Το Μέτσοβο έχτισε εκκλησία στην Σελενίτσα Αυλώνος

Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Μιχαήλ Τρίτος και ο δημοσιογράφος κ. Νίκος Μανούρης επισκέφθηκαν χθες την βλαχόφωνη κωμόπολη Σελενίτσα Αυλώνος Αλβανίας, όπου το Μέτσοβο έχτισε εκ βάθρων το ναό του αγίου Αθανασίου.

Ο Ιερεύς π. Σπυρίδων και σύσσωμοι οι κάτοικοι της κωμοπόλεως τους υποδέχτηκαν με αισθήματα τιμής και ευγνωμοσύνης.

Η Σελενίτσα είναι μια κωμόπολη 8.000 κατοίκων, από τους οποίους οι 4.000 είναι ορθόδοξοι χριστιανοί και οι άλλοι 4.000 Μπεχτασήδες μουσουλμάνοι, οι οποίοι για λόγους ειρηνικής συνυπάρξεως δεν δέχτηκαν να χτιστεί τζαμί, αλλά προσεύχονται στον ορθόδοξο ναό.

Ο προηγούμενος ναός κατεδαφίσθηκε από το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα.

Οι ρωμαιοκαθολικοί για προπαγανδιστικούς λόγους προσφέρθηκαν να χτίσουν το ναό με την προϋπόθεση τριάντα από τους κατοίκους να γίνουν Ουνίτες. Οι κάτοικοι όμως δε το δέχτηκαν.

Εξίσου αρνητικοί ήσαν οι βλαχόφωνοι κάτοικοι της Σελενίτσας και στους ρουμάνους προπαγανδιστές, οι οποίοι διά του ρουμάνου πρέσβεως στα Τίρανα George Micu και του επισκόπου Αρτετζάνου Καλλινίκου προσπάθησαν να τους προσεταιρισθούν.

Η απάντηση των εθνικά υπερήφανων κατοίκων ήταν ότι τα βλέμματά τους είναι στραμμένα στην Ελλάδα.

Τότε οι κάτοικοι στράφηκαν στο Μέτσοβο. Οι κάτοικοι του με επικεφαλής τον Αρχιμ. π. Σεραφείμ Καχριμάνη, τον σημερινό Περιφερειάρχη και τον κ. Μιχαήλ Τρίτο ανέλαβαν εκστρατεία για την ανέγερση του ναού.

Σήμερα ο ναός έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και αποτελεί το κέντρο αναφοράς των κατοίκων.

Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης η οδός που οδηγεί στο ναό ονομάστηκε οδός Μετσόβου.

Πηγή: www.himara.gr

OMONOIA- Ανακοίνωση τύπου

Ανακοίνωση τύπου

Σας ανακοινώνουμε τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Γενικής Συνδιάσκεψης της ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ»

Εκλογή Γενικού Προέδρου

Στην εκλογική διαδικασία που πραγματοποιήθηκε την 20η Δεκεμβρίου 2014 στους Αγίους Σαράντα, οι τρεις υποψήφιοι για τη θέση του Γενικού Προέδρου έλαβαν τα ακόλουθα αποτελέσματα:

Κάγιος Βασίλης 152 ψήφους 

Παππάς Λεωνίδας 148 ψήφους

Πούλης Άλκης 67 ψήφους

Λευκά 2

Άκυρα 3

Βάσει του Καταστατικού της Οργάνωσης όπου προβλέπει  την εκλογή προέδρου με το 50%+1 των συμμετεχόντων, έπρεπε να πραγματοποιηθεί δεύτερος γύρος. Την 11η  Ιανουαρίου 2015, πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος γύρος των εκλογών μεταξύ των δύο πρώτων και το αποτέλεσμα έχει ως εξής:

Παππάς Λεωνίδας  190 ψήφους

Κάγιος Βασίλης     170 ψήφους

Νέος Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας αναδεικνύεται ο κ. Λεωνίδας Παππάς.

Εκλογή Γενικού Συμβουλίου

Η εκλογή του Γενικού Συμβουλίου της Ομόνοιας ολοκληρώθηκε τον πρώτο γύρο των εκλογών στις 20 Δεκεμβρίου 2014. Εκλέχτηκαν οι υποψήφιοι: 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ (14)

1. Ευάγγελος Ντούλες

2. Δημήτρης Μαλιούκης

3. Χρυσόστομος Καμπέρης

4. Ορφέας Μπέτσης

5. Χρήστος Λέγκος

6. Αλκης Πούλης

7. Χρήστος Νάσης

8. Στέφανος Κώτσιας 

9. Χρήστος Ντούτσης

10. Γρηγόρης Τζούμπας

11. Χαράλαμπος Ράφτης

12. Σωτήρης Καραντζάς

13. Γιάννης Κουτσός 

14. Γιώργος Ζαρκαλής

Αναπληρωματικοί:

1. Κώστας Ζήσος 

2. Βασίλης Μπιλέρος

3. Βασίλης Πόλιος 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΑΓΙΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ (14)

1. Βασίλης Κάγιος

2. Λεωνίδας Παππάς

3. Ηρώδης Νταλιάνης

4. Γιάννης Μπάμπης

5. Χαράλαμπος Παντέχης

6. Βαγγέλης Μπατζάκης

7. Ανέστης Καρκασίνας

8. Χρήστος Καίσης

9. Σωκράτης Καλτσούνης

10. Βαγγέλης Ζαφειράτης

11. Βασίλης Γκούτζος

12. Βαλεντινα Γιάννη

13. Εννέας Βασίλης

14. Λευτέρης Τζόρος

Αναπληρωματικοί:

1. Χρήστος Κώτσης

2. Δημήτρης Φράγκος

3. Θανάσης Μπόρος

4. Αθηνά Πάντου

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΕΛΒΙΝΟΥ (7)

1. Σωκράτης Σπύρου

2. Θεμιστοκλής Καίσης

3. Μιχάλης Μποζώρης

4. Βασίλης Μάργας

5. Βαλεντίνα Μηλιώρη

6. Γιάννης Κέντρος

7. Βασίλης Τσάβος

Αναπληρωματικοί:

1. Κώστας Θανάσης

2. Παυλος Τάτσης

3. Θωμάς Μανέλης

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΧΙΜΑΡΑΣ (4)

1. Φρέντη – Διονύσης Μπελέρης

2. Νικόλαος Μπρίγκος

3. Ζάχος Σπύρος

4. Ανδρέας Γκιώνης

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΟΡΥΤΣΑΣ (3)

1. Γρηγόρης Καραμέλιος

2. Στέλλα Πατσίλη 

3. Αρμπέν Ηλίας 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΙΡΑΝΩΝ (3)

1. Γιάννης Μαυρομάτης 

2. Ολιάνα Ίφτι 

3. Κοζέτα Σταθά

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΑΥΛΩΝΑΣ (2)

1. Γιώργος Τάλλιος

2. Λαζαρος Μάνος

ΒΛΑΧΟΦΩΝΟΙ (2)

1. Θανάσης Πότσης

2. Σπύρος Κούρος

ΔΙΑΣΠΟΡΑ 

Αργυρόκαστρου

1. Έφη Σέλλιου

2. Ηλέκτρα Κίκη

3. Παναγιώτης Λέκκας

Αναπληρωματικοί 

1. Ευάγγελος Μαγκλάρας 

2. Θεοφάνης Τσάμης

3. Νικόλαος Τσόκας

Αγίων Σαράντα

1. Γεώργιος Τζομάκας

2. Χρήστος Γιωργάκης

3. Αλέξανδρος Αναγνώστης

4. Αλέξανδρος Παπάς

5. Θωμάς Στέφος

Αναπληρωματικοί 

1. Μιχάλης Παππάς

2. Ανδρέας Κίτσος 

3. Ελένη Δήμου 

Δελβίνου

1. Απόστολος Λιάκος 

2. Αγγελική Φίλιου 

3. Λευτέρης Θύμιος

Αναπληρωματικοί 

1. Δήμητρα Σαμαρά

2. Σταύρος Γκίνος 

Χιμάρας

1. Ελεονώρα Κοκαβέση

2. Στέλιος Μπολάνος

Αναπληρωματικοί 

1. Μαρία Μπολάνου

2. Αντώνης Νέτσος

3. Χρήστος ΜπρίγκοςΠηγή: www.aftonomi.gr

Λεωνίδας Παππάς: «Στην ΟΜΟΝΟΙΑ είμαστε όλοι εθελοντές…»

- Συνέντευξη στον Γιώργο ΜΥΤΙΛΗ

Συνήθως στις συνεντεύξεις μου κάνω έναν μικρό πρόλογο. Σε ετούτη τον αποφεύγω. Θα αρκεστώ μόνο με την προβολή ενός αποσπάσματος, που το θεωρώ το σημαντικότερο σε όλο το σκεπτικό του νέου πρόεδρου της Εθνικής μας Οργάνωσης, Λεωνίδα Παππά:

«Υπάρχουν αξιόλογες μονάδες στην κοινότητά μας. Αξιόλογα άτομα που πρέπει να αναλάβουν ρόλο. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση, να πλησιάσουμε και να εντάξουμε στα κοινά έντιμους και ικανούς ανθρώπους».         

Πρώτα, για το καλό της μικρής μας υπέροχης Πατρίδας, Λεωνίδα, σου εύχομαι καλή επιτυχία!

Ευχαριστώ πολύ! 

Ορισμένοι θεωρούν βιαστική την κίνησή σας, ως νέο εκλεγμένο πρόεδρο, σχετικά με τη συνάντηση στην Ηγουμενίτσα με τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, σε περίοδο κιόλας προεκλογικού αγώνα στην Ελλάδα. (Ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί). Ποια είναι η απάντησή σας;

Ήταν μεγάλη τιμή για μένα, που συναντήθηκα με τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, πριν συμπληρωθούν 24 ώρες από την εκλογή μου. Όπως εξήγησα και αλλού, η συνάντηση αυτή, δεν είχε καμιά σχέση με τον προεκλογικό αγώνα της Νέας Δημοκρατίας.  Επειδή δεν σου δίνεται κάθε μέρα η δυνατότητα να συναντιέσαι με τον πρωθυπουργό, είναι λογικό να προετοιμαστείς και να μετρήσεις καλά αυτά που έχεις να πεις. Τα οποία δημοσιεύτηκαν ήδη και μπορώ να τα επαναλάβω:  

«Συμμερίζομαι τις δυσκολίες και τον αγώνα που κάνετε για την ανάκαμψη της πατρίδας και παρά τις πικρίες και αδικίες που δέχτηκε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, δεν μπορεί να μην εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για τη συμπαράσταση που είχε από την κεντρική εξουσία και ειδικότερα από την τοπική εξουσία της Θεσπρωτίας. Η αφαίρεση των συντάξεων του ΟΓΑ - που ελπίζουμε να διευθετηθεί σύντομα - είναι ίσως το ζήτημα που μονοπώλησε την επικαιρότητα, γιατί πονάει πολύ, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός έχει ανάγκη να αισθανθεί ισότιμο μέλος του οικουμενικού Ελληνισμού και όχι ένα ξεχασμένο κομμάτι του».

Αφήσατε κι αιχμές, σχετικά με τα ταμπού, που υπάρχουν στην Ελλάδα, σχετικά με το Βορειοηπειρωτικό;

Έγινε κι αυτό. Στο Δημαρχιακό Μέγαρο Ηγουμενίτσας, που είχε συνάντηση με εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλους φορείς, όπου συμμετείχα κι εγώ, χωρίς να το περιμένω, ο κ. Σαμαράς έδωσε έμφαση στην παρουσία μου και δε νομίζω να διαφωνεί κανείς, ότι αυτό δεν τιμάει μόνο εμένα, αλλά την Ομόνοια και την κοινότητά μας γενικότερα. Αν υπάρχει κάτι μεμπτό στην εκεί συζήτηση, είναι η αναφορά στο ταμπού που υπάρχει στην Ελλάδα, σχετικά με το Βορειοηπειρωτικό, καθώς δεν έχει στην πολιτική ατζέντα τη θέση που του αρμόζει.

Είπα, λοιπόν, πως για αυτό το ταμπού ευθύνεται ένας συγκεκριμένος πολιτικό - ιδεολογικός χώρος, χωρίς να τον κατονομάσω. Μάλιστα, αυτή η φράση, δεν είναι δική μου, αλλά του πολύ καλού γνώστη του Βορειοηπειρωτικού και έγκριτου δημοσιογράφου, Σταύρου Λυγερού. Την είχε πει σε μία συνάντηση Βορειοηπειρωτικών Φορέων το 2009, στην Αθήνα. Είναι μια αλήθεια, που δεν έχουμε λόγο να την κρύψουμε, αλλά η στιγμή που ειπώθηκε, είναι λογικό, να προκαλέσει αντιδράσεις και τις κατανοώ.          

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός είναι κατατεμαχισμένος, διχασμένος. Πώς θα ενώσει η σημερινή Ομόνοια, της αλλαγής, όλα αυτά τα κομματάκια;

Όπως είπα και στην ομιλία μου, στην 9η Γενική Συνδιάσκεψη, δεν μας χώρισε το σπίτι, αλλά το μαγαζί. Δεν γνωρίζω κανένα στέλεχος που να έφυγε από την Ομόνοια, γιατί διαφώνησε με την πολιτική της.

Τα στελέχη που έφυγαν, βρήκαν στέγη σε αλβανικά κόμματα. Δημοκρατία έχουμε κι ο καθένας μπορεί να κάνει τις επιλογές του, αλλά είναι ανήθικο να κατηγορεί κάποιος την «κακή» Ομόνοια, γιατί βρέθηκε σε ένα αλβανικό κόμμα.

Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως τα στελέχη της Ομόνοιας δεν έχουν ευθύνη  για τη μεγάλη συρρίκνωσή της. Υπάρχει μία λανθασμένη αντίληψη για την παλιά «καλή» Ομόνοια και τη σημερινή «κακή». Οι διχασμοί δεν έλειψαν ποτέ, υπάρχει, όμως, κάτι που χάσαμε από την παλιά Ομόνοια, το οποίο πρέπει να ανακτήσουμε.

Παλαιότερα, μπορεί να διαφωνούσαμε έντονα μεταξύ μας, αλλά θεωρούσαμε αδιανόητο να μην στηρίξουμε την Ομόνοια όταν έπρεπε, και το κάναμε ακριβώς γιατί το απέναντι ήταν «αυτομαστίγωμα». Η συμμετοχή μας, στα κυβερνητικά σχήματα στην Αλβανία,  ενδεχομένως να ευθύνεται για το ότι οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι τόσο εμφανείς με άλλους πολιτικούς χώρους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα κυματάκια, όπως είπατε.

Αν πείσουμε τους συμπατριώτες μας, ότι δεν είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε τις θέσεις κάποιων ανθρώπων, αλλά τον τόπο μας, τότε θα έρθει η ένωση.

Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να είμαστε παρατηρητές ευκαιριακών συμμαχιών των διάφορων κομματιών.                      

Ποια θα είναι η σχέση, από δω και πέρα, της Ομόνοιας με τους «απέναντί» της: Το ΜΕΓΚΑ ως Ελληνικό Κόμμα, και μετά, με τους δικούς μας ανθρώπους: Τάβο, Ξέρρα, Αγγέλη, κλπ, ενταγμένους σε αλβανικά κόμματα;

Εν μέρη απάντησα σε αυτή την ερώτηση.

Όσον αναφορά το ΜΕΓΚΑ, δεν συμφωνώ με κάποιους χαρακτηρισμούς των στελεχών του, δεν ήμουν ποτέ μέλος  του κόμματος, γιατί διαφωνούσα με το «κομμάτιασμα» της πολικής μας εκπροσώπησης, αλλά σέβομαι την άποψη τους.

Στο ΜΕΓΚΑ υπάρχουν αρκετά αξιόλογα πρόσωπα, τα οποία θα ήθελα να είναι στην Ομόνοια. Πριν από τις αρχαιρεσίες της οργάνωσής μας, απευθύναμε πρόσκληση, έγινε κοινή εμφάνιση των δύο προέδρων σε εκδήλωση της Ομόνοιας στους Αγίους Σαράντα, αλλά στη συνέχεια, δεν γνωρίζω γιατί προέκυψε κάποια διστακτικότητα από πλευράς τους.                               

Μα… η σχέση με το ΚΕΑΔ, ποια θα είναι; Ή θα συνεχιστεί από την Ομόνοια - ΚΕΑΔ το παλιό παιχνίδι; Η συνεργασία με την εκάστοτε αλβανική κυβέρνηση;

Το ΚΕΑΔ είναι δημιούργημα της Ομόνοιας. Η ίδρυσή του επιβλήθηκε από κάποιες συγκυρίες εξωτερικών παραγόντων, αλλά στη συνέχεια φάνηκε πως αυτό το δίπολο όχι μόνο δεν ήταν κακό, αλλά μας έδινε περισσότερη πολιτική ευελιξία. Δεν βρίσκω το λόγο, γιατί αυτό πρέπει να σπάσει. Η πορεία, μας απέδειξε πως είναι χρήσιμα και τα δύο σχήματα, αρκεί να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι. Η απόλυτη ταύτιση των δύο σχημάτων κάνει κακό και στην Ομόνοια και στο ΚΕΑΔ.   

Ο κόσμος μας μοιρασμένος: ένα κομμάτι στον τόπο του και το άλλο σκορπισμένο περισσότερο στην Ελλάδα. Πώς θα κρατηθεί και θα στηριχθεί συσπειρωμένος, ενωμένος αυτός ο κόσμος;

Το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου μας ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, αλλά εμείς τους συμπατριώτες μας, δεν τους θεωρούμε ξεριζωμένους. Η ρίζα τους και όχι μόνο, είναι εδώ. Είναι ισότιμα μέλη της κοινότητάς μας, άρα και της Ομόνοιας. Κάναμε αρκετά βήματα προσέγγισης των απόδημων, αλλά χρειάζονται κι άλλα. Έχω κάποιες προτάσεις, οι οποίες θα εφαρμοστούν αν συμφωνήσει το Γενικό Συμβούλιο.    

24 χρόνια Ομόνοια με αγώνες, αλλά και με τεράστια λάθη. Θα αναλογιστούν στα υπεύθυνα πρόσωπα ευθύνες;

Συγκράτησα μία φράση από την ομιλία του κ. Μπολάνου, με την οποία  θα ήθελα να σας απαντήσω: «Ο ρόλος του πολιτικού, ο ρόλος του κάθε πατριώτη, δεν είναι να αποδίδει ευθύνες,  αλλά να υπενθυμίζει το χρέος που έχουμε, και κυρίως να χαράσσει πορεία, να δίνει όραμα».

Το Λεωνίδα τον θεωρούν ορισμένοι δεξιό, ίσως και ακραίο. Ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Λεωνίδας;

Οι αρχαίοι έλεγαν να διαλέγουμε «τη μέση και βασιλική οδό». Κομματική ταυτότητα δεν είχα ποτέ, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Αλβανία. Αν κάτι με χαρακτηρίζει στη στάση ζωής, είναι ότι προσπαθώ να βιώσω την ορθόδοξη πίστη.  Ένας πνευματικός άνθρωπος μου έλεγε:

«Η αριστερά θεωρεί κακή την ιδιωτική περιουσία, γιατί δημιουργεί εκμετάλλευση. Η δεξιά θεωρεί την ιδιωτική περιουσία δικαίωμα.

Η πίστη λέει πως η περιουσία δεν είναι ούτε κακή ούτε δικαίωμα, είναι ευθύνη, γιατί δεν είναι δική μας. Την πήραμε από κάποιους άλλους και πρέπει να την αφήσουμε σε άλλους, απλά τη διαχειριζόμαστε».

Δεν με συγκινεί κανένα κόμμα και καμία ιδεολογία, πέραν από αυτό που ανέφερα. Να προσπαθώ να νιώθω την ευθύνη που έχω απέναντι στην οικογένεια μου και την κοινωνία.       

Αποκαλέσατε στην 9η Γενική Συνδιάσκεψη την Ομόνοια σπίτι, αλλά και μαγαζί και τον εαυτό σας αρκετά χρόνια μέλος του Γενικού Συμβουλίου αμέτοχο στα κέρδη του… Τι εννοείται;

Τα άλλα τα είπα, το «αμέτοχο στα κέρδη» δεν το είπα. Όχι γιατί είχα κάποιο κέρδος, αλλά γιατί το Γ.Σ., δεν είναι να μοιράζει κέρδη.

Στην Ομόνοια είμαστε όλοι εθελοντές όπου ξοδεύουμε και δεν κερδίζουμε τίποτα. Κάποιοι διαχειρίστηκαν την εξουσία που τους εμπιστεύτηκε η Ομόνοια. Για ορισμένους είμαστε περήφανοι, για άλλους όχι.       

Πώς θα την αλλάξετε ριζικά την οργάνωση (θέμα αναδιοργάνωσης, αφού η κατάσταση είναι νοσηρή) και ποια θα είναι η σχέση σας με τους πρώην μαγαζάτορες…;

Δεν συμφωνώ με τη  φρασεολογία που χρησιμοποιείτε. Το να είσαι στην εξουσία δεν κατατάσσεσαι αυτομάτως στους «μαγαζάτορες», με την αρνητική έννοια που φαντάζομαι ότι το θέτετε.

Υπάρχουν αξιόλογες μονάδες στην κοινότητά μας. Αξιόλογα άτομα που πρέπει να αναλάβουν ρόλο. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση, να πλησιάσουμε και να εντάξουμε στα κοινά έντιμους και ικανούς ανθρώπους.

Την νεοσύστατη Ομόνοια του ‘91 την νομίσαμε κυβέρνηση του τόπου μας, που να διαχειρίζεται, να λύνει τα προβλήματα, ουσιαστικά δεν έγινε το αναμενόμενο. Η νέα Ομόνοια για το ίδιο ζήτημα τι σκέπτεται;

Την Ομόνοια, συχνά την φορτώνουμε με ευθύνες που δεν της αναλογούν. Η Ομόνοια δεν είναι κυβέρνηση, δεν διαχειρίζεται  προϋπολογισμό. Τους φόρους μας δεν τους αποκομίζει η Ομόνοια, αλλά το αλβανικό κράτος. Αν πρέπει να κριθούμε, η κριτική πρέπει να εστιασθεί στο ρόλο αντιπολίτευσης ή και στις προτάσεις  που θέτουμε στην εκάστοτε αλβανική κυβέρνηση, για την επίλυση ζητημάτων που αφορούν την κοινότητά μας.

Ορισμένοι πολιτευτές αλβανικών κομμάτων χρησιμοποιούν τα παραπάνω «επιχειρήματα». Συχνά, δυστυχώς, πέφτουμε και εμείς στην παγίδα τους. Το αν τα παιδιά μας, π.χ., δεν έχουν βιβλία, δεν ευθύνεται η Ομόνοια, αλλά η αλβανική κυβέρνηση, που οφείλει να μας αντιμετωπίσει ως ισότιμους πολίτες αυτού του κράτους. Δεν μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση να κατηγορεί την αντιπολίτευση, γιατί δε γίνεται τίποτα.        

Ποια θα είναι η σχέση της Ομόνοιας με το Εθνικό Κέντρο;

Για το ποια ήταν μέχρι τώρα, δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο από εσάς.  Για το ποια θα ήθελα να ήταν, το ανέφερα πιο πάνω στη συνομιλία με τον πρωθυπουργό.

Ομόνοια χωρίς φωνή. Χωρίς εφημερίδα, ραδιόφωνο, τηλεοπτικό σταθμό. Με σας, στην κορυφή, τι θα απογίνει;

Πρώτο μέλημα μας, θα είναι η έκδοση της εφημερίδας και γενικότερα η καλύτερη επικοινωνία με τα μέλη της κοινότητάς μας. 

Σας αποκαλούν αντιντουλικό. Τι συνέβηκε, συγκεκριμένα, μεταξύ σας και ποια θα είναι η συνεργασία σας μελλοντικά;

Με τον κ. Ντούλε, έχουμε μια κοινή πορεία 15 χρόνων. Μπορεί να δημιουργήθηκαν ορισμένες εντάσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά μας ενώνουν πολλά. Θεωρώ ότι μας εκπροσωπεί επάξια στην αλβανική Βουλή. Η κριτική μου ήταν πάντα καλοπροαίρετη.

Με το «αντιντουλικός» διαφωνώ. Ο Ελληνισμός επένδυσε πάνω του. Οι γνώσεις του, οι εμπειρίες του στην πολιτική είναι χρήσιμα εφόδια για τον τόπο.      

Ποια είναι η σκέψη σας για τις επερχόμενες τοπικές εκλογές; Ποιοι θα είναι οι όροι, που θα πρέπει να πληρεί ο υποψήφιος δήμαρχος, κλπ, κλπ…;

Η Ομόνοια είχε πάντα έναν πανίσχυρο θεσμό, που είναι το Γενικό Συμβούλιο. Εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά, λαμβάνοντας αποφάσεις που δεν ήταν αρεστές ακόμα και στην ηγεσία. Αυτό δε θα το διαπιστώσετε σε κανέναν άλλο πολιτικό φορέα, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Αλβανία. Το θεσμό αυτό, θα τον σεβαστώ και έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στις αποφάσεις του.          

Με την εκλογή σας επιστρέψατε στο Βορειοηπειρώτη τη χαμένα ελπίδα, ο οποίος άρχισε κιόλας να προσδοκά ότι της λαβωμένης οργάνωσης θα τις γιατρέψετε τις πληγές. Πιστεύετε ότι δεν θα τον διαψεύσετε;

Το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι η αφοσίωσή μου.

Σας ευχαριστώ!

Κι εγώ.   

Αυτόνομη  
Πηγή: www.aftonomi.gr

Η Αλβανία στηρίζει όλες τις θρησκείες πλην της ορθοδοξίας

Η επιλεκτική ανεξιθρησκία του Ράμα. Το Αλβανικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δώρισε κτίριο στην καθολική εκκλησία της χώρας.

Χθες σε κλήμα συγκίνησης και μπροστά στις κάμερες, η Αλβανίδα υπουργός Εθνικής Αμύνης, Μιμί Κοδέλη, παρέδωσε η ίδια τους τίτλους ιδιοκτησίας ενός κτιρίου που ανήκει στο Υπουργείο Άμυνας, στο καθολικό ίδρυμα, «Αδελφές της Μητέρας Τερέζας», στην πόλη Πούκα.

Σε δηλώσεις τις η υπουργός είπε,
«Είναι απλά και μόνο το καθήκον μου ως υπουργός της κυβέρνησης που εκπροσωπώ, με μια μικρή προσπάθεια, να καταστώ δυνατή κάτι το οποίο θα´πρεπε να είχε γίνει και να είχε εξασφαλιστεί, δεκαετίες πριν».

Ενώ ο, επίσκοπος Λουτσίαν Αυγουστίνος, ευχαρίστησε θερμά την Αλβανίδα Υπουργό για το πολύτιμο δώρο.

Μετά την ομιλία, ο σεβασμιότατος Αυγουστίνος ανακάλυψε την πλάκα που βρίσκεται στην είσοδο του θρησκευτικού ιδρύματος με την επιγραφή:
«Δώρο του Υπουργού Άμυνας στις Αδελφές της Μητέρας Τερέζα με ευγνωμοσύνη για την εξαιρετική δουλειά τους. Ο Θεός να σας ευλογεί! Μίμι Κοδέλι.»

Δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστη η κίνηση της αλβανικής κυβέρνησης και η δήλωση της Αλβανίδας υπουργού Αμύνης που είπε πως, «με μια μικρή προσπάθεια, κατάστηθα δυνατή κάτι το οποίο θα´πρεπε να είχε γίνει και να είχε εξασφαλιστεί, δεκαετίες πριν».

Η στάση της κυβέρνησης του σοσιαλιστή Εντι Ράμα προκαλεί πολλά ερωτήματα απέναντι στους ορθοδόξους χριστιανούς στην Αλβανία.

Στο μυαλό μας έρχονται οι εικόνες βαρβαρότητας, έξωσης και αρπαγής της εκκλησίας της Παναγιάς στην Πρεμετή, όπου αδιάψευστα ντοκουμέντα αποδεικνύουν τη συνέχεια της εκκλησίας της Γέννησης της Θεοτόκου στην Πρεμετή από τον 17ο αιώνα και που η πλειονότητα του κόσμου είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, μάλιστα, μόλις λίγες ήμερες πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Οι χριστιανοί ορθόδοξη της Πρεμετής έζησαν τις θλιβερές εικόνες της κατάληψης της εκκλησίας με την συνδρομή μπράβων ιδιωτικής εταιρείας από την αλβανική κυβέρνηση και της απομάκρυνσης με φορτηγό των εικόνων και όλων των ιερών σκευών και την μετατροπή του ιερού χώρου σε πολιτιστικό κέντρο.

Μια πρωτοφανής επιχείρηση καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θρησκευτικών ελευθεριών καθώς και μειονοτικών δικαιωμάτων.

Η στάση της κυβέρνησης του σοσιαλιστή Έντι Ράμα αποδεικνύει την υποκρισία της αλβανικής κυβέρνησης αλλά είναι και επιλεκτική στην θρησκευτική "toleranca" που διατυμπανίζει και θέλει να παρουσιάζει την χώρα ως πρότυπο.

Να υπενθυμίσουμε ότι, ο αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος ζητά ακόμη από την αλβανική κυβέρνηση να πάρει θέση για τη συμφωνία που υπογράφηκε το 2009 και πέρασε από τη Βουλή, με βάση την οποία η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα επιστρέψει τα διάφορα μνημεία και επιπλέον εγγυάται την προστασία της θρησκευτική ελευθερίας και λατρείας.

Από την άλλη, πριν λίγες εβδομάδες ο Ράμα ανακοίνωσε ότι η αλβανική κυβέρνηση θα συμμετέχει στην ανέγερση του μεγαλυτέρου τζαμιού των Βαλκανίων, στα Τίρανα.

Πηγή: www.himara.gr

Βυζάντιο: αναπαράσταση… - Bizanti një improvizim, kthim në histori

Οι αλβανοί δίνουν την υπηκοότητα σε ιταλό γελωτοποιό και το αρνούνται επί χρόνια στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο!!- I jepet nënshtetësia shqiptare një "karagjozi" italian dhe pë vite i mohoet Kryepiskopit Anastas

Prezantuesi i “Striscia la Notizia”, Ezio Greggio tashmë me shtetësi shqiptare  Aktori dhe prezantuesi i njohur i emisionit investigativ “Striscia la Notizia”, Ezio Greggio i është dhënë nga presindeti Bujar Nishani shtësia shqiptare. Greggio gjendej në listën e 15 personave për të cilët presidenti ka firmosur dhënien e shtetësisë shqiptare. Gjatë muajit nëntor të vitit 2014 prezantuesi u nderua me çmimin e Mirënjohjes për promovimin e aseteve kinematografike në Shqipëri, me qëllim sjelljen e produksioneve të huaja që janë të interesuara për shfrytëzimin e peisazheve dhe studiove shqiptare. shqiptarja.com Komenti ynë: Nuk mund të justifikojë askush plotësisht një vendim të tillë. Sepse një humorist “dikur karagjoz në oborr mbretëror” për ato sa nuk ka ofruar në këtë vend i jepet shpejt shtetësia shqiptare, ndërsa Kryepeshkopit Anastas mgjth se ka kërkuar këtu e vite me rradhë shtetësinë shqiptare dhe ka ofruar me siguri shumë më tepër se ky aktor italian dhe se shumë të tjerë pseudopatriotë shqiptarë nuk i jepet shtetësia. Ka shumë interpretime që mund të bëjë dikush por ajo që është e sigurt dhe mund të thuhet është se në këtë vend nuk vlerësohet ai që me të vërtetë ofron por askushi që shërben për interesa të ulta shoqërore-politike. Kjo reflekton dhe nivel shumë të ulët dhe dashakeqës të politikës dhe të shoqërisë në përgjithësi.

Ο παρουσιαστής μια σατιρικής εκπομπής στην Ιταλία “Striscia la Notizia”, Ezio Greggio τώρα πια με αλβανική υπηκοότητα. Ο ιταλός ηθοποιός γνωστός από την εκπομπή “Striscia la Notizia”, ο Ezio Greggio δόθηκε από τον Αλβανό Πρόεδρο Μπουγιάρ Νισάνη η αλβανική υπηκοότητα. Ο Greggio στην λίστα τον 15 ατόμων που ο πρόεδρος της δημοκρατίας έχει δώσει την αλβανική υπηκοότητα. Κατά το μήνα Νοέμβριο του 2014, ο παρουσιαστής τιμήθηκε με το βραβείο της Αναγνώρισης για την προβολή των κινηματογραφικών αξιών στην Αλβανία με στόχο της ξένες παραγωγές που ενδιαφέρονται για την εκμετάλλευση των φυσικών ομορφιών και των αλβανικών στούντιο. Το σχόλιο μας: Δεν μπορεί να δικαιολογήσει πραγματικά κανένας μια τέτοια απόφαση. Γιατί ένας κωμικός «κάποτε καραγκιόζης σε αυλές βασιλιάδων» για όσα δεν έχει προσφέρει στην Αλβανία να του δίνουν στα γρήγορα την αλβανική υπηκοότητα, ενώ στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο αν και το έχει ζητήσει για χρόνια την αλβανική υπηκοότητα και έχει προσφέρει σίγουρα πολύ περισσότερο από αυτόν τον ιταλό ηθοποιό, και πολλούς αλβανούς ψευδοπατριώτες, να του αρνούνται την υπηκοότητα. (Μετά ζητάνε και τα δικαιώματα των Αλβανών στην Ελλάδα σχετικά με την υπηκοότητα). Υπάρχουν πολλές ερμηνείες σχετικά μ’ αυτό αλλά αυτό που μπορεί να πει κανείς είναι πως στην χώρα αυτή εκτιμάται ο κανένας  και όχι αυτός που πραγματικά προσφέρει  και φυσικά κυρίως αυτός που εξυπηρετεί τα κατώτερα κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα. Αυτό καθρεπτίζει  και το πολύ χαμηλό επίπεδο και γεμάτο κακία της πολιτικής και της κοινωνίας στην Αλβανία και φυσικά και το χαμηλό επίπεδο σε όλες της διαστάσεις της ζωής αυτού του λαού.

Το Μαυροβούνιο απαιτεί εξηγήσεις από την Αλβανία για τη «Μεγάλη Αλβανία» . Η πατρίδα μας πότε θα το κάνει αυτό;

Η κατοικία του Αλβανού πρωθυπουργού, κατά την παραμονή της πρωτοχρονιάς, είχε καλυφθεί με πανό με τη Μεγάλη Αλβανία

Το υπουργείο Εξωτερικών και Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης του Μαυροβουνίου, απέστειλε νότα στην πρεσβεία του Μαυροβουνίου στα Τίρανα, να ζητήσει πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με τη σημαία της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» που εμφανίσθηκε στην κατοικία του Αλβανού πρωθυπουργού, Έντι Ράμα.

Νωρίτερα, ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών, Ίβιτσα Ντάτσιτς, δήλωσε ότι η Σερβία είχε κάνει διάβημα προς την Αλβανία, λόγω της σημαίας με το χάρτη της ‘Μεγάλης Αλβανιας’ που είχε κρεμασμένη ο Αλβανός πρωθυπουργός.

Ο Ράμα, επανειλημμένα υποστήριξε ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για «Μεγάλη Αλβανία» και ότι όλοι οι Αλβανοί θα ζουν μαζί όταν τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελέσουν μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως γράφει η Ούτρινσκι Βέσνικ.

--

Το ερώτημα είναι η Ελλάδα πότε θα το κάνει αυτό γιατί πρέπει κάποια στιγμή να σεβαστούμε και τον εαυτό μας με τους τρελούς που υπάρχουν γύρω μας.

The Hellenic Information Team

Αγιοποιήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος - Φύλακας της χώρας και της Ορθοδοξίας πλέον - Ο Βίος και οι προρρήσεις του Αγίου (vid)

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου προχώρησε πριν από λίγο η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ακολουθεί το επίσημο ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου:

«Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην καί β) προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, διά ψήφων κανονικῶν ἐξελέξατο παμψηφεί τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Εἰρηναῖον Ἀβραμίδην, διακονοῦντα ἐν Παρισίοις, Βοηθόν Ἐπίσκοπον παρά τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Γαλλίας κυρίῳ Ἐμμανουήλ, ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ρηγίου.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015»

Ο Όσιος Παΐσιος o Αγιορείτης (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης,25 Ιουλίου1924-12 Ιουλίου1994) ήταν Έλληνας μοναχός που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και έγινε ευρέως γνωστός για τον βίο και το έργο του.

Υπενθυμίζεται ότι στις 27 Νοεμβρίου 2013 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είχε προβεί στην Αγιοκατάτταξη και του Γέροντος Πορφυρίου.

Ας δούμε τον βίο του όπως τον καταγράφει η Βικιπαιδεία

Ο Αρσένιος Εζνεπίδης γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία.

Είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, βαφτίστηκε από τον ιερέα της ενορίας Αρσένιο, που το 1988 η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε ως άγιο. Ο Αρσένιος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα.

Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Εφηβικά χρόνια και ο στρατός

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στο στρατό ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελλόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος, συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.

Το 1945 ο Αρσένιος κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής κατά τον ελληνικό εμφύλιο. Όσο καιρό δεν ήταν ασυρματιστής, ζητούσε να πολεμά στην πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οικογενειάρχες, να μην βλαφτούν. Το μεγαλύτερο όμως διάστημα της θητείας του το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Γι' αυτό και πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Γέροντα τον αναφέρουν ως "Ασυρματιστή του Θεού".

Μάλιστα, ο Γέροντας φέροντας ως παράδειγμα την κατά τη στρατιωτική του θητεία αυτή ιδιότητα, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι "ασυρματιστές του Θεού", εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Απολύθηκε από το στρατό το 1949.

Μοναστικός Βίος

Τα πρώτα χρόνια

Ο Αρσένιος εισήλθε πρώτη φορά στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του, έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος.

Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές (Διόρθωση: ΔΕΝ υπάρχει τέτοια Μονή στις Καρυές. Και το λινκ στην Μονή της Πάτμου οδηγεί). Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί γνώρισε τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και τον ακολούθησε πιστά.

Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα.

Ανάμεσα στα αγαπημένα του αναγνώσματα ήταν οι ρήσεις των Πατέρων της ερήμου και ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος.

Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Φιλοθέου, που ήταν ιδιόρρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος του. Η συνάντησή του όμως με το γέροντα Συμεών ήταν καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το «Μικρό Σχήμα».

Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον Παΐσιο.

Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης. Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα του.

To 1962 πήγε στο Όρος Σινά, όπου παρέμεινε για δύο χρόνια στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους, δίνοντάς τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους προσκυνητές ξύλινων σταυρών που έφτιαχνε ο ίδιος.
Επιστροφή στο Άγιο Όρος

Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Έμεινε στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ιβήρων.

Την εποχή εκείνη ήταν υποτακτικός του Ρώσου μοναχού Τύχωνα, που ασκήτευε στο Σταυρονικητιανό κελλί του Τιμίου Σταυρού μέχρι το θάνατό του το 1968, μετά τον οποίο, ακολουθώντας την επιθυμία του Τύχωνα, έμεινε στο κελί του για έντεκα χρόνια. Τον ίδιο χρόνο, συμβούλεψε έναν από τους κοντυνότερους μαθητές του, το Βασίλειο Γοντικάκη να γίνει ηγούμενος για να βοηθήσει την ανακατασκευή της Μονής Σταυρονικήτα, που ήταν σημαντικό βήμα για την αναβίωση του μοναχισμού στον Άθω.

Ο Γέροντας Παΐσιος ευλαβείτο πολύ το γέροντά του, Τύχωνα, και πάντα μιλούσε με συγκίνηση γι'αυτόν.

Tο 1966 ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου.

Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και κάθε λογής βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα χαρισματούχο μοναχό που ονομάζεται Παΐσιος. (Διόρθωση: αυτά έγιναν πολύ αργότερα) Το επόμενο έτος μεταφέρθηκε στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοήθησε σημαντικά σε χειρωνακτικές εργασίες, συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού.
Στην Παναγούδα

Το 1979 αποχώρησε από την σκήτη του Τιμίου Σταυρού και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η Παναγούδα ήταν ένα κελί εγκαταλελειμμένο και ο Παΐσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν.

Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.

Οι ασθένειες του Γέροντα
Το ιστορικό

Το 1966 ο γέροντας νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο Παπανικολάου λόγω βρογχεκτασιών. Μετά την επέμβαση για την αφαίρεσή τους και λόγω της χρήσης ισχυρών αντιβιοτικών ο γέροντας έπαθε ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά προβλήματα. Κάποια στιγμή, ενώ εργαζόταν στην πρέσα που είχε στο κελί του, έπαθε βουβωνοκήλη. Αρνήθηκε να νοσηλευτεί και υπέμεινε καρτερικά την ασθένεια, η οποία του έδινε φοβερούς πόνους για τέσσερα ή πέντε χρόνια.

Κάποια μέρα σε μια επίσκεψή του στη Σουρωτή, κάποιοι γνωστοί του γιατροί κυριολεκτικά τον απήγαγαν και τον οδήγησαν στο Θεαγένειο νοσοκομείο, όπου και χειρουργήθηκε. Παρά την αντίθεση των γιατρών, ο γέροντας συνέχισε τη σκληρή ασκητική ζωή και τις χειρωνακτικές εργασίες κάτι που επιδείνωσε και άλλο την κατάσταση της υγείας του.

Το τέλος της ζωής του

Μετά το 1993 παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου).

Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 χειρουργήθηκε.

Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.

Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ.

Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Τελικά απεβίωσε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο της κοίμησής του, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.

Και τώρα δείτε μερικές από τις πιο σημαντικές προρρήσεις του που αφορούν μελλοντική ελληνοτουρκική σύγκρουση.

Συγκεκριμένα θα αναφέρουμε μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν τις σχέσεις με την αμετανόητη Τουρκία, η οποία όπως γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ήδη από τον Άγιο Κοσμά τον Αίτωλο θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»…

Ο Γέρων Παΐσιος για Τουρκία, Πόλη, Αιγαίο

– «Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβη από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν… Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι»… σελ. 410

– «Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι» Μάρτιος 1994, σελ. 412

– «Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» 1991, σελ. 413

– «Άντε, άντε, δε θα είμαι να σε καμαρώσω στην προέλαση, όταν θα προελαύνει ο ελληνικός στρατός για την Κωνσταντινούπολη» 1992, προς Αξκο της Π.Α., σελ. 413

– «Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» σελ. 417

– «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…..Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…. Την Πόλη θα μας τη δώσουν….. Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς…… Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν…» σελ. 417 – 418
– Οι Τούρκοι «θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν….» σελ. 418-419 σ.σ. πρόκειται για την γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά.

– «Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει…» σελ. 419

– «Η Τουρκία θα διαμελισθεί. Ο διαμελισμός αυτός σίγουρα μας ικανοποιεί και μας συμφέρει ως κράτος. Έτσι θ΄ απελευθερωθούν τα χωριά μας, οι αλύτρωτες πατρίδες. Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία» σελ. 422

– «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών. Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς)….Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός» σελ. 431

– «Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Κωνσταντινούπολη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους» σελ. 432

– Οι Τούρκοι «θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, “θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”» σελ. 434 και άλλη φορά έλεγε … «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργήτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δε θα έχει» σελ. 436

– «Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί….Μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά.

Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι – εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;”

Όλοι, όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο…..Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση απόφαση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε…»… 434

– «Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν.

Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν. Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά. Η χρησιμοποίηση των νερών του Ευφράτη για αρδευτικά έργα από τους Τούρκους θα είναι μια προειδοποίηση ότι άρχισε η προετοιμασία του μεγάλου πολέμου που θα ακολουθήση» 1991, σελ. 439

– «Μετά τη διάλυση της Τουρκίας, η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και θα σταματήσουν τα στρατεύματά της έξω από την Ιερουσαλήμ. Τότε οι δυτικές δυνάμεις θα δώσουν προθεσμία στους Ρώσους για να αποσύρουν από τα μέρη αυτά τα στρατεύματά τους, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να γίνουν τα λάχανα, δηλαδή 6 μήνες. Η Ρωσία, όμως, δε θα αποσύρει τις δυνάμεις της.

Και τότε οι δυτικές δυνάμεις θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν στρατεύματα, για να επιτεθούν στους Ρώσους. Ο Πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι Παγκόσμιος και θα έχει ως συνέπεια να χάσουν οι Ρώσοι. Θα ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν παραγκουπόλεις. Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο.» σελ. 440 – 441

– «Η διοίκηση της Πόλης , από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική»!!! 1991, σελ. 435

– «Εσύ (είπε σε νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου Ξάνθης), σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί από την αρχή» σελ. 435

Όπως τα κατέγραψε ο Νικ. Ζουρνατζόγλου στο βιβλίο του.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr