Η κυβερνητική περίθαλψη των Τουρκικών επιχειρήσεων

Η περίπτωση της Τουρκικής εταιρείας “Kurum International” στην Αλβανία είναι απ’ τις πλέον χαρακτηριστικές για το πώς οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στους κανόνες του ελεύθερου οικονομικού ανταγωνισμού. Η προσεκτική έρευνα στο ιστορικό του συγκεκριμένου επιχειρηματικού σχήματος γεννά πολλά ερωτηματικά για τη διαχρονική σημασία που της έχουν αποδώσει οι αλβανικές κυβερνήσεις. Προφανώς απόρροια της φροντίδας των τουρκικών υπηρεσιών και της Πρεσβείας τους στα Τίρανα να «πιάσει» η εταιρία αυτή στο Ελμπασάν. Ένας όμιλος που στην Τουρκία δεν εμφανίζει σχεδόν τίποτε στην Αλβανία υπόσχονταν την βιομηχανοποίηση της χώρας. Προφανώς δεν ήταν άσκοπος όλος αυτός ο θόρυβος να δείχνει μεγάλο κάτι που ήταν κούφιο. Έπρεπε να δικαιολογείται τόσο διότι ήταν ο μηχανισμός με τον οποίο υπό το κάλυμμα της διαφήμισης διοχέτευε εκατομμύρια στα ΜΜΕ ώστε να υιοθετούν ανθελληνικές ατζέντες και  επίσης υπάρχουν υπόνοιες για παράλληλες παράνομες δραστηριότητες που «διόρθωναν» τα ισοζύγια της εταιρίας.

Ωστόσο όμως η ξαφνική προσφυγή της διοίκησης της εταιρίας στο Διοικητικό Πρωτοδικείο για την έναρξη της διαδικασίας πτώχευσης και την αναδιοργάνωση της εταιρίας φέρνουν στο φως της δημοσιότητας πως όλα αυτά τα χρόνια ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος απολαμβάνει την κρατική  μέριμνα.

Εδώ και δεκαπέντε σχεδόν χρόνια εγκαταστάθηκε στο Ελμπασάν για να επαναθέσει σε λειτουργία το Χαλυβουργείο εκεί. Στην ουσία μετατράπηκε σε συλλέκτη σκραπ – παλιοσιδήρων απ’ όλη την επικράτεια με το οποίο παρήγαγε κάποιες ποσότητες χάλυβα ποιότητας τέτοιας που το καθιστά επικίνδυνο στις οικοδομές που χρησιμοποιήθηκε. Προς τούτο προφανώς δεν έγινε ποτέ έλεγχος. Επιβάρυνε την ήδη δύσκολη περιβαλλοντολογική κατάσταση της περιοχής… αλλά δεν πλήρωσε ποτέ τα προστύμματα που της επιβλήθηκαν. Οι ειδικοί μιλούν για σχεδόν 3000 θανάτους από πνευμονικούς καρκίνους  απόρροια της ανεξέλεγκτης εκπομπής επικίνδυνων αέριων ρύπων απ’ τη χαϊδεμένη του κράτους “Kurum”.

Με την ίδια άνωθεν παρέμβαση έκλεισαν και υποθέσεις πολλαπλών εργατικών ατυχημάτων όπου πολλές φορές παρεμποδίστηκε ακόμη και η επίσκεψη των υπηρεσιών εργατικής επιθεώρησης ή των υγειονομικών υπηρεσιών.

Μετά της παραχώρησαν κατά παράβαση των κανόνων διαγωνισμού και αναζήτησης προσφορών τμήμα της προβλήτας του Λιμένα Δυρραχίου.

Εκεί όμως που κορυφώνεται η κρατική παρέμβαση ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα η προτίμηση στην Τούρκικη επιχειρηματικότητα ήταν η περίπτωση πώλησης των δύο Υδροηλεκτρικών Σταθμών στον ποταμό Μπίστριτσα. Στην ουσία παραχωρήθηκαν διότι ακόμη και σήμερα η εταιρεία που χαίρει την φροντίδα της Τουρκικής Πρεσβείας και όλου του αλβανικού κρατικού μηχανισμού δεν έχει καταβάλει στον κρατικό προϋπολογισμό τα χρήματα αγοράς. Τα εκμεταλλεύεται όμως τα εργοστάσια… Έχει υψώσει στην καρδιά του ελληνικού Βούρκου τις τούρκικες σημαίες και έχει παρέμβει στο στελεχικό προσωπικό των σταθμών. Αυτά η “Kurum International”.

Και έχει και συνέχεια η ιστορία που έχει μετατρέψει το Αλβανικό κράτος σε ζεστή αγκαλιά της τουρκικής επιχειρηματικότητας που ισλαμοποιεί τη χώρα. Ο κρατικός προϋπολογισμός της Αλβανίας, που έχει γονατίσει μπροστά στις ελλείψεις θα καταβάλει εκτάκτως τις κρατικές οφειλές στους Τούρκου (ΦΠΑ κ.α. απάτες στη γεννήτρια καρκίνου – Χαλυβουργείο Ελμπασάν) για να αποπληρώσει η Κουρούμ τα κερδοφόρα εργοστάσια στη Μπίστριτσα.

Τώρα καταλαβαίνει κανείς πως και εμείς οι Βορειοηπειρώτες (όχι δηλαδή μόνο λόγω του ότι  απ’ τη σύμπτωση ο άλλος όμιλος – υποψήφιος για την αγορά των υδροηλεκτρικών έργων ήταν απ’ την περιοχή μας) γινόμαστε φτωχότεροι επειδή προτεραιότητα των κυβερνήσεων στα Τίρανα είναι η τουρκοποίηση της οικονομίας και η ισλαμοποίηση της κοινωνίας.

Για το πόσες άλλες τέτοιες περιπτώσεις επιχειρήσεων της τουρκο-αλβανικής φιλίας υπάρχουν θα ακολουθήσει άλλο δημοσίευμα

πηγή

“The Economist” Οι στόχοι της Τουρκίας, πίσω από το κτίσημο τζαμιών.-“The Economist”: Synimet e Turqisë pas ndërtimit të xhamive në Shqipëri - Turkey’s religious diplomacy Mosqued objectives

Një mega-xhami po ngrihet në rrugën “George W. Bush” në Tiranë, kryeqytetin shqiptar, në afërsi të parlamentit të vendit. Kur të përfundojë, ajo do të jetë xhamia më e madhe në Ballkan, një në një varg të gjatë të projekteve të tilla financuara nga Turqia. Në vlerësimin e saj, drejtoria e Turqisë i çështjeve fetare, i njohur si Diyanet, ka ndihmuar në ndërtimin e mbi 100 xhamive dhe shkollave ​​në 25 vende. Në Bosnjë, Kosovë, Filipine dhe Somali ky institucion ka rindërtuar vendet islamike të dëmtuara nga lufta dhe fatkeqësitë natyrore. Në Gaza është duke rindërtuar xhamitë e shkatërruara nga operacionet ushtarake izraelite në vitin 2014. Vetëm projektet aktuale pritet të kushtojnë mbi 200 milion dollarë. “Të gjitha paratë vijnë nga donacione private”, – këmbëngul Mazhar Bilgin, një zyrtar i lartë i Diyanet. Kritikët dyshojnë se Presidenti i Turqisë, Rexhep Tajip Erdogan është duke vendosur me këto veprime një ringjallje të trashëgimisë së Perandorisë Otomane. Sekularët nacionalistë në Shqipëri, vend i cili ishte rreptësisht ateist nën komunizëm, stepen kur shohin se parlamenti i tyre do të ngjajë mjaft i vogël nga xhamia që ngrihet pranë ndërsa urbanistët ankohen për formën “McOttoman” të projektit. Por shumica e shqiptarëve janë të këndshëm. Ndërsa qeveritë post-komuniste lejuan katolikët dhe të krishterët ortodoksë të ndërtojnë katedralet në Tiranë, myslimanët u lanë jashtë në të ftohtë. Besimtarët e kanë gjetur rregullisht veten duke u lutur jashtë, duke u dridhur jashtë një xhamie të vogël të shekullit të 19-të qytetit. Nuk është e qartë pse qeveria e Shqipërisë ka pritur deri në vitin 2013 për të miratuar një të re. Roli i Turqisë në islamin shqiptar shkon përtej ndërtimit të xhamive. Gjashtë nga shtatë seminaret islamike të vendit menaxhohen nga fondacione të lidhura me komunitetin Gylen. Agjencia e Zhvillimit të Turqisë, TIKA, ka përfunduar 248 projekte në Shqipëri. Përveç ndihmës fiskale, shumë shqiptarë e mirëpresin ndikimin e Turqisë si një kundërpeshë ndaj përhapjes së militantizmit islamik. Sipas myftiut të Tiranës, Ylli Gurra, deri tani 150 shtetas shqiptarë janë bashkuar Shtetit Islamik (IS) si xhihadistë në Siri. Ai fajëson fonacionet salafiste nga monarkitë e Gjirit që u derdhën në rajon në vitet 1990. (Shumë prej tyre u dëbuan pas sulmeve të 11 shtatorit.) Z. Gurra thotë se shumica e muslimanëve shqiptarë refuzojnë radikalizmin e tillë: “Ata kanë më shumë prirje për Islamin turk” Në të vërtetë, muslimanët në Shqipëri janë shumë më pak të devotshëm dhe më pro-perëndimore se sa bashkëfetarët e tyre turq. Ndërkohë, në terrenin fetar të Turqisë ka një konflikt të brendshëm. Partia e Zhvillimit (AK) që dikur ka punuar krah për krah me lëvizjen Gylen është prishur. E gjithë kjo ndryshoi dy vjet më parë, kur AK nisur një hakmarrje kundër lëvizjes, duke e akuzuar atë se ka orkestruar një skandal korrupsioni që kishte prekur figura të larta të qeverisë. Burokratë gulenistë u dërguan prapa hekurave. Gjatë 2015-ës në vizitën në Shqipëri për ceremoninë e përurimit të xhamisë së re, Erdogan u kërkoi mikpritësve të tij për të mbyllur shkollat ​​e drejtuara nga gylenistët. Zyrtarët shqiptarë refuzuan kërkesën. Megjithatë, në Shqipëri dhe në vende të tjera, komunitetet myslimane që përfitojnë nga bujaria turke ende përballen me presione. “Erdogan është duke i detyruar ata që të largohen”, thotë Kerem Oktem, një profesor i studimeve turke në Universitetin e Graz. Diyanet, ndërkohë, e ka zgjeruar programin e saj të xhamive në vendet me lidhje të pakta me historinë osmane. Në vitin 2014 Erdogan tha se Kuba ishte nga populluar nga muslimanët para se të ndotej nga zbulimi i Kristofor Kolombit dhe zbuloi një plan për të ndërtuar një xhami të re atje. Një tjetër xhami është në ndërtim e sipër në Haiti. Shërthimi i ndërtimeve është bërë një mjet për transmetimin e kredencialeve fetare të Turqisë për audiencën myslimane vendase dhe të huaja. Objektivi përfundimtar është “të pretendojmë territore të reja”- thotë zoti Oktem. “Është ideja që Turqia duhet të jetë udhëheqësi i gjithë botës muslimane.”

Ένα Μέγα- Τζαμί χτίζεται στο κέντρο των Τιράνων στην λεωφόρο Xh W Bush δίπλα στην Βουλή της χώρας. Όταν τελειώσει θα αποτελέσει το μεγαλύτερο τζαμί στα Βαλκάνια, το ένα από μια σειρά τέτοιων έργων που έχουν χρηματοδοτηθεί από την Τουρκία. Στην αξιολόγηση της η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, γνωστή ως  Diyanet έχει βοηθήσει στο χτίσιμο τουλάχιστον 100 τζαμιών και σχολείων σε 25 χώρες. Στην Βοσνία, Κόσσοβο, Φιλιππίνες, Σομαλία, το ίδρυμα αυτό έχει  βοηθήσει να κτιστούν  οι καταστραμμένες ισλαμικές χώρες από το πόλεμο ή τις φυσικές καταστροφές. Στην Γάζα βρίσκεται σε εξέλιξη η ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων τζαμιών από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ισραηλιτών το 2014. Μόνο τα τωρινά σχέδια αναμένεται να στοιχίσουν πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια. « Όλα τα λεφτά έρχονται από ιδιωτικές δωρεές» - επιμένει ο  Mazhar Bilgin, αξιωματούχος του Diyanet Οι επικριτές υποπτεύονται πως ο Πρόεδρος της Τουρκία Ερντογάν προσπαθεί κατ’ αυτό τον τρόπο την ανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι κοσμικοί εθνικιστές στην Αλβανία, χώρα που ήταν αυστηρά αθεϊστική υπό το κομμουνισμό, αντιδρούν αμήχανα όταν  βλέπουν την Βουλή τους να μοιάζει αρκετά μικρό από το τζαμί που θα κτιστεί δίπλα ενώ οι ειδικοί παραπονούνται για το  “McOttoman» σχέδιο. Αλλά οι περισσότεροι  των αλβανών είναι συμπαθητικοί. Ενώ η μετά –κομμουνισμού κυβερνήσεις επέτρεψαν στους καθολικούς και στους ορθόδοξους χριστιανούς να χτίσουν καθεδρικούς ναούς στα Τίρανα, οι μωαμεθανοί αφέθηκαν έξω στο κρύο. Οι πιστοί έχουν βρεθεί συχνά καθισμένοι έξω τρέμοντας μπροστά από ένα μικρό τζαμί του 19-αιώνα που έχει η πόλη. Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί η Αλβανική περίμενε τόσο πολύ μέχρι το 2013 για να εγκρίνει ένα καινούργιο τζαμί. Ο ρόλος της Τουρκία στο Αλβανικό Ισλάμ πάει πέρα από το χτίσιμο τζαμιών. Έξι από τα επτά ισλαμικά μεντρεσέ της χώρας διαχειρίζονται από ιδρύματα που είναι συνδεδεμένα με τον Γιουλέν. Το Τουρκικό Πρακτορείο Ανάπτυξης ΤΙΚΑ, έχει τελειώσει τουλάχιστον 248 έργα στην Αλβανία. Εκτός από την χρηματική βοήθεια, πολλοί Αλβανοί καλοδέχονται την επιρροή της Τουρκίας ως αντίβαρο προς την επέκταση του ακραίου ισλάμ. Σύμφωνα με τον μουφτή των Τιράνων, Ύλλη Γούρρα, μέχρι τώρα 150 Αλβανοί υπήκοοι έχουν ενωθεί με το ΙΣΙΣ ως τζηχαντιστές στην Συρία. Αυτός κυρίως ενοχοποιεί τα σαλαφιστικά ιδρύματα και της μοναρχίες του Κόλπου που ξεχύθηκαν στην περιοχή μετά το 1990. (Πολλοί εξ αυτών εκδιώχτηκαν μετά τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου). Ο κ Γούρρα λέει πως η πλειοψηφία των αλβανών μωαμεθανών αποστρέφονται ένα τέτοιο εξτρεμισμό. «Εκείνοι έχουν περισσότερες τάσεις προς το τουρκικό Ισλάμ». Στ’ αλήθεια, οι μωαμεθανοί στην Αλβανία είναι πολύ λιγότερα συνεπείς στα θρησκευτικά τους καθήκοντα και πολύ πιο φιλοδυτική από τους ομόθρησκους  τους  Τούρκους. Εντωμεταξύ, στο θρησκευτικό επίπεδο της Τουρκίας υπάρχει μια εσωτερική διαμάχη. Το κόμμα τις Ανάπτυξης (ΑΚ) που κάποτε συνεργαζόταν με το κίνημα Γιουλέν έχει σταματήσει να το κάνει, κατηγορώντας  την πως έχει ενορχηστρώσει ένα σκάνδαλο διαφθοράς που  είχε αγγίξει υψηλά πρόσωπα της κυβέρνησης. Οι γραφειοκράτες γιουλενιστές στάλθηκαν πίσω από τα σίδερα. Κατά το 2015 στην επίσκεψη του για τα εγκαίνια ενός νέου τζαμιού, ο Ερντόγαν ζήτησε από αυτούς που τον φιλοξενούσαν για να κλείσουν τα σχολεία του Γιουλέν. Οι επίσημοι, Αλβανοί, απέρριψαν την πρόταση αυτή. Αλλά στην Αλβανία και σε άλλες χώρες, οι μωαμεθανικές κοινότητες που κερδίζουν από την Τουρκική γενναιοδωρία ακόμη αντιμετωπίζουν διάφορες πιέσεις. «Ο Ερντογάν βρίσκεται στην διαδικασία πίεσης για να απομακρυνθούν» -λέει ο Κερέμ Οκτέμ, ένας εκ των καθηγητών των τουρκικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Γράτζ. Το  Diyanet εντωμεταξύ, έχει επεκτείνει το πρόγραμμα των τζαμιών σε χώρες με λιγοστές σχέσεις με την Οθωμανική Ιστορία. Κατά το έτος 2014 ο Ερντογάν είπε πως η Κούβα ήταν κατοικημένοι από  τους μουσουλμάνους πολύ πριν λερωθεί από την ανακάλυψη του Χριστόφορου Κολόμβου και αποκάλυψε το σχέδιο του να κτίσει ένα τζάμι εκεί. Ένα άλλο τζαμί χτίζεται στην Αϊτή. Η έκρηξη οικοδόμησης, έχει γίνει το όχημα για την μεταφορά θρησκευτικών διαπιστευτηρίων της Τουρκίας  για τους μουσουλμάνους ακροατές, ντόπιους και ξένους. Ο τελικός στόχος είναι «να ισχυριστούμε άλλα εδάφη» - λέει ο κύριος Οκτέμ. «Είναι η ιδέα ώστε η Τουρκία πρέπει να γίνει ο ηγέτης  όλου του μουσουλμανικού κόσμου» Μετάφραση Πελασγός.

A MEGA-MOSQUE is growing on George W. Bush Street in Tirana, the Albanian capital, near the country’s parliament. When finished, it will be the largest mosque in the Balkans—one in a long string of such projects bankrolled by Turkey. By its own estimate, Turkey’s directorate of religious affairs, known as the Diyanet, has helped build over 100 mosques and schools in 25 countries. In Bosnia, Kosovo, the Philippines, and Somalia, it has restored Islamic sites damaged by war and natural disaster. In Gaza it is rebuilding mosques destroyed by Israeli military operations in 2014. Current projects alone are expected to cost $200m. All of the money comes from private donations, insists Mazhar Bilgin, a senior Diyanet official. Critics suspect Turkey’s president, Recep Tayyip Erdogan, of deploying mihrabs and minarets to revive his country’s imperial heritage in former Ottoman lands. Secular nationalists in Albania, which was strictly atheist under communism, bristle at seeing their parliament dwarfed by a mosque, and urban planners complain about the project’s bland, “McOttoman” design.  But most Albanians are sympathetic. While post-communist governments allowed Catholic and Orthodox Christians to build cathedrals in Tirana, Muslims were left out in the cold. Worshippers regularly found themselves praying outdoors, unable to squeeze into the city’s tiny 19th-century mosque. It is not clear why Albania’s government waited until 2013 to approve a new one. Turkey’s role in Albanian Islam goes beyond building mosques. Six of the country’s seven Islamic seminaries are managed by foundations linked to the Gulen community. Turkey’s development agency, TIKA, has completed 248 projects in Albania. Besides the fiscal aid, many Albanians welcome Turkish influence as a counterweight to the spread of Islamic militancy. According to Tirana’s mufti, Ylli Gurra, up to 150 Albanian nationals have joined Islamic State (IS) jihadists in Syria. He blames the zealous salafist foundations from the Gulf monarchies that poured into the region in the 1990s. (Many were expelled after the September 11th attacks.) Mr Gurra says most Albanian Muslims reject such radicalism: “They have more affinity for Turkish Islam.” In fact, Muslims in Albania are far less devout and more pro-Western than their Turkish co-religionists. Meanwhile, Turkey’s religious outreach is hobbled by an internecine conflict at home. Mr Erdogan’s ruling Justice and Development (AK) party once worked hand in glove with the Gulen movement. All that changed two years ago, when the AK launched a vendetta against the movement, accusing it of orchestrating a corruption scandal that had tarred senior government figures. Scores of Gulenist bureaucrats remain behind bars. During a 2015 visit to Albania for the groundbreaking ceremony of the new mosque, Mr Erdogan asked his hosts to shut down schools run by the Gulenists. Albanian officials turned down the request. Yet in Albania and elsewhere, Muslim communities that benefit from Turkish largesse still face pressure. “Erdogan is forcing them to take sides,” says Kerem Oktem, a Turkish studies professor at the University of Graz. The Diyanet, meanwhile, has extended its mosque programme to countries whose connection to Ottoman history is tenuous. In 2014 Mr Erdogan suggested that Cuba had been settled by Muslims long before it was spotted by Christopher Columbus, and unveiled a plan to build a new mosque there. Another mosque is under construction in Haiti. The building spree has become a vehicle for broadcasting Turkey’s religious credentials to Muslim audiences domestic and foreign. The ultimate objective is “claiming new territory,” says Mr Oktem. “It’s about the idea that Turkey should be the leader of the whole Muslim world.” πηγή

Τούρκος Ιστορικός: Οι Αλβανοί ήταν το ίδιο κατακτητές με τους Τούρκους, γιατί διοίκησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.-Historiani turk: Shqipëria pushtuese, udhëhoqi Perandorinë Osmane

Historiani turk: Shqipëria pushtuese, udhëhoqi Perandorinë Osmane Turqia zyrtare dhe kërkesa e saj për rishikim të teksteve shkollore sa i takon periudhës së Perandorisë Otomane, duket të jetë rrjedhojë e një mendimi të kristalizuar ndër historianë. Kërkesa në pak fjalë është: që Perandoria Otomane të mos cilësohet dhe trajtohet si pushtuese në librat e historisë, veçmas në tekstet shkollore, por përkundrazi, të cilësohet si administrator. I gjendur në Tiranë në një konferencë për luftërat ballkanike, historiani turk Mehmet Hacisalihoglu thotë se po ka shumë çka që nuk shkon në terma dhe trajtime në tekstet shkollore ku barazohet Perandoria me Turqinë, çka sipas tij nuk është korrekte. Në një intervistë, historiani turk flet për këtë çështje dhe atë çka është mendimi i historianëve në Turqi për këtë debat.  Z. Mehmet Hacisalihoglu, prej mujsh është i hapur një debat për atë çka është kërkesa e Ankarasë zyrtare sa i takon rishkrim të teksteve shkollore të historisë, debat më shumë prezent në Kosovë. Po ju ç’mendoni, është ky një mendim që ka rrjedhur nga ju, komuniteti i historianëve?  Në nisje dua të theksoj se Perandoria Osmane nuk ishte një Perandori Turke por ishte një perandori e përbërë nga grupe etnike të ndryshme dhe shqiptarët, sidomos shqiptarët myslimanë kanë luajtur një rol shumë të rëndësishëm në këtë perandori, më shumë se sa grupet e tjera etnike. Nëse i kthehemi pas historisë do gjeni shumë pashallarë, zyrtarë të niveleve shumë të larta që janë shqiptarë dhe mund të thuhet edhe kështu, që shqiptarët shpesh kanë pasur rol edhe më të rëndësishëm se sa vet turqit në këtë perandori. Ndaj edhe mendoj se shqiptarët kanë po aq përgjegjësi për historinë otomane sa edhe turqit, e për rrjedhojë ne mendojmë se ka ardhur koha që ta shohim historinë e Perandorisë Otomane si një histori të përbashkët të Ballkanit. Vlen të theksohet se popujt myslimanë të Ballkanit kanë luajtur të gjithë një rol shumë të rëndësishëm, më të rëndësishëm se grekët përshembull, edhe pse grekët kanë pasur pika kyçe kur bëhet fjalë për politikën e jashtme. Në përfundim, mendoj se kur historiografitë nacionale të vendeve të Ballkanit, përpiqen që t’i trajtojnë otomanët si armiq, si pushtues…duhet të thuhet se kjo mund të jetë e drejtë vetëm për fillimet e perandorisë, sepse më vonë nëse sheh kush ka qenë në krye të shumëçkaje, gjen aty shumë boshnjakë dhe shqiptarë sidomos që kanë qeverisur. S’ka se si të jetë Perandori Turke kjo. Në gjykimin tim, gabimi më i madh që bëjnë këta historianë, është ta cilësojnë Perandorinë Otomane, si Perandori Turke dhe kush e njeh sado pak historinë, e di mirë që nuk ka qenë kështu për sa kohë liderë kanë qenë burra nga nacionalitete të tjera, jo turq. Çfarë jeni duke u përpjekur të na thoni, ne njerëzve këtu në Shqipëri, Kosovë e në gjithë Ballkanin?  Që ne kemi një projekt kërkimor për të kuptuar edhe ne më mirë, se cili është imazhi që kanë shkollarët, nxënësit për Perandorinë Otomane dhe Turqinë, çfarë mësojnë ata dhe çfarë shkruhet në librat e historisë së tyre në shkollë, jo vetëm në Shqipëri dhe Kosovë, por në të gjitha shtetet e Ballkanit dhe Detit të Zi. Nuk mund të mos gjeja shumë interesante atë që pikasa në tekstet shkollore të historisë në Kosovë pasi pas pavarësisë ata kanë një tekst të ri historie që e mësojnë nxënësit. Për ata që nuk e dinë, aty gjen diçka, që për Betejën e Fushë Kosovës për të cilën përpara pavarësisë gjeje të shkruar se serbët luftuan turqit, tani shkruhet që kosovarët luftuan turqit. Dikur ishte një luftë e serbëve kundër turqve, tani ajo është bërë një luftë e kosovarëve në aleancë me serbët dhe popujve të tjerë të Ballkanit, kundër Turqisë. Nuk kanë harruar këtu të shkruajnë historianët në Kosovë se kjo është në aleancë me Evropën katolike. Çka do të thotë se këtu imazhi i Turqisë në këto tekste është edhe më keq se ai në testet shkollore të Serbisë ku shkruhet ‘armiq’ patën edhe Evropën katolike ndërsa për tekstshkruesit e historisë në Kosovë, tani vendet katolike të Evropës janë miq. Është kjo luftë e cila u bë në Kosovë dhe shteti i pavarur i Kosovës është duke u përpjekur që ta ndërtojë këtë luftë sikur të jetë vetëm e saja, ta bëjë pjesë të rëndësishme të historisë së saj dhe ata shkruajnë se luftuan kundër turqëve, në aleancë me serbët. Kjo ndodh në një kohë kur Turqia është një ndër vendet e para që njohu pavarësinë e Kosovës. Marrëdhëniet mes dy vendeve, ekonomike e diplomatike janë të shkëlqyera por ama shkruesit e historisë nuk janë në të njëjtën linjë me politikën sepse ata po përpiqen t’u mësojnë historinë nxënësve të tyre, kosovarëve, njësoj siç bëri Enver Hoxha me shqiptarët në gjysmë shekulli.  Të gjithë historianët në Turqi kështu mendojnë?  Shumë historianë turq nuk mund të shprehen për këtë gjë sepse nuk janë studiues të Ballkanit, por ata historianë të cilët studiojnë Ballkanin dhe gjithçka ka ndodhur këtu, janë të të njëjtit mendim se historitë në këtë rajon janë veçse nacionale për të mos thënë nacionaliste. Edhe historia turke kështu është por mund të them se ajo e Shqipërisë është më shumë, njësoj ndodh edhe me popujt e tjerë. Kështu ndodh me grekët apo bullgarët ndërsa rasti i FYROM, është ai më ekstremi, është rasti i nacionalizmit ekstrem. Është interesante dhe e mjerueshme që në tekstet shkollore në FYROM të cilat i kam analizuar gjatë, ka dy histori. Historia nacionaliste e shqiptarëve dhe ajo e sllavomaqedonasve por të dyja në të njëjtin libër. Si do të përfundojë e gjithë kjo? Ku do të përfundojë? E them këtë sepse në atë vend, edukohen dy popuj që jetojnë në të njëjtën hapësirë si armiq të njëri-tjetrit. Pretendohet se është edukim multi-kulturor por në fakt nuk është, është thjesht edukim nacionalist i cili mund të çojë në konflikt shumë shpejtë. Kjo që ndodh nuk është asgjë më shumë se edukim konflikti në të njëjtin vend, në të njëjtin shtet andaj edhe në gjykimin tim i cili nuk mund të them dot se është objektiv pasi historia nuk mund të jetë objektive…sepse unë bëj analizat e mija mbi faktet. Por pikëpamja ime synoj të jetë e moderuar dhe sa i takon këtij fakti duhet të them se kushdo mund ta shkruajë si të dojë historinë, t’i interpretojë si të dojë faktet por duke menduar përherë pasojat. Sepse nëse edukohen njerëzit, nëse ata edukohen si armiq të njëri-tjetrit, grekët me turqit, shqiptarët me sllavomaqedonasit etj, në një situatë konflikti nuk ka asnjë dyshim, ata do e vrasin njëri-tjetrin. Andaj edhe është domosdoshmëri, urgjencë madje që ne të moderojmë edukimin.  Jeni ju i vendosur në atë që po kërkoni të përcillni në vendet e Ballkanit, veçmas në Kosovë e pastaj në Shqipëri që Perandoria Otomane nuk duhet të cilësohet si pushtuese në këto vende? Ne jemi të qartë për këtë çështje. Në fillim ka qenë pushtim, por më pas situata u bë e tillë, ndryshoi. Nëse ju doni të shihni gjyshërit tuaj si pushtues, atëherë mund t’i shihni. Të gjithë ata pashallarë shqiptarë që kanë udhëhequr në Perandori, nga vendet e afërta deri në Egjipt…kanë qenë pjesë e Perandorisë pushtuese. Këto janë fakte e duke qenë kështu, atëherë do të thotë se këta qenë pushtuesit shqiptarë. Brenda Perandorisë Otomane, shqiptarët qenë pushtues gjithashtu, jo vetëm turqit.  Marrë nga gazeta "Idea"

Τούρκος Ιστορικός: Οι Αλβανοί ήταν το ίδιο κατακτητές με τους Τούρκους,  γιατί διοίκησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η επίσημη Τουρκία και η απαίτηση σας για την επανεξέταση των σχολικών κειμένων που αφορούν την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας παγιωμένης  άποψης μεταξύ των ιστορικών. Το αίτημα με λίγα λόγια είναι: η Οθωμανική Αυτοκρατορία να μην θεωρηθεί και να αντιμετωπιστεί ως κατακτητής στα βιβλία της ιστορίας, χώρια στα σχολικά κείμενα, αλλά απεναντίας, να αντιμετωπιστεί ως διαχειριστής. Ευρισκόμενος στα Τίρανα για ένα συνέδριο με θέμα τους Βαλκανικούς Πολέμους, ο Τούρκος ιστορικός Μεχμέτ Χατσισαλιχόγλου λέει πως υπάρχουν πολλοί ορισμοί και ερμηνείες, στα σχολικά κείμενα, με τα οποία ισούται η Αυτοκρατορία με την Τουρκία, πράγμα που κατά την άποψη του δεν είναι σωστό. Σε μία συνέντευξη που έδωσε ο Τούρκος ιστορικός μιλάει για την υπόθεση αυτή και για το πια είναι η άποψη των Τούρκων ιστορικών για την συζήτηση αυτή. -          Κ. Μεχμέτ Χατσισαλίχογλου, εδώ και μήνες έχει ανοίξει μια συζήτηση για αυτό που είναι αίτημα της επίσημης Άγκυρας όσο αφορά τα σχολικά ιστορικά κείμενα, μία συζήτηση που είναι πιο έντονη στο Κόσσοβο. Ποια είναι η γνώμη σας, αυτή η γνώμη προέρχεται από εσάς τους ιστορικούς; -          Στην αρχή θα ήθελα να τονίσω πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν μία Τουρκική Αυτοκρατορία, αλλά ήταν μία σύνθετη αυτοκρατορία από διάφορες εθνικές ομάδες και αλβανούς, ιδιαίτερα οι μωαμεθανοί Αλβανοί έχουν παίξει ένα ιδιαίτερο σημαντικό ρόλο για την αυτοκρατορία αυτή, περισσότερο από τις άλλες εθνικές ομάδες. Εάν προστρέξουμε στην ιστορία θα βρείτε πασάδες, διοικητές σε διάφορα επίπεδα, που είναι Αλβανοί και μάλιστα θα μπορούσε να ειπωθεί πως οι Αλβανοί  πολλές φορές είχαν σημαντικότερο ρόλο από αυτό των Τούρκων στην Αυτοκρατορία αυτή. Για το λόγο αυτό η γνώμη μου είναι πως οι Αλβανοί έχουν τις ίδιες ευθύνες με τους Τούρκους όσο αφορά την οθωμανική ιστορία και ως συνέπεια ήρθε η στιγμή να ξαναδούμε την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως μία κοινή ιστορία των Βαλκανίων. Αξίζει να τονίσουμε πως οι μωαμεθανοί λαοί των Βαλκανίων έχουν παίξει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, μάλιστα σημαντικότερο από αυτό των Έλλήνων, αν και οι Έλληνες είχαν βασικά σημεία όταν γινόταν λόγος για την εξωτερική πολιτική. Τελικά, σκέφτομαι πως όταν οι εθνικές ιστοριογραφίες των Βαλκανικών λαών θα προσπαθήσουν να δουν τους Οθωμανούς ως εχθρούς, κατακτητές, θα πρέπει να διαπιστωθεί πως αυτό θα ήταν δίκαιο μόνο για την στιγμή που άρχισε η δημιουργία της Αυτοκρατορίας, γιατί αργότερα ήταν μέρος τις διοίκησης σε πολλά επίπεδα. Βρίσκεις εκεί πολλούς Βόσνιους και αλβανούς που έχουν διοικήσει. Δεν μπορεί αυτή να είναι μια Τουρκική Αυτοκρατορία. Κατά την άποψη μου, το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν αυτοί οι ιστορικοί είναι να χαρακτηρίσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως Τουρκική Αυτοκρατορία και όποιος γνωρίζει έστω και λίγο την ιστορία το ξέρουν πολύ καλά πως δεν ήταν έτσι για όσο καιρό ήταν στην διοίκηση άντρες με άλλη εθνική καταγωγή και όχι Τούρκοι. -          Τι ακριβώς προσπαθείτε να μας πείτε, εμάς εδώ στην Αλβανία, Κόσσοβο και σε όλα τα Βαλκάνια; -          Ότι εμείς έχουμε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για να κατανοήσουμε καλύτερα, για το ποια είναι η εικόνα που έχουν οι μαθητές για την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Τουρκία, τι ακριβώς μαθαίνουν αυτοί και τι ακριβώς αναφέρεται στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, όχι μόνο στην Αλβανία αλλά και στο Κόσσοβο, αλλά και σε όλα τα κράτη των Βαλκανίων μέχρι την Μαύρη Θάλασσα. Δεν θα μπορούσα να μη βρω ενδιαφέρων αυτό που πρόσεξα στα σχολικά βιβλία της ιστορίας στο Κόσσοβο αφού μετά την ανεξαρτησία αυτοί έχουν ένα ιστορικό κείμενο που μαθαίνουν οι μαθητές. Για αυτούς που δεν ξέρουν εκεί βρίσκεις κάτι, για την μάχη στο Πεδίο του Κοσσόβου για την οποία πριν την ανεξαρτησία διάβασες πως οι Σέρβοι πολέμησαν εναντίων των Τούρκων ενώ τώρα γράφουν οι κοσσοβάροι πολέμησαν τους Τούρκους. Κάποτε ήταν ένας πόλεμος μεταξύ των Σέρβων και των Τούρκων τώρα έγινε μια μάχη μεταξύ κοσσοβάρων με σύμμαχους τους Σέρβους εναντίων της Τουρκίας. Δεν έχουν ξεχάσει εδώ οι ιστορικοί να γράψουν πως αυτό ήταν σε συμμαχία με την Καθολική Ευρώπη. Αυτό σημαίνει πως οι εικόνα της Τουρκίας στα κείμενα αυτά είναι χειρότερα από αυτό στα σχολικά κείμενα της Σερβίας όπου αναφέρεται πως ως «εχθρούς» είχαν και την Καθολική Ευρώπη  ενώ για τους συγγραφείς των ιστορικών κειμένων στο Κόσσοβο, τώρα οι ευρωπαϊκές καθολικές χώρες της Ευρώπης είναι φίλοι. Είναι αυτός ο πόλεμος που έγινε στο Κόσσοβο και το ανεξάρτητο κράτος του Κοσσόβου που προσπαθεί να κτίσει μια εικόνα πολέμου σαν να είναι δικιά της, να είναι μέρος της σημαντικής ιστορίας της και εκείνοι γράφουν πως πολέμησαν εναντίων των Τούρκων, σε συμμαχία με τους Σέρβους. Αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που η Τουρκία είναι μία από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσσόβου. Οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, οικονομικές και διπλωματικές, είναι εξαιρετικές αλλά οι συγγραφείς της ιστορίας δεν είναι στην ίδια γραμμή με την πολιτική γιατί προσπαθούν να μάθουν στους μαθητές τους την ιστορία όπως έκανε ο Ενβέρ Χότζα με τους αλβανούς για μισό αιώνα. -            -          Όλοι οι ιστορικοί στην Τουρκία κατά το ίδιο τρόπο σκέπτονται; -          Πολλοί Τούρκοι ιστορικοί δεν μπορούν να εκφραστούν για το θέμα αυτό γιατί δεν μελετούν τα Βαλκάνια, αλλά εκείνοι οι ιστορικοί που μελετούν τα Βαλκάνια και ό, τι συνέβη εδώ, έχουν την ίδια άποψη που λέει πως οι ιστορίες στην περιοχή αυτή είναι απλώς εθνικές για να μην πούμε εθνικιστικές. Και η ιστορία της Τουρκίας έτσι είναι αλλά μπορώ να πω πως εκείνη της Αλβανίας είναι ακραία, το ίδιο συμβαίνει και με άλλους λαούς. Έτσι συμβαίνει με τους Έλληνες, τους Βούλγαρους, ενώ η περίπτωση των Σκοπίων είναι η περίπτωση της ακραίας εθνικιστικής ιστορίας. Είναι ενδιαφέρων και  αξιολύπητο συγχρόνως  που στα σχολικά κείμενα των Σκοπίων τα οποία έχω αναλύσει επί μακρόν, υπάρχουν δύο ιστορίες. Η εθνικιστική ιστορία των Αλβανών και αυτό των σκοπιανών, αλλά και τα δύο στο ίδιο βιβλίο. Πως θα τελειώσει όλο αυτό; Που θα τελειώσει; Το λέω αυτό γιατί σε εκείνη την χώρα, μορφώνονται δύο λαοί που ζουν στο ίδιο χώρο ως ορκισμένοι εχθροί. Ισχυρίζονται μια πολυπολιτισμική εκπαίδευση αλλά στ’ αλήθεια πρόκειται για εθνικιστική αγωγή το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση πολύ γρήγορα. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αγωγή σύγκρουσης  στην ίδια χώρα, στο ίδιο κράτος, και αυτό, κατά την κρίση μου, η οποία δεν μπορώ να πω πως είναι αντικειμενική… γιατί εγώ κάνω αναλύσεις πάνω σε στοιχεία. Αλλά προσπαθώ η άποψη μου να είναι σύγχρονη και όσο αφορά το γεγονός θα πρέπει να πω πως οποιοσδήποτε μπορεί να γράψει την ιστορία, να την ερμηνεύσει όπως θέλει τα στοιχεία αλλά πρέπει να σκέφτεται πάντοτε τα αποτελέσματα. Γιατί αν οι άνθρωποι μορφωθούν ως εχθροί μεταξύ αλλήλων, οι Έλληνες με τους Τούρκους, οι Αλβανοί με τους  σκοπιανούς κ.α, σε μια κατάσταση σύγκρουσης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι αυτή θα αλληλοσκοτωθούν. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο και επείγον για να εκσυγχρονίσουμε την εκπαίδευση. -            Εσείς είστε αποφασισμένοι σ’ αυτό που θέλετε να περάσετε  στις χώρες των Βαλκανίων, χώρια στο Κόσσοβο μετά στην Αλβανία, ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ως εχθρός στις χώρες αυτές; -          Εμείς είμαστε ξεκάθαροι στην υπόθεση αυτή. Στην αρχή ήταν κατάκτηση, αλλά αργότερα η κατάσταση ήταν τέτοια που άλλαξε. Εάν εσείς θέλετε να δείτε τους παππούδες σας ως κατακτητές, τότε ελεύθερα να το κάνετε. Όλοι οι Αλβανοί πασάδες που έχουν διοικήσει την Αυτοκρατορία αυτή… ήταν μέρος της Αυτοκρατορίας κατακτητή. Αυτά είναι γεγονός και εφόσον είναι έτσι, τότε σημαίνει πως αυτοί ήταν οι Αλβανοί κατακτητές. Μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία οι Αλβανοί ήταν επίσης κατακτητές, όχι μόνο οι Τούρκοι.

Turkey's Islamist Agenda in Kosovo - Huffington Post: Axhenda islamike e Turqisë në Kosovë

Turkey's President Recep Tayyip Erdogan addressed an audience in Prizren during an official visit to Kosovo in October 2013: "We all belong to a common history, common culture, common civilization. We are the people who are brethren of that structure. Do not forget, Turkey is Kosovo, Kosovo is Turkey!" Turkey's foreign policy in the Balkans promotes a neo-Ottoman agenda, aimed at expanding its influence in former territories of the Ottoman Empire. Turkey exports Islamism under the guise of cultural cooperation. It also seeks economic advantage, using business as leverage to consolidate its national interests. The Turkish International Cooperation and Development Agency (TIKA) is a vehicle through which Turkey advances its ideological agenda. TIKA is the vanguard of Turkey's Justice and Development Party (AKP), which supports Muslim Brotherhood chapters around the world. TIKA runs a parallel and complementary foreign policy to official state institutions, coordinating with Turkey's Ministry of Culture and the Presidency of Religious Affairs to promote the AKP's Islamist agenda. TIKA operates like a social welfare agency. In Kosovo, it supports more than 400 projects in the fields of agriculture, health and education. Affordable health care is offered in Kosovo at Turkish-run hospitals and clinics, sponsored by TIKA. Despite its extensive activities, Zeri reports that the Central Bank of Kosovo has logged only 2.7 million Euros transferred by TIKA to its Kosovo account between 2009 and 2014. TIKA transfers most funds in cash with no official record. It does not want to draw attention to its activities. Most TIKA funds are used to restore Ottoman monuments and build mosques. For example, TIKA supported restoration of the Sultan Murat Tomb in Kosovo. It rebuilt Ottoman religious sites like the Fatih Mosque and the Sinan Pasha Mosque, which cost 1.2 million Euros. Since 2011, TIKA has restored approximately 30 religious structures from the Ottoman period and 20 new mosques across Kosovo. Erdogan personally pledged funds to build the country's biggest mosque in Pristina. In addition, TIKA supports regional Islamic unions and institutions. It subsidizes community based social mobilization projects, which promote Islam. TIKA's network of Muslim community leaders and imams, which includes imams from Turkey, actively promotes Islam. Its benevolence includes food for the Iftar meal during Ramadan, delivered to impressionable Kosovars in poor rural areas. TIKA also sponsors schools in Pristina, Prizren, Gjakova, and Peja. Some schools provide Qur'anic instruction, as well as Turkish language instruction. As many as 20,000 Turks reside in Kosovo, where Turkish is an official language. The Turkish Embassy in Pristina awards 100 scholarships for Kosovars to study in Turkey each year. But not all schools supported by TIKA are part of the formal education sector. Some function like madrassas, offering Islamic education, thereby contributing to the radicalization of Kosovar youth. The Government of Kosovo acknowledges that more than 300 Kosovars have joined the Islamic State in Syria. The figure dates back a couple of years. Today's number may be much higher. Yunus Emre Turkish Cultural Centers are also vehicles for Turkish influence. According to its charter, Yunus Emre Centers "provide services abroad to people who want to have education in the fields of Turkish language, culture and art, to improve the friendship between Turkey and other countries." Support for educational institutions is a propaganda tool to foster a positive impression of Turkey among Kosovars. Turkey's Minister of Education visited Kosovo and publicly asked Kosovo institutions to change history texts in order to portray Ottomans as liberators, rather than as occupants and aggressors. Erdogan asked the Government of Kosovo to close schools established by Fetullah Gulen, with whom he had a falling out. Kosovo officials acquiesced, though Gulen schools offered quality education to Kosovars. Turkish businessmen also benefit from Turkey's aggressive religious and cultural promotion. A well-respected Turkish scholar asks of the AKP, "Are they Islamists or just thieves with a religious rhetoric?" Turkey is Kosovo's largest trading partner, after Serbia. The trade volume between Turkey and Kosovo was 206.5 million Euros in 2012. (Export to Kosovo was 199.5 million Euros; import from Kosovo only 7 million Euro). Trade volume slightly decreased in 2013-14 due to an economic slowdown in the region.  Tenders for some of the biggest public projects in Kosovo have been won by Turkish companies. The Limak Holding Company won the concession to manage the Pristina International Airport. The Çalık-Limak Consortium also acquired the Kosovo Energy Distribution Services. Limak pledged to invest 300 million Euros in the transmission system, but its investment still has not materialized. The Merdare-Morina highway connecting Kosovo to Albania was built by the Turkish construction company, Enka, in consortium with Bechtel. Çalik-Limak has just started construction of the Pristina-Hani Elezit highway between Kosovo and Macedonia. The award of tenders may be subject to political influence. Çalik Holding and Limak are politically well-connected. Erdogan's son-in-law is a major shareholder in Limak. The Turkish banking system dominates the financial sector in Kosovo. A majority of Kosovo's major banks are Turkish, including the Turkish Economic Bank (TEB). More than 900 Turkish companies operate in Kosovo. About 7,000 Kosovars are employed by Turkish companies in, for example, the food processing and textile sectors. It is hard to be accepted or keep a job in a business where the owner is Turkish if you don't speak Turkish. Kadri Veseli, a prominent Kosovo politician, was a former critic of Turkish concerns acquiring Kosovo state enterprises. Veseli bemoaned Turkey's penetration as bad for both Kosovo's economy and its EU aspirations. Since become Speaker of Kosovo's Parliament, however, Vaseli has not said a word about Turkey's economic dominance. He and other prominent Kosovo politicians, including Foreign Minister Hashim Thaci, have close ties to Erdogan, as well as Turkish business and political leaders. Turkey has cemented its influence through security cooperation. Around 2,000 Turkish soldiers were deployed as part of the KFOR peacekeeping mission in 1999. There are still 350 Turkish soldiers in Pristina and Prizren. Turkey has indicated its willingness to assume control of Bondsteel, the US base in Kosovo, as US forces withdraw. Turkey has also shown itself a reliable political partner. Ankara was reluctant to endorse Kosovo's independence, lest a parallel be drawn with its Kurdish minority. However, Turkey was one of the first countries to recognize Kosovo when it declared independence from Serbia in 2008. Prime Minister Ahmet Davutoğlu's notion of "strategic depth" views Turkey as a regional power and an alternative to the EU for countries like Kosovo. Muslim solidarity is the centerpiece of Davutoğlu's strategy to expand Turkey's influence. Davutoğlu explicitly linked Turkey's foreign policy to its Ottoman legacy during a trip to Bosnia-Herzegovina in 2009. "The Ottoman centuries of the Balkans were a success story. Now we have to reinvent this." He announced, "Turkey is back." Faster integration into Euro-Atlantic institutions is the best antidote to Turkey's influence in Kosovo and the Western Balkans. US interests would also be served through intensified engagement in the region. Closer cooperation between the US and Kosovo would be a bulwark against Turkey's export of Islamism. It would also prevent the further radicalization of Kosovo society, staunching the flow of Kosovars to join ISIS. Mr. Phillips is Director of the Program on Peace-building and Rights at Columbia University's Institute for the Study of Human Rights. He served as a Senior Adviser and Foreign Affairs Experts to the US Department of State during the Clinton, Bush, and Obama administrations. Phillips is author of "Liberating Kosovo: Coercive Diplomacy and US Intervention" (Kennedy School at Harvard University and NBC Publishing). huffington

Politika e jashtme e Turqisë në Ballkan nxit një axhendë neo-otomane, që ka për qëllim zgjerimin e ndikimin e saj në ish-territoret e Perandorisë Osmane. Kështu shkruan për Huffington David Phillips është drejtor i Programit për Ndërtimin e Paqes dhe të Drejtave në Institutin Columbia University, i cili më parë ka shërbyer si këshilltar i lartë në Departamentin e Shtetit gjatë administratës Klinton, Bush dhe Obama. Sipas tij Turqia eksporton islamizmin nën maskën e bashkëpunimit kulturor. Ajo gjithashtu kërkon përparësi ekonomike, duke përdorur biznesin për të konsoliduar interesat e saj kombëtare.Agjencia Turke për Bashkëpunim Ndërkombëtar dhe Zhvillim (TIKA), është një mjet kryesor nëpërmjet të cilit Turqia përparon agjendën e saj ideologjike. TIKA është pararojë e Partisë për Drejtësi dhe Zhvillim të Turqisë (AKP), e cila mbështet kapituj Vëllazërisë Myslimane në mbarë botën.TIKA drejton një politikë të jashtme paralele dhe plotësuese për institucionet zyrtare shtetërore, koordinimin me të Turqisë Ministria e Kulturës dhe Kryesisë së Çështjeve Fetare të promovuar agjendën islamike të AKP. TIKA po ashtu operon nën maskën e një agjencie të mirëqenies sociale. Në Kosovë, ajo mbështet më shumë se 400 projekte në fushat e bujqësisë, shëndetësisë dhe arsimit. Kujdesit shëndetësor  në Kosovë po ashtu sponsorizohet nga TIKA.Banka Qendrore e Kosovës ka regjistruar vetëm 2.7 milionë euro të transferuara nga TIKA në llogarinë e saj në Kosovës në mes të 2009 dhe 2014. Shumica e fondeve të TIKA janë përdorur për të rivendosur monumentet otomane dhe për të ndërtuar xhami. Për shembull, TIKA ka mbështetur restaurimin e varrit të Sulltan Muratit në Kosovë. Ajo ka rindërtuar objektet fetare osmane si Xhaminë Fatih dhe Xhaminë e Sinan Pashës, e cila kushtoi 1.2 milion euro. Që nga viti 2011, TIKA ka rivendosur rreth 30 struktura fetare nga periudha otomane dhe 20 xhami të reja në tërë Kosovën. Erdogan u zotua personalisht fonde për të ndërtuar xhaminë më të madhe të vendit në Prishtinë. Përveç kësaj, TIKA mbështet sindikatat rajonale islame. Ajo subvencionon projektet mobilizimi social bazë komunitare, të cilat promovojnë Islamin. Rrjeti i TIKA-së udhëheqësve të komunitetit musliman dhe imamëve, duke përfshirë edhe  imamëve turq, në mënyrë aktive promovojnë Islamin. Dashamirësia e saj  dukshëm përfshin ushqimin për vaktin e iftarit gjatë Ramazanit, dorëzuar për kosovarët  në zonat e varfra rurale. TIKA gjithashtu sponsorizon shkollat ​​në Prishtinë, Prizren, Gjakovë dhe Pejë. Disa shkolla ofrojnë mësim kuranor, si dhe mësimin e gjuhës turke. Por jo të gjitha shkollat ​​e mbështetura nga TIKA janë pjesë e sektorit të arsimit formal. Disa funksionojnë si medrese, duke ofruar edukim islam, dhe duke kontribuar në radikalizimin e rinisë kosovare. Mbështetja për institucionet arsimore shihet si një mjet propagande për të nxitur një përshtypje pozitive të Turqisë në mesin e kosovarëve. Ministri turk i Arsimit vizitoi Kosovën dhe publikisht i kërkoi institucioneve të Kosovës për të ndryshuar tekstet e historisë në mënyrë që të portretizoheb osmanët si çlirimtarë dhe jo si agresorë. Erdogan kërkoi nga Qeveria e Kosovës që të mbyllë shkollat ​​e përcaktuara nga Fethullah Gylen, me të cilin ai ka pasur përplasje. Turqia është partneri më i madh tregtar i Kosovës, pas Serbisë. Volumi i tregtisë midis Turqisë dhe Kosovës ka qenë 206.5 milionë euro në vitin 2012. Tenderët për disa nga projektet më të mëdha publike në Kosovë janë fituar nga kompanitë turke. Kompania Limak Holding fitoi koncesionin për të menaxhuar Aeroportin Ndërkombëtar të Prishtinës. Konsorciumi Çalik-Limak gjithashtu fitoi Shërbimet Shpërndarjes së energjisë në Kosovë. Limak është zotuar të investojë 300 milionë euro në sistemin e transmetimit, por investimi i saj ende nuk është materializuar.Autostrada Merdare-Morinë që lidh Kosovën me Shqipërinë është ndërtuar nga kompania turke e ndërtimit, Enka, në konsorcium me Bechtel. Çalik-Limak sapo ka filluar ndërtimin e autostradës Prishtinë-Hani i Elezit midis Kosovës dhe Maqedonisë. Sistemi bankar turk dominon sektorin financiar në Kosovë. Shumica e bankave më të mëdha të Kosovës janë turk, përfshirë Bankën Ekonomike Turke (TEB).Më shumë se 900 kompani turke operojnë në Kosovë. Rreth 7,000 kosovarët janë të punësuar nga kompanitë turke në, = sektorët e përpunimit të ushqimit dhe tekstilit. Kryetari i Kuvendit të Kosovës, Kadri Vaseli dhe politikanë të tjerë të shquar të Kosovës, përfshirë ministri e jashtëm Hashim Thaçi, kanë lidhje të ngushta me Erdogan. Turqia ka betonuar ndikimin e vet edhe përmes bashkëpunimit në fushën e  sigurisë. Rreth 2,000 ushtarë turq u vendosën si pjesë e misionit paqeruajtës të KFOR-it në vitin 1999. Ka ende 350 ushtarë turq në Prishtinë dhe Prizren. Turqia ka treguar gatishmërinë e saj për të marrë përsipër kontrollin e bazës amerikane Bondsteel në Kosovë, pasi forcat amerikane të tërhiqen. Turqia ishte një nga vendet e para që ta njohin Kosovën kur ajo shpalli pavarësinë nga Serbia në 2008. Integrimi i shpejtë në institucionet euro-atlantike është antidoti më i mirë për ndikimin e Turqisë në Kosovë dhe në Ballkanin Perëndimor. πηγή

Η πρώτη Πανορθόδοξος Σύνοδος εδώ και 1200 χρόνια ενδέχεται να ακυρωθεί στην Τουρκία

 Η Σύνοδος πρόκειται να συγκληθεί στην ιστορική εκκλησία της Αγίας Ειρήνης, στον τόπο όπου το 381 μ.Χ. εγράφη το Σύμβολο της Πίστεως

Εδώ και πενήντα χρόνια, η πρώτη Πανορθόδοξος  Σύνοδος, βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας, ενώ η τελευταία πραγματοποιήθηκε πριν από πάνω από χίλια χρόνια.

Η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ή «Πανορθόδοξος Σύνοδος 2016» που έχει προγραμματισθεί να συγκληθεί τον Μάιο του 2016, ενδέχεται να απειληθεί από την τρέχουσα διεθνή πολιτική.

Η άνευ προηγουμένου, ιερατική σύγκληση,  έχει ως στόχο να φέρει σε επαφή τους επικεφαλής των 14 Αυτοκέφαλων Ορθόδοξων  Εκκλησιών του Κόσμου, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τουρκία, στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και έδρα της οικίας του Βαρθολομαίου, του «Πρώτου μεταξύ των Ίσων» των Ορθόδοξων ηγετών.

«Απλώς, για να φθάσουμε σε αυτό το σημείο, χρειάσθηκαν δεκαετίες για την επίτευξη της συναίνεσης σχετικά με τα θέματα της ημερήσιας διάταξης» είπε ανώτερος κληρικός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ζητώντας να διατηρηθεί η ανωνυμία του, προσθέτοντας ότι « Υπάρχουν πολλές ίντριγκες και πολιτικές διεργασίες».

«Οι Ρώσοι δεν εμπιστεύονται τον Πάπα, οι Έλληνες θέλουν καλύτερες σχέσεις με τη Ρώμη, στη συνέχεια, υπάρχει το όλο πρόβλημα της Ουκρανίας… είναι περίπλοκα» κατέληξε σε ένα μήνυμά του στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Όποια και αν ήταν εσωτερική ορθόδοξη πολιτική που μαστίζει επί χρόνια την Ορθοδοξία και δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει μια Σύνοδο, τώρα τα πράγματα  με τη  διεθνή πολιτική και τη γεωπολιτική απειλούν την πραγματοποίηση της Συνόδου, που επρόκειτο να συγκληθεί στην ιστορική εκκλησία της Αγίας Ειρήνης, στον τόπο όπου το 381 μ.Χ. έγινε εγράφη το Σύμβολο της Πίστεως.

Ο πρωθιερέας Ίγκορ Γιακούμτσουκ, αξιωματούχος στις διορθόδοξες σχέσεις του Πατριαρχείου της Μόσχας, υπαινίχθηκε μια πιθανή αναβολή και επιπλέον και μια αλλαγή του τόπου (της χώρας για τη Σύνοδο).

«Δεν είναι γνωστό πότε θα λάβει χώρα», είπε στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης στις αρχές Δεκεμβρίου. «Αν η κατάσταση επιδεινωθεί (με την Τουρκία) είναι πολύ πιθανόν η Σύνοδος να γίνει αλλού. Είναι δύσκολο να μιλήσουμε από τώρα», είπε.

Η αλυσίδα των γεγονότων που απειλούν τη Σύνοδο άρχισε από την Τουρκία, όταν κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό, που οδήγησε στη διπλωματική κρίση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.

Το Κρεμλίνο ξεκίνησε μια σειρά από κυρώσεις, αναστολές έργων, απαγορεύσεις τουρκικών εισαγωγών και ακυρώσεις ταξιδιών χωρίς βίζα για τους Ρώσους στην Τουρκία κ.ά.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία διατηρεί στενούς δεσμούς με το Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και το Κρεμλίνο,  αντέδρασε επίσης, ανακαλώντας από ένα ταξίδι στην Τουρκία ενός υψηλού επιπέδου Ρώσου Μητροπολίτη, ο οποίος επρόκειτο να επισκεφθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο για συνομιλίες προετοιμασίας για το επερχόμενο Συμβούλιο των Εκκλησιών.

Paul Antonopoulos on December 24, 2015 in  ‘Al Masdar’

πηγή