“Vjen” në Shqipëri heroi i Rezistencës Greke, Niko Bellojani!

Bashkim Koçi

Teksa kam mbaruar së lexuari librin “Niko Bellojani, njeriu me karafil” të studiuesit dhe publicistit Jovan Jano, mendja më vete tek filmi “Diktatori i Madh”, tek fjalimi e aktorit  Çarli Çaplin, i cili është konsideruar më i fuqishmi i të gjitha kohërave. Fjalimi është një satirë e fortë dhe e  drejtpërdrejtë ndaj Hitlerit, por përcjell edhe një mesazh nga më të rëndësishmit për njerëzimin, për paqen. “Ne duam të jetojmë nga lumturia e njëri-tjetrit,  jo nga mjerimi i njëri-tjetrit. Ne nuk duam të urrejmë apo të përçmojmë njëri tjetrin. Në këtë botë ka vend për të gjithë. Dhe Toka e mirë është e pasur dhe ofron për të gjithë. Jeta mund të jetë e lirë dhe e bukur, por ne e kemi humbur rrugën.”

Niko Bellojani është një ndër personalitetet më karizmatik të popullit  grek, i cili, për aq sa qe gjallë, bëri një jetë heroike.

Nëse do të na duhej një personazh, i cili ta ketë vënë jetën e tij në shërbim të kombit të vet, nëse do të ëndërronim për të realizuar portretin më të bukur të luftëtarit, i cili e pret vdekjen, duke mbajtur në dorë një karafil dhe, nëse do të na shkonte mendja për të mundësuar gjetjen e njeriut simbol të civilizimit, atë do ta gjenim tek Niko Bellojani.

Niko Bellojani, gjatë gjithë jetës, nga rinia e hershme, kur ishte vetëm 17 vjeç, e deri ditën që ia morën jetën nën breshërinë e armëve të bashkëkombësve  të vet, luftoi vetëm e vetëm për të sjellë të bekuarën paqe.

Jetën në burg e provoi jo për “qejf të vet”, por sepse iu bashkua punëtorisë për të fituar ca të drejta lirie, për të mos e parë botën nën thundrën e padronëve që pasuroheshin përditë nga gjaku i të varfërve. Në këtë kuptim Niko Bellojani e kërkonte vendosjen e paqes, jo vetëm në Greqi, por edhe në botë, nëpërmjet luftës. Ai nuk mund të mos kish nxjerrë mësimin e duhur nga paraardhësit e tij, nga filozofia e popullit grek, nga Aristoteli  mendjendritur se ....

lexoni vazhdimin këtu

Το νόημα της Μεταμορφώσεως Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου, Φλώρινα (6-8-2018)

Έλληνας καλλιτέχνης μετατρέπει πολυκατοικία της δικτατορίας σε έργο τέχνης! - Artisti grek shndërron një pallat komunist në Berat, në Vepër Arti!

Ο Έλληνας καλλιτέχνης του δρόμου μετέτρεψε πολυκατοικία της εποχή της δικτατορίας στο Μπεράτι σε έργο τέχνης. Το καλλιτεχνικό του όνομα   WD Drawing και το θέμα του έργου είναι "Ο πρωταθλητής" 

..............

Artisti greke me emrin artistik WD Drawing shndërroi një pallat të vjetër të diktaturës në vepër të vërtetë arti. Titulli i kësaj pikture është "Kampioni" dhe ndodhet në Berat. 

Ένα παλιό ελληνικό αρχοντικό της Κορυτσάς! - Një banesë aristokrate helene në Korçë!

Από τον Κλίτη Καλαμάτα Αγαπητοί φίλοι μου στο Facebook, συνάδερφοι και λάτρεις της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ξεκινώντας από το ενδιαφέρον που προκάλεσε αυτή η δημοσίευση μου θεωρώ πως πρέπει να δώσω κάποιες περεταίρω πληροφορίες για να αποφευχθούν οποιεσδήποτε παρεξηγήσεις. Το κτίριο αυτό έχει κτιστεί κατά τα έτη του '39 του προηγούμενου αιώνα  άνηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εμπόρους της Κορυτσάς, Ηρακλή Κυριάκο, ή όπως τον γνωρίζουν οι κορυτσαίοι Ράκο. Κατά την περίοδο της επιτυχίας του ο Ηρακλής Κυριάκο έκτισε μαγαζιά, ξενοδοχεία, και για την οικογένεια του αυτή την  κατοικία. Η κατοικία αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο σεβαστά κτίσματα της αρχιτεκτονικής της πόλης της Κορυτσάς κατά την περίοδο αυτή. Για την διακόσμηση της ο Ράκο δραστηριοποίησε έναν από τους καλύτερους ζωγράφους της εποχής στην πόλη της Κορυτσάς, τον Σωτηράκη Ζωγράφο. Ο Σωτηράκης Ζωγράφος έχει διακοσμήσει και άλλες οικίες, αλλά δυστυχώς δεν έχουν διαφυλαχτεί.  Αυτή η οικία, αφού κατασχέθηκε από τον νόμιμο κάτοχο του (επειδή ήταν έλληνας και πλούσιος) , χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες αρχές του κομμουνιστικού καθεστώτος μέχρι που κατέληξε ως κρατική περιουσία με ενοικιαστές. Μετά το 90 οι κατοικία επεστράφη στους νόμιμους ιδιοκτήτες. Κατά τα τελευταία χρόνια το κτίριο έχει αλλάξει μερικούς ιδιοκτήτες. Ο σημερινός ιδιοκτήτης (έλληνας της Κορυτσάς) της κατοικίας έχει αποφασίσει και έχει τις οικονομικές δυνατότητες , να το ανακαινίσει πλήρως  διαφυλάσσοντας όλες τις αξίες της, όσο τις αρχιτεκτονικές τόσο και τις καλλιτεχνικές της διακόσμησης, πράγμα που το κράτος δεν θα μπορούσε να το κάνει ποτέ. Η οικία  έχει αρκετές ζημιές και στην δομή της και αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στην διαφύλαξη και συντήρηση των διακοσμητικών της στοιχείων. Πέρα όμως από αυτά, το μέλλον της, διαφορετικά από αυτό των πολλών άλλων μνημείων, είναι αισιόδοξο και ελπιδοφόρο. * Πολλοί πλούσιοι έλληνες της Κορυτσάς εκδιώχτηκαν και πέρασαν τα πάνδεινα κατά την περίοδο της δικτατορίας.  Όσο ο ιδιοκτήτης τόσο και ο ζωγράφος ήταν έλληνες της Κορυτσάς

Nga Kliti Kallamata Të dashur miq në Facebook, kolegë dhe dashamirës të vlerave të trashëgimisë kulturore. Nisur nga interesimi dhe popullariteti i jashtëzakonshëm e tepër i shpejtë i këtij postimi (brenda 24 orësh u bënë rreth 200 share dhe disa qindra like) e shoh të nevojshme të jap disa sqarime për të shmangur keqkuptimet e shumta. Banesa është ndërtuar në vitet ’39 të shekullit të kaluar nga një prej tregtarëve më të mëdhenj të Korçës, Irakli Qirjako, ose siç e njohin korçarët, Rako. Gjatë viteve të suksesit të tij Irakli Qirjako ndërtoi dyqane, hotele dhe këtë banesë për familjen e tij. Banesa shquhet si një nga ndërtimet më dinjitoze në arkitekturën e qytetit të Korçës për atë periudhë. Për dekorimin e saj Rako angazhoi një nga piktorët më të mirë të asaj kohe në qytetin e Korçës, Sotiraq Zografi. Sotiraq Zografi ka dekoruar edhe banesa të tjera, por fatkeqësisht këto nuk janë ruajtur. Kjo banesë, mbasi iu sekuestrua pronarit të saj, shërbeu si residencë për autoritete të ndryshme gjatë regjimit komunist, derisa përfundoi si banesë shtetërore me qiraxhinj. Mbas viteve ’90 banesa iu rikthye pronarëve të ligjshëm. Gjatë viteve të fundit banesa ka ndërruar disa pronarë. Pronari i sotëm i kësaj banese ka vendosur (dhe fatmirësisht i ka mundësitë) ta restaurojë tërësisht, duke ruajtur të gjitha vlerat e saj, si në arkitekturë ashtu dhe në dekoracion, gjë që shteti nuk do të arrinte ta bënte kurrë. Banesa paraqitet mjaft e dëmtuar edhe në konstruksionin e saj dhe përballet me probleme të shumta të konservimit dhe restaurimit të pikturës dekorative. Por pavarësisht nga këto, e ardhmja e saj, ndryshe nga ajo e shumë monumenteve të tjera, është optimiste dhe shpresëdhënëse. * Shënim : Si pronari ashtu dhe piktori janë me origjinë helene dhe i përkasin komunitetit heleno-orthodhoks të Korçës. Ky komunitet u përndoq nga sistemi komunist në shumë forma dhe nga më të egrat.

Marrë nga Kliti Kallamata

Συγγενής του Ανδρέα Μιαούλη έγινε η πρώτη γυναίκα υπουργός στο Περού. Πώς γλίτωσαν οι Έλληνες μετανάστες από σίγουρη σφαγή στον πόλεμο με τη Χιλή

Το 1850, τρία αδέρφια από την Ύδρα με το επώνυμο Μιαούλης – Βώκος, συγγενείς του ήρωα της επανάστασης του 1821, ναυάρχου Μιαούλη, αποφάσισαν να βρουν την τύχη τους στον Νέο Κόσμο. Πήγαν στον Παναμά, όπου αγόρασαν τρία πλοία και ασχολήθηκαν με τα ναυτιλιακά.
Ένας από αυτούς, ο Αναστάσης, πήγε στο λιμάνι της Πιούρα στο Περού και δημιούργησε εκεί τις επιχειρήσεις του.
Παντρεύτηκε Περουβιανή και η εγγονή του έγινε η πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης στο Περού, το 1989!
Ο Γιώργος Κοσμόπουλος από την Ολυμπία της Ηλείας, το 1860 μετοίκησε στη χώρα των απογόνων των Ίνκας για να δουλέψει στην κατασκευή του σιδηρόδρομου της χώρας. Εγκαταστάθηκε τελικά στην πόλη Τσικλάο και ένας από τους εγγονούς του, ο Μάριο Πάσκο Κοσμόπολης, το 2007, έγινε υπουργός Εργασίας.
Το πότε και πώς έφτασε ο πρώτος Έλληνας μετανάστης στη μακρινή χώρα της Νότιας Αμερικής παραμένει άγνωστο.

Η Αντζέλικα Μπόκος, ελληνικής καταγωγής, απόγονη της οικογένειας του ναύαρχου Ανδρέα Μιαούλη.

Η παλαιότερη ελληνική κοινότητα στο Περού βρίσκεται στο ψαροχώρι Σαν Ανδρές, λίγο έξω από το λιμάνι του Πίσκο και αριθμεί 650 μέλη.

Ένας από τους πρώτους Έλληνες που μετανάστευσε στο χωριό λεγόταν Γκίκας.

Ο κεντρικός δρόμος του χωριού ονομάζεται “Ρούτα Γκρέτσια”, που σημαίνει ελληνική οδός, στοιχείο που μαρτυρά την ισχυρή ελληνική παρουσία στην περιοχή.

Ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός πιστοποιεί την ύπαρξη ελληνικου στοιχείου στην περιοχή από τον 19ο αιώνα.

Η ελληνική σημαία έσωσε την ζωή των πρώτων Ελλήνων μεταναστών στο Περού

Επτά Έλληνες ναυτικοί, το 1860, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Σαν Ανδρές του Περού, καθώς μέσα από τα ταξίδια τους γνώρισαν και αγάπησαν την περιοχή.

Έκαναν οικογένειες αλλά το 1880, παραλίγο να χάσουν τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Χιλής – Περού.

Οι Χιλιανοί, σε μια επιδρομή τους στο ψαροχώρι άρχισαν να σκοτώνουν τους κατοίκους.

Οι Έλληνες μαζί με τις Περουβιανές συζύγους τους, τα παιδιά τους και φίλους τους, συγκεντρώθηκαν σε ένα σπίτι και αφού ύψωσαν την ελληνική σημαία, περίμεναν στωικά το «φρικιαστικό» τέλος.

Για καλή τους τύχη, οι Χιλιανοί όταν είδαν τη σημαία, δεν πείραξαν όσους βρίσκονταν μέσα στο σπίτι, παρά το ότι είχαν σφάξει όλο το χωριό.

Οι απόγονοι εκείνων των Ελλήνων ζουν ακόμη στην περιοχή.

Αρκετοί από αυτούς όμως έχουν άκρως ελληνικά επώνυμα, όπως Komninos, Gikas, Papafavas, Falkonis και Constantinou.

Από τη γιορτή των Φώτων που τιμούν κάθε χρόνο  οι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι του «Σαν Ανδρές»

Δεν έχουν επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, όμως γιορτάζουν αρκετές από τις εθνικές μας γιορτές, όπως την 28η Οκτωβρίου, την 25η Μαρτίου, στις οποίες πάντα ακούγεται και ο ελληνικός εθνικός ύμνος.

Αν και είναι καθολικοί γιορτάζουν την ημέρα των Φώτων, ενώ το Πάσχα ακολουθούν μερικά από τα πατροπαράδοτα έθιμα μας.

Τα κυκλώπεια τείχη στο «Sacsayhuaman”. Σας θυμίζουν κάτι;

Οι Έλληνες που εργάστηκαν στην γέφυρα

Μέλη της ελληνικής κοινότητας, που έχουν ψάξει την ιστορία των Ελλήνων μεταναστών στο Περού, αναφέρουν ότι, αρκετοί συμπατριώτες μας βρέθηκαν το 1881 στον Παναμά για να δουλέψουν στην κατασκευή της διώρυγας, που άρχισε να πρωτοκατασκευάζεται από τους Γάλλους.

Επειδή όμως αυτή η πρώτη απόπειρα δημιουργίας διώρυγας ναυάγησε, αναζήτησαν την τύχη τους στο λιμάνι του Πίσκο, στο Περού.

Εκεί ασχολήθηκαν με το εμπόριο (πώληση “γουάνο” που σημαίνει λίπασμα προερχόμενο από θαλάσσια πτηνά σε κοντινά νησιά) και με την αλιεία.

Πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι οι δύο λαοί είχαν καλές σχέσεις από την αρχαιότητα και μάλιστα αντάλλασαν τεχνολογικές γνώσεις.

Υπάρχουν σήμερα πολλά περουβιανά αρχαιολογικά μνημεία που έχουν εκπληκτικές ομοιότητες με τα ελληνικά, όπως τα Κυκλώπεια Τείχη του «Sacsayhuaman”.

Διάφοροι Περουβιανοί μύθοι μοιάζουν με τους ελληνικούς, ενώ στη γλώσσα “Κέτσουα” των Άνδεων συναντάμε καθαρά ελληνικές λέξεις.

Στο βίντεο που ακολουθεί μια γιαγιά απο το Σαν Ανδρές, όταν της παραδίδουν την ελληνική σημαία, λέει συγκινημένη: το αίμα μου, το αίμα μου.

Άλλο ένα ψηφιδωτό σε παλαιοχριστιανικό ελληνικό ναό ανακαλύφθηκε στο Πόγραδετς!- Një tjetër mozaik, në kishën heleno-orthodhokse u zbulua në fshatin Lin të Pogradecit!

Η αρχαιολογική σκαπάνη στην Αλβανία έφερε στο φως ακόμη ένα μνημείο πολιτισμού του ελληνισμού της περιοχής. Ένα σπάνιο ψηφιδωτό ανακαλύφθηκε στην Βασιλική του Λιν στο Πόγραδετς. Η παλαιοχριστιανική αυτή βασιλική βρίσκετε στο δυτικό μέρος του ακρωτηριού του Λιν στην Λίμνη της Αχρίδας και αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της περιοχής και της Αλβανίας. Η δομή του είναι διακοσμημένη με  πολύχρωμα ψηφιδωτά με γεωμετρικά, διακοσμητικά σχήματα,  και ευχαριστιακές σκηνές που είναι τυπικά για την εποχή αυτή. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές  και τα νομισματικά στοιχεία αποκαλύπτουν και την εποχή που έχει κτιστεί η βασιλική αλλά και του ψηφιδωτού  που έχει δημιουργηθεί κατά το Ε- Στ αιώνα. Η Βασιλική του Λίν είναι τρίκλιτη, με ναό, παρεκκλήσι, βαπτιστήριο και αίθριο. Ο ναός ήταν διακοσμημένος με πολύχρωμα ψηφιδωτά  που εμφανίζουν γεωμετρικά σχήματα και άλλα διακοσμητικά στοιχεία όπως λουλούδια και άλλε ευχαριστιακές σκηνές. Επίσης το περιεχόμενο της επιγραφής έχει μέρος του ψαλμού του Δαβίδ και μάλλον πρόκειται για προσκύνημα. Τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα νομισματικά δεδομένα στηρίζουν την άποψη πως το μνημείο έχει κτιστεί κατά τον Ε-Στ αιώνα . Κατά τις βουλγάρικες εκστρατείες του  Θ' αιώνα ο ναός κάηκε και εγκαταλείφτηκε . Έχει κηρυχτεί μνημείο πολιτισμού πρώτης κατηγορίας το 1973. Ο παλαιοχριστιανικός αυτός ναός βρίσκεται στην κορυφή του ακρωτηρίου του Λίν και έχει πανοραμική θέα της λίμνης της Αχρίδας. Τα πολύχρωμα μωσαϊκά και το πλούσιο αρχαιολογικό υλικό κάνουν τον ναό έναν από τα ωραιότερα μνημεία στην ευρύτερη περιοχή και στην σημερινή Αλβανία.

Gërrmimet arkeologjike sollën në dritë edhe një mozaik të kulturës bizantino helene të zonës sonë. Ky mozaik u gjend në Bazilikën e Linit në Pogradec. Bazilika paleokristiane e Linit ndodhet në pjesën perëndimore të Kepit të Linit dhe përfaqëson një nga monumentet më të rëndësishme të Shqipërisë. Struktura ishte e dekoruar me mozaikë shumëngjyrësh me motive floreale, gjeometrike dhe skena eukaristike, tipike të periudhës paleokristiane. Gërmimet arkeologjike dhe të dhënat numizmatike mbështesin datimin e bazilikës dhe të dyshemesë me mozaik në shek. 5 – 6. Bazilika e Linit ka një strukturim trekonkësh, me naos, kapela anësore, baptister dhe atrium. Kisha ka qenë dekoruar me mozaikë polikrom që shfaqnin motive gjeometrike, floreale dhe skena eukaristike, tipike të eriudhës paleokristiane. Gjithashtu përmbajtja e mbishkrimit me ekstrakte të psalmit të Davidit, mbështet teorinë që ndoshta kemi të bëjmë me një qendër pelegrinazhi. Gjetjet arkeologjike dhe të dhënat numizmatike mbështesin datimin e monumentit në shek. V – VI. Gjatë inkursioneve bullgare të shek. IX kisha u dogj dhe u braktis. Kisha e hershme e Linit është shpallur monument kulture i kategorisë së parë në vitin 1973. Kisha plaeokristiane e Linit ndodhet në pjesën perëndimore të Kepit të Linit, duke pasur një pamje të gjerë mbi liqenin e Ohrit dhe zonën përreth. Mozaikët polikrom dhe materiali i pasur arkeologjik, e bëjnë kishën një nga monumentet më të bukura dhe më interesant të Shipërisë.

Μωσαϊκό στην Βασιλική του Λιν στο Πόγραδετς!- Mozaik në bazilikën e Linit në Pogradec! from Pelasgos Koritsas on Vimeo.

Ανδρέας Ζυγομαλάς: Ο μοναχογιός αριστοκρατικής οικογένειας της Αθήνας που έπεσε για τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα

Ο Ανδρέας Ζυγομαλάς γεννήθηκε το 1890 στην Αθήνα και ήταν γόνος παλαιάς Βυζαντινής οικογένειας, που καταγόταν από την περιοχή της Αργολίδας και στη συνέχεια μετοίκησε στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα στη Χίο και τέλος στην Αθήνα. Ήταν γιος του βουλευτή και υπουργού Αντωνίου Ζυγομαλά (1856-1930) και της Λουκίας Μπαλάνου (1863-1947) με καταγωγή από τα Ιωάννινα και εγγονός του Ανδρέα Ζυγομαλά (1803-1876), αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και μετέπειτα δημοσιογράφου και πολιτικού.

Σπούδασε Νομική, ασκώντας ακολούθως τα στρατιωτικά του καθήκοντα στη θέση του διερμηνέα, καθώς ήταν άριστος γνώστης τριών γλωσσών.

Το ξέσπασμα του Βαλκανικού Πολέμου τον Οκτώβριο του 1912 οδήγησε τον Ανδρέα Ζυγομαλά στην κατάταξή του ως εθελοντή στο 2ο Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού, αν και θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την αριστοκρατική του καταγωγή ώστε να αποφύγει την στράτευση. Υπηρέτησε πρώτα στη Μακεδονία και έπειτα στην Ήπειρο, με τον ίδιο να αιτείται την αποστολή του στο Μπιζάνι, τόπο του βασικού μετώπου μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, μια κίνηση θάρρους που του χάρισε τον «επ’ ανδραγαθία» βαθμό του ανθυπολοχαγού. 

Στο πεδίο της μάχης ο Ζυγομαλάς με το άγημα του καταλαμβάνουν στις 21 Φεβρουαρίου 1913 το ύψωμα του Μπιζανίου, όπου ο ίδιος υπέστειλε την τουρκική σημαία των οχυρών, η οποία και του απονεμήθηκε ως πολεμικό λάφυρο (σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο Ζυγομαλά του Αυλώνα Αττικής). 

Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων συμμετείχε στην προέλαση του Ελληνικού Στρατού και ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο Αργυρόκαστρο στις 3 Μαρτίου 1913.

Στη συνέχεια επέστρεψε στη Μακεδονία για να πολεμήσει κατά των Βουλγάρων (Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος), δείχνοντας ανδρεία στις Μάχες Κιλκίς, Λαχανά, Μπέλες, Τζουμαγιάς και Κρέσνας. 

Αφού έγινε η υπογραφή ειρήνης με τους Βούλγαρους, εστάλη στην 9η Μεραρχία στην Βόρειο Ήπειρο και όταν αυτή διατάχθηκε να εγκαταλείψει την περιοχή τον Φεβρουάριο του 1914 ο Ζυγομαλάς αποφάσισε να παραμείνει μαζί με άλλους αξιωματικούς, για να αποτελέσουν μαζί με τους ντόπιους αγωνιστές τον Στρατό της Αυτονόμου Ηπείρου, ο οποίος ανέκτησε το Αργυρόκαστρο, το Δέλβινο, την Πρεμετή, την Κολώνια και την Κορυτσά.

Σε όλη τη διάρκεια της ηπειρωτικής εποποιίας του 1914 επέδειξε αλλεπάλληλα δείγματα όχι μόνο ανδρείας αλλά και αξιοθαύμαστης στρατηγικής, γι' αυτό και του απονεμήθηκε ο βαθμός του Λοχαγού της Αυτονόμου Ηπείρου, διαπρέποντας όπου πολέμησε: Μονή Τσέπου, Πιτσάρι, Προγονάτι, Κούσμαρι, Κολώνια. 

Όμως στις 30 Ιουλίου 1914, ο Ανδρέας Ζυγομαλάς δολοφονήθηκε σε ενέδρα στην περιοχή της Νίβιτσας.

Η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία του γενναίου πολεμιστή Ανδρέα Ζυγομαλά συγκινεί και εμπνέει τον θαυμασμό, τον εξιδανικεύει με την λατρεία και την ευγνωμοσύνη της εθνικής ψυχής. Γιατί ενώ ήταν νέος, ωραίος, πλούσιος, περιστοιχισμένος από τα πιο ζηλευτά αγαθά της ζωής, εγκατέλειψε τα πάντα, γονείς, μέλλον, χλιδή, καλοπέραση και τα θυσίασε στον ιερό βωμό της Πατρίδας και του Ελληνικού μεγαλείου.

Το λείψανό του φυλάσσεται, μαζί με τα λείψανα των γονέων του, Αντωνίου και Λουκίας, σε κρύπτη του Ιερού Ναού Αγίου Αντωνίου, στον Αυλώνα Αττικής, ενώ τα στρατιωτικά παράσημα και ενθύμια του, μαζί με διάφορα προσωπικά αντικείμενα του ιδίου και της οικογένειάς του, φυλάσσονται στο Μουσείο Ζυγομαλά.

«Ο Ανδρέας Ζυγομαλάς, έφιππος, στα οχυρά του Μπιζανίου»
(Πίνακας τού Γεωργίου Ιακωβίδη-Μουσείο Ζυγομαλά,Αυλώνας Αττικής)

https://northernepirusmovement.blogspot.com/

Ο υιός Σόρος σε παραλία της Αλβανίας με τον Έντι Ράμα

Ο γιος του Τζορτζ Σόρος, Αλεξάντερ,  σε περιοδεία του στα Βαλκάνια, επισκέφθηκε και την Αλβανία. Μετά το Βελιγράδι και την Πρίστινα, έφθασε στην Αλβανία.

Ο Αλεξάντερ Σόρος επισκέφθηκε τη Νότια Αλβανία και σήμερα το απόγευμα δημοσίευσε μια φωτογραφία με τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα, ο οποίος αποφάσισε,επίσης, να περάσει το Σαββατοκύριακο στον Αυλώνα  (Vlora), όπου συμμετείχε σε διάφορες δραστηριότητες.

Στη σελίδα του στο Instagram ο Σόρος γράφει ότι είναι πολύ χαρούμενος που περνάει το χρόνο του με τον οραματιστή Έντι Ράμα και ότι αισθάνεται πολύ άνετα στην Αλβανία.

«Είναι θαυμάσιο που ξανάρχομαι στην Αλβανία και περνώ το χρόνο  με τον οραματιστή πρωθυπουργό και αναγεννησιακό Έντι Ράμα και συζητώ την πρόοδο της Αλβανίας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την περιφερειακή συνεργασία», γράφει ο υιός Σόρος.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, πριν από μερικές ημέρες, ο Αλεξάντερ Σόρος, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

(Στοιχεία από shqiptarja.com)

--

The Hellenic Information Team

               

  Το παρόν άρθρο μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από το  © Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος

 http://www.echedoros-a.gr

Για τις πυρκαγιές στην Αττική Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου Φλώρινα (29-7-2018)

Δεν μας φταίει ο Έλληνας! -“Nuk na e ka Greku fajin!”

Στην Αλβανία τα τελευταία γεγονότα στην Αθήνα προκάλεσαν πολλές συζητήσεις. Ακούστηκαν πολλές και διάφορες απόψεις, από τις πιο αλληλέγγυες  μέχρι και τις πιο ακραίες και αρνητικές.  Μάλιστα πολλοί συγκρούστηκαν διαδικτυακά μεταξύ τους. Επικράτησαν όμως οι θετικές φωνές. Αυτό το άρθρο ανήκει στις θετικές φωνές και δημοσιεύτηκε σε πολλά ΜΜΕ για το λόγο αυτό σας το παρουσιάζουμε για να το διαβάσετε. Δεν μας φταίει ο Έλληνας! Από τον Ιλλυριάν Μπλόσμι Η τραγωδία που βρήκε την Ελλάδα, έδειξε πως τα Βαλκάνια είναι ένας χώρος μίσους, και αυτό ως επακόλουθο της πολιτικής. Η ερήμωση από τις φωτιές της Ελλάδας έχει φανερώσει το μίσος που έχουμε για τους Έλληνες. Κάποιοι το εκφράζουν με τρόπο. Άλλοι το εκφράζουν με τρόπο βλακώδεις. Κάποιο το εκφράζουν ως κομματόσκυλα. Ο θείος μου μόλις βγήκε από την φυλακή (πολιτικός κρατούμενος του κομμουνισμού) πήγε στην Ελλάδα, ο πατέρας μου με την ανατολή της δημοκρατίας το ίδιο έκανε. Η πρώτη τηλεόραση στο σπίτι μου ήρθε από την Ελλάδα. Τα πρώτα αθλητικά μου παπούτσια είχαν έρθει από την Ελλάδα. Σ' ένα συνομήλικα μου   έλληνα δεν του άρεσαν πια και ο πατέρας μου τα έβαλε στο σάκο του και τα έφερε. Ήταν παρασκευή βράδυ όταν μου τα έφερε στο σπίτι. Δεν κοιμήθηκα δύο νύχτες γιατί ανυπομονούσα να έρθει η Δευτέρα για να περηφανευτώ στους φίλους μου. Μετά σχεδόν όλοι, ξαδέρφια, θείοι, έφυγαν για Ελλάδα, τα σπίτια τους άρχισαν να χτίζονται και να αποκτούν έπιπλα. Δούλεψαν με τον ιδρώτα τους και τίμια, κανένας έλληνας δεν τους έδιωξε. Μάλιστα ένας ξάδερφος μου ακόμη και σήμερα δουλεύει στο ίδιο αφεντικό. Να κατηγορήσεις τους έλληνες πως μας έχουν κλέψει, μας έχουν επιτεθεί, αυτό είναι η μεγαλύτερη δυνατή ασχήμια που μπορεί να ακούσει κανείς. Όλο αυτό προέρχεται από την πολιτική και όχι από τους έλληνες πολίτες. Η Ελλάδα δεν μας έχει πάρει ούτε εκατοστό. Εμείς της έχουμε δώσει μόνοι μας έδαφος στα χαρτιά. Όπως κάθε χώρα του κόσμου και η ελληνική πολιτική κοιτάει τα δικά της συμφέροντα. Αυτό δεν είναι κακό. Γι αυτό ήρεμα βρε άνθρωποι, αν αγαπάτε τόσο την Αλβανία, μην εύχεστε το θάνατο των γειτόνων μας. Αλλά ξεσηκωθείτε και ευνουχίστε τους πολιτικούς μας που έχουν πνίξει την χώρα αυτή. Η πολιτική μας έχει σκοτώσει 26 άτομα σε ένα χωριό. Οι έλληνες δεν το έκαναν. Έχει σκοτώσει στην λεωφόρο, η πολιτική μας έχει κλέψει την περιουσία μας, έχει αρπάξει, μας έχει βιάσει μας έχει πει ψέματα κ.α, κ.α. Για την κατάσταση μας δεν μας φταίει ο Έλληνας αλλά εμείς οι ίδιοι. Γι αυτό βρε άνθρωποι κοιτάξτε το τζάκι σας και όχι του γείτονα.   Μετάφραση, επεξεργασία Πελασγός Κορυτσάς

“Nuk na e ka Greku fajin!” Nga Ilirjan Blloshmi Tragjedia që përfshiu Greqinë, tregoj se Ballkani është cerdhe urrejtje, e kjo është si pasojë e politkës.  Shkrumbimi nga zjarret i Greqisë kanë nxjerr në pah urrejtjen që ne kemi për Grekët.  Disa e thonë me taktikë. Disa e thonë me idiotllik. Disa e thonë si militantë të X partie. Im xhaxha sapo doli nga burgu frymën në greqi e mbajti, im atë të njëtën gjë bëri ne vigjilje të demokracisë. Televizori i parë në shtëpinë time ka ardhur nga Greqia. Atletet e para që kam veshur kanë qënë të ardhura nga Greqia. Një bashkëmoshatari im Grek nuk i ka pëlqyer më dhe im ate i futi në një thes dhe mi solli. Për besë ka qënë e premte në darkë kur im atë befti në derë të shtëpisë. Nuk kam fjetur dy dit me zor prisja të vinte e hëna që tju mburresha moshatarëve të mij. Më pas pothuajse të gjithë kushërinjt, xhaxhallarët, ikën në Greqi, shtëpitë e tyre filluan të ndërtoheshin, të paiseshin me orendi. Punuan me djersë dhe ndershmëri, asnjë grek nuk i përzuri. Madje njëri nga kushërinjt e mi dhe sot e kësaj dite jeton dhe punon tek i njëjti pronar. Të akuzosh se Grekët na kanë grabitur, na kanë sulmuar kjo është shëmtia më e madhe që mund të dëgjosh. E gjitha kjo vjen nga politika dhe jo nga qytetarët Grek. Ne nuk na ka marrë asnjë cm territor Greqia. Ne territorin ja kemi dhënë vetë me letra. Si cdo vënd i botës dhe politka greke do mendojë për intersat e veta. E këtu nuk ka asnje gjë të keqe. Prandaj më qetë o njerez nëse e doni kaq shumë Shqipërinë, mos uroni vdekjen e fqinjve tanë. Por ngrhuni dhe tridhni politikanët që po ja marrin frymën këti vëndi. Politka jonë ka vrarë 26 veta në një fshat, Grekët nuk e kan bërë. Ka vrarë në bulevad, politika jonë ka vjedhur pasurinë tonë, ka grabitur, ka përdhunuar, ka gënjyer etj etj. Gjëndja jonë nuk është për faj të grekut por fajin tonë. Prandaj o njerëz hidhni sytë nga oxhaku juja dhe jo tek ai i komshiut.

“Dashuria për këtë vend nuk tregohet duke bërë shqiponjën me duar”

Nga Mentor Kikia

Ne nuk do të prodhojmë asnjëherë makina, as kompjutera, as armë…

Ne jemi të “dënuar” që të jemi një vend agro-industrial e turistik. Sepse jemi një vend i vogël e rural.

Ndaj duhet ta mirëmbajmë çdo pëllëmbë të këtij vendi. Të ruajmë çdo metër tokë, çdo lëndinë, çdo përrua e çdo pemë.

Deri tani kemi bërë pikërisht të kundërtën, kemi shkatërruar me një zell të paimagjinueshëm çdo gjë që do të na shërbejë.

Por le ta nisim nga edukata. Ti mbajmë pastër zonat që tashmë janë duke marrë frymë nga turizmi.

Eshtë një shenjë e mrekullueshme që lumenj, përrenj, lëndina e shkrepa nëpër Alpe, po shndërrohen në destinacione turistike.

Por ti mirëmbajmë këto vende.

Ta bëjmë normë të jetesës sonë, të mos i hedhim mbetjet “si lopa bajgën”. Atdhetaria dhe dashuria për këtë vend nuk tregohet duke bërë shqiponjën me duar, apo duke sharë serbët, por duke kontribuar që serbët të vijnë të pushojnë këtu e të lënë para.

p.s: Këto foto janë pamje pas një fundjave(këtë fundjavë) në Theth.
http://www.gazetatema.net/

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας στο πλευρό των θυμάτων της καταστροφικής πυρκαγιάς

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο καθώς και με τον Ποιμενάρχη της πληγείσης περιοχής Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κύριλλο και τους εξέφρασε τη βαθύτατη οδύνη του για τη φοβερή δοκιμασία, που στοίχισε τη ζωή δεκάδων αδελφών μας και πλήγωσε βαρειά εκατοντάδες άλλους.

Συμμετέχουμε στη θλίψη των αδελφών δεόμενοι ολόθερμα στον Θεό για την ταχεία επούλωση των πληγών που προκλήθηκαν.

http://www.romfea.gr/

Zjarri në Athinë, tymi në Tiranë/ Lutemi për Greqinë, por edhe për Shqipërinë

Elvi Fundo

Athina është përfshirë dje nga flakët dhe nga një tragjedi. Ndoshta më e madhja që ka ndodhur ndonjëherë në atë vend, pasi shpesh raportohet se në zona perferike të Athinës, ka zjarre dhe të qëllimshme. Shpesh herë aludohet se bëhen edhe për të zgjeruar zonat e ndërtimit, por ajo e djeshmja duket të ketë qënë një tragjedi e padëgjuar të paktën dekadave të fundit.

Raportohet për mbi 100 të vdekur dhe për 1500 banesa të shkrumbuara.

Një zjarr i madh i cili filloi dhe përfundoi deri në zonat bregdetare, duke djegur gjithçka i dilte përpara. Qindra makina u shkrumbuan, ndërsa midis viktimave regjistrohen edhe fëmijë. Gjithçka e shkretuar, gjithçka në flakë dhe kjo ka ndodhur gati në 24 orë, ndoshta dhe më pak. Qindra e mijëra forca zjarrëfikëse, policie, emergjenca civile, kanë luftuar me flakët për të ndalur sado pak tragjedinë që kishte përfshirë Athinën.

Le të lutemi  të gjithë për këtë fatkeqësi që i ka ndodhur Greqisë dhe popullit të saj. Le të lutemi për fëmijët, familjet, të gjithë viktimat e  kësaj tragjedie. Të shpresojmë që Zoti të ndihmojë sado pak dhe të japë shpresë që ashtu si njeriu ka lindur, të përballojë me forcë këtë dhimbje dhe tragjedi.

Por përtej asaj që ndodhi në Athinë, le të shohim pak në Tiranën tonë në Shqipërinë tonë.

Në fakt flaka ishte në Athinë, por tymi duket se ka ardhur deri në Tiranë. Fatkeqësisht, pa dashur të fantazojmë diçka të keqe, a mund ta imagjinoni në rast se do të kishte flakë dhe zjarr në Shqipëri, si ai i Athinës, pra diku të kishte rënë një zjarr dhe era ta favorizonte, çfarë do të ndodhte?

Imagjinoni që Greqia është vend anëtar i NATO-s, ashtu si dhe ne, por ne nuk kemi flotë me avionë dhe helikopterë  për fikjen e zjarreve, ndërsa Greqia ka. Ne kemi një trupë të vogël zjarrëfikësish, me mjete të vjetra, dhe me paga të ulëta. Greqia ka thuajse një ushtri të madhe me zjarrëfikës, ka dhe mjaft eksperiencë në emergjencat civile, gjë që ne e kemi të pakët, dhe ato pak trupa që kemi apo ato pak specialistë, shpesh i heqim dhe i ndërrojmë për arsye politike.

E në rast se më lart u lutëm që Zoti të ndalë dorën dhe t’u japë shpresë njerëzve, dhe ne bashkë me ta lutemi  për tragjedinë e Athinës, duhet të lutemi që ngjarje të tilla të mos ndodhin në Shqipëri sepse pasojat do ishin te paimagjinueshme.

Fatkeqësi natyrore ka kudo, por ndërsa fqinjët tanë Greqia apo Italia, janë nga vendet kryesore në botë për përballimin e emergjencave civile, ne jemi pa asnjë kapacitet, ndoshta të fundit në botë, ndoshta në të njëjtin nivel me vendet afrikane dhe një zjarr i tillë do të shkaktonte një tragjedi të paimagjinueshme.

Kjo le të jetë një këmbanë alarmi për institucionet shtetërore shqiptare dhe për vetë qytetarët shqiptarë, Përtej asaj që mund të bëjë politika qytetarët duhet të jenë dhe vetë në mbrojtje të pasurisë publike. Ti  shmangen çmendurive të zjarreve të qëllimshme  në këto ditë të nxehta vere, apo sado pak të përpiqemi të mbrojmë gjithçka që është e përbashkët. Tragjedia e Athinës dhe flakët e saj janë një paralajmërim për tymin që mund të dalë dhe në Tiranë apo kudo në Shqipëri./ cna.al