Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Η Ρωσία βάζει «stop» στα σχέδια του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού στα Βαλκάνια

Η παρέμβαση της Ρωσίας στα Βαλκάνια έχει πάρει σάρκα και οστά τα τελευταία χρόνια σε μια προσπάθεια επιστροφής της σε μια περιοχή με μια ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία, ειδικά λόγω της χάραξης των αγωγών φυσικού αερίου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τα σχέδια για την δημιουργία της αποκαλούμενης « Μεγάλης Αλβανίας» απασχολούν το Κρεμλίνο το οποίο αντιτίθεται σφόδρα .
Με αφορμή  τις πρόσφατες δηλώσεις του Αλβανού Πρωθυπουργού  Έντι Ράμα, περί ‘ενώσεως Αλβανίας και Κοσσόβου», το Κρεμλίνο «υπενθύμισε στον Αλβανό πολιτικό ότι « δεν παίζει μόνος του» σε αυτό το σχεδιαζόμενο εγχείρημα.
rusia
«Η  «παν-αλβανική» ρητορική δεν θα συμβάλει  στην διατήρηση του κλίματος σταθερότητας και σχέσεων καλής γειτονίας στα Βαλκάνια», ανακοίνωσε  η Μόσχα , σύμφωνα με το  σερβικό τηλεοπτικό δίκτυο  b92.net
Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας με αυτόν τον τρόπο αντέδρασε σε πρόσφατη δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού του Έντι Ράμα για την μελλοντική επανένωση της χώρας και του Κοσσυφοπεδίου του » μέσω της ΕΕ, ή με τον κλασικό τρόπο. Το Κρεμλίνο «χτυπώντας το σαμάρι» ( Έντι Ράμα) , «στέλνει μήνυμα στις ΗΠΑ», ότι  η Ρωσία «συμμετέχει» ενεργά πλέον στα τεκταινόμενα μη επιτρέποντας σε κανέναν να το αμφισβητήσει αυτό.
«Η Μόσχα επισύρει την προσοχή του Πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα και της δήλωσης του την 4η Απριλίου , σχετικά με τη δυνατότητα των Αλβανών να «ενωθούν»( Αλβανία –Κόσσοβο)  με την κλασική έννοια , μιλώντας στην ουσία για  αλλαγή των συνόρων στην περιοχή, μέσω της  ευρω-ολοκλήρωσης του Κοσσυφοπεδίου»  ανέφερε το ρωσικό υπουργείο , σύμφωνα με το πρακτορείο εισδύσεων Itar – TASS.
«Υποθέτουμε ότι δεν έχει σημασία ποιες σκέψεις ή κίνητρα θα μπορούσαν να βρίσκονται  πίσω από τις δηλώσεις  του Ράμα, αλλά η επανεμφάνιση της « Μεγάλης Αλβανίας», δεν συμβάλλει στην διατήρηση του κλίματος σταθερότητας και καλής γειτονίας στην περιοχή των Βαλκανίων, το οποία είναι ζωτικής σημασίας για την Ρωσία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες», κατέληξε το  ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών .
flag-killers-albanians
Σύμφωνα με ανάλυση στο pentpapostagma.gr, η δυναμική επανεμφάνιση το τελευταίο διάστημα του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού μας «ενδιαφέρει» ως χώρα άμεσα. Άλλωστε η υποδούλωση της Βόρειας Ηπείρου « με το έτσι θέλω» από τους  Αγγλογάλλους στο νεοσύστατο τότε αλβανικό κράτος  ακόμα βασανίζει τις ζωές χιλιάδων Ελλήνων της περιοχής. Τώρα με τις ευλογίες της δύσης , ( ΗΠΑ. Γερμανία, ΕΕ) ετοιμάζουν την δημιουργία ενός  Αλβανικού υπερκράτους. Το Κρεμλίνο ετοιμάζεται να αντιδράσει δυναμικά μιας και η Σερβία αποτελεί μια χώρα  συην οποία διαθέτει ισχυρά  ορίσματα. Η ετέρα χώρα που θα αποτελέσει αντικείμενο αντιπαλότητας είναι η Βοσνία και η προσπάθεια να «εισέλθει» και αυτή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Τα βαλκάνια καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις διαδρομές των αγωγών φυσικού αερίου για αυτό και θα αποτελέσουν για μια φορά  ακόμη στην μακραίωνη ιστορία τους, αντικείμενο « εκμετάλλευσης» των δύο υπερδυνάμεων.
πηγή

Ἡ προδοσία τοῦ ΚΚΕ στὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου

Ἡ Δευτέρα Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ὡς «ἰμπεριαλιστικὸ ἀλυτρωτισμὸ» τὴν διεκδίκησιν τῆς Β. Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης μάλιστα, στὴν ὁμιλίαν του πρὸς τὴν μετὰ τὸ 6ο Συνέδριον τοῦ ΚΚΕ, Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (14-15 Ἰουν. 1936) ἀπεκάλεσε τὴν διεκδίκησιν τῆς Β. Ἠπείρου «κατακτητικῆ βλέψη».Συγκεκριμένως εἶπεν:
«Ἡ πλουτοκρατία καὶ ἡ ἀντίδραση, ἂν καὶ τρέμουν γιὰ τὴ Μακεδονία καὶ Θράκη, ὅμως, παραγνωρίζοντας τὶς ἰδιομορφίες τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα τὴν πολυεθνικὴ σύνθεσή τους καὶ ἐφαρμόζοντας αὐτοῦ ἐπάνω πολιτικὴ οἰκονομικῆς ἀποστράγγισης καὶ τρομοκρατικοῦ ξεφαντώματος, δὲν φτάνουν παρὰ σὲ ἀντίθετα ἀποτελέσματα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ θέλουν… Τὸ χειρότερο ἀκόμα εἶναι ὅτι ἡπλουτοκρατορία τῆς χώρας μας καὶ ὁ φασισμὸς ἀντιπροβάλλουν καὶ αὐτοὶ καταχτητικὲς βλέψεις πάνω στὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὸ Μοναστήρι εἴτε τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία καὶ ἔτσι σπρώχνουν τὰ πράγματα πιὸ γοργὰ πρὸς πολεμικὲς καταστροφικὲς περιπέτειες» («Κομμουνιστικὴ Ἐπιθεώρηση», ἄρ. 23 τῆς 1ης Ἰουλίου 1936, σέλ. 6).
Περαιτέρω ὁ Ν. Ζαχαριάδης εἰς συνέντευξίν του στὴν ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς» (26 Μαΐου 1945) ἐδήλωσε ὅτι εἶναι ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς διεκδικήσεως τῆς Β. Ἠπείρου διότι «θ’ ἀπετέλει παράγοντα κινδύνου, διὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴ σύμπραξι τῶν βαλκανικῶν χωρῶν»!
Στὴν συνέντευξίν του Ν. Ζαχαριάδη ἀπήντησε ἀμέσως ὁ Γεώργιος Παπανδρέου («Ἐμπρὸς» 27 Μαΐου 1945) ὡς ἕξης: «Ὄφειλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ὁ Ν. Ζαχαριάδης ὡμίλησε μὲ…


ἀνεπιφύλακτον εἰλικρίνειαν εἰς τὴν ὁποίαν δὲν μᾶς ἔχουν συνηθίσει οἱ ἐδῶ ἀναπληρωταί του.
Μέχρι τοῦδε τὸ ΚΚΕ ἐζήτει δημοψήφισμα διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον, ἐνῶ ταυτοχρόνως συνειργάζετο μὲ τοὺς κομμουνιστᾶς τῆς Ἀλβανίας διὰ τὴν ἐξόντωσιν τῶν Ἑλλήνων πατριωτῶν τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐζήτει ἐπίσης τὸ ΚΚΕ «στρατηγικὴν διαρρύθμισιν τῶν Ἑλληνο-βουλγαρικῶν συνόρων» ἀλλὰ κατόπιν «φιλικῆς συνεννοήσεως τῶν δύο χωρῶν», τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι ἐνεπιστεύετο εἰς τὴν καλὴν θέλησιν τῶν Βουλγάρων τὴν παραχώρησιν συνόρων ἀσφαλείας εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ὁ κ. Ζαχαριάδης μὲ τὰς ὠμᾶς δηλώσεις τοῦ καταργεῖ τὴν μέθοδον αὐτὴν τῆς ἀπάτης καὶ προτιμᾶ νὰ προκαλέση τὸ ἔθνος.
Τοῦ ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας καὶ εὐχόμεθα τὴν αὐτὴν τακτικὴν νὰ συνέχιση καὶ εἰς τὸ μέλλον, διὰ νὰ πεισθῆ ἐπὶ τέλους ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἰδίως οἱ θλιβεροὶ ἐαμικοὶ ὀπαδοὶ περὶ τῆς «ἐθνικῆς» πολιτείας τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος».
Ἡ ἐφημερὶς «Ἐμπρὸς» ἐδημοσίευσε (26 Ἰουνίου 1945) ἰδιόγραφον δήλωσιν τοῦ Ν. Ζαχαριάδη ὅτι: «ἡ διατύπωσις Ἑλληνικῶν ἀξιώσεων γιὰ τὴν Β. Ἤπειρο καὶ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία… θ’ ἀπειλοῦσε ἐξαιρετικὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν συνεργασία στὰ Βαλκάνια».
Τὴν προδοτικὴν στάσιν τοῦ ΚΚΕ ἔναντί της Β. Ἠπείρου θὰ ἐπιβεβαίωση καὶ τὸ μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Ζήσης Ζωγράφος, ὁ ὁποῖος εἰς ἄρθρον στὸ κομμουνιστικὸ περιοδικὸ «Νέος Κόσμος» (τεῦχος 9, Σέπ. 1950 σέλ. 641-660) ὑπὸ τὸν τίτλον «Μερικὰ ζητήματα τῆς πολιτικῆς μᾶς γραμμῆς» διεκήρυξε ὅτι «Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα δὲν ὑπάρχει»!!
Εἰς αὐτὰ προσθέτω καὶ τὴν ὁμιλίαν τοῦ Ν. Ζαχαριάδη στὴν 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (Μάιος 1950) ὅπου εἶπεν:
«Σήμερα στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε μιὰ πορεία ἀνασυγκρότησης καὶ συγκέντρωσης τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων. Τὸ πιὸ ἀρνητικὸ κι ἐδῶ εἶναι ὅτι πολὺ ἀσθενικὰ ἐκδηλώνεται στὴν πορεία αὐτὴ ἡ ἐπίδραση τῶν πιὸ συνεπῶν δημοκρατικῶν παραγόντων στὴ ζωὴ τῆς Χώρας, ὅπως εἶναι τὸ ΕΑΜ, τὸ ΑΚΕ, τὸ ΚΚΕ. Τὸ δικό μας καθῆκον εἶναι νὰ ἐπιταχύνουμε τὴν πορεία αὐτὴ μὲ τὴν συσπείρωση ὅλων τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων σ’ ἕνα μέτωπο, σ’ ἕνα συνασπισμὸ μὲ καθαρὸ δημοκρατικὸ πρόγραμμα. Αὐτὸ ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, σημαίνει ὅτι ἀπὸ τὸ πρόγραμμα αὐτὸ πρέπει νὰ λείψουν ὅλα ἐκεῖνα τὰ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ, ὅπως οἱ ἐδαφικὲς διεκδικήσεις σὲ βάρος τῶν λαϊκῶν δημοκρατιῶν τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας ποὺ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ χύνουν νερὸ στὸ μύλο τῆς ἀμερικανοκρατίας» (Ν. Ζαχαριάδη: «Μερικὰ ζητήματα ἀπὸ τὴν κατάσταση καὶ τὴν κομματικὴ ζωή», ὁμιλία τοῦ εἰς 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, (Μάης 1950), ἔκδοσις ΚΚΕ, σέλ. 22).
Τὸν Μάιον τοῦ 1950 συνῆλθε ἡ 7η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ στὴν ὁποίαν ὡμίλησε ὁ Ζαχαριάδης ἀναφορικῶς πρὸς τὰς διεκδικήσεις τῆς Ἑλλάδος ἔναντί της Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας. Συγκεκριμένως εἶπεν:
«Μέσα στὴ Βουλή, γνωστοὶ δημοκρατικοὶ παράγοντες, παρασέρνονται ἀπὸ τὴ μοναρχοφασιστικὴ πίεση καὶ πρωτοστατοῦν στὸ ἐθνικιστικὸ παραλήρημα μὲ τὴ διατύπωση ἐδαφικῶν ἀξιώσεων, σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας. Οἱ ἀναβιώσεις αὐτές, εἶναι ὑποτροπὴ τῶν σοβαρῶν λαθῶν, ποὺ μὲ τὴ δική μας ἀνοχὴ ἢ πρωτοβουλία βαρύνουν καὶ ἀμαυρώνουν τὴν ἔνδοξη ἐαμικὴ κληρονομιὰ καὶ ποὺ σήμερα πρέπει νὰ ξεπεραστοῦν πέρα γιὰ πέρα, γιατί τὸ ξεπέρασμα τοὺς ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο γνώρισμα γιὰ ἕναν συνεπῆ δημοκράτη καὶ ἀγωνιστὴ καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη. Πρέπει καὶ ἐμεῖς καὶ οἱ φίλοι καὶ συναγωνιστές μας νὰ καταλάβουμε καλὰ καὶ καθαρὰ ὅτι ὁποιαδήποτε ὑποχώρησή μας, στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι ἄμεση ἐκ μέρους μᾶς ὑποστήριξη στ’ ἀμερικανικὰ πολεμικὰ σχέδια, στὴ δημιουργία τοῦ ἄξονα Ἀθήνα-Βελιγράδι, στὸ τράβηγμα τῆς Ἑλλάδας στὶς τυχοδιωκτικὲς Ἀγγλοσαξωνικὲς περιπέτειες ἐνάντια στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τὶς Λαϊκὲς Δημοκρατίες…» (Ν. Ζαχαριάδης: «Μερικὰ ζητήματα ἀπὸ τὴν κατάσταση καὶ τὴν κομματικὴ ζωὴ» σέλ. 23-24).
Στὴν ἰδίαν Ὁλομέλειαν, τὸ μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Δ. Βλαντᾶς κατεδίκασε τὰς ἐθνικᾶς διεκδικήσεις εἰπῶν:
«Ἀπὸ παράγοντες τῆς «Δημοκρατικῆς Παράταξης» ἀκούστηκαν καὶ μέσα στὴν μοναρχοφασιστικὴ Βουλὴ ἐθνικιστικὲς κραυγὲς γιὰ «Βόρεια Ἤπειρο», γιὰ «στρατηγικὴ διαρρύθμιση τῶν βορείων συνόρων» κλπ. Πρέπει νὰ ποῦμε ὅμως τώρα ἀνοιχτὰ πὼς κάναμε λάθος καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀνεχθοῦμε νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ φίλους μας σωβινιστικὸ λαθρεμπόριο μέσα στὸ λαό, μὲ τὶς διεκδικήσεις τῆς «Βόρειας Ἠπείρου» καὶ τῆς «στρατηγικῆς διαρρύθμισης τῶν συνόρων μας πρὸς βορρᾶν», ἀντικειμενικὰ εἶναι σὰν νὰ βοηθᾶνε τὴν ἀμερικανοκρατία καὶ τὸν μοναρχοφαοισμὸ στὸν πόλεμο ποὺ προετοιμάζει κατὰ τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν λαϊκῶν δημοκρατιῶν, στὴν πρώτη σειρὰ κατὰ τῆς Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας» (Δ. Βλαντᾶς: «Εἰσήγησις εἰς τὴν 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ» ἔκδ. 1956, σέλ. 35-36).
Κι ἄλλο ὑψηλὸ κομμουνιστικὸ στέλεχος, μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, ὁ Ζήσης Ζωγράφος, μὲ ἄρθρον του ποὺ ἐδημοσιεύθη στὸν «Νέον Κόσμον» (τεῦχος Σεπτεμβρίου 1950, σέλ. 641-660) ἐδήλωσε ὅτι «βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα δὲν ὑπάρχει». Στὸν «Νέον Κόσμον» (Δεκέμβριος 1959, σέλ. 20) δημοσιεύεται χαιρετιστήριον μήνυμα τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ πρὸς τὴν Κ.Ε. τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας, ὅπως ὠνομάζετο τὸ ἀλβανικὸ κομμουνιστικὸ κόμμα. Στὸ μήνυμα χαρακτηρίζεται ἡ ἐδαφικὴ διεκδίκησις τῆς Β. Ἠπείρου ὡς «ἀνεδαφικὴ» καὶ «παράλογη». Ἰδοὺ τὸ κείμενον:
«ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στὴν Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ
τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας
Τίρανα
Ἀγαπητοὶ σύντροφοι,
Στὴν 15η ἐπέτειο τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Ἀλβανίας ἡ Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Ἑλλάδας σᾶς στέλνει τὰ πιὸ θερμὰ συγχαρητήρια καὶ τὶς καλύτερες εὐχές της.
Στὰ 15 χρόνια της ἐλεύθερης ἀνάπτυξής του, ὁ ἀλβανικὸς λαός, κάτω ἂπ’ τὴ δοκιμασμένη καθοδήγηση τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας καὶ μὲ τὴν ἀμέριστη ἀνιδιοτελῆ βοήθεια τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν ἄλλων σοσιαλιστικῶν χωρῶν, σημείωσε λαμπρὲς ἐπιτυχίες στὴν οἰκοδόμηση τῆς νέας ζωῆς του, στὴ σοσιαλιστικὴ ἐκβιομηχάνιση καὶ τὸ ἀνέβασμα τῆς ἀγροτικῆς οἰκονομίας στὴ διαρκῆ ἄνοδο τὸν βιοτικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ἐπιπέδου του ( Σχόλιο: Μάλλον ως λαμπρές επιτυχίες θεωρούν τις διώξεις, τις εξορίες και τη θανάτωση χιλιάδων ανθρώπων που έζησαν τη φρικαλεότητα του κομμουνιστικού «παραδείσου»)
Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς συμμερίζεται ὁλόψυχα τὰ αἰσθήματα περηφάνειας καὶ χαρᾶς, ποὺ νιώθει ὁ ἀδελφὸς γειτονικὸς λαὸς τῆς Ἀλβανίας γιὰ τὶς ἐπιτεύξεις του. Τὸ παράδειγμα τῆς Ἀλβανίας δείχνει χειροπιαστὰ σ’ ὅλους τί μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ἕνας λαὸς ὅταν πάρει τὶς τύχες του στὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια. Οἱ πατριῶτες τῆς χώρας μᾶς παρακολουθοῦν μὲ βαθειὰ ἱκανοποίηση τὶς ἀκούραστες προσπάθειες τῆς ἀλβανικῆς κυβέρνησης γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας καὶ συνεργασίας ἀνάμεσα στὶς δύο χῶρες. Ὁ λαὸς μᾶς ἀποκρούει τὰ μυθεύματα γιὰ δῆθεν «ἐμπόλεμη κατάσταση» μὲ τὴν Ἀλβανία, τὶς παράλογες καὶ ἀνεδαφικὲς ἀξιώσεις κατὰ τῆς ἀκεραιότητας τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας καὶ ὅλη τὴν ψυχροπολεμικὴ πολιτικὴ τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ σὰν ξένη πρὸς τὰ συμφέροντά του, τὰ συμφέροντα τῆς εἰρήνης στὰ Βαλκάνια. Ὁ λαὸς μᾶς παλεύει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ μίας πολιτικῆς εἰρήνης, εἰρηνικῆς συνεργασίας καὶ φιλίας μὲ ὅλους τους λαούς, γιὰ τὴ μετατροπὴ τῶν Βαλκανίων σὲ ζώνη εἰρήνης, γιὰ τὴ δημοκρατία καὶ τὴν κοινωνικὴ πρόοδο.
Ζήτω ἡ Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Ἀλβανίας!
Ζήτω ἡ φιλία ἀνάμεσα στὸν Ἑλληνικὸ καὶ τὸν Ἀλβανικὸ λαό!
Ζήτω ἡ εἰρήνη ἀτὰ Βαλκάνια καὶ σ’ ὅλο τὸν κόσμο!
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»
Πάλιν στὸ περιοδικὸν «Νέος Κόσμος» (τεῦχος Φεβρουαρίου 1960, σέλ. 54-55) ποὺ εἶναι ἐπίσημον ὄργανον τοῦ ΚΚΕ, δημοσιεύεται ἄρθρον τοῦ μέλους τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Μιχαὴλ Τσάντη ὅπου ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ διεκδίκησις τῆς Β. Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα εἶναι «ἀστήριχτη». Συγκρεκριμένως, ὁ κομμουνιστὴς προδότης ἔγραψε:
«Μιλώντας γιὰ τὴν ψυχροπολεμικὴ θέση τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ στὰ Βαλκάνια, ἀπ’ ἀφορμὴ τὶς προτάσεις γιὰ τὴ μετατροπή τους σὲ ζώνη εἰρήνης καὶ στὴν πρώτη ἀπύραυλη ζώνη στὸν κόσμο, δὲν μποροῦμε νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε καὶ στὴ στάση τῆς ἀπέναντι στὴν ἄλλη Λαϊκὴ Δημοκρατία, τὴν Ἀλβανία. Ὑπεύθυνοι κυβερνητικοὶ παράγοντες τῆς Ἀλβανίας ζήτησαν ἐπανειλημμένα τὴν ἀποκατάσταση ὄχι μοναχὰ ἐπισήμων διπλωματικῶν, ἀλλὰ καὶ φιλικῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας μὲ τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν ὁποία τὴ συνδέουν κοινοὶ ἀγῶνες καὶ ἀδελφικοὶ δεσμοί. Ἡ κυβέρνηση Καραμανλή, σύμφωνα μὲ τὴ γενικώτερη ψυχροπολεμική της θέση, ἀποκρούει καὶ τὴν ἰδέα ἀκόμη τῆς ἀποκατάστασης διπλωματικῶν σχέσεων, προβάλλοντας τὸ ἐντελῶς ἀστήριχτο καὶ γελοῖο «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση μὲ τὴν Ἀλβανία, ποὺ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο θύμα τοῦ φασισμοῦ καὶ τῶν ἐμπρηστῶν τοῦ πολέμου στὰ Βαλκάνια. Τὸ ἐπιχείρημα τῆς αὐτὸ τὸ συνδυάζει μὲ ὄχι λιγότερο ἀστήριχτες ἐδαφικὲς διεκδικήσεις σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας.»
Θὰ ἀναφέρω καὶ τὸν κομμουνιστὴν Ἀντώνιον Ζωγράφον, ποὺ μὲ ἄρθρον του στὸν «Νέον Κόσμον» (τεῦχος Δεκεμβρίου 1959, σέλ. 59-60) γράφει μεταξὺ ἄλλων προδοσιῶν ὅτι:
«Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Λ.Δ. Ἀλβανίας εἶναι διαποτισμένη ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς εἰρήνης, φιλίας καὶ πλατιᾶς συνεργασίας μὲ ὅλες τὶς χῶρες, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Ἑλλάδος.
Ἀντίθετα, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ ποὺ τῆς ὑπαγορεύουν οἱ ξένοι καὶ ντόπιοι ἐπιθετικοὶ κύκλοι καὶ καταπατώντας τὴν ὁμόθυμη θέληση τοῦ λαοῦ μας γιὰ φιλικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀδελφὸ ἀλβανικὸ λαό, ἐπικαλεῖται μία σειρὰ «ἐπιχειρήματα» καὶ προβάλλει ἐντελῶς ἀβάσιμες καὶ παράλογες ἐδαφικὲς ἀξιώσεις σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας, ὀργανώνει προκλητικὰ γυμνάσια στὰ σύνορά της, προσπαθεῖ ν’ ἀνάψει τὰ ἐθνικιστικὰ μίση ἀνάμεσα στοὺς δύο ἀδελφικοὺς λαοὺς μὲ τὸ λεγόμενο «Βορειοηπειρωτικὸ» κλπ…, γιὰ νὰ διαιωνίσει τὸν ψυχρὸ πόλεμο καὶ τὴν ἀνωμαλία στὶς σχέσεις ἀνάμεσα στὰ κράτη…».
Τέλος, ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ ΚΚΕ, Κ. Κολιγιάννης ἀνεκοίνωσε ἔκθεσιν δράσεως τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ στὸ 8ον Συνέδριόν του (Αὔγουστος 1961) ὅπου κατηγόρησε τὴν Ἑλλάδα γιά: «προβολὴν ἐδαφικῶν διεκδικήσεων σὲ βάρος τῆς λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας» («Νέος Κόσμος», τεῦχος Σεπτεμβρίου 1961, σέλ. 63).

http://vorioipirotes.com/

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Πιθανή επιστροφή της Αλβανίας στο καθεστώς θεώρησης διαβατηρίων - Kushtet e azilkërkuesve shqiptarë në Gjermani

Οι αλβανικές συνοριακές αρχές έχουν αναπτύξει αυστηρότερα μέτρα ελέγχου στα σημεία διέλευσης, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, μετά από εντολή του Γενικού Διευθυντή της Αστυνομίας να ανακοπεί το κύμα των Αλβανών αιτούντων άσυλο προς της χώρες Σένγκεν, κάτι που απειλεί την ενεργοποίηση του μηχανισμού επιστροφής του καθεστώτος θεωρήσεων για την Αλβανία. Ο αριθμός των αιτούντων άσυλο αυξάνεται ορμητικά τους τελευταίους μήνες. 3200 Αλβανοί ζήτησαν άσυλο στη Γερμανία το Μάρτιο, σύμφωνα με έκθεση του γερμανικού υπουργείο Εσωτερικών, δύο φορές περισσότερο από ό, τι τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους. Ενώ μόνο τους 3 πρώτους μήνες του 2015, 6.500 Αλβανοί ζήτησαν άσυλο στη χώρα αυτή. 1648 αιτούντες άσυλο καταγράφηκαν τον Ιανουάριο και 1794 το Φλεβάρη. Η μετανάστευση ανησυχεί σοβαρά τελευταία τις αλβανικές αρχές που φοβούνται ότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τις προσπάθειες της κυβέρνησης για τις τρέχουσες διαδικασίες για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. "Μετανάστευση, όπως στη δεκαετία του '90», γράφει η εφημερίδα "Shqip", η οποία αναφέρεται στα στοιχεία του INSTAT. Το 2014, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Στατιστικής εγκατέλειψαν την Αλβανία 46.413 άτομα. Η διαταγή του Γενικού Διευθυντή της Αστυνομίας ενημερώνει τις Περιφερειακές Διευθύνσεις της αστυνομίας οτι η μαζική αυτή μετανάστευση διοργανώνεται από ταξιδιωτικά γραφεία. Σύμφωνα με τον ίδιο, κάποια άτομα που συνδέονται με τις εταιρίες και παραπλανούν τους πολίτες, λέγοντας τους πως οι χώρες της ΕΕ αποδέχονται τα αιτήματα για άσυλο. Από το Κούκες, μία από τις φτωχότερες περιοχές του Βορρά, δεκάδες οικογένειες κατέφυγαν στη Γερμανία. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί ειναι η περίπτωση οπου οι κάτοικοι μιας ολόκληρης πολυκατοικίας, κλείδωσαν της πόρτες και πήραν το δρόμο της μετανάστευσης διότι ήταν όλοι άνεργοι. Στην Αυλώνα στο νότο της χώρας πριν λίγες μέρες, περίπου 600 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι για να ταξιδέψουν προς την Γερμανία. Οι Γερμανικές αρχές το έχουν καταστήσει σαφές αρκετές φορές ότι δεν θα δεχτούν καμιά αίτηση για άσυλο. Και ο Γερμανός πρέσβης στα Τίρανα το έχει επαναλάβει αυτο αρκετές φορές κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων στα αλβανικά ΜΜΕ, ενώ πριν απο δύο μέρες απηύθυνε δημόσια έκκληση στην πολιτική τάξη, να επαναφέρει την ελπίδα στους πολίτες για να αποφευχθεί η φυγή τους. Εν το μεταξύ δύο αστυνομικοί συνελήφθησαν πριν από λίγες ημέρες διότι επέτρεψαν σε πολίτες να περάσουν προς τις χώρες Σένγκεν χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα Πηγή: www.himara.gr
Numri atyre që kthehen është shumë më i vogël se numri i atyre që vijojne të ikin me të gjitha mënyrat në drejtim të Gjermanisë, apo edhe vendeve të tjera të Bashkimit Europian. Rrëfimi i një prej të kthyerve për jetën e vështirë në kampe dhe pamundësinë për të fituar azilin e ëndërruar, vijnë edhe pamjet e para nga kampet e ngritura nga autoritetet gjermane. Në kampe shihen çadra të ngritura për të pritur azilkërkuesit nga Shqipëria. Të gjithë bashkë mbahen në shtretër, u jepet ushqim tre herë në ditë, ndërsa të gjithë janë në pritje të përgjigjjes për të fituar azil. Përgjigjja gjithmonë është negative, por duket se periudha disamujore e pritjes ka shtuar zërat e trafikantëve në Shqipëri, që thirrjeve për të mos u nisur si azilantë, i përgjigjen me pyetjet se përse autoritetet gjermane nuk i kthejnë të gjithë menjëherë. Ndërsa procedurat zgjasin deri në dhënien e pergjigjjes, “JO” azilantët nga Shqipëria vendosen në ambiente të ngjashme. Edhe ata që ishin vendosur në ndërtesa përkohësisht për shkak të dimrit të egër, janë rikthyer në çadra, ku ju kërkohet largimi vullnetarisht dhe nëse qëndrojnë bëhet dëbimi forcërisht me penalitetin për të mos shkelur për një kohë të gjatë në hapësirën Shengen. / Top Channel

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΥΝΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ-NGA PËRNDJEKJET E UNITËVE NË RUMANI.

«Καλλίτερα να πεθάνω στη φυλακή, παρά να αφήσω την δοξασμένη πίστη μου» (Ομολογητής π. Ιωάννης εκ Ρουμανίας, 1776) Δήλωσις Ρουμάνων πιστών το 1757 «Ήρθε ο καιρός, στον οποίο ήρθαμε στα μνήματα των νεκρών μας και είπαμε: βγήτε εσείς, οι πεθαμένοι, από τους τάφους, για να μπούμε εμείς οι ζωντανοί, διότι δεν μπορούμε να υπομείνουμε άλλο τα βάσανα, που μας προκαλούν οι Ουνίτες ιερείς και ηγεμόνες της χώρας! Γεμίσαμε όλες τις φυλακές, εξαιτίας του Ελληνικού Νόμου (δηλαδή της Ορθοδόξου Πίστεως, που παρέλαβαν από τους Έλληνες) και τόσο μας ελήστευσαν, ωρμώντας ως σατανάδες στα κεφάλια μας, ώστε δεν ξέρουμε με τι άλλο να πληρώσουμε τη μανία του βασιλέως». * «Εγώ, ο μοναχός Σωφρόνιος, απαιτώ, όσους φυλακίσατε για την Πίστη τους στις φυλακές του Σιμπίου, να τους φέρετε ελεύθερους μπροστά μου, αλλιώς να γνωρίζετε ότι δεν πρόκειται να υπάρξη ειρήνη σ’ αυτή τη χώρα». * Ο στρατηγός Μπούκωφ την Άνοιξη του 1761 κατ’ εντολή της βασιλίσσης της Αυστρίας Μαρίας Τερέζας κατέστρεψε από τα θεμέλια και έκαψε περισσότερα από 150 Μοναστήρια και Σκήτες στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας… ……………………………………………… Στην σύναξι, την οποία είχαν οι πλούσιοι και άρχοντες του Νομού Χουνεντοάρα, τον Μάιο του 1760, μία ομάδα Ρουμάνων τους παρουσίασε μία διακήρυξι από τις αντιπροσω- πευτικώτερες, που είχαν κάνει μέχρι τώρα, στην οποία, μεταξύ των άλλων, αναφέρουν: «εάν θέλετε να αφαιρέσετε κάτι από εμάς, ή ζητάτε κάποια συνεισφορά ή άλλη ανάγκη της χώρας, εμείς είμεθα έτοιμοι για όλα, αλλά τη θρησκεία δεν την εγκαταλείπουμε, όσο ζούμε. Όλα τα Έθνη έχουν τον Νόμο τους και ειρήνη στη ζωή τους και μόνο εμείς συνέχεια διωκόμαστε. Γιατί δεν μας χαρίζετε την ειρήνη, για να αναπαυθούμε; Γιατί δίνετε στους Ουνίτες τις Εκκλησίες μας, που εμείς οι δυστυχείς ή οι πρόγονοί μας τις κτίσαμε με έξοδα δικά μας και με τα χέρια μας; Όχι, δεν θα ανεχθούμε πια ποτέ τέτοιο πράγμα, όσο καιρό είμαστε στη ζωή! Και ας είμαστε ολιγόλογοι, εξοχώτατοι κύριοι: Όταν θα έρθη ο Επίσκοπος και Δεσπότης του πατροπαραδότου Νόμου μας (της Θρησκείας μας), θα κρίνη και για τις Εκκλησίες ποιες πρέπει να δοθούν στους Ουνίτες, αλλά μέχρι τότε κανείς Ουνίτης ιερεύς δεν θα λειτουργήση στις Εκκλησίες μας. Είναι αμαρτία μεγάλη να παραμένουν κλειστές οι Εκκλησίες σ’ αυτή την περίοδο της νηστείας! Πρόσφατα σας παρακαλέσαμε με τον πρέποντα σεβασμό και δεν ελάβαμε καμμία απάντησι, ωσάν να μη σας παρακαλέσαμε ποτέ. Εμείς δεν είμαστε ζώα, όπως πιστεύει η Μεγαλειότης σας, αλλά έχουμε την Εκκλησία μας. Οι Εκκλησίες μας δεν είναι κτισμένες, για να παραμένουν άδειες και ούτε εμείς θα πηγαίνουμε για να προσκυνάμε στους σταύλους, αλλά στις Εκκλησίες μας! Διαμαρτυρόμαστε, λοιπόν, μπροστά στη Μεγαλειότητά σας, για την ανώμαλη αυτή κατάστασι και σας παρακαλούμε να ειρηνεύσετε τα πράγματα, έως ότου έρθει και ο δικός μας Δεσπότης». Η Βασίλισσα, σε αντίποινα, διέταξε να ληφθούν τα πιο δραστικά μέτρα εναντίον των Ορθοδόξων Ρουμάνων της Τρανσυλβανίας. Το κακό κορυφώθηκε με τις ενέργειες του στρατηγού Μπούκωφ, ο οποίος άρχισε από το 1761 να παραδίδη στην φωτιά τις ξύλινες Εκκλησίες, να γκρεμίζη τα πέτρινα Μοναστήρια της Τρανσυλβανίας, να τρομοκρατή και να κατασφάζη τον αθώο πληθυσμό, γράφοντας έτσι τις μελανώτερες σελίδες στην Εκκλησιαστική ιστορία αυτής της επαρχίας. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί παντού εδήλωναν ότι προτιμούν να τους πάρουν οι εχθροί το κεφάλι, παρά να αλλάξουν την Πίστι τους και να ακολουθήσουν με την Ουνία τον Παπισμόν! Μπροστά στην ακλόνητη Πίστη του λαού και στον κοινό αγώνα, οι βιαιότητες και οι φοβερισμοί των διοικούντων, θυμάτων της Ουνίας, σταματούν. Το καλοκαίρι του 1754 η κωμόπολις Χαλμάτζι γίνεται μάρτυρας μιας μεγαλειώδους στιγμής: Κατά την διάρκεια μιας εβδομάδος όλα τα γύρω χωριά της περιοχής ήρθαν και εδήλωσαν μπροστά στο αυτοκρατορικό Συμβούλιο ότι δεν εγκαταλείπουν την πατροπαράδοτη Ορθοδοξία! Το πιο αξιοσημείωτο και εκφραστικό της συμπεριφοράς του Ρουμανικού λαού παραμένει η απόκρισις ενός γέροντος από το Σιμπίου, η οποία κα δημοσιεύθηκε στον ξένο τύπο. «Αυτή η γούνα, την οποία τώρα φορώ, είναι δική μου … αλλά εάν κάποιος θέλη να του τη χαρίσω, του τη δίνω. Με αυτά τα αδύνατα χέρια και τα αδύνατα πόδια και το αδύνατο σώμα μου εργάσθηκα σκληρά, μέρα και νύκτα, για να πληρώνω τους φόρους. Αυτά μου χαρίσθηκαν από τον Θεό και, εάν κάποιος θελήση να μου τα πάρη, δεν μπορώ να του τα αρνηθώ. Αλλά έχω και μια ψυχή, την οποία διατηρώ για τον Ουράνιο Νυμφίο Χριστό, την οποία καμμία ανθρώπινη δύναμις δεν μπορεί να μου την πάρη, εκτός και θελήσω μόνος μου». Οι εκατοντάδες συλλήψεις, οι κακοποιήσεις, οι φυλακίσεις, οι διωγμοί, το κάψιμο των Εκκλησιών και των Μοναστηριών με την πρόφασι αποδοχής της «νέας Πίστεως» από την μεριά της Αυστριακής Αυτοκρατορίας δεν κατώρθωσαν να λιγίσουν το φρόνημα του ευσεβούς Ρουμανικού λαού. Η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, σε συνεδρίασι της 28ης Φεβρουαρίου 1950, αποφάσισε να συγκαταριθμήση τον ιερομόναχο Βησσαρίωνα στη χορεία των Αγίων για την αρετή, που επέδειξε, και για τους αγώνες, που έκανε για την προστασία της Ορθοδόξου Πίστεως. Η μνήμη του εορτάζεται μαζί με τον όσιο Σωφρόνιο και το μάρτυρα Όπρεα στις 21 Οκτωβρίου. Αιωνία τους η μνήμη! (Από το υπό έκδοσι βιβλίον «Βίοι Αγίων της Ρουμανικής Εκκλησίας
«Më mirë të vdes në burg se sa të le besimin tim të lavëdruar”. (Atë Joan Homologjiti nga Rumania, 1776). Deklaratë e Besimtarëve Rumunë më 1757. “Erdhi koha, gjatë të cilës erdhëm në varrezat e të vdekurve tanë dhe thamë: Dilni ju të vdekurit nga varri, nga varrezat, që të hyjmë ne të gjallët, sepse nuk mundemi që të durojmë më mundimet që na shkakëtojnë klerikët Unitë dhe udhëheqësit e vendit! I mbushëm të gjitha burgjet, për shkak të Ligjit Grek (dmth Besimit Orthodhoks, që morëm nga Grekët) dhe kaq na grabitën, duke sulmuar si demonë në kokët tona, sa nuk dimë me çfarë tjetër të paguajmë maninën e mbretit”. “Unë, murgu Sofron, kërkoj, të gjithë sa burgosët për Besimin e tyre në burgjet e Simbiut, të sillni të lirë para meje, ndryshe ta dini që nuk do të ketë paqe në këtë vend”. “ Gjenerali Bukof në Pranverë të 1761 me urdhër të mbretëreshës së Austrisë Maria Terezas, shkatërroi themelet dhe dogji më tepër se 150 Manastire dhe Skite në Transilvani të Rumanisë”... ......................... Në mbledhjen të cilën kishin fisnikët e pasur të Prefekturës Hunendoara, në Maj të 1760, një grup Rumunësh iu paraqiti një deklaratë nga më përfaqësueset, që kishin bërë deri tani, në të cilën, ndër të tjera, përmendin, “nëse doni që të hiqni diçka prej nesh apo kërkoni ndonjë ofertë apo nevojë tjetër të vendit, ne jemi gati për të gjitha, por fenë nuk e braktisim, për sa kohë jemi gjallë. Të gjitha Kombet kanë Ligjin dhe paqen në jetën e tyre dhe vetëm ne vazhdimisht përndiqemi. Përse nuk na falni paqen që të prehemi:? Përse ju jepni Unitëve Kishën tonë, që ne të mjerët dhe paraardhësit tanë e ndërtuam me kontributet tona dhe me duart tona. Jo nuk do të durojmë një gjë të tillë, për sa kohë jemi të gjallë! Dhe le të jemi fjalë pakë, të nderuar zotërinj: Kur të vijë Episkopi dhe Dhespoti i Ligjit të dorëzuar nga etërit tanë ( të fesë sonë) do të gjykojë dhe për Kishat të cilat duhet t’iu jepen Unitëve, por deri atëhere asnjë klerik Unit nuk do të meshojë në Kishat tona. Është mëkat i madh që të mbeten të mbyllura Kishat në këtë periudhë kreshme! Kohët e fundit ju lutëm me respektin e duhur dhe nuk morëm asnjë përgjigje, sikur të mos ju jemi lutur ndonjëherë. Ne nuk jemi kafshë, siç beson Madhëria juaj, por kemi Kishën tonë. Kishat tona nuk janë të ndërtuara, për të mbetur bosh dhe as ne nuk do të shkojmë që të falemi në stalla por në Kishat tona!. Protestojmë, pra, para Madhërisë suaj, për këtë gjendje jo-normale dhe ju lutemi që të paqësoni gjërat, deri sa të vijë Dhespoti ynë”. Mbretëresha, si për ndëshkim, urdhëroi që të merren masa më drastike kundër Rumunëve Orthodhoksë të Transilvanisë. E keqja kulmoi me veprimet e gjeneralit Bukof, i cili filloi nga viti 1761 që të digjte kishat prej druri, të shkatërronte Manastiret prej guri të Transilvanisë, që terrorizonte dhe të therrte popullatën e pafajshme, duke shkruar kështu faqet më të errëta të historisë Kishtare të kësaj zone. Të Krishterët Orthodhokse kudo deklaronin që preferojnë që t’iu marrin kokën armiqtë, se sa të dorëzonin Besimin e tyre dhe të ndjekin Unitët apo Papizmin! Para besimit të patronditur të popullit dhe betejës së përbashkët, veprimet e dhunshme dhe tmerret e udhëheqësve, viktimave të Unitëve, ndalojnë. Në verë të 1754 qyteza Halmatzi bëhet dëshmitare e një çasti madhështor. Gjatë një jave të gjitha fshatrat e zonës përreth erdhën dhe deklaruan para Këshillit perandorak që nuk braktisin Orthodhoksinë e dorëzuar nga etërit e tyre! Sjellja më me vlerë dhe demostrative e popullit Rumun mbetet përgjigjia e një jerondi nga Simbiu, i cila dhe u publikua në shtypin e huaj. “Kjo gunë, të cilën kam veshur, është e imja... por nëse dikush do që t’ia fal ja jap. Më këto duar të dobëta dhe këmbët e dobëta dhe trupin tim të dobët që punoi fort, ditë e natë, që të paguaj taksat. Këto mu falën nga Zoti dhe nëse dikush do që të m’i marrë nuk mundem që t’ia mohoj. Por kam dhe një shpirt, të cilin e ruaj për Dhëndërin Qiellor Krishtin, të cilin asnjë forcë njerëzore nuk mundet që të ma marrë, përveç se nëse dua vetë”. Arrestimet e shumta, keqtrajtimet, burgimet, përndjekjet, djegiet e Kishave dhe të Manastireve me pretekstin e pranimit të “Besimit të ri” nga ana e Perandorisë Austriake nuk ja dolën mbanë që të përkulin moralin e popullit besimtar Rumun. Sinodhi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Rumune, në mbledhjen e 28 Shkurtit 1950 vendosi që të rënditë murgun Visarion në radhët e Shenjtorëve për virtytin që tregoi, për betejat që bëri për mbrojtjen e Besimit Orthodhoks. Kujtimi i tij festohet bashkë me oshënar Sofronin dhe dëshmorin Oprea më 21 Tetor. I përjetshëm kujtimi i tyre! (Nga libri që do të botohet “Jetë Shenjtorësh të Kishës Rumune”

Shënim: Le ta marrim si shembull të gjithë dhe sidomos klerikët dhe Episkopët e rinj në Shqipëri që mundet të bihen pre të të ashtuquajturit modernizim i cili do ti largojë nga besimi i vërtetë.  

Ο Έντι Ράμα επανέλαβε την ένωση Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου





Απρίλιος 18, 2015.

Ο Γερμανός συγγραφέας Jürgen Todenhöfer, ισχυρίστηκε ότι η τρομοκρατική ομάδα του ‘ισλαμικού κράτους’ σχεδιάζει μια θρησκευτική γενοκτονία στη Συρία και το Ιράκ.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό ‘Stern’ δήλωσε ότι μπορεί κανείς να νικήσει τον εχθρό του, όταν  έχει τη δυνατότητα να τον γνωρίζει.


Πρόσφατα, έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο που αναφέρεται στο ταξίδι του στη Μοσούλη και τη Ράκα, που το έκανε προκειμένου να δει «ιδίοις όμμασι», τι συμβαίνει πραγματικά στη Μέση Ανατολή.


«Πήγα εκεί με το γιο μου τον Φρειδερίκο, ο οποίος δεν ήθελε να με αφήσει ολομόναχο εκεί. Πήγαμε παίρνοντας μαζί μας τέσσερα χάπια, επειδή γνωρίζαμε τον κίνδυνο, σε περίπτωση απαγωγής. Είχαμε δει τους αποκεφαλισμούς και δεν θέλαμε κάτι τέτοιο για εμάς. Αλλά, τελικά, δεν γίναμε στόχος».

Ο Γερμανός συγγραφέας ανέφερε ότι προσπάθησε να καταλάβει την ιδεολογία της οργάνωσης.

«Για να την αντιμετωπίσουμε, πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα για τους τζιχαντιστές και το ‘ισλαμικό κράτος’.  Αντιλήφθηκα, ότι το ισλαμικό κράτος σχεδιάζει μια θρησκευτική γενοκτονία εκεί, μια γενοκτονία που θα είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών», είπε ο Todenhöfer.

Dashuria për të afërmin


Me të afërmin duhet të sillemi me shumë takt sa që të mos e prekim as edhe me një vështrim.
Sa herë që fyejmë ose përbuzim një njeri ndjejmë një gur të rëndë që të na peshojë në zemër.
Atëherë kur një i afërmi ynë është i pikëlluar ose i dëshpëruar duhet që ta ngushëllojmë me fjalë dashurie.
“Në qoftë se yt vëlla ka mëkatuar hidh përsipër rroben tënde dhe mbuloje” – na këshillon Shën Isaak Siriani.
Të gjithë kemi nevojë për mëshirën e Perendisë.
Në marrdhëniet tona me të tjerët duhet të jemi të çiltër dhe të sinqertë sa në fjalë aq edhe në vepra. Përndryshe jeta jonë nuk është e dobishme.
Duhet ti duam të tjerët jo më pak sesa veten tonë siç na porositi Zoti: “Duaje të afërmin tënd por si vetveten”.
Por dashuria për të afërmin nuk duhet të kalojë kufijtë dhe të na shkëpusë nga ruajtja e porosisë së parë dhe kryesore, d.m.th. të dashurisë për Perëndinë “Ai që do atin dhe nënën më shumë se Mua, nuk është i denjë për Mua”. Kështu na mëson Zoti. Shën Dhimitri i Rostovit na flet shumë qartë lidhur me këtë temë: “Dashuria e një besimtari për Perëndinë ështe e gabuar kur është e njëjtë me dashurinë për të afërmin, sepse këtu barazohet Krijuesi me krijesën. Dashuria e Perëndisë është e drejtë atëherë kur Krijuesi duhet të nderohet mbi çdo krijesë”.

Fragment nga libri SHEN SERAFlMI I SAROV
Botuar nga «KOSHERJA ORTODOKSE»

Dashuria për të afërmin

http://www.orthodhoksiaebashkuar.al/shenjtore-dhe-eter/fjale-te-urta-nga-shenjtore-dhe-eter/dashuria-per-te-afermin/

E Diela – dita e Zotit

E Diela - dita e Zotit 
Dita e Diel, në traditën e Kishës sonë është dita e Zotit, dita e Ngjalljes, dita e krijesës së re, Pashka e përjavshme. Është dita e parë e javës. Me këtë ditë fillon java e besimtarëve dhe rreth saj lëvizin, duke e pasur si qendër adhuruese dhe si qendër të kohës personale.

Kuptimi i vërtetë i së Dielës – ditës së Zotit

    Ungjillorët dhe apostujt e shenjtë (Mattheu 28:1; Marku 16:2; Llukai 24:1; Joani 20:1,19), na treguan se Ngjallja e Zotit Jisu Krisht ndodhi “ditën e parë të javës”. Kështu të krishterët filluan ta nderojnë shumë këtë ditë, sepse me ngjalljen u shpartallua pushteti i djallit, u çliruan besimtarët nga vargonjtë e vdekjes dhe filloi një jetë e re për të gjithë njerëzimin, për tërë krijesën, si rrjedhojë kjo u bë ngjarja më e rëndësishme e Krishterimit.

    Këtë ditë të javës, paganët ia kishin përkushtuar diellit dhe njihej si “dita e diellit”. Ndërsa hebrenjtë, kishin si ditë adhurimi të Shtunën (Sabatin) (ditën e shtatë), që i ishte përkushtuar tërësisht Perëndisë dhe nuk bënin absolutisht asnjë punë, veç detyrave të tyre adhuruese.

    Caktimi i së shtunës si ditë pushimi, lidhet me faktin se, në këtë ditë kishte përfunduar krijimi i botës “edhe të shtatën ditë Perëndia u preh nga të gjitha punët e tij që bëri” (Gjeneza 2:2). Urdhërimi i katërt nga 10 urdhëresat e Perëndisë thoshte: “Kujto ditën e Shtunë (Sabatin) që ta shenjtërosh atë. Gjashtë ditë do të punosh, edhe do të bësh gjithë punët e tua; Po e shtata ditë është pushim në Zotin, Perëndinë tënd” (Eksodi 20:8-10). Kështu, hebrenjtë dhe sot e kësaj dite ndalojnë çdo punë.

Kisha Orthodhokse
Autoq efale Shqipërisë
http://orthodoxalbania.org/

“Të lumur ata që nuk panë dhe besuan”

"Të lumur ata që nuk panë dhe besuan" 

Krishti me shumë të krishterë vepron si me Thomain:Në fillim i pret të shohin,të kuptojnë dhe më pas të binden dhe të besojnë.Por këto shpirtra shkojnë ngadalë.Nuk do kenë shumë ecuri në jetën shpirtërore.Në të kundërt,ata të cilët besojnë pa parë më parë disa gjëra të cuditshme,kanë sukses shumë më shpejt.Kjo ndodh kryesisht tek Shenjtorët.Të gjithë Shenjtorët,nga momenti i parë që dëgjuan për Krishtin,ishin pikërisht “ata që nuk panë dhe besuan”.Dhe duke besuar u ngjitën shumë lart.Akoma dhe ata që ishin shumë mëkatarë,kur u takuan me Krishtin dhe i preku Hiri i Perëndisë,kthyen në 180 gradë:Besuan dhe u bënë “të lumur” .Të kemi kujdes fjalët që Zoti i tha Thomait:”Lum ata që nuk më panë dhe besuan”.
E tha Zoti këtë sepse jo thjesht kjo është rruga më e shkurtër,jo thjesht është rruga më e lehtë,jo thjesht është rruga më me rezultat në marrëdhënien tonë me Krishtin,por është pikërisht ajo që do Perëndia.Cështja me Thomain është shumë interesante.Po,Thomai nuk është i pabesë,nuk është refuzues,nuk është kundështus.Jo,e do Zotin por ka këtë kërkesë”nëse nuk shoh dhe nuk ve gishtin në plagët e Tij,nuk do besoj”.
Por nuk është kjo që do Perëndia.Zoti do dicka shumë më të ngritur,shumë më të lartë.Dhe këtë gjë nuk mund ta kuptoj dikush i cili do të hetoj që të besoj.Në realitet “të lumurit që nuk panë dhe besuan” është “bindja” më Krishtin.Bindja ka besim,besimi ka bindje.
Zemra jonë është e hapur të pranoj të vërtetën dhe ti jepet me besim atyre që thotë Krishti.Të “mohosh” veten,llogjikën tate,atë që ti mendon dhe ndien dhe ti bindesh Krishtit,është nga njëra anë kapërcim mbi vdekjen.Këtu do duket besimi.Kështu hapet qielli dhe bëhesh i “lumur”.


At Simeon Kragiopulos
Manastiri i “Fjetjes së Hyjlindëses”
Selanik


πηγή

Το Ηπειρωτικό Πολυφωνικό Τραγούδι αναγνωρίστηκε από την UNESCO ως πολιτιστική κληρονομιά της Αλβανίας!

ΠΡΟΣ: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΘΕΜΑ: «Το Ηπειρωτικό Πολυφωνικό Τραγούδι αναγνωρίστηκε από την UNESCO ως πολιτιστική κληρονομιά της Αλβανίας»    

Ένα ακόμη χτύπημα δέχτηκε η ελληνική και πολιτιστική κληρονομιά καθώς το Πολυφωνικό Τραγούδι, το καμάρι της Ηπείρου, κατοχυρώθηκε από την UNESCO ως αλβανική πολιτιστική κληρονομιά. Το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό τραγούδι αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές φόρμες στην ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, αλλά και στο παγκόσμιο ρεπερτόριο της λαϊκής πολυφωνίας. Η καταγωγή αυτής της πολυφωνικής φόρμας, ανάγεται σε πολύ παλιές εποχές. 
Οι μελωδίες των πολυφωνικών τραγουδιών (μαζί με ορισμένα ακόμη της Ηπείρου και της Θεσσαλίας) είναι οι μοναδικές στον ελλαδικό χώρο που έχουν διατηρήσει την ανημίτονη πεντατονική κλίμακα (κλίμακα που αποτελείται από πέντε νότες χωρίς ημιτόνια). Η κλίμακα αυτή, σύμφωνα με μουσικολόγους, ταυτίζεται με το δώριο τρόπο των αρχαίων Ελλήνων, την κατεξοχήν «ελληνική αρμονία». Εκτός από την κλίμακά του, στοιχεία που συνηγορούν στην παλαιότατη καταγωγή του είδους αποτελούν ο φωνητικός, ομαδικός, ρητορικός και τροπικός του χαρακτήρας.

Το Ηπειρώτικο Πολυφωνικό Τραγούδι που αποτελεί αποτύπωμα και κατάθεση ψυχής το συναντάμε στα βορειοδυτικά του Νομού Ιωαννίνων (χωριά του Πωγωνίου, Παρακάλαμος, χωριά βόρεια της Κόνιτσας), σε ελάχιστα χωριά στα βορειοανατολικά της Θεσπρωτίας (Τσαμαντάς, Λιάς, Βαβούρι, Πόβλα) και, κυρίως, στη Βόρειο Ήπειρο, στα χωριά της ελληνικής μειονότητας στα νότια της Αλβανίας (Δερόπολη, Άνω Πωγώνι, Βουθρωτό, Χειμάρα). Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την πολυφωνική μουσική της Ηπείρου είναι η έκφραση του ιδιαίτερου κοινωνικού περιβάλλοντος όπως αυτή αποτυπώνεται στις εκφάνσεις της καθημερινότητας του Ηπειρώτη: από τις αγροτικές-κτηνοτροφικές εργασίες μέχρι την ώρα της ανάπαυλας γύρω από την οικογενειακή εστία, από τη γέννηση, το γάμο μέχρι το θάνατο.

Η Αλβανία με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και με παραποιημένα στοιχεία κατάφερε να κατοχυρώσει στην UNESCO ως άυλο αγαθό της δικής της πολιτιστικής κληρονομιάς το Πολυφωνικό Τραγούδι της Ηπείρου. Η ολιγωρία και η προκλητική αδιαφορία των παρελθόντων κυβερνήσεων στέρησε από την πατρίδα μας την ευκαιρία να κατοχυρώσει αυτό το έργο, το γεννημένο και θρεμμένο με τις χαρές, τις λύπες, τα βάσανα και τους καημούς του λαού μας για αιώνες ολόκληρους, ως δικό της έργο. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και με τα Αναστενάρια των Σερρών και της Δράμας τα οποία η Βουλγαρία κατοχύρωσε ως δική της πολιτιστική κληρονομιά.
Ωστόσο, δεν είναι αργά για να εκπληρωθεί το εθνικό χρέος της ανεύρεσης και ανάδειξης των αξιών αυτών, των άυλων δηλαδή πολιτισμικών αγαθών που αποτελούν δημιουργία του λαού μας, που μας συντροφεύουν καθημερινά και εξελίσσονται παράλληλα με την ελληνική πραγματικότητα-καθημερινότητα.

Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός:

Τι προτίθενται να κάνουν προκειμένου η UNESCO να αναθεωρήσει την κατοχύρωση του Πολυφωνικού Τραγουδιού ως άυλη πολιτισμική κληρονομιά της Αλβανίας δεδομένου ότι η κατοχύρωση αυτή στηρίζεται σε παραποιημένα στοιχεία που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα;

Θα ενεργήσουν από κοινού με τους αρμόδιους τοπικούς φορείς για την πλήρη και ενδελεχή καταγραφή και  ανάδειξη των εκφάνσεων της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας προκειμένου αυτή να διασωθεί, να κατοχυρωθεί ως ελληνική και να εξελιχθεί;

Με ποιους τρόπους θα γίνει η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των Ελλήνων για το τόσο σημαντικό αυτό εθνικό ζήτημα πριν υποστούμε την απώλεια και άλλων ελληνικών άυλων πολιτισμικών αγαθών προς όφελος άλλων χωρών που επιβουλεύονται την κατοχύρωση τους;

Τι θα πράξουν για πολιτισμικά αγαθά που είναι υπό ένταξη στον κατάλογο της UNESCO όπως π.χ. είναι τα Ιερά Δάση των Χωριών του Ζαγορίου και της Κόνιτσας, η μετακινούμενη κτηνοτροφία σε Ήπειρο και Θεσσαλία αλλά και οι Μπούλες από τη Νάουσα, οι Ζακυνθινές Ομιλίες, η Μεσογειακή Διατροφή, η Ξυλοναυπηγική, η Μαρμαροτεχνία από την Τήνο, τα Ριζίτικα στην Κρήτη, οι γιορτές της Μεσοσπορίτισσας στην Ελευσίνα καθώς και τόσα άλλα κομμάτια του άυλου πολιτισμού μας;

Αθήνα, 16/04/2015
Ο ερωτών Βουλευτής
Χρήστος Παππάς
Βουλευτής Επικρατείας
ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ερώτημα στην Βουλή για την επαναχορήγηση των συντάξεων του ΟΓΑ

Τη δέσμευση ότι οι αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης επεξεργάζονται σχέδιο νομοθετικής ρύθμισης, προκειμένου να υλοποιηθεί η επαναχορήγηση της σύνταξης ΟΓΑ στους ανασφάλιστους υπερήλικες και ομογενείς, έλαβε ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Ηρακλείου κ. Βασίλης Κεγκέρογλου.
Μετά από σχετική Ερώτηση του, την οποία υπέγραψε μαζί με τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κυρίους Ιωάννη Δριβελέγκα, Δημήτρη Κωνσταντόπουλο και Γιώργο Αρβανιτίδη, ο αρμόδιος Υπουργός κ. Στρατούλης, απαντάει πως: «Η επαναχορήγηση από τον ΟΓΑ της διακοπείσας σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες και ομογενείς, αποτελεί προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, οι αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου επεξεργάζονται σχέδιο νομοθετικής ρύθμισης, προκειμένου να υλοποιηθεί η ανωτέρω δέσμευση, το συντομότερο δυνατό.
Επισημαίνεται ότι στους ανασφάλιστους του ΟΓΑ που εμπίπτουν στις διατάξεις του ν. 4254/2014 (α85), η ασφαλιστική κάλυψη για παροχές σε είδος, παρατείνεται ως 29-02-2016».

Ενισχύστε οικονομικά την προσπάθεια μας!

Ετικέτες

ενημέρωση (2161) ενημέρωση-informacion (1479) Αλβανία (907) ορθοδοξία (422) ιστορία-historia (396) Εθνική Ελληνική Μειονότητα (366) ελληνοαλβανικές σχέσεις (312) ορθόδοξη πίστη - besimi orthodhoks (280) Εθνική Ελληνική Μειονότητα - Minoriteti Etnik Grek (258) Β Ήπειρος (240) ορθοδοξία-orthodhoksia (239) ορθόδοξη πίστη (222) εθνικισμός (195) διωγμοί (162) τσάμηδες (122) Κορυτσά-Korçë (121) shqip (119) Κορυτσά Β Ήπειρος (109) informacion (100) Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος (97) ορθόδοξη ζωή (96) ορθόδοξη ζωή- jeta orthodhokse (76) διωγμοί - përndjekje (62) ορθόδοξο βίωμα (59) εθνικισμός-nacionalizmi (58) ορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας (55) Ελλάδα-Αλβανία (48) Ι.Μ Κορυτσάς - Mitropolia e Shenjtë Korçë (47) ανθελληνισμός (44) πολιτισμός - kulturë (44) Ελληνικό Σχολείο Όμηρος (43) besimi orthodhoks (40) Γενικό Προξενείο Ελλάδος Κορυτσά (40) Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας - Kisha Orthodhokse Autoqefale Shqiptare (39) ιστορία ορθοδοξίας (36) βίντεο (35) Shqipëria (32) ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 (32) κομμουνισμός- komunizmi (30) πνευματικά (27) Μητρόπολη Κορυτσάς - MItropolia e Korçës (24) πολιτική-politikë (24) απόδημος ελληνισμός-helenizmi i diasporës (22) αλβανικά (21) εκπαίδευση (21) Αρχαία Ελλάδα (20) helenët-Έλληνες (19) κομμουνισμός (19) Greqia (17) Βλαχόφωνοι Έλληνες (15)