Η Ελλάδα!!- Greqia!!

Korçarja përgatit falas 600 maska për spitalin e Grevenasë! -Κορυτσαία ετοίμασε δωρεάν 600 μάσκες για το νοσοκομείο της Γρεβενάς!

Kur e morën telefon nga spitali i Grevenasë dhe e pyetën nëse mund të përgatiste 600 maska kirrurgjikale, Elona nuk e mendoi për asnjë çast dhe tha menjëherë se mund t’i përgatiste. Punonjësja përgjegjëse e spitalit i kërkoi dhe çmimin për copë. Elona sërish nuk u mendua për asnjë çast. “Dëgjoja vazhdimisht lajmet që ka mungesë maskash në spital dhe mjekë e infermierë bëjnë vazhdimisht thirrje sepse po ju mbarojnë. I thashë menjëherë zonjës se nuk dua para dhe se do t’i bëj  falas e do t’ia ofroj spitalit si dhe punonjësve që kanë nevoj. Atëhere më thanë që do të më dërgojnë copën, iu kërkova dhe një model që ta përdorja për patron”. Znj Elona ka dyqan me veshje në qytetin e vogël të Grevenasë dhe një punishte të vogël ku qep dhe riparon veshjet e klientëve të saj. Një fqinjë i printoi një dokument që të mund të shkonte në dyqanin e saj e të fillonte menjëherë punë. Përgatit patronin, preu copën që i kishte sjellë spitali dhe uli kokën në punë. Ajo vetë në agjencinë e lajmeve thotë se iu deshën 9 ditë që të përfundonte 600 maska. Flet me krenari për krijimet e saj. Maskat kanë beze të dyfishtë dhe në mes të tyre është qepur një filtër i posatshëm që ia dha spitali. Znj Elona është e përmbajtur në fjalët e saj. Përgjigjet e saj janë të shkurtra dhe në disa rate vetëm me një fjalë. “Në disa çaste vështirësia në të cilën ndodhet është e dukshme, pasi detyrohet të flasë për hollësira, për diçka që kodin e saj të vlerave është e vetëkuptueshme si veprim dhe si zgjedhje” komenton agjencia APE- MPE. “I thashë përgjegjëses se nëse do t’iu duhen më tepër maska do t’i bëj pasi dua që të ndihmoj” – tha Elona dhe shtoi: “Në këto ditë të vështira duhet që të gjithë njerëzit të ndihmojmë, atje ku mundemi... që të durojmë”. Elona Agolli është nga Korça, nënë e dy fëmijëve, e një vajze 18 vjeç dhe një djali 9 vjeçar. Erdhi me të shoqin e saj nga Shqipëria dhe 21 vitet e fundit jeton dhe punon në Grevena.

Όταν την πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο Γρεβενών και της ζήτησαν εάν μπορεί να τους ετοιμάσει 600 χειρουργικές μάσκες, η Ελόνα δεν το σκέφτηκε ούτε μια στιγμή και είπε αμέσως ότι μπορεί να τις φτιάξει. Η υπεύθυνη υπάλληλος του νοσοκομείου ζήτησε να της δώσει τιμή ανά τεμάχιο. Η Ελόνα πάλι δεν το σκέφτηκε ούτε μια στιγμή. «Άκουγα συνεχώς στις ειδήσεις ότι υπάρχει έλλειψη μασκών στα νοσοκομεία ότι οι γιατροί και νοσηλευτές κάνουν συνεχώς εκκλήσεις γιατί τους τελειώνουν. Είπα αμέσως στην κυρία ότι δεν θέλω χρήματα ότι θα τις κατασκευάσω δωρεάν και θα τις προσφέρω στο νοσοκομείο και σε όσους εργαζόμενους τις έχουν ανάγκη. Τότε μου είπαν ότι θα μου στείλουν το ύφασμα, τους ζητησα κι ένα δείγμα το οποίο χρησιμοποίησα για να κάνω πατρόν». Η κα Ελόνα έχει κατάστημα ρούχων στην πόλη των Γρεβενών κι ένα μικρό εργαστήριο όπου ράβει και κάνει διορθώσεις στους πελάτες της. Ένας γείτονας της εκτύπωσε το ειδικό έντυπο για να μπορέσει να πάει στο κατάστημα της και ξεκίνησε αμέσως την δουλειά. Έφτιαξε πατρόν, έκοψε το ύφασμα που προηγουμένως της είχε προμηθεύσει το νοσοκομείο και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά . Όπως λέει η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ χρειάστηκε εννέα ημέρες για να τελειώσει τις 600 μάσκες. Μιλά με καμάρι για τις δημιουργίες της. Οι μάσκες έχουν διπλό ύφασμα και ανάμεσα τους έχε ραφτεί ειδικό φίλτρο που της έδωσαν από το νοσοκομείο. Η κα Ελόνα είναι φειδωλή στον λόγο της. Οι απαντήσεις της είναι σύντομες και σε κάποιες περιπτώσεις μονολεκτικές. «Σε κάποιες στιγμές η αμηχανία της είναι εμφανής, ίσως γιατί αναγκάζεται να μιλά με λεπτομέρειες για κάτι που στον αξιακό της κώδικα είναι αυτονόητο ως πράξη και ως επιλογή», σχολιάζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Είπα στην υπεύθυνη ότι εάν χρειαστούν κι άλλες μάσκες θα τις φτιάξω, γιατί θέλω να βοηθήσω» ανέφερε η Ελόνα και πρόσθεσε: «Αυτές τις δύσκολες ημέρες πρέπει εμείς οι άνθρωποι να βοηθήσουμε, όπου μπορούμε… να αντέξουμε». Η Ελόνα Αγκόλι είναι από την Κορυτσά της Αλβανίας, μητέρα δύο παιδιών, μιας 18χρονης κοπέλας και ενός 9χρονου αγοριού. Ήρθε με τον σύζυγο της από την Αλβανία και τα τελευταία 21 χρόνια ζουν και εργάζονται στα Γρεβενά.

Μήνυμα Της Προέδρου της Δημοκρατίας Kατερίνας Σακελλαροπούλου προς τον απόδημο ελληνισμό, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου

 

«Αγαπητοί μου συμπατριώτες,

Ελληνίδες και Έλληνες του εξωτερικού,

Με μεγάλη χαρά απευθύνομαι σήμερα σε εσάς, τους απόδημους Έλληνες, για πρώτη φορά από την έναρξη της θητείας μου, με αφορμή την εθνική μας επέτειο. Στις 25 Μαρτίου του 1821, οι Έλληνες επαναστάτησαν για να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό, να ανακτήσουν την πολύτιμη ελευθερία τους και να οικοδομήσουν ένα σύγχρονο, ελεύθερο και δημοκρατικό κράτος, ακολουθώντας το παράδειγμα της αμερικανικής και της γαλλικής επανάστασης.

Η συμβολή των Ελλήνων της διασποράς στον αγώνα του 1821 υπήρξε καθοριστική, καθώς σημαντικά κέντρα του ελληνισμού από άποψη πνευματική, πολιτική, οικονομική, αλλά και αριθμητική, βρίσκονταν εκτός των εδαφών που αποτέλεσαν το πρώτο ελληνικό κράτος. Στην Οδησσό ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία και στη Μολδοβλαχία ξεκίνησε ο αγώνας για την ελευθερία. Πολλοί απόδημοι Έλληνες έλαβαν μέρος και θυσιάστηκαν στον αγώνα, ενώ οι ελληνικές παροικίες στην Βιέννη, το Παρίσι, το Βουκουρέστι, το Ιάσιο, την Βουδαπέστη, την Τεργέστη, την Βενετία και αλλού συνέβαλαν πνευματικά και υλικά στην επανάσταση.

Ο ρόλος όμως των Ελλήνων της διασποράς δεν σταμάτησε με την επίτευξη της ανεξαρτησίας μας. Από την πρώτη στιγμή, όλες οι δυνάμεις του απανταχού ελληνισμού βρέθηκαν στο πλευρό του νέου ελληνικού κράτους. Δεν είναι τυχαίο ότι από το εξωτερικό προέρχονταν οι περισσότεροι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες, ενώ το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες προσωπικότητες που διαδραμάτισαν καίριο ρόλο στον δημόσιο βίο της Ελλάδας. Και εσείς σήμερα, άξιοι συνεχιστές των Ελλήνων της εποχής εκείνης, είμαι βέβαιη ότι θα συνεχίσετε να στέκεστε στο πλευρό της Ελλάδας, όπως και εμείς, που κατοικούμε μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους, οφείλουμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των απανταχού Ελλήνων.

Η ανάγκη αυτή είναι ακόμα πιο έντονη σήμερα που η χώρα μας αντιμετωπίζει έντονες προκλήσεις σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον. Πρέπει όλοι να δράσουμε με αποφασιστικότητα, ώστε να αντιμετωπίσουμε την επιθετική συμπεριφορά γειτονικών μας κρατών, τα οποία, μεταξύ άλλων, μεταχειρίζονται απελπισμένους ανθρώπους ως εργαλείο για να υπονομεύσουν την εθνική μας κυριαρχία, αδιαφορώντας για τον ανθρώπινο πόνο και το διεθνές δίκαιο. Σε μια συγκυρία δύσκολη, οφείλουμε ταυτόχρονα να διαφυλάξουμε τις αξίες του ελληνισμού, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Με βάση τις αξίες αυτές, ενωμένοι και δημιουργικοί, θα πορευτούμε για να κερδίσουμε ένα μέλλον ευημερίας που να μας χωράει όλους. Μέλλον που, με έμπνευση το ευρωπαϊκό όραμα, συνδέεται με ένα νέο πατριωτισμό, ο οποίος δεν αντιστρατεύεται τον κοσμοπολιτισμό αλλά αποτελεί προϋπόθεσή του. Αυτόν τον πατριωτισμό είχε κατά νου ο Γιώργος Σεφέρης, όταν, μιλώντας στους Έλληνες της Αιγύπτου, ένα ιστορικό τμήμα του αποδήμου ελληνισμού, για τον στρατηγό Μακρυγιάννη, αναφερόταν στη "στιγμή που κοιτάζουμε και συλλογιζόμαστε και προσπαθούμε να διακρίνουμε το πεπρωμένο του ελληνισμού μέσα από την καταιγίδα και πέρα από την πλατιά στροφή που κάνει στα χρόνια μας η ιστορία του κόσμου" και υπενθύμιζε τα λόγια του στρατηγού, πως "τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι".

Αγαπητοί μου συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Οι ημέρες που ζούμε φέρουν το βαρύ φορτίο της παγκόσμιας εξάπλωσης της πανδημίας του κορωνοϊού, μιας τραγικής υγειονομικής κρίσης που απαιτεί ψυχραιμία και αυστηρή συμμόρφωση με τα μέτρα των αρμοδίων. Φέτος, δεν θα πραγματοποιηθούν παρελάσεις και εκδηλώσεις για την εθνική μας επέτειο. Ο κάθε όμως Έλληνας, όπου και αν βρίσκεται, είναι σίγουρο ότι θα αισθανθεί εθνική υπερηφάνεια και θα γιορτάσει την ημέρα όχι συλλογικά αλλά στην καρδιά και την ψυχή του. Φέτος, το εθνικό χρέος μάς καλεί να επιδείξουμε πνεύμα συλλογικής συνείδησης και ατομική ευθύνη. Εύχομαι και ελπίζω ότι και αυτός ο αγώνας, που δεν αφορά μόνο τον ελληνισμό αλλά την ανθρωπότητα ολόκληρη, σύντομα, με την συνεργασία της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, θα κερδηθεί. Και ότι του χρόνου θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 με τον πιο λαμπρό τρόπο».

Χρήστος Μάστορας: Κυριε Πρωθυπουργέ, είμαστε Βορειοηπειρώτες και όχι νοτιοαλβανοί

Τη στιγμή που σας γράφω, βράζω μέσα μου από θυμό. Με το ζόρι καταφέρνω να πληκτρολογήσω.Η λέξη Βορειοηπειρώτης δεν είναι συνώνυμη με τη λέξη Νοτιοαλβανός. Μιλάμε για τους Ελληνες που έχουν τη γλώσσα τους ελληνική και την κουλτούρα τους Ηπειρώτικη. Όχι οτι είναι κάτι το σπουδαίο η το ιδιαίτερο να γεννιέσαι Έλληνας ή Αλβανός. Αυτό δεν το επιλέγεις εσύ. Όπως δυο ξαδέρφια από την Κοσοβίτσα Πωγωνίου δεν επέλεξαν να γεννηθούν στο ίδιο χωρίο αλλά ο καθένας βρίσκεται απο την άλλη πλευρά των συνόρων. Ο ένας να ζει στην Ελλάδα της δημοκρατίας και ο άλλος ίσως σε καμια φυλακή του Χότζα. Αυτό που έχει σημασία όμως για κάποιον είναι να του στερείται η αλήθεια του και αλήθεια για μένα είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Η Αλήθεια αποτελείται από τη λέξη Λήθη και το α- το στερητικό(Αυτό που δεν ξεχάστηκε)! Κι εσείς μας στερήσατε την αλήθεια μας! ΞΕΧΑΣΑΤΕ δηλαδή κύριοι! 

Μου στέλνει σήμερα ο πατέρας μου ένα γεγονός που τα media έκαναν αβαβά, λέγοντας μου τη φράση "τελικά δεν μας θεωρούν Έλληνες γιε μου". Πρόκειται για κάτι που ο Πρωθυπουργός που τόσοι Βορειοηπειρώτες στηρίξαμε, επέλεξε να μην τηρήσει. Την αδικία που δεσμέυτηκε κι ο ίδιος, σε σχέση με τις συντάξεις των Βορειοηπειρωτών και τον απεχθή νομο Κατρούγκαλου, οτι θα διορθώσει.

Οι Βορειοηπειρώτες λοιπόν παρά το γεγονός ότι έχουν εκπληρώσει απόλυτα τις υποχρεώσεις τους προς το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας ΤΟΥΣ και ΜΑΣ, λαμβάνουν κατά πολύ μειωμένη σύνταξη σε σχέση με τους Ελλαδίτες που έχουν τα ίδια ένσημα! 

Κι όμως εν ετει 2020 αντιμετωπιζόμαστε ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας! ΞΑΝΑΛΕΩ δεν είναι πιο σπουδαίο να είσαι από κάπου και δεν επιλέξαμε να είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ αλλά τι να κάνουμε; Είμαστε δυστυχώς η ευτυχώς και κάποιοι προγονοι μας έφτυσαν αίμα επειδή ακριβώς ηταν Έλληνες στις φυλακές του απολυταρχικού κράτους του Χότζα. Και τελικά κάποιοι απʼαυτούς συνεχίζουν να είναι φυλακισμένοι στην ίδια τους τη χώρα! Διορθώστε το λάθος κύριε Πρωθυπουργέ γιατί αν δεν τον κάνετε, κάποια στιγμή θα διορθώσουμε κι εμείς το λάθος που κάναμε στις κάλπες!

 

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

---

Σταυρός και ντουφέκι. Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Τον  Οκτώβριο του 1964, ο Ηλίας Βενέζης, ο σπουδαίος λογοτέχνης μας και ακαδημαϊκός, εκφώνησε λόγο στην Ακαδημία Αθηνών με τίτλο «το πάθος των Φιλικών».

Στον επίλογο της ομιλίας του αναφέρθηκε στον θάνατο ή, καλύτερα, στην «οσιακή κοίμηση» του Αλέξανδρου Υψηλάντη, του αθάνατου αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας.

Διαβάζω:

«Όταν οι Αυστριακοί αποφυλάκισαν τον πρίγκηπα ήταν πια αργά.  Λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέθανε στην Βιέννη, στις 9 Ιανουαρίου του 1828.  Ετοιμοθάνατο τον βρήκε ο συμπολεμιστής του του Ιερού Λόχου, ο Λασάνης. Του έφερε την εφημερίδα του τόπου, τον “Αυστριακόν Παρατηρητήν”.

-         Τι νέα γράφουν; ρώτησε αργά τον Λασάνη ο πρίγκηψ.

-         Ο Καποδίστριας έφθασε στην Μάλτα. Μια φρεγάδα αγγλική τον περιμένει να τον μεταφέρει στην Ελλάδα, του αποκρίθηκε.

-         Ας έχει δόξαν ο Θεός, μουρμούρισε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Άρχισε να ψελλίζει το Πάτερ Υμών.  Αλλά πριν τελειώσει την προσευχή του, είχε ξεψυχήσει». (Ακαδημία Αθηνών, Πανηγυρικοί Λόγοι Ακαδημαϊκών για την 28^η Οκτ. 1940, σελ. 399).

Τι διαβάζουμε εδώ; Το οσιακό τέλος ενός πραγματικού Έλληνα, ενός αληθινού Ορθοδόξου Χριστιανού.  Το διαβάζεις και μουρμουρίζεις «την ευχή σου να έχουμε, αρχηγέ», όπως αυθόρμητα λέμε όταν αναχωρούν, για την αιωνιότητα περιώνυμοι για την αρετή και την αγιότητά τους Γέροντες, όπως πρόσφατα ο οσιακής μνήμης Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης. 

Δοξάζει τον Θεό, όταν ακούει πως ο Καποδίστριας, άλλος φιλόθεος και φιλόπατρις Έλληνας, κατέρχεται να την κυβερνήσει. Συγκινείται. Η εύθραυστη καρδιά του – 7 χρόνια σάπιζε στην φυλακή, στην υγρή και φρικτή ειρκτή του κάστρου Μούνκατς της Αυστροουγγαρίας – δεν αντέχει. Αισθάνεται το τέλος.  Δεν κλαίει, δεν οδύρεται,  δεν καταριέται.  Όχι.  Είναι αητός υψιπέτης, η γενιά του Εικοσιένα.  «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». Αγιασμένη Επανάσταση, αγιασμένοι και οι πολεμιστές της. Έκλεισε τα μάτια του, ψιθυρίζοντας το «Πάτερ ημών». Δοξολογώντας τον Θεό για τις ευεργεσίες του στην αιματοκυλισμένη Πατρίδα, παρακαλώντας το έλεός Του για την βασανισμένη ψυχή του.  Οι σπουδαίοι, οι γενναίοι, οι υψηλόφρονες, δείχνουν την λεβεντιά τους ενώπιον του θανάτου, όταν τον αντικρίζουν. Τότε αποκαλύπτεται η μεγαλοσύνη τους, η παλληκαριά, η εμπιστοσύνη στον δικαιοκρίτη Σωτήρα του κόσμου.  (Υπάρχουν και σήμερα κάποιοι «μεγαλομάρτυρες» με ανίατες, βαριές και επώδυνες ασθένειες που “φεύγουν” αλύγιστοι, όρθιοι, αγογγύστως. «Ο υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως ως μάρτυς παραλειφθήσεται» λέει ο άγιος Διάδοχος Φωτικής).

Αυτήν την αγέρωχη και ηρωική στάση μπροστά στον θάνατο, διαβάζουμε στους βίους πολλών αγωνιστών του Γένους.

Στο βιβλίο «Τελευταίες ώρες, τελευταία λόγια των αγωνιστών του ΄21», του Κ. Παπαδημητρίου, διαβάζουμε για κάποιους επιφανείς της Ιστορίας μας. Ο Ρήγας Φερραίος, πριν εκπνεύσει, από τις σφαίρες των Τούρκων, είπε τα εξής:  «Έτσι πεθαίνουν τα παλληκάρια.  Αρκετό σπόρο έσπειρα και θα έρθει η ώρα που άλλοι θα θερίσουν». (Το διηγήθηκε Τούρκος στο Βελιγράδι, που υπήρξε δήμιος του Ρήγα, στον γλύπτη Ιω. Κόσσο που έφτιαξε τον ανδριάντα του ήρωα που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Οι τρομεροί Κατσαντωναίοι, που μαρτύρησαν στα χέρια του κτηνώδους Αλή πασά, πέθαναν, έχοντας το όνομα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στα χείλη τους.  (Ήταν πνευματικοπαίδια του).

Ο Εμμανουήλ Ξάνθος, που τον ποδοπάτησαν στην Βουλή, το 1852, και τραυματίστηκε, πέθανε στο νοσοκομείο «δεόμενος του Υψίστου να δικάσει ευμενώς τα παραπτώματα αυτού».

Ο Παπαφλέσσας, στο Μανιάκι, θα πει σε όσους δειλόψυχους τον προτρέπουν να κρυφτεί στα βουνά:

-         «Καθίστε εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες».

Και πέθανε, ο νέος Λεωνίδας, με σπασμένο το γιαταγάνι του….

Ο Καραϊσκάκης, ο φόβος και τρόμος της Τουρκιάς, «έσβησε», παρακαλώντας τους αγωνιστές «να γλιτώσουν την Αθήνα», δηλαδή την Πατρίδα.

Ο Δημ. Μακρής, ο αρματολός του Ζυγού, ο ήρωας της Εξόδου του Μεσολογγίου, έβαλε την γερόντισσα γυναίκα του, λίγο πριν «κοιμηθεί», να του τραγουδήσει το αναστάσιμο, κλέφτικο μοιρολόι:

«Να ‘μουν πουλί να πέταγα, να πήγαινα τ’ αψήλου,

ν’ αγνάντευα τη Ρούμελη, το έρμο Μεσολόγγι

πώς πολεμά με την Τουρκιά με τέσσερις πασάδες.

Πέφτουν κανόνια στη στεριά και μπόμπες του πελάγου

πέφτουν τα λιανοντούφεκα σαν άμμος, σα χαλάζι.

Και ο Μακρής τους φώναζε και ο Μακρής φωνάζει:

Παιδιά βαστάτε τ’ άρματα και τα βαριά ντουφέκια….». 

Το άκουσεε και βασίλεψαν τα μάτια του.  Αυτός που όταν ο Όθων τον ζήτησε για υπασπιστή του,   του απάντησε:  «Δεν έμαθα εγώ να τσακάω τ’ μέση μ’».

Ο Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης των Αγαρηνών, γέροντας πια, εκοιμήθη λέγοντας σε μια τελευταία συνομιλία, με ξένο ιστορικό, που τον ρώτησε, που οφείλονται τα κατορθώματα του ‘21. Απάντησε ο ήρωας απεικονίζοντας την γενιά μας, του «φάγωμεν, πίωμεν». «Τότε μεγαλουργούσαν οι καρδιές, τώρα μεγαλουργούν τα χρήματα».  Κατεβάζω από το Εικονοστάσι του Γένους και άλλους.  Ο Παύλος Μελάς, ο αητός της Μακεδονίας μας, ψυχορραγούσε λέγοντας: «Τον σταυρό να τον δώσεις στην γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα».

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα.  Πίστη στον Χριστό και την Θεομάνα μας και .. ντουφέκια στους αντίχριστους Κιουταχήδες, τους Ερντογάνηδες που απειλούν, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, με αιματοχυσίες και δηώσεις.  (Και ο Δράμαλης απειλούσε ώσπου γνώρισε το κολοκοτρωναίικο ντουφέκι).

Και σπεύδω στους ήρωες της Κύπρου, τα λιοντάρια της ΕΟΚΑ, τους αθλητές της αγχόνης.  Αποσπώ από το “Συναξάρι”  τους, το πολυτίμητο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Διά χειρός ηρώων», μιαν επιστολή του Ιακώβου Πατάτσου.  (Τον κρέμασαν οι τρισάθλιοι Άγγλοι, όταν ήταν βασίλισσα η εσχατόγρια Ελισσάβετ).

Διαβάζω και «προσκυνώ» τα πάθη του λαού μας.  Γράμμα στην μάνα του, στις 8 Αυγούστου του 1956:

«Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ των αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαρείς, όπως κι εγώ.  Αν κλαις, θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την Πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου.  Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι.  Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα.  Μη κλαίς για να ακούσεις την αγγελική φωνή μου που ψάλλει:  Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν  σ’ όλη σου την ζωήν».  Αυτό δεν είναι επιστολή, είναι δοξαστικό αθλητού του Έθνους μας. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο ελεύθερος πολιορκημένος του Μαχαιρά, βροντοφώναζε «μολών λαβέ».

Τούτος ο λαός, στις μεγάλες του ώρες, είχε παλληκαρίσια ψυχή. Και σήμερα κάτω από τα μπάζα που μας έριξαν ο καντιποτένιοι, ίσως σιγοκαίει η φλόγα, το πύρωμα της καρδιάς…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ(ΦΩΤΟ)- 2000 qytetarë turq kujtuan ditën e vdekjes së Qemal Ata Turkut.

Κάθε χρόνο εκατοντάδες Τούρκοι τουρίστες επισκέπτονται το τουρκικό προξενείο Θεσσαλονίκης όπου υπάρχει το μουσείο για τον Κεμάλ Ατατούρκ

                                            

                                            Περίπου 2.000 Τούρκοι έχουν φθάσει από το πρωί τη Θεσσαλονίκη για να τιμήσουν την 81η επέτειο από τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ, ημέρα επίσημης αργίας στη γειτονική χώρα.

Κάθε χρόνο Τούρκοι τουρίστες επισκέπτονται, φορώντας κονκάρδες και κρατώντας σημαίες με τον Τούρκο ηγέτη, το σπίτι-μουσείο πίσω από το Τουρκικό Προξενείο στο οποίο κατά μία εκδοχή φέρεται να γεννήθηκε ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους.

Όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία, έχουν έρθει στη Θεσσαλονίκη αρκετά λεωφορεία από τη γειτονική χώρα αποβιβάζοντας Τούρκους που ήρθαν στην πόλη για να επισκεφτούν το μουσείο και να τιμήσουν τη μνήμη του Κεμάλ. 

Ενώ αυτό συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη συγκρίνεται με το τι συμβαίνει στην Αλβανία όταν εορτάζεται η Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου που ακραίες ομάδες αλβανών είναι έτοιμες να λιντσάρουν και να δημιουργούν προβλήματα. Την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ σχολιάζουν και διαστρεβλώνουν τα πάντα χρωματίζοντας τα εθνικιστικά και έτσι οδήγησαν στην δολοφονία ενός αθώου και πολλών άλλων σπέρνοντας τον τρόμο. 

Πηγή: https://www.voria.gr/

Çdo vit me qindra turistë nga Turqia vizitojnë konsullatën turke në Thessaloniki ku ekziston dhe muzeu dedikuar Qemal Ata Turkut. 

Përafërsisht 2000 Turq ndodhen në Selanik që në mëngjes që të nderojnë e të kujtojnë 81 vjetorin e vdekjes së Qemal Ataturkut, ditë që është pushim në Turqi. 

Çdo vit turistë Turq, vizitojnë duke mbajtur simbole, flamuj me udhëheqësin Turk në shtëpinë muze prapa Konsullatës Turke tek e cila si një version thotë se u lind dhe themeluesi i shtetit modern turk. 

Ashtu siç mund të shikonin dhe nga fotografitë, kanë erdhur në Thessaloniki mjaft autobusa na vendi fqinj duke sjellë qytetarët turq që erdhën në qytet. 

Ndërsa kjo ndodh në Selanik krahasoni me se çfarë ndodh në Shqipëri kur kujtohet festa kombëtare e Greqisë. Grupe ekstremiste janë gati të linçojnë këdo e të krijojnë probleme ndërsa mediat tjetërsojnë gjithçka duke e veshur me ngjyra nacionaliste. Kështu shkuan gjërat deri në vrasjen e një personi të pafajshëm vitin e kaluar.