτησαν: «Απαγορεύονται οι φωτογραφίες πάνω από τη γέφυρα, αλλά δεν απαγορεύεται η φωτογράφηση της γέφυρας», ήταν η ρητή διαταγή του επικεφαλής της φρουράς. Από το βλοσυρό ύφος του και μόνο κατάλαβα πως δεν είχα κανένα περιθώριο διαμαρτυρίας ή ανυπακοής. Υπάκουσα χωρίς αντιρρήσεις στην εντολή του ένστολου βαθμοφόρου των Ηνωμένων Εθνών και φωτογράφησα τελικά τη μοτοσικλέτα και τη γέφυρα από τις οπτικές γωνίες που μου υπέδειξαν.
Στα προάστια της πρωτεύουσας Πρίστινα, που φιλοξενεί περίπου 580.000 κατοίκους.
Στα προάστια της πρωτεύουσας Πρίστινα, που φιλοξενεί περίπου 580.000 κατοίκους.
Στη συνέχεια οδήγησα στον σερβικό τομέα, όπου και σταμάτησα για καφέ! Η μοτοσικλετιστική μου παρουσία έγινε αμέσως αντιληπτή από τους θαμώνες της καφετέριας «Dolce Vita», που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική γέφυρα. Μαζί με τον καφέ, στο τραπέζι μου ήρθαν αυτόκλητοι και δύο Σέρβοι, ο Γκόραν και ο Ιβιτς, που γεμάτοι περιέργεια με ρώτησαν τους λόγους της παρουσίας μου στην πόλη τους.
Πολύ γρήγορα η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε, τα χαμόγελα ζωγράφισαν τα πρόσωπά μας και οι καρδιές ξεκλειδώθηκαν: «...Στη Μιτρόβιτσα ζουν σήμερα 90.000 Αλβανοί και μόλις 10.000 Σέρβοι. Είμαστε δυστυχώς μειονότητα μέσα στην ίδια την πατρίδα μας. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, πρόβλημα είναι αυτό της ανεργίας, αφού το ποσοστό των ανέργων εδώ στην Μιτρόβιτσα αγγίζει το 60%. Δουλεύουμε περιστασιακά για ένα-δυο μεροκάματα, προσπαθώντας να ξορκίσουμε την εξαθλίωση και τη μιζέριά μας...
Καλύτερες μέρες; Δεν νομίζω πως μπορούμε να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο. Οχι, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Προσωπικά, δεν περιμένω να προκύψει κάτι θετικό από τις διαπραγματεύσεις για το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου...
Το μέλλον, τουλάχιστον για μας τους Σέρβους, διαγράφεται αβέβαιο. Ολη αυτή η κατάσταση της αβεβαιότητας και της αυξημένης ψυχολογικής πίεσης με έχουν κουράσει και απογοητεύσει. Ειλικρινά, σκέφτομαι σοβαρά να φύγω με την οικογένειά μου για τη Σερβία... Το Κόσοβο είναι μια μεγάλη μπαρουταποθήκη στα Βαλκάνια και όλοι ευχόμαστε να μην ανάψει το φιτίλι... Ελληνα φίλε, ο καφές είναι κερασμένος...».
Η κεντρική γέφυρα της Μιτρόβιτσα πίσω από τα συρματοπλέγματα.
Η κεντρική γέφυρα της Μιτρόβιτσα πίσω από τα συρματοπλέγματα.
Στον αλβανικό τομέα, εκεί που κατέληξα μετά τον καφέ, οι παραστάσεις που αποτύπωνε η ματιά μου στους πολύβουους δρόμους του νότιου τομέα της Μιτρόβιτσα με μετέφεραν σε έναν άλλον, τελείως διαφορετικό κόσμο! Η πληθώρα των κεραμόσκεπων κατοικιών, οι μαντιλοφορεμένες γυναικείες μορφές, η πρόχειρη υποδομή, οι λαλίστατοι υπαίθριοι πωλητές και οι κάθε λογής πραμάτειες που βρίσκονταν απλωμένες στα πεζοδρόμια των κεντρικών αρτηριών, όλα παρέπεμπαν σε καθαρά ανατολίτικες-μουσουλμανικές παραστάσεις. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα διάχυτη την αίσθηση πως βρισκόμουν στα όρια ενός τουρκικού αστικού κέντρου...
Το τζαμί των Κοσοβάρων
Αυτήν τη δυνατή ψευδαίσθηση ήρθε να ενισχύσει κατακόρυφα το κάλεσμα του μουεζίνη, που υπενθύμιζε στους πιστούς τον δρόμο προς το τζαμί. Με οδηγό τη διαπεραστική φωνή του, σύντομα έφτασα και εγώ μπροστά στο κεντρικό τζαμί της πόλης, που ήταν κυκλωμένο από μια υπαίθρια αγορά.
Με περίσσιο θράσος πέρασα στο εσωτερικό του ιερού κτίσματος και άρχισα να φωτογραφίζω τους πιστούς που προσεύχονταν γονυπετείς στον Αλλάχ. Ολοι οι παρευρισκόμενοι -εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- δεν έδειξαν να πολυενοχλούνται από την παρουσία μου και πολύ περισσότερο από την αναίδειά μου να τους φωτογραφίζω την ώρα που επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Καθώς απαθανάτιζα τις ιερές στιγμές των Αλβανών Κοσοβάρων και το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής ανοιγόκλεινε ασταμάτητα, έπιασα τον εαυτό μου να συνειδητοποιεί το παράδοξο αυτής της διχοτομημένης πόλης, η οποία, μέσα σε απόσταση λίγων μόλις εκατοντάδων μέτρων προσφέρει στέγη σε δύο διαφορετικούς πολιτισμούς και θρησκείες! Το ταξίδι από την Αθήνα στην Πρίστινα ήταν μια αρκετά εύκολη υπόθεση, με την κόκκινη γραμμή του χάρτη να περνά κι από την πόλη των Σκοπίων. Η σχετικά μικρή απόσταση (840 χλμ.) επιτρέπει την αυθημερόν προσέγγιση της κοσοβάρικης πρωτεύουσας, με τη συντριπτική πλειοψηφία της διαδρομής μέσα στο έδαφος της ΠΓΔΜ (200 χλμ.) να κινείται σε έναν υποδειγματικό αυτοκινητόδρομο.
Στην καρδιά των Βαλκανίων
Γραφική φυσιογνωμία Αλβανόφωνου στη Μιτρόβιτσα.
Γραφική φυσιογνωμία Αλβανόφωνου στη Μιτρόβιτσα.
Μετά το πέρασμα των συνόρων, η στενή ασφάλτινη λωρίδα φιδόσερνε για περίπου 20 χλμ. μέσα στα καταπράσινα βουνά της περιοχής. Στη συνέχεια, ένας σχεδόν ευθυτενής οδικός άξονας με οδήγησε ξεκούραστα στην Πρίστινα, που βρίσκεται σε απόσταση 80 χλμ. από τη συνοριακή γραμμή με την ΠΓΔΜ, στην καρδιά του Κοσσυφοπεδίου. Τι τράβηξε την προσοχή μου καθ'οδόν; Οι αμέτρητες αλβανικές σημαίες που ανέμιζαν παντού, τα νεότευκτα μοτέλ και οι πάμπολλες μάντρες αυτοκινήτων εκατέρωθεν του δρόμου, οι οποίες, γεμάτες με τετράτροχα «σαπάκια» και ανταλλακτικά (κυρίως από τη Γερμανία) πρόσδιδαν στο τοπίο την όψη ενός σκουπιδότοπου.
Απαραίτητες συμβουλές
Ο Δημήτρης ήταν ο «άνθρωπός» μου στο Κόσοβο. Με περίμενε στο προκαθορισμένο σημείο του ραντεβού μας, στην είσοδο της Πρίστινα, για να με οδηγήσει κατόπιν στο σπίτι του κάπου στα δυτικά προάστια της πόλης. Αφού τακτοποιήθηκα στον ξενώνα, έκανα ένα ζεστό μπάνιο και αμέσως μετά ξεχυθήκαμε στους δρόμους της κοσοβάρικης πρωτεύουσας των 580.000 ψυχών.
Περιδιαβαίνοντας με τον Δημήτρη τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ρουφούσα σαν σφουγγάρι όλες τις πληροφορίες που μου παρέθετε ο αρκετά ενημερωμένος οικοδεσπότης μου για το Κόσοβο, το οποίο αποτελεί ένα αρκετά μπερδεμένο γεωπολιτικό και εθνοτικό παζλ που ήθελα κομμάτι κομμάτι να το «συναρμολογήσω» μέσα στο μυαλό μου. Χαμογελούσα πικρά όταν σκεφτόμουν πως κάποτε, στο κοντινό παρελθόν, Σέρβοι, Αλβανοί, Τούρκοι και Βόσνιοι συμβίωναν αρμονικά εδώ στην καρδιά των Βαλκανίων, ενώ σήμερα βρίσκονται ταμπουρωμένοι στα χαρακώματα ενός παράλογου πολέμου.
Η συζήτηση και ο περίπατός μας στους δρόμους της Πρίστινα κράτησε όλο το απόγευμα. Κάποια στιγμή, η πρόθεσή μου να φωτογραφήσω δύο όμορφες Κοσοβάρες μπροστά στο τζαμί Jashar Pasha, στο κέντρο της πόλης, σκόνταψε πάνω στις αντιρρήσεις του Δημήτρη, που με προέτρεψε να μην πατήσω το κουμπί: «Οι περισσότεροι εδώ είναι μουσουλμάνοι και δεν συμπαθούν τη φωτογράφηση. Ειδικότερα οι γυναίκες! Το ξέρεις αυτό άλλωστε από τα ταξίδια σου στην Ασία...».
Η Πρίστινα όπως φαίνεται από τους γύρω λόφους.
Η Πρίστινα όπως φαίνεται από τους γύρω λόφους.
Τα λόγια της ηγουμένης
Μετά την Πρίστινα, είχα αποφασίσει -αντί να γυρίσω στην Ελλάδα ξανά μέσω Σκοπίων- να επισκεφθώ το Μαυροβούνιο και να επιστρέψω κατόπιν στην Ελλάδα μέσω Αλβανίας. Κατά συνέπεια, για να οδηγήσω προς το Μαυροβούνιο έπρεπε πρώτα να περάσω από τις πόλεις Μιτρόβιτσα και Πέγια (Peja) και στη συνέχεια -μέσω της θεαματικής ορεινής διάβασης Rugova- θα έβαζα ρόδα στο Μαυροβούνιο.
Ενα χαμηλό ανάγλυφο λόφων φιλοξένησε την πορεία του καλοσυντηρημένου επαρχιακού άξονα από τη Μιτρόβιτσα στην Πέγια (82 χλμ.). Οι μισογκρεμισμένες κατοικίες που αντίκριζα στη διαδρομή αποτελούσαν τις θλιβερές μαρτυρίες των εθνικιστικών ταραχών που είχαν σημειωθεί το 2004. Την προσοχή μου τράβηξαν επίσης τα πάμπολλα μνημεία που δέσποζαν στην άκρη του δρόμου, αφιερωμένα σε αντάρτες του UCK (Απελευθερωτικός Στρατός της Αλβανίας) που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του 1999. Οι αλβανικές σημαίες που ανέμιζαν παντού, σε κάθε πόλη και χωριό, επιβεβαίωναν παράλληλα την κυρίαρχη παρουσία του αλβανικού στοιχείου, που αγγίζει το 85% του συνολικού πληθυσμού των 2.500.000 κατοίκων του Κοσόβου.
Η παραμεθόρια πόλη Πέγια, που απλώνεται κάτω από τη σκιά των επιβλητικών βουνών του Μαυροβούνιου, με αιφνιδίασε ευχάριστα. Αρκετά πιο γραφική και παραδοσιακή από τις υπόλοιπες πόλεις του Κοσόβου που είχα γνωρίσει, ήταν ένα πολύχρωμο αστικό κέντρο γεμάτο ζωντάνια και κίνηση, που μέχρι πρότινος διεκδικούσε από την Πρίστινα τον τίτλο της πρωτεύουσας του Κοσόβου.
Ακολουθώντας δύο νεαρούς με το μοτοποδήλατό τους που προσφέρθηκαν να με οδηγήσουν στον προορισμό μου, δεν δυσκολεύτηκα διόλου να προσεγγίσω το Μοναστήρι του Πατριαρχείου (Patrijarsija Monastery), τον χώρο όπου στεγάζεται η έδρα του Ορθόδοξου Σερβικού Πατριαρχείου της Πέγια. Το μοναστικό συγκρότημα του Πατριαρχείου, ένα θρησκευτικό οικοδόμημα του 13ου αιώνα, είναι κτισμένο στα ριζά του βουνού, δίπλα στη κοίτη ενός κελαρυστού ποταμού.
Ενα πρωτότυπο αξιοθέατο στους δρόμους της πρωτεύουσας.
Ενα πρωτότυπο αξιοθέατο στους δρόμους της πρωτεύουσας.
Εμβληματικό μοναστήρι
Φημισμένο για τις υπέροχες, καλοδιατηρημένες αγιογραφίες του (που χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα), το μοναστήρι του Πατριαρχείου φυλασσόταν από τις δυνάμεις της KFOR, προκειμένου να αποτραπούν τυχόν επιθέσεις και βανδαλισμοί από μουσουλμάνους Αλβανόφωνους. Την ίδια προστασία τύγχανε και το κοντινό Ορθόδοξο Σερβικό μοναστήρι Decani (14ου αιώνα), ένα εξίσου αξιόλογο θρησκευτικό μνημείο της περιοχής, που βρίσκεται 15 χλμ. νότια της Πέγια.
Χρειάστηκε να περάσω δύο σημεία ελέγχου μέχρι να μπω στο εσωτερικό της μονής. Στο πρώτο μάλιστα φυλάκιο μου ζητήθηκε να παραδώσω το διαβατήριο και τα έγγραφα της μοτοσικλέτας, ενώ οι στρατιώτες της KFOR, που είχαν επιφορτιστεί με τη φύλαξη της μονής, μου γνωστοποίησαν πως απαγορευόταν αυστηρά η φωτογράφηση στο εσωτερικό του μοναστηριού.Ο πειρασμός, ωστόσο, ήταν τόσο μεγάλος, που δεν μπόρεσα τελικά να αντισταθώ και προχώρησα σε μια κρυφή φωτογράφηση των σπάνιων αγιογραφιών του καθολικού. Η ενέργειά μου αυτή έγινε αντιληπτή όμως από την ηγουμένη της μονής, που με αρκετά ευγενικό τρόπο με υποχρέωσε να παραιτηθώ από το ιερόσυλο έργο μου. Λίγο η εθνική μου καταγωγή, λίγο το γεγονός ότι ήμουν ομόθρησκος, κατάφερα τελικά να αποσπάσω τη συγχώρησή της.
Στιγμές συγκίνησης
Μετά την ξενάγηση που μου έγινε στους υπόλοιπους χώρους του μοναστικού συγκροτήματος, η ευγενέστατη ηγουμένη προσφέρθηκε να με συνοδεύσει μέχρι τον εξωτερικό περίβολο της μονής, στο σημείο που ήταν παρκαρισμένη η μοτοσικλέτα. Πριν με αποχαιρετήσει, η μαυροντυμένη μοναχή έστρεψε το κεφάλι της ψηλά στο βουνό, στην κατεύθυνση που θα ακολουθούσα για το Μαυροβούνιο. Το βουβό της βλέμμα έμεινε μετέωρο πάνω στη γρανιτένια βουνοκορφή, ενώ ο λόγος της μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου και σφράγισε με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο την επίσκεψή μου στο Κόσοβο.
Στιγμές βουκολικής ηρεμίας για τον Κοσοβάρο αγελαδοβοσκό.
Στιγμές βουκολικής ηρεμίας για τον Κοσοβάρο αγελαδοβοσκό.
Ηταν λόγια πύρινα, γεμάτα αλήθειες και αγωνίες, που φανέρωναν μια ανυπέρβλητη δύναμη ψυχής, πραγματικά μοναδική: «...Πρέπει όλοι οι Κοσοβάροι να ενωθούμε ξανά, να συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε δίχως εθνικιστικά και θρησκευτικά τείχη ανάμεσά μας. Στο παρελθόν συμβιώσαμε μαζί και σίγουρα μπορούμε και στο μέλλον. Δεν μπορώ να δεχτώ τον τρόπο που σκέπτονται και αντιμετωπίζουν οι μεν τους δεν. Οχι, δεν απογοητεύομαι, έχω πίστη στον Θεό αλλά και στις νεότερες γενιές. Μόνο οι νέοι μπορούν να χαράξουν ένα καινούργιο, ελπιδοφόρο μέλλον γι’ αυτόν τον τόπο. Ας τους δώσουμε τουλάχιστον μία ευκαιρία...».
Ασφάλεια οχήματος
Σε περίπτωση που ταξιδέψετε με το όχημά σας στο Κόσοβο, στη συνοριακή είσοδο της χώρας είστε υποχρεωμένοι να αγοράσετε ασφαλιστική κάλυψη για το όχημά σας. Η ευρωπαϊκή (πράσινη) κάρτα ασφάλισης που εκδίδεται από την ασφαλιστική σας εταιρεία δεν ισχύει εδώ.
Μοναστήρι Gracanica
Σε μικρή απόσταση από το κέντρο της Πρίστινα (5 χλμ.) βρίσκεται η ιστορική Μονή Gracanica, η οποία φημίζεται για τις υπέροχες αγιογραφίες της (14ου αιώνα) και συγκαταλέγεται από το 2004 στη λίστα των Μνημείων της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Αξιοθέατα της Πρίστινα
Στα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πρίστινα συγκαταλέγονται ο Καθεδρικός ναός της Μητέρας Τερέζας και το άγαλμά της, το ευρηματικό μνημείο «Newborn Monument», το Εθνολογικό Μουσείο, το Αρχαιολογικό-Ιστορικό Μουσείο, το άγαλμα του στρατιωτικού ήρωα Skanderbeg, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το τουρκικό σιντριβάνι Shadervani, το ογκώδες αρχιτεκτόνημα του «Κέντρου Νεότητας και Αθλησης» και το άγαλμα του πρώην Αμερικανού προέδρου Bill Clinton.
Κείμενο - Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Μητσάκης

Η πολιτική είναι η τέχνη του εϕικτού


Εν’ όψει των επικείμενων εκλογών της 25-ης Ιουνίου, οι οποίες για πολλοστή ϕορά αναμένονται με αβέβαιη έκβαση, οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν την ΕΕΜ έκαναν και τις επιλογές τους. Το έμπειρο ΚΕΑΔ, με ηγέτη το Βαγγέλη Ντούλε, που επί 25 συναπτά έτη στην πολιτική σκηνή της Αλβανίας έϕαγε με το κουτάλι αντιπολίτευση και συμπολίτευση, έχοντας συναίσθηση του ρόλου του και του κινδύνου εξαϕάνισής του ως εκπροσώπου της ΕΕΜ, χρησιμοποίησε τη συγκυρία που προέκυψε κι εξασϕάλισε τη σίγουρη εκλογή στην  περιϕέρεια της Αυλώνας, την πιο αντιπροσωπευτική όσον αϕορά το ελληνικό στοιχείο και την πιθανή εκλογή στις περιϕέρειες Αργυροκάστρου και Κορυτσάς, όπου το ελληνικό στοιχείο είναι επίσης βαρύνουσας σημασίας. Το άπειρο ΜEGA, με ηγέτη το Χριστάκη Κίτσιο, που ήρθε στην πολιτική σκηνή μανιασμένο κατά του ΚΕΑΔ, βιάστηκε «σαν τη χήρα στο κρεβάτι», να επωϕεληθεί από την απροθυμία του ΚΕΑΔ να συμμετάσχει σε εκλογές ϕάρσα και να συστρατευτεί  δίπλα στο κυβερνών ΣΚ, το οποίο του έταξε ό,τι τάζει πάντα και λόγο δεν κρατά. Έτσι, επί μέρες, κάποια από τα στελέχη του MEGA έβλεπαν να ικανοποιείται το μένος τους και να είναι στην επόμενη Βουλή, δίπλα στο ΣΚ, το οποίο ουκ ολίγα δεινά είχε προκαλέσει κατά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην τετραετή παραμονή του στην εξουσία.  
Αυτές οι πολιτικές επιλογές, επόμενο ήταν, να έχουν τα υπέρ και τα κατά. Αλλά που πολλές ϕορές τα επιχειρήματα χρήζουν επιπολαιότητας και μη βαθιάς γνώσης του γεγονότος ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εϕικτού. Την πολιτική κρίση στην Αλβανία δεν τη δημιουργήσαμε εμείς οι Έλληνες, αλλά τις συνέπειές της θα τις δοκιμάζαμε κι εμείς. Η συγκυρία μας έϕερε αυτή τη στιγμή εν όψει του διλήμματος. Η πολιτική έχει το απρόοπτά της, γι  αυτό και προσϕέρεται για πολιτικούς με ζεστή καρδιά και με ψυχρό μυαλό.    
Η κίνηση του MEGA να εκδηλωθεί πρόωρα, δεν του εξασϕάλιζε σίγουρη αντιπροσώπευση σε μια περιϕέρεια που και το 2013 κατέβηκε μέσα στην κυβερνητική συμμαχία, όπως κάνει και τώρα στην ουσία (δεν δοκιμάστηκε, δυστυχώς, στην σχολή της αντιπολίτευσης), δεν είχε τις εγγυήσεις εκείνες που αποτελούν δικλείδα ασϕαλείας. Πρώτο, γιατί δίχως συμμαχία, δύσκολα θα εξασϕάλιζε έδρα και δεύτερο, γιατί το παιγνίδι το έπαιζαν οι μεγάλοι της πολιτικής, οι οποίοι στόχο έχουν πάντα την εξαϕάνιση των μικρών κομμάτων, όταν εκείνα δεν έχουν δικό τους ανάστημα. Κι όπως ήρθαν οι εξελίξεις, σήμερα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Κι έβγαλε κραυγή αγωνίας, καλώντας το ΚΕΑΔ να συμπράξει και να στηρίξει το MEGA για να υπάρξει εθνική αντιπροσώπευση των Ελλήνων στη Βουλή. Θυμήθηκε όμως αργά, γιατί οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι χρησιμοποιήθηκε από το ΣΚ και έπεται να χρησιμοποιηθεί ακόμη περισσότερο τις επόμενες μέρες. Η ψηϕοϕόροι του MEGA είναι, στην πλειοψηϕία τους, αριστερής υϕής και δεν πρόκειται να ψηϕίσουν το MEGA. Από την άλλη, δε θα αργήσει, αν ήδη έϕτασε η ώρα που ο Ράμα, θα τους πουλήσει το επόμενο παραμύθι, ότι εκείνοι να στηρίξουν το ψηϕοδέλτιο του ΣΚ και θα έχουν σίγουρο πορτοϕόλι στην επόμενη κυβέρνηση των Σοσιαλιστών (αν και ποτέ αυτή προκύψει). Κι ας πέσουμε έξω σε αυτή την πρόβλεψή μας.
Το ΚΕΑΔ, ζυγιάζοντας τις εξελίξεις, χρησιμοποίησε (ενώ το MEGA χρησιμοποιήθηκε) τη συγκυρία, οδήγησε τον πρόεδρό του, Βαγγέλη Ντούλε σε σίγουρη εκλόγιμη θέση, διεκδικεί την εκλογή των Καραμέλιου και Μπάρκα και θα κάνει έκκληση στους ψηϕοϕόρους του να ψηϕίζουν το ΔΚ, γνωρίζοντας ότι δε δίνει χωρίς να πάρει. Κι αυτό δεν είναι δούνε λαβείν, όπως μπορεί να ισχυριστούν κάποιοι, αλλά πολιτική και πολιτικό όϕελος. Για όλους όσους ξέρουν ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εϕικτού. Ο Βαγγέλης ο Ντούλες είναι και στην  επόμενη Βουλή ο βουλευτής των Ελλήνων κι αυτό ήταν και θα είναι και στο εξής μια εγγύηση. Το έχει αποδείξει με την ανεξάρτητη ϕωνή του και όταν ήταν στη συμμαχία με το ΣΚ, ότι δε συμβιβάζεται με ό,τι  αντιβαίνει των συμϕερόντων των Ελλήνων. Και σήμερα το ΣΚ απέδειξε κι αποδεικνύει μέρα με την ημέρα ότι δεν προσϕέρει ηθικό δικαίωμα στους Έλληνες να το ψηϕίσουν. Έχει ταχτεί ξεκάθαρα κατά της ΕΕΜ και της Ελλάδας. Γι  αυτό και η ψήϕος μας θα πρέπει να δώσει μάθημα σε κάθε αλαζόνα που μας υποτιμά τη μνήμη και τη σωϕροσύνη μας.

Και πάλι διχασμός στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας!


Του Συμεών Σολταρίδη
Μέσα σε ένα πολωτικό πολιτικό κλίμα, μια εμπρηστική, ακραία αλβανική εθνικιστική φρασεολογία που προέρχεται από ακραίους εθνικιστικούς κύκλους και σε ένα κλίμα διχασμού, η Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Αλβανίας, προχωράει για τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου 2017.
Πριν τις εκλογές υπήρξαν πολιτικές διαβουλεύσεις για να πραγματοποιηθούν, αφού η αντιπολίτευση δεν συμμετείχε στις εκλογές και τελικά με την μεσολάβηση Αμερικανού πολιτικού  περιορίστηκαν  τα εμπόδια και πραγματοποιούνται οι εκλογές. Κατά την περίοδο της πολιτικής κρίσης το Εθνικό Ελληνικό Κόμμα ΚΕΑΔ βρέθηκε στις τάξεις των αντιφρονούντων και είχε στενή συνεργασία με το Δημοκρατικό Κόμμα. Ενώ το άλλο Εθνικό Ελληνικό Κόμμα, ΜΕΓΚΑ, παρακολούθησε τις εξελίξεις και τελικά αποφάσισε να κατέβει μόνο του, αποδεχόμενο όμως την Στήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Στο μεταξύ έγιναν προσπάθειες να υπάρξει συνεργασία μεταξύ των δύο Ελληνικών κομμάτων. Το ΚΕΑΔ δεν αποδέχτηκε την πρόταση η οποία προέρχονταν από την Ομόνοια , γιατί είχε συμφωνήσει με το ΔΚ, ενώ το ΜΕΓΚΑ, σημείωνε ότι δεν μπορούν τα ελληνικά κόμματα να καθορίσουν την Αλβανική πολιτική.
Οι ιθύνοντες της Ομόνοιας και οι ταγοί της Μειονότητας μιλούσαν για κοινή δράση. Ακόμη , όπως έγινε γνωστό, ο πρόεδρος της Ομόνοιας πρότεινε στον πρόεδρο του ΔΚ να συμπεριληφθούν στο Δημοκρατικό Κόμμα, έστω, δύο άλλα άτομα από την μειονότητα, όχι οι πρόεδροι των Ελληνικών κομμάτων, για να εκλεγούν  δύο υποψήφιοι  από την Ομόνοια – ΚΕΑΔ- ΜΕΓΚΑ.  Και αυτή η πρόταση όμως , όπως μας έλεγαν κύκλοι της Ομόνοιας «τορπιλίστηκε από τον Ντούλε».
Από τις εξελίξεις φαίνεται όμως ότι τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΚ και ΣΚ είχαν συμφωνήσει  για την αποδυνάμωση των μικρών κομμάτων, και μέσα σε αυτά των δύο Ελληνικών, οπότε το ΔΚ έδωσε εκλόγιμη θέση στην περιφέρεια Αυλώνας στον πρόεδρο του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε, ενώ το ΣΚ δήλωσε ότι θα στηρίξει το ΜΕΓΚΑ για την εκλογή του προέδρου του Χριστάκη Κίτσιου και πάλι στην περιφέρεια Αυλώνας. Κάτι που θεωρείται αδύνατο.
Στο μεταξύ η συμμετοχή του Βαγγέλη Ντούλε στο ψηφοδέλτιο του ΔΚ παρουσιάζει δύο αρνητικά. Το πρώτο είναι ότι δεν κατεβαίνει σαν ΚΕΑΔ, αλλά σαν ΔΚ, οπότε πλέον σταματά το επιχείρημα για τους άλλους Έλληνες που συμμετέχουν σε Αλβανικά κόμματα ότι είναι «πουλημένοι». Και το δεύτερο θα συνυπάρξει στο ίδιο ψηφοδέλτιο με Τσάμη που θα βρίσκεται στην πέμπτη θέση. Η εκλογή του Τσάμη υποψήφιου έχει μηδαμινές ελπίδες. Αν όμως με τις ψήφους των Ελλήνων που θα ψηφίσουν τον Βαγγέλη Ντούλε, αναδειχτεί και ο πέμπτος στην θέση του ψηφοδελτίου με τις Ελληνικές ψήφους πώς θα αισθάνεται το ΚΕΑΔ και η Αθήνα, αναρωτούνται  κύκλοι της Ομόνοιας.
Όσο για την επιχειρηματολογία που προβάλει ο Βαγγέλης Ντούλε ότι «την επομένη της ανάδειξης του θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα συμμετέχει σαν ΚΕΑΔ» κύκλοι της Μειονότητας δήλωναν ότι « δηλαδή όλα γίνονται για το προσωπικό όφελος του πολιτικού, ενώ η κοινή δράση των δύο Ελληνικών κομμάτων και η από κοινού κάθοδος στα πολιτικά δρώμενα θα ήταν πολύ πιο ωφέλιμη για τον Ελληνισμό».
Μέσα σε αυτή την διχαστική ατμόσφαιρα η οποία επί χρόνια καλά κρατεί  φαίνεται ότι το ΚΕΑΔ έκανε συμφωνία με το ΔΚ για να το στηρίξει με τις Ελληνικές ψήφους σε διάφορες περιφέρειες και να αναδείξει Αλβανικής καταγωγής υποψηφίους. Και αυτό γιατί το ΚΕΑΔ δεν έχει άλλη δυνατότητα εκλογής υποψηφίου Ελληνικής καταγωγής. Πολύ περισσότερο με την κίνηση του αυτή θα προσπαθήσει να πάρει Ελληνικούς ψήφους , από τους Ελληνικής καταγωγής υποψηφίους που συμμετέχουν στις εκλογές με Αλβανικά κόμματα σε εκλόγιμες θέσεις.
Η τρίτη θέση στο ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Κόμματος στην Περιφέρεια της Αυλώνας παραχωρήθηκε στον πρόεδρο του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε . Η θέση αυτή εξασφαλίζει εκ νέου την παρουσία του στο Αλβανικό κοινοβούλιο.
Τέλος, στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου για το ΔΚ στην περιφέρεια Αργυροκάστρου βρίσκεται ο πρώην Υπουργός της κυβέρνησης Μπερίσα, Κώστας Μπάρκας. «Η κίνηση αυτή στο Αργυρόκαστρο είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να καταφέρει να συλλέξει ψήφους από τον ελληνική μειονότητα του Δήμου Δρόπολης κάτι που μοιάζει δύσκολο καθώς στο Δήμο Δρόπολης και στην περιφέρεια Αργυροκάστρου εκλέγεται επί 25 συνεχόμενα χρόνια ο μειονοτικός Βουλευτής Βαγγέλης Τάβος με το LSI», γράφει  ιστοσελίδα της Μειονότητας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας δεν συμμετείχε στις 26/05/2017 στην  κρίσιμη συνεδρίαση του συμβουλίου του ΚΕΑΔ στα Τίρανα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δείξει την αντίθεση του στους χειρισμούς Ντούλε, αφού η Ομόνοια απαξιώθηκε και δεν ρωτήθηκε για τις υποψηφιότητες και τους πολιτικούς ελιγμούς.
Τα δύο μεγάλα κόμματα προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την πολιτική κρίση, με αποτέλεσμα κατεβαίνουν αυτόνομα, όχι με συνασπισμούς, ενώ το ΔΚ έβαλε στον συνδυασμό του στελέχη από πέντε κόμματα. Όχι όμως με κομματικές ταμπέλες.
Σχετικά με τους υποψηφίους Ελληνικής καταγωγής που συμμετέχουν στα Αλβανικά κόμματα, είναι 8 Έλληνες υποψήφιοι που διεκδικούν να μπουν στη Βουλή στις Περιφέρειες κυρίως  Αργυροκάστρου, Αυλώνας και Κορυτσάς. Απ’ αυτούς μόνο ο Βαγγέλης Τάβος του LSI, πρώτος στο συνδυασμό για την Περιφέρεια Αργυροκάστρου, καθώς και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ, κ. Ντούλες, τρίτος στο συνδυασμό του ΔΚ στην Αυλώνα, έχουν δεδομένη την εκλογή τους.
Ωστόσο, η  Αρτεμίσα Δράλιου, 5η θέση στο συνδυασμό του ΣΚ στο Αργυρόκαστρο, ο κ. Κώστας Μπάρκας, 3ος στο συνδυασμό του ΔΚ στο Αργυρόκαστρο, ο κ. Χριστάκης Κίτσιος, πρώτος στο συνδυασμό του ΜΕΓΚΑ στην Αυλώνα, ο κ.Βάσος Αγγελής 7ος  στο συνδυασμό του LSI στην Αυλώνα, καθώς και ο κ. Γρηγόρης Καραμέλιος  6ος  στο συνδυασμό του ΔΚ στην Κορυτσά, δεν έχουν καμία τύχη εκλογής. Ταυτόχρονα, ο κ. Ανδρέας Μάρτος, 5ος στο συνδυασμό του ΣΚ στην Περιφέρεια της Αυλώνας έχει ελάχιστες πιθανότητες εκλογής.
Όπως γίνεται κατανοητό η Μειονότητα και πάλι διχασμένη μάχεται μεταξύ της ενώ  συνεχίζουν να υπάρχουν αλληλοκατηγορίες, διασπαστικές κινήσεις, οι οποίες μπορούν να διαλύσουν την Μειονότητα.
Στο μεταξύ η Ελλάδα δεν παρεμβαίνει ούτε και  επεμβαίνει. Ιδιαίτερα απέφυγε να «μονιάσει» τα δύο Ελληνικά κόμματα, για να μην διασπαστεί η Ελληνική δύναμη. «Φαίνεται ότι δεν έχει δύναμη να επέμβει», μου έλεγε πολιτικός από την Βόρεια Ήπειρο.
Και συνέχισε «Η συμφωνία όμως Ντούλε με το ΔΚ έχει και άλλες διαστάσεις. Με σκοπό να αποδυναμώσει τον Βαγγέλη Τάβο του LSI συμπεριέλαβε δύο Έλληνες σε μη εκλόγιμες θέσεις για να ενισχύσει τους Αλβανικής καταγωγής υποψηφίους να εκλεγούν με Ελληνικές ψήφους».
Πάντως με την κίνηση του ΚΕΑΔ να συμμετάσχει στις εκλογές όχι ως ΚΕΑΔ, αλλά ως μεμονωμένου ατόμου στο ψηφοδέλτιο του ΔΚ, παύει να ισχύει το δόγμα «εμείς οι Έλληνες, εσείς οι μη Έλληνες». Ίσως να είναι μια νέα αρχή για το καλό της μειονότητας, όπου οι Ελληνικής καταγωγής βουλευτές που βρίσκονται μέσα στις τάξεις των Αλβανικών κομμάτων θα προασπίζονται τις κομματικές τους θέσεις, αλλά δεν θα παραβλέπουν και τα συμφέροντα της Μειονότητας από όπου προέρχονται.

Me 29 maj kujtohet renia e Konstandinopojes


Φωτογραφία του χρήστη Jeta  Orthodhokse.Me 29 maj kujtohet renia e Konstandinopojes ne duart e barbareve osmane.

Qe nga 5 prilli e deri me 26 maj, qyteti qendroi nen rrethim.
Ate te hene te fundit ne historine e Perandorise Romake te Lindjes u lane menjane grindjet dhe mosmareveshjet. Mbi mure valonte puna, por banoret u mblodhen per te kerkuar mbrojtjen e shenjte. U formua nje procesion dhe mbi mure u vendosen ikonat me te nderuara, duke thene lutje ne pikat ku mendohej se do te perqendrohej zjarri i artilerise se sulltanit.
Perandori mblodhi komandantet dhe shtetasit greke duke ju bere nje thirje emocionuese dhe te trishte ne te njejten kohe. U tha se kater jane ceshtje te medha per te cilat ja vlente te vdisje: feja, atdheu, familja dhe sovrani. Tani duhej te ishin gati per te katerta.
Pastaj ju drejtua latineve duke i falenderuar per sa kishin bere ne mbrojtjen e qytetit me shprehje te dashura e plot besim.

Ne muzg, njerez nga cdo cep i qytetit dyndeshin drejt Shen Sofise. Pese muaj te fundit greket i qene shmangur, duke e quajtur te ndotur nga ritet latine, por tani dallimet liturgjike nuk viheshin me hesap. Shen Sofia ishte zemra e Perandorise, sic nuk mund te ishte asnje kishe tjeter.

Ceremonia e fundit te mbremjes ne Kishen e Madhe ishte vertet mallengjyese. Vetem rojet qendruan ne vendet e tyre, pastaj te gjithe te tjere u luten per liri. Ceremonia ende s kishte mbaruar kur hyri perandori. Kerkoi falje per mekatet e tij, para te gjithe peshkopeve, katolike e orthodhokse, pastaj mori kungaten e shenjte. Gjithe qirinjte, pervec atyre te perhershmeve u fiken dhe Kisha mbeti ne terr.Konstandini mbeti vetem i zhytur ne lutje si anje perandor me pare. Pastaj u nda nga familjaret dhe sherbetoret dhe shkoi drejt mureve, perte pritur fundin.

Mehmet Fatihu dha sinjalin per fillimin e sulmeve ne oren nje e gjysem. Heshtja u prish dhe zhurmat e te pafeve bene nje rropame qe do te kishte ngritur dhe te vdekurit nga varet.
Pas luftimeve te egra dhe te tmereshme. Nga ora pese e mengjesit, nje bashibozuk hyri ne qytet e pas tij u sulem turmat e egra te osmaneve. U bene masakra te panumerta, te gjithe u shkuan ne hell, grate u perdhunuan e u vrane. Qyteti kishte rene pergjithmone.

Nga ajo e hene 11 maj 330, kur Konstandini i Madh e themeloi, deri ate te marte 29 maj 1453 kur Mehmet Pushtuesi e pushtoi, perandoria Bizantine jetoi 1123 vjet e 18 dite, nje periudhe vertet e gjate per te gjitha koherat njerezore.