Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Κυριακή Ε Λουκά, Ο Ύμνος της Αγάπης, Αρχιμ Επιφάνιος Χατηγιάγκου 1 11 2015


Στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο το Βραβείο Ιεραποστολικής Δράσης, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ανθρωπισμού από τα G. Sciacca

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΙΡΑΝΑ

Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της εποχής μας, με παγκόσμια ακτινοβολία, τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιο, πρόκειται να τιμήσουν τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” με το ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής «Ιεραποστολικής Δράσης, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ανθρωπισμού».
Η XIV επίσημη τελετή απονομής των βραβείων, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015 στις 5:30 μ.μ., στην Aula Magna του Ποντιφικού Πανεπιστημίου Urbaniana, στην πόλη του Βατικανό, παρουσία των εκκλησιαστικών, πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, επιστημόνων και καλλιτεχνών, και με τη συμμετοχή εθνικού και διεθνή τύπου και τηλεοπτικών δικτύων.
Η πρόταση για τη βράβευση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου έγινε από την Γενική Γραμματέα Βίκυ Μπαφατάκη, η οποία δήλωσε μετά την ανακοίνωση του βραβείου: «Είναι ύψιστη τιμή για όλους μας η βράβευση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, ενός σπουδαίου ιεράρχη, μοναδικού ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στον άνθρωπο και στον πολιτισμό. Με τη σοφία του μας οδηγεί σε ξέφωτα πνευματικότητας και ανθρωπισμού».
Με σπουδές στη Θεολογία, τη Θρησκειολογία, την Εθνολογία, ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, είναι μεταξύ άλλων, Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, επίτιμο Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Διδάκτωρ Θεολογίας και Φιλοσοφίας σε πολλά πανεπιστήμια ανά τον κόσμο. Είναι επίσης Πρόεδρος του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» (2006-) και επίτιμος Πρόεδρος της «Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη» (2006-).
Ανέπτυξε ευρύτατο ιεραποστολικό και κοινωνικό έργο για πολλά χρόνια. Στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας προοπτικής, πρωτοστατεί στην εφαρμογή πρωτοποριακών προγραμμάτων στους τομείς εκπαίδευσης, υγείας, κοινωνικής πρόνοιας, αγροτικής ανάπτυξης, πολιτισμού και οικολογίας στην Αλβανία, συμβάλλοντας καθοριστικά στο σύγχρονο ευρωπαϊκό πρόσωπό της. Συγχρόνως, έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια. Γλωσσομαθής και πολυγραφότατος συγγραφέας, έχει τιμηθεί με πλήθος διεθνών βραβείων, ενώ το 2000 υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Πέρα όμως από το κοινωνικό του έργο, δημιουργεί μια σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα για τη χώρα του, με κορωνίδα το κτιριακό συγκρότημα στο κέντρο των Τιράνων, που αποτελείται από τον Νέο Καθεδρικό της “Αναστάσεως του Χριστού”, το Κωδωνοστάσιο, το Συνοδικό Μέγαρο, το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο και το παρεκκλήσιο της “Γέννησης”, εκεί όπου ο ιδιοφυής εικαστικός Χρήστος Παπανικολάου εντυπωσιάζει με την εφαρμογή μιας καινοτόμου τεχνικής στην εκκλησιαστική ζωγραφική. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό και αισθητικό επίτευγμα, σύμβολο ενότητας και αναγέννησης της χώρας, που αποτελεί “αξία” της αλβανικής κοινωνίας.
Τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” (www.premiosciacca.it) είναι ένας από τους μεγαλύτερους εθελοντικούς θεσμούς παγκοσμίως. Στοχεύουν στον πολιτιστικό, επιστημονικό και κοινωνικό εθελοντισμό, στη φιλία και την κοινή πρόοδο των εθνών, στις ανθρώπινες αξίες και τους νέους. Ιδρύθηκαν πριν από 14 χρόνια, από τον κληρικό και Καθηγητή Νομικής, Don Bruno Lima, στη μνήμη του Giuseppe Sciacca, ενός 26χρονου φοιτητή Αρχιτεκτονικής, πρότυπο ήθους και προσφοράς στην κοινωνία.
Σημαίνουσες προσωπικότητες έχουν τιμηθεί όπως ο 16χρονος Αμερικανός Jacob Barnett με αυτισμό, ιδιοφυΐα στα μαθηματικά και τη φυσική με δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν, ο επίσης Αμερικανός Cody McCasland παραολυμπιονίκης, ο 10χρονος Oυκρανός Vitali Nechaiev παγκόσμια διάνοια στην ιστορία και Καθηγητής Πανεπιστημίου, ο Καθηγητής Παιδοκαρδιοχειρουργικής Αυξέντιος Καλαγκός, ο ερευνητής Jack Andraka κ.λ

Ο Θανάσης Πότσης αφήνει το ΚΕΑΔ για χάρη του Σοσιαλιστικού κόμματος

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, ο πρόεδρος των Βλάχων στην Αλβανία και αντιπρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑ, Θανάσης Πότσης, προ ημερών δήλωσε την παραίτησή του στον πρόεδρο του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε. Εδώ και πολλά χρόνια ο κ. Πότσης ήταν ενεργό μέλος του κόμματος και κατέβαινε υποψήφιος στην περιοχή της Kορυτσάς.
Οι ίδιες πηγές μας ενημέρωσαν πως ο κ. Πότσης έχει ήδη συμφωνήσει να προσχωρήσει στις τάξεις του Σοσιαλιστικού κόμματος του Έντι Ράμα. Άγνωστοι παραμένουν οι λόγοι για τους οποίους ο πρόεδρος των βλάχων επέλεξε να μεταπηδήσει σε ένα κόμμα με αυστηρώς ανθελληνική ατζέντα.
Αυτό που τώρα μένει να δούμε, είναι εάν ο Θανάσης Πότσης θα παραιτηθεί και από την θέση του αντιπροέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.



Σχόλιο: Αυτά είναι που μας καταστρέφουν, το δήθεν και ο ελληνισμός που πουλάμε μέχρι να κερδίσουμε όσα έχουμε στόχο. Έπειτα πάμε εκεί που μας συμφέρει για να πετύχουμε άλλα. Δεν ξέρουμε αν έμεινε πια τσίπα σε κάποιους. Δεν ξέρουμε πως τ΄ονομάζουν οι άλλοι αλλά εμείς θα το ονομάσουμε "βρουτισμό".

Στο μάτι των αλβανών και εκκλησία στο Λούκοβο;



ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Σήμερα στους Αγίους Σαράντα 28-10-2015 εγώ ο Γκεζίμ Γκούγκα Διευθυντής της δικαστικής αστυνομίας της Αστυνομικής Διεύθυνσης των Αγίων Σαράντα σύμφωνα με το άρθρο 308 του Ποινικού Κώδικα ζητάω να ενημερωθεί για να παρουσιαστεί στην Διεύθυνση της Αστυνομίας Αγίων Σαράντα στο Τμήμα των Ανοικτών Εγκλημάτων την ημερομηνία 2 – 11 – 2015, ημέρα Δευτέρα ώρα 10 π.μ., τον πολίτη Ρομπέρτο Θωμά Χαϊδη, γεννημένο στο Λούκοβο των Αγίων Σαράντα και κάτοικο στο Λούκοβο Αγίων Σαράντα.

Η παρουσία του ζητείται για να του γίνουν ερωτήσεις σχετικά με την ανοικοδόμηση της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην τοποθεσία Σπηλιά Λουκόβου.
Από τις ανακρίσεις σχετικά με αυτήν την ποινική δίωξη είναι απαραίτητο να ερωτηθείτε και εσείς σαν άτομο υπό ανάκριση.

Σε περίπτωση που δεν παρουσιαστείτε την καθορισμένη ημέρα και ώρα, εφόσον δεν έχετε νόμιμη δικαιολογία, προειδοποιείστε ότι σύμφωνα με το άρθρο 308 του Ποινικού Κώδικα μπορεί να διαταχθεί υποχρεωτική συνοδεία στην Αστυνομική Διεύθυνση των Αγίων Σαράντα.

Διευθυντής Δικαστικής Αστυνομίας  

Γκεζίμ Γκούγκα  



Το σχόλιο μας: Το γεγονός ότι ο κ. Ρομπέρτος Χαϊδης από το Λούκοβο Χιμάρας και η οικογένεια του έχουν μπει στο στόχαστρο των αλβανικών αρχών είναι γνωστό εδώ και δύο χρόνια.
Αυτό που τώρα δημιουργεί απορία είναι η πρόφαση για την οποία των καλεί η Δικαστική Αστυνομία των Αγίων Σαράντα. 
Πρόκειται απλώς για μία αυθαίρετη αφορμή η κλήση για ερωτήσεις σχετικά με τον Ιερό Αγίου Νικολάου στο Λούκοβο ή έβαλαν παράλληλα στο μάτι οι αλβανοί και αυτή την εκκλησία;;;

πηγή

Ἡ Ἁγία Σκέπη

Ἡ Ἁγία Σκέπη
π. Δημητρίου Μπόκου
          Ὁ προκεχωρημένος λόχος εἶχε στρατοπεδεύσει σὲ μιὰ ψηλὴ ἀπόμερη πλαγιά. Ὁ π. Ἀλέξιος, στρατιωτικὸς ἱερέας, θέλησε νὰ συμπαρασταθεῖ στοὺς στρατιῶτες καὶ νὰ τοὺς προετοιμάσει. Τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνό. Στὰ δυὸ μέτρα δὲν ξεχώριζες ἄνθρωπο.
-  Ποῦ θὰ πᾶς, παπούλη; Θὰ χαθεῖς μὲς στὰ χιόνια, εἶπε ὁ συνταγματάρχης.
-  Ἔχω τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε ὁ ἱερέας καὶ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσέπη του μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας. Αὔριο τὰ παιδιὰ θὰ ριχτοῦν στὴ μάχη. Πρέπει νὰ πάω.
          Μέσα ἀπὸ δύσβατα μονοπάτια κατάφερε κάποτε νὰ φτάσει. Οἱ στρατιῶτες καὶ ὁ λοχαγὸς ἐνθουσιάστηκαν μὲ τὴν ἄφιξή του καὶ θαύμασαν τὴν πίστη του. Στὴν ἀπορία τους πῶς τὰ κατάφερε, τοὺς εἶπε:
-  Ἡ Παναγία μὲ προστάτευσε.
Ὁ λόχος συγκεντρώθηκε. Ὁ ἱερέας τοὺς μίλησε μὲ ἀγάπη, τοὺς ἐνδυνάμωσε. Τοὺς προετοίμασε γιὰ τὴν αὐριανὴ Θεία Λειτουργία.
-  Νὰ λειτουργήσουμε στὸ ξέφωτο, λέει στὸν λοχαγό. Ἐκεῖ θὰ εἴμαστε ἀσφαλεῖς.
Ὁ ἀξιωματικὸς τρόμαξε.
-  Ὄχι, πάτερ μου, θὰ γίνουμε στόχος στὰ ἀεροπλάνα. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο. Νὰ μείνουμε ἐδῶ, κάτω ἀπ’ τὰ δέντρα, ἀνάμεσα στ’ ἀντίσκηνα.
          Ὅμως παράξενο, ὁ π. Ἀλέξιος δὲν ὑποχώρησε. Ἄρχισε η Θεία Λειτουργία. Πλησίαζε στὸ τέλος της, ὅταν φάνηκε στὸν ὁρίζοντα ἕνα σμῆνος ἀπὸ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα.
-  Θεέ μου, προσευχήθηκε μυστικὰ ὁ ἱερέας. Πρόλαβε τὸ κακό. Μὴν πάρω στὸ λαιμό μου τόσα παλικάρια.
Τὰ ἀεροπλάνα ἔφτασαν κι ἄρχισαν νὰ βομβαρδίζουν μὲ μανία. Οἱ βόμβες ἔπεφταν στὰ δέντρα πάνω ἀπ’ τὰ ἀντίσκηνα. Στὸ ξέφωτο ἁπλώθηκε ἕνα λευκὸ σύννεφο ποὺ σκέπασε τὰ πάντα.
Τὴν ἀγωνία διαδέχεται ἡ χαρά. Ὁλόκληρος ὁ λόχος γονατιστὸς προσεύχεται πάνω στὸ χιόνι. Εὐχαριστεῖ γιὰ τὴν ἀνέλπιστη σωτηρία του. Τὰ ἀεροπλάνα φεύγουν, ἡ Λειτουργία συνεχίζεται. Τὰ παλικάρια πλησιάζουν καὶ κοινωνοῦν γεμᾶτα εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Παναγία (διασκευὴ ἀπὸ τὸ περιοδ. «Ἡ Ζωὴ τοῦ Παιδιοῦ»).
          Οἱ Χριστιανοὶ πάντα θεωροῦσαν τὴν Παναγία σκέπη τοῦ κόσμου. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει εἰδικὴ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης (1η Ὀκτωβρίου), γιὰ νὰ θυμᾶται τὸ γεγονὸς τῆς ἐμφανίσεως τῆς Παναγίας στὸν ναὸ τῶν Βλαχερνῶν, ὅπου ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας, μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ «διὰ Χριστὸν σαλοῦ» ἁγίου Ἀνδρέα, ἅπλωσε πάνω ἀπὸ τὸν λαὸ τὸ φωτεινὸ πέπλο της, γιὰ νὰ δείξει ὅτι σκέπει τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὴν ἐπικαλοῦνται.
          Ἰδιαιτέρως πολλὰ θαυμαστὰ γεγονότα κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ ’40, σὰν αὐτὸ ποὺ προαναφέρθηκε, ἔδωσαν στὸ ἔθνος ὁλόκληρο τὴν αἴσθηση, ὅτι ἡ Παναγία δὲν ἐγκατέλειψε τὸν πιστό της λαό, ἀλλὰ συνεχίζει νὰ τὸν σκεπάζει «ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίων». Ἡ διαπίστωση αὐτὴ ὤθησε τὴν Ἐκκλησία νὰ μεταφέρει τὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀπὸ τὴν 1η στὴν 28η Ὀκτωβρίου (ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς).
          Βέβαια ὁ «πιστὸς λαὸς» τῆς Παναγίας δὲν ταυτίζεται μὲ ἕνα συγκεκριμένο ἔθνος. Περιλαμβάνει τὰ ἐγκατεσπαρμένα σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς πιστὰ τέκνα της. Ἀκόμα κι ἂν ἀνήκουν σὲ ἀντίπαλα στρατόπεδα. Ἐκείνη τὰ σκεπάζει καὶ τὰ σώζει, ἐφ’ ὅσον καὶ αὐτὰ τὴν ἀναγνωρίζουν ὡς μητέρα τους.
          Πῶς μπόρεσε ὅμως ἡ Παναγία νὰ γίνει σκέπη ὅλου τοῦ κόσμου;
Ἐπειδὴ ἡ καρδιά της, γεμάτη ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεὸ ποὺ «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λουκ. 1, 48) καὶ ποὺ τὴν ἐπέλεξε γιὰ μητέρα τοῦ Υἱοῦ Του, γέμισε καὶ ἀπὸ ἀγάπη. Ἀγάπη γι’ Αὐτὸν ποὺ γέννησε, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλα τὰ πλάσματά Του. Ὁ Θεὸς τὴν ὑπερύψωσε ἐπειδὴ ὑπῆρξε πάντοτε ἡ ταπεινὴ δούλη Του (πρβλ. Ἰακ. 4, 6).
Ἔτσι ἡ μητρική της καρδιὰ ἐπλάτυνε. Ἔγινε Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν. Ἀγκάλιασε τοὺς πάντες. Χώρεσε μέσα της τὴν κτίση ὁλόκληρη. Ἔγινε σκέπη ὅλου τοῦ κόσμου. Μπορεῖ νὰ τρέχει ὁπουδήποτε τὴν καλεῖ τὸ κάθε παιδί της.
          Δὲν θὰ μποροῦσε νά ’ναι καὶ γιὰ μᾶς προστασία ἡ Παναγία; Κι ἀντὶ νὰ τὴν καλοῦμε μόνο στὴν ὥρα τῆς ἀνάγκης μας, δὲν θά ’ταν σωστότερο νὰ ζοῦμε κάθε στιγμὴ μὲ τὸν τρόπο ποὺ θά ’θελε ἐκείνη; Ἂν τὴ θέλουμε γιὰ μητέρα μας, δὲν πρέπει νὰ τὴν κάνουμε νὰ καμαρώνει κι ἐκείνη λίγο γιὰ τὰ παιδιά της;

(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 363, Ὀκτ. 2013) 

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

The Greek Secret - with Greek subtitles


Δείτε αυτή την κυρία - Ας μην ξεχάσουμε ποτέ...



Δείτε αυτή την κυρία - Ας μην ξεχάσουμε ποτέ...
 

"Ο κόσμος δεν έγινε τώρα κακός.... πάντα ήταν"

"Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει"

 




Irena Sendler
Ιρένα Σέντλερ

Πρόσφατα πέθανε μια 98χρονη κυρία που την έλεγαν Ιρένα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η Ιρένα είχε εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική υδραυλικός υπονόμων.
Είχε όμως κι έναν απώτερο σκοπό.
Όντας γερμανίδα ΗΞΕΡΕ ποια ήταν τα σχέδια των ναζί για τους εβραίους.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!
Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει 2.500 παιδιά και βρέφη.



Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια. 
Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.



Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Δεν επελέγη.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως "οργανωτής κοινότητας" για το ACORΝ...
και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης...
 


Εις μνήμην της - 63 χρόνια μετά...

Βάζω το λιθαράκι μου προωθώντας αυτό το μύνημα

Ελπίζω να κάνετε κι εσείς το ίδιο...


Είναι τώρα πάνω από 60 χρόνια που τέλειωσε ο Β΄Παγκόσμιος στην Ευρώπη.

Αυτό το e-mail στάλθηκε ως "μνημόσυνη αλυσσίδα", εις μνήμην των 2 εκατομμυρίων εβραίων, 20 εκατομμυρίων ρώσων,500.000 ελληνων, 10 εκατομμυρίων χριστιανών, που δολοφονήθηκαν, σφαγιάστηκαν, βιάστηκαν, κάηκαν, λιμοκτόνησαν και ταπεινώθηκαν.

Είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλιστεί ότι ο κόσμος ποτέ δεν θα ξεχάσει, γιατί υπάρχουν άλλοι που θα το ξαναέκαναν...

Αυτό το άρθρο προορίζεται να φτάσει σε 40 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Ενωθείτε κι εσείς και γίνετε ένας κρίκος της "μνημόσυνης αλυσσίδας" και βοηθείστε να φτάσει στην άκρη του κόσμου...
Στείλτε κι εσείς αυτό το μήνυμα στους γνωστούς σας και ζητείστε τους να συνεχίσουν αυτή την αλυσσίδα.

Παρακαλώ μην το διαγράψετε έτσι απλά....
Δεν χρειάζεται παρά λίγα λεπτά για να το προωθήσετε


Οι Έλληνες Βλάχοι - CILËT JANË VLLEHËT. (VLLEHËT PASARDHËS TË HELENËVE)

Ποιοί είναι οι Βλάχοι

Οι Βλάχοι δεν ήταν και δεν είναι ένας ενιαίος λαός με κάποια απώτερη κοινή καταγωγή. Είναι από της εμφανίσεώς τους λατινόφωνοι Ρωμαίοι πολίτες. Αυτό αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό τους και όχι κάποια εθνολογική καταγωγή. Κατοικούν σε όλη την Νοτιοανατολική Ευρώπη στους τόπους που συνδέονται με την οργάνωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στις Ελληνικές Χώρες βρίσκονται κυρίως στις επαρχίες με στρατηγική σημασία σε διαβάσεις και οδικές αρτηρίες. Στα χρόνια του Βυζαντίου οι Βλάχοι της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Μακεδονίας διακηρύσσουν το 1259 ότι είναι απόγονοι του Αχιλλέα και των αρχαίων Ελλήνων. Την ίδια περίοδο, οι Βλάχοι του Δούναβη αναμιγνύονται με Κουμάνους και Βούλγαρους μην έχοντας καμία σχέση με τους Βλάχους ούτε των ελληνικών χωρών, ούτε της Δαλματίας.

Η μερική ομοιότητα στις δυο γλώσσες οφείλεται στην άνοδο των λατινόφωνων από τον Νότο προς τον Βορρά, στην σημερινή Ρουμανία, κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δηλαδή, οι Βλάχοι Έλληνες λατινόφωνοι δεν κατέρχονται, αλλά ανέρχονται στη Δακία. 

Ο μόνος που αναφέρει διαφορετικές πληροφορίες είναι ο Αρμένιος στρατηγός Ιωάννης Κεκαυμένος, που τίθεται επικεφαλής αποτυχημένης εκστρατείας εναντίον των Βλάχων στη Θεσσαλία τον 11ο αιώνα. Ο Κεκαυμένος στο ''Στρατηγικόν'' του, χαρακτηρίζει ''άπιστον και πονηρόν γένος'' τους Βλάχους, αναφέροντας ότι είναι βάρβαροι που ήλθαν από τον Δούναβη. Τις δικές του πληροφορίες επαναλαμβάνουν αρκετοί μεταγενέστεροι χρονογράφοι. Δεν είναι όμως δυνατό να είναι έγκυρη πηγή ένας ταπεινωμένος και ηττημένος στρατηγός για τον οποίο ο μελετητής του, ο Ούγγρος ιστορικός Λ. Ταμάς, γράφει χαρακτηριστικά το 1936: ''το να θελήσεις να ξεκαθαρίσεις μια πηγή ιστορικών πληροφοριών υπό τα γραφόμενα του Κεκαυμένου είναι σαν να επιχειρείς το αδύνατον''. Εν προκειμένω, τις απόψεις του Κεκαυμένου για κάθοδο των Βλάχων από τον Δούναβη απορρίπτουν επιφανείς Ρουμάνοι ιστορικοί όπως οι T. Papahagi, A. Sacerdoteanu, Siviu Dragomir, Cicerone Poghirc, και Petre Nasturel.

Πως προέκυψαν οι λατινόφωνοι στις ελληνικές χώρες; 

Μετά την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους, το 167 π.χ, ο ντόπιος ελληνισμός χρησιμοποιείται σε δημόσιες θέσεις του ρωμαϊκού κράτους, στον στρατό, καθώς και στη φύλαξη των συνόρων από βόρειους επιδρομείς. Οι Ρωμαίοι, έχοντας μεγάλο θαυμασμό στον πολυδύναμο μακεδονικό στρατό, στρατολογούν μισθοφόρους για τη διατήρηση της τάξης στην περιοχή και της ελεύθερης επικοινωνίας στους δρόμους και προπαντός στις διαβάσεις των βουνών. Έτσι εφαρμόζουν το σύστημα των κλεισουροφυλάκων στους οδικούς άξονες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι δε αξιοπρόσεκτο ότι όλες οι εγκαταστάσεις των Βλάχων βρίσκονται στην οροσειρά της Πίνδου και στον Βαρνούντα. Έτσι λοιπόν συμπεραίνεται ότι η διαμόρφωση των Βλάχων προέρχεται από τις φρουρές τις οποίες εγκαθιστούν οι Ρωμαίοι στην Πίνδο. 
Η γλώσσα των Ρωμαίων λεγεωνάριων εξαπλώνεται από την Ουαλία και την Ιβηρική χερσόνησο μέχρι τα Βαλκάνια και την Αίγυπτο. Από τη δημώδη λατινική και την εξέλιξη της στις διάφορες χώρες διάδοσής της διαμορφώνονται οι σύγχρονες ρομανικές γλώσσες όπως η ιταλική, η ισπανική, η γαλλική, η πορτογαλική, η ελβετική, η ρουμανική, η ιστρορομανική, η μεγλενορομανική και η αρωμουνική, δηλαδή τα βλάχικα που μιλούν οι Έλληνες Βλάχοι.
Επιστημονικά, μπορούμε να δεχθούμε ότι οι σημερινοί Έλληνες Βλάχοι είναι απόγονοι Ελλήνων και Ρωμαίων αποίκων, αλλά όχι απόγονοι των εκλατινισμένων αρχικά Δακών και αργότερα, κυρίως Κουμάνων, όπως είναι οι σημερινοί Ρουμάνοι.

Οι Έλληνες Βλάχοι ως δίγλωσσοι χρησιμοποιούν ως γλώσσα της παιδείας, της Εκκλησίας, του ιδιωτικού και δημοσίου βίου τους εν γένει, την ελληνική. Στους νεότερους χρόνους το ίδιο φαινόμενο το συναντάμε στους Μακεδονοβλάχους παροίκους στη Διασπορά της Κεντροανατολικής Ευρώπης. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα στους Βλάχους από τις αλβανικές επαρχίες που έχουν κοινή καταγωγή με τους Βλάχους των ελλαδικών χωρών. Ο εκλατινισμός αρχικά και στη συνέχεια η χρήση της λατινικής από τους πληθυσμούς της Βαλκανικής διαρκεί στις ελληνικές χώρες από το 167 π.χ μέχρι περίπου το 620 μ.χ. Σημειώνεται δε ότι παραμένουν τα λατινικά η πρώτη επίσημη γλώσσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι την εποχή του αυτοκράτορα Ηράκλειου και του βυζαντινού στρατεύματος σε μεγάλο βαθμό μέχρι τον 10ο αιώνα.

Η βλάχικη γλώσσα

Τα βλάχικα είναι μια από τις τέσσερις ρομανικές (δηλαδή νεολατινικές) γλώσσες της Βαλκανικής λατινικής. Όταν μιλάμε για τη βλάχικη γλώσσα (νεολογισμοί: αρωμουνική, αρμάνικη, κουτσοβλαχική) στο χώρο της Νοτίου Βαλκανικής εννοούμε τα βλάχικα, δηλαδή το σύνολο των βλάχικων προφορικών διαλέκτων. Η γλώσσα αυτή παραμένει μέχρι σήμερα προφορική. Τα βλάχικα, σύμφωνα και με τους ειδικούς γλωσσολόγους, είναι το σύνολο των διαλέκτων μίας μη ομογενοποιημένης και μη κωδικοποιημένης προφορικής γλώσσας.

Πηγή: Ανδρέας Β. Σταματόπουλος & Βασίλειος Α. Σταματόπουλος''ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΟΒΛΑΧΟΙ (17ος-19ος αι.). Έλληνες Βλάχοι στην Κεντροανατολική Ευρώπη. Η αποκατάσταση της αλήθειας'',Βουδαπέστη 2015

Cilët janë Vëllehët.

Vllehët nuk ishin dhe nuk janë një komb i unifikuar me një prejardhje të përbashkët.
Janë, që prej shfaqjes së tyre, qytetarë romakë latinofonë. Kjo përbën dhe karakteristikën e tyre kryesore dhe jo një prejardhje etnologjike. Banojnë në të gjithë Evropën Juglindore në vendet që lidhen me organizimin e Perandorisë Romake. Në Vendet Helene gjenden kryesisht zona me një rëndësi strategjike ku ka rrugë kryesore dhe degëzime të rëndësishme. Gjatë kohësë së Bizantit, Vllehët e Thesalisë, të Epirit dhe të Maqedonisë shpallin në vitin 1259 se janë pasardhës të Akilit dhe të Grekëve të lashtë. Në të njejtën kohë, Vllehët e Danubit ngatërrohen me Kumanë dhe Bullgarë duke mos patur asnjë lloj marrëdhënie me Vllehët e zonave helene, as të Dalmacisë.



Ngjashmëria e pjesshme në të dyja gjuhët vjen si rrjedhojë e ngjitjes së latinofonëve nga Jugu drejt Veriut, në Rumaninë e sotme, gjatë periudhës së Perandorive të Bizantit dhe asaj Osmane. Dmth, Vllehët Grekë  latinofonë nuk zbresin por ngjiten në Dhaki.


I vetmi që jep informacione të kundërta është Gjenerali Armen Joan Kekavmenos, i cili u vendos në krye të fushatës së dështuar kundër Vllehëve në Thesali në shek e 11-të. Kekavmeno-ja në “Stratigjikon” e tij, e karakterizon si “farë e pabesë dhe dinake” të Vllehëve, duke përmendur se janë barbarë që zbritën nga Danubi. Informacionet e tij  i përsëritin mjaft kronografë të mëvonshëm. Por nuk është e mundur që të jetë një burim korrekt dhe i saktë një gjeneral i përulur dhe i mundur për të cilin vetë studiuesi i tij, historiani Hungarez L. Tamaw, shkruan tekstualisht në vitin 1936: “Të duash që të qartësosh një burim informacionesh historike nga ato sa shkruan Kekavmeno-ja është sikur të përpiqesh për të pamundurën”. Në këtë rast, mendimet e Kekavmenos për zbritjen e vëllehëve nga Danubi i përjashtojnë historianë Rumunë si T Papahagi, A. Sacerdoteanu, Siviu Dragomir, Cicerone Poghirc dhe Petre Nasturel.

Si u ndodhën latinofonët në vënde greke?

Pas pushtimit të Maqedonisë nga Romakët, më 167 para Krishtit, helenizmi lokal, përdoret në postet publike të shteti romak në ushtri, si dhe në mbrojtjen e kufijëve nga sulmues veriorë (popujt veriorë)

Romakët duke pasur një admirim të madh për ushtrinë maqedonase, rënditin në rradhët e ushtrisë mercenarë për ruajtjen e rendit në zonë dhe të komunikimit të lirë në rrugët dhe kryesisht në ngushticat e maleve. Kështu praktikojnë sistemine rojeve të ngushticave dhe grykave në rrjetin rrugor të Perandorisë Romake. Është për tu theksuar gjithashtu se të gjitha vendqëndrimet e Vëllehëve gjenden në vargmalet e Pindit dhe Varnunda. Kështu pra del si konkluzion se krijimi i Vëllehëve vjen si produkt i rojeve të cilat kishin vendosur Romakët në Pind.
Gjuha e legjeonarëve Romakë shtrihet nga Uellsi dhe gadishulli Hiberik deri në Ballkan dhe në Egjipt. Nga latinishtja popullore dhe zhvillimi i saj në vende të ndryshme të përhapjes të saj krijohen gjuhët e sotme romanike si italishtja, spanjishtja, portugalishtja, helvetishtja, rumanishtja, histrorumanishtja dhe arumanishtja, dmth vllaçja që flasin Vllehët Helenë.
Shkencërisht do të mund të pranonim se Vllehët e sotëm Helenë janë pasardhës së kolonizuesve Helenë dhe Romakë, por jo pasardhës të Dakëve të latinizuar në fillim dhe më vonë kryesisht të Kumanëve, siç janë Rumunët e sotëm.

Vllehët Helenë, si dygjuhësh përdorin si gjuhë të arsimit, të Kishës të jetës private dhe publike pjesërisht, greqishten. Në vitet e mëvonëshme të njejtin fenomen e takojmë tek Maqedonovëllehët kolonë në Diasporën e Europës Lindore-qëndrore. E njejta gjë ndodh dhe sot me Vëllehët në zonat e Shqipërisë që kanë të njejtën prejardhje me Vëllehët e vendeve helene. Latinizimi në fillim dhe në vazhdimësi përdorimi i gjuhës latine nga popullatat e Ballkanit vazhdon në zonat helene nga 167 para Krishtit deri rreth 620 pas Krishtit. Shënohet këtu dhe fakti se latinishtja mbeti gjuha e parë zyrtare e Perandorisë Bizantine deri në kohën e perandorit Irakliu por dhe i ushtrisë bizantine në një masë të madhe der në shekullin e 10-të.

Gjuha Vllahe.

Vllahishtja-Vllaçja është një prej katër gjuhëve romanike (dmth neolatinike) të latinishtes Ballkanike. Kur flasim për gjuhën vllahe (neologjizma: arumane, armanike, kutsovllahe) në ambjentin e Ballkanit Jugor, nënkuptojmë vllaçen, dmth  tërësinë e dialekteve të folura vllahe. Kjo gjuhë mbetet deri më sot vetëm e folur, gojore. Vllahishtja-vllaçja, sipas specialistëve glosologë, është tërësia e dialekteve të një gjuhe të folur jo të homogjenizuar dhe jo të koduar.

Përktheu: Pelasgos

Burimi: Ανδρέας Β. Σταματόπουλος & Βασίλειος Α. Σταματόπουλος''ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΟΒΛΑΧΟΙ (17ος-19ος αι.). Έλληνες Βλάχοι στην Κεντροανατολική Ευρώπη. Η αποκατάσταση της αλήθειας'',Βουδαπέστη 2015



Ενισχύστε οικονομικά την προσπάθεια μας!

Ετικέτες

ενημέρωση (2161) ενημέρωση-informacion (1571) Αλβανία (913) ιστορία-historia (427) ορθοδοξία (422) Εθνική Ελληνική Μειονότητα (366) ελληνοαλβανικές σχέσεις (312) ορθόδοξη πίστη - besimi orthodhoks (293) Εθνική Ελληνική Μειονότητα - Minoriteti Etnik Grek (268) Β Ήπειρος (246) ορθοδοξία-orthodhoksia (245) ορθόδοξη πίστη (222) εθνικισμός (195) διωγμοί (162) Κορυτσά-Korçë (129) τσάμηδες (122) shqip (119) Κορυτσά Β Ήπειρος (112) informacion (100) Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος (100) ορθόδοξη ζωή (97) ορθόδοξη ζωή- jeta orthodhokse (77) διωγμοί - përndjekje (65) ορθόδοξο βίωμα (59) εθνικισμός-nacionalizmi (58) ορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας (55) Ι.Μ Κορυτσάς - Mitropolia e Shenjtë Korçë (52) Ελλάδα-Αλβανία (48) Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας - Kisha Orthodhokse Autoqefale Shqiptare (44) ανθελληνισμός (44) πολιτισμός - kulturë (44) Ελληνικό Σχολείο Όμηρος (43) Γενικό Προξενείο Ελλάδος Κορυτσά (41) besimi orthodhoks (40) βίντεο (36) ιστορία ορθοδοξίας (36) Shqipëria (33) ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 (33) κομμουνισμός- komunizmi (33) Μητρόπολη Κορυτσάς - MItropolia e Korçës (27) πνευματικά (27) πολιτική-politikë (24) απόδημος ελληνισμός-helenizmi i diasporës (22) αλβανικά (21) εκπαίδευση (21) Αρχαία Ελλάδα (20) helenët-Έλληνες (19) κομμουνισμός (19) Greqia (17) Βλαχόφωνοι Έλληνες (15)