Η εξαγορά και η ενοχοποίηση των πολιτικών εκπροσώπων της Ελληνικής Μειονότητας και η απειλούμενη εθνική της ταυτότητα - Kapja e përfaqësuesve politikë të minoritetit grek dhe identiteti i tij etnik i rrezikuar

Postuar në 08 Maj, 2016 Panajot Barka Para do kohësh drejtuesi i opozitës sllavomaqedonase akuzoi nominalisht, politikanë të rendësishëm shqiptarë në ish - Republikën Jugosllave të Maqenonisë për bashkëpunim me struktura shtetërore sekrete dhe publike të shtetit fqinj për interesa personale, politike dhe ekonomike. Kjo akuzë nxiti analizën për një kapje të ngjashme ndër vite të përfaqësuesve politikë të minoritetit etnik grek në Shqipëri, por në dëm të interesave të këtij minoriteti. Për vërtetimin e kapjes së përfaqësuesve të minoritetit nuk do të sjellim të  njëjtat mjete (përgjime), por një qasje tjetër. Do të ballafaqojmë nga njëra anë realitetin diskriminues shumëplanësh të minoritetit etnik grek, zhbërjen e tij demografike dhe ekonomike, edhe në zonat me popullsi kompakte, fragmentarizimin dhe përjashtimin i këtij minoriteti nga vemendja politike, ekonomike e shtetit dhe e organizmave ndërkombëtare. Nga ana tjetër qëndron, mbijetesa politike e përfaqësuesve politikë të minoritetit etnik grek, jo me votat e tij, por si “dëshirë” e strukturave politike shqiptare, shtimi pa fre i pasurisë së tyre dhe sfumimi në progresion gjeometrik i përpjekjeve të tyre për mbrojtjen e të drejtave të minoritetit. Ky realitet përbën treguesin më kokëfortë të kapjes së tyre.  Shembujt në vijim nuk janë thjeshtë vërtetues të kësaj kapjeje, i përmasave dhe kohëzgjatjes së saj, por edhe të arsyeve dhe synimeve pse ajo ndodh.  Një grup të rinjsh nga minoriteti, zotërojnë dokumente që vërtetojnë se vetëm në zonat me popullsi kompakte minoritare në rrethet Sarandë e Delvinë janë tjetërsuar me dokumente të falsifikuara, me vendime gjyqësore të manipuluara dhe në shkelje të ligjit, apo me vendime të ngjashme të strukturave të tjera të shtetit, 220 mijë dynimë tokë në përkatësi të këtij komuniteti. Me këtë mekanizëm këto sipërfaqe iu kthyen gjasme ish- pronarëve pa asnjë lloj lidhjeje me minoritetin grek. (Për 120 mijë dynym posedohen dosjet konkrete të shkeljeve dhe abuzimeve ligjore dhe për 100 mijë të tjera procesi është në vijim). Në aspektin social, politik e historik fenomeni duhet konsideruar si neootomanizim i këtyre krahinave minoritare greke. Kjo pasi dokumentat, të falsifikuara ose jo, ku mbështetet tjetërsimi i pronësisë, e kanë origjinën në Perandorinë Otomane. Bëhet fjalë për pretendime që zënë fill të paktën që pas shekullit të 16të, atëherë kur pushteti islamik i Perandorisë u rrëmbente me dhunë tokën të krishterëve që nuk pranonin të ndërronin fenë, për të shpërblyer ata që myslimanizoheshin dhe viheshin në shërbim të perandorisë. Neootomanizimi po ndodh pa zhurmë dhe me një tolerim civil dhe institucional në të gjithë Shqipërinë, por në rastin e minoritetit grek fenomeni lidhet esencialisht me ruajtjen e identitetit etnik të tij. Aq më keq kur faktet vërtetojnë se nuk kemi të bëjmë me “trashëgimtarë” të drejtpërdrejtë të ardhur nga shekujt (gjë që s’mund të ndodhë), por me individë që zotërojnë sot pushtet politik, ose kanë suport politik për të abuzuar dhe shkelur ligjin. Nga ana tjetër evidentohet fakti drithërues se këtë proces tjetërsues pronash të minoritetit e toleroi dhe e favorizoi që më 1998-99 kryetari i tanishëm i PBDNj-së, atëherë i OMONOIA-s, Vangjel Dule dhe ata që e pasuan, si V. Bollano e deri më sot. Dule sabotoi atëherë protestën masive dhe politike të komunitetit të minoritetit etnik grek kundër këtij fenomeni e që ishte në fillimet e veta. Protesta kërkonte në thelb ndalimin e procesit të neootomanizimit të këtij minoriteti por edhe të të gjithë vendit. Në aspektin juridik dihet se asnjë titull pronësie e kësaj kategorie nuk mund të fitohet pa miratimin e përfaqësuesve të pushtetit vendor. Drejtuesit e pushtetit vendor në zonat e minoritetetit, përgjithësisht përfaqësues të PBDNj-së dhe OMONIA-s, jo vetëm që nuk bën rezistencë, jo vetëm që hodhën firmat e tyre aprovuese për këto tjetërsime, por ka raste që dolën edhe dëshimitarë të rremë në favor të këtyre grabitqarëve. Po ashtu, për aq kohë sa ishin drejtues lokal këta përfaqësues, askush nga gjasme ish - pronarët nuk pretendonte njohjen faktike “të pronës”. Sapo ata u larguan nga drejtimi i pushtetit vendor, “ish -pronarët” nxituan për të vënë hunjtë “e pronës” së tyre.  Madje, në Livadhja, në Kulluricë, në Kostar, në Radat e gjetkë po bëhen të dhunshëm. U kërkojnë minoritarëve të largohen dhe nga shtëpitë e tyre, pasi, sipas pretendimeve të tyre, i kanë ndërtuar në “pronën” e tyre. Në Kostar të Delvinës disa individë, me tolerimin e drejtuesve vendorë të minoritetit dhe organeve shtetërore, rrethuan me dhunë 120 hektarë tokë pronë të fshatit. Tani kërcënojnë banorët e tij se do t’i përdhunojnë nëse nuk heqin dorë nga kërkesa për zbatimin e ligjit. Në Radat këta tipa pronaresh u kërkojnë vendasve minoritarë gratë në këmbim të lejes për të kullotur bagëtitë në tokat që me ligj janë të tyre. Për kapjen e përfaqësueve të minoritetit flet edhe fakti që për mëse 20 vjet PBDNj, është pjesëmarrëse në qeveritë alternative të vendit, por nuk ka bërë asnjë përpjekje për ndalimin e këtyre shkeljeve të drejtash kapitale të minoritetit grek. Nga ana tjetër drejtuesit e pushtetit vendor të minoritetit, bashkëfajtorë për këtë situatë, elaborohen nga udhëheqja e kësaj partie. Po ashtu, udhëheqja e re e OMONIA-s është produkt i mbështetjes nga të gjithë këta drejtues në komunat e bashkitë e minoritetit. Fakti që edhe ajo nuk denoncon asnjë nga këto vendime abuzive të organeve shtetërore ndaj qindra mijë dynim tokash të grabitura minoritetit dhe asnjë nga këta drejtues e kompromonton keqas edhe atë. Në periudhën që Shqipëria ratifikonte konvendën kuadër të KiE për mbrojtjen e minoriteteve, (1999-2001), e cila i jep një rëndësi të madhe njësive territotriale me popullsi kompakte minoritare, OMONIA dhe PBDNj, dolën me vendimin e heqjes dorë nga zonat me popullsi kompakte minoritare greke. E bënë këtë në emër gjasme të realitetit të ri të mbrojtjes individuale të të drejtave të njeriut dhe jo si komunitet. (E kundërta duhej të ndodhte.) Argumenti tjetër i liderit politik të minoritetit për këtë vendim, lidhet me krijimin e një klime të favorshme për të drejtat e himarjotëve që pranonin kombësinë greke. Por çfarë ndodhi realisht?! Ky vendim i hapi rrugën e regjistrimit në zonat me popullsi homogjene minoritare greke gati një mijë familjeve me kombësi shqiptare. Këto regjistrime u kryen me ndërgjegje nga drejtuesit lokalë të minoritetit etnik grek, gjë që në kushtet e emigrimit masiv të minoritarëve, përbën një tjetërsim të frikshëm demografik në këto zona. Aliko, Vrioni, Çuka, Finiqi, Mesopotami, Livadhja dhe vendbanime të tjera ndryshuan totalisht strukturën demografike. Përpos kësaj, fenomeni u shoqërua me dhënien e lejeve për blerje tokash dhe investime nga firma e kompani me pronarë shqiptarë. (Fenomeni është me intensiv në pjesët më jetike të kompaktësisë së minoritetit!!) Po ashtu, në këto zona, por më shumë në Himarë u zbatua një mekanizëm i ri tjetërsimi të pronës. U projektuan vendime për kthim pronash që favorizonin gjasëm minoritarët grekë. Në fakt këto prona (toka) u jepeshin minoritarëve grekë me kusht që ato t’u shiteshin më vonë (me çmim të paracaktuar) personave konkretë me kombësi shqiptare dhe shumë afër politikaneve të lartë. Skema zbatohej në dijeninë dhe me vullnetin e përfaqësuesve të minoritetit. Në denoncimin e kryeministrit Rama se janë tjetërsuar mbi 50 mijë hektarë tokë në zonën e Bregdetit nga qeveria e Sali Berishës, përmbahet edhe kjo skemë. Të njëjtit qëllim i shërbeu prishja selektive (sipas përkatësisë etnike dhe politike) të objekteve pa leje në zonën e Himarës. Por asnjë reagim serioz nuk erdhi  nga drejtuesit politikë minoritarë grek, ashtu siç po ndodh tani me shpronësimin në kundërshtim me ligjin në Dhermi të mbi 120 banorëve të atjeshëm. Politikanët minoritarë grekë nuk reagojnë as ndaj situatës energjitike në zonat e minoritetit. Minoritarët grekë janë paguesit më të rregullt të energjisë, por kanë sistemin më të keq të mundshëm furnizimi me energji elektrike në vend. (Zhyten në errësirë veçanërisht në ditë festash). Nuk reagojnë as për faktin se bizneset në minoritetin grek punojnë në kushtet e konkurencës së pandershme, pasi atyre u kërkohet korrektesi farmacie ndaj detyrimeve në shtet, ndërkohë që biznese të ngjashme në zona të tjera nuk paguajnë pothuaj fare detyrime ndaj shtetit. As për faktin  se minoritarët janë objekt i të gjitha llojeve të gjobave pasi vetëm ata mund t’i paguajnë. Buxheti i shtetit parashikon kuota diskriminuese për bashkitë e minoritetit dhe asete zero për mbarëvajtjen ekonomike të tyre etj. Dhe prap nuk ka asnjë reagim politik nga përfaqësuesit e këtij minoriteti. Pra, kapja e përfaqësuesve politikë të minoritetit etnik grek nga struktura të ndryshme shtetërore, apo dhe strukturave të tjera që shkelin ligjin, është evidente. Në minoritet qarkullon shprehja domëthenëse se dëmi që i shkaktuan atij përfaqësuesit e vet politikë në aspektin e identitetit etnik ia kalon shumë dhe dashakeqit e nacionalistit më të flaktë. Në këtë pikë lind edhe një pyetje tjetër esenciale (në fakt retorike). Përse këto struktura shteti mbajnë këtë qëndrim ndaj minoritetit etnik grek? Përse kërkojnë, qoftë edhe me bashkëpunimin me përfaqësuesit e tij politikë, apo nëpërmjet tyre, ta dobësojnë, ta diskriminojnë, ta margjinalizojnë, apo ta zhbëjnë atë? http://www.newsbomb.al/ http://www.gazetatema.net/

Άρθρο της ε/φ ΤΕΜΑ με τίτλο: «Η εξαγορά και η ενοχοποίηση των πολιτικών εκπροσώπων της Ελληνικής Μειονότητας και η απειλούμενη εθνική της ταυτότητα » Παραθέτουμε στη συνέχεια, σε ακριβή μετάφραση, άρθρο με τον προαναφερόμενο τίτλο, γραμμένο από τον πρώην βουλευτή ΟΜΟΝΟΙΑΣ και νυν Επικεφαλής του Τμήματος Εκλληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου, Παναγιώτη Μπάρκα, το οποίο δημοσιεύτηκε στη σημερινή ε/φ ΤΕΜΑ. Αναρτήθηκε επίσης στα ηλεκτρονικά site newsbomb.al και gazetatema.net οι σχετικοί σύνδεσμοι των οποίων είναι: http://www.newsbomb.al/ http://www.gazetatema.net/ Στη συνέχεια το άρθρο: Η εξαγορά και ενοχοποίηση των εκπροσώπων της ελληνικής μειονότητας και η απειλούμενη εθνική της ταυτότητα Του Παναγιώτη Μπάρκα Πρόσφατα ο ηγέτης της σλαβομακεδονικής αντιπολίτευσης κατηγόρησε δημόσια (νόμιμα) σημαίνοντες αλβανούς πολιτικούς στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για συνεργασία με μυστικές και δημόσιες κρατικές δομές της γείτονος χώρας για ιδία πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Η κατηγορία αυτή αποτέλεσε το έναυσμα για την ανάλυση παρόμοιας χειραγώγησης διαχρονικά πολιτικών εκπροσώπων της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, αλλά εις βάρος των συμφερόντων της ιδίας μειονότητας. Για την επιβεβαίωση της εξαγοράς και ενοχοποίησης των ιθυνόντων της μειονότητας δε θα χρησιμοποιήσουμε τα ίδια μέσα (τηλ. υποκλοπές), αλλά διαφορετική προσέγγιση. Θα αντιπαραθέσουμε αφενός μεν την πραγματικότητα πολλαπλών διακρίσεων εις βάρος της εθνικής ελληνικής μειονότητας, τη δημογραφική αλλοίωσή της, τον οικονομικό αφανισμό ακόμα και στις περιοχές με συμπαγή πληθυσμό, τον περιορισμό και αποκλεισμό της εν λόγω μειονότητας από το πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον του κράτους και των διεθνών οργανισμών. Αφετέρου δε, τίθεται το θέμα της πολιτικής επιβίωσης των πολιτικών εκπροσώπων της εθνικής ελληνικής μειονότητας, όχι με τις δικές της ψήφους, αλλά ως «επιθυμία» των αλβανικών πολιτικών δομών, της ξέφρενης αύξησης των περιουσιακών τους στοιχείων, την καθήλωση με γεωμετρική πρόοδο των προσπαθειών τους για την προστασία των δικαιωμάτων της μειονότητας. Το γεγονός αυτό αποτελεί το πιο αδιάσειστο στοιχείο της εξαγοράς και της ενοχοποίησης αυτών των πολιτικών εκπροσώπων. Τα παραδείγματα που ακολουθούν δεν αποδεικνύουν απλά την εν λόγω εξαγορά και χειραγώγηση, τις διαστάσεις και τη διάρκειά της, αλλά αποδεικνύουν και τους λόγους και τη σκοπιμότητά τους. Ομάδα νέων της μειονότητας κατέχει έγγραφα που αποδεικνύουν ότι μόνο σε περιοχές με συμπαγή μειονοτικό πληθυσμό στους νομούς Αγίων Σαράντα και Δελβίνου με πλαστά έγγραφα, με στημένες δικαστικές αποφάσεις κατά παράβαση του νόμου, είτε με παρεμφερείς αποφάσεις άλλων κρατικών δομών, έχει αλλάξει η κυριότητα  σε 220 χιλιάδες στρέμματα γης της εν λόγω κοινότητας. Με τους μηχανισμούς αυτούς οι παραπάνω εκτάσεις επέστρεψαν στους δήθεν πρώην ιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν έχουν καμιά σχέση με την ελληνική μειονότητα. (Για τις 120 χιλιάδες στρέμματα υπάρχουν οι συγκεκριμένοι φάκελοι με τις νομικές παραβιάσεις και καταχρήσεις, ενώ για τις υπόλοιπες 100 χιλιάδες η διαδικασία συνεχίζεται.) Κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά το φαινόμενο αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως νεοοθωμανοποίηση  του χώρου της ελληνικής μειονότητας, επειδή τα έγγραφα, πλαστά ή μη, βάσει των οποίων γίνεται η αλλαγή κυριότητας των περιουσιών ανάγονται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γίνεται λόγος για διεκδικήσεις που ανάγονται τουλάχιστον μετά τον 16ο  αιώνα, τότε που το ισλαμικό καθεστώς της αυτοκρατορίας υφάρπαζε δια της βίας τη γη των χριστιανών που δεν αλλαξοπιστούσαν για να ανταμείψει όσους εξισλαμιζόταν και ετίθεντο στην υπηρεσία της αυτοκρατορίας. Ο νεοοθωμανισμός εξελίσσεται αθόρυβα, με κοινωνική και θεσμική ανοχή σε ολόκληρη την Αλβανία, πλην όμως στην περίπτωση της ελληνικής μειονότητας το φαινόμενο σχετίζεται ουσιαστικά με τη διατήρηση της εθνικής της ταυτότητας. Τόσο το χειρότερο που τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι δε γίνεται λόγος για άμεσους «κληρονόμους» ανά τους αιώνες (αδύνατο να συμβεί), αλλά για άτομα που σήμερα κατέχουν πολιτική εξουσία ή πολιτικό μέσο για κατάχρηση και παράβαση του νόμου. Αφετέρου, διαπιστώνεται το συγκλονιστικό γεγονός πως το εν λόγω φαινόμενο παράνομης ιδιοποίησης περιουσιών της μειονότητας το ανέχτηκε και το ενθάρρυνε την περίοδο 1998-1999 ο νύν Πρόεδρος του ΚΕΑΔ και τότε Πρόεδρος της Ομόνοιας Βαγγέλης Ντούλες και οι διάδοχοί του όπως ο Β. Μπολάνος, φαινόμενο που συνεχίζεται έως και σήμερα. Ο Ντούλες υπονόμευσε τότε τη μαζική πολιτική διαμαρτυρία της εθνικής ελληνικής μειονότητας κατά του φαινομένου αυτού που πρωτοεμφανιζόταν. Η διαμαρτυρία απαιτούσε ουσιαστικά την αποτροπή της διαδικασίας νεοοθωμανοποίησης της εν λόγω μειονότητας, αλλά και ολόκληρης της χώρας. Νομικά κανένας τίτλος ιδιοκτησίας αυτής της κατηγορίας δεν δύναται να νομιμοποιηθεί χωρίς την έγκριση των ιθυνόνόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι ιθύνοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης στις μειονοτικές περιοχές, ως επί το πλείστον εκπρόσωποι του ΚΕΑΔ και της Ομόνοιας, όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν, όχι μόνο υπέγραψαν για τις ιδιοποιήσεις αυτές, αλλά σε ορισμένες υποθέσεις έγιναν ψευτομάρτυρες υπέρ των αρπακτικών αυτών. Επίσης, για όσο διάστημα οι εν λόγω τοπικοί άρχοντες ασκούσαν ακόμα τα καθήκοντά τους, ουδείς εκ των δήθεν πρώην ιδιοκτητών δεν διεκδικούσε την πραγματική αναγνώριση της «περιουσίας». Αμέσως μετά τη λήξη της θητείας τους στην τοπική αυτοδιοίκηση, «οι πρώην ιδιοκτήτες» έσπευδαν να τοποθετήσουν πασσάλους στην «περιουσία» τους. Εξάλλου στη Λιβαδειά, στην Κουλουρίτσα, στο Κώσταρι, στο Ραντάτι και αλλού, γίνονται βίαιοι. Ζητούν από τους μειονοτικούς να εγκαταλείψουν και τα σπίτια τους, επειδή, κατά τους ισχυρισμούς τους, τα έχουν κτίσει στις «περιουσίες» τους. Στο Κώσταρι του Δελβίνου ορισμένα άτομα με την ανοχή των ηγετών της τοπικής αυτοδιοίκησης της μειονότητας και των κρατικών οργάνων, περιέφραξαν δια της βίας περισσότερα από 120 εκτάρια γη ιδιοκτησία της κοινότητας. Σήμερα απειλούν τους κατοίκους της κοινότητας με ποταπούς εκβιασμούς για να παραιτηθούν από το αίτημά τους για την αποκατάσταση του νόμου. Στο χωριό Ραντάτι Αργυροκάστρου, αυτοί οι τραμπούκοι-ιδιοκτήτες, ζητούν από τους ντόπιους Έλληνες Μειονοτικούς να τους δώσουν τις γυναίκες τους, με αντάλλαγμα την άδεια να βοσκήσουν τα ζώα τους στα εδάφη τα οποία με νόμο είναι των Ελλήνων. Για την εξαγορά και ενοχοποίηση των εκπροσώπων της μειονότητας μαρτυρεί και το γεγονός όπου πλέον των 20 ετών το ΚΕΑΔ συμμετέχει εναλλάξ στις κυβερνήσεις της χώρας, πλην όμως δεν προέβη σε καμιά ενέργεια για την αποτροπή των εν λόγω παράφορων παραβιάσεων εις βάρος της ελληνικής μειονότητας. Εξάλλου οι τοπικοί άρχοντες της μειονότητας, συναυτουργοί στη δημιουργηθείσα κατάσταση, θωπεύονται από την ηγεσία του κόμματος αυτού. Επίσης, η νέα ηγεσία της Ομόνοιας είναι προϊόν στήριξης των ιθυνόντων των επαρχιών και των δήμων της μειονότητας. Το γεγονός που και εκείνη δεν καταγγέλλει καμιά από τις κατασκευασμένες αποφάσεις των κρατικών οργάνων που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης μειονοτικών παράνομα ιδιοποιημένης, αλλά και κανέναν εκ των ηγετών αυτών, ενοχοποιεί επικίνδυνα και την Ομόνοια. Την περίοδο που η Αλβανία επικύρωνε τη Σύμβαση Πλαίσιο της ΣΕ για την Προστασία των Μειονοτήτων (1999-2001) η οποία παρέχει ιδιαίτερο βάρος στις περιοχές με συμπαγή μειονοτικό πληθυσμό, η Ομόνοια και το ΚΕΑΔ, αποφάσισαν να παραιτηθούν από τις περιοχές με συμπαγή ελληνικό μειονοτικό πληθυσμό. Προέβησαν στην ενέργεια αυτή με πρόσχημα τη δήθεν νέα κατάσταση ατομικής προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και όχι συλλογικά. (Το αντίθετο έπρεπε να συμβεί.) Ένα δεύτερο επιχείρημα του πολιτικού ηγέτη της μειονότητας για την απόφαση αυτή σχετίζεται με τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τα δικαιώματα των Χιμαραίων που αποδεχόταν την ελληνική εθνικότητα. Όμως, τι συνέβη στην πράξη; Η απόφαση αυτή άνοιξε το δρόμο πολιτογράφησης στις περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό περίπου χιλίων οικογενειών αλβανικής εθνικότητας. Οι πολιτογραφήσεις αυτές έγιναν συνειδητά από τους τοπικούς άρχοντες της εθνικής ελληνικής μειονότητας, γεγονός που, δεδομένου του φαινομένου μαζικής μετανάστευσης των μειονοτικών, αποτελεί επικίνδυνη δημογραφική αλλοίωση στις περιοχές αυτές. To Αλύκο, το Βρυώνι, η Τσούκα, η Φοινίκη, το Μεσοπόταμο, η Λιβαδειά και άλλες κοινότητες έχουν αλλάξει εξ ολοκλήρου τη δημογραφική τους σύνθεση. Συν τοις άλλοις το φαινόμενο αυτό συνοδεύτηκε με την παροχή αδειών αγοράς γης και επενδύσεων σε αλβανούς επιχειρηματίες. (Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις πιο ζωτικές και συμπαγείς περιοχές της μειονότητας.) Επίσης, στις περιοχές αυτές, και προπάντων στη Χιμάρα, εφαρμόστηκε νέος μηχανισμός αλλοίωσης της κυριότητας των περιουσιών. Κατασκευάστηκαν αποφάσεις επιστροφής περιουσιών οι οποίες δήθεν ωφελούσαν τους Έλληνες μειονοτικούς. Στην πραγματικότητα οι περιουσίες (εκτάσεις γης) δίδονταν τυπικά σε Έλληνες μειονοτικούς υπό την προϋπόθεση στη συνέχεια να πωλούνταν (έναντι προκαθορισμένης τιμής) σε συγκεκριμένα άτομα αλβανικής εθνικότητας στενά συνδεδεμένα με ανώτερους πολιτικούς. Το σχήμα εφαρμοζόταν εν γνώσει και με τη βούληση των εκπροσώπων της μειονότητας. Στην καταγγελία του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα στην οποία αναφέρεται ότι έχουν ιδιοποιηθεί παρανόμως 50 χιλιάδες εκτάρια γη στην περιοχή του Μπρεγκντέτ (παραλίας Ιονίου, Χιμάρας-Αγίων Σαράντα) από την Κυβέρνηση Μπερίσα, αναφέρεται και στο μηχανισμό αυτό. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε και η επιλεκτική κατεδάφιση (βάσει εθνικής και πολιτικής ταυτότητας) αυθαιρέτων στην περιοχή της Χιμάρας. Και όμως ουδεμία σοβαρή αντίδραση υπήρξε από την πολιτική ηγεσία της ελληνικής μειονότητας, όπως συμβαίνει και σήμερα με την απαλλοτρίωση κατά παράβαση του νόμου στους Δρυμάδες εις βάρος 120 κατοίκων. Οι πολιτικοί της ελληνικής μειονότητας δεν αντιδρούν ούτε για την ενεργειακή κατάσταση στις περιοχές της μειονότητας. Οι Έλληνες μειονοτικοί είναι οι πιο συνεπείς πληρωτές ηλεκτρικής ενέργειας, και όμως έχουν το χειρότερο δυνατό δίκτυο παροχής ηλεκτροδότησης στη χώρα. (Βυθίζονται στο σκοτάδι ειδικά κατά τη διάρκεια εορτών.) Δεν αντιδρούν ούτε για το γεγονός όπου οι μειονοτικοί επιχειρηματίες λειτουργούν σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, επειδή απ΄ εκείνους απαιτείται απόλυτη συνέπεια έναντι των υποχρεώσεων προς το  δημόσιο, ενώ επιχειρηματίες του ίδιου κλάδου σε άλλες περιοχές σχεδόν δεν καταβάλλουν τις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο. Δεν αντιδρούν ούτε κατά του φαινομένου όπου οι μειονοτικοί αποτελούν συχνά αντικείμενο επιβολής πάσης φύσεως προστίμων, επειδή μόνο εκείνοι τα καταβάλλουν. Ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει πενιχρά κονδύλια για τους δήμους της μειονότητας και μηδενικές επιδοτήσεις για την οικονομική τους ευρωστία. Και όμως ξανά δεν υπάρχει καμιά πολιτική αντίδραση από τους εκπροσώπους της εν λόγω μειονότητας. Λοιπόν, η εξαγορά και ενοχοποίηση των εκπροσώπων της εθνικής ελληνικής μειονότητας από διάφορες κρατικές δομές ή άλλες δομές που παραβιάζουν το νόμο είναι υπαρκτή. Στη μειονότητα ψιθυρίζεται με νόημα πως η ζημιά που προκάλεσαν στη μειονότητα οι πολιτικοί της εκπρόσωποι όσον αφορά την εθνική ταυτότητα ξεπερνάει κατά πολύ και τους πολέμιους αυτής αλλά και τους ένθερμους Αλβανούς εθνικιστές. Στο σημείο αυτό τίθενται και κάποια άλλα ουσιώδη ερωτήματα (ρητορικά). Γιατί οι συγκεκριμένες κρατικές δομές τηρούν τη στάση αυτή έναντι της ελληνικής εθνικής μειονότητας; Γιατί ζητούν, έστω και σε συνεργασία με τους πολιτικούς της εκπροσώπους, ή μέσω αυτών, να την εξασθενίσουν, να τη διαβάλλουν, να την περιθωριοποιήσουν ή να την αλλοιώσουν;

Ο ήρωας του βορειοηπειρωτικού αγώνα Καπετάν Σούλιος απ' την Κορυτσά- Heroi Kapedan Sulio, nga Çifligu i Korçës !

Ένας από τους σπουδαιότερους και ηρωικότερους αγωνιστές του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, που απέβλεπε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ενσωμάτωσή της στην Μητέρα Ελλάδα, ήταν ο Καπετάν Σούλιος, κατά κόσμον Γεώργιος Βασιλείου. Γέννα και θρέμμα της Βορείου Ηπείρου (γεννήθηκε στο Τσιφλίκι Κορυτσάς) ο Καπετάν Σούλιος, ίδρυσε, τότε, δικό του αρματωλίκι και ανταρτικό σώμα στην περιοχή Βιγλίστης - Κορυτσάς - Μοσχοπόλεως και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της πατρώας γης, αναδειχθείς σε ήρωα του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος αλλά και του Μακεδονικού. Μάλιστα φέρεται ότι πλησίον του Σκλήθρου Φλωρίνης, εξόντωσε σε συμπλοκή ολόκληρη βουλγαρική συμμορία. Ο Καπετάν Σούλιος μετείχε σε όλες τις εξεγέρσεις του Βορειοηπειρωτικού λαού, ιδίως δε σε εκείνη του 1914, οπότε η Βόρειος Ήπειρος ανεκηρύχθη Αυτόνομη. Το 1912, ο Κορυτσαίος καπετάνιος, βοήθησε για την απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον Ελληνικό Στρατό. Οι αγώνες του, όμως, και οι θυσίες των παλικαριών του, απέβησαν, δυστυχώς, άκαρπες και το όνειρό του να δει την Πατρίδα του ελεύθερη, κάτω από τα φτερά της Ελλάδος, έμεινε ανεκπλήρωτο, αφού η μαρτυρική και σήμερα Βόρειος Ήπειρος, εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την εξουσία άλλου κράτους. Έτσι αναγκάστηκε, απογοητευμένος, να αποσυρθεί και να εγκατασταθεί στον Παπαγιάννη Φλωρίνης, όπου και πέθανε το 1927. Η Ελληνική πολιτεία, όμως, δεν τον ξέχασε. Ανεγνώρισε τους αγώνες του και την προσφορά του για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και τον τίμησε δεόντως, με την φιλοτέχνηση και τοποθέτηση της προτομής του στην Φλώρινα και μάλιστα στην λεωφόρο Νίκης - νυν Κω/νου Καραμανλή, που οδηγεί προς την Κορυτσά. Την δαπάνη για την προτομή την χορήγησε ο μεγάλος Κορυτσαίος εθνικός ευεργέτης Μ. Μπάγκας. Πηγή: http://www.himara.gr

Një prej luftëtarëvemë heroikë dhe më të njohur të Luftës për Autonominë e V. Epirit, që donte ta instalonte tek trupi i Mëmës Greqi, ishte Kapetan Sulio, ose siç njihej nga njerëzit e tjerë, Gjeorgjio Vasiliou. I lindur dhe i rritur në Epirin e Veriut ( u lind në Çifligun e Korçës) Kapetan Sulio, themeloi, atëhere një çetë dhe trupë të tijën në zonën e Bilishtit- Korçës – Voskopojës dhe luftoi për çlirimin e atdheut të tij , duke u bërë një prej heronjëve të Luftës për Autonomi por dhe të betejës për të mbrojtur çështjen e Maqedonisë. Bile thuhet se pranë Sklithrës së Follorinës, eliminoi të gjithë anëtarët e një prej çetave bullgare. Kapetan Sulio merrte pjesë në të gjitha kryengritjet e popullit të Vorioepirit, në veçanti gjatë asaj të 1914, kur dhe Epiri i Veriut, u shpall i autonom. Më 1912, kapedani Korçar, ndihmoi ,për çlirimin e Korçës, ushtrinë Helene. Por këto beteja të tij, dhe sakrficat e trimave u shuan dhe fatkeqësisht nuk dhanë fruta , dhe ëndërra e tij që të shikonte atdheun e tij të varfër, nën krahët e Greqisë,  mbeti e paplotësuar, pasi Epiri i Veriut vazhdon të martirizohet deri më sot nën pushtetin e një shteti tjetër. Kështu u detyrua, i zhgënjyer, që të tërhiqej dhe të vendosej në Papajani të Follorinës ku dhe vdiq më 1927. Por, shteti Grek nuk e harroi. I njohu  betejat e tij  dhe ato sa ofroi  për çlirimin e Epirit të Veriut dhe e nderoi ashtu siç duhej me një krijimiin artisitik të bustit të tij në Follorinë dhe bile në rrugën kryesore të saj Bulevardi i Nikis- (fitores)  që shkon dhe drejt Korçës. Peshën ekonomike për këtë statujë e mbajti bamirësi i madh i kombit Grek me origjinë nga Korçë, M Banga (Mpangka).

Δράσεις κατά της αναζωπύρωσης του αλβανικού ανθελληνισμού

Όλοι θυμόμαστε την ανθελληνική στροφή της κυβέρνησης Έντι Ράμα που επισφραγίστηκε το 2014 με την ποινική δίωξη κατά του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Αλβανίας αλλά και ολόκληρης της διαπραγματευτικής ομάδας που συμφώνησε στον προσδιορισμό ΑΟΖ με την Ελλάδα το 2009, με στόχο την ακύρωση της συγκεκριμένης διευθέτησης. Αυτό δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζει κανέναν σε μία χώρα με σοβαρότατο πρόβλημα εφαρμογής του Κράτους Δικαίου και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όπως άλλωστε αναγνωρίζει και η κατά τα άλλα φίλα προσκείμενη προς τα Τίρανα «Έκθεση του 2015 για την Αλβανία» που υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Απρίλιο.

Η τροπή που έχει λάβει ο ανθελληνισμός της αλβανικής κυβέρνησης όμως δεν σταματάει εκεί. Απεναντίας, βρίσκει συνεχώς αφορμές να εκδηλωθεί το τελευταίο διάστημα, προς ικανοποίηση των εθνικιστικών αλλά και των ισλαμιστικών στοιχείων που φαίνεται να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή των Τιράνων. Όλοι θυμόμαστε πέρυσι το καλοκαίρι την αίσθηση που είχε προκαλέσει η κατεδάφιση -νύχτα- του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμμάδες του Δήμου Χειμάρρας με απόφαση των αλβανικών αρχών. Τώρα έρχεται και νέα απόφαση σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής: η κυβέρνηση της Αλβανίας ακυρώνει τίτλους ιδιοκτησίας για τη γη που κατέχουν 123 Ελληνικές οικογένειες. Η προκλητική αυτή απόφαση κάνει λόγο για δήθεν παρατυπίες στους τίτλους αυτούς και ζητάει από τον Δήμο Χειμάρρας την ακύρωσή τους. Οι τίτλοι αυτοί είχαν εκδοθεί το 1994 με βάση τον νόμο 7501 και περιελάμβαναν αγροτεμάχια με έκταση από 100 τ.μ. έως 10.000 τ.μ.. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς το μέγεθος της έκτασης γης που έρχεται το αλβανικό κράτος να υφαρπάξει παράνομα από τους Έλληνες κατοίκους των Δρυμμάδων και την κλιμάκωση του ανθελληνισμού που δρομολογείται στην Αλβανία.

Δυστυχώς, η προαναφερθείσα Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ αναγνωρίζει το πρόβλημα σεβασμού της ιδιωτικής περιουσίας στην Αλβανία, αλλά και τις ανεπάρκειες που παρατηρούνται στη νομική προστασία των μειονοτήτων, ουδεμία αναφορά κάνει στο φλέγον ζήτημα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, που υφίστανται την εκστρατεία αφελληνισμού που ενορχηστρώνει η κυβέρνηση Ράμα. Προσωπικά, κατήγγειλα την καταπίεση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου τόσο με Γραπτή Ερώτηση προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας Φεντερίκα Μογκερίνι, όσο και από το βήμα της Ολομέλειας της Ευρωβουλής στο Στρασβούργο στις 13 Απριλίου, όπου επεσήμανα το ζήτημα στον Αυστριακό Επίτροπο κ. Χαν.

Στην ίδια Ολομέλεια είχα την ευκαιρία να θέσω και το ζήτημα της διαχείρισης των προσφυγικών ροών, καθώς η κυβέρνηση Ράμα, κλείνοντας τα σύνορα, παραβιάζει την Συνθήκη της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, αλλά και την πρόσφατη Συμφωνία της 25ης Οκτωβρίου 2015 που έχει συνάψει με χώρες της Ε.Ε. για τη μεταναστευτική διαδρομή των Δυτικών Βαλκανίων, πλήττοντας άμεσα τα εθνικά συμφέροντα της Πατρίδας μας. Πρέπει να επισημανθεί, ότι την απόφαση αυτή στήριξε παράνομα και η Ιταλία η οποία, μετά από επίσκεψη του Υπουργού Εσωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο στα Τίρανα τον Μάρτιο, αποφάσισε να στείλει ομάδες Ιταλών συνοριοφυλάκων να περιπολούν την Αλβανική μεθόριο με την Ελλάδα, προσβάλλοντας έτσι την καλόπιστη συνεργασία μεταξύ κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην διαδικασία σφραγίσματος της βαλκανικής διαδρομής είχε προηγηθεί φυσικά η Αυστρία, η οποία, ενθυμούμενη τα περασμένα μεγαλεία της Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας που είχε συνήθειο να αναμειγνύεται στα ζητήματα της Βαλκανικής χερσονήσου, διοργάνωσε σύσκεψη στις 24 Φεβρουαρίου με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων ώστε να συντονίσει τις δράσεις των κυβερνήσεών τους στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Δυστυχώς, η αρνητική για την Ελλάδα υποστήριξη των αλβανικών θέσεων επιβεβαιώθηκε και κατά την επίσκεψη της Ύπατης Εκπροσώπου της Ε.Ε. στα Τίρανα στις αρχές Μαρτίου, καθώς η κυρία Μογκερίνι προτίμησε να σιωπήσει μπροστά στις προκλήσεις της κυβέρνησης Ράμα, με γνώμονα την ευρω-ατλαντική πολιτική ένταξης των Τιράνων.

Την στάση αυτή των αλβανικών αρχών και όσων την στηρίζουν κατήγγειλα επανειλημμένα στην Ευρωβουλή, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι «ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος» καθώς οι Αλβανοί, μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Χότζα, πέρασαν ανενόχλητοι κατά χιλιάδες τα Ελληνικά σύνορα, φιλοξενήθηκαν στην Πατρίδα μας για χρόνια, δούλεψαν στην Ελλάδα και έκαναν περιουσίες. Αυτά όμως τα ξέχασαν γρήγορα και εύκολα. Αυτά επισήμανα στον κύριο Χαν αλλά και στην κυρία Μογκερίνι προς την οποία κατέθεσα Γραπτή Ερώτηση στις 29 Μαρτίου, στην οποία της επισημαίνω αντί να κάνει διπλωματικό τουρισμό στα Τίρανα, να λάβει άμεσα μέτρα ώστε να αναγκάσει την Αλβανία να συμμορφωθεί με τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Τέλος, γι’ αυτό καταψήφισα στην Ευρωβουλή την προαναφερθείσα «Έκθεση του 2015 για την Αλβανία», που ενισχύει την αυθαιρεσία της αλβανικής ηγεσίας.

Εάν δεν θέλει να βρεθεί η Ελλάδα προ τετελεσμένων, τόσο στο προσφυγικό μέτωπο, όσο και στο ζήτημα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου -που απειλείται με αφανισμό- το Υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να κινηθεί πιο αποφασιστικά, καθώς μέχρι στιγμής έχει να επιδείξει μόνο κάποια χλιαρά διαβήματα, εν είδει αντιδράσεων. Ήδη από τον Φεβρουάριο έχω προτείνει την επιβολή Οικονομικού Εμπάργκο από την Ελλάδα στις όμορες χώρες που κλείνουν τα σύνορα τους στις προσφυγικές ροές, δηλαδή στα Σκόπια και στην Αλβανία, αντιδρώντας αποφασιστικά σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσης των Ελληνικών θέσεων στην Ευρώπη.

Οι προτάσεις και οι δράσεις μας κατά των ανθελληνικών ενεργειών της Αλβανίας θα συνεχιστούν. Στον αγώνα αυτό απαιτούμε μια πιο αποφασιστική Ελληνική εξωτερική πολιτική διότι η κατάσταση βαίνει προς το χειρότερο.

Τελευταίο ακραίο παράδειγμα της αλβανικής εξαλότητας αποτελούν οι πρόσφατες κατεδαφίσεις ελληνικών σπιτιών στα χωριά Δρυμμάδες και Βουνό της Χειμάρρας. Φτάνει πιά. Ως εδώ και μη παρέκει.

Nότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Θεσμών Ε.Ε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Πηγή: http://www.himara.gr

Βιβλίο για την "Ιστορία" της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τους τσάμηδες!!!!!! - Libër "Historik" mbi Kishën Orthodhokse nga çamët!!!???

Ο Πρόεδρος των Τσάμηδων Ιντρίζη από αριστερά, και δεξιά ο Πασκάλ Μήλο (εδώ τα σχόλια δικά σας) 

Το τελευταίο «επίτευγμα» της τουρκαλβανικής κοινότητας των τσάμηδων στην Αλβανία είναι ένα βιβλίο από το γενικό γραμματέα του κόμματος των τσάμηδων, τον πρόεδρο του «Κλάμπ των πατριωτών» (που έκλεισαν το δρόμο πριν από κάποια χρόνια στους Έλληνες στην Κλεισούρα για να τιμήσουν τους ήρωες του ΄40) τον κ Αρντίτ Μπίντο. Ο «κύριος» αυτός υπάρχει και οφείλει την ύπαρξη του, όπως οφείλουν τα παράσιτα την ύπαρξη τους στο δέντρο όπου ζουν, στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ζει και πολιτεύεται  με μόνο στόχο στην ζωή του να καταστρέψει την Ορθόδοξη Εκκλησία. Επιτίθεται ασύστολα σ΄ αυτήν και στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο με κάθε είδος συκοφαντίας και τώρα τελευταία μέσω «επιστημονικών» μελετών ,  με θέμα την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Για να φτάσει να την καταστρέψει από μέσα, την Εκκλησία, ο κύριος αυτός δεν δίστασε (σύμφωνα με δικές μας αποκλειστικές πληροφορίες ) να προσπαθήσει να βαπτιστεί έστω και παράνομα, καταπατώντας τους κανόνες της Εκκλησίας,  δια της «βίας» από έναν ιερέα στο Δυρράχιο, βάπτιση που ακύρωσε η Ιερά Σύνοδος, αλλά και να κοινωνήσει το Άχραντο Σώμα  και Αίμα του Χριστού κατά το ίδιο τρόπο.  Αδίστακτος στο στόχο του. Ως πιστός εφαρμοστής των στόχων των τουρκαλβανών και της παρίας τους ο κύριος αυτός (με επενδύσεις που ο Θεός ξέρει από που έρχονται ;;;)  κάνει διδακτορικά σε  ιδιωτικό Πανεπιστήμιο των Τιράνων που βρίσκεται στην 10750 –θέση  (δηλαδή στο πάτο της Ευρώπης που δεν αναγνωρίζεται πουθενά και είναι απλώς μια επιχείρηση με τεράστια κέρδη  ) και έτσι γίνεται «μεγάλος επιστήμονας». Το «εκπαιδευτικό» αυτό ίδρυμα εξέδωσε και το βιβλίο του.   Έτσι στην παρουσίαση του βιβλίου του με θέμα όπως είπαμε την ιστορία της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας από το 1878 – 1937 είπε: «Το βιβλίο ασχολείται μια ιστορία μέχρι το έτος 1937, αλλά εμείς σ’ αυτό θα δούμε πως υπάρχει μια εγγύτητα του χτες με το σήμερα. Θα δούμε σ’ αυτό το βιβλίο πως η Ελλάδα προσπαθούσε να εισάγει δικούς της ανθρώπους στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας, ιδιαίτερα στην περιφέρεια Κορυτσάς και Αργυροκάστρου. Θα δούμε  πως προσπαθούσε να δημιουργήσει  ένα εκκλησιαστικό δικαστήριο με ονομαστική πλειοψηφία, που είχε διοριστεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και που δυστυχώς  πραγματοποιήθηκε κατά το προηγούμενο μήνα. Για το πώς όταν συνέβαιναν ιστορίες του αλβανικού πατριωτισμού, η πρώτη αντίδραση του ελληνικού κράτους ήταν το κλείσιμο των συνόρων, όπως και μας συνέβη πριν από τρία χρόνια στην Πρεμετή. Για το πώς προσπαθούσε να ανοίξει περισσότερα ελληνικά σχολεία υπό την αιγίδα της εκκλησίας, πράγμα που δυστυχώς συμβαίνει και σήμερα. Για το πώς οι ξένοι εκκλησιαστικοί ηγέτες ισχυρίζονταν πως δεν γνώριζαν να μιλούν και να κηρύττουν στα αλβανικά  Για το πώς προσπαθούσε το ελληνικό κράτος να εισάγει την «ορθόδοξη» διχόνοια μεταξύ των κοινοτήτων αλλά σε όλες τις περιπτώσεις δεν τα κατάφερε, εξαιτίας του σπουδαίου έργου των ορθοδόξων πατριωτών της εποχής όπως ο Κοτσο Κότα, Παντελή Ευαγγέλη και άλλων όπως και των κληρικών της εποχής» μας είπε ο Μπίντο. Δεν διστάζει μάλιστα να ασχοληθεί και με το Σύμφωνο της Κρυσταλλοπηγής και άλλα ιστορικά θέματα. Αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει ο εν λόγο κύριος γιατί και που ασχοληθήκαμε χάρη του κάναμε. Φάγαμε άδικα και το χρόνο μας. Εμάς μας ενδιαφέρει το φαινόμενο. Μάλιστα, λοιπόν είναι ξεκάθαρο πια αυτό που θέλουν οι διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι με βιτρίνα το κόμμα των τσάμηδων ως εργαλείο αναντικατάστατο , από τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες επιστημονικές εργασίες είναι: 1.    Δημιουργία  «ειδικών» επιστημόνων που θα διαμορφώνουν την κοινή γνώμη  σχετικά με την Ορθόδοξη Πίστη, Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και την παρέμβαση τους στα εσωτερικά με κάθε τρόπο. 2.    Την δημιουργία εντυπώσεων της δήθεν συμπάθειας και προβολής  εθνικιστικών προτύπων  μέσα από την ορθόδοξη εκκλησία ώστε η αρρώστια του αλβανικού εθνικισμού (που από τον Νόλι ταλαιπωρεί την Ορθοδοξία μας) να αποτελέσει την βάση μιας νεκρής θρησκείας έξω από την παράδοση της και σιγά –σιγά να οδηγήσει  την εξαφάνιση της ή στην δημιουργία μιας διακοσμητικής θρησκείας που αλβανική εθνικιστική προπαγάνδα θα την χρησιμοποιεί όποτε και όπως θέλει . 3.    Την παρουσίαση «επιστημονικών, ιστορικών » μελετών που στοχεύουν στην δημιουργία μιας διαστρεβλωμένης ιστορίας που θα επιβληθεί στην πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ώστε να την καθοδηγήσει την πλήρη υπόταξη της. 4.    Στην δημιουργία «εχθρών» μέσα και έξω από την Εκκλησία με κοινό παρανομαστή τον Ελληνισμό, από το οποίο θέλουν οι αλβανοί και τούρκοι να αποκόψουν την ορθοδοξία αν και είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως ο ελληνισμός και η ορθοδοξία συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν επί χιλιάδες χρόνια, μάλιστα αποτελούν και πραγματική συνείδηση για όλους τους απανταχού ορθοδόξους και πραγματική ουσιαστική εθνική συνείδηση αυτών που ζουν στην Αλβανία. 5.    Τα πρόσωπα και τα έργα αυτά βοηθούν την τουρκική προπαγάνδα για μια πιο φιλική προσέγγιση μεταξύ της Αλβανίας και της Τουρκίας με συνδετικό κρίκο τους τσάμηδες  που ταυτίζονται πλήρως με το ρόλο αυτό και που επιθυμούν με τους Τούρκους να δείξουν στους Αλβανούς τον κοινό εχθρό. 6.    Προσπαθούν, μέσω συνειρμών, να δείξουν πως ιδού ο εχθρός , είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ρίξτε τον  στην πυρά, αν και ο παραπάνω «συγγραφέας» έχει περάσει και από τα Σχολεία της Εκκλησίας, αλλά ουδέν ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετημένο . 7.    Να δώσουν θάρρος και σε άλλους ημιμαθείς ναρκισσιστές που δεν λείπουν στην Αλβανία να συνεχίσουν στην ίδια γραμμή, του εθνικοσοσιαλισμού που θεμελιώθηκε κατά την περίοδο του Χότζα, με στόχο να στηρίξουν μια ανύπαρκτη ιστορία με δήθεν επιστημονικά επιχειρήματα, από δήθεν πανεπιστήμια με επίτιμους καλεσμένους που το όνομα τους  δεν το ξέρει κανένας πέρα από τα Τίρανα που λόγος για την Ευρώπη. Με καθηγητές προϊόντα του Κομμουνισμού, «πουλημένους»  από κάθε άποψη . ( Α ίσως στην Τουρκία να τους γνωρίζουν γιατί βρίσκονται στο προϋπολογισμό της!) Και φυσικά πρώτα απ’ όλα να εξαφανίσουν την Ορθοδοξία που αποτελεί και τον τελευταίο φορέα του Ελληνορθόδοξου Βυζαντινού Πολιτισμού, τα ήθη και τα έθιμα της, ότι αυτή αντιπροσωπεύει και την αντικατάσταση της με ένα εθνικιστικό έκτρωμα.   Βέβαια εδώ προκύπτει και ένα άλλο θέμα. Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας επιστήμονας της ορθόδοξης ελληνικής κοινότητας να ετοιμάσει μια μελέτη, και να φανερώσει την αλήθεια ; Πως δεν έγινε μια μετάφραση έστω για τα θέματα αυτά; Γιατί κανείς από μας δεν τολμά; Γιατί δεν επενδύουμε στην μετάφραση σπουδαίων επιστημονικών έργων με στόχο την ανάδειξη της αλήθειας; Υπάρχουν πολλά γιατί, όπως και πολλές απαντήσεις, η ουσία όμως είναι πως για την κατάσταση αυτή έχουμε και εμείς μεγάλη ευθύνη. Αλή ο Κορυτσαίος

“Arritja” e fundit e komunitetit turkoshqiptar të çamëve në Shqipëri është një libër nga sekretari i partisë së tyre si dhe Kryetari i Klubit të Patriotëve, të cilët u bënë të njohur para pak vitesh nga episodet që krijuan në Këlcyrë, gjatë homazheve që qytetarë grekë bënin tek varrezat e heronjëve të rënë gjatë luftës së II-të botërore, z Ardit Bido. “Zotëria” në fjalë ekziston dhe i detyrohet gjithçka sa ka, ashtu si dhe parazitët pemës ku jetojnë, Kishës Orthodhokse. Jeton dhe bën karrierë me qëllim shkatërrimin e Kishës Orthodhokse dhe është ai që është sot në saj të këtij roli të tmerrshëm që marrë përsipër. Sulmon pa fund Kishën por dhe Kreun e saj Kryepiskopin Anastas me çdo lloj shpifje, shpikje dhe tani kohët e fundit me një studim “shkencor”, me temë historinë e Kishës Orthodhokse të Shqipërisë. Që të arrijë të shkatërrojë nga brenda Kishën, ky zotëri nuk nguroi të shkonte të kryente një pagëzim të parregullt që u anullua nga Sinodhi i Shenjtë si dhe të kungonte  Trupin dhe Gjakun e Krishtit mgjth se nuk i lejohej, duke kryer një sakrilegj. I paepur në qëllimin e tij. Si një aplikues i besueshëm i qëllimeve të përgjithëshme të turkoshqiptarëve dhe të pariasë së tyre zotëria mbaron një “doktoraturë” në një Univesitet të Tiranës që ndodhet në vendin 10750 – e ca në rënditjen botërore, dmth fundi i Europës, dipllomat e të cilit nuk njihen as brenda vendit e jo më jashtë dhe kështu u bë një “shkencëtar i madh”. Ky pra institucion “arsimues” botoi dhe librin e tij. Kështu në paraqitjen e librit të tij me temën që sapo përmendëm sipas mediave të vendit tha: Libri trajton një histori deri në vitin 1937, mirëpo në të do të shohim se ka shumë përafërsi të së djeshmes dhe të së sotmes. Do të shohim në këtë libër se si Greqia tentonte që të fuste njerëzit e saj në Sinodin e Shenjtë të Kishës, sidomos për dy qarqet Gjirokastër dhe Korçë. Do të shohim se si tentonte të krijone një gjyq kishtar me shumicë të emëruar nga patriakana, që fatëkeqësisht u realizua vetëm para një muaji. Se si kur ndodhnin histori patriotizmi shqiptare, reagimi i parë i shtetit grek ishte mbyllja e kufijëve, siç na ndodhi 3 vite më parë në Përmet. Se si tentonte që të hapte sa më shumë shkolla greke, nën maskën e kishës ç’ka fatkeqësisht mund të them se ndodhen sot. Se si drejtuesit kishtar të huaj pretendonin, shtireshin se nuk dinin të flisnin dhe të predikonin në shqip. Se si tentonte të fuste përçarje ortodokse shteti grek mes komuniteteve fetare, por që në të gjitha rastet nuk ja arriti ta realizonte dot, falë një pune atdhetare të drejtuesve politik ortodoks të asaj kohe, si Koço Kota, Pandeli Evangjeli e të tjerë me radhë dhe falë klerikëve të asaj kohe”. Por merret dhe me çështje të tjera të vështira historike të cilat kanë shumë prapaskena si ajo e Marrveshjes së Kapshticës. Ne nuk na intereson zotëria në fjalë sepse nuk ja vlen të merremi më tepër se kaq. Na intereson fenomeni dhe fakti se  tashmë bëhen sa vjen dhe më të qarta qëllimet e qarqeve nacionaliste me vitrinë parti të ndryshme si ajo çame, e cila është kthyer në një vegël të pazvendësueshme, nga njerëz të tillë dhe punë të tilla shkencore, dhe që sipas mendimit tonë disa prej tyre janë:       1.    Krijimi i “specialistëve” shkencëtarë që do të ndikojnë dhe do të krijonë një opionion të përgjithshëm publik në lidhje me Besimin Orthodhoks, Kishën Orthodhokse por dhe ndërhyrjen e tyre në çështjet e saj të brendshme me çdo kusht.          2.    Krijmi i pështypjeve të gjoja simpatisë dhe prokalmimit të prototipëve nacionalistë brenda kontekstit të kishës orthodhokse në mënyrë që sëmundja e nacionalizmit shqiptar ( i cili që prej Nolit torturon besimin dhe Kishën tonë), të përbëjë bazën e një feje të vdekur jashtë traditës së saj e cila me ngadalë do ta çojë atë drejt zhdukjes ose krijimin e një “feje” dekorative  të cilën propaganda nacionaliste shqiptare do ta përdorë si, dhe kur të dojë.      3.    Prezantimi i studimeve “shkencore, historike” të këtij lloji që kanë si qëllim krijimin e një historie të shtrembëruar, të keqintepretuar që dëshirojnë ti imponohen gjatë rrugëtimit Kishës Orthodhokse në mënyrë që të arrihet nënshtrimi i saj i plotë            4.    Krijimi i “armiqëve” brenda dhe jashtë Kishës me bazë të përbashkët Helenizmin, nga i cili shqiptarët dhe turqit dëshirojnë të shkëputin orthodhoksinë mgjth se është e vërtetuar lehtësisht nga pikëpamja historike, se helenizmi dhe orthodhoksia ekzistojnë si një trup i vetëm për mijëra vjet, bile përbëjnë dhe ndërgjegjien reale  për të gjithë orthodhoksët kudo që janë, si dhe ndërgjegjien esenciale, ekzistenciale kombëtare të atyre që jetojnë në Shqipëri.           5.    Këto lloj personazesh dhe vepra  të tilla ndihmojnë dhe i shërbejnë propagandës turke për një të krijuar një lloj përqasje më miqësore me Shqipërinë ku hallka lidhëse janë vetë çamët të cilët janë përputhur dhe e kanë pranuar këtë rol duke dashur të tregojnë së bashku me turqit armikun kryesor të vendit.       6.    Përpiqen nëpërmjet, nënkuptimeve dhe lidhjeve, të tregojnë se ja armiku është Kryepiskopi Anastas, hidheni në zjarr, mgjth se dhe “shkrimtari” në fjalë ka kaluar disa ditë nga shkollat e Fortlumturisë, por është e ditur se askush nuk është armik më i sigurt se ai që ka përfituar nga ty.       7.    Po ashtu duan t’iu japin kurajo dhe narkicistëve të tjerë gjysmë të edukuar, që të shkruajnë apo të shprehen në të njejtën linjë, atë të nacional-socializmit i cili u themelua gjatë periudhës së Hoxhës, me qëllim mbështetjen e një historie që nuk ekziston  me gjoja argumenta shkencorë, nga gjoja universitete  me të ftuar nderi që emrin e tyre nuk e di askush përtej Tiranës e jo më përtej kufijve apo në Europë. Me profesorë që janë produkt i periudhës së komunizmit dhe që janë të “shitur” në të gjitha aspektet. (Na falni se ndoshta mund ti njohë Turqia sepse atje janë brenda projektbuxhetit të saj!!!!) Natyrsisht duan mbi të gjitha të zhdukin Orthodhoksinë e cila përbën dhe mbartësin e fundit të Kulturës Heleno-Orthodhokse Bizantine,  moralin dhe zakonet e saj, çfarë do që ajo përfaqëson dhe zvëndësimn e saj me një përbindësh të shëmtuar nacionalist. Sigurisht këtu lind dhe një çështje tjetër. Si është e mundur dhe nuk del askush nga komuniteti orthodhoks dhe Helen që të paraqitë një studim dhe të shpalosë të gjithë të vërtetën? Si nuk u prezantua një përkthim, sidomos për këto çështje? Përse askush nuk guxon? Përse nuk investojmë në përkthimin e veprave të mëdha historike me qëllim që të mësojnë njerëzit të vërtetën? Ka shumë pse, por dhe shumë përgjigje, esencë është se për këtë situatë kemi dhe ne përgjegjësi të madhe. Ali Korçari.....

Κυριακή Θωμά - Αποδείξεις για την Ανάστασι,Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου, Φλώρινα (22-4-2012)

Η Αλβανική δεν είναι συνέχεια της Ιλλυρικής - Shqipja nuk është vazhdim i ilirishtes.

Η Αλβανική, γνωστή μόλις από τον 15ο αι, μ.Χ. από μια μετάφραση τού κατά Ματθαίον Ευαγγελίου διακρίνεται στην Γκεκική(Βόρεια Αλβανική) και την Τοσκική(Νότια Αλβανική). Λίγοι αλβανόφωνοι Έλληνες σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος μιλούν ακόμη ένα ιδίωμα της Τοσκικής, τα Αρβανίτικα. Η Τοσκική μιλιέται επίσης και στην Κάτω Ιταλία.

Η παλιότερη άποψη ότι η Αλβανική συνεχίζει πιθανώς την αρχαία Ιλλυρική σήμερα δεν είναι ευρύτερα αποδεκτή. Ο KRAHE απέδειξε ότι η Αλβανική δεν συνδέεται με την Ιλλυρική. Την Ιλλυρική συνεχίζει στην Κάτω Ιταλία η Μεσσαπική γλώσσα.

...............

Shqipja e njohur vetëm gjatë shek të 15-të pas Krishtit, nga një përkthim i Ungjillit sipas Mattheut dallohet në Gegërishte (shqipja e Veriut) dhe Toskërishtja (Shqipja e Jugut). Pak shqipfolës Grekë në disa zona të Greqisë flasin akoma dialekt të Toskërishtes, Arvanitishten. Toskërishtja flitet gjithashtu në Italinë e poshtëme. 

Versioni i dikurshëm që Shqipja ka mundësi të jetë vazhdimi i Ilirishtes sot nuk është gjërësish i pranueshëm. Krahe vërtetoi se Shqipja nuk lidhet me Ilirishten. Ilirishtja vazhdon në Italinë e poshtme nëpërmjet gjuhës Mesapike. 

Burimi: Glossologu Georgios Mpampiniotis. Historia e Shkurtër e Gjuhës Greke,me hyrje në glossologjinë krahasuese, botimi i 3-të, Athinë 1998 fq 51

Πηγή: 

Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Συνοπτική Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας, με εισαγωγή στην ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία, γ' έκδοση, Αθήνα 1.998μ.α.χ.χ., σελίδα 51.