Η κακοποίηση του ιερέα, πράξη που πρέπει να καταδικαστεί από όλους - Ιορδάνης Γιώργη για το Πελασγός!

Ιορδάνης Γιώργη

(Jordan Jorgji)

Η άκαρδη κακοποίηση του ιερέα των Αγίων Σαράντα, Χρήστο Παππά, αναφέρθηκε επιφανειακά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ για το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας ήταν απλώς ένα αφανές περιστατικό . Ο 74-χρονος ιερέας είναι ταυτόχρονα μέλος της ελληνικής μειονότητας και πατέρας του προέδρου της “Ομόνοιας”, Λεωνίδα Παπά. Ειπώθηκε ότι οι δράστες ήταν κλέφτες και είχαν ως στόχο τη ληστεία του ιερέα. Αυτό ισχυρίστηκε και το θύμα, σύμφωνα με τα αλβανικά μίντια.

Γεννιούνται, όμως, κάποια ερωτήματα. Γιατί να κακοποιείται ένας ηλικιωμένος με γκρίζα μαλλιά και γένια; Γιατί να κακοποιείται ένα μέλος του κλήρου, ένας ορθόδοξος ιερέας, πράξη που θυμίζει την κακοποίηση άλλων κληρικών – Ορθόδοξων, Καθολικών ή Μουσουλμάνων – από τη δικτατορία του Ενβέρ Χότζα; Γιατί να κακοποιείται ένα μέλος της ελληνικής εθνικής μειονότητας, μια σημαντική μειονότητα για την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της Αλβανίας εδώ και πολλά χρόνια; Τόση πείνα να είχαν, άραγε, οι κλέφτες, που πέρασαν  όλα αυτά τα χιλιόμετρα – το θύμα δήλωσε ότι οι δράστες δεν ομιλούσαν τη διάλεκτο της νότιας Αλβανίας – για να ληστέψουν το σπίτι ενός ιερέα, ο οποίος “τυχαίνει” να είναι πατέρας του επικεφαλής της Ομόνοιας, διαδόχου του πολυσυζητημένου Μπολάνο; Τυχαίο συμβάν ή πρόκληση τύπου “Provokacia” – αγαπημένη λέξη του πρωθυπουργού της Σερβίας Αλεξάντερ Βούτσιτς για να χαρακτηρίζει διαστάσεις των αλβανο-σερβικών σχέσεων;

Είναι περίεργο πως η πολιτική ηγεσία της χώρας έδειξε πλήρη αδιαφορία απέναντι σε αυτό το άσχημο επεισόδιο. Εκτός από ένα κόμμα, το οποίο εκπροσωπεί την ελληνική μειονότητα, καμία άλλη πολιτική δύναμη ή κοινωνικός παράγων δεν καταδίκασε δημοσίως  τη βία που ασκήθηκε σε βάρος ενός κληρικού και πολίτη της Αλβανικής Δημοκρατίας. Παρά το γεγονός ότι ο νόμος λειτουργεί μακριά από τις κάμερες και τα μικρόφωνα, θα ήταν απαραίτητη μια συλλογική τοποθέτηση της πολιτικής ηγεσίας κατά της συγκεκριμένης εγκληματικής πράξης, με στόχο τη – βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη – συνειδητοποίηση της κοινωνίας.

Πριν λίγο καιρό, η επιπόλαιη και απρόσεκτη ενέργεια της κατεδάφισης της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου στην Δρυμάδες, επισκιάστηκε από την “πατριωτική επαγρύπνηση” της αλβανικής πολιτικής τάξης, καθώς και της κοινής γνώμης, σε σχέση με τις “παρεμβάσεις” της Ελλάδας στις αλβανικές εσωτερικές υποθέσεις. Σε αυτό το πνεύμα, δεν είναι απλά καταδικαστέο, αλλά είναι επίσης πολύ επικίνδυνο, που στο όνομα της ελληνοφοβίας και ανθελληνισμού, ακούσια ή εκούσια, να στοχεύουν  ορθόδοξους χώρους λατρείας, αλλά και Αλβανους πολίτες ελληνικής καταγωγής, και έπειτα να ασκείται βία εις βάρος τους.

Η ζωή του συγκεκριμένου ιερέα είναι εξ ίσου σημαντική όπως η ζωή των άλλων ηλικιωμένων, ανεξάρτητα από το μέρος που ζουν, την εθνική ή την κοινωνική καταγωγή, το χρώμα, τη γλώσσα ή τη διάλεκτο που ομιλούν. Οι επιθέσεις που οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν, σχετίζονται, επιπροσθέτως, με την ηθική κρίση, η οποία χαρακτηρίζει σημαντικό μέρος της αλβανικής κοινωνίας. Πέρυσι, στο Δυρράχειο, δύο ηλικιωμένες γυναίκες κακοποιήθηκαν και έχασαν τη ζωή, επειδή ο ένας ανιψιός αποφάσισε να τους ληστέψει. Πριν δύο χρόνια, επίσης στο Δυρράχιο, μία άστεγη ηλικιωμένη γυναίκα βρήκε το θάνατο εγκαταλειμμένη στο δρόμο. Η άτυχη γυναίκα δεν πήρε ποτέ από το Δήμο το σπίτι που δικαιούνταν ως άστεγη, ενώ, παράλληλα, καμία άλλη κρατική αρχή δε βοήθησε για την φιλοξενία και την ιατρική φροντίδα της. Η αδιαφορία, προερχόμενη κυρίως από το κράτος, συνιστά, επίσης, παραβίαση και περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής. Ενώ στην πρώτη περίπτωση ο λόγος της κακοποίησης είχε σχέση με τη ληστεία κάποιας περιουσίας, στη δεύτερη, ο θάνατος ήταν συνέπεια της φτώχειας. Εάν, όμως, η κακοποίηση του ηλικιωμένου ιερέα σχετίζεται με κάποια εσκεμμένη και οργανωμένη ενέργεια λόγω της εθνικότητας ή της θρησκείας του, αυτό φέρει μεγαλύτερη ευθύνη για την αδιαφορία της κράτους και της κοινωνίας, για να καταδικάσουν συλλογικά τη συγκεκριμένη πράξη, αναλαμβάνοντας τα απαραίτητα ποινικά και κοινωνικά μέτρα προκειμένου αυτό να μην επαναληφθεί ποτέ.

Όπως υποστηρίζει ο πολιτικός αναλυτής Fatos Lubonja, επικαλούμενος το Zygmund Bauman, η ταυτότητα ενός λαού αποτελείται συνήθως από ορισμένες (υπο) ταυτότητες, οι οποίες βρίσκονται σε μια δυναμική διαδικασία αλληλεπίδρασης μεταξύ τους. Ακόμα και στην αλβανική κοινωνία, ξεκινώντας τουλάχιστον από την περίοδο της δημιουργίας του αλβανικού έθνους, η εθνική ταυτότητα δεν υπήρξε ούτε ενιαία, ούτε ομοιογενής, και ούτε παρέμεινε αναλλοίωτη κατά τη διάρκεια των χρόνων. Οι υποταυτότητες ή οι άλλες – παράλληλες – ταυτότητες που μπορεί να διαθέτουν Αλβανοί πολίτες, ως μέλη της αλβανικής κοινωνίας, δεν πρέπει να παραβιάζονται και να καταστέλλονται στο όνομα της επιβολής μίας ενιαίας και μοναδικής ταυτότητα. Σε περίπτωση που ο στόχος της επιβολής αναλαμβάνει ως μέσο ή μηχανισμό για την επίτευξή του, τη βία, τότε αυτό θα πρέπει να μας αφορά και ανησυχεί όλους, επειδή ο εθνικισμός καταλήγει σε έλλειψη ανεκτικότητας μέχρι και φασιστικές μορφές βίας. Είναι πρέπον το κράτος να τις καταδικάζει αποφασιστικά, και μαζί με την κοινωνία να επενδύουν στη παιδεία και την κοινωνική χειραφέτηση, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, μεταλαμπαδεύοντας τις σύγχρονες αξίες, τις οποίες ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε όλοι να τις ασπαστούμε.

Ιορδάνης Γιώργη

(Jordan Jorgji)

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Δεν διέβλεψε αλυτρωτισμό στην πολιτική των Σκοπίων ο ΥΠΕΞ

Η επτάμηνη διακυβέρνηση της πατρίδας μας από τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. αφήνει αρνητικό απολογισμό στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της πολιτιστικής διπλωματίας και του χειρισμού των εθνικών θεμάτων.

Ο τέως υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, με την επίσκεψή του στα Σκόπια, στο Κόσοβο και στα Τίρανα, έδωσε συγχωροχάρτι στον σκοπιανό και τον αλβανικό εθνικισμό, και οδήγησε τους γείτονες σε αποθράσυνση. Χαριεντιζόμενος με τον Σκοπιανό ομόλογό του, δήλωσε ότι δεν υπάρχει αλυτρωτισμός στην πολιτική της ΠΓΔΜ, εκπλήσσοντας κάθε λογικό παρατηρητή, ο οποίος βλέπει και ακούει καθημερινά την προπαγάνδα περί Μεγάλης Μακεδονίας στα σχολεία, στην τηλεόραση, στα αγάλματα, στα στάδια και σε κάθε εκδήλωση του δημόσιου βίου των βορείων γειτόνων μας.

Υποσχόμενος εμμέσως πλην σαφώς αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και χαρίζοντας διάπλατα χαμόγελα στον Αλβανό πρωθυπουργό Εντι Ράμα, άνοιξε τις ορέξεις του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και τα αποτελέσματα τα είδαμε αμέσως: Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες Χειμάρρας γκρεμίσθηκε από κρατικά όργανα, ο Αλβανός πρωθυπουργός τόνισε ότι ο Ελληνισμός δεν έχει κανένα δικαίωμα στη Χειμάρρα και ο ιερεύς -πατέρας του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ (οργάνωση της ελληνικής εθνικής μειονότητας) ξυλοκοπήθηκε υπό μορφήν προειδοποιήσεως.

Ευρισκόμενος στην Κύπρο, ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε γενικά για θαλάσσιες ζώνες, χωρίς να αναφερθεί ρητά στις ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου, ενώ μόλις προ ολίγων ημερών δήλωσε ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα! Τότε γιατί το Διεθνές Δίκαιο αναφέρεται σε χωρικά ύδατα και γιατί περιπολούν ασταμάτητα τα πληρώματα του Πολεμικού μας Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος;

Στην Κύπρο, πάλι, βρέθηκε προ μηνός ο γενικός γραμματεύς Αποδήμου Ελληνισμού της απελθούσης κυβερνήσεως και διακήρυξε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δεν αποτελούν το ίδιο έθνος!

Η Βουλγαρία οργάνωσε επί τετράμηνο στη Νέα Υόρκη έκθεση με τίτλο «Το έπος των Θρακών βασιλέων» και τα ελληνικά υπουργεία Εξωτερικών και Πολιτισμού δεν εξέφρασαν την παραμικρή διαμαρτυρία για τη μονοπώληση της ιστορίας και του πολιτισμού της Θράκης. Εκείνη την εποχή το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού ασχολείτο με την αμφισβήτηση της μακεδονικότητας των ευρημάτων της Αμφιπόλεως για εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Η θέση υφυπουργού Εξωτερικών για την υποστήριξη των αποδήμων και των ορθόδοξων πατριαρχείων αφέθηκε κενή επί εξάμηνο. Ο κ. Αμανατίδης διορίσθηκε μόνον λίγες ημέρες προτού παραιτηθεί η κυβέρνηση Τσίπρα.

Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να χειρισθεί ζητήματα, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ απεδείχθη ακατάλληλος να αντιμετωπίσει. Θυμίζω τη διπρόσωπη στάση του Ακιντζί στο Κυπριακό, την ανάγκη προστασίας των Βορειοηπειρωτών και των ορθόδοξων χριστιανών στη Μέση Ανατολή, τη σύγκρουση Τούρκων - Κούρδων, τους ενεργειακούς αγωγούς. Απαιτείται πολιτική σταθερότητα και εμπειρία, χωρίς αριστερές ιδεοληψίες.

Κωνσταντίνος Χολέβας

*Πολιτικός επιστήμων

Υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας Ν.Δ.

Δημοκρατία 

Η Ολλανδία σε συναγερμό από την Αλβανική μαφία, αποτελούν πάνω από το μισό των καταζητούμενων που ψάχνει η ίντερπολ - Holandezët alarmohen nga rritja e mafies shqiptare. “Janë gati gjysma e të kërkuarve të Interpolit”

Grupe të vogla por shumë ambicioze të krimit. Kështu i quan gazeta holandeze “De Telegraaf” grupet kriminale të organizuara nga shqiptarët, që kanë mundur të përfitojnë para të mëdha kryesisht me trafik droge. Gazeta shkruan gjithashtu se shqiptarët atje janë të përfshirë në një sërë vrasjesh brutale, ende të pazbardhura dhe në tregtinë e kokainës. Sipas shkrimit, që merr shkas nga vrasja e Ilirjan Sulkut vitin e kaluar, karakteristikat që policia holandeze ka përcaktuar për mafian shqiptare, janë: Shumë e dhunshme, shumë e lëvizshme e elastike, që arrin të përshtatet si kameleon me krimin. Dhe jepet një statistikë domethënëse: Nga 381 të kërkuar të rrezikshëm nga Interpoli, 160 janë shtetas shqiptarë, një shifër e frikshme në raport me popullsinë prej 3.6 milionë të vendit. respublica

Μικρές εγκληματικές ομάδες αλλά πολύ φιλόδοξες. Έτσι τις ονομάζει η ολλανδική εφημερίδα «De Telegraaf” τις οργανωμένες  εγκληματικές αλβανικές  ομάδες  που έχουν μπορέσει να κερδίσουν πολλά κυρίως από το εμπόριο ναρκωτικών. Η εφημερίδα γράφει επίσης πως οι Αλβανοί εκεί είναι μέτοχοι σε μια σειρά από άγριες δολοφονίες που ακόμη δεν έχουν βρεθεί οι ένοχοι αλλά και σε εμπόριο κοκαΐνης. Σύμφωνα με το άρθρο, που παίρνει αφορμή από το φόνο του Ιλυρριάν Σούλκου την προηγούμενη χρονιά, τα χαρακτηριστικά τα οποία η ολλανδική αστυνομία έχει καθορίσει για την αλβανική μαφία είναι: πολύ βίαιη, ελαστική γρήγορη, προσαρμοστική. Δίνει και αριθμούς. Από τους 381 επικινδύνους καταζητούμενους του Interpol οι 160 είναι Αλβανοί υπήκοοι, ένας υψηλός αριθμός σε σύγκριση με το πληθυσμό των 3.6 εκατομμυρίων.

Τι πρέπει να λέμε όταν ανάβουμε ένα κερί; - Çfarë themi kur ndezim një qiri?

Οταν ανάβουμε το κεράκι μας, με πολύ ευλάβεια, προσευχόμενοι μπορούμε να λέμε: »Χριστέ μου, είσαι το φως του κόσμου. Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού». Ο αγαπών τον Θεόν, ως πεπληρωμένη έχων την εαυτού καρδίαν εκ της θείας αγάπης, αγαπά τους εχθρούς αυτού, ευλογεί τους καταρωμένους αυτόν, καλώς ποιεί τους μισούντας αυτόν και προσεύχεται υπέρ των επηρεαζόντων και διωκόντων αυτόν. Ενέργεια και απόδειξις της προς τον Θεόν τελείας αγάπης εστίν η γνησία δι” ευνοίας προς τον πλησίον διάθεσις. Εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς ημών τιθέναι. Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Η αγάπη παρρησίαν δίδωσιν εν τη ημέρα της κρίσεως.

Kur ndezim qirinjtë tanë, me shumë besim, duke u lutur mund të themi: “Krishti im, je drita e botës. Më ndihmo që dhe jeta ime të tretet nga dashuria për të afërmin dhe të ndriçojë si drita e përulur e këtij qiriri” Ai që do Zotin, e ka të mbushur zemrën e tij me dashurinë hyjnore, i do armiqtë e tij, bekon ata që e mallkojnë, ju bën mirë dhe ata sa e urrejnë dhe lutet për ata sa e ngacmojnë dhe e përndjekin. Veprim dhe vërtetim i dashurisë së përsosur ndaj Zotit është predispozita origjinale pozitive ndaj të afërmit. Me këtë njohëm dashurinë, që ai jetën e tij e dha për ne dhe ne kemi detyrim ta japim atë për jetën e vëllezërve tanë. Dashuria mbulon shumë mëkate. Dashuria fal guxim gjatë ditës së gjykimit.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Çfarë na pengon në plotësimin e urdhëresave të Zotit?

ΤΙ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ; Πόσο αληθινός είναι ο Αγιοπνευματικός και ποιμαντικός λόγος τού Αγίου Ιωάννου τής Κροστάνδης: “Τι σε εμποδίζει από την εκπλήρωση των εντολών του Χριστού; Η σάρξ και ο κόσμος! Δηλαδή η ευχάριστος τροφή και το ποτόν, τα οποία κάμουν την καρδίαν οκνηράν και παχυλήν – και η επιθυμία κομψού ενδύματος και καλλωπισμού ή διακρίσεων και αμοιβών· αν το ένδυμα και ο άλλος στολισμός είναι καμωμένα από πολύ ωραία, χρωματιστά και μεταξοΰφαντα υφάσματα, φροντίζομεν και μεριμνώμεν όπως μη τα λερώσωμεν και τα σπιλώσωμεν ή τα σκονίσωμεν και τα βρέξωμεν, ενώ η μέριμνα και η φροντίς πώς να ευαρεστήσωμεν εις τον Θεόν με τας σκέψεις, τους λόγους και τα έργα εξαφανίζονται, η δε καρδία τότε ζει διά τα ενδύματα και τους καλλωπισμούς και καθ' ολοκληρίαν καταπιέζεται από αυτά και παύει να μεριμνά περί του Θεού και της ενώσεώς της μετ' Αυτού...Αγωνίζου εναντίον κάθε κοσμικού δελεάσματος και φρόντιζε με όλην την δύναμην διά την σωτηρίαν τής ψυχής σου και των ψυχών των άλλων”!  Αν θέλουμε να είμαστε τέκνα των Αγίων, και φυσικά θέλουμε και το επιδιώκουμε, δεν έχουμε παρά να βαδίσουμε την πεπατημένη Αποστολική οδό, την οποία βάδισαν οι Πατέρες μας και που μας οδηγεί στη θριαμβεύουσα Εκκλησία μας, κάνοντας απόλυτη υπακοή στον Αποστολικό λόγο, ό, τι και αν αυτό συνεπάγεται και μας κοστίσει.

Çfarë na pengon në plotësimin e urdhëresave të Zotit? Sa e vërtetë është fjala pimantike dhe shpirtore e Shën Joanit të Krostandës: “Çfarë të pengon nga përmbushja e urdhëresave të Krishtit? Trupi dhe bota! Dmth ushqimi i këndshëm dhe pija, të cilat e bëjnë zemrën dembele dhe të trashë- dhe dëshira e veshjes me stil dhe e zbukurimit ose vlerësimi dhe shpërblimi, nëse veshja dhe stolia janë të bëra nga beze shumë të bukura, me ngjyra dhe të mëndafshëta, përkujdesemi që të mos i ndotim dhe ti përdhosim ose të plurhosen dhe të lagen, ndërsa përkujdesja  jonë se si do të kënaqim Zotin me mendimet, fjalët dhe veprat zhduket, ndërsa zemra atëhere jeton për veshjet dhe zbukurimet dhe plotësisht dhunohet nga ato dhe ndalon së përkujdesuri për Zotin dhe bashkimin me Atë... Lufto kundër çdo tërheqje të botës dhe përkujdesu me të gjithë forcën tënde për shpëtimin e shpirtit tënd dhe të shpirtrave të tjerë!” Nëse duam që të jemi fëmijë të Shenjtorëve, dhe sigurisht duam dhe e synojmë, nuk kemi çtë bëjmë tjetër veçse të ecim në rrugën e shkelur Apostolike, të cilën e ndoqën Etërit tanë dhe që na çon në Kishën tonë triumfale, duke bërë bindje të plotë në fjalën Apostolike, me të gjitha sa ajo përfshin dhe me çdo kosto që ajo ka.

Τεράστιο πλήγμα για την ελληνική εκπαίδευση των Χιμαριωτών

Με την συμπλήρωση 9 ετών από την επαναλειτουργία του σχολείου Όμηρος Χιμάρας, όπου οι μαθητές διδάσκονταν την ελληνική γλώσσα σε επίπεδο δημοτικού και γυμνασίου, προέκυψε ένα πρόβλημα που δυστυχώς είχε πολύ άσχημη κατάληξη.

Η πρώτη φουρνιά των μαθητών που εντάχθηκε στην πρώτη δημοτικού το 2006, το σχολικό έτος 2014-2015 ολοκλήρωσε τις τρείς τάξεις του Γυμνάσιου. Το πρόβλημα είναι πως το εκπαιδευτήριο Όμηρος δεν διαθέτει λύκειο και παρόλο που έγιναν αρκετές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια ώστε να λυθεί το πρόβλημα, το αγκάθι πάντα ήταν το θέμα των εγκαταστάσεων αφού οι μαθητές δεν χωρούν στο κτίριο που βρίσκετε το Γυμνάσιο και το Δημοτικό. Η επικρατέστερη λύση όπως όλα έδειχναν ήταν η χρήση του παλιού σχολείου στην Παλαιά Χιμάρα, όμως οι διαδικασίες κόλλησαν στην άδεια του αλβανικού υπουργείου παιδείας που ουδέποτε ενέκρινε το σχέδιο αυτό.

Κάποιοι μιλούν και για ευθύνες του απερχόμενου αναπληρωτή συντονιστή εκπαίδευσης, καταγγέλλουν πως δεν έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για την λύση του προβλήματος και δεν ενημέρωσε εγγράφως πως με την έναρξη της νέας σχολική χρονιάς αρκετά παιδιά θα αναγκάζονταν να μεταπηδήσουν στο αλβανικό σχολείο.

Ώς αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, 25 παιδιά περίμεναν μέχρι και την τελευταία στιγμή να βρεθεί λύση στο πρόβλημα ώστε να φοιτήσουν στο Λύκειο του εκπαιδευτηρίου Όμηρος. Η λύση δεν ήρθε ποτέ με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο και ως μόνη εφικτή λύση να φαντάζει η ένταξή τους στο λύκειο του αλβανικού σχολείου.

Εννέα χρόνια πεταμένα στα σκουπίδια, κρίμα.

Ζητείται λύση επειγόντως!

- See more at: http://himara.gr/4765-terastio-pligma-gia-tin-elliniki-ekepedeysi-ton-ximarioton#sthash.bcaJMH9J.dpuf

Πηγή: www.himara.gr

Τι κρύβει η κατεδάφιση του Ναού στις Δρυμάδες!

Μήπως επέστρεψε το 1967, αναρωτήθηκαν οι κάτοικοι των Δρυμάδων, καθώς είδαν τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου κατεστραμμένη, τις εικόνες και τα εκκλησιαστικά σκεύη σκορπισμένα και σπασμένα.

Ναι, απάντησαν οι ίδιοι και όλοι οι ορθόδοξοι πιστοί σαν το άκουσαν. Ξαναγύρισε το 1967 όπου κατέστρεψαν λυσσαλέα τις εκκλησίες και κάθε θρησκευτικό οικοδόμημα. Όμως, ενώ το 1967 το κράτος (ΚΚΑ) έδωσε οδηγίες και μεταχειρίστηκε ως «μασά» τους νέους και διανοούμενους να καταστρέψουν τις εκκλησιές και τα μοναστήρια, οι ίδιοι ένιπταν τας χείρας τους και γελούσαν σαρκαστικά, αυτή τη φορά, το κράτος (ΣΚ) μεταχειρίστηκε ως «πιόνια» του το δήμαρχο Χιμάρας και τους τυφλούς άθεους κομμουνιστές υπαλλήλους, ενώ οι πιστοί υπεράσπιζαν φανατικά τον ιερό χώρο. Το γεγονός στις Δρυμάδες έδειξε μια βαθιά έλλειψη σεβασμού για τη θρησκεία και τη θρησκευτική κοινότητα. Το γεγονός, όμως, έχει βαθιές πολιτικές ρίζες. Η καταστροφή των ελληνικών πινακίδων, η εν ψυχρώ δολοφονία του Γκούμα, επειδή ομιλούσε την ελληνική μητρική του γλώσσα, η καταστροφή εκκλησιών, η μη επιστροφή των εκκλησιαστικών περιουσιών, οδηγούν στην συρρίκνωση και αφομοίωση της Ελληνικής Κοινότητας της Βορείου Ηπείρου, στον εν συνεχεία βομβαρδισμό της ελληνικότητας της Χιμάρας.

Αυτό που δεν κατάφεραν οι Ιταλοί το 1939 με τους «δασκάλους» στρατιώτες να διδάξουν την ιταλική γλώσσα και τους ιεραπόστολους να μπάσουν τον καθολικισμό στο χώρο της Βορείου Ηπείρου, το κατορθώνουν τώρα οι νέοι ιεραπόστολοι, διάμεσου της υποστήριξης των κυβερνώντων, και ιδίως του Αλβανού πρωθυπουργού.

Γιατί κατεδάφισαν τον Άγιο Αθανάσιο; Είναι ένα ερώτημα που σιγά-σιγά ξεπλέκεται το κουβάρι και βρίσκει την απάντησή του. «Στο χώρο της εκκλησίας είναι θαμμένος ο καθολικός ιεραπόστολος Nilo Katalano, υπογραμμίζει σε άρθρο του ο Shkreli σύμβουλος του πρωθυπουργού, του οποίου η αποστολή ήταν να μάθει στα παιδιά την αλβανική γλώσσα». Αυτό ισχυρίζεται, σε άλλο γραπτό, ο δόκτωρ καθηγητής Γκάτσε όπου υπογραμμίζει: «…ο Katalano το 1694 άνοιξε σχολείο στις Δρυμάδες με 80 μαθητές…» .

Τι αλβανικό σχολείο άνοιξε ο Katalano όταν το αλβανικό αλφάβητο καθορίστηκε το 1908 στο Συνέδριο του Μοναστηρίου;

Άρα, σκοπός είναι να εμπεδωθεί το γεγονός ότι στη Χιμάρα ανέκαθεν ομιλούνταν η αλβανική γλώσσα και ότι είναι αλβανική.

Άρα, η αποστολή του Katalano δεν ήταν άλλη παρά ν’ αλλάξει τη θρησκεία στις Δρυμάδες και κατ’ επέκταση σ’ όλη την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, εν τω μεταξύ, για την προπαγάνδα του, άνοιγε καθολικά σχολειά.

Άρα, πίσω από το γεγονός κρύβεται η καθολική εκκλησία, που έναντι μιας «προσφοράς» ή μιας υποστήριξης τα παίρνει όλα από την εκάστοτε αλβανική ηγεσία.

Δεν «βάπτισαν» με τον ίδιο τρόπο οι Εβραίοι την Βασιλική Εκκλησία στους Αγίους Σαράντα σε Εβραϊκή Συναγωγή, στην εποχή του πρωθυπουργού Νάνου;

Από τις δηλώσεις στον αλβανικό τύπο, ανάμεσά τους και του ιδίου του πρωθυπουργού, βγαίνει ξεκάθαρα πως η χώρα παραμένει στην εθνικο-κομμουνιστική κουλτούρα και ιδεολογία του Ε. Χότζα όπου έθρεφε τους Αλβανούς με το εθνικό καύχημα. Σήμερα η ιδεολογία αυτή αντικαταστήθηκε με την καθολική ταυτότητα γιατί έτσι, νομίζουν, η Ευρώπη θα τους παραδεχτεί πιο εύκολα.

Πρωτάκουστο το γεγονός στα 25χρονα της λεγόμενης δημοκρατίας στην Αλβανία. Όταν η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και διεκδικεί να μπει στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Οι ενέργειες αυτές πραγματοποιήθηκαν χωρίς τη γνώση της ορθόδοξης κοινότητας, χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση και χωρίς καμία νομική τεκμηρίωση.

Έντονη ήταν η διαμαρτυρία της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Η Συμφωνία μεταξύ της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Αλβανίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, εγγυάται το απαραβίαστο των χώρων λατρείας και την προστασία τους από το κράτος.

Η οργάνωση της Ομόνοιας, διαμέσου δελτίου τύπου, κάνει λόγο για παράνομη και αδικαιολόγητη επέμβαση της αστυνομίας που προσβάλλει την ιστορία του τόπου.

Με σκληρή γλώσσα ήταν και η διαμαρτυρία τόσο του ΥΠΕΞ Ελλάδος: «Η καταστροφή ιερών τόπων και αντικειμένων λατρείας ελάμβανε χώρα, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής από τους τζιχαντιστές. Σήμερα, είδαμε αυτό να γίνεται πράξη και στη γειτονική χώρα, την Αλβανία..».

Ο ακριτικός Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Ανδρέας, χαρακτηρίζει τον Ράμα έναν θλιβερό ιερόσυλο που δε φοβάται Θεό και δεν ντρέπεται τους ανθρώπους. Μετά απ’ αυτή την αδικαιολόγητη πράξη βίας έναντι ενός τέτοιου ιδρύματος, όπως είναι η εκκλησία, κάθε πολίτης σ’ αυτή τη χώρα νιώθει ανασφάλεια μπροστά στην αλαζονεία και την ανευθυνότητα των κυβερνώντων του.

Εντούτοις, ένα πλατύ χαμόγελο καλύπτει το πρόσωπο του Αλβανού Πρωθυπουργού, ο οποίος σε τελευταία του συνέντευξη χαρακτηρίζει την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου αχούρι και πως νιώθει ντροπή που ασχολούνται με αυτό. Θ’ αναγερθεί νέο θρησκευτικό ίδρυμα, τονίζει τελικά αυτός, μετά από τόσες πιέσεις.

Το ερώτημα ξανά είναι: Τι ίδρυμα θα είναι αυτό: Ορθόδοξο ή καθολικό;

Βαγγέλης Παπαχρήστος
δημοσιογράφος και συγγραφέας, ήταν ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ελληνικής οργάνωσης «Ομόνοια», ενώ υπήρξε ένα από τα πέντε στελέχη της που φυλακίστηκαν το 1994 από το καθεστώς Μπερίσα εξαιτίας της πατριωτικής του δράσης για την δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.

Εγγραφή στην λίστα ενημερώσεων του himara.gr

- See more at: http://himara.gr/4762-ti-kryvei-i-katedafisi-tou-naou-stis-drymades#sthash.eg3KMKmO.dpuf

Πηγή: www.himara.gr

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.

Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.

Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.

Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".

Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.

Κυρ. προ της Υψώσεως. Η σταυρική θυσία του Χριστού. (13-9-2015)

Φωτογραφίες: «Πλημμύρισε» από... βλάχους το Σύνταγμα

Περίπου 1.000 χορευτές παραδοσιακών χορών απ' όλη τη χώρα επέλεξαν την Αθήνα, για το ετήσιο ραντεβού τους...

Πανελλήνιο αντάμωμα στο Ζάππειο έχουν 1.000 χορευτές απ' όλη τη χώρα, που επιλέγουν κάθε χρόνο και μια διαφορετική πόλη για να το...γιορτάσουν.

Τουρίστες και απλοί περαστικοί, που τους συνάντησαν, στην πλατεία Συντάγματος, δεν σταμάτησαν να τραβάνε φωτογραφίες και να τους ζητούν να ποζάρουν για μια «selfie», εντυπωσιασμενοι από το θέαμα και τα 1.000 άτομα, που γέμισαν την πλατεία...