Οι ομογενείς της Αλβανίας

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στη γειτονική Αλβανία έδωσαν αυτοδυναμία στον Σοσιαλιστή ηγέτη Εντι Ράμα που εξελίσσεται πλέον σε πολιτικό ηγεμόνα, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε μια χώρα όπου, 26 χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, η Δημοκρατία εξακολουθεί να μην πατάει γερά στα πόδια της.

Αν η συντριπτική και αδιαμφισβήτητη, παρά το πλήθος των καταγγελιών για μαζική εξαγορά ψήφων με «ναρκοδηνάρια», επικράτηση του απρόβλεπτου Ράμα ήταν το κορυφαίο γεγονός, για την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας το εκλογικό αποτέλεσμα μόνο ως συντριβή μπορεί να εκληφθεί, αφού η οργανωμένη πολιτική της εκπροσώπηση, το κόμμα του ΚΕΑΔ, έβγαλε μετά βίας μόλις έναν βουλευτή. Και αυτόν μέσα από τη λίστα του αλβανικού Δημοκρατικού Κόμματος. Το εκλογικό πλήγμα ήταν ισχυρό αλλά αναμενόμενο. Το Κόμμα Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) και μαζί η ελληνική ομογένεια κινδύνεψαν να βρεθούν πρώτη φορά από το 1991, όταν ιδρύθηκε η οργάνωση «Ομόνοια» –η οποία στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές εξέλεξε πέντε βουλευτές–, χωρίς φωνή στο Kοινοβούλιο.

Από εκείνη την εποχή μέχρι και το 2002 το ΚΕΑΔ ήταν κυρίαρχη πολιτική δύναμη στις μειονοτικές περιοχές. Eκτοτε ο εκλογικός κατήφορος του κόμματος και της οργάνωσης υπήρξε ασυγκράτητος, φτάνοντας τώρα σε σημείο να «ικετεύει», μέσα από ανισότιμες συμμαχίες, τα μεγάλα αλβανικά κόμματα, που κάνουν τα δικά τους παιγνίδια στην πλάτη της ομογένειας, για την επιβίωση και παρουσία του στη Βουλή. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι ομογενείς της Αλβανίας στην πλειονότητά τους εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες και όσοι απέμειναν δείχνουν να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς τους ταγούς. Προτιμούν στις εκλογές τους μειονοτικούς υποψηφίους που συμμετέχουν στα αλβανικά κόμματα από το αμιγώς δικό τους, θεωρητικά, ψηφοδέλτιο, ενώ όσοι ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, αλλά διατηρούν τα εκλογικά τους δικαιώματα, αρνούνται να πάνε να ψηφίσουν. Ευθύνες για την πολιτική εξαέρωση του ΚΕΑΔ υπάρχουν σε όλες τις πλευρές, πρωτίστως φυσικά στην ηγεσία του, και πρέπει να αναζητηθούν και να επιμεριστούν με αυτοκριτική και ψυχραιμία, μακριά από μικρόψυχες πολεμικές και αισθήματα πολιτικής εκδίκησης, από τους ίδιους τους Ελληνες μειονοτικούς. Η ομογένεια στην Αλβανία περνάει δύσκολες ώρες και είναι χρέος των ηγετών της να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η Αθήνα οφείλει να βοηθήσει, αποστασιοποιημένη από έριδες, διαμάχες και προσωπικά συμφέροντα και αποφεύγοντας διχαστικές κινήσεις.

http://www.kathimerini.gr/

Δόθηκε στην κυκλοφορία το τμήμα Κορομηλία – Κρυσταλλοπηγή -12 λεπτά η Καστοριά από το τελωνείο και 40 λεπτά από την Κορυτσά! - Inagurohet pjesa e re Dogana e Kapshticës Kostur. Kostur 12 min nga dogana dhe 40 min nga Korça

20,3 χιλιόμετρα είναι ένα έργο το οποίο ξεκίνησε το 2012, στοίχησε περίπου 139 εκ. ευρώ. Περιλαμβάνει δύο σύρραγγες, δύο ανισόπεδους κόμβους 

.........................

20, 3 km është vepra e cila filloi më 2012. Kushtoi 139 milion euro. Përfshin dy tunele dy degëzime. 

Tashmë dogana nga Kosturi është vetëm 12 minuta dhe Korça realisht është 4o min maksimalisht nga Kosturi. Pra është aq afër dhe ofron kushte të tilla sa nuk ja vlen të shkosh Pogradec sa ja vlen të shkosh në Kostur. Natyrisht për të gjithë emigrantët ardhja në atdhe do të jetë më e lehtë dhe me rrezik shumë të ulët sidomos gjatë periudhës së dimrit. 

Αλβανία: Νόμιμο το Εθνικιστικό Κίνημα για διεκδικήσεις εδαφών γειτονικών χωρών!

«Το Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία νομιμοποιήθηκε από την Δημοκρατία της Αλβανίας», γράφει το δημοσίευμα

«Μια καλή είδηση για όλα τα μέλη και τους υποστηρικτές του Κινήματος για την Ενωμένη Αλβανία! Το Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία νομιμοποιήθηκε από τη Δημοκρατία της Αλβανίας», γράφει στην ιστοσελίδα του ο επικεφαλής αυτού του σχηματισμού, Ταχίρ Βελίου στην σελίδα του Facebook.

" Η απόφαση για τη νομιμοποίηση του αλβανικού εθνικιστικού κινήματος"

Στην ιστοσελίδα του εθνικιστικού αυτού κινήματος αναφέρονται τα εξής: 

Το Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία, το οποίο επιδιώκει τη φυσική ένωση των αλβανικών περιοχών σε ένα μοναδικό ενωμένο εθνικό αλβανικό κράτος, αναγνωρίσθηκε από τη Δημοκρατία της Αλβανίας, σύμφωνα με την απόφαση αρ. 5620 Δικαστηρίου των Τιράνων.  

Το Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία είναι μια εθελοντική ένωση ατόμων αλβανικής καταγωγής, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, ιδέα, επαρχία, πολιτική άποψη και κοινωνικό υπόβαθρο,  που τους ενώνει η φιλοδοξία για φυσική και εθνική απελευθέρωση και επανένωση.

Ο κύριος στόχος του Κινήματος για την Ενωμένη Αλβανία είναι η ενοποίηση των αλβανικών εδαφών σε ένα ενιαίο αλβανικό έθνος – Ενωμένη Αλβανία,  ως τελικός στόχος για τη συνολική λύση του αλβανικού εθνικού ζητήματος από τη νομική πράξη της 28^ης Νοεμβρίου του 1912.

Ο πρόεδρος του Κινήματος για την Ενωμένη Αλβανία, Ταχίρ Βελίου, είπε ότι ο κύριος σκοπός του Κινήματος είναι η απελευθέρωση και η εθνική ενότητα και σύμφωνα με το καταστατικό του, ο στόχος αυτός δεν μπορεί να αλλάξει  μέχρι την πλήρη υλοποίησή του.

«Το Κίνημα για την Ενωμένη Αλβανία, έχει σκοπό να ενώσει τις δημοκρατίες του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας, μέσω ενός δημοκρατικού δημοψηφίσματος για τη θεσμική ενοποίηση των κρατών μέσω ειρηνικών τρόπων.

Το Κίνημα της Ενωμένης Αλβανίας επιδιώκει  την ενοποίηση των αλβανικών εδαφών που αποτελούν σήμερα τα φυσικά σύνορα της Αλβανίας, χρησιμοποιώντας όλα τα δημοκρατικά μέσα και μεθόδους για την επίτευξη των εθνικών στόχων για την εθνική απελευθέρωση και την επανένωση», δήλωσε ο Βελίου.

Τέλος, ο χρόνος έχει έρθει για τη θεσμοθέτηση της φιλοδοξίας του αλβανικού έθνους για την εθνική επανένωση, σύμφωνα με μια νομική πράξη της 28ης Νοεμβρίου του 1912 στη Συνέλευση της Αυλώνας, για την Ανεξαρτησία της Αλβανίας από τους εκπροσώπους των τεσσάρων επαρχιών (Βιλαέτια) της Αλβανίας με τα φυσικά και νόμιμα σύνορά της».

(shqiperiaebashkuar.al)

The Hellenic Information Team

               

  Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το  © Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος

 http://www.echedoros-a.gr

Historia e çuditshme e Shën Nikodhimit të Vithkuqit

Nga Aurel Plasari

Sot më 10 korrik kremtohet Shën Nikodhimi në kishën e Shën Nikodhimit në vendlindjen e shenjtorit, Vithkuq.

Historia e tij e martirizimit, njëherësh me legjendën që e ka veshur, mund të nxirren nga dy jetëshkrime të tij: nga “Shërbesë e të shenjtit martir oshënar Nikodhim të martirizuar në qytetin e Beligradit [Beratit] më 10 korrik 1709, hartuar prej ieromonahut Grigor Voskopojari” (gr.), shtypur në shtypshkronjën e qytetit të Voskopojës më 1742, dhe nga dorëshkrimi “Shërbesë e të shenjtit martir oshënar Nikodhimit të ri” (gr.), që kam pasur rastin ta nxjerr në dritë nga Koleksionet e dorëshkrimeve të BKSh dhe ta prezantoj në një punim të botuar në revistën “Bibliothecae”, nr. 5, Tiranë 2004.

Simbas tyre Shën Nikodhimi quhej Nikollë Dede ose Dalla. Ai punonte rrobaqepës në Berat, ku kishte ardhur nga Vithkuqi.

Vithkuqar e shënon edhe Anthim Aleksudhi, ish-mitropolit i Beratit (“Shkurtore”, 119).

Nikolla qe martuar katër herësh dhe gruan e katërt e kishte marrë muslimane, prandaj edhe vetë u pat kthyer në Islam së toku me familjen.

Për Beratin dhe trevën përreth ishte një periudhë kur kthimi në Islam përparonte me shpejtësi.

Në mbarë Shqipërinë e Jugut dhe Epirin, mes një anarkie pothuajse të egër, zotëronte terrori strukturor kundër besimit të krishterë dhe institucioneve të tij.

U shtohej këtyre edhe padija që kishte nisur të rritej mes popullsisë: “Aq e madhe ishte padija, sa që banorët e mësonin afrimin e Pashkëve të Mëdha nga vezët e kuqe që shiteshin në tregun e Beratit”, ka shënuar për këtë periudhë në “Kronografinë” e tij Aravantinoi.

Po ky kronograf çam ka dhënë edhe raste kur, si në trevën në fjalë edhe gjetiu, ndodhte që banorët e një fshati të tërë ose të një krahine kërkonin me lutje që të bëheshin muslimanë, “si rasti i fshatrave të Beligradit [Beratit] në kohën e Nikodhimit”.

Për t’i shpëtuar kthimit të padëshiruar në Islam djali i madh i Nikollës iku prej shtëpie dhe u strehua në Malin e Shenjtë (Ajonoros).

Kur Nikolla e mori vesh vendstrehimin e tij, u nis edhe ai për në Athos me qëllim që t’ia ndërronte mendjen të birit.

Porse nga çfarë pa, dhe sidomos çfarë përjetoi në atë vend të shenjtë, ndodhi e kundërta: ndërroi mendje ai vetë edhe u pendua për aktin që kishte kryer duke lëshuar besimin e gjysh-stërgjyshërve dhe duke marrë një tjetër.

Në skitin e Shën Anës në Malin e Shenjtë ai u bë murg oshënar duke marrë emrin “Nikodhim” dhe duke bërë pendesën: kaloi tre vjet me agjërim dhe lutje.

Mirëpo parimet e besimit e donin që fajin e bërë botërisht duke braktisur fenë e Krishtit ta pranonte po botërisht.

Kështu vendosi të kthente në Berat, i ndërgjegjshëm se, në atë kohë, lëshimi i Islamit dhe ripërqafimi i krishterimit faqe botës kishte për rrjedhojë dënimin më të rëndë: vdekjen.

Legjenda tregon se kishin përforcuar këtë paraprakisht Shën Mëria, e cila i qe shfaqur një nate duke i ofruar një kupë, kupën e martirizimit, si dhe vetë Jesui, i cili i pati dëftuar përsaktësisht edhe vendin ku do të martirizonte.

I kallëzuar prej fanatikëve të Beratit që e kishin marrë vesh rikthimin e tij në krishterim, në Berat u shpu drejt e para kadiut.

Si nuk ia doli ta bindte që të hiqte dorë nga një akt i tillë, kadiu dha urdhër ta hidhnin nga dritarja e pallatit të tij teposhtë kalasë.

Simbas legjendës Nikodhimi nuk pësoi gjë: ra më këmbë dhe u ngjit së rishti në kala për t’iu paraqitur kadiut.

I befasuar nga kjo ndodhi, kadiu u mat ta lironte, por dha urdhër ta ekzekutonin duke iu druar reagimit të masës fanatike dhe, sidomos, rrezikut që përbënte një shembull i tillë për popullsinë përreth.

Nikodhimi u shpu në vendin e ekzekutimit të cilin, simbas legjendës, ai e njihte: ishte vendi që ia kishte paradëftuar Krishti në njërin nga vegimet.

Aty u krye ekzekutimi me prerje të kokës: më 10 të korrikut 1709, simbas “Shërbesës” së Grigor Voskopojarit. Të krishterët ortodoksë të Beratit paguan shumë për të blerë trupin e tij, i cili u varros në kishën e Shën Mërisë në Mangalem.

Ekzekutimi i “mbrojtësve me çdo kusht” të krishterimit prej autoriteteve osmane-muslimane kryhej në publik për të shërbyer si shembull për ata që, si qenë kthyer një herë në fenë e Muhametit, përqafonin së rishti besimin e të parëve.

Të tilla duket të kenë qenë rreth dymbëdhjetë ekzekutimet e një vargu “dëshmorësh të rinj” në Epirin e Veriut / Shqipërinë e Jugut: duke filluar prej Shën Joanit të Janinës, që martirizoi në Stamboll më 1526, deri te Shën Gjergji i Janinës, i cili martirizoi në Janinë më 1838; ndër ta edhe dy më të njohurit dëshmorë të rinj që martirizuan në Berat: Shën Nikodhimi ynë më 1709 dhe Shën Gjenadi më 1722.

Në mënyrë të përimtuar ata i ka përshkruar, për shembull, Gjergjiu-Athanas Ikonomu në monografinë “Shenjtorët e Epirit” (Janinë 1935).

Nga ana tjetër, përkujdesja dhe përnderimi i relikteve të tyre, si dhe ruajtja e kujtesës së tyre brez mbas brezi janë tregues të efektit të përkundërt që duket të kenë bërë në popullsinë e krishterë ekzekutime të atilla publike.

Edhe përnderimi i Nikodhimit të Beratit si shenjtor duket të ketë filluar qysh herët.

Figura e tij u përhap në mbarë rajonin ortodoks Shqipëri e Jugut / Maqedoni / Epir, por edhe më tej.

Në Voskopojë ajo ndodhej e pikturuar në një afresk, tanimë të prishur, të aneksit të kishës së Fjetjes së Shën Mërisë.

Nga ana tjetër, piktori në zë voskopjar Theodhor Grundo (Gruntović) e pikturoi atë edhe jashtë Ballkanit, sikurse e ka regjistruar studiues i artit bizantin Cvetan Grozdanov (“Portrete”, Skoplje 1983).

Në Vithkuq portreti i Shën Nikodhimit shfaqet në kishën e Shën Kozmait dhe Damianit, të manastirit të Apostujve, përbri Shën Naumit.

Ai del edhe në ikonografinë e Ohrit, në një afresk të kishës së manastirit të Shën Naumit.

Portreti i është përfshirë në “Stematografinë” e tjetrit voskopojar të famshëm, Hristofor Zhefarit (Žefarović) po përbri Shën Naumit, sikurse është gjendur i pikturuar në afreske e ikona të Malit të Shenjtë (manastiret Hilandar, Kseropotamu etj.), në Sofje të Bullgarisë, në disa kisha ortodokse jounite të Hungarisë etj.

Posaçërisht në trevën e Beratit kulti i tij ka qenë dhe ka mbetur i gjallë.

Në kishën e Shën Mërisë në Mangalem përgjatë tre shekujsh venin besimtarë që u faleshin relikteve të tij, të cilat mbaheshin mrekullibërse, deri në kohën e pushtimit italian kur, me shkasin e sistemimit të rrugës, kisha e Shën Mërisë u prish.

Fati i relikteve të tij nuk u mor vesh. Dhimitër Beduli ka treguar që, kur ndodhej në Berat më 1992 me rastin e zgjedhjeve kishtare, një besimtar plak e informoi se kishte ruajtur në shtëpinë e vet kokën e Shën Nikodhimit.

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ- ΔΣΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ

,

……….Στὶς 2 Ἰουλίου 1949, σὲ μία ἄκρως μυστικὴ συνάντηση στὴν Κορυτσᾶ μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Στάλιν, ὁ Ζαχαριάδης συναντᾶ τὸν Ἐνβὲρ Χότζα, μὲ σκοπὸ περαιτέρω ἐνίσχυση σὲ ὁπλισμό, καὶ ἀνοικτὰ σύνορα γιὰ τοὺς ταξικοὺς συντρόφους, ἔτσι ὥστε νὰ ἀνασυνταχθοῦν ἀπέναντι στοὺς Ἕλληνες.

……….Στὴν ἀλβανία ἦταν ἐγκατεστημένος μεγάλος ἀριθμὸς σοβιετικῶν ἀξιωματούχων, ἐνῶ σοβιετικὰ πλοῖα τὴν ἐφοδίαζαν, καί, μέσῳ αὐτῆς τοὺς κομμουνιστὲς στὴν Ἑλλάδα. Ἡ ἀλβανία ἐξακολουθοῦσε νὰ ἀποτελῇ τὴν κύρια βάση ἀνεφοδιασμοῦ τοῦ «Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ». Ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ μάλιστα, ζητοῦσε τὴν ἐπαναπροώθηση τῶν Τσάμηδων στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ἐπιστράτευσή τους στὸν «Δημοκρατικὸ Στρατό»…

……….Τὸ ὑπόμνημα τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως ἀπὸ τὶς άρχὲς Ἀπριλίου 1949 πρὸς τὶς Δυτικὲς Δυνάμεις μὲ τὸ ὁποῖο αἰτιολογοῦσε τὴν ἀνάγκη κοινῆς συμμαχικῆς ναυτικῆς ἀποβάσεως στὴν ἀλβανία μὲ στόχο τὴν ἐξόντωση τῶν βάσεων τῶν κατσαπλιάδων στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας, δὲν ἔγινε δεκτό. Ὅταν ἡ 9η Μεραρχία τοῦ Ἐθνικοῦ Στρατοῦ ἀπέκοψε τὴν κύρια πύλη ἐπικοινωνίας τοῦ Γράμμου μὲ τὴν ἀλβανία καὶ πέρασε τὰ σύνορα, ὁ Ζαχαριάδης διέταξε στὶς 28 Αὐγούστου γενικὴ ὑποχώρηση στὴν ἀλβανία ἀπὸ ἄλλη διάβαση.

***

……….Ἡ μὴ εὐνοϊκὴ γιὰ τοὺς κομμουνιστὲς ἔκβαση τοῦ ἀνταρτοπολέμου τὸ 1948, τοὺς δημιούργησε πολλὰ προβλήματα. Κατάλαβαν πὼς ὁ χρόνος πιὰ δούλευε ἐναντίον τους. Οἱ ἐσωτερικὲς διαμάχες γιὰ τὸ ποιὸς φταίει γιὰ τὸ ὅτι ὁ «ΔΣΕ» δὲν κατορθώνει νὰ κερδίσῃ τὸν πόλεμο καὶ οἱ ἀντιζηλίες, ἔφεραν τὴν καθαίρεση τοῦ στρατηγοῦ Μάρκου Βαφειάδη καὶ τὴν ἀνάληψη τῆς ἡγεσίας ἀπὸ τὸν Νῖκο Ζαχαριάδη καὶ στὴν συνέχεια τὸν σχηματισμὸ «ἑ λ λ η ν ο β ο υ λ  – γ α ρ ι κ ῆ ς κυβερνήσεως». Τρεῖς βούλγαροι καταλάμβαναν θέσεις πρώτης γραμμῆς: ὁ Πάσκαλ Μιτρόφσκυ, Πρόεδρος τοῦ ΝΟΦ (τοῦ «Σλαβομακεδονικοῦ Μετώπου Ἐθνικῆς Ἀπελευθερώσεως»),ἀναλάμβανε τὸ Ὑπουργεῖο Ἐπισιτισμοῦ, ὁ Στάβρο Γκότσεφ, τοῦ ΝΟΦ, ὁριζόταν Διευθυντὴς Μειονοτήτων στὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν καὶ ὁ Βαββέλη Κότσιεφ γινόταν τακτικὸ μέλος τοῦ Ἀνωτάτου Πολεμικοῦ Συμβουλίου. Φυσικὰ ἡ ὑποστήριξη αὐτὴ δὲν ἦταν χωρὶς ἀνταλλάγματα, διότι ἤδη ἡ 5η Ὁλομέλεια ὑποστήριξε τὴν δημιουργία μιᾶς «ἀνεξάρτητης Μακεδονίας». Αὐτὸ κάθε ἄλλο παρὰ μποροῦσε νὰ ἐξυψώσῃ τὸ Κ.Κ.Ε. στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας. Ἀντιθέτως, ἄνοιγε τὰ μάτια καὶ τῶν ἀφελῶν ἀκόμα.

……….Ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1948, ὁ Ν. Ζαχαριάδης εἶχε οὐσιαστικὰ παραμερίσει τὸν Βαφειάδη καὶ εἶχε αὐτὸς ἀναλάβει τὴν στρατιωτικὴ ἡγεσία τοῦ ἀντάρτικου. Ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στοὺς δύο κομμουνιστὲς ἦταν πὼς ὁ Ζαχαριάδης πίστευε στὴν νίκη τῶν ἀνταρτῶν μὲ «τακτικὲς» μάχες, ἐνῶ ὁ Βαφειάδης πὼς οἱ δυνατότητες τῶν ἀνταρτῶν ἦταν μόνο ἡ διενέργεια «παρτιζάνικων» ἐπιδρομῶν. Νίκη μὲ «τακτικὸ» ἀνταρτικὸ στρατὸ καὶ κατάληψη τῆς ἐξουσίας μποροῦσε νὰ γίνῃ μόνο μὲ τὴν στρατιωτικὴ ἐνίσχυση τῶν κομμουνιστικῶν χωρῶν.

……….Τὰ πράγματα γιὰ τὸν Ζαχαριάδη δυσκόλεψαν ἀκόμα περισσότερο, ὅταν στὶς 10 Ἰουλίου 1949, ὁ Τίτο ἀνακοίνωσε πὼς κλείνει τὰ ἑλληνογιουγκοσλαβικὰ σύνορα. Ἀφοῦ ὁ Ἐθνικὸς στρατὸς ξεκαθάρισε τὰ ἐδάφη τῆς Πελοποννήσου, τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος καὶ τῆς Θεσσαλίας, σὲ μία ἀμείλικτη καὶ χωρὶς διακοπὴ καταδίωξη οἱ ἐθνικὲς δυνάμεις στράφηκαν ἐναντίον τῶν ὀχυρῶν καταφυγίων τῶν κομμουνιστῶν στὸν Γράμμο καὶ τὸ Βίτσι. Στὶς 4 Ἰουλίου 1949 ξεκαθαρίστηκε τὸ γειτονικὸ Καϊμακτσαλάν, ὅπου βρίσκονταν 1300 ἀντάρτες. Πάνω ἀπὸ 400 ἐξοντώθηκαν, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι κατέφυγαν στὴν Γιουγκοσλαυία ὅπου καὶ ἀφοπλίστηκαν.

……….Ἀπὸ τὶς 2 ὥς τὶς 30 Αὐγούστου 1949, ἐφαρμόσθηκε τὸ σχέδιο «Πυρσός» σὲ τρεῖς φάσεις. Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου ἀνατέθηκε στὴν Α΄Στρατιὰ ὑπὸ τὸν ἀντιστράτηγο Κ. Βεντήρη. (Α΄Σῶμα: Τσακαλῶτος, Β΄Σῶμα: Μανιδάκης, Γ΄Σῶμα: Γρηγορόπουλος), μὲ πλήρη ἐξοπλισμὸ καὶ ἀεροπορικὴ κάλυψη. Οἱ κομμουνιστὲς στὸν Γράμμο καὶ στὸ Βίτσι εἶχαν πάνω ἀπὸ 12 χιλιάδες ἄντρες, ἐνῶ κοντὰ (μέσα στὰ ἀλβανικὰ σύνορα) ὑπῆρχαν ἐφεδρεῖες ἀπὸ 2.500 θεραπευμένους τραυματίες. Εἶχαν στὴν διάθεσή τους σύγχρονο ὁπλισμὸ ἀπὸ ὅλμους καὶ ἀντιαρματικὰ (Α/Α) καὶ ἀντιαρματικὰ (Α/Τ) πυροβόλα. Μὲ τὸ μέρος τῶν ἀνταρτῶν πολέμησε κι ἕνας λόχος ἀλβανῶν (βρέθηκαν 20 νεκροὶ ἀλβανοὶ στρατιῶτες).

……….Τὸ πολεμικὸ συμβούλιο τοῦ «Δ.Σ.Ε.» ἀσφαλισμένο στὴν ἀλβανία, μολονότι ἔβλεπε τὴν τρομερὴ θύελλα νὰ ξεσπάῃ, ἀπαιτοῦσε ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες του «ἅμυνα ἐπὶ τόπου, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἰδέα ἐγκαταλείψεως θέσεως». Πίστευαν, ὅπως γράφει καὶ ὁ Ἐνβὲρ Χότζα στὰ ἀπομνημονεύματά του, ὅτι «ὁ ἐχθρὸς δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ μεταφέρῃ τοὺς βαριοὺς ὁπλισμούς του ἀπ’ αὐτὴ τὴν ζώνη, καὶ ἡ νίκη θὰ μᾶς ἀνήκει».

……….Μὲ τὶς ἐπιχειρήσεις τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1949, ὁ πόλεμος οὐσιαστικὰ εἶχε λήξει μὲ τὴν πλήρη ἧττα τῶν κομμουνιστῶν. Ἡ ἑκατόμβη κι ἀπὸ τὰ δύο μέρη ἦταν μεγάλη.

……….Ὅσοι κομμουνιστὲς ἐπέζησαν (περίπου 16.000), 8.000 κατέφυγαν στὴν ἀλβανία, 5000 στὴν Γιουγκοσλαυία καὶ 3000 στὴν βουργαρία. Ὁ Ζαχαριάδης ἀργότερα ἰσχυρίσθηκε ὅτι οἱ μόνοι ποὺ τοὺς δέχθηκαν ἦταν οἱ ἀλβανοί, ἐνῶ οἱ Γιουγκοσλαύοι ὄχι μόνο δὲν τοὺς ἐπέτρεψαν νὰ περάσουν, ἀλλὰ τοὺς κτυπούσαν πισώπλατα.

……….Ὁ Ζαχαριάδης θὰ πλήρωνε ἐπὶ τόπου τὴν προδοσία καὶ τὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐὰν ἔλειπε ἀπὸ τὸ ἐπίσημο Κράτος ἡ ἀντίληψη ὄτι ἔπρεπε νὰ σεβασθοῦν ξένα ἐδάφη.

……….Σύμφωνα μὲ τὰ γραφόμενα τοῦ Ἀντιστρατήγου Πετζόπουλου: «….ποιὰ ἐδάφη ἐπρόκειτο νὰ καταπατήσουμε καὶ ποιὰ σύνορα νὰ παραβιάσουμε; Έπρόκειτο νὰ κινηθοῦμε ἐπὶ ἐδάφους Ἑλληνικοῦ, τῆς σκλαβωμένης Βορείου Ἠπείρου. Δὲν τὰ περάσαμε ὅμως τὰ «σύνορα» αὐτά, γιὰ νὰ μὴν θιγοῦν συμφέροντα μεγάλων Συμμάχων μὲ τοὺς ὁποίους πάντοτε θὰ εἴμαστε μαζί μόνο στὸν πόλεμο. Τὰ πέρασε ὅμως ὁ Ζαχαριάδης γιὰ νὰ μολύνῃ τοὺς τάφους τῶν νεκρῶν μας. Καὶ αὐτὴν τὴν φορὰ ἡ Ἑλλὰς χάρις στὰ «σύνορα», πρόσθετε στὶς ἑκατόμβες τῶν θυσιῶν της καὶ νέες.

……….37 νεκροὶ ἀξιωματικοί καὶ 350 τραυματίες, 342 νεκροὶ στρατιῶτες καὶ 2628 τραυματίες, εἶναι τὸ τίμημα ἐξαγορᾶς τῆς νίκης κατὰ τῶν κομμουνιστῶν στὸ Βίτσι καὶ τὸν Γράμμο τὸ 1949. Μὲ τὰ κόκκαλα τῶν ἡρώων καὶ τὸ αἷμα τους, ἀνέτειλε ἡ 29 Αὐγούστου 1949».

Εἰς μνήμην λοχαγοῦ Ἠλιόπουλου

***

Πηγές:

1. Τὸ βιβλίο «1946-1949-Τὰ χρόνια τῆς κρίσης (Β΄)» Νίκου Ροδίτσα

2. Τὸ βιβλίο «1941-1950 -Τραγικὴ πορεία» Ἀντιστρατήγου Θ. ΠΕΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ είκόνας:  Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο

Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»

Συνέντευξη της Πρέσβη της Ελλάδος στην Αλβανία κα Ελένη Σουρανή - Τα μυστικά της επιτυχίας του ελληνικού τουρισμού

O ελληνικός τουρισμός κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης 7%, διπλάσιους του μέσου όρου του παγκόσμιου τουρισμού που είναι 3-4%. Τα τρία τελευταία χρόνια, οι αφίξεις καταγράφουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, 26 εκατ. διεθνών αφίξεων το 2015 και 27,5 εκατ. το 2016, ενώ για το 2017 αναμένονται 30 εκατ. τουρίστες από το εξωτερικό. Μαζί με την ναυτιλία, όπου η Ελλάδα παραμένει πρώτη δύναμη παγκοσμίως, ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας και ανάπτυξης. Συνεισφέρει περισσότερο από το 18% στο ΑΕΠ και δίνει περίπου 1 εκατ. άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας.

Πολλοί Αλβανοί επιλέγουν την Ελλάδα για τις διακοπές τους. Καθώς η Αλβανία έχει ξεκινήσει να αναπτύσσει την τουριστική της βιομηχανία, συναντήσαμε την Πρέσβη της Ελλάδος στα Τίρανα ώστε να μάθουμε το μυστικό της επιτυχίας της γειτονικής μας χώρας.

Κυρία Πρέσβη, η Ελλάδα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στον τουρισμό και συγκαταλέγεται στους 15 πιο δημοφιλείς προορισμούς στον κόσμο. Που οφείλεται αυτό;

Η ελληνική τουριστική βιομηχανία, υπό την μορφή του οργανωμένου διεθνούς τουρισμού, άρχισε πριν από 60 περίπου χρόνια. Ήταν η εποχή του ελληνικού οικονομικού θαύματος, όπως είχε αποκαλεστεί, όταν η χώρα κατέγραφε ρυθμούς ανάπτυξης 8% ετησίως. Όταν η φυσική ομορφιά της Ελλάδας και η πηγαία φιλοξενία των κατοίκων έφερε την αμερικανική κινηματογραφία, το Χόλιγουντ, να γυρίσει ταινίες στην Ελλάδα, ήταν ζήτημα χρόνου να αρχίσουν οι οργανωμένες διεθνείς αφίξεις τουριστών. Από τότε πολλά έγιναν και πολλά άλλαξαν, αλλά η Ελλάδα παραμένει η μεγάλη αγαπημένη όσων αναζητούν τον συνδυασμό ήλιου και θάλασσας, πολιτισμού και αρχαιολογικού πλούτου, διασκέδασης και ποιοτικής γαστρονομίας.

Ποιές θεωρείτε ότι είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του τουρισμού;

Πρώτα από όλα, ο επισκέπτης που αποταμιεύει όλο τον χρόνο για να περάσει λίγες ημέρες ξεκούρασης, δεν θέλει να ταλαιπωρηθεί. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται υποδομές, δηλαδή αεροδρόμια, λιμάνια και καλούς οδικούς άξονες. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, διαθέτει συνολικά 40 αερολιμένες, 15 διεθνείς, 21 που εκτελούν πτήσεις εσωτερικού και τσάρτερ, και 4 αποκλειστικά εσωτερικών πτήσεων. Στα 14 μεγαλύτερα περιφερειακά αεροδρόμια προβλέπονται μέχρι το 2020 επενδύσεις ύψους 330 εκ. ευρώ. Σε συνδυασμό με 2.500 χιλ. αυτοκινητόδρομους και χιλιάδες ακτοπλοϊκά δρομολόγια, η πρόσβαση στους τουριστικούς προορισμούς είναι εξαιρετικά εύκολη.

Τεράστιας σημασίας επίσης είναι οι ξενοδοχειακές μονάδες, που απαιτούν μεγάλες επενδύσεις αλλά και τεχνογνωσία. Η Ελλάδα διαθέτει 10.000 ξενοδοχεία, 1.000 από τα οποία είναι 4 αστέρων. Κατέχει την έκτη θέση μεταξύ των χωρών με το μεγαλύτερο αριθμό ξενοδοχείων πέντε αστέρων σε όλο τον κόσμο, με 420 5άστερα. Επίσης, λειτουργούν 7 γήπεδα γκολφ διεθνών προδιαγραφών (18 οπών) σε Αττική, Ρόδο, Χαλκιδική, Μεσσηνία, Κρήτη και Κέρκυρα.

Στα σκαριά είναι το πρώτο 6άστερο ξενοδοχείο στην Ελλάδα δυναμικότητας 1.000 κλινών. Αναμένεται να δημιουργηθεί στη Ρόδο, σε έκταση 95 στρεμμάτων και θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2018.

Οι υποδομές αυτές προσφέρουν μία τεράστια γκάμα επιλογών και απευθύνονται σε όλα τα βαλάντια.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η ποιότητα των υπηρεσιών. Η εκπαίδευση του προσωπικού είναι ένας τομέας στον οποίο η Ελλάδα, επί δεκαετίες, έχει επενδύσει σημαντικά. Σήμερα υπάρχουν 11 σχολές Τουριστικών Επιχειρήσεων σε ανώτατο επίπεδο και πολλές άλλες σε χαμηλότερες βαθμίδες εκπαίδευσης.

Η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να προστατεύει το περιβάλλον και την φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της κάθε περιοχής. Στο παρελθόν και στην Ελλάδα κάναμε λάθη με την κατασκευή τεράστιων ξενοδοχείων, που αλλοίωναν την φυσιογνωμία της περιοχής. Αυτές οι πολιτικές έχουν εγκαταλειφθεί από δεκαετίες. Έμφαση δίδεται στην ανάδειξη παραδοσιακών οικισμών, κατασκευών φιλικών με το περιβάλλον και προστασία του φυσικού κάλλους. Για παράδειγμα, στο διεθνές Πρόγραμμα Γαλάζια σημαία 2017 η Ελλάδα κατατάσσεται 2η παγκοσμίως σε καθαρές ακτές με 486 βραβευμένες ακτές, ανάμεσα σε 47 χώρες. Αυτό είναι ενδεικτικό της σπουδαιότητας που αποδίδουμε στην προστασία του θαλάσσιου χώρου, έργο πολύ απαιτητικό καθώς η Ελλάδα έχει 16.000 χιλιόμετρα ακτογραμμή.

Εκτός από την άνεση, ο επισκέπτης αναζητά και την ασφάλεια και είναι σημαντικό ότι, σε μελέτη της ανεξάρτητης βρετανικής εταιρείας Censuswide, το 73% - 80% των ερωτηθέντων θεωρούν την Ελλάδα ασφαλή προορισμό. Πολύ σημαντικές είναι επίσης οι υποδομές στο τομέα της υγείας, όπως τα μεγάλα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας.

Αναφερθήκατε στον πολιτισμό και την αρχαιολογία. Όλοι φυσικά γνωρίζουμε την Ακρόπολη της Αθήνας αλλά φαντάζομαι ότι υπάρχουν και πολλά άλλα. Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερα στοιχεία;

Πράγματι, υπάρχουν σε ολόκληρη τη χώρα πάνω από 100 αρχαιολογικοί τόποι, οι περισσότεροι από αυτούς παγκοσμίως γνωστοί, όπως η Ολυμπία και οι Μυκήνες στην Πελοπόννησο, το Δίον στην Μακεδονία και η Κνωσός στην Κρήτη. Η UNESCO έχει εντάξει 17 μνημεία στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει, σε αναλογία με τον πληθυσμό της, τον μεγαλύτερο αριθμό μουσείων παγκοσμίως. Περισσότερα από 100 αρχαιολογικά, 25 Βυζαντινά και 150 διάφορα άλλα. Άλλωστε ολόκληρη η χώρα είναι ένα ανοικτό μουσείο και αυτό αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για τους ξένους επισκέπτες.

Τι θα είχατε να συστήσετε στην Αλβανία για την τουριστική της ανάπτυξη;

Η Αλβανία είναι μια πανέμορφη χώρα, που συνδυάζει, όπως και η Ελλάδα, ήλιο και θάλασσα, βουνό και πράσινο. Είναι βέβαιο ότι έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και αυτό ήδη φαίνεται. Οι υποδομές έχουν βελτιωθεί σημαντικά, με νέους οδικούς άξονες, ανάπλαση των πόλεων, νέα μουσεία και ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν. Θεωρώ πλεονέκτημα ότι η Αλβανία βρίσκεται στο ξεκίνημα, γιατί αυτό της δίνει την ευκαιρία να αποφύγει τα λάθη που άλλες τουριστικές χώρες έκαναν, στο δικό τους ξεκίνημα, πριν από 40 και 50 χρόνια. Οι μαζικές κατασκευές καταστρέφουν το περιβάλλον και υποβαθμίζουν την ποιότητα των υπηρεσιών. Με σεβασμό στην οικιστική παράδοση, προστασία του φυσικού κάλλους κάθε περιοχής και εκπαιδευμένο προσωπικό, η Αλβανία θα είναι ο επόμενος νέος προορισμός στην Μεσόγειο.

Πως η ελληνική εμπειρία και η ελληνο-αλβανική συνεργασία μπορούν να ενισχύσουν την αύξηση του τουρισμού στην Αλβανία;

Η γεωγραφική εγγύτητα των δύο χωρών δίνει τη δυνατότητα ιδιαίτερα σε τουρίστες από μακρινές χώρες, όπως λ.χ. την Κίνα, να συνδυάσουν τις διακοπές τους περιλαμβάνοντας δύο και τρεις προορισμούς. Ήδη μαθαίνω ότι η ακτοπλοϊκή γραμμή Κέρκυρας-Σαράντα θα επεκταθεί όλο το καλοκαίρι μέχρι Αυλώνα. Πρόκειται για εξαιρετικά νέα, που θα ενισχύσουν την τουριστική κίνηση. Επίσης, πολλοί Αλβανοί που σπούδασαν και εργάστηκαν στον τουριστικό τομέα στην Ελλάδα έχουν επιστρέψει μεταφέροντας στην πατρίδα τους πολύτιμη τεχνογνωσία. Και αυτή είναι η ομορφιά των ανθρωπίνων σχέσεων που συνδέουν τις δύο χώρες. Ασφαλώς, υπάρχει πάντα η δυνατότητα συνεργασιών ανάμεσα στις δύο χώρες σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένου και του τουρισμού.

Και μια πιο προσωπική ερώτηση: ποιες είναι οι δικές σας εντυπώσεις ως επισκέπτρια στην Αλβανία;

Στην Αλβανία δεν είμαι μόνον επισκέπτρια. Πρώτα απ’ όλα, εδώ και ένα χρόνο, είναι το σπίτι μου. Και αισθάνομαι πολύ όμορφα και πολύ οικεία. Φυσικά, κάθε φορά που επισκέπτομαι μία περιοχή έχω την αίσθηση του τουρίστα και ομολογώ ότι η ομορφιά του τοπίου με εντυπωσιάζει συνεχώς. Είχα τη χαρά να φιλοξενήσω πολλούς φίλους και συγγενείς και όλοι έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι κάθε επισκέπτης στην Αλβανία θέλει να ξανάρθει!

http://tachydromos.org/